ความคิดเห็นที่ 1 ปูเสื่อรอ พร้อมลำไยอีก 1 กก. จากคุณ : ลมหนาวกลางสายฝน - [ 18 ส.ค. 49 20:24:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ...  เข้ามาอ่าน จากคุณ : SweetLikeChocolateGirl - [ 18 ส.ค. 49 20:43:12 ]

ความคิดเห็นที่ 3 รอด้วยคนค่ะ จากคุณ : Triller_la - [ 18 ส.ค. 49 20:43:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมย้ายมาเรียนต่อที่กรุงเทพ อยู่กับ อา ปู่ ย่า ความรักของพวกเค้าทำให้ผมสงบลง แม่เคยบอกกับใครๆ เวลาผมสร้างปัญหาให้กับคนรอบตัว ว่าจริงๆแล้ว ผมเป็นคนอ่อนโยน อ่อนไหวยิ่งกว่าใครๆ นั่นสินะ ผมชอบทะเล ผมสามารถนั่งเหม่อมองมันได้เป็นวันๆ ผมชอบอ่านหนังสือ ชอบแสงสีส้ม ชอบดูดาว ผมร้องไห้ให้กับหนังได้ ชอบอ่านหนังสืออยู่เงียบๆ อาจจะจริงอย่างที่แม่พูด แต่แม่รู้ไหม แม่นั่นแหละที่ทำให้ผมยังเป็นผู้เป็นคนอยู่จนทุกวันนี้ แต่ตัวตนที่ดูเหมือนจะดีของผม มันไม่เคยอยู่ได้นาน วัยรุ่นของผม รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ผมสร้างปัญหาสารพัด แล้วผมจะสำนึกผิด ก็ต่อเหมือนเห็นว่าคนรอบข้างเสียใจกับเราแค่ไหน ความรักในช่วงนั้น ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ เป็นความรักแบบเด็กๆ มีความทรงจำดีๆ ให้พอเก็บเกี่ยว มันทำให้ผมสงบได้เป็นพักๆ แต่ด้วยอารมณ์ที่แปรปรวน ผมไม่เคยคบใครได้นาน... ผมผ่านช่วงนั้นมาได้ ดูดีขึ้นบ้าง โตขึ้น ใจเย็นขึ้นได้บ้าง แต่ก็อดไม่ได้บางครั้ง เรียนจบ ทำงาน ชีวิตเริ่มเหมือนคนปกติทั่วไป จนกระทั่ง ผมรู้จักผู้หญิงคนนึง เมื่อ 4 ปีก่อน ถ้าจะถามว่ามีแฟนมากี่คน ผมคงตอบว่าหลายคน แต่ถ้าถามตอนนั้น นี่คือคนที่ผมรักที่สุด เธอดีกับผมทุกอย่าง ทุ่มเททุกอย่าง แต่ ผมไม่สงบเหมือนแต่ก่อน.. ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ที่อารมณ์ที่แปรปรวนกลายเป็นความเอาแต่ใจ ไร้ซึ่งเหตุผล ยิ่งรักมาก ผมยิ่งกลัวมาก ยิ่งรักมาก ยิ่งอยากให้เค้าเอาใจมากขึ้นไปอีก ไม่สิ้นสุด ตัวผมเริ่มไม่สมดุล... 9 เดือน ผมดีกับเธอที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ ผมมั่นใจ แต่ตัวผมอีกคนนึง ทำให้เรื่องทุกอย่างมันดูแย่ แล้วเธอก็ทิ้งผมไป นี่คือช่วงที่เลวร้ายที่สุด ครั้งที่ 2 ในชีวิต กำแพงก่อตัวขึ้นหนากว่าเดิม เย็นชา กระด้าง และเป็นสีดำ ผมไม่เคยหันมามองตัวเองด้วยซ้ำในตอนนั้น ว่าเป็นเพราะตัวเอง ความโหดร้ายในอดีตไม่ใข่ข้อแก้ตัว ให้เราทำอะไรกับใครก็ได้ ผมไม่เคยคิดได้ และ มันเป็นยังงั้น จนกระทั่ง... 1 ปีหลังจากนั้น ชีวิตผมเต็มไปด้วยความสุดโต่ง ผมทำงาน กิน เที่ยว ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ มีแฟนอีกสามคน และไม่เคยคบใครเกินสองเดือน ผมลืมตัวเองไปชั่วขณะ ผมไม่เคยคิดอยากไปทะเลอีก ถ้าเพื่อนไม่ลากไป แต่ช่วงเวลาที่ผมอยู่บ้านคนเดียว ผมดูสงบลงได้ อินเตอเนตคือสิ่งใหม่สำหรับผม พันทิพ คือเวบที่ผมเปิดประจำ วันนึงเบื่อๆเหงาๆ ก็ลงอีเมล หาเพื่อนคุย msn เล่นแก้เบื่อ แล้วเธอก็เข้ามา เธอคนนี้ เธอคนที่ผมอยากพูดถึงที่สุด เธอที่ทำให้ผมพิมพ์ไปร้องไห้ไป คนจากอินเตอเนต คนจากโลกไซเบอร์ คนที่อยู่แสนไกล คนที่... เปลี่ยนชีวิตของผมตลอดไป จากคุณ : joey_crazy - [ 18 ส.ค. 49 20:43:54 A:58.64.109.110 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กำลังรอต่อเลยค่ะ จากคุณ : hypnosis - [ 18 ส.ค. 49 20:53:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอ......กุ๊กไก่ว่า คุณคิดอะไรที่เหมือนกุ๊กไก่มากเลยค่ะ  จากอารมณ์ที่คุณถ่ายทอดออกมา  เรามีอะไรที่ส่งผลกระทบถึงคนรอบข้างให้เสียใจเหมือนกัน จะรออ่านเรื่องของคุณต่อนะคะ จากคุณ : hypnosis - [ 18 ส.ค. 49 20:54:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มารอฟังนะครับ .... ต้องเศร้าแน่ๆเลย จากคุณ : วันนี้ผมน่ารัก - [ 18 ส.ค. 49 21:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ปลายๆปี 46 เรารู้จักกัน จากห้องสยามที่ผมไปลงหาเพื่อนคุยเล่นไว้ เธอแอดแล้วเข้ามาคุย ตัวผมไม่ค่อยได้คุย msn นัก เพื่อนในลิสก็ไม่ได้มีเยอะแยะอะไร และแน่นอน มีแต่ ผู้หญิง เราได้คุยกัน ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ คุยเรื่องทั่วๆไป ตอนนั้นผมยังมีแฟนอยู่ ยังคุยเรื่องแฟนกับเธอเลย วันนั้นยังอยู่ในความทรงจำ วันแรกที่คุยกัน หรือ อาจจะครั้งที่สอง มันดูรางเลือน แต่มันก็เริ่มต้นขึ้น อาจจะมาจากจุดนั้น หรือ อาจจะไม่ใช่ ไม่เกี่ยว แต่ถ้าจะนับความทรงจำเด่นชัดที่สุดในช่วงแรก วันนั้นยังชัดเจนอยู่... ผมเมากลับห้องเหมือนทุกครั้ง ยังไม่ง่วง เปิดคอมเล่น msn แล้วก็คุยกับเธอ คุยเรื่องทั่วไป ทำให้รู้ว่าเธออยู่เมืองนอก เรียนอยู่เมืองนอก เราคุยกันสักพัก ทำไม ห้องมันดูเงียบยังงี้ อืมม หันมองรอบตัว ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ข้างตัวเราไม่มีใคร แต่เรายังดียังอยู่ที่นี่ ที่ของเรา.. หันกลับไปมองเธอ ไม่มีหน้าตา ไม่มีน้ำเสียง มีแค่ตัวหนังสือระหว่างเรา...