CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    แล้วฉันก็เลือกที่จะรักผู้หญิง....ด้วยกัน....ต่อไป (15){แตกประเด็นจาก L4632814}

    คิดแล้วก็ต้องปลงค่ะ ยังไงออยก็น่าจะอยู่ได้และอาจจะสบายกว่าเดิมด้วยซ้ำ เป็นฉันฝ่ายเดียวที่บ้าไปเองที่เป็นห่วงออยแบบนี้ ออยอาจจะกำลังดีใจอยู่ก็ได้ที่ฉันออกไปพ้นๆเค้าซะที

    พอคิดได้เช่นนั้นฉันก็ออกไปจากที่นั่น กลับไปห้องที่เป็นของฉันจริงๆ และทำใจอยู่คนเดียวให้ได้ต่อไป

    หลายวันแล้วที่ฉันย้ายออกมา ไม่มีแม้โทรศัพท์จากออย มีแต่ฉันเองที่เฝ้าวนเวียนไปแอบดูที่ห้องเดิมอยู่เรื่อยๆ.....มีวันนึงฉันทนไม่ไหว ฉันโทรไปหาออยเอง ออยรับสาย ไม่พูดอะไรเลย เมื่อออยไม่พูดฉันก็ไม่รู้พูดอะไรเหมือนกัน ได้แต่บอกว่า "สิ้นเดือนจะไปขนของนะ" ออยตอบ "อืมม"

    ฉันเจ็บแปล่บๆที่ใจทันที "เค้าไม่ได้รั้งอะไรฉันเลย เค้าไม่ได้สนใจว่าฉันจะอยู่หรือไป...ดีแล้วล่ะที่ฉันออกมา ฉันทำถูกแล้วล่ะ หลังจากที่ฉันขนนองออกมา ฉันจะตัดใจจากออยให้ได้ คอยดูสิ!"

    แต่ว่า...มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตัดใจจากคนที่เรายังรักอยู่สุดหัวใจ ฉันยังคงไปแอบดูความเป็นไปของออยทุกอย่าง
    เช่น เวลาไปเรียนที่คณะเค้าไปยังไง กลับยังไง...แน่นอนที่ต้องมีซิตี้สีดำมารับมาส่ง...เวลาที่ออยไปสอนพิเศษ
    ตอนเย็น ฉันก็ไปแอบดู...แน่นอนที่คนนี่นั่งอยู่ใกล้ๆออย ไม่ใช่ฉันอีกต่อไป...ฉันนี่ก็บ้าจริง รู้ก็รู้อยู่ แต่ก็ยังไปแอบดูให้ทรมานใจตัวเองเล่นๆ

    มีวันนึงที่ฉันตามไปแอบดูที่สาธิต และไม่เห็นไอ้พี่ก้อ ฉันเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาออย ขอคุยกับออย พอฉันเดินไป น้องๆ 3 คนที่ออยรับสอนพิเศษ (จริงๆก็ไม่ได้สอนอะไรหรอกค่ะนอกจากสอนการบ้าน เหมือนไปอยู่เป็นเพื่อนเด็กๆ เพื่อรอพ่อแม่เค้ามารับก็เท่านั้นเอง) วิ่งเข้ามาหา "อาจารย์จ๊ะไปไหนมา ไม่เห็นมากับอาจารย์ออยหลายวันเลยนะคะ"

    แค่นั้นแหละ ฉันน้ำตาก็แทบแตก ถ้าจะร้องไห้ก็อายเด็ก จึงได้แต่แข็งใจตอบไปว่า อาจารย์จ๊ะไม่ว่างค่ะ ช่วงนี้
    อาจารย์จ๊ะคงไม่ค่อยได้มาแล้วนะ เป็นยังไงบ้าง ดื้อกันหรือปล่าว"
    น้องคนนึงตอบ "หนูไม่ดื้อนะคะ หนูทำการบ้านทุกวัน" .........(ฉันสนทนากับเด็กๆต่อไปโดยที่ในใจขมขื่นเหลือเกินที่เด็กๆไม่รู้เรื่องอะไรเลย และฉันก็จะไม่ได้เจอเด็กๆที่น่ารักพวกนี้อีกแล้ว)........

    เมื่อปล่อยให้เด็กๆไปวิ่งเล่น ฉันจึงเข้าไปคุยกับออย
    ถามออยว่า "ออยไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอที่เค้าย้ายออกมา" ออยนิ่งค่ะ
    ฉันพูดต่อ "เค้าอยากเคลียร์กับออยนะ ออยไม่เคยพูดว่าออยจะเอายังไง จะเลือกใคร แต่ตอนนี้เค้ารู้แล้วว่าไม่ใช่
    เค้าที่ออยเลือก ใช่มั๊ย?" ...ออยยังเงียบอยู่ค่ะ

