อีกทีนะคะ (เมื่อกี้โพสแล้วครั้งนึง แต่มันไม่อยู่ในหน้ารวมน่ะค่ะ เลยขอโพสใหม่นะคะ ขอแปะไว้กับหัวข้อนี้นะคะ :D)
ดิฉันเป็นนักศึกษาเกี่ยวกับแพทย์แขนงหนึ่งค่ะ ได้ไปฝึกงานที่รพ.รัฐ แถวอนุเสาวรีย์ (ไม่ขอเอ่ยนามค่ะ เพราะเค้ามียศฐาบรรดาศักดิ์กัน..) และได้ถูกรับผิดชอบให้ดูแลยายคนหนึ่ง อายุ 79 ปี ก็คือต้องเจอแกทุกวันนั่นแหละค่ะ
อาการคร่าวๆคือ ยายแกพูดออกเสียงไม่ได้เพราะถูกเจาะคอไว้ ทำได้แต่เพียงอ้าปาก แล้วเราต้องจับคำพูดเค้าให้ได้ อาการแกโดยรวมก็คือ เดิน นั่งเองแทบไม่ได้เลยค่ะ สติปกติทุกอย่าง รักษาตอนนี้ก็เพียงแค่ประคองเวลาแกไว้เท่านั้นค่ะ ยายจะพูดอยู่แต่ว่า อยากตายๆๆ ไม่รู้จะอยู่ทำไม ดิฉันก็คุยกับแก เอาใจใส่ รักษาไปดีๆ จนยายแกดีขึ้น ยิ้มออกได้หลายวัน จนมีวันหนึ่งแกเอาแต่ร้องไห้ แล้วก็อ้าปาก บอกว่าอยากตายๆๆๆๆๆ อีกแล้ว รักษาไปก็บอกว่า ไม่เอา ไม่อยากอยู่ ดิฉันก็งง ว่าเป็นอะไรไปซะแล้วนี่
ประเด็นคือตรงนี้เลยค่ะ พี่เลี้ยงแกเล่าให้ฟังว่า แกโดนหมอท่านหนึ่งต่อว่าต่อหน้าด้วยเสียงอันดังว่า
"นี่ ยาย ทำไมไม่กลับบ้านไปซะที อยุ่ที่นี่ไปก็กินที่เตียงคนอื่นเค้าเปล่าๆ ยายโดนเอามาทิ้งแล้ว ไม่รู้ตัวเลยเหรอ? รู้แล้วก็รีบๆกลับบ้านไปซะ"
โอ้โหหหหห ฟังแล้วอึ้งสุดๆเลยค่ะ ถึงแม้ลูกหลานแกจะไม่ค่อยใส่ใจมากนัก แต่แกก็มีคนจ่ายเงินให้นะคะ ในเมื่อคนไข้มาอยู่ในมือเราๆต้องดูแลให้ดีที่สุดไม่ใช่หรือคะ? ไม่ว่าแกจะอยุ่ได้นานแค่ไหนก็ตาม แล้วยายแกจะไปสุ้อะไรได้ละคะ แค่พูดยังไม่ได้เลย หรือว่านี่เป็นแค่ยายตาสีตาสา เลยคิดจะพูดอย่างไรก็ได้ แล้วทีคนไข้ยศสูงๆ นี่แทบกราบเท้ากันเลย ตาลีตาเหลือกรีบกันซะวุ่น ไม่รู้จะเรียกว่าไงดีค่ะ เกลียดจริงๆเลยให้ตายเถอะ
อ้อ มีอีกนะคะ พี่เลี้ยงแกเล่าให้ฟังอีกว่ามีวันนึง ยายแกหายใจไม่ออก (พี่เลี้ยงไม่ได้อยู่เฝ้า) แกหายใจไม่ออกเลยกดออดสีแดงเรียกพยาบาล เรียกอยู่หลายรอบ เรียกได้ว่าแทบจะขาดใจตายแล้ว (แกมีปัญหาเรื่องปอด) พยาบาลก็ไม่มาซะที แต่ก็มา ตอนยายแกแย่แล้วน่ะค่ะ พอถามยายว่าจริงหรือ ยายแกน้ำตาไหลเลยค่ะ บอกว่า มันทรมานมาก จะตายอยู่แล้วทำไมไม่มีใครมา ตะโกนก็ไม่ได้ นี่ถ้าคนไข้ตายใครจะรับผิดชอบคะเนี่ย? บริการแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนคะ นี่มันรพ. นะคะคุณ!!
ตอนนี้ยายแกย้ายรพ.ไปแล้วน่ะค่ะ แกบอกว่าคงไปตายที่นั่นแหละ โธ่ หมอนะหมอ ทำร้ายจิตใจได้แม้กระทั่งยายที่พูดไม่ได้ ...ซักวันโดนกับตัวเองแล้วจะรู้สึก
ก็พอจะเข้าใจค่ะว่าบางทีคนไข้ที่กลับบ้านได้ก็ควรกลับไป เพื่อที่จะได้รองรับคนไข้ที่มีความจำเป็นต้องใช้เตียงมากกว่า แต่พูดแบบนี้มันก็ไม่ถูกนะคะ ทำไมไม่ไปพูดกับญาติที่เค้ารับผิดชอบดีๆ ให้มันเป็นเรื่องเป็นราวไป ไม่ใช่มาพูดใส่อารมณ์กับคนไข้แบบนี้ เข้าใจค่ะ ว่างานยุ่ง แต่พูดดีๆมันยากนักหรือคะ ยายเค้าไปทำอะไรให้หมอรึไง ที่เป็นหมอได้ทุกวันนี้เพราะคนไข้มาเป็นอาจารย์ให้คุณไม่ใช่เหรอ คนไข้ที่คุณฝึกงานมาน่ะ เค้าต้องสละตัวเองเหมือนกันนะ ส่วนใหญ่ก็เป็นคนมีเงินจ่ายเยอะซะที่ไหนละคะที่มาเป็นเคสให้คุณน่ะ แล้วพอเป็นหมอได้ดิบได้ดี คุณกลับตอบแทนคนไข้แบบนี้? จิตใจคุณแย่มากค่ะ
ที่มาเล่าโพสเนี่ย ดิฉันไม่ได้ต้องการจะเรียกร้องอะไรกับรพ หรือใครหรอกนะคะ แค่อยากให้เห็นในอีกมุมมองบ้างน่ะค่ะ ว่าคนที่ไม่มีนามสกุลดังๆ บ้านไม่รวย เค้าได้รับการปฏิบัติอย่างไรบ้าง ทั้งๆที่เป็น รพ เดียวกัน ไม่ต้องดีเลิศอะไรก็ได้ เพราะไม่ใช่รพ เอกชน แต่ทำแบบนี้มัน..มากเกินไปจริงๆค่ะ สงสัยจะเป็นที่นิสัยด้วยแหละมั้ง เฮ้อ นี่แหละน้อ ชีวิต เงินมันซื้อได้ทุกอย่างจริงๆ แม้กระทั่งมารยาทและคำพูดดีๆ ..การศึกษามันไม่ช่วยให้จิตใจคนมันดีขึ้นจริงๆค่ะ :(
ปล หมอที่ดีของรพ นี้ก็ต้องมีอยู่แล้วล่ะค่ะ ไม่ได้พาดพิงโดยรวมนะคะ อย่างแผนกที่ดิฉันไปทำก็บริการดีพอใช้ได้ได้นะคะ
จากคุณ :
คนที่หลงรักสายลม 
- [
27 ธ.ค. 49 20:07:24
]
นี่หรือคำพูดของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็น "แพทย์" (บางคน)
