ความคิดเห็นที่ 1 <--- ต่อ --->      หลังจากนั้น  ฉันก็เจอพี่เคอีกที่โรงอาหาร ซึ่งมหา’ลัยฉันจะมีโรงอาหาร 2 โรง คือ โรงร้อน ซึ่งมีแต่พัดลม กับ โรงเย็นซึ่งเป็นห้องแอร์ ฉันเจอกับพี่เคที่โรงร้อน เลยสะกิดเพื่อนบอกว่า ฉันชอบผู้ชายคนนั้นน่ะ ช่วยไปขอเบอร์เค้าให้ฉันหน่อย ปกติฉันจะเป็นขอเบอร์ผู้ชายให้เพื่อน แต่ครั้งนี้เป็นอะไรไม่รู้ เรื่องของตัวเองกลับไม่กล้า T_T เพื่อนผู้แสนดีก็ไปขอเบอร์มาให้ แต่ได้มาเป็นเบอร์เพจ แต่แค่เบอร์เพจ ฉันก็ดีใจแล้วล่ะ      เวลาที่ฉันเดินผ่านหน้าชอป แล้วเห็นพี่เคนั่งอยู่หน้าชอป ฉันจะแอบเพจไปหาเค้า และคอยแอบดูว่า เค้าจะทำยังไง เมื่อพี่เคได้รับข้อความ ก็จะมองหาว่าใครเป็นเพจมา ฉันทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนเพจไปบอกเบอร์เพจของฉัน และเราก็ได้คุยกันทางโทรศัพท์      คุยกันไปเรื่อยๆ จากวันละครั้ง เป็นบ่อยขึ้น ครั้งละนานๆ เลิกเรียนกลับถึงบ้านก็รีบโทรหากัน ขนาดพี่เคเพิ่งมาส่งบ้านนะเนี่ย      ฉันโชคดีอยู่อย่างนึง คือ บ้านเราสองคนอยู่ใกล้กัน จะผลัดกันมารับมาส่งกันตลอด วันไหนพี่เคไม่เอารถไปฉันก็จะออกไปรับ แต่ถ้าวันไหนพี่เคเอารถไปเค้าก็จะเข้าไปรับฉันที่บ้าน บ้านฉันน่ะอยู่ลึกเข้าไปในซอยจากถนนใหญ่ประมาณ 3 กิโลเมตร แต่บ้านพี่เคน่ะอยู่ห่างจากถนนใหญ่แค่ 500 เมตรเอง      ฉันจำไม่ได้หรอกนะว่า ความสัมพันธ์ของเรามันก้าวหน้าไปเป็นคนพิเศษกันตอนไหน  รู้อีกทีเราก็เริ่มคบกันในฐานะที่มันคล้ายแฟนแล้วล่ะ ที่บอกว่าคล้ายแฟนเพราะเราไม่เคยบอกเลยว่าเราเป็นแฟนกัน จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 3 ต.ค. 49 15:11:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2 รออ่านต่อคะ จากคุณ : มิกาซ่า (Mikaza_Za) - [ 3 ต.ค. 49 15:24:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 .... จากคุณ : NudeGooRoo - [ 3 ต.ค. 49 15:39:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 <--- ต่อ --->   เราสองคนจะไปมหา’ลัยพร้อมกัน กินข้าวกลางวันด้วยกันที่โรงเย็น เพื่อนพี่เคก็จะชอบแซวตลอด เหตุการณ์หนึ่งที่ฉันจำได้ดี และติดหูฉันตลอดจนถึงปัจจุบัน คือ คำพูดของพี่เคที่ว่า            “ทายซิ กี่บาท” พี่เคเอาเหรียญไปกำไว้ที่มือ แล้วให้ฉันทายว่า กี่บาท บังเอิญ เพื่อนพี่เคเดินมาได้ยินพอดี เลยเอาไปแซวใหญ่เลย แต่ฉันว่า น่ารักดีนะ ^^            พี่เคจะหึงฉันมากเลยนะ ฉันเคยไปกินข้าวแล้วมีทหารคนนึงให้เบอร์มาบอกให้ฉันโทรไปหา ฉันก็บอกพี่เค พร้อมกับเอากระดาษที่ ทหารคนนั้นส่งมาให้พี่เคดู พอพี่เคเห็นก็เอากระดาษแผ่นนั้นขยำทิ้งแล้วบอกว่า “ไม่ต้องโทรไปเลย” ฉันดีใจนะ ที่เขาหวงฉันด้วย            พี่เคจะรอฉันกลับบ้านพร้อมกัน ส่วนมากพี่เคจะเป็นคนนั่งรอ พี่เคจะรอฉันที่โรงเย็นทุกวัน และจะไปนั่งกินข้าวเย็นที่บ้านฉันด้วย พ่อกับแม่ฉันรักพี่เคมาก ไว้ใจเสมอเลยนะ            ฉันเริ่มมีคนมาจีบเยอะขึ้น แต่คนที่แสดงตัวว่าจะมาแข่งกับพี่เค คือ พี่โอ      พี่โอเป็นคนนิสัยดี ร่าเริงสนุกสนาน ชอบเล่นดนตรี ฉันไปดูเค้าซ้อมดนตรีที่มหา’ลัยบ่อยๆ เค้าเล่นเบส เพื่อนเค้าร้องนำ ฉันสนิทกับเพื่อนๆ พี่โอ ทุกคน            กลุ่มเพื่อนพี่โอจะชอบชวนกันไปเที่ยว ไปกินข้าวตอนเย็น ไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน และมักจะมาชวนฉันกับเพื่อน (คนที่ขอเบอร์พี่เคให้นั่นแหละ) ไปด้วยเสมอ            แต่ฉันก็ไม่สามารถที่จะรักพี่โอได้จริงๆ (ในตอนนั้น) เพราะฉันรักพี่เคไปแล้ว เวลาพี่โอเฮิร์ตเรื่องฉัน ก็จะไปกินเหล้าเมามากๆๆๆๆๆๆๆ (เพื่อนๆ พี่โอมักจะมาเล่าให้ฟัง) ยิ่งพี่โอเมาเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งไม่ชอบมากเท่านั้น ฉันเคยบอกพี่โอไปแล้วว่า ฉันไม่ชอบคนขี้เมา            แต่ก็มารู้ทีหลัง (อีกและ) ว่าที่ พี่โอเมา เพราะเขาจริงจังกับฉันมาก จนทุกวันนี้ ฉันคิดว่า ถ้าตอนนั้นพี่โอไม่เมาฉันก็คงเลือกที่จะคบกับพี่โอก็ได้ (หลายใจจริงๆ) จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 3 ต.ค. 49 15:53:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 <--- ต่อ ---> กลับมาเรื่องฉันกับพี่เค ต่อ      เพราะความที่เราไว้ใจกัน ต่างคนต่างให้รหัสลับในการเช็คข้อความเพจจากศูนย์บริการ ปกติฉันก็ไม่เช็คหรอกนะ แต่วันนั้นมันนึกยังไงไม่รู้เลยเช็ค แล้วฉันก็ได้รู้ความจริง....