ความคิดเห็นที่ 1 “ป๊า หางานให้หน่อยสิ ที่กระทรวงเค้ารับคนทำงานบ้างป่าว เป็น Part Time ช่วงปิดเทอมน่ะ” ฉันถาม “เดี๋ยวถามหัวหน้าให้” พ่อตอบ หลายวันต่อมา “ยังอยากจะทำงานอยู่ป่าว ตอนนี้เค้ามีโครงการสวัสดิการปืนข้าราชการ ในกระทรวงน่ะ คุยกับหัวหน้าไว้ให้แล้ว ถ้าจะทำเดี๋ยวจะพาเข้าไปคุย” “ทำสิป๊า แล้วเค้าให้เงินเดือนเท่าไหร่อ่ะ” ฉันถามด้วยความที่อยากได้เงินเดือน “ก็ลองเข้าไปคุยดู” พ่อตอบ      พอได้ไปเจอหัวหน้า เค้าก็เรียกคนรับผิดชอบมาคุยด้วย “จะทำนานแค่ไหน” หัวหน้าถาม “ก็ช่วงปิดเทอมน่ะค่ะ” ฉันตอบเค้าไปในใจก็คิดว่า เค้าจะให้เราทำไหมเนี่ย “เงินเดือน 2,500 บาท นะ จะทำมั๊ย” หัวหน้าถามมา หันไปมองหน้าพ่อนิดนึง ก่อนจะตอบว่า “ทำค่ะ” “งั้นมาเริ่มงานได้เลยนะ” หัวหน้าตอบพร้อมอธิบายงานให้ฟัง      วันเริ่มงานวันแรก รีบมาแต่เช้าเลย ให้พ่อมาส่งที่กระทรวง แต่ก็ยังเข้าไม่ได้ ยังไม่มีใครมาทำงานต้องรอให้มีคนมาเปิดประตูให้พอมีคนมาก็แนะนำคนทำงานทั้งหมดให้รู้จัก ทุกคนล้วนแต่เป็นรุ่นพี่ทั้งสิ้น ก็แน่ละตอนนั้นฉันยังไม่ทำบัตรประชาชนเลยนี่นา      งานฉันก็ไม่มีอะไรมาก แค่ป้อนข้อมูลคนที่ซื้อปืนลงคอมพิวเตอร์แค่นั้นเอง แล้ววันที่งานหนักก็มาถึง วันจ่ายปืน      วันจ่ายปืนฉันต้องไปถึง กรมสรรพาวุธ กรมตำรวจ 7 โมงเช้า พ่อมาส่งที่กระทรวง แล้วก็นั่งรถคนในกระทรวงไปทำงาน พอไปถึง โอ้โห ทำไมคนเยอะอย่างนี้เนี่ย นั่งจ่ายปืนตั้งแต่เช้า ถึง มืดเลย เหนื่อยมากๆ แต่ก็คุ้มนะ เพราะหัวหน้าจ่ายค่าแรงเยอะเหมือนกัน (ฉันได้ครึ่งนึงของผู้ใหญ่ แต่ทำงานเท่ากันเลย)      งานก็จะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ พอปืนเข้ามาก็ไปจ่ายปืนในวันเสาร์-อาทิตย์      แล้ววันนึงฉันก็ได้เจอเธอ ตอนนั้นเธอเป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจ หัวเกรียนมาเลย แต่ฉันไม่ได้สนใจ “พี่ฟ้า (ชื่อสมมติ) พี่คนนั้นเค้าชอบอ่ะ” น้องนุ้ก ลูกของพี่คนนึงเดินมาคุยด้วย “ใครอ่ะ” ฉันถามด้วยความไม่ใส่ใจ เท่าไหร่ “คนนั้นไง อยู่ข้างนอกอ่ะ” น้องนุ้ก พยายามอธิบาย “ช่างเค้าเถอะ” ฉันก็ยังคงไม่สนใจ “นี่เธอ ใส่รองเท้าอะไรมาเนี่ย” พี่ตุ๊กเอ่ยทัก ทุกคนในห้องต่างพากันมองดูรองเท้าบูธคู่สูงคู่หนึ่งที่เธอใส่มา “พี่ แพงนะพี่ สวยด้วย” เธออวด ฉันชักสงสัยเลยไปดูบ้าง โห รองเท้าอะไรเนี่ย ประหลาดชะมัด “นี่ ตาบุญเพิ่ม เธอใส่รองเท้าคู่นี้ไม่มีใครทักเลยเหรอ” พี่ตุ๊กยังซักต่อ      พอเราได้ยินชื่อเธอเท่านั้นแหละ ขำมากๆ คนอะไรชื่อเช้ย เชย นี่แหละคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันกับเธอได้รู้จักกัน จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 13 ต.ค. 49 11:56:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ฉันทำงานได้เงินเดือน เดือนแรกก็เอาไปซื้อเพจ (ตอนนั้นฮิตมากๆ) แต่ไม่อยากให้พ่อรู้กลัวโดนด่า เลยแอบไว้ และก็ยังคงไปทำงานตามปกติ และวันจ่ายปืนก็มาถึงอีก ครั้งนี้เธอมารับปืนที่จองเอาไว้ด้วย ทั้งของเธอและเพื่อนๆ ร่วมรุ่น      ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำ พอออกมาก็เจอเธอยืนส่องกระจกแต่งเครื่องแบบอยู่ “ช่วยจัดเนกไทท์ข้างหลังให้หน่อยได้มั๊ย” เธอถือโอกาสใช้ ฉันก็ใจดีช่วยเธอจัดให้ ในใจก็นึก เหมือนเป็นแฟนกันเลยว่ะ      เธอแต่งเครื่องแบบเตรียมจะกลับเข้าโรงเรียน ดูดีเหมือนกันนะคนในเครื่องแบบเนี่ย แต่...ฉันไม่ชอบตำรวจ “ถ้าประกอบปืนยาวได้ จะไปส่งที่บ้านนะ” เธอท้าฉัน โดยไม่รู้เลยว่าพี่ในกรมสรรพาวุธเพิ่งสอนฉันประกอบเมื่อเช้านี้เอง “จริงๆ นะ ถ้าประกอบได้ต้องไปส่งนะ” ฉันรับคำท้า ด้วยความที่ไม่อยากนั่งรถเมล์กลับบ้าน แล้วฉันก็ทำได้      เธอเลยต้องนั่งแท๊กซี่ไปส่งฉันที่บ้าน แต่วันนั้นฉันมีผู้ชายที่ตอนนั้นกำลังคบอยู่มารับพอดี เธอเลยพาฉันไปส่งที่หน้าปากซอยแทน และฉันกับพี่...ก็ยืนส่งเธอที่ป้ายรถเมล์ ในใจก็คิด จะกลับถูกป่าววะเนี่ย      แล้วเธอก็มาให้เจอที่กรมสรรพาวุธในวันจ่ายปืนอีกบ่อยๆ      ครั้งนึง เธอเดินจูงมือผู้หญิงคนนึงมาเดินให้ฉันเห็น  และแนะนำว่าผู้หญิงคนนั้นน่ะ แฟนเธอ        ใจฉันตอนนั้นรู้สึกยังไงบอกไม่ถูก จะบอกว่า หึง ก็อาจจะใช่มั๊ง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้      หลังจากนั้น เราก็ติดต่อกันน้อยลง จนห่างกันไปในที่สุด      ฉันใช้ชีวิตของฉันไปเรื่อยๆ สอบเทียบ ม.6 เข้ามหาลัย และแล้วอยู่ๆ เธอก็โทรมา “ฟ้ารึป่าว วันนี้ว่างมั๊ย อยากไปไหนรึป่าว” เธอโทรมาชวนฉันออกไปข้างนอก “ใครล่ะเนี่ย” ฉันถาม “พี่เป้” เธอตอบ "จำเบอร์ได้ยังไง" "ก็เบอร์มันจำง่ายนี่นา" “อืม...ก็ว่างๆ อยู่ พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้าน เบื่อๆ เหมือนกัน ว่าจะออกไปซื้อเสื้อผ้าที่ฟิวเจอร์น่ะ” “งั้นเดี๋ยว 4 โมงเข้าไปรับที่บ้านนะ” “ก็ได้”      พ่อกับแม่กลับจากทำงานที่กระทรวง ฉันก็บอกไปว่า เธอจะมารับออกไปข้างนอก พ่อกับแม่ฉันงงเลย ว่าทำไมมาติดต่อกันได้อีก      4 โมงเย็น เธอก็มารับฉันที่บ้าน ตอนนั้นเธอขับรถสีดำ ยี่ห้อไรหว่า....(ไม่ค่อยสันทัด บวกกับ จำไม่ได้) พอออกมาถนนใหญ่ เธอก็แวะปั๊มไปเข้าห้องน้ำ ฉันนึกในใจว่า ทำไมเมื่อกี๊ไม่เข้าที่บ้านวะ ขับไปเรื่อยๆ จนถึงฟิวเจอร์ ฉันเลือกซื้อเสื้อผ้าจนได้ที่ถูกใจอยู่ประมาณ 4-5 ตัว ฉันเลือกที่จะซื้อทั้งหมด ราคาประมาณ 500 บาท เธอดันใจดีจะออกเงินให้ฉัน แต่พอจ่ายแล้วเงินก็หมดกระเป๋าเลย ต้องไปกดเงินอีก เฮ้อ...เงินเดือนตำรวจก็น้อยยังงี้แหละ      ซื้อของเสร็จก็กลับบ้าน เธอมากินข้าวเย็นที่บ้านฉัน หลังจากนั้นเธอก็มาบ้านฉันทุกวัน พอตกเย็นก็รีบมาที่บ้านฉัน พ่อฉันก็ใจดีทำกับข้าวให้เธอกินทุกวัน แต่มีอยู่อย่างนึงที่เธอไม่ชอบกิน แต่ก็ฝืนกิน คือ ข้าวเหนียวทุเรียน จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 13 ต.