ความคิดเห็นที่ 1 ให้ว่องเลยค่ะ ให้ว่อง จากคุณ : หมาหัวเราะ (Kala_mydog) - [ 18 ส.ค. 49 22:33:51 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ………… เรา .............. นิ่ง ............... เขาไม่ได้เร่งรัดอะไรเรา เขาบอกว่า ไม่ต้องตอบวันนี้ คิดดูก่อนก็ได้ แล้วเขาจะโทรมาหาเราอีก ถ้าเราอนุญาต ตอนนั้น ที่บ้านเราไม่มีโทรศัพท์ สมัยนั้นยังไม่มี Telecom Asia เลย สายโทรศัพท์ ยังไม่พอแจกจ่าย (หรือถึงมี สมัยนั้น บ้านเราก็คงยังไม่มีตังค์ติดหรอก อิๆๆ) อย่างไร ก็ดี แขกคนนั้นจากไป โดยไม่มีอะไรพิเศษ เราไม่ได้จดจำ หรือ คิดถึงเขาอีกเลย วันเวลาผ่านไป แขกคนนี้ โทรมาหาเราอีกครั้งจริงๆ แต่เป็นการโทรมา เพราะเขาหมดสัญญา และ กำลังจะกลับประเทศของเขาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เขาถามว่า เราคิดตกหรือยัง ว่าจะไปทานข้าวกับเขาสักมื้อได้ไหม เพราะว่าเขาจะไม่อยู่แล้วละมัง ทำให้เราตอบตกลง เรานัดเจอกันวันนั้นเลย เราไปหาเขาที่ รร ตอนแรกคิดว่า เขาจะลงมาคุยกับเราข้างล่างที่ล็อบบี้ พอเราไปถึง เราติดต่อพนักงานต้อนรับ แจ้งชื่อแขก พนักงานต้อนรับต่อสายให้ เราคุยกับแขกคนนั้น สมมุติว่า ชื่อ โทนี่ ก็แล้วกันนะ โทนี่บอกให้เราขึ้นไปหาบนห้อง เราก็นิ่ง .. แล้วถามเขาว่า ลงมาคุยกันข้างล่างไม่ดีกว่าเหรอ โทนี่ตอบว่า ไม่อยากให้เป็นที่สนใจของคนอื่น .. if you do not mind .. ใช่ โทนี่ ได้ถามเราแล้วว่า .. if you do not mind .. เขายกให้เป็นการตัดสินใจของเราโดยสิ้นเชิงว่า เราจะพบเขาหรือไม่ ถ้าจะพบ ก็ต้องพบเขาข้างบน ในห้องของเขา ถ้าเราไม่ต้องการพบ เราก็แค่จากไป ................. มันคงจะดีนะ ถ้าตอนนี้ เรารู้มากเท่าๆ กับที่เราได้เรียนรู้มาทั้งหมดในวันนี้ เราคงจะรู้ว่า .................. สิ่งที่เราควรทำคือบอกเขาว่า Of course I do mind. แล้วเดินจากไป เราคงไม่ได้พบเขาอีก ชีวิตของเราในส่วนนั้น คงพลิกผันไปเป็นแบบอื่น แต่เรายังเด็กนัก อายุเท่าไรหรอ .............. น่าจะซัก 18 ปี ความซื่อ (จนบื้อ) .......... พาให้เราตอบว่า โอเค แล้วเราก็ขึ้นลิฟต์ไปหาเขาบนห้อง จากคุณ : ณิชา - [ 18 ส.ค. 49 22:37:57 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ปูเสื่ออีกคนค่ะ จากคุณ : iMyEnZ~* - [ 18 ส.ค. 49 22:38:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีอะไรมันส์ๆมาให้หมวยอ่านอีกแล้ว เรื่องชาวบ้านหมวยช้อบชอบ จากคุณ : Jamuay - [ 18 ส.ค. 49 22:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ห้องของโทนี่ อยู่ในสภาพเรียบร้อย ตัวเขาก็เรียบร้อย เขากำลังอ่านหนังสือภาษาไทย เพราะเขาเรียนภาษาไทยมาหลายเดือนแล้ว เขามี dictionary Chinese-Thai & Thai – Chinese เล่มโตเท่าบ้านเปิดค้างอยู่ หลังจากสวัสดี และ ถามไถ่เรื่องวันเดินทางกลับของเขาแล้ว เราก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีกต่อไป แต่ โทนี่ มีท่าทางสบายๆ ไม่ได้ดูอึดอัดอะไร โทนี่พูดต่อของเขาเองว่า เขารู้สึกขอบคุณเรามาก ที่เป็นเพื่อนที่ดีกับเขา โทนี่มาทำงานในเมืองไทย สัญญา 2 ปี ทุกๆ เช้าไปทำงาน คลุกคลีกับคนไทยจำนวนหนึ่ง ซึ่งสอนเขาแต่คำพูดไม่สุภาพ แล้วก็ชอบพาเขาไปทานข้าวเย็นตามคาเฟ่ แล้วก็ให้เขาจ่ายทุกอย่าง เมื่อเขากลับมาถึง รร ถ้าหากเราอยู่ เราจะสวัสดีเขาด้วยน้ำเสียงสดใส และเราคอยถามเขาตลอดเวลาว่า วันนี้เขาเป็นยังไงบ้าง (how was your day? หรือ ไม่ก็ Did you have a good day? --- หารู้ไม่ว่าเราก็ถามของเราไปกับแขกทุกคนนั่นแหละ เขาไม่ได้พิเศษอะไรเลย ........) ซึงทำให้เขาได้หยุดคุยกับเราประจำ ... เท่าที่โอกาสจะอำนวย คือ เราว่างอยู่ ตอนเขามาขอรับกุญแจพอดี โทนี่ บอกว่า เขาไม่ต้องฝากกุญแจก็ได้ แต่เขาฝากกุญแจห้องที่เคาน์เตอร์ทุกวัน เพราะโทนี่ จะได้มีเหตุผลให้หยุดคุยกับเรา ถ้าหากเรา on duty Because talking to you was a great part of my day, etc. อืมม ........ ถ้าเป็นสมัยนี้ เราคงพูดว่า อะไรจะขนาดนั้นกันคุณ อะไรทำให้คุณอาการหนักขนาดนี้ แต่ตอนนั้นเรายังโง่นัก เราก็ตกตะลึง เป็นปลื้มว่า โอ้โฮ ... นี่เราสำคัญกับเขาขนาดนี้เชียวหรือ ฯลฯ โทนี่ช่างเล่ามากเลย เขาเล่าอะไรต่อมิอะไรของเขาไปเรื่อยๆ เขาบอกด้วยว่าเขาแต่งงานแล้ว และ มีลูก 2 คน เราก็เฉยๆ นะ ไม่ได้คิดอะไร เขาบอกว่าเราน่าจะเห็นครอบครัวเขานะ เพราะทั้งหมดเคยพักที่ รร ที่เราทำงานอยู่เป็นเวลา 1 เดือนเต็มๆ ตอนนั้นเราก็เออ ออ ไปอย่างนั้น แหละ เพราะว่าเราจำไม่ได้ เราจำไม่ได้จริงๆ ว่า เราเคยเห็นเขาอุ้มเด็กผู้ชาย 1 คน จูงอีก 1 คน เดินเข้าเดินออก รร ที่เราทำงานอยู่ทุกวันเป็นเวลา 1 เดือนเต็ม .. แต่เขาบอกว่า ใช่ก็ใช่ เราก็เออ ออ ห่อหมกไปตามเรื่อง เพราะมันไม่สำคัญอะไร ตอนนั้น เราก็ไม่ได้คิดอะไร ท่าทาง โทนี่ ก็ไม่ได้จีบเราสักหน่อย เขาจะจีบเราได้ยังไง เขามีลูกมีเมียแล้ว !!!! จากคุณ : จขกท - [ 18 ส.ค. 49 22:45:51 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ต่อค่ะต่อ.... จากคุณ : เปล่ามีน้ำตา - [ 18 ส.ค. 49 22:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เร็วๆๆๆๆเลยค้าบ จากคุณ : Radio - [ 18 ส.ค. 49 22:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^ ^ เฮียก้อเอากะเค้าด้วย . .อิอิ จากคุณ : iMyEnZ~* - [ 18 ส.ค. 49 22:53:54 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หลังจากเรื่องต่างๆ ที่โทนี่อยากบอก เราก็คุยกันเรื่องการเรียนภาษาไทยของเขา โทนี่เล่าให้ฟังว่า เขาเปลี่ยนอาจารย์จนกระทั่งโรงเรียนบอกว่า ไม่มีอาจารย์ให้เปลี่ยนอีกแล้ว ถ้าหากโทนี่ยังไม่พอใจให้มารับเงินส่วนที่เหลือคืนไป โทนี่บอกว่า ปัญหาของเขาคือ ไม่มีใครอธิบาย logic ของคำต่างๆ ให้เขาฟังได้ ถ้าไม่อธิบายให้ดี เขาจะไปจำได้ยังไง ฯลฯ จากนั้นเราก็สวมวิญญาณอาจารย์หญิง พยายามสอนภาษาไทยให้โทนี่ เขาเรียนทั้งอ่าน เขียน และ พูด เขาคงตั้งใจมากทีเดียว เพราะเขาจำพยัญชนะได้หลายตัวแล้ว เขียนชื่อตัวเองเป็นภาษาไทยได้แล้ว แปลกนะ พอคุยกันเรื่องการเรียนภาษาไทยของเขา เราก็หายเขิน เราสามารถคุยกับเขาได้เป็นชั่วโมงๆ หมดเวลาโดยเราไม่รู้สึกตัวเลย วันนั้น เราอยู่เวรเช้า เราออกตอนบ่าย 3 โมง เราแวะไปหาเขาที่ รร ทานข้าวเย็นกัน โดยสั่งขึ้นมาทานบนห้อง เขาเสนอ เราไม่ได้ว่าอะไร ในใจก็คิดว่าสะดวกดี แม้ว่าจะแพงไปหน่อย ทานข้าวเสร็จเราก็กลับบ้าน เขาอยู่แค่หน้าประตูห้อง ส่งเราแค่นั้นจริงๆ ก่อนจากกันเราไม่ได้นัดว่าะเจอเขาอีก วันรุ่งขึ้นเราก็เพลียนะ เพราะกลับบ้านดึก (ประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ ) แล้ววันรุ่งขึ้นก็ต้องมาเข้าเวรแต่ 6 โมงเช้า วันนั้นเราก็มีคิดถึง โทนี่บ้าง ไม่ได้แบบหวามไหว แค่แบบว่าเราคุยอะไรกันไปบ้าง แค่นั้น พอตกบ่าย โทนี่ก็โทรมา ถามว่า เราจะช่วยมาสอนภาษาไทยเขาต่อได้ไหม เพราะเรียนกับเราแล้วเขาสนุกมาก และได้เนื้อได้น้ำกว่าเรียนกับอาจารย์คนอื่นๆ ที่เคยผ่านมา เราตอบไปไม่ได้คิดเลยว่าได้สิ โทนี่บอกว่า เขาอยากจ่ายตังต์ค่าเรียน แต่คิดว่าเราคงไม่รับ ฉะนั้น เขาขอเลี้ยงข้าวเย็นเป็นการตอบแทนก็แล้วกัน เราหัวเราะและ ตอบว่า โอเค .......... วันเวลาผ่านไป เราเปลี่ยนเป็นเข้ารอบบ่าย ซึ่งก็คือเข้าบ่าย 2 โมง ออกเวรตอน 4 ทุ่ม ตอนนี้เอง ที่ชีวิตเริ่มมีปัญหา เพราะว่า เราคิดถึงโทนี่ การที่ได้คุยกันทุกวัน อยู่ด้วยกันทุกวัน ด้วยความพอใจ กลายเป็นความเคยชิน แล้วก็พัฒนาเป็นความรู้สึกห่วงหาอาทร สัมพันธภาพแบบนี้ โตเร็วนะ เร็วกว่าที่เราคิด หรือ รู้สึกตัว พอเราเปลี่ยนเวลาทำงาน โทนี่บอกว่า เรายังแวะไปหาเขาได้นะ เพราะเขานอนดึก แล้วเราก็ไม่ต้องตื่นเช้า เราฟังแล้วก็พยักหน้า ยิ้ม พอถึงตอนเลิกงาน เราก็สองจิตสองใจว่า เราจะตรงกลับบ้านดี หรือว่าจะแวะไปหาโทนี่ดี จากคุณ : จขกท - [ 18 ส.ค. 49 22:57:47 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รัว F5 จากคุณ : iMyEnZ~* - [ 18 ส.ค. 49 23:01:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามอ่านด้วยนะคะ ^.^ จากคุณ : HappY BuSy LifE - [ 18 ส.ค. 49 23:07:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่ะนะทำงานอยู่เครียดๆเลยมาพักคับ จากคุณ : Radio - [ 18 ส.ค. 49 23:09:05 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ในที่สุด อำนาจฝ่ายต่ำของจิตใจ (หรือเปล่า) ก็เป็นฝ่ายชนะ ลองทำอะไรที่ไม่เคยทำมาก่อน ฉีกออกไปจากความซ้ำซากจำเจ สิ่งดีๆ (คือเลิกเรียน หรือ เลิกงานแล้วตรงกลับบ้านเลย) ที่เราได้ปฏิบัติมาชั่วชีวิตก็ถูกทอดทิ้งไป เราเลือกที่จะไปหาโทนี่ เราแวะไปหาเขา ท่าทางเขาไม่ได้แปลกใจอะไร เราคุยกับเขาสบายๆ ทานข้าวด้วยกัน โทนี่บอกว่า เขาเดาว่าเราจะมา เขาไม่ได้ทานข้าวเย็น เขาหิ้วท้องรอ อ้าว .......... ประทับใจอีกละ ที่เขาทำเพียงเท่านี้ สมัยนั้น เราก็คิดว่ามันยิ่งใหญ่ ซึ้งใจไปอีกนานแสนนาน เราอยู่คุยกับเขาจนเลยเที่ยงคืนไปไม่รู้ตัว พอมองนาฬิกาอีกที เลยเที่ยงคืนไปแล้ว เราก็เด้งจากเก้าอี้ทันที บอกว่าจะกลับบ้าน โทนี่บอกว่า ดึกแล้ว อย่าออกไปเลย อันตราย ค้างกับเขาที่นี่แหละ รับรองว่าเขาไม่ทำอะไรเราหรอก เราสองคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เขาจะไม่ทำลายสัมพันธภาพอันสวยงามนี้ ตอลดชีวิตของเรา เราไม่เคยไปค้างที่อื่น ทุกๆ วัน เราต้องกลับไปนอนที่บ้านตลอด เราไม่มีเหตุผลจะโต้แย้งโทนี่ แต่เรารู้ว่า สิ่งที่ถูกต้องก็คือ เราควรกลับบ้าน (และจริงๆ แล้ว โทนี่ควรไปส่งเรา ถ้าเขาห่วงเราจริง) แต่เราก็พ่ายแพ้ ... ต่ออะไรหนอ? ต่อโทนี่ หรือว่าต่อตัวเราเอง เราอยู่ค้างกับโทนี่จริงๆ เราอาบน้ำในห้องน้ำแสนสวยของเขา ใช้ผ้าเช็ดตัวของเขา ใช้เสื้อคลุมอาบน้ำของเขาเป็นเสื้อนอน พอเราสองคนพร้อมจะนอน โทนี่ได้แสดงความเป็นสุภาพบุรษ โดยยกเตียงให้เรานอนคนเดียว เราก็นอนของเราคนเดียว แต่โทนี่ที่นอนอยู่บนโซฟา พลิกไปพลิกมา ประมาณว่าหลับไม่ลง อย่าว่าแต่โทนี่เลย เราเองก็หลับไม่ลงเหมือนกัน ทุกอย่างมันแปลกใหม่เกินไป ต่างคนต่างพลิกตัวกันไปมา ในที่สุด เราก็ทำลายความเงียบขึ้นอย่างโง่เขลาว่า เขาอยากมานอนข้างๆ เราไหม ?? โทนี่ตอบว่า thank you แล้วก็ย้ายมานอนข้างเราในบัดดล แล้วเราก็คุยกันต่อ สัพเพเหระ เรื่องนั้น เรื่องนี้ ส่วนมากเขาเล่า เราฟัง ตอนนั้น เราไม่รู้อะไรเลย เด็กจบ ม 3 จาก รร รัฐบาลอย่างเรา จะไปรู้อะไร?? โทนี่เล่าหนังฝรั่ง อย่างเช่นเรื่อง fries, while you were sleeping เรื่องของ super heros ต่างๆ ที่เคยทำเป็นหนัง เป็นการ์ตูน และ เรื่องอื่นๆ อีกมากมาย เราฟังเพลินจนหลับไปเลยละ เราตกใจตื่นขึ้น เพราะโทนี่เข้ามาใกล้ๆ เรามากๆ จากคุณ : จขกท - [ 18 ส.ค. 49 23:10:16 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เสือ.. จะขย้ำ... เหยื่อสาวไร้เดียงสาอ่ะสินี่~ เศร้า!~ จากคุณ : ladybird - [ 18 ส.ค. 49 23:12:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตัดตรงตอนเด็ดพอดีเลย เรามาอ่านต่พรุ่งนี้ละกันนะคะ จากคุณ : iMyEnZ~* - [ 18 ส.ค. 49 23:14:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โทนี่จูบเราที่หน้าผาก และไล่มาที่แก้ม เราตกใจตื่นและผลักเขาออกไป เขาเองก็ตกใจและ พูดออกมาว่า You didn't like it?? เรานิ่ง ................ และถามตัวเองว่า เรารู้สึกอย่างไร (โง่บรมเลยใช่ไหมคุณๆ) คำตอบจริงๆ จากใจของเราเลยก็คือ เราไม่ได้รู้สึกรังเกียจเดียจฉันท์เขาเลย (ทำไมถึงเป็นยังงั้นละหนอ??) เราก็นิ่ง ................ ไม่รู้จำทำอะไร หรือ ยังไงต่อ โทนี่ก็ค่อยๆ เข้ามาใกล้ๆ เราอีก เขาค่อยๆ กอดเราไว้ และล้มตัวลงนอนไปด้วยกัน คืนนั้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนอกจากนั้นอีก แต่ว่า กำแพงแห่งความเป็นเพื่อนระหว่างเรากับโทนี่ ได้ถูกทำลายลงแล้วอย่างถาวร จากคุณ : จขกท - [ 18 ส.ค. 49 23:14:07 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โอ้ว!! จขกท.จะว่าเราไม๊อ่ะว่า..ขอปาดอีกรอบ!!! จะบอกว่า..เป็นการ(เล่าเรื่องถูก)ทำลายล้าง..ที่(ใช้คำบรรยายได้)สวยงาม..(จริงๆค่ะ) 'คืนนั้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนอกจากนั้นอีก แต่ว่า กำแพงแห่งความเป็นเพื่อนระหว่างเรากับโทนี่ ได้ถูกทำลายลงแล้วอย่างถาวร' ~_~ จากคุณ : ladybird - [ 18 ส.ค. 49 23:19:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้าจะไปนอนแล้วบอกด้วยนะคะ จากคุณ : โป้ยกั๊กกะจับฉ่าย - [ 18 ส.ค. 49 23:23:56 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จขกท.ใช้ภาษาได้ดีมากเลยนะคะ ติดตามอยู่นะ จากคุณ : เทเลทับขี้ - [ 18 ส.ค. 49 23:26:42 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เอ๋า...จบยังคะเนี่ย จากคุณ : ลุกคนกลาง - [ 18 ส.ค. 49 23:27:15 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เริ่มหายไปและนะคะ มีครายจะมาขาย..หรือ โฆษณารอ ระหว่างนี้ไม๊อ่ะ.. คิด..ไม่ออกอ่ะ... จากคุณ : ladybird - [ 18 ส.ค. 49 23:31:00 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา เราก็แวะไปหาโทนี่อีกทุกคืน เราไม่สามารถค้างกับโทนี่อีกได้ เพราะว่าพ่อแม่เราโกรธจัดเลยทีเดียว ระหว่างเรากับโทนี่ ก็ไม่มีอะไรเกินเลย ไปกว่าการกอดๆ หอมๆ กัน เพราะว่า โทนี่เป็นโรคไม่สามารถแข็งตัวได้ ตอนนั้นเขาเล่าให้เราฟังว่า เขามีแฟนมาแล้วกี่คน แต่ละคนยอมเข้าโรงแรมกับเขา พร้อมจะมีอะไรกับเขาแล้ว แต่เขาไม่สามารถมีอะไรด้วยได้ เธอเหล่านั้นก็จากเขาไปทีละคน ทีละคน ส่วนคนที่แต่งงานด้วยนี้ ไม่เคยเข้าโรงแรมกันก่อนแต่ง จึงได้มารู้ความจริงทีหลัง และทำให้ไม่รักกัน เพราะโทนี่ไม่สามารถให้ความสุขภรรยาได้ เราสงสัยว่า ไม่มีอะไรกันแล้วทำไมมีลูกตั้ง 2 คน เขาตอบว่า ถ้าจะมีอะไรกัน ก็คือ ภรรยาทนไม่ได้ มาเล้าโลมเขามากๆ และเป็นฝ่ายอยู่ข้างบน .. ก็จะพอมีได้ ... และทันทีหลังจากนั้น ภรรยาเขาก็บอกเขาว่า .. ฉันท้อง ....... ซึ่งเขาก็ดีใจมาก ในส่วนอื่นๆ เราก็รู้สึกเศร้าอยู่ในใจตลอดเวลา เพราะว่า ใกล้วันกลับของโทนี่เข้าไปทุกที (ตอนที่เขาโทรหาเรา เราเหลือเวลาอีก 3 เดือน) แต่เราไม่เคยแสดงอะไรออกมาเลย อยู่ต่อหน้าเขา เราพยายามเป็นคนเดิมสดใสร่าเริง และไม่เคยรบเร้า ถามเขาเลยว่า แล้วเรื่องของเรา จะเอายังไงต่อไป **** เล่าๆ ไป มันก็สะเทือนใจเหมือนกันนะ ตอนแรกที่เรี่มเขียน เรานึกว่าเราไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเรื่องนี้แล้วเสียอีก **** จากคุณ : จขกท - [ 18 ส.ค. 49 23:32:09 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 23 "ในที่สุด เราก็ทำลายความเงียบขึ้นอย่างโง่เขลาว่า เขาอยากมานอนข้างๆ เราไหม ?? " จริง ๆ แล้วคุณรู้แหละว่าจะเกิดอะไรขึ้น เรื่องแบบนี้ เกิดมาซ้ำซาก จากคุณ : Kala_mydog - [ 18 ส.ค. 49 23:34:47 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สรุปก็คือ เรากับโทนี่ไม่มีอะไรกันจริงๆ เพราะเขาไม่สามารถ แต่เรารู้สึกตอลดเวลาว่า เราเป็นผู้หญิงที่มีราคีแล้ว ไม่บริสุทธิ์เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว และ เราใช้เวลาอันน้อยนิดที่เหลืออยู่ด้วยกันอย่างสนุกสนาน เราไปเดินมาบุญครองกันบ่อยมาก เพราะเขาชอบสะสมของเด็กๆ พวกตู๊กตาซุปเปอร์ฮีโร่ หรือพวกเสื้อผ้าพิมพ์ลายการ์ตูนต่างๆ และโทนี่ชอบไปร้านหนังสือ โทนี่พูดเสมอว่า เราฉลาดมาก แต่อ่านหนังสือไม่พอ ฉะนั้น เขาไปร้านหนังสือบ่อยมาก เพื่อเลือกซื้อหนังสือให้เราอ่าน เราแบกหนังสือกลับบ้านเป็นหอบๆ ประจำ แม่ถามว่าเอาอะไรกลับมา เราก็บอกว่า แขกซื้อมาฝาก แม่ก็ไม่ว่าอะไร โทนี่สอนเราเล่น ไทชิ แต่สมัยนั้น เราไม่รู้จักว่ามันคืออะไร แต่เขาให้เล่นเราก็เล่นจบเป็นชุดๆ เราฝึกกันทุกวันในห้อง ตอนแรกๆ ทำคู่กัน เราทำท่าต่างๆ ตามเขา ต่อๆ มาเราทำเองจากความทรงจำแล้วเขาคอยแก้ น่าเสียดายมาก ที่เราไม่ได้เล่นต่อหลังจากที่จากกันแล้ว ไม่ยังงั้นตอนนี้ เราคงอินเทรนน่าดู สามารถเป็นอาจารย์สอนไทชิ ได้ 55555 โทนี่เล่าให้เราฟังทุกอย่าง ทุกเรื่อง ตั้งแต่เขาเกิด ครอบครัวของเขา พ่อ แม่ พี่ชายสองคน แฟนของเขาแต่ละคน ภรรยา และ ลูกๆ แต่เขาไม่เคยสนใจถามเลยว่า ชีวิตเราเป็นยังไง เราอยู่ในชีวิตเขาเพื่อเป็นฝ่ายฟังเท่านั้น แต่ตอนนั้น เราก็พอใจมาก จากคุณ : จขกท - [ 18 ส.ค. 49 23:40:14 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 25 To..จขกท.. ...อย่าติดกับวันที่ดีเก่าๆ... ...อย่าอยู่กับความคุ้นเคยเก่าๆ... ...อย่าให้วันคืนที่ดีเก่าๆมันทำร้าย... ...เปิดดวงใจตัวเธอค้นหา... ...สิ่งที่เธอนั้นคอยไขว่คว้า... ...ให้เวลารักษาและพาให้พบกับวันใหม่... ....วันคืนที่แสนดีนั้นก็ควรจะจดจำ.... ....หากรอคอยให้ย้อนคืนนั้นคงเจอแต่ความเจ็บช้ำ... **ขอตัวมาตามพรุ่งนี้อ่ะ** **ไปนอนก่อนล่ะ** จากคุณ : ladybird - [ 18 ส.ค. 49 23:41:11 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณ คห 23 ุคุณทำให้เราไม่อยากเล่าต่อแล้วละ เราไปนอนดีกว่า Good night ค่ะเพื่อนๆ จากคุณ : จขกท - [ 18 ส.ค. 49 23:41:21 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ้าว ไหงงั้นง่า จากคุณ : Jamuay - [ 18 ส.ค. 49 23:42:57 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อย่าเพิ่งน้อยใจสิคะ ถือว่าเป็นการแบ่งปันประสบการณ์เถิดนะคะ จากคุณ : A Magical Moment - [ 18 ส.ค. 49 23:45:27 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ้าว ขอโทษ ๆ รีบมาปาดก่อนที่จะอ่านที่มาโพสต่อ เพราะนึกว่าเสร็จคุณโทนี่ไปตามระเบียบ เพราะเท่ากับว่าคุณเอาตัวไปให้เค้าเอง เหมือนเล่นกับไฟ เพราะถ้าคุณเป็นน้องดิฉัน อายุ 18 แล้วทำแบบนี้ ดิฉันก็จะดุเหมือนกัน ไหน ๆ ก็ผ่านมาแล้ว อย่างปลอดภัย เล่าต่อเลยค่ะ จากคุณ : Kala_mydog - [ 18 ส.ค. 49 23:50:58 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อ้าว...เลยไม่รู้เรื่องเลยอ่า โอ๋ๆๆๆ อย่าน้อยใจนะคะ เล่าต่อนะคะๆๆๆ จากคุณ : เปล่ามีน้ำตา - [ 19 ส.ค. 49 00:00:10 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แป่ววววว ไม่มาจริงอ๊ะ.... จากคุณ : โป้ยกั๊กกะจับฉ่าย - [ 19 ส.ค. 49 00:12:00 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อย่างอนน๊า  คนดี๊คนดี เขารออ่านอยู่นะตัวเอง จากคุณ : ชะเอิงเอย - [ 19 ส.ค. 49 00:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ..... ต่อเถอะครับ จากคุณ : ผมแอบชอบคุณ!! - [ 19 ส.ค. 49 00:20:08 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ว่าแล้วเชียว เป็นไงหล่ะ ทำให้เค้าน้อยใจหล่ะ อดอ่านเลย เห็นม่ะ  เห็นม่ะ ไม่สนับสนุน  ก็หัดรูดซิปปากไว้มั้งสิ แม่บอกประจำ  คิดแล้วค่อยพูด ไม่ใช่พูดแล้วค่อยมาคิด เป็นไงหล่ะ จากคุณ : ....โจคับ.... - [ 19 ส.ค. 49 01:01:35 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เราจะรอคุณ...กลับมานะครับ จากคุณ : drjack - [ 19 ส.ค. 49 01:08:08 ]