ความจริงที่ว่า พี่เคมีแฟนแล้ว      พอฉันรู้ถึงข้อความนั้น ฉันเครียดนะ ในข้อความนั้นมีเบอร์บ้านผู้หญิงด้วย ฉันก็แน่นะ โทรไปตามเบอร์นั้นด้วย พอผู้หญิงคนนั้นมารับ เขาพูดว่า      “พี่รู้นะว่า ตั้มน่ะ (เรียกตั้มซะด้วย สงสัยสนิทสนมกันมาก) มีผู้หญิงมาชอบเยอะ แต่พี่คบกับเขามาก่อนน้อง คบกันมาเป็นสิบปีแล้ว”      “....” ไม่มีคำสนทนาจากฉัน ฉันกำลังตกอยู่ในพะวัง ฉันกำลังทำอะไรอยู่ คนที่ฉันเริ่มรักเค้า และดูเหมือนว่าเรากำลังคบกันได้ดี กลายเป็นคนที่มีเจ้าของไปแล้ว      ฉันโทรไปหาพี่เคทันที ไม่มีคำอธิบายใดๆ จากพี่เค ฉันเครียดมาก นั่งอยู่ที่มหา’ลัยจนเย็น จนแทบจะไม่เหลือใครที่มหา’ลัยแล้ว แต่ฉันก็ไม่ยอมกลับบ้าน ดีนะที่พี่ท้อปมาเจอ เลยนั่งเป็นเพื่อน และฟังฉันระบาย พี่ท้อปถามฉันว่า จะทำยังไงต่อไป ฉันตอบไม่ถูก น้ำตาเริ่มไหลออกมา ฉันรู้แล้วล่ะ ว่า ฉันรักและผูกพันกับพี่เคซะแล้ว จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 3 ต.ค. 49 16:05:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มีโรงร้อนกับโรงเย็นเหมือนมหาลัยเราเลยค่ะ แถมวิศวะชอปมี2สีเหมือนกันอีก สงสัยว่ามหาลัยเดียวกันหรือเปล่าเนี่ย แต่ท่าทางคุณ จขกท จะเป็นรุ่นพี่เรา จากคุณ : kamikaze blue - [ 3 ต.ค. 49 16:26:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ว้า ว้า ว้า......มาปูเสื่อรอแล้วจ้ะ ต่อเลยๆๆ จากคุณ : ลาเต้ฟองนม - [ 3 ต.ค. 49 16:29:01 ]

ความคิดเห็นที่ 8 <--- ต่อ --->      ฉันชวนพี่ท้อปไปหาพี่เคที่บ้าน ซื้อนมเข้าไปฝาก แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าเข้าไปเจอหน้า ฉันนั่งร้องไห้อยู่หน้าปากซอยบ้านพี่เค ไม่กล้าที่จะเข้าไป พี่ท้อปบอกว่า “ใจเย็นๆ ไว้สบายใจกว่านี้ค่อยคุยกับเคมันก็ได้”      ฉันยังสับสน ใจนึงก็อยากจะเคลียร์ แต่ อีกใจนึงก็ไม่กล้า สุดท้าย ฉันเลือกที่จะกลับบ้าน ฉันยังไม่พร้อมที่จะคุยกับพี่เคในเรื่องที่ฉันรับรู้มา      รุ่งขึ้น เรามีโอกาสได้คุยกัน แต่เราไม่พูดถึงผู้หญิงคนนั้นมากนัก เราใช้ชีวิตแบบปกติ เหมือนเดิมที่เรารู้จักกันแรกๆ แต่ก็มีบางครั้ง ที่ฉันรู้สึกเห็นแก่ตัว อยากครอบครอง อยากเป็นเจ้าของพี่เค ฉันก็จะพูด จะถามเรื่องผู้หญิงคนนั้น และจะถามเค้าว่า เลิกกับผู้หญิงคนนั้นได้ไหม แต่พี่เคก็มักจะบอกให้ฉันรอ      พี่โอรับรู้ปัญหาระหว่างฉันกับพี่เคตลอด ให้คำปรึกษา และไม่เคยบอกให้ฉันเลิกกับพี่เคเพื่อมาคบกับเขาเลย   ฉันซะอีกที่เป็นฝ่ายทำร้ายจิตใจ พี่โอ ตลอดมา      งานปีใหม่ที่มหา’ลัย พี่โอมารับฉันตอนเช้ามืดเพื่อที่จะพาฉันไปใส่บาตรที่มหา’ลัย ฉันใส่บาตรกับพี่โอในตอนเช้า แต่ตกเย็น พอพี่เคมาชวนกลับบ้านฉันก็กลับกับพี่เค โดยที่ตอนนั้นไม่รู้เลยว่าทำร้ายจิตใจพี่โอขนาดไหน รู้อีกที พี่โอก็ไปเมาอีกแล้ว (ฉันเลวจริงๆ)      อีกหลายๆ ครั้ง ที่ฉันทำร้ายจิตใจพี่โอโดยไม่รู้ตัว จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 3 ต.ค. 49 16:33:50 ]

ความคิดเห็นที่ 9 <--- ต่อ --->      ครั้งนึง ครอบครัวฉันจะไปเที่ยว ปราณบุรีด้วยกัน ฉันเลยชวนพี่เค, พี่โอ,พี่ตั้ม และพี่โนช ไปด้วยกัน โดยเอารถฉันไป พี่เคเป็นคนขับ ส่วนพี่โอ, พี่ตั้ม, พี่โนช และฉันเป็นคนนั่ง      ระหว่างทาง ฉันก็จะคอยป้อนขนมให้พี่เคตลอด จนถึงจุดหมายปลายทาง      ครอบครัวฉัน เพื่อนน้อง และกลุ่มเพื่อนฉัน กินอาหารเย็นด้วยกัน บรรยากาศที่นั่นดีมาก เป็นบังกะโลที่อยู่ติดทะเลเลย พวกเราเล่นน้ำด้วยกัน พี่เค, พี่โอ และพี่โนช ไปเตะบอลกับน้องๆ ฉัน ส่วนฉัน...พยายามหาเพจของพี่เค เพื่อจะดูข้อความที่ส่งเข้ามา หาอยู่ตั้งนาน พี่เคเอาเพจไปซ่อนไว้ที่ต้นมะพร้าวต้นหนึ่ง พอฉันหยิบมาดู ปรากฎว่า ปิดเครื่อง ตอนนั้นฉันก็คิดนะ แต่ไม่สนใจมาก      พอเริ่มค่ำ ก็มาล้อมวงกินอาหารทะเลกัน พี่เคมีความชำนาญในการแกะปูมาก แกะปูให้ฉันกับแม่กินตลอด ฉันรู้สึกมีความสุขดีนะ พอกินอาหารกันเสร็จ กลุ่มเพื่อนๆ ฉัน ก็มาตั้งวงกินเหล้ากัน วันนั้นฉันรู้สึกว่า กินเหล้านะ แต่กินเท่าไหร่ก็ไม่เมาซักที ตรงข้ามกับพี่เคที่ยิ่งกินยิ่งเมา ฉันรู้สึกว่า พี่โนชกับพี่โอ ซึ่งเป็นคนที่กินเหล้าเก่งมาก พยายามมอมเหล้าพี่เคอยู่ และก็สมใจทั้งคู่เลย (ฉันมารู้ทีหลังว่า พี่ 2 คนนั่น ไม่ได้ใส่เหล้าให้ฉันแม้แต่นิดเดียว เซ็งเลย ฉันก็นึกว่าฉันแน่ กินเท่าไหร่ก็ไม่เมา)      พี่เคเมาจนอ้วก หน้างี้ แดงมากเลย ฉันพาพี่เคไปอ้วกในห้อง 2 ต่อ 2 (แต่...