ค. 49 12:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เปิดเทอมแล้ว ฉันไปเรียนตามปกติ แต่พอเลิกเรียนฉันก็ขับรถไปหาเธอที่ทำงาน ไปวันแรกนะ ฉันขับรถไปไม่ถูก ต้องให้พี่หมูขับรถนำให้แล้วฉันก็ขับตามไป เกรงใจเค้ามากเลย แต่ก็ยังอยากไป      ถ้าฉันไม่ไปหาเธอ เธอก็จะมาหาฉัน มานั่งรอฉันที่มหา’ลัย รอฉันเลิกเรียน และรับกลับบ้านพร้อมกัน มากินข้าวเย็นที่บ้านฉันทุกวัน อยู่ที่บ้านฉันจนดึก ร้องเพลงคาราโอเกะด้วยกัน จนบางครั้งพ่อฉันต้องลงมาไล่ให้เธอกลับบ้าน      วันนึงตอนฉันกำลังเรียนอยู่และเธอนั่งรอฉันอยู่ข้างล่าง จูนโทรเข้ามือถือของฉัน และถามว่าฉันเป็นใคร เรียนที่ไหน ขับรถอะไร พอฉันบอกไป จูนก็บอกว่า มิน่าล่ะ เธอถึงมาจีบฉัน แต่ฉันไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดของเขาเลย      ฉันออกไปเที่ยวกับเพื่อนเก่าตอนมัธยม เธอก็จะโทรมาตามให้กลับ จนฉันปิดเครื่องหนีเธอเลย พอกลับมาเธอโกรธมาก ถามว่า ทำไมไม่เปิดเครื่อง ฉันเลยโกหกไปว่า นั่งทับปุ่มโทรศัพท์มันเลยปิดเครื่อง แต่เธอก็คงไม่เชื่อฉันหรอก      วันเกิดพ่อฉัน เธอมางานเลี้ยงด้วย ตอนที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ เพจก็เธอก็ดังขึ้น “ไปเชียงใหม่รึยัง เห็นบอกว่าไปแล้วจะโทรมาบอกไง” เป็นข้อความที่ส่งมาจากจูน ตอนนั้นฉันโมโหมาก ขอเลิกคบกับเธอทันที และไม่ยอมพูดกับเธออีก แต่เธอก็ไม่ยอม ระหว่างทางกลับบ้าน เธอจับมือฉัน และพูดว่าเธอไม่ได้ติดต่อไปหาจูนเลย แล้วเธอก็เอามือฉันไปจูบ      เราทะเลาะกันอีกบ่อยๆ ครั้งนึง เธอมาหาฉันที่บ้าน วันนั้นฉันโกรธอะไรเธอไม่รู้ เธอง้อฉันแล้วฉันไม่ยอม เธอเลยจูบฉันที่หน้าผาก แล้วเธอก็กลับไป จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 13 ต.ค. 49 12:09:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บ้านฉันที่ตึกโดนขโมยขึ้น พ่อฉันเลยให้เธอมานอนที่บ้าน แต่คนละหลังกับที่ฉันนอน ทำให้เราอยู่ใกล้กันมากขึ้น      แม่ฉันเรียกเราสองคนไปคุย ฉันนอนอยู่บนตักเธอ และแม่ถามว่า เธอรักฉันจริงเหรอ เธอหอมแก้มฉันต่อหน้าแม่ และบอกว่า รักฉันมาก และจะดูแลฉันตลอดไป      ฉันคิดว่า พ่อฉันคงรู้เรื่องจากแม่ เลยบอกให้เราหมั้นกันเอาไว้ก่อน เธอนัดพ่อแม่เธอ และอามาคุยเรื่องขอหมั้น พ่อฉันเป็นคนเลือกแหวนหมั้นให้ และได้กำหนดวันหมั้นแล้ว      ครั้งนึง ครอบครัวฉันไปเที่ยวพัทยา และเธอก็ไปด้วย ขับรถไป 2 คัน พ่อฉันขับคันนึง และเธอขับอีกคันนึง แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น พ่อกับแม่ฉันทะเลาะกัน (เรื่องนี้มันเกิดมานานแล้ว แต่ไม่รุนแรงเท่าครั้งนี้) แล้วพ่อฉันก็ขับรถกลับกรุงเทพไปคนเดียว ทิ้งให้อยู่กันที่พัทยาอีก 7 คน กับรถอีก 1 คัน      พอกลับมาถึงกรุงเทพ พ่อกับแม่ฉันทะเลาะกันหนักมาก เธอกลับไปที่ตึก แล้วรอโทรศัพท์ฉัน พ่อฉันจะขับรถออกไปที่ตึก ฉันเลยโทรบอกให้เธอรีบเก็บของออกมาจากตึก แล้วรอพ่อฉันออกไป เธอก็เข้ามาอยู่ที่บ้านฉันตั้งแต่วันนั้น จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 13 ต.ค. 49 12:15:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ...      หลังจาก พ่อกับแม่ฉันแยกกันอยู่ไม่นาน เธอก็พาแม่และฉันกับน้องๆ ไปเที่ยวเชียงใหม่ อยู่ที่เชียงใหม่หลายวันมาก แต่ไปแบบไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ เราไปเที่ยวน้ำตกด้วยกัน และสาบานต่อกันว่า “เราจะไม่นอกใจกันและกัน ถ้าใครนอกใจขอให้ไม่เจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานอีกตลอดชีวิต”      แล้ววันหมั้นก็มาถึง 14 พ.ย. 254... ไม่มีพ่อของฉันมาร่วมงาน ฉันหมั้นกับเธอตอนฉันอายุ 18 ปี เท่านั้นเอง ด้วยความที่พ่อฉันอยากให้เราหมั้นกันไว้ก่อน ฉันน่าจะคิดนะว่ามันเร็วไป อายุยังน้อยอยู่เลยทำไมรีบหมั้น หลังจากหมั้นกันเรียบร้อย เธอก็อยู่กับฉันตลอด เราทะเลาะกันบ่อยๆ ขอถอนหมั้นกันหลายครั้ง แต่เธอก็ไม่ยอมเลิกกับฉัน ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน      เธอยังคงเสมอต้นเสมอปลาย เช้าไปส่งฉันที่มหา’ลัย และรับฉันกลับบ้าน เธอไม่เคยกลับบ้านดึก ผิดเวลา ถ้าไปต่างจังหวัดเธอจะโทรมาหาฉันตลอด จนฉันรู้สึกว่า เธอไม่ได้ห่างฉันไปไหน จนฉันเรียนจบมหา’ลัย      ฉันได้ทำงาน โดยคำแนะนำจากคนข้างบ้าน งานที่ฉันทำค่อนข้างน่าเบื่อ ที่ทำงานดูไม่มั่นคง อยู่แถวๆ จอมทอง ฉันขับรถไปทำงานเอง วันนึงฉันเบื่อๆ เลยโทรไปหาเพื่อน เพื่อนเลยชวนไปกินข้าว ฉันไม่ได้โทรบอกเธอว่าฉันจะไปไหน และแบตโทรศัพท์ของฉันก็หมด เธอเป็นห่วงฉันมาก ขับรถออกมาตามที่ทำงาน แม่บอกว่า เธอขับรถออกมาและก็ร้องไห้ใหญ่เลย ปากก็พูดว่า จะไม่ให้เอ๋ไปทำงานอีกแล้ว แล้วก็ร้องไห้ ฉันได้ยินแม่เล่าอย่างนั้น สงสารเธอมากเลย ใจก็คิดว่า ต่อไปจะไม่หนีไปเที่ยวอีกแล้ว      ฉันย้ายที่ทำงาน ไปทำงานที่เดียวกับเพื่อน ฉันเป็นเซลล์ต้องย้ายที่บ่อยๆ ทำให้ไม่ค่อยมีเวลา เพราะต้องกลับบ้านดึก ช่วงนั้นเราไม่ค่อยจะได้ทะเลาะกัน ฉันทำงานได้ 2 ปี แม่ก็บอกให้เราก็แต่งงานกัน ตอนนั้นฉันยังไม่อยากแต่ง เพราะรู้สึกว่ามันยังเร็วเกินไป อายุฉันตอนนั้นก็เพิ่งจะ 22 ปีเอง แต่แม่บอกให้แต่งก็แต่ง จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 13 ต.ค. 49 12:19:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ...      ฉันไปจอง Package ถ่ายรูปไว้ ที่แถวๆ ทองหล่อ และเลือกสถานที่ถ่ายข้างนอกเป็นสวนหลวง ร.9 Studio ทำ CD Presentation ให้เราสองคนด้วย ฉันเลือกเพลง เธอคนเดียว ของ Acappella7 "ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันได้มาพบเจอกับเธอคนนี้ จึงได้รู้ว่าเธอช่างดูเข้าทีเป็นคนดีน่าสนใจ พยายามพูดคุยหาทางชิดใกล้ ใช่เธอมั้ยคนที่ฉันต้องการ มาวันนี้ฉันรู้ คนที่ฉันตามหามาแสนนาน คนคนนั้นก็คือเธอ และฉันจะมีแต่เธอคนเดียวเท่านั้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน และฉันจะมีแต่เธอคนเดียวที่อยู่ในหัวใจ จะไม่มีใครนอกจากเธอ เธอคงยังไม่รู้ตัวว่าทำให้ใจของฉันหวั่นไหว เพียงแค่เธอยิ้มมาประสานสายตา ยิ่งทำให้ประทับใจ พยายามพูดคุยหาทางชิดใกล้ ใช่เธอมั้ยคนที่ฉันต้องการ มาวันนี้ฉันรู้ คนที่ฉันตามหามาแสนนาน คนคนนั้นก็คือเธอ และฉันจะมีแต่เธอคนเดียวเท่านั้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน และฉันจะมีแต่เธอคนเดียวที่อยู่ในหัวใจ จะไม่มีใครนอกจากเธอ เพราะฉันจะมีแต่เธอคนเดียวเท่านั้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เพราะฉันจะมีแต่เธอคนเดียวที่อยู่ในหัวใจ จะไม่มีใครคนไหนนอกจากเธอ จริงๆ"       ที่ฉันเลือกเพลงนี้ เพราะฉันคิดว่า ฉันเลือกเธอแล้วและฉันจะมีเธอคนเดียวเท่านั้น เพราะตั้งแต่ฉันคบกับเธอมาฉันก็ไม่เคยมีคนอื่นอีกเลย มีเธอคนเดียวมาตลอด      เราถ่ายรูปกันไปเยอะมากๆ รวมๆ แล้วเกือบร้อยแน่ะ ฉันเหมาหมดเลย ได้ภาพใหญ่มา 2 ใบ อัลบั้มรูปนี้ใหญ่มาก พอจ่ายตังค์อึ้งเลย เกือบแสนแน่ะ      แล้วเธอก็ไปบวชที่สระบุรี ตั้ง 15 วันแน่ะ ฉันก็ทำงานต่อไป แต่ฉันจะพยายามหาเรื่องโดดงานเพื่อจะขับรถไปหาเธอที่วัดตลอด ไปมันเกือบทุกวัน ออกจากที่ทำงานก็ขึ้นทางด่วนไปเลย แป๊บเดียว ก็ถึงวัดแล้ว ฉันกลัวมากเลยนะ เพราะตอนเธอบวชเธอเปลี่ยนไปมากเลย กลัวบวชแล้วจะไม่ยอมสึกอ่ะ      ฉันก็ยังไม่พอใจ แอบไปจอง Package ถ่ายรูปอีก Studio นึงเอาไว้ตอนเธอบวช อิอิ ^_____^      ตอนเธอบวชฉันทะเลาะกับน้อง มันตีฉันจนเขียวไปทั้งตัวเลย ฉันนึกในใจว่า ถ้าเธออยู่มันก็ไม่กล้าทำฉันหรอก ฉันไปทำงานในตอนเช้าและบอกคนที่ทำงานว่า ป่วย เพื่อลางานขับรถไปสระบุรีหาเธอที่วัด ไปหาเธอก็เอาแผลที่น้องตีให้เธอดู แต่เธอไม่สนใจฉันเลย ฉันเสียใจมากนึกว่าเธอจะเจ็บใจแทนฉัน แต่เธอไม่...