ความคิดเห็นที่ 1 จนต่อมา เมื่อฉันเข้าสู่ช่วงม.ต้น ตอนนั้นเอง ที่ฉันเริ่มมีปัญหากับเพื่อน ฉันอยู่โรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่ง ฉันในตอนนั้น เป็นคนตัวสูง ผอม ขาว เล่นกีฬาเก่ง และเรียนเก่ง เพื่อนกลุ่มนี้ พยายามมาเอาฉันเข้ากลุ่ม เพื่อจะขอให้ฉันทำรายงานให้ และขอลอกข้อสอบตอนไฟนอล กลุ่มนี้ค่อนข้างมีอิทธิพลในห้อง ฉันจึงเข้าร่วมอยู่พักหนึ่ง แล้วรู้สึกว่า เพื่อนกลุ่มนี้เอาเปรียบฉันมาก จึงพยายามแยกตัวออกมา ผลก็คือ พวกเค้ารวมตัวกัน เพื่อแกล้งฉันที่โรงเรียนแรงมาก บางที่ก็ตะโกนด่าฉันในห้องเรียน และพากันเรียกฉันด้วยชื่อเล่นที่ทรามๆมากมาย ฉันก็มานั่งคิด ว่าฉันเคยไปทำอะไรให้ ก็ไม่เคย...(ตอนนั้น ฉันยังคิดไม่ได้อย่างงี้ คิดแต่ว่า ฉันเป็นคนเลวอย่างที่เค้าว่ากันจริงๆ ไม่งั้นเค้าจะรุมกันด่าฉันเหรอ) พวกเค้าว่าฉันแรงมาก จนฉันไม่อยากมาโรงเรียน ฉันกลายเป็นคนเก็บตัวมาก ผลการเรียนตกต่ำลง จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 16:53:35 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 2 และ สิ่งแรกที่ฉันเริ่มทำ ที่ร้ายแรงมาก (จนปัจจุบันนี้ ยังไม่หายขาด) นั่นคือการกรีดตัวเอง กรีดข้อมือตัวเอง ให้เป็นแผลนับร้อยๆ ให้เลือดไหล เพราะฉันในตอนนั้น เกลียดตัวเองมาก และก็คิดว่า ถ้าฉันกรีดตัวเอง เพื่อนคงจะหยุดทำร้ายฉันบ้าง ฉันกรีดจากข้อมือ ลามไปเป็นต้นขา และหน้าท้อง พร้อมๆกันนั้น ฉันก็อดอาหารไปด้วย เพราะคิดว่า ถ้าฉันผอมลง เพื่อนคงจะกลับมารักฉันเหมือนเดิม.... และอีกอย่าง ฉันไม่มีเพื่อนลงไปพักกินอะไรด้วย ตอนนั้น ฉันสูง165(ตอนนี้ 175) และฉันน้ำหนักลดลงจาก 42 กก.ซึ่งผอมมากอยู่แล้ว เหลือเพียง 38 กก. จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 16:54:39 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ฉันเพิ่งรู้ว่า คนเป็นโรคนี้ มักจะคิดอะไรแปลกๆ จริงๆแล้วฉันต้องการอดอาหาร เพื่อรักษาสมดุลย์ทางจิตของฉัน (จะ รักษายังไงเนี่ย) ซึ่งมันไม่ช่วยเลย และมันกลับแย่ลงเรื่อยๆ ฉันไม่กินอะไรเลยได้ทั้งวัน กินแค่น้ำเปล่า กับลูกอม 1บาท 3เม็ด ก็อยู่ได้ทั้งวัน วันไหนไม่กินเลย ยิ่งรู้สึกดีกับตัวเอง รู้สึกว่าทนเพื่อนๆพวกนั้นได้ พอพวกมันเห็นฉันไม่ลงไปพัก ก็พากันนินทา ว่าฉันน่ารังเกียจ ไม่มีใครคบ เด็กๆผู้หญิงเนี่ย น่ากลัวเหลือเกิน ฉันจึงเริ่มลามไปกินยาถ่าย ฉันกินทุกวัน ก่อนนอน พอเช้าก็ถ่ายออกมาเป็นน้ำๆ ..คิดดู ไม่กินอะไรแล้วยังกินยาถ่าย... ร่างกายจะไปไหวได้ยังไง จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 16:56:08 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จนมีอยู่วันหนึ่ง ฉันเดินเข้ามาในห้องหลังจากเข้าแถวเคารพธงชาติ... แล้วอยู่ๆฉันก็หมดสติไปเลย มารู้สึกตัวอีกที ในห้องพยาบาล ครูและเพื่อนๆ พากันแบกฉันมา ไม่วายที่เพิ่อนกลุ่มนั้น พากันนินทาและบอกว่า ฉันเรียกร้องความสนใจ ฉันรู้สึกแย่ลงเรื่อยๆ เริ่มมีความคิดจะฆ่าตัวตาย ประกอบกับตอนนั้น พ่อแม่ฉันทำธุรกิจ กลับบ้านดึกมาก ฉันมักจะหลับไปก่อนแล้ว และพอเช้า พ่อแม่ มักจะออกไปก่อนเสมอ กับพี่น้อง ก็ไม่ค่อยได้เจอได้คุยกัน เรียกได้ว่า ฉันรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวในโลก และฉันยังไม่ได้รับการยอมรับจากเพื่อนอีก มันทำให้ฉันแทบบ้า จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 16:57:11 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฉันยังคงลดน้ำหนักลงเรื่อยๆ ชั่งน้ำหนักแล้วลดลงได้ขีดหนึ่งจะดีใจมาก ฉันทำจนตัวเองหนักแค่ 35 กก. แต่หน้าฉันยังอ้วนอยู่ ไม่มีใครรู้เลย ว่าฉันผอมมากแค่ไหน ถ้าฉันไม่ถอดเสื้อผ้าให้ดู มีอยู่วันนึง ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ห้องเรียน เพื่อเป็นชุดพละ ครูประจำชั้นมาเห็นเข้า ว่าฉันมีรอยกรีดที่แขนมากมาย เค้าเลยเรียกพ่อแม่ ฉันมาคุย ภาพที่จำได้วันนั้น ยังติดตา คือ พ่อฉัน นั่งร้องไห้ และจับมือฉัน เค้าไม่รู้มาก่อนเลย ว่าฉันมีปัญหาขนาดไหน เค้าขอ โทษที่เผลอดุฉัน เมื่อตอนที่ฉันผลการเรียนตก ฉันสัญญา ว่าจะไม่กรีดข้อมืออีก และสัญญาว่า จะพยายามเอาผลการเรียนดีกลับมาให้ได้ ทั้งนี้ ทั้งนั้น ตอนนั้น เมืองไทย ยังไม่มีใครรู้จักโรคนี้เท่าไหร่ จังไม่มีใครรู้ว่า ฉันเป็นอะไร และฉันก็ไม่คิดว่า ฉันผิดปกติ คิดแค่ว่า จะไม่กรีดข้อมือแล้ว จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 16:58:14 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ฉันเริ่มปรึกษาพี่น้อง และพ่อแม่ เรื่องเพื่อนๆกลุ่มนี้ได้บ้าง และครูก็พยายามช่วยไม่ให้พวกนี้แกล้งฉันรุนแรงไป แต่การถูกด่า นินทา และกระแนะกระแหน ก็มีตลอด แต่ฉันก็มีกำลังใจขึ้น จึงพยายามกิน มากขึ้น จนน้ำหนักขึ้นมาเป็น40กก. แต่ฉันก็ไม่สบายบ่อย และไปหาหมอตลอด พอหมอให้ยามา ก็เลยต้องกินข้าวให้ครบ3มื้อ เพราะต้องกินยา ส่วนใหญ่ ฉันจะป่วยไม่ทราบสาเหตุ บางครั้งก็เหมือนเป็นหวัด ทอนซิลอักเสบ บางทีก็อาเจียนทั้งวัน บางทีก็เป็นไข้สูงติดกันหลายวัน ฉันเคยนอนโรงพยาบาลหลายคืน เพราะป่วยหนัก แต่จนออกจากโรงพยาบาล หมอก็ยังไม่รู้อยู่ดี ว่าฉันเป็นอะไร รู้แต่ว่า ร่างกายฉันอ่อนเพลียมาก และฉันก็ไม่ได้บอก ว่าฉันไม่ค่อยกินอะไรเลย เพราะหมอไม่ได้ถาม จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 16:59:37 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 7 การกินอาหาร ยังคงเป็นอะไรที่ฝืืนใจฉันอยู่ จนฉันเป็นโรคกระเพาะอย่างรุนแรง ทำให้แสบท้องตลอดเวลา หมอให้ฉันเลยทานนมเยอะ บางวันไม่ทานอะไร ทานแต่นม ก็อยู่ได้เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะนม มาช่วยชีวิตเอาไว้ ต่อมา เมื่อกินนมได้ อาการฉันดีขึ้นเรื่อยๆ ทั้งทางจิตด้วย คงเป็นเพราะฉันเริ่มโต และเพื่อนๆกลุ่มนั้น ทำอะไรฉันไม่ได้แล้ว ฉันพยายามเข้มแข็ง เรียนให้เก่ง แต่ก็พยายามคุมน้ำหนักอยู่ดี ฉันคุมมันไว้ไม่ให้เกิน 45 กก. ตอนนั้นฉันเริ่มสูงขึ้นอีกแล้ว ไม่น่าเชื่อว่า ขนาดนี้ แล้วร่างกายฉันยังหาอะไรไปเพิ่มความสูงได้อีก ฉันพยายามเรียนให้เก่ง เพื่อให้พ่อแม่ชื่นชมอีก ฉันก็อดอาหาร อดมื้อกินมื้อ แต่ฉันก็คิดว่า มันเป็นเรื่องปกติ ของวัยรุ่นที่จะรักษารูปร่าง จนฉันเอนท์เข้ามหาลัยของรัฐได้ด้วยคะแนนสูงสุดของรุ่นฉัน พอบรรลุถึงจุดหมาย ปัจจุบัน ฉันจึงเป็นคนที่ทะเยอทะยานน้อยที่สุด ฉันไม่เรียนต่อแล้ว พอจบตรี ฉันเลือกที่จะแต่งงาน และใช้ชีวิตเงีัยบๆ อยู่กับสามีและลูกที่น่ารักของฉัน จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 17:03:07 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ยังจำได้เลย ว่าตอนเจอกับสามี เค้าเข้าใจฉันมาก เค้ารู้จักโรคอนารอกเซียดี จากเพื่อนเค้าคนนึงที่อเมริกา (เค้าเป็นคนไทยนะ) ฉันก็เพิ่งรู้ว่า อาการทางจิตของฉันที่คิดอยากกรีดข้อมือ อยากทำร้ายตัวเอง มันเป็นอาการหนึ่งของโรคนี้ และ อาการที่โดนโรคนี้เข้าเต็มเปา คือการไม่กินอะไรเลยแล้วจะรู้สึกดีกับตัวเอง รู้สึกผอมดี อยากผอมลงอีกเรื่อยๆ ออกกำลังหักโหมให้รู้สึกว่า ตัวเบาๆ ถ้าเข้านอนโดยรู้สึกแสบท้องได้ ก็จะยิ่งรู้สึกดีกับตัวเองเท่านั้น ฉันเพิ่งดูสารคดีเกี่ยวกับโรคนี้เสร็จ ยิ่งรู้สึกสงสารตัวเอง และผู้หญิงที่เป็นโรคนี้จับใจ เพราะมันไม่ยึดติธรรมเลย ที่จะแบกเอาความร้ายกาจของสังคมไว้ที่ตัวเอง และทำร้ายตัวเองเป็นการแก้ปัญหา สามีฉัน เค้าพยายามช่วยให้ฉันรักตัวเอง ไม่รู้สึกผิดกับการกิน และให้กำลังใจฉันอยู่เสมอ ไม่ว่าฉันจะทำอะไร เช่น ถ้าฉันกินเยอะ เค้าก็จะชม ถ้าฉันทำอาหารให้กิน เค้าก็จะชม ไม่ว่าฉันทำอะไร เค้าก็จะ ยินดีเสมอ ทั้งๆที่บางทีมันก็งั้นๆ และฉันก็ได้เจอเพื่อนแท้ๆอยู่5-6คนที่รักฉันอย่างจริงใจ แค่นี้ ชีวิตฉันก็มีความสุขแล้ว สุดท้ายนี้ โรคนี้ ไม่ต้องการอะไรมากเลย นอกจากกำลังใจ และคนที่จริงใจ มาอยู่ข้างๆ อย่างงี้คนที่มีแนวโน้มเป็นโรคนี้ ก็อาจหายขาด หรือไม่เป็นเลยก็ได้ ฉันเอง กว่าจะรู้ว่าเป็นอะไร ก็เกือบสายไป เขียนไว้เป็นอุทาหรณ์ สำหรับคนที่มีพฤติกรรม หรือถูกทำร้ายจืตใจเหมือนกัน อยากให้เข้มแข็ง เพราะคนที่ว่าเราและทำกับเราแบบนี้ เค้าไม่ใช่คนดี อย่าเผลอคิดดูถูกตัวเองเด็ดขาด อีกอย่าง ทุกเรื่องทุกปัญหา มันเป็นเรื่องเล็ก อย่าจมกับความคิดดูถูกตัวเอง ย้ำอีกนิดว่า อย่าดูถูกตัวเอง การรักตัวเอง สำคัญมาก กับคนเป็นโรคนี้ และ ความผอม ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไรเลย อย่าคิดว่า ผอมแล้ว เพื่อนจะรัก แฟนจะไม่ทิ้ง ให้ทำใจให้เข้มแข็ง สู้กับมันด้วยความเป็นจริง เราอาจจะเล่าตกๆหล่นๆบ้าง เพราะมันยาวมาก ใครอยากรู้อะไรเพิ่มเติมก็ถามมาได้นะ เราไม่รู้มากหรอก แต่ก็พอช่วยได้ ถ้าใครมีคนใกล้ตัวสงสัยว่าจะเป็นโรคนี้ ก็อย่าประมาทนะคะ ระยะยาว มันถึงตายค่ะ จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 17:07:20 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงขึ้น และหายจากโรคร้ายนี้นะคะ จากคุณ : ความรักทำให้โลกอ่อนหวาน - [ 21 พ.ย. 49 17:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วขนลุก แล้วผมเป็นโรคอะไรคับ ทั้งวันผมไม่กินอะไรก็ได้ ไม่หิวไม่อะไร ท้องไม่ร้อง ขอแค่กินน้ำเป้นปกติเวลาคอแห้งก็พอ โรคกระเพราะก็ไม่เป้น เป้นแบบนี้มา 4 ปีได้แล้วมั้ง งง ตัวเองเหมือนกัน จนปัจจุบัน ผมยังไม่รู้เลยว่าความรู้สึกหิวเป็นยังไง แต่ผมก็กินข้าวเช้า ตอนเวลาประมาณก่อสิบโมง เย็นก็สองทุ่ม ถ้าเสาร์อาทิตย์ พ่อ แม่ ไม่อยู่ก็กินเย็นเลยมือเดียว สองทุ่ม กลัวเป็นโรคกระเพราะคับ จากคุณ : pick_nicky - [ 21 พ.ย. 49 17:19:26 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณ คุณน่ารักมาก ๆ เลย ที่นำเอาเรื่องดี ๆ มาลง จากคุณ : - - [ 21 พ.ย. 49 17:19:34 A:202.57.137.157 X: TicketID:084469 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณจขกทเก่งมากค่ะ ยินดีด้วยที่มีสามีที่ดีมากๆนะคะ จากคุณ : jeji o - [ 21 พ.ย. 49 17:21:10 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ ที่ได้รู้เรื่องราวที่เป็นอุทธาหรณ์ให้ใครหลาย ๆ คนได้รู้และสนใจโรคนี้มากขึ้น คุณโชคดีมาก ๆ ค่ะ ที่มีคนที่รักและเข้าใจ ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ จากคุณ : ปรายปราง - [ 21 พ.ย. 49 17:25:56 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณทุกคำอวยพรและกำลังใจค่ะ เรากำลังสู้ๆอยู่ ตอนนี้ยังมีอาการบ้าง เช่นเวลาใครทำอะไรให้เรารู้สึกแย่ ก็มีบางครั้ง หงุดหงิด เดินหาคัตเตอร์กับมีดโกนทั่วบ้านเลย แต่แฟนเราเอาไปซ่อนหมด ไม่รู้เอาไปไว้ไหน แต่เรื่องกิน ก็เริ่มหายแล้ว แต่ก็ยังกินน้อยอยู่ คุณ pick_nicky ุ้ถ้าคุณมีอาการทางจิดร่วมด้วย เช่น ถ้าไม่กินอะไรทั้งวันแลัวจะรู้สึกดี เห็นน้ำหนักตัวเองลดแล้วจะรู้สึกดี อย่างงี้อาจจะเข้าข่าย แล้วก็ ถ้ามองตัวเองในกระจกแล้วคิดว่าตัวเองอ้วน ทั้งๆที่ผอมจะแย่แล้ว นั่นก็เข้าข่้ายค่ะ อย่างเรา จะเห็นตัวเองไม่เหมือนคนอื่นมองนะ เราดูกระจกทุกวันนี้ ยังคิดว่า ตัวเองอ้วนอยู่มากๆ ทั้งๆที่เพื่อน และแฟนเรา บอกว่า ผอมจะแย่อยู่แล้ว มันเห็นว่าตัวเองอ้วนจริงๆนะ เห็นพุงเป็นชั้นๆ ขาเป็นมัดๆ แฟนเราเลยเอาสายวัดมาวัดให้เลย ปรากฎว่าเอวเราแค่21เอง... เราเลยหนาวสันหลังว่า เออ เค้าว่าโรคนี้จะเห็นว่าตัวเองอ้วนนี่ ท่าจะจริง เหมือนจะขำ แต่มันไม่ขำเลย จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 17:32:33 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณครับที่นำประสปการณ์มาให้อ่านกัน จากคุณ : ห้ามจอด - [ 21 พ.ย. 49 17:38:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ได้ข้อคิดที่ดีมากๆเลยครับ โชคดีจังเลยครับที่มีแฟนที่เข้าใจ สู้ๆคร้าบบบ.. จากคุณ : พีพีคุง - [ 21 พ.ย. 49 17:45:13 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตกลงโรคนี้คืออะไรเหรอครับ??? ยังไงก็ขอบคุณครับ จากคุณ : beer2nd - [ 21 พ.ย. 49 17:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมขอโวตครับ และขอ link ไปกระทู้นางแบบระดับโลกที่ตายด้วยโรคนี้ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L4887253/L4887253.html จากคุณ : K.Senior - [ 21 พ.ย. 49 17:53:58 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นกำลังใจให้ จขกท ค่ะ จริงๆ แล้วก็อย่างที่ว่าล่ะค่ะ แค่มีคนรักและเข้าใจ แม้จะไม่มากนักถ้าจริงใจกับเราก็คงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว อ่านตอนท้ายแล้วขนลุกจริงๆ ที่ จขกท เห็นว่าตัวเองอ้วน เอาใจช่วยเต็มที่ค่ะ ส่วนตัวเราก็จะพยายามลดน้ำหนักอย่างจริงจังเสียที เวลาเครียดหรือไม่มีอะไรทำแล้วคิดแต่เรื่องกินนี่ถือเป็นโรคจิตด้วยหรือเปล่านะ กลุ้มใจ ตอนนี้จะกลิ้งได้อยู่แล้ว จากคุณ : Shade of Dawning - [ 21 พ.ย. 49 17:59:01 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ความคิดเห็นที่ 14   ขอบคุณทุกคำอวยพรและกำลังใจค่ะ เรากำลังสู้ๆอยู่ ตอนนี้ยังมีอาการบ้าง เช่นเวลาใครทำอะไรให้เรารู้สึกแย่ ก็มีบางครั้ง หงุดหงิด เดินหาคัตเตอร์กับมีดโกนทั่วบ้านเลย แต่แฟนเราเอาไปซ่อนหมด ไม่รู้เอาไปไว้ไหน แต่เรื่องกิน ก็เริ่มหายแล้ว แต่ก็ยังกินน้อยอยู่ คุณ pick_nicky ุ้ถ้าคุณมีอาการทางจิดร่วมด้วย เช่น ถ้าไม่กินอะไรทั้งวันแลัวจะรู้สึกดี เห็นน้ำหนักตัวเองลดแล้วจะรู้สึกดี อย่างงี้อาจจะเข้าข่าย แล้วก็ ถ้ามองตัวเองในกระจกแล้วคิดว่าตัวเองอ้วน ทั้งๆที่ผอมจะแย่แล้ว นั่นก็เข้าข่้ายค่ะ อย่างเรา จะเห็นตัวเองไม่เหมือนคนอื่นมองนะ เราดูกระจกทุกวันนี้ ยังคิดว่า ตัวเองอ้วนอยู่มากๆ ทั้งๆที่เพื่อน และแฟนเรา บอกว่า ผอมจะแย่อยู่แล้ว มันเห็นว่าตัวเองอ้วนจริงๆนะ เห็นพุงเป็นชั้นๆ ขาเป็นมัดๆ แฟนเราเลยเอาสายวัดมาวัดให้เลย ปรากฎว่าเอวเราแค่21เอง... เราเลยหนาวสันหลังว่า เออ เค้าว่าโรคนี้จะเห็นว่าตัวเองอ้วนนี่ ท่าจะจริง เหมือนจะขำ แต่มันไม่ขำเลย จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 17:32:33 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ก็ เวลาไม่กินข้าวก็เฉยๆๆอะคับ ไม่รู้สึกอะไร แต่บางครั้งจะพยายามจะกินแบบว่า กลัวเป้นโรคกระเพราะ แล้วเรื่องหุ่นส่งกับกระจกเนี่ย รู้สึกอ้วนๆๆๆๆ แต่แฟนบอกไม่อ้วน ผอมจะแย่ แต่จิงๆๆอ้วนนะ สูง 170 ก่าๆๆ หนัก 55 จากคุณ : pick_nicky - [ 21 พ.ย. 49 17:59:25 ]

ความคิดเห็นที่ 21 โรคนี้คือหนึ่งในโรค พฤติกรรมการกินอาหารผิดปกติ หรือ ED (Eating Disorder) มาจากความผิดปกติทางจิตอย่างหนึ่ง ซึ่งมักเป็นผลมาจากแรงกดดันทางสังคม หรือ Peer pressure ทำให้คนที่เป็นรู้สึกว่า ไม่ได้รับการยอมรับในสังคม ถ้าหากอ้วน หรือมีน้ำหนักมาก ทำให้ส่งผลไปถึงการกินที่ผิดปกติ โดยโรคนี้ แบ่งได้เป็น 2 อาการใหญ่ๆ คือ โรค อนาร็อคเซีย อาการไม่กินอะไรเลย หรือมีพฤติกรรมหมกมุ่นในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ที่เกี่ยวข้่องกับการกิน หรือการเผาผลาญพลังงาน เช่น ออกกำลังมากไป กินยาถ่ายมากไป กับ โรค บูลิเมีย โรคนี้ จะตรงกันข้าม ซึ่งคนที่เป็น จะกินไม่ยั้ง แต่พอกินเสร็จ ก็จะไปล้วงคอเอาอาหารออกจนหมด เอ่อ...ใครจะเอาไปอ้างอิงทางการแพทย์คงไม่ได้นะคะ อันนี้เอาจากที่รู้เฉยๆ เห็นลิงค์จาก ความเห็นที่18 เชื่อมั้ย เราเห็นบางคนในรูป เรายังว่าสวยเลย อยากผอมให้ได้มั่ง แต่แค่คิด ก็เฉียดตายแล้ว.... เรายังชอบเข้าไปเวบของพวกที่คลั่งผอมอยู่ แต่ก็ไม่กล้าทำตามแล้วล่ะ กลัวตายมากกว่า.. จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 18:02:37 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อยากผอมบ้างอะ จากคุณ : SuperSyrup - [ 21 พ.ย. 49 18:04:12 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ้อ แล้วก็โรคนี้ จะบ้าน้ำหนัก กับตัวเลขสัดส่วนค่ะ จะคลั่งตัวเลขมาก ถ้าน้ำหนัก 40แล้ว ก็อยากทำอะไรก็ได้ ให้ตกไป30 พอ30 ก็อยากให้หนัก 20 อะไรอย่างงี้ล่ะค่ะ อย่างเรา แฟนเราเอาเครื่องชั่งไปทิ้งหมดแล้ว ห้ามเรารู้น้ำหนักตัวเองเลย ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าตัวเองหนักเท่าไหร่ อยากรู้เหมือนกัน แต่ถ้ารู้ก็คงจะพยายามลด หรือควบคุมมันอีก...แย่จริงเลย จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 18:06:55 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แต่ผมชอบกินขนมหวานคับ พวกช็อคโกแลต เค้ก ขนมปัง ไรพวกนี้อะคับ ถ้าเวลากินก็กินจุเหมือนกัน แต่ไม่ล้วงคอ จากคุณ : pick_nicky - [ 21 พ.ย. 49 18:07:29 ]

ความคิดเห็นที่ 25 pick_nicky อาจจะกินแบบนั้นมานานจนกระเพาะชินแล้วอะค่ะ เอ...ไม่เคยได้ยินว่า ผู้ชายเป็นโรคนี้เลยนะ เออ ไม่เคยได้ยินเลยอะค่ะ ผู้ชายอาจจะแปรปรวนไม่เท่าผู้หญิงมั้งคะ ในเรื่องฮอร์โมน ไม่รู็นะ เดาเอาค่ะ จากคุณ : กำลังรักษาตัว - [ 21 พ.ย. 49 18:22:24 A:221.128.96.155 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 26 หรอคับ แล้วผมเป้นคน กินข้าว ก๋วยเตี๊ยว หรืออาหารทุกอย่าง ไม่ปรุงอะไรเลย เนี่ย ปกติป่ะคับ จากคุณ : pick_nicky - [ 21 พ.ย. 49 18:25:35 ]

ความคิดเห็นที่ 27 นับว่ายังมีโชคดีมากๆๆๆ จริงๆ เลยค่ะ สรุปว่าโรคนี้มันเป็นอาการทางจิตที่ส่งผลไปยังอาการทางกายใช่หรือเปล่าคะ? แล้ววิธีรักษานอกจากกำลังใจและความเข้าใจ มีอีกไหมคะ? เพราะไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะโชคดีมีคนดีๆ มีความอดทนสูงมากมารักและเข้าใจได้ตลอดเวลา ซ้ำร้ายไปกว่านั้นอาจจะโดนต่อว่า ด้วยความไม่เข้าใจและไม่ปรารถนาดีด้วยก็เป็นได้ ยังไงก็ขอให้หายไวๆ นะคะ และขอบคุณที่นำมาแบ่งปันกันค่ะ ป.ล. เอว 21 ยังคิดว่าตัวเองอ้วน .. อ่านแล้วขนลุกด้วยคน น่ากลัวมากๆ ขนาดเพื่อนเราเอว 23 ทุกคนยังเป็นห่วงจะแย่อยู่แล้วเลยอ่ะ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 49 19:10:07 จากคุณ : สาวแว่นเลี้ยวซ้าย - [ 21 พ.ย. 49 19:04:31 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เราซิกลับรู้สึกตรงกันข้ามรู้สึกว่าตัวเองเสพติอาหารจนอ้วนเป็นหมู ทั้งๆที่รู้นะแต่ก็คุมตัวเองไม่ได้ ทุกวันใจจะจดจ่ออยู่กะอาหารการกินไม่ได้กินแล้วจะหงุดหงิด ทั้งๆที่เราก็โดนกดดันเรื่องน้ำหนักมาก ใจนึงยังอยากเป็นโรคอนอรอกเซีย บ้าเป่าวคิดแบบนี้ เราก็บอกไม่ถูกแต่คนมักไม่เข้าใจคนที่เสพติดอาหาร อาจจะเพราะเราอยู่ในสภาพที่เราเราหาความสุขจากสิ่งอื่นไม่ได้เลยมาพึ่งอาหาร จริงๆเรื่องมันก็ยาวไว้วันหลังเราจะลองเล่าแบบคุณจขกทบ้าง จากคุณ : Dobi Doo - [ 21 พ.ย. 49 19:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอถามจขกทว่าที่เห็นตัวเองในกระจกว่าอ้วนพุงเป็นมัดๆเนี้ยคือแบบจิตเราหลอนเองป่าวคะ ทั้งที่มันก็เหนเป็นซี่โครงไม่ใช่เหรอ คือเราสงสัยเริ่องนี้ตั้งนานแล้วละคะพอจขกทมาเล่าก็เลยได้ประสบโอกาสถาม จากคุณ : ManeKi^NeKo - [ 21 พ.ย. 49 20:01:04 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : pootoyo - [ 21 พ.ย. 49 20:18:02 A:192.168.1.175 X:210.1.24.250 TicketID:131927 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ดีใจด้วยนะคะที่มีสามี พ่อ แม่ เพื่อน ที่ดีอยู่เคียงข้างแล้ว จากคุณ : นู๋น้อยร้อยพัน - [ 21 พ.ย. 49 20:21:20 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอให้เจ้าของกระทู้สุขภาพแข็งแรงเร็ววันนะคะ         สู้ๆ !!!!! จากคุณ : หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท - [ 21 พ.ย. 49 20:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ปกติไม่ค่อยจะโหวตกระทู้เท่าไหร่ แต่ขอโหวตให้กระทู้นี้ค่ะ  .. ถึงแม้เรื่องที่คุณเขียนมาจะน่าเศร้า แต่สะท้อนสังคมและค่านิยมอยากผอมอยากสวยของสาวสมัยนี้ได้เป็นอย่างดี ไม่ใช่เฉพาะที่อเมริกาหรอกค่ะที่เป็นโรคนี้ ที่ไทยเองสาวๆ หลายคนก็มีอาการนี้ แต่ไม่ค่อยเป็นที่เปิดเผย รวมไปถึงโรคบูลีเมียด้วยเหมือนกัน บางคนก็อดที่จะกินไม่ได้ เลยเลือกกินเพื่อเสพรสชาติ แต่เคี้ยวแล้วคายออก ถือว่าเป็นโรคที่ละเอียดอ่อนและซับซ้อน เพราะมันโยงไปในเรื่องของจิตใจ การเผชิญโรคนี้ให้หายขาดได้เป็นเรื่องที่ยากจริงๆ ดีใจกับเจ้าของกระทู้ด้วยค่ะที่สามารถผ่านพ้นช่วงเวลานั้นไปได้ โดยมีครอบครัว มีคนรอบข้างที่เข้าใจ คุณเก่งมากเลยค่ะ และขอบคุณที่เอาเรื่องของคุณมาเล่าให้ฟัง จากคุณ : อาราลียะ - [ 21 พ.ย. 49 21:06:20 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้อ้วนขึ้นเร็วๆ ขอบคุณที่เอาเรื่องมาแบ่งปันกัน โหวตให้ครับ จากคุณ : ศาสตร์ - [ 21 พ.ย. 49 21:50:56 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เอาใจช่วยนะค่ะ จากคุณ : Aqua_relle - [ 21 พ.ย. 49 21:59:39 ]

ความคิดเห็นที่ 36 โชคดีจริง ๆ ค่ะ ที่คุณผ่านภาวะเลวร้ายมาได้อย่างน้อยก็ค่อนทางแล้ว  คุณได้กำลังใจที่ดี  ได้คนที่เข้าใจทำให้คุณกลับเข้าสู่ภาวะเกือบจะเป็นปกติแล้ว  ให้กำลังใจให้คุณสู้ต่อไปนะคะ  เกือบสำเร็จแล้วค่ะ  พยายามอีกนิดเดียว จากคุณ : มาเฟียอ้วน - [ 21 พ.ย. 49 22:14:04 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เขียนดีมากเลยครับ จากคุณ : Alovera - [ 21 พ.ย. 49 22:16:25 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อยากรู้จังค่ะว่านอกจากจะเห็นตัวเองอ้วนทั้งๆที่ผอมมากๆแล้วเนี่ย เวลาเห็นคนรอบข้างจะรู้สึกเหมือนกันมั้ยคะ คือจะเห็นเพื่อนๆที่ เค้าหุ่นปกติหรือค่อนข้างผอมว่าอ้วนด้วยรึเปล่าหรือเป็นเฉพาะกับตัวเอง จากคุณ : หมูย่างจัง - [ 21 พ.ย. 49 22:22:03 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ดีใจด้วยมากเลยครับ ที่พบคนเข้าใจเราในสิ่งที่เราเป็น ผมเองก็ชอบมองกระจกและพยายามลดน้ำหนัก แต่ไม่ได้ถึงขั้นเป็นโรค แค่รู้สึกผิด ว่าทำไมช่วงนี้กลมจัง - -' มีเพื่อนที่ทานข้าวเข้าไปแล้วต้องไปล้วงคออ้วกเหมือนกัน แต่ก็คิดว่าไม่ได้เป็นโรค แค่ Diet -___-' จากคุณ : cookiecompany - [ 21 พ.ย. 49 22:23:12 ]