ความคิดเห็นที่ 36 โหย เค้าอุตส่ามาเล่าให้ฟังอ่ะ ให้เค้าเล่าให้จบก่อนดิเลยพลอยอดอ่านต่อเลยอ่ะ ไปขัดเค้าทำไมอ่ะ ทีหลังคิดก่อนนะแล้วค่อยพูดน่ะ จากคุณ : PANDA NA-C - [ 19 ส.ค. 49 01:21:11 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เอ้า.....ซะงั้น จากคุณ : Happy BlaBla - [ 19 ส.ค. 49 01:23:34 ]

ความคิดเห็นที่ 38 กำลังอ่านหนุกๆเลย .......... จากคุณ : porgto - [ 19 ส.ค. 49 01:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คอยคุณแอร์กี่มาคนนึงแล้ว ตอนนี้ต้องมาคอยคุณณิชาอีกคน ตายแน่ ตายแน่   จากคุณ : nualnoi - [ 19 ส.ค. 49 01:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 40 โอ๋ๆๆๆๆ กลับมานะจ๊ะ รออยู่น๊า จากคุณ : มาสคาร่า - [ 19 ส.ค. 49 01:30:13 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ว่าแต่คุณกับเค้าก็มีคืนวันที่ดีด้วยกัน ไม่ใช่เหรอครับ จากคุณ : pitor - [ 19 ส.ค. 49 01:59:00 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ไหน ๆ ก็ผ่านมาแล้ว อย่างปลอดภัย เล่าต่อเลยค่ะ Kala_mydog [ 18 ส.ค. 49 23:50:58 ] พูดจาไม่ดี แล้วก็มาขอโทษ บอกว่าไม่ทันเห็น คุณไม่น่าไปพูดแบบนั้นเลยจริงๆให้ตายเถอะ ถ้าจะพูดจาลักษณะนั้น ขอเหอะ ให้เค้าโพสต์จบก่อนได้มั้ย จากคุณ : ...เอาเถอะ - [ 19 ส.ค. 49 03:00:18 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เอ่อ...พี่ณิชาค่ะ  โปรดกลับมาด้วยเถอะค่ะ เห็นแก่ใจดวงน้อย ๆ ของหนูด้วยเถอะค่ะ พี่ณิชาขา  จงลงแดงตายอยู่แล้วอ่ะ ทั้งกระทู้พี่แอร์กี่  กระทู้เด็กเชียร์เบียร์  แล้วยังกระทู้พี่อีก แล้วคืนนี้จะหลับตาลงไปได้อย่างไร... จากคุณ : ไม่สวยแอบโง่ - [ 19 ส.ค. 49 03:53:27 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คุณณิชาคะ.. เพื่อนๆยังรอติดตามเรื่องราวอยู่นะคะ.. จากคุณ : A Magical Moment - [ 19 ส.ค. 49 05:31:26 ]

ความคิดเห็นที่ 45 คุณณิชา ครับ ผมเข้ามาตามแต่เช้าๆ เลยนะครับ เนี๊ยะเช้าที่สุดของผมแล้วนะครับ เข้ามาสานต่อเรื่องราวเถอะครับ ขอร้อง.......................... เมื่อคืนก็นอนไม่หลับดีเท่าไหร่ ฝันแต่ว่า ได้อ่านเรื่องของคุณณิชาหล่ะครับ มาเร็วๆ นะครับ จากคุณ : ....โจคับ.... - [ 19 ส.ค. 49 06:32:54 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ความรักคือสิ่งสวยงามเสมอ แม้ว่ามันจะนำมาซึ่งความเจ็บปวด จากคุณ : redruby - [ 19 ส.ค. 49 08:02:41 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อ้าว... ซะงั้น - -  ติดแหง่กคากระทู้อีกแล้วเรา จากคุณ : นู๋โมจัง - [ 19 ส.ค. 49 08:26:24 ]

ความคิดเห็นที่ 48 T_T มาเล่าต่อเถอะค่ะ จขกท. จากคุณ : puengrain - [ 19 ส.ค. 49 08:33:24 ]

ความคิดเห็นที่ 49 รออ่านต่อครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : แพนดาบ้ารอ (mr.pandaba) - [ 19 ส.ค. 49 08:40:01 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มาแล้ว มาแล้ว ตื่นเช้าขึ้นมา ท้องฟ้าสดใส อารมย์ก็แจ่มใส และเราก็กำลังรอเรื่องคุณแอร์กี่อยู่ รู้ดีทีเดียวว่ามันเป็นยังไง เฮ้อ ... คิดถึงจะขาดใจ หุๆๆ เล่าต่อเลยละ กัน ตอนที่เหลืออีกอาทิตย์เดียว โทนี่จะต้องกลับบ้าน โทนี่บอกเราว่า เขาตกลงใจต่อสัญญาอีก 6 เดือน เพราะทางบริษัทฯ ในเมืองไทย ต้องการมี engineer อยู่เป็นที่ปรึกษา ในระหว่างทดลองใช้เครื่องมือที่เขาทำการติดตั้งเสร็จ เพื่อนๆ โทนี่ อีก 2 คน ไม่ต้องการอยู่ต่อ แต่เขาคิดว่าเขาอยู่ได้ เพราะเขามีเราเป็นเพื่อน เพื่อนๆ โทนี่อีก 2 คน เป็นคนโสดทั้งคู่ และได้มีแฟนเป็นคนไทย มากหน้าหลายตา แต่ไม่คลิ๊กกัน ก็เลยไม่ยั่งยืน แต่คนที่แต่งงานแล้ว อย่างโทนี่ กลับเลือกที่จะ approach เรา และได้มีสัมพันธภาพที่ดีต่อกัน แม้ว่าจะต่อสัญญา แต่โทนี่คิดถึงลูกชายทั้งสองมากๆ จึงขอกลับไปเยี่ยมบ้าน 2 อาทิตย์ แล้วค่อยกลับมา ซึ่งบริษัทฯ ในเมืองไทยก็ตกลงตามนั้น ฉะนั้น กำหนดกลับของโทนี่ยังเหมือนเดิม เพียงแต่โทนี่จะกลับมาอีก ในระหว่างนั้น โทนี่ก็ขมักเขม่นในการเรียนภาษาไทย ด้วยความตั้งใจขยันขันแข็ง เขาเป็นตัวอย่างที่ดีทีเดียว ของการมุมานะ ทำอะไรสักอย่างที่มันยากๆ 3 เดือนที่เราคบกัน โทนี่สามารถพูดภาษาไทยเป็นประโยคๆ ที่สมบูรณ์ได้แล้ว เขาภูมิใจมากทีเดียว เราเองก็ดีใจกับเขาไปด้วย ในเรื่องการอ่าน เขียน เขาก็พัฒนาไปพร้อมๆ กัน ตอนที่เหลืออีกแค่ 3 วันก่อนการเดินทาง เราสองคนก็อยู่ในห้องของโทนี่ โทนี่กำลังพยายามอ่านภาษาไทย (หนังสือสำหรับเด็กอนุบาล) ตามปกติ กริ่งประตูก็ดังขึ้น เราสองคนตกใจ โทนี่ ลุกไปดูที่ช่องตาแมว แล้วหันมามองเราแบบแปลกๆ และพูดว่า แฟนเก่า (คนไทย) ของเขามา !!! จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 09:11:26 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 51 รออ่านด้วยคนค่ะ สงสัยจะต้องติดเรื่องนี้งอมแงมเหมือนเรื่องคุณแอร์กี่แน่ๆ เลย จากคุณ : tarojay - [ 19 ส.ค. 49 09:19:11 ]

