ความรู้สึกระหว่าง การรอคอย อะไรบางอย่างของคนเรานั้น
ส่วนประกอบหลักที่สำคัญน่าจะเป็น ความหวัง ที่ทำให้คนที่ตั้งหน้าตั้งตา รอ มีความอดทนที่จะ คอย ต่อไป
พร้อมกับคาดว่าสิ่งที่รออยู่นั้นคงเป็นได้อย่างที่หวังไว้ .. ซึ่งความรู้สึกนี้คงเรียกได้ว่า ความสุข สุขที่จะรอ
แม้บางช่วงเวลาระหว่างที่รอนั้น อาจมีความสับสน ไม่แน่ใจ ปะปนอยู่บ้าง แต่ลึกๆ แล้วเมื่อยังไม่หมดหวัง
ก็ไม่มีทางจะย่อท้อต่อการรอคอยอันแสนหวานนั้น
สิ่งที่สำคัญมากอีกอย่างหนึ่งคือ เรารู้ว่าเราคอยอะไร แต่อะไรที่เรารออยู่นั้น รู้ กับเราด้วยรึเปล่า ??
ง่ายๆ .. ใครสักคนที่คุณรออยู่ เค้ารู้มั้ย
เส้นทางการสื่อสารที่มีมากขึ้นทุกวันและเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนในปัจจุบัน อาจตรงกันข้ามกับ ความเข้าใจ
เรื่องสำคัญบางเรื่องที่ควรสื่อสารกันทางคำพูด กลับถูกเพิกเฉยไป
โดยคิดว่าความรู้สึกดีเล็กๆ ที่มีให้กันอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ อาจสื่อสารถึงกันได้ดียิ่งกว่า
อาจจะจริง .. แต่สิ่งหนึ่งที่ความรู้สึกทำได้ไม่ดีเท่าคำพูดคือ ความแน่ใจ
ยิ่งหากรวมเข้ากับ การรอคอย บน ความไม่แน่ใจ นั้น ...
เนิ่นนาน ... จนตกผลึก ... ทั้งความรู้สึกและความนึกคิด ... ทั้งสมองและหัวใจ ...
ความสุขในการรอคอยถูกแทนที่ด้วยความสับสนที่กัดกร่อนลึกลงไปในหัวใจ ... มากขึ้นทุกที
เมื่อไหร่คนเราจึงตัดสินใจสิ้นสุด การรอคอย นั้น ...
เมื่อ .. เหนื่อย .. ท้อ .. ความไม่แน่ใจเพิ่มขึ้นทุกที
หรือ .. เมื่อสิ่งที่รอคอยมานานแสนนานนั้นดูจะไม่มีทางเป็นจริงขึ้นมาได้
หรือ .. เมื่อความหวังหมดไป
หรือ .. เมื่อความอดทนสิ้นสุดลง
หรือ .. เมื่อไตร่ตรองดูแล้วคิดได้ว่า ถ้าใครสักคนมีรู้สึกดีต่อกันจริง จะต้องให้รอขนาดนี้ทำไม รอเพื่ออะไร
เพื่อให้วันเวลาที่เหลือลดน้อยลงไปทุกทีอย่างนั้นหรือ ..
เพราะฉะนั้น ... แท้จริงแล้วมันอาจไม่ใช่ความรู้สึกพิเศษอะไรที่ส่งให้มา คนรอต่างหากที่ ... คิดไปเอง
คนคนนั้นอาจส่งสัญญาณอะไรบางอย่างมาเนิ่นนานแล้ว ..
ว่าอย่ารอเลย .. แต่เราเลือกที่จะไม่รับรู้เอง .. ก็ได้
Live have to move on
ชีวิตต้องดำเนินต่อไป ..
ความหวังอาจหมดไปเรื่องนึง แต่ชีวิตไม่ได้สิ้นสุดแค่วันนี้
น่าเสียดาย ... แต่คงต้องปล่อยมันไป อาจเศร้า .. เสียใจ .. จนคล้ายว่าชีวิตจะดำเนินต่อไปไม่ได้
แต่คนเรายังมี ฝัน ให้หวังเสมอ .. ยึดมันไว้ .. อย่ายอมหมดหวัง
แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 49 13:50:56
แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 49 13:48:36
รอ...เลิกรอ..