อย่าคิดลึก ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น ทั้งที่ในใจอยากให้มีก็เถอะ) เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ แล้วให้พี่เคนอนพัก นั่งดูหน้าพี่เคตอนเมา อืม....น่ารักดีเหมือนกันนะ สุดท้าย พี่เคทนพิษสุราไม่ไหว หลับไปเลย      พอพี่เคหลับ ฉันก็แอบลักหลับ โหะ.... ไม่ใช่แล้ว พอพี่เคหลับ ฉันก็ออกจากห้องมานั่งดูดาวตกกับพวกเพื่อนๆ ริมทะเล จากที่นั่งดู กลายเป็นนอนดู อากาศตอนกลางคืน ริมทะเลหนาวมาก ถึงจะมีลมแรง แต่ ยุง ก็เยอะอยู่ดี นอนตากยุง ดูดาวตก พอดาวตกปุ๊บก็รีบอธิฐานปั๊บเลย ฉันอธิฐานขอให้ฉันรักกับพี่เคไปนานๆ อธิฐานทุกครั้งที่ดาวตกดูดาวตกจนเวลา ล่วงเลยไปตีเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีพี่โอเอาผ้ามาห่มให้ แล้วพี่โอก็ไปนอนอีกที่นึงริมทะเลเช่นกัน สุดท้ายทนนอนตากยุงกันไม่ไหว กลับเข้าไปนอนในห้องกันทุกคนเลย      บรรยากาศในวันนั้น ยังติดตาฉันจนทุกวันนี้ ฉันมีโอกาสได้ไปเที่ยวกับคนที่ฉันรัก และรักฉันพร้อมกันในเวลาเดียวกันด้วย แต่ฉันไม่เคยรู้สึกตัวเลยว่า ฉันทำร้ายคนที่รักฉันอยู่ คนนั้นคือ พี่โอ จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 3 ต.ค. 49 16:45:08 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จะมาอ่านมาพรุงนี้นะคะ โพสต่อให้ยาวๆนะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : มิกาซ่า (Mikaza_Za) - [ 3 ต.ค. 49 17:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 <--- ต่อ --->      กลับมาถึงกรุงเทพฯ ฉันกับพี่เคก็ยังคงคบกันอยู่เหมือนเดิม เราไปดูหนังด้วยกัน พี่เคซื้อตั๋วหนังล่วงหน้าให้ฉัน 10 ใบ (สมัยนั้นยังไม่มี M-Cash) เค้าให้ฉันเก็บไว้ เราได้ใช้ตั๋วเล่มนั้นแค่ 2 ใบเท่านั้น และก็เกิดเหตุการณ์ที่เกิดจากความงี่เง่าของฉันขึ้น      ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนว่าจะดำเนินไปตามปกติ แต่เวลามักทำให้ฉันเป็นแบบนี้เสมอ ฉันคะยั้นคะยอให้พี่เคเลือกว่าจะคบกับใคร ฉัน หรือ แฟนเขาที่คบมาก่อนฉัน ซึ่งเป็นคำถามที่งี่เง่าสิ้นดี ทำไมฉันสิ้นคิดอะไรเช่นนี้นะ      ฉันโทรไปบ้านแฟนพี่เคอีก และก็ต้องช้ำใจเอง เพราะพี่เคอยู่บ้านแฟนเขา พี่เครับสาย ฉันไม่มีอะไรจะพูด ทุกอย่างมันเกินคำบรรยาย มันเหมือนมีอะไรมาจุกอก มีผีมาปิดปากให้ฉันพูดอะไรไม่ได้ ฉันได้แต่ร้องไห้เท่านั้นเอง      ฉันปรึกษาพี่ท้อปว่าจะทำยังไงดี พี่ท้อปเสนอว่าให้นัดคุยกัน โดยพี่ท้อปจะนั่งอยู่ด้วย ฉันตกลงที่จะเคลียร์ทุกอย่างกับพี่เค      เรา 3 คน นัดกันที่ food Center ในห้างแห่งหนึ่ง พอคุยไปสักพัก สรุปก็คือ พี่เค ไม่เลือก ฉัน น้ำตาแตกเลย ฉันร้องไห้ต่อหน้าพี่เคและพี่ท้อป ฉันรับปากไปว่า ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพี่เคอีก ทั้งๆ ที่ฉันรู้แก่ใจตัวเองดีว่า ฉันไม่สามารถที่จะทำได้เลย      ในเมื่อฉันทำไมไม่ได้ ฉันก็คงต้องยอมที่จะเป็นรองแฟนเขา รอวันที่เขาสองคนจะเลิกกัน แต่เราก็ทะเลาะกันในเรื่องนี้ อยู่เรื่อยๆ อย่างที่บอกฉันมักจะงี่เง่าเสมอ      สุดท้ายมีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาในชีวิตฉัน ฉันเลยคว้าผู้ชายคนนั้นมาเพื่อที่จะประชดพี่เคเท่านั้น (เลวๆๆๆๆๆ จริงๆๆๆๆๆ ฉันเนี่ย) สมใจฉัน พี่เคเดินจากฉันไปและไม่กลับมาอีกเลย จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 3 ต.ค. 49 17:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาอับต่อเร็วๆนะ รออยู่ จากคุณ : NongNote - [ 3 ต.ค. 49 17:46:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 <--- ต่อ --->      แล้ววันที่ฉันไม่อยากให้มาถึงก็ถึงจนได้ วันที่พี่เคเรียนจบ และต้องรับปริญญา พี่เคจะไม่กลับมาที่มหา’ลัยนี้อีกแล้ว ฉันไปงานรับปริญญาด้วย เพราะรุ่นพี่ที่ฉันรู้จัก ต่างก็จบพร้อมพี่เคทั้งนั้น แล้วสิ่งที่ฉันไม่อยากจะเจอก็ได้เจอ พี่เคพาแฟนมางานรับปริญญาด้วย      ฉันพยายามฝืนเก็บความรู้สึกเอาไว้ นำการ์ดที่เตรียมไว้ส่งให้พี่เค พี่เคเอาการ์ดของฉันไปฝากไว้ที่แฟนเขา พอแฟนเขาเปิดอ่านก็มองหาคนให้ แต่เขาหาฉันไม่เจอหรอก เพราะเขาไม่เคยเห็นฉัน      หลังจากนั้น เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ ฉันก็คบกับผู้ชายที่ฉันดึงมาแทนพี่เคในวันนั้น จนฉันเรียนจบ ไปทำงาน      งานฉันในตอนนั้น เป็น Sale ซึ่งจะทำงานไม่ค่อยเป็นเวลา บางครั้งไปทำงานไกลมาก ต้องกลับบ้านดึก ฉันโทรหาพี่เคเพื่อที่จะให้เขาออกมารับฉัน โดยที่ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่า เขาจะออกมารับฉัน      ฉันขึ้นรถตู้จากรังสิตมาลงที่อนุสาวรีย์ และนั่งรอเค้าที่ป้ายรถเมล์ พอฉันขึ้นรถพี่เคมาก็รู้สึกดีใจมาก พี่เคเขาอาบน้ำ เตรียมตัวจะนอนแล้ว และวันนั้นฝนก็ตกด้วย แต่พี่เคยังอุตส่าห์ออกจากบ้านมารับฉัน ซึ่งบ้านเขากับอนุสาวรีย์ก็ไกลเหมือนกัน      เป็นแบบนี้หลายครั้ง จนฉันอดที่จะถามไม่ได้ว่า      “พี่เคยังชอบ...