แม้แต่จะมอง (ลืมไปว่าเธอบวชอยู่)      พอเธอสึก เธอกลับมาอยู่กับฉันเหมือนเดิม เราไปถ่ายรูปด้วยกันอีก Studio นึง เธอก็บ่นฉันว่า ถ่ายแล้วถ่ายอีก เธอไม่รู้หรอกว่าฉันเพิ่งได้ค่าคอมมา 6 หมื่นกว่าบาทตอนงานมอเตอร์โชว์ แต่มันหมดไปกับรูปหมดแล้ว ฉันอยากให้เธอมีความสุข เพราะเห็นตอนถ่ายรูปที่แรก เธอบอกว่าเธอชอบและสนุกดี      ตอนฉันสั่งพิมพ์การ์ด เลือกของชำร่วย เธอก็ไม่ช่วยฉันออกความคิดเห็นเลย การ์ดฉันก็พิมพ์เอง แจกเอง (ฉันน่าจะคิดได้ตั้งแต่วันนั้นแล้วว่า เธอคงไม่อยากแต่งกับฉันหรอก)     แล้วฉันก็ลาออกจากงานเพื่อมาแต่งงานกับเธอ ฉันเพิ่งรู้ว่า เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดมาก ฉันไม่น่าลาออกจากงานเลย      วันแต่งงาน มาถึง 8 ธ.ค. 2545 (8/12/2002 ฉันบอกเธอว่า ฉันชอบปีนี้ เลขมันสวยดี) งานเราจัดขึ้นที่ โรงแรมแกรนด์ไฮแอท เอราวัณ ซึ่งเธอเป็นคนเลือก เธอบอกว่า โรงแรมนี้เก่าแก่ดี เธอชอบ ฉันตามใจเธอโดยที่ไม่ได้เลือกโรงแรมอื่นอีก ประธานในพิธีของเราคือ นายตำรวจใหญ่ท่านหนึ่ง และมีแขกมาร่วมงานของเรามากมาย คืนนั้น เราสองคนค้างคืนที่โรงแรม และปล่อยให้มีลูกเลยในคืนนั้น      หลังจากงานแต่งงานของเรา เธอพาฉันไปเที่ยวทุ่งทานตะวัน ไปกระโดดหอ สนุกมาก มีความสุขจัง      เธอพาแม่ฉันไปสวดมนต์แถวรังสิต และฉันก็ไปด้วย วันนั้น ฉันตัวร้อนมาก ไข้ขึ้นสูง ดูเธอห่วงฉันมากมาย แม่ถามว่า ท้องรึป่าว ฉันยังไม่แน่ใจ พอกลับถึงบ้าน ฉันเลยเอาอุปกรณ์มา Test อีกครั้ง เพราะก่อนหน้านี้ Test ไปหลายครั้งแล้วก็ไม่มี แต่คราวนี้ “ฉันท้อง”      ฉันรีบโทรไปบอกเธอทันทีที่รู้ว่าท้อง แต่ดูเธอไม่ตื่นเต้นดีใจ เหมือนคนอื่นๆ ที่เขากำลังจะเป็นพ่อคน เธอมักพูดอยู่เสมอว่า เธอไม่อยากมีลูก แต่เธอก็ยังพาฉันไปตรวจทุกครั้งที่หมอนัด พาฉันไปโรงพยาบาลก่อนไปทำงาน พอกลางคืน เธอก็จะนอนกอดฉันและบอกให้ฉันนอนด้านใน เพื่อที่จะไม่โดนแอร์ จับมือฉันไว้ตลอดเวลา ซึ่งก่อนเราแต่งงานกันเธอก็มักจะนอนจับมือฉันไว้อยู่แล้ว เธอกลับจากทำงานมาเธอจะมาจับท้องฉัน คุยกับลูกในท้องตลอด ดูว่าลูกดิ้นมั๊ย ช่วงเวลานั้น ฉันรู้สึกดีมากๆ มีความสุขที่สุดเลย จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 13 ต.ค. 49 12:48:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ...      ต่อมา เธอก็ไปเป็นนายตำรวจติดตามให้นาย ต้องกลับบ้านดึกประจำ แต่เธอก็จะโทรมาหาฉันตลอดว่า บอกว่าเธออยู่ที่ไหน กำลังจะกลับบ้านรึยัง และที่สำคัญ เธอไม่เคยไม่กลับบ้านเลย เธอจะกลับบ้านทุกวัน      แล้วคุณนายก็ส่งเธอเข้าโรงเรียนสารวัตร เธอไม่รู้หรอกว่า แม่ฉันไปขอร้องเขาวันละหลายร้อยรอบ คุณนายบอกแต่ว่า วันสุดท้ายแล้ว มาบอกตอนนี้ไม่ทันแล้ว แต่ก็ทนคำตื้อไม่ไหว แต่เธอคิดแต่ว่า นายของเธอ เป็นคนเดินเรื่องให้เธอ ก็แล้วแต่เธอจะคิดละกัน      ทีแรกเธอได้เข้าโรงเรียนสารวัตรที่นครปฐม แต่เธอไม่เอา ขอแลกไปเรียนที่ชลบุรีเพราะเพื่อนเธอเรียนเยอะ ตอนแรกๆ ที่เธอไปเรียน ก่อนออกจากบ้านเธอจะหอมแก้มฉัน และเธอจะรีบกลับบ้านตลอด วันไหนโดดเรียนได้เธอก็จะไม่ไป จะอยู่บ้านกับฉัน ไปเรียนเช้า เที่ยงๆ เธอก็จะรีบกลับมาหาฉันแล้ว แต่พอไปเรียนได้แค่เดือนเดียวเท่านั้น เธอก็เปลี่ยนไป      เธอบอกว่า เพื่อนเธอพูดว่า เมียท้องห้ามยุ่งนะ เดี๋ยวจะเป็นอันตรายต่อลูกในท้อง เป็นคำกล่าวอ้างของเธอเพื่อจะเลี่ยงไม่มีอะไรกับฉัน      เธอเริ่มจะกลับบ้านเย็นลง บางวันก็มืด พอถามเธอก็บอกว่า เรียน ไปกินข้าวกับเพื่อน ยิ่งพอใกล้จะจบหลักสูตร เธอก็บอกว่า จะไม่กลับบ้าน มีงานเลี้ยงจบหลักสูตร ฉันก็เชื่อ แต่ถามเธอว่าไปนอนกับใคร เธอบอกว่านอนกับเพื่อน วันนั้นเธอแต่งตัวดูดีมาก จากที่เธอไม่เคยดูแลตัวเองเลย ฉันเริ่มสงสัย รุ่งขึ้น ฉันโทรหาเธอไม่ได้ เลยโทรเข้าเครื่องเพื่อนเธอ เพื่อนเธอบอกว่า เธอไม่ได้มานอนด้วย เธอโกหกฉัน       ฉันโทรไปถามพี่อีกคนหนึ่ง เค้าเล่าให้ฟังว่า เธอไปติดผู้หญิงที่อบรมสารวัตรด้วยกันคนหนึ่ง คอยถือถาดข้าวเดินตามไปกินด้วยกันตลอดตอนอบรมสารวัตรอยู่ ฉันเก็บความสงสัยไว้ถามเธอ แต่เธอก็ปฏิเสธ      จบหลักสูตรสารวัตร เธอก็ไปตามนายต่อ แต่คราวนี้เธอไม่กลับมาบ้านเลย จะกลับมาทีก็ตี 3-4 โทรไปถามก็บอกว่า นอนแฟลตลูกน้อง นอนในรถ เหนื่อยขับรถกลับบ้านไม่ไหว ฉันสงสัยมาตลอด โทรไปถามคนขับรถที่ไปด้วย เขาบอกว่า เขาไปส่งเธอที่แถวๆ ลงทางด่วนดินแดง แล้วเธอก็เดินเข้าไป เขาคงไม่กล้าบอกฉันตรงๆ      เวลาเธอกลับบ้านดึกๆ ฉันจะลงมานั่งตากยุงรอเธออยู่ข้างล่าง โทรหาตลอดว่าอยู่ไหน ทำไมยังไม่กลับ แต่คำตอบที่ได้กลับมาล้วนแต่โกหกทั้งสิ้น เธอลืมไปแล้วใช่มั๊ยว่า ฉันท้องอยู่      เราไปดำน้ำด้วยกัน แต่ตอนที่เธอดำน้ำอยู่ ฉันดูโทรศัพท์เธอ เธอปิดเครื่อง ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเธอไม่เคยปิดเครื่องตอนไปดำน้ำเลยสักครั้ง พอกลับกรุงเทพ ฉันเห็นโทรศัพท์เธอสั่น แล้วเธอก็รับพร้อมกับบอกว่า เดี๋ยวโทรกลับ แล้วเธอก็วางสายและปิดเครื่อง ฉันถามเธอก็บอกว่าเจ้าหนี้โทรมา พอถามมากๆ เธอก็ทำเป็นอารมณ์เสียใส่ฉัน เธอเปลี่ยนไปมาก มีความลับตลอดเวลา และหวงโทรศัพท์ด้วย      แล้ววันนึงเรื่องก็แดงขึ้น ผู้หญิงของเธอโทรเข้าเครื่องเธอ แต่ฉันรับ เขาขอสายเธอแล้วเขาก็บอกว่า เป้อยู่มั๊ย ฉันถามเขาว่าใคร เขาบอกให้ไปถามเธอ เธอรู้จักเขาดี ฉันถามชื่อ เขาบอกว่าชื่อ “ชุ”      ฉันปลุกเธอขึ้นมาถามทันที ถามเธอว่าใครชื่อ “ชุ” เธอบอกว่า เป็นเจ้าหนี้โทรมาทวงหนี้ ฉันไม่เชื่อเธอหรอก มันบอกว่าเธอรู้จักมันดี ฉันโทรกลับไปหายัยชุ ถามว่าเธอเป็นหนี้อยู่เท่าไหร่ ฉันจะใช้คืนให้ ฉันโง่บัดซบจริงๆ โดนเธอหลอกแล้วยังไปแสดงความโง่ให้ยัยชุรู้อีก เพราะฉันเชื่อเธอไง      เธอยังคงหายไป ไม่ค่อยจะกลับบ้าน ส่วนมากจะหายไปวันหยุดเสมอ ไม่พาฉันไปตรวจ ไม่พาไปโรงพยาบาลเหมือนเคย ฉันต้องไปหาหมอคนเดียว เห็นคู่อื่นๆ เค้ามากันเป็นคู่ฉันเสียใจมากๆๆ      ฉันทะเลาะกับเธอเรื่องยัยชุบ่อยมาก เคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่ทำไม่ได้ทุกที คิดถึงเด็กในท้องที่มันไม่รู้เรื่องด้วย ฉันเคยจะกระโดดลงจากระเบียงหลังบ้านชั้น 2 แต่เธอมาดึงฉันไว้ทัน ตอนนั้นฉันคิดว่าโดดแน่ ตายเป็นตาย ไม่อยากอยู่เพื่อรับกับความเจ็บปวดอีกแล้ว เธอทรยศฉัน      แล้วความจริงก็ปรากฏออกมา คุณนายโทรมาบอกว่า เธออยู่ที่แฟลตยัยชุ ฉันได้ยินอย่างนั้นหัวใจฉันแตกสลาย ร้องไห้หนักมาก ไม่คิดว่าสิ่งที่ฉันสงสัยมาตลอดมันจะเป็นจริง ฉันไม่คิดว่าเธอจะทำกับฉันได้ ฉันไม่คิดว่าเธอจะนอกใจฉัน จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 13 ต.