ความคิดเห็นที่ 1 ตราบที่ยังมีปัจจัยสี่ ข้าว ผ้า ยา บ้าน ยังพอมีเงินใช้จ่าย แม้จะมีน้อยลง แต่ก็มี ยิ่งรู้จักใช้รู้จักเก็บอย่างคุณ คงไม่น่าห่วง ความมั่นคงทางเศรษฐกิจ ก็มีในระดับหนึ่งแล้ว อย่าเครียดมาก บอกไม่ได้เหมือนกันว่าทำยังไงไม่ให้เครียดในเรื่องนี้ แต่ทำจิตใจให้สดใสไว้ แล้วมันก็จะดีขึ้น สมองเปิด คิดอะไรได้มีสติมากขึ้น อย่าตึงกับชีวิตให้มาก ทำให้มันพอดี เราก็ยึดคตินี้เมื่อตอนสร่างทุกข์ใหม่ๆ "จงทำสิ่งที่ทำให้สุขใจ" อะไรคือสิ่งที่คุณทำแล้วสุขใจ ทำเลย เรารู้อยู่แล้วว่าคุณเป็นคนมีพลังในตัวเอง และรู้จักยับยั้งชั่งใจ แต่อย่าให้มันตึงจนบดบังความสุขที่คนเราจำเป็นจะต้องมี เอาใจช่วย : ) จากคุณ : outstanding - [ 19 พ.ย. 49 19:40:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ลองไปหาหนังเรื่อง beautiful life มาดูสิคะ เชื่อว่าคุณจะพบหนทางไม่มากก็น้อยว่าจะต้องทำยังไงกับสภาพจิตใจที่ย่ำแย่ตอนนี้ ขอจบด้วย star wars ละกัน may the force be with you ค่ะ จากคุณ : อิ๊อ๊ะ - [ 19 พ.ย. 49 20:27:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอเข้ามาอึ้งได้มั้ยครับ มะรู้จะพูดไงดี เอาเปงว่าเวลาเราเครียดมากๆเราก้อจะปล่อยวางลืมทุกอย่างแล้วก้อหลับตานอนเลยครับ ตื่นขึ้นมาก้อค่อยว่ากัน จากคุณ : [C]haruru - [ 19 พ.ย. 49 20:59:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 วันนี้เห็นชื่อเพื่อนใน msn ประมาณว่า "ปัญหาเยอะแยะทั้งปี" ก็เลยปลอบใจไปว่า ทุกคนมีปัญหากันทั้งนั้นแหละ มันอยู่ที่ว่า เค้าจะพูดหรือไม่พูดให้ฟัง สำหรับคุณจขกท การว่างงานมันอาจจะเป็นการเปิดโอกาสอะไรใหม่ๆให้ชีวิตก็ได้ค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : =U_U= PoRpLe - [ 19 พ.ย. 49 21:21:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จะเข้ามาบอกว่า  หัวอกเดียวกันเลยคุณเอ๋ย รายได้ยังไม่เห็น  รายจ่ายเพียบ  อันนี้ก็จำเป็น  อันนี้ก็ต้องใช้   เงินจ่ายออกไปเป็นแสนแล้ว   รายรับยังเป็นเรื่องของอนาคต  อนางอ  ยังไม่ลงตัวซักที เคราะห์ซ้ำกรรมซัด   รถเจ้ากรรมดันมาเสียอุตลุต  เดี๋ยวเกียร์ติด  แอร์คอมไม่ทำงาน  ฯลฯ  ค่าซ่อมเป็นหมื่น  จะจอดไม่ซ่อมก็ไม่ได้   เดี๋ยวยิ่งพังเข้าป่าไปกันใหญ่  จะซื้อใหม่ยิ่งห่างไกลความเป็นจริง แต่เรายังกินได้(แถมจุซะด้วยดิ)  นอนหลับ(เป็นตาย)  เครียดก็บ่นให้คนโน้น  คนนี้ฟัง  พยายามทำใจให้สบาย  ทั้งที่กังวลมากๆกับอนาคตเหมือนกัน  แต่จะทำยังไงได้  เครียดก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา สู้ๆค่ะ  ไม่ใช่คุณคนเดียวหรอก  ที่อยู่ในภาวะนี้  คนรอบข้างเผือกก็บ่นแบบนี้ทั้งนั้นเลยค่ะ จากคุณ : มังกรเผือก - [ 19 พ.ย. 49 21:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ิคนเราเมื่อมีความหวังแล้ว อย่าทอดทิ้งมัน เพาะสร้างกำลังใจต่อไป สมัครงานไปเรื่อยๆ เดี๋ยวต้องมีซักที่ ที่มันเหมาะสมกับเรา เหมือนชิ้นส่วนของจิ๊กซอว์ เรื่องการควบคุมรายจ่ายที่เล่ามา ผมว่าก็เป็นเรื่องที่ดีอยู่แล้วนะครับ ส่วนงานที่ทำเป็นจ๊อบๆนั่น บางทีกำไรไม่มาก ผมว่า ก็ควรจะทำไปก่อนอ่ะครับ เพราะมันคือต้นทุนทางสังคม ซึ่งจะกลายเป็น คอนเน็กชั่นที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ อีกทั้งทำให้เรามีผลงานมาสะสม เวลาลูกค้ามาติดต่อ ก็สามารถโชว์ให้เค้าดูได้ และเค้าจะรู้สึกถึง ความสมน้ำสมเนื้อของค่าแรง ทำให้ไม่ต่อรองราคาเรามากเกินไป ในงานชิ้นต่อไปๆ อย่างไรก็ตาม ชีวิตเรา บางครั้งก็ต้องอดทนมากๆเช่นนี้เอง อย่าเพิ่งท้อแท้ ความสำเร็จมักอยู่กับผู้ที่อดทน และเพียรพยายาม ปล.