ความคิดเห็นที่ 52 แฟนเขาคนนี้ สมมุติว่าชื่อพิมพ์ก็แล้วกันนะ โทนี่เคยเล่าให้เราฟังเกี่ยวกับแฟนคนไทยคนนี้แล้ว ตอนที่โทนี่เล่า เราฟังอย่างตั้งใจ จำได้ว่าพิมพ์เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุด ในบริษัทฯ ที่โทนี่ทำงานอยู่ สัมพันธภาพของพิมพ์กับโทนี่ ลุ่มๆ ดอนๆ คือ พิมพ์มีแฟนอยู่แล้ว เป็นตำรวจ เขาขี้เมา แล้วก็เจ้าชู้ แต่พิมพ์ก็เลิกกับเขาไม่ลงสักที กับโทนี่ พิมพ์ก็คบบ้าง ไม่คบบ้าง คือ บางวันก็มาอยู่กับโทนี่ในห้อง (เหมือนที่ตัวเราเองก็แวะมาอยู่เป็นเพื่อนโทนี่ในตอนนั้น) เพียงแต่เรามาประจำทุกวันไม่ได้ขาด แต่พิมพ์จะแวะมาบางวัน และบางวันเธอก็ไม่อยากมา บางทีเธอบอกว่าจะมา แต่ก็ไม่มา บางทีเธอบอกแล้วว่าจะไม่มา แต่อยู่ดีๆ ก็มากดกริ่งหน้าประตู แต่โทนี่ก็อดทดคบพิมพ์อยู่ จนกระทั่ง พิมพ์ไม่มาหาโทนี่ติดต่อกันหลายสัปดาห์ ทำให้โทนี่เริ่มตัดใจ และ โทรหาเราแทน ขอเดินเรื่องต่อเลยนะ โทนี่บอกเราว่า พิมพ์มา เราก็บอกโทนี่ว่า โอเค เปิดประตูสิ เมื่อพิมพ์เข้ามา เธอมีทีท่าประหลาดใจอย่างมากที่เห็นคนอื่นอยู่กับโทนี่ด้วย สำหรับเรา ก็ตกตะลึงไปเหมือนกัน ผู้หญิงรูปร่างสูงโปร่ง ผิวสีน้ำผึ้งสวย หน้าตาสวยสะแบบผู้หญิงไทย ผมยาวสลวยจรดสะโพก คนนี้น่ะเหรอเคยเป็นแฟนกับโทนี่ ว้าว ... เลยหละ ว้าว ... จริงๆ เมื่ออยู่กัน 3 คน ในห้อง เราก็ เอ่อ .. ไม่รู้จะพูดอะไร โทนี่ก็มีท่าทางตกประหม่า ไม่เหมือนโทนี่คนเดิมที่เรารู้จัก ซึ่งมักจะมีท่าทางสบายๆ สำหรับพิมพ์คนสวย เธอเข้ามาแล้วก็มองไปรอบ แล้วมองว่าเราทำอะไรกันอยู่ แล้วเธอก็นั่งลงอย่างคุ้นเคยข้างๆ เรา ณ ตอนนั้น โทนี่ก็ทำลายความเงียบด้วยการถามขึ้นมา เป็นภาษาไทยว่า กินข้าวหรือยัง? พิมพ์ตอบว่ายัง แล้วก็พูดต่อว่า เดี๋ยวนี้พูดภาษาไทยเก่งขนาดนี้แล้วเหรอ? เราทนไม่ได้อีกต่อไป เราลุกขึ้นยืนและบอกว่า เราไปก่อนละกัน เขาจะได้คุยกับพิมพ์ให้สบายใจ โทนี่ไม่ได้พยายามขวาง หรือ ห้ามเรา เขาออกมาส่งเราหน้าห้อง ปิดประตูและถามว่า พรุ่งนี้เราจะยังมาหาเขาหรือเปล่า ........ เรานิ่ง ........... โทนี่พยายามคาดคั้นให้เราตกปากรับคำว่า เราจะเจอกันอีกพรุ่งนี้ เพราะเขาจะเดินทางอยู่แล้วนะ แล้วเรื่องนี้ ก็ไม่ได้อยู่ในแผนการของเขาเลย มันเกิดขึ้นเอง เขาไม่รู้ว่าพิมพ์จะมา เขาไม่ได้พูดกับพิมพ์นานมากแล้ว เราพยักหน้ารับรู้ และจากมา ตอนที่เราฟังเรื่องของพิมพ์จากโทนี่ เราไม่เคยคิดเลยว่า เมื่อพิมพ์กับโทนี่อยู่กันสองต่อสอง เขาทำอะไรกัน แต่ ณ วันนั้น เมื่อเราจากโทนี่ไปนั้น เราคิดอยู่ตลอดเลยว่า เขาสองคนทำกิจกรรมอะไรกัน ............ ช่างคันหัวใจเป็นยิ่งนัก เพราะดูไม่เหมือนว่า พิมพ์จะทำกิจกรรมอะไรที่เป็นประโยชน์ อย่างเช่นการเล่าเรียน อ่านหนังสือ คุยเล่นเรื่องหนัง หรือ เพลง เหมือนเราได้ จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 09:28:39 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 53 .... จากคุณ : ladybird - [ 19 ส.ค. 49 09:37:51 ]

ความคิดเห็นที่ 54 วันรุ่งขึ้น พอออกเวรเช้า เราก็แวะไปหาโทนี่อีก พอเราไปถึง โทนี่ก็ชวนเราออกไปข้างนอก โทนี่ชอบกินสุกี้โคคามาก บ่ายวันนั้น เราก็ไปกินสุกี้โคคากันอีก ในระหว่างนั้น โทนี่บอกว่า เขาเชื่อว่าเขาบอกเราตรงๆ ได้ว่า พิมพ์เป็นผู้หญิงที่สวยมาก และเธอเป็นสาวเต็มตัวแล้ว ไม่กะโปโลอย่างเรา เวลาพิมพ์เยื้องย่าง มันช่างสวยงามเหมือนนางแบบ และพิมพ์รู้จักโพสท่าทางยั่วยวน ชวนให้ผู้ชายคลั่งใจตาย อ้าว ..... เราฟังแล้วก็อึ้งไปอีก ไม่รู้จะพูดอะไร ก็ได้แต่ฟังไปเรื่อยๆ โทนี่ขอโทษที่ปล่อยเราไปเมื่อวานนี้ โทนี่บอกว่า เขาควรไล่พิมพ์ไป เพราะพิมพ์เป็นอดีตไปแล้ว แต่เราคือปัจจุบันของเขา และเขายอมรับว่า เขาแพ้ความสวย ถ้าหากพิมพ์แวะมาหาเขาอีกวันนี้ เขาก็จะไม่สามารถไล่พิมพ์จากไปได้อีก คือ เราก็ต้องเป็นฝ่ายไปอยู่นั่นเอง ด้วยเหตุนั้น โทนี่จึงตัดสินใจออกมาข้างนอกดีกว่า โทนี่พูดต่อไปเรื่อยๆ ว่า ปีนี้ เขา 35 ปี แล้ว เขาควรเลือกสิ่งดีๆ ให้กับชีวิต เขาไม่มีเวลาเหลือที่จะนั่งรอความหวังลมๆ แล้งๆ หรือเล่นเกมส์กับพิมพ์อีกต่อไป เมื่อเขาพูดจบ เราก็ข้ามเรื่องพิมพ์ไป คุยกันเรื่องอื่นๆ ราวกับว่า ไม่เคยเกิดอะไรขึ้น เรามันช่างหัวอ่อน และคล้อยตามเขาทุกอย่าง เราไม่ได้ถามโทนี่ จนแล้วจนรอดว่า เวลาเขาอยู่กันสองต่อสองกับพิมพ์ เขาทำอะไรกัน จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 09:37:53 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 55 หลังจากสุกี้วันนั้น เราก็ไม่ได้เจอโทนี่อีกเป็นเวลา 2 อาทิตย์ เพราะเขากลับไปเยี่ยมบ้าน ก่อนจากกันวันนั้น โทนี่บอกให้เราเตรียมตัวรับมือกับ ความว่างเปล่าที่เราจะรู้สึกอย่างแรง เมื่อไม่ได้เจอเขาหลังเลิกงานแล้ว โทนี่ถามเราว่า เราจะทำอะไร เราตอบไม่ได้แฮะ พร้อมๆ กันนั้น เราก็ประหลาดใจว่า ทำไมเรานึกไม่ออกว่า ชีวิตของเรา ก่อนหน้าที่จะเจอโทนี่ มันเป็นยังไง เราก็แค่ต้องกลับไปมีชีวิตอย่างนั้น แต่ทำไมเรานึกไม่ออกว่ามันเป็นยังไง เหมือนมันช่างห่างไหลเหลือเกิน จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 09:42:13 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 56 โทนี่ไม่ทำงานทำการเลยนะครับ นั่งรอคุณทั้งวัน คุณออกเวรเมื่อไรก็ได้เจอเมื่อนั้น ฮิฮิ จากคุณ : ช่างไฟ - [ 19 ส.ค. 49 10:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เป็นกำลังใจ ให้เล่าให้จบ อย่าทิ้งกันไปไหนน้า จากคุณ : ดอกหญ้าในป่าคอนกรีต - [ 19 ส.ค. 49 10:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ตบคุณ คห 56 โทนี่ก็อยู่กะเหมือนกันค่ะ ซึ่งเขาสามารถแลกกะกับเพื่อนเขาได้ง่ายมาก ไม่เหมือนเราซึ่งต้องอยู่เวรตามที่หัวหน้าจัดให้ จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 10:36:54 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 59 2 อาทิตย์หลังจากนั้น มันช่างว่างเปล่าจริงๆ เราไม่อยากกลับบ้านแต่วัน เพราะเราไม่อยากอธิบายว่าทำไมวันนี้กลับเร็ว และเดี๋ยวโทนี่มา เราก็ต้องกลับบ้านช้าอีก เราก็ไปเตร็ดเตร่ เดินเล่นดูของอะไรไปเรื่อยเปื่อย รอจรค่ำ แล้วค่อยกลับบ้าน คำอธิบายที่เราให้กับพ่อแม่ของเราคือ เราหายหน้าหายตาไปทำแอมเวย์ ตอนนั้น ใครๆ รอบๆ ตัวเราเขาก็ทำกัน แล้วเราเองก็ถูกชวนยิกๆ แต่เราไม่เคยไปประชุมกับเขาเลย เพราะเราใช้เวลาทั้งหมดไปกับโทนี่ ไม่มีเวลาเหลือไปทำอย่างอื่น โดยส่วนตัวแล้ว ตั้งแต่คบโทนี่ เราก็ใช้เงินของเราเองน้อยลง เพราะว่านอกจากค่ารถเมล์ระหว่างที่ทำงานเราไปยังที่พักของโทนี่ และจากที่พักของโทนี่กลับบ้านเราแล้ว เราก็ไม่ได้ใช้อะไรอีก ไม่มีเวลาจะใช้อีกน่ะแหละ โทนี่เป็นคนเลือกร้านอาหาร โทนี่เป็นคนเลือกกิจกรรมว่าวันนี้จะไปเดินที่ไหน หรือทำอะไรกัน แล้วโทนี่ก็เป็นคนจ่ายตลอด โดยรวมก็คือ เรามีเงินเหลือให้พ่อแม่มากขึ้นกว่าเดิมหน่อยนึง ซึ่งก็สอดคล้องกับคำให้การของเราพอดี แหม .. ไปทำแอมเวย์ มันก็ต้องมีรายได้งอกเงยขึ้นมาบ้างเนอะ จะมากจะน้อย ในที่สุด 2 อาทิตย์แห่งความเงียบเหงา …ว่างเปล่า และยาวนานที่สุดในชีวิตของเรา .......... ก็ผ่านไป บ่ายวันหนึ่ง โทนี่ก็โทรมาหาเราที่ทำงาน รายงานตัวว่า เขากลับมาแล้วนะ สองอาทิตย์ผ่านไป เราก็เปลี่ยนเป็นเข้ารอบบ่ายแล้ว เราก็แวะไปหาโทนี่หลังเลิกงานอีก เมื่อเจอกันโทนี่พร่ำพูดแต่ว่า เขาไม่ได้เตรียมเงินมาใช้จ่ายเลย เขาลืมดูว่าเครื่องบินออกแต่เช้า ไม่มีเวลาแวะไปธนาคาร ทำให้ตอนนี้ เขากำลังใช้เงินส่วนที่คิดว่าจะให้เราไว้ก่อนจากไปอยู่ และโทนี่บอกว่าขอโทษ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนั้น เราก็ฟังเงียบๆ ไม่รู้จะพูดว่าอะไร นอกจากบอกว่า ไม่เป็นไร เราไม่ได้หวังว่าจะได้เงินทอง หรืออะไรจากเขาเลย หลังจากพูดเรื่องเงินแล้ว โทนี่ก็พูดเรื่องครอบครัว บอกว่า ต้องซื้อรถคันใหม่ เพราะคันเก่าใช้มา 10 ปี แล้ว บอกว่า ภรรยาเขาทะเลาะกับเขาอย่างรุนแรงเรื่องเงินๆ ทองๆ เพราะเขากันเงินไว้ใช้จ่ายส่วนตัวจำนวนหนึ่ง แล้วที่เหลือให้ภรรยาใช้จ่าย ซึ่งภรรยาบอกว่าไม่พอ ขอเงินเพิ่ม ให้เขาลดวงเงินสำหรับตัวเองลง แต่โทนี่ไม่ยอม .................... (ผู้ชายอะไร เห็นแก่ตัวชมัด ........ แต่ตอนนั้นเราไม่รู้สึกอะไร ฟังแล้วก็นิ่งเฉย เหมือนเคย) เรายังคงกลับบ้านทุกวัน แม้ว่าจะกลับดึกหน่อยก็ตาม ในระหว่าง 6 เดือนนั้น โทนี่เบนความสนใจมาที่ การเรียนภาษาไทยจากเพลงไทย เราก็เข้าๆ ออกๆ ร้านซีดี ซื้อซีดีเพลงไทยมากมาย แล้วเราก็พิมพ์เนื้อเพลงมาให้เขาหัดอ่าน หัดฟัง นอกจากนี้ โทนี่จำเป็นต้องใช้บัตรเครดิตให้มากที่สุด เพราะไม่มีเงินสดมากพอ มีหลายครั้งที่โทนี่ไม่สบาย ถึงกับต้องไปหาหมอที่โรงพยาบาล ทุกครั้งโทนี่จะจ่ายเงินสด เพราะไม่ต้องการให้คนที่บ้านเห็นจาก statement ว่า เขาป่วย แต่สิ่งที่ไม่ต่างไปจากเดิม คือ โทนี่มีเงินพอเสมอสำหรับซื้อพวกของสะสมของเขา ตุ๊กกตาซุปเปอร์ฮีโร่ อุลตราแมน บางชิ้น บางแบบ เขาเคยซื้อไปแล้ว แต่เขาก็ซื้อซ้ำอีกทุกครั้งที่เห็น เขาไม่เคยพอกับสิ่งเหล่านั้น ............ เฮ้อ ... so childish แล้วก็ เห็นแก่ตัวชมัด จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 10:38:03 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 60 พอถึงช่วงท้ายๆ ของ 6 เดือน โทนี่มีต้องเข้ากะดึกบ้าง เราก็ไปส่งเขาที่ที่ทำงาน ส่งแค่หน้าตึก แล้วตัวเราเองก็กลับบ้าน มีบางวันที่ออฟฟิศเขาไม่มีใครอยู่ เขาพาเราเข้าไปข้างใน อธิบายให้เราฟังว่าพวกเครื่องกล และ อุปกรณ์เหล่านั้น ทำงานยังไงกันบ้าง ก็สนุกดี ถ้าหากเราอยู่ในห้องกันสองคน it got so emotional เราร้องไห้ทุกวัน ไม่ได้คร่ำครวญหรือสะอึกสะอื้น แค่น้ำตาไหลพรากๆ แล้วก็ต้องคอยซับน้ำตากันตลอดเวลา เมื่อมาเเติบโตขึ้น และ มองย้อนกลับไป เราค่อยรู้ว่า โทนี่ไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับการที่จะไม่ได้เจอเราอีก แต่เขาคงสงสาร เขาคงรู้สึกได้ว่าเราจริงใจ ตอนนั้นเราเตรียมใจไว้แล้วว่า เขากลับไปครั้งนี้ เราคงไม่ได้เจอกันอีก เราคงเป็นอดีตของกันและกัน เราไม่เคยคุยกันว่าเขาจะเลิกกับภรรยาเขา แล้วมาอยู่กับเรา เรามีแต่บอกให้เขาใจเย็นๆ และจงอดทนกับภรรยา เพราะว่าเธอเป็นภรรยาที่ดี ดูแลลูกสองคนอย่างดี แม้ว่าเขาจะไม่อยู่ เงินทองไม่พอใช้ เธอก็ดิ้นรนเอง โดยไปเช่าแผงขายของในตลาด ซึ่งเธอก็ไปขายได้ ในช่วงที่ลูกอยู่ที่โรงเรียน พอลูกเลิกเรียนเธอก็รีบเก็บแผงไปรับลูก แล้วกลับมาอยู่บ้าน รับบทคุณแม่ และคุณแม่บ้าน ............. น่านับถือชมัด ท้ายที่สุด เราก็ไม่ได้ไปส่งโทนี่ที่สนามบิน เราก็แค่จากกันตอนค่ำๆ เหมือนปกติ แต่เราน่ะ ใจหายไปเลย อกกลัดหนอง แล้วก็หน้าชื่นอกตรมไปเลยหลังจากนั้น โทนี่มีที่อยู่ที่บ้านของเรา เขาสัญญาว่าจะเขียนมาหาเรา ซึ่งเราไม่ได้คาดหวังอะไร เรารับทราบว่า เราไม่สามารถติดต่อเขาได้ ไม่ว่าด้วยวิธีใด จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 10:48:22 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 61 แต่กลายเป็นว่าโทนี่เขียนจดหมายมาหาเราจริงๆ เขาลื่นหกล้มขาหัก ทำให้ไม่ต้องไปทำงาน พักรักษาตัวอยู่บ้าน ..... คงเซ็งสุดๆ แล้วละ ถึงได้เขียนมาหาเรา ปีนี้เราอายุ 35 ตอนนั้นเราอายุ 18-19 เรายังไม่รู้จักอินเตอร์เนทเลย โทนี่ก็ไม่เคยพูดถึง โทนี่เขียนมา พร้อมกับให้เบอร์แฟกซ์ไว้ และอธิบายว่า เขาติดตั้งเครื่องแฟกซ์นี้ ในห้องทำงานส่วนตัวของเขา โดยปิดเสียงเรียกเข้าไว้ เราสามารถส่งแฟกซ์ไปหาเขาได้ตลอดเวลา แต่มีข้อแม้ว่าเราต้องเขียนเป็นภาษาไทย เพราะไม่มีใครอ่านออก ซึ่งเราก็ดีใจมาก และทำตามนั้น แต่การพิมพ์จดหมายถึงโทนี่ ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเราในตอนนั้น เพราะเราไม่มีคอมพิวเตอร์ และตัวอักษรจากเครื่องพิมพ์ดีดธรรมดา ก็เล็กเกินไปสำหรับโทนี่ คือโทนี่อ่านภาษาไทยได้แล้ว แต่ต้องอ่านตัวอักษรตัวใหญ่ๆ และ เวลา พิมพ์ ต้อง พิมพ์ แยก ออก เป็น คำ คำ ไม่ สามารถ พิมพ์ ติด ติด กัน เหมือน การ พิมพ์ งาน ทั่ว ไป ได้ เพราะ เขา อาจ จะ แบ่ง คำ ไม่ ถูก ต้อง ทำ ให้ ไม่ เข้า ใจ ความ หมาย ของ คำ คำ นั้น (ทำนองนั้นน่ะค่ะ) เราต้องแอบใช้ คอมพิวเตอร์ที่ทำงาน จากออฟฟิศด้านหลัง ซึ่ง เราสามารถใช้ได้สะดวก ถ้าเราอยู่กะบ่าย คือ หลังจาก office hour แล้ว พี่ที่เป็น Reservation ด้านหลัง เธออนุญาต ให้เราใช้ computer ของเธอได้ ซึ่งเราก็เล่าให้โทนี่ฟังตามนั้น ช่วงนั้น เราก็เรียกร้อง จะ อยู่แต่กะบ่ายท่าเดียว ที่ทำงานก็พยายามจัดให้เรา คงเพราะเราไม่เกเร ใครๆ ก็เอ็นดู เราส่งแฟกซ์หาโทนี่ โดยเฉลี่ยอาทิตย์ละครั้ง เขียนเล่านั่นเล่านี้ ไปเรื่อยเปื่อย หึๆ แบบว่า เสียค่าแฟกซ์เดือนละพันกว่าๆ เชียวละคุณ (เราว่าโทนี่ได้รู้จักนิสัยใจคอ และ ความคิดความอ่านของเรา จากแฟกซ์พวกนั้น มากกว่าตอนที่เราได้อยู่ใกล้ๆ กันเสียอีก เพราะตอนอยู่ด้วยกัน เราเป็นฝ่ายฟังมากกว่าพูด หุๆๆ) love letters ก็ดำเนินไปเรื่อยๆ ในระหว่างนั้น เราเปลี่ยนงาน ไปอยู่กับโรงแรมที่หรูหราขึ้น มาตรฐานสูงขึ้น ค่าตอบแทนก็เพิ่มตาม ทำให้เราคิดอยากมีคอมพิวเตอร์ของตัวเอง จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 11:04:49 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เราก็ไป survey ราคาคอมพิวเตอร์ ตอนนั้น desktop ตกเครื่องละประมาณ 6-7 หมื่นบาท notebook ไม่ต้องพูดถึง ตัวละเป็นแสนๆ ถ้าซื้อตามงาน exhibition จะได้ส่วนลดนิดหน่อย หรืออย่างหรูสุด ก็แบ่งจ่ายเป็น 3 งวด เท่าๆ กันโดยไม่มีดอกเบี้ย เราได้ spec & price list มาเราก็แฟกซ์ไปถามโทนี่ว่า เราควรเลือกยี่ห้อไหน และ รุ่นไหน เราบอกด้วยว่า เราต้องตัดสินใจภายในวันนั้นวันนี้ คือก่อนที่ exhibition จะจบลง ทั้งหลายทั้งปวงนี้ เรารู้หรอกว่าเราต้องจ่ายเงินเอง โทนี่ไม่เคยซื้ออะไรให้เราเลย โทนี่ไม่เคยให้อะไรเรา แม้แต่ดอกไม้ ........... โทนี่ไม่เคยถาม ไม่เคยเสนอ เราเองก็ไม่เคยขอ .. และเรายังคงตามืดบอด หลงรักเขาต่อไป อย่างจงรักภักดี บ่ายวันหนึ่ง โทนี่ก็ติดต่อมา โทนี่โทรมาบอกว่า ตอนนี้เขาอยู่เมืองไทยแล้ว จะมาพบเขาไหม แน่นอน เราไปพบเขาทันที จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 11:14:40 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เรียนคุณณิชา ด้วยความเคารพ อีตาโทนี่เป็นคนชาติอะไรครับ จากคุณ : nualnoi - [ 19 ส.ค. 49 11:18:11 ]