ความคิดเห็นที่ 40 จขกท. เป็นคนที่พบความโชคดี บนความโชคร้าย ยินดีด้วยครับ จากคุณ : ตี๋แกงป่า - [ 21 พ.ย. 49 23:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ได้ยินชื่อโรคนี้ครั้งแรกจากหนังสือเอ็นเนียแกรม ในนั้นกล่าวถึงความสัมพันธ์ของโรคนี้กับคนที่มีบุคลิกที่เรียกว่า ลักษณ์สี่ สนใจศึกษาเรื่องนี้มานานแล้ว จึงอยากทราบว่า โรคนี้มีความสัมพันธ์กับลักษณะทางบุคลิกเหมือนคน ลักษณ์สี่ทางทฤษฎีหรือไม่ ลองพิมพ์มาให้อ่านดู อยากรู้ว่า สภาพทางจิตใจจะคล้ายกับที่กล่าวมาหรือไม่ ********************** คนลักษณ์สี่มักคิดถึงการถูกทอดทิ้งในวัยเด็ก เป็นผลให้เขาเป็นทุกข์จากความรู้สึกสูญเสียและรู้สึกมีบางอย่างขาดหายไป สภาพจิตใจของเขาเป็นเหมือนตัวเอกในเรื่องโศกซึ้ง (tragic romantic) ผู้ซึ่งแม้จะประสบความสำเร็จทางด้านทรัพย์สินเงินทองและชื่อเสียงเกียรติยศ แต่เขาหรือเธอนั้นก็ยังฝังจิตฝังใจอยู่กับอะไรบางอย่าง เช่น คนรักในอดีตที่จากไป ความรักที่ไกลเกินเอื้อม ความรักที่ได้แต่รอคอย หรืออาจเป็นมโนภาพแห่งความสุขที่จะเกิดขึ้นเมื่อได้พบรักแท้เท่านั้น เราจะเข้าใจโลกทัศน์ของคนลักษณ์นี้ได้ โดยนึกภาพว่าเราอยู่ในสภาวะจิตที่ตัดสินใจเรื่องต่างๆ ในชีวิตโดยใช้อารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปมา มากเท่ากับใช้ข้อเท็จจริงที่รับรู้ เป็นสภาวะที่ท่วงทำนองความรู้สึกและนัยยะแฝงเร้นในบทสนทนา มีความสำคัญและอยู่ในความทรงจำมากเท่า ๆ กับถ้อยความที่พูดออกมาจริง ๆ คนสี่อยู่ในสภาวะที่ซึมเศร้าอยู่เสมอ ๆ ความซึมเศร้านี้อาจทำให้ชีวิตต้องหยุดนิ่ง ทำอะไรไม่ได้จนต้องนอนซมเป็นวัน ๆ คร่ำครวญ เสียอกเสียใจกับความผิดพลาดในอดีตที่มิอาจแก้ไขได้ "ถ้าเพียงแต่ ... ถ้าเพียงแต่ .... " การใส่ใจจะฝังแน่นกับอดีต เหมือนเข็มเครื่องเล่นแผ่นเสียงติดอยู่ในรอยหยักสมองส่วนนั้น "ถ้าเพียงแต่ฉันไม่ทำอย่างนั้น ถ้าเพียงแค่ฉันมีโอกาสอีกครั้ง" คนสี่ต่างเข้าอกเข้าใจสภาพจิตใจมืดมนด้วยความซึมเศร้าเหมือนกัน บางคนยอมรับว่าเป็นชะตากรรม แล้วปล่อยตัวให้จมอยู่กับวันคืนเนิ่นนานของการโดดเดี่ยวตนเอง บางคนฮึดสู้กับความซึมเศร้าประจำตัวนี้ ด้วยการทำตัวคึกคักกับกิจกรรมหลากหลายจนดูเหมือนชีวิตไม่เคยหยุดนิ่ง และก็มีบางคนที่ใช้พลังจากอารมณ์ตนเอง เป็นแรงขับดันในการสร้างงานศิลป์ได้อย่างงดงามลึกซึ้ง ซึ่งเกิดจากการสำรวจด้านดำมืดของประสบการณ์ในชีวิต คนสี่ที่พูดให้เราฟังในหนังสือนี้ตระหนักถึงความซึมเศร้าของตนเอง แต่พวกเขายังพูดถึงสภาพจิตใจอีกชนิดหนึ่งที่เรียกว่า ความเศร้าหมอง (melancholy) ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาหลงใหล เหมือนกับเป็นแหล่งพักพิงของจิตใจจากความสูญเสียและความเจ็บปวด จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 21 พ.ย. 49 23:08:10 A:125.24.41.2 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เพราะนางแบบ คนที่เป็นที่นิยมชมชอบ เป็นคนรูปร่างดี-ผอม ทำให้ผู้หญิงหลายๆคนใฝ่ฝันที่จะเป็นอย่างนั้นบ้าง แต่การลดน้ำหนักสำหรับบางคนเป็นเรื่องยากเพราะการเผาผลาญอาหารไม่ดีพอ การอดจึงเป็นทางเลือกนึงที่ผู้หญิงเลือกทำ สุดท้ายก็ป่วยด้วยโรคพวกนี้ จากคุณ : Extremely Chocolate - [ 21 พ.ย. 49 23:15:08 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ยินดีด้วยค่ะที่พี่รับที่ตัวเองเป็นได้ และก็มีแฟนที่น่ารักมากๆ เพื่อนเราคนนึง ไม่ทราบว่าเป็นโรคอนาร็อกเซียหรือบูลีเมียกันแน่ แต่เค้าจะคิดว่า คนผอมแล้วจะสวย เอวเกิน 24 จะไม่สวย เค้าจะมั่นใจในเอง 22-24 ของเค้ามากๆ เป็นคนรักสวยรักงามมาก เป็นหลีดมหาลัย ชอบแต่งตัว ไปไหนอยากให้คนมอง คนชมว่าสวย แต่ตอนที่เค้าน้ำหนักเยอะ เค้าจะทานแต่โยเกิร์ตในตอนเย็น และก็วิ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย จะซุกตัวอยู่ในห้องไม่ไปไหน เค้าจะทานยาระบายทุกคืน เพราะรู้สึกผิดที่กินอาหารเข้าไปในวันนั้น เวลาน้ำหนักลดลง เค้าจะดีใจ บอกเพื่อนทุกคนว่าเค้าหนักเท่านี้นะ แต่พอน้ำหนักเพิ่มมากจะไม่ออกไปไหน ให้ใครเห็น มีครั้งนึง เค้านั่งร้องไห้กรี้ดๆๆเพราะเรื่องนี้ เค้าจะพยายามทำตัวเป็นคนเบื่ออาหาร เลือกทานอาหาร แต่ท่าทางเค้าไม่ใช่ เวลาปฏิเสธเพื่อนๆเค้าจะได้ไม่โดนเพื่อนคะยั้นคะยอให้ทาน เค้าจะปัดไปว่า อิ่มแล้ว ไม่ชอบกิน..นี้ เค้าเคยไปซื้อเบเกอรี่กับดิฉัน เค้าชวนดิฉันวิ่งไปดู แต่แล้ว เค้ายืนนิ่งจ้องเบเกอรี่ชิ้นนั้น จ้องจนมันจะลอยมาเข้าปากเอง จ้องประมาณ 5 นาที แบบว่าพนักงานเดินมาต้อนรับ ยืนรอข้างๆ แล้วเค้าก้อชวนดิฉันให้กลับ(คุณพนักงาน อึ้งๆๆ) เราก็ "เฮ้ย งง ไหนจะมาซื้อไง" เค้าบอกว่า"ไม่เอา อ้วน" เรานี่วินาทีนั้น หมั่นไส้ ในใจคิดว่า"เมิงแดรกชิ้นเดียวไม่อ้วนหร้อก แดรกๆไปเหอะ" แต่อีกใจคิดว่า"ทำไมเมิงทำขนาดนี้ เมิงรักตัวเอง รักจนทำร้ายตัวเองซะแล้ว" ในใจคิดอีกว่า"เป็นลูกกรู กรูตบตายเลย คิดแบบนี้" ช่วงหลัง เค้าอยากกินอะไร เค้าจะซื้อๆๆ แบบว่าซื้อลืมตายไปเลย ถือไม่หมด ฮ่าๆๆ เอามาแจกเพื่อนๆให้ทุกคนทาน ส่วนเค้าก็ทานคำนึงหรือสองคำ แล้วพอ บอกว่า ทานมาก อ้วน(แต่กรู ยอมอ้วนตาย โดนัทคาปาก) ตอนนี้เป็นห่วงเค้ามากค่ะ เพราะเค้าติดยาระบายมาก แถมเค้าเป็นโรคธาลัสซีเมีย เลือดจาง ตัวซีด แต่เค้าไม่ยอมทานยา ไม่ยอมกินอาหารให้ครบห้าหมู่ เค้าบอกว่ายาบำรุงเลือด ทำให้เค้าอ้วน เคยถามเค้านะว่า "ถ้าเมิงกินยากินข้าวก็หาย ไม่กินยาก็ตาย เมิงเลือกอะไร" คำตอบทำเรากับเพื่อนๆอึ้งค่ะ เค้าตอบว่า "กรูเลือกที่จะตาย ดีกว่าอ้วน กรูไม่ยอมอ้วนหรอก" เพื่อนๆทุกคนเป็นห่วงเค้าค่ะ เพราะเค้าเป็นคนดี นิสัยดี สวยด้วย แต่ที่ทุกคนต้องเอือมระอา เพราะเป็นห่วงเค้าเพื่อนๆจะถามเรื่องทานยาทานข้าว ว่าเค้าทานรึยัง เค้าจะตอบผ่านๆส่งๆ ว่าทานแล้ว หรือไม่ก็ อือๆๆ ท่าทางของเค้าจะประมาณว่า อย่ามายุ่งเรื่องนี้ได้มั้ย เราเคยบอกเค้าอ้อมๆเรื่องนี้ แต่เค้าไม่สนใจค่ะ และก็เซ็งๆเรา ประมาณว่าเราอิจฉาเค้าที่ผอม เพราะเราเป็นคนอ้วนเรื้อรัง ระยะเริ่มต้นค่ะ ตัวเค้าคงคิดว่าเค้าไม่เข้าข่ายโรคนี้มั้งค่ะ ไม่อยากให้ใครในโลกเป็นโรคนี้เลยค่ะ เอาใจช่วย จขกท.นะค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 49 23:40:22 จากคุณ : ผู้หญิงฝันร้าย - [ 21 พ.ย. 49 23:34:57 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สู้  ๆ... จากคุณ : คนพิการ - [ 21 พ.ย. 49 23:55:21 ]

ความคิดเห็นที่ 45 "ท่าทางของเค้าจะประมาณว่า อย่ามายุ่งเรื่องนี้ได้มั้ย" เป็นโรคนี้แน่ๆ เพราะตามข่าวที่นางแบบตาย แม่นางแบบก็ให้สัมภาษณ์ว่า ลูกสาวก็ตอบแบบนี้เหมือนกัน หวังว่า เธอคนนั้นจะรู้ตัวก่อนที่แผ่นดินจะกลบหน้าครับ เฮ้อ ไม่น่าเชื่อ แต่ก็มีจนได้ในเมืองไทย เพียงหวังว่าจะไม่มีข่าวการตายเกิดขึ้น ได้แต่ภาวนาครับ ขอพระคุ้มครอง จากคุณ : K.Senior - [ 22 พ.ย. 49 00:56:05 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เราคนหนึ่งแหละ ที่ไม่รู้ว่าเป็น โรคอนาร๊อกเซียอยู่หรือเปล่า เราสูง 157 แต่หนักประมาณ 37 - 39 เอง ผอมม๊ากก แต่ไม่เคยคิดว่าตัวเองอ้วนเลย เราทำมาทุกทางเลยนะที่เขาบอกว่าสามารถ อ้วนได้ ไม่ว่าจะ กินพวกอาหารเสริม สาระพัด สูตรยาผีบอก สูตรยาจีน แอมเว เรากินมาหมดแล้ว ฝั่งเข็มเพิ่มน้ำหนักก็เคย เข้าฟิตเนทก็เคย ไม่อ้วนขึ้นเลย อาจจะดูมีน้ำมีนวลแต่น้ำหนักไม่เพิ่มเลยสักกิโล ไม่เคยเกิน 40 เลย เราก็เครียดๆๆๆ อยากจะมีลูก ถ้าผอมแห้งอย่างนี้หมอคงไม่ให้เอาไว้แน่ๆ ใครบอกว่ากินพวกแป้งเยอะๆๆ แล้วจะอ้วน ไม่จริงเลย เราชอบแป้งมากสาระพัดแป้ง แป้งโรตี แป้งขนมปัง แป้งซาละเปา  งานเราก็ physical work เดินทั้งวัน สามารถบอกได้เลยว่าเหมือนออกกำลังกายทั้งวัน กลุ้มมๆๆๆ เป็นความกลุ้มใจของตนอยากอ้วน ทรมานนะไม่แพ้เท่าคนอยากผอมหรอก จากคุณ : หรือว่าเพียง..ใบไผ่กะยอดกอหญ้า - [ 22 พ.ย. 49 01:01:17 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สู้ๆๆๆน่ะค่ะ จากคุณ : kiku_mochi - [ 22 พ.ย. 49 01:06:12 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : oHLa - [ 22 พ.ย. 49 04:23:41 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ จากคุณ : pipim - [ 22 พ.ย. 49 05:03:06 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เราเคยเห็นรายการทางทีวีเกี่ยวกับเรื่องนี้เหมือนกันที่ตปท ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คุณ จขกท นะคะ จากคุณ : น้าปังปอนด์ - [ 22 พ.ย. 49 06:12:37 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะค๊า จากคุณ : Bexide - [ 22 พ.ย. 49 06:41:41 ]

ความคิดเห็นที่ 52 คุณใฝ่รู้ (คห.41) คะ ข้อความที่คุณโพสต์มาใกล้เคียงกับที่เรารู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นอยู่ค่ะ  จะขอทราบรายละเอียดเพิ่มเติมได้ไหมคะ เพราะตอนนี้แย่มาก สภาพจิตใจไม่ดีเลย รู้เหตุรู้ผลทุกอย่างแต่ยังจัดการอารมณ์ตัวเองตอนนี้ไม่ได้เลย ถ้าช่วยแนะนำได้จะขอบคุณมากเลยค่ะ จากคุณ : ข้าวฟ่างขนฟู - [ 22 พ.ย. 49 08:33:46 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เวลาดูหนังวัยรุ่นฝรั่งชอบมีเกี่ยวกะเพื่อนนักเรียนที่ร้ายๆ บางทีดูแล้วก้อยังสงสัยว่า จริงดิ??? ขนาดนั้นเชียววว ก้อไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพื่อนมนุษย์ปฎิบัติต่อกันแบบนั้นทำไม นึกภาพ จขกท ออกเลยอ่ะ ยังไงก้อขอให้มีสุขภาพแข็งแรงๆนะคะ จากคุณ : TuAPaB - [ 22 พ.ย. 49 09:19:43 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ลองอ่านต่อครับ เพื่อเช็คดูว่าใช่ไม่ใช่ เดี๋ยวจะมีให้อ่านอีก พร้อมแบบทดสอบ บุคลิกของคนในเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ติดตัวเรามาแต่เด็ก คนที่เป็นอย่างลักษณ์สี่ ก็จะอยู่ในอารมณ์ประมาณนี้อยู่เสมอ คนที่ไม่ใช่ ถ้าจะอยู่ในอารมณ์นี้ ก็อาจเป็นเพียงช่วงสั้นๆ หลังจากอกหัก หรือเพิ่งเกิดความสูญเสียในชีวิต ยังไงลองอ่านดูแล้วแลกเปลี่ยนกันครับ นี่เป็นความรู้ที่เป็นประโยชน์มากๆ เอ็นเนียแกรม คนเก้าแบบ ******************************** ความเศร้าหมองทำให้เกิดอารมณ์เศร้าเสียใจที่เจือด้วยรสหวาน มันมีที่มาจากความรู้สึกของการสูญเสียเหมือนกับความซึมเศร้า แต่ในสภาวะของความเศร้าหมองนี้ ความเศร้าโศกได้เปลี่ยนรูปโฉมกลายเป็นม่านหมอกอารมณ์ที่ปกคลุมสภาพจิตใจ คนลักษณ์สี่รู้สึกมีชีวิตชีวาสุดขีดเมื่ออยู่ท่ามกลางม่านหมอกอารมณ์ที่แปรปรวน เป็นสภาวะที่ไม่มีอะไรแน่นอนเพราะอารมณ์นั้นอาจเปลี่ยนไปมาเพียงชั่วข้ามคืน ประเด็นสำคัญ คือเรื่องความสูญเสียและความภาคภูมิใจในตนเองที่ลดลง ซึ่งเป็นผลตามมา "ถ้าฉันมีคุณค่ามากกว่านี้ ฉันอาจจะไม่ถูกทอดทิ้ง" คนโศกซึ้งเชื่ออย่างฝังใจว่า เขาเคยได้รับความรัก แต่แล้วมันก็ถูกฉกฉวยไป "ครั้งหนึ่งฉันเคยเป็นที่รัก แต่แล้วมันหายไปไหนหนอ" คนลักษณ์สี่มักจะมีประวัติของการถูกทอดทิ้งและการสูญเสียในวัยเด็กที่ทำให้เขารู้สึกทุกข์โศกจริง ๆ แต่ปัญหาก็คือ เมื่อโตขึ้นแล้ว เขาก็ยังทำให้ตนเองรู้สึกถูกทอดทิ้งด้วยการหลงใหลอย่างรุนแรงกับสิ่งที่ตนไม่อาจจะได้มา และด้วยนิสัยที่ชอบปฏิเสธอะไรก็ตามที่ได้มาโดยง่าย ซึ่งมักเป็นไปโดยไม่รู้ตัว โดยไม่รู้ตัว คนสี่มักใส่ใจไปที่ด้านดีของสิ่งที่ขาดหายไป เมื่อเปรียบเทียบแล้ว สิ่งที่เขามีอยู่จึงดูไม่ดึงดูดใจ คนลักษณ์สี่ถวิลหาความสัมพันธ์พิศวาสลึกซึ้งตรึงใจ ซึ่งจะมาเติมเต็มชีวิตที่ว่างเปล่ามานาน รสหอมหวานอย่างหนึ่งของความเศร้าหมองคือ ความเศร้าจากการสูญเสียความรักนั้นอยู่คู่เคียงกับการฝันหวานถึงคนรักในอุดมคติที่จะมาถึง เหมือนกับว่า เวลาปัจจุบันนั้นเป็นเพียงการเตรียมการสำหรับอนาคต ซึ่งคือเวลาที่ "ตัวตนจริงแท้ของเขาจะกลับมีชีวิตชีวาขึ้นใหม่อีกครั้งด้วยพลังแห่งความรัก" เมื่อใกล้ถึงเวลาที่การทุ่มเทความพยายามและการรอคอยมานับปี กำลังจะออกดอกออกผล คนสี่ก็มักจะเปลี่ยนการใส่ใจไปสู่สิ่งอื่นที่ยังขาดหายไปในชีวิตอีกครั้ง ถ้าเขามีงานทำแล้ว ก็จะปรารถนาคนรัก ถ้าเขามีคนรักแล้ว ก็กลับรู้สึกจะอยากอยู่ตามลำพัง แต่เมื่อต้องอยู่ตามลำพังก็จะถวิลหางานและคนรักอีก เป็นวัฏจักรวนเวียนไปมาอย่างนี้ การใส่ใจจะหมุนเวียนเปลี่ยนไปยังด้านดีของสิ่งที่ขาดหายไป จึงเกิดการเปรียบเทียบที่ทำให้เขารู้สึกว่า สิ่งที่มีอยู่นั้นไร้ค่าและน่าเบื่อ คนโศกซึ้งมักจะทำลายสิ่งที่เพียรหามาได้ให้พังพินาศไป เมื่อเขาหันมาสนใจกับเหตุการณ์ประจำวันของชีวิตคู่ที่เป็นอยู่จริง ก็อาจรู้สึกผิดหวังและโกรธที่ต้องมาคอยตามเก็บถุงเท้าของคนรัก หรือต้องทนกับนิสัยแปลก ๆ บางอย่างของเขาหรือเธอคนนั้น มโนภาพของอนาคตอันเลอเลิศซึ่งเขาเคยคิดว่าความรักจะนำพามาให้นั้น ถูกสั่นคลอนด้วยความเป็นจริงของชีวิตคู่ที่มีช่วงเวลาแสนน่าเบื่อในบางขณะ พฤติกรรมแปลก ๆ เพียงเล็กน้อยบางอย่างที่คนรักแสดงออกมาก็จะสร้างความหงุดหงิดรำคาญให้กับคนสี่อย่างมาก "เธอใบ้สนิทในเรื่องการเมือง" "เขาไม่มีหูทางดนตรีเลย" "นี่คุณไม่รู้สึกอะไรเลยหรือ ที่ทิ้งแปรงสีฟันไว้ในแก้วกินน้ำอย่างนั้นน่ะ" คนสี่จะโมโหจนเดือดพล่านที่จำต้องเออออไปกับความไร้รสนิยมของคนอื่น และเขาจะต้องการอย่างยิ่งที่จะปกปักรักษาตัวเองไว้ เพื่อรอให้ความรักในอนาคตมาทำให้เขามีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง เมื่อดูเหมือนว่า คนรักนั้นอาจทำให้เขาต้องละทิ้งมาตรฐานชั้นเลิศของตนเอง คนสี่จะต้องการขับไล่ หรือบีบบังคับให้คนรักจากไปเสียก่อนที่มโนภาพของความรักแท้จริงอันแสนล้ำค่า จะถูกทำให้แปดเปื้อน เขาจะรู้สึกโทษคนรักและผิดหวังอย่างขมขื่น จึงพูดจาด้วยถ้อยคำรุนแรงเต็มที่เพื่อให้คนอื่นเห็นชัดเจนว่า ทำให้เขาผิดหวังมากขนาดไหน เมื่อคนโศกซึ้งผลักไสคนรักให้ห่างออกไปได้แล้ว เขาก็จะเริ่มคิดถึงคนรักนั้นอีกครั้ง นี่คือรูปแบบความสัมพันธ์ที่เรียกว่า "ใกล้ผลักไป ไกลดึงมา" ผลักไสสิ่งที่มีอยู่ออกไป และไขว่คว้าหาสิ่งซึ่งยากจะได้เข้ามา เหมือนความรู้สึกที่ว่าหญ้าในสนามบ้านคนอื่นจะดูเขียวกว่าสวยกว่าของเราอยู่เสมอ เพราะเมื่อห่างกันออกไป คนสี่ก็จะหันมาสนใจและคิดถึงสิ่งดี ๆ ของคนรักที่ร้างรากันไปแล้วนั้น จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 22 พ.ย. 49 09:45:37 A:125.24.42.202 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 55 อ่านต่อครับ เพิ่มเติมครับว่า นี่เป็นความรู้ที่นักศักษาแพทย์ที่รามาได้เรียนรู้กัน *************************** คนสี่ดำเนินชีวิตโดยรักษาระยะห่างที่ปลอดภัย ไม่ไกลเกินไปจนการถวิลหากลายเป็นความสิ้นหวัง แต่ก็ต้องไม่ใกล้จนเกินไปนัก แม้จะถวิลหาความผูกพันใกล้ชิดกับคนอื่นอย่างมาก แต่ความผูกพันจริง ๆ ก็จะไปกระตุ้นความกลัวว่าข้อบกพร่องของตนเองจะปรากฎออกมา จนอาจทำให้ถูกทอดทิ้งอีก ถ้าคนรักนั้นเบื่อหน่ายกับการถูกผลักให้อยู่ห่าง ๆ และขู่ว่าจะจากไป คนสี่ก็อาจจะล้มป่วยอย่างหนักด้วยไข้ใจ หรือต่อว่าคนรักอย่างรุนแรงเพราะรู้สึกว่าต้องพยายามดึงคนรักไว้ให้ได้อีกครั้ง เมื่อรู้ว่ากำลังจะถูกทอดทิ้ง คนสี่จะระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างเต็มที่ เหมือนอย่างฉากในละครที่เต็มไปด้วยการต่อว่าต่อขานเกรี้ยวกราดรุนแรง การข่มขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย และความรู้สึกสิ้นหวัง สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเนื่องจากการสูญเสียในอดีตได้ถูกกระตุ้นขึ้นมาใหม่อย่างมีสีสัน คนสี่กล่าวว่า อารมณ์ขึ้นลงของเขานำเขาไปสู่ชีวิตในแบบที่เข้มข้นและอยู่เหนือกว่าความสุขธรรมดา เป็นระดับที่อุดมด้วยรสชาดมากกว่าความสุขทั่วไปที่คนอื่นยอมรับกันได้ง่าย คนโศกซึ้งมีความรู้สึกว่า เหมือนเป็นคนนอกที่แปลกแยกกับความเป็นจริงดาษดื่น เขามีเอกลักษณ์และความแตกต่างจากคนอื่นอย่างแปลกประหลาด เป็นนักแสดงในชีวิตจริงของตนเอง การจะเลิกทุกข์ทรมานจากชีวิตทางอารมณ์ที่เข้มข้นนี้ จึงย่อมหมายถึงการต้องสละความรู้สึกของความเป็นคนพิเศษที่เกิดจากชีวิตที่ผันแปรเหมือนละครไปด้วย สำหรับคนโศกซึ้ง ภาพเบื้องหน้าของการพบกับความสุขอาจจะทำให้รู้สึกกลัวว่า ตนเองจะถูกตัดขาดจากการเข้าถึงโลกของอารมณ์ที่เข้มข้น และที่แย่ที่สุดก็คือ มันอาจทำให้เขาต้องยอมลงเอยกับชีวิตแบบธรรมดาที่แสนจืดชืด จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 22 พ.ย. 49 09:52:29 A:125.24.42.202 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ต่อไปเป็นเรื่องหมกมุ่น หรือเรื่องที่มักเป็นปัญหากับคนบุคลิกนี้ **************************** เรื่องที่คนสี่มักหมกมุ่นมีดังนี้  ความรู้สึกว่า มีบางสิ่งบางอย่างในชีวิตขาดหายไป "คนอื่นมีในสิ่งที่ฉันขาด"  ความหลงใหลอยากได้สิ่งที่อยู่ห่างไกล หรือที่ยังไม่ได้มา การสร้างภาพในอุดมคติของคนรักที่จากไป  สภาพอารมณ์ กิริยาท่าทาง ความหรูหราฟุ่มเฟือย และรสนิยมวิไล ที่หล่อเลี้ยงความรู้สึกที่ดีให้กับตนเอง  การติดอยู่กับอารมณ์เศร้าหมอง ความต้องการเข้าถึงความรู้สึกที่ลึกซึ้งมากกว่าจะต้องการเพียงความสุขธรรมดา  การรำคาญกับ "ความจืดชืดของความรู้สึกทั่วไป" ความต้องการที่จะเพิ่มความรู้สึกให้เข้มข้นมากขึ้นจากการสูญเสีย ด้วยจินตนาการที่มีสีสัน หรือด้วยการกระทำอย่างโลดโผน  การแสวงหาความจริงแท้ ความรู้สึกที่ว่า ปัจจุบันไม่ใช่ของจริง ตัวตนจริงจะปรากฏในอนาคตจากการประสบพบรักที่ลึกซึ้ง  ความหลงใหลคลั่งไคล้กับด้านของชีวิตที่เข้มข้น อย่างเช่น การให้กำเนิด เพศสัมพันธ์ การถูกทอดทิ้ง ความตาย และความหายนะต่างๆ  นิสัยการใส่ใจแบบใกล้ผลักไปไกลดึงมา ใจจดจ่อสลับไปมาระหว่างด้านลบของสิ่งที่ตนมีอยู่ และด้านบวกของสิ่งที่อยู่ห่างไกลและยากจะได้มา รูปแบบการใส่ใจนี้จะยิ่งเสริมแรงให้กับ o ความรู้สึกของการถูกทอดทิ้งและการสูญเสีย o แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้มีสัมผัสละเอียดอ่อนที่ไวต่ออารมณ์และความเจ็บปวดของคนอื่น รวมถึงความสามารถในการช่วยเหลือคนอื่นที่ประสบวิกฤต **************************** อ่านถึงตรงนี้แล้ว เราใช่หรือไม่ใช่ ตัวเราเองจะตอบได้ จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 22 พ.ย. 49 09:58:27 A:125.24.42.202 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 57 อ่านแล้วขนลุกจริงๆ ที่ จขกท บอกว่าเห็นตัวเองในกระจกอ้วนขนาดนั้น ทั้งๆ ที่ผอมขนาดนี้ ต้องแก้ที่ความคิดอย่างเดียวเลย บอกตัวเองเสมอว่าความผอมขนาดนั้นต่างหากที่เป็นเรื่องผิด ไม่ใช่การที่น้ำหนักขึ้นหรอก เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ โชคดีที่รู้สาเหตุแน่ชัด ทีนี้ก็แก้ไขกันอย่างเต็มที่ค่ะ ขอบคุณที่เล่าประสบการณ์ของตนเองเป็นอุทธาหรณ์สำหรับสาวอยากผอม (จนเกินเหตุ) ความสวยงามของเรือนร่างไม่จำเป็นต้องแลกด้วยความทรมานกายใจและชีวิตค่ะ สู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : Shade of Dawning - [ 22 พ.ย. 49 10:33:59 ]

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านแล้วเหมือนตัวเองเข้ามาตั้งกระทู้เลยค่ะ .. แต่ก่อนเราก็เคยเป็นโรคนี้ค่ะ ตอนนั้นอยู่ในช่วงเวลาที่แย่มาก เพื่อนก็ไม่มี วันๆทั้งวันไม่กินอะไรเลย นอกจากนมถั่วเหลือง 1 กล่อง น้ำหนักลดทีนี่ดีใจมาก - มากที่สุด ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เรากำลังเรียนม.ปลายเหมือนกันเลยค่ะ มีปัญหากับเพื่อนเหมือนจขกท.นี่แหละค่ะ เราเลยรู้สึกว่า ถ้าเราผอมแล้วเราอาจจะได้รับการยอมรับ ทั้งๆที่มันไม่เกี่ยวอะไรกันเลย แต่ตอนนั้นเราคิดอย่างนี้จริงๆค่ะ โรคนี้มันทำให้คนคิดอะไรได้แปลกเยอะๆเลย เราเริ่มลดน้ำหนักด้วยการอดอาหาร ทุกวันเรากินแค่นมถั่วเหลืองกล่องนึงเป็นข้าวเที่ยงค่ะ ถ้าคืนไหนหิวจนแสบท้องเราจะดีใจมาก แล้วก็จะรีบนอนให้มันหมดไปวันๆนึง ทำยังงี้ทุกวัน จนน้ำหนักเราเหลือ 40 (เราสูง 155) ทั้งๆที่แต่ก่อน เราไม่ใช่คนผอมเลย เราหนักประมาณ 53 ค่ะ แต่พอเราหนักเหลือ 40 เอวเราเหลือ 21 เอง แต่ในใจตอนนั้นคิดว่า ยังลดไม่พอค่ะ อยากหนัก 37-38 .. พอลดมาได้ซักระยะนึง น้ำหนักมันเริ่มไม่ลดแล้วค่ะ เป็นเพราะเราไม่กินอะไรเลยทั้งวัน ร่างกายมันเริ่มเข้าสู่ภาวะอดอยาก มันจะเริ่มลดการใช้พลังงานไงคะ พอเราน้ำหนักไม่ลดอีก เราเลือกที่จะกินยาถ่ายค่ะ กินทุกคืนเลย ในใจคิดว่าตอนนั้นตัวเองอ้วนมาก ไม่กล้าใส่เสื้อแขนกุด ไม่กล้าใส่ชุดสวยๆ เพราะคิดว่าตัวเองอ้วนตลอดเวลา พอมากินยาถ่ายแล้วรู้สึกดีขึ้น เพราะรู้สึกว่าพุงมันยุบลง เวลากินยาถ่ายที มันเป็นอะไรที่ทรมานมาก เพราะเรากินแค่นมถั่วเหลือง แล้วมันก็ไม่มีอะไรจะออกมา จู๊ดๆออกมาเป็นน้ำทุกวัน กลางคืนนี่แทบไม่ได้นอนเลย เข้าห้องน้ำตลอด .. ตอนหลังเราเริ่มผอมมาก จนคนรอบข้างเริ่มเป็นห่วงแล้วค่ะ เพราะน้ำหนักเราเหลือแค่ 37 จากเด็กผู้หญิงที่ดูมีเนื้อ หนัก 55-60 ลดลงมาเหลือ 37 ภายในเวลา 4 เดือน เพื่อนผู้ชายเริ่มเข้ามาเตือนให้เราทานข้าวบ้าง หรือไม่บางคนก็ลงทุนพาเราไปกินข้าวเลยค่ะ พ่อแม่ก็เริ่มบังคับให้กินข้าวทุกวัน แต่เราไม่อยากกินค่ะ กินเท่าไหร่ก็กินยาถ่ายเอาออกเท่านั้น ยาถ่ายก็ต้องเพิ่มปริมาณไปเรื่อยๆ เป็นช่วงที่ทรมานสุดๆเลยค่ะ แถมเป็นช่วงที่เรากำลังสอบเอนทรานซ์ด้วย เรี่ยวแรงจะอ่านหนังสือนี่แทบไม่มีเลย .. ตอนหลังเราเริ่มกินยาถ่ายไม่ได้แล้วค่ะ เพราะว่าแต่ได้กลิ่นมันก็จะอาเจียนแล้ว มันเหมือนเราโดนบังคับให้ทรมานตัวเองทุกวัน แค่มองเฉยๆยังไม่อยากมองเลยค่ะ มันทรมานมากๆ และยังเป็นอยู่จนทุกวันนี้ คือ มอง + ได้กลิ่นยาถ่ายไม่ได้เลย ตอนหลังเราเลยต้องเลิกกินค่ะ แล้ะก็มีคนรอบตัวเข้ามาช่วยเหลือมากขึ้น กับเพื่อนที่มีปัญหากัน เราก็เริ่มปล่อยวางค่ะ มาอยู่กับเพื่อนที่เค้าหวังดีกับเรามากกว่า (ส่วนมากเป็นเพื่อนผู้ชายตอน ม.ต้น) พวกนั้นก็พาเราไปกินข้าวที่นู่นที่นี่ จับเราไปนั่งเทศนาว่าอย่าทำแบบนี้ ..เป็นผู้หญิงต้องมีเนื้อมีหนัง จนตอนหลังเราก็หายเป็นปกติค่ะ ต้องขอบคุณคนเหล่านั้นจริงๆ ตอนนี้น้ำหนักเรากลับมาเป็น 55 เหมือนเดิมแล้วค่ะ มีบวกลบบ้างนิดหน่อย เราคิดว่านี่มันเป็นน้ำหนักของเราจริงๆ และโชคดีที่เรายังเอนท์ติดได้เข้าเรียนในที่ที่เราต้องการ ตอนนี้ก็กำลังลดอยู่อีกค่ะ เพราะคิดว่าอ้วนไปนิดส์ แต่คราวนี้เราจะไม่ยอมเป็นแบบเดิมแล้วค่ะ เพราะว่าเราใช้วิธีควบคุมอาหาร + ออกกำลังกาย ทำแล้วรู้สึกรักตัวเองขึ้นเยอะเลยค่ะ ขอบคุณจขกท.มากๆนะคะ ที่นำเรื่องราวของตัวเองมาบอกต่อให้เกิดประโยชน์ สาวๆอย่าทำตามแบบนี้นะคะ ไม่ดีค่ะ ทำแล้วรู้สึกว่าไม่รักตัวเองเลย อย่ายึดติดกับค่านิยมมากไปนะคะ :) จากคุณ : Saruwatari Miwa~* - [ 22 พ.ย. 49 11:10:36 ]

ความคิดเห็นที่ 59 โหวตให้ค่ะ ดีใจด้วยค่ะที่มีสามีน่ารัก เข้าใจ ช่วยดูแลคุณตลอด เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้หายเร็วๆ ปล. อ่านของคุณ ผู้หญิงฝันร้าย แล้วเศร้าใจแทนเพื่อนคุณ แต่แอบขำคห ของคุณ ที่ว่ายอมอ้วนตายดีกว่า คิดเหมือนกันเลย 55 (ว่าแล้วก็หยิบหมูกรอบอองเทร่มากิน :p ) จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล - [ 22 พ.ย. 49 11:27:20 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เคยล้วงคออ้วกอยู่หลายปี ตอนนั้นไม่รู้ว่าเค้าเรียกว่า "บูลิเมีย" แค่รู้สึกว่า อยากกิน แต่ก็ไม่อยากอิ่ม เลยล้วงไปด้วย ออกกำลังกายไปด้วย ไม่น่าเชื่อ 3 เดือน น้ำหนักลดฮวบมา 30 กิโลกกว่าๆ เปิดเทอมมาอีกที เพื่อนงงไปเลย ว่าเอ็งเป็นใคร หลังจากนั้นไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย อาศัยล้วงคอเป็นมื้อๆ (บางมื้อก็ไม่ แต่ไม่ทานจุบจิบ และทานแค่เคี้ยวๆ แล้วคายออกมา) ทำมาอีกหลายปีทีเดียว จนมีแฟน + ทำงาน กินเก่ง กินเยอะ กินอร่อย กินไปกินไปมาพร้อมกับแฟน จน 3 - 4 ปีผ่านไป น้ำหนักพุ่งขึ้นมาเกือบ 20 กิโล และไม่มีทีท่าจะลดลงง่ายๆ เสียแล้ว... เพิ่งรู้ว่า ที่แท้โรคนี้รักษาด้วย "ความรัก" นี่เอง ไม่เห็นมีท่านหมอคนไหนมาบอกสักคน จากคุณ : น้องหยิก - [ 22 พ.ย. 49 11:36:41 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอตอบนอกเรื่องได้ป่ะคะ ไอ้เรื่องเพื่อนเนี่ยเราก็เคยเจอ เรียนโรงเรียนหญิงล้วนเหมือนกัน ฝังใจพอดู เหอๆๆ ตอนนี้เราเลยกลายเป็นพวกไม่ค่อยมีเพื่อนสนิท คบกันผิวเผิน ไม่อยากไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของใคร ไม่แคร์ใคร แต่ถ้ากับเพื่อนจริงๆเนี่ยจะแคร์มาก เพิ่งจะได้รู้จักกับคำว่าเพื่อนสนิทก็ตอนเรียนปี 1 นี่เอง เลยรู้สึกว่าในชีวิตนึงมีเพื่อนสนิทแค่ 1-2 คนก็เพียงพอแล้ว ส่วนตอนนี้ที่เราเป็นคือดูกระจกก็รู้ตัวนะว่าอ้วน แต่ enjoy eating เหลือเกิน ไอ้นู่นก็อยากกิน ไอ้นี่ก็อยากกิน ทำงัยดีอ่ะ ยิ่งเจอไอติมอร่อยๆเข้าไปด้วยนะ หน้ามืดเลย -*- เป็นกำลังใจให้ จขกท. ค่ะ ขอแอบกระซิบว่าของอร่อยๆบนโลกนี้มีมากมายเลย ลองชิมแล้วจะติดใจ มา enjoy eating ด้วยกันนะคะ ฮี่ๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : kannasan - [ 22 พ.ย. 49 11:53:17 ]

