CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ชีวิตรันทด...เรื่องจริงผ่านคอมพ์ ตอนที่สิบเอ็ด

    (อ่านตอนนี้แล้ว อย่าเพิ่งเกลียดรินนะคะ...ผิดไปแล้ว...)ลูกสาว


    ตอนที่สิบเอ็ด

    วัดนาริตะซังอยู่ไม่ไกลจากสถานีรถไฟมากนัก วัดอันแสนสวยงามนี้สร้างขึ้นประมาณหนึ่งพันกว่าปีมาแล้ว บริเวณวัดประกอบด้วยวิหารหลายหลัง งดงามแบบญี่ปุ่นโบราณ ฉันชอบดูงานศิลปะที่คนสมัยก่อนสร้างไว้ ไม่ว่าจะเป็นสถาปัตยกรรม หรือศิลปกรรมแขนงอื่นล้วนมีความงดงามอยู่ในตัว การที่ฉันได้เป็นแอร์นับเป็นโอกาสดียิ่งที่ฉันได้เห็นผลงานศิลปะหลากหลายทั่วโลก ไว้เล่าตอนหลังดีกว่า(ถ้าไม่ลืม)ว่าที่ไหนมีอะไรน่าชมบ้าง

    พี่อินดูแลเราสามสาวอย่างดี ขอเรียกบิวรวมในหมู่สาวด้วย ไม่มีใครมองออกว่าบิวเป็นผู้ชาย แม้แต่เสียงของเธอก็ยังไม่ห้าว พูดออกมาเหมือนผู้หญิง แล้วแบบนี้จะไม่ให้เรียกว่าพระเจ้าติดเพศให้บิวผิดได้อย่างไร

    วัดนาริตะซังเป็นวัดที่บูชาเทพเจ้าแห่งไฟ มีเทวรูปของเทพเจ้าองค์นี้ที่มีนามว่า “ฟุโดเมียวโอ” ให้สักการะ ชาวญี่ปุ่นนิยมมาทำบุญที่วัดนี้กันมาก พี่อินเล่าว่าเขามานาริตะทีไร ต้องแวะเวียนมาไหว้ขอพรจากเทพเจ้าเสมอ พี่อินแอบกระซิบทีเล่นทีจริงกับฉันว่า

    “พี่มาขอเทพเจ้าแห่งไฟให้ช่วยดับไฟให้พี่ที ห้าปีกว่าแล้วพี่ยังทำใจไม่ได้เรื่องริน ..ไฟรักรินมันสุมอก...เว่อร์เนอะครับริน อย่าถือพี่นะ พี่ไม่ควรพูดจาแบบนี้กับรินอีกแล้ว”

    “ไม่เป็นไรค่ะพี่อิน รินดีใจนะที่พี่ยังไม่ลืมริน รินเองไม่เคยลืมพี่อินเหมือนกัน แต่เรามีหน้าที่ของเราใช่มั้ยคะพี่อิน”

    ฉันพูดจามีเนื้อหาดีจัง แต่จะพูดอะไรได้มากกว่านี้ ในเมื่อเราสองคน พี่อินกับฉัน มันไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะสานความรู้สึกเก่าๆหรือเริ่มความสัมพันธ์ใหม่ๆ การได้มาพบกันครั้งนี้ ไม่ควรมีสิ่งไม่ดีงาม(ในสายตาชาวบ้าน)เกิดขึ้น การใกล้ชิดพี่อินอีกครั้งทำให้ฉันคลายความเครียดจากเรื่องพี่หนิงและเชอร์รี่ไปได้มากทีเดียว โดยไม่รู้ตัวเลยว่า เวลาสิบสี่วันของไฟลท์นี้ พี่หนิงลาพักร้อน พาเชอร์รี่ไปเที่ยวยุโรปเพราะเจ้าหล่อนอยากไป เนื่องจากยังไม่ได้บินยุโรป ดูพี่หนิงทำกับฉันเข้าสิ

    วันนั้น พี่อินสวมเสื้อเชิ้ร์ตแขนสั้นสีเหลืองอ่อน กับกางเกงขายาวผ้าฝ้ายสีน้ำตาลเข้ม พี่อินแต่งตัวเท่ห์ เสื้อผ้าของเขาจะมีลูกเล่นเล็กๆน้อยๆที่ดูดีมีเทสต์ ต่างจากพี่หนิงที่ไม่สนใจเรื่องเสื้อผ้าเลย มีอะไรจับใส่ได้ทั้งนั้น พี่หนิงมีเสื้อตัวโปรดที่ฉันไม่ชอบเอามากๆอยู่ตัวหนึ่ง แต่ฉันไม่เคยบอกเขาหรอกว่าฉันไม่ชอบ ฉันถนอมน้ำใจพี่หนิงเสมอ หากเขาไม่เคยถนอมน้ำใจฉันเลย

    เราทั้งสี่คนเดินชมวิหารไม้สนในวัดนาริตะซังที่มีหลายหลัง เดินชมดอกไม้ในสวนญี่ปุ่นที่จัดไว้น่ารักน่าเอ็นดู
    ใจฉันพองๆอย่างไรพิกล จนบิวแอบแซวว่า

    “พี่รินเจ้าขา ถ้าพี่หนิงรู้ ว่าพี่รินมาเที่ยวหนุกหนานแบบนี้ พี่หนิงจะตึงมั้ย”

    “ตึง”เป็นศัพท์ที่บิวคิดขึ้นเอง และแพร่หลายมาเรื่อยๆนอกวงการพวกเรา หมายถึงตึงเครียดหรืออะไรทำนองนี้

    (มีต่อค่ะ)

    จากคุณ : แอร์กี่ - [ 22 ส.ค. 49 00:55:42 A:202.57.173.97 X: TicketID:117784 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com