ความคิดเห็นที่ 1 --[ตอนที่ 2]-- 5 โมงเย็น.... “จน เครียด กินเหล้า  จน เครียด กินเหล้า  จน เครียด กินเหล้า” เสียงโทรศัพท์มือถือผมดังอีกแล้ว!!!  พระเจ้า มันดังอีกแล้ว แต่ขอโทษ คราวนี้ผมไม่พลาดอีกแล้ว ผมรีบล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าสะพาย “ไอ้หนุ่ม!!!!  มันโทรมาอีกแล้ว สงสัยมันกำลังจะเข้ามารับผมแน่ ๆ ”   “จน เครียด ปี๊ป!!!   ฮ่ะ ๆ ๆ ไม่ทันได้กินเหล้าหรอกโว้ย ไม่ได้แอ้ม ๆ ฮ่ะ ๆ ๆ” ผมเพ้อคลั่งออกมากับโทรศัพท์ เหมือนคนเป็นโรคจิต!!! เพราะว่า เสียงเรียกเข้าอันนี้ ฟังมาก ๆ แล้วประสาทจะกิน เหมือนกับโดนสะกดจิต ได้ยินแล้วหิวเหล้า ทั้ง ๆ ที่ผมไม่กินเหล้าก็เหอะ!!! “มรึง เป็นส้นตรีนอะไรเนี่ยไอ้หมัน หัวเราะคนเดียวก็ได้โว้ย!!” เสียงจากเพื่อนหนุ่มแทรกเข้ามาทำลายภวังค์ของผม “เออ ๆ โทษที ถึงไหนแล้ววะ”   ผมตอบแก้เก้อกลับไป “จะถึงไหนล่ะไอ้เวร  กรูก็จอดรถอยู่หน้าออฟฟิตมรึงนี่ไงล่ะ เมื่อไหร่จะลงมา”  มันตะโกนเหมือนกับว่า โกรธผมมาตั้งแต่ชาติปางก่อน “อ้าว มาถึงแล้วเหรอ เออ ๆ เดี๋ยวกรูลงไป รอแป๊ปนะ”   ผมพูดพลางคว้ากระเป๋าขึ้นสะพายไหล่ แล้วก็ใส่ตีนหมา โกยออกจากออฟฟิต ผมรีบเสียจนลืมรูดบัตรออก วิ่งผ่านที่รูดบัตรไปซะงั้น รปภ. ตะโกนเรียกผมทันที “คุณครับ ๆ คุณยังไม่ได้รูดบัตรเลยครับ” ผมเบรกตัวโก่ง หันหัวกลับวิ่งมายืนหอบเป็นหมาหอบแดด ยืนลิ้นห้อยอยู่หน้าเครื่องรูดบัตร “โทษที ๆ บังเอิญรีบนิดหน่อย ลืมไปเลย”  ผมบอก รปภ. ที่ยืนเอามือตะเบ๊ะ อยู่ตรงนั้น “ครับผม!!!!!”   รปภ.คนนั้น ตะโกนตอบกลับมาพร้อมตบเท้าเสียงดัง “เชี๊ย!!!”  เล่นเอาผมรูดบัตรสะดุด “เฮ้ย ๆ ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ ที่นี่ไม่ใช่ค่ายขังนักโทษ ที่นี่บริษัทฯ ปล่อยวางซะบ้างเหอะนะ แล้วนี่ ยืนตะเบ๊ะอยู่นี่ไม่เมื่อยมั่งเหรอ”   รปภ.คนนั้น ตอบกลับมา “เมื่อยครับ!!!”  พร้อมตบเท้าดัง “เชี๊ย!!!” อีกรอบ “เมื่อยแล้วจะทำทำไม คนก็ไม่มีแล้ว เหลือแต่ผมอยู่คนเดียว” “มันเป็นหน้าที่ครับ เพื่อความสงบสุขของบ้านเมือง และความยืนยงคงกระพันของระบอบประชาธิปไตย ครับผม!!!!” ผมยืนอ้าปากค้าง ในใจคิด “ไอ้หมอนี่มันเต็มหรือเปล่าวะเนี่ย” “เอ่อ ขอโทษเหอะนะ แค่ผมลืมรูดบัตรนี่มันถึงกับทำให้ประเทศชาติล่มจมเลยเหรอ”   ผมถาม พลางก้าวถอยหลัง ออกนอกระยะไม้กระบองที่เหน็บอยู่ที่เอว รปภ.คนนั้น เผื่อมันเกิดบ้าอะไรขึ้นมา จับผมเป็นตัวประกัน ผมก็ซวยอีก !!!! “การลืมรูดบัตร ถือเป็นการนอนหลับทับสิทธิ์ ที่ควรกระทำครับผม!!!”  พูดพร้อมตบเท้าอีกครั้ง ผมไม่เห็นประโยชน์อะไรกับการที่จะมานั่งอธิบายถึงความแตกต่าง ระหว่าง การลืมรูดบัตร กับการกาบัตรเลือกตั้ง ว่ามันไม่เหมือนกัน เพราะกว่าจะอธิบายให้คน ๆ นี้รับฟังได้ ผมว่า ผมไปคุยกับแมวที่บ้าน มันยังจะรู้ภาษากว่า   “โอเค ๆ งั้นหยุดสองวันนี่ช่วยดูแลระบอบประชาธิปไตยในบริษัทด้วยนะ อย่าให้ใครก่อกบฏได้” ผมพูดแหย่ไปอย่างนั้นแหล่ะ ไม่คิดว่า เค้าจะคิดจริง “ครับผม!!! ถ้าใครก่อกบฏ ผมจะฆ่ามัน!!!!” ป๊าดดดดดด นี่ถ้าบังเอิญมีใครทะลึ่งมาทำอะไรผิดกฎในบริษัทในวันหยุดสองวันนี่ ผมจะซวยไหม ไม่ใช่ว่า พรุ่งนี้เช้า มีพาดหัวหนังสือพิมพ์ ว่า “ยามใจโหด ทุบกะบาลคนขับรถบริษัทตาย โทษฐานถอยจอดไม่เข้าซอง!!!” ผมมิซวยเร๊อะ แต่อารมณ์นั้น ขี้เกียจอธิบายอะไรแล้ว “งั้นผมไปก่อนล่ะนะ”  ผมพูดพลางใส่ตีนหมาโกยออกจากตรงนั้นอีกครั้ง เห็นรถของเพื่อนหนุ่ม จอดอยู่ที่หน้าบริษัทฯ!!   