เหตุเกิดเมื่อวานนี้ครับ....
ก็เนื่องมาจาก กระผม นายสมันน้อย เบอร์ 14 ได้ปฎิบัติงาน
ตรวจสอบเวปไซต์ที่ตัวเองรับผิดชอบอยู่จนดึกดื่น คำมืด!!!!
นับเวลาได้ ตี 4!!!!!
การตรวจสอบ ผ่านไปได้ด้วยดีและประสบผลสำเร็จ
ได้หนังสาระคดีการผสมพันธุ์ปลาบึกมา 2 เรื่อง!!!! T_T
ไม่รู้ว่าตรวจงานกันอีท่าไหน ดันได้หนังสาระคดีมาแทน T_T
ผมเหลือบดูเวลา ตี 4!!!!!
ป๊าดดดดดดดด ไม่ต้องนอนแล้ว ตี 4 มรึงแต่งตัวรอทำงานต่อได้เลย
ใจแรกก็คิดอย่างนั้นแหล่ะครับ ว่าจะไม่นอน แต่อำนาจความง่วง
มันรุนแรงเกินกว่าที่หนังตาผมจะทานทนได้
แต่ว่า..... หึหึหึ สำหรับคนอย่างผมแล้วเรื่องอดทนน่ะ ขอให้บอกเหอะ
"หมันทนได้" (คู่กับ ศรีทนได้!!!)
ความง่วงแค่นี้ เอากรูไม่อยู่หรอก กรูทนเป็นควาย เรื่องแค่นี้จิ๊บ ๆ
อดนอน 3 วันติดยังทำมาแล้ว (แต่สติหลุดจากร่างไปแล้วนะตอนนั้น T_T)
นับประสาอะไรกะแค่ 2 ชั่วโมง ทำไมจะทนไม่ได้
แต่มันเมื่อยไง เลยขอเอนกายลงพักหลังซะหน่อย
นั่งหลังขดหลังแข็งเป็นสากกะเบือมานานแล้ว ปวดหลังตุบๆ
ว่าแล้วผมก็ล้มตัวลงพักกาย
ปรับอุณหภูมิแอร์ไปที่ 18 องศาเซลเซียส ให้เหมาะกับคนเลือดเมืองหนาวอย่างผม
เอ่อ.... สารภาพครับ ว่า 18 องศา สำหรับแอร์บ้านผมนี่ถ้าเอา เทอร์โมไดนามิค เอ้ย
เทอร์โมมิเตอร์ มาวัดจริง ๆ ละก็ น่าจะวัดได้ประมาณ 29 องศาฯ T_T
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ
ครือว่า..........เอ่อ.......... ซื้อมาเป็นปีแล้ว ไม่เคยล้างเลยซักที!!
จากเมื่อก่อนเป็นแอร์ ตอนนี้ แปรสภาพเป็นฮีตเตอร์ไปแล้ว T_T
แอร์บ้าอะไรก็ไม่รู้ .....
"ร้อนชิบหาย!!!!"
นอนเหงื่อตกอยู่ได้ซักแป๊ป ตามประสาคนทนทานอย่างผม
นอนอยู่ได้แป๊ปเดียวจริง ๆ
หลังจากนั้น ...........
ผมก็หลับสนิท!!!! T_T แสรดดดดดด แล้วพูดทำไมฟระ!!!
ป๊าดดดดด หลับไปแล้ว ผมหลับไปแล้ว ชิบหายล่ะ แล้วจะตื่นทันไหมเนี่ย
จากประวัติศาสตร์พงศาวดารที่ผ่านมา นายสมันน้อย เบอร์ 14
นอนระยะเวลาเพียง 2 ชั่วโมง
ไม่เคยตื่น!!!! T_T
แต่เมื่อวานนี้ ประวัติศาสตร์พงศาวดารต้องจาลึกไว้แล้วครับว่า กระผม นาย สมันน้อย เบอร์ 14
สามารถแหกขี้ตาตื่นมาได้!!!!!
ไม่รู้ตื่นขึ้นมาได้อย่างไร เพราะนาฬิกา จาก 3 เรือนที่ซื้อมา
ขณะนี้ เหลืออยู่เพียงแค่ 2 เรือนเท่านั้น!!!!