อยู่รึป่าว” (ใจจริงอยากถามว่า ยังรักอยู่มั๊ยตะหาก)      “ชอบอยู่” พี่เคตอบ      คำตอบนั้น ทำหัวใจฉันพองโตมากๆ ฉันรู้สึกเหมือนความรักฉันกลับมาอีกครั้ง แต่.... จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 3 ต.ค. 49 17:52:07 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อิอิ เข้ามาแอบอ่าน เขียนต่อนะคะๆ จากคุณ : นางฟ้าหาของ - [ 3 ต.ค. 49 19:17:33 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สนุกไปอีกแบบแห๊ะ... จากคุณ : ตะแน๋วกิ๋วกิ้ว - [ 3 ต.ค. 49 20:55:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อิอิ มารอจ้า จากคุณ : ซินเด๋อเหลอหลา - [ 3 ต.ค. 49 22:05:56 ]

ความคิดเห็นที่ 17 รู้งี้ตั้งใจเรียนแต่เด็กดีกว่า จะได้เข้าวิศวะ .... จากคุณ : porgto - [ 3 ต.ค. 49 23:07:51 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มารอดู เรื่องนี้กับแอร์กี่ ใครจะมันส์กว่ากัน จากคุณ : แมงกุ๊ดจี่สีแพลททินัม - [ 4 ต.ค. 49 03:12:25 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่กล้าเทียบคุณแอร์กี่หรอกค่ะ เพราะเรื่องนี้ไม่มีตบตีค่ะ ^^ ขอบคุณทุกท่านที่มารอชมนะคะ แล้วจะรีบ update ให้เร็วที่สุดค่ะ จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 4 ต.ค. 49 08:38:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เปงกะลังจัยในการเขียนนะ มาลุ้นๆด้วย ว่าจะเป็นยังงัยต่อ จากคุณ : NongNote - [ 4 ต.ค. 49 09:54:53 ]

ความคิดเห็นที่ 21 catch up ur story ka จากคุณ : rice (samb) - [ 4 ต.ค. 49 10:12:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 <--- ต่อ --->      แต่...ฉันทำอะไรมากไปกว่านั้นไม่ได้ เพราะคนที่ฉันเอาเขามาแทนพี่เคนั้น เขาอยู่บ้านฉันแล้ว      ฉันกลับบ้านกับพี่เคบ่อยๆ เราคุยกันไปเรื่อยๆ และมีประโยคนึงที่ฉันจำได้ดี      “พี่มีอะไรจะบอกนะ แต่รอให้ถึงเวลาก่อน”      ฉันคะยั้นคะยอให้พี่เขาบอก แต่พี่เคก็ไม่ยอมบอก      จนถึงวันที่ฉันต้องเสียใจอีกครั้ง      ฉันต้องแต่งงานแล้ว แต่ฉันเลือกที่จะบอกพี่เคทีหลัง ฉันเลือกที่จะยื้อเวลาของเราให้นานที่สุด แต่มันก็ทำได้ไม่นานเท่าไหร่ ฉันโทรหาพี่เค บอกเขาว่า...      “วันนี้ว่างมั๊ย อยู่บ้านรึป่าว จะเอาการ์ดไปให้”      “อยู่ เข้ามาสิ”      ฉันขับรถไปบ้านพี่เค วันนั้นที่บ้านพี่เคมีแต่น้องสาวอยู่ บ้านพี่เคเพิ่งจะตบแต่งใหม่ทั้งหลัง ซึ่งตอนก่อสร้างอยู่ฉันก็เคยมาดูแล้วครั้งนึง พอฉันเข้าไปในบ้านก็ส่งการ์ดให้ น้องสาวพี่เคเปิดการ์ดออกดู และนั่งคุยอยู่ด้วยกันข้างล่างแป๊บนึง พี่เคก็ถามว่า      “อยากดูบ้านมั๊ย ตอนนี้ทำเสร็จหมดแล้ว”      ฉันตอบ ตกลง      พี่เคพาฉันเดินดูบ้านชั้นล่าง แล้วก็ขึ้นไปดูชั้นบน รวมถึงห้องนอนของพี่เคด้วย      เรานั่งคุยกันอยู่ในห้องนอนของพี่เค พี่เคนั่งอยู่บนเตียง แต่ฉันนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตรงข้ามเตียง ไม่ได้ปิดประตูห้องแต่อย่างใด (ในใจก็อยากจะให้ปิดอยู่ ^^)      ฉันเหลือบไปเห็นรูปใบหนึ่ง เหมือนว่า พี่เคถ่ายกับใคร แต่คนข้างๆ โดนฉีกหายไป ฉันถาม แต่พี่เคไม่ตอบ แล้วพี่เคก็เดินไปหยิบรูปใบหนึ่ง รูปใบนั้นคือ วันที่ฉันรับปริญญาและถ่ายคู่กับพี่เค ซึ่งฉันเคยส่งรูปใบนี้มาให้พี่เคนานแล้ว แต่พี่เคยังเก็บมันไว้อย่างดี      ฉันดีใจนะ ที่เขายังคงเก็บของที่ฉันให้เอาไว้ เราคุยกันอยู่พักหนึ่ง ฉันเลยเอ่ยปากถามถึงเรื่องที่พี่เคบอกว่ามีอะไรจะบอก      “ไหนว่ามีอะไรจะบอกไง บอกได้รึยังล่ะ” ฉันถาม      “อยากรู้จริงๆ เหรอ” พี่เคถามกลับ      “ก็ใช่น่ะสิ ไม่อยากรู้จะถามเหรอ” ใจก็คิด [อย่ามาหลอกให้เสียวแล้วเลี้ยวกลับนะ อิอิ] จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 4 ต.ค. 49 10:23:45 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แน่ะๆๆ มาต่อเร็วๆเข้า จากคุณ : แมงกุ๊ดจี่สีแพลททินัม - [ 4 ต.ค. 49 10:51:09 ]

