ความคิดเห็นที่ 1 มาอ่านแบบตามติด ๆ ๆ จากคุณ : ยาลม - [ 14 ก.พ. 50 11:48:53 A:20.17.66.16 X:61.47.15.133 TicketID:129633 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เดินตามพรหมลิขิต ต่อไป... จะคอยลุ้นครับ จากคุณ : GuNz (ป.ปลาติดดิน) - [ 14 ก.พ. 50 13:34:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อิจฉาจัง ^_^ ว่าแล้วไปห้องสมุดมั่งดีก่า 555+ จากคุณ : @ - [ 14 ก.พ. 50 14:06:20 A:58.8.10.222 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 4 นี่มันตำนานรักห้องสมุดนี่........ รักได้แต่อย่าให้เจิดเจ้อนะคู๊ณณณณณณณ โต๊ะข้างๆเค้าจะอิจฉาเอา จากคุณ : Manuela - [ 14 ก.พ. 50 14:28:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อิจฉาตาร้อนผ่าว จากคุณ : =SILVER EYE= - [ 14 ก.พ. 50 15:03:04 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อีกหนึ่งตำนานของห้องนอกเรื่อง แห่ะ แห่ะ จากคุณ : ถางป่ามานอกเรื่องโดยเฉพาะ 555 (zero4hero) - [ 14 ก.พ. 50 19:37:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หวายยย อิจฉาาาาา อีกคู่แล้วหรอเนี่ยยยยย แล้วเมื่อไหร่จะถึงตาผมหละะะะ ปล. จขกท.เข้าใจเลือกวันมาเล่านะครับ วันนี้คนไม่มีแฟนภูมิคุ้มกันต่ำที่สุดแล้ว T_T จากคุณ : -=| thopical |=- - [ 14 ก.พ. 50 19:45:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 พอได้สติแล้วเป็นไงต่ออะค๊าบบบ มาเล่าต่อหน่อยจิ จากคุณ : @ - [ 15 ก.พ. 50 10:55:40 A:58.8.13.187 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 9 กรรม  คุยครั้งแรกก็ถามหายาดม  หุหุ จากคุณ : -tak- - [ 15 ก.พ. 50 15:53:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หู๊ยยยย คนเดิมๆๆตามมาทั่งนั้น อิอิ จากคุณ : BaTMaNคุง - [ 15 ก.พ. 50 16:58:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แอบมองข้าง ๆ โต๊ะมั่งดิ เพื่อมีวุ้ย.... จากคุณ : นายท้องฟ้า - [ 15 ก.พ. 50 17:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มันดีแท้ งี้คุณรอยก็ช่วยให้คนสมหวังแล้วสิ คิกคิก จากคุณ : blueboyhub - [ 16 ก.พ. 50 01:00:25 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เฉไฉ นอกเรื่อง) ต่ออีกนิด ตามเสียงเรียกร้องของหัวใจตัวเอง และตามที่ทุกๆคนอยากลุ้น(ไม่นึกว่ายังมีคนอยากลุ้น) จริงๆข้างบนก็เขียนไว้แล้วว่าขอบคุณที่อ่านจนจบ ความจริงตั้งใจจะเล่าสั้นๆแค่นั้นแหละครับ แต่ในเมื่อมีหลายๆคนอยากอ่านต่อก็จะเล่าต่อสักพัก เพราะชีวิตจริงมันก็ยังเล่นต่อไปไม่จบ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะยังมีคนกลับเข้ามาลุ้นต่อมั้ยนะ เพราะเมื่อวานนี้ผมเล่นหายเงียบไปทั้งวัน พอดีเมื่อวานมีเรียนหนักมากๆ แล้วเมื่อวันพุธ ก็วันพิเศษซะด้วยสิ วาเลนไทน์ เหอๆๆ (ยังไม่พูดถึงดีกว่า มันน่าจะมีอะไรกันวันนี้ใช่มั้ยล่ะ) กระทู้นี้คงไม่ทันใจหลายๆคนแน่ๆเลย โปรดเห็นใจครับ ความจริงในห้องบรรยายก็มี wi-fi นะ แต่จะมาอัพกันตรงนั้นมันก็ประเจิดประเจ้อซะเกินไป (ความจริงก็คือ wi-fi น่ะมันมีนะ แต่ป๋มบ่มีโน้ตบุ๊คครับ ที่บ้านฐานะค่อนข้างติดดินครับ บ้านสองชั้นเอง ติดดินเฉพาะชั้นล่าง 555) )(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())(::)(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())( ^^ ยังมีอารมณ์ประดิษฐ์ประดอย ลวดลายวิจิตรครับ (อย่าเอาไปใช้นะ อุส่าห์นั่งคิดตั้งนาน) ขึ้นความเห็นใหม่เลยละกัน ไหนๆก็นอกเรื่องมามากมายขนาดนี้แล้ว จะได้ไม่ปะปนสับสน จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 16 ก.พ. 50 12:58:01 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 14 (เล่าเรื่องต่อ) ก็หลังจากฟื้นคืนชีพ เว่อไปมั้ง ฟื้นคืนสติละกัน เพียงแค่หายใจเอาแอมโมเนียเข้าไปลึกๆ ตาสว่างล่ะครับ สติสัมปชัญญะกลับมาครบถ้วน นั่งเท้าคาง และใช้มืออีกข้างถือสำลีชุบแอมโมเนียไว้ดมเป็นพักๆ ส่วนเค้าน่ะเหรอครับ นั่งเงียบๆอยู่ตรงข้ามผม เราประสานตากัน ดวงตาของเค้ากลมโตใสแจ๋ว ดูใสซื่อ สายตาของเค้าที่จ้องมองผม เหมือนเจือไว้ด้วยความห่วงใยและอาทร มันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น ผมไม่เคยเห็นสายตาแบบจากใครนอกจากพ่อแม่และคนในครอบครัว ดวงตาคู่นั้นมันสะกดตรึงให้ผมจ้องลึกลงไป ในความอบอุ่นมันกลับแฝงไว้ด้วยความว่างเปล่า เปลี่ยวเหงาและโศกเศร้าอยู่ลึกๆภายในนั้น มันเหมือนผมกับเค้าจ้องตากันนานมาก จนเค้ากระพริบตานั่นแหละ ผมถึงรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้ง ผมพูดประโยคแรกออกไปตามความรู้สึกที่ไม่ผ่านการกลั่นกรอง "ไม่นึกว่านายจะกลับมาซะอีก แต่ไงก็ ขอบคุณมากๆนะสำหรับ..." ตอนท้ายประโยคผมเลี่ยงที่จะมองหน้าเค้า หลบตาลงก้มหน้า ดูสำลีที่หมุนเล่นอยู่ในมือ แล้วก็เอะใจขึ้นมาได้ "อย่าบอกนะว่านายไปเอา ไอ้นี่มาจากโรงพยาบาล(มีชื่อมหาลัยเป็นส่วนหนึ่งของชื่อโรงพยาบาล)" ซึ่งโรงพยาบาลแม้ว่าจะอยู่ในรั้วเดียวกับมหาลัยแต่ก็ไกลจากหอสมุดมากขนาดที่เดินไม่ไหว นายนั่นหัวเราะ "เปล่าหรอก เราไปเอามาจากห้องพยาบาล ตึก(สัญลักษ์มหาลัย)บริหารอ่ะ "เป็นไงบ้าง ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย" เค้าถาม เราสบตากันอีกครั้ง ผมพยักหน้าแทนคำตอบ "ถ้าไม่ได้นาย เราคงนอนอยู่ตรงนี้จนห้องสมุดปิดแน่ๆเลย แล้วตอนห้องสมุดปิดจริงๆ..." ผมพูดกับเค้าตามความจริง "พนักงานทำความสะอาดก็จะมาลากนายออกไปจริงมั้ย" เค้าพูดต่อต่อให้ ยิ้มแบบกึ่งตลก "ก็คงงั้นแหละ" ผมพูดอย่างยอมรับความจริง แล้วเราก็นั่งคุยกันอยู่พักใหญ่ คุยกันหลายต่อหลายเรื่อง ต่อไปไม่ต้องเรียกว่า เค้า หรือ นายนั่น แล้วครับ เพราะตอนนี้รู้ชื่อกันแล้วครับ เค้าชื่อ "วาแป๊ก" ครับ ส่วนผมก็ โป้ยเซียนครับ พูดเล่นครับ เค้าชื่อ "ปัน" ครับ คล้ายๆเนี่ยแหละ ส่วนผมน่ะเหรอครับ คิดชื่อให้ตัวเองจนหน้ามืด T_T เรียกผมว่า "วอน" ละกัน มาจากอ้อนวอนน่ะครับ เดี๊ยวจะเรียกกันว่า "โป้ยเซียน" จะยุ่งกันไปใหญ่ แต่โป้ยเซียนก็ดีนะ มันก็คล้ายกุหลาบนั่นแหละ ของสวยงามย่อมมีหนามป้องกันเป็นธรรมดา แต่เรื่องที่เราคุยกันและสำคัญที่สุดก็คงจะเป็นการรู้จักกันแบบแปลกๆและเหมือนจะบังเอิญซะมากกว่า ซึ่งพอคุยกันไปคุยกันมา ก็กลับกลายเป็นเรื่องที่ทั้งบังเอิญและไม่บังเอิญ หรือเรื่องบังเอิญของอีกฝ่ายแต่ไม่บังเอิญสำหรับอีกฝ่าย (ต่ออีกความเห็นละกันครับ สารภาพตามตรงว่าอยากให้เลขมันวิ่งหน่อย กลัวคนที่เข้ามาอ่านทิ้งข้อความรอลุ้น เค้าจะไม่รู้ว่าผมอัพแล้วนะสิ อยากจะง้อคนอ่านเหมือนกันแหละ แต่มันจะไม่ใช่กระทู้ที่ทันใจเลยครับ เพราะสามารถอัพได้ทุกชั่วโมง หรือ2-3 ชั่วโมง อิจฉาคุณรอยอินทร์จัง อิจฉาคนอ่านด้วยที่ได้อยู่หน้าคอมพ์ตลอดเวลา หึๆอย่าเร่งกันก็พอครับ ไม่งั้นผมแช่งนะ ขอให้เจ้านายใจร้าย เพิกเฉยเงินเดือน ตัดโบนัส ระงับการขึ้นเงินเดือน ชะลอการเลื่อนตำแหน่ง 55+ ครบชุด ) *กำลังพิมพ์อยู่ครับผม จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 16 ก.พ. 50 13:08:27 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 15 (เล่าเรื่องต่อ) "จำได้ป่ะที่เรานั่งเล่นเนตติดกันตอนเช้าอ่ะ เราเครื่อง 19 ส่วนนายก็เครื่อง 20" ผมเริ่มคุยกับปัน แล้วความจริงหลายๆอย่างมันก็เปิดเผยออกมา "ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ" ปันตอบทำท่าเขิน "ความจริงแล้วเดิมเรานั่งอยู่เครื่องที่ 26 ล่ะเรานั่งก่อนที่ วอนจะเข้ามานั่งด้วยซ้ำไป เครื่อง 26 มันอยู่หลังเครื่อง 19 ไง เราก็เลยแอบดูว่านายเล่นเว็บไหน เราเห็นนายเข้าพันทิพเว็บแรกเลยนะ นายพิมพ์url ตรงเข้า"สวนลุม" เรายิ่งสนใจ ก็เลยแอบดูอยู่นาน เห็นนายเข้าห้องนอกเรื่อง เห็นนายเปิดกระทู้นะ แต่ยังอ่านไม่ออกว่ากระทู้ไหนล่ะ แต่พอหน้าเว็บมันขึ้นปั๊บ เราเห็นนายรีบเลื่อนเพจลงมาเลยคงกลัวคนอื่นเห็น แต่เรายังพอทันเห็นได้ว่าหัวข้อกระทู้คืออะไรก็ตรงคำว่า "มะแนว มะแนว" เนี่ยแหละ (มีผู้ชายแอบมองบ่อยๆแต่เอ...เราก็ผู้ชายนีหว่า..หง่ะ..มะแนว..