ค. 49 12:56:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สู้ๆนะ จากคุณ : มิกาซ่า (Mikaza_Za) - [ 13 ต.ค. 49 16:51:42 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านเรื่องราวของคุณแอร์กี่ยังคะ ลองอ่านดูนะจะได้มีกำลังใจมากขึ้น เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมาก ทำไมผู้ชายถืงเป็นแบบนี้ จากคุณ : mazzygeeds - [ 13 ต.ค. 49 21:18:07 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จะมีต่อมั้ยคะ   เหมือนยังไม่จบ  รออ่านต่อนะคะ   พักนี้มีแต่ซีรี่ย์ผู้ชายเฮงซวย   อ่านแล้วเศร้า  หวังว่าเราจะไม่เป็นหนึ่งในนั้น เป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ   สู้ๆ จากคุณ : มังกรเผือก - [ 14 ต.ค. 49 01:47:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 น่าเห็นใจค่ะ  แต่มันเป็นดวงของแต่ละคนอะค่ะ บางคู่แรกๆดี  หลังๆลายออก บางคู่แรกๆทะเลาะกัน  หลังๆรักกันดีซะงั้น แต่เรื่องครอบครัวนี่ถ้าเมื่อไหร่มีบุคคลที่สามมาข้องเกี่ยวด้วย  มันจะยุ่งและวุ่นวายมากๆค่ะ จากคุณ : paninee - [ 14 ต.ค. 49 13:55:38 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พยายามบอกตัวเองเสมอๆล่ะค่ะว่า คนที่เราว่าดีในวันนี้ วันหน้าอาจจะเปลี่ยนไป เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ จากคุณ : neme - [ 14 ต.ค. 49 17:33:37 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เด๊ยวก็ผ่านไปค่ะ เคยเจอมาแล้วถึงสองครั้ง เขาว่าเวลาเมียท้องผัวมักเปลี่ยนไป หรือไม่ก็ไปเรียน พอดีเราและคุณเจอสองเด้งเลย ทำใจนะคะ เด๋วก็มีวันฟ้าใส ขึ้นอยู่กับคุณว่าจะเลือกอย่างไร กลับไปอยูกับตัวเอง หรืออยู่กับเธอแบบที่ต้องตกลงกันใหม่ว่าจะรักกันและดูแลกันเหมือนเดิม เริ่มต้นกันใหม่ เราเลือกอย่างหลัง แต่เราต้องเชื่อใจเธอ และเธอก็ต้องพร้อมเริ่มต้นใหม่นะคะ จากคุณ : จุติ (rebirthed) - [ 15 ต.ค. 49 09:55:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พวกทหารตำรวจก็มักจะเป็นแบบนี้ เคยมีแฟนเป็นตำรวจ มารู้ตอนหลังว่าคบผู้หญิงเพราะเงิน ดีที่เราเลิกไปก่อน ตำรวจที่เราว่าก็จบจากร.ร.เดียวกะบุญเพิ่มนั่นแหล่ะค่ะ จากคุณ : Extremely Chocolate - [ 15 ต.ค. 49 21:02:08 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ...      วันนึง เธอมาบอกฉันว่า เธอต้องไปกาญจนบุรีกับนาย 3 วัน ฉันโทรไปเช็คแล้วเธอไม่ได้ไปกาญจนบุรีด้วย ฉันรู้แล้วว่าเธอโกหกฉัน ฉันเช็คจนรู้เบอร์โทรที่แฟลตของยัยชุ และถามว่าแฟลตอยู่ตรงไหน ตอนเช้าฉันโทรเข้ามือถือเธอ เธอปิดเครื่อง ฉันเลยโทรเข้าแฟลต ยัยชุรับสายแต่ฉันไม่พูด สักพักเธอโทรกลับมาหาฉัน บอกว่าจะซื้อของมาฝาก ฉันรู้แล้วว่าเธอสองคนอยู่ด้วยกัน เพราะปกติเธอจะไม่ตื่นขึ้นมาโทรหาฉัน เธอเป็นคนที่งกนอนมากๆ ฉันเลยจับความผิดปกตินั้นได้      วันนั้นฉันกับแม่เลยขับรถไปที่แฟลต วนอยู่รอบเดียวก็เจอรถเธอจอดอยู่ ฉันรีบลงจากรถวิ่งขึ้นวิ่งลงแฟลต ลืมไปเลยว่าตัวเองท้องอยู่ ถามหาเธอจนทั่ว แต่ไม่เจอ พอดีเจอเพื่อนยัยชุ เขาบอกว่า เธอกับยัยชุขับรถออกไปข้างนอก เดี๋ยวก็เข้ามา ฉันนั่งคอยอยู่นานเกือบ 2 ชั่วโมง เกือบห้าทุ่ม เธอก็ขับรถยัยชุเข้ามา ฉันยืนแอบดูอยู่นาน เธอก็ยังไม่ลงมาจากรถ มีแต่ยัยชุที่ลงมา ฉันทนไม่ไหวเลยวิ่งไปที่รถยัยชุ พอเจอเธอก็ตบแบบไม่ยั้ง เธอทำกับฉันได้จริงๆ      เรื่องที่ฉันจะเขียนต่อจากนี้ ถ้าเธอได้อ่าน เธอจะรู้ว่า ทำไมปัจจุบันฉันถึงเป็นแบบนี้ ทำไมฉันถึงโมโหทุกครั้งที่เธอโกหก ทำไมฉันถึงเป็นคนโมโหร้าย ทุกสิ่งทุกอย่างมันเริ่มมาจากเธอ เธอทำให้ฉันไม่มีความมั่นใจอีกเลย      หลังจากวันนั้น ที่เจอกันที่แฟลต ยัยชุบอกให้เธอพาฉันกลับบ้าน เธอก็พาฉันกลับบ้านจริงๆ แต่เธอก็ออกไปหามันอีก อ้างว่าจะไปเอาของ ฉันขับรถตามเธอไป เธอนั่งอยู่ในรถมัน เธอไม่แคร์ความรู้สึกฉันเลย เธอรู้อย่างเดียวว่า เธอต้องไปแก้ตัวกับยัยชุ      แล้วเธอก็หายตัวไป ไม่อยู่ที่บ้านฉัน รถกับโทรศัพท์เธอก็ไม่เอาไป ฉันติดต่อเธอไม่ได้      10 ก.ย. 2546 ฉันอยู่บ้านคนเดียวในตอนเช้า กำลังคุยโทรศัพท์กับคุณนายอยู่ อยู่ดีๆ น้ำคร่ำก็แตกออกมา ตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าอะไร ได้แต่บอกคุณนายไปว่า น้ำมันไหลออกมาเหมือนฉี่ราด แต่ฉันควบคุมมันไม่ได้ ฉันรีบโทรหาอาของเธอที่เป็นพยาบาล อาบอกว่า จะคลอดแล้ว แต่ฉันจะทำยังไงล่ะ ไม่มีใครอยู่บ้านเลย ฉันอยู่คนเดียว อารีบขับรถมารับฉันไปโรงพยาบาล อามาถึงแม่ฉันก็กลับมาพอดี ทั้งสองคนรีบพาฉันไปโรงพยาบาล ฉันปวดท้องมาก ใกล้คลอดแล้วจริงๆ ไปถึงโรงพยาบาลหมอยังไม่มา ระหว่างที่ตรวจอยู่ ฉันถามอาตลอดว่า ติดต่อพี่เป้ได้ไหม ถามไปก็ร้องไห้ไป จนอาทนไม่ไหวร้องไห้กับฉันด้วย อาก็ติดต่อเธอไม่ได้เหมือนกัน ฉันนอนรอหมออยู่ในห้อง นอนร้องไห้รอเธอมา ใจก็คิดว่าเธอจะมาทันฉันคลอดมั๊ย คิดไปร้องไห้ไป คนเห็นฉันตอนนั้นคงสมเพชฉันน่าดู      เที่ยงกว่าๆ อามาบอกฉันว่า ติดต่อเธอได้แล้ว เธอคุยโทรศัพท์กับฉันเสียงเธอรีบร้อนมาก ถามหากุญแจรถ แต่ฉันเอามาด้วย เธอรีบนั่งรถมาหาฉันที่โรงพยาบาล โชคดีจัง เธอมาทันฉันคลอดด้วย เธอเข้าไปในห้องคลอดกับฉัน อยู่ดูหมอผ่าตัดเอาลูกของเราออกมา ท่าทางเธอน่าจะดีใจและตื่นเต้นนะ      13.09 ลูกของเราคลอดออกมาอย่างปลอดภัย โชคดีนะที่ไม่เป็นอันตราย แข็งแรงด้วยนะ เราถ่ายรูปด้วยกัน 3 คนในห้องคลอด จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 16 ต.ค. 49 08:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ...      