แต่ทำไมไม่รู้ ทำไม ผมเห็นความเศร้าฉายอยู่บนจอมอนิเตอร์ ของเธอหรือของผมที่สะท้อนออกมากันแน่ กี่โมงแล้วนะที่นั่น ที่นี่ ตี 2-3 แล้ว ถามเธอว่า เหงาไหมอยู่ที่นั่น เธอบอกว่าก็เหงาเหมือนกัน ถ้าจะให้หาจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ คืนนั้นคือจุดเริ่มต้นสำหรับผม.. งั้น เด่วพี่โทรหานะ คือคำพูดของผม เธอดู งงๆ ตกใจนิดหน่อย ไม่คิดอะไร ไม่มีความคิดอะไรอยู่ในหัว นอกจากภาพเด็กสาวคนนึงที่อยู่คนเดียว ในที่ไกลแสนไกล คิดเอาเองว่าเธอคงเหงา คงหว้าเหว่ ไม่มีใคร หรือจริงๆแล้ว... คือเรากันแน่ ที่ไม่มีใคร... แล้วเราก็ได้คุยกันครั้งแรก จากคุณ : joey_crazy - [ 18 ส.ค. 49 21:07:23 A:58.64.109.110 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เขียนดีจังค่ะ อ่านไหลลื่นนนเชียว จากคุณ : เป็นบุญที่เกิดเป็นคนไทย - [ 18 ส.ค. 49 21:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ปูเสื่อๆ....   อ่าว เสื่อหาย เอาเต้นท์มากางดีก่า อิอิ -"- จากคุณ : Nanoดะ - [ 18 ส.ค. 49 21:23:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ต่อๆ นะ เพื่อนๆ จากคุณ : hypnosis - [ 18 ส.ค. 49 21:24:30 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เขียนได้ดีจังค่ะ ชอบๆๆ จากคุณ : ซินเด๋อเหลอหลา - [ 18 ส.ค. 49 21:31:15 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จินตนาการ ตามไปด้วย เลยนะคะเนี่ย... จากคุณ : ไพรแพรวา - [ 18 ส.ค. 49 21:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 14 รออ่านอยู่ค่ะ...รีบมาต่อไวๆ นะคะ... จากคุณ : ปลาทอง Golden Fish - [ 18 ส.ค. 49 21:53:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ชอบๆอ่ะ เล่าได้ดีจัง อ่านแล้วเข้าใจง่าย แต่ว่า.........รีบๆเถอะค่ะ ^o^ จากคุณ : MsMr - [ 18 ส.ค. 49 22:01:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ความรักนะอย่ายึดมั่นถือมั่น ขี้เกียจอ่านนะ จากคุณ : firstini chemistani - [ 18 ส.ค. 49 22:20:57 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมจำไม่ได้ว่าในลิส ผมมีใครบ้าง อาจจะไม่เยอะนัก แต่ผมเจอเธอบ่อยที่สุด เวลาของผมกับเวลาของเธอ จริงๆแล้วเวลาที่มีแต่เรามากกว่า... ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าน้องสาวคนนึง เราคุยกันบ่อยขึ้น แต่ก็ยังคงความสัมพันแบบเดิม ตัวผมมีเรื่องต้องทำเยอะช่วงนั้น มีเรื่องให้เครียด เธอคือผู้ฟังที่ดี แม้จะให้คำปรึกษาไม่ได้ แต่ในคืนที่เงียบเหงายังงั้น แค่มีใครสักคนฟังสิ่งที่เราพูด ก็เพียงพอแล้ว ผมอยากหลับตาแล้วนึกให้ออกทุกคำพูดที่เราคุยกันในตอนนั้น ทุกตัวอักษรที่เธอพิมพ์ ตอนนี้ ในวันที่ไม่มีเธออีกต่อไป ตัวหนังสือ 1 ตัวมีค่าแทนใจกับผมมากมายเหลือเกิน ความรู้สึกก่อตัวขึ้นมาอย่างเงียบๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ กำแพงของผมมันหายไป... ถึงแม้จะไม่ทั้งหมด แต่ก็มากพอจะสัมผัสตัวผมได้ ผมเริ่มสงบอีกครั้ง ถึงแม้เราจะคุยกันเรื่องสัพเพเหระ แต่ผมมีความสุขที่ได้คุยกับเธอ ได้เจอเธอ ผมเล่าเรื่องราวของผม อาจจะไม่ทั้งหมด แต่ ก็ใกล้เคียง เรื่องงาน ความรัก เรื่องอื่นๆ ผมเลิกกับแฟนคนล่าสุดไป ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไร แค่รู้สึกเหมือนอะไรมันหายไปจากชีวิต ถ้าไม่ได้เจอกัน เป็นความรู้สึก ที่บางคนอาจจะเข้าใจ หรือ ถ้าไปเล่าให้บางคนในโลกข้างบนฟัง ก็คงโดนด่าว่าไร้สาระ ชีวิตผมดำเนินต่อไป มีโทรไปคุยบ้างบางครั้ง ผมย้ายคอนโด ยังคงใช้ชีวิตตามใจตัวเองอยู่ และเธอเริ่มเป็นห่วง.. ทุกสิ่งทุกอย่างก่อตัวขึ้นพร้อมกัน ความคิดถึง ความห่วงใย เป็นความรู้สึกที่จับต้องไม่ได้ แต่ทุกคนคงเข้าใจ เป็นช่วงเวลาที่มีความหมายกับผมมาก ช่วงเวลาที่ไม่มีใครเข้าใจ ช่วงเวลาที่ต่อให้ผมอธิบายให้คนรอบข้างฟังในตอนนี้ ก็คงไม่มีใครเข้าใจ ในตอนนั้นผมคิดว่ามีแค่เราสองคนที่เข้าใจ เพียงพอแล้ว ผมยังไม่ได้รักเธอ แต่ผมตอบได้ถ้าคุณถาม ว่าผมชอบเธอ... ไม่เหมือนคนอื่นที่คบได้เดือนสองเดือน ผมยอมอดหลับอดนอนเพื่อให้เวลาเราตรงกัน เพื่อให้ได้คุยกับเธอ ผมในตอนนั้นทำได้แค่นี้ ผมอยากให้เธอมีความสุข อยากให้เธอคลายเหงาได้บ้าง อยากให้เธอรู้ว่าเธอมีผมอยู่นะ ในเวลาที่ไม่มีใคร แปลกจัง แค่ตัวหนังสือที่พิมพ์คำว่า เป็นห่วง ทำไมมันทำให้ผมรู้สึกดีได้ทั้งวัน ผมอยากนึกเรื่องดีๆของเธอออกให้มากกว่านี้ อยากเล่าให้มากกว่านี้ แต่มันพร่ามัวเหลือเกิน รู้แต่เพียงว่า ผมกลับมาอ่อนโยนอีกครั้ง ในค่ำคืนที่เงียบเหงา หนาวเย็น คนสองคนต่างทำให้อีกฝ่ายอบอุ่น ผมยังจำตอนที่ร้องเพลง เหงา ของ พีชเมคเกอ ให้เธอฟังทางโทรศัพท์ได้ ใช่ผมเหงา ผมอยากให้เธอรับรู้ เธอเองก็คงเป็นเหมือนกัน แต่เราสองคนจะไม่เหงาอีกต่อไปแล้วนะ เราจะมีกันและกัน เธอคือแสงสว่างในค่ำคืนที่มืดมิดของผม 24 มค 47 ผมขอคบกับเธออย่างเป็นทางการ ในวันเกิดของเธอ เธอดูลังเล แต่ก็ตกลง ผมดีใจมาก แต่... ผมลืมแหงนดูบนท้องฟ้า ผมลืมอะไรไปบางอย่าง หรือ อาจจะแค่ทำเป็นลืม เมฆฝนที่ดำทะมึน น่ากลัว โหดร้าย ตั้งเค้า อยู่บนฝากฟ้า สิ่งที่กัดกร่อนตัวผม ทุกสิ่งทุกอย่าง บททดสอบที่ยากลำบากแสนสาหัส ในขณะที่อีกคนยึดมั่น แต่ อีกคนกลับอ่อนแอหวั่นไหว ระยะทาง และ... ในวันที่ผมขอคบกับเธอ ผมอายุ 27 และ เธอ อายุ 16...... จากคุณ : joey_crazy - [ 18 ส.ค. 49 22:39:12 A:58.64.100.106 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ห่างกันที่ตัวเลขของค่ากำหนดอายุ แต่บางที ความไร้เดียงสาของเธอก็คงทำให้คุณ ได้อุ่นใจในวันที่ไม่มีใครเหลียวมองล่ะมั๊งคะ จากคุณ : hypnosis - [ 18 ส.ค. 49 22:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มารออ่านคะ จากคุณ : wb_kate - [ 18 ส.ค. 49 22:50:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อยากอ่านเหมือนกัน  แต่มันยาวมากไม่ค่อยมีเวลาค่ะ จากคุณ : paine - [ 18 ส.ค. 49 23:04:45 ]

ความคิดเห็นที่ 21 OMG 27 กะ 16 พรากกกก นะครับ จขกท จากคุณ : ซาเวีย - [ 18 ส.ค. 49 23:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอโทษนะครับ ผมจะพยายามเขียนรวดเดียวให้จบคืนนี้แล้วจะมาโพสพรุ่งนี้ นึกย้อนไปแล้วเขียนไปด้วย มันค่อนข้างลำบาก อีกอย่างสภาพผมตอนนี้ไม่สู้ดีนัก ผมมอยากเล่าให้ละเอียดที่สุดนี่คือสิ่งที่ผมจะทำได้ ผมอยากนึกมันให้ชัดเจนที่สุดอีกครั้ง ขอโทษนะครับถ้ามันยาวไปหน่อย ใครมีเวลาก็ค่อยๆอ่านนะครับ เพื่อจะช่วยให้ข้อคิดกับใครได้บ้าง จากคุณ : joey_crazy - [ 18 ส.ค. 49 23:14:15 A:58.64.100.106 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เก็บไว้ละแล้วจะเข้ามาอ่าน ไม่ลืมๆ  แต่อย่าลืมอีกเรื่องว่า ไม่ว่าความรักจะเป็นอย่างไร  ก็อย่าลืมที่จะเอาใจใส่ตัวเองด้วยนะคะ จากคุณ : hypnosis - [ 18 ส.ค. 49 23:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ค่ะ จากคุณ : มาดามก่งก๊ง - [ 19 ส.ค. 49 00:05:02 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องราวที่ถูกถ่ายทอดออก น่าสนใจมาก ชอบค่ะ เธอผุ้เปลี่ยนหัวใจที่ด้านชาของคุณ จากคุณ : Umiko-jung - [ 19 ส.ค. 49 01:48:28 ]

ความคิดเห็นที่ 26 รออ่านอยู่นะคะ มาไวไวน้า จากคุณ : นางสาวโต๋เต๋ - [ 19 ส.ค. 49 05:30:04 ]

ความคิดเห็นที่ 27 กำ T T ติดกระทู้อีกแล้ว จากคุณ : นู๋โมจัง - [ 19 ส.ค. 49 09:20:07 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จะไม่มาห้องสวนลุมแล้ว มาทีไร ติดกระทู้ทุกที อิอิ รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : tarojay - [ 19 ส.ค. 49 09:28:51 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ในตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเธอคิดเรื่องนี้หรือเปล่า อาจจะไม่คิด หรือ ทำเป็นไม่คิด แต่ตัวผมเลือกที่จะลืมมันและคิดว่ามันคงเป็นไปได้ หรืออาจจะไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่ขอให้มีเธออยู่เคียงข้าง เป็นความคิดที่โง่ที่สุด เป็นความคิดที่ขาดการไตร่ตรอง และ เห็นแก่ตัว ผลที่ตามมาของมันมากมายมหาศาล... ทุกอย่างไปได้ด้วยดี ก็ดี เท่าที่จะดีได้ เพราะมันทำได้แค่นั้น เราคุยกันทุกวัน โทรคุยกันบ้าง ผมมีความสุขกับเธอ มีความสุขที่ได้เจอเธอทุกวัน เธอตามใจผมทุกอย่างเอาอกเอาใจ เท่าที่ตัวหนังสือจะแสดงออกมาได้ เธออ่อนโยน ฉลาด เและ จิตใจดี เธอไม่ใช่คนคุยเก่งนัก ออกจะขี้อาย เรารู้จักกันและกันมากขึ้น ผมชอบเธอมากขึ้นเรื่อยๆ กลางปีเธอจะกลับมา แล้วเราจะได้เจอกันสักที มันจะไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป มันคือความจริง เราจะได้เจอหน้ากันแล้ว.. ผมขึ้นไปหาเธอ เราได้เจอกัน ได้ใช้เวลาด้วยกัน ได้ยิ้มให้กัน ได้สัมผัสกันและกัน และนั่น คือเส้นด้ายบางๆที่ผูกเราเข้าด้วยกัน เส้นด้ายที่ไม่มีวันขาด ที่ไม่ว่าผมจะพยายามแค่ไหนในเวลาต่อมา มันก็ยิ่งพันแน่นขึ้นเท่านั้น.. ผมอยู่กับเธอได้แค่ 3 วัน เป็น 3 วันที่มีความสุขที่สุด ผมจากมาทั้งน้ำตา ใจผมสั่น ผมกลัว กลัวว่าจะรักเธอเข้าจริงๆ ผมเริ่มสับสนกลับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอเองก็คงสับสน เธอพยายามบอกเลิกผมหลังจากนั้น เพราะไม่แน่ใจ แต่ผมเองที่รั้งเธอไว้แล้วบอกว่ามันจะเป็นไปได้ ผมบอกกับเธอว่า ไม่ว่าวันต่อไปจะเป็นยังไง ขอแค่เราดีต่อกันอย่างที่สุด ถึงเวลาต้องจากกัน ก็ไม่มีอะไรต้องมานั่งเสียใจ ในตอนนั้นผมไม่รู้ตัวเลยว่า ผมพูดในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยทำได้จนมันสายเกินไป.. วันที่เธอต้องกลับไปเมืองนอก ผมไปส่งเธอ ไปส่งเธอด้วยสายตามากกว่า ผมเห็นเธอ ผมมองเธอ ภาพนั้นยังติดตา ชัดเจน เธออยากเจอผม แต่เธออยู่กับพี่สาว ผมกลัว ผมรู้สึกว่าตัวเองแก่ไปหรือเปล่า กลัวสายตาของใครต่อใคร ถ้าผมไปเจอเธอ แล้วดึงเธอเข้ามากอดตรงนั้น ขี้ขลาดชะมัด... ผมยืนมองอยู่ด้านนอก เห็นเธอยืนรอผม สายฝนตกลงมา พร้อมกับน้ำตาของผม ผมทำได้แค่นั้น ได้แค่ยืนมองเธอด้วยสายตาที่พร่ามัว เจ็บปวด ทรมานอย่างที่สุด เธอกำลังจะกลับไป เธอจะกลายเป็นความฝันอีกครั้ง ผมนั่งรถกลับมา ได้แต่เหม่อมองสายฝน ท้องฟ้าที่มืดมิด เจ็บปวดทรมาน เธอจะคิดถึงเราไหม จะรู้ไหมว่าเราคิดถึงเธอแค่ไหน ผมเริ่มคิด คิด คิด และ คิด กลัวสารพัด เธอจะทิ้งเราไปไหม เธอยังเด็ก มีโอกาสเจอคนอีกมากมาย ในที่สุด ....ผมอีกคนก็ออกมาจากเงามืด กำแพงก่อตัวขึ้นอีกครั้ง หลังจากนั้นไม่นาน ผมตัดสินใจคบกับผู้หญิงอีกคน.. จากคุณ : joey_crazy - [ 19 ส.ค. 49 13:12:21 A:58.64.101.50 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มารออ่านต่อค่ะ รีบๆมาโพสนะคะ จากคุณ : ~ไข่ตุ๋น-หมูหวาน~ - [ 19 ส.