มะแนว ( ก็คนมักรักซะแล้ว เปลี่ยนไม่ทันซะแล้ว ) ) เรายิ่งสนใจนายเข้าไปใหญ่รู้มั้ย แอบนึกเล่นๆเหมือนกันว่าบางทีนายอาจจะเป็นเจ้าของกระทู้สักอันในห้องนี้ พอคนที่นั่งเครื่อง 20 ลุกไปเราก็เลยไปนั่งข้างนายไงล่ะ" "เราก็นึกว่าปันเพิ่งเดินเข้าห้องมาซะอีก แนบเนียนนะเนี่ย แต่ไม่เนียนเลยตรงที่นายมาแหล่มาดูจอเราแบบนั้น ตอนที่นายนั่งข้างๆเราเนี่ย แถมยังเปิดเว็บเดียวกันตามเราอีก เราอารมณ์เสียมากเลยรู้มั้ย อยากจะหันไปจ้องหน้า นายเหมือนกันนะ แต่เราไม่กล้า " ผมหัวเราะ "ก้เราไม่รู้สิ ทั้งอาย ทั้งกลัวเลย" "จริงๆเราจงใจเลยล่ะที่จะให้วอนรู้ตัวรู้ป่ะ ว่ามีคนบางคนสนใจอยู่ จริงๆเราไม่ต้องชะโงกหน้าไปมากขนาดนั้น เราก็ดูจอของวอนได้ แล้วเราก็ทำแล้ว แต่คนบางคนก้ยังเล่นเนตเพลินต่อไป ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยว่ากำลัง ถูกแอบมองอยู่" ปันส่งสายตามาที่ผม "สุดท้ายเราก้เลยต้องยื่นหน้าเข้าไปแบบนั้นไง คนรู้ตัวช้าถึงได้รู้ตัว" ได้ฟังแล้วผมก็อึ้งมากกว่าเดิม ผมคิดว่าการเจอกันตอนแรกของเรามันต้องเป็นเรื่องบังเอิญ แต่มันกลับไม่ใช่ซะแล้ว ปันต่างหากที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนมันบังเอิญ แต่มันก็ยังมีความบังเอิญอยู่บ้างที่ผมนั่งอยู่หน้าปันพอดีและปันก็เห็นผม "สรุปว่าที่นายเสนอหน้ามาแบบนั้น นายต้องการให้เราพูดอะไรกับนายใช่มั้ย อะไรก็ได้สักอย่าง นายนี่มันร้ายจริงๆ ถ้าพูดเราคงไม่พูดเพราะๆกับนายแน่ๆ ตกใจล่ะสิที่เราเดินจากไปแบบนั้น คงไม่มีแผนสำรองสินะ" ปันยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้นระหว่างที่ผมเริ่มปะติดปะต่ออะไรต่ออะไรได้ ผมเหมือนจะเห็นแววซุกซนและเจ้าเล่ห์แว้บฝ่ายไป ในแววตาของปัน อดคิดไม่ได้ว่านี่ผมติดเข้ามาในกับดักอะไรรึเปล่านี่ ปัน นายวางแผนอะไรไม่ซื่อรึเปล่า ชักกลัวแล้วครับ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 16 ก.พ. 50 13:36:40 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) "จำได้ป่ะที่เรานั่งเล่นเนตติดกันตอนเช้าอ่ะ เราเครื่อง 19 ส่วนนายก็เครื่อง 20" ผมเริ่มคุยกับปัน แล้วความจริงหลายๆอย่างมันก็เปิดเผยออกมา "ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ" ปันตอบทำท่าเขิน "ความจริงแล้วเดิมเรานั่งอยู่เครื่องที่ 26 ล่ะเรานั่งก่อนที่ วอนจะเข้ามานั่งด้วยซ้ำไป เครื่อง 26 มันอยู่หลังเครื่อง 19 ไง เราก็เลยแอบดูว่านายเล่นเว็บไหน เราเห็นนายเข้าพันทิพเว็บแรกเลยนะ นายพิมพ์url ตรงเข้า"สวนลุม" เรายิ่งสนใจ ก็เลยแอบดูอยู่นาน เห็นนายเข้าห้องนอกเรื่อง เห็นนายเปิดกระทู้นะ แต่ยังอ่านไม่ออกว่ากระทู้ไหนล่ะ แต่พอหน้าเว็บมันขึ้นปั๊บ เราเห็นนายรีบเลื่อนเพจลงมาเลยคงกลัวคนอื่นเห็น แต่เรายังพอทันเห็นได้ว่าหัวข้อกระทู้คืออะไรก็ตรงคำว่า "มะแนว มะแนว" เนี่ยแหละ (มีผู้ชายแอบมองบ่อยๆแต่เอ...เราก็ผู้ชายนีหว่า..หง่ะ..มะแนว..