ความคิดเห็นที่ 62 อย่างเป็นโรคเดียวกะปิ๊กจัง อยากผอมอ่ะ 555+ จากคุณ : gorgeously - [ 22 พ.ย. 49 11:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เนทเดี้ยงไปตั้งแต่หัวค่ำเมื่อวานนี้ค่ะ เพิ่งจะใช้ได้ ************* อ่านที่คุณใฝ่รู้เขียนมาแล้ว รู้สึกขนลุก เมื่อก่อนเคยเป็น เคยสับสน เคยคิดแบบนั้นบ่อยๆ รู้สึกว่า เมื่อใครทำอะไรให้เรารู้สึกแย่ จะโทษตัวเองก่อนเลย จะรู้สึกว่า เออ เราผิด เราไม่น่าเกิดมาเลย แล้วก็จะกรีดตัวเอง เป็นการลงโทษ ยิ่งเห็นเลือดไหล หรือ น้ำหนักลดลงเรื่อยๆ ยิ่งรู้สึกว่า มันไปช่วยชดเชยความรู้สึกผิดในใจ แต่ตอนนี้ ไม่ค่อยฟุ้งซ่านแล้ว ตอนที่อดอาหาร เรามีพฤติกรรมคล้ายเพื่อนคุณ"ผู้หญิงฝันร้าย" คือ ไม่อยากให้ใครมาถามเรื่องกิน โดยเฉพาะเพื่อนและคนที่บ้าน ถ้าถามเราก็จะบอกว่า กินแล้ว ทุกครั้ง (กินลูกอมไป1เม็ด) กินยาถ่ายทำไม เราจะตอบว่า ไม่ได้ถ่ายมาหลายวันแล้ว ที่บัานเราไม่ค่อยรู้เรื่องโรคนี้หรอก เลยไม่ได้สนใจการกินของเราเท่าไหร่ แต่ความอบอุ่นในครอบครัว และการไม่สร้างแรงกดดันให้ลูกจนเกินไป เป็นเรื่องที่สำคัญมากนะเราว่า อย่างบ้านเรา กดดันลูกมากเกินไป แต่ไม่มีเวลามาดูแล ทำให้เราต้องรู้สึกแปลกแยกอยู่เสมอ การทำอะไรได้หลายอย่างเกินไป ทำให้เพื่อนมองเราเป็นคนประหลาด ความอ่อนแอทางอีคิวของเรา ทำให้คนรอบข้างพากันเอาเปรียบ และรู้สึกว่า ทำกับเรายังไงก็ได้ เพราะความนับถือตัวเองของเรายังไม่มีเลย ประสาอะไรกับที่คนอื่นๆ จะให้เกียรติเรา จากคุณ : จขกท ค่ะ - [ 22 พ.ย. 49 12:04:44 A:221.128.108.65 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 64 คุณ จขกท ขอให้หายเร็วๆนะคะ คุณสามีน่ารักมากค่ะ สู้ๆนะคะ แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 49 12:14:35 จากคุณ : มะเขือเทศน้อย - [ 22 พ.ย. 49 12:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ตอบคุณ ความคิดเห็นที่ 29 ขอถามจขกทว่าที่เห็นตัวเองในกระจกว่าอ้วนพุงเป็นมัดๆเนี้ย คือแบบจิตเราหลอนเองป่าวคะ ทั้งที่มันก็เหนเป็นซี่โครงไม่ใช่เหรอ คือเราสงสัยเริ่องนี้ตั้งนานแล้วละคะพอจขกทมาเล่าก็เลยได้ประสบ โอกาสถาม จากคุณ : ManeKi^NeKo ตอบว่า เห็นซี่โครงตัวเองแน่ๆอะค่ะ แต่เราจะไม่ได้มองส่วนที่มันผอมเลย เราจะเล็งเป็นที่ๆไป ที่มันมีเนื้อ ของเรา ช่วงใต้หน้าอก จะเห็นซี่โครงเป็นซี่ๆเลย แต่ พอเป็นช่วงท้อง เราเห็นมันแฟบก็จริง แต่เราก็จะหาทางใช้นิ้วดึงเนื้อมันออกมาจนได้ เราก็จะนึกว่า เออ เรายังไม่ผอมเท่าไหร่เลย แล้วก็ลองหลายๆอิริยาบถดูให้ไม่มีเนื้อส่วนเกินเลย เช่นถ้านั่งแล้วมีพุง ก็จะรีบแขม่ว แล้วอดข้าวทันที... เขียนเองก็กลัวเอง แต่ตอนนี้ไม่ค่อยเป็นแล้วนะ พยายามให้ตัวเองรับให้ได้ กับหุ่นที่มันจะต้องเปลี่ยนไปในทางอวบขึ้น แฟนก็ให้กำลังใจสุดฤทธิ์ เพราะอยากเห็นเรามีเนื้อมีหนังบ้าง น่าสงสารอะ กอดไปมีแต่กระดูก จากคุณ : จขกท ค่ะ - [ 22 พ.ย. 49 12:13:32 A:221.128.108.65 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ตอบคุณ ความคิดเห็นที่ 38 อยากรู้จังค่ะว่านอกจากจะเห็นตัวเองอ้วนทั้งๆที่ผอมมากๆแล้วเนี่ย เวลาเห็นคนรอบข้างจะรู้สึกเหมือนกันมั้ยคะ คือจะเห็นเพื่อนๆที่ เค้าหุ่นปกติหรือค่อนข้างผอมว่าอ้วนด้วยรึเปล่าหรือเป็นเฉพาะกับตัวเอง จากคุณ : หมูย่างจัง เห็นว่าอ้วนค่ะ อย่างดาราบางคน ที่คนส่วนใหญ่มองว่าหุ่นปกติ เราก็จะว่าอ้วนไป (ไม่ยกตัวอย่างนะคะ) แล้วพอมองคนที่ผอมมากๆ ก็จะรู้สึกว่า หุ่นเค้ากำลังดี อยากลดให้ได้เท่านั้นมั่ง และให้ผอมได้มากกว่า จากคุณ : จขกท ค่ะ - [ 22 พ.ย. 49 12:31:59 A:221.128.108.65 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 67 อ่านของคุณ Saruwatari Miwa~* แล้วเห็นใจมากเลย หัวอกเดียวกัน ทั้งเรื่องยาถ่าย เรื่องเพื่อน... ดีใจที่คุณหายแล้วเช่นกัน เป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ ******** เพิ่งรู้ว่า ที่แท้โรคนี้รักษาด้วย "ความรัก" นี่เอง ไม่เห็นมีท่านหมอคนไหนมาบอกสักคน จากคุณ : น้องหยิก จริงด้วยเนอะ หายได้เร็ว ถ้ามีคนรักและเข้าใจ คอยให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : จขกท ค่ะ - [ 22 พ.ย. 49 12:36:16 A:221.128.108.65 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 68 มาเป็นกำลังในให้ จขกท. เราก็มีเพื่อนคนหนึ่งที่ผอม แต่ยังไม่มีอาการเข้าข่ายโรคนี้ เวลาอยู่ด้วยกันก็จะพยายามชวนมันกิน คนผอมมากๆ เวลาเห็นเรารู้สึกบอกไม่ถูก มีอยู่หนนึง เรานั่งอยู่บนรถเมล์ แล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งผอมมากๆ แบบหนังติดกระดูกขึ้นมายืนอยู่ใกล้ๆ รู้สึกน่าสงสารยังไงไม่รู้ ดูป่วยๆ เหมือนจะปลิวไปตามแรงรถวิ่ง อยากสละที่นั่งให้เลย แต่กลัวโดนเขาว่า เพราะตอนนั้นรถเมล์มันโล่ง ถ้าลุกให้นั่งมันดูแปลกๆ แล้วเขาไม่ได้ป่วยเป็นอะไรซักหน่อย จากคุณ : ลูกเจ้าแม่บัวบาน - [ 22 พ.ย. 49 12:43:30 ]

ความคิดเห็นที่ 69 แค่อยากผอมหน่ะค่ะ...แต่ไม่เคยไดอดไดเอ็ทได้สักทีเลย  แหะๆๆ เป็นคนทานเก่งมากๆๆ บางมื้อทานเยอะกว่าคุณแฟนอีกต่างหาก  แต่โชคดีค่ะไม่ค่อยอ้วนเท่าไร (แต่ก็ไม่ได้ผอมนะ) สงสัยร่างกายจะเผาผลาญดี  ฟังเรื่อง จขกท แล้วก็น่าจะเป็นอุทาหรณ์ของใครหลายๆคนได้ดีนะคะ   เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆนะคะ จากคุณ : Nu~pa-pEE - [ 22 พ.ย. 49 13:53:39 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ  คนเป็นโรคนี้กันเยอะมาก  ทั้งจากแฟชั่นฮิตผอม  และจากปัญหาทางจิตด้านโรคซึมเศร้าก็มีค่ะ อยากให้เมืองไทยมีการรณรงค์เรื่องนี้กันจริงจังสักที ส่วนคนที่กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน  น่าจะเป็นคนละโรคกับอนอเร็คเซียค่ะ  มีปัญหาเกี่ยวกับทางเดินอาหาร  เป็นไปได้ว่าร่างกายไม่สามารถดูดซึมสารอาหารเข้าไปได้  แม้ว่าจะกินไปมากแต่ก็ดูดซึมได้น้อยค่ะ  เลยทำให้ไม่อ้วน  ให้ระวังเรื่องขาดสารอาหารให้มาก ๆ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 22 พ.ย. 49 14:02:24 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เมื่อวานเพิ่งดูรายการข่าวบันเทิงของช่อง CBS เรื่องโรคนี้ด้วย เห็นเค้าพูดถึงอาการแบบเดียวกับที่คุณ จขกท. ว่ามาเลยค่ะ รู้สึกว่าจะเป็นคู่แฝดที่ออสเตรเลีย แบบผอมแบบเหมือนโครงกระดูกน้าผี(ในหนังจักร ๆ วงศ์ ๆ นานมาแล้ว) เห็นเธอบอกว่าตอนใส่ชุดบางทีรู้สึกว่าตัวเองยังอ้วนอยู่ ดูไม่ดีเลย แต่เราเห็นในทีวีนั้นเหมือนโครงกระดูกใส่ชุดราตรีเลย และรู้สึกว่าจะมีดาราฮอลลิวูดคนนึงก็กำลังพยายามรักษาตัวจากโรคนี้อยู่เหมือนกัน เคยเห็นจากข่าวบันเทิง เธอก็ผอมเหมือนโครงกระดูกเหมือนกัน แบบเธอแทบไม่มีแรงจะเดินด้วยซ้ำไปค่ะ ถ้าปล่อยไว้อีกหน่อยคงหมดแรงตายเองแน่ ๆ เลย ยังไงขอแสดงความดีใจกับคุณ จขกท. ด้วยนะคะ ที่คุณรู้ตัวก่อนที่จะร้ายแรง พยายามรักษาตัวเองให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ และขอเอาใจช่วยให้หายเร็ว ๆ นะคะ จากคุณ : JC2002 - [ 22 พ.ย. 49 14:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ เราเคยอ่านเจอโรคนี้ค่ะ เป็นโรคทางจิต ที่สนใจหามาอ่านเพราะ ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราเหมือนๆ จะเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ ก็เลยสนใจหนังสือเกี่ยวกับอาการทางจิตเป็นพิเศษ พออ่านแล้วก็ได้รู้ว่าโรคนี้น่ากลัวมากๆ ค่ะ คือ ไม่ว่าจะผอมแค่ไหน คนที่เป็นโรคนี้ก็ยังคิดว่าตัวเองอ้วนอยู่น่ะค่ะ คุณยังโชคดีนะ ที่มีคนเข้าใจอยู่ข้างๆ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คะ ขอให้หายขาดนะคะ จากคุณ : ณ.รัก - [ 22 พ.ย. 49 14:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เป็นกำลังใจให้ทุกท่าน ที่กำลังต่อสู้อยู่กับปัญหาในชีวิตค่ะ จากคุณ : <คงจะเป็น เพราะรัก ดอกกระมัง> - [ 22 พ.ย. 49 14:58:57 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ช่วยด้วยค่ะกลัวเป็นค่ะอาจจะเกือบเป็นหรือเคยเป็นค่ะตอนนี้ชอบคิดว่าตัวเองอ้วนอยากน้ำหนักลงอีกแต่มันก้อดูอ้วนจริงๆนะสูง153-154 ไปชั่งเมื่อวานไม่ถึงสี่สิบอะ39 กว่าๆทำไงดียังคิดอยู่ว่าอ้วนค่ะ จากคุณ : ซีเรียล - [ 22 พ.ย. 49 15:00:10 A:202.44.7.66 X: TicketID:128863 ]

ความคิดเห็นที่ 75 วิคตอเรีย เบคแฮม ก็คงเป็นโรคนี้เหมือนกันมั้ง จากคุณ : ตังโอ๋ - [ 22 พ.ย. 49 15:11:37 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ลูกพี่ลูกน้องเรา  ไม่น่าเกินป. 4  มากินสุกี้บ้านเรา   เราถามว่าทำไมไม่กินเยอะกว่านี้  เขากลับตอบว่ากลัวอ้วน แล้วเห็นแม่เขากินก้บญาติๆก็จะเขาไปบอกว่า  แม่พอได้แล้ว  แม่อ้วนพุงพลุ้ยแล้ว   แบบว่าเราว่าแม่เขาก็กินปกติ  รูปร่างก็ไม่เท่าดาราแต่ก็ไม่อ้วนแถมตัวสูงด้วย  แต่ที่บ้านเขาดูแลกันดีนะ  แต่น้องเราน่าจะดูทีวีมากไป   เลยชอบหุ่นดาราจึงอยากผอม  กลัวอ้วนเอง จากคุณ : bubblebaba - [ 22 พ.ย. 49 15:39:07 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เรียนคุณใฝ่รู้ ดิฉันเป็นแบบที่คุณเขียนมาทุกประการแล้วค่ะ จะรักษาอย่างไรดีคะ อ่านแล้วถึงกับร้องไห้เลยค่ะ จากคุณ : อีกหนึ่ง - [ 22 พ.ย. 49 16:12:38 A:124.120.11.59 X: TicketID:114639 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เรียนคุณข้าวฟ่าง คุณอีกหนึ่ง ... อยากให้ทราบว่า มีคนเข้าใจคุณครับ และคุณก็ไม่ได้ผิดปกติอะไร มีคนในโลกนี้เป็นแบบเดียวกับคุณก็มาก ก็มีทุกข์มีความลำบากในชีวิต อย่างที่เขียนไว้ ผมไม่ได้เป็นแบบนี้ แต่ก็เป็นแบบหนึ่ง ซึ่งก็มีทุกข์ มีข้อจำกัดต่างออกไป แต่ก็ไม่ได้ง่ายไปกว่ากันเลยที่จะหลุดพ้น เอ็นเนียแกรมคือความรู้ที่ขุดเข้าไปในกลไกการทำงานของจิตของคนอย่างลึกซึ้ง แก่นของบุคลิกแลบลักษณ์สี่คือ ความรู้สึกว่าตนเองมีสิ่งผิดปกติหรือข้อบกพร่องอยู่ในตัว ความรู้สึกนี้จะไม่เหมือนความรู้สึกของคนแบบอื่นๆ ที่ผิวเผินแล้วก็ลืมไป ลักษณ์สี่เป็นคนที่มีความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนมาก บางคนตื่นเช้ามา เห็นฟ้าหม่นๆ วันนั้นก็จะเศร้าสร้อยทั้งวัน ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไร โดยที่ไม่รู้สาเหตุ บางคนตื่นมาแจ่มใส ไปทำงาน แต่พอถึงเวลาใกล้เลิก มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นดวงอาทิตย็โพล้เพ้ แสงสลัวๆ นาทีนั้น ความเศร้าจับจิตก็เข้ามาเกาะกุมหัวใจจนกลายเป็นคนละคนกับตอนเช้าเลย ความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนนี้ ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกว่าตนเองบกพร่องจนเชื่อเช่นนั้นจริงๆ ทั้งที่ความจริงทุกคนก็มีข้อบกพร่อง มีข้อดีทั้งนั้น แต่คนลักษณ์สี่จะเห็นเพียงข้อบกพร่องของตน มองไม่เห็นของดีในตัว เมื่อรู้สึกบกพร่อง ก็อาจชดเชยด้วยการพยายามทำอะไรให้ตนเองมีความพิเศษ แตกต่าง มีเอกลักษณ์ไม่เหมือนคนอื่น ผลของการทำนี้ ก็อาจก่อให้เกิดปัญหาในการทำงาน หรือการอยู่ร่วมกับผู้อื่น ******************** ก่อนจะเขียนหรือโพสคำแนะนำต่อ ลองทำแบบทดสอบนี้ดูครับ ว่าตรงกี่ข้อ อันนี้ นำมาจากหนังสือเรื่อง "มองคนด้วยมุมใหม่ เปลี่ยนใจให้เป็นสุข - เอ็นเนียแกรม คนเก้าแบบ" ********************* 1. ฉันอยากให้คนอื่นเข้าใจฉันมาก 2. เพื่อนๆ บอกว่าชอบตรงที่ฉันเป็นคนอบอุ่นและมีวิธีมองชีวิตแตกต่างออกไป 3. เมื่อฉันซึมเศร้า ก็อาจไม่มีแก่ใจที่จะทำอะไรเลยเป็นเวลาหลายชั่วโมง หลายวัน หรืออาจหลายสัปดาห์ 4. ฉันอ่อนไหวมากกับคำตำหนิและรู้สึกน้อยใจเมื่อถูกมองข้ามแม้เพียงเล็กน้อย 5. ข่าวร้ายๆ ในหน้าหนังสือพิมพ์นั้นกระทบกระเทือนอารมณ์ของฉันจริงๆ 6. อุดมคติของฉันมีความสำคัญอย่างมาก 7. ฉันร้องไห้ได้ง่ายมาก ความงาม ความรัก ความเศร้า และความเจ็บปวด เป็นสิ่งที่สะเทือนใจฉันจริงๆ 8. ความรู้สึกเศร้าลึกของฉันคือสิ่งจริงแท้อันยิ่งใหญ่ และฉันก็ไม่ได้ต้องการที่จะหลุดออกจากความรู้สึกนี้ 9. ฉันมักอยากมีอยากได้ในสิ่งที่ผู้อื่นมี 10. ฉันพยายามช่วยเหลือเพื่อนๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาประสบวิกฤติ 11. ฉันอยู่กับอดีตและอนาคตมากกว่าที่จะอยู่กับความเป็นจริงในแต่ละวัน 12. ฉันให้ความสำคัญอย่างมากกับญาณทัศน์ของฉัน 13. บางครั้ง ฉันพยายามที่จะควบคุมคนอื่นเหมือนกัน 14. ฉันเกลียดคนที่ไม่จริงใจและไม่ซื่อสัตย์สุจริต 15. ฉันใฝ่ฝันมาหลายปีแล้วว่าสักวันจะมีความรักครั้งยิ่งใหญ่ผ่านเข้ามาในชีวิต 16. ฉันจดจ่อกับสิ่งผิดพลาดของตัวเองมากกว่าสิ่งที่ถูกที่ดีของฉัน 17. ฉันชอบให้คนเห็นว่าฉันเป็นคนพิเศษในแบบใดแบบหนึ่ง 18. ฉันพยายามค้นหาตัวตนแท้จริงของฉันอยู่เสมอ 19. บางครั้งฉันรู้สึกไม่สบายใจและแตกต่างจากคนอื่นเหมือนเป็นคนนอก แม้แต่ตอนที่อยู่กับเพื่อนๆ 20. เมื่อมีคนมาบอกให้ทำอะไร ฉันมักเริ่มต่อต้านและอยากจะทำสิ่งที่ตรงข้าม จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 22 พ.ย. 49 16:47:58 A:125.24.42.202 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เป็นกำลังใจให้คุณ จขกท ค่ะ และดีใจแทนคุณมาก ที่มีคนที่เข้าใจอยู่เคียงข้างอย่างนี้ สิ่งที่คุณใฝ่รู้กล่าวมา เราว่าเราก็เป็นแนว ๆ นั้นนะ แต่เราไม่ได้เป็นคนอยากผอมเหมือน จขกท. นะ บางครั้งดูข่าวที่สะเทือนใจเราก็ร้องไห้ ดูทีวีแล้วเห็นใครประสบความสำเร็จเราก็จะร้องไห้ (บางทีกลัวคนอื่นเห็น ก็พยายามอดกลั้น มันจะจุก ๆ อยู่ที่ลำคอ) บางครั้งคำพูดที่ไม่ระวังของใครบางคน ก็ทำให้เราเก็บมาคิดน้อยใจ เวลามีเรื่องเศร้า ถึงแม้มันจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่เราก็จะคิดอยู่นั่นแหละ ร้องไห้ก่อนนอน ตื่นขึ้นมาก็ร้องไห้อีก อย่างนี้เรียกเป็นคนประเภทเดียวกับที่คุณกล่าวหรือป่าว จากคุณ : มนุษย์ไร้นาม - [ 22 พ.ย. 49 17:18:59 ]

ความคิดเห็นที่ 80 แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 49 17:36:46 จากคุณ : มนุษย์ไร้นาม - [ 22 พ.ย. 49 17:35:53 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ขอบคุณจขกท.มากๆค่ะ ได้อ่านแล้วทำให้มองตัวเองให้มากกว่าเดิม เรื่องน้ำหนัก ก็ขอฝากถึงบางเรื่องด้วยอ่ะค่ะ เป็นคนที่สูง 163 ซึ่งก็ไม่ได้สูงอะไร หนักปกติที่ 43 กิโล บางทีลดเหลือ 38 ด้วยซ้ำเวลางานเครียด อย่างลดลงตั้งแต่เดือนธันวาปีที่แล้ว จนถึงพ.ย.ปีนี้หนักแค่ 41 แต่ไม่ได้เป็นการลดน้ำหนักเลย เพราะผอมมาตั้งแต่เด็ก ทั้งครอบครัวเลยค่ะ พ่อ แม่ พี่ น้องจะเป็นคนผอม โดยที่ไม่ได้ลดความอ้วนใดๆเลย น้ำหนักขึ้นยากต่างหาก ทั้งๆที่ปกติเราชอบกินขนมมากๆกินข้าวเสร็จคนอื่นๆบอกว่าอิ่ม แต่เรายังต่อด้วยขนมปังราดนมข้นได้อีก 5-6 แผ่น แต่น้ำหนักมันไม่ขึ้น หรือขึ้นช้ามากๆๆๆๆๆๆเป็นเดือนๆกว่าจะขึ้นครึ่ง-1 โล ก็มีเพื่อน (ไม่อยากเรียกเพื่อน เพราะเป็นแค่คนทำงานที่เดียวกัน) หาว่าเราลดความอ้วนตลอดเวลา พอเราคุยกับคนอื่น(แต่มีเค้าอยู่ด้วย)ว่าทำยังไงให้น้ำหนักขึ้นง่ายกว่านี้ เค้าก็ชอบกัดว่า 'หยุดลดความอ้วนซิ' เค้าเป็นคนตัวเล็กซึ่งไม่ได้อ้วนอะไร เพียงแต่มีพุงเท่านั้น เค้าถึงชอบมองว่าเราลดความอ้วนเหรอคะ? การกัดเราเค้าพูดตลอด ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือพูดลับหลังเราบ่อยมาก ตอนแรกเราทั้งหงุดหงิด ทั้งผิดหวังกับการที่มีคนมากล่าวหายังงี้ จนถึงตอนนี้ก็เถอะค่ะ เวลาเค้าพูดงี้อีก เราก็บอกไปตั้งหลายครั้งแล้วว่าเราไม่ได้ลด กินอะไรตามปกติ แต่เป็นคนผอมทั้งครอบครัว แล้วเราก็ผอมตั้งแต่เด็กๆ อยากจะเอารูปตอนป.1 มาให้ดูเลย ตอนนี้ก็ 30 แล้วด้วย ก็เลยอยากฝากเล่าให้ฟังค่ะ เค้าทำให้เราหงุดหงิดกับตัวเค้ามากๆ เลยอารมณ์เสียได้เร็วมากๆด้วยเช่นกันค่ะ จากคุณ : TeMokU - [ 22 พ.ย. 49 17:38:42 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เมื่อ 2 ปีที่แล้ว เคยได้ยินน้องเล่าให้ฟังเหมือนกันว่า ช่วงที่เค้าเฝ้าไข้คุณแม่ที่ร.พ. ได้ยินพยาบาลคุยกันถึง case คนไข้ "เด็กประถม" คนนึง เค้าจะคิดว่าตัวเองอ้วนตลอดเวลา ไม่ยอมกินอะไร .. ห้องคนไข้รายนี้ มีข้อห้ามว่า.. ห้ามพยาบาลรูปร่างผอมๆหรือหุ่นดีๆหน้าตาดีๆเข้าห้องเด็ดขาดค่ะ ไม่เช่นนั้นเด็กจะเครียดดดและอาละวาดมากก คนเป็นโรคนี้น่าสงสารค่ะ เพราะเจ้าตัวก็คงไม่อยากจะเป็นหรอกค่ะ ยังไงก็ให้กำลังใจเจ้าของกระทู้นะคะ จากคุณ : Fernny - [ 22 พ.ย. 49 18:20:46 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ขอบคุณมากนะคะที่เอามาเล่าให้ฟังกัน ^^ คุณโชคดีมากๆเลยค่ะที่มีคนที่รักและเข้าใจคุณแบบนี้ เราเป็นกำลังใจให้นะคะ หายเร็วๆ ขอให้มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงค่ะ ป.ล.1 สามีคุณน่ารักมากเลยค่า ป.ล.2 สำหรับคนที่คิดว่าตัวเองกำลังจะเป็นโรคนี้ หรือกำลังเป็นอยู่ล่ะก็ สู้ๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ค่ะ ป.ล.3 ขอขอบคุณ คุณใฝ่รู้ด้วยนะคะ สำหรับข้อมูลที่เป็นประโยชน์ค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 49 19:26:20 แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 49 19:24:36 จากคุณ : @nastasi@ - [ 22 พ.ย. 49 18:53:28 ]

ความคิดเห็นที่ 84 เป็นกำลังใจอีกเสียงค่ะ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 22 พ.ย. 49 19:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 85 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ยินดีด้วยที่มีสามีที่น่ารักและเข้าใจ ผ่านวันร้ายๆมาแล้ว ทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะคะ จากคุณ : khonchon (khonchon) - [ 22 พ.ย. 49 19:40:11 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์...อ่านแล้วรู้สึกน้ำตาตก คุณ จขกท โชคดีมาก ที่คนรอบข้าง คนใกล้ชิดเข้าใจและเป็นกำลังใจให้ : ) ขอให้พ้นอะนอเร็กเซียไปได้อย่างถาวรนะคะ เอาใจช่วยจ้ะ จากคุณ : jimkong - [ 22 พ.ย. 49 19:45:42 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขอให้จขกท.หายไวนะคะ อยากให้คนที่นิสัยคล้ายๆกับเพื่อนของจขกท.ได้อ่านจัง เผื่อจะรู้สึกขึ้นมาได้บ้าง จะได้ไม่ทำแบบนี้ จากคุณ : i-Aun - [ 22 พ.ย. 49 20:30:01 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ขอบคุณ จขกท. ที่นำเรื่องมาเล่าให้ฟังค่ะ ขอให้หายไวๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอบคุณคุณใฝ่รู้ด้วยค่ะ คห. ที่ 78 ของคุณ  ทั้งหมด 20 ข้อ  เราเป็นงั้นซะ 19 ข้อ -_-"   เป็นไรไปแล้วเนี่ยช้าน น่ากลัวจริงๆ มีทางแก้บ้างไหมคะ? จากคุณ : ฉุกละหุก - [ 22 พ.ย. 49 20:55:45 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ขอบคุณมากนะคะคุณ จขกท. รวมทั้งคุณใฝ่รู้ ที่นำประสบการณ์และความรู้มาเผยแพร่ อันจะทำให้ผู้ป่วยและคนรอบข้างผู้ป่วยทั้งที่รู้ตัวแล้วและยังไม่รู้ตัวได้เข้าใจ เห็นใจ และรักษาตัวถูกทาง เห็นด้วยอย่างยิ่งว่าโรคทางจิตรักษาได้ด้วยความรัก ความเข้าใจค่ะ อยากย้ำว่าความรักในครอบครัว คือ พื้นฐานที่สำคัญที่สุดของทุกชีวิตค่ะ โหวตค่ะ \(^ ^)/ จากคุณ : เพนกวินตัวกลม - [ 22 พ.ย. 49 22:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ความผิดปกติในการกินอาหาร: กินมากไป บูลิเมีย และอะนอเร็กเซีย ความผิดปกติในการกินอาหารของเด็กอาจทำให้พ่อแม่เศร้าเสียใจได้มาก พ่อแม่หลายคนตกใจและสับสนจนลงโทษเด็กที่มีความผิดปกตินี้และที่ปิดบังเรื่องนี้ไว้ คนที่กินอาหารมากเกินไปมักคิดว่า การได้กินจนอิ่มอยู่ตลอดเวลาเป็นความสบายใจและแสดงถึงความเป็นที่รักของผู้อื่น ส่วนอะนอเร็กเซีย (อาการที่ไม่สามารถหยุดการควบคุมอาหารได้) และบูลิเมีย (การทำตัวเองให้อาเจียน) มักเริ่มในช่วงที่เด็กกำลังเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์และมักเกิดกับเด็กหญิงมากกว่าเด็กชาย อะนอเร็กเซียคืออาการต่อต้านอาหารและหลงใหลในการควบคุมอาหาร โรคนี้เป็นสาเหตุของการเสียชีวิตมากกว่าโรคจิตเวชอื่นๆ ทั้งเป็นเรื่องยากที่จะทำให้เด็กที่มีอาการนี้เชื่อว่า ความอยากผอมเป็นเรื่องอันตราย จึงจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษาจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ ในบางกรณี เด็กที่มีปัญหาเหล่านี้มักรู้สึกว่าตัวเองถูกควบคุม ถูกปกป้อง หรือถูกผลักดันให้ประสบความสำเร็จมากเกินไป การควบคุมการกินอาหารของตัวเองเป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายกว่าการควบคุมเรื่องอื่นๆ ในชีวิต และทำให้เด็กรู้สึกว่าตัวเองมีอำนาจมากขึ้น ผู้ป่วยอะนอเร็กเซียอาจมีอาการประจำเดือนขาดหายไป และอาจมีขนขึ้นตามลำตัว ในแง่โภชนาการ ระดับสังกะสีและแร่ธาตุที่จำเป็นอื่นๆ อาจลดต่ำถึงขั้นอันตราย ในทางสังคมวิทยา มีความจำเป็นต้องตรวจสอบวัฒนธรรมที่ให้คุณค่ากับความผอมเพรียวและการรังเกียจความอ้วน นอกจากนี้เรายังต้องคอยสังเกตว่า เราคุยกันเรื่องน้ำหนักตัวบ่อยแค่ไหน โดยเฉพาะเมื่ออยู่ต่อหน้าเด็กๆ ส่วนบูลิเมียคือการทำให้ตัวเองอาเจียนจนเป็นนิสัย เป็นปัญหาด้านการกินที่พบบ่อยที่สุดในหมู่วัยรุ่น โรคนี้มักเริ่มจากความต้องการควบคุมน้ำหนักจนกลายเป็นการย้ำคิดย้ำทำ กรดที่เกิดจากการอาเจียนเป็นอันตรายต่อสุขภาพรวมทั้งการทำลายเคลือบฟัน บูลิเมียมักเกิดควบคู่กับความรู้สึกผิด พฤติกรรมปกปิดซ่อนเร้น และบุคลิกภาพที่เปลี่ยนไป ทั้งอะนอเร็กเซียและบูลิเมียอาจเป็นสาเหตุทำให้หัวใจวายได้ คนที่มีความผิดปกติด้านการกินอาหารจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องได้รับการบำบัดหรือการฟื้นฟูสภาพ เพราะเรามักพบบ่อยๆ ว่าหลายคนมีปัญหาความผิดปกติทางพฤติกรรมอื่นๆ ตามมา *********************************** ก๊อปมาบทที่ชื่อว่า อีก ยี่สิบปัญหาน่ารู้ จากหนังสือ "เกิดมาต่างกัน เลี้ยงดูฉันอย่างเข้าใจ - คู่มือในการเลี้ยงดูลุก เพื่อความสุขและความสำเร็จในชีวิตของเขาด้วย เอ็นเนียแกรม **************************** เล่มนี้เป็นหนังสือที่ประยุกต์ใช้ความรู้เรื่องบุคลิกภาพเอ็นเนียแกรมกับการเลี้ยงดูเด็กๆ แปลจากภาษาอังกฤษ The Enneagram of Parenting คุณพ่อ คุณแม่ลองสังเกตเด็กๆ ดูว่ามีอาการตามนี้หรือไม่ จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 22 พ.ย. 49 22:20:53 A:125.24.44.55 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 91 เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : Mr.Clicky - [ 22 พ.ย. 49 22:32:42 ]