อาจจะตอบไม่ตรงคำถามนัก คิดเสียว่าได้อ่านเฉยๆก็แล้วกัน ^^' จากคุณ : แสนฤทธา - [ 19 พ.ย. 49 21:59:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อย่าไปยอมแพ้ครับ ถ้าปัญหาอย่างที่คุณว่าลองดูตามความเหมาะสมว่าอะไรควรจ่ายหรือยังไม่ควรจ่าย เพื่อความสมดุลของรายรับกับรายจ่าย ผมเคยไม่มีขนาดต้องขายทิ้งเกือบหมดทุกอย่างมาแล้วเหมือนกันครับ แต่ใช้สติไม่น่าก็ฟื้นตัว คนเป็นมีปัญหาทุกคน มีแต่คนตายเท่านั้นที่ไม่มีปัญหา จากคุณ : I.Brother - [ 19 พ.ย. 49 22:20:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าลดได้ก็ควรลดก่อนครับ ยิ่งไม่มีงานยิ่งเครียดครับ เพื่อนผมตกงานตั้งแต่ต้มยำกุ้ง จนบัดนี้ก็ยังไม่ได้งานประจำเลยครับ รับเป็น job ไปเรื่อยๆ คนเวลาเข้าวัยทอง หางานยากมากครับ แต่เขารับได้ ปรับการดำเนินชีวิตกินอยู่เท่ากรรมกรได้ เพราะเขามีการศึกษา มีความคิด บ้านก็มี อย่างไรก็ไม่อดตาย เขาคิดอย่างนี้ จึงไม่เครียดครับ จากคุณ : K.Senior - [ 20 พ.ย. 49 04:21:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ลดรายจ่ายที่ไม่จำเป็นออกไป.. อย่างน้อยยังมีคนที่บ้าน..ยังมีคุณพ่อ..คุณแม่อยู่ไม่ใช่เหรอ..ไม่ได้อยู่คนเดียว..ยังมีคนดูแลอยู่คงไม่หนักหนามากหรอกครับ จากคุณ : ฮากลิ้ง - [ 20 พ.ย. 49 09:30:36 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หางานพิเศษทำค่ะ จริง ๆ นะ จากคุณ : onearth - [ 20 พ.ย. 49 16:44:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณ ทั้ง 10 ท่าน ข้างบนและท่านต่อไปข้างล่าง เนี่ยก็ ใช้ไม่ให้เกิน 150 ต่อวัน แต่บางวัน ไปติดต่องานไกลๆ เช่น ต่างจังหวัด ก็กระฉูด แต่ไม่บ่อย 2 เดือนครั้ง แล้วก็ หลังๆ งานไหนที่คิดว่า ไปทำชีวิตยากลำบาก ก็ไม่ไปคุย ไม่ต้องเสียค่าเดินทางซะบาน ตอนนี้ ช่างซ่อมคอม CPU จอก็ประกัน เดือน แต่มันจะเป็นอารายก็เลยประกัน ไปกว่าเดือน 2เดือนกว่า อายุมันก็อยู่กับฉันมา5ปีแล้ว ถือเป็นคู่ทุกข์คู่ยาก เป็นเครื่องมือทำมาหากิน ให้มีบ้านมีช่องเป็นของตัวเองทุกวันนี้ กับอีกอย่าง ก็รองเท้าวิ่ง ซื้อราว2เดือนก่อน ใช้ได้ไปอีก 2ปี (ไม่รู้adidasโม้เปล่า) แต่ก็ ภาวนาว่า ของใช้ทุกๆอย่าง ขอให้ใช้ไปได้ อีก 6 เดือน โดยไม่ต้องเสียตังอีก ได้งานใหม่ คงจ่ายได้แบบไม่เครียดขึ้นสมองมากนัก เรื่องหางานพิเศษทำ ก็คิดอยู่เรื่อยมา แต่ก่อนนี้ สักเดือนกลัวว่า เดี๋ยวไปทำได้ แป๊บเดียว งานใหญ่เรียกมา เสียลูกค้าไป แต่ตอนนี้ ถ้าได้ทำก็ทำไปก่อน  จะได้มีเงิน มาหมุนเวียนไม่ต้อง ชักเงินเก็บ เรื่องอื่น ถ้าจะมีจะมา ค่อยคิดทีหลัง ว่าจะทำไง ตอนนี้ แฟนติดต่อ งานที่ประเทศเขา ถ้าได้ ก็คงไป relocate เดิมชีวิตก็เดินทางอยู่แล้ว ดีกว่าอยู่ เมืองไทย ไม่มีอนาคต ทดท้อไปวันๆ จากคุณ : ชีวิตไม่บินไม่เติบโต (kuddle) - [ 21 พ.ย. 49 01:52:49 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คงเครียดเกินไปน่ะค่ะ ได้ระบาย หรือเล่าให้คนอื่นฟังคงจะดีขึ้นแล้วนะคะ   อ่านถึงประโยคสุดท้าย  แล้วคิดถึงตัวเอง ที่ตอนนี้อยากไปอยู่เมืองไทย แต่ก็กลัวหางานไม่ได้ กลับปรับสภาพไม่ได้เหมือนกัน     แต่จริงๆ ก็ควรคิดถึงข้อดีไว้นะคะ การได้อยู่กับครอบครัว ได้อยู่บ้านเกิดที่เราคุ้นเคย มันก็เป็นความสุข  ถ้าต้องย้ายประเทศไป ก็ไม่ได้อยู่กับครอบครัว  อาหารการกินก็ผิดกัน จากคุณ : moomin - [ 22 พ.ย. 49 02:43:04 ]