ค. 49 13:28:04 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรายังคุยกันอยู่ทุกอย่างยังดูโอเค เธอถามว่ารักเธอไหม อืม รักสิ ผมตอบ ทั้งๆที่เมือคืนผมนอนกอดคนอื่น... ผมเริ่มเปลี่ยนไป เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมยิ่งห่างออกไปเท่านั้น ความรู้สึกต่อเธอเริ่มถูกกดลึกอยู่ข้างใน นานวันเข้า นานวันเข้า ผมอดคิดไม่ได้ว่า เธอคงเป็นแค่ความทรงจำ เรายังคุยกัน บางครั้งความรู้สึกที่มีให้เธอ ยังคอยกระตุ้นเตือน ผมยังคุยกับเธอทุกครั้งที่มีเวลา และ ยังพยายามหาเวลา แต่ตอนนั้นผมอยู่กับผู้หญิงอีกคนแล้ว.. ผมกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างที่สุด ผมโกหกทุกคน ทุกฝ่าย เพียงเพื่อให้ตัวผมเองมีความสุขที่สุด ผมเริ่มห่างจากเธอมากขึ้น จนบางครั้งหายไปเป็นเดือนๆ ไม่บอก ไม่ส่งข่าว รู้อะไรไหม ผมอยากให้คุณเห็นจัง อยากจริงๆ ผมอยากให้ทุกคนรับรู้ ว่าเธอดีกับผมแค่ไหน อยากให้อ่านอีเมลทุกฉบับที่เธอส่งมาหาผม เวลาผมหายไป เธอถามว่า เธอทำผิดอะไรหรอ เธอพูดอะไรผิดไปหรอ เธอขอโทษ ทุกฉบับมีแต่ความห่วงใย ความคิดถึง เธอกินไม่ได้นอนไม่หลับ เธอร้องไห้ทุกคืนเวลาผมทำท่าทางเย็นชาหรือระบายอารมณ์ใส่เธอ แต่เธอไม่เคยไปไหน...เธออยู่ข้างผมเสมอ ผมเลือกที่จะไม่มองเธอเอง รู้อะไรไหม ผมอยากให้คุณเห็นจัง อยากจริงๆ ไดอารี่ที่เธอเขียน บรรยายความรู้สึกของเธอที่มีต่อผมตลอดเวลาสองปี เธอท้อ เธอเหนื่อย แต่ว่า.. ให้ตายเหอะ ผมไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว แต่เธอไม่เคยหยุดรักผมเลย ไม่เลยสักวัน เธอเขียนว่ารักผมไม่น้อยกว่าเมื่อวาน เวลาเธอมีความสุขเธออยากแชร์กับผม แต่ผมไม่เคยให้เบอร์ติดต่อไป เธอเขียนว่า บางที อาจจะเป็นเธอเองที่ผิด เธออยากจะถอยหลังมาหนึ่งก้าวแล้วมองว่า จุดไหนนะที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ เธอเขียนว่า เธอจะพยายามมากกว่านี้ ร้อยเท่า พันเท่า เธอจะทำให้ดีกว่าเดิม มากกว่าเดิม เพื่อผม เพื่อผู้ชายอย่างผม ในวันที่เธอนอนร้องไห้ ผมสบายใจอยู่กับคนอื่น.. ปีต่อมาผมไม่ได้ไปหาเธอ เธอไปรอที่สถานีรถ แต่ผมไม่ไป... เธอบอกให้ผมเขียนจดหมายไปหาเธอเป็นสิบรอบ เรื่องง่ายๆ แต่ผมไม่เคยทำ ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม ผมเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง หาสาเหตุไม่ได้ คราวนี้ หนักกว่าทุกครั้ง ผมกลายเป็นคนขี้หงุดหงิด จากการกระทำของตัวเอง แม้แต่คนใกล้ตัว ก็กลายเป็นที่รองรับอารมณ์ ผมหลุดจากการควบคุมของตัวเอง... บางครั้งผมอดถามเธอไม่ได้ว่าเธอคิดจะกลับมาไหม กลับมาเรียนต่อที่นี่ เธอบอกว่าไม่ คงไม่กลับ หรอ อืมมม เสียงกระซิบลอยมาจากมุมมืด ส่วนมืดที่สุดในจิตใจ ภาพความทรงจำเมื่อตอนเลิกกับแฟนคนก่อน ภาพความเจ็บปวดของตัวเองสะท้อนอยู่ในใจ ผมตัดสินใจ จะลืมเธอ แต่ผมไม่เคยทำได้ ไม่ว่าผมจะพยายามหนักแค่ไหน หายไปกี่รอบ สุดท้าย ผมยังรั้งเธอไว้ เพียงเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดี ผมรู้ คำว่าเลว ยังน้อยไป... จากคุณ : joey_crazy - [ 19 ส.ค. 49 14:31:05 A:58.64.123.241 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 32 รออ่านอยู่นะเจ้าค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 49 14:46:28 จากคุณ : dolphin_yellow - [ 19 ส.ค. 49 14:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ต่อเลยเจ้าค่า มารอแล้ววว จากคุณ : กระโต่ยอ้วน - [ 19 ส.ค. 49 15:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ความสัมพันกระท่อนกระแท่น ยาวนานสองปี เรายังคงคุยกันอยู่ ผมยังปกปิดเธอและร่วมทั้งคนข้างกาย แต่ทั้งสองฝ่ายเริ่มระแคะระคาย และผมจะโมโหทุกครั้ง ใช่ เหมือนคนที่โดนจับได้ว่าโกหก จนต้องระบายอารมณ์ เพื่อให้อีกฝ่ายกลัว ผมใช้นิสัยที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็กเพื่อหยุด หยุดคำถามจากทั้งสองฝ่าย ที่ผมไม่อยากตอบ มันลงรากลึกลงไป ฝังลึกลงไป ผมกลายเป็นอะไรไปไม่รู้ ผมจีบคนนู้น จีบคนนี้ เพื่อหนีปัญหา เพื่อให้รู้สึกดีที่มีคนเอาใจใส่ ผมทำตัวเลวๆกับคนที่รักผมทั้งสองคน กู่ไม่กลับแล้ว... ต้นปี 49 ในที่สุด ความจริงก็ปรากฏ เธอจับได้ว่าผมอยู่กับคนอื่นร่วมทั้งจีบคนอื่นๆด้วย ผมไม่สามารถบรรยายได้ว่าเธอเสียใจแค่ไหน แต่รับรองว่ามากกว่าผมตอนนี้หลายพันเท่า เธอบอกว่าเธอเชื่อใจผมจนวินาทีสุดท้าย และที่ตลกก็คือ เธอยังดีกับผมอยู่ เธอบอกว่าเกลียดผมที่สุดแต่ทุกครั้งที่ผมออนทุกอย่างก็จะจางหายไป เธอดีใจทุกครั้งที่ได้คุยกับผม ส่วนผมในตอนนั้น ยังมีความรู้สึกอยู่ลึกๆข้างใน แต่มันจืดจางลงไป ได้แต่เฝ้าบอกตัวเอง มันคือรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้ รักที่ยากลำบาก ถ้าจะต้องเลือกก็เลือกคนใกล้ตัว.. เธอบอกว่าไม่คิดจะกลับมา แต่ถ้าจะกลับมา เธอจะกลับมาเพื่อผม และ ผมจะเลือกเธอหรือเปล่า ผมลังเล เพราะคิดว่าเธอคงไม่กลับมา แต่แล้ว... ความทรงจำเมื่อสองปีกว่าที่แล้ว รอยยิ้มของเธอ ใบหน้าของเธอ ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร ไม่รู้ว่าเพราะผมหรือเปล่า แต่ความทรงจำของผม ความฝันของผมที่อยู่ลึกสุดก้นบึ้งของหัวใจ ความทรงจำของผมกลับมา และ คราวนี้เธอจะอยู่ที่นี่ ใกล้กันไม่ถึงครึ่งชม ผมตัวชา คิดอะไรไม่ออก หัวหมุนไปหมด