ความคิดเห็นที่ 92 กลับมาที่คนลักษณ์สี่ที่มีฉายยเช่น คนโศกศึ้ง คนโรแมนติค ศิลปิน หรือ ปัจเจกชน ถ้าตอบคำถามใน คห ที่ 78 ได้มากกว่า 14 ข้อ ก็น่าจะเข้าเค้า คุณฉุกละหุกนี่ คงใช่ แต่ลองไปอ่านข้อความยาวๆ ตั้งแต่ 41, 54-56 แล้วทบทวนตัวเอง ใช่ก็คือใช่ เพราะคนบุคลิกนี้จะรุ่มรวยเรื่องอารมณ์ความรู้สึกเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ก๊อปมาจากหนังสือ เอ็นเนียแกรม ศาสตร์เพื่อความเข้าใจตนเองและผู้อื่น ถ้าคิดว่าน่าสนใจ ลองแตกประเด็นไปคุยกันดู ผมเองเป็นวิทยากรด้านนี้ ซึ่งก็ไม่ได้มีแต่คนบุคลิกนี้ โลกเรายังมีคนอีก 8 ประเภท เช่น มนุษย์ไม้บันทัด พ่อพระ/แม่พระเจ้าปัญหา ผู้ใฝ่สำเร็จ พวกเก็บตัวเป็นฤาษี พวกมองโลกในแง่ร้าย พวกเจ้าสำราญมองโลกสีชมพู พวกพลังเยอะรังสีอำมหิตปรากฎออกบ่อยๆ และสุดท้าย พวกปากบอกว่า ไม่เป็นไร แต่ก็กลับมาดื้อเงียบทุกทีไป ถ้าสุดโต่งแล้ว ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ทุกข์ได้สุดๆ เหมือนกัน กลับมาที่คำแนะนำ สำหรับลักษณ์สี่ คนโศกซึ้ง จากหนังสือ เอ็นเนียแกรม ศาสตร์เพื่อความเข้าใจตนเองและผู้อื่น ลองดูแล้วแลกเปลี่ยนกัน บางจุดอาจเข้าใจยาก ก็ถามมาดู ********************************** สิ่งที่ช่วยให้คนสี่เจริญเติบโต คนสี่เริ่มบำบัดจิตหรือฝึกสมาธิเพื่อจะหยุดความซึมเศร้า หรือระงับอารมณ์ที่แปรปรวนรุนแรงของตนเอง ประเด็นปัญหามักจะเป็นเรื่องความสัมพันธ์เป็นหลัก คนโศกซึ้งจำเป็นที่จะต้องรู้ตัวตอนที่การใส่ใจของเขาหันเหจากความรู้สึกแท้จริงไปอยู่กับการสร้างภาพในอุดมคติของสิ่งที่ยังไม่ได้มา หรือกับการมองหาข้อผิดพลาดของสิ่งที่อาจหามาได้ คนลักษณ์สี่สามารถพัฒนาตนเองได้โดย o ยอมรับความจริงเกี่ยวกับความสูญเสียในวัยเด็ก เสียใจให้พอ แล้วปล่อยวาง o ตระหนักถึงการหมกมุ่นในตนเองซึ่งเกิดขึ้นขณะที่สภาพจิตใจเปลี่ยนแปลงไปมา เลิกหมกมุ่นกับตนเองด้วยการเข้าหาคนอื่น และจดจ่ออยู่กับสิ่งที่มีความสำคัญกับคนอื่นบ้าง o ฝึกนิสัยที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ให้เสร็จ รู้เท่าทันวิธีที่ตนเองเป็นตัวบ่อนทำลายงานดี ๆ จนพังพินาศ หรือปล่อยให้มันคั่งค้างเอาไว้ o รู้เท่าทันการทำให้ตนเองตกเป็นเหยื่ออยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ด้วยการไม่ยอมรับอะไรที่ได้มาโดยง่าย o ค้นหาคุณสมบัติในตนเองที่คนอื่นอยากมีอยากเป็นเหมือนเรา o พยายามเลิกนิสัยที่ชอบดึงคนอื่นเข้ามาพัวพันกับการระเบิดอารมณ์ ของตนเอง รู้ตัวว่าแอบหลงใหลคนที่ไม่ยอมให้ตัวเองถูกดึงเข้ามาพัวพันโดยง่าย o ยอมรับความเศร้าแทนที่จะกลบเกลื่อนมันด้วยการสร้างความสุข ให้เข้าใจว่าสภาพจิตใจจะเปลี่ยนแปลงได้เองเมื่อถึงเวลา o บอกให้คนอื่นรู้ก่อนว่า เมื่อเราใกล้ชิดกับใคร เราอาจจะโกรธและโจมตีเขาอย่างรุนแรงเมื่อรู้สึกว่าถูกเข้าใจผิด และขอให้เขามีความมั่นคงเมื่อเราอาละวาดใส่เขา ให้รู้ว่าคนที่อดทนเราได้นั้นจะทำให้เรามั่นใจได้ว่าเขาจะไม่ทอดทิ้งเราไปแม้เมื่อถูกโจมตี o ชื่นชมตนเองที่สามารถเห็นอกเห็นใจในความเจ็บปวดของคนอื่น แต่ก็ฝึกที่จะดึงอารมณ์ออกมาได้ตามต้องการ โดยไม่ยึดติด o ใส่ใจกับปัจจุบัน รู้เท่าทันเมื่อการใส่ใจของเราเปลี่ยนไปเปลี่ยนมากับสิ่งต่าง ๆ สังเกตว่าเราเลือกใส่ใจเฉพาะกับด้านลบของสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า o ให้ความสนใจกับสิ่งต่าง ๆ ให้หลากหลาย และคบหาเพื่อนมากขึ้น เพื่อเป็นวิธีป้องกันความซึมเศร้า o ออกกำลังกายให้สม่ำเสมอเพื่อเป็นวิธีการปรับเปลี่ยนสภาพจิตใจอย่างหนึ่ง o สังเกตเมื่อความรู้สึกแท้จริงถูกแทนที่ด้วยอารมณ์แปรปรวนที่เคยชิน ที่สำคัญคือ สังเกตเมื่อเวลาอารมณ์ที่รู้สึกได้ในปัจจุบันกำลังเปลี่ยนไปเป็น "มันจะต้องเลวร้ายอีกแน่ ๆ เลย" จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 22 พ.ย. 49 22:36:40 A:125.24.44.55 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 93 คุณไฝ่รู้ครับ แล้วจำนวนข้อที่ตรงมีผลยังไงเหรอครับ? จากคุณ : นาโต้ไอ้หนุ่มกังฟู - [ 22 พ.ย. 49 23:09:16 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เป็นกำลังใจให้คุณ จขกท. ด้วยนะครับ ความรัก มันดีอย่างนี้นี่เอง แต่ยังไงซะ อย่าลืมรักตัวเองนะคับ คที่รักผมเขากสอนให้ผมรักตัวเองหมือนกัน สู้ๆนะครับ (ย้ำคำนี้เสมอ) จากคุณ : นาโต้ไอ้หนุ่มกังฟู - [ 22 พ.ย. 49 23:10:46 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ไม่ว่า อนอเร็กเซีย หรือ บูลิเมีย ก็น่ากลัวพอกัน เดี๋ยวนี้เด็กผู้หญิงเป็นโรคคลั่งผอมมากขึ้น เราอยากเรียกว่าโรค คลั่งผอม เพราะผอมเท่าไหร่ก็ไม่พอ การรักและนับถือตัวเองได้ในแบบที่เราเป็น เป็นภูมิคุ้มกันที่ดีที่สุดค่ะ จากคุณ : HoneyLemonSoda - [ 23 พ.ย. 49 00:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ขออภัยจขกท.ด้วยค่ะ ที่คุยกับคุณใฝ่รู้ผ่านเรื่องอนาร็อกเซีย (ซึ่งน่าสนใจพอกัน) ดิฉันกำลังทำให้ตัวเองลำบากน่ะค่ะ เพราะควบคุมตัวเองไม่ได้เลย อีกทั้งยังรู้สึกโดดเดี่ยวเหลือเกิน ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองเสพติดความเศร้าโศกมากขนาดนี้ ทั้งที่รู้ดีแก่ใจว่าอย่างไรชีวิตเราก็มีแค่เราเพียงคนเดียวเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ขอบคุณคุณใฝ่รู้อีกครั้งนะคะ ดิฉันยังยิ้มได้ เมื่ออ่านเรื่องของจขกท. ตรงที่ว่า สามีเข้าใจและอยู่เคียงข้างจขกท. การมีใครสักคนหนึ่งที่พร้อมจะรักเราอย่างนุ่มนวลนั้น มันวิเศษจริง ๆ จากคุณ : อีกหนึ่ง (ซึ่งโศกซม) - [ 23 พ.ย. 49 01:03:07 A:124.120.6.165 X: TicketID:114639 ]

ความคิดเห็นที่ 97 สู้ เข้าไว้น่ะค่ะ ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกาน สงสารค่ะ ควบคุมไม่ได้เหรอค่ะ การที่จะไม่กรีดตัวเองอะค่ะ จากคุณ : อ อ่าง - [ 23 พ.ย. 49 07:35:08 A:76.169.38.118 X: TicketID:126395 ]

ความคิดเห็นที่ 98 สวัสดีตอนเช้าครับ ความเศร้าหมอง เป็นอารมณ์ที่สลัดไปหลุดของคนลักษณ์สี่ เหตุผลหนึ่งก็เป็นอย่างคำที่คุณ "อีกหนึ่ง" ใช้ คือ "เสพติด" เราเสพติดอะไร ก็แปลว่า สิ่งนั้นให้ความพึงพอใจอะไรกํบเราบางอย่าง คล้ายๆ กับที่เรียกว่า ขมเจือหวาน หรือ bitter sweet ขอลองทำความเข้าใจดู การเสพติดสิ่งนี้ มันสร้างความพึงพอใจอะไรให้เรา ค่อยๆ ทำความเข้าใจ แล้วถ้าเราเบื่อกับ script ชีวิตแบบนี้แล้ว แบบเบื่อจริงๆ แล้ว เราจะมีแรงจูงใจในการเปลี่ยนบทชีวิตของเรา แม้จะไม่ง่าย แต่ก็ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ ก๊อปในส่วนที่เรียกว่า ความเศร้าหมอง (melancoly) และความสัมพันธ์ระหว่างความเจ็บปวดกับความสร้างสรรค์ (อาจเป้นอีกหนึ่งเหตผลของการเสพติด๗ จากหนังสือเล่มใหญ่ เอ็นเนียแกรม มาให้ทำความเข้าใจดู ----------------------------------------------------------- ความซึมเศร้าและความเศร้าหมอง คนสี่เปรียบความซึมเศร้าเหมือนกับการถูกขังอยู่ในคุกมืด เขาจะถอยกลับไปอยู่กับตัวเอง หนีไปอยู่ในมุมเงียบสงบของบ้าน แล้วค่อย ๆ ตัดขาดจากการติดต่อกับโลกภายนอก เขาจะรู้สึกว่า ชีวิตไม่เคยย่ำแย่เช่นนี้มาก่อน และเชื่ออย่างฝังใจว่าตนเองจะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ตลอดไป ถ้าซึมเศร้ามากขึ้น คนสี่ก็จะรู้สึกย่ำแย่จนรู้สึกว่าไม่มีใครสามารถช่วยเหลือเขาได้เลย เขาจะปฏิเสธการช่วยเหลือใด ๆ แต่ก็ไม่มีพลังเพียงพอที่จะทำอะไรด้วยตัวเอง ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่ง จนในที่สุด เขาจะสิ้นหวังจนคิดว่า โลกนี้ไม่มีใครสามารถเข้าใจสภาพภายในจิตใจของเขาได้เลย ไม่ใช่มีแต่คนโศกซึ้งเท่านั้นที่เผชิญกับความเศร้า เราทุกคนล้วนเศร้าเสียใจกับความล้มเหลวของตัวเอง หรือกับการสูญเสียสิ่งล้ำค่าไป แต่มีความแตกต่างระหว่าวความซึมเศร้ากับความเศร้าหมองจากการพลัดพราก เมื่อเกิดความสูญเสียขึ้น เราก็จะค่อย ๆ ยอมรับความทุกข์ที่เกิดขึ้นนั้นได้ตามลำดับ แล้วความเจ็บปวดนั้นก็จะค่อย ๆ ทุเลา จนในที่สุดเราก็สามารถกลับไปใส่ใจกับการใช้ชีวิตตามปกติได้อีก แต่ความซึมเศร้าอย่างรุนแรงหมายถึง ทุกสิ่งทุกอย่างที่มีค่าในชีวิตถูกปกคลุมไปด้วยม่านหมอกของความเศร้าโศรกเสียใจ และขั้นตอนการยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นก็เป็นไปอย่างเชื่องช้าผิดปกติ "เรื่องการหย่าร้างเมื่อสิบแปดปีก่อนยังคงอยู่ในจิตใจของฉัน ฉันยังคิดอยู่เสมอว่า ฉันทำความผิดที่ไม่อาจแก้ไขได้ และมันทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ฉันรู้สึกว่า ฉันได้ทำลายโอกาสเดียวในชีวิตที่จะมีความสุขอย่างแท้จริงไป ฉันจึงพยายามจะทำความเข้าใจมันให้ได้ แม้แต่สักนิดก็ยังดี เพื่อหาทางกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าได้อีกครั้ง ฉันคิดถึงมันครั้งแล้วครั้งเล่า พยายามที่จะเข้าใจความซับซ้อนของเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านมา ฉันก็เลยหมกมุ่นอยู่กับความผิดพลาดในอดีตนี้ จนไม่ได้รับรู้ว่า มีคนดี ๆ มาชอบพอฉันตั้งหลายคน " ความเศร้าหมองเกิดขึ้นจากความรู้สึกสูญเสีย ในลักษณะเดียวกับที่ทำให้เกิดความซึมเศร้าที่เกาะกินใจ ความเศร้าหมองเป็นความรู้สึกละเอียดอ่อนที่เปลี่ยนความเชื่อฝังใจของการถูกพรากจากของรัก ไปเป็นความอาลัยอาวรณ์แบบขมเจือหวานถึงเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ หรือสิ่งที่ไม่เคยได้มา คนสี่กล่าวว่า เขาชมชอบรสชาติเข้มข้นของความเศร้าหมองมากกว่าสิ่งที่คนอื่นเรียกกันว่า เป็นความสุข มันเป็นความเศร้าลึกที่ทำให้เกิดจินตภาพ การอุปมาเปรียบเทียบ และการสัมผัสเชื่อมโยงกับสิ่งที่อยู่ไกลออกไป ความเศร้าหมองคือ สภาพจิตใจที่เพิ่มคุณค่าให้กับชีวิตของคนนอกที่ถูกทอดทิ้ง ให้เป็นความละเอียดอ่อนทางอารมณ์ที่มีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร ฉันรู้สึกเหมือนเป็นตัวละครในเรื่องโศกรันทด คือตกอยู่ในสถานการณ์ที่ทุกสิ่งทุกอย่างเลวร้ายไปหมด ฉันอยู่ในโลกนี้เหมือนเป็นคนนอก ไม่มีใครเข้าใจฉัน ฉันจึงรู้สึกว่า ตัวเองแตกต่างจากคนอื่นและคนอื่นเข้าใจฉันผิด นี่ทำให้ฉันรู้สึกหมดหวังที่จะให้ใครมาเข้าใจฉัน ฉันเป็นคนนอก ก็เลยทุกข์ทรมานจากความรู้สึกที่ไม่ได้เป็นเหมือนคนอื่น แต่ฉันก็สัมผัสถึงความเข้มข้นในใจที่เกิดจากความทุกข์ทรมานนี้ ชีวิตของฉันเหมือนอยู่กับความรู้สึกสุด ๆ ที่มนุษย์จะทนทานได้ แม้แต่ตัวฉันก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน และฉันก็แตกต่างจากคนอื่นอย่างสิ้นเชิง คนลักษณ์สี่ซึ่งอยู่ในภาวะซึมเศร้าจะเป็นที่สังเกตได้ง่ายมาก เพราะเขาจะเศร้าโศรกเสียใจกับสิ่งที่ขาดหายไปจากชีวิต ความเศร้าโศกเสียใจนั้นครอบงำจิตใจของเขามากเสียจนเขาไม่สามารถหันเหความสนใจไปทำสิ่งที่เป็นประโยชน์กับตัวเองได้ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าความเศร้าหมองจะมีที่มาจากความอาลัยอาวรณ์อย่างมาก แต่มันก็ทำให้เห็นมิติความงามที่มีอยู่ในเหตุการณ์ธรรมดา ๆ ความอาลัยอาวรณ์นั้นผลักดันให้เกิดการแสวงหาคุณค่า และความซึมเศร้าจะเปลี่ยนรูปเป็นความซาบซึ้งในแบบของกวีที่มีต่อสัจจธรรมในชีวิตมนุษย์ "ความเศร้าหมองจะปลุกเรียกพลังชีวิต และทำให้ฉันรู้สึกเหมือนได้สวมใส่เสื้อคลุมแห่งละครชีวิตที่มองไม่เห็น แล้วฉันก็ไม่ได้เดินอย่างคนธรรมดา แต่เดินไปพร้อม ๆ กับเสียงสะบัดพลิ้วของเสื้อคลุมนั้น ฉันไม่ได้ก้าวเดินไปเพื่อหาความสุขหรือความพึงพอใจ แต่ก้าวเดินไปเพื่อจะรู้สึกได้ถึงสัมผัสของเสื้อคลุมนั้น และบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความตื่นเต้นเหมือนสิ่งสำคัญในชีวิตกำลังจะเกิดขึ้น เดินไปพบคนแปลกหน้าที่กำลังมาหาฉัน ซึ่งอาจเป็นคนที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของฉันไปตลอดกาล เมื่ออยู่บ้าน ฉันรู้สึกเหมือนตกเป็นเหยื่อ แต่ความรู้สึกของการถูกทำร้ายนี้จะถูกเปลี่ยนไปเป็นความสูงส่งงดงามของตัวละครในนิยายที่มีสีสัน เธอจะสวมบทบาทที่มีมนต์ขลังของเธอ ไม่แยแสเรื่องสนุกสนาน ไม่สนใจเรื่องหาความสุข แต่มุ่งค้นหาบางสิ่งที่พิเศษไม่เหมือนธรรมดา ฉันนึกถึงตอนที่ฉันเคยเดินไปพร้อมกับภาพของนกที่โผบินอยู่ในใจตลอดระยะทาง 2 กิโล ฉันนึกถึงดอกไม้ฉ่ำน้ำค้างยามเช้า ซึ่งมีคุณค่าพอสำหรับฉันที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกหนึ่งวัน ฉันเลือกที่จะใช้ชีวิตอยู่กับความเศร้าหมอง เพราะมันทำให้ชีวิตของฉันเป็นประสบการณ์ที่เปี่ยมไปด้วยสุนทรียภาพ และแม้ว่ามันจะเป็นชีวิตที่ยุ่งอยู่แต่กับการแสวงหาสิ่งที่ยังมาไม่ถึง การแสวงหานั้นแหละคือสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุข " ********************************** ความเจ็บปวดและการสร้างสรรค์ มีเส้นแบ่งเพียงบางเบาระหว่าง การใช้ชีวิตในแบบของศิลปินกับการหมกมุ่นอยู่กับความทุกข์เพื่อหนุนภาพลักษณ์ความเป็นศิลปินของตนเอง การโยงใยระหว่างการถูกพลัดพรากกับความเป็นศิลปินนี้ มีที่มายาวนานตั้งแต่ในอดีต ภาพลักษณ์ของศิลปินคือ ผู้ที่ยอมอดตายอยู่ในห้องเล็ก ๆ แคบ ๆ แต่ไม่ยอมแลกชีวิตแห่งการรังสรรค์ของตนกับการทำงานตามที่ตลาดต้องการเพื่อความเป็นอยู่อย่างสุขสบาย ชีวิตในแบบที่เป็นศิลปินและชีวิตที่เจ็บปวดมักเกี่ยวพันกันมาก เพราะความทุกข์ทรมานนั้นทำให้เราละเอียดอ่อนพอที่จะเห็นคุณค่า และซาบซึ้งกับสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต และยังสามารถขับเคลื่อนแรงกดดันในตัวให้ออกมาเป็นงานที่เต็มเปี่ยมด้วยพลังสร้างสรรค์ ข้อความต่อไปนี้มาจากจิตรกรสาวคนหนึ่ง เธอตระหนักดีถึงความเป็นคนสี่ของเธอตอนที่เธอไม่สามารถไปงานเปิดร้านแกลลอรี่ของเธอเอง เพราะพิษภัยของความรัก "เมื่อความซึมเศร้ามาเยือน มันจะเข้าแทนที่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันกำลังทำอยู่ ชีวิตหยุดนิ่งไปเฉย ๆ ไร้ความหมาย ไร้เป้าหมาย ไร้ความหวัง สิ่งที่ฉันยังรับรู้ได้เพียงอย่างเดียวคือ การเคลื่อนผ่านไปตามกาลเวลา ทุกสิ่งทุกอย่างจะล่วงเลยไปพร้อมกับเวลา และไม่นานนักฉันก็จะได้รับการปลดปล่อย สิ่งที่ต้องทำดูเหมือนจะเป็นเพียงรอให้มันผ่านไป ถ้าคุณถูกความเศร้าโศรกเกาะกุมเหมือนอย่างฉัน คุณจะรู้สึกเหมือนว่า ตัวคุณทั้งตัวถูกกำกับโดยคนที่คุณคร่ำครวญถึง คุณมอบตัวเองให้คนคนนั้นสั่งการได้ทุกอย่างจริง ๆ หลังจากประสบการณ์อย่างนั้น คุณจะรู้สึกเหมือนว่าเพิ่งหายจากการล้มป่วยอันยาวนาน คุณจะซาบซึ้งกับความงดงามของเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเช่น สภาพอากาศ หรือสีสันของเสื้อผ้าที่สวมใส่ คุณจะรู้สึกเหมือนมีสิทธิพิเศษที่ได้ทำอะไรมากมายในชีวิต โศกนาฏกรรมทำให้คุณแตกต่างจากคนอื่น มันแยกคุณให้โดดเด่นออกมา เพราะคุณได้เผชิญหน้ากับความตายมาแล้ว และก็เอาชีวิตรอดมาได้" ความสูญเสียแยกตัวเราออกมาจากกลุ่มคนธรรมดาทั่วไป มันทำให้เราโศรกเศร้าและแตกต่างจากคนอื่น ในช่วงเวลานั้น เราจะรู้สึกเป็นคนพิเศษเพราะเราจะสามารถสัมผัสถึงสิ่งต่าง ๆ ได้ลึกซึ้งกว่าคนอื่น ประสบการณ์ความรู้สึกละเอียดอ่อนเป็นพิเศษนี้อาจจะทำให้เรายึดติดกับอารมณ์ของตัวเองอย่างเหนียวแน่น โดยเฉพาะถ้าคนรักของเราบังเอิญเป็นคนที่หลงใหลอารมณ์ความรู้สึกที่เข้มข้น หรือเมื่อการอยู่ในอารมณ์ละเอียดอ่อนนั้น ทำให้เราเกิดพลังการสร้างสรรค์อย่างเต็มเปี่ยม ตัวอย่างความสร้างสรรค์ที่ถูกปลุกเร้าจากความเจ็บปวดนี้ ปรากฏอยู่ในชีวิตของกวีนาม ริลกา (Rilka) ผู้ซึ่งทุกข์ทรมานจากการเจ็บป่วยทางจิตใจ แต่ไม่ยอมเข้ารับการรักษา ริลกามีความเชื่ออย่างยิ่งว่า ถ้าขับไล่ความชั่วร้ายในตัวออกไป ความดีงามในตัวก็จะพลอยถูกกระทบกระเทือนไปด้วย ในเอ็นเนียแกรม คนสี่เป็นลักษณ์ของศิลปิน และคนที่ทำงานด้านศิลปะหลายคนก็เป็นคนในลักษณ์นี้ แต่ความเป็นศิลปินนี้ยังหมายถึง ความชื่นชอบที่จะอยู่ในภาวะความรู้สึกที่ปลุกเร้าจิตใจ ความปรารถนาและความสิ้นหวังที่เกิดขึ้นแต่ละครั้ง จะเปลี่ยนสภาพอารมณ์ตามปกติให้เป็นอารมณ์ที่เข้มข้นขึ้น ความเข้มข้นทางอารมณ์และความรู้สึกของความพิเศษที่เกิดตามมานี้ อาจทำให้สภาพจิตใจที่เศร้าหมองนั้นน่าหลงใหลมากกว่าสภาพความรู้สึกธรรมดาทั่วไป ----------------------------------------------------- พอมองเห็นเหตุผลของการเสพติดหรือยัง ทุกอย่างของการกระทำ มันให้ความพึงพอใจกับเราบางอย่าง แม้สิ่งนั้นจะแลกมาด้วยความทุกข์ ปัญหา เรื่องยุ่งยากใจ ที่ส่งผลเสียมากกว่ามาก แต่ที่ผ่านมา เราไม่รู้ตัว จากคุณ : ใฝรู้ - [ 23 พ.ย. 49 07:38:40 A:125.24.38.80 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ตอบคุณนาโต้ จำนวนข้อที่ตรงกับเรา ถ้ามาก ก็มีความเป็นไปได้ว่า เราอาจจะเป็นคนในบุคลิกนั้น แค่เป็นไปได้เท่านั้น เพราะยังมีอีก 8 บุคลิกตามความรู้นี้ เราจะเป็นแบบนี้หรือไม่ ต้องอ่านตรงที่ก๊อปมายาวๆ ถ้าอ่านแล้วใช่ ก็ใช่ คือความรู้เอ็นเนียแกรมนี้ แก่นของมันไม่ได้ดูคนที่ภายนอก แต่ดูลึกไปถึงแรงขับเคลื่อนในจิตใจ สิ่งที่เกิดขึ้นในกลไกป้องกันจิตใจมากกว่า แต่สิ่งเหล่านี้ต้องใช้เวลาทบทวน สังเกต ตัวเอง ข้อคำถามเป็นเพียงเครื่องมือที่นำไปสู่การสำรวจตัวเองในระดับลึกขึ้นมากกว่า อย่างหลายๆ ท่าน ที่อ่านแล้วรู้สึกอยากร้องไห้ ใช่เลย นั่นก็พอจะแน่ใจได้ว่า เป็นแบบนี้ และก็อยากปลอบใจว่า ถ้าเป็นแบบอื่น เวลาที่เขาอ่านบทที่เป็นของเขา ก็ให้ความรู้สึกสะเทือนใจพอๆ กัน แต่อาจเกิดปฏิกิริยาแตกต่าง บางคนจะเห็นใจตัวเอง บางคนเห็นความน่าเกลียดของตัวเอง บางคนรู้สึกว่า มีคนด่าเราเป็นตัวหนังสือ ฯลฯ จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 23 พ.ย. 49 08:21:05 A:125.24.38.80 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ขอบคุณคุณใฝ่รู้มากๆ ที่ได้พยายามช่วยเหลือ และให้คำปรึกษาใครหลายๆคนในนี้ และเห็นด้วยว่า มันทำให้เกิดภาวะซึมเศร้าตามมา ตอนเราเรียนอยู่มหาลัย เราไม่ได้เจอความกดดันเรื่องเพื่อน แต่เราต้องอยู่หอคนเดียว ทำให้เป็นโรคซึมเศร้าเหมือนกัน จนต้องพึ่งยาระงับประสาท (หมอจ่ายให้) อยู่พักหนึ่ง พอเรียนจบเลยรู้สึกว่า ไม่ไหวแล้ว เราคงจะต้องพักจิตใจเราก่อนดีกว่า รู้สึกมันอยู่ด้วยตัวเองไม่ได้เลย ถ้าไม่ได้กินยา ก็จะต้องอดอาหาร เลยคิดว่า ไม่เรียนต่อแล้ว เราคิดว่า ผู้หญิงหลายๆคน ก็เจอกับภาวะแบบนี้เช่นกัน ยิ่งบวกกับฮอร์โมนที่ไม่สมดุลย์ด้วยแล้ว ทำให้มีแนวโน้มว่าจะมีพฤติกรรมผิดปกติมากขึ้น เราอยากให้เมืองไทย มีศูนย์บำบัดและให้คำปรึกษาผู้ป่วย ที่มีความผิดปกติทางการกิน(Eating Disorder) แบบ มี call center ให้โทรไปปรึกษาได้ เหมือนสายด่วนสุขภาพจิตอะค่ะ แล้วถ้าเคสไหนหนัก ก็รับไปรักษา เพราะบางที เราก็ไม่รู้จะคุยกับใคร ให้เข้าใจเรา ถ้ามีศูนย์เฉพาะทาง อาจจะทำให้คนที่เป็นอย่างเราไม่หดหู่มากขึ้นก็ได้ เป็นแค่ข้อเสนอแนะเฉยๆค่ะ แต่ถ้ามีจริงๆ จะอาสาไปเป็นcall center ให้เลย จากคุณ : จขกท ค่ะ - [ 23 พ.ย. 49 09:11:32 A:221.128.113.8 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 101 เพิ่งเข้ามาอ่าน ชีวิตที่ผ่านมาน่ากลัวมากจริงๆ แต่ชอบจังที่บอกว่า "โรคนี้รักษาได้ด้วยความรัก" สงสัยจะจริงนะคะ สู้ ๆ ^^ จากคุณ : i can't do it !! - [ 23 พ.ย. 49 10:44:31 ]

ความคิดเห็นที่ 102 เคยสงสัยว่าตัวเองเป็นโรคบูลีเมียเหมือนกัน แต่พอได้คุยกัอาจารย์แพทย์จิตเวช เค้าว่าเราเป็นคนที่มีtraitของลักษ์4 มากๆ(จิงๆเราเป็นลักษ์2) ยังไม่ต้องบำบัด แต่ให้ทำความเข้าใจกับลักษ์ของตัวเอง ตอนนี้มีความสุขกับตัวเองค่ะ เรื่องนำหนักก็คุมอย่างถูกหลัก  ดีใจกับตัวเองที่ได้รู้จักลักษืของตัวเอง ^__^ จากคุณ : zuina - [ 23 พ.ย. 49 11:19:59 ]

ความคิดเห็นที่ 103 เอ็นเนียแกรมนี้เป็นเรื่องแปลกมากๆ และเกี่ยวโยง กับตัวเลขมหัศจรรย์ชุดหนึ่งด้วย ลองเอาเครื่องคิดเลข แล้ว กดเลข 1 แล้วหารด้วย 7 เราจะได้ 0.1428571428571428571 1428571 นี้คือเลขมหัศจรรย์ที่เกี่ยวพันกับเอ็นเนียแกรม เลขชุดนี้แสดงให้เห็นทิศทางการเปลี่ยนแปลงของพฤติกรรมของคนแต่ละลักษณ์ จะเห็นว่า จาก 4 ไป 2 หรือกลับกัน จาก 2 ไป 4 ความหมายคือ ลักษณ์ 2 ในบางสภาวะ ก็จะแสดงพฤติกรรมของลักษณ์สี่ และลักษณ์สี่ ในบางสภาวะก็จะแสดงพฤติกรรมของลักษณ์สอง ตัวเลขนี้ยังชี้ให้เห็นแนวทางในการพัฒนาตนเองด้วย ขอยกตัวอย่างจากลักษณ์สี่ ปัญหาของลักษณ์สี่คือ หมกมุ่นกับการค้นหาตัวเอง อยู่กับอารมณ์ตัวเอง ติดข้องกับความรู้สึกเศร้าหมองของตัวเองมากไป เวลาพูดกับใครถ้าสังเกตดีๆ ก็มักจะหันเหหัวข้อคุยกลับมาที่เรื่องของตัวเองโดยไม่รู้ตัว พูดคำว่า เรา ชั้น ของเรา ของชั้น ตัวเรา บ่อยมากๆ ซึ่งจะตรงข้ามกับปํญหาของลักษณ์สอง ที่มักโฟกัสไปที่คนอื่นมากเกินไป จนละเลย ปฎิเสธ ความต้องการของตัวเอง บางคนอาจกลายเป็นไปวุ่นวาย เจ้ากี้เจ้าการกับคนอื่นโดยไม่ได้รับการร้องขอ สำหรับลักษณ์สี่ ทางออกอย่างหนึ่งคือ ฝึกให้ตัวเองโฟกัสไปที่คนอื่นอย่างลักษณ์สองบ้าง ไปดูว่า คนอื่นเขาคิดยังไง เขาทำยังไง เขาทุกข์อย่างไร เราจะได้หลุดจากทุกข์ที่เราคิดว่า เรามีมาก มาก มาก มาก กว่าคนอื่น ฝึกเป็นผู้ช่วยเหลือ ผู้เสียสละ ทำเพื่อผู้อื่นอย่างลักษณ์สองบ้าง เพื่อให้หลุดจากการอยู่กับตัวเองมากเกินไปเช่นกัน น่าจะใช้ได้ไหม คำแนะนำนี้ จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 23 พ.ย. 49 12:27:09 A:125.24.38.80 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 104 เพิ่มเติม การไปช่วยเหลือคนอื่นมากขึ้น จะทำให้คนลักษณ์สี่เกิดความรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า ซึ่งจะเป็นการลบล้างความเชื่อฝังใจแบบผิดๆ ว่า เราไม่ดี เราไม่มีค่า เราจึงต้องทำโทษตัวเอง หรือถูกคนอื่นทอดทิ้งอย่างนี้แหละ จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 23 พ.ย. 49 12:45:36 A:125.24.38.80 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 105 เออคุณไฝ่รู้ค่ะ  ถ้าเราบอกว่าเราอ่านความรู้ที่คุณให้มาไม่ค่อยเข้าใจ  อาจจะเป็นเพราะเราไม่ใช่คนลักษณ์สี่  ก็เป็นได้ใช่ไหมค่ะ   คือแบบว่าเราไม่เคยรู้สึกแบบนั้น  หรือถ้าเคยก็เพราะมีสิ่งกระตุ้นเช่นอกหัก  แต่ก็ไม่นานก็หาย ขออนุญาติส่งลิงค์ให้เพื่อนๆนะค่ะ แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 49 13:32:40 จากคุณ : bubblebaba - [ 23 พ.ย. 49 13:31:30 ]

ความคิดเห็นที่ 106 เอใจช่วยค่ะ หายไวๆนะคะ จากคุณ : หมวยแก้มป่อง - [ 23 พ.ย. 49 13:52:05 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ตอบคุณ bubblebaba ใช่แล้วครับ ถ้าอ่านแล้วไม่ค่อยรู้เรื่อง หรืองงๆ ว่ามีอย่างนี้ด้วยหรือ เราก็จะไม่ใช่คนลักษณ์เดียวกับที่อ่าน อย่างในตัวอย่างที่โพสมา หย่ามาแล้ว 18 ปี แต่ก็ยังติดอยู่กับเรื่องนี้เอง แต่ถ้าใช่ อ่านแล้วถึงกับร้องไห้เลย อย่างที่คุณอีกหนึ่งบอก เรื่องอกหักนี้ บางคนใช้เวลาคืนเดียวหาย บางคนใช้เวลา 5 นาทีบอกเลิกกับแฟน แล้วก็จบเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เหล่านี้คือความแตกต่างของคนที่เรานึกกันไม่ถึง เรานึกว่า คนอื่นๆ คงคล้ายกับเรา ก็เลยพูดกับเขา ทำกับเขาอย่างที่อยากให้เขาทำกับเรา แต่ความเป็นจริงไม่ใช่ ถ้าผ่านร้านหนังสือ ลองหาหนังสือ 2 เล่มนี้ครับ มองคนด้วยมุมใหม่ เปลี่ยนใจให้เป็นสุข และ ปั้นคนให้เก่งคน จะทำให้เข้าใจตัวเอง เข้าใจคนอื่น และพัฒนาตัวเองได้เร็วขึ้น จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 23 พ.ย. 49 14:22:52 A:125.24.38.80 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 108 มันเหมือนจะไม่น่ากลัว แต่พอได้อ่านรายละเอียดแล้วมันน่ากลัวจังเลย คนที่ป็นโรคบูลีเมียก็น่าสงสารนะ ตอนอ๊วกอ่ะทรมานจะตายไป จากคุณ : มิกาซ่า (Mikaza_Za) - [ 23 พ.ย. 49 14:51:01 ]

ความคิดเห็นที่ 109 เพิ่มเติมนิดนะคะ เรื่องลักษณ์เนี่ยเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ (เช่นเป็นลักษณ์4 ก็จะเป็นแบบนั้นตลอดไป) แต่ถ้าเราเข้าใจในลักษณ์ของตัวเองจะทำให้เรามีสติ มุมมองจะกว้างมากขึ้น ถ้าไปซื้อหนังสือที่คุณใฝ่รู้บอกมาอ่านอาจรู้สึกว่าตรงกับลักษณ์หลายอันก้อไม่ผิดหรอกค่ะ เพราะอาจมีtraitของลักษณ์อื่นปนมาบ้าง  ถ้าอยากรู้จิงๆว่าตัวเองเป็นลักไหนควรให้ผู้เชี่ยวชาญทางจิตเวชพิจารณาค่ะ จากคุณ : zuina - [ 23 พ.ย. 49 14:52:52 ]

ความคิดเห็นที่ 110 เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ และขอบคุณคุณใฝ่รู้ ด้วยค่ะ เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนสี่.. เก็บตัวเองอยู่ในความโศกเศร้า เป็นมาหลายปีแล้วค่ะ จนมันคุกคามถึงสุขภาพร่างกาย ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์และความรู้ให้ได้อ่านนะคะ จากคุณ : ไนล์ (m&m lover) - [ 23 พ.ย. 49 14:54:41 ]

ความคิดเห็นที่ 111 เห็นด้วยกับข้อความแรกของคุณ zuina แต่ข้อความที่สองออกจะเห็นไม่ตรงกันครับ เป็นกฎข้อหนึ่งของการศึกษาเรื่องเอ็นเนียแกรมว่า มีแต่ตัวเราเท่านั้นที่จะบอกได้ว่า เราเป็นลักษณ์อะไร เพราะคนอื่นเขาไม่รู้หรอกว่า ข้างไหนจิตใจเรามีอะไรเป็นแรงขับเคลื่อน และเราก็ไม่สามารถไปตัดสินใครว่าเป็นลักษณ์อะไรด้วย แม้แต่คนที่เป็นอาจารย์ทางด้านนี้ อันนี้เป็นหลักสำคัญของผู้ศึกษาศาสตร์นี้ และเรื่องนี้ไม่ต้องถึงกับให้ผู้เชี่ยวชาญทางจิตเวชหรือจิตแพทย์ครับ จิตแพทย์ส่วนใหญ่ยังไม่รู้จักเสียด้วยซ้ำว่า มีศาสตร์นี้อยู่ในโลก ทั้งๆ ที่ถ้าคุณใช้ google ค้นคำว่า enneagram คุณจะพบมากกว่า 1,000,000 หน้า เพียงแค่เราค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ ทำความเข้าใจถึงแก่นสำคัญ ปรึกษาคนที่มีความรู้บ้าง แล้วสังเกตุตัวเอง เราก็จะพอมองเห็นลักษณ์ตัวเองได้ หรือมีเวลาก็ไปเข้าอบรม จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 23 พ.ย. 49 15:19:10 A:125.24.38.80 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เข้ามาขอบคุณคุณใฝ่รู้อีกรอบนึงค่ะ เรายังไม่ถึงขั้นเสพติดความเศร้า แต่เรื่องคิดว่า เราไม่ดี เราไม่มีค่า นี่เป็นบ่อยมาก จะไปหาหนังสือ 2 เล่มนั้นมาอ่านค่ะ จากคุณ : ฉุกละหุก - [ 23 พ.ย. 49 15:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 113 สามีคุณดีมากๆ เลยนะคะ พยายามเข้านะคะ  อย่าทำร้ายตัวเองอีก อย่างน้อยก็เพื่อสามีที่น่ารักของคุณค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : pufpuf - [ 23 พ.ย. 49 16:07:52 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ความคิดเห็นที่ 58 ถ้าสูง 155 แล้วน้ำหนัก 53 กิโลนี่ ถือว่าอ้วนค่ะ ดิฉันสูง 153  ตลอดช่วงอายุ 16 ถึง 36 น้ำหนักจะประมาณ 38 กิโล  ไม่เคยแตะ 40   พอมีลูก 2 คน ตอนท้องหนัก 50 กิโล  ผ่าคลอดแล้วไม่กี่เดือน  น้ำหนักก็ลงมาที่เดิม   เพิ่งมาเริ่มอ้วนตอนอายุ 52  ขึ้นพรวดเป็น 45 กิโล  ตอนนี้อายุเกือบ 57  รักษาน้ำหนักไม่ให้เกิน 44 ลูกสาวสูง 165 อ้วนแบบ อวบระยะสุดท้าย  คือ 67 กิโล  พอย้ายไปอยู่หอใกล้มหาวิทยาลัย  (เกิดมาก็นอนเตียงเดียวกับแม่มาตลอด)  ช่วง 5 เดือนแรก น้ำหนักค่อยๆลดลง ซึ่งดูไม่ค่อยออก ก็นึกว่าย้ายที่อยู่ นอนไม่หลับ ปวดฟัน เหนื่อย   แต่พอเดือนตุลา แค่อีกหนึ่งเดือน ปิดเทอมกลับมา  ดิฉันตกใจหมดเลยค่ะ  ในชีวิตยังไม่เคยมีลูกสาวตัวผอมขนาดนี้ เพราะแกอวบๆมาตั้งแต่เกิด  แกว่าน้ำหนักเหลือแค่ 56 กิโล และจะเอาลงอีกให้ ต่ำกว่า 50 กิโล เราร้องห้ามกันใหญ่ เพราะโครงร่างแกใหญ่มาก ตามพันธุกรรม  ข้ามสายเลือดบรรพบุรุษชาวตะวันตกฝั่งย่าทวดดิฉัน แกซื้อของกินมาเป็นสิบๆรายการ  แต่แทบจะไม่กินเลย  ไม่กี่วัน ก็ออกไปขนซื้อมาอีกเป็นสิบๆถุง  แต่ก็แทบจะไม่กินอีก แถมบอกว่า  ที่หอแกก็ซื้ออาหารไว้เต็มตู้เย็น แต่ให้เพื่อนร่วมห้องกิน  เพราะเพื่อนต้องออกไปกินอาหารเย็นคนเดียว เนื่องจากตัวแกไม่กิน  จะออกไปด้วยทำไม   จะกินอะไรสักอย่าง  ต้องคำนวณ calories ก่อน เจอเครื่องชั่งที่ไหน  ถลาเข้าไปชั่ง   นี่ลืมเอาเงินค่าอาหารไป  แต่ไม่ยอมกลับบ้านมาเกือบ 1 เดือนแล้ว  ไม่รู้วันๆ กินอะไรหรือเปล่า  ชักไม่สู้ดีเสียแล้ว จากคุณ : prettypetite - [ 23 พ.ย. 49 16:47:13 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ขอบคุณ จขกท นะคะ ที่นำเรื่องดๆเป็นประโยชน์มาบอกเล่า ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ หายเร็วๆนะคะ จากคุณ : ชอนกุนบี - [ 23 พ.ย. 49 17:24:15 ]

