PANTIP.COM : L4802465 ลูกเป็ดขี้เหร่ [กระทู้นอกเรื่อง]

ความคิดเห็นที่ 8

9.00 น. ที่ลอนดอนเมื่อวาน 17 ตุลาคม (15.00 น. เมืองไทย)

วันนี้วันหยุดผม ผมเปิดคอมออนไลน์ตามปกติ เข้า MSN เจอชื่อที่คุ้นเคยขึ้นมาออนไลน์อยู่ มันออนไลน์ทิ้งไว้เสมอในระหว่างที่มันทำงาน แต่บางทีทักไปถ้ายุ่งอยู่มันก็ไม่ตอบ แต่มันก็จะกลับมาตอบ อันนี้เป็นธรรมดาปกติเวลาเราคุยกัน ผมก็จะทำโน่นทำนี่ไปเรื่อย ถ้ามันว่างมันก็จะเรียกเข้ามาแล้วก็คุยกัน แต่เมื่อวานมันทักมาก่อนเลย

"เดี๋ยวมา อย่าเพิ่งงอนหนีไปไหนหละ" อะไรฟะ กรูงอนหนีเมิงไปบ่อยเหรอเนี่ย กรูยังไม่ได้งอนมานานแล้วนะ
"อืม" ผมรอสักพัก ประมาณสิบนาที มันก็มีข้อความเข้ามาอีก

"อะ ว่ามามีไร" ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะมีไรจะพูด กรูยังไม่รู้ เมิงถามเหมือนเมิงจะรู้นะว่ากรูมีอะไรอึดอัดอยู่ในใจ
"ป่าว ไม่มีไร ก็แกบอกให้รอ" เฉไฉไปเรื่อย
"ไม่มีไรเหมือนกัน เดี๋ยวแกงอนหนีไปอีก ข้าเลยต้องบอกไว้ก่อน"
"วันนี้เลิกงานเสร็จแล้วไปไหนต่อป่าว" ธรรมดามันเลิกงานห้าโมงเย็นแล้วบางครั้งมันก็จะไปเล่นกีฬาบ้าง ไปกินข้าวกับแฟนบ้าง ตามประสา
"ไม่ไป เพราะว่าต้องกลับบ้านไปอ่านหนังสือสอบ เสียตังค์สมัครสอบไปตั้งสามหมื่นกว่าบาทสอบตกแย่เลย" มันจะสอบอะไรไม่รู้เกี่ยวกับไฟแนนซ์นี่แหละ ผมไม่รู้เรื่องมันเคยมาบอกทีนึงแล้ว แต่กว่าจะสอบก็กลางปีหน้า
"งั้นข้าโทรไปหานะ ตอนกลางคืน"
"อืมลองโทรมาดิ ถ้าไม่ติดอีกสายก็คุยได้" อีกสายที่หมายถึงก็คือ.................ฟอ สระแอ นอ หนู แฟน ของมันนั่นเองคร้าบ
"ได้ ได้ งั้นข้าโทรไปหาแล้วกัน"
"อย่าดึกนะ เดี๋ยวข้าหลับไปแล้ว"
"โอเช" ตอนแรกยังไม่กล้าบอกไรหรอก แต่ว่าคงอารมณ์มันพาไปด้วย เห็นมันอารมณ์ดี เลยลองแหย ๆ ไปหน่อยดีกว่า
"จำได้ป่าว ข้าเคยบอกว่าข้าไปเขียนเรื่องเอาไว้ในพันทิป ตอนนี้ข้าเขียนจบแล้วนะ"
"ส่งมาเลยดีกว่า ส่งมาเลย อย่าลีลา"

เอาไงดีวะกรู มาถึงขั้นนี้แล้ว ผมเตรียมก็อปลิ้งค์เอาไว้แล้ว รอเอามาแปะลงไป แล้วคลิ๊ก enter อย่างเดียว ทุกอย่างที่มันอึดอัดอยู่ในใจก็จะหมดลง ในใจยังมีความคิดต่าง ๆ นานา วนเวียน ถ้ามันอ่านแล้ว มันจะเป็นไงวะ มันจะเลิกคบกรูไหมเนีย โอ้ย ปวดหัว เอาไงดีวะ

ตริ๊งงงงงง..................ตริ๊งงงงงงงงงงง..................
มัน sent nudge มาทำให้ผมตื่นจากอาการลังเล เมิงอย่าเร่งกรูดิ เร่งมากนักเดี๋ยวกรูส่งให้อ่านเลยนี่จะได้จบ ๆ ไป

