กอดเข่ามองดูผู้คน ที่ต่างเดินเลยผ่านไป
ไม่มีใครเห็นฉันเลย เหม่อคอยมองสบตา
ส่งใจไปเหมือนเคย ทั้งๆ ไม่มีประโยชน์
ต่อให้ฉันร้องไห้กี่ที ก็ไม่มีใครมาสนใจ
จะให้ฉันนั้นทำอย่างไร ให้เขาหันมองมาบ้าง
ก็มันเหงา เหงาจัง ไม่มีใครมองมาหน่อย
แค่ให้เหงาคลาย... จากใจฉันก็ยังดี
ก็มันเหงา เหงาจัง ไม่มีใครเอาใจใส่
ก็คงต้องเหงาจน... ตลอดไป
กอดเข่ามองดูผู้คน ที่ต่างเดินเลยผ่านไป
ไม่มีใครเห็นฉันเลย เหม่อคอยมองสบตา
ส่งใจไปเหมือนเคย ทั้งๆ ไม่มีประโยชน์
ต่อให้ฉันร้องไห้กี่ที ก็ไม่มีใครมาสนใจ
จะให้ฉันนั้นทำอย่างไร ให้เขาหันมองมาบ้าง
ก็มันเหงา เหงาจัง ไม่มีใครมองมาหน่อย
แค่ให้เหงาคลาย... จากใจฉันก็ยังดี
ก็มันเหงา เหงาจัง ไม่มีใครเอาใจใส่
ก็คงต้องเหงาจน... ตลอดไป
ก็มันเหงา เหงาจัง ไม่มีใครมองมาหน่อย
แค่ให้เหงาคลาย... จากใจฉันก็ยังดี
เพลงๆ นี้เคยเป็นเพลงที่ผมชอบมากมาย เปิดฟังซ้ำได้บ่อยๆ ความหมายของมันตรงกับใจผมในตอนนี้
คุณเคยคิดกันไหมครับว่า เราอยู่ในเมืองใหญ่ที่มีคนมาก อาจจะถึง 10 ล้านคนด้วยซ้ำไป แต่เราก็ใช้ชีวิตแบบตัวใครตัวมัน
ผมออกจากบ้านไปทำงานตอนเช้า เย็นกลับบ้าน ตลอดทั้งวันได้พบผู้คนมากมาย ทุกคนดูเร่งรีบเหมือนกับต้องไปหาอะไรสักอย่าง ไม่มีใครสนใจใครต่างคนต่างไป
มีอยู่วันนึงผมนั่งอยู่ริมถนนสีลม ในมือมีแก้วน้ำกับขนมชิ้นเล็กๆ ผมนั่งกินไปตาก็คอยมองดูผู้คนไปด้วย บางคนก็มองมาที่ผมว่ามานั่งทำอะไรตรงนี้ บางคนก็เดินผ่านผมไปแบบไม่สนใจ ซึ่งผมก็มองพวกเค้าตลอดเวลาเช่นกัน
จาก 1 ทุ่ม ไปจนถึง 5 ทุ่ม ผมนั่งอยู่ตรงหน้าบันไดตึกแห่งนึง แปลกที่ผมยังไม่รู้สึกอยากกลับบ้านเลย เพราะผมรู้สึกว่า บ้านไม่มีอะไร มันเงียบ การที่จะกลับบ้านเร็วหรือช้าก็คงไม่ต่างกันเท่าไหร่ บ้านมีความหมายเป็นเพียงแค่ที่ซุกหัวนอน
ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเน็ท กิจกรรมซ้ำๆ วนเวียนอยู่แบบนี้ แต่ผมก็รู้สึกว่าในใจของผมยังคงว่างเปล่าอยู่เสมอ
เคยมีคนถามว่าลืมเรื่องเก่าๆ ได้หรือยัง ผมตอบว่าลืมได้ ผมลืมมันไปนานแล้ว ไม่ได้ใส่ใจกับความรู้สึกแบบเดิมที่เคยทำร้ายตัวเองอีก
แต่ในวันนี้มีสิ่งหนึ่งที่เข้ามาแทนที่นั่นคือ ความเหงา
เหงาทั้งๆ ที่มีผู้คนรอบตัวมากมาย รู้สึกโดดเดี่ยวแม้ว่าจะมีเพื่อน
ผมรู้ตัวเองดี ผมต้องการอะไร ผมไม่ต้องให้ใครบอก
ผมก็ได้แต่หวังว่าสักวัน... ผมคงจะหายเหงา
จากคุณ :
=SILVER EYE= 
- [
19 ม.ค. 50 17:29:13
]
ก็มันเหงา
...