ความคิดเห็นที่ 116 กระทู้นี้เยี่ยมมากค่ะ เป็นประโยชน์อย่างมหาศาลทีเดียว ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาแบ่งปันนะคะ ขอให้ทุกท่านผ่านพ้นสิ่งร้ายๆไปได้ด้วยชัยชนะอันสวยงามค่ะ สู้ๆนะค๊า... จากคุณ : My neighbor Totoro - [ 23 พ.ย. 49 21:13:25 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ขอบคุณมากๆ นะครับ อ่านแล้วเข้าใจเลย สมัยก่อนก็โดนเพื่อน... หลายเรื่อง เก็บกดมากๆ ครับ ไม่มีใครเข้าใจเลย ไม่เคยปรึกษาใคร ไม่รู้ปรึกษาใคร เคยมีครั้งนึงเป็นหนัก เป็นแบบเอ๋อๆ ไปอ่ะครับ เหมือนสื่อสารอะไรไม่ค่อยได้ งงๆ กับอารมณ์ตัวเอง ไม่ค่อยพูดอะไรกับใคร การเรียนตก ทำอะไรซ้ำๆ ซากๆ มึนๆ ไม่มีแรง ไม่อยากไปเรียน อยากอยู่คนเดียว อยาก... แต่...ดีใจว่าสุดท้ายเราก็ผ่านมาด้วยดี แม้ว่าไม่มีแรงใจอะไรมากนัก เนื่องจากโชคดี ทำให้เห็นตัวอย่างดีที่ดี จากประสบการ พอรักษาตัวเองได้ ด้วยความคิดและเวลา ตอนนี้ผมดีใจที่ได้พบเพื่อนดีๆ มากมายครับ ช่วยผมได้มากจริงๆ จิตใจดีขึ้นจนอาการโรคบางอย่างไม่แสดงแล้ว สู้ๆ นะครับ ^^ จากคุณ : toh TH - [ 23 พ.ย. 49 21:53:55 ]

ความคิดเห็นที่ 118 อยากได้หนังสือที่คุณใฝ่รุ้อ่านจังค่ะ หาซื้อได้ที่ไหนคะ ราคาเท่าไหร่ หนังสือชื่ออะไรบ้าง รบกวนหน่อยนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : jeji o - [ 23 พ.ย. 49 22:14:40 ]

ความคิดเห็นที่ 119 สำหรับผู้ที่คิดว่าเป็นลักษณ์สี่ หรือมีบุคลิกแบบสไตล์สี่ (คนโศกซึ้ง ศิลปิน คนโรแมนติค ...) นอกจากจะเข้าใจที่มาของความเศร้าหมอง เข้าใจถึงความคิดความเชื่อลึกๆ ความรู้ความเข้าใจนี้ยังไม่พอ จนกว่าคุณจะลงมือทำอะไรเพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเอง ข้างล่างนี้เป็นกิจกรรมเพื่อเปลี่ยนแปลงตนเองซึ่งออกแบบมาสำหรับคนลักษณ์สี่โดยเฉพาะ (คัดมาจากหนังสือ "ปั้นคน ให้เก่งคน" ลองก๊อปไปแล้วปฎิบัติให้ได้ทุกวัน --------------------------------------------------- กิจกรรมประจำวัน เห็นคุณค่าของความสามัญธรรมดา สไตล์สี่มักหลงใหลในสิ่งซึ่งมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใครและหลีกเลี่ยงความสามัญธรรมดา คนสไตล์นี้จะเติบโตได้หากรู้จักให้ความสำคัญและเรียนรู้ที่จะเห็นคุณค่าของสิ่งสามัญธรรมดาในชีวิต ถ้าทำกิจกรรมต่อไปนี้ทุกวัน จะเกิดผลดีกับคุณอย่างมาก กิจกรรมแรก ขอให้เขียนสิ่งที่คุณคิดว่าเป็นเรื่องน่าเบื่อหรือสามัญธรรมดาลงในกระดาษ เช่น อาจเป็นงานประเภทงานเอกสาร การทำรายการค่าใช้จ่าย หรืองานล้างจาน เป็นต้น และเลือกสิ่งที่คุณเขียนมา 1 อย่างแล้วลงมือทำสิ่งนั้นทุกวันจนกว่าคุณจะรู้สึกสนุกกับมัน กิจกรรมที่ 2 ใช้เวลาวันละ 15 นาทีออกไปเดินเล่น ในระหว่างทางให้สังเกตสิ่งสามัญธรรมดาที่มีอยู่รอบตัวคุณ ลองครุ่นคิดถึงคุณค่าหรือสิ่งดีๆ ที่มีอยู่ในสิ่งที่คุณสังเกตนั้นแต่ละอย่าง กิจกรรมที่ 3 เมื่อคุณได้รับมอบหมายให้ทำงานที่คุณรู้สึกว่าน่าเบื่อหรือไม่สำคัญ ขอให้คุณทำด้วยความสนุกสนาน ค้นหาความเพลิดเพลินและความพึงใจในงานชิ้นนั้น คุณสามารถทำได้โดยมีสมาธิอยู่ที่ตัวงานนั้นแทนที่จะคิดถึงเรื่องที่คุณอยากทำหรือคิดว่างานนั้นน่าเบื่อ งานแทบทุกงานมีความหมายและน่าสนใจได้ถ้าคุณมีตั้งจิตมั่นอยู่กับสิ่งที่กำลังทำอยู่แทนที่จะครุ่นคิดถึงอดีตหรืออนาคต ชื่นชมกับด้านบวกและความสำเร็จของผู้อื่น คนสไตล์สี่มักเปรียบเทียบตัวเองกับผู้อื่นไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่ ซึ่งอาจเป็นเรื่องจิปาถะ เช่น เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย หรือเรื่องที่สำคัญเช่น การได้เลื่อนตำแหน่งของเพื่อนหรือเพื่อนร่วมงาน การเปรียบเทียบนี้มักทำให้เกิดความรู้สึกไม่เหนือกว่าก็ด้อยกว่า เมื่อคุณรู้ตัวว่า กำลังเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น แทนที่จะรู้สึกเหนือกว่าหรือด้อยกว่า ขอให้คุณมองดูที่ตัวคนนั้นหรือคิดถึงเรื่องนั้นเสียใหม่ ถ้าคุณรู้สึกด้อยกว่า ขอให้มองดูคนนั้นต่อไปจนกว่าคุณจะรู้สึกดีๆ กับเขาอย่างแท้จริง แต่ถ้าคุณรู้สึกเหนือกว่า ขอให้มองหาสิ่งดีๆ ในตัวเขาจนกว่าคุณจะค้นพบและรู้สึกชื่นชมเขาได้อย่างแท้จริง การทำกิจกรรมนี้จะต้องใช้ความมุ่งมั่นอย่างมาก เพราะคุณต้องใส่ใจกับตัวเองทุกวัน อย่าแปลกใจถ้าคุณพบว่าคุณอาจต้องทำกิจกรรมนี้มากกว่า 15 ครั้งในแต่ละวัน เพราะนั่นหมายความว่าคุณเริ่มรู้ตัวมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากทำกิจกรรมนี้หลายเดือน คุณจะเปรียบเทียบตัวเองกับผู้อื่นน้อยลงทั้งจำนวนครั้งต่อวัน และเวลาที่ใช้คิดเรื่องนี้ในแต่ละครั้ง นอกจากนี้คุณจะรู้สึกง่ายขึ้นในการเปลี่ยนความรู้สึกด้อย ความอิจฉาหรือความรู้สึกเหนือกว่านั้น ให้เป็นความชื่นชมในตัวผู้อื่นได้อย่างแท้จริง ลดการเอ่ยถึงเรื่องของตัวเอง การเอ่ยถึงเรื่องของตัวเองของสไตล์สี่อาจปรากฎอยู่ในรูปแบบต่างๆ เช่น อีเมล์ การพูดคุย หรือแม้กระทั่งในความคิดและความรู้สึก ก่อนที่จะขจัดพฤติกรรมนี้ เราจะต้องมองเห็นว่ามันแสดงออกอย่างไรเสียก่อน ได้แก่ ใช้คำว่า “ฉัน” “ของฉัน” บ่อยๆ เล่าเรื่องหรืออารมณ์ความรู้สึกของตนเองบ่อยๆ หันเหเรื่องที่คุยกันอยู่กลับมาที่เรื่องของตัวเอง ครุ่นคิดถึงแต่ความคิด ความรู้สึกหรือประสบการณ์ต่างๆ และที่สำคัญที่สุดคือ การมองเหตุการณ์ต่างๆ ว่าเกิดจากตัวเองหรือมีผลกระทบกลับมาถึงตัวเองเหมือนตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง เมื่อคุณเริ่มมองเห็นการเอ่ยถึงตัวเองในรูปแบบต่างๆ ที่เกิดขึ้นบ่อยๆ แล้ว คุณก็จะเริ่มลดพฤติกรรมนี้ให้น้อยลงได้ทีละขั้น อีเมล์อาจเป็นการเริ่มต้นที่ง่ายสุดเพราะแต่ละวันเรามักเขียนอีเมล์หลายฉบับ และเราสามารถอ่านทบทวนก่อนที่จะส่ง เมื่อคุณเริ่มเอ่ยถึงตัวเองในอีเมล์ได้น้อยลงแล้ว การเอ่ยถึงตัวเองในการสนทนาของคุณกับผู้อื่นในแต่ละวันก็มักจะลดน้อยลงไปด้วย เรื่องที่เปลี่ยนได้ยากกว่าคือ การหันเหเรื่องที่คุยกันอยู่กลับมาที่เรื่องของตัวเอง ทั้งนี้เพราะพฤติกรรมนี้ไม่เพียงแต่เป็นไปโดยไม่รู้ตัวเท่านั้น แต่สไตล์สี่หลายคนยังมองต่างไปว่า สิ่งนี้เป็นการแสดงออกถึงความเข้าอกเข้าใจและความอบอุ่น คุณจะมองเห็นการเล่าเรื่องส่วนตัวของคุณอยู่บ่อยๆ ได้ชัดเจนขึ้นโดยงดเว้นการพูดเรื่องของตัวเองเป็นเวลา 1 วัน ให้นับดูว่า ในวันนั้นคุณรู้สึกมีแรงกระตุ้นที่จะพูดอะไรเกี่ยวกับตัวเองสักกี่ครั้ง สังเกตด้วยว่าคุณต้องพยายามบังคับตัวเองมากแค่ไหน ขอให้คุณทำกิจกรรมนี้ซ้ำอีกครั้งในวันถัดไปและสังเกตว่าคุณบังคับตัวเองได้ง่ายขึ้นหรือไม่ จากนั้นให้ทำกิจกรรมนี้ต่อเนื่องอีก 2 วันหรือจนกระทั่งคุณรู้สึกง่ายขึ้นที่จะไม่เล่าเรื่องของตัวเอง จากนั้นอีก 2 สัปดาห์ ให้คุณพูดเรื่องของตัวเองได้ไม่เกิน 2 เรื่องต่อวัน กิจกรรมนี้จะช่วยลดพฤติกรรมการเอ่ยถึงเรื่องของตัวเองได้อย่างมาก จงจำไว้คือ เรื่องใดๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตของคุณนั้นไม่ได้เกิดขึ้นกับคุณหรือผู้ใดผู้หนึ่งเป็นการเฉพาะเจาะจง คนทุกคนมีประสบการณ์มากมายหลากหลายของตนเอง เหตุการณ์ต่างๆ ก็ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะเจาะจงกับผู้ใด คุณยิ่งต้องนึกถึงเรื่องนี้เมื่อคุณรู้สึกถูกตำหนิหรือถูกมองข้าม การกระทำของคนๆ นั้นอาจไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับคุณเลย หรือถ้าจะมีก็เป็นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อคุณรู้สึกเสียใจ โกรธหรือรู้สึกว่ามีใครพูดหรือทำอะไรที่กระทบต่อคุณ ขอให้พูดกับตัวเองดังนี้ : เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไม่ได้เป็นเพราะฉันคนเดียวหรอก มีอะไรบ้างนะเป็นสาเหตุที่ทำให้คนนั้นพูดหรือทำอย่างนั้น จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 23 พ.ย. 49 22:20:55 A:125.24.61.246 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 120 อืม เพิ่งอ่านของคุณใฝ่รู้อ่ะครับ อ่านแล้วหลายๆ อย่างงงๆ แต่บางอยากเหมือนเลยครับ ขอบคุณมากนะครับ จากคุณ : toh TH - [ 23 พ.ย. 49 22:36:53 ]

ความคิดเห็นที่ 121 จะเชื่อไหมว่า ปัจจุบันมีหนังสือเอ็นเนียแกรมภาษาอังกฤษมากกว่า 50 เล่มแล้ว ลองค้นดูใน amazon.com ภาษาไทยส่วนใหญ่เป็นหนังสือแปล มีทั้งหมด 8 เล่มแล้ว ถ้าจะแนะนำให้อ่าน จะเป็นดังนี้ 1. ปั้นคน ให้เก่งคน เป็นการประยุกต์ใช้ความรู้นี้มาพัฒนาตนเองในด้านการสื่อสาร การจัดการความขัดแย้งที่มักจะเกิดขึ้นจากสไตล์เอ็นนียแกรมของเรา และการพัฒนาความเป็นผู้นำ ฟังดูคล้ายๆ ฮาวทู แต่ลุ่มลึกและใช้ได้ตรง และได้ผลเฉพาะตัวมากกว่าฮาวทู 2. มองคนด้วยมุมใหม่ เปลี่ยนใจให้เป็นสุข - เอ็นเนียแกรมคนเก้าแบบ เป็นเล่มที่อ่านง่ายอีกเล่มหนึ่ง มีภาพการ์ตูนประกอบจำนวนมาก จึงเหมาะสำหรับคนที่ไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือ 3 เอ็นเนียแกรม ศาสตร์เพื่อความเข้าใจตนเองและผู้อื่น เล่มนี้ถือเป็นตำราของเรื่องนี้เลย มีความลึกซึ้งมาก เหมาะสำหรับคนที่ชอบอ่านหนังสือจริงๆ ที่ไม่กลัวความหนา เล่มนี้หนาประมาณ 540 หน้า แนะนำว่า ให้อ่านเล่ม 1 หรือ 2 เพื่อค้นพบตัวเองคร่าวๆ ก่อน ถ้าเห็นว่าใช้ได้ ค่อยอ่านเล่มนี้ เล่ม 1 และ 2 ราคาประมาณ 160 บาท ยังมีจำหน่ายตามร้านหนังสือทั่วไปในตอนนี้ เล่ม 3 อาจหายากหน่อย เคยเห็นวางที่ คิโนะคุนิยะ ชั้นสาม สยามพารากอน ราคาหน้าปก 450 บาท สมกับที่เป็นตำรา สำหรับคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือจริงๆ และก็ไม่สนใจอ่าน ถ้าคุณมีลูกมีหลาน อยากเข้าใจเขา อย่างเลี้ยงเขาอย่างมีความสุข บางทีเล่มนี้อาจสร้างแรงจูงใจให้คุณได้ ชื่อ เกิดมาต่างกัน เลี้ยงดูฉันอย่างเข้าใจ เป้นการประยุกต์ใช้ความรู้นนี้ในกาเลี้ยงดูเด็ก จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 23 พ.ย. 49 22:41:16 A:125.24.61.246 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 122 เพิ่งอ่านของคุณใฝ่รู้ #119 อ่ะครับ มีประโยชน์มากเลยครับ เหมือนกับสมัยก่อนผมเป็นแบบนี้หลายข้ออ่ะ แต่เดี๋ยวนี้ผมให้ความสำคัญกับคนอื่นมากขึ้นแล้ว แต่มีบางข้อยังใกล้เคียงอ่ะครับ อืมคิดอย่างนี้ก็รู้สึกดีขึ้น ขอบคุณอีกทีครับ จากคุณ : toh TH - [ 23 พ.ย. 49 22:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 123 อืม.. น่ากลัวแฮะ หนูสูงประมาณ 155 หนัก 35-38 ไม่เคยเกินนี้เลยย แต่อยากอ้วนนะ แต่กินแล้วไม่อ้วน - -" - - - จากคุณ : lic0ricez* - [ 24 พ.ย. 49 01:07:42 ]

ความคิดเห็นที่ 124 แวะมาโหวตให้เจ้าของกระทู้ + คุณใฝ่รู้ จากคุณ : bubblebaba - [ 24 พ.ย. 49 04:17:17 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ขอบคุณ จขกท. ที่เอามาเล่าสู่เป็นอุทาหรณ์สอนใจค่ะ ..^^ เป็นกำลังใจให้นะคะ  คุณโชคดีมากๆ ที่มีสามีที่เข้าใจคุณค่ะ เคยได้ยินโรคนี้แบบผ่านไปผ่านมาแต่ไม่ได้สนใจอะไร ได้อ่านเรื่องราวชิ้นนี้แล้วทำให้ฉุกคิดถึงคนรอบข้างมากขึ้น  ทั้งน้องสาว น้องชาย และคนในครอบครัว  ถามตัวเองว่า  ถ้าพวกเขามีปัญหา  เรา  ซึ่งใกล้ตัวเขามากที่สุด มีเวลาพอที่จะรับฟังปัญหานั้นหรือไม่!!   มีเวลาทำงาน  กินข้าว  พูดคุยกับคนอื่น  แต่หาเวลาสัก 5 นาทีให้ครอบครัวไม่ได้  เราเป็นแบบนี้รึเปล่า 555 ... ความรักความเข้าใจนี่มันเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่จริงๆ ว่าไหมคะ ..^__^ จากคุณ : yuuraya - [ 24 พ.ย. 49 08:50:49 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ขอขอบคุณเจ้าของกระทู้และคุณใฝ่รู้ ครีมมีประสบการณ์คล้ายๆ และมีอาการแบบลักษณ์สี่  อ่านแล้วรู้สึกอยากร้องไห้  มันตรงกับที่เป็นอยู่มากๆ   ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าไม่ใช่ครีมคนเดียวที่เป็น  ที่เจออะไรร้ายๆ  ที่คิดว่าตัวเองไม่มีค่า   แต่เวลาทำบุญทำอะไรให้คนอื่น  รู้สึกได้เลยว่าดีขึ้น     เรื่องหนังสือ  ครีมจะไปหามาอ่านค่ะ จะได้เขาใจตัวเองมากขึ้น  รับมือกับมันได้ จากคุณ : สักวันคงหายดี (ครีมชีส) - [ 24 พ.ย. 49 08:58:23 ]

ความคิดเห็นที่ 127 เรียนคุณใฝ่รู้ ถ้าใครมีลักษณะเข้าข่ายลักษณ์ใดก็จะเป็นลักษณ์นั้นไปตลอดใช่ไหมคะ ถ้าเช่นนั้นคนลักษณ์สี่กับคนเป็นโรคซึมเศร้านี่ ก็คนละอย่างกันใช่มั้ยคะ ในกรณีที่เป็นคนละอย่างกัน เป็นไปได้ว่าคนลักษณ์สี่จะเป็นโรคซึมเศร้าได้ง่ายกว่าคนอื่นใช่ไหมคะ ดิฉันฝังใจกับเรื่องที่ถูกพ่อแม่ทารุณกรรมน่ะค่ะ พอรอดมาได้แล้ว ก็รู้สึกว่า... อืม คือตั้งใจว่าจะไม่ให้ใครมาทารุณตัวเองอีก ทั้งหมดเริ่มจากตรงนั้น และมีผลไปยังเรื่องอื่น ๆ มากมาย... ดิฉันเองเดิมทีเข้าใจว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ แล้วก็เคยอ่านเจอเกี่ยวกับพวกมาโซคิสต์ ที่โรคจิตชอบทำให้ตัวเองเจ็บปวดน่ะค่ะ ดังนั้น ดิฉันจึงพยายามเข้าใจอารมณ์และความรู้สึกตัวเองมาตลอด โดยอยู่ในหลักที่ว่า ไม่ให้อาการกำเริบ (กรณีคิดว่าตัวเองเป็นโรค) จนกระทั่งช่วงนี้ ดิฉันสิ้นหวังจนควบคุมตัวเองไม่อยู่อีกแล้ว แต่พอคิดว่า ฉันจะไปจากที่นี่ ไปให้พ้นจากทุกคนที่ใจร้ายกับฉัน ดิฉันก็รู้สึกตัว โดยที่เป็นไปในแบบ ฉันเองก็เสียใจมาก ๆ แต่ก็ต้องไป ดิฉันไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลยค่ะ ดูไร้สาระ แล้วช่วงนี้ก็เอาแต่โทษที่พ่อแม่กระทำทารุณต่อตัวเองค่ะ เฝ้าคิดว่า ทั้งหมดมันเริ่มจากจุดนั้น... "ถ้าฉันตายไปซะ... คงสมใจทุกคน" ดิฉันทำให้มันเลยจุด "ถ้า" ไปนิด ๆ แล้วค่ะคุณใฝ่รู้ แต่ก็ยังไม่ยอมไปหาหมอ เพราะหนึ่งในผู้คนที่ทำให้ดิฉันรู้สึกแย่ ๆ ก็คือหมอและพยาบาล โดยเฉพาะพยาบาลนั้นทำอาชีพเกี่ยวกับผู้ป่วยอาการทางจิตมาหลายสิบปี ชอบพูดราวกับว่าเข้าใจทุกคน มองทุกคนในแง่ดี แต่สิ่งที่ทำกับดิฉัน ซึ่งบอกว่ารักเหมือนน้องนั้น เข้าข่ายทำร้ายจิตใจทีเดียว ดิฉันให้อภัยเขาได้ แต่ก็ไม่เคยลืมสักทีว่า นางฟ้าคนนี้ นางฟ้าของใคร ๆ ทำร้ายจิตใจดิฉัน แสนดีขนาดนี้ ก็ยังเลือกทำร้ายดิฉัน รู้สึกว่าตัวเองสมควรตายค่ะ ตัวเองร้ายกาจและสมควรตาย ก็คนดีขนาดนั้นยังทำร้ายจิตใจเราเลย ถ้าเขาไม่ร้ายกาจก็เรานี่แหละ เราเอง ดิฉันอยากแก้ไขทุกสิ่งในความรู้สึกของตัวเองค่ะ ดิฉันไม่ไว้ใจให้ใครเข้ามาแตะต้องตัวเองอีก แต่กับคนในเน็ตกลับแตกต่าง เพราะไม่มีใครเป็นคนที่จับต้องได้ มาอยู่ตรงหน้าได้หรือว่ารู้จักกัน เป็นเพื่อนกัน พอคิดแบบนี้ ดิฉันก็สบายใจที่จะคุยกับทุกคน พูดง่าย ๆ คือดิฉันกลัวใครมาเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้อง แล้วก็มาพูดจาทำร้ายกันอีกน่ะค่ะ อุ๊ย... เพิ่งนึกออกค่ะ ก่อนถึงตรงนี้ ดิฉันกลัวความเลวร้ายของตัวเองไปทำร้ายใครเข้าค่ะ เลยไม่อยากคบค้าสมาคมกับใคร พอนานเข้าก็เปลี่ยนไปเป็นกลัวคนอื่นจะมาทำร้ายจิตใจตัวเองค่ะ T_T ดิฉันไม่อยากไปหาหมอ เศร้าจังเลย... นี่คือบางจุดในชีวิตของดิฉันค่ะ คุณใฝ่รู้... การที่เราไม่สามารถไว้วางใจมนุษย์คนใดได้ ทำให้ดิฉันเจ็บปวดค่ะ แต่ดิฉันก็ไม่เคยไว้วางใจใครเลย แล้วอย่างนี้ดิฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไปทำไม ขอบคุณจขกท. และคุณใฝ่รู้ที่มอบความรู้ในเรื่องราวที่เราไม่เคยรู้ ^^ จากคุณ : อีกหนึ่ง - [ 24 พ.ย. 49 09:37:26 A:124.120.8.110 X: TicketID:114639 ]