อารมณ์นี้ สวนลุมไนท์ฯ กับ ระบอบประชาธิปไตย ผมยกให้สวนลุมไนท์ สำคัญกว่า!!! “จะรีบไปไหนครับคุณ เดี๋ยวก็ล้มหรอก”  เสียง รปภ.คนเดิมตะโกนถามมา ผมหันไปมอง ยังเห็นเค้ายืนตะเบ๊ะอยู่ พร้อมตบขาอัง “เชี๊ย!!!” อีกครั้ง ด้วยอารามรีบร้อน และ จิตใจที่จดจ่ออยู่แต่สวนลุมไนท์ ทำให้ผมลืมตัวตอบกลับไปว่า “กรูจะรีบไปแดรกเหล้า!!!!”   ผมไม่ฟังแล้ว ว่ารปภ. คนนั้นเค้าจะตอบอะไรผมกลับมาอีก เพราะอีกแค่ไม่ถึงอึดใจ ผมก็เข้ามานั่งอยู่ในรถของเพื่อนหนุ่มแล้ว............ “ทำไมลงมาช้าจังวะ อยู่แค่ชั้น 3 เอง”  เพื่อนหนุ่มถามผมพลางใส่เกียร์ พารถออกจากที่จอด “กรูลืมรูดบัตร”  ผมตอบกลับไปพลางหายใจยาว ๆ “ลืมรูดบัตร ทำไมมันนานวะ”  เพื่อนหนุ่ม ยังไม่วายสงสัย “ก็มัวแต่ถกปัญหาประชาธิปไตยกับ รปภ. อยู่ว่ะ!!”  ผมตอบกลับไปแบบแกน ๆ “อ๋อ รปภ.ที่มันยืนตะเบ๊ะอยู่ตรงนั้นน่ะเหรอ”  เพื่อนหนุ่มถามผมกลับมา พลางหัวเราะ ผมหันกลับไปถามทันที “เออ มีอะไร” “ก็ไม่มีอะไรมากหรอก เมื่อกี๊กรูเอารถมาจอดที่ประจำของกรูที่เคยจอดอยู่ทุกทีนั่นแหล่ะ แต่คราวนี้ ยามคนนี้วิ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ มาเคาะกระจก ให้กรูย้ายที่จอด” เพื่อนหนุ่มยังพูดไปหัวเราะไป เหมือนเป็นเรื่องตลก “เออ แล้วไง”   “กรูก็ถามไงว่า ทำไมต้องย้ายที่จอด” “เออ แล้วเค้าว่าไงวะ” “เค้าบอกว่า กรูจอดรถทับเส้น มันไม่ถูกต้องตามกฎหมาย!!!!”  เพื่อนหนุ่มพูดพลางปล่อยก๊ากออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ “ไอ้เวรเอ้ย อะไรมันจะคลั่งประชาธิปไตยขนาดนั้นวะ สงสัยวันจันทร์คงต้องเรียกหัวหน้าเค้ามาคุยหน่อยแล้ว” ผมพูดคาดโทษไว้..................... ผมกับหนุ่ม ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะเดินทางจากรังสิต ไปถึง สวนลุมไนท์พลาซ่า ออกจากรังสิต 5 โมงเย็น มาถึงสวนลุมไนท์ ก็ปาไปทุ่มกว่า เนื่องจากวันนี้เป็นวันศุกร์ สิ้นเดือน รถเลยเยอะเป็นพิเศษ ต่างคนต่างหาหนทางเอาเงินออกจากกระเป๋ากันทั้งนั้น รถติดอยู่หน้าดอนเมือง เกือบ ๆ ชั่วโมง กว่าจะหลุดออกมาได้ ตอนแรกกะจะ หลีกขึ้นทางด่วน แต่ดูจากหางแถว ที่ยาวลงมาจนถึงถนนด้านล่างแล้ว หมดศรัทธา วิ่งไปตามทางปกติดีกว่า ยังจะพอหาทางลัดเลาะไปได้บ้าง ถ้าขืนขึ้นทางด่วน จะออกไปไหนก็ไม่ได้ ถ้าไม่ถึงทางลง ก็ต้องติดแหงกอยู่อย่างนั้น !!!! มันดูเป็นการใช้ชีวิตที่ไร้จุดหมายหาทางออกไม่เจอยังไงก็ไม่รู้...... แต่ในที่สุด ก็เอาตัวรอดมาถึงสวนลุมจนได้ มาถึงปุ๊ป ก็ตรงไปที่ลานเบียร์ปั๊ป!!! เนื่องจากหนุ่ม นัดกับแฟนไว้ที่ลานเบียร์ เพราะว่าเธอ ทำงานอยู่แถว ๆ สีลม ใกล้ ๆ กับสวนลุมอยู่แล้ว เธอจึงมาจองโต๊ะไว้ก่อน