ความคิดเห็นที่ 24 <--- ต่อ --->      “พี่เลิกกับแฟนแล้ว”      คำตอบของพี่เค ทำฉันอึ้งอยู่พักใหญ่ ต่างคนต่างเงียบ แล้วฉันก็ทำลายความเงียบนั้น      “เลิกกันตั้งแต่เมื่อไหร่”      “เกือบปีแล้ว”      “แล้วทำไมเพิ่งมาบอก มาบอกอะไรป่านนี้” น้ำเสียงฉันเสียใจอย่างแรง ต้องร้องเพลง ‘มาบอกอะไรป่านนี้ รู้มั๊ยว่านานเท่าไหร่ ที่เธอเคยละเลย ปล่อยใจฉันให้ตาย ตายด้านจนเกินจะรักใคร’      “ก็...พี่อยากจะบอกเหมือนกัน แต่...”      “มาบอกเอาวันนี้แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ มันสายไปแล้วนะ”      ใจฉันตอนนั้น อยากจะลุกขึ้นไปกอด ซบลงที่อกพี่เค แล้วร้องไห้ออกมาดังๆ แต่ฉันไม่กล้า เพราะตั้งแต่คบกับพี่เคมา มือก็ยังไม่เคยได้จับกันเลย (คิดดู คบมาเกือบปีแล้ว ยังไม่ได้จับมือเลย อย่างอื่นเนี่ย เลิกคิดไปเลย) แต่ฉันเลือกที่จะพูดออกมา      “รู้มั๊ยว่า ตอนนี้อยากลุกขึ้นไปนั่งใกล้ๆ ไปกอดพี่ แล้วร้องไห้ออกมา” ฉันบอกพี่เค (พยายามเค้นให้น้ำตามันไหล แต่มันก็ไม่ไหล น้ำตาไม่รักดี)      “พี่ก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน” คำตอบของพี่เค ทำฉันขนลุกไปทั้งตัว ใจก็คิด (เรามา...กันเลยดีกว่ามั๊ย <--- จะบ้าไปแล้ว มีความคิดทุเรศแบบนี้ได้ไง)      เราสองคนไม่มีคำพูดอะไรอีก นั่งมองหน้ากันอยู่สักพัก พี่เคก็ชวนให้ลงข้างล่าง (จะรีบลงไปไหน ยังไม่มีไรเลย ... วัยรุ่นเซ็ง)      พอลงมาข้างล่าง ฉันก็ขอตัวกลับบ้าน ในหัวมีแต่คำพูดวนเวียนอยู่      “พี่เลิกกับแฟนแล้ว...พี่เลิกกับแฟนแล้ว...พี่เลิกกับแฟนแล้ว”      โอย...พอแล้ว ฉันเวียนหัว ในใจฉันก็นึกเสียดาย ทำไมมาบอกวันนี้อ่ะ มาบอกวันนี้แล้วฉันจะแก้ไขอะไรทันเนี่ย...เศร้าใจ จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 4 ต.ค. 49 12:05:55 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตามอ่านอยู่ค่ะ เรื่องสนุกดีนะคะ แอบเห็นใจคุณใสซื่อฯ นะคะ เป็นเรา ถ้ารู้เค้ามีแฟนอยู่แล้ว ก้อคงทำอย่างคุณใสซื่อฯ เหมือนกัน เฮ้ออออออออออออออ จากคุณ : เจ้าหญิงส้ม - [ 4 ต.ค. 49 12:52:42 ]

ความคิดเห็นที่ 26 รีบๆมาอัพ ต่อนะ รออ่านอยู่ ทำไม พี่เคถึงมาบอกเอาตอนนี้อ่ะ ถ้าเราเป็น คุณใสฯ เราก็คงเสียใจมากๆเลยอ่ะ (ร้องเพลงแก้เซ็ง) "มารักทำไมป่านนี้ ตอนที่ที่เธอจะเสียชั้นไป ทั้งๆที่ฉันทุ่มให้หมดใจ แต่เธอกลับทิ้งมัน ...." จากคุณ : *..Dora_Mashi..* - [ 4 ต.ค. 49 13:59:56 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มานั่งรอด้วยคนค่า เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ตะแน๋วกิ๋วกิ้ว - [ 4 ต.ค. 49 14:00:53 ]

ความคิดเห็นที่ 28 <--- ต่อ --->      เราสองคนยังคงคุยกันบ้าง แต่ไม่บ่อย นานๆๆๆๆๆๆๆ ทีแค่นั้นเอง      แล้ววันแต่งงานของฉันก็มาถึง วันนั้นฉันก็คิดนะ พี่เคจะมารึป่าว แล้วพี่เคก็มาจริงๆ มาคนเดียว พี่โอก็มาด้วย แต่ พี่โอน่ะเลิกคิดอะไรกับฉันไปนานแล้ว หนีไปเป็นเสี่ยฟาร์มวัวนมอยู่ปากช่องโน่น (เสียดายอ่ะ T-T)      หลังงานแต่งฉัน พี่เคมาบอกฉันว่า งานแต่งจัดใหญ่ดีนะ ถ้าเป็นพี่คงไม่สามารถ (พี่เค้าพูดว่า คงไม่มีปัญญา) จัดได้ใหญ่แบบนี้      นอกเรื่องนิดนึง เพื่อที่จะบรรยายบรรยากาศในงานแต่งงานฉัน      ฉันแต่งงานกับนักเรียนนายร้อยคนหนึ่ง ซึ่งยศตอนแต่งก็ไม่ใหญ่ไม่โตอะไรมากมาย (ปัจจุบันก็ยังคงเป็นยศนั้นอยู่) งานแต่งของนักเรียนนายร้อย จะมีการรอดซุ้มกระบี่ ซึ่งจะให้นักเรียนนายร้อยรุ่นน้อง 10 คน มาถือกระบี่ และทำเป็นซุ้มให้เจ้าบ่าว-เจ้าสาวเดินรอดไป เพื่อที่จะบอกว่า ได้ต้อนรับสะใภ้ของนายร้อยแล้ว บรรยากาศในงานดูยิ่งใหญ่ มีผู้บังคับบัญชาระดับสูงมาเป็นประธานในพิธีให้ แขกมาร่วมงานกว่า 300 คน เพลงในงานที่เปิด คือ เพลงเธอคนเดียว ของ Acappella 7 ‘ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันได้มาพบเจอกับเธอคนนี้ จึงได้รู้ว่า เธอช่างดูเข้าที เป็นคนดีที่น่าสนใจ.....บลา บลา บลา ...’      วันนั้นน่าจะเป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุด จริงอย่างว่า...วันนั้นฉันมีความสุข แต่อนาคตฉันทุกข์กว่าวันนั้นนี้หลายร้อยเท่า      ฉันแต่งงานได้ 6 เดือน สามีสุดที่รัก (รักจริงป่าวไม่รู้) ก็มีผู้หญิงคนอื่น ฉันกับสามีทะเลาะกันแรงๆ หลายครั้ง ตั้งแต่เกิดเรื่อง ฉันไม่เคยเล่าให้พี่เคฟังเลย เพราะรู้สึกว่าเคยคุยกันไปครั้งนึง พี่เคมีผู้หญิงที่ทำงานมาจีบ และตอบตกลงเป็นแฟนกันไปแล้ว      วันนึง เรามีโอกาสได้คุยกันอีก ฉันเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่เคฟัง พี่เคก็ได้แต่ให้กำลังใจฉัน เพราะเค้าก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ เค้าก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 4 ต.ค. 49 14:44:00 ]

