ขอรบกวนพื้นที่บอร์ด ระบายความรู้สึกที่มีต่อลูกครับ
ผมมีลูกสาว 1 คน 9 ขวบเรียนป.4ครับ
แม่เธอเสียตั้งแต่เธออายุ 2 ขวบ
หลังจากนั้นผมก็เป็นทั้งพ่อและแม่ของเธอ
จากภาวะปัจจุบัน ความเครียดจากธุรกิจเล็กๆน้อยๆของผม
ทำให้วันนี้ ผมต้องเสียนำตากับลูกครับ
5 โมงเย็นวันนี้ที่รถติดอย่างหนักบนทางด่วน ผมคงไปรับลูกไม่ทัน
แล้วลูกก้โทรเข้ามาครับ เธอบอกว่าให้พ่อรีบมารับด้วย
โดยปกติช่วงนี้ผมไปรับเธอก่อนเวลาเสมอ เนื่องจากค่อนข้างว่างงาน
ผมบอกว่าให้เธอรอที่เดิม แต่เหรียญเธอคงหมดเลยไม่ได้คุยกันต่อ
ผมให้เงินเธอวันละ 50 บาท เธอกินอาหารเที่ยงที่โรงเรียน
ซึ่งเธอเหลือใว้ซื้อของกินตอนเย็นถ้าผมไปรับช้า
อีก 10 นาทีเธอโทรมาอีกครั้งแล้วผมก็พูดเสียงดังใส่โทรศัพท์ว่าให้รอที่เดิมแล้วผมก็วางสาย
เกือบ 6 โมงผมก็ไปถึงแล้วเธอก็รอที่เดิม
แต่สิ่งที่ผมเห็น เธอน่าจะผ่านการร้องไห้มาครับ
เธอสวัสดีผมแล้วธอก็ไม่ยอมพูดเล่นกับผมเลยครับ
ปกติเธอร่าเริงมาก
แล้วเธอก็พูดขึ้นมาว่าให้พ่อแวะเซเว่นหน่อยเถอะเธอหิวมาก
เธอบอกว่าวันนี้ครูภาษาอังกฤษเอาหนังสืออ่านเล่นมาขายเล่มละ 45 บาท แล้วเธอคิดว่าผมคงไปรับเธอเร็วเลยไม่คิดว่าจะมีปัญหาตอนเย็น
ผมเสียใจมากครับที่ปล่อยให้ลูกหิว และเสียใจที่พูดเสียงดังกับลูก
ขณะที่เธอกินบะหมี่ถ้วย ผมไม่กล้าหันไปมองเธอเลยครับ
กลัวเธอจะเห็นว่าผมนำตาไหลอยู่ครับ
อุตส่าห์สอนให้เธอเป็นเด็กเข้มแข็ง แต่ผมกลับอ่อนแอเสียเองครับ
อยากจะบอกให้เธอรู้ว่าพ่อขอโทษ
ขออภัยนะครับถ้ามันยาวไป
ขอบที่อ่านนะครับ
จากคุณ :
พ่อวัย 43
- [
16 ส.ค. 49 22:29:35
A:124.120.54.7 X: TicketID:119367
]
พ่อขอโทษ
){kind=small}
