Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    -`๏’- รั ก เ ธ อ แ ต่ เ ธ อ ไ ม่ รู้ -`๏’-

    จำความรักแบบ Puppy Love กันได้อยู่ป่าวคะ

    พอดีวันนี้ได้คุยกับเพื่อนคนนึง

    แล้วมาออกเรื่องนี้ได้ไงจำมะด้ายแร้วค่ะ...  

    แต่ก็ทำให้ยิ้มออก...  แล้วคิดถึงภาพวันเก่าๆขึ้นมา




    จะว่าไปใครๆหลายๆคนก็คงต้องมีภาพประทับใจล่ะเนอะคะ

    สมัยที่ยังเป็นวัยใส...วัยกระเตาะ อิอิ

    เวลาก็เพิ่งผ่านไปได้ไม่กี่ปีเองเนอะนี่ (ปลอบใจตัวเองกันหน่อยค่ะ  )




    เรื่องราวของเราเนี่ย...เป็นเหตุการณ์ตอนที่อยู่ม.ปลายค่ะ

    เราจะมีวิชาเลือกให้เลือก..ก็มีเยอะแยะมากมายอ่ะนะคะ

    แต่ด้วยความที่ว่าเราเนี่ยเคยเรียนสีซออู้ตอนม.ต้นมา

    ก็เลยรู้สึกว่าอยากเรียนต่อ

    เพราะฝีมือก็ใช่ย่อยอ่ะนะคะ...  สีจนแม่บอกว่าให้ไปสีที่อื่นที่เถ๊อะแม่คู๊ณณณณ  เอิ้กๆๆ



    ไม่ใช่แร้วค่ะ...อันนั้นเราคิดเอง ...



    แม่ชอบให้สีให้ฟังมากๆค่ะ ประมาณว่าลูกฉ้านนนนสีไงก็เพราะ...ไม่เพราะก็บอกว่าเพราะค่ะ

    หนับหนุนลูกสาวสุดที่ร้ากกกก...เต็มที่ อิอิ




    ก็เรียนกันตั้งแต่ม.4 นะคะ รักเดียวใจเดียวกับการสีซออย่างแรงงงง...

    เข้าไปเรียนวันแรกเนี่ย....ก็ไม่รู้จักใครค่ะ

    เพราะว่ามาเรียนรวมๆกับเพื่อนห้องอื่นๆด้วยหลายๆคน

    แล้วที่มาเรียนเนี่ย...

    จะมีกลุ่มหนึ่งที่เปงนักดนตรีไทยของโรงเรียนมาเรียนด้วย

    เป็นผู้ชายสี่ห้าคน (จำจำนวนที่แท้จิงมะด้ายแร้วค่ะ)



    หนึ่งในนั่นเนี่ย...มีอยู่คนนึงที่เราปิ๊งล่ะ




    แต่เราเนี่ย...ปิ๊งแล้วก็จะเงียบบบบบบ...ไม่กล้าแสดงออกมากค่ะ กัวเขารู้อ่ะเนอะ

    ก็อดทนเก็บๆๆ...รอเวลาที่จะได้มาเรียนคาบนี้ทุกๆอาทิตย์ เพราะอยากมาเจออีตาเนี่ยหน่ะนา..

    แค่ได้เห็น...ได้มอง..ก็มีความสุขขขขขข



    เห็นเขายิ้ม...เห็นเขานั่งเล่นกับเพื่อน

    ก็แอบมอง..ม๊อง...มอง... ได้แต่มองอย่างเดียวค่ะ

    เพราะก็มีข่าวออกมาว่า..เขาน่ะไปจีบเด็กรุ่นน้องอยู่คนนึง ซึ่งเราก็เห็นหน้าค่าตาอยู่บ่อยๆ

    เราก็เลยได้แต่เงียบๆๆ แอบมองๆๆ (อย่างมีความสุขค่ะ)




    อย่างเวลาตอนเดินจะไปขึ้นรถกลับบ้านเนี่ย

    ก็จะคอยชะเง้อชะแง้แลหาเขาค่ะ...เพราะเขาจะมาขึ้นรถโรงเรียนที่หน้าโรงเรียนทุกๆวัน

    รถเบอร์อารายเนี่ยจำมะด้ายแร้ว...

    แต่ตอนนู้นเนี่ย...จำได้หมดเรย...ถ้าเห็นรถคันนั้นก็จะมองหาเขาก่อนเรย

    เพราะเขาจะชอบห้อยโหนอยู่หลังรถเป็นประจำๆ...เหมือนเปงทาร์ซาน อิอิ




    จนเวลาผ่านไปรวดเร็วไว้เหมือนโกหก...ขึ้นม.ห้าค่ะ

    ก็มาเรียนวิชานี้อีก...รักเหนียวแน่นมากค่ะกับการสีซอเนี่ยอ่ะ

    เขาก็เหมือนกัน...ก็มาเรียนด้วยกันอีก

    แล้วก็เริ่มมีอาการแปลกๆ เวลาเรามองเขา...เขาเริ่มจะมีสบตามาแล้วยิ้มๆ



    เราเนี่ย...อายค่ะ...  พอเห็นงั้นก็หลบตา...



