CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ถ้าผมเป็นคนดีเหมือนคุณเป็ด…เรื่องมันคงไม่เลวร้ายอย่างงี้

    ถ้าผมเป็นคนดีเหมือนคุณเป็ด…เรื่องมันคงไม่เลวร้ายอย่างงี้


                    ผมเป็นคนหนึ่งครับที่เพิ่งอ่านเรื่องของคุณเป็ด กับ คุณพระอ้อยไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว  (ตามหลังเพื่อนๆหลายก้าวนัก)  ปกติผมจะไม่ร้องไห้ครับ  เรียกง่ายๆว่าเป็นคน “ใจหิน” ในสายตาเพื่อนๆ  (ชอบว่าคนอื่นเวลาดูหนัง  เมิงจะร้องทำไมว้า......... )   แต่เรื่องคุณเป็ดมันกระทุ้งใจดำผม ทำให้นึกถึงอดีตจนน้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัว........จนรูมเมทต้องหันมา   “ เฮ้ย เมิงเป็นไรมากป่ะ.........”
             ที่ผมจะเล่าก็เพื่อเป็นอุทาหรณ์ให้กับทุกคนครับ และ ให้เผื่อคุณเป็ดได้อ่านจะได้รู้ว่า คุณได้ทำสิ่งที่ดีที่สุดแล้วกับคนคนหนึ่ง  ขอเล่าสรุปๆนะครับไม่งั้นจะกลายเป็นนิยายลูกเป็ด หลานเป็ดไปอีก คือกลัวเพื่อนๆจะเบื่ออะครับ  (ขอเป็นชื่อสมมติละกัน  กลัวเพื่อนเก่ามันรู้  ก็ที่นี่ออกจาโด่งดังใช่ไหมครับ)


    เรื่องของผมก็คล้ายๆกับคุณเป็ดอะครับ  แต่เกิดขึ้นตอน ม.ต้นที่โรงเรียนต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง  ตอนนั้นเพิ่งย้ายเข้าโรงเรียนใหม่อะครับ  ทุกคนก็ยังไม่รู้จักกันดี     มีไอคนหนึ่งหน้าตาคุ้นๆเหมือนมาจากโรงเรียนเดียวกันมาก่อน   หน้าตามันก็ถือว่า หล่อเลยอ่ะครับเมื่อเทียบกับวัย ม.1    สูงๆ  ขาวๆ จมูกโด่งๆ ตาคมๆ  เผอิญมันนั่งปฐมนิเทศข้างหน้าผมอะครับ   จู่ๆมันก็หันมาทัก     “ ชื่ออะไรอ่ะ    อยู่ห้องอะไร ”      
                   “ เราชื่อ น้ำ ห้อง 9   ”  ผมตอบแบบงงงวย   อยู่ๆก็หันมาตกใจหมด
                       “ชื่อ ขวด ห้อง 9 เหมือนกัน  มาจากโรงเรียนเดียวกันใช่ป่ะ  ”
                        ไม่ทันที่ผมจะตอบ  ไอ้คนที่อยู่ข้างๆ 2 คน คงได้ยิน มันต่างส่งเสียงดังดีใจพลางบอกว่า “กูก็อยู่ห้อง 9 เหมือนกัน  มาจากอำเภอ.........  กูชื่อ อิฐ กับ บอย  ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวพวกเด็กในเมืองด้วยนะ”
                 หลังจากนั้น เรา 4 คนก็ตัวติดกันเลยอะครับ  เรียกว่ามีกลุ่มอะไรก็จับกลุ่มกันตลอด  โดยเฉพาะผมกับไอ้ขวด จะสนิทกันมากเป็นพิเศษอาจจะเป็นเพราะไอ้สองคนนั้นมันเป็นเพื่อนกันมาก่อนมันก็เลยสนิทกันเอง   ผมก็เลยต้องสนิทกับไอ้ขวดตามระเบียบ  ผมก็โอเคนะแต่มันดูเงียบๆ เหมือนมีอะไรเก็บอยู่ในใจต่างกับผมที่ร่าเริงพูดมากเป็นต่อยหอย  แต่บทมันจะร้ายมาก็ร้ายแบบแปลกๆอะครับ เช่น มีอยู่ตอนนึงมันกับผมไปห้องสมุดกัน 2 คน แล้วมันก็โชว์นวัตกรรมใหม่ล่าสุด
       “ นี่นาฬิกาเราเป็นรีโมตทีวีได้ทุกรุ่นเลยเชื่อป่ะ”
       “ยังไงอ่ะ” ผมสงสัยจริงๆ
      “นี่ไง   ทีวีเครื่องนี้ ( ในห้องสมุด) ยี่ห้ออะไรน้า    อ๋อ ซัมซุง  เดี๋ยวขอเซทก่อน”
       “อ่อ” ผมยังงงอีก
      “ อะ ทีนี้ก็ กด ปิด”  คราวนี้ทีวีในห้องสมุดดับไปจริงๆครับยังกับปาฏิหาริย์
     “ทีนี้ก็เปิด”   แล้วทีวีก็เปิดครับ  ทุกคนในห้องสมุดตกใจมาก  บรรณารักษ์นี่งงเป็นไก่ตาแตก
      “ทีนี้ก็เปลี่ยนช่อง”  คราวนี้ทีวีก็เปลี่ยนช่องอีกครับ  ในใจตอนนั้นผมรู้สึกว่า พอแล้ว สงสารคนอื่นเดี๋ยวเขาก็ shock ตายกันพอดี    แต่มันก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอะครับ  แล้วก็โชว์ผมใหญ่  ผมก็ลิ้นเจื่อนๆอะครับทำหน้าสนุกด้วย  แต่ความจริงรู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้  เฮ้อ......มันร้ายไหมครับ  หรือ ผมเว่อร์
     