ปมปัญหาทุกอย่างผูกแน่นโดยที่ผมไม่รู้ตัว คนใกล้ตัวของผม ไม่ได้ใกล้พอจะเข้ามาในกำแพงได้ แต่เธอรู้จักครอบครัวผมทุกคน เธออยู่กับผมและสนิทกับที่บ้านผมพอสมควร และดูทุกคนก็จะชอบเธอ แต่เธออีกคนกลับมา เธอที่เข้ามาในกำแพงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เธอที่กว่าผมจะรู้ตัว ก็อยู่ข้างในแล้ว.. และผมเป็นคนที่ขังเธอไว้เองโดยไม่รู้ตัว เป็นสิ่งที่ผมไม่คาดคิดมาก่อน ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง บทสรุปของทุกอย่าง บทสรุปของเรื่องราวนี้ มันเจ็บปวด โศกเศร้า และ ทรมาน มีแต่ความสูญเสีย และ คราบน้ำตา ปมปัญหาที่ผมเป็นคนก่อ ได้ทำลายทุกอย่างรอบตัว กินรัศมีไปไกลแสนไกล ไม่เว้นแม้แต่คนรอบข้าง กรกฎาคม 49.. ถึงจุดสิ้นสุดสักที จากคุณ : joey_crazy - [ 19 ส.ค. 49 16:09:03 A:58.64.123.241 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คุณเจ้าของกระทู้ เราอ่านเรื่องเล่าต่างๆมามาก ขอยอมรับว่าอ่านของคุณแล้ว ทำไมมันอินจัง เราสัมผัสได้ถึงความเศร้า เหงา อ้างว้าง เจ็บปวด อืม....อยากจะบอกว่าเป็นเพราะเราก็เคยรู้สึกแบบคุณ.... จากคุณ : กระเป๋าเดินทาง - [ 19 ส.ค. 49 16:33:06 ]

ความคิดเห็นที่ 36 มารับฟังค่ะ..ไม่มีความเห็นใดๆจะเสนอ พราะ จขกท ไม่ได้ถาม....แต่คุณเองก็คงรู้คำตอบของเรื่องแล้ว...โชคดีค่ะ จากคุณ : มินทิรา - [ 19 ส.ค. 49 16:48:11 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อย่าริรักใคร... ถ้ายังรักและเข้าใจตัวเองไม่มากพอ จะมีแต่เจ็บกับเจ็บ...ไม่รู้นะ จากคุณ : น้องพี่เม - [ 19 ส.ค. 49 16:55:52 A:58.147.15.115 X: TicketID:117833 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านเรื่องของคุณแล้ว มันร้าวจริงๆ ค่ะ ใจมันแอบเจ็บไปด้วยจี๊ดๆ จากคุณ : MaRiMeKKo - [ 19 ส.ค. 49 17:24:59 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มานั่งฟังด้วยใจจดจ่อค่ะ เมื่อไหร่ จขกท จะมาโพสตอนจบซะที ว่าเป็นยังไง จากคุณ : ~ไข่ตุ๋น-หมูหวาน~ - [ 19 ส.ค. 49 17:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เธอกลับมา มาเรียนต่อที่นี่ ยอมรับว่าคิดถึง และ โหยหา อยากเจอเธออีกครั้ง อยากกอดเธออีกครั้ง เราได้เจอกัน เหมือนโลกหยุดหมุน กี่ปีแล้วนะ สองปี ที่ไม่ได้เจอกัน ผมรู้ตัวว่ามันผิดต่อคนใกล้ตัวแค่ไหน ผิดกับอีกคน คนที่ผมพาเค้าเข้ามาในชีวิตเอง เราอยู่ด้วยกันทั้งวัน ยังจำไออุ่นจากมือเธอได้ ยังจำจูบที่แสนหวานได้ ยังจำได้ว่าผมมองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้งเพียงใด นั่นคือสุขก่อนความเศร้าสะเทือนใจ... เธอนอนร้องไห้บนเตียง ถามว่าตกลงผมจะเลือกใคร ผมเงียบ ได้แต่บอกว่าขอโทษ ................................... ถ้ามีหนทางใด พระเจ้า ถ้ามีหนทางใด ลูกอยากขอร้อง อยากแบกรับมันไว้ ถ้าย้อนอดีตไปได้ ลูกจะเป็นคนแบกรับความเจ็บปวดจากคำตอบในวันนั้นไว้เอง ผมรู้ว่าเธอใจสลายแค่ไหน ผมในตอนนี้เจ็บปวดเหลือเกิน แต่คงไม่เท่าเธอในวันนั้น อยากรู้ไหมทำไม ทำไมวันนั้นเธอถึงยอมมีอะไรกับผม เธอยอมเพื่อให้ผมเลือกเธอ เธอรักผม รักหมดหัวใจ นี่คือสิ่งสำคัญที่สุดที่ผู้หญิงจะให้คนที่เธอรักได้ ผมเจ็บปวดทรมานที่สุด กำแพงเริ่มมีรอยร้าว.... ผมใช้สมองคิดมาตลอด รักคืออะไรเหรอ รักคือ ปัจจัยจากคนรอบข้าง คือ เหตุผลที่สมบูรณ์พร้อม หรือ รักคือรัก ผมสับสนที่สุดในชีวิต คนนึงเจอกันนับครั้งได้ในรอบสามปี กับคนที่อยู่ด้วยมาตลอด อายุไร่เลี่ยกัน หน้าที่การงานพร้อม ผมคิดแบบผู้ใหญ่มาตลอด คิดด้วยเหตุผลมาตลอด ปรึกษาคนนอกก็ได้คำตอบแบบนี้ ถ้าแม้ผมอดทนมากกว่านี้ อดทนให้หนัก ยอมรับความอ้างว้างเจ็บปวด ต่อให้อดทนจนต้องตายจากไป วันนี้ผมอาจจะมีความสุขกว่านี้ มีรักที่สมหวังล้ำค่า หลังจากนั้นไม่นาน กำแพงก็พังทลาย คราวนี้ผมเป็นคนพังมันเองกับมือ ผมตัดสินใจเลือก ผมเลือกช่วงเวลานั้น ช่วงเวลาที่ผมกับเธออยู่ห่างไกลกัน ไม่ใช่เพราะเรามีอะไรกัน ผมเลือกช่วงเวลาที่ผมอดหลับอดนอนรอคุยกับเธอ ผมเลือกช่วงเวลาที่ผมโทรไปหาเธอได้โดยไม่มีเหตุผล ผมเลือกดอกไม้เล็กๆจากป่าแถวโรงเรียนที่ขอให้เธอเก็บมาฝากผม ผมเลือกช่วงเวลานั้น ช่วงเวลาที่ไม่มีใครเข้าใจ ช่วงเวลาที่มีแค่ผมกับเธอ ผมยอมเป็นคนเลวอีกครั้ง ผมบอกคนใกล้ตัวถึงเรื่องราวทั้งหมด เรานั่งร้องไห้กันสองคน ผมได้แต่บอกว่าขอโทษ ขอโทษ และ ขอโทษ ....................................... วันไหนนะ วันจันทร์สินะ ผมตื่นแต่เช้ามารีดเสื้อผ้า นานกี่วันแล้วจากครั้งล่าสุดที่เจอกัน ผมรอเพื่อที่จะได้เจอเธอ เพื่อที่จะได้บอกเธอ แต่คำตอบของมัน ส่งผมจมดิ่งลงในหุบเหวที่มืดมิด หนาวเย็น และ ลึกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ผมยืนแทบไม่ไหว ผมยืนร้องไห้บนไฟฟ้า เหม่อลอย ดวงตาผมมองเห็นแต่น้ำตาของตัวเอง มันสายเกินไปแล้ว สายเกินไป... ผมกำลังชดใช้กรรม กรรมของผม กรรมที่ผมเป็นผู้ก่อมันขึ้นมาเอง จากคุณ : joey_crazy - [ 19 ส.ค. 49 17:58:50 A:58.64.123.241 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 41 แง้ว...มาต่อด่วนเลยค่ะ อารมณ์ค้าง กะลังอิน >.< จากคุณ : puengrain - [ 19 ส.ค. 49 18:15:33 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เฮ้ย!!!!! อย่าเพิ่ง ปายยยยยยย กลับมา...มา..ก่อนนนนนน จากคุณ : Api_Achi (Api_Achi) - [ 19 ส.ค. 49 18:30:13 ]

ความคิดเห็นที่ 43 หากมีใครอีกคน บอกกับเธอด้วยคำหนึ่งคำ เหมือนฉันเคยบอกเธอไว้ หากมีใครอีกคน บอกกับเธอว่ารักสุดหัวใจ แล้วเธอจะเปลี่ยนไปไหม ภาวนาให้ใจเธอนั้น ปฏิเสธคำเขาไป ภาวนาให้ใครคนนั้น อย่าทำให้ใจเธอต้องหวั่นไหว เพราะว่าห่างเหลือเกิน เพราะฉันอยู่แสนไกล บอกตรงๆหัวใจฉันยังหวั่น ก็ยังห่วงว่ารักจริง อาจจะแพ้ใกล้ชิดกัน อาจจะทำทุกอย่างเปลี่ยนไป หากมีใครอีกคน เฝ้าดูแลใจเธออย่างฉันทำ เหมือนทุกวันก่อนห่างไกล หากมีใครอีกคน อยากจะขอมีเธออยู่ข้างกาย แล้วเธอจะบ่ายเบี่ยงไหม ภาวนาให้ใจเธอนั้น ปฏิเสธคำเขาไป ภาวนาให้ใครคนนั้น อย่าทำให้ใจเธอต้องหวั่นไหว เพราะว่าห่างเหลือเกิน เพราะฉันอยู่แสนไกล บอกตรงๆหัวใจฉันยังหวั่น ก็ยังห่วงว่ารักจริง อาจจะแพ้ใกล้ชิดกัน อาจจะทำทุกอย่างเปลี่ยนไป ภาวนาให้ใจเธอนั้น ปฏิเสธคำเขาไป ภาวนาให้ใครคนนั้น อย่าทำให้ใจเธอต้องหวั่นไหว เพราะว่าห่างเหลือเกิน เพราะฉันอยู่แสนไกล บอกตรงๆหัวใจฉันยังหวั่น ก็ยังห่วงว่ารักจริง อาจจะแพ้ใกล้ชิดกัน อาจจะทำทุกอย่างเปลี่ยนไป เพราะว่าห่างเหลือเกิน เพราะฉันอยู่แสนไกล บอกตรงๆหัวใจฉันยังหวั่น ก็ยังห่วงว่ารักจริง อาจจะแพ้ใกล้ชิดกัน อาจจะทำทุกอย่าง และต้องทำให้ทุกอย่าง อาจจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป .............................................. นี่คือเพลงที่ครั้งนึงเธอเคยส่งให้ผม ขอโทษนะครับ วันนี้ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ผมเขียนบรรทัดหนึ่งทีก็ไปนั่งเศร้าสิบนาที ขอโทษทีนะครับ ผมอยู่กับมันมานานหลายอาทิตย์มากแล้ว ใกล้จบแล้วล่ะครับ ใกล้แล้วจริงๆ ผมขอติดไว้อีกวันนะครับ จากคุณ : joey_crazy - [ 19 ส.ค. 49 19:24:13 A:58.64.123.241 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มาเป็นกำลังใจให้ จขกท.ค่ะ พักก่อนๆๆนะคะ   เรื่องแบบนี้ กว่าจะถ่ายทอดออกมาได้ มันคงยากน่าดู สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : เป็นบุญที่เกิดเป็นคนไทย - [ 19 ส.ค. 49 19:46:52 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เข้มแข็งนะคะ..เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ซินเด๋อเหลอหลา - [ 20 ส.ค. 49 10:15:13 ]

ความคิดเห็นที่ 46 มาติดตามต่อค่ะ นอนคิดมา 2 วันแล้วนะคะ ว่ามันจะจบลงที่ตรงไหน แต่ถึงยังไงก็ขอให้ จขกท โชคดีกับสิ่งที่เลือกและตัดสินใจนะคะ จะเอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : ~ไข่ตุ๋น-หมูหวาน~ - [ 20 ส.ค. 49 10:27:35 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สิงหาคม 49... ห้วงเวลาแห่งความทุกข์ทรมานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มันสายเกินไป ความรักของเธอที่มีต่อผม มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ไม่มีวัน.. ผมซื้อดอกไม้ให้เค้าจัดช่อให้สวยที่สุดเท่าที่จะทำได้ อยากให้เธอหายเหนื่อยขึ้นมาบ้าง ให้ยิ้มได้ในวันที่เหนื่อยล้า ผมเอาไปทิ้งไว้ให้เธอ ในวันที่เธอบอกว่าอย่าเจอกันดีกว่า ไม่เป็นไร ผมอยากทำอะไรเพื่อเธอได้บ้าง คำพูดของเธอคือ ซื้อมาทำไมให้เปลือง หรอ ขอโทษทีกวนใจละกัน ผมพยายามพูดโดยไม่ให้มีเสียงสะอื้นของความเศร้าเสียใจ... ไม่เป็นไร ลองใหม่ พยายามกว่านี้ พยายามไม่งอแง ไม่มีอารมณ์ เวลาเธอทำท่าห่างเหิน อดทนไว้ แต่มันมักไม่ค่อยได้ผล.. ไม่ว่าผมจะพยายามหนักแค่ไหน ร้อยเท่า พันเท่า เธอก็จะไม่มีวันกลับมา นั่นคือสิ่งที่เธอบอกผม เธอไม่ได้คิดถึงผมเหมือนก่อน ไม่รู้สึกอย่างทำดีด้วยเหมือนเมื่อก่อน สิ่งที่ยังเชื่อมโยงเธอต่อผม มีแค่ความผูกพัน... ผมพาตัวเองจมดิ่งอยู่กับความทุกข์ทรมาน นอนร้องไห้ทุกคืน คงเหมือนเธอในตอนนั้น เธอคงหนักกว่านี้หลายเท่า ผมอ่อนแอเหลือเกินในช่วงนั้น ผมที่เคยเข็มแข็ง คนภายนอกมักเห็นผมเป็นยังงั้น คนที่สามารถทำลายทุกอย่างรอบตัวภายในเวลาไม่ถึงนาที กลับนอนร้องไห้ทุกคืน ตลกชะมัด... เราได้เจอกันอีกบ้าง แต่ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิม ผมพยายามอย่างที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่มันยังไม่มากพอ แต่ต่อให้พยายามแค่ไหน ระหว่างเราไม่มีวันเหมือนเดิมอีกแล้ว สัมผัสได้ถึงความเหินห่าง แต่ยังพอมองเห็นเส้นด้ายบางๆที่ผูกเราเข้าไว้ด้วยกัน แต่มันบางเหลือเกิน บางเหลือเกิน บางจนผมแทบมองไม่เห็น... ผมนั่งอ่านอีเมลที่เธอส่งมาหา ไดอารี่ที่เธอเคยเขียนถึงเรื่องของเรา ผมพาตัวเองเข้าไปสัมผัสความทุกข์ทรมานของเธอในตอนนั้น อย่างเต็มใจ... ผมร้องไห้ไปอ่านไป ได้แต่ถามตัวเองว่าทำอะไรลงไป ทำให้คนๆนึงเสียใจมากมายเท่าใด ผมเกลียดตัวเอง ไม่มีครั้งไหนที่รู้สึกมากเท่าครั้งนี้ แต่ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่เศร้าเสียใจ ผลของสิ่งที่ผมก่อไว้ ส่งผลกระทบมากกว่านั้น มากมายกว่านั้น... ครอบครัวผมรับรู้ถึงสิ่งที่ผมทำกับคนใกล้ตัว ...