ความคิดเห็นที่ 64 มาแอบอ่านตั้งแต่เมี่อคืน  แต่ไม่ได้แสดงตัว   ถึงตอนนี้ก็จะมาบอกว่าตามอ่านอยู่อีกคนค่ะ จากคุณ : รักน้อยนิด - [ 19 ส.ค. 49 11:20:17 ]

ความคิดเห็นที่ 65 กำลังงอมแงมเลยค่ะ จากคุณ : not found - [ 19 ส.ค. 49 11:26:54 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ยาวจังเนอะ ตอนเริ่มเล่า ก็ไม่ได้คิดเลยว่า มันจะยาวเฟื้อยขนาดนี้ ... ต่อเลยละกัน โทนี่มาพร้อมกับ notebook ตัวหนึ่ง เขาเล่าว่าเขาจะทิ้ง notebook ตัวนี้ไว้กับเรา โดยภรรยาเขาเข้าใจว่า คือการขายต่อ โดยเราต้องจ่ายเงินให้เขา 5 หมื่นบาท โทนี่บอกให้เราค่อยๆ เก็บเงิน เก็บจนได้ครบ 1 แสนบาทแล้ว ค่อยโอนเข้าบัญชีให้เขา 5 หมื่นบาท ถ้าหากเรายังเก็บเงินได้ไม่ครบ 1 แสนบาท เราก็ยังไม่ต้องจ่ายเงิน 5 หมื่นให้กับเขา ตอนนั้นเรามีรายได้ เงินเดือนรวม service charge ตกแค่เดือนละ หมื่นเดียว อย่างมากก็หมื่นต้นๆ จะให้เราเก็บถึงแสนน่ะ มัน hopeless มากๆ เลยนะ แต่โทนี่ก็ไม่ได้รับรู้ตรงนี้ เพราะเขาไม่เคยสนใจจะรับรู้เรื่องของเราเลย เขาไม่เคยถาม เราก็ไม่เคยเล่า ง่ายๆ ซะอย่างนั้น โทนี่เล่าต่อว่า เขาซื้อ notebook ตัวนี้ เพราะอยากได้มากกกก .... ซึ่งภรรยาเขาโกรธมาก Notebook ตัวนี้ เป็นเหตุให้ต้องทะเลาะนานเป็นเดือนๆ ภรรยาเขาไม่ยอมปล่อยวางเสียที ประกอบกับเราอยากได้คอมฯ โทนี่ก็เลยบอกภรรยาว่า เขาจะขายเจ้า notebook เครื่องนี้ให้กับเพื่อนที่เมืองไทยก็แล้วกัน เป็นการสงบศึก ซึ่งภรรยาเขาค่อนข้างพอใจ และ ปล่อยให้เขามาเมืองไทยได้อีกครั้ง .. อีกแหละ เราก็ยังไม่สำนึกว่าผู้ชายคนนี้เห็นแก่ตัวขนาดไหน อยากได้อะไรก็ซื้อ แพงเท่าไรก็ซื้อ เรื่องค่าใช้จ่ายในบ้านที่ไม่พอ เขาเองไม่สนใจ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ภรรยาเขาคนเดียว ..... เฮ้อ ... โทนี่มาอยู่แค่อาทิตย์เดียว สำหรับเรา ตอนเจอกันก็ดีใจมาก ตอนจากกันก็เศร้ามาก อีกละ เหมือนเดิม แต่เศร้าแค่พอประมาณ เพราะเราสามารถติดต่อโทนี่ได้ง่ายกว่าเดิม ตอนนั้นเราก็คิดแค่นั้นเอง โทนี่เติมเต็มช่องว่างในใจเรา เราไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้น หรือต้องการอะไรมากไปกว่านั้นเลย ชีวิตที่มีโน๊ตบุ้คให้เอง ค่าแฟกซ์ก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เพราะเราเขียนหาโทนี่บ่อยมาก สัมพันธภาพดำเนินไป อีกเพียงแค่ 3 เดือน โทนี่ก็เขียนจดหมายมาบอกว่า เขารับงานโปรเจ็คไปเมืองจีนอีกแล้ว เพราะเขาไม่อยากอยู่บ้าน ไปอยู่ต่างประเทศดีกว่า ตอนนั้น หัวใจที่รักเขามาก ก็แฟกซ์ไปถามเขาว่า เราไปหาเขาได้ไหม เราเจอกันที่เมืองจีนได้หรือเปล่า? จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 11:28:03 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ตอบคุณ คห 63 โทนี่เป็นคนไต้หวันค่ะ แต่เป็นคนไต้หวันที่พูดภาษาอังกฤษเก่งมาก สำเนียงอเมริกัน สละสลวยและถูกแกรมม่าทุกประโยค และนั่นเป็นความภูมิใจอันยิ่งใหญ่ในชีวิตของโทนี่เลยละ และนั่น ทำให้เขาคิดอยากเรียนภาษาที่ 3 คือภาษาไทย และเขาเชื่อว่า เขาสามารถเก่งภาษาไทยได้ เท่าๆ กับที่เขาเก่งภาษาอังกฤษ จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 11:29:59 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เมื่อโทนี่ได้รับแฟกซ์จากเราว่าเจอกันที่เมืองจีนได้ไหม โทนี่โทรหาเราทันที คุยกับเราประมาณว่า เคยเดินทางต่างประเทศหรือเปล่า เปล่าเลย เราจะไปเคยได้ยังไง ในประเทศไทยยังไม่ค่อยได้ไปไหนเลย ไกลที่สุดก็แค่ที่โรงเรียนพาไปทัศนศึกษาเท่านั้นแหละ โทนี่ถามว่ามี passport หรือยัง เรายังไม่มี ซึ่งเราต้องไปทำ โทนี่ถามว่า มีตังค์หรือเปล่า เราตอบว่ามี ค่าตั๋วเครื่องบินประมาณ 1 หมื่นได้มั๊งตอนนั้น แบบว่าเงินเดือนทั้งเดือนเลยนะนั่น แต่เราก็พอมีเงินเก็บของเราอยู่บ้าง และเรายินดีจะใช้จ่ายมันไปกับเรื่องนี้ โทนี่ก็แค่บอกว่า ซื้อตั๋วเครื่องบินแล้วบอกเขาด้วยละกัน จะได้เตรียมตัวไปรับที่สนามบิน สมัยนั้นการทำ passport ยุ่งยากกว่านี้มาก ของเรา พ่อเป็นต่างด้วยด้วย ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่า เราถูก reject ไป 2 ครั้ง เพราะหลักฐานไม่ครบ เขาต้องการดูใบต่างด้าวของพ่อเรา ต้องการดูใบเกิดเรา -- ทั้งๆ ที่เราก็มีบัตรประชาชนตั้งนานแล้วนะ ฯลฯ อย่างลำบากยากเข็ญ เราก็มี passport กับเขาในที่สุด แล้วเราก็ตระเวนหาที่ซื้อตั๋ว ที่ราคาถูกที่สุด ซึ่งก็คือเฮ่งเชียงทัวร์นั่นเอง เขารับทำวีซ่าให้ด้วย สะดวกดี ซื้อตั๋วเสร็จเราก็แฟกซ์รายละเอียด flight ไปให้โทนี่ ซึ่งวันเดินทางของเรา จะเป็นหลังจากที่ โทนี่ไปอยู่ที่เมืองจีนแล้ว 2 อาทิตย์ ได้เจอโทนี่ทุกครั้ง เรามีความสุขมากเลย (ในตอนนั้นนะ) แค่ได้กอดเขา สัมผัสเขา (รูปร่างเขาเฟิร์มเชียวละ เห็นไกลๆ คุณจะไม่เชื่อว่าเขาไม่สามารถ xx ได้ ) ได้สูดกลิ่นกายของคนที่เรารักอีกครั้ง ที่เมืองจีน เราได้หลับสนิทในอ้อมอกของชายที่เรารักเป็นครั้งแรก เราสามารถหลับอย่างสนิทใจตลอดทั้งคืน ไม่ต้องคอยระแวงว่า พ่อแม่จะห่วง จะคอยเรากลับบ้าน จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 11:44:16 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านแล้วเศร้า คิดถึงตัวเองเมื่อก่อนตอนที่ทุ่มเทให้กับสิ่งที่เรียกว่าความรัก จากคุณ : redruby - [ 19 ส.ค. 49 11:51:55 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เราลางาน without pay ไปอยุ่กับโทนี่ 2 อาทิตย์ (หลงหัวปักหัวปำ ขนาดนั้นน่ะคุณ) เพราะเรามีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะ โทนี่สัมผัสเราทั่วร่างเป็นครั้งแรก สัมผัสของโทนี่ เต็มไปด้วยความทะนุถนอม เบามือและอ่อนโยน ถึงตอนนั้นเราก็เริ่มเข้าใจภรรยาเขาแล้วละว่า การไม่ได้สุขสมกันบนเตียงนั้นเป็นยังไง แต่เราก็ยังโอเค คงเพราะเราไม่ใช่สาวไฟแรงสูงโดยธรรมชาติ เราบอกโทนี่ว่า สัมผัสของเขาทำให้เรามีความสุขมาก แต่อย่าเริ่มดีกว่า เพราะว่าเขาจบมันไม่ได้ หลังจากนั้น โทนี่ก็ไม่ได้ล่วงเกินเราอีก เขาชอบคุณที่เราบอกเขาตรงๆ เพราะผู้หญิงคนอื่นๆ ไม่เคยบอกเขาอย่างนั้นเลย โทนี่บอกว่า สรีระของผู้หญิงคือศิลปะที่สวยที่สุดในโลก เขาสามารถที่จะลูบไล้เรือนร่างผู้หญิงได้นานๆ โดยไม่เบื่อหน่ายเลย ........... เฮ้อ .... ก็คือเขาเป็นนักเล้าโลมมือหนึ่ง แต่น่าเสียดาย ที่เขาทำได้แค่นั้นจริงๆ โทนี่ลาหยุดงานได้บางวันเพื่อพาเราเที่ยว เราได้เที่ยวทั่วปักกิ่งเลย ช่วงที่โทนี่ทำงาน เราจะไปเดินเล่นของเราเอง ออกจากโรงแรม ตรงไปทิศทางใดทิศทางหนึ่ง แล้วก็ย้อนกลับทางเดิม ในช่วงปลายๆ ของสองอาทิตย์ เราสามารถขึ้นรถเมล์บางสายได้ และรู้ว่ามันจะผ่านห้างไหน ลงไปเดินเล่น ดูของ ซื้อของบ้าง โดยโทนี่ให้ pocket money เป็นเงินหยวนไว้กับเรา 3 ร้อยเหรีญทุกวัน แต่เราไม่เคยใช้อะไร นอกจากซื้อน้ำ ซื้อข้าว โทนี่บอกว่า ถ้าหลงทางให้ขึ้นเท็กซี่กลับโรงแรม โทนี่เขียนชื่อโรงแรมเป็นภาษาจีนให้เราพกไว้ แต่เราไม่เคยต้องใช้กระดาษแผ่นนั้น จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 11:54:00 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เมื่อจบ 2 อาทิตย์นั้น เราเป็นฝ่ายจากไปบ้าง เราไม่เศร้าเท่าไร เพราะดีใจที่จะได้กลับบ้าน คิดถึงบ้านเหมือนกันนะ คิดถึงพ่อแม่ด้วยละ พอเรากลับมา โทนี่ก็เขียนมาบอกว่า อีก 3 เดือน เขาจะมาหาเราที่เมืองไทย เราก็รับรู้ด้วยความดีใจ 3 เดือนผ่านไป โทนี่มาจริงๆ คราวนี้ เขาพูดอยู่ตลอดเวลาว่า เราคือครอบครัวที่สองของเขา และเขาตัดสินใจแล้วว่า เขาจะคบกับเราตลอดไป (เขาพูดของเขาเองนะ เราไม่เคยคุยกันจริงๆ จังๆ ว่า การคบกันตลอดไปน่ะ จริงๆ แล้วคืออะไร) ถึงตอนนั้น โทนี่เริ่มมีปัญหากับที่ทำงาน เพราะว่า เขาเพิ่งรับงานโปรเจ็คใหม่ได้แค่ 4 เดือน เขาก็ต้องการลางาน 1 เดือน เพื่อมาอยู่กับเรา แม้ว่าเจ้านายเขาจะไม่อนุมัติการลางานในครั้งนั้น เราก็ต้องมาให้ได้ เพราะว่าเขาสัญญากับเราแล้ว (ไม่เคยรู้เลยนะเนียะ ว่าเขาเป็นคนรักษาคำพูดขนาดนั้น) โทนี่เล่าให้เราฟังด้วยความรื่นเริงว่า เจ้านายเขาน่ะ เป็นเพื่อนร่วมงานรุ่นเดียวกับเขา แต่ว่าโชคดี ที่ได้เลื่อนขั้นเป็นผู้บังคับบัญชา แต่สำหรับเขา ยังไง คนๆ นี้ ก็คือเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง ที่ไม่มีวันจะถืออำนาจบาตรใหญ่กับเขาได้หรอก ไม่มีทาง .......... เราฟังแล้วก็รู้สึกค้านในใจ แต่ก็เหมือนเคย โทนี่ไม่ได้สนใจจะฟังเรา เขาก็แค่เล่าของเขาไปเรื่อยๆ เราก็ฟังของเราไปเรื่อยๆ แต่การมาหาเราครั้งนี้ของโทนี่ เราไม่ค่อยแฮปปี้เท่าไร เพราะเราเพิ่งเปลี่ยนงาน เป็นงานประจำ ไม่ใช่งานกะ คือเข้างาน 9 โมงเช้า เลิกงาน 6 โมงเย็น และเรามีเรื่องต้อง focus เยอะไปหมด งานใหม่ เจ้านายใหม่ เพื่อนร่วมงานใหม่ องค์กรใหม่ แต่โทนี่ไม่เคยสนใจเร่องของเราเลย จริงๆ ก็เหมือนเคยแหละ เพียงแต่ครั้งนี้ เรามีเรื่องของเรามากมายที่เราต้อง concentrate ในเมื่อโทนี่ไม่สนใจเรื่องของเรา เราก็ต้องจัดเวลาจะ เรื่องของเราเอง คือเราแวะไปหาเขา ไปทานข้าวเย็นกับเขา แล้วเราก็อยากกลับบ้าน เราไม่อยากอยู่กับเขาถึงดึกดื่นอีก อีกเหตุผลคือ งานใหม่นี้เราแต่งตัวเป็นสาวออฟฟิศ เราไม่อยากใส่กระโปรงขึ้นรถเมล์กลับบ้านดึกๆ ดื่นๆ (เมื่อก่อนตอนทำงานโรงแรม เราใส่เสื้อยือดกางเกงยีนส์ เพราะต้องใส่ชุดฟอร์มของโรงแรมเมื่อถึงที่ทำงาน) แน่นอนว่าเขาผิดหวังมาก และเขาก็เริ่มออก-ลาย โทนี่ชอบพูดประชดประชัด ซึ่งเป็นลักษณะ childish อีกอย่างหนึ่งของเขา แทนที่จะคุยกันดีๆ แบบคนโตๆ แล้ว คุยกันด้วยเหตุผล เขาพูดทำนองว่า มีธุระก็ไปก่อนเถอะ ว่างๆ ค่อยแวะมาก็ได้ จะมาก็โทรมาก่อนนะ จะได้อยู่รอ ........... อะไรทำนองนั้น แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิดว่าเขาพูดประชด เรานึกว่าเขาพูดจริงๆ ตามที่คิด เพราะเราจะพูดตรงๆ ตามที่เราคิดตลอด จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 12:09:02 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ขอตัวไปดาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา จ่อ จ้าาาาาาาา ...... ^_^ จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 12:14:06 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ค่า จะรอนะคะ จากคุณ : HaMishNaRuk - [ 19 ส.ค. 49 12:25:08 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เป็นครั้งแรกที่กด F5 รัวขนาดนี้นะเนี่ย ^_^ จากคุณ : เบคุมิจัง - [ 19 ส.ค. 49 12:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เล่าข้ามไปว่า ในระหว่างนั้น เราก็ไปสอบเทียบ ได้วุฒิ ม 6 แล้วเราก็ไปเรียนบัญชี หลักสูตรระยะสั้น เรียนคอมฯ เรียนชวเลข เรียนพิมพ์ดีด เรียนอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่เป็นหลักสูตรระยะสั้นทั้งสิ้น จนมาทำงานเป็นสาวออฟฟิศนี่เอง เราถึงได้ ลงทะเบียนเรียนรามฯ เราเข้าไปทำงานในออฟฟิศด้วยวุฒิน้อยกว่าคนอื่น แต่เราเข้าไปได้ เพราะเราฟังนายฝรั่งพูดรู้เรื่อง และสามารถโต้ตอบกับเขาได้ดีกว่าคนอื่น อันนี้ต้องยกความดีให้โทนี่นะ ด้วยความที่ฟังเขามาเยอะ ผจก ฝ่ายบุคคลบอกเราว่า เขารับเราได้ที่เราไม่มี ป ตรี ในระยะหนึ่ง แต่เขาอยากให้เราสัญญาว่า เราจะลงเรียน และ จะเรียนให้จบ ซึ่งเราก็สัญญากับเขาเป็นมั่นเหมาะ และเราก็ตั้งใจเรียนจริงๆ ตามนั้น ชีวิตเราก็ยุ้ง ... ยุ่ง คุณโทนี่ก็มาอยู่ใกล้ๆ คอย demand นั่น นี่ โน่น โทนี่แก้แค้นเราที่เรายุ่ง ด้วยการโทรมาหาเราที่ทำงาน และถามเราทุกวันว่า ไม่ทราบว่าวันนี้เราจะว่างมาพบเขาไหม จะมากี่โมง เราก็ตอบไปว่า เราแวะไปได้แต่ยังไม่รู้ว่ากี่โมง เขาคาดคั้นให้เรากำหนดเวลา เพราะว่าเขาก็ยุ่งเหมือนกัน .......อ้าว เราก็พยายามกะๆ เวลาตอบเขาไป พอไปเจอกัน เราก็เหนื่อยแสนสาหัส เราก็ไม่ค่อยมีกะใจฟังเขาอีก จริงๆ เราก็เริ่มมีเรื่องเล่าบ้างแล้วละ แต่โทนี่ไม่อยากฟังเรื่องเรา เขาบอกว่า อย่าเล่าเลย เพราะไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องอะไร เขาก็ช่วยเราไม่ได้ทั้งสิ้น ............ อ้าว ............ ความรู้สึกต่อโทนี่ในแง่ลบ ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในใจเรา วันละนิด วันละน้อย แต่พอมันเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว มันขยายออกไปอย่างรวดเร็ว ภายใน 1 เดือนนั้น เราออกไปทานข้าวข้างนอกด้วยกัน โทนี่ก็บ่นซ้ำซากในสิ่งที่เขาเคยบ่นให้เราฟังมาแล้ว เป็นพันๆ ครั้ง ตัวอย่างเช่น ทำไมคนไทยไม่ดื่มซุปล่ะ คนไต้หวันนะ ทุกๆ มื้อเย็น ทุกคนต้องมีซุปชามเบ้อเร่อไว้ดื่ม ไปพร้อมๆ กับตอนทานข้าว เนียะ เมืองไทย ไม่มีซุป เขากินข้าวไม่ค่อยลงเลย มันติดคอ เราก็บอกให้เขาสั่ง เขาก็ติว่า สั่งมาก็ชามเล้กนิดเดียว ดื่มไม่กี่อึกก็หมดแล้ว (กรุณานึกถึงต้มจืดเลือดหมู หรือ ต้มจืดวุ้นเส้นเต้าหู้อ่อนในบ้านเรา ขนาด 1 ชามเสริฟ) แล้วเขาก็พล่ามต่อว่า เพราะยังงี้นี่ไง เขาถึงชอบไปสุกี้โคคา เพราะมีน้ำซุปให้เป็นหม้อเลย ดื่มได้สะใจ แต่เราไม่อยากถ่อไปสยาม ไปโคคากับเขาทุกเย็น สุกี้ที่อยู่ใกล้ๆ เขาก็ไม่ชอบ ไม่อร่อยเท่าโคคา สรุปแล้ว ไม่ว่าอะไร ก็ไม่ได้ดังใจพระองค์ไปเสียทุกอย่าง กินข้าวเสร็จ โทนี่อยากกินถั่วเขียว เราก็เดินหาร้านที่มีถั่วเขียวขาย ตอนนั้นเราอยู่กันแถวเยาวราช ก็หาไม่ยาก เจอร้านถั่วเขียว เราก็ดีใจ รีบสั่ง ปรากฎว่า โทนี่บอกว่า เขาหมายถึงถั่วเขียวเย็น แต่ที่เมืองไทยน่ะ มีแต่ถั่วเขียวร้อนขาย เราก็ถอนใจ แล้วก็ขอให้เจ้าของร้านใส่น้ำแข็งลงไปให้หน่อย โทนี่ก็ยังไม่พอใจ บอกว่า ถั่วเขียวที่ไต้หวันอร่อยมากๆ เนียะ ไม่ได้ 1 ใน สิบ ที่เขาเคยกินเลยนะ เราหมดความอดทน เราบอกโทนี่ว่าเราเหนือยมาก ขอกกลับบ้านก่อนแล้วกันนะ แล้วเราก็จากไปดื้อๆ อย่างนั้น วันต่อมา โทนี่ แก้แค้นเรา ด้วยการ จ้างครูผู้หญิงวันรุ่นสวยน่ารัก มาเป็นครูสอนภาษาไทย โดยเลือกเวลาเลิกเรียน ให้ตรงกับตอนที่เราจะมา ให้เราได้เห็นกะตา เราก็ได้เห็นจริงๆ เราก็รู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย คิดว่า อ้าว ไหง เขาทำยังงั้นล่ะ ถามว่าหึงไหม รู้สึกเจ็บปวดไหม ไม่ค่อยเท่าไรนะ มีบ้างนิดหน่อย อาจจะเป็นเพราะว่า he always have somebody else เราไม่เคยคิดเลยว่า เขามีเราคนเดียว หรืออะไรทำนองนั้น ก็เลยไม่ได้ตีโพยตีพาย หรือ ว่า ร้องไห้ฟูมฟายอะไร แต่เราถามโทนี่ไปตรงๆ ว่า เรามาขัดจังหวะหรือเปล่า เพราะถ้าเขาต้องการต่อกับอาจารย์สาวคนนั้น วันหลังเราจะได้ไม่ต้องมา จะได้ตรงกลับบ้านเลย โทนี่ช็อคไปกับสิ่งที่เราพูด เราโต้ตอบกันด้วยวาจาอย่างเผ็ดร้อน เป็นครั้งแรก โดยรวมโทนี่บอกว่า เขาให้ความสำคัญกับการมาหาเราก่อนเป็นอันดับ 1 แต่เราให้ความสำคัญกับงานมากกว่าการอยู่กับเขา จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 13:02:07 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 76 แหงละซิ เรามีชีวิตที่ต้องดำรงอยู่ต่อไป ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน หรือ อยู่กับใครในโลกนี้ ณ ขณะนั้น เรางงๆ ว่า เฮ้ย .. เราเป็นฝ่ายผิดได้ยังไงฟะ อย่างไรก็ดี ตอนนั้น เรายังไม่ฉลาดพอที่จะพูดว่า relationship เป็นเรื่องของคนสองคน ไม่ใช่ว่า โทนี่พอใจจะทำอะไร ก็ตัดสินใจไปเอง แล้วเราต้องคล้อยตามทุกเรื่องอย่างนั้น (อย่างที่เราได้คล้อยตามเขามาตลอดระยะเวลาที่คบกัน) เราจำได้ว่า เราตะโกนใส่หน้าโทนี่ไปว่า เขาไม่ควรวางเราไว้เหนืองานของเขา เพราะเขามีอีก 3 ปากท้องที่ต้องรับผิดชอบ นี่ขนาดเรารับผิดชอบตัวเองคนเดียว ส่งเงินให้พ่อแม่บ้างตามสมควร เรายังรู้เลยว่า งานคือน้ำหล่อเลี้ยงชีวิต ทำยโสกับเจ้านายได้ยังไง ยังกับว่าตัวเองมีดีอะไรจะไปต่อรองเขาอย่างนั้นแหละ สิ่งที่เขาทำน่ะ ผิด ผิดอย่างยิ่ง แล้วจะมาให้เราทำผิดตามเขาอีกหรือ? เมื่อเขาจากไป เราจะอยู่จะกินยังไง แค่ 3 ชีวิตที่เขามีอยู่ เขาก็รับผิดชอบไม่ได้อยู่แล้ว วันนั้น เป็นวันที่เราพูดมากที่สุด ต่อหน้าโทนี่ พูดกันอย่างคนทะเลาะกันเสียด้วย ท้ายที่สุด เราโพล่งออกไปว่า จงจำไว้ว่า เรายังเจอกันอยู่ทุกวันนี้ เพราะเราต้องการมาหาเขาเอง และเมื่อไรก็ตามที่เราไม่ต้องการมาหาเขาแล้ว เขาไม่มีวันได้เห็นหน้าเราอีก เพราะเขาไม่เคยสนใจชีวิตเรา ไม่เคยรู้ว่าบ้านเราอยู่ไหน ฉะนั้น ถ้าเราไม่มีเหตุผลในการเก็บเขาไว้ในชีวิตเราแล้ว เราก็สามารถเขี่ยเขาออกไปจากชีวิตเราอย่างง่ายดาย โทนี่อึ้งไป และ ตอบว่า what you said was so ture. โทนี่จ้องเรานานมากและพูดว่า เราได้เติบโตขึ้นแล้ว จากเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นหญิงสาวเต็มตัว ไม่ว่านอนสอนง่ายเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เราไม่รู้จะพูดอะไรอีก เราจึงหมุนตัวจะออกจากห้อง โทนี่ถามว่า พรุ่งนี้เราจะยังแวะมาไหม เราตอบว่า what for .............. จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 13:11:38 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 77 คุณณิชา มีโครงการจะทำPocketbookอัตชีวประวัติความรักขายไม๊.. เราว่าท่าทางจะขายดีค่ะ.. สมาชิกสวนลุมมาปูเสื่อ..นอนหนุนหมอน หนุนตักกันและกัน รอแล้วล่ะ.. จากคุณ : ladybird - [ 19 ส.ค. 49 13:14:46 ]

ความคิดเห็นที่ 78 แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   เร็วๆ   นะคร้าบบบบบบบบบบบบ ดีหล่ะ ไปซื้อลูกชิ้นปิ้งด้วย จากคุณ : ....โจคับ.... - [ 19 ส.ค. 49 13:14:50 ]

ความคิดเห็นที่ 79 มาบอกว่าติดตามอยู่เหมือนกันคร้าบ ท่าทางเรื่องจะยาวเหมือนกันนะเนี่ย จากคุณ : Kenshin - [ 19 ส.ค. 49 13:16:04 ]