ความคิดเห็นที่ 29 <--- ต่อ --->      ฉันเปลี่ยนที่ทำงานใหม่  ฉันเลยโทรไปคุยกับเขา ความสัมพันธ์ของเราเหมือนจะดำเนินต่อไปด้วยดี เราคุยกันทุกวัน ถ้าฉันไม่โทรไป พี่เคก็จะโทรมา แต่เราจะไม่โทรเข้ามือถือของกันและกัน เพราะแฟนพี่เคจะคอยเช็คตลอด คุยกันได้ไม่ถึงอาทิตย์ ฉันเสียเขาไปเพราะความโง่ของฉันอีกแล้ว      ฉันส่งข้อความเข้ามือถือพี่เคในตอนเช้า ซึ่งฉันคิดว่า พี่เคน่าจะถึงที่ทำงานแล้ว แต่ผิดคลาด พี่เคกำลังขับรถไปทำงาน และแฟนเข้าก็นั่งอยู่ข้างๆ ด้วย แฟนพี่เคบังคับให้พี่เคโทรมาหากับฉัน เสียงของพี่เคแสดงความดุออกมาอย่างชัดเจน      “ต่อไปไม่ต้องโทรมาหาพี่อีก ไม่ต้องส่งข้อความอะไรมาอีกเข้าใจไหม” เสียงดุมากขอบอก      “ทำไมล่ะ แฟนอยู่ด้วยเหรอ” เสียงฉันก็ไม่ค่อยดี      “แฟนพี่ไม่ชอบ และพี่ไม่อยากให้แฟนพี่ไม่สบายใจ เข้าใจมั๊ย”      “พี่ไม่ต้องมาด่า ต่อหน้าแฟนพี่เลยนะ” ฉันเริ่มขึ้นเสียงบ้าง      “อืม ต่อไปไม่ต้องโทรมาละกัน” เสียงพี่เคเริ่มอ่อนลง แล้วก็วางหูไป โดยไม่ฟังฉันด่าตอบ      ฉันเลิกติดต่อกับพี่เคไปสักพัก แต่แล้วก็อดไม่ได้ที่จะโทรหาเขาอีก พี่เคยังคงคุยกับฉันเหมือนปกติ เหมือนไม่เคยโทรมาด่าฉันเลย แต่เราไม่ได้คุยกันบ่อยมาก เพราะส่วนใหญ่พี่เคจะไม่ค่อยรับโทรศัพท์ฉัน      วันนึงฉันนั่งรถเมล์กลับบ้านกับน้องที่ออฟฟิศ ฝนก็ตกลงมามาก ฉันโทรไปหาพี่เค เพื่อที่จะคุย แล้วถามว่าอยู่ไหนแล้ว พี่เคยังไม่ได้กลับบ้าน ฉันเลยแกล้งพูดให้มารับ พี่เคตอบตกลงว่าจะมารับ ฉันดีใจจนบอกไม่ถูก ลงรถเมล์พร้อมน้องที่ออฟฟิศเลย แล้วยอมนั่งรอพี่เคที่ป้ายรถเมล์ ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก      พอรถพี่เคมาจอดตรงหน้า ฉันขึ้นรถพี่เค ทักทายกันตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันนาน แล้วพี่เคก็ถามถึงชีวิตหลังแต่งงานของฉัน อย่างที่เล่าไป มันไม่ได้สดใสอย่างที่คิด คุยกันไปเรื่อยๆ เจอประโยคที่ทำให้ช้ำใจอีกแล้ว จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 4 ต.ค. 49 14:56:29 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มาต่อเร็วๆ นะคะ รออยู่ๆๆๆๆ อ่ะ จากคุณ : ลาเต้ฟองนม - [ 4 ต.ค. 49 15:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาต่อเร็วๆน๊า มีคนรออยู่น๊า จากคุณ : มิกาซ่า (Mikaza_Za) - [ 4 ต.ค. 49 16:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 32 <--- ต่อ --->      “ถ้าพี่ไม่มีแฟนคนนี้ พี่คงจะกลับมาคบกับ...แล้ว” พี่เคพูดออกมาจากใจรึป่าวไม่รู้      คำพูดนี้ ทำให้ฉันคิดนะ ทำไมไม่รอฉันล่ะ ทั้งๆ ที่รู้อยู่ว่า ฉันมีปัญหากับสามี (เลวซะงั้น มั๊ยกรู)      “พรุ่งนี้เช้ามารับที่บ้านหน่อยได้มั๊ย ติดรถไปลงที่ออฟฟิศพี่แล้วเดี๋ยวจะต่อรถไฟฟ้าไปเอง” ฉันร้องขอ      “อืม เดี๋ยวดูก่อนนะว่า จะมีใครติดรถออกมาด้วยรึป่าว เพราะคนข้างบ้านมักจะขอติดรถออกมาด้วย” คำตอบของพี่เค ฉันรู้แล้วล่ะว่า พี่เคไม่สะดวกที่จะมารับฉัน เลยต้องแต่งเรื่องมาโกหกฉัน (คนข้างบ้านอะไรจะสำคัญขนาดนี้)      “โอเค งั้นพรุ่งนี้เช้าโทรมาบอกแล้วกันนะว่า จะมารับหรือป่าว” ฉันให้โอกาสพี่เคได้คิด      รถพี่เคมาส่งฉันที่กลางซอยบ้าน ไม่ได้ไปจอดหน้าบ้านเหมือนเมื่อก่อน      “ขอบคุณค่ะ แล้วพรุ่งนี้โทรมาบอกแล้วกันนะ” ประโยคสุดท้ายที่ฉันพูดกับพี่เคในวันนั้น และพี่เคก็ยิ้มให้ ฉันรู้แล้วล่ะว่า พรุ่งนี้เค้าไม่มารับฉันหรอก แต่ฉันก็ยังอุตส่าห์ตื่นแต่เช้า ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวรอ แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น      “ฮัลโหล”      “อืม ตื่นรึยังล่ะ”      “ตื่นแล้ว เพิ่งแต่งตัวเสร็จ”      “พี่เข้าไปรับไม่ได้นะ ไม่สะดวกน่ะ” เหมือนที่ฉันคิดไว้เลย      “อืม ไม่เป็นไร คิดไว้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้” ฉันตอบไป แต่ในใจผิดหวังอย่างแรง      หลังจากนั้น เราสองคนไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ นานๆๆๆๆ เวลาฉันคิดถึงเขา ฉันก็จะโทรไปหาเขาสักที แต่พี่เคไม่เคยโทรมาหาฉันเลยสักครั้ง ฉันรู้มาว่า แฟนพี่เคย้ายเข้าไปอยู่กับพี่เคแล้ว จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 4 ต.ค. 49 16:45:57 ]