    ฉันพูด "ออย..พูดกับเค้าบ้างได้มั๊ย ออยอยากพูดอะไรพูดออกมาเถอะ เค้ารับได้เสมอ แค่ออยบอกออกมา"
    ออยพูด "ก็ไม่มีอะไรจะพูดนิ" ฉันอึ้งเล็กน้อย
    ฉันพูดต่อ "งั้นออยแค่ตอบคำถามเค้านะ ตอบแค่ใช่หรือไม่ใช่ก็ได้" ออยเงียบครู่นึงแล้วก็พนักหน้า "อืมม"

    ฉันถาม "ตอนนี้ ออยคบกับพี่ก้ออยู่ใช่มั๊ย" ออยพยักหน้า
    ฉันถามต่อ "ออยมีความสุขดีใช่มั๊ย"  ออยพยักหน้า
    ฉันถามอีก "ออย....ไม่รักเค้าแล้วใช่มั๊ย" ออยไม่ตอบค่ะ ทำให้ฉันต้องย้ำอีกที "ออย ตอบเค้าสิ" ออยไม่ตอบอะไรทั้งนั้น

    ฉันพูดต่อ "งั้นไม่เป็นไร...ที่เค้าถามออย ไม่ว่าออยจะตอบยังไง เรื่องของเรามันก็คงเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ เค้ารู้ เค้าเข้าใจ แต่ก่อนที่ทุกอย่างระหว่างเรามันจะจบ เค้าอยากจะเคลียร์ อยากถามออยว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้มั๊ย ยังจะพูดคุยกันได้หรือปล่าว เพราะเค้าเองไม่หวังที่จะให้ออยกลับมาแล้ว ตอนนี้เค้าแค่อยากเห็นออยมีความสุข มีชีวิตที่ดีๆ เค้ายังจะเป็นเพื่อนออยเสมอถ้าออยต้องการ"

    ออยยังไม่พูดอะไร แต่ทั้งฉันและออยเริ่มจะน้ำตาซึม ออยหันหน้าไปทางอื่น ฉันก็เอามือปาดน้ำตาออก
    แล้วพูดต่อ "เค้ายังรักออยนะ ยังรักเหมือนเดิม เค้าไม่มีวันที่จะลืมเรื่องดีๆของเราเลย เรื่องที่เค้าทำให้ออยรู้สึกไม่ดีทุกอย่าง เค้าขอโทษและอยากให้ออยอภัยให้เค้า ให้เราเลิกแล้วต่อกัน และเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ออยจะว่ายังไง ยังอยากจะเป็นเพื่อนเค้าหรือปล่าว"

    ออยยังไม่หันหน้ามา แต่ฉันได้ยินเสียงสะอื้นจากออย ฉันลุกขึ้นเดินไปอีกฟากที่ออยหันหน้าไป ฉันยกมือออยมาจับและจูบที่มือเบาๆด้วยน้ำตาที่กำลังไหล...ออยไม่ว่าอะไร

    ฉันเข้าไปกอดออยครั้งสุดท้าย กระวิบบอกให้ออยดูแลตัวเองและขอให้ออยโชคดี ออยก็ไม่ได้ผละออกค่ะแต่ออยสะอื้นมากขึ้น เหมือนออยจะยกแขนขึ้นมากอดฉัน แต่ออยคงไม่กล้า ได้แต่ยกมือขึ้นมาจับชายเสื้อข้างหลังฉันไว้และซบฉัน ฉันลูบหัวออยเบาๆครู่นึงแล้วผละออก
    ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น ฉันบอกออยว่า "ถ้ามีอะไรให้ช่วยโทรหาเค้าได้ตลอดนะ ไม่ต้องเกรงใจ"

    ฉันเดินออกมาและขับรถกลับในมอด้วยน้ำตาที่ไหลไม่หยุด ทั้งเสียใจที่ทุกอย่างระหว่างฉันกับออยมันสิ้นสุดแล้ว
    และดีใจที่ฉันรู้สึกได้ว่าลึกๆแล้ว ออยก็ยังรู้สึกดีๆกับฉันอยู่ ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ แต่ฉันไม่เอาไปคิดเข้าข้างตัวเองอีกต่อไปแล้ว ฉันตั้งใจไว้ว่าหลังจากนี้ฉันจะไม่รอคอย ไม่ไปวุ่นวาย และต้องทำใจให้ได้ในที่สุด

    ฉันไปหาอาจารย์ด้วยความภูมิใจว่า ฉันก้าวออกมาได้อีกก้าวแล้วนะ ความหนักใจที่ฉันเคยแบกไว้ในตอนแรก
    มันลดลงไปแล้ว และมันต้องลดลงต่อไป....อาจารย์ก็เล่าเรื่องความรักของบุคคลต่างๆในหลายๆแง่ให้ฉันฟัง มีหลายคนที่เค้าเจ็บปวดมากกว่าฉันหลายเท่า มีบางคนที่ต้องสูญเสียคนรักโดยไม่มีวันกลับมา มีบางคนที่ต้องทนอยู่เพื่อลูก และอีกหลายๆอย่างที่อาจารย์ทำให้ฉันคิดได้ว่า
    ...."เราต้องรักตัวเองให้มากๆ ก่อนที่เราจะไปรักใคร"....

    จากคุณ : i am yadamon - [ 21 ส.ค. 49 11:54:02 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com