พร้อมกับเพื่อนของเธอ!!! แค่เดินเข้าสู่เขตลานเบียร์เท่านั้นแหล่ะก็พบเข้ากับ บรรยากาศมาคุ!!! แน่นอน ใครไม่เคืองก็บ้าแล้ว มาสายตั้งเกือบชั่วโมงขนาดนี้ นัดไว้ 6 โมง แต่โผล่มาตอนทุ่มกว่า ๆ  ................. รังสีอำมหิต แผ่ออกมาตั้งแต่เดินผ่านหลังเวที.... “ไอ้หนู่ม กรูว่า งานนี้มีโวยแน่ว่ะ โดนแฟนมรึงด่าแน่” “เออว่ะ นี่แค่เข้าเขตลานเบียร์แค่นั่น กรูยังรู้สึกได้เลย”   เพื่อนหนุ่มพูดออกมาหน้าซีด ๆ พลางมองซ้ายมองขวา หาที่มาของรังสีอำมหิตนั้น หันไปหันมา โทรศัพท์ในมือของหนุ่มก็ดังขึ้น....... “จน เครียด กินเหล้า!!!!” เสียงนี้อีกแล้ว ไอ้บ้าเอ๊ย ผมเอามือกุมกะบาล เพราะรู้สึกปวดหัวจี๊ด ๆ ทันที่ที่ได้ยินเสียง “จน เครียด กินเหล้า!!!!”   เป็นเสียงโทรศัพท์ที่ดังทำลายโสตประสาทมาก ๆ ได้ยินแล้ว แทนที่จะหายเครียด กลับเครียดหนักกว่าเก่า  ผมหันไปหาหนุ่มบอกกับมันว่า... “เฮ้ย กรูว่า จบงานนี้แล้วเลิกใช้ดีกว่าว่ะ เสียงนี้ แมร่งดังทีไร กรูปวดกะบาลทุกที” เพื่อนหนุ่ม เหลือบมองชื่อผู้โทรเข้าที่โชว์อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ ผมได้ยินเสียงมันกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ แล้วตอบผมกลับมาว่า “กรูก็ว่างั้น ของมรึงปวดกะบาล แต่ของกรูงานนี้ ท่าทางกะบาลจะแยก!!!” อารมณ์นั้นโทรศัพท์เครื่องนี้ เปรียบเสมือนอาวุธผิดกฎหมายสำหรับหนุ่ม ผมว่า ใจมันอยากจะเขวี้ยงทิ้ง มากกว่า กดรับโทรศัพท์ แต่มันทิ้งไม่ได้ เพราะถ้าทิ้งไป มันจะซวยหนักกว่าเดิมโทษฐานหนีคดี มันจึงจำใจ กดโทรศัพท์ แล้วเอาขึ้นมา แต่วิธีการโทรศัพท์ของหนุ่ม แปลกพิศดารมาก   ปกติคนรับโทรศัพท์ ต้องเอาโทรศัพท์มาแนบไว้กับหู แต่เพื่อนหนุ่ม เอาห่างจากหูเกือบ ๆ ครึ่งไม้บรรทัด หลับตาปี๋!!!! และก่อนที่หนุ่มจะทันได้พูดอะไรลงไปในโทรศัพท์ ก็มีเสียงสวรรค์ ดังทะลุสวนออกมาจนผมที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มันยังได้ยิน ใจความมีดังนี้!!!!!! “จะยืนตรงนั้นอยู่อีกนานแค่ไหน!!!!!!!!” ผมเข้าใจแล้ว ว่าทำไมหนุ่มถึงได้เอาโทรศัพท์ห่างจากหูมันขนาดนั้น ก็เพราะว่า ถ้ามันเอามาแนบหู มีหวังหูอื้อแน่ ๆ เสียงยังกะออกมาจากเครื่องเสียง 1500 วัตต์ ระบบ ดอล์บี้เซอร์ราวนด์ THX ดับเบิ้ลดิจิตอล!!! .............................................................. จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 6 ก.ย. 49 11:58:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “อยู่ตรงไหนล่ะจ๊ะ”   แหม ทีพูดกับแฟนละก็พูดเพราะเชียวนะ ทีมันพูดกับผมละก็ “แล้วมรึงนั่งอยู่ตรงไหนล่ะ ไอ้เวร กรูจะรู้ไหม”  มันต้องพูดอย่างนี้แน่ ๆ   ผมนึกในใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะตอนนี้ สถานการณ์ของหนุ่ม เปรียบเสมือนผู้ที่กำลังกลืนไม่เข้า คายไม่ออก หน้าตามันเหมือนจะร้องไห้ หรือ หัวเราะ ผมแยกไม่ออกจริง  ๆ................. “ก็แหกตาดูซะมั่งสิ เนี่ย โบกมืออยู่หยอย ๆ เนี่ย ตาถั่วจริงเชียว!!!!” ไอ้หนุ่มหันหน้าที่ดูไม่ค่อยเหมือนคนเท่าไหร่ในตอนนี้มาหาผม ทำท่าจะบอกให้ช่วยหา แต่ผมยกมือบอกมันว่า “ไม่ต้องบอกหรอก กรูได้ยินแล้ว กำลังมองหาอยู่นี่ไงล่ะ ........ อ่ะ ๆ นั่นไง” ผมชี้ไปที่โต๊ะ ๆ หนึ่งอยู่บริเวณกลาง ๆ ลานเบียร์ ที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน ในวันศุกร์สิ้นเดือนแห่งนี้ ภาพที่ผมเห็นก็คือ ผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่ง กำลังยืนโบกมือเหมือนจะเรียก แต่ถ้ามองแบบผ่าน ๆ  จะเหมือน โบกมือไล่มากกว่า  จริง ๆ ผมเห็นนานแล้ว แต่ไม่แน่ใจว่า เค้าต้องการเรียก หรือว่า ต้องการไล่พวกผมกันแน่!!!! ผมกับหนุ่ม เดินคอตกตรงไปที่โต๊ะทันที เรื่องนี้เป็นเรื่องของแฟนเค้า ผมไม่เกี่ยวด้วยประการทั้งปวง ถ้าขืนผมเข้าไปช่วยเคลียร์ด้วย มีหวัง ได้โดนกระเด้งออกมาทั้งคู่แหง ๆ ในยามปกติ แฟนหนุ่มเป็นคนน่ารัก บอบบาง น่าทะนุถนอม แต่เมื่อไหร่ ที่หนุ่ม ทำตัวงี่เง่า หรือ เฮงซวย ไม่ได้เรื่องได้ราว เธอจะเปลี่ยนร่างเป็น นางเสือทันที และเมื่อเธอเป็นนางเสือ หนุ่มก็กลายเป็นแมวสีสวาทไปในทันทีเหมือนกัน พูดอยู่คำเดียวคือ “จ้า จ้า คราวหลังไม่ทำอีกแล้วจ้า”  ครับ มันพูดแค่นี้จริง ๆ แฟนของหนุ่มชื่อ น้องยิ้ม!!!  ที่ต้องเรียกว่าน้อง ก็เพราะว่า เธออายุน้อยกว่าผม เกือบ ๆ 5 ปีได้ จริง ๆ มันก็น้อยกว่าผมทั้งคู่นั่นแหล่ะ ไอ้หนุ่ม ก็น้อยกว่าผมเกือบ 2 ปี เพียงแต่ จะให้เรียกมันว่าน้องหนุ่ม มันก็กระดากปากยังไงชอบกล ผมก็เลยเรียกมันว่า ไอ้หนุ่ม ซะเลย และมันก็ตอบแทนความเป็นกันเองของผม โดยการเรียกผมว่า ไอ้หมัน เหมือนกัน และบางครั้งมันจะมีเดิมตัวขยายประธานมาให้ด้วย เช่น  ไอ้เชี่ยหมัน ไอ้เวรหมัน ไอ้ส้นตรีนหมัน!!!! ครับ มันนับถือผมมากเลย T_T พอผมกับหนุ่มเข้าไปถึงโต๊ะ หนุ่มเข้าไปพูดขอโทษขอโพยยิ้ม ที่ผิดเวลานัดไปเกือบ ๆ ชั่วโมง ส่วนผมไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เดินไปนั่ง ที่เก้าอี้อีกตัวหนึ่ง ที่อยู่ข้าง ๆ  รอเวลาแฟนกันเค้าเคลียร์ปัญหากันก่อน เวลาผ่านไปได้ประมาณ 3 นาที ผลัดกันรุก ผลัดกันรับอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง น้องยิ้มก็ เห็นใจในเหตุผล ที่ว่า รถมันติด โดยแน่นอน ว่าไอ้หนุ่ม มันต้อง กันเอาผมไว้เป็นพยานในที่เกิดเหตุของมันด้วย และ พยานอย่างผม มีหน้าที่เดียว คือตอบว่า “จริงจ้ะ น้องยิ้ม รถติดจริง ๆ ตรงดอนเมืองน่ะ ทางด่วนรถก็แน่น พวกพี่ก็เลยมากันช้าหน่อย” น้องยิ้ม ยิ้มออกมาได้ ด้วยที่ได้ฟังคำยืนยันจากพยานที่ปากพอจะมีน้ำหนักอยู่บ้าง เพราะเวลาไปไหนมาไหนกันโดยลำพังกับกลุ่มเพื่อน ๆ โดยไม่มีน้องยิ้มไปด้วยทีไร น้องยิ้มก็โทรมาฝากฝังมันไว้กับผมทุกทีว่า ให้ดูแลหนุ่มด้วยนะ และทุกครั้ง ผมก็จะตอบกลับไปว่า ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวพี่จัดการเอง และก็ทุกครั้งเหมือนกัน ที่ผมรับปากกับน้องยิ้ม แล้วสุดท้าย ผมก็พากันไปชิบหายทุกที ไม่เคยห้ามปรามอะไรมันเลย มันชวน ก็ไปกับมัน!!! และนี่ก็คงเป็นสาเหตุที่หนุ่ม มันมักจะนิยมโทรมาชวนผมไปไหนมาไหน