ผมตัดสินใจครั้งสุดท้าย เอาวะ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด กรูขอบอกไปเลยดีกว่า ไม่อยากเก็บไว้แล้ว
ผมชี้เมาท์ไปที่ว่างด้านล่างของหน้าต่างที่คุยกับมันอยู่ คลิ๊กขวา แล้วค่อย ๆ เลื่อนเมาท์ลงมา จนมาถึงคำว่า paste กว่าจะมาถึง มันลำบากเหลือเกิน เอาวะ ไหน ไหนก็ไหนไหน แล้ว ผมคลิ๊กลงไป มีข้อความปรากฏขึ้นมาเป็นลิงค์ที่ผมก็อปไว้ ผมเอื้อมมือไปกด enter ด้วยในระทึก (เวอร์ไปหน่อยนะ แต่อารมณ์ตอนนั้นมันเป็นอย่างนั้นจิงๆ มันยังมีอะไรขัดแย้งอยู่ในใจ) ข้อความลิงค์นั้นได้ถูกส่งไปหามันแล้ว

มันได้รับไปแล้ว ผ่านไปสิบนาที ยังคงเงียบ............

เงียบ...............

เงียบ................

ไม่มีข้อความอะไรตอบกลับมาเลย สิบห้านาทีผ่านไป

เงียบ..............

ตอนนี้ก็ใกล้เวลาจะเลิกงานของมันแล้ว ไม่กล้าอะ ไม่กล้าเข้าไปถามมันแล้ว รอมันเรียกมาเองดีกว่า ผมไม่กล้าอะ

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ห้าโมงพอดี ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ยังเงียบอยู่เลย โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย เอาไงกับกรูเนี่ย ไม่พูดอะไรมาสักอย่างวะ เห้ยยยยยยยยยยย
กรูจะบ้าอยูแล้ววววววววววววววววววววววววววว

ตริ๊งงงงงงงงงง...................ตริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง...............(มีข้อความมาแล้ว)

"ข้าเก็บของอยู่เตรียมตัวกลับบ้านแล้ว" เมิงไม่เคยบอกกรูเลยนี่หว่า เมื่อก่อน เมิงจะกลับเมืงก็แค่ บ้าย บาย แล้วก็กลับไปเลย ไรเนี่ย เล่นไรกับกรูเนี่ย
"อืม" ผมไม่รู้จะพูดอะไร พูดได้แค่เนี้ยแหละ ไม่รู้ว่าที่มันหายไปมันอ่านหรือยัง แล้วจะเป็นยังไง เป็นยังไง... ทำไงดีเนี่ย
"กลับบ้านก่อนนะ" อ้าวไปเลยเหรอเนี่ย ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ บอกกรูอะไรก็ได้สักคำ ก่อนไปไม่ได้เหรอ ไรเนี่ย
"อืม" ผมก็ไม่กล้ารั้งมันเอาไว้ มันอาจจะโกรธผม หรือเกลียดผมไปแล้ว .......... ชีวิตลูกเป็ด จบกัน
"ไว้โทรไปหาคืนนี้นะ" ผมบอกส่งท้ายไป ก่อนที่มันจะ off line โดยที่มันไม่ได้กลับมาบอกอะไรอีกเลย....

ผมทำไปแล้วนี่ ไอ้นี่เป็นสิ่งที่ผมเลือกที่จะทำเอง ผมต้องยอมรับมันให้ได้ใช่ไหมคับ ผมก็รอ รอ รอ รอเวลา แล้วจะได้โทรไปหามันคุยกับมันให้รู้เรื่อง

ต้องไปทำงานแล้ว ไว้มาเล่าต่อนะ

จากคุณ : ลูกเป็ด - [ 18 ต.ค. 49 15:46:53 A:81.170.3.94 X: TicketID:128436 ]

ความคิดเห็นที่ 28

แค่วันเดียวที่ผ่านมา มีอะไรเกิดขึ้นกับผมมากมายเลย ปรับอารมณ์ไม่ทันเหมือนกัน ผมขอเล่าต่ออีกหน่อยก่อนที่ผมจะต้องลาพวกคุณไปจิง ๆ แล้ว
........................................................................

ผมรอเวลาจนถึงประมาณห้าโมงเย็นของผม ซึ่งตรงกับห้าทุ่มของประเทศไทย ป่านนี้มันคงอ่านหนังสือเสร็จแล้ว เตรียมตัวนอน เลยว่าจะโทรไปหา

"ฮัลโหลคับ" เสียงสดใสมาเลย
"เออ กรูเอง ทำไรอยู่จะนอนยัง" ผมจะชอบคุยกับมันตอนมันจะนอนคับ
"ยัง ยัง ติดสายอยู่ ไว้เดี๋ยวคุยเสร็จแล้วจะโทรไป miss call แล้วกัน" มันคุยกับแฟนอยู่
ผมก็ต้องวาง แล้วก็รอ รอ รอ รอ รอไปเรื่อย ๆ ไม่รู้เมื่อไรมันจะโทรมาหา
.
.
.
.
หกโมงเย็นแล้ว ที่เมืองไทยก็เที่ยงคืนแล้วสิ ยังไม่โทรมาอีก
.
.
.
.
.
ทุ่มนึงแล้ว ที่เมืองไทยก้ตีหนึ่งแล้วสิ ผมก็ยังรอต่อไป
.
.
.
.
ทุ่มครึ่ง ก็ยังไม่มีวี่แววเสียงโทรศัพท์ดังเลย ผมเลยตัดสินใจโทรไปหามันอีกที