                จนประมาณ เทอมนึงมั้งครับกลุ่มเริ่มแตก  ผมจำไม่ได้ครับว่ามันแตกยังไง  แต่ประมาณว่าผมจะเป็นเด็กเรียน (จัดว่าเรียนเก่งอะครับ)   เล่นเกม+ อ่านการ์ตูนไม่เป็น  ไม่เล่นบอล  ไม่พูดคำหยาบ   แต่ชอบฟังเพลง ดูหนัง  อ่านหนังสือ ทำกิจกรรมที่เป็นแก่นสาร  (ชีวิตโคดเครียดเลยว่ะ   ว่าป่ะ)    มีแม่ไปรับไปส่ง   ในขณะที่ไอ้ 2 ตัวจากต่างอำเภอนี่ กิจวัตรประจำวันมันตรงข้ามกับผมทุกอย่าง ตั้งแต่การพูด จนถึง เข้าห้องน้ำ (เว่อร์ป่ะ)  ชีวิตอิสระตามประสาเด็กหอ อะครับ  แถมพวกมันยังได้เพื่อนใหม่เข้าขากันสุดๆ        ตอนนั้นผมได้กลุ่มใหม่เป็นกลุ่มรวม ช ญ ครับ  เป็นเด็กเรียน และ กิจกรรมที่ ค่อนข้างเข้าขากันได้ดี   ส่วนไอ้ขวดก็เรื่อยๆครับเหมือนมันจะเข้ามาในกลุ่มใหม่ซักพัก แล้วก็หายไปอยู่ไหนไม่รู้  เหมือนกับว่าผมคุยกับมันน้อยลง แต่ไปสนิทกับเพื่อนคนอื่นมากขึ้น อะครับ     เหมือนมันหายไปจากชีวิตผมซักพัก(ประมาณ เทอมนึง)   แล้ว ก็กลับมาใหม่ คราวนี้ไฉไลกว่าเดิม