ฉันต้องพักอยู่ในโรงพยาบาล 3 คืน มันเป็น 3 คืนที่ทรมานมากเลย คืนแรกฉันขยับตัวไม่ได้เลยเพราะโดนยาชาและหมอสั่งห้ามขยับ 1 วัน เธอยู่ที่โรงพยาบาล แต่เธอก็นอนอย่างเดียว ไม่สนใจฉันเลยแม้แต่น้อย ไม่ถามว่าเจ็บมั๊ยเป็นไงบ้าง แล้วพอเธอตื่นเธอก็ออกไปข้างนอก ฉันรู้ว่าเธอออกไปกับยัยชุ ฉันโทรไปหาเธอ เธอบอกว่า “ช่วยยัยชุย้ายแฟลตอยู่ ไม่มีอะไรทั้งนั้นหรอกน่ะ เนี่ยเปิดประตูห้องทิ้งไว้ให้เห็นไปเลยว่าไม่มีอะไร” จะมีอะไรรึป่าวฉันไม่รู้ รู้แต่ว่า ฉันเพิ่งคลอดลูกอยู่โรงพยาบาล แทนที่เธอจะดูแลฉัน เธอกลับไปช่วยยัยชุย้ายแฟลตเนี่ยนะ โทรให้กลับก็ไม่ยอมกลับ      เธอเป็นอย่างนี้ตลอด 3 วันที่ฉันอยู่โรงพยาบาล เธอไม่ดูแลฉัน ไม่เห่อลูก ไม่อุ้มลูก ไม่จับลูกเลย โรงพยาบาลจะสอนอาบน้ำลูกเธอก็ไม่สนใจ จนฉันกลับจากโรงพยาบาลไปอยู่บ้าน เธอก็แค่มารับฉันกลับบ้าน      เธอก็ยังเป็นเหมือนเดิม ไม่อยู่ดูแลฉัน ไม่กลับบ้าน หายไปวันหยุด ฉันเลี้ยงลูกอยู่คนเดียว นอนดูทีวีกับลูกจนไม่มีอะไรจะดูแล้ว ต้องเปิด UBC ฟังเพลง พอลูกตื่นก็พาลูกเดินรอบบ้านเพื่อกล่อมให้ลูกหลับ ร้องเพลงไป ร้องไห้ไป ฟังเพลงตอนกลางคืนตี 1 ตี 2 มันเศร้าจริงๆ ร้องไห้ทุกวัน มองหน้าลูกก็ร้องไห้ ฟังเพลงก็ร้องไห้ ทำไมต้องเป็นฉัน ทำไมฉันต้องอยู่คนเดียวในเวลาที่ฉันต้องการใครสักคน      วันนึง พ่อแม่เธอมาที่บ้านฉัน เธอไม่กลับมาบ้านอีกตามเคย ฉันกับแม่พาพ่อแม่เธอไปกิน MK กำลังกินอยู่เพลงก็ดังขึ้น “ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันได้มาพบเจอกับเธอคนนี้...” เธอรู้มั๊ยว่า น้ำตามันมาจากไหนไม่รู้ ไหลไม่หยุดเลย ร้องมันออกมา ร้องไห้ให้กับหัวใจพังๆ ที่สามีมันไม่เคยสนใจเลยตั้งแต่แต่งงานมา (พิมพ์อยู่เนี่ยก็เกือบจะร้องเหมือนกันนะ) ทุกคนในโต๊ะอึ้ง เงียบกันไปหมด ทุกคนเข้าใจความรู้สึกตอนนั้นของฉัน เธอไม่น่าทำกับฉันได้ จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 16 ต.ค. 49 08:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ...      เราทะเลาะกันมาก จนฉันทนไม่ไหว ขอเธอหย่า เธอไม่ยอมหย่ากับฉัน จนฉันต้องบังคับให้เธอไปหย่า วันที่เราไปหย่ากัน ใจจริงฉันน่ะไม่อยากหย่ากับเธอหรอก แต่ด้วยความที่ต้องการประชดนั่นแหละ เราหย่ากันทั้งน้ำตา แต่เราก็ยังอยู่ด้วยกัน      2 เดือนหลังจากเราหย่ากัน เธอก็ไปจดทะเบียนสมรสกับยัยชุ ที่ฉันรู้เพราะยัยชุมันโทรมาที่บ้านฉัน บอกว่าฉันน่ะแย่งผัวมันมา พอฉันรู้อย่างนั้น ฉันก็ไปถามเธอจนเธอยอมรับสารภาพว่า ไปจดทะเบียนกับมันมาจริงๆ แต่แค่ต้องการช่วยมันเรื่องร้องเรียนเท่านั้น      แต่ฉันไม่ฟังแล้ว เธอหยามฉันมากเลยนะ จดทะเบียนกับมันแล้วมาอยู่กับฉันทำไม ฉันตีเธอไม่ยั้ง ทีนี้ไม่ใช้มือแล้วใช้เท้าอย่างเดียวเลย ใจก็คิด ทำกับฉันได้นะ ทำกันได้      ฉันก็ยังต้องเลี้ยงลูกอยู่คนเดียวมาตลอด จนแม่ฉันทนไม่ได้ ส่งฉันไปเรียนเมืองนอก ทำเรื่องไปเรียนภาษาเพื่อให้ลืมเธอและทำใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น ฉันลงทะเบียนเรียนไว้ 6 เดือน จ่ายเงินเรียบร้อย กำหนดเดินทาง หลังวันเกิดลูกฉัน      ขนาดเธอรู้ว่าฉันจะไม่อยู่แล้ว แต่เธอก็ยังไม่สนใจฉัน เธอยังคงพายัยชุไปเที่ยวต่างจังหวัดทุกอาทิตย์ ทั้งที่เธอไม่เคยพาฉันไปอีกเลยตั้งแต่แต่งงานกันมา ทำร้ายจิตใจกันเหลือเกิน      เธอมาบอกฉันว่า ต้องไปอบรมที่โคราช 2 อาทิตย์ ฉันก็ไม่ได้สงสัยอะไร ให้เธอไปอบรม แรกๆ ก็โทรคุยกับเธอได้ แต่หลังๆ เริ่มโทรไม่ได้ เธอบอกว่า ซิมโทรศัพท์หายไป เธอกลับมาบ้านวันเสาร์ แล้ววันอาทิตย์เธอรีบกลับไปโคราช ฉันสงสัยมาก เพราะวันนั้นมีสอนดำน้ำที่สระว่ายน้ำ แล้วลูกก็เล่นน้ำจนหลับไป และไม่มีเสื้อผ้าใส่ นอนตากยุงอยู่ ฉันบอกให้เธอไปส่งบ้านเธอก็ไม่ยอม จะรีบไปโคราชอย่างเดียว      ฉันเลยโทรเข้าเบอร์ของเธอ ที่เธอบอกว่าซิมหายไประหว่างที่เธอเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ปรากฎว่า ยัยชุรับสาย ฉันไม่พูดอะไรทั้งนั้น กลับมาเอาลูกนอนเรียบร้อย อาบน้ำแต่งตัว โกหกแม่ว่า จะเอาโทรศัพท์ไปให้เพื่อน แล้วรีบขับรถไปโคราชทันที      ฉันออกจาก กรุงเทพฯ 4 ทุ่ม ถึง โคราชตอน เที่ยงคืนพอดี เติมน้ำมันเป็นคันสุดท้ายเลย เติมน้ำมันเสร็จรีบไปที่โรงแรมที่เธอพัก จอดรถแล้วเดินดูรถของเธอ เธอยังมาไม่ถึง แต่...ฉันเห็นรถของยัยชุจอดอยู่ ฉันรีบเดินขึ้นไปห้องพักที่มีคนบอกมา เอามือปิดตาแมวเอาไว้ แล้วเคาะประตู      ยัยชุออกมาเปิด พอมันหน้าฉันเท่านั้นแหละ รีบปิดประตูเลย แล้วโทรหาเพื่อนมัน พูดใหญ่เลยว่า ให้เอาปืนมา เมียเก่าไอ้เป้มันมาอาละวาด โธ่!!! อีนี่ ที่แท้ก็กลัวกู      แล้วฉันก็เดินลงมาที่ลานจอดรถ มายืนรอดูว่า เมื่อไหร่รถเธอจะเข้ามา แต่ก็ไม่เห็นวี่แวว เห็นแต่แววคนขี้ขลาด รีบขับรถหนีออกไปจากโรงแรมเลย ทั้งที่ฉันต่างหากที่ต้องกลัวมัน เพราะมันเป็นตำรวจนะ กลัวฉันที่มามือเปล่าได้ไงวะ      ฉันค้างอยู่ที่โคราชคืนนึง เช้ามาฉันรีบออกไปดูที่โรงแรมที่เธอพัก ก็ไม่มีวี่แวว เลยขับรถกลับกรุงเทพฯ ใจก็คิดว่า อย่าให้ฉันเจอนะ จะเอาให้พิการเลย      วันเกิดฉัน ฉันรอเธอกลับมากินข้าวด้วยกัน เรื่องของขวัญวันเกิดน่ะ เลิกพูดไปเลยไม่เคยได้มานานแล้ว โทรหาเธอว่าเมื่อไหร่จะกลับ จะไปกินข้าว เธอบอกว่า ยังกลับไม่ได้ สารวัตรให้ Standby ฉันสงสัยทันที (ด้วยความที่โดนหลอกบ่อย) ฉันโทรหาเธอเรื่อยๆ เรียกว่า โทรจิกก็ว่าได้ เธอรับสายบอกว่า จะไปกินข้าวโลตัส ฉันก็รอสักพักหนึ่งแล้วโทรกลับไปใหม่ ทีนี้เธอปิดมือถือเลย      ฉันทนไม่ได้ นั่งแท๊กซี่ไปที่ทำงานเธอทันที ใจก็คิดว่า จะนั่งรอเธอที่ทำงาน แต่เปลี่ยนใจเดินไปดูที่โลตัสดีกว่า     เดินเข้าไปในโลตัส มองหาเธอตามร้านอาหาร เดินไปเรื่อยๆ สายตาก็ไปสะดุดอยู่ที่ร้านขายโทรศัพท์ ฉันเห็นเธอกำลังดูโทรศัพท์อยู่ ตาก็รีบมองหายัยชุทันที แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ด้วย เธอกำลังเลือกซื้อโทรศัพท์กับยัยชุอยู่ ตอนนั้นไม่คิดอะไรแล้ว เดินเข้าไปเอามือตบหัวเธอแรงที่สุดหนึ่งที แล้วยืนมองหน้า เท่านั้นแหละ เธอกับยัยชุแยกกันคนละทิศละทาง คืนของกันแทบไม่ทันเลย แล้วเธอก็ลากฉันกลับมาที่ทำงานของเธอ ส่วนยัยชุน่ะหายหัวไปตั้งแต่เจอหน้าฉันแล้ว คนอะไรหน้าด้านที่สุด (ยัยชุเนี่ยก็เป็นตำรวจเหมือนกัน)       ระหว่างทางเดินกลับไปที่ทำงานเธอ เธอโดนฉันตีตลอดทาง พอถึงประตูทางเข้าที่ทำงานเท่านั้นแหละ เธอโดนฉันไม่ยั้ง เรียกว่า แรงแม่มีเท่าไหร่แม่ทุ่มหมดตัว ปากก็ตะโกนด่าออกไป ฉันคิดว่าคงได้ยินกันทั้งกอง แล้วฉันก็ทนไม่ได้ เพราะเธอเดินหนีฉัน ถอดรองเท้าออกแล้ววิ่งตามไปลากเธอกลับมา ใจก็แค้นนะ วันเกิดฉันเธอยังทำแบบนี้เลย ให้ของขวัญกันแบบนี้ใช่มั๊ย      ฉันเอารองเท้าในมือฟาดเข้าไปที่หน้าของเธอ ตอนนั้นไม่คิดหรอกว่าโดนอะไร แรงแค่ไหน รู้อีกที เธอหันมาแล้วเลือดมันไหลนั่นแหละ ถึงรู้ว่า แตกแล้ว      ฉันลากเธอขึ้นแท๊กซี่ พาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด หมอพาเธอเข้าไปเย็บ แล้วบอกให้ฉันเข้าไปดู “แฟนโดนอะไรมา” หมอถาม “ไม่ใช่แฟน” ฉันตอบ “เย็บไป 3 เข็มนะครับ” หมอบอกอีก “ค่ะ” ฉันตอบสั้นๆ      พอเย็บแผลเสร็จ ฉันไปจ่ายเงินค่าทำแผลให้ เราแยกกันที่โรงพยาบาล ฉันให้เงินเธอ 100 บาท เพื่อนั่งแท๊กซี่กลับเอง ส่วนฉันก็นั่งแท๊กซี่กลับบ้าน แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 49 16:34:14 แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 49 09:58:32 จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 16 ต.