"ฮัลโหลลลล " เสียงยานคางมาเลย หลับไปแล้วนี่หว่า
"หลับแล้วเหรอ" ผมถามด้วยเสียงเรียบ
"อืม เผลอหลับไปหนะ เลยไม่ได้โทรไป โทษที" ทุกคนคงเดาได้ว่าผมรู้สึกยังไง
"อืม" ผมตอบได้เพียงสั้น ๆ
"มีไรเหรอ ว่ามาเลย" มันถามมาเสียงเหมือนเริ่มจะตื่นนอนแล้ว
"ไม่มีไรโทรมาหาเฉย ๆ เป็นไงสบายดีป่าว" ผมก็ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง
"อืม ก็เรื่อย ๆ แหละ แล้วแกหละเป็นไงสบายดีป่าว ท่านรองผู้จัดการ" มันเริ่มจะแหย่ผมเล่นแล้ว ทำให้ความเกร็งของผมลดน้อยลงไปบ้าง
"ก็เหนื่อยแหละ วันนี้ข้าหยุด เลยนอนทั้งวันเลย"

แล้วเราก็คุยเรื่องโน้น เรื่องนี้กันไปสักพักใหญ่ ๆ โดยที่ไม่มีใครกล้าเอ่ยถึงเรื่องที่ผมเขียนเลย....

"ถ้าข้าทำอะไรที่ทำให้แกรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ ข้าก็ขอโทษนะ" มันเริ่มก่อน
"ทำไรเหรอ"
"ก็ทำอย่างที่แกเขียนไปในนั้นไง"
"อ่านแล้วเหรอ" ผมถามไป ไม่คิดว่ามันจะอ่านแล้ว ก็มันบอกว่ามันไม่มีเวลาอ่านหรอก
"อืม อ่านผ่าน ๆ หนะ ถ้าข้าทำอย่างนั้นแล้วทำให้แกคิดอย่างนั้นข้าก็ขอโทษแล้วกัน ข้าไม่ได้คิดอะไร"
"อืม ข้าเขียนหนุกมะ" ผมเลยถามทีเล่นทีจิงกลับไป
"อืมก็ดี แทรกข้อคิด แทรกความเป็นมิตรภาพ แทรกความกตัญญู ก็ดีนะ เขียนครั้งแรกได้แค่นี้ก็ดีแล้ว แต่เวลาข้าอ่านข้าไม่ตื่นเต้น เพราะข้ารู้หมดแล้วนี่ ว่าอะไรจะเกิดขึ้น"
"เหรอ ๆ ไหนบอกอ่านผ่าน ๆ ไง ทำไมรู้วะ ว่ามีมิตรภาพมีกตัญญู" เริ่มชักจะสงสัย
"ก็อ่านผ่าน ๆ แหละ ไมได้ตั้งใจหรอก แต่ข้าว่าแกไม่แคร์ความรู้สึกของคนอ่านเลยนะ เพราะเค้ากำลังทำอารมณ์ตามแกมาอยู่ดี ๆ แล้วแกก็จบเลย ซะงั้น"
"อ้าว ไหนบอกว่าอ่านผ่าน ๆ นี่อ่านจบเลยนี่หว่า อ่านตอนจบแล้วใช่ปะ ตอนจบพระเอกตายอะ"
"แล้วทำไมพระเอกต้องตายวะ ทำไมแกไม่ตาย ข้ายังไม่อยากตายนี่หว่า"

"แล้วตกลงที่แกปล่อยให้ข้ารอที่สนามบินนานมากหนะ แกไปอี้ มาเหรอ แล้วก็ไปแอบอ่านหนังสือฟรีมาใช่มะ"

ตอนไหนวะ ผมงง อ๋อ เพิ่งนึกได้ ตอนที่มันมาถึงอังกฤษแล้วมันออกมาก่อน ผมรอมัน ต่างคนต่างรอ ผมก็คิดว่ามันยังไม่ออกมา มันก็คิดว่าผมยังมาไม่ถึง