เนื่องจาก เรือนหนึ่งใน 3 นั้น มีลักษณะหยิบฉวยง่าย และเหมาะมือ!!!
ผมจึงซัดซะ กระจายเต็มห้องเลย T_T
ปลุกดีนัก!!!!
ก็ปรากฎว่า นาฬิกาปลุกจาก 3 เรือน ตอนนี้เหลือ 2 แล้วครับ
และต้องเอาไปวางให้ห่างมือห่างตรีนที่สุด ไม่งั้น เดี๋ยวผมสวมวิญญาณ
นักเบสบอลขึ้นมา มันจะพากันซวยอีก พวกมันซวยไม่เท่าไหร่
แต่คนที่ซวยที่สุดน่ะ
"มันโผ้ม!!!!"
ไม่มีนาฬิกาปลุก เสืออย่างสมันน้อย ก็จะไม่ยอมตื่น T_T
และในที่สุด เสือสมันน้อย ก็จะกลายเป็นหมา
เพราะ โดนยื่นซองขาวไล่ออกจากงาน
โดยมีคำปลอบใจที่ว่า
"ถ้ามันตื่นลำบากนัก ก็นอนต่อไปก็แล้วกันนะหมันนะ อย่าลำบากตื่นขึ้นมาเลย"
อึ๋ย!!! แค่คิดก็เสียววูปแล้ว!!!!.....
อ่ะ ขอเข้าเรื่องต่อ....
หลังจากตื่นขึ้นมาได้ ก็อย่างว่าแหล่ะครับ คนที่นอนกินบ้านกินเมืองอย่างผม
ที่การนอนให้อิ่มแต่ละครั้ง ต้องไม่ต่ำกว่า 8 ชั่วโมง (ซึ่งไม่เคยทำได้เลย T_T นอกจากวันเสาร์- อาทิตย์!!!)
ทำให้ผมเกิดอาการปวดกบาลเป็นอย่างมาก
ปวดจริง ๆ รู้สึกเหมือนกับหัวตัวเองหนักเป็นตัน!!!
คล้าย ๆ จะแบกหัวตัวเองไม่ไหว หัวมันจะทิ่มอยู่เรื่อย.....
อาการคงครือ ๆ กับคนเมาเหล้าแหล่ะครับ คือหัวหนัก
แต่นี่ไม่ได้เมา แต่ง่วง!!!
คงเป็นคนเดียวในจักรวาล ที่สามารถเมาได้โดยไม่ต้องกินเหล้า
เพียงแค่ผมนอนน้อย ผมก็เมาได้แล้ว T_T
ผมลากกบาล และ สังขารตัวเอง ออกมาจากบ้านจนได้....
และด้วยความมึนครับ มึนจริง ๆ ทำให้ผมเดินออกจากบ้านมาเกือบ ๆ 100 เมตร
เดินมาทำไมก็ไม่รู้ ทั้ง ๆ ที่จักรยานก็มี แต่ผมก็ยังเจือกเดินออกมาซะงั้น
เรื่องของเรื่องก็คือ ผมลืม!!!
กว่าจะรู้สึกตัว ผมก็เดินไปได้ตั้งไกลแล้ว
"เวรเอ้ย กรูลืมจักรยาน"
ผมด่าตัวเองอยู่กลางซอยหมู่บ้าน และต้องเดินย้อนกลับไปที่บ้านอีกครั้ง
เพื่อเอาจักรยานออกมา
คือ หมู่บ้านผมนี่ ซอยอย่างลึก ถ้าไม่ใช้จักรยานก็ต้องมีรถแหล่ะครับ ไม่งั้นเดินกันขาขวิดแน่!!
ปั่นจักรยานออกมาจนได้ ปวดหัวสุด ๆ ต้องตั้งหัวให้ตรง ๆ อย่าเอียง เพราะเอียงแล้ว
มันอาจจะมีอาการแถ ........... แถไปในทางที่หัวเอียงไป
เหลียวมองไม่ได้ ต้องหันทั้งตัว
ประมาณว่า ถ้าคุณมายืนเรียกผมอยู่ทางด้านซ้ายมือ เป็นมนุษย์ธรรมดา เค้าก็จะหันซ้ายไปหาคุณ
แต่ถ้าเป็นผมเมื่อวานนี้ ซึ่ง ออกจะเป็นมนุษย์ที่ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ ผมจะหันทั้งตัว
"เอ้า ซ้ายยยยย หัน!!!"
ประมาณนั้นแหล่ะครับ T_T
ปวดกบาลขนาดนี้ ที่พึ่งเดียวของผมก็ต้องเป็นที่ออฟฟิตแล้วแหล่ะ
เพราะออฟฟิตผม อุดมไปด้วยยาหลากชนิด อยากได้ยาอะไรขอให้บอก
ยกเว้ณยาปลุกเซ็กซ์นะ อันนั้นไม่มี ต้องไปหาซื้อเอาเอง!! T_T
ผมเอาชีวิตและกบาลตัวเองรอดมาจนถึงออฟฟิตจนได้
ลงรถกระป๋องมา ก็เจอเข้ากับพนักงานที่ออกกะ กำลังจะกลับบ้าน
มันถามว่า
"อ้าว พี่หมัน เพิ่งมาเหรอคะ!!!!"
ผมไม่พูดอะไร ได้แต่พยักหน้า แต่ใจก็คิด
"แสรดดดดด มรึงก็เห็นกรูเพิ่งลงรถมาหยก ๆ ยังจะถามอีกว่าเพิ่งมาเหรอ ......
นี่ถ้าบอกว่า มาตั้งแต่เมื่อคืนนี้ พวกน้องจะเชื่อกันไหม"
เค้าก็ถามด้วยความหวังดี แต่บังเอิญผมพาลไง ปวดหัวเลยพาลซะงั้น
ผมตรงเข้าออฟฟิตโดยไม่สนใจใครอีก แม้แต่ รปภ.ที่เตรียมรายงาน
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนที่ผ่านมา ที่เค้าต้องรายงานผมทุกเช้า!!!!
คิดดูก็น่าสงสารที่ต้อง ตะเบ๊ะ เก้อ เพราะผมไม่สนใจ!!!!
เดินเข้าออฟฟิต เจอเข้ากับอีเขียว จป.ของบริษัท และ อีโฉด!!!
ผมบอกทันที!!!
"เขียว พี่ปวดหัวว่ะ ขอยาแก้ปวดให้พี่หน่อยเหอะ"
ยาแก้ปวดที่ว่า ผมหมายถึงพาราเซตามอล ยาครอบจักรวาล!!!
อีเขียวน้องรัก ไม่พูดพร่ำทำเพลง เดินไปที่ตู้ยา ผมก็นั่งลงที่โต๊ะทำงานรอยา
อีเขียวค้นโน่นค้นนี่อยู่ชั่วครู่ แล้วก็ตะโกนกลับมาว่า
"พี่หมัน พาราหมดแล้ว เอายาแก้ปวดประจำเดือนไปแทนได้ไหม!!!!"
แสรดดดดดดด ยาแก้ปวดประจำเดือน .... นี่อีเขียว
เอ็งเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า กรูปวดหัวโว้ย ไม่ได้ปวดท้องเมนส์
ปวดหัวแล้วกินยาแก้ปวดท้องเมนส์ กรูจะหายปวดไหม!!!!
และที่สำคัญ .......
ประจำเดือนกรูไม่มา มา 30 ปีแล้วโว้ย!!!
มันพูดมาเล่นเอาผมแทบกระโดดถีบขาคู่ โทษฐานเล่นมุขไม่รู้จักกาละเทศะ
ผมด่ามันไปอย่างสุภาพ ๆ
"อีเวร!!! ลองกินให้ดูก่อนสิ"
อีเขียวหัวเราะคิกคัก เสริมมาด้วยอีโฉด ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วยความสะใจ
ซักพัก อีเขียวก็เดินเอายามาให้ แล้วบอกว่า
"หนูล้อเล่น!!!!!"
แสรดดดดด พูดเล่น ระวังไว้เหอะ...ทีเอ็งข้าไม่ว่า ทีข้า เอ็งอย่าโวยนะโว้ย!!!!
สมันน้อย เบอร์ 14
แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 49 13:56:01
จากคุณ :
สมันน้อย เบอร์ 14 
- [
6 ก.ย. 49 13:47:36
]
--[เคยเจอพวกที่เล่นมุขโดยไม่รู้จักเวล่ำเวลาบ้างหรือเปล่าครับ]--