มะแนว ( ก็คนมักรักซะแล้ว เปลี่ยนไม่ทันซะแล้ว ) ) เรายิ่งสนใจนายเข้าไปใหญ่รู้มั้ย แอบนึกเล่นๆเหมือนกันว่าบางทีนายอาจจะเป็นเจ้าของกระทู้สักอันในห้องนี้ พอคนที่นั่งเครื่อง 20 ลุกไปเราก็เลยไปนั่งข้างนายไงล่ะ" "เราก็นึกว่าปันเพิ่งเดินเข้าห้องมาซะอีก แนบเนียนนะเนี่ย แต่ไม่เนียนเลยตรงที่นายมาแหล่มาดูจอเราแบบนั้น ตอนที่นายนั่งข้างๆเราเนี่ย แถมยังเปิดเว็บเดียวกันตามเราอีก เราอารมณ์เสียมากเลยรู้มั้ย อยากจะหันไปจ้องหน้า นายเหมือนกันนะ แต่เราไม่กล้า " ผมหัวเราะ "ก้เราไม่รู้สิ ทั้งอาย ทั้งกลัวเลย" "จริงๆเราจงใจเลยล่ะที่จะให้วอนรู้ตัวรู้ป่ะ ว่ามีคนบางคนสนใจอยู่ จริงๆเราไม่ต้องชะโงกหน้าไปมากขนาดนั้น เราก็ดูจอของวอนได้ แล้วเราก็ทำแล้ว แต่คนบางคนก้ยังเล่นเนตเพลินต่อไป ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยว่ากำลัง ถูกแอบมองอยู่" ปันส่งสายตามาที่ผม "สุดท้ายเราก้เลยต้องยื่นหน้าเข้าไปแบบนั้นไง คนรู้ตัวช้าถึงได้รู้ตัว" ได้ฟังแล้วผมก็อึ้งมากกว่าเดิม ผมคิดว่าการเจอกันตอนแรกของเรามันต้องเป็นเรื่องบังเอิญ แต่มันกลับไม่ใช่ซะแล้ว ปันต่างหากที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนมันบังเอิญ แต่มันก็ยังมีความบังเอิญอยู่บ้างที่ผมนั่งอยู่หน้าปันพอดีและปันก็เห็นผม "สรุปว่าที่นายเสนอหน้ามาแบบนั้น นายต้องการให้เราพูดอะไรกับนายใช่มั้ย อะไรก็ได้สักอย่าง นายนี่มันร้ายจริงๆ ถ้าพูดเราคงไม่พูดเพราะๆกับนายแน่ๆ ตกใจล่ะสิที่เราเดินจากไปแบบนั้น คงไม่มีแผนสำรองสินะ" ปันยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้นระหว่างที่ผมเริ่มปะติดปะต่ออะไรต่ออะไรได้ ผมเหมือนจะเห็นแววซุกซนและเจ้าเล่ห์แว้บฝ่ายไป ในแววตาของปัน อดคิดไม่ได้ว่านี่ผมติดเข้ามาในกับดักอะไรรึเปล่านี่ ปัน นายวางแผนอะไรไม่ซื่อรึเปล่า ชักกลัวแล้วครับ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 16 ก.พ. 50 13:37:41 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามาลุ้นต่อไป... จากคุณ : ยาลม - [ 16 ก.พ. 50 13:46:56 A:20.17.66.16 X:61.47.15.133 TicketID:129633 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) แต่ปันบอกว่าปันไม่ได้เตรียมแผนไว้ครับ ปันบอกว่าตกใจและไม่คิดว่าผมจะล็อกเอาท์หนีไปซะดื้อแบบนั้นด้วยซ้ำ ปันคิดว่าคงไม่เจอผมอีกแล้วครับ และคิดว่าโอกาสที่จะได้ทำความรู้จักกันมันคงหมดไปเสียแล้วครับ จริงๆความหวังของมันหมดลงตั้งแต่ที่ผมอารมณ์เสียออกจากห้องไปนั่นแหละครับ )(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())(::)(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())( ผมถามว่าทำไมไม่รีบตามออกมาล่ะ ปันบอกว่า "ไม่ล่ะ ก็ตอนนั้นนายคงเกลียดเราไปแล้วล่ะ ตอนที่นายหันกลับมามองเรา พอเราหันไปยิ้มให้นายก็รีบหันหลัง ออกประตูไปเลย นายคงเกลียดเราแต่ก็อยากดูหน้าอีกทีว่าเราหน้าเป็นยังไง" ผมนึกตามแล้วก้หัวเราะ อยากจะค้านว่าไม่จริงแต่ก้ทำไม่ได้ "มันไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยเราไม่ได้เกลียดคนได้ง่ายๆแบบนั้นนะ เราแค่ไม่พอใจ แต่รู้มั้ยพอเราหันไปเห็นนาย บอกตามตรงเรารู้สึกถูกชะตากับนายนะ มันแปลกมั้ย มันเหมือนคุ้นเคยกันมาก่อน นายอาจมีส่วนที่คล้ายกับคนที่เรารู้จักคุ้นเคย แต่เราพยายามนึกก็นึกไม่ออก" ผมบอกไปตามความรู้สึกจริงๆอย่างไม่คิดจะปิดบัง "แล้วนายล่ะรู้สึกแบบเราบ้างมั้ย" ปันเท้าแขนกับโต๊ะท่าทางจริงจังครับ "เรานึกว่านายเป็นเพื่อนเก่าเรานะ พอนายเดินมานั่งปั้บเราเงยหน้าขึ้นมองทันทีเลยรู้ป่ะ เหมือนว่าเราเคยเจอกันมาก่อนนะ ก็แปลกดีออก เราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะไม่เคยเจอใครที่อยากจะรู้จักมากขนาดนี้ จนถึงขนาดยอมทำอะไรแบบนี้ วอนรู้ป่ะ" ปันทิ้งช่วงคำพูด ทำให้เราจ้องตากันอีกครั้ง (เขียนไปแล้วขำอ่ะ อย่าคิดว่าผมบ้านะแต่ เราจ้องตากันบ่อยมากๆ) "เราเสียใจมากๆไม่รู้ทำไม คล้ายๆกับเราทำไมเราไม่ทำ ทำไมเราทำไม่ได้ ตอนที่เราเดินออกจากห้องสมุดไป นั่งตรงที่อ่านหนังสือ ใกล้ๆโมบายโซนน่ะ แล้วรู้มั้ยเรารู้สึกเหมือนเราโชคดีมากๆเลยนะที่เห็นนายอีกครั้ง ตอนที่วอนเดินเข้ามาแล้วนั่งที่โต๊ะๆ ใกล้ๆเราอ่ะ เราคิดว่ามันต้องเป็นความบังเอิญแน่ๆแล้วที่เราควรจะรู้จักกัน รู้มั้ยเราไม่อยากให้ความบังเอิญนี้มันผ่านไปอีก" คราวนี้เป็นผมครับที่รู้ว่าสิ่งที่ปันพูดมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ "มันเป็นเรื่องบังเอิญของนายก้จริงนะ แต่รู้มั้ยความจริงแล้ว เราออกจากห้องคอมไปเราก็ไปนั้งแถวๆนั้นแหละที่มองเห็นประตูห้องได้ เราเห็นนายเดินออกจากห้องมา" ผมอดยิ้มไม่ได้ เมื่อคิดถึงสิ่งที่ผมทำไปตอนนั้นขณะเล่าให้ปันฟัง "เราเห็นนายเดินไปนั่งตรงนั้น เราก็เลยรอสักพัก นายจะได้ไม่คิดว่าเราตามมา แล้วเราก้ย้ายไปนั้งใกล้ๆนาย ทำให้เหมือนเรื่องบังเอิญ แต่ทำไมเรานั่งจนเที่ยงนายก็ไม่เห็นจะมาคุยกับเราเลย แล้วตอนเที่ยง นายเองนั่นแหละที่เป็นฝ่ายลุกไปกินข้าวกลางวันก่อน ไม่กลัวมั่งรึไงแบบครั้งก่อนว่าเราจะไม่เจอกันอีก" "ไม่รู้สิ" ปันหัวเราะ "เราคิดบ้าๆขึ้นมา เหมือนรู้สึกลึกๆว่าเดี๋ยวเราต้องเจอกันอีกแน่ๆที่นี่ เราก็เลยไปกินข้าวและก็รีบกลับมาหอสมุด" (พอนะครับ นั่งพิมพ์ให้หนึ่งชั่วโมงเต็มๆกับอีกสิบกว่านาที ขอไปทำงานก่อนนะ เย็นๆจะแวะมาดู เหนื่อยเหมือนกัน ทำไมเล่าเรื่องมัน เหนือยแบบนี้นะ นี่ยังตามอ่านคุณรอยอินทร์ไม่จบเลยรู้มั้ย T_T รู้งี้ไม่เขียนดีกว่า โปรดเห็นใจข้าน้อยครับ วันนี้นั่งรถมาเรียนเกือบอ้วก กินข้าวอิ่มๆอยู่ พี่คนขับเล่นซิ่งบึ่งกลางโทรเวย์ กลางวันแสกๆ ทำไปได้ เดี๋ยวนี้เหมือนจะเป็นลมบ่อยๆ วิงเวียน เมาอากาศ เริ่มพกท่าน เจ้าคุณติดกระเป๋าแล้วครับ หน้ามืดก็แอบหยิบมาดมทีนึง เพื่อนๆมันหาว่าสำออยครับ หรือไม่ก็ว่าจะไปอ่อยที่ไหนล่ะ ดูมันสิ มันคิดว่าในหลอดยาดมจริงๆแล้วเป็นยาสลบครับ พอเจอใครถูกใจที่ไหนก็ให้แกล้งเป็นลมต่อหน้าเค้าครับ คิดได้ไงเนี่ย สมองรึนั่น ) จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 16 ก.