มันมิได้เกย์อย่างที่ผมเข้าใจแต่อย่างใด!!!! เมื่อเหตุการณ์กลับเข้าสู่ภาวะปกติแล้ว น้องยิ้มจึงหันมาบอกผมว่า “เดี๋ยวเพื่อนยิ้มก็มาค่ะ บังเอิญมันติดงานด่วนอยู่ พี่หมันนั่งคนเดียวไปก่อนนะเดี๋ยวมันก็มา” ผมยิ้มตอบโดยไม่พูดอะไร เพราะปกติต่อหน้าคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อน หรือคนที่สนิท ๆ กันแล้ว ผมมักจะใช้วิธีเงียบ และ ยิ้มอย่างเดียว แต่ในใจผมตอบกลับไปว่า “เอ่อ ถ้าจะให้ดี น้องยิ้มโทรไป Cancel น้องเค้าดีกว่านะ” แต่ผมก็ไม่ได้พูด...... เวลาผ่านไป คนที่ยิ้มกล่าวถึง ก็ยังไม่มาซักที ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้น ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน หวังแต่ว่า ซักวินาทีหนึ่งต่อจากนี้ โทรศัพท์ของน้องยิ้ม ที่วางอยู่บนโต๊ะ จะดังขึ้น แล้วปลายสายบอกกลับมาว่า “วันนี้ไปไม่ได้นะ งานไม่เสร็จ”  หรือ “รีบกลับบ้าน” ก็แล้วแต่ “จน เครียด กินเหล้า!!!”  ผมคิดยังไม่ทันขาดห้วง มันก็ดังขึ้นมาจริง ๆ แล้วพระเจ้าช่วยลูกด้วยเถิด เสียงโทรศัพท์นี้มาอีกแล้ว นี่ตกลงว่า คนทั้งโลกนี่ใช้เสียงนี้กันหมดเลยเหรอ อะไรมันจะเครียดกันปานนั้น !!!!!!!  มิน่าล่ะ วันนี้คนเต็มลานเบียร์เลย เพราะมันเครียดกันนี่เอง ผมกับหนุ่ม พอได้ยินเสียงโทรศัพท์ ก็พากันหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา กดเมนู เปลี่ยนเสียงเรียกเข้าทันที!!! ของหนุ่มเปลี่ยนเป็นอะไรผมไม่รู้ล่ะ แต่ของผม เปลี่ยนโหมดเป็น “เงียบ” และ “สั่น” อย่างเดียว!!!  ไม่เอาอีกแล้ว เสียงไหนก็ไม่เอา เอาแบบเงียบไปเลยแล้วกัน กันเหนียว!!! ระหว่างที่น้องยิ้มกำลังรับสาย โดยที่ไม่รู้ว่า ไอ้สองตัวที่นั่งข้าง ๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดกันยิก ๆ ทำไม ด้วยความรีบร้อน เหมือนกับว่า ถ้าไม่รีบกดกันตอนนี้ โทรศัพท์มันจะระเบิด!!! น้องยิ้มกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ แข่งกับเสียงเพลงที่กำลังบรรเลง โดยนักดนตรี อยู่บนเวที!!! ซึ่ง การภาวนาของผม เป็นผลครับ เพียงแต่ว่า มันเป็นผลที่ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิงกับที่ผมคิดไว้เมื่อกี๊ “เออ ถึงไหนแล้ว” น้องยิ้มกรอกเสียงลงไป ได้ยินกันทั่ว “....................”  เสียงปลายสายตอบกลับมาว่ายังไง อันนี้ก็ไม่ทราบ “เออ ๆ รออยู่ตรงนั้นนะ เดี๋ยวยิ้มออกไปรับ”   ว่าแล้ว น้องยิ้มก็ลุกออกจากที่นั่งเดินตรงไปทางด้านหลังเวที ตรงที่ผมกับหนุ่ม เดินเข้ามาเมื่อกี๊นี้แหล่ะ  หนุ่มหันมาบอกผมว่า “เฮ้ย ไอ้หมัน คนนี้น่ารักนะ อย่าให้พลาดล่ะ”   มันทำหน้าตากระลิ้มกระเหลี่ยบอกผม ผมสวนมันกลับไปว่า “มรึงก็ชอบหาเรื่องมาให้กรูเรื่อยเลยนะไอ้เวร” “เอาน่า น้องเค้ายังไม่มีแฟนด้วยนะโว้ย” “มีไม่มีกรูไม่สน กรูสนอย่างเดียวว่า พอมานั่งแล้ว กรูจะทำตัวไม่ถูก” “เออ ๆ แล้วแต่มรึงก็แล้วกัน กรูขี้เกียจยุแล้ว เป็นเกย์หรือเปล่าวะมรึงเนี่ย” “ถ้าเป็นเกย์ มรึงคงไม่เหลือรอดมาทุกวันนี้หรอกนะไอ้เวร” ได้ผลครับ มันเงียบปากไปเลย และมีทีท่าว่าจะงอน ๆ ผมซะด้วย แต่ผมไม่สนใจ เพราะอารมณ์ตอนนี้ เป็นสิ่งที่บรรยายลำบาก เนื่องจาก อีกซักพัก จะมีผู้หญิง น่าตาดี (ตามที่ไอ้หนุ่มมันบอกไว้เมื่อกี๊) มานั่งข้างๆ ในใจก็คิด “เฮ้อ แล้วกรูจะคุยอะไรกับน้องเค้าล่ะเนี่ย” ผมนั่งคิดอะไรอยู่คนเดียวได้ซักพัก น้องยิ้มก็เดินกลับมา ด้านหลังของน้องยิ้ม มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินตามมาด้วย ผมหันไปเห็น และ ผู้หญิงคนนั้น ก็หันมามองผม วินาทีนั้น................... “โลกก็หยุดหมุน!!!!!” เหมือนแผ่นซีดีที่มีรอยขีดข่วน เล่นกับเครื่องเล่นเฮงซวย แล้วภาพสะดุด!!! ไม่อ่านต่อ มันหยุดอยู่ตรงนั้น ต่างกันเพียงแต่ว่า ซีดีสะดุด เราจะหงุดหงิด แต่ว่างานนี้ ผมอยากให้มันสะดุดอยู่อย่างนี้ตลอดไป.......... โลกหยุดหมุนไปนานเท่าไหร่ ผมก็ไม่รู้ แต่สำหรับผม รู้สึกว่ามันนานมาก ตัวผมแข็งเป็นสากกะเบือ นั่งนิ่งเป็นอนุสาวรีย์อยู่ตรงนั้น จนน้องยิ้มมาสะกิด แล้วก็แนะนำผู้หญิงคนนั้นให้ผมรู้จักนั่นแหล่ะ โลกถึงได้หมุนต่อ...... “พี่หมันคะ นี่พะโล้ค่ะ!!!” ผมสะดุ้ง ในใจคิด คนบ้าอะไรวะ ชื่อพะโล้!!! แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป “โล้ นี่พี่หมัน เพื่อนของพี่หนุ่ม”  น้องยิ้มแนะนำผมให้กับน้องพะโล้รู้จัก “สวัสดีค่ะ พี่หมัน”  น้องพะโล้ยกมือไหว้ผม ผมยกมือรับไหว้จากน้องพะโล้แบบเก้ ๆ กัง ๆ ปากหนักเหมือนมีใครเอา เหล็กซัก 10 ตันมาถ่วงไว้ ได้แต่ยิ้มรับ และออกเสียงตามมาว่า “อ้า........เอ่อ”   ไอ้หนุ่ม หันไปหัวเราะคิกคักให้กับท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ ของผม แต่น้องยิ้ม ที่ชินกับการตอบรับอย่างนี้ของผม ไม่ได้สนใจอะไร พาน้องยิ้มไปนั่งที่เก้าอี้อีกตัว ที่อยู่ทางด้านซ้ายมือผม หันหลังให้กับเวที!!! ซึ่งแน่นอน พอผมต้องการจะดูดนตรี ผมก็ต้องหันหน้าไปทางน้องพะโล้คนนี้ เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้อีกเหมือนกัน สายตาผมจับจ้องอยู่แต่ จานไก่ย่างตรงหน้า ที่ตอนนี้เหลือแต่วิญญาณไก่เท่านั้น ผมจ้องราวกับ จะเสกให้มันกลับมามีเนื้อมีหนังอีกครั้ง ....... จริง ๆ แล้ว ผมไม่ได้อยากกินไก่ ไม่ได้อยากมองไก่ แต่อยากมองพะโล้มากกว่า เพียงแต่ผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นเท่านั้น เพราะไม่รู้ว่า ตอนนี้ น้องพะโล้กำลังทำอะไรอยู่ ไอ้หนุ่ม และน้องยิ้ม กำลังทำอะไรอยู่ ผมก็ไม่รู้เช่นเดียวกัน รู้อย่างเดียวว่า ตอนนี้ “ไก่ในจานหมดแล้ว” แค่นั้นเอง นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่อย่างนั้น จนคอจะเป็นตะคริวอยู่แล้ว น้องพะโล้ก็เอ่ยผ่ากลางวงขึ้นมา เล่นเอาผมสะดุ้งเฮือก “พี่หมันคะ” ผมละสายตาจากไก่ไร้วิญญาณจานนั้นทันที เงยขึ้นมาเผชิญหน้ากับ พะโล้ สาวน้อยน่ารัก แต่ชื่อประหลาดคนนี้........ ขณะที่กำลังจะเอ่ยปากถามว่า “มีอะไรเหรอครับ” อยู่นั่นเอง น้องพะโล้ ก็ชิงถามมาซะก่อนว่า “พี่หมัน หิวหรือเปล่าคะ” ในใจผมตอบว่า “ไม่หิวหรอกครับ เพียงแต่พี่เขินน้องพะโล้เท่านั้นเอง”  แต่ก็อย่างว่า ที่ตอนนี้ คนที่ปกติก็ไม่ค่อยพูดค่อยจากับคนที่ไม่สนิท หรือ ไม่รู้จักเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ในสถานการณ์นี้ ทำให้ผมปากหนักขึ้นอีกหลายเท่า ใจผมตอบ แต่ปากผมไม่ยอมขยับ ตามใจ ได้แต่ยิ้มใส่อย่างเดียว และ พยักหน้าแก้เก้อ!!! “อืออ!!!” “งั้น เดี๋ยวพะโล้ไปหาอะไรให้กินนะคะ พะโล้ก็หิวเหมือนกันพี่หมันจะกินอะไรคะ เอาไก่ย่างไหม เห็นนั่งมองอยู่นานแล้ว”   ผมทำอะไรไม่ถูก ก็ได้แต่พยักหน้าตอบกลับไป พยายามจะง้างปากตัวเอง ให้พูดอะไรออกมาซักคำแต่ก็ไม่เป็นผล มีเพียงเสียงเดียวที่ผ่านลำคอผมมาได้ นั่นคือ... “อืออ!!!” น่าแปลกที่ไอ้หนุ่มกับ น้องยิ้ม ไม่พูดอะไรแทรกขึ้นมาเลย ผมหันไปมอง ก็เห็นว่า ยิ้ม ๆ กันอยู่สองคน แต่ผมก็ไม่ได้เอ่ะใจอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว หารู้ไม่ ว่าทั้งสองคนนี่ นั่งวางแผนกันตอนที่ผมนั่งมองจานไก่ยางอยู่นั่นเอง แผนอะไรของมัน ผมไม่รู้ จนเหตุการณ์ต่อไปนี้เกิดขึ้น..... เมื่อหนุ่ม กับ ยิ้ม พูดขึ้นมาพร้อม ๆ กันว่า เดี๋ยวจะไปเป็นเพื่อนพะโล้ ซื้อของกิน ให้ผมนั่งเฝ้าโต๊ะไว้ ซึ่งผมก็พยักหน้ารับแต่โดยดี...... เวลาผ่านไปนานพอสมควร ทั้งสามคนก็กลับมา แล้วแผนที่ทั้งไอ้หนุ่ม กับ น้องยิ้ม วางไว้ ก็เริ่มสำแดงเดชของมันขึ้นมา เมื่อน้องพะโล้ เอาจานไก่ย่าง จานเบ่อเร่อมาวางไว้ตรงหน้าผม พร้อมกับพูดว่า “พะโล้ขอโทษพี่หมันนะคะ” ผมเงยหน้าขึ้นมอง พร้อมเลิกคิ้วขึ้น เป็นประโยคคำถาม พร้อมคิดในใจ “ขอโทษอะไรกรูวะ” แต่คำตอบที่ได้มาเล่นเอาผมแทบช็อค!!! “พะโล้ไม่รู้ว่าพี่หมันเป็นใบ้!!!!” . --[จบตอนที่ 2 ครับ!!!]-- จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 6 ก.ย. 49 11:59:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นิยายที่หนูตามอ่านอยู่เนี่ย แต่งโดย "คนบ้า" เหรอคะ แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ สนุกใช้ได้ และจะติดตามต่อไปค่ะ จากคุณ : เรดาห์ - [ 6 ก.ย. 49 12:20:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ลงชื่อ ๆ เรื่องจิงป่าวเนี่ย โอย.... จากคุณ : GABBA - [ 6 ก.ย. 49 12:29:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น้าหมันค่ะ  ขอแบบรวดเดียวจบได้ไหมค่ะ พอดีซีรีย์เรื่องอื่นกว่าจะจบนานเหลือเกิน   ตามอ่าน จนเสียงาน เสียการเลยค่ะ จากคุณ : เนอะ_เนอะ - [ 6 ก.ย. 49 13:13:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ลืมบอกค่ะ ขออนุญาต  เรียก  น้าหมัน  นะคะ เห็นคนอื่นเรียก  แลดูหนิดหนมดีค่ะ จากคุณ : เนอะ_เนอะ - [ 6 ก.ย. 49 13:14:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ทำไมน้องน้าหมัน โดนเค้าไล่มาเรอะ บอกแล้ว ให้อยู่นอกเรื่องสวนลุมฯอ่ะดีแล้ว เด๋วนี้กลายเป็น นอกเรื่องซีรีย์ กะนอกเรื่องโพสรูปไปแระ มาอยู่นี่แหละ เจ้ขี้เกียจตามไปอ่านว่ะ 5555 จากคุณ : ยายปลุก...มาแว้ว... - [ 6 ก.ย. 49 13:48:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กลับมารับผิดชอบ พิมพ์ต่อ ด่วน ด้วยลุง (เหมือนหนิดหนมแต่ บ่ฮุ้จัก คริ คริ) จากคุณ : หานป๋อ (เทพมารสะท้านภพ) - [ 6 ก.ย. 49 13:52:36 ]