และทุกคนรู้เรื่องราวทั้งหมด น้องสาวผมร้องไห้บอกว่า เกลียดผมที่สุด พ่อเลี้ยงผมไม่อยากเจอหน้าผมอีกต่อไป ทุกคนตกใจกับสิ่งที่ผมทำ ผมไม่พยายามอธิบายอะไร ไม่บอกอะไร เพราะไม่คิดว่าจะมีใครเข้าใจ... สิ่งที่ผู้ใหญ่คิดผมรู้ นั่นคือสิ่งที่ผมคิดมาตลอดเวลา นั่นคือเหตุผล คือความเป็นจริง แต่มันก็แสดงให้เห็นแล้วว่า... มันไม่ได้ผลสำหรับผม ผมแตกต่างออกไป ผมไม่เหมือนคนอื่น ผมไม่ใช่คนปกติ สิ่งที่ผมยึดมั่น สิ่งที่ผมเก็บ กดมันลึกที่สุดพยายามให้ลึกที่สุดในใจของผม มันผลิผลของมันออกมา โดยมีความดีของเธอเป็นน้ำหล่อเลี้ยงมาตลอดโดยที่ผมไม่รู้ตัว ผลที่ผมรู้ดีที่สุด กระจ่างชัดที่สุดในตอนนั้น ผลที่ผลิบานออกมาจากตัวผม ในวันที่สายเกินไป... ผมไม่มีวันลืมเธอได้ ไม่มีวัน ต่อให้วันสุดท้ายของชีวิต ผมก็ไม่คิดว่าผมจะลืมเธอได้... ผมออกไปจากบ้าน ผมในตอนนั้นจมอยู่กับอดีต อดีตเมื่อสามปีที่แล้ว ผมอยู่กับช่วงเวลานั้น ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที ช่วงเวลาที่มีแค่ผมกับเธอ ผมทำให้คนใกล้ตัวเสียใจมากมาย แล้วยังมีหน้าเอาความเลวที่ผมทำไปบอกเธอว่านี่คือการเสียสละ.. ผมไม่กล้าแม้แต่จะส่องกระจกมองดูตัวเอง.. ทุเรศตัวเองจริงๆ.. ผมพยายามบอกเธอ ว่าลองกันอีกสักครั้งไหม อีกสักครั้ง คราวนี้ผมจะพยายามอย่างหนัก จะทำทุกอย่าง เท่าที่จะทำได้ เราจะเริ่มต้นกันใหม่อย่างถูกต้อง สิ่งที่เธอบอกกลับมา.. คือผลกรรมของผม คือสิ่งที่ผมต้องชดใช้ ต้องรับมันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ต้องเจ็บปวด ทุกข์ทรมาน อย่างไม่มีที่สิ้นสุด โดยไม่มีสิทธิเรียกร้องอะไร ไม่มีสิทธิแม้แต่นิดเดียว เธอมีคนอื่นเข้ามาในชีวิต... และเป็นคนดี ดีกว่าผมอย่างแน่นอน.. จากคุณ : joey_crazy - [ 20 ส.ค. 49 12:21:27 A:58.64.104.78 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 48 จบแล้วหรอคะ..T__________T จากคุณ : ซินเด๋อเหลอหลา - [ 20 ส.ค. 49 13:10:58 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ความเจ็บปวดทุกข์ทรมานหนักหนาสาหัสขึ้นกว่าเดิม ความทุกข์ที่รู้อยู่เต็มอกว่าเธอไม่มีทางกลับมา ไม่มีเธออยู่ข้างกายอีกต่อไป ผมเคยคิด ว่าสักวัน ผมอาจจะหาที่ของผมเจอบนโลกใบนี้ โดยมีเธออยู่เคียงข้าง ความทรมานที่รู้ว่าเธอเปิดใจรับใครเข้ามา ดีแล้ว สาสมกับสิ่งที่ผมทำแล้ว.. เค้าของเธอดูเป็นคนดี เข้าอกเข้าใจเธอมากกว่าผม ผมไม่ใช่คนเอาใจใครเก่งนัก สำหรับผม รัก ไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน รัก คือความเข้าใจ กัน เอาใจใส่กัน ซึ่งข้อหลังผมคงต้องไปฝึกใหม่ ผมเคยคิดว่าเธอเข็มแข็ง แต่ลึกๆผมรู้ว่าเธอโหยหาความรักเพียงใด เธอหว้าเหว่ไม่ต่างไปจากผม เรามีช่วงเวลาในชีวิตที่ไม่ดีนักเหมือนกัน ผมเคยคิดว่าเราจะเป็นส่วนเติมเต็มของกันและกัน แต่รู้อะไรไหม ความรักของเราไม่เคยตรงกัน นอกจากช่วงเวลานั้น เสียงคำรามกึกก้องอยู่ในใจผม เป็นเสียงที่โหยหวน เจ็บปวด และ โศกเศร้า ผมไม่เหลือใคร ต่อให้ผมออกไปยืนท่ามกลางผู้คนแล้วหันมองรอบตัว ผมก็ไม่คิดว่าจะมองเห็นใคร รู้ไหมจุดที่โรแมนติคที่สุดของเรื่องนี้อยู่ตรงไหน คือจุดเริ่มต้น และ จุดจบ... เรื่องระหว่างพ่อเลี้ยงกับแม่ผมผุดขึ้นมาในหัว ไม่เคยคิดว่าสิ่งที่ยึดมั่นเมื่อตอนเด็กจะต้องมาใช้กับเรื่องนี้ เจ็บปวดทรมาน แต่ยังงี้ดีแล้ว เราบอกเลิกติดต่อกันสองครั้ง ครั้งแรกเธอ ครั้งที่สองจากผม รักคือการเสียสละ ผมหวังว่าผมจะทำได้ เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกในชาตินี้ ถึงแม้อยู่ใกล้กันแค่นี้... ผมหวังว่าสักวันเธอจะเข้าใจ เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด และ หวังว่าเธอจะให้อภัย แต่ผมคิดว่าเธอให้อภัยผมอยู่แล้ว เธอที่แสนดี... ผมคงไม่ได้กอดเธออีกต่อไป ภาพที่เธอนอนหนุนตักยังอยู่ในความทรงจำ ผมไม่อยากให้เธอต้องลำบากใจกับผู้ชายอีกคน ยังงี้ดีแล้ว ผมอยากทำอะไรเพื่อเธอได้มากกว่านี้ อยากบอกรักเธอในทุกวันที่เหลืออยู่ อยากยืนอยู่หน้าเธอปกป้องเธอจากอันตรายต่างๆ อยากพาเธอไปที่ที่หนึ่ง... อยากปลอบเธอเวลาเธอเศร้า อยากดีใจมีความสุขไปกับเธอเวลาเธอเจอเรื่องดีๆ ไม่เป็นไร เป็นคนอื่น ไม่ใช่เรา ก็ยังดีกว่า ไม่อยากเห็นเธอโดดเดี่ยวอีกต่อไป ไม่เคยอยากเป็นพระเอก น้ำตายังไหลอยู่ในใจ.. ทำยังไงได้ นี่คือหนทางที่เหลืออยู่ คือที่เดียวที่ผมไปได้ สิ่งที่ผมเหยียบย่ำระหว่างทาง คือกรรมที่ผมก่อ ทุกก้าวที่ก้าวเดินต่อจากนี้ไป มันคงเจ็บปวดทุกข์ทรมาน แปลก คราวนี้กำแพงไม่ก่อตัวขึ้น อาจจะมีเศษซากหลงเหลืออยู่ แต่เธอคือคนที่ดึงผมกลับมา ผมอีกคนนึง ไม่หวังว่าเงามืดจะหายไป แต่หวังว่าตัวผมต่อจากนี้ไป แสงกับเงาจะอยู่พร้อมกัน มีชิงช้าตัวนึง อยู่ในที่ที่ผมคิดว่าใกล้เคียงกับที่ของผมที่สุด เวลาเราถอยหลังมันจะถอยเข้าไปในเงาที่มืดมิด แล้ว พอเราแกว่งออกมา เราจะเจอแสงสว่างส่องกระทบใบหน้า. แม้ยามหลับตา ยังสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากแสดแดดนั้น อยากพาเธอไปจัง.. คิดถึงเธอเหลือเกิน มากเกินกว่าจะกลั้นน้ำตาไว้ได้ หวังว่าเธอจะสบายดีในทุกๆวัน และคิดถึงเราบ้างในบางวัน ขอแค่นั้น.. ลาก่อนนะ โชคดีนะ เจ้าหญิงของผม ถ้าชาติหน้ามีจริง.. ขอให้ผมได้เจอเธออีก ได้รักเธอ อีกครั้ง.... ................................................................... จบแล้วครับ ผมมีสิ่งที่อยากบอกกับทุกคน อย่าลังเล อย่ากลัว ยึดมั่นกับคำว่ารัก ฝ่าฟันมันไปด้วยกัน ต่อให้ลำบากแสนสาหัส สักวันฝันจะต้องเป็นจริง หรือ แม้ต้องเลิกรากันก็ไม่มีอะไรต้องมานั่งเสียใจ ขอบคุณที่ทนอ่านนะครับ ยาวไปหน่อย ผมหวังว่าจะดีขึ้น ในวันใดวันนึง... โชคดีครับ จากคุณ : joey_crazy - [ 20 ส.