                   “  น้ำ..........มานี่มานั่งข้างๆกู  กูแลกที่กับคนเลขที่ติดเมิงละ  คราวนี้ตลอดชั่วโมงวิทยาศาสตร์เมิงต้องนั่งกับกู”
                 ผมเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมาบังคับอะครับ  แต่ก็ต้องยอมนั่ง  ทำเป็นรังเกียจบ้าง  ไม่พูดกับมันบ้าง
    (ก็มันบังคับกันทำไมอะ ทำไมไม่พูดดีดี)  
    “ น้ำ......มานี่เขยิบมาใกล้ๆ   ตัวหอมจังเลย เ มิงอะ”  มันพูดพลางเอาหน้ามาซุกไซร้ ในคาบเรียนนะค้าบพี่น้อง ผมอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี    เพื่อนๆต่างก็หัวเราะกันใหญ่  ( เข้าใจความรู้สึกคุณเป็ดเลยอ่ะ)    
    “ เฮ้ยแกไปไกลๆเลยว่ะ   จะอ้วก  ไม่งั้นเราจะย้ายที่” ผมพูดแบบโกรธมาก ตอนนั้น
    “ ลองย้าย ไปดิ  เห็นดีกันแน่ ..... ”
    ผมแทบคลั่งคับ  ก็อย่างว่าเกิดมาแต่เล็กจนโตไม่เคยมีใครมาทำอย่างงี้มาก่อน (ประมาณว่าผมเป็นเด็กกึ่งสปอยด์  มีแต่คนเอาใจ)

        หลังจากนั้น มันก็ตามผมนะครับ  แต่ไม่ได้ในฐานะเพื่อนสนิทเหมือนเดิม  มันบอกว่ามันเป็นผัว ผมเป็น เมียอะครับ     เช่น    ตอนนึงผมไปกินน้ำที่ตู้   มันก็เดินตามมาด้านหลัง  พอผมก้มกินน้ำ   ( นึกตามแล้วเสียวดีนะครับ)  มันก็โอบด้านหลังแล้วก็เอาหน้ามาไชร้ที่คอ แล้วก็กระซิบที่หู  เมียจ๋า  จะหนีผัวไปไหน ผมก็ดิ้นให้หลุดซีครับ   ( คิดถึงคุณเป็ดเนอะที่บอกประมาณว่า  “ผมไม่ใช่ผู้หญิงนี่  จะดิ้นรนก็ใช่ที่ ” )    นึกตามนะครับตรงนั้นเป็นที่สาธารณะผู้คนเดินผ่านมากมาย  ผมนี่อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีเลยอะครับ
          แล้วอาจารย์ก็เดินผ่านมา  “ นี่ ( ชื่อจริงมัน) เธอนี่ก็คอยจะปล้ำ (ชื่อจริงผม) อยู่เรื่อยไป ไม่อายบ้างเลยนะเรา”
    แล้วมันก็กอดอยู่อย่างงั้นไม่สนใจอาจารย์ซักนิด   เฮ้อ........เซ็งเป็ด(ขอยืมเหอะ) จริงๆครับ

    ว่าจะเล่าสั้นๆดันยาวซะจนได้  เฮ้อ  พิมพ์ไปเหนื่อยไป   วันนี้ดึกแล้ว เดี๋ยวผมขอไปอาบน้ำก่อนนะครับ  แล้ววันหลัง จะมาต่อให้จบเลยครับ  รับรองกระชับฉับไว   ยังไงก็ต้องจบก่อนคุณเป็ดไปที่ดูไบให้ได้ (สัน ยา ก๊าบ)  อยากให้คุณเป็ดได้รู้ว่าคุณได้ทำดีมากแล้วจริงๆครับ    สำหรับคุณเป็ดผมยังรออ่านไดฯพระอ้อยอยู่เสมอคร้าบ และ ขอสมัครเป็นแฟนคลับคุณอีก หนึ่งคนนะคร้บบบบบบบบบบบบบ

    จากคุณ : naeo - [ 2 ต.ค. 49 00:15:17 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com