ความคิดเห็นที่ 128 เรียนคุณ อีกหนึ่ง ก่อนอื่นต้องขออนุญาตเจ้าของกระทู้ที่มาใช้พื้นที่ตรงนี้ ที่ไปๆมาๆ เป็นเรื่องยาวต่อเนื่อง จุดเริ่มต้นที่ คห 41 คือ อยากรู้ความสัมพันธ์ระหว่างอนาร็อกเซีย กับคนบุคลิกแบบลักษณ์สี่ เพราะอ่านพบว่า คนลักษณ์นี้อาจมีแนวโน้มเป็นโรคนี้ ก็เลยยาวมาเรื่อย ขออนุญาตอีกทีนะครับ ----------------------------------------------- ตอบคำถามคุณเป็นหนึ่งครับ ลักษณ์ของเรามักจะไม่เปลี่ยน หลังจากที่ฟอร์มตัวคงที่แล้วในช่วงวัยรุ่นตอนปลายหรือประมาณ 20 เศษๆ ไปถึง 25 แต่ไม่ได้หมายความว่า เราจะปรับเปลี่ยนนิสัยบางอย่างไม่ได้ นิสัยบางอย่างเราเลิกได้ บางอย่างที่เราไม่เคยมี เราฝึกได้ ความเป้นลักษณ์ตามเอ็นนียแกรมไม่ได้จำกัดอยู่ที่นิสัย แต่มันเป็นกลไกป้องกันจิตใจตนเอง ถ้าจะพูดโดยหลักจิตวิทยา แต่ถ้าจะพูดโดยใช้หลักจิตวิญญาณ ก็คือ คนแต่ละลักษณ์จะมีกิเลส เฉพาะตัวที่เป็นแรงขับดันพฤติกรรมในชีวิต คนทุกลักษณ์มีโอกาสเป็นโรคซึมเศร้าได้ แต่คนลักษณ์สี่ที่ไม่รู้ตัว อาจมีความคุ้นเคยกับอาการอย่างนี้ (อาจไม่ถึงขั้นที่เรียกว่าโรค) มากกว่าคนลักษณ์อื่น สิ่งนี้เกิดจากกิเลสที่เรียกว่า ความอิจฉา ซึ่งมีความหมายต่างจากที่เราเข้าใจโดยทั่วไป ความอิจฉาของลักษณ์สี่หมายถึง ความรู้สึกว่าตัวเองขาด ตัวเองไม่มี ในสิ่งดีๆ ที่คนอื่นเขามีกัน ขอเน้นว่า เป็นความรู้สึก ข้อเท็จจริงเป็นอย่างไรก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง จากความรู้สึกนี้ ทำให้คนลักษณ์สี่พยายามค้นหา และทำให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตนเองคิดว่า ขาดหายไปนั้น แต่เมื่อได้มันมาแล้ว ก็รู้สึกว่า ไม่ใช่อีก ไม่ใช่อีกแล้ว ผิดหวังอีก ตรงนี้จึงอาจก่อให้เกิดอารมณ์ซึมเศร้า เศร้าหมอง คนลักษณ์สี่จะคิดว่า ตัวเองผิดปรกติ บกพร่อง คนอื่นถึงไม่รัก ทอดทิ้ง ไม่ให้ความสำคัญ คนลักษณ์สี่ทั่วไป จะไม่คิดว่า คนอื่นทำร้ายหรือมุ่งร้ายกับตนเอง แต่อาจมีลักษณะเหมือนมาร์โคซิสต์คือ "ก็ฉันมันไม่ดี ก็สมควรถูกทำโทษ สมแล้วหละที่เจออย่างนี้ (มากกว่าที่จะรู้สึกว่าคนอื่นจ้องจะทำร้าย หรือทำไม่ดีกับเรา" คนลักษณ์สี่ไม่คิดตอบโต้ ทำร้ายใคร จะมีก็อาจเพียงแต่ใช้คำพูดประชดประชัด เสียดสี ซึ่งบางคนเป็นเอามาก คุณเป็นหนึ่งอาจไม่ใช่คนลักษณ์สี่ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะลองโพสแบบทดสอบสำหรับคนอีกลักษณ์หนึ่งให้ลองทำดู ********************************** ข้อควรระวังนิดหนึ่งคือ ความรู้นี้ใช้กับคนที่ยังไม่ได้มีอาการรุนแรง ยังสามารถฟังก์ชั่นหรือทำงานทำการ ได้ตามปกติ แต่ถ้าคิดว่า เราเกินลิมิตไปแล้ว ขอแนะนำให้ปรึกษาแพทย์ครับ มีคุณหมอจิตแพทย์ 2-3 คนเท่าที่ผมรู้จัก ที่รู้จักเอ็นเนียแกรมและให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์ ที่จุฬาก็มีหนึ่งท่านครับ ที่รามาก็มีอย่างน้อย 1 ท่านครับ จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 24 พ.ย. 49 10:38:38 A:125.24.38.71 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 129 ชุดคำถามเพื่อดูว่าเราเป็นคนลักษณ์หกหรือเปล่า ลองทำดูว่าตรงมากหรือไม่ เน้นอีกครั้งว่า คำถามเป็นเพียงส่วนประกอบ ไม่ใช่สิ่งที่วัดได้ 100% ในเรื่องลักษณ์ของเขา ------------------------------------ ---------------------- 1. ฉันมักกระวนกระวายเมื่ออยู่ใกล้คนที่มีอำนาจเหนือฉันบางคน 2. ในใจฉันมักเต็มไปด้วยความสงสัย 3. ฉันชอบแนวนโยบายที่ชัดเจนและอยากรู้ว่าตนเองจะต้องทำอะไรบ้าง 4. ฉันมักเตรียมตัวรับมืออันตรายอยู่เสมอ 5. ฉันจริงจังกับสิ่งต่างๆ มากเกินไป 6. ฉันถามตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่า มีอะไรบ้างที่อาจจะผิดพลาด 7. ฉันมักมีความรู้สึกต่อคำวิพากษ์วิจารณ์เหมือนเป็นการโจมตี 8. ฉันมักย้ำคิดเกี่ยวกับความคิดของคนรัก คู่ครองหรือหุ้นส่วน 9. บางครั้งฉันก็ทำงานหนักมาก 10. เพื่อนๆ มองว่าฉันเป็นคนซื่อสัตย์ภักดี เกื้อกูลและเห็นอกเห็นใจผู้อื่น 11. มีคนบอกว่าฉันเป็นคนมีอารมณ์ขันอย่างมาก 12. ฉันอาจทำตามกฎเกณฑ์อย่างเคร่งครัด หรือไม่ก็อาจแหกกฎเกณฑ์อยู่บ่อยๆ ได้เหมือนกัน 13. เมื่อมีความสัมพันธ์ใกล้ชิด ยิ่งฉันรู้สึกอ่อนไหวมาก ฉันก็ยิ่งกระวนกระวายและยิ่งทดสอบคนรักมากขึ้น 14. ฉันอาจจะผัดวันประกันพรุ่ง หรือไม่ก็เดินหน้าไปอย่างบุ่มบ่ามแม้เป็นการเดินไปสู่อันตรายก็ตาม 15. ฉันรู้ทันได้ไวมากถ้ามีคนพยายามมาประจบฉันเพื่อหวังอะไรบางอย่าง 16. ฉันชอบความแน่นอน 17. ฉันบั่นทอนหรือทำลายความสำเร็จของตัวเอง 18. ฉันสามารถสนับสนุนผู้อื่นไม่ว่าเขาจะประสบความสำเร็จหรือกำลังล้มเหลว 19. ความเป็นระเบียบเรียบร้อยช่วยให้ฉันรู้สึกเป็นผู้ควบคุมชีวิตของตัวเอง 20. ฉันไม่ชอบคนเสแสร้ง จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 24 พ.ย. 49 10:46:57 A:125.24.38.71 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 130 อ่านแล้วก็กลัวนะ แต่ว่าครั้งหนึ่งเคยอยากเป็นโรคนี้มาก เพราะเข้าใจเพียงว่า มันเป็นโรคที่จิตสั่งให้กลัวอ้วนไม่กินไม่หิว  คือว่าเป็นกินเก่งมากอ้วนมาตั้งแต่เด็ก(จนถึงปัจจุบัน) เคยทำมาแล้วทุกอย่างก็ไม่ผอมสักที (สงสัยต้องอ้วนอย่างนี้ตลอดไปแน่ๆ)   ของเราน่าจะเข้าข่าย โรคบูลิเมีย  กินไม่ยั้งแล้วค่อยล้วงออก   ขอบคุณ จขกท. ที่ให้ความรู้และขอให้แข็งแรงเร็วๆ  นะคะ จากคุณ : ก้อนหินก้อนหนึ่ง - [ 24 พ.ย. 49 11:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ลองอ่านดูเรื่องราวของคนอีกลักษณ์หนึ่ง ซึ่งเรียกว่า ลักษณ์หกบ้าง ลักษณะหนึ่งของคนลักษณ์นี้คือ ไม่ค่อยไว้ใจใครได้ง่ายๆ ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ลองอ่านดู ------------------------------------------------ ลักษณ์หก : นักปุจฉา (The Devil's Advocate* ) ปูมชีวิต คนลักษณ์หกหมดความไว้วางใจในผู้มีอำนาจตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก ความทรงจำในวัยเด็กคือ กลัวคนที่มีอำนาจเหนือกว่า และอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ ความทรงจำเหล่านี้ติดตัวมาจนเป็นผู้ใหญ่และกลายเป็นความสงสัยในแรงจูงใจของผู้อื่น คนหกพยายามลดความรู้สึกไม่มั่นคงในใจนี้ด้วยการแสวงหาผู้คุ้มครองที่เข้มแข็ง หรือไม่ก็ทำการต่อต้านคนมีอำนาจด้วยท่าทีแบบนักปุจฉา (Devil's Advocate) ในด้านหนึ่ง คนหกปรารถนาที่จะเสาะหาผู้นำ หรือมอบความจงรักภักดีให้กับองค์กรที่สามารถคุ้มครองตน ซึ่งอาจเป็นองค์กรทางศาสนา บริษัท หรือมหาวิทยาลัย แต่ในอีกด้านหนึ่ง เขาก็ไม่ไว้ใจในระบบการใช้อำนาจ ท่าทีทั้งสองแบบของคนหกนี้ มีที่มาจากความหวาดระแวงในตัวคนมีอำนาจเหมือนกัน เพราะกลัวที่จะต้องทำอะไรด้วยตัวเอง คนหกจึงมีปัญหาในการทำอะไรให้สำเร็จลุล่วง เขามักใช้ความคิดแทนที่การกระทำ เพราะการใส่ใจถูกเบี่ยงเบนจากความรู้สึกที่อยากทำตามความคิดดีๆ ไปที่การตั้งคำถามกับความคิดนั้นจากมุมมองที่โต้แย้ง แรงจูงใจเบื้องหลังความสงสัยมากมายเหล่านี้ เกิดจากความต้องการในวัยเด็กที่จะป้องกันตนเองจากการแทรกแซงคนที่มีอำนาจ เมื่อสงสัย จึงไม่กล้าทำอะไรอย่างรวดเร็ว เพื่อจะได้ไม่กลัวถูกทำโทษเหมือนอย่างที่เคยโดน ตอนเป็นเด็กที่ต่อต้านผู้ใหญ่ที่มีอำนาจเหนือกว่า เพราะทัศนคติแบบ "ใช่ แต่ว่า ... " ต่อความคิดของตนเอง คนหกจึงมีลักษณะแบบทำ ๆ หยุด ๆ เขามักมีประวัติการเปลี่ยนงานบ่อย มีเรื่องที่ทำไม่เสร็จมากมาย เมื่อเป้าหมายเริ่มเข้าใกล้ความจริง ความวิตกกังวลของคนหกก็จะยิ่งสูงขึ้นมาก ทั้งนี้เพราะความสงสัยในตัวเองและนิสัยการรีรอไม่กล้ากระทำจะเพิ่มความรุนแรงขึ้นเมื่อเริ่มเข้าใกล้เความสำเร็จ นักปุจฉาจะลังเล แต่ไม่ใช่เพราะสับสนเรื่องงาน แต่เป็นเพราะสงสัยในความสามารถของตนเอง และเชื่อว่า ความสำเร็จที่เกิดขึ้นจะทำให้เขาตกเป็นเป้าความสนใจจากคนมีอำนาจที่มุ่งร้าย ซึ่งจะพยายามหยุดยั้งเขา ท่าทีแบบนักต่อต้านอำนาจทำให้คนหกมักเข้าข้างคนที่เสียเปรียบ คนหกยืนอยู่แถวหน้าเมื่อเผชิญกับอุปสรรค และสามารถเสียสละอย่างกล้าหาญเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายที่ชอบธรรม หรือเพื่อเพื่อนที่ต้องการความช่วยเหลือ คนหกจงรักภักดีกับกลุ่มของตนเองอย่างยิ่งเมื่อสวมบท "พวกเราต่อต้านพวกมัน" เพราะการทำตามภาระหน้าที่เรียกร้องการกระทำที่เด็ดเดี่ยว และเมื่อเลือกฝ่ายชัดเจนแล้ว คนหกจะมองเห็นเจตนาที่ไม่เป็นธรรมของฝ่ายที่มีอำนาจได้อย่างชัดเจน นักปุจฉาเชื่อว่า ตนเองสามารถมองทะลุภาพลักษณ์และการแสดงออกที่ปลิ้นปล้อนจอมปลอมของคนอื่น เนื่องจากกลัวถูกคนอื่นเอาเปรียบ เขาจึงระมัดระวังไม่หลงใหลไปกับการล่อลวง หรือกับคำชมเชยที่มีเจตนาแอบแฝง ถ้าได้รับการปฏิบัติอย่างดีเป็นพิเศษ เขาจะยิ่งระมัดระวังตัวมากขึ้น เพราะมีประสบการณ์ด้านลบจากการเคยไว้ใจคนอื่นจนไม่ได้ระวังตัวเองในอดีต คนหกใส่ใจกับการตรวจตราสิ่งรอบข้างเพื่อหาสัญญาณอันตราย ใส่ใจกับการเฝ้าจับตาคนอื่น ๆ อย่างใกล้ชิดเพื่อหาสิ่งบ่งชี้เจตนาในใจของคนอื่น คนลักษณ์นี้ต้องการสัญญาณเตือนภัยเพื่อจะได้เตรียมตัวล่วงหน้า ความต้องการนี้ทำให้เขาต้องค้นหาสิ่งที่อยู่เบื้องหลังภาพลักษณ์ หรือสิ่งที่อาจซ่อนเร้นอยู่ภายใต้รอยยิ้มที่เป็นมิตร เขาจึงมักจะชี้จุดอ่อนของข้อโต้แย้ง และมองเห็นการเล่นเกมอำนาจที่แอบแฝงอยู่ได้เสมอ เมื่อคนหกเริ่มตื่นกลัวหรือรู้สึกถูกคุกคามอยู่ภายใน นิสัยที่มักมองออกไปภายนอกก็จะรุนแรงมากขึ้น ยิ่งรู้สึกกังวลอยู่ภายในมากเท่าไร ก็จะยิ่งมองหาสิ่งผิดปกติจากภายนอกมากขึ้นเท่านั้น จึงทำให้เขาอาจจะเข้าใจผิดได้โดยง่ายว่า ต้นเหตุของความหวาดกลัวนั้นมาจากภายนอก นักปุจฉามักจะมีเรื่องให้กลัวได้ตลอด นอกจากนี้ คนซึ่งมักทึกทักไปเองว่าคนอื่นคิดไม่ดีกับตนนั้น เมื่อได้ยินใครพูดอะไรแล้ว ก็มักจะเข้าใจว่าคำพูดนั้นมีอะไรไม่ดีแอบแฝง ทั้งที่จริง ๆ แล้วไม่มีอะไร หรือมักจะเชื่อว่าตนเองล่วงรู้เจตนาแท้จริงของคนอื่นไม่ว่าคนนั้นจะพูดอะไรออกมา ข้อความต่อไปนี้ของคนหกที่อยู่ในภาวะตื่นกลัวอย่างมากคนหนึ่ง แสดงถึงแบบแผนการใส่ใจของเธอ ซึ่งทำให้เกิดภาวะหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา มันเป็นเรื่องยากสำหรับฉันที่จะทำงานกับคนที่ไม่รู้จัก แม้จะทำงานเสริฟอาหารมาตั้งแต่ยังเรียนชั้นมัธยม ฉันก็ยังรู้สึกหงุดหงิดกับสายตาที่จ้องมองข้างหลังฉัน ฉันรู้สึกเลวร้ายสุด ๆ เมื่อต้องไปรินเบียร์จากถังบนบาร์ เพราะพวกลูกค้าจะเดินผ่านไปมาข้างหลังฉัน และฉันก็จะสงสัยว่า พวกเขาคิดอะไรเกี่ยวกับตัวฉัน และถ้าฉันเงยหน้ามองพวกเขา ฉันก็จะประคองสติไม่อยู่เลย ดูเหมือนว่าแต่ละคนกำลังคิดอะไรอยู่ หรือไม่ก็พยายามไม่พูดสิ่งที่พวกเขาอยากพูด ฉันต้องคอยบอกตัวเองว่าไม่มีอะไรหรอก พวกลูกค้าไม่ได้โกรธเคืองอะไรฉัน และก็ไม่ได้คิดอะไรไม่ดีกับฉันจริง ๆ แต่ฉันจะพะวงกับสิ่งที่มองเห็นในตัวพวกเขาจนใจลอย และรินเบียร์จนล้นแก้ว หรือวางแก้วไม่ตรงก๊อกเบียร์ เห็นได้ชัดว่า ผู้หญิงคนนี้ทึกทักเอาเองว่าลูกค้ามีเจตนาแอบแฝงบางอย่าง ทั้งที่ไม่น่าจะเป็นจริงเลย ความสนใจของเธอไม่ได้อยู่กับสภาพความจริงในร้านอาหาร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ลูกค้าพูดคุยหรือเบียร์ สิ่งที่เธอหมกมุ่นอยู่คือ ความคิดและเจตนาในใจของคนอื่น และเธอก็เชื่อว่า เธอสามารถรับรู้ความจริงที่อยู่ลึกลงไปนี้ได้จากสิ่งที่เธอเห็นบนใบหน้าของลูกค้า ในสภาวะจิตที่อยู่ภายใต้อิทธิพลของความหวาดกลัวเช่นนี้ จะมีความเป็นไปได้มากที่เธอจะอ่านความตั้งใจของคนอื่นผิดไป แต่ในขณะเดียวกันคนหกก็มักจะมีความรู้สึกที่ไวมากในการหาข้อมูลที่สนับสนุนความวิตกกังวลของตน เนื่องจากเธอมีประสบการณ์ในการค้นหาเจตนาร้ายที่ซ่อนอยู่ในตัวคนอื่นมาตลอดชีวิต เธอจึงสามารถมองเห็นสิ่งที่ไม่สอดคล้องกันระหว่างภาพลักษณ์ที่คนอื่นแสดงออกมา กับความรู้สึกนึกคิดจริงๆ ภายในใจของพวกเขาได้โดยการอาศัยข้อมูลเพียงเล็กน้อยเท่านั้น สิ่งที่ทำให้เกิดปัญหาก็คือ เธออาจจะหมกมุ่นอยู่กับการมองหาสิ่งที่ขัดแย้งกัน แม้จะเพียงเล็กน้อยเหล่านี้ เสียจนมันมีอิทธิพลครอบงำการรับรู้ของเธอจนเชื่อสนิทว่า มันคือข้อเท็จจริง ลักษณ์หกประเภทหวาดกลัว (Phobic) และประเภทโต้ตอบความกลัว (Counterphobic) คนหกมีสองประเภท ซึ่งแสดงถึงโลกทัศน์แบบหวาดระแวง (paranoid) สองแบบ คนหกประเภทหวาดกลัวจะดูลับ ๆ ล่อ ๆ และมักตื่นตระหนกกับเรื่องต่าง ๆ ในชีวิต ไม่ว่าจะทำอะไร ก็มักจะลังเล ชอบใช้การวิเคราะห์มากกว่าการลงมือกระทำ และเต็มไปข้อโต้แย้งและความสงสัยในตัวเอง สุภาพสตรีข้างต้นเป็นคนหกประเภทนี้ เพราะเธอเสียเวลากับเรื่องที่คิดอยู่ในใจเธอเองแทนที่จะต่อสู้กับความกลัวนั้น ถ้าเธอเป็นอีกประเภทหนึ่ง คือพวกโต้ตอบความกลัว เธอก็อาจโน้มเอียงไปทางที่จะเข้าหาลูกค้า พูดคุยกับพวกเขา ตรวจสอบความจริงที่เธอสงสัย และลดความวิตกกังวลด้วยการทำตัวให้เข้ากับลูกค้า ถ้าเธอเป็นประเภทโต้ตอบความกลัว เธออาจจะทำให้ลูกค้ารู้สึกอึดอัดได้ ด้วยการพยายามตรวจสอบเจตนาแท้จริงของพวกเขาเหล่านั้น ปกติ เมื่อคนเรารู้สึกว่าถูกจับตามองจากสายตาที่แสดงความระแวง ก็มักจะรู้สึกว่า ตนกำลังถูกเข้าใจผิดและอาจแสดงความรำคาญออกมา ซึ่งจะทำให้คนหกรู้สึกว่า "นึกแล้วไง" ว่าไม่น่าไว้ใจ แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เสียด้วย สำหรับบริกรสาวคนนี้ ความหวาดกลัวที่ดึงความสนใจของเธอไปจากงานนั้น บางครั้งก็ทำให้เธอทำงานผิดพลาดไปจริง ๆ ความเป็นลักษณ์หกประเภทหวาดกลัวของเธอ ทำให้เธอต้องทนอยู่กับความสงสัยตลอดเวลา โดยไม่กล้าที่จะตรวจสอบความจริงว่า พวกลูกค้าคิดอะไรเกี่ยวกับตัวเธอจริงหรือไม่ สำหรับคนหกประเภทโต้ตอบความกลัว แม้จะรู้สึกตกใจกลัวเหมือนกัน แต่เขาจะตรงเข้าไปจัดการกับสิ่งที่กลัวนั้น เหมือนคนที่ไปกระโดดดิ่งพสุธาเพื่อเอาชนะอาการกลัวความสูงของตนเอง คนหกทั้งสองประเภทนี้มีรากฐานของปัญหาทางจิตใจที่เหมือนกัน จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 24 พ.ย. 49 11:19:16 A:125.24.38.71 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 132 ขอบคุณคุณใฝ่รู้ค่ะ  เราเป็นคนลักษณ์หกแฮะ  ซึ่งก็คงมีพื้นฐานมาจากเคยถูกหลอกเงินถูกโกหกอะไรประมาณนั้น   เลยคิดว่าป้องกันดีกว่าแก้    ยิ่งคนสมัยนี้ด้วยอะไรๆก็ดูไม่น่าไว้วางใจยิ่งคนแปลกหน้าด้วยแล้ว  เวลาดูข่าวก็จะจำไว้ว่าถ้าเราเจอเหตการณ์แบบนี้ควรจะทำอย่างไร   เมื่อก่อนก็เคยสงสัยว่าคนมองหน้าเราทำไม (สวยก็ไม่สวย)  สุดท้ายขี้เกียจสงสัยเลยไม่มองหน้าคนหรือถ้าบังเอิญไปเจอคนมองหน้าเรา  ก็ยิ้มไว้ดีกว่า ลืมบอกไปว่าเราน่าจะเป็นพวกตอบโต้ความกลัว   แต่การตอบโต้นั้นก็มีการเรียนรู้การเข้าสังคมอยู่ด้วย  รู้จักกาลเทศะ   รู้จักรับรุก   ของอย่างนี้เรียนรู้กันได้ แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 49 11:57:54 จากคุณ : bubblebaba - [ 24 พ.ย. 49 11:54:48 ]

ความคิดเห็นที่ 133 เข้ามาแก้ชื่อโรคนิดนึงครับ ตอนแรกอ่านแล้วสงสัย โรคไรหว่า อนาร็อกเซีย จริงๆโรคนี้ชื่อ Anorexia nervosa อ่านว่า อนอเร็กเซีย เนอร์โวซ่า ครับ http://en.wikipedia.org/wiki/Anorexia_nervosa จากคุณ : Lueng - [ 24 พ.ย. 49 14:45:32 ]

ความคิดเห็นที่ 134 เป็นลักษณ์หกตัวจริงหรือไม่ เช็คตัวเองว่า มีประเด็นปัญหาเหล่านี้มากน้อยแค่ไหน แต่บางทีก็ไม่รู้ตัว ต้องถามคนใกล้ชิด ประเด็นปัญหาของคนหก ได้แก่ - การผลัดวันประกันพรุ่งในเรื่องการกระทำ การใช้ความคิดแทนการกระทำ - ประเด็นปัญหาเกี่ยวกับงาน และการทำสิ่งต่าง ๆ ไม่เสร็จ - มักจำเรื่องเกี่ยวกับความสำเร็จ หรือเรื่องเพลิดเพลินใจของตนเองไม่ได้ - มีปัญหากับอำนาจ ถ้าไม่ยอมจำนนก็จะต่อต้าน - ความระแวงสงสัยเกี่ยวกับแรงจูงใจของคนอื่น โดยเฉพาะคนมีอำนาจ - ความรู้สึกเป็นพวกเดียวกับฝ่ายที่เสียเปรียบหรือไม่ได้รับความเป็นธรรม - ความจงรักภักดีและการอุทิศตนเพื่อความเป็นธรรม เพื่อผู้เสียเปรียบ หรือเพื่อผู้นำที่เข้มแข็ง - ความกลัวที่จะแสดงความโกรธออกมาตรง ๆ การโทษความโกรธของตนเองว่า เกิดจากคนอื่น - ความสงสัย และไม่แน่ใจ - การใส่ใจอยู่กับการตรวจตราสิ่งรอบข้างเพื่อหาสาเหตุสนับสนุนความรู้สึกถูกคุกคามที่อยู่ในใจตนเอง - ลักษณะญาณสังหรณ์ที่เกิดจากจินตนาการที่ทรงพลัง และมุ่งใส่ใจไปที่จุดใดจุดหนึ่ง ซึ่งทั้งสองสิ่งนี้เป็นลักษณะพื้นฐานของจิตที่หวาดกลัว จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 24 พ.ย. 49 15:29:15 A:125.24.38.71 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 135 เราผอม แต่เราไม่เป็นโรคนี้นะ แต่ทำไมคนอื่นชอบล้อว่าเราเป็น เรากินมากจะตาย แต่นน.เราไม่ขึ้นเอง 165 หนัก 42-43 ตลอด อายุก็เพิ่มขึ้นๆๆๆๆ จากคุณ : ด้วยคน - [ 24 พ.ย. 49 15:57:20 A:61.90.143.85 X: TicketID:105443 ]

ความคิดเห็นที่ 136 เอาใจช่วยนะคะ ขอให้มีกำลังใจที่ดีค่ะ จากคุณ : เพราะความรักย่อมชนะทุกสิ่ง - [ 24 พ.ย. 49 16:13:23 A:58.8.6.68 X: TicketID:132607 ]

ความคิดเห็นที่ 137 อย่างนี้เรียกเป็นมั้ยค่ะ เราสูง 161 ตอนนี้หนัก 48 ช่วงเวลาที่เครียด เพราะทะเลาะกับแฟน หรือเค้าทำในสิ่งที่เราไม่ชอบ(เรื่องธรรมดาๆของผู้ชาย) เรามักจะอยากทำร้ายตัวเอง กรีดขา กรีดข้อมือตัวเอง ให้เป็นแผลแต่ไม่มีเลือดออก เหมือนเวลาแผลโดนน้ำจะแสบๆพอผ่านไปก็จะเหมือนรองโดนของคมๆข่วน พอเค้าห้ามไม่ให้เรากรีดเวลาเป็นแบบนี้อีกเราเลยใช้ข่วนตัวเอง เกาๆๆๆๆ ซ้ำอยู่ที่เดิม จนชา(ตอนนี้ยังเป็นรอยจางๆอยู่เลย) รู้สึกว่าตัวเรามันไม่น่ารัก(ไม่มีคนรักเรา)ใช่มั้ย รู้สึกว่าเค้าไม่ชอบตัวของเรา รูปร่างของเรา รู้สึกเกลียดตัวเอง บางทีรู้สึกอยากตายๆไปซะเลย แต่ไม่รู้ทำไงถึงจะตายโดยที่ไม่ทรมานและไม่กล้าทำอะไรกับตัวเองด้วย รู้สึกแต่ว่าฉันอยากตาย อยากให้อยู่ๆรถก็มาชนเอง (ไม่กล้าลงมือเอง)(อยากตายเพื่อให้แฟนรู้สึกผิด ว่าเค้าเป็นคนทำ) รู้สึกว่าตัวเองอ้วน แต่คนอื่นบอกไม่ จริงๆอ้วนนะค่ะ คือโดยรวมเราจะดูผอมๆ แต่จะเป็นคนมีพุงอ่ะ ถ้ากินน้อยๆมันก็จะไม่ค่อยมีพุง อันนั้นจะดีใจมาก แต่ใจจริงอ่ะ อยากกินไปหมด โน่นก็อยาก นี่ก็อยาก แต่ต้องท่องเอาไว้ เด๋วอ้วนๆ จะติดแขม่วพุงเป็นประจำถ้าอยู่ในที่สาธารณะ (คนอื่นไม่เห็นว่าเรามีพุงเลยบอกว่าเราผอม จริงๆอ่ะแขม่วจนตัวเกร็งไปหมดแล้ว) แต่ถ้าเป็นที่ส่วนตัว บ้าน หรือใส่เสื้อคลุมอยู่จะตามสบาย ให้คนอื่นเห็นพุงไม่ได้เลย พยายามไม่กินน้ำ เพราะกินแล้วมันจะพุงป่อง (คือถึงกินเยอะ แต่ไม่กินน้ำมันก็ไม่ป่องมากอ่ะ ) กินให้น้อยทีสุด แต่ต้องบังคับใจอย่างมากว่าไม่ให้กิน (ท่องว่าเด๋วอ้วนๆ)อยากผอมลงอีกเรื่อยๆ ถ้าเข้านอนโดยรู้สึกแสบท้องได้ ก็จะรู้สึกว่าพรุ่งนี้ผอมแน่ๆ และอยากถ่ายทุกวัน เพราะจะได้ผอมๆ แต่ไม่ค่อยได้กินยาถ่าย เพราะตัวเองกินยาคุมอยู่ กลัวมีผลกระทบ จริงๆอ่ะ อยากกินยาถ่ายมากๆ พอจะรู้ว่าเราเองมีปัญหาโรคจิตแน่ๆอ่ะ แต่ก็ยังอยู่ในขั้นควบคุมได้ อย่างนี้พอเข้าข่ายโรคนี้ป่ะค่ะ แต่ที่โดนเต็มๆอ่ะ เรื่องทำร้ายตัวเอง จากคุณ : แก้ม - [ 24 พ.ย. 49 16:17:43 A:172.20.8.82 X:203.144.130.176 TicketID:132580 ]

ความคิดเห็นที่ 138 ประเด็นปัญหาของคนหก ได้แก่ - การผลัดวันประกันพรุ่งในเรื่องการกระทำ การใช้ความคิดแทนการกระทำ  ไม่เคยใชความคิดแทนการกระทำแต่ที่ไมทำเพราะขี้เกียจ  เกี่ยวไหมค่ะ - ประเด็นปัญหาเกี่ยวกับงาน และการทำสิ่งต่าง ๆ ไม่เสร็จ  อันนี้ไม่มี เพราะ จะพยายามควบคุม+วางแผนให้ตรงตามเป้าหมาย - มักจำเรื่องเกี่ยวกับความสำเร็จ หรือเรื่องเพลิดเพลินใจของตนเองไม่ได้   อันนี้เป็นค่ะ   สิ่งที่นึกได้ในอดีตมีแต่ความล้มเหลว  ดังนั้นจะไม่ล้มเหลวอีกในปัจจุบัน - มีปัญหากับอำนาจ ถ้าไม่ยอมจำนนก็จะต่อต้าน  ถ้าแก้ปัญหาด้วยการหนี ขี้เกียจมีเรื่องด้วย  อันนี้เกี่ยวไหมอ่ะ - ความระแวงสงสัยเกี่ยวกับแรงจูงใจของคนอื่น โดยเฉพาะคนมีอำนาจ  กับทักษิณน่ะเราคิด - ความรู้สึกเป็นพวกเดียวกับฝ่ายที่เสียเปรียบหรือไม่ได้รับความเป็นธรรม  อันนี้อยู่ที่เหตุผล  ฝ่ายที่เสียเปรียบใช่ว่าจะดีเสมอไป - ความจงรักภักดีและการอุทิศตนเพื่อความเป็นธรรม เพื่อผู้เสียเปรียบ หรือเพื่อผู้นำที่เข้มแข็ง   อันนี้เมื่อก่อนแต่เดี๋ยวนี้รักตัวเองมากถ้าทำแล้วครอบครัว+ตัวเองลำบากจะทำไปทำไม - ความกลัวที่จะแสดงความโกรธออกมาตรง ๆ การโทษความโกรธของตนเองว่า เกิดจากคนอื่น   อันนี้โดนครึ่งหลัง  แก้โดยไม่โกรธ  หรือพยายามหาข้อดีมาชดเชย  ใช้เหตผลมากขึ้น - ความสงสัย และไม่แน่ใจ  อันนี้บ่อย  ชอบความแน่นอน - การใส่ใจอยู่กับการตรวจตราสิ่งรอบข้างเพื่อหาสาเหตุสนับสนุนความรู้สึกถูกคุกคามที่อยู่ในใจตนเอง  อันนี้ไม่รู้ - ลักษณะญาณสังหรณ์ที่เกิดจากจินตนาการที่ทรงพลัง และมุ่งใส่ใจไปที่จุดใดจุดหนึ่ง ซึ่งทั้งสองสิ่งนี้เป็นลักษณะพื้นฐานของจิตที่หวาดกลัว  อันนี้ก็ไม่รู้ สรุปแล้วเราเป็นคนลักษณ์หกจริงหรือป่าวค่ะคุณใฝ่รู้ จากคุณ : bubblebaba - [ 24 พ.ย. 49 16:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 139 ถามอีกนิดนะค่ะคนที่ลดความอ้วนจนผอมโกรกลม  เมื่อผอมมากแล้วจะมีความคิดประมาณว่า   " ฉันผอม ฉันจึงสวยขึ้น "  แล้วจะมีความคิดแบบว่าเวลาเห็นเพื่อนที่อ้วนๆ  จะคิดว่า  ฉันเหนือกว่า  ถึงแม้เรื่องอื่น(เงินทอง ผลการเรียนและอื่นๆ) ฉันจะสู้เธอไม่ได้แต่ยังไงฉันก็สวยกว่า  ดังนั้นพอมีเรื่องอะไรที่ทำให้เขารู้สึกต้อยต่ำเขาจะพยายามลดความอ้วนเพื่อจะได้รู้สึกเหนือกว่า อันนี้โดนกับตัวตอนม.ต้น (เราคือเพื่อนอ้วน) จะชอบมาว่าว่าเราอ้วน  หรือพยายามแต่งตัวให้น่ารักๆ  มาอวดแล้วจะภูมิใจเวลามีคนมอง  แต่พอผลการเรียนเราดีกว่า(แค่เทสย่อย)  โดนประชดเลย  หรือถ้ามีคนที่เราชอบมาแล้วเพื่อนรู้ก็จะเข้าไปตีสนิทต่อหน้าต่อตา  เราคือเพื่อนอ้วนก็ได้แต่ทำหน้าจ๋อย  แล้วจะบ้าลดความอ้วนด้วย  ทำเราจะบ้าไปด้วยคน เข้าข่ายลักษณ์สี่ไหมค่ะ  เนี่ยเราไม่เคยเข้าใจเขาเลย  คาใจมาเป็น  10  ปี  มันเป็นอะไรของมัน แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 49 16:52:59 จากคุณ : bubblebaba - [ 24 พ.ย. 49 16:51:28 ]

ความคิดเห็นที่ 140 อ่านแล้วจะร้องไห้เลยค่ะ  ... T^ T จากคุณ : A u n & A m M (ไข่เจียวชุบชะอม) - [ 24 พ.ย. 49 19:26:56 ]

ความคิดเห็นที่ 141 มาช่วยตอบเจ้า ความคิดเห็นที่ 135 - ถ้าคิดว่าตัวเองไม่ได้เป็นโรคอนอเร็คเซียแน่  ก็อาจเป็นโรคอื่นค่ะ  เช่น  อาจมีปัญหาด้านการดูดซึมอาหารไม่ดี  ทำให้ทานไปแล้วร่างกายไม่สามารถดูดซึมได้เท่าที่ควร  ให้ระวังเรื่องขาดสารอาหารมาก ๆ ค่ะ  ลองไปให้หมอตรวจดีกว่าค่ะ ความคิดเห็นที่ 137 - ถ้าทำร้ายตัวเองไม่เรียกว่าควบคุมตัวเองได้แล้วค่ะ  ลองหาคนไว้ใจได้เล่าปัญหาให้ฟังดูค่ะ  ให้คนอื่นคอยดูแลเราเผื่อออกอาการอีกค่ะ  ขอให้เข้มแข็งนะคะลองคิดถึงคนอื่นที่ทุกข์กว่าเราสิ  สู้ ๆ ๆ เป็นกำลังใจให้นะ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 24 พ.ย. 49 20:24:06 ]

ความคิดเห็นที่ 142 Anorexia อืมถ้าเอาตาม phonetic pronunciation จะอ่าน อาเนอเร็กเซีย ครับ อย่าดูตามตัวสะกดครับ ไม่จำเป็นต้องเชื่อผม หา CD dic เช่น Cambridge Advanced มาฟังดูได้ครับ มีทั้งออกเสียงแบบ British และ American ดังนั้นจะเป็น นา หรือ นอ ก็ไม่ตรงทั้งนั้น แต่ถ้าสื่อความหมายได้ก็ไม่เป็นไรครับ :-) จากคุณ : K.Senior - [ 25 พ.ย. 49 00:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 143 ขอให้สุขภาพแข็งแรงครับ   ดีใจด้วยครับที่คนข้างๆนั้นรักและเข้าใจในตัวคุณ จากคุณ : papos - [ 25 พ.ย. 49 01:49:13 ]

ความคิดเห็นที่ 144 ตอบคุณ bubblebaba เราเป็นลักษณ์อะไร เจ้าตัวต้องตอบเองครับ สำหรับบางคนต้องใช้เวลา ต้องใช้การสังเกตกลไกทางความคิดของตัวเอง คนส่วนใหญไม่ค่อยได้ทำสิ่งนี้ เพราะเป็นลักษณะหนึ่งของคนที่จะหันเหความสนใจของตัวเองไปที่เรื่องนอกตัว จึงต้องหันกลับมาทบทวนตัวเองครับ ดังนั้น คุณอาจจะใช่ หรือไม่ใช่ก็ได้ ยังมีอีกตั้ง 7 ลักษณ์ รายละเอียดเยอะ ควรหาหนังสือมาอ่านครับ ก็อปปี้บางประเด็นสำคัญของลักษณ์หกมาให้อ่าน ถ้าเคยเป็นมาก ยังเป็นอยู่บ้างก็อาจจะใช่ ---------------------------------------------- ความเคยชินที่จะคาดการณ์ในสิ่งที่เลวร้ายที่สุด พลังการจินตนาการของคนหกเป็นทั้งข้อดีและข้อเสียในตัว จินตนาการเป็นพื้นฐานของโลกทัศน์แบบหวาดระแวง ซึ่งเกิดจากความจำเป็นในวัยเด็กที่ต้องคอยคาดการณ์พฤติกรรมของคนอื่น และจินตนาการถึงผลที่กำลังจะเกิดขึ้นเพื่อหาทางหลีกเลี่ยงอันตราย คนหกจะมีสัมผัสไวต่อโอกาสที่จะเกิดเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุด และมักจินตนาการไปในทางเลวร้ายเช่นนั้น โดยไม่รู้ตัวว่าตนเองไม่ได้ใช้จินตนาการในทางบวกอย่างเท่าเทียมกัน คนหกเคยชินกับการพยายามค้นหาเบาะแสจากสิ่งแวดล้อมภายนอก เพื่ออธิบายความรู้สึกถูกคุกคามภายในตัวเองจนเป็นนิสัย และทำให้คนหกหลายคนมองว่าการจินตนาการในทางบวก เป็นเพียงความเพ้อฝันไร้เดียงสาแบบหนึ่ง ซึ่งเกิดจากความปรารถนาแบบเด็กๆ ปฏิกริยาต่อจินตนาการในทางร้ายของคนหกประเภทหวาดกลัว จะเข้าใจได้ง่ายกว่าของคนหกประเภทโต้ตอบความกลัว พวกหวาดกลัวแล้วจินตนาการถึงอันตราย หรือคิดว่าอันตรายกำลังใกล้เข้ามา จะพยายามหนีให้พ้นจากอันตรายนั้น ส่วนปฏิกริยาของพวกโต้ตอบความกลัว คือการค้นหาอันตราย คนหกประเภทนี้จะดูคล้ายคนแปดเพราะจะต่อสู้อย่างดุเดือด ก้าวร้าวมาก ถ้าคิดว่าตนเองกำลังตกอยู่ในสถานการณ์หลังชนฝา และต้องหันหน้าต่อสู้กับภัยคุกคามนั้น คนหกประเภทนี้บอกว่า ตนเองต้องวิ่งเข้าใส่สิ่งที่ตัวเองกลัว เพราะถ้าไม่ทำอย่างนั้นก็จะคิดถึงเรื่องนั้นอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จบ การใส่ใจที่เป็นนิสัยของคนหกประเภทนี้สะท้อนให้เห็นความหมายของคำพูดว่า คนขี้ขลาดจะต้องตายแล้วตายอีก ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเห็นเสืออยู่ใกล้ ๆ คนหกประเภทหวาดกลัวจะวิ่งหนีขึ้นต้นไม้ ส่วนประเภทโต้ตอบความกลัวจะออกตามล่าเสือ ดีกว่าที่จะต้องนั่งคอยอยู่บนต้นไม้ แล้วอยู่กับจินตนาการน่าสยดสยองตลอดคืน ตอนที่อยู่ในเวียดนาม ผมจำได้ว่าเขียนจดหมายถึงแฟนหลังจากสู้รบมาเดือนหนึ่งว่า สิ่งที่ทำให้ผมกลัวที่สุดคือ ความมืดในค่ำคืนที่ผมต้องออกไปสู้รบ ผมกลัวความมืดจริง ๆ ผมจะรู้สึกดีกว่าถ้ามีใครกระโดดออกมาและยิงต่อสู้กันให้รู้แล้วรู้รอดไป เมื่ออยู่ในความมืด จินตนาการของผมทำให้ผมแทบบ้า ตาฝาดเห็นสัตว์ประหลาด และฝ่ายตรงข้ามเต็มไปหมด ยิ่งผมตาฝาดมากเท่าไหร่ ผมก็จะยิ่งพยายามมองหาพวกนั้นมากขึ้นเท่านั้น จนกระทั่งผมจะอยู่ในท่าหมอบพร้อมยิงอยู่ตลอดเวลา เพราะไม่รู้ว่า มีใครกำลังคอยซุ่มผมอยู่หรือเปล่า ทหารเก่าคนนี้เป็นคนหกประเภทหวาดกลัวที่สาดกระสุนปืนใส่เงามืดด้วยความหวาดผวา เขาเป็นคนหกที่มีโอกาสได้ผ่านประสบการณ์ที่ทำให้เขาสังเกตเห็นชัดเจนถึงสภาพจิตใจของตนเองเมื่ออยู่ภายใต้ความกดดัน ชนิดที่ไม่สามารถพบได้ง่ายๆ เขาอาจจะยิงปืนเข้าใส่ความมืด เพียงเพราะว่ามันทำให้เขากลัว ความจำเป็นที่จะต้องรู้ถึงสิ่งเลวร้ายสุดที่อาจจะเกิดขึ้น ทำให้เขาต้องจินตนาการว่า มีอะไรซ่อนตัวรออยู่ในความมืด และภาพจากจินตนาการนั้นดูสมจริงมากเสียจนแทบจะจับต้องได้ สงครามดึงอาการจิตระแวงที่อยู่ภายในตัวผมออกมาอย่างชัดเจน ก่อนไปสงคราม ผมไม่คิดว่าตัวเองมีความกลัวซ่อนข้างใต้ เมื่ออยู่ในสนามรบ ผมไม่กลัวตอนที่ยิงกันเลย และผมก็คิดว่า คนอื่น ๆ ก็รู้สึกทำนองเดียวกันไม่มากก็น้อย แต่เมื่อกลับมาจากสงครามผมเริ่มมีอาการผวาตกใจโดยไม่มีสาเหตุ และระแวงจนต้องพกมีดเข้าไปอาบน้ำด้วย เสียงน้ำดังมากจนผมไม่ได้ยินเสียงอื่นในบ้าน ขณะที่หน้ายังเต็มไปด้วยฟองสบู่ ผมก็จะได้ยินเสียงต่าง ๆ แล้วผมก็จะคิดว่า มีคนแอบอยู่ จนต้องเปิดประตูออกมาดู บางครั้งผมถึงกับเดินออกไปดูที่ประตูหน้าบ้านว่ามีอะไรหรือเปล่า ทั้งๆ ที่ตัวยังเปียกโชกอยู่ ผมไม่ได้กลัวอะไรโดยเฉพาะเจาะจง และไม่มีศัตรูที่นึกถึงอยู่ในใจ ประตูก็ยังล็อคอยู่ แต่ผมก็ยังต้องถือมีดเอาไว้เพื่อป้องกันตนเอง นิสัยติดตัวที่ชอบจินตนาการในแง่เลวร้ายของทหารผ่านศึกคนนี้ กลายเป็นวิธีการรับรู้สิ่งต่าง ๆ ของเขา ถ้าเขาต้องการอาบน้ำให้เสร็จ เขาจะต้องตระหนักว่า ขณะที่เขาปล่อยใจไปกับการอาบน้ำที่อุ่นสบายและฟองสบู่นั้น นิสัยที่คอยตรวจสอบสิ่งแวดล้อมเพื่อป้องกันตัวเองจะหยุดชะงักไป และเมื่อรู้สึกตัว เขาก็ต้องรีบกลับไปจินตนาการถึงอันตรายต่าง ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นขณะที่เขาเผลอตัวอยู่นั้น โดยทั่วไปคนหกคนนี้จะไม่ตระหนักถึง ลักษณะการจินตนาการของตนเองที่มักเป็นไปในแง่ร้าย ไม่เคยเป็นไปในทางดีเลย เขาอาจจะมองการจินตนาการในแง่ดีว่า เป็นการเพ้อฝันเพื่อหลบหนีความจริง คนหกจะรู้สึกตึงเครียดเหมือนเด็ก ๆ ที่ไม่กล้าละสายตาจากคนตัวโตกว่าที่คอยจะจ้องทำร้ายถ้าเขาเผลอ ลักษณ์หกอาจหมกมุ่นอยู่กับสมมติฐานที่เลวร้ายที่สุด ถึงขั้นที่การใส่ใจทั้งหมดจะพุ่งไปอยู่ที่ภาพในความคิดที่ดูเหมือนจริงมาก เขาจะติดกับการต้องจินตนาการถึงผลลัพธ์ต่างๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นได้อยู่ตลอดเวลา เพราะมันเป็นเสมือนแหล่งข้อมูลที่ถูกต้องและน่าเชื่อถือสำหรับเขา คนลักษณ์นี้จะกลัวว่าถ้าเขาไม่คอยคิดถึงความเป็นไปได้ในทางต่างๆ และผลที่จะตามมา ก็จะถูกจู่โจมโดยไม่รู้ตัว การจินตนาการเป็นส่วนหนึ่งของกลไกการป้องกันตนเองของคนหก ซึ่งหากไม่ทำก็จะเท่ากับการไม่รู้จักระวังตัว และเผชิญกับชีวิตโดยไม่มีการตระเตรียม ในด้านที่เป็นประโยชน์ นิสัยการจินตนาการถึงสิ่งที่อาจหลบซ่อนอยู่ในเรื่องหรือในสถานการณ์ทั่วไปนี้ อาจช่วยให้ลักษณ์หกเป็นนักแก้ปัญหาชั้นเลิศ และเป็นฝ่ายค้านหรือคนคอยโต้แย้งที่มีประสิทธิภาพ ------------------------------------------------ การโยนใส่ (Projection) จุดบอดของวิธีการใส่ใจแบบลักษณ์หกคือ การที่พวกเขาจะเริ่มต้นจากการมีมุมมองหรือ ความคิดเห็นในใจ แล้วไปมองหาหลักฐานหรือเบาะแสที่มาสนับสนุนมุมมองหรือความคิดเห็นนั้น เป็นเรื่องยากมากสำหรับคนหก ที่จะแยกแยะความแตกต่างระหว่างนิสัยชอบตรวจตราสิ่งรอบตัวเพื่อความสบายใจ กับการตรวจตราเพื่อค้นหาสัญญาณที่ยืนยันมุมมองในใจของตน ตัวอย่างเช่น ถ้าคนหกที่เป็นสุภาพสตรีผู้หนึ่งเชื่อว่า มีหนุ่มมาชอบตน ก็จะมองหาสัณญาณดังกล่าวจากการแสดงออกของหนุ่มคนนั้น หนุ่มคนนั้นอาจจะรับรู้ว่า เธอกำลังโยนใส่ความคิดของเธอไปที่เขา เพราะเธออาจพูดว่า เขากำลังคิดอย่างนั้นอย่างนี้ ทั้งที่จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้คิดเลย เช่น เธออาจพูดว่า เธอรู้สึกซาบซึ้งในความรู้สึกรักใคร่ที่เขามีให้เธอ ทั้งที่ความจริงเขาไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น หรืออาจพูดว่า เขากำลังโกรธ ทั้งที่ความจริงเขาไม่ได้รู้สึกอะไร ฉันแต่งงานมานานกว่า 10 ปี ฉันมักเชื่อว่า สามีฉันแอบไปมีความสัมพันธ์กับคนอื่น และกำลังคิดหาข้ออ้างที่จะทิ้งฉันไป ฉันจะเชื่อเรื่องนี้อย่างจริงจัง และจะคอยกล่าวหาเขา แต่แล้วก็พบว่ามันไม่มีมูลความจริง มันทำให้ฉันรู้สึกแทบบ้าที่มั่นใจในเรื่องนี้อย่างมาก แต่กลับพบว่ามันไม่เป็นความจริง แล้วฉันก็นึกถึงตอนที่ฉันเองเคยหลงใหลชอบพอผู้ชายคนอื่น ฉันเริ่มสังเกตได้ว่าเมื่อไรที่ฉันนึกชอบคนอื่น ฉันจะเริ่มกลัวว่าสามีกำลังจะทิ้งฉันไป แล้วฉันจะคิดเป็นตุเป็นตะหาเหตุผลว่า เขาควรจะไปเพราะนั่นจะดีสำหรับเราทั้งคู่ ตอนนี้ฉันอยู่กับเขามา 15 ปีแล้ว และก็เข้าใจตัวเองได้ดีว่า ถ้าฉันคิดว่าสามีกำลังจะทิ้งฉันเมื่อไหร่ ตอนนั้นแหละที่ฉันกำลังไปแอบสนใจคนอื่นอยู่ อีกตัวอย่างหนึ่งของการโยนใส่สิ่งอื่น เล่าโดยนักบริหารธุรกิจคนหนึ่งซึ่งกล่าวว่า เมื่อเขาโกรธอย่างไม่รู้ตัวและไม่มีเหตุผล ก็มักจะโทษคนอื่น ตอนเป็นเด็กผมถูกแม่ทำร้ายอย่างมาก แม่ตีผมอยู่แทบทุกวัน เป็นเวลา 4 ปี มันเป็นความทรงจำเลวร้ายซึ่งติดตัวผมมาจนทุกวันนี้ ตอนที่ผมออกจากบ้านไปเรียนมหาวิทยาลัย ผมได้พกพาความโกรธที่มีกับผู้หญิงไปด้วย โดยไม่รู้ตัว แต่ทว่ามันคุกรุ่นอยู่ภายใน ผมเข้าเรียนที่เบิร์คเล่ย์ในตอนต้นของทศวรรษ 70 ซึ่งเป็นยุคของการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิสตรี ผมจะรู้สึกโกรธมากอยู่ตลอดเวลา พวกผู้หญิงจะพูดถึงการถูกกดขี่จากผู้ชาย แต่ผมกลับรู้สึกว่า ผมต่างหากที่ถูกผู้หญิงกดขี่อย่างมาก ในกลุ่มที่ผมอยู่ ผมมักจะมีปัญหากับพวกผู้หญิงอยู่เป็นประจำ ตอนแรกก็อาจเริ่มจากคนเดียว ต่อมาพวกผู้หญิงทั้งหมดก็จะคอยหาเรื่องผม ทำให้ผมรู้สึกแย่ แล้วก็รู้สึกว่า ผมมีสิทธิโกรธพวกเธอได้อย่างสมเหตุผล ซึ่งจริงๆ ผมโกรธมาแต่ต้นแล้ว เพียงแต่ว่าไม่รู้ตัวเพราะผมกลัวความโกรธของตัวเอง จึงหันไปโทษคนอื่น และเพื่อพิสูจน์ว่าผมคิดถูก ผมจะหาเรื่องทำให้พวกเธอโมโห อย่างเช่น จีบพวกเธอทุกคนพร้อม ๆ กัน ซึ่งเป็นวิธีที่ได้ผลอย่างวิเศษเลยทีเดียว ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่า มันเกิดจากปมในใจผมเกี่ยวกับแม่ ที่ผมมองว่าคอยจ้องจะเล่นงานผมเพื่อให้ผมอยู่ในโอวาทอยู่ตลอดเวลา ---------------------------------------------------- จากคุณ : ใฝ่รู้ - [ 25 พ.ย. 49 06:46:15 A:125.24.38.188 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 145 เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : logarithm - [ 25 พ.ย. 49 18:11:48 ]