ค. 49 14:25:41 A:58.64.104.78 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ...ในโลกนี้มีเรื่องตั้งมากมายให้เธอลืม..... .........แต่ทำไมเธอเลือกที่จะลืม...ฉัน............... จากคุณ : wilmington - [ 20 ส.ค. 49 14:42:56 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เอ่ออ  จขกท.คงไม่คิดสั้นนะคะ ลงท้ายเรื่องน่ากลัวๆยังไงไม่รู้อ่ะ สู้ๆน๊า จากคุณ : เป็นบุญที่เกิดเป็นคนไทย - [ 20 ส.ค. 49 19:19:55 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เศร้าจัง คนเรามักจะมองเห็นสิ่งสำคัญใกล้ตัว เมื่อได้สูญเสียมันไปแล้ว ถ้าเจอรักครั้งใหม่ของคุณ ขอให้จับมันไว้นะคะ จากคุณ : กระโต่ยอ้วน - [ 20 ส.ค. 49 20:11:19 ]

ความคิดเห็นที่ 53 คห 51 ผมไม่เคยคิดจะทำยังงั้นหรอกครับ ดูน่ากลัวเหรอครับ เอ้ ไม่รู้สิ ผมไม่รู้ว่าชาติหน้ามีจริงไหม แต่ ความหมายของมัน ผมคิดยังงั้นจริงๆน่ะครับ ขอบคุณนะครับ บทสรุปสุดท้ายของเรื่องนี้ แม้ว่ามันจะมีแต่รอยแผลบาดลึกในใจของทุกฝ่าย ความสูญเสีย และ คราบน้ำตา แต่อย่างน้อย จากนี้ไป ผมสามารถบอกใครๆได้ว่าครั้งนึงผมเคยรักผู้หญิงคนนึง ผมหลงรักเด็กน้อยแสนดีคนนึง... ผมสามารถพูดได้เต็มปากว่าผมรักเธอมากเพียงใด อืมม พรุ่งนี้ผมหวังว่าจะเจอแสดแดดอุ่นๆในยามเช้า หลังจากเฆมหมอกผ่านจางหายไป... หวังว่าเธอจะเข้าใจเหตุผลของเรื่องทั้งหมด... หวังให้เธอรู้ว่า... ตั้งแต่วินาทีที่ผมขอคบกับเธอ ผมไม่เคยหยุดคิดถึงเธอเลย ไม่เลยสักวัน... ไม่ว่าผมจะทำเรื่องเลวร้ายแค่ไหน... เหตุผลของผมมันยากที่จะเข้าใจ.. หวังว่าเธอจะเข้าใจมันสักวัน.. ผมหวังว่าสักวันรอยย่างก้าวของผมจะไม่ทิ้งรอยน้ำตาไว้อีก.. เหมือนที่เธอเคยพูด ไม่ว่าเธอจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม.. ผมยังรักเธอไม่น้อยไปกว่าเมื่อวาน... จากคุณ : joey_crazy - [ 20 ส.ค. 49 21:20:06 A:58.64.80.30 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มานั่งฟังค่ะ จากคุณ : -->+:+โชยุ&วาซาบิจัง+:+<-- - [ 20 ส.ค. 49 22:44:00 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เขียนดีค่ะ  ถ่ายทอดความรู้สึกได้จนอ่านแล้วอินตาม  ทำให้เราร้องไห้ไปกับเรื่องราวที่คล้ายๆเจ้าของกระทู้ไปด้วยซะงั้น :) จากคุณ : สุดแสนรัก - [ 21 ส.ค. 49 00:21:03 ]

ความคิดเห็นที่ 56 goo goo dolls : Iris .................................................... And I'd give up forever to touch you 'Cause I know that you feel me somehow You're the closest to heaven that I'll ever be And I don't want to go home right now And all I can taste is this moment And all I can breathe is your life and sooner or later it's over I just don't want to miss you tonight And I don't want the world to see me 'Cause I don't think that they'd understand When everything's made to be broken I just want you to know who I am And you can't fight the tears that ain't coming Or the moment of truth in your lies When everything feels like the movies Yeah, you bleed just to know you're alive And I don't want the world to see me 'Cause I don't think that they'd understand When everything's made to be broken I just want you to know who I am And I don't want the world to see me 'Cause I don't think that they'd understand When everything's made to be broken I just want you to know who I am And I don't want the world to see me 'Cause I don't think that they'd understand When everything's made to be broken I just want you to know who I am I just want you to know who I am I just want you to know who I am I just want you to know who I am จากคุณ : joey_crazy - [ 21 ส.ค. 49 09:57:40 A:58.64.106.41 X: TicketID:106009 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ถึง จขกท ค่ะ เราคิดว่าเจ้าหญิงของ จขกท คงจะดีใจและภูมิใจที่สุดค่ะ ถ้าได้รู้ว่าเค้าได้หัวใจจากผู้ชายอย่าง จขกท มาทั้งหมด ทั้งหมดของหัวใจที่ผู้ชายคนนึงจะมีให้ อะไรที่มันผ่านไปแล้ว ก็ขอให้มันผ่านไปนะคะ เราคงไปเรียกร้องหรือแก้ไขอะไรให้ดีกว่านี้ได้ เหลือก็แต่ว่า จขกท เองจะต้องทำชีวิตในวันพรุ่งนี้ให้ดีกว่าที่เคยเป็นอยู่ ขอให้ จขกท คิดไว้เสมอว่า การที่เราปล่อยคนที่เรารักมากที่สุด ให้ได้มีโอกาสที่จะไปมีความสุขที่สุด ถึงแม้จะเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เรา แต่นั่นถือเป็นการเสียสละอย่างที่สุดค่ะ สุดท้ายนี้ ขอให้ จขกท มีความสุขกับสิ่งที่ จขกท ได้ตัดสินใจเลือกทำลงไปนะคะ เราขอเอาใจช่วยคุณอยู่ห่างๆค่ะ ถ้ามีอะไรก็มาเล่าสู่กันฟังได้อีกนะคะ ยินดีเป็นที่ที่จะรับฟังเรื่องราวความรักของคุณค่ะ เหตุผลมีเป็นหมื่นพัน...ที่ฉันทำไมต้องรักเธอ แต่เหตุผลที่จะทำให้เธอเสียฉันไป...ก็คือเธอไม่ต้องการ จากคุณ : ~ไข่ตุ๋น-หมูหวาน~ - [ 21 ส.ค. 49 11:50:57 ]