CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    แวะมาทักทายครับ เหงาโคตรๆ

    ช่วงเวลาที่เหลือนี้เองที่ผมเปิดอ่าน ใน TTC และรู้ข่าวว่ามีสายการบินนึงในไทยเปิดรับสมัครอยู่ เห็นว่างๆ เลยส่งใบสมัครไปเล่นๆ.......................เล่นๆ แต่ตอนนี้ดันมาถึงรอบสุดท้ายแล้วหล่ะสิ ..........ทำไมถึงตัดสินใจสอบที่นี่ ไม่รู้สิครับ อยากลองมั้ง ไม่ได้คิดว่าจะได้อะไรหรอกครับ(แต่ถ้าได้ก็คงลำบากใจเหมือนกัน) เอาเป็นว่ารอให้ผ่านพรุ่งนี้ไปก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากัน
    .............ชีวิตตอนนี้ไม่มีอะไรเลยครับ ผมยังคงไม่ลืมเพื่อนรักคนนั้นอยู่ดี เวลามันไม่ค่อยช่วยอะไรเท่าไหร่ ไดอารี่เล่มนั้นตอนนี้ผมอ่านไปเกือบสิบๆรอบแล้ว อ่านวนไปวนมา ซ้ำไปซ้ำมา ด้วยความคิดที่ว่าเดี๋ยวตัวอักษรมันอาจเปลี่ยนไปบ้างก็ได้ ไร้สาระจริงๆ
    .............ถ้าไม่สนิทกันขนาดนั้นผมคงไม่มาเป็นแบบนี้หรอกมั้งเนอะ ไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นยังไงมั่ง ลืมผมไปแล้วมั้ง 555
    ............เมื่อวานไปจตุจักรมา เดินผ่านร้านเฉาก๊วยเจ้าประจำที่มันกับผมชอบกินเวลาร้อนๆ.................เดินผ่านไปแล้ว.......... หยุดกึก!!!!.......หันหลังกลับมาซื้อ ทั้งที่ไม่ได้อยากกิน เฮ้อ เดินคนเดียวไม่ได้ทำให้ผมว้าเหว่เลย แต่เดินโดยไม่มีเพื่อนอย่างมัน ผมรู้สึกว่าเหงาจับใจ......เมื่อไหร่ผมจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อนที่มันจะเข้ามาสักทีก็ไม่รู้
    ...............ผมเดินเล่นจนเย็นแล้วเมื่อวานอ่ะนะ ได้หนังสือเก่าๆเจ๋งมาหลายเล่ม หอบข้ามถนนกะจะมาอ่านที่สวนสาธารณะข้างๆ แล้วก็แวะซื้อน้ำที่คิวรถตู้ข้างสวนสาธารณะ ขวดนึง รื้อกระเป๋า............เอาอีกแล้วกรู.....ไม่มีแบงค์ย่อยอีกแล้ว (จะบอกว่ารวยไง) ผมตัดสินใจม้วนแบงค์พันให้มันเล็กๆ ...........แล้วทำหน้าเล็กเท่ากับแบงค์ เค้าจะได้ไม่รู้สึกว่าผมแกล้งเค้า ส่งไปให้
    "โอ้ย น้อง ไม่มีแบงค์ย่อยเหรอ" ไม่เคยจำเลยผม ถ้าอ้อยอยู่ผมคงโดนเคาะกะโหลกให้ขี้เลื่อยมันร่วงออกมามั่ง.......แต่ถึงจะโดนเคาะหัว อย่างน้อยมันก็ยังมีเศษตังส์มให้ผมยืม
    "ไม่มีเลยครับพี่" สุภาพสุดๆแทบจะนั่งคุกเข่าลงไปแล้วยื่นแบงค์พันให้ แบงค์พันจะไม่มีค่าเลยเมื่อคุณซื้อน้ำ 7 บาท
    สุดท้ายผมต้องไปซื้อลูกชิ้น 50 กว่าบาททั้งที่กรูไม่ได้อยากกินเรยยยให้ตายสิ ลูกชิ้นอะไรน่ะเหรอ ลูกชิ้นแป้งลูกหนานุ่ม อุดมไปด้วยแป้งและเศษเนื้อนิดหน่อย พอกรุบๆ แมร่ง.......................................
    กะจะมานั่งตรงทีเดิมที่ผมกับพระเคยนั่งกัน แต่มีคนจับจองไปแล้ว ทำตาละห้อยก่อนจะย้ายฐานทัพไปนั่งที่ที่พระเคยเห็นผู้หญิงมอง อย่างน้อยเค้าก็เคยหันมามองทางนี้แหละว่ะ ว่าไปนั่น.................
    ...............อ่านหนังสือเรื่อยเปื่อย โทรศัพท์มาเป็นระยะๆ มาชวนไปงานเลี้ยงบ้าง แต่ไม่เคยไปเลย ไอ่งานเลี้ยง ไม่ว่าจะปีใหม่บริษัท ใครเข้าใครออก วันเกิดใคร ไม่เคยไปสังสรรค์กับเค้าเลย เคยโดนด่าบ่อยจนหลังๆเค้าไม่ชวนแล้ว ก็มันไม่ชอบอ่ะ ทำตัวไม่ถูกคนเยอะๆ เกร็ง เขิลลลลล..................เลยปฏิเสธไปอีกตามเคย
    .............ผมสบายดีครับพี่น้อง ใช้ชิวิตพร้อมที่จะตายเต็มที่ (อ่าว ไม่ถึงขนาดนั้น) เรื่องไดอารี่ ถ้ามีเวลาจะมาเขียนนะคร๊าบบบบ
    มันก็เกี่ยวกับวันแรกที่อ้อยทำงาน วันแรกที่เจอผม ทุกอย่างที่เกี่ยวกับผม อ่านแล้วโรคจิตดีพิลึก แล้วก็อะไรอีกนิดหน่อย พัฒนาการความสัมพันธ์(อ้อยบอกว่า ทฤษฎีแห่งความรัก.....แค่ทฤษฎีนี้ก็เริ่มอิทาเลี่ยนเลยทีเดียว) ก็ไม่มีอะไรมากครับ ส่วนใหญ่ก็ระบายความรู้สึก เออ ลืมบอกไป อ้อยมัน(ขอเรียกมันนะ)เอาหนังกะติ๊กสีแดงที่ผูกถุงน้ำเต้าหู้ตอนที่ผมซื้อให้ครั้งแรก แปะกาวแล้วเขียนว่า "เก็บเต้าหู้ทั้งถุงไม่ได้ มันจะเน่า ยางเส้นนี้แทนแล้วกัน".....ผมน้ำตาหยดแหมะเลยตอนอ่านครั้งแรก แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้วน้ำตา เหลือแต่ความทรงจำดีๆสีจางๆ(น่าน ขายเพลงเค้าอีก)....................
    ..............พรุ่งนี้ผมไปสัมภาษณ์งานหนุกๆ แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังนะก๊าบบบบบบบ..........................

    จากคุณ : เซ็งเป็ด - [ 18 ก.ย. 49 12:52:57 A:61.47.68.174 X: TicketID:118628 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com