ค. 49 09:35:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ...     เรื่องราวที่จะเล่าต่อไป มันจะแสดงให้เห็นถึงความหน้าด้านของคนสีกากีอย่างยัยชุ ที่รู้ว่าผู้ชายมีลูกมีเมียแล้วยังจะมายุ่งเกี่ยวสร้างความเดือดร้อนวุ่นวายให้ครอบครัวคนอื่นเขา    อย่าเพิ่งเบื่อซะก่อนนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่เป็นกำลังใจให้ แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 49 09:43:08 จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 16 ต.ค. 49 09:40:35 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เรื่องแบบนี้มีทุกอาชีพเลยแฮะ แต่ไม่คิดว่ามันจะขนาดนี้นะเนี่ย ยัยชุทำงานอยู่ที่ไหนเนี่ย  สน. หรือว่า ภูธร แบบนี้น่าจะส่งไปอยู่ตะเข็บชายแดน จากคุณ : Extremely Chocolate - [ 16 ต.ค. 49 10:22:51 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ชีวิตนะชีวิต... จากคุณ : โทรจัน - [ 16 ต.ค. 49 12:46:11 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ...      แล้วเราก็ทะเลาะกันอีกเรื่อยๆ ครั้งนึงเคยตบตีกันในรถมาแล้ว ทั้งมือทั้งเท้ามาหมด เธอถีบฉันเต็มแรงที่หน้าอก ฉันรู้สึกว่า เธอน่ะผู้ชายนะทำไมถึงทำได้ขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ผิด      วันเกิดลูก เธอก็ยังคงไปมีความสุขกับยัยชุ โทรตามให้มาเธอก็บ่ายเบี่ยง ยังไม่ยอมมา จนดึกมากแล้ว เธอถึงจะมา แต่บอกว่า มาแค่แป๊บเดียวต้องรีบไปทำงานต่อ (รีบไปทำงานหรืออะไรวะ)      เราทะเลาะกันจนวันสุดท้ายที่ฉันต้องเดินทาง ฉันต้องออกเดินทางจากกรุงเทพฯ ตอนกลางคืน วันนั้นเธออยู่กับฉันทั้งวัน เธอร้องไห้ตั้งแต่เช้า บอกว่า ไม่อยากให้ฉันไป แต่ไม่ทันแล้วล่ะ ฉันต้องไปแล้ว      ตอนอยู่ที่สนามบิน เธอร้องไห้ตลอดเวลา ฉันก็เสียใจนะที่ต้องไป เพราะลูกฉันเพิ่งจะขวบเดียวเอง ยังไม่หย่านมแม่เลย แต่ฉันตัดสินใจไปแล้ว ต้องไปแล้วจริงๆ แล้วจะรีบกลับมานะ      ก่อนเข้าไปขึ้นเครื่อง ฉันกอดลูกไว้ตลอดเวลา ไม่อยากจะไปเลย ร้องไห้มาก สั่งคนเลี้ยงลูกให้ดูแลลูกฉันดีดี แล้วฉันก็เดินไปขึ้นเครื่อง      เป็นครั้งแรกนะที่ฉันต้องไปไหนไกลๆ คนเดียว ฉันนั่งเครื่องบินนานมาก หลับไปหลายรอบแล้วก็ยังไม่ถึงสักที พอลงจากเครื่อง เท้าเหยียบอีกประเทศนึงเท่านั้นแหละ น้ำตาไหลเลย นึกในใจฉันต้องทำได้ ฉันต้องอยู่ให้ได้สิ สู้ๆ ตัดสินใจมาแล้วนี่นา      ลงจากเครื่อง ก็มีคนที่ Agent ส่งมารับ ขึ้นรถไปกับเขา เขาเป็นคนไทยผู้ชาย 2 คน เรียนอยู่ที่นั่นนานแล้ว เลยซื้อรถเอาไว้ขับที่นั่นเลย เขาพาฉันไปส่งที่บ้าน Host นั่งคุยด้วยสั่งพักนึงแล้วก็กลับไป บ้าน Host ฉันอยู่ที่ Yeronga ห่างจากเมืองประมาณ 30 นาที      Host ฉันเป็นผู้หญิงแก่แล้ว แต่แก่ไม่มาก เขาเป็นอาจารย์พิเศษ รายได้หลักน่าจะมาจากการแบ่งบ้านให้นักเรียนต่างชาติเช่าอยู่ เขาชื่อ Trish      Trish ใจดีมาก ดูแลฉันเป็นอย่างดี ครั้งแรกที่ฉันเจอ Trish ฉันยังสื่อสารกับเขาไม่ค่อยเข้าใจ เพราะฉันฟังได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ไม่พูดเลย เพราะกลัวพูดผิด อายเขา      Trish พาฉันไปดูห้องนอน ห้องนอนของฉันไม่ใหญ่มาก เป็นห้องที่อยู่ได้คนเดียวจริงๆ มีเตียงแบบนอนได้คนเดียว มีโต๊ะเขียนหนังสือให้ 1 ตัว และที่แขวนเสื้อผ้าอีก 1 อัน ของทุกอย่างล้วนแต่เป็นของมือสองทั้งสิ้น เพราะ Trish เคยพาฉันไปเลือกซื้อของมือสองพวกนี้      ตอนฉันไป ที่นั่นเป็นหน้าฝน ฝนตกทุกวันและทั้งวัน ที่บอกว่า ทั้งวันเพราะมันตกไม่หยุดเลย ทั้งฝนตกทั้งอากาศหนาว กระเป๋าเสื้อผ้าฉันมีแต่เสื้อกันหนาวทั้งนั้นเลย พอฉันเปิดกระเป๋าเสื้อผ้าออก ฉันก็เจอสมุดบันทึกเล่มนึง เธอแอบเอามันมาไว้ในกระเป๋าฉันตอนไหนไม่รู้ เปิดออกมาอ่าน ใจความสำคัญที่เธอเขียน “เราไม่เคยห่างกันนานขนาดนี้เลยนะ พี่อยากรู้ว่าเธอทำอะไรอยู่บ้าง ให้เธอจดลงบนสมุดบันทึกเล่มนี้ด้วยนะ”      ฉันก็จดนะ แต่ทุกวันนี้เธอยังไม่เคยอ่านมันเลยใช่มั๊ย??? จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 16 ต.ค. 49 15:30:42 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ...      Trish พาฉันไปซื้อของที่ Super Market และพาไปซื้อของมือสองที่ Garage Sell (คนที่นั่นจะเอาของที่ไม่ใช้แล้วมาขายที่โรงจอดรถในบ้านตัวเอง แล้วไปลงหนังสือพิมพ์โฆษณาไว้)      Trish ให้ฉันกินอาหารเช้าเป็นคอนเฟลค ฉันไม่เคยกินมาก่อนเลยในชีวิต ต้องลองกินเพราะเดี๋ยวจะไม่มีอะไรกิน เทคอนเฟลคใส่ชามแล้วเทนมตามลงไป ลองกินคำแรก อืม...อร่อยดีเหมือนกันนะ ^^      วันแรกที่เปิดเรียน Trish ไปส่งฉันที่โรงเรียนตอนเช้า สอนฉันนั่งรถไฟฟ้าเข้าเมือง โรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่ในเมือง นั่งรถไฟฟ้าไปประมาณ 20 นาที แล้วเดินจากสถานีรถไฟไปอีก 15 นาที จึงจะถึงโรงเรียน ที่โรงเรียนมีกฎห้ามพูดภาษาอื่นนอกจากภาษาอังกฤษเท่านั้น      ฉันเจอเพื่อนที่เป็นคนไทย เดินเข้ามาทัก เขาชื่อ “หยก” เป็นผู้ชาย เขามาแอบพูดภาษาไทยด้วย พอ 9 โมงเช้า ทุกคนแยกย้ายกันเข้าห้องเรียน ส่วนฉันต้องไปทำข้อสอบเพื่อจัด Level ก่อน สอบเสร็จ ฉันได้ Pre-Intermediate Level      ช่วงบ่ายเข้าห้องเรียนที่ได้สอบไปแล้วในตอนเช้า ครูประจำชั้นของฉันชื่อ Debbie      Debbie น่ารักมาก สอนดีด้วย ตอนแรกๆ ฟังยังไม่ค่อยทัน เลยไม่ค่อยเข้าใจ แต่พอฟังไปเรื่อยๆ เริ่มรู้สึกว่า เขาพูดเข้าใจง่ายดี พูดไม่เร็วมาก และสำเนียงฟังง่าย เพราะ Debbie เป็นคนอังกฤษ      เลิกเรียนแล้วฉันก็กลับบ้านทันที เพราะยังไม่มีเพื่อน ไม่รู้จะไปไหนดีเลยต้องกลับบ้าน กลับถึงบ้าน ก็เข้าห้องไปจดบันทึกไว้ให้เธออ่าน แล้วก็ออกมานั่งคุยกับ Trish พอเย็นๆ Trish ก็ทำกับข้าวให้กิน เป็นอาหารของคนออสเตรเลีย ฉันรู้สึกว่า มันไม่น่าจะกินได้ รสชาติมันแปลกมาก ไม่คุ้นเคยมาก่อนเลย      คืนแรก ฉันทรมานมากๆ เลย เพราะลูกยังไม่หย่านมก่อนที่ฉันจะมา ทำให้น้ำนมคัด ฉันปวดมาก ต้องตื่นขึ้นกลางดึกเพื่อกินยาแก้ปวด ดีนะที่เตรียมไปด้วย กินยาแก้ปวดไป 2 เม็ดก็ยังไม่หาย เลยต้องกินอีก 2 เม็ด แล้วเอาผ้ามาชุบน้ำร้อนประคบ นี่ถ้าใครมาชนหน้าอกฉันตอนนี้นะ มีกระทืบกันบ้างล่ะ      ตอนกลางวันต้องเอาแผ่นกันน้ำนมเปื้อน 2 แผ่นประกบกันมาใส่ไว้ ไม่อย่างนั้นน้ำนมจะไหลมาเปื้อนเสื้อ พอถอดเสื้อชั้นในออกนะ น้ำนมพุ่งคนละทิศละทางเลย มีกี่รู มันออกมาหมด เวลาอาบน้ำต้องบีบน้ำนมทิ้งบ้าง ไม่งั้นจะปวดมาก ฉันต้องทรมานกับการคัดเต้านมอยู่ 