ความคิดเห็นที่ 146 ขอบคุณมากนะคะ ที่ถ่ายทอดประสบการ์ณเป็นข้อเตือนใจค่ะ จะเป็นกำลังใจให้คุณจขกท. นะคะ จากคุณ : สาวน้อยแก้มหอม - [ 25 พ.ย. 49 19:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 147 คุณอีกหนึ่งคะ   ครีมเองก็รู้สึกเหมือนถูกที่บ้านกดดัน  ทำให้รู้สึกว่าไม่สามารถไว้วางใจใครได้  ไม่มีใครรัก แต่ครีมหายจากอาการแบบนี้เพราะครีมเชื่อว่าอย่างน้อยที่สุด  ก็มีในหลวงที่รักและหวังดีกับประชาชนอย่างเราจริงๆ    ครีมอยากให้คุณลองนึกถึงพระองค์ท่านบ่อยๆค่ะ   สู้ๆนะคะ   ปล.  เรื่องที่ว่าไม่มีเราอยู่คงดีกว่า  ครีมใช้วิธีนึกถึงสิ่งที่ตัวเองชอบค่ะ  เช่นอาหาร  ที่ที่ไม่เคยไป   พอนึกได้แบบนี้  เรามีชีวิตอยู่น่าจะดีกว่านะคะ   แหะแหะ จากคุณ : ครีมชีส - [ 25 พ.ย. 49 19:55:51 ]

ความคิดเห็นที่ 148 http://dekisugi.net/enneagram/index.jsp เว๊ปนี้ อาจจะช่วยได้นะครับ สำหรับผู้ที่สนใจ enneagram บอร์ดเจ็งไปแล้ว แต่ข้อมูลยังอยู่ครบครับ :] ลองอ่านๆดูนะครับ จะได้เข้าใจตัวเองมาขึ้น แถมอีกนิด ในหน้า พัฒนาจิต จะมีประโยคยืนยันและปลดปล่อย ซึ่งผมคิดว่า เป็นประโยชน์อย่างมาก สำหรับทุกๆคนน่ะครับ จากคุณ : คนสี่เช่นกัน (kasura) - [ 26 พ.ย. 49 05:01:39 ]

ความคิดเห็นที่ 149 เรื่องบุคลิกตามที่ข้างบนลิงก์มา รู้สึกเคยทำเหมือนกัน ได้ไทป์ 4 ค่ะ ประโยคยืนยันและปลดปล่อยได้ผลดีค่ะ แต่ต้องขยันทำบ่อยๆ มันจะช่วยแก้ปมในใจได้ทีละนิดๆ ** เรื่องการออกเสียงของโรคนี้...ที่จริง เขียนเป็นไทยยังไงก็คงไม่ถูกค่ะ แล้วเมืองไทยก็ยังไม่มีการเขียนอย่างเป็นทางการซะด้วย ว่าโรคนี้สะกดยังไงอะค่ะ จริงๆมันออกเสียงว่า แอน-นร็อค-เซีย แล้ว stress ที่คำว่า แอน กับอ่านท้ายเต็มเสียง เซีย ส่วนคำว่า นร๊อค ให้อ่านควบไปเลย เพราะมันไม่ได้ stress ตรงนั้น เหมือนคำว่า Amazon อ่านว่า แอม-มะ-ซอน ไม่ใช่ อะ-เม-ซอน ตอนแรกว่าจะเขียน แอนร๊อคเซีย แล้ว กลัวจะไม่รู้เรื่องเข้าไปใหญ่ ต้องขอโทษด้วยละกันค่า ** คุณครีม เข้มแข็งมากอะค่ะ แล้วก็พยายามมองโลกในแง่ดี ที่ทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น ไม่เสพติดความเศร้า... เราดิคะ พอนึกเรื่องไม่ดี ก็พากันนึกได้อีกเป็นชุดๆเลย พลอยเศร้าเข้าไปใหญ่ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : จขกท ค่ะ - [ 26 พ.ย. 49 10:40:25 A:221.128.108.35 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 150 เจอข้อมูลดี ๆ อีกอันแย้ว จาก http://mhtech.dmh.moph.go.th/factsheet/text_show.php?chapter_id=7&book_id=7 ออเร็กเซียเนอร์โวซา อนอเร็กเซีย เนอร์โวซา(Anorexia nervosa) อมรากุล อินโอชานนท์* อนอเร็กเซีย เนอร์โวซา เป็นความผิดปกติเกี่ยวกับการรับประทาน ผู้ที่เป็นจะคลั่งไคล้ความผอม มีความกลัว หวาดวิตกอย่างมากเกี่ยวกับน้ำหนักตัว หมกมุ่นครุ่นคิดอยู่กับรูปร่างของตนเอง จึงพยายามลดน้ำหนักด้วยวิธีการต่าง ๆ เช่น ล้วงคอให้อาเจียน ใช้ยาระบาย ยา ขับปัสสาวะ พวกเขามีความเชื่อตลอดเวลาว่าตนเองอ้วน ไม่ว่ารูปร่างจะผอมแห้งขนาดไหนก็ตาม โรคนี้มักเกิดกับวัยรุ่นหญิง(ประมาณ 95 %) เด็กผู้หญิงวัย 12-18 ปี จะเป็นโรค anorexia nervosa ประมาณ 1:100 ถึง 1:800 แต่ก็เกิดกับวัยรุ่นชายได้เช่นกัน รวมทั้งหญิงสาวแ ละชายหนุ่ม (อัตราการเกิดพบในเพศหญิงมากกว่าเพศชาย 10:1) anorexia nervosa ไม่ใช่ปัญหาเกี่ยวกับเรื่องอาหารและน้ำหนักตัวเท่านั้น แต่เป็นปัญหาทางอารมณ์ด้วย อาการที่เกิดร่วมคือ ความรู้สึกซึมเศร้า และอาการย้ำคิดย้ำทำ ผู้ที่เป็นโรคนี้จะมีความรู้สึกเป็นสุขและประสบความสำเร็จอย่างมาก หากสามารถอดอาหารเพื่อให้ร่างกายผอมเพรียวได้ เมื่อชีวิตยุ่งเหยิง สับสนหรือเจ็บปวดทางอารมณ์ การควบคุมน้ำหนักและอาหารจะเป็นความพึงพอใจที่สำคัญสำหรับเขา พวกเขาส่วนใหญ่เป็นคนที่ต้อง การความสมบูรณ์แบบในชีวิต มักเป็นนักเรียนที่ดี ชอบเข้าร่วมกิจกรรมของโรงเรียนและชุมชน ถ้าเรียนไม่ได้เกรดสูง ๆ หรือทำอะไรได้ไม่เพียบพร้อมดีเลิศก็จะตำหนิตัวเอง ทุกวันนี้พฤติกรรมการลดน้ำหนักมีผลมาจากแรงกดดันของสังคมด้วย เช่น ชื่นชมคนรูปร่างผอม ซึ่งสะท้อนให้เห็นทางโฆษณาและสื่อต่าง ๆ ดังนั้นกลุ่มเสี่ยงที่จะเป็นโรคนี้ นอกจากเด็กสาววัยแรกรุ่น วัยรุ่นและหญิงสาวแล้ว อาจรวมไปถึงพวกนักแสดง นักเต้นรำ นางแบบนายแ บบ นักกีฬาและผู้ที่ต้องปรากฏโฉมทางโทรทัศน์หรือบนจอเงินด้วย สัญญาณเตือนภัยที่พึงระวัง ได้แก่ * การอดอาหารเพื่อให้น้ำหนักลด เพิกเฉยต่อความหิว * หวาดกลัวเมื่อน้ำหนักเพิ่ม * ออกกำลังกายหักโหม * มีขนอ่อนขึ้นตามร่างกายและใบหน้า ผิวหนังแห้งและเหลือง * มีความรู้สึกไวต่ออุณหภูมิที่ลดลง มักบ่นหนาวเนื่องจากอุณหภูมิของร่างกายลดลง(hypothermia) * ผมร่วง เล็บและผมแตกเปราะง่าย ผมบางลง * เจ็บป่วยบ่อย * การรับรู้เกี่ยวกับรูปร่างผิดปกติ คือรู้สึกว่าตนเองอ้วนทั้ง ๆ ที่ผอมมาก * ทรมานกับความรู้สึกซึมเศร้า * พฤติกรรมการกินจะแปลกออกไป เช่น ตัดแบ่งอาหารเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ปฏิเสธที่จะกินต่อหน้าคนอื่น ๆ ยัดเยียดอาหารของตนเองให้คนอื่น * เด็กผู้หญิงจะมีอาการขาดประจำเดือน * อารมณ์เสียบ่อย ขาดสมาธิ มักนึกถึงเรื่องอาหารอยู่เสมอ อันตรายจาก anorexia nervosa คนที่มีอาการหนัก ๆ จะเสี่ยงต่อการเสียชีวิตได้(พบได้ร้อยละ 0.5-1.0) อัตราตายในระยะยาวสูงถึงร้อยละ 10 * นักจิตวิทยา 8 สำนักพัฒนาสุขภาพจิต กรมสุขภาพจิต บางตำรากล่าวว่าร้อยละ 5-18 ซึ่งเกิดจากการขาดสารอาหาร การฆ่าตัวตาย และความไม่สมดุลของสารเคมีในร่างกาย(electrolyte imbalance) โรคนี้อาจเป็นครั้งเดียวแล้วรักษาหายเลย หรืออาจเป็น ๆ หาย ๆ แบบเรื้อรัง การรักษา คนที่เป็นโรค anorexia nervosa มักเชื่อว่าพวกเขาไม่ผิดปกติ ผู้ป่วยที่เป็นโรคในระยะเริ่มต้น(น้อยกว่า 6 เดือน)จะรักษาได้ง่ายกว่า หากจะประสบความสำเร็จในการรักษา ผู้ป่วยต้องมีความปรารถนาที่จะปรับเปลี่ยนและต้องอาศัยการช่วยเหลือจากครอบครัวและเพื ่อนฝูงด้วย คนที่มีอาการมาเป็นเวลานาน แพทย์ต้องรับรักษาไว้ในโรงพยาบาล กระบวนการรักษานอกจากจะปรับเปลี่ยนนิสัยการการกินแล้ว ผู้ป่วยต้องได้รับการปรึกษาเป็นเวลา 1 ปีหรือมากกว่านั้น จนสามารถปรับเปลี่ยนความคิดความรู้สึกที่เป็นสาเหตุให้เกิดปัญหาความผิดปกติเกี่ยวกับ การรับประทานได้ ความรู้สึกที่ว่าคือ ความรู้สึกเกี่ยวกับเรื่องน้ำหนัก ปัญหาครอบครัว ปัญหาการขาดความภาคภูมิใจในตนเอง และผู้ป่วยบางคนต้องได้รับยาเพื่อลดอาการซึมเศร้า เพื่อนและครอบครัวจะช่วยเหลือได้อย่างไร เพื่อนฝูงและคนในครอบครัวที่ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือมักพบกับพายุอารมณ์ของผู้ที่เป็น anorexia nervosa เช่น ความโกรธ ใบหน้าที่เย็นชา การพยายามหลบหลีกหนีหน้า การปฏิเสธปัญหา หลายครอบครัวพบว่าเสียงหัวเราะและอารมณ์ขันได้โบยบินจากไป พ่อแม่ที่มีลูกเป็น โรคนี้มักจะรู้สึกผิด หวั่นวิตก คับข้องใจ และบางคนก็รู้สึกโกรธ คำแนะนำคือ * เมื่อใดที่เห็นสัญญาณภัยของ anorexia nervosa ให้รีบปรึกษาแพทย์ ยิ่งได้รับการรักษาเร็วเท่าใดก็จะมีโอกาสหายได้ไว คนในครอบครัวอาจต้องเข้าร่วมรับการให้คำปรึกษา เพื่อจะได้มีแนวทางในการปฏิบัติต่อผู้ป่วย หรือสามารถจัดการกับความขัดแย้งได้อย่างเหมาะสม * จัดเตรียมอาหารที่ถูกหลักโภชนาการ มีประโยชน์ต่อร่างกาย ควรรับประทานอาหารร่วมกันอย่างน้อยวันละครั้ง สร้างบรรยากาศที่อบอุ่น สนุกสนาน อย่าเคี่ยวเข็ญให้ผู้ป่วยรับประทานอาหาร เพราะจะทำให้เกิดความขัดแย้งกัน นอกจากจะมีวิธีจัดการกับความขัดแย้งนั้น สำ หรับการพูดคุยไม่ควรพูดถึงเรื่องอาหาร จำนวนแคลอรี่ และเรื่องน้ำหนัก * สื่อสารให้ผู้ป่วยรับรู้ว่าคุณยอมรับเขาแม้ว่าเขาจะไม่สมบูรณ์แบบก็ตาม วางแผนการออกกำลังกายร่วมกัน เป็นการออกกำลังกายที่พอดี ๆ ไม่มากเกินไป ควรเป็นกิจกรรมการออกกำลังกายที่สร้างความสนุกสนาน เช่น ขี่จักรยาน ว่ายน้ำ เดินทางไกล จะดีกว่าการใช้เครื่อ งออกกำลังกายตามโรงยิม ควรจัดสรรเวลาสำหรับออกไปสูดอากาศนอกบ้านบ้าง และลดเวลาดูโทรทัศน์ เล่นวิดีโอเกมและคอมพิวเตอร์ลง * คนที่อยู่ใกล้ชิดผู้ป่วย anorexia nervosa ควรรู้จักดูแลตนเองด้วย เมื่อใดที่รู้สึกเครียด ให้พยายามลดความเครียดของตนเองด้วยการทำงานอดิเรก ออกกำลังกายที่ผ่อนคลายทั้งร่างกายและจิตใจ เช่น โยคะ ชี่กง รำมวยจีน เป็นต้น การป้องกัน * ไม่วิพากวิจารณ์รูปร่างของตนเองและผู้อื่น และไม่แหย่หรือหยอกเย้าเกี่ยวกับเรื่องรูปร่าง ไม่ว่าจะเป็นการทำเพื่อความสนุกสนานหรือเอ็นดูก็ตาม * สร้างความภาคภูมิใจกับคุณสมบัติอื่น ๆ แทนการชื่นชมในเรื่องรูปร่างหน้าตา เช่น ชมเชยที่พฤติกรรม ไม่ใช่ความสวยงามหรือสิ่งภายนอก * ปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เกิดปัญหาการรับประทาน คือ มีสมาชิกในครอบครัว(พ่อแม่ พี่สาว น้องสาว) และมีเพื่อน ๆ อดอาหารลดน้ำหนัก ซึ่งเป็นแบบอย่างที่ใกล้ตัว ดังนั้น ควรเน้นการสร้างพฤติกรรมการกินที่เหมาะสม คือ มีโภชนาการที่ดี และรู้จักออกกำลังกาย และวิธีป้อง กันที่ดีคือการมีพฤติกรรมสุขภาพที่ดีของพ่อแม่นั่นเอง * พ่อแม่ควรพูดคุยกับลูกเรื่องการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเมื่อเข้าสู่วัยแรกรุ่น บางครั้งเด็กจะรู้สึกว่าเขาอ้วน ควรให้เขาได้ทราบถึงพัฒนาการของร่างกายตามวัย พูดคุยกับเด็กเกี่ยวกับภาพนายแบบนางแบบที่พบเห็นจากแม็กกาซีน โทรทัศน์และภาพยนตร์ (คนดังเหล่านี้ อาจขาดพฤติกรรมสุขภาพที่ดี บางคนก็อาศัยศัลยกรรมพลาสติกซึ่งไม่เป็นธรรมชาติ) ชี้ให้เห็นว่าโฆษณาต่าง ๆ มีกลยุทธ์ในการขายสินค้าของเขาอย่างไร และให้เด็กได้เข้าใจว่าการมีรูปร่างผอมบางไม่ได้เป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจ หรือเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดความมั่นใจในตัวเอง ก็เหมือนกับการสูบบุหรี่นั่นแหละที่ไม่ได้เป็นสิ่งโก้เก๋อะไรเลย * ฝึกให้เด็กรู้จักดูแลตนเองด้วยวิธีที่แสดงถึงความรับผิดชอบต่อสุขภาพ รู้จักแก้ปัญหา และสร้างสัมพันธภาพที่พึงพอใจในชีวิตโดยไม่จำเป็นต้องทำลายตนเอง รวมทั้งมีกิจกรรมที่สร้างความสนุกสนาน สร้างความภาคภูมิใจและสร้างสุขภาพให้แข็งแรง เพื่อให้เกิดภ าพพจน์ที่ดีต่อตนเอง คุณไม่จำเป็นต้องเสียเงินแพง ๆ เพื่อสมัครเป็นสมาชิกสปอร์ตคลับ แต่ใช้กิจกรรมที่ได้สัมผัสกับธรรมชาตินอกบ้านจะดีกว่า เช่น การขี่จักรยาน การว่ายน้ำ การเดินทางไกล เป็นต้น จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 26 พ.ย. 49 14:32:20 ]

ความคิดเห็นที่ 151 ถ้าเป็นคนลักษณ์สี่ ควรจะตั้งสติรู้ตัวเมื่อมีลักษณะดังต่อไปนี้ ----------------------------------------------------- สิ่งที่คนสี่ควรตระหนัก การพัฒนาไปสู่การมีความสุขนั้น อาจเป็นไปอย่างช้า ๆ ความพึงพอใจในคนรักที่มีอยู่ในปัจจุบันจะเกิดขึ้นได้ ก็ต้องยอมตัดความอาลัยอาวรณ์กับคนรักเดิม ซึ่งยังอยู่ในใจและหวนระลึกถึงครั้งแล้วครั้งเล่า คนสี่ควรพยายามรู้สึกพอใจกับชีวิตในปัจจุบัน และใส่ใจให้รู้ถึงความแตกต่างระหว่างความรู้สึกที่แท้จริงกับอารมณ์หวือหวาที่ถูกสร้างขึ้น ขณะที่กำลังเปลี่ยนแปลงตัวเองนี้ คนสี่ควรจะรู้ตัวเมื่อเกิดสิ่งเหล่านี้ขึ้น  ต้องการมองหาแง่มุมและวิธีการล้านแปดที่จะแก้ไขปัญหาเดียวให้ได้ ซึ่งเป็นกลวิธีที่จะได้ไม่ต้องเดินหน้าต่อไป  ไม่ต้องการให้ใครมาจัดประเภทตนเอง ไม่ต้องการให้ใครเห็นว่า ตนเองมีปัญหาธรรมดาทั่วไป รู้สึกว่าคนอื่นไม่เข้าใจเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเขา ไม่เข้าใจความรุนแรงของปัญหาทางจิตใจนี้ กลัวว่าตนเองจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ไม่ถูกต้องจากการทำจิตบำบัด  ต้องการให้ทุกอย่างดีขึ้นอย่างรวดเร็วเหมือนได้ยาวิเศษ ต้องการให้การฝึกสมาธิเป็นเครื่องมือพาไป "ขึ้นสวรรค์"  เบื่อหน่ายกับความรู้สึกธรรมดาที่ราบเรียบ ต้องการสร้างอารมณ์เข้มข้นด้วยความสูญเสีย เรื่องเพ้อฝัน และการกระทำโลดโผน  รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว "มันสายเกินไปที่จะแก้ไข" หรือ "ถ้าเพียงแต่ ฉันไม่ได้ทำอย่างนั้น"  ครุ่นคิดและมีทีท่าจะฆ่าตัวตาย เรียกร้องขอความช่วยเหลือ "ถ้าเพียงแต่เขารู้ว่าฉันรู้สึกอย่างไร" หรือ "เขาจะเข้าใจว่าฉันทุกข์ทรมานแค่ไหน หลังจากที่ฉันตายไปแล้ว" ขออนุญาตเตือนว่า คุณต้องระมัดระวังปฏิกริยานี้ เพราะอาจนำไปสู่ความพยายามในการกระทำเช่นนั้นจริง ๆ  ความต้องการเรื่องความหรูหราสุขสบาย "การซักผ้าเป็นเรื่องต่ำกว่าที่ฉันจะต้องไปทำ"  เกิดความอิจฉาเมื่อเปรียบเทียบตนเองกับคนอื่น "เธอสวยกว่าฉัน" "เขาใส่เสื้อผ้าดี ๆ "  การยั่วยวนและการปฏิเสธ คอยจับผิดคนอื่นก่อนที่จะถูกปฏิเสธจากคนนั้น  วิพากษ์วิจารณ์ตนเองรุนแรง มองรูปร่างตัวเองว่าไม่น่าดูในทางใดทางหนึ่ง บางครั้งมองอย่างบิดเบือนไปว่าตนเองอ้วนทั้งที่ไม่จริง มีอาการทางจิตที่เกี่ยวข้องกับการกิน เช่น โรค อนอเร็กเซีย (anorexia) หรือบูลิเมีย (bulimia) *  พูดเสียดสี หรือดูถูกคนอื่น โทษคนอื่นว่าทำให้ตนเองเป็นทุกข์  ขอคำแนะนำจากคนอื่น แต่ก็ปฏิเสธทันทีเมื่อได้รับ ไม่สามารถละทิ้งความทุกข์ใจที่เข้มข้น หวือหวาไปได้ -------------------------------------- จากหนังสือ เอ็นเนียแกรม ศาสตร์เพื่อความเข้าใจตนเองและผู้อื่น จากคุณ : ฝร - [ 26 พ.ย. 49 15:54:51 A:125.24.35.76 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 152 จริง ๆ จะนับว่ากระทู้นี้เป็นอีกกระทู้หนึ่งที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นก็ว่าได้นะคะ สังเกตดู จะมีทั้งให้กำลังใจ ปลอบใจ เห็นใจ ให้ความรู้ และมอบความรู้สึกดี ๆ ให้กัน เป็นต้น ^_____^ ดิฉันคงต้องขอบคุณจขกท. อีกครั้ง และยังคงต้องขอบคุณคุณใฝ่รู้และคุณครีมอีกด้วย คุณใฝ่รู้คะ ดิฉันไม่ทราบเหมือนกันว่าจะจัดตัวเองเป็นคนสี่หรือคนหกดี เนื่องจากทำได้อย่างละ 16 ข้อเท่า ๆ กัน ^^" คุณครีมคะ ดิฉันเองก็อยู่ได้เพราะนึกถึงเพื่อนคนหนึ่งค่ะ เพื่อนผู้แสนดีของดิฉัน ดึงให้ดิฉันออกมาจากความชั่วร้ายในจิตใจของตัวเองได้บ่อย ๆ ค่ะ ดิฉันมักคิดขึ้นมาได้ว่า เอ๊ะ ถ้าฉันชั่วร้ายมากแบบที่ฉันคิดจริง ๆ คนดีมากอย่างเธอคงไม่คบกับฉันมานานขนาดนี้หรอกน่า... แหะ ๆ คิดเข้าข้างตัวเองได้หนึ่งข้อ ทั้งที่จริง ๆ อาจคิดไปได้ว่าก็เพราะเธอเป็นคนดีนี่แหละ เธอถึงคบกับดิฉัน ไม่ใช่เพราะดิฉันชั่วร้ายน้อยอะไรเล้ยยย... 555~~ การได้พบและคุยกับคนดี ๆ ทำให้จิตใจสงบและเป็นสุขค่ะ ขอบคุณทุกท่านนะคะที่ทำให้กระทู้นี้อุ่น ๆ กรุ่นด้วยไอรัก... หลับฝันดีนะคะ จากคุณ : "อีกหนึ่ง" - [ วันสาธารณสุขแห่งชาติ 01:32:17 A:124.120.0.219 X: TicketID:114639 ]

ความคิดเห็นที่ 154 ได้"ปั้นคนให้เก่งคนแล้ว" แต่ "มองคนด้วยมุมใหม่ เปลี่ยนใจให้เป็นสุข"  หมดอ่ะ  เศร้า จากคุณ : bubblebaba - [ วันสาธารณสุขแห่งชาติ 11:43:31 ]

ความคิดเห็นที่ 155 ถาม จขกท. หน่อยค่ะ ว่าตอนที่ทำร้ายตัวเองเนี่ย มีสติมั้ยคะแบบว่าควบคุมตัวเองได้มั้ย รู้มั้ยว่ากำลังทำร้ายตัวเองอยู่อ่ะค่ะ จากคุณ : โกโก้จัง - [ วันสาธารณสุขแห่งชาติ 16:03:43 ]

ความคิดเห็นที่ 156 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ชัดอั้บ - [ วันสาธารณสุขแห่งชาติ 16:33:11 ]

ความคิดเห็นที่ 157 มาขอบคุณคุณเจ้าของกระทู้และคุณใฝ่รู้นะค่ะ  ตอนนี้ได้หนังสือครบแล้ว  เข้าใจตัวเองมากขึ้นเยอะเลย มาโหวตด้วยใจจ้า จากคุณ : bubblebaba - [ วันสาธารณสุขแห่งชาติ 18:19:10 ]

ความคิดเห็นที่ 158 การดูว่าเราเป็นลักษณ์ไหนตามเอ็นเนียแกรมต้องค่อยๆ สัง เกตุตัวเองดูอย่างละเอียด ไม่มีแบบทดสอบใดที่มี validity 100% เพราะแก่นของลักษณ์ไม่ใช่ลักษณะภายนอก แต่เป็นแรงขับเคลื่อนภายในจิตใจ บางคนจึงต้องใช้เวลามากหน่อย แต่เวลาที่ใช้นี้ ไม่ได้เป็นการสูญเปล่าเลย เป็นการศึกษาตัวเอง หรือถึงเราไปอ่านลักษณ์อื่นที่ไม่ใช่ลักษณ์ที่แท้จริงของเรา เราก็ได้ความรู้ว่า เออหนอ คนลักษณ์นี้ เป็นอย่างนี้เอง มีโอกาสอย่างสูงมากๆ ที่ในชีวิตคุณก็ต้องพานพบกับคนลักษณ์ที่คุณอ่าน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง แล้วคุณจะเข้าอกเข้าใจเขาอย่างมาก -------------------------------------- ยังมีหนังสือเอ็นเนียแกรมอีกเล่มหนึ่ง ชื่อว่า "ต่างเธอ ต่างฉัน เอ็นเนียแกรมสานสัมพันธ์" เล่มนี้เป็นการประยุกต์ใช้เอ็นเนียแกรมในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคนในลักษณ์ต่างๆ รวมทั้งลักษณ์เดียวกัน คนเขียน รูบแบบหนังสือ การใช้การตูน ประกอบ ฯลฯ จะเหมือนกับเล่ม "มองคนด้วยมุมใหม่ เปลี่ยนใจให้เป็นสุข" เล่มนี้ มีบทหนึ่งที่พูดถึงลักษณ์ต่างๆ ที่มีความคล้ายคลึงกัน และวิธีจำแนก ก๊อปส่วนที่เป็นความเหมือนและความต่างระหว่างลักษณ์สี่ และลักษณ์หก มาให้คุณ เป็นหนึ่ง คุณ bubblebaba และท่านอื่นๆ ที่ยังไม่แน่ใจงว่าเป็นสี่หรือหกดู เผื่อจะชัดเจนขึ้น ------------------------------------------ ลักษณ์สี่ (คนโรแมนติค) กับ ลักษณ์หก (นักปุจฉา) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ประเภท iNtuitive Feeling • อบอุ่น เห็นอกเห็นใจผู้อื่น • ให้คุณค่ากับความงาม สุนทรียภาพ และการสร้างสรรค์ • สงสัยแรงจูงใจและความรู้สึกทั้งของตนเองและผู้อื่น และมักนำเรื่องเหล่านี้มาวิเคราะห์ • กลัวถูกทอดทิ้ง • อ่อนไหวเกินไป และมักรู้สึกว่าถูกเข้าใจผิด • มักมีความรู้สึกผิด หรือละอายใจ • อาจมีอารมณ์เข้มข้นรุนแรง หรือมีอาการฮีสทีเรีย ความแตกต่าง ลักษณ์สี่แสวงหาความสัมพันธ์ที่เข้มข้นและตื่นเต้นเร้าใจ ลักษณ์หกแสวงหาความสัมพันธ์ที่มั่นคงและคงเส้นคงวา ลักษณ์สี่รู้สึกอย่างไรก็เชื่อว่าสิ่งนั้นเป็นความจริง ลักษณ์หกแม้ที่เป็นประเภท Feeling ก็ยังใช้เหตุผลในการพิสูจน์ความจริง ลักษณ์สี่มักมีน้ำเสียงที่สงบ และบางครั้งก็สั่นเครือหรือฟังดูเศร้า ลักษณ์หกมักมีน้ำเสียงบ่งบอกถึงความกระสับกระส่าย หรือพูดแล้วหยุดกลางคัน ลักษณ์สี่มีความโน้มเอียงที่จะซึมเศร้า ลักษณ์หกมีความโน้มเอียงที่จะกระวนกระวาย ----------------------------------------------------- Keep our conversations going นะครับ อบอุ่นดี และได้ความกระจ่างเกี่ยวกับตัวเองด้วย จากคุณ : ฝร - [ วันสาธารณสุขแห่งชาติ 21:52:45 A:125.24.52.118 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 159 ขออภัย พิมพ์ตกไป ตรงส่วนบน คือลักษณะที่คล้ายคลึงกัน ส่วนที่คล้ายคลึงกัน ลักษณ์สี่ (คนโรแมนติค) กับ ลักษณ์หก (นักปุจฉา) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ประเภท iNtuitive Feeling • อบอุ่น เห็นอกเห็นใจผู้อื่น • ให้คุณค่ากับความงาม สุนทรียภาพ และการสร้างสรรค์ • สงสัยแรงจูงใจและความรู้สึกทั้งของตนเองและผู้อื่น และมักนำเรื่องเหล่านี้มาวิเคราะห์ • กลัวถูกทอดทิ้ง • อ่อนไหวเกินไป และมักรู้สึกว่าถูกเข้าใจผิด • มักมีความรู้สึกผิด หรือละอายใจ • อาจมีอารมณ์เข้มข้นรุนแรง หรือมีอาการฮีสทีเรีย ---------------------------------------------------- ปล. วันนี้แวะไป TBT (Thailand Book Tower) มา โห นี่เป็นความฝันเมื่อประมาณ 10 ปีก่อนกลายเป็นจริงเลย คือมีโอกาสอยู่ที่อยู่ญี่ปุ่นในช่วงนั้น เห็นเขามีร้านหนังสือขนาดตึก 4-5 ชั้นหลายร้านมาก ขายหนังสือเต็มไปหมด ตอนนั้น นึกอยากให้เมืองไทยมีอย่างนี้บ้าง ตอนนี้เกิดขึ้นแล้ว ที่ TBT ถนนสาทร เดินดูมีหนังสือเอ็นเนียแกรมค่อนข้างเยอะ เอ็นเนียแกรม , ต่างเธอต่างฉัน มีอยู่ที่มุมของ เคล็ดไทย ปั้นคนให้เก่งคน มีอยู่ที่ชั้นห้า (เขาบอกว่าขายดี เหลือเล่มเดียว สต๊อกหมดแล้ว รอพิมพ์ครั้งใหม่ คงไม่นานจะมา) ใครหาซื้อที่อื่นไม่ได้ ไปที่นี่ได้ ใกล้บีทีเอส สถานีช่องนนทรีมั้ง จากคุณ : ฝร - [ วันสาธารณสุขแห่งชาติ 22:04:49 A:125.24.52.118 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 160 อ่านจนมึน  - -" จนต้องซดกาแฟใส่ครีมใส่นมข้นหวานจี๊ดๆแก้มึน จากคุณ : ~cherry cheerleader~ - [ 28 พ.ย. 49 00:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 161 เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ อย่าท้อน๊า สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : น้องขนม - [ 28 พ.ย. 49 00:27:19 ]