ความคิดเห็นที่ 33 <--- ต่อ --->      ฉันพยายามเขียนไดอารี่ให้เขา เขียนมานานมากแล้วล่ะ ประมาณ 3 ปีเห็นจะได้ ตั้งใจจะให้เป็นของขวัญวันเกิดพี่เค แต่เขียนเท่าไหร่ก็เขียนไม่เสร็จซักที จนวันเกิดพี่เคผ่านไป 3 ปี ก็ยังเขียนไม่เสร็จ (ตั้งใจจะเขียนทุกหน้าของไดอารี่เล่มนั้น)      ในไดอารี่เล่มนั้น เขียนตั้งแต่เราเริ่มรักกัน ทะเลาะกัน จนแยกจากกัน มีทั้งกลอนที่แต่งเอง, กลอนที่ Copy เขามา, เนื้อเพลงที่เข้ากับเรื่องของเรา, ข้อความในเพจที่พี่เคส่งมาหาฉัน รวมถึงความรู้สึกของฉันที่อยากจะให้เขารับรู้ เขียนตั้งแต่ไดอารี่เล่มนั้นยังใหม่อยู่ จนมันเก่าแล้ว      ฉันเปิดไดอารี่เขียนไปทุกหน้า จนถึงกลางๆ เล่ม ฉันก็เจอคำๆ หนึ่งซึ่งพี่เคเขียนมันเอาไว้ (ไดอารี่เล่มนี้เพื่อนฉันให้เป็นของขวัญวันเกิดฉัน แต่ไม่รู้พี่เคแอบเอาไปเขียนตอนไหน) คำๆ นั้นคือ      “รักนะ” ลงชื่อ พี่เค พร้อมวันที่ที่พี่เคเขียน      ฉันเห็นก็รู้สึกดีใจนะ อยากจะเก็บไดอารี่เล่มนี้ไว้ แต่อีกความคิดนึงคือ ฉันอยากจะให้พี่เคคิดถึงความรู้สึกในตอนนั้นว่า พี่เครู้สึกกับฉันยังไง สำหรับฉันความรู้สึกที่มีกับพี่เคก็ยังเหมือนเดิม      ในเมื่อเขียนไดอารี่มา 3 ปีแล้ว และมันก็ไม่ยอมเสร็จซักที ฉันตัดสินใจว่า ปีนี้แหละ จะเสร็จหรือไม่เสร็จก็จะให้แล้ว ใกล้จะถึงวันเกิดพี่เค ฉันโทรไปหาเขา      “วันศุกร์นี้ว่างมั๊ย จะไปหาที่ทำงาน” ฉันนัดกับพี่เคก่อนวันเกิดเขา เพราะวันเกิดเขาตรงกับวันหยุด      “อืม มีอะไรเหรอ”      “จะเอาของไปให้น่ะ ไปหาไม่นานหรอก เอาของให้เสร็จแล้วจะกลับเลย”      “อืม ได้”      “โอเค งั้นวันศุกร์ไปถึงแล้วจะโทรไปหานะ”      ฉันรีบกลับไปเขียนไดอารี่เพิ่ม เพลงตอนนั้นประโยคไหนเข้ากับเรื่องของเราฉันเขียนหมด แล้วมันก็ไม่เสร็จ ฉันเขียนได้ไม่หมดทุกหน้า แต่ก็เกือบจะหมดเล่มเหมือนกัน ฉันเอาไดอารี่เล่มนั้นมาห่อของขวัญอย่างดี เตรียมตัวจะเอาไปให้พี่เคในวันศุกร์ จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 4 ต.ค. 49 16:49:49 ]

ความคิดเห็นที่ 34 <--- ต่อ --->      วันศุกร์ เลิกงานแล้ว ฉันเอาของขวัญนั้นใส่กระเป๋า ออกจากที่ทำงานทันที ขึ้นรถไฟฟ้าไปลงสถานีปลายทาง (พี่เคทำงานอยู่ที่ห้างที่ใหญ่ที่สุดในตอนนี้) เมื่อไปถึงโทรเข้าไปหาพี่เค เรานัดเจอกันชั้นล่าง      พอพี่เคเดินมา ฉันแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ทำไมพี่เคเปลี่ยนไปขนาดนี้ (ไม่ได้เจอกันนานมาก) เปลี่ยนไปยังไงไม่ขอบอกละกัน ฉันหยิบของขวัญออกจากกระเป๋า และยื่นให้พี่เค  พี่เคบอกว่า ขอบใจนะ แล้วเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก แป๊บเดียวจริงๆ เหมือนที่ฉันบอกพี่เคไปว่า เอาของขวัญให้เสร็จแล้วฉันจะกลับ แต่ฉันก็ไม่ลืมกำชับพี่เคว่า      “เอาของขวัญนี้ไว้ที่ออฟฟิศนะ ห้ามเอากลับบ้าน แล้วอ่านที่ออฟฟิศนั่นแหละ” พี่เคเข้าใจความหมายของฉันทันที และเราก็แยกกัน      ฉันโทรไปหาพี่เคอีกหลายครั้ง ถามเรื่องทั่วๆ ไป ถามว่า เมื่อไหร่เขาจะแต่งงาน ทั้งๆ ที่ในใจไม่อยากให้แต่งเลย ฉันถามเขาว่า แฟนคนนี้ดีมั๊ย พี่เคตอบไม่เต็มปากว่า “ก็ดี” (ก็ดีนี่หมายความว่าไงหว่า) รวมทั้งถามถึง ไดอารี่เล่มนั้นด้วย พี่เคบอกว่า อ่านหมดทุกหน้าแล้ว แค่นี้ฉันก็ดีใจแล้วล่ะ      ครั้งล่าสุด ที่ฉันได้คุยกับพี่เค พี่เคได้ไปสร้างบ้านไว้บนเนื้อที่ของแฟนเขาที่ต่างจังหวัด ลงเงินไปเยอะเหมือนกัน ฉันถามเขาว่า      “แล้วเมื่อไหร่จะแต่ง “      “รอให้บ้านเสร็จก่อน”      “ไปสร้างบ้านไว้บนเนื้อที่ของเขาแล้วไม่ได้แต่งจะทำยังไง”      “ก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่ลงเงินไปกับบ้านเยอะจนแทบจะไม่เหลือแล้ว ถ้าพ่อแม่ของแฟนพี่เรียกสินสอดพี่เยอะ พี่ก็อาจจะดูก่อน ตอนนี้ก็ดูๆ เขาอยู่”      ฉันไม่ค่อยเข้าใจกับคำพูดของพี่เคสักเท่าไหร่ แต่มันอาจจะหมายถึง ความไม่แน่นอนของความสัมพันธ์ของเขาทั้งคู่ก็เป็นได้ (ฉันคิดเข้าข้างตัวเองอีกแล้ว)      ตอนนี้พี่เคย้ายที่ทำงานแล้ว ไปทำงานอยู่สนามบินแห่งใหม่ ซึ่งไกลจากบ้านที่อยู่ปัจจุบันมาก ฉันถามพี่เคว่า      “ย้ายไปทำงานไกลขนาดนั้น แล้วแฟนพี่ทำยังไง” (แฟนพี่เคยังคงทำงานอยู่ที่ห้างเดิม)      “ก็แยกกันอยู่ พี่ไปอยู่บ้านที่สร้างไว้ ส่วนเขาก็อยู่ที่บ้านพี่หลังเดิม”      “แล้วจะอยู่ได้เหรอ”      “ไม่รู้สิ ก็ต้องทำงานนี่ ทำไงได้”      หลังจากพี่เคไปทำงานที่สนามบินนั้นแล้ว ฉันก็ไม่เคยได้คุยกับพี่เคอีกเลย พยายามโทรไปหา แต่พี่เคก็ไม่ยอมรับสาย และไม่ยอมโทรกลับด้วย ฉันแค่อยากรู้สารทุกข์สุขดิบเค้าเฉยๆ แค่นั้นเอง      ฉันจะรอวันที่พี่เคเชิญฉันไปงานแต่งงานของเค้า หวังว่าเค้าจะเชิญฉันนะ และถ้ามีโอกาสฉันอยากจะบอกเค้าว่า                    “ฉันยังรักและหวังดีกับเขาเสมอไม่เคยเปลี่ยนแปลง”                     “ความปวดร้าวครั้งนี้ ฉันยินดีจะรับ ยอมเป็นคนที่เสียใจ                      ในเมื่อความบังเอิญทำให้เธอเจอเขา ฉันจะห้ามอย่างไร                      ผิดที่ฉัน ไม่ใช่เธอ ที่มันบังเอิญรักเธอมากเกินไป                                     รักจนมันยอมเจ็บ”                 < -------------------------- The End --------------------------- > จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 4 ต.ค. 49 16:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 35 แย่ละโดนหลอกให้เข้ามาอ่าน.. โดนมากๆ เรื่องก้อคล้ายที่เจออยู่ ทำไงดีล่ะเนี้ยย เครียดๆๆๆ เลยอ่า จากคุณ : วิดวะคอมA - [ 4 ต.ค. 49 16:57:09 A:168.120.31.15 X: TicketID:129005 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เข้าใจค่ะ ความรักสมัยวัยรุ่นมักฝังใจ เราก็เป็น เเต่ทำไรไม่ได้เเล้ว ต้องเดินหน้าเเละทำพรุ่งนี้ให้ดีที่สุด ขอบคุณมากสำหรับเรื่องราวนะคะ จากคุณ : bijna - [ 4 ต.ค. 49 17:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เดินหน้าต่อไปนะคะ คิดซะว่า เรากับเค้าไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน เฮ่อ! คิดถึงเรื่องตัวเองแล้วก็เศร้า จากคุณ : *..Dora_Mashi..* - [ 4 ต.ค. 49 18:08:13 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อิอิอิ  รักครั้งแรกน่ะค่ะ  ไม่มีสาวไหนลืมรักครั้งแรกได้หรอก ...หนุ่ม ๆ อ่านแล้วไม่ต้องคิดมาก คุณเองก็ไม่ลืมรักครั้งแรกเหมือนกันใช่ไม๊ล่ะ จากคุณ : อาร์ทู - [ 4 ต.ค. 49 18:20:25 ]

ความคิดเห็นที่ 39 โธ่ จบซะแล้ววววว เป็นกำลังใจให้นะครับ ถึงคุณจะลืมรักครั้งแรกไม่ลง แต่อย่าลืมว่าชีวิตต้องก้าวต่อไปนะครับ จากคุณ : แมงกุ๊ดจี่สีแพลททินัม - [ 4 ต.ค. 49 20:00:01 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นกำลังใจให้นะคะ เราว่าเก็บเอาไว้ให้มันป็นความทรงจำสีจางๆดีกว่านะคะ อย่าพยายามไปรื้อฟื้นมาขึ้นมาอีกเลยต่างคนก็ต่างมีทางต้องไป T_T จากคุณ : Mikaza_Za (Mikaza_Za) - [ 5 ต.ค. 49 10:40:42 ]

ความคิดเห็นที่ 41 รักครั้งแรก..ตอนนี้กลายมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไปแล้ว.. เห็นมั้ยล่ะคะ..ว่าเราสามารถปรับเปลี่ยนความสัมพันธ์ จากเดิม ให้ไปอยู่ในรูปแบบที่มันไม่โหดร้าย (มากนัก) ได้ แต่ก็อย่างว่าล่ะค่ะ..คงไม่มีใครโชคดีแบบนี้ทุกคน เอาเป็นว่า เป็นกำลังใจให้ทุกๆ คนผ่านช่วงเวลานั้นมาให้ได้นะคะ จากคุณ : ลาเต้ฟองนม - [ 5 ต.ค. 49 10:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 42 จบซะแล้ว อยากให้จขกท.เดินไปข้างหน้านะคะ สำหรับพี่เค คงต้องปล่อยเขาไป (กับ ญ อื่น) ปล.อย่าเชื่อคำพูดของเขาเวลาที่พูดถึงแฟนเขานักเลยค่ะ ปกติผู้ชายเค้าไม่ชอบพูดเรื่องผู้หญิงหรอกค่ะ จากคุณ : เจ้าหญิงส้ม - [ 5 ต.ค. 49 14:05:21 ]

ความคิดเห็นที่ 43 รักเดียวใจเดียวดีกว่านะคะ ยิ่งมีสามีแล้วก็ดูแลเอาใจใส่เค้าให้มาก ๆ จะดีกว่าคะ ถ้าเราเอาใจใส่เค้า เค้าก็จะมองเห็นเราเองคะ ถ้าไปกันไม่ได้ก็เลิกหรือหาทางแก้ปัญหาไป คบเป็นคน ๆ ไปดีกว่าคะ ส่วนพี่เคนั่นนะ อย่าไปสนใจเลยคะ มองไปข้างหน้าคะ จากคุณ : มูมู่น้อยลงแดง - [ 6 ต.ค. 49 14:43:53 A:220.233.167.24 X: TicketID:126567 ]

ความคิดเห็นที่ 44 หง่ะ ดีจัง มีความรักที่ยิ่งใหญ่ รักแค้นฝั่งหุ่น เอ้ย รักแท้ยืนนาน อิจฉาจัง ทำงัยจะมีคนมาหั้ยNongNoteรักได้มากมายขนาดนี้มั่ง ถ้ามีอะไรอับเดท ก้อเขียนมาเล่าสู่กันฟังนะ เปงกะลังจัยหั้ย จากคุณ : NongNote - [ 6 ต.ค. 49 16:09:08 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เป็นกำลังใจให้ค่ะ อ่านจบแล้วพูดไม่ออกเลย จากคุณ : nunoona - [ 11 ต.ค. 49 14:51:46 ]