พ. 50 14:09:18 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่ได้มาป่วนนะครับ ตำนานรักห้องสมุด น่ารักดี ตอนนี้เริ่มว่างๆละ ตามอ่านด้วยคน จากคุณ : ปลอมตัวมาจริงๆนะ (รอยอินทร์) - [ 16 ก.พ. 50 14:42:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ^ ^ คนข้างบนไม่กลับไปปั่นทู้ตัวเองมั่งเหรอ น้องวอนเค้ายังขยันอัพเลย 555+ แต่สำหรับน้องวอน ช้าแค่ไหนก็จะรออ่านนะครับ จากคุณ : @ - [ 16 ก.พ. 50 16:23:56 A:58.8.10.236 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เฉไฉนอกเรื่อง) ยินดีต้อนรับผู้ผู้อ่านทุกท่าน เหอๆๆ เลิกงานกันรึยัง วอนเพิ่งจะเลิกเรียนเอง แวะมาดูความคืบหน้าสักหน่อยหลังจากรีบๆพิมพ์ๆแล้วก็ยัดๆไว้ในนี้เหอๆ พูดยังกับกระดานนอกเรื่องเป็นส้วมซะงั้นนะเรา แต่คงไม่เป็นไรมั้ง ตอนอัพเซพของคุณ รอยอินทร์ไปอ่านที่บ้านแล้ว กะว่าจะไม่อัพของตัวเองจนกว่าจะอ่านของคุณ รอยอินทร์จบ 55+ (ได้ข่าวว่าตอนนี้วอนอ่านตามล้าหลังอยู่ ไม่น่าเกิน 80 ความเห็นนะ) นี่เรียนเสร็จก็วิ่งเข้าห้องคอมเลย อยากเนตเต็มที่ ที่แรกว่าจะไปใช้ที่หอสมุดแห่งความรัก แต่พอเปิดประตูห้องเนตเข้าไปเจอสภาพแบบนี้ (((((((((((*_*))))))))))) แล้วไม่ไหว ข้าน้อยจะเป็นลม หยิบท่านเจ้าคุณเสียบรูจมูกซ้าย หยิบโป้ยเซียนเหน็บรูจมูกขวา แล้วก็เผ่นออกมา คอมกว่า 80 (น่าจะถึงนะ) เต็มหมดไม่มีที่ว่างให้แม้วอยู่ได้เลย สุดท้ายระเห็ดมาใช้คอมเก๋าๆ (เก่าๆสิไม่ว่า)ที่ หอสมุดคณะ เก่าแต่เร็วกว่านะเนี่ย แอบแหล่ ตายล่ะคุณรอยอินทร์ ความเห็นเพิ่มอีกแล้ว ชาตินี้จะตามอ่านทันมั้ยเนี่ยเหอๆ แอบเศร้านะเนี่ย เหมือนตามยังไงก็ตกข่าวทุกที ไม่รู้ไปตบจูบกันถึงไหนแล้วสิ อิจฉาจัง ตกลง ความเห็น 19 ของ ปลอมตัวมาจริงๆนะ (รอยอินทร์) เนี่ยคุณรอยอินทร์จริงๆป่ะเนี่ย ??? เหอๆ ตำนานรักห้องสมุด กับ ตำนานรักออฟฟิศ กำลังดำเนินต่อไป )(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())(::)(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())( วันนี้ไม่รู้จะได้อัพเดตอีกมั้ยนะ กลับบ้านไปวอนต้องไปซักผ้า ตากผ้า ล้างจาน อีก ถ้าพี่ชายใจดีก็จะเหลือผ้า ให้รีดด้วยเป็นกะละมัง กรี๊ดๆๆๆ บ้านวอนกำลังจะซ่อมบ้านด้วยเหอๆ ตอนนี้ไฮไซ ตั้งเครื่องซักผ้าในห้องน้ำ ชั้นสอง บางช่วงไฟดับก็เอากะละมังมาซักมือ เหอๆ รีดผ้าในห้องนอนชั้นสอง รีดไปก็ปาดเหงื่อไป ท่านพ่อจะดุ ถ้าแอบเปิดแอร์รีดผ้า หม่อมแม่จะว่าผ้าไม่ได้รีบ เหอๆๆๆ ชีวิตเศร้า แอบรันทดเล็กๆ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 16 ก.