ความคิดเห็นที่ 162 เห็นชื่อคุณ cherry cheerleader แล้วทำให้นึกถึงคนอีกลักษณ์หนึ่ง ซึ่งมีบุคลิกค่อนข้างตรงข้ามกับลักษณ์สี่ และลักษณ์หกที่กล่าวมา คือคนที่มีบุคลิกว่า ลักษณ์เจ็ด มีฉายาอย่างเช่น นักผจญภัย นักชิม ผู้มีวิสัยทัศน์ จอมโปรเจ็ค คนลักษณ์นี้คือ ผู้ที่มองเห็นน้ำครี่งแก้วแล้วบอกว่า "ดีจัง ยังเหลืออีกตั้งครี่งแก้ว" ต่างจากสี่และหกที่เห็นเหมือนกันแต่มักบอกว่า "แย่จัง หมดไปตั้งครี่งแก้ว" ถ้าเปรียบเป็นเลนซ์ที่เราใช้มองโลก สี่และหกอาจอุปมาได้ว่าใส่เลนส์สีดำ หลายๆ อย่างจึงเป็นเรื่องทุกข์ยาก ลำบาก โลกนี้โหดร้าย มีแต่คนจะทำร้ายฉัน หรือไม่ฉันมันคนไม่ดี ลักษณ์เจ็ดจะใช้เลนส์สีชมพูในการมองโลก คือ โห โลกนี้มันมีสิ่งดีๆ เต็มไปหมด พวกเธอทำไมมองไม่เห็นนะ ฉันเองหนะ อยากแบ่งตัวออกเป็นอีกสักคน จะได้เอ็นจอยสิ่งดีๆ ในชีวิตที่พระเจ้ามอบให้ โลกนี้มันสดใสเสียจริง เราเกิดมาครั้งเดียว ชีวีนี้สั้นนัก จะทุกข์ตรมไปทำไม มาเถอะ สุขกันเถอะเรา เศร้าไปทำไม แล้วพวกเขาและเธอ ก็ลิงโลด ใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานเต็มที่ -------------------------------------------------- นี่คือคนประเภทที่มองโลกดีที่สุดในเอ็นเนียแกรม ถ้าเอาความรู้อื่นๆ มาวิเคราะห์ นี่ก็น่าจะเป็นแบบอย่างที่ดีของทุกคนนะ มองโลกในแง่ดีไง อารมณ์ดี อีคิวแจ่มใส มั่วไปนั่นเลย ----------------------------------------- เอ็นเนียแกรม มีความลึกซึ้งมาก มองทะลเห็นได้ถึงความทุกข์ของคนที่เปลือกนอกดูเหมือนไม่ทุกข์อะไร เฮฮาได้ทั้งวัน ปล่อยมุกขำๆ ให้คนอื่นได้ฮาอยู่เสมอ -------------------------------------------------- เอ้านี่ ลองทำแบบทดสอบนี้ดู ถ้าตรงกับคุณเยอะ คุณก็มีสิทธิ์เป็นคนลักษณ์เจ็ด - นักผจญภัย ประเภท ไปเที่ยวไหนก็ชอบตีตั่วขาไปเที่ยวเดียว ขากลับไปลุ้นเอา ตื่นเต้นดี ----------------------------------------------------------- แบบสอบวัดบุคลิกภาพสำหรับลักษณ์เจ็ด 1. ฉันมองโลกในแง่ดี ชอบพบปะผู้คน และเก่งในหลายเรื่อง 2. ฉันชอบมองหาประสบการณ์แปลกใหม่เร้าใจ 3. ฉันชอบความสัมพันธ์ที่น่าตื่นเต้นและเข้มข้น แต่ก็ต้องมั่นคงและไว้วางใจได้ 4. ฉันต้องการมีชีวิตที่ดี ซึ่งรวมถึงการกินของอร่อย ๆ มีเรื่องสนุกและการผจญภัยมากๆ 5. ฉันมีปัญหากับคนที่มาเรียกร้องสิ่งต่าง ๆ คนที่มาพึ่งพิงฉัน และคนที่มักคิดในทางลบ 6. เมื่อสูญเสียอะไรไป ฉันมักจะเศร้าโศกอยู่เพียงไม่นาน 7. ฉันชอบให้คนสนใจและทำให้พวกเขาหัวเราะด้วยการเล่าเรื่องสนุกหรือขำขัน 8. ฉันช่วยเหลือผู้อื่นโดยทำให้พวกเขาหายจากอารมณ์เสีย และให้เลิกมองสิ่งต่างๆ ในแง่ลบ 9. ฉันกังวลว่าจะสูญเสียความเป็นอิสระ 10. ฉันไม่ชอบรู้สึกเป็นภาระผูกพัน หรือต้องยึดติดกับใครก็ตาม 11. (ลักษณ์เจ็ดประเภทความคิด) ฉันไม่ค่อยชอบให้ใครมาพรรณนาถึงความรู้สึกของเขาให้ฉันฟัง (ลักษณ์เจ็ดประเภทความรู้สึก) ฉันอาจสนใจรับฟังเรื่องอย่างนั้นบ้าง ถ้าเขาไม่พูดซ้ำซากเกี่ยวกับเรื่องน่าเวทนาเดิม ๆ โดยไม่คิดทำอะไรเพื่อแก้ไข 12. ฉันมีเพื่อนและคนรู้จักมากมายหลายคน 13. บางครั้งฉันขี้อาย อ่อนไหวและรู้สึกเปราะบางอยู่ภายใน แต่คนอื่นมักคิดว่าฉันมีความมั่นใจอยู่เสมอ 14. คนส่วนใหญ่เห็นว่า ฉันเป็นมิตร น่ารัก และมีเสน่ห์ 15. บางครั้งฉันก็ตามใจตัวเองและทำอะไรเกินเลย 16. บางครั้งฉันปกป้องตัวเอง และชอบโต้เถียงกับคนอื่น 17. ฉันมีแผนการต่าง ๆ มากมายเกินกว่าจะทำทั้งหมดได้ 18. ในชีวิตประจำวัน ฉันมักจะหาทางหลีกเลี่ยงการประจันหน้ากับคนอื่น 19. ฉันชอบพูดสิ่งที่คนอื่นคิดไม่ถึง 20. ถ้าฉันต้องการเลิกความสัมพันธ์กับใคร ก็มักจะพูดออกไปตรง ๆ หรือไม่ก็จะทำให้เขารำคาญเพื่อให้เขาเป็นฝ่ายจากไปเอง ------------------------------------------- อ้อ อันนี้เอามาจาก "ต่างเธอต่างฉัน เอ็นเนียแกรมสานสัมพันธ์ จากคุณ : ฝร - [ 28 พ.ย. 49 05:41:51 A:125.24.36.171 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 163 อยากแนะนำอีก 3 เล่มครับ ซึ่งเป็นหนังสือเอ็นเนียแกรมเล่มแรกที่พิมพ์ออกมา ซึ่งผมว่าอ่านแล้ว เข้าใจง่ายกว่า เล่มที่ เฮเลน พาล์มเมอร์ เขียน คุณวาจาสิทธิ์ แปล  ซึ่งผมว่า ยังอธิบายพื้นฐานไม่ค่อยดีเท่าไร แต่ผมก็ยกให้เล่มนี้เป็นเล่มที่อ่านแล้วประทับใจที่สุดครับ เพราะมีการยกข้อความของลักษณ์ต่างๆประกอบ "นพลักษณ์ คู่มือสังเกตตนเอง" เขียนโดย ท่านสันติกโร เป็นเล่มเล็กๆ อ่านแล้วเข้าใจง่าย แต่คิดว่าคงหายากสักหน่อย แต่ที่งานหนังสือมีแน่ๆ "นพลักษณ์ แผนที่เข้าถึงตนเข้าถึงคน" เขียนร่วมกัน แต่มีท่านสันติกโร เขียนด้วย เล่มนี้อธิบายรายละเอียดเพิ่มมากขี้นจากเล่มบน "แก่นนพลักษณ์ คู่มือค้นหาและพัฒนาตนเอง" เล่มนี้ออกแนวให้ผู้อ่านหาลักษณ์ของตัวเองให้ได้ครับ ซึ่งจะมีข้อความที่ทำให้คุณแยกลักษณ์ต่างๆ หรือหาลักษณ์ได้(แต่ก็ไม่แน่เสมอไปครับ ดังที่ศาสตร์นี้ กล่าวไว้ว่า ไม่มีใครจะบอกว่าคุณเป็นลักษณ์อะไร ได้ดีเท่าคุณเอง) หนังสือทั้งสามเล่ม ผมว่าตอนนี้ ค่อยข้างหายากสักหน่อย ตามร้านหนังสือ แต่ที่งานหนังสือมีแน่ๆครับ อยากฝากความคิดของผมเอง เกี่ยวกับ นพลักษณ์ ไว้สักหน่อยครับอาจจะขัดแย้งกับความคิดคนอื่นๆ ผมว่า เราไม่เห็นจำเป็นต้องมาจัดลักษณ์ว่าเราเป็นหลักอะไรให้เสียเวลา เพราะว่าแต่ละลักษณ์ก็จะมีกลไกป้องกัน(Defense machanism) ตามลักษณ์นั้นๆ ผมคิดว่าให้เรารู้ตัวอยู่ทุกขณะว่าตอนนี้เรากำลังแสดงพฤติกรรมหรือคิดในแบบที่เป็นข้อเสียของลักษณ์นั้น และแก้ไขตนเองจะดีกว่ามานั่งหาลักษณ์ว่าตนเป็นลักษณ์อะไร แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 49 08:01:33 จากคุณ : เจโตปริยญาณ - [ 28 พ.ย. 49 08:00:21 ]

ความคิดเห็นที่ 164 เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ เราเองก็มีคนบอกว่าผอมเหมือนกัน  ยังไม่เคยอดอาหาร แต่เป็นพวกขี้เกียจกิน (แปลกป่าวอะ) วันๆอยู่ได้ ถ้ามีน้ำเปล่าข้างตัว ไม่อยากออกไปหาอะไรกิน ไม่อยากกินข้าว สรุปว่าเบื่ออาหารนั่นเอง เหอๆๆ จากคุณ : ~celera~ - [ 28 พ.ย. 49 13:26:14 ]

ความคิดเห็นที่ 165 พี่ๆๆขา คือเพื่อนนู๋อ่าเค้าเป็นอยู่อ่าค่ะ ตอนนี้น้ำหนักเหลือ 30 กก. อ่า เค้าดื้อด้วยอ่า ไม่ยอมให้หมอรักษา จนหมอเค้าเหนื่อยใจแล้ว นู๋จะทำยังไงดีคะ ต้องไปรักษาที่ไหนถึงจะดีคะ ช่วยตอบหนูด้วยนะคะ จากคุณ : ann_assets (ann_assets) - [ 28 พ.ย. 49 21:05:39 ]

ความคิดเห็นที่ 166 อ่านที่ จขกท พูดว่า "ความต่ำทางอีคิวของเรา ทำให้คนอื่นมาเอาเปรียบ เพราะเราไม่นับถือตัวเอง นับประสาอะไรกับคนอื่นมาให้เกียรติเรา" อ่านแล้วสะท้อนใจจัง......... คงต้องเข้มแข็งและรักตัวเองให้มากๆ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : youkay - [ 28 พ.ย. 49 23:18:33 ]

ความคิดเห็นที่ 167 พออ่านลักษณ์เจ็ดแล้ว... ใช่เลยค่ะ จากคุณ : Grace_Angel - [ 29 พ.ย. 49 08:55:29 ]

ความคิดเห็นที่ 168 ตอบความเห็นที่ 165 นะคะ เห็นใจเพื่อนหนูมากๆ หนัก 30 แล้วอย่างงี้ก็น่าเป็นห่วง เข้าขั้นรุนแรง เพราะไม่ว่าผู้หญิงน้ำหนักส่วนสูงเท่าไหร่ 30 กก. ก็ถือว่าน้อยมาก ตอนนี้ ถ้าเค้าอยู่ในช่วงปฏิเสธ พูดเท่าไหร่ ก็คงเหมือนยิ่งผลักเค้าออกไป เค้าจะเริ่มปิดกั้นคนอื่นๆ ไม่ให้ไปช่วยเหลือเค้า ทางที่ทำได้ คงจะต้องทำไม่ให้เค้ารู้สึกว่าเค้ามีปัญหา ให้กำลังใจ และความรักเค้า ที่สำคัญ ให้ความมั่นใจเค้ามากๆ เรื่องรูปร่าง เรื่องความสวย เรื่องความเก่ง ว่าเค้าดีพอแล้ว ว่าคุณรักเค้า ว่าเค้าเป็นเพื่อนที่คุณภูมิใจ อะไรอย่างงี้แหละค่ะ ใจยังอยากให้เมืองไทยมีศูนย์ช่วยเหลือให้คำปรึกษา คนเป็นโรคนี้อยู่นะคะ ถ้ากระทู้นี้จะตกไป ขอให้คุณใฝ่รู้ หรือ ใครก็ได้ แตกออกไป เป็นกระทู้ให้คำปรึกษาไปเลยก็ดีนะคะ เพราะเท่าที่อ่านมา คนมีปัญหาเยอะเหมือนกัน แค่มีคนรับฟัง และใส่ใจ ก็ทำให้ใจชื้นขึ้นมาได้เยอะเหมือนกันค่ะ ****** ตอบความเห็นที่ 155 นะคะ ความคิดเห็นที่ 155 ถาม จขกท. หน่อยค่ะ ว่าตอนที่ทำร้ายตัวเองเนี่ย มีสติมั้ยคะแบบว่าควบคุมตัวเองได้มั้ย รู้มั้ยว่ากำลังทำร้ายตัวเองอยู่อ่ะค่ะ จากคุณ : โกโก้จัง - [ วันสาธารณสุขแห่งชาติ 16:03:43 ] ตอบ หน้ามืดเลยค่ะ ควบคุมไม่ได้ มีสตินะคะ แต่ควบคุมไม่ได้ มันลนลาน สับสน คิดไม่ได้ว่า มีวิธีไหนที่จะรู้สึกชดเชยความรู้สึกผิดในใจได้ในขณะนั้น ครั้งแรกที่ทำ มันก็รู้สึกเจ็บและกล้าๆกลัวๆ แต่พอเริ่มไปได้ครั้งนึงแล้ว ครั้งต่อๆไป ไม่ยากแล้ว ไม่เจ็บเลย เพราะจำไม่ได้ เริ่มไม่รู้ตัว ใครที่ไม่ได้ทำ หรือคิดจะทำ อย่าทำเลยนะคะ ของอย่างงี้เหมือนเสพติดค่ะ เริ่มแล้วเลิกยาก จากคุณ : จขกท ค่ะ - [ 29 พ.ย. 49 09:32:07 A:61.47.98.108 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 169 สำหรับผู้ที่สงสัยว่าตัวเองจะเป็นโรคนี้ ให้ลองเข้าไปทำแบบทดสอบ ที่นี่ (คำนวนให้) http://psychcentral.com/quizzes/eat.htm และที่นี่ (True False) http://www.anred.com/slf_tst.html จากคุณ : จขกท ค่ะ - [ 29 พ.ย. 49 10:36:21 A:61.47.98.108 X: TicketID:132340 ]

ความคิดเห็นที่ 170 แวะมาโหวตจ้า คุณเจ้าของกระทู้ค่ะ  เออ....คือ   ภาษาอังกฤษไม่แข็งแรง  แง...... จากคุณ : bubblebaba - [ 29 พ.ย. 49 13:14:20 ]

ความคิดเห็นที่ 171 นึกแล้วว่ายังไงก็ต้องมีลักษณ์เจ็ดมาอ่าน ไม่ว่าจะพิมพ์ลักษณ์ไหน ก็ต้องมีคนอ่านแล้วรู้สึกว่า ใช่ตัวเองเลย นี่คือความมหัศจรรย์ของเอ็นเนียแกรม ----------------------------------------------------------- เอ้า มาอ่านปูมชีวิตของลักษณ์เจ็ดกันดู ที่เห็นว่า โลกสดใส ยิ้มละมัยนั้น จริงๆ แล้ว มีความสุขมากกว่าคนลักษณ์สี่ และลักษณ์หกหรือเปล่า --------------------------------------------------------- ปูมชีวิต คนลักษณ์เจ็ด นักผจญภัยด้วยใจรัก ลักษณ์ห้า หก และเจ็ด ซึ่งเรียงอยู่ด้านซ้ายของรูปเอ็นเนียแกรม ใช้กลยุทธ์แตกต่างกันในการจัดการกับความกลัวในวัยเด็ก ลักษณ์หกซึ่งอยู่แกนกลางของลักษณ์กลุ่มนี้ เตรียมรับมือกับความกลัวมากเกินไปด้วยการตรวจตราสิ่งรอบข้างอย่างระแวดระวัง ลักษณ์ห้าจะปลีกตัวออกจากสิ่งที่ทำให้เขากลัว ส่วนลักษณ์เจ็ดซึ่งดูภายนอกไม่กังวลอะไรเลยนั้น จะใช้เสน่ห์และความร่าเริงเข้าหาคนอื่นเพื่อปลดเขี้ยวเล็บ ในวัยเด็ก เมื่อเผชิญหน้ากับความกลัว คนลักษณ์เจ็ดจะหลบหนีไปอยู่ในโลกแห่งจินตนาการไร้ขอบเขต คนเจ็ดไม่แสดงความวิตกกังวลออกมาและดูเหมือนไม่หวาดกลัวอะไร เขามักสดใสรื่นเริง และยุ่งอยู่กับการวางแผนและการเล่นสนุก เขาไม่แสดงความหวาดระแวงของตนเองให้ใครเห็นตราบเท่าที่เขายังสามารถคิดถึงแผนการแห่งความสำเร็จในอนาคต นี่เป็นลักษณ์ของปีเตอร์แพนผู้เป็นเด็กตลอดกาล และเป็นลักษณ์ของนาร์ซิสซัส หนุ่มน้อยผู้หลงรักเงาของตนเองในสระน้ำ นางไม้ที่ชื่อเอคโคหลงรักนาร์ซิสซัส แต่เพราะเขามัวหลงอยู่กับความงามของตนเอง จึงไม่ได้ยินเสียงเรียกของนางเอคโค การหมกมุ่นอยู่กับตัวเองนี้ ทำให้เขาไม่ได้สนใจเธอ และเสียงเรียกนั้นก็กลายเป็นเพียงเสียงสะท้อนกลับ เราทุกคนจำเป็นต้องมีลักษณะนาร์ซิสซัสหรือความหลงตัวเองบ้าง เพื่อประโยชน์ในการรับรู้คุณค่าและความสำคัญของเราที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ปัญหาจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเราเริ่มหลงตัวเองว่ามีคุณสมบัติพิเศษ จนไม่ยอมรับฟังคำแนะนำจากคนอื่นที่สะท้อนความจริงอย่างตรงไปตรงมา นักลิ้มชิมรสเชื่อมั่นในความเป็นเลิศของตนเอง และจะมองหาสภาพแวดล้อมและบุคคลที่ส่งเสริมความเชื่อนั้น เขาเป็นคนมีรสนิยมละเอียดอ่อน และต้องการลองลิ้มชิมรสสิ่งที่ดีในชีวิต คนเจ็ดชอบปลุกเร้าจิตใจตัวเอง ต้องการความตื่นเต้นผจญภัยและหวังว่า สิ่งดีดีจะรอเขาอยู่เสมอ คนเจ็ดมีความสุขกับการมีประสบการณ์สุดขั้ว เหมือนกับว่าในกายเขามีเหล้าแชมเปญไหลเวียนแทนสายเลือด ในทางสังคมวิทยา โลกทัศน์แบบคนเจ็ดมีความโดดเด่นอย่างมากในช่วงทศวรรษ 1960 ซึ่งเป็นยุคของการต่อต้านสังคม ในยุคสมัยของบุปผาชนนี้ อุดมคติแบบคนเจ็ดที่ใสซื่อบริสุทธิ์เบ่งบานอย่างเต็มที่ เมื่อเผชิญหน้ากับการถูกเกณฑ์ไปสู้รบในเวียตนาม หรือเมื่อนึกถึงการทำงานที่ไร้ความหมายในชีวิต ชาวบุปผาชนจึงเลิกเรียนหนังสือแล้วกลับไปใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย และเป็นตัวของตัวเองเพื่อสร้างสรรค์สังคมในอุดมคติ ในขณะที่กระแสการเปลี่ยนแปลงรุดหน้าไป ด้านลบของโลกทัศน์แบบลักษณ์เจ็ดก็เริ่มปรากฏขึ้น เมื่อยึดมั่นอยู่กับภาพในอุดมคติ แต่ก็ไม่สามารถทำให้เป็นความจริงได้ ทัศนคติเชิงอัตวิสัยสุดขั้วซึ่งให้คุณค่ากับความแตกต่างของปัจเจกชน จึงเปลี่ยนไปเป็นการหมกมุ่นกับตนเองในแบบนาร์ซิสซัส สถานการณ์จึงเสื่อมทรามลงกลายเป็นความหลงตัวเอง การเข้าถึงโลกภายในด้วยสิ่งเสพติดเข้ามาแทนที่พลังผลักดันที่จะเปลี่ยนแปลงโลกภายนอก ความพยายามจะเปลี่ยนแปลงสังคมถูกแทนที่ด้วยการเล่นคำพูดและการหนีความจริง คนเจ็ดปลุกเร้าตัวเองด้วยความเชื่อว่า ชีวิตไม่มีขอบเขตจำกัดและมีเรื่องน่าสนใจให้ทำอยู่เสมอ ถ้าชีวิตไม่ตื่นเต้นโลดโผนจะอยู่ไปทำไม ทำไมต้องยึดติดกับสรรพสิ่งด้วย ในเมื่อยังมีหนทางข้างหน้ามากมาย การปลุกเร้าตนเองด้วยความเชื่อในสิ่งดีของชีวิต จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นด้วยนิสัยชอบมีทางเลือกต่างหลากหลาย และการมีแผนสำรองมากมาย เมื่อต้องผูกมัดตนเอง คนเจ็ดจะมีแผนการสำรองอื่นเสมอ เขาจะเลือกใช้แผนที่เขารู้สึกว่าเหมาะสมในเวลานั้น ถ้าแผนหนึ่งใช้ไม่ได้ ก็ใช้แผนสองที่เตรียมไว้แล้ว ถ้ารู้สึกว่าแผนสองยุ่งยากเกินไป เราก็ยังมีแผนสามอีก ถ้าแผนหนึ่งพังพาบไปตั้งแต่ยังไม่เริ่ม และแผนสามเริ่มดูไม่สนุก เรายังมีแผนสองซึ่งอาจทำให้คิดถึงแผนสี่ต่อไปได้ คาถาในยุคซิกส์ตี้ที่ปล่อย "ไปตามกระแส" ถูกเปลี่ยนไปเป็นลักษณะการใส่ใจที่คอยหาทางหนีทีไล่ไว้กับแผนการหรือทางเลือกที่ผิดพลาด การวางแผนอนาคตแบบมีทางเลือกเผื่อไว้หลายทางนี้ เป็นกลยุทธ์ที่ใช้ในการเพิ่มเติมความสุขในชีวิตด้วยการกำจัดความเบื่อหน่ายและความเจ็บปวด คนเจ็ดผู้หนึ่งอาจทำงานในร้านรองเท้าแห่งหนึ่ง แต่ก็อาจวางแผนสร้างทางเลือกในใจที่จะเข้าไปทำงานแบบเดียวกันในร้านคู่แข่งซึ่งตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน แผนดังกล่าวอาจดูเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเจ็ดนี้ เพราะเขาคนนี้จดจ่ออยู่กับเป้าหมายที่คล้ายคลึงกัน และลักษณะงานที่เหมือนกันของทั้งสองแห่งนี้ เขาไม่ได้คิดถึงประเด็นที่ว่าร้านทั้งสองเป็นคู่แข่งกันเลย ในด้านบวก ลักษณะการใส่ใจแบบนี้จะนำไปสู่แนวทางแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ ที่สามารถเชื่อมโยงเรื่องต่าง ๆ ที่ดูขัดแย้งกันให้เป็นคำตอบลงตัวพอดี ในบรรดาโลกทัศน์ทั้งเก้าในเอ็นเนียแกรม โลกทัศน์ของคนลักษณ์นี้นับว่าเป็นแบบที่มองโลกในแง่ดีที่สุด คนเจ็ดคิดว่า แผนการสุดยอดจะเกิดขึ้นเมื่อถึงจุดหนึ่งในอนาคต เป็นจังหวะที่มีสิ่งดีทั้งหลายเกิดขึ้นพร้อมกันอย่างเหมาะเจาะ แล้วชีวิตก็จะประสบความสุขในที่สุด เรื่องที่คนเจ็ดมักหมกมุ่นได้แก่ * ความต้องการจะมีเรื่องตื่นเต้นมาก ๆ มีกิจกรรมและเรื่องน่าสนใจให้ทำมากมาย ต้องการมีอารมณ์รื่นเริงตลอดเวลา * การมีทางเลือกมากมายเพื่อไม่ให้ผูกมัดอยู่กับอะไรเพียงอย่างเดียว * การหลีกเลี่ยงความสัมพันธ์ลึกซึ้ง และทดแทนด้วยทางเลือกอื่นที่ประเทืองปัญญาอย่างเช่น การพูดคุย การวางแผน และการใช้สติปัญญาขบคิด * การใช้เสน่ห์เป็นกลไกป้องกันตนเองขั้นแรก คนเจ็ดเป็นลักษณ์ประเภทกลัวซึ่งจะเข้าหาผู้คน คอยหลีกเลี่ยงความขัดแย้งโดยตรงด้วยการลื่นไหลไปตามช่องโหว่ ใช้การเจรจาพูดคุยเพื่อเอาตัวรอดจากปัญหา * ลักษณะการใส่ใจที่คอยเชื่อมโยงและจัดระบบข้อมูลต่าง ๆ ในแบบที่สร้างช่องโหว่และทางเลือกสำรองเผื่อไว้ แม้แต่ในเรื่องผูกมัดผูกพัน ลักษณะการใส่ใจแบบนี้อาจนำไปสู่ * การหลบหนีงานยุ่งยากหรือข้อจำกัดต่าง ๆ โดยหาเหตุผลเข้าข้างตนเอง * ความสามารถที่จะผสมผสานเชื่อมโยงสิ่งต่าง ๆ ที่ดูเหมือนขัดแย้งหรือไม่เกี่ยวข้องกันเลย ----------------------------------------------------- อ่านแล้วเป็นอย่างไร เขียนมาบอกกันบ้าง ชาวปีเตอร์แพนทั้งหลาย จากคุณ : ฝร - [ 29 พ.ย. 49 14:44:07 A:125.24.41.137 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 172 แหม่ .. ผมเป็นโรคอะไรเนี่ย .. วันๆ กินเอ๊า กินเอา แหะๆ ^__^ จากคุณ : Nanoดะ - [ 29 พ.ย. 49 17:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 173 ขอถามอีกทีนะคะ มีโรงพยาบาลที่รักษาโรคนี้ดีๆๆ ไม๊คะ เพราะว่าตอนนี้เพื่อนนู๋เค้า อาการไม่ไหวแร้วอ่าค่ะ เหลือน้อยกว่า30 กก.แร้วอ่า อีกอย่างกินอะไรก็อวกหมดเรย อีกอย่างคือ กระดูกก้นกบเค้าอ่ามันโปนออกมาเยอะมาก นั่งแทบไม่ได้ เดินก้อไม่มีแรง ช่วยตอบนู๋ด้วยนะค้า....ขอบคุงค้า จากคุณ : ann_assets (ann_assets) - [ 29 พ.ย. 49 19:32:50 ]

ความคิดเห็นที่ 174 เราเป็นคนทานอาหารยากเหมือนกัน ค่อนข้างเลือกทาน บางอย่างที่ไม่ถูกใจจะไม่แตะเลย มันเป็็นนิสัยเสียอย่างหนึ่ง เดี๋ยวนี้ตื่นไม่ทันมื้อเช้าด้วย เลยกินมื้อเช้ารวบเที่ยง ชักเป็นห่วงตัวเองเหมือนกันค่ะ เพราะว่าเพื่อนทักว่าผอม  - -a ก็ว่าจะปรับนิสัยการกินให้ดีขึ้นมั่งแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆนะคะ  เอาใจช่วยเจ้าของกระทู้ด้วยค่ะ ^0^   จากคุณ : -->+:+โชยุ&วาซาบิจัง+:+<-- - [ 29 พ.ย. 49 23:17:06 ]

ความคิดเห็นที่ 175 "โลกนี้มันสดใสเสียจริง เราเกิดมาครั้งเดียว ชีวีนี้สั้นนัก จะทุกข์ตรมไปทำไม มาเถอะ สุขกันเถอะเรา เศร้าไปทำไม" จากความเห็นที่ 162 ของคุณใฝ่รู้ ถึงคนลักษณ์เจ็ด เวลาให้คำปรึกษาใครในห้องสวนลุม ก้อใช้ถ้อยคำประมาณนี้เลยค่ะ ต่างกันหรือเพิ่มเติมเล็กน้อย เพิ่งมาคิดว่ามันคือการแก้ปัญหาแบบคนลักษณ์เจ็ดน่ะค่ะ ไม่รู้ว่าคนที่เขามีปัญหานั้นถึงแม้เราจะบอกเขาอย่างไร สุดท้ายแล้วเค้าคงจะใช้วิธีการแก้ปัญหาแบบลักษณ์ของเค้า ที่เป็นอยู่ใช่ไหมคะ จากคุณ : คนลักษณ์เจ็ด (Grace_Angel) - [ 29 พ.ย. 49 23:41:57 ]

ความคิดเห็นที่ 176 โรงพยาบาลที่รักษาโรคนี้ดี ๆ ในเมืองไทยเรายังไม่เห็นนะคะ  หรือมีแต่เราไม่รู้ก็ไม่ทราบ เออ  ถ้าเพื่อนหนูเป็นขนาดนั้น  ขอพูดตรงหน่อยนะคะเพราะอาการรุนแรงมากแล้ว  ไปรพ.ไหนก็ได้ที่ใหญ่หน่อย  เดี๋ยวหมอเค้าก็ส่งแผนกจิตเวชต่อเองแหละ -_-' จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 30 พ.ย. 49 02:01:19 ]

ความคิดเห็นที่ 177 ตอบ คห 175 หนึ่งในคนลักษณ์เจ็ด ถุ ถุ ถุ ... ถูกต้อง แล้ว คร้าบ ! ทุกคนก็มองโลกผ่านเลนซ์ที่ตัวเองใส่อยู่โดยไม่รู้ตัว เราจึงไม่ได้มองโลกอย่างที่มันเป็นจริงทั้งหมด เอ็นเนียแกรมชี้ให้เราเห็นได้ชัดว่า เลนซ์ที่แต่ละคนใส่นั้น ทำให้เรามองโลกอย่างไร คนลักษณ์เจ็ดใส่เลนซ์สีชมพูอย่างที่ว่า ทุกอย่างเลยสดใส อกหักก็จิ๊บจีอย ดีซะอีก จะได้มีเวลาทำอะไรที่หนุกๆ ได้มากขึ้น คนดีๆ ที่น่าสนใจ และเหมาะกับเรา ที่เราจะได้เจอะเจอต่อไป ก็ยังมีอยู่อีกเพียบ จะเศร้าไปทำไม คิดได้อย่างนี้แล้ว อาจใช้เวลาเพียงคืนเดียวทำใจ พร่งนี้ก็กลับมาสดใสดังเดิม ------------------------------------------- แนวคิดต่างๆ แนวทางในการพัฒนาตนเองต่างๆ ที่เขียนมาขายเป็นหนังสือหรือหลักสูตรการอบรม ถ้าพิจารณาให้ดีแล้ว ก็มาจากการมองโลกผ่านเลนซ์เอ็นเนียแกรมของผู้เขียนหรือเจ้าทฤษฎีนี่เอง ใช่หรือไม่ --------------------------------------------------- แนวคิดแบบเจ็ด ก็พบเห็นทั่วไป ประเภท มองโลกในแง่ดี คิดแง่บวก คิดนอกกรอบ คิดสร้างสรรค์ คิดสังเคราะห์ ฯลฯ คำถามน่าคิดคือ Does it work in all situations, with all people? มันใช้ได้กับทุกคน ทุกสถานการณ์หรือเปล่า ------------------------------------------- ลองไปสอนให้คนลักษณ์สี่ หรือลักษณ์หกที่ยังไม่รู้ตัว ให้มองโลกในแง่บวก ให้สดใสแบบคุณ คุณคิดว่า สอนให้ตาย ให้ปากเปียกปากแฉะ เขาจะทำได้ไหม -------------------------------------------------- ขณะเดียวกัน คนลักษณ์เจ็ดเองที่มองโลกดีปานนั้น ที่จริงแล้ว คุณไม่ทุกข์เลยหรือ คุณไม่มีปัญหาเลยหรือ คุณมีความสุขจริงๆ หรือ จากวิธีการมองโลก หรือการใช้ชีวิตแบบเน้นความสุขอย่างนั้น ... ขอถาม จากคุณ : ฝร - [ 30 พ.ย. 49 07:53:32 A:125.24.36.6 X: TicketID:122285 ]

ความคิดเห็นที่ 178 รูปจากคนที่ไม่ค่อยสบายจากการเป็นโรคนี้ จากคุณ : PatPDX - [ 30 พ.ย. 49 09:38:14 ]

ความคิดเห็นที่ 179 อีกรูป จากคุณ : PatPDX - [ 30 พ.ย. 49 09:40:52 ]

ความคิดเห็นที่ 180 เอ้า..อีกรูป เห็นแล้ว ต้อง กิน กิน กิน เพื่อความสวยงามในชีวิต จากคุณ : PatPDX - [ 30 พ.ย. 49 09:43:46 ]