3 คืน กินยาแก้ปวดคืนละ 4 เม็ด ถึงจะหายปวด และอาการคัดเต้านมก็หายไป น้ำนมค่อยๆ แห้งลง      ฉันคิดถึงลูกทันทีเลย ขณะที่ฉันคัดเต้านมอยู่ ลูกฉันคงจะหิวแล้วล่ะ สงสารลูกจัง      แล้วเธอก็สร้างวีรกรรมอีกแล้ว ฉันมาออสเตรเลียยังไม่ถึงอาทิตย์เลย แทนที่เธอจะอยู่ดูแลลูกแทนฉัน เธอกลับพายัยชุไปเที่ยวต่างจังหวัด ฉันโทรหาเธอ เธอปิดมือถือ หายออกจากบ้านไปหลายวันแล้ว ไม่รู้ใจเธอมันทำด้วยอะไรนะ ทำไมทิ้งลูกไปหาความสุขได้      ฉันร้องไห้อย่างหนัก ใจก็อยากจะกลับเมืองไทยทันที รีบให้หยกไปติดต่อโรงเรียนให้ว่าจะขอคืนเงิน เพื่อจะกลับเมืองไทยด่วน แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิด ฉันขอเงินคืนได้แค่ 14 อาทิตย์ โดยที่ฉันจะต้องเรียน 10 อาทิตย์ ถึงจะกลับได้ ไม่งั้นฉันจะเสียเงินฟรี      ตายแล้ว ฉันจะทำยังไงดี คิดถึงลูกมาก เป็นห่วงลูก ทำไมพ่อมันไม่สนใจเลยนะ ทิ้งลูกที่เพิ่งจะขวบไปหาความสุขได้ยังไง ฉันโทรหาเธอทุกวัน โทรทุกครั้งที่ฉันเห็นโทรศัพท์ โทรไม่ติดก็ร้องไห้ เมื่อไหร่จะเปิดมือถือนะ เธอรู้มั๊ย ใจฉันมันกลับเมืองไทยไปนานแล้ว      ฉันพยายามทุกวิถีทาง เพื่อที่จะกลับเมืองไทยให้เร็วที่สุด แต่ทำไม่ได้ เร็วสุดที่ทำได้ คือ 10 อาทิตย์ ฉันต้องเรียนอีก 10 อาทิตย์ แล้วฉันจะเอากำลังใจที่ไหนไปเรียนล่ะ ฉันตัดสินใจที่จะพาลูกมาเลี้ยงเองที่ออสเตรเลีย      ฉันปรึกษา Trish เรื่องจะพาลูกมาเลี้ยงที่ออสเตรเลีย วันนั้นฉันไม่ไปเรียน Trish พาฉันตระเวนหา Child Care เพื่อที่จะเอาลูกมาฝากไว้ ไปทุกที่ก็ไม่มีที่ว่างเลย เพราะ Child Care ที่นี่ต้องจองเป็นปี เลยต้องล้มเลิกความตั้งใจ จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 16 ต.ค. 49 15:54:54 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ป่านนี้ ยัยชุ ตัวดี นี้ ขึ้น ระดับไหนแล้วคะ  ... อยากรู้จัง รังเกียจ คนประเภทนี้เหมือนกันคะ จากคุณ : love-so - [ 16 ต.ค. 49 18:24:17 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เราเคยมีแฟนเป็นคนในสีกากีเหมือนกัน บอกได้คำเดียวว่าโ ค ต ร ชั่ ว เพราะเค้าพยายามจีบเรามานานพอได้เป็นแฟนก็พยายามมีอะไรด้วยตลอด พอเราท้องเค้าก็ไม่ต้องการลูก ที่บ้านบอกว่าถ้าลูกเกิดมาไม่มีพ่อ ก็อย่าให้เค้าเกิดมาดีกว่า สุดท้ายตราบาปมันก็ติดอยู่ในใจ อะไรไม่ทำให้เราลืมความเจ็บปวดครั้งนี้ได้ แต่รู้มั้ย ต่อมาเราได้ไปบวชอุทิศส่วนกุศลให้ลูกที่จากไป หลังจากนั้นเราก็แต่งงานมีลูกของเราเอง เชื่อมั้ยว่าลูกเราเค้าย่อมเป็นลูกเราเค้ากลับมาเกิดในวันเดียวกันกับที่เค้าได้จากไปเมื่อหลายปีก่อน เล่าให้แฟนฟังว่าเราไม่อยากให้ลูกเกิดก่อนกำหนดเลย เพราะเดือนนี้เราเสียลูกไป แต่ฟ้ากำหนดไว้ ลูกเราผ่าออกก่อนกำหนด ตัวเล็กมาก เดชะบุญที่คุณหมอที่ฝากท้องเอาใจใส่เป็นอย่างดี เราและลูกเลยปลอดภัย ลูกเราตอนนี้แข็งแรง รู้มากทั้งที่อายุจริงยังไม่ถึงเกณฑ์ของเค้า แต่เค้าพยายามมากที่จะแข็งแรง โตไว และ ฉลาด เราภูมิใจในตัวเค้ามาก จนอดคิดไม่ได้ว่าเค้าเป็นลูกที่กลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง จากคุณ : คำสารภาพ - [ 17 ต.ค. 49 01:01:31 A:124.121.79.249 X: TicketID:098098 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาให้กำลังใจ คุณ ใสซื่อ บริสุทธิ์ ค่ะ จากคุณ : law of nature - [ 18 ต.ค. 49 02:37:42 A:81.106.200.74 X:62.252.224.15 TicketID:121654 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เกลียดจริงๆ ไอ้พวกหญิงโฉด ชายชั่ว รู้ก็รู้อยู่แล้วนะ ว่าอะไรถูกอะไรผิด อะไรควรอะไรไม่ควร มนุษย์เราประเสริฐกว่าสัตว์ ก็ตรงความมีสติยั้งคิดนี่แหละ แต่พฤติกรรมที่ปรากฎเนี่ย ต้องบอกว่า ยิ่งกว่า "เดรัจฉาน" อีกนะ ผัวเค้าเมียใคร นี่ไม่สนใจกันเลยใช่มั้ย? ชีวิตทั้งชีวิตนี่ คงจะทุ่มเทให้กับเรื่องใต้สะดืออย่างเดียว ว่างั้นเหอะ!? แล้วแถมเป็นข้าราชการ (ตำรวจ) ทั้งคู่นะ (นังชุ+ไอ้คุณเป้) ยังจะไม่สำเหนียกอีก เรื่องคุณธรรม จริยธรรม ไม่ต้องไปพูดถึง เออดี..อนาคตราชการไทย..คงเจริญกันวอดวายละ..เพราะไอ้พวกปลาเน่าสั่วๆ พวกนี้ นี่ถ้าคุณใสซื่อ บริสุทธิ์ เป็นเพื่อนเรานะ จะยุให้ร้องเรียนผู้บังคับบัญชาไปเลย เรื่องชู้สาวเนี่ย ร้ายแรงดีนักละ เอาให้แมร่งอนาคตดับทั้งคุ่ไปเลย อยากชั่วดีนัก..ฮึยย..พูดเยอะของขึ้น.. แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 49 16:09:17 จากคุณ : ลาเต้ฟองนม - [ 18 ต.ค. 49 16:07:25 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ...      ฉันลองโทรหาเธออีกครั้ง แล้วฉันก็โทรติด เธอรับสาย ฉันร้องไห้ทันที พูดต่อว่าต่างๆนานา แต่เธอไม่เห็นจะรู้สึกอะไรในการกระทำของเธอ และเธอมักจะหายไปเที่ยวกับยัยชุบ่อยๆ จนฉันเริ่มท้อกับการกระทำของเธอ      Trish ก็ใจดีนะ ช่วยคุยกับเธอให้ เธอก็รับปากกับ Trish ว่าเธอจะปรับปรุงตัว จะเป็นพ่อ เป็นสามีที่ดี เลิกกับยัยชุ แล้วกับมาใช้ชีวิตที่สงบสุขเหมือนเดิม แต่เธอก็ทำไม่ได้      จากที่ฉันโทรหาเธอทุกวัน หมดค่าโทรศัพท์วันละ 30 เหรียญ จนฉันโทรหาเธอน้อยลง ถ้าแม่ไม่โทรมาส่งข่าวอะไร ฉันก็จะไม่โทรกลับไป ฉันเอือมระอากับความไม่รับผิดชอบของเธอ      ฉันอยู่กับ Trish 6 อาทิตย์ ฉันก็ย้ายออกมาเช่าห้องอยู่กับเพื่อนคนไทย 6 คน ชีวิตเริ่มลงตัว มีคนมาคอยดูแลฉัน เขาชื่อ “นัท” นัทมักจะคอยทำกับข้าวให้ฉันกิน พาฉันไปนู่นไปนี่ประจำ นัททำให้ฉันลืมปัญหาที่เมืองไทยได้บ้าง แต่ก็คงไม่ทั้งหมด ถึงนัทจะดูแลฉันดี แต่ฉันก็ไม่ชอบนัทแบบคนรัก นัทก็คงรู้ดี      ฉันกับเพื่อนๆ คนไทย มักจะเช่ารถไปเที่ยวกันประจำ ครั้งหนึ่งเราไปเที่ยววัดเขมรด้วยกัน คนไทยที่นั่นบอกว่า พระเขมรดูดวงแม่นมากๆ พวกเราเลยตัดสินใจไปกัน ขับรถออกนอกเมืองไปไกลมาก จนถึงวัด พระท่านพูดภาษาไทยได้ด้วย พวกเราทยอยดูดวงกันทีละคน จนถึงคิวฉัน พระท่านดูดวงฉัน แล้วก็บอกพื้นฐานดวง แล้วฉันก็ถามท่านเกี่ยวกับเรื่องของเธอ “แฟนจะเลิกได้ไหมคะ” “เลิกแน่ ประมาณต้นปี” “เลิกกับฉันเหรอคะ หรือว่าเลิกกับผู้หญิงคนนั้น”      พระท่านไม่ยอมตอบ ฉันถามมากจนพี่ที่ไปด้วยดุ ฉันเลยหยุดถาม สรุปว่า เลิกแน่ แต่ไม่รู้ว่าจะเลิกกับใคร      ฉันโทรไปบอกเธอว่า “ฉันไปดูดวงมา พระที่นี่ดูแม่นมากๆ เค้าบอกว่า ต้นปีหน้าเราต้องเลิกกันแน่นอน” เธอไม่สนใจและไม่พูดอะไรเลย      ตี 3 กว่า โทรศัพท์ฉันดัง เธอโทรเข้ามาแล้วพูดว่า “กรูไม่เลิกกับมรึงหรอก ยังไงกรูก็ไม่เลิกกับมรึง” เธอโทรเข้ามาหลายรอบมาก จนฉันบอกไปว่า “ไว้พรุ่งนี้ค่อยโทรได้มั๊ย ฉันนอนแล้วนะ” ก็มันตี 3 แล้วนี่นา      ฉันใช้ชีวิตของฉันไปเรื่อยๆ ยัยชุก็ยังคงก่อกวนบ้านฉันอยู่ แม่ฉันมักจะโทรมาเล่าให้ฟัง ตอนนี้ฉันเริ่มไม่อยากกลับเมืองไทยแล้วล่ะ ฉันไม่อยากกลับไปเจอปัญหาอีกแล้ว ยัยชุก็ยังคงส่งข้อความเข้าโทรศัพท์แม่ฉัน และแม่ฉันก็จะโทรมาเล่าให้ฉันฟังประจำ      คืนหนึ่ง ราวๆ ตี 3 โทรศัพท์ฉันดัง ไม่มีเบอร์โชว์ ต้องเป็นสายที่โทรมาจากเมืองไทยแน่นอน ฉันรับสาย แต่ไม่มีคนพูด พอฉันวางสาย ก็ดังอีก เป็นอย่างนี้อยู่หลายรอบ จนฉันทนไม่ไหว ด่าใส่โทรศัพท์ไป เพราะมันดึกมากแล้ว ด่าไปก็ไม่มีใครพูด จนเพื่อนบอกว่า อย่าไปสนใจเลย นอนเถอะ ฉันเลยปิดเสียงโทรศัพท์ ตื่นมากดโทรศัพท์ดู Miss Call ตั้งเกือบร้อยสายแน่ะ ฉันคิดว่ายัยชุมันต้องโทรมาก่อกวนแน่ๆ เลย จะบ้ารึป่าว โทรมาก็ไม่ยอมพูด อยากเสียเงินค่าโทรต่างประเทศอย่างนั้นล่ะสิ      ฉันไม่รู้เรื่องที่เมืองไทยมากนัก เพราะระยะหลังๆ ไม่ค่อยได้โทรกลับไทย เลยไม่รู้เรื่องของเธอกับยัยชุ รู้แต่ว่า บางครั้งเธอก็ไม่กลับบ้าน ฉันก็เดาได้ว่าเธอก็คงพายัยชุไปเที่ยวนั่นแหละ      ครบ 10 อาทิตย์ แล้ว ฉันเลื่อนตั๋วเครื่องบินเตรียมตัวกลับเมืองไทย มันเป็นการกลับเมืองไทยที่ฉันไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ ฉันเดินทางกลับในวันสิ้นปีพอดี ฉันขึ้นแท๊กซี่หน้าคอนโดที่พัก มีการจุดพลุฉลอง New Year ที่นั่นพอดี เหมือนกับเป็นการจุดพลุส่งฉันกลับเมืองไทยเลย      ฉันถึงสนามบินดอนเมืองในวันแรกของปีใหม่ ลงเครื่องบินมานั่งรอเธอมารับ ขนาดโทรบอกก่อนนะว่ากำลังขึ้นเครื่องแล้ว แต่เธอก็ยังไม่มาอยู่ดี นั่งรออยู่ 2 ชั่วโมง เธอมาถึงสนามบิน พร้อมกับพูดว่า “กำลังทำงานอยู่ เนี่ยรีบโดดงานมาก่อนนะ เดี๋ยวต้องรีบไปทำงานต่อ ไม่ไปได้ไปส่งที่บ้านนะ”      ฉันก็คิดว่า เออ ก็ยังดีวะที่มา ยังอุตส่าห์มาก็ดีแล้วล่ะ แม่กับน้องๆ และลูกชายฉัน มารับฉันกลับบ้าน ฉันกลับถึงบ้านประมาณ 7 โมงเช้า เลยไปใส่บาตรกับลูก สักพักเธอก็มา เราเลยได้ใส่บาตรด้วยกัน      ฉันกลับถึงเมืองไทยโดยที่ไม่บอกใครเลยว่าฉันกลับมาแล้ว แม้แต่เพื่อนสนิทฉันก็ไม่บอก ยัยชุมันคงสงสัยว่า ฉันต้องกลับมาแล้วแน่ๆ เพราะยัยชุส่งข้อความเข้ามือถือแม่ฉัน บอกว่า ฉันไปสร้างปัญหาให้มัน จะปัญหาอะไร เพราะปัญหาทุกอย่างเธอกับยัยชุ เป็นคนสร้างขึ้นมาเองทั้งนั้น ฉันคิดว่า ตอนนั้นมันคงกำลังโดนกรรมการอยู่ ในเรื่องที่ฉันร้องเรียนไป จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 18 ต.ค. 49 17:57:39 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ...      ยัยชุ มันคงสงสัยมากว่าฉันกลับมารึยัง มันเลยโทรศัพท์เข้าบ้านฉัน วันนั้นฉันอยู่กับลูก 2 คน เพราะคนเลี้ยงลูกลาออกไปแล้ว ฉันเลยรับโทรศัพท์ “ฮัลโหล ขอสายเอ๋ค่ะ” ยัยชุพูด      ฉันจำเสียงมันไม่ได้หรอก แล้วฉันก็นึกว่าเพื่อนฉันโทรมา ฉันเลยตอบไปว่า “ค่ะ กำลังพูด” “อีนี่ กลับมามรึงก็สร้างปัญหาให้กรูเลยนะ เมื่อไหร่มรึงจะเลิกสร้างความเดือดร้อนให้กรูสักที....” มาเป็นชุดเลย      ฉันงงมากว่าไปสร้างปัญหาให้มันตอนไหน เพราะตั้งแต่กลับมา ฉันยังไม่ว่างเลย เพราะคนเลี้ยงลูกลาออกไป ฉันเลยต้องเลี้ยงเอง เพิ่งมารู้ทีหลังเนี่ยแหละว่า มันโดนกรรมการเรื่องที่ฉันร้องเรียนว่ามันเป็นชู้สาวกับสามีฉัน      พอยัยชุมันรู้ว่า ฉันกลับมาแล้ว มันก็หาเรื่องไม่หยุด มันโทรมาที่บ้านก่อกวนฉันทุกวัน โทรเข้ามาด่าบ้างล่ะ มาทวงสามีบ้างล่ะ จนวันนึง “บอกไอ้เป้มันออกมาหย่าด้วยนะ ชั้นเซ็นชื่อรออยู่ที่อำเภอแล้ว”      สามีฉันได้ยินอย่างนั้น รีบลุกขึ้นขับรถออกจากบ้าน ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลย ตอนนั้นฉันไม่ว่าง เพราะต้องคอยดูแลเพื่อนที่มาจากต่างประเทศ ฉันโทรถามเธอว่า เรียบร้อยมั๊ย แต่เธอก็ไม่ยอมตอบ จนฉันไปเห็นใบหย่าในรถของเธอ เลยแอบเอามาเก็บไว้      ก็ดีนะที่ไปหย่ากันซะได้ คงจะทะเลาะกันล่ะสิ บอกแล้วว่า ขี้ใหม่หมามันหอม คนไม่เคยอยู่กับเธอไม่รู้หรอก      ยัยชุก็ยังคงสร้างปัญหาอย่างต่อเนื่อง มันพาตำรวจมาที่บ้านฉัน ไปแจ้งความว่าบ้านฉันมีรถเถื่อน และยังแจ้งความว่า ฉันดูหมิ่นซึ่งหน้ามันอีกหลายคดี ทั้งๆ ที่มันน่ะมาหาเรื่องที่บ้านฉันนะ      ยัยชุหาเรื่องอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะเป็นทาง Message, E-Mail, Web Site, Space ฯลฯ ทุกวิถีทางที่มันจะสร้างความเดือดร้อนให้ฉันได้ แต่มันไม่รู้หรอกว่า ที่มันทำมาทั้งหมดน่ะ ฉันร้องเรียนทุกเรื่อง อยากเกิดมาเป็นตำรวจทำไมล่ะ ตำรวจมีไว้ช่วยเหลือประชาชน ไม่ได้มีไว้แกล้งประชาชนจำไว้      29 กรกฎาคม 2548 เธอชวนฉันไปจดทะเบียนสมรสอีกครั้งหนึ่ง ดูแล้วครั้งนี้น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้วนะ แต่ทุกอย่างมันไม่ได้งดงามอย่างที่คิด จากอดีตที่ฉันได้รับจากเธอมา มันเป็นประสบการณ์ที่สอนให้ฉันไม่ไว้ใจคนอย่างเธออีกเลย      หลังจากจดทะเบียนสมรสครั้งที่ 2 ทุกอย่างดูดีขึ้น ดูลงตัวมากขึ้น แต่อย่างนึงที่มันไม่ลงตัวสำหรับเราสองคนเลย คือ เรื่องยัยชุ      ยัยชุยังคงสร้างความวุ่นวายอย่างต่อเนื่อง มันยังคงก่อกวนด้วยวิธีเดิมๆ แต่คราวนี้ มันไม่เหมือนเดิม      เรื่องที่ฉันร้องเรียนไปเริ่มได้ผล ยัยชุมันเริ่มโดนตั้งกรรมการหลายคดี โดนทุกเรื่องที่มันทำ แต่ฉันไม่รู้หรอกว่า มันจะโดนลงโทษอะไรรึป่าว รู้อยู่อย่างเดียวว่า มันไม่กล้าส่ง Message, E-Mail, Web Site, Space ฯลฯ มาวุ่นวายอีกเลย จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 18 ต.ค. 49 18:01:06 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านๆไปยังคิดอยู่เลยว่า ไอ่แบบนี้มันน่านัก น่าจะโดนร้องเรียน ตอนนี้เพื่อนของเพื่อนเรามีแฟนเป็นตำรวจก็โดนพยาบาลเหล่าตามหลอกตามหลอน โทรมาด่า ตั้งแต่ด่าแม่ผู้ชาย และทางบ้านของฝ่ายหญิง เรายังแนะนำเลยว่า ร้องเรียนไปเลยว่ามีปัญหาเรื่องชู้สาวมันจะได้ไม่กล้ามายุ่งอีกเพราะมันมีผลต่อหน้าที่การงานมากๆ จากคุณ : Extremely Chocolate - [ 18 ต.ค. 49 19:18:23 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ดีค่ะคุณใสซื่อฯ ร้องเรียนเป็นหลักฐานไว้เลยค่ะ เอาให้แสบ..แหม..สะใจจริงๆ   จากคุณ : ลาเต้ฟองนม - [ 19 ต.ค. 49 09:51:02 ]

ความคิดเห็นที่ 31 โทษของข้าราชการที่เป็นชู้กับ ภรรยาหรือสามีของคนอื่นที่จดทะเบียนสมรสอยู่ ถ้ามีหลักฐานที่เชื่อได้ว่า เป็นชู้จริง เช่น ท้อง มีโทษถึงขั้น ไล่ออก ปลดออกเลยนะคะ จากคุณ : ใสซื่อ บริสุทธิ์ - [ 19 ต.ค. 49 10:02:43 ]

ความคิดเห็นที่ 32 จบแล้วเหรอคะ คุณใสซื่อ บริสุทธิ์  เรามารออ่านทุกวันเลย ยังไงสู้ต่อไปนะคะ เลี้ยงลูกให้ดีที่สุดก็พอเนอะ จากคุณ : Extremely Chocolate - [ 19 ต.ค. 49 11:23:14 ]