"อ๋อ .. เออ... ก็ข้าคิดว่าแกยังไม่ออกมานี่หว่า ข้าเลยไปหาไรทำนิดหน่อยเอง แล้วไหนบอกว่าอ่านผ่าน ๆ ไง อย่างเนี้ยเค้าเรียกว่าอ่านละเอียดโว้ย"
"ก็อ่านเฉพาะที่แกเขียน อ่านดูว่าข้าเสียหายมั่งป่าว แล้วทำไมไม่เขียนลงไปด้วยว่าที่ปารีสหนะ ข้าบ่นว่าเตียงมันเล็กมาก แล้วแกก็มานอนเบียดข้าด้วย ไม่เขียนไปวะ"

"อ้าว งี้ เมิงอ่านซะละเอียดขนาดนี้เลยเหรอวะ" ผมเริ่มจะอายแล้ว
"คำพูดของข้าทั้งนั้นเลย ข้าจำได้" มันบอกอีก
"อันไหนวะ" จิง ๆ ก็ของเมิงทั้งหมดแหละ
"ไม่เอาดีกว่า ช่างมันเถอะ" มันเริ่มจะเฉไฉ
"อ๋อ อันที่แกถามว่า ข้าชอบแกใช่ไหมอะหรอ" ผมเดาว่าอันนี้ที่มันกำลังจะพูด
" เห้ย รู้ได้งัยวะ"
"ก็บอกแล้วว่ากรูรู้จักเมิงดีกว่าใคร"

"แต่ข้าก็ขอบใจแกนะ ที่ตอนจบแกเขียนหนะ" ผมก็ไม่ได้ถามมันว่าขอบใจผมเขียนตรงไหน ไม่กล้าถาม
"แต่ข้าไม่ได้คิดอะไรกับแกนะ ถ้าข้าทำให้แกเข้าใจผิดข้าก็ขอโทษแล้วกัน"
"อืม"

จะให้ผมทำไง ผมก็ต้องบอกยอมรับ แค่มันไม่โกรธผม มันไม่เกลียดผม มันไม่เลิกคบผม มันยังคุยกับผมเหมือนเดิม ผมก็ดีใจแล้ว ดีใจมาก ๆ ด้วย ผมกับมันยังคงเป็นเพื่อนซี้กันเหมือนเดิม เหมือนยกภูเขาออกจากอก ผมได้บอกมันไปแล้วว่าผมเคยรู้สึกกับมันยังไง แล้วตอนนี้มิตรภาพที่เรามีให้กันมันยิ่งใหญ่กว่า ยิ่งใหญ่กว่าความอยากได้ ยิ่งใหญ่กว่าความใคร่ แค่นี้ แค่มันไม่เลิกคบผม ผมก็ดีใจมากแล้ว ผมเตรียมใจไว้แล้วนะ ว่าถ้ามันอ่านแล้วเกิดมันกลัว เกิดมันเลิกคบผม ผมก็ต้องยอมรับ แต่ผมก็ยังโชคดีที่ ไม่ได้เป็นอย่างนั้น

ผมก็คุยกับมันไปเรื่อย ๆ สามชั่วโมงได้ จนที่เมืองไทยคงประมาณตีสี่ครึ่งแล้ว มันยังไม่ได้นอนเลย แต่คงง่วง ๆ แล้วหละ แล้วมันก็หลับไปคาโทรศัพท์อีก่เช่นเคย....

สบายใจมาก ตอนนี้สบายใจ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดที่จะเกิดขึ้นได้กับผม และมันก็ไม่ได้เป็นผลลัพธ์ที่แย่ทีสุด ที่ผมเองอาจจะรับไม่ได้เลยก็ได้ แต่มันก็เป็นผลลัพธ์ที่ดีทีเดียวผมว่า มิตรภาพของเรายังคงดำเนินต่อไป

ปล. มันข้อร้องผมคับ ให้ไปลบกระทู้ของผมออก เพราะมันบอกว่าโลกนี้มันแคบนะ ข้าไม่อยากให้คนที่เค้าอ่าน แล้วเค้าคิดไปคิดมาแล้วมาตามถึงตัวข้า ก็เพื่อความสบายใจของมัน ผมก็ขออนุญาตลบกระทู้เรื่องราวของผมและมันออกไป แต่ผมก็คงยังมีเรื่องราวนั้นอยู่ในความทรงจำผมตลอดไป

จิง ๆ แล้วผมอยากเล่าเรื่องที่ผมไปเที่ยวต่อให้จบ ก็มันบอกเองให้แคร์ความรู้สึกคนอ่าน ตอนนี้ผมยังทิ้งคนอ่านไว้ที่ปารีสอยู่เลย ผมยังไม่ได้พาพวกคุณไปอิตาลี แล้วก็พากลับประเทศไทยเลย เดี๋ยวผมตรีกตรองดูอีกทีก่อนนะครับ

จากคุณ : ลูกเป็ด - [ 19 ต.ค. 49 07:27:43 A:81.170.59.19 X: TicketID:128436 ]