ผู้ชายคนนึง อายุโตกว่าผู้หญิงแค่สามปี แต่ความคิดอ่านโตเกินตัว ด้วยความที่ต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเองตั้งแต่ปีสาม ฐานะทางบ้านไม่ลำบาก แต่ตัดสินใจทำงานหาเงินเรียน สร้างตัวสร้างฐานะเอง ตอนนี้เพิ่งพ้นเบญจเพศไม่นาน แต่ก็มีงานประจำ มีธุรกิจส่วนตัว ทำงานผ่อนร้าน/บ้านของตัวเอง

กับผู้หญิงวัยไล่กันไม่มาก เป็นลูกสาวคนสุดท้อง เรียนมหาลัยปีสุดท้าย ฐานะทางบ้านไล่เลี่ยกัน เติบโตมาอย่างสบาย ไม่เคยต้องลำบากอะไร ติดนิสัยเอาแต่ใจ ใจร้อน งอแงบ้างเป็นบางครั้ง แต่ในสายตาเพื่อนฝูง เธอก็ดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัว (แต่ก็ยังไม่โตพอในสายตาฝ่ายชาย) ความคิดความอ่านบางครั้งหัวโบราณ มีวุฒิภาวะพอตัว ในขณะเดียวกันก็เปิดกว้างกับความคิดแบบตะวันตก

ผู้ชาย และผู้หญิงพบกันในวันหนึ่ง ราวกับโชคชะตา ผู้ชายซึ่งงานรัดตัว ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน กลับได้หยุดพักและอยู่เฝ้าร้านในวันนั้น

สองสัปดาห์ถัดมา หลังจากผู้หญิงไปทัศนศึกษากับทางคณะ ผู้หญิงก็ได้แวะไปที่ร้านผู้ชาย .. ทั้งสองพบกันอีก ความรู้สึกดีๆเริ่มเกิด

หญิงสาวและชายหนุ่มต่างเพิ่งผ่านพ้นความสัมพันธ์ที่ไม่ใคร่ดีนัก แผลในใจของผู้หญิงยังช้ำหนัก ด้วยความรู้สึกถูกทรยศและค้างคา ชายคนนึงยื่นมือเข้ามาโอบกอดและปลอบประโลม รับฟังและนั่งร้องไห้เป็นเพื่อนจนเกือบเช้า

ชายหนุ่มเองก็ผ่านเรื่องร้ายมามาก เมื่อเขาพบหญิงสาว เขาเชื่อว่านี่คือเนื้อคู่ นี่คือผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วย ด้วยความที่เขาพร้อม เค้ามีหน้าที่ การงาน ชีวิตที่รับผิดชอบตัวเองมานาน เขาคิดว่า เขาพร้อมที่จะรับผิดชอบชีวิตครอบครัว

หนึ่งเดือนถัดมา ความสัมพันธ์รุดหน้าอย่างรวดเร็ว ด้วยหนุ่มสาวบ้านใกล้เรือนเคียง พบหน้าบ่อยครั้ง เกิดการขอเบอร์ และพูดคุย

รักหวานชื่น บ้านใกล้เรือนเคียง พบปะพูดคุยได้เท่าที่ใจอยาก .. ผู้ชายทำงานไป ดูแลร้านไป ผู้หญิงก็เรียนไป ลงไปช่วยงานที่ร้านตามโอกาส

สี่เดือนผ่าน เกิดเรื่องร้ายแรง .. ฝ่ายชายละเมิดความเชื่อใจ .. ฝ่ายผญิงยังพร้อมให้อภัย .. ทุกอย่างกลับเป็นปกติ


ลิ้นกับฟัน กระทบกระทั่งเป็นเรื่องพบเห็นได้ ... ฝ่ายหญิงเปลี่ยนแปลง .. ปรับ .. ตัวเองและการดำเนินชีวิต เสียสละชีวิตสะดวกสบาย เพื่อจูนตัวเองหาฝ่ายชาย ..ผู้หญิงเป็นฝ่ายวิ่งตาม คอยดูแล คอยห่วงหา ..บางครั้งเธอแอบน้อยใจ ว่าสิ่งที่ทำลงไป คล้ายว่าเธอพยายามอยู่ฝ่ายเดียว

ผู้หญิงพร่ำบ่นถึงการสูญเสียตัวตน .. พร่ำน้อยใจที่ฝ่ายชายไม่เหลี่ยวแล .....เรียกร้อง งอแง เอาแต่ใจ

ในขณะที่ฝ่ายชาย แม้จะรัก แม้จะห่วง แต่ไม่สามารถดูแลฝ่ายหญิงได้เพียงพอ .. ด้วยหน้าที่การงาน และตารางเวลาที่รัดตัว .. ไม่มีเวลาสำหรับความรื่นเริง ไม่มีการสิ้นเปลืองสำหรับสิ่งไม่จำเป็น เค้าไม่สามารถทำอะไรได้ดีกว่านี้แล้วจริงๆ

ฝ่ายชายน้อยใจ ผู้หญิงไม่เข้าใจเขา .. ความพยายามไม่เกิดผล .. ทำไปเท่าไหร่ก็ไม่เห็นค่า

นับจากวันแรกพบ .. อีกเพียงเดือนจะครบปี .. ความสัมพันธ์ต้องจบลงแล้ว? ฝ่ายชายไม่สามารถดูแลฝ่ายหญิงได้ดีพอ .. จึงไม่สมควรจะอยู่ตรงนี้ต่อไป ผู้หญิงที่ไม่เคยเจอเรื่องลำบาก หรือเรื่องราวปวดร้าวในชีวิต ผู้หญิงที่รักผู้ชายจนหมดใจ .. ยอมได้แม้จะต้องทนทรมาน ... แต่ฝ่ายชายไม่อาจทนเห็นผู้หญิงเจ็บ .. ขอเป็นฝ่ายเดินออกไป


ผู้หญิงนั่งร้องไห้ ฟุ้งซ่าน เจ็บปวด ทรมาน

ฝ่ายชายกลับต้องกดความรู้สึกไว้ แต่งตัวไปทำงาน .. ไม่มีแม้เวลาจะพัก

ผู้หญิงพร้ำเพ้อ เรียกร้อง วอนขอความเห็นใจ .. ร้อนรน ปวดร้าว .. ต้องการคำตอบ

ผู้ชายขอเวลา ...ขอเวลาได้คิด ได้อยู่กับตัวเอง .. ขอเวลาตัดสินใจ

แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 49 03:32:45