ความคิดเห็นที่ 80 เราได้เจอโทนี่อีกครั้งเดียวตลอดเดือนนั้น คือเราเอา Notebook ไปคืนเขา ตั้งแต่ 7 โมงเช้า เพราะเราไม่ต้องการมีเวลาอยู่กับเขานานๆ และเพราะเราไม่อยากจ่าย 50000 บาทให้กับเขา และเราทำงานออฟฟิศ มีคอมฯ ใช้ทุกวัน ไม่ต้องการ Notebook นี้แล้ว โทนี่รับ Notebook ไว้แล้วก็อึ้งๆ ไป เราก็จากมา ........ เฉยๆ ซะงั้น ......... เราเกลียดการทะเลาะกันเป็นที่สุด เมื่อคุยกันไม่รู้เรื่อง ก็อย่าคุยกันดีกว่า โทนี่จากไป และเขียนจดหมายมา คราวนี้ส่งกระเป๋าสตางค์หนังแท้ยี่ห้ออะไรสักอย่างมาให้เรา 1 อัน ข้างในมีเงินอยู่ 24000 USD ......... อ้าว ............ เราก็งงล่ะสิ คิดจะง้อเราด้วยเงินเหรอเนียะ? เราเก็บทั้งกระเป๋าทั้งเงินไว้ แฟกซ์ตอบไปว่า เราได้รับแล้วครบถ้วนอย่างปลอดภัย โทนี่บอกว่า ให้เราเก็บไว้ใช้ยามคับขัน ซึ่งเราก็เก็บทำตามนั้น แฟกซ์จากเราไปหาโทนี่ ก็่ค่อยๆ น้อยลงเรื่อยๆ แต่จดหมายจากโทนี่ มาหาเราถี่ขึ้นทุกวัน เราได้รับจดหมายจากเขา เกือบจะวันเว้นวัน ส่วนมากเขาเล่าเรื่องที่ทำงาน เขากำลังจะถูกปลด เพราะเจ้านายเขา (คนที่เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับเขามาก่อน) รายงานเรื่องที่เขาทิ้งงานโปรเจ็คไปพักร้อนที่เมืองไทย 1 เดือน ให้กับสำนักงานใหญ่ที่ไต้หวัน เขาโดน last warning และถูกปลด ณ สิ้นปีนั้น โดยได้รับเงินชดเชย 1 ล้านเหรียญไต้หวัน เขาดีใจมาก กับเงินชดเชยนั้น เขาบอกเราว่าอยากใช้เงินนั้นซื้อบ้านที่กรุงเทพฯ เขาอยากสร้างครอบครัวกับเรา อีกส่วนหนึ่งที่เขาเล่า คือภรรยาเขาสงสัยว่าเขามีใครทีเมืองไทย ถึงได้พักร้อนมาอยู่ ตั้ง 1 เดือน ก็ทะเลาะกันเพิ่มอีก จากเดิมที่ทะเลาะกันเป็นประจำอยู่แล้ว ตอนนั้น เราพยายามส่งแฟกซ์ไปบอกว่า อย่ามาเมืองไทยอีก อย่าเอาเงินจำนวนนั้นมาซื้อบ้านที่นี่ ฯลฯ แต่โทนี่ก็คือโทนี่ ไม่ฟังใคร ไม่สนใจใคร ถ้าเขาคิดจะทำอะไร เขาก็จะทำตามใจให้ได้ จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 13:23:30 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ใช่ว่าเราจะมีใครคนอื่นนะ เราไม่ได้มีใคร เพื่อนที่ทำงานเราก็สังสรร เฮฮากันธรรมดา มีหนุ่มคนหนึ่งที่คุยกันรู้เรื่องถูกคอทีเดียว แต่เราไม่มีความรู้สึกพิศวาสกับเขา ใครๆ เชียร์ใหญ่ให้เป็นแฟนกัน แต่เราเฉยๆ จริงๆ เหมือนใจตายด้าน เวลาสาวๆ ในออฟฟิศ คุ้ยเรื่องคนรักเก่ามาคุยกัน เราไม่เคยเล่าเรื่องของโทนี่ แม้ว่าโทนี่จะเป็นรักแรก และ รักเดียวของเราในสมัยที่เรายังเด็กๆ อยู่ เราก็ไม่เคยบอกเล่าให้ใครรู้ เราว่ามันละเอียดอ่อน และ ซับซ้อนเกินไป ใครเล่า จะมีเวลานั่งฟัง สิ่งเหล่านั้นอย่างตั้งใจได้ เวลาใครถามอะไร เราก็จะพูดปดหน้าตายว่า เราไม่มีใคร เราไม่เคยรักใคร เพื่อจะปิดประเด็น ณ วินาทีนั้นให้เรียบง่าย เพื่อนบางคนก็เซ็งที่เรารักษาความเป็นส่วนตัวได้อย่างเด็ดเดียวขนาดนั้น แต่บางคนกลับเชื่อเราอย่างสนิทใจ เพราะเราพูดจริง พูดตรง มาตลอด ** ขอโทษด้วยนะเพื่อนๆ ** ไม่ได้ตั้งใจจะโกหกเพื่อนเลยจริงๆ และเรารู้สึกกังวลกับโทนี่มากๆ ไม่ว่ายังไง เราก็เคยมีความรู้สึกที่ดีต่อโทนี่มาอย่างยาวนานเป็นปีๆ เรายังคงหวังดี และปรารถนาให้เขามีชีวิตที่ดี พอถึงตอนนี้ เราไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ ว่า เราหลงรักเขาหัวปักหัวปรำขนาดนั้นได้ยังไง แถมตามไปเจอเขาที่เมืองนอกเมืองนาด้วย .......... เฮ้อ .......... มันคือพายุอารมย์โดยแท้ แล้วโทนี่ก็โทรมา บอกว่าตอนนี้อยู่เมืองไทยแล้วนะ จะมาพบเขาได้ไหม ยังโกรธเขาหรือเปล่า ให้อภัยเขาหรือยัง ........................................................................... จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 13:32:16 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 82 จริงๆ คือ เราไม่ว่างเจอกับโทนี่สองต่อสอง เพราะเสาร์-อาทิตย์นั้น เพื่อนๆ ที่ออฟฟิศเราจัดเลี้ยงลาเพื่อนฝรั่งคนหนึ่ง ซึ่งต้องกลับสวิสกระทันหัน เพื่อนฝรั่งคนนี้ สมมุติว่าชื่อ ปีเตอร์ก็แล้วกันนะ ปีเตอร์เซ็นต์สัญญามาดูแลเครื่องจักรที่เมืองไทยเป็นเวลา 3 ปี แต่พอมาถึง เขาเกิด homesick มากๆ ก็เลยทำเรื่องไปที่สวิส บอกว่า ขอกลับบ้านเป็นกรณีพิเศษได้ไหม ปีเตอร์คงเขียน request ในขณะที่ emotional สุดๆ เมื่อทาง สนญ ที่สวิส ได้รับเรื่อง ก็แสดงความเห็นใจ เข้าอกเข้าใจ และ สัญญาว่าจะจัดคนมาแทนปีเตอร์โดยเร็วที่สุด ในระหว่างนั้น ขอให้ปีเตอร์อดทนทำงานให้กับบริษัทฯ ก่อน (ซึ่งจริงๆ บริษัทฯ ใจดีกับปีเตอร์มาก เพราะผิดสัญญาขนาดนี้ เขาสามารถถูกปลดกลางอากาศได้เลยนะ) อย่างไรก็ดี ในขณะที่ปีเตอร์อดทนทำงานเพื่อรอคนมาแทนอยู่ พวกเราสาวๆ ก็ค่อยๆ เข้ามาเริ่มทำงานในออฟฟิศ ออฟิฟิศ ก็เริ่มมีสีสรร ทำให้ปีเตอร์มีเพื่อนคุย สนุกสนาน ชีวิตในออฟฟิศช่วงนั้นของเรา เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ หลังจากปีเตอร๋ปรับตัวได้กับการอยู่ที่นี่ไม่นาน ทางสวิสก็แจ้งมาว่า หาคนมาแทนได้แล้ว ให้ปีเตอร์กำหนดวันกลับมาด้วย ทำให้พวกเราเศร้ากันมาก เพราะปีเตอร์เป็นคนน่ารัก คุยสนุก สาวๆ ในออฟิฟิศวางแผนการเลี้ยงอำลาปีเตอร์ไว้อย่างสนุกสนาน โดยเราจะไปซื้อของ แล้วนำไปจัดเตรียมที่อพาร์ทเมนท์ของปีเตอร์ ซึ่งเราอาสาไปช่วยซื้อของตั้งแต่เช้า แล้วจู่ๆ โทนี่ก็โทรมา เราได้พยายามอธิบายเรื่องราวทั้งหมด โทนี่ ฟัง แต่คงไม่ได้สนใจ เขายังคงพูดออกมาว่า เราจะมาพบเขาได้กี่โมง ซึ่งเราได้ยินแล้วเซ็งสุดๆ จะมีสักวันหนึ่งไหมเนียะ ในชีวิตนี้ ที่เรื่องราวของเรา จะมีค่า สำคัญ และ มีความหมายสำหรับโทนี่บ้าง เราตอบเขาไปว่า I already have a plan. Didn't you hear? ถ้าหากเขาอยากเจอเรา ให้มาร่วมกิจกรรมกับเราก็แล้วกัน เราสามารถแนะนำให้เขารู้จัก และ เข้ากลุ่มกับเพื่อนเราได้ ตอนนั้นเราคิดแต่ว่าภาษาอังกฤษ เขาดีขนาดนั้น ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร โทนี่ต่อว่าเราใหญ่ว่าเราไม่เชื่อเขาใช่ไหม ที่เขาจะซื้อบ้านอยู่กับเราที่นี่ ที่เขาจะสร้างครอบครัวกับเราที่นี่ เราบอกเขาว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ต้องคุยกันยาว ซึ่งเราควรคุยกันทีหลัง ไม่ควรคุยทางโทรศัพท์ แล้วเราก็วางหูไป ... ตอนนั้นเรารู้แล้วว่า เรากับโทนี่ ไปกันไม่ได้หรอก เราต่างกันมาก หลักการ ความคิด พื้นฐานชีวิต การจัดลำดับความสำคัญ การให้ prefernce & priority กับสิ่งต่างๆ รอบตัว เราต่างกันสิ้นเชิงในทุกๆ ด้าน .......... แต่โทนึ่มองไม่เห็นสิ่งเหล่านั้น และเราคงไม่มีวันชี้แจงให้โทนี่เข้าใจได้ ............. หนักใจชมัดเลยละ ...................... จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 13:52:08 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 83 อย่าหายไปไหนสิคะ หลายกระทู้แล้วที่หายไป จะลงแดงแล้วคะ จากคุณ : ตูน - [ 19 ส.ค. 49 13:53:04 A:24.250.174.184 X: TicketID:118822 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อูย.. ใจร่มๆๆน่ะคุณตูน.. จขกท.เพิ่งClick last Post เมื่อ13:52:08 เองนะ.. เราว่า คุณณิชา เนี่ย...ถ้าพิมพ์ได้ไว.. ต้องได้โอลิมปิคพิมพ์เหรียญทองแร่ว!!.. นั่งรออ่านอยู่เหมือนกันค่ะ.. แนะนำว่า อธิษฐานแล้ว.....ก็..... F5..!! เถอะนะจ๊ะ.. จากคุณ : ladybird - [ 19 ส.ค. 49 13:57:32 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ไม่ได้หายไปไหนค่ะ มีเหตุต้องสลบคอมฯ กับสามีน่ะค่ะ รออีกเดี๋ยวเดียวน้าาาาาาาา .......... จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 14:02:05 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ในที่สุดโทนี่มาเจอเราที่วิลล่า สุขุมวิท ที่ที่เรานัดกับเพื่อนๆ สาวๆ ว่าจะไปซื้อของกัน เพื่อนสาวๆ ของเราสวยกว่าเราทุกคน แต่ละคนก้จบสูงๆ พูดภาษาอังกฤษเป็นไฟกันทั้งนั้น แต่โทนี่ ไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษ โทนี่พยายามพูดภาษาไทย เราไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไร โทนี่อาจจะอยากโชว์ว่า เขามีความสามารถภาษาที่ ๓ มั๊ง เราแอบคิดของเราเองว่า โทนี่คงตกใจเหมือนกันที่เพื่อนสาวของเรา สวยๆ กันทั้งนั้น ทุกคนปราดเปรียว ทะมัดทะแมง กระฉับกระเฉง พูดจาฉะฉาน อิๆๆ อาจจะอยากเจ้าชู้กับใครบางคน หรือทุกคนในกลุ่มก้ได้ ใครจะรู้ หึๆๆ การพูดภาษาไทยของโทนี่ไม่ประสบความสำเร็จ เขาไม่สามารถพุดได้ลื่นไหล เหมือนตอนอยู่กับเราสองคน อาจจะเพราะความตื่นเต้น หรือ เพราะขาดการฝึกฝน ทำให้เพื่อนๆ เราเบื่อที่จะรอฟังโทนี่พูด เราพยายามบอกโทนี่ว่า why don't you just speak english? แต่โทนี่ก็ไม่ฟัง พยายามพูดภาษาไทยอยุ่นั่นแล้ว ........ เฮ้อ ......... นอกจากนี้ โทนี่ไม่ enjoy อะไรเลย เขาทำท่าเบื่อๆ และ รำคาญ โทนี่อยู่ที่นั่น แต่ไม่พาตัวเข้ามาร่วมในเหตุการณ์ เวลาเราคุยกันว่าซื้อแฮมยี่ห้อไหนดี เขาก็ไม่ยื่นหน้าเข้ามาดู และ ช่วยคิด หรือออกความเห็น เราน่ะ ไม่ต้องพูดถึง เราอยู่ที่นั่นเพื่อเรียนรู้ เราไม่รู้จักหรอกว่าแฮมมีกี่ชนิด และ ต่างกันยังไง เรารอฟังคนอื่นๆ เท่านั้นแหละ โทนี่เดิมตามเราแจ ไม่สามารถอยู่ห่างเราได้แม่แต่น้อย จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 14:10:14 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขอโทษทีคะ พอดีรอหลายกระทู้มากเลยเม้นวัยรุ่นไปหน่อย หวังว่าสามีไม่ใช่คุณโทนี่นา.. จากที่เคยเรียนเซี่ยงไฮ้มาและรู้จักคนจีนหลายพวก เราไม่ชอบคนไต้หวันสุดเลย เห็นแก่ตัวไงไม่รู้ ความคิดเห็นส่วนตัวคะ จากคุณ : ตูน - [ 19 ส.