    แล้วก็ทำเมินค่ะ...มองไปทางอื่นเฉยเลย...เป็นแบบนี้อ่ะอยู่นานมากกกกก

    เขาก็คงจะรู้แล้วอ่ะเนอะว่าเราชอบอ่ะคะ



    มานั่งคิดๆๆตอนนี้...ก็คิดไปว่าทามมายตอนนั้นเนี่ย...

    เราไม่เข้าไปสานสัมพันธ์กับเขาซะเรยล่ะเนอะ

    แต่ตอนนั้นก็คิดค่ะว่า...

    เกิดเขาปฏิเสธออกมาเนี่ย...เราคงหน้าแตก หมอไม่รับเย็บแน่ๆ  คิดได้ดังนั้นก็เลยอยู่เฉยๆดีกว่า

    ไม่เจ็บตัวดีเนอะ...แต่ก็เสียดายมาจนทุกวันนี้ค่ะเวลานั่งนึกๆๆๆ




    หลังจากนั้นผ่านมาซักพัก...ที่ผลัดกันมองไปมองมา

    วันนึงมาถึง...อจ.ไม่เข้าห้องสอนค่ะ

    ก็จะมีแต่นักเรียนเข้ามารออาจารย์โดยที่ไม่รู้เลยว่าอาจารย์อ่ะไม่เข้า

    แต่นักเรียนก็นั่งรอกันต่อไปเรื่อยๆ

    อาจจะเพราะไม่รู้จะไปไหนด้วยมั้งเนอะ เพราะเพื่อนๆก็แยกย้ายกันไปเรียนตามที่เลือกๆกัน

    บ่ายวันนั้น...ฝนตกพร่ำๆๆเหมาะแก่การทำมิวสิคเปงอย่างยิ่ง

    เราก็นั่งเล่นกับเพื่อนเราค่ะ

    เขาก็นั่งเล่นกับเพื่อนเขาอีกมุมหนึ่งของห้อง

    เราก็เริ่มได้ยินเพลง...หนึ่งดังขึ้นมา...

    ที่ร้องว่า..




    "รักเธอ...เธอไม่รู้หรอก เก็บไว้ในใจก็พอ เห็นเธอ..เธอไม่เห็นหรอก แอบเห็นก็เพียงข้างเดียว..."




    ประมาณนี้อ่า...

    แล้วเขาไม่ได้เปิดรอบเดียวด้วยนะคะ

    เปิดซ้ำไปซ้ำมา วนไปวนมาอยู่เป็นสิบรอบ  

    แล้วเขาก็นั่งยิ้มกับเพื่อนเขา...เรางี้หน้าชาอ่า...  แบบว่ามาทำแบบนี้ทามมายยยยย

    หลังจากนั้น...เราเริ่มนั่งไม่ติดอ่ะคะ

    เก็บของแล้วเดินออกจากห้องไปเรย...  ก็มานทำรายไม่ถูกอ่ะคะ




    ไม่รู้ว่าจะต้องทำไงต่อไป...เขามีใจ หรือไม่มีใจ

    ตอนนั้นรู้อย่างเดียว...ไม่เอาแล้ว...ไม่ชอบแล้ว...กลัวไปหมดเรย (ขี้ขลาดเนอะ)

    แต่ถามว่าจริงๆอ่ะ...ชอบไหม

    ก็ยังชอบอยู่ค่ะ...แต่อาจจะเปงกลไกป้องกันตนเองของเราเอง เหอๆๆ

    หลังจากนั้นเราก็ได้แต่มองค่ะ...มองจนจบม.หก -_-"

    แล้วก็แยกย้ายกันปายยยย

    เราว่าถ้าเขามีใจ...ก็ต้องเข้ามาจีบบ้างอ่ะเนอะ แต่นี่ไม่เหงจะมีเข้ามาจีบเรย...




    จนมาปัจจุบันนี้...เวลานั่งนึกๆเรื่องนี้ขึ้นมาทีไร

    ก็จะนั่งอมยิ้ม คิดในใจ

    ว่าถ้าตอนนั้นเนี่ย...ใจกล้ามากกว่านี้

    ตอนนี้จะเปงงายนา...

    แต่ก็คงได้แค่คิดค่ะ...เพราะย้อนเวลาไปไม่ได้

    เรายังจำชื่อเขาได้แม่นยำ...



    เขาชื่อ "บวร" บ้านอยู่แถวๆรัชดา




    แต่เราว่าเราคงไม่มีโอกาสได้เจอเขาแล้วล่ะเนอะ

    ได้แต่คิด...แล้วก็มีความสุขกับวันเก่าๆค่ะ

    คุณๆล่ะคะ...มีเหตุการณ์น่ารักๆแบบนี้เกิดขึ้นบ้างป่าวเอ่ย

    เอามาแชร์กันบ้างเนอะคะ...  อิอิ

     
     

    จากคุณ : ฟากฟ้าฝั่งฝัน - [ 19 ม.ค. 50 01:17:38 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom