"โอย ออ้ย กรูเมื่อยแล้วว่ะเมิง พากรูออกไปจากที่นี่เหอะ เมิงดูน้ำมูกกรูไหลเป็นทางแล้ว" ผมเงยหน้าให้มันดู เนื่องจากเป็นโรคภูมิแพ้
"มา" มาเอาทิชชู เยินๆมาซับจมูก
"ไปก้ไป เดี๋ยวนั่งรถไปลงตลาดหัวตะเข้ หาแถวนั้นอีกที่เดียวแล้วกลับก็ได้ กณุก็เมื่อยสาดดเหลือนกัน"
เราข้ามถนนอีกแล้ว กลัวจริงๆถนนแถวนั้น คราวนี้ผมไม่ยอมให้มันจับมือแล้ว
"เอาจับสายสะพายกระเป๋ากรูแทน"
..........................................................................
เรานั่งรถ 2 แถวมาลงตลาดหัวตะเข้ หน้าโรงบาลลาดกระบัง
"เดินข้ามไปซอยนี้ดีกว่ากรูชอบ มันร่มรื่นดี" มันเดินนำผม หน้าดำยังกะโดนของ
" เฮ้ยกรูปวดเยี่ยวเมิงรอตรงนี้ก่อนนะ" ผมบอก พลางวิ่งเข้าไปในที่ว่าการฯ เยี่ยวเสร็จออกมา มันหายไปไหนไม่รู้ เดินหันไปหันมา ตาเหลือบไปเห็นท่าน้ำเลยเดินไป เห็นมันนั่งจ่อมอยู่ตรงนั้น
"กรูชอบตรงนี้ว่ะเมิง ทำให้กรูคิดถึงบ้าน " ผมก็ชอบนะ มันร่มรื่นมาก มีสะพานข้ามไปอีกฝั่ง อีกฝั่งน่าจะเป็นเทคโนฯ
"กรูจะเอาแถวนี้แหละ" มันลุกพรวด เดินไปหอเพิ่งสร้างซอยข้างๆทันที
"อะไรของมันวะ" นึกจะไปก็ไป ผมเกาหัวหยิกๆ
..........................................................................
สรุปมันเลือกหอ......ที่อยู่ติดคลองตรงนั้น ผมล่ะโล่งอกซะทีที่มันหาได้ซะที
"วันไหนเมิงเข้ากะดึก เมิงมานอนกับกรูนะ เดี๋ยวกรูจะจัดห้องไม่ให้รก ตอนค่ำ เราก็มานั่งเล่นตรงนี้กัน เฮ้อออออ นึกแล้วก็อยากจะย้ายมาไวๆ........ว่าแต่เมิงไม่อยู่กับกรูจริงเหรอ"
ผมฟังแล้วร้าวๆในใจยังไม่รู้ครับ บอกไม่ถูก นี่ผมทำผิดไปรึปล่าวที่ไม่บอกมันตั้งแต่วันแรกที่รู้ ผมทำผิดไปแน่ๆ
จากคุณ :
เซ็งเป็ด
- [
28 ส.ค. 49 09:47:58
A:125.25.153.178 X: TicketID:118628
]