ความคิดเห็นที่ 9 --[ไม่ต้องคอยกด F5 นะครับ (เหมือนจะมีคนคอยเลยเนอะ)]-- เพราะ แปะให้อ่านแค่นี้ก่อนไม่มีเพิ่มไปจากนี้แล้วอ่ะ (คนที่รู้ความลับก็อย่าบอกนะ ปล่อยให้เค้างง อิอิ) ไว้ว่าง ๆ ตอนต่อ ๆ ไปจะมาเรื่อย ๆ ครับ... จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 6 ก.ย. 49 14:01:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โอ๊ะโอ.. ลงทุนแสดงเป็นพระเอกเลยเหรอคะ^^ จากคุณ : นู๋โมจัง - [ 6 ก.ย. 49 14:11:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คิดถึง...น้าหมันจัง....ไม่เห็นกระทู้ซะนาน เพราะป้าอยู่แต่นอกเรื่อง...หุ หุ หุ จากคุณ : tourmaline - [ 6 ก.ย. 49 14:25:16 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ^ ^ ^ --[ว้าววว คิดถึงป้าทูร์ด้วยครับ]-- จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 6 ก.ย. 49 14:57:24 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แล้วที่ไปศูนย์ประชุมศิริกิต หลงทางหรือเปล่า ครับ จากคุณ : Two_man - [ 6 ก.ย. 49 15:03:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 55555  ขำมากๆเลยค่ะ  เอิ๊กๆๆ จากคุณ : พลอยเงิน - [ 6 ก.ย. 49 15:04:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 --[ตอบคุณ Two_man นะครับ]-- ไปถึงได้โดยไม่หลงครับ แต่หลงหา black canyon อยู่หลายรอบเหมือนกัน เพราะเข้าประตูผิดไป T_T ไปเข้าประตู ฟู๊ดเซนเตอร์ แล้วไปทะลุด้านในเลย หารู้ไม่ ว่า black canyon มันอยู่ข้างนอก!!! แต่ก็เจอจนได้แหล่ะครับ แห่ะๆ ๆ จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 6 ก.ย. 49 15:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผมก็คิดถึงน้าเหมือนกันนะหายไปไหนล่ะเนี่ย T_T เห็นภาพเลยเรื่องเจอสาวแล้วตัวแข็งเนี่ยเป็นเหมือนกัน ปกติก็ปากดีแต่พอเจอสาวน่ารักๆเนี่ยใบ้แดร๊ก จากคุณ : OjoA2zz - [ 6 ก.ย. 49 16:42:48 ]

ความคิดเห็นที่ 17 นู๋ก็นึกว่าเรื่องใหม่ ที่แท้ก็เรื่อง น้าหมันใบ้ นี่เอง นู๋ยังรออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ ตอนหน้า ขอเลิฟซีนอ่ะค่ะ เอาแบบว่า ได้จุ๊บๆ น้องพะโล้ซะทีเหอะค่ะ ลุ้นมา หลายตอนแระ จากคุณ : nonono - [ 6 ก.ย. 49 17:55:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตามกลิ่นน้องพะโล้จากห้องสมุด จนมานอกเรื่อง อยู่นานๆนะขี้เกียจตามไปอ่านห้องสมุด อิ อิ อ่านอีกรอบก็ได้ คนมันบ้าเหมียนกัน จากคุณ : Ticky_Indy - [ 6 ก.ย. 49 18:45:57 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตามอ่านมาหมดแล้วจ้ะน้าหมัน มันส์มาก ชอบๆๆ พระเอกกะนางเอกเหมือนชีวิตของน้าหมันมากเลยนะค้า อิอิ น้าคะ หนูฝากน้าหมันตามเรื่องพี่น้ำหน่อยซิ ติดต่อไม่ได้เลยอ่ะ จากคุณ : นุ้ย (This I Promise you) - [ 7 ก.ย. 49 11:23:12 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ถูกที่สุดแล้วค่ะน้าหมัน มาอยู่ที่นี่อะ จากคุณ : กระบี่เงอะงะ - [ 7 ก.ย. 49 17:54:19 ]