ค. 49 14:11:56 A:24.250.174.184 X: TicketID:118822 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เมื่อขบวนทัพเราเคลื่อนไปยังอพาร์ทเมนท์ของปีเตอร์ โทนี่ say hello กับปีเตอร์คำเดียวแล้วก็มานั่งจ๋องข้าวๆ เราต่อ ในขณะที่พวกเราเหล่าสาวๆ ก็ยุ่งกับการทำอาหารหลายอย่าง หั่นผัก ปอกผลไม้ มือเป็นระวิง ปีเตอร์ก็พยายามมาคุยกับโทนี่ แต่โทนี่ไม่ยอมออกห่างจากเราเลย เราพยายามบอกให้โทนี่กลับไปก่อน เขาก็ไม่ยอมไป เขาเอาแต่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆ เรา เสียบรรยากาศชมัด พอทำกับข้าว และ เตรียมของทุกอย่างเสร็จในตอนบ่าย เราก็เลยขอตัวกลับก่อน เราบอกปีเตอร์และเพื่อนๆ ต่อหน้าโทนี่เลยว่าว่า ขอโทษที่พาโทนี่มา เราไม่รุ้ว่า โทนี่จะ lack of social skills ขนาดนี้ ขอโทษด้วยในส่วนที่ทำให้เขาหมดสนุกไป ทันทีที่ออกมาข้างนอก โทนี่พูดว่า เสียเวลา ๑ วันไปกับพวกสวิส เสียเวลาเปล่าจริงๆ เราฉุนกึก โทนี่ไม่ได้ appreciate การอยู่ร่วมกัน ทำกิจกรรมกับเรา ๑ วันนี้เลย เขาคิดถึงแต่ตัวเอง ต้องการทำในสิ่งที่เขาชอบเท่านั้น เราไม่อยากทะเลาะกับเขาอีก ก็เลยไม่ได้ตอบโต้อะไร เราพาโทนี่ไปนั่งร้านกาแฟเงียบๆ แล้วก็เริ่มบทสนทนาที่เราเองก็รู้อยู่แก่ใจว่า มันจะไปไม่ถึงไหนเลย เราถามโทนี่ว่าอะไรทำให้เขาคิดว่า เขาอยากซื้อบ้านอยู่กับเราที่นี่ อยากสร้างครอบครัวกับเราที่นี่ after all these years โทนี่นิ่งไป และทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ตอนนั้น เห้นหน้าเขาแบบนั้น เรารู้สึก และคิดไปเองว่า คำตอบคือ I love you เพียงแต่โทนี่ไม่สามารถพูดออกมาได้ เขาไม่ตอบ เราก็ไม่พูดอะไรต่อ ในที่สุด เขาก็พูดว่า เราไม่เชื่อเขาใช่ไหม ......... เราก็เซ็งอีกละ that's not the point ผิดประเด็นอีกตามเคย เราก็เลยถามใหม่ว่า เขาจะอยู่ที่นี่ได้ยังไง ดูลู่ทางการหางานทำไว้แล้วหรือยัง เมื่อเขาพูดว่าเขาต้องการสร้างครอบครัวกับเรา ในทางปฏิบัติเขาหมายถึงอะไรบ้าง ครอบครัวของเขาที่ไต้หวันล่ะ? เขาไม่ได้ตอบอะไรเราเลยสักอย่าง มันช่างน่าอึดอัดนะ ความเงียบแบบนั้น ในที่สุด เขาก็พูดขึ้นมาว่า เขาไม่สามารถหางานใหม่ที่ไต้หวันได้ เขาถูกกดดันอย่างหนักจากคนรอบตัว โดยเฉพาะภรรยาเขาที่ด่าว่าเขาทุกวัน ประกอบกับเขาไม่มีเหตุผลอื่นที่จะอธิบายได้ว่า ทำไมเขาต้องลาไปอยู่เมืองไทย ๑ เดือน ทำให้คนรอบตัวต่างเข้าข้างภรรยาเขาหมด โทนี่บอกว่า เขานึกว่าเราจะเข้าใจและเข้าข้างเขาเหมือนเคย well, I have never exactly understood or stood by you.I was just listening in silent. แล้วโทนี่ก็ทักขึ้นมาว่า เราสามารถพุดภาษาอังกฤษได้อย่างดีแล้ว ในขณะที่เขาเลือกที่จะพูดภาษาไทยกับเรา แต่เราโต้ตอบกับเขาเป็นภาษาอังกฤษ ... ซึ่งต่างกับตอนแรกๆ ที่คบกัน โทนี่พูดภาษาอังกฤษตลอด และเราพูดภาษาไทยตลอด อะไรๆ มันช่างกลับตาลปัดไปหมดเลยหนอ ....... จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 14:24:59 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 89 สามีเราไม่ใช่โทนี่ค่ะ เขาเป็นคนอังกฤษค่ะ ผู้ดีอังกฤษตัวจริงเลยละ ถ้าจะเล่าเรื่องสามี คงต้องยกยอดไปกระทู้ใหม่นะคะ ไม่งั้นคงจะยาวเกินไป จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 14:26:06 A:124.121.122.135 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 90 เราบอกโทนี่ไปตรงๆ ว่า เรามองไม่เห็นอนาคตร่วมกับเขา และเขาควรตั้งใจดูแลครอบครัวที่เขาได้สร้างมาแล้วที่ไต้หวันให้ดี เราบอกให้โทนี่ลืมเราเสียเถิด โทนี่พยายามถามว่าบ้านเราอยุ่ที่ไหน เราไม่บอก เราขอให้เขาอย่ามายุ่งกบครอบครัวพ่อแม่เรา เพราะเขาสามารถทอดทิ้งมันมาได้เนิ่นนานขนาดนี้ ขอให้เขาปล่อยมันไว้เฉยๆ อย่างนั้นต่อไป แม้ว่าเขาจะมีที่อยู่ในการส่งจดหมาย แต่เราก็ไม่เชื่อว่าเขาจะหาบ้านเราเจอ จริงๆ เราไม่เชื่อว่าเขาจะลำบากไปหาด้วยซ้ำ จริงๆ ตอนนั้น พี่ชายเรากับเราหุ้นกันซื้อบ้านใหม่หลังหนึ่งแล้ว กำลังจะสร้างเสร็จ ตอนนั้น เรารู้แล้วว่า อีกไม่นาน เราจะย้ายบ้านไปอยู่บ้านใหม่ และ เราตั้งใจจจะไม่ให้ที่อยู่ใหม่กับโทนี่ สิ่งที่โทนี่มีอยู่ในมือ คือเบอร์โทรที่ทำงานของเราเท่านั้น ช่วงปีนั้น เศรษฐกิจดีมาก เราเปลี่ยนงานใหม่อย่างง่ายดาย ทุกครั้งที่เปลี่ยนงานเงินเดือนก็เพิ่มตามไป เรื่องเรียนเราก็ไม่ทิ้ง เราก็ค่อยๆ เก็บหน่วยกิจที่รามฯ ไปเรือ่ย จนจบในที่สุด เรากับโทนี่ ต่างคนต่างกลับบ้าน เรายืนมองโทนี่จากไปอย่างเศร้าสร้อย ตัวเองรู้สึกว่า ได้เลิกรากันแล้วอย่างสมบูรณ์ เราเลิกส่งแฟกซ์หาโทนี่ แต่โทนี่ยังคงเขียนจดหมายมาหาเราเรือ่ยๆ จดหมายฉบับสุดท้ายที่เราได้จากโทนี่ เขาบอกว่าเขาได้งานราชการ เป็นล่ามภาษาไทย ที่ส่วนงานราชการอะไรสักอย่าง ซึ่งเราก็ดีใจกับเขาด้วย พอเราย้ายออกจากบ้านหลังนั้นแล้ว เราทำเรื่องเปลี่ยนที่อยุ่ในการจัดส่งเอกสารทุกอย่างที่สำคัญกับชีวิตเรา แต่บ้านนั้น ยังคงมีจดหมายจากโทนี่ ไปถึงเราอยู่ อันนี้ พ่อแม่บอกว่า เพื่อนๆ ที่บ้านเก่าโทรมาตามให้ไปรับจดหมายที่ส่งมาจากต่างประเทศ แต่เราบอกพ่อแม่ว่าไม่ต้องไป เพราะเอกสารสำคัญทุกอย่าง จะส่งมาที่บ้านใหม่หมดแน่นอน เอกสารที่ยังส่งไปที่บ้านเก่า รับรองว่าไม่สำคัญเท่าไร หลังจากนั้นโทนี่ อีกเป็นปี จนเราเชื่อสนิทใจแล้วว่า โทนี่ได้ออกไปจากชีวิตเราแล้ว จู่ๆ เราได้ยินเสียงของเขาจาก voice mail box ของเรา ที่ที่ทำงาน มีข้อความว่า เขาได้งานมาเป้น ผจก โรงงานที่ชลบุรี มีรถบริษัทใช้ ซึ่งเขาโชคไม่ดี ขับรถชนมอร์เตอร์ไซด์ คนขับมอร์ไซด์บาดเจ็บสาหัส ณ ขณะนั้น นอนโคม่าอยู่ในห้องฉุกเฉิน เขาบอกว่า เขาพูดจริงๆ เรื่องอยากสร้างครอบครัวกับเรา เขากำลังรอว่า ถ้าผ่านทดลองงาน ๖ เดือนแล้ว จะมาแสดงตัวกับเรา แต่โชคไม่ดี ทำให้เขามีปัญหาเสียก่อน และ ท้ายที่สุด เขาทวงเงิน ๒๔๐๐๐ USD คืน !!! จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 14:42:12 A:124.121.121.218 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 91 เล่าต่อนะค่ะ อย่าได้หายไปเหมือนบางกะทู้ รออ่านค่ะ มาแสดงตัว ว่าติดตามอยู่ กด F5 ตลอด ค่ะ จากคุณ : โรตีกระปาย - [ 19 ส.ค. 49 14:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 92 รออ่านอยู่นะคะ F5 F5 จากคุณ : ~*~หมูหยองแสนอร่อย~*~ - [ 19 ส.ค. 49 14:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 93 รออ่านเหมือนกันค่า อ่านตั้งแต่เมื่อคืนแล้วน๊า ต่อเลยค่ะ...ต่อ จากคุณ : เปล่ามีน้ำตา - [ 19 ส.ค. 49 14:54:27 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ตอนนั้น เราไม่มีเงิน 24000 USD อยู่แล้วละ ค่าที่รู้สึกเสียใจว่าตัวเองเป็นลูกสาวที่เลวขนาดไหน เราก็เลยเอาเงินก้อนนั้น แลกเป็นเงินไทย แล้วซื้อตุ้มหูเพชรให้แม่เราไปแล้ว ๑ คู่ โดยเราบอกแม่ว่า เราได้โบนัสประจำปี แม่ดีใจมาก ตอนนั้น เราฟังเสียงโทนี่บอกเล่าเรื่องราวผ่าน voice mail ซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง แต่ในที่สุด เราก็ ลบเสียงของเขาทิ้งไป และดำเนินชีวิตต่อไป มีแอบรอนิดหน่อยว่า โทนี่จะมาตามหาเรา เพื่อทวงเงินก้อนนั้นไหม ตอนนั้น ถ้าเขาอยากได้ ๒๔๐๐๐ usd คืนจริงๆ ถึงกับมาหาเรื่องเราที่ที่ทำงาน เราก็พอจะเจียดคืนเงินจากบัญชีคืนเขาได้แล้ว ตอนนั้นเงินบาทยังไม่ลอยตัว แลกเป็นเงินไทย ก็ไม่มากเท่าไร เรื่องราวจบลงตรงนี้จริงๆ ค่ะเพื่อนๆ ตั้งแต่นั้นจนวันนี้ เราไม่เคยติดต่อโทนี่อีก และเขาไม่เคยพยายามติดต่อเรา แต่แน่นอนว่าเรื่องระหว่างเรากับโทนี่เป็นยังไงมายังไงนั้น เราไม่เคยลืม ในตอนต้นๆ เรายังคิดถึงมันเสมอ ไม่ได้เสียใจหรือฟูมฟายอะไร เรากลับไปคิด กลับไปมองมันอีกครั้งด้วยความพินิจพิเคราะห์ มองกลับไปเหมือนยืนอยู่บนที่ที่สูงกว่า เห็นได้ชัดกว่าจากมุมกว้าง พิจารณาทุกรายละเอียดของเรื่องราว เหมือนเราเป็นคนนอก เราได้เรียนรู้จมเลย จากโทนี่ และ สิ่งที่เรามีร่วมกันกับเขา หลังจากที่ก้าวผ่านโทนี่ไปได้ เรารู้สึกว่า เราเข้าใจความลึกลับซับซ้อนของการเป็นแฟนกัน เลยเถิดไปถึงขึ้นการเป็นสามีภรรยากัน ว่ามันเป็นยังไง คืออะไร ต้องการองค์ประกอบอะไรบ้าง ต้องคำนึงถึงอะไร หรือ พิจารณาอะไรร่วมกับอะไรบ้าง มันอธิบายลำบากนะ แต่นั่นคือสิ่งที่เราเก็บเกี่ยวได้ระหว่างทาง นับจากโทนี่ เราก็ไม่เคยหวั่นไหวแบบไร้สาระกับผู้ชายคนไหนอีก แถมรู้ทันเขาไปหมด เราสามารถคุยกับเพื่อนผู้ชายรอบๆ ตัวได้อย่างเปิดอก ถึงเรื่องความต้องการทางเพศของเขา ถึงวิธีมองหญิงของพวกเขา ราวกับว่า เราผ่านอะไรต่อมิอะไรมาเยอะแล้ว ๕๕๕๕๕ จริงๆ ก็ประมาณนึงละนะ สรุปก็คือ หลังจากโง่งมงายให้กับโทนี่แล้ว เราไม่เคยเสียรู้ให้กับใครคนอื่นอีก จนถึงวันแต่งงานค่ะ ขอบคุณที่ติดตาม ........ จบค่ะ ......... จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 14:54:54 A:124.121.121.218 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 95 แปะๆๆๆๆ ปรบมือให้ค่า สำนวนการเล่าน่าติดตามมั่กๆ พิมพ์เร็วอีกตะหาก(หรือว่าพิมพ์เตรียมไว้แล้วคะ) แล้วจะเล่าเรื่อง คนปัจจุบันให้ฟังด้วยป่าวคะ จากคุณ : น้ำแข็งเผา - [ 19 ส.ค. 49 15:00:32 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ขอบคุณที่พิมพ์ประสบการ์ณให้อ่านครับ ข้อมาไวและจบอย่างทันใจ..อิอิ จากคุณ : V - [ 19 ส.ค. 49 15:01:43 A:124.120.73.47 X: TicketID:064113 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ขอบคุณที่เล่าประสบการณ์ชีวิตให้ฟังครับ ปล. เย้ จบไปหนึ่งเรื่องแล้ว รอกระทู้เด็ดดอกฟ้าต่อไป หุหุ จากคุณ : Kenshin - [ 19 ส.ค. 49 15:04:40 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ขอบคุณค่ะที่มาแบ่งปันเรื่องราวให้ได้อ่านกัน มาปรบมือให้ค่ะ....อิอิ เห็นด้วยกับคุณ น้ำแข็งเผา เลยล่ะค่ะ สำนวนน่าติดตามมากเลย เรื่องสามีคนปัจจุบันเล่าต่อเลยป่าวคะ หรือว่าไม่สะดวก ยังไงก็ขอบคุณมากๆเลยค่า ที่มาเล่าสู่กันฟัง...ขอบคุณค่า จากคุณ : เปล่ามีน้ำตา - [ 19 ส.ค. 49 15:04:40 ]

