กระหืดกระหอบมาเขียนไดอารี่ รายงานตัวอ่ะคะ เพราะเดี๋ยวจะไม่อยู่บ้านอีกแล้ว
ช่วงนี้ชีพจรลงเท้าค่ะ เดินทางบ่อยมาก เมื่อวันที่ 20 - 25 ตุลา ก็แบกเป้ไปเที่ยว เชียงของ เชียงราย มาค่ะ ไปกัน 4 คน ทั้งสนุกและ เหนื่อยสุดๆเลยหล่ะ จริงๆทริปนี้ วางแผนการเดินทางไว้นานมากแล้ว ซื้อตั๋วเครื่องบินราคาถูกล่วงหน้าตั้งหลายเดือน ตั๋วอ่ะถูกมาก แต่ดันลืมนึกว่าเค้าย้ายสนามบินไปสุวรรณภูมิ ซึ่งโคตรไกลเลย ถ้าคิดค่า Taxi ก็หลายหล่ะ โชคดีที่ ที่บ้านขับรถไปส่ง เลยประหยัดได้หน่อย
ก่อนไป ก็ไปตรวจภูมิคุ้มกัน CD4 ช่วงนี้ตรวจทุกๆๆ 45 วัน เพราะมันต่ำเตี้ยติดดินเหลือเกิน ภูมิคุ้มกันก่อนไปเที่ยว มีอยู่ 13 ตัว คิดเป็น % ก็เท่ากับ 1 % ซึ่งดูแล้ว วาบหวิวมาก เพราะตามปกติเค้าต้องมีกันประมาณ 500 ตัวขึ้นไป หรือ ประมาณ 14-15%
ผลออกมา 1% น้องๆที่จะไปเที่ยวด้วยกัน ก็เริ่มถามว่า "จะไหว เหรอ พี่" ยกเลิกก็ได้นะ แต่นั่งคิด นอนคิด ประเมินสภาพตัวเองแล้ว เราก็ยังแข็งแรงดีนี่หว่า ไม่เจ็บไข้ได้ป่วย ไม่มีอาการผิดปกติอะไร ก็เลยตัดสินใจ ไม่ยกเลิกการเดินทาง
เริ่มต้นด้วยการตื่นตั้งแต่ ตี 3 กว่าๆ เพราะว่า ซื้อตั๋วเครื่องบินเที่ยว 6.30 ไหว ตะเกียจตะกาย ส่ง SMS ปลุกน้องๆ แล้วก็งัวเงียไปสนามบินใหม่ ใหญ่โตตื่นตาตื่นใจดี ไปนั่งหาวรอขึ้นเครื่อง แล้ว เค้าก็ประกาศว่าเครื่องดีเลย์ สรุปได้ออกตอน 7.30 อ่ะ ไม่น่าตื่นมาแต่เช้าเลย
เดินทางชั่วโมงกว่าๆก็ถึงเชียงราย แล้วก็เหมารถเข้าเมืองไปลง บ.ข.ส ขึ้นรถโดยสารท้องถิ่น คนละ 57 บาท ไปเชียงของ ใช้เวลาเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง
ไปถึงเชียงของก็แบกเป้ เดินหาเกสเฮ้าส์ถูกๆๆ ได้ที่เหมาะๆ ติดริมแม่น้ำโขง ราคาคืนละ 300 บาท อาบน้ำ ปะแป้ง แล้ว นอนฟื้นฟูสภาพเลย เพราะปวดหัวตึ๊บ เนื่องจาก นอนไม่พอ ตื่นแต่เช้ามืด และ เดินกลางแดดหาที่พัก
นอนไปสัก 2 ชั่วโมง ร่างกายก็ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอเสร็จ สดชื่น แจ่มใส ร่าเริง แข็งแรง เหมือนเดิมแล้ว
เชียงของเป็นเมืองเงียบๆ สงบๆ น่าอยู่ดี แล้ว ที่พักเราก็แจ่มมาก โผล่ออกมาจากห้องก็เจอ แม่น้ำโขงเลย กว้างใหญ่ และ น้ำแรงมากๆๆ ใช้ชีวิตพักผ่อนนอนเล่น แล้ว ก็ข้ามไปเที่ยว ห้วยทราย เมืองบ่อแก้วของลาว
พออีกวัน ก็ บ้าบอเช่ามอเตอร์ไซด์ 2 คัน (ไปกัน 4 คน) ขี่จาก เชียงของ ไปขึ้นภูชี้ฟ้า ไปกลับน่าจะเฉียดๆ 200 กิโล เพราะ หลงทางด้วย ไปตั้งแต่เช้า กลับมา 2 ทุ่มอ่ะ นั่งซะ ก้นชาเลย ทางไกลมาก แล้วอันตรายด้วย ภูเขามันชันอ่ะ แถมขากลับ กลับอีกทางนึง ตัดป่าตัดเขามาอีก นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว
เป็นประสบการณ์ ตื่นเต้น ทรหด อดทน และ บ้ามาก ครั้งเดียวในชีวิตก็พอแล้ว ไม่เอาแล้วอ่ะ เดี๋ยวจะไม่ได้เป็นเอดส์ตาย จะตายเพราะตกเขา หรือ รถคว่ำ ซะก่อน
วันต่อมา ก็อาศัยรถกระบะ ของคนรู้จัก มารับที่เชียงของ ไปเที่ยว สามเหลื่ยมทองคำ แม่สาย พระธาตุดอยตุง สวนแม่ฟ้าหลวง แล้ว ก็มาส่งในเมือง โดยการเดินทางทั้งหมดนี่ เรา กุ๊กกู๋ และ น้องเติ้ง นั่งกระบะหลังตลอด ร้อนนรกเลยอ่ะ ส่วนใหม่ เมารถ เลยไปนั่งในรถ
มาอยู่ในเมือง ก็ได้อาศัยบ้านของคุณหมอจักรี แล้ว คุณหมอยังหารถมาให้ยืม ไปเที่ยววัดร่องขุน อุทยานแม่กก และ บ้านกะเหรี่ยงรวมมิตรด้วย ต้องขอบคุณมากๆๆเลยค่ะ
กลับมาจากทริปนี้ ก็หน้ามอมเลย เพระตากแดดตลอด แต่ก็แข็งแรงสบายดี กลับมาก็ ทำงานหัวฟู ทั้งงานบัญชีที่ไปรับทำไว้ และ งานในเว็บแก้วไดอารี่ ที่กำลังจะมีกิจกรรมใหญ่ พาน้องๆที่ติดเชื้อ HIV ของบ้านแกร์ด้าไปเข้าค่าย วันที่ 25-26 พ.ย นี้ และ มีสัมนาน้องเอชมือใหม่ 16-17 ธ.ค มีกีฬาสีแกร์ด้า เดือนมกรา อีก งานยุ่งสุดๆๆจ้า
แต่แล้ว ชีพจรก็ลงเท้าอีกครั้ง จีด้า เพื่อนเก่า ในเว็บ ลาออกจากงาน แล้วชวนแบกเป้ ไปท่องโลก จะไม่ได้ ก็กลัวเพื่อนจะเสียใจ (อิอิ จริงๆตัวเองก็อยากไปนั่นหล่ะ) 2 สาว สวย และ โสด ก็เลยตัดสินใจแบกเป้ไปตะลุย หลวงพระบาง กันคืนนี้หล่ะคะ
เมื่อวันเสาร์ก็เลย พาตัวเอง ไปเช็คความพร้อม ตรวจภูมิคุ้มกัน ตรวจไวรัส ตรวจวัณโรค ตรวจตาหา CMV ผลคือ ผ่านฉลุย ตายังปลอดภัย ไม่มีเชื้อใดๆมารบกวน ไม่มีเชื้อวัณโรคในตัว จำนวนไวรัส HIV ในตัว ลดลงเรื่อยๆ ตอนนี้มี 34,000 ตัว ส่วนภูมิคุ้มกัน CD4 ก็น่ารัก กิ๊บเก๋ เท่าเดิมเป๊ะๆๆๆ มี 13 ตัว เท่ากับ 1% เหมือนเดิม
ก็เตรียมตัวดูแลตัวเองอย่างดีค่ะ อุปกรณ์เสริม เพื่อรักษาสุขภาพนี่เพียบเลย แผนการเดินทางคือ ขึ้นรถไป คืนนี้ ไปลงหนองคาย แล้ว หาทางข้ามไปเวียงจันทร์ หารถต่อไปนอนพักที่ วังเวียงก่อน แล้ว วันรุ่งขึ้น ก็นั่งรถไปหลวงพระบาง คงไปถึงประมาณ วันอาทิตย์ตอนเย็นๆๆ แล้วไปเดินหาเกสเฮ้าส์นอนอ่ะจ้า แล้วจะยังงัยต่อไป ก็ไปคิดกันอีกที
ขอตัวไปกินข้าว เตรียมเดินทางน๊า แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟัง คาดว่าจะกลับมาถึงสัก วันเสาร์ที่ 11 อ่ะจ้า
ไว้กลับมา ก็คง เตรียมตัวเริ่ม ยาต้านไวรัส HIV แล้วหล่ะคะ มันรู้สึก วาบหวิว มากไปหน่อยนึง
จากคุณ :
++MooKaew++ 
- [
3 พ.ย. 49 18:10:29
]
++ KAEW ไดอารี่ ++ การเดินทางของภูมิคุ้มกัน 1 %