ความคิดเห็นที่ 99 Helo คุณ คห ๙๕ ไม่ได้พิมพ์เตรียมไว้เลยค่ะ พิมพ์กันสดๆ ร้อนๆ เลยละ เราทำงานธุรการค่ะ มีวิชาพิมพ์ดีดเป็นอาวุธ ก็เลยได้เปรียบหน่อย ขอบคุณที่ชมค่ะ คุณ ๙๖ ยินดีแบ่งปันค่ะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ ^_^ จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 15:04:55 A:124.121.121.218 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เยี่ยมค่ะ จากคุณ : khoonchin - [ 19 ส.ค. 49 15:07:18 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ขอบคุณมากค่ะ ที่มาเล่าให้ฟัง เป็นประสบการณ์ชีวิต ที่มีข้อคิด จากคุณ : โรตีกระปาย - [ 19 ส.ค. 49 15:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ขอบคุณมากนะคะ คุณจขกท. ที่มาแชร์ปสก.ชีวิตให้อ่าน.. และ จบลงไป ด้วยการเล่าที่สวยงาม.. ยินดีกับวิถีชีวติของคุณค่ะ.. ที่เป็น.. ในวันนี้... และ ..ดีใจที่อ่านจบ แบบไม่ต้องรอแตกประเด็น.. คิดว่าหลายๆๆคนคงรู้สึกเช่นเดียวกัน จากคุณ : ladybird - [ 19 ส.ค. 49 15:19:14 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ผมอยากพูดอังกฤษเก่งๆ จัง อ่านเรื่องนี้แล้ว ผมก็เปิดดิกส์ไว้ด้วย เจอคำไหนก็เอาไปแปล อิ อิ ได้ความร้ด้วย สนุกด้วย อย่าลืมมาเล่าอีกนะครับ จะรอ จากคุณ : ....โจคับ.... - [ 19 ส.ค. 49 15:57:24 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ขอบคุณมากนะคะที่เล่าจนจบ ขอบคุณที่เอาประสบการณ์มาเล่าให้ฟังคะ จากคุณ : ตูน - [ 19 ส.ค. 49 15:58:02 A:24.250.174.184 X: TicketID:118822 ]

ความคิดเห็นที่ 105 น่าสงสารโทนี่  จริงๆ ข้อเสียของเขาคือนิสัยเด็กๆ เอาแต่ใจเท่านั้นเอง   ที่จขกท. เอามาเป็นประเด็นมองเขาในแง่ลบ  จริงๆ แล้วไม่ได้รักเขาจริง  อาจจะแค่หลงไปชั่ววูบ ฟังดูแล้วเขาก็เป็นผู้ชายที่ใช้ได้ทีเดียว จากคุณ : **tA-oO** - [ 19 ส.ค. 49 16:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 106 คุณ จขกท คะ คุณน่ารักมากๆค่ะ เป็นผู้ใหญ่ มีสติ สุขุม และรับมือกับเรื่องราวต่างๆได้เป็นอย่างดี เราชื่นชมคุณมากค่ะ เชื่อได้เลยว่านิสัยคุณก็ต้องน่ารักมากๆด้วยเช่นกัน ส่วนเรื่องโทนี่ ตอนแรกเราอ่านแล้วก็รู้สึกว่า ฝรั่งคนนี้ มี attitude แปลกๆ กับการดำรงชีวิต แต่พอมารู้ว่าเป็นคนไต้หวัน .... ก็ ......งั้นแหละค่ะ ..... คนไต้หวัน จากคุณ : คนแก่ (น้อยกว่าคุณปีนึง) - [ 19 ส.ค. 49 16:22:01 A:124.121.61.58 X: TicketID:027483 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังนะคะ กว่าจะมาถึงวันนี้ของทุกคน มักมีเรื่องราวมากมายจริงๆ แอบสงสารคุณโทนี่เหมือนกันนะคะ คุณ จขกท ไม่อยากรู้บ้างหรือคะ ว่าตอนนี้เค้าเป็นยังไง อยากให้เค้ามีความสุขเหมือนกัน จากคุณ : เส้าเฟิง - [ 19 ส.ค. 49 16:24:04 A:203.188.23.77 X: TicketID:115114 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ขอบคุณที่มาเล่าประสบการณ์ใหฟังค่ะ ว่าแต่ว่า มีภาคต่อไปรึป่าวค่ะ (กับสามีชาวอังกฤษ) แบบว่า อยากรู้ค่ะ ฮิฮิ เสียมารยาทนิดน่ะค่ะ ถามหน่อยค่ะ สรุปว่าตั้งแต่รู้จักโทนี่มาถึงวันที่เลิกกันจริงจัง ใช้เวลากี่ปี ดูคุณเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะกว่าช่วงแรกๆ ชอบคุณ จขกท ตรงที่ไม่ทิ้งการเรียน ปลูกบ้านใหม่ให้พ่อแม่อยู่ สำคัญมากจริงๆ ค่ะ จากคุณ : jinny'mom - [ 19 ส.ค. 49 16:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ประทับใจอีกเรื่องแล้วครับ ไม่เีสีัยดายเวลาเลย ที่เข้าสวนลุมทุกวัน ขอปรบมือให้กับเนื้อเรื่องและสำนวนการเล่าเรื่องครับ จากคุณ : superwish - [ 19 ส.ค. 49 16:49:56 ]

ความคิดเห็นที่ 110 นี่เราเปิดคอมตั้งแต่ 7 โมงเช้า และไม่ได้ปิดเพื่อรออ่านกระทู้นี้ตอนจบอย่างเดียวเลยนะนี่ ชอบเรื่องราวชีวิตของคุณ และการเล่าของคุณก็น่าสนใจมาก กระชับและได้แง่คิดดีๆเชียวล่ะ ทำเอาเราอยากไปลงเรื่องอะไรๆเพิ่มอีกเยอะ จากคุณ : บีโกะ - [ 19 ส.ค. 49 16:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 111 อ่านแล้วชอบค่ะ ไม่ยืดเยื้อ เยิ่นเย้อ ตรงประเด็น ชัดเจน ไว้มาเล่าเรื่องราวสามีผู้ดีอังกฤษต่อสิคะ จะรอติดตามนะ อิอิ จากคุณ : MaRiMeKKo - [ 19 ส.ค. 49 16:52:03 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ตอบคุณ คห ๑๐๕ **tA-oO** ณิชามาเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ไม่ได้ตั้งใจจะบอกว่าใครถูก ใครผิด หรือใครดี ใครเลวนะคะ ก็แค่เล่าให้ฟังน่ะคะ ส่วนการที่คุณรู้สึกว่าโทนี่เป็นผู้ชายที่ใช้ได้ทีเดียวนั้น ณิชาเห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ ถึงได้คบกันมาตั้งนานไงค่ะ อิๆๆ ส่วนเรื่องที่ว่า เราไม่ได้รักเขาจริง ก็แล้วแต่จะวิเคราะห์กันไป แต่สำหรับเรามัน simple มาก ืคือ ถ้ายังรุ้สึกดีต่อกันอยู่ ก็คบกันต่อไป แต่ถ้าหากไม่รู้สึกดีต่อกันแล้ว (คือเจอกันทีไรก็คุยกันไม่สนุก พูดกันไม่รู้เรื่อง) เราก็ไม่อยากยื้อแล้วละ เสียเวลา เหนื่อยเปล่าๆ แต่ในระหว่างที่คบกัน เราก็จริงใจกับคนคนเดียวอย่างที่สุด แต่โดยส่วนตัวแล้ว ขอย้ำว่าส่วนตัวนะคะ การที่เราผู้หญิงค้นพบว่า เรากับแฟนเรา หรือ คนที่เรารักกันมานานแสนนานแล้ว ไปกันไม่ได้ ทางความคิด ด้วยทัศนคติ และแนวทางการดำเนินชีวิต ณิชาคิดว่า เราไม่ควรเพิกเฉยและอดทนต่อไป เพราะมันจะไม่จบลงด้วยดีหรอกค่ะ ถ้าเริ่มต้นก็ต้องอดทนกันแล้ว .. ต่อไป คงต้องอดทนกันเรือ่ยๆ อย่างไม่สิ้นสุด บังเอิญณิชารู้ตัวว่า ส่วนเรื่องที่ณิชาเห็นว่าเป็นประเด็นสำคัญก็คือ การที่เราไร้ความรับผิดชอบกับภรรยาของเขาขนาดนั้น ืคือถ้าเขาไม่รับผิดชอบภรรยาเขาได้ วันหน้าเขามาอยู่กับเรา เราก็คงประสบปัญหาคล้ายๆ กัน ซึ่งบังเอิญณิชา realise ได้ก่อนว่า ไม่อยากตกที่นั่งเดียวกับภรรรยาเขาน่ะค่ะ ถือว่าแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันก็แล้วกันนะคะ ^_^ สิ่งที่เขาทำกับคนอื่นๆๆๆ จะเกิดขึ้นกับเราในวันหน้า ไม่วันใดก็วันหนึ่ง อันนี้เป็นความเชื่อส่วนตัวนะคะ เคยอ่านเจอจากที่ไหนสักแห่งหนึ่ง จำที่มาไม่ได้เสียแล้ว จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 17:00:21 A:124.121.121.218 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 113 +++++ ถ้าอ่าน คห ๑๑๒ ไม่รู้เรื่อง ช่วยแวะอ่านทางนี้อีกทีนะคะ วางบรรทัดสับสนกันไปหน่อย ขอโทษด้วยค่ะ ++++++++ ตอบคุณ คห ๑๐๕ **tA-oO** ณิชามาเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ไม่ได้ตั้งใจจะบอกว่าใครถูก ใครผิด หรือใครดี ใครเลวนะคะ ก็แค่เล่าให้ฟังน่ะคะ ส่วนการที่คุณรู้สึกว่าโทนี่เป็นผู้ชายที่ใช้ได้ทีเดียวนั้น ณิชาเห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ ถึงได้คบกันมาตั้งนานไงค่ะ อิๆๆ ส่วนเรื่องที่ว่า เราไม่ได้รักเขาจริง ก็แล้วแต่จะวิเคราะห์กันไป แต่สำหรับเรามัน simple มาก ืคือ ถ้ายังรุ้สึกดีต่อกันอยู่ ก็คบกันต่อไป แต่ถ้าหากไม่รู้สึกดีต่อกันแล้ว (คือเจอกันทีไรก็คุยกันไม่สนุก พูดกันไม่รู้เรื่อง) เราก็ไม่อยากยื้อแล้วละ เสียเวลา เหนื่อยเปล่าๆ แต่ในระหว่างที่คบกัน เราก็จริงใจกับคนคนเดียวอย่างที่สุด แต่โดยส่วนตัวแล้ว ขอย้ำว่าส่วนตัวนะคะ การที่เราผู้หญิงค้นพบว่า เรากับแฟนเรา หรือ คนที่เรารักกันมานานแสนนานแล้ว ไปกันไม่ได้ ทางความคิด ด้วยทัศนคติ และแนวทางการดำเนินชีวิต ณิชาคิดว่า เราไม่ควรเพิกเฉยและอดทนต่อไป เพราะมันจะไม่จบลงด้วยดีหรอกค่ะ ถ้าเริ่มต้นก็ต้องอดทนกันแล้ว .. ต่อไป คงต้องอดทนกันเรือ่ยๆ อย่างไม่สิ้นสุด บังเอิญณิชารู้ตัวว่า ซึ่งบังเอิญณิชา realise ได้ก่อนว่า ไม่อยากตกที่นั่งเดียวกับภรรรยาเขาน่ะค่ะ ส่วนเรื่องที่ณิชาเห็นว่าเป็นประเด็นสำคัญก็คือ การที่เราไร้ความรับผิดชอบกับภรรยาของเขาขนาดนั้น ืคือถ้าเขาไม่รับผิดชอบภรรยาเขาได้ วันหน้าเขามาอยู่กับเรา เราก็คงประสบปัญหาคล้ายๆ กัน สิ่งที่เขาทำกับคนอื่นๆๆๆ จะเกิดขึ้นกับเราในวันหน้า ไม่วันใดก็วันหนึ่ง อันนี้เป็นความเชื่อส่วนตัวนะคะ เคยอ่านเจอจากที่ไหนสักแห่งหนึ่ง จำที่มาไม่ได้เสียแล้ว ถือว่าแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันก็แล้วกันนะคะ ^_^ จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 17:03:34 A:124.121.121.218 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ตอบคุณ เส้าเฟิง คห ๑๑๗ นะคะ จริงๆ แล้วเราสวดมนต์ให้โทนี่เสมอ แต่เราไม่อยากรับรู้แล้วว่าชีวิตเขาจะเป็นยังไง เพราะเราเชื่อทฤษฎีที่ว่า คนๆ หนึ่ง มีลักษณะอย่างไร มันจะ reflect ออกมากับปัญหาต่างๆ ที่เขาประสบในชีวิต คือเราคิดว่าเรารู้จักโทนี่เป็นอย่างดี และเราสรุปว่าโทนี่เดินชนกำแพงง่ายมาก เพราะเขาคิดเสมอว่า Things should always go my way ไม่ว่าเขาหันหน้าไปทางไหน เขาก็จะพบกับอุปสรรคต่างๆ นาๆ ด้วยความที่เขาไม่ยอม compomise กับคนอื่นเลย เรื่องที่เขาพยายามมาอยุ่กับเราที่เมืองไทย ตอนนั้นไม่รู้อะไรดลใจให้ณิชาคิดไปว่า มันง่ายกว่าที่โทนี่จะวิ่งหนีี ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง แล้วมาเริ่มต้นใหม่ที่นี่กับเรา เขาคงคิดว่ามันง่าย เพราะณิชาน่ะ independent มาก ไม่เคยต้องพึ่งพาอะไรเขาเลย ไม่ว่าเราต้องการอะไร เราก็ดิ้นรนหาของเราเอง เทียบกับการอยู่เผชิญหน้าและแก้ปัญหาชีวิตและครอบครัวที่ไต้หวัน วิ่งแจ้นมาทางนี้มันง่ายกว่ากันเยอะ แต่ณิชาส่งความปรารถนาดีให้เขาอย่างสม่ำเสมอ ทุกครั้งที่ทำบุญ ทุกครั้งที่เปิด ditionary Eng-Eng เล่มโต ซึ่งเป็นเล่มแรกในชีวิตของณิชา ซึ่งโทนี่เป็นคนซื้อให้ ไม่ว่าอย่างไร การคบกันโทนี่ ก็ช่วยพัฒนาภาษาอังกฎษของเราขึ้นมาอย่างมากมาย ได้แต่ขอให้คุณพระคุ้มครองเขาน่ะค่ะ จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 17:14:16 A:124.121.121.218 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 115 เรียนคุณ jinny'mom คห ๑๐๘ เวลาโดยรวม ไม่น่าจะนานนะคะ พอดี ณิชาก็ทิ้งไปหมดแล้วพวกสัญลักษณ์เก่าๆ ที่พอจะทำให้ระลึกถึงเขา หรือเตือนใจเกี่ยวกับเขาได้ แต่ถ้านับย้อนไปในช่วงเวลาที่เกี่ยวข้องกับงาน ก็ไม่น่าจะนานนะคะ ที่เมืองไทย สรุปแล้วเรามีเวลาอยุ่ด้วยกันประมาณ ๙ เดือนกว่าๆ เขากลับไปไต้หวัน ไม่น่าจะใช้เวลาเกินปี ก่อนที่โทนี่รับงานโปรเจ็คที่จีน หลังจากอยู่กับโทนี่ที่ปักกิ่ง ๒ อาทิตย์ จากนั้น ๓ เดือนเขามาหาเราและทะเลาะกัน สิ่งที่แตกต่างออกไป น่าจะเป็นความคาดหวังมากกว่าค่ะ เพราะว่าเราคบกันลึกซึ้งขนาดนั้น แต่โทนี่ก็ยังไม่อยากมีส่วนร่วมอะไรในชีวิตของเราเลย แต่โทนี่ demand ให้เราเติมเต็มในชีวิตของเขา ในแบบที่เขาต้องการตลอด ซึ่งถ้าเราทำได้ เราก็พร้อมจะทำนะ แต่ ณ ตอนนั้น เราไม่พร้อม โทนี่ก็ไม่สนใจความรู้สึกเรา กลับเรียกร้องต่อไป ณิชาขอเรียนว่า ตอนที่ณิชาเจอหน้าโทนี่ หลังจากออกจากทีทำงานมาเหนือ่ยๆ (ขออธิบายด้วยว่า งานโรงแรม กับงานออฟฟิศ ต่างกันมากๆ งานออฟฟิศ หนักกว่าหลายขุมค่ะ) ณิชาบอกว่าเหนื่อยจัง เขาเฉยๆ ไม่ได้ตอบอะไรเรา ไม่ได้แสดงความสนใจหรือห่วงหาอาทร เรากลับถามเราด้วยความรื่นเริงว่า ไปกินโคคากันไหม? อะไรทำนองเนียะ เราก็ผิดหวังน่ะ ไม่ชอบ และ เราเริ่มรู้ว่า he is not and never will be there for me! อีกอย่างคือการปรับ focus ในชีวิตเป็นเรื่องงาน ที่เราก้าวหน้าไป แทนที่โทนี่จะชื่มชม หรือให้กำลังใจ (ตามทีเราคาดหวัง) เขากลับทำท่าไม่อยากจะรับรุ้ว่าชีวิตส่วนนั้นของเราเป็นยงไงบ้าง รวมๆ กันแล้ว ก็เซ็งสุดๆ เลยละ ผู้หญิงนะ เราก็อดเปรียเทียบไม่ได้ว่า ตอนที่เขาเหนื่อย เราก็คอยโอ๋ คอยปลอบใจ ้เป็นเพื่อนที่ดีกับเขา คอยฟัง คอยให้กำลังใจเขาขนาดนั้น พอถึงตาเราบ้าง เขากลับเพิกเฉย ... รับไม่ได้จริงๆ ค่ะ จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 17:33:52 A:124.121.121.218 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ขอบคุณ.......คุณณิชา และต้องขอบคุณ คุณแอร์กี่ด้วย ที่ทำให้คุณณิชาใช้เวลาที่คอยคุณแอร์กี่ มาเล่าเรื่องให้พวกเราอ่าน   จากคุณ : nualnoi - [ 19 ส.ค. 49 17:35:12 ]

ความคิดเห็นที่ 117 สำหรับท่านที่ถามถึงเรื่องสามีผู้ดีอังกฤษ ขอพักไว้ก่อนละกันนะ ไว้วันหลังค่อยมาเล่าใหม่ ถ้าโอกาสอำนวย ตอนนี้ยังเล่าไม่ออกค่ะ ยังเห็นแต่หน้าโทนี่ ลอยไป ลอยมา เต็มจอไปหมดเลยเนียะ อย่างที่โบราณท่านว่าไว้เนอะ อยู่ดีไม่ว่าดี กวนน้ำให้ขุ่นเล่นๆ ซะงั้น จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 17:36:36 A:124.121.121.218 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 118 หวัดดีค่ะคุณ nualnoi คห ๑๑๖ ตอนราอ่านเรื่องคุณแอร์กี่ แล้วเธอเขียนไว้ในวงเล็บว่า (โง่อีกแล้วเรา) อะไรทำนองเนียะ สำหรับเราแล้ว มันคลิ๊กเลย เข้าใจจริงๆเลยว่า คุณแอร์กี่หมายถึงอะไร เพราะ เราเองก็เคยโง่ประมาณนั้น หรือมากกว่านั้นเหมือนกัน หลังจากที่ตามอ่านเรื่องคุณแอร์กี่ย้อนหลังเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราก็นึกถึงเรื่องอขงตาโทนี่บ่อยๆ มากเลย การมาเล่าที่นี่ ก็ถือเป็นการระบายอย่างหนึ่งนะคะ ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ให้การต้อนรับเป็นอย่างดีค่ะ ไว้วันไหนนึกครึ้มๆ เราค่อยมาเล่าเรื่องสามีอังกฤษต่อละกัน และหวังว่าจะได้รับการต้อนรับจากเพื่อนๆ ผู้อ่านอีกค่ะ จากคุณ : จขกท - [ 19 ส.ค. 49 17:44:03 A:124.121.121.218 X: TicketID:125509 ]

ความคิดเห็นที่ 119 อ่านแล้วรู้สึกว่าคุณเติบโตขึ้นมากจากช่วงที่เจอโทนี่ใหม่ๆ และมีความคิดอย่างผู้ใหญ่ที่สามารถแยกแยะอะไรได้แล้ว ขอบคุณค่ะที่มาเล่าให้ฟัง จากคุณ : ไว้มาเล่าอีกนะคะ (ชื่อนี้เราจอง) - [ 19 ส.ค. 49 18:13:43 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ติดตามจนจบค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ที่มาเล่าให้อ่าน ได้รู้ว่ามีคนหลายๆแบบในโลกค่ะ แล้วจะรอเรื่องต่อไปนะค่ะ จากคุณ : fattycat - [ 19 ส.ค. 49 18:43:56 ]

ความคิดเห็นที่ 121 อ่านแล้ว ก็เข้าใจน่ะค่ะว่าทำไมเรื่องจบลงแบบนี้ จขกท เป็นคนเก่งที่จัดการอะไรอะไรในชีวิตได้ดี ส่วนโทนี่ก็น่าสงสารเหมือนกัน ที่เขาเป็นอย่างนี้คงเพราะเขามีปมด้อยน่ะค่ะ(น่าสงสารทีเดียวที่ใช้การตรงนั้นไม่ได้ คงถูกดูถูกมาเยอะ) เลยหักเหความสนใจไปที่ตุ๊กตุ่นตุ๊กตา มุเรียน  ตรงช็อตที่เจอเพื่อนคุณแล้วเขาพยายามพูดไทย นั่นก็ อืมห์เข้าใจว่าน่ารำคาญ แต่ก็แอบเห็นใจนิดนิด จากคุณ : ไอซ่า - [ 19 ส.ค. 49 21:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 122 เข้ามาอ่านกะเค้าเหมือนกันนน..... จากคุณ : >>>..ตุ๊กแกสีชมพู..<<< - [ 19 ส.ค. 49 22:36:19 ]

ความคิดเห็นที่ 123 เรามีเพื่อนชื่อโทนี่ เป็นคนไต้หวัน เคยมาทำงานโรงงานจอภาพ อะไรซักอย่างที่เมืองไทย พูดไทยได้นิดหน่อย  ตอนนี้เป็น หัวหน้า R&D ที่เมืองจีน   พอประติดประต่อแล้วน่าจะไม่ใช่ อย่างไงก็เห็นด้วยกับบางท่านว่า โทนี่ของคุณณิชาเป็นมนุษย์ผู้ชาย ผู้มีปมด้อย และน่าสงสารจริงๆแหละ เฮ้อ!! ขอให้พระคุ้มครอง โทนีเช่นกัน ขอบคุณเรื่องเล่าของคุณค่ะ คุณเป็นผู้หญิงเก่ง และเด็ดเดี่ยวมากทีเดียว จากคุณ : PageOne (PageOne) - [ 19 ส.ค. 49 23:14:11 ]

ความคิดเห็นที่ 124 รอคอยเรื่องต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะครับ ปล. นึกว่าเมื่อคืนจะงอนจนไม่ยอมมาเขียนต่อเสียแล้ว ดีจังที่มาเขียนต่อ จากคุณ : ...เอาเถอะ - [ 19 ส.ค. 49 23:46:04 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ตามอ่านจนจบแล้วครับ อ่านแล้วสนุกและมีสาระด้วย ปล. เราขาดดุล ผู้หญิงดีๆ ให้กับต่างชาติอีกแล้ว   T_T จากคุณ : ตี๋แกงป่า - [ 20 ส.ค. 49 00:22:59 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ก็น่าจะคืนเงินเค้าไปนะคะ จากคุณ : แวะมาทักทาย - [ 20 ส.ค. 49 03:44:48 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ขอบคุณที่เอาประสบการณ์มาแชร์กันนะคะ  ทำให้เรานึกถึงตัวเองแล้วคิดอะไรได้เยอะ  คุณณิชาเป็นพี่เราห้าปีค่ะ อย่าลืมมาเล่าประสบการณ์ให้ฟังอีกนะคะ จะรอค่ะ จากคุณ : ฮึบ ฮึบ - [ 20 ส.ค. 49 12:09:49 ]

ความคิดเห็นที่ 128 อ่านตั้งแต่แรกที่คุณโพสต์ แต่เพิ่งมาอ่านจนจบวันนี้ เพราะเมื่อวานเมามากๆไปหน่อยค่ะ (โง่อีกแล้วเรา) จากคุณ : มาดามก่งก๊ง - [ 20 ส.ค. 49 23:07:18 ]

ความคิดเห็นที่ 129 โหวตให้นะคะ อยากจะเอาใจช่วยให้ได้เป็นกระทู้แนะนำ ให้น้องๆ สาวๆ รุ่นหลังที่ยังไม่รู้ใจตัวเอง ว่าตัวเองต้องการความรัก + คนรักแบบไหน ได้อ่านเรื่องนี้กันเยอะๆ แต่ไม่รู้จะทันหรือเปล่า เพระกระทู้ ตกลงไปอยู่ต่ำเหลือเกินแล้ว รู้สึกขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าเช่นกันค่ะ จากคุณ : Iko Iko - [ 21 ส.ค. 49 09:19:01 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ขอบคุณมากค่ะสำหรับประสบการณ์ รออ่านเรื่องหนุ่มอังกฤษนะคะ จากคุณ : ปลาทองแก้มยุ้ย - [ 21 ส.ค. 49 20:37:34 ]

ความคิดเห็นที่ 131 รออ่านเรื่องหนุ่มอังกฤษเช่นกันนะคะ อย่าลืมมาทิ้งลิ้งค์ไว้ในนี้ด้วยล่ะ :) จากคุณ : ก้านหญ้า * - [ 22 ส.ค. 49 17:30:07 ]