พ. 50 17:23:29 A:203.131.212.41 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ยังไม่เลิกงานเลยคร๊าบ เพราะใช้คอมที่ทำงานอ่านทู้อยู่ 555+ พนักงานดีเด่น คห 19 ตัวจริงแหละครับ ชอบมาแฝงอยู่ทู้คนอื่น ไม่ยอมไปอัพของตัวเอง คริคริ จากคุณ : @ - [ 16 ก.พ. 50 17:49:34 A:58.8.10.236 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมว่าก็บังเอิญนะที่สองคนเดินมาพบกัน คนมีเป็นล้านๆคน ใครกันหนอที่จะรู้สึกถูกชะตากันจน ต้องกลับมารอพบกันอีก ค่อยๆทำความรู้จักกันให้ดีก่อนนะครับ ความสัมพันธ์แบบนี้จะยังยืนถ้ารู้จักใช้มันให้เป็น ปล.สังเกตจากอมยิ้มได้ครับ แปลว่าตัวจริงครับ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : blueboyhub - [ 16 ก.พ. 50 20:24:38 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตามมาลุ้นอีกหนึ่งเสียง จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 16 ก.พ. 50 21:06:39 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เฉไฉนอกเรื่อง) นอกเรื่องกันอีกรอบครับ (21.55 16 ก.พ.) กลับถึงบ้านวันนี้โชคดีจัง หม่อมแม่ใจดีที่สุดล้างจานให้ลูกด้วย แล้วเครื่องซักผ้าก็ทำงานได้ดี (ส่งเสียงลั่นอยู่ในห้องน้ำชั้นสอง) ก็แค่คอยเอาผ้าออกไปตากแล้วก็ใส่ผ้าที่จะซักเข้าไปก็แค่นี้เอง นึกถึงสโลแกนกรุงเทพฯ ของผู้ว่าฯ อภิรักษ์ ขึ้นมาซะเฉยๆ นี่หรือ กรุงเทพฯ ชีวิตดีๆที่ลงตัว เหอๆ ลืมบอกไปว่าวันนี้เสื้อผ้าพี่ชายก็รีดให้หมดแล้ว ทำไมวอนช่างสุขสบายดั่งเจ้าชายน้อยๆแบบนี้นะ กินข้าว อาบน้ำเสร็จแล่นเข้าหาคอมพิวเตอร์ เปิดเรื่อง พี่รอยอินทร์ (มือมันพิมพ์ไปเองนะเนี่ย ตอนแรกๆเรียกคุณรอยอินทร์อย่างนั้น คุณรอยอินทร์อย่างนี้ ตอนนี้ร่นระยะห่างระหว่างวัยลงแค่พี่รอยอินทร์ซะงั้น อ่านไปๆอาจเหลือแค่พี่รอย เหอๆ) ขึ้นมาอ่านพลัน ตอนนี้อ่านจนจบถึงความเห็นที่ 190 แล้ว ที่แท้ของดีมันก็อยู่ที่ ความเห็น 147 ของพี่รอยนี่เอง สงสัยพี่รอยจะหมดสติไปมั้ง พี่สามเลยจัดการปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้ ช็อคไปถึงหัวใจล่ะสิ อ่านแล้วสดชื่นดีจัง รู้สึกมีแรงที่จะพิมพ์ "ตำนานรักห้องสมุด" (เห็น คุณ Manuela คห2 กับคุณรอยอินทร์ เรียกกระทู้นี้ว่ายังงั้นนะ) ต่อไป พิมพ์ล้าหลังไปแค่ 5 วัน แค่ของวันแรกยังไม่จบเลยเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย งานนี้ต้องพึ่งหลายขนานแล้วสิเนี่ย "ยาหอม ยาลม ยาดม ยาหม่อง" กลายเป็นกระทู้สารพัดยาไปในทันใด )(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())(::)(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())( (17 ก.พ.)ตื่นมาตั้งแต่เจ็ดโมงกว่าแล้ว ที่บ้านวอนจะลากลงจากเตียงตอนเจ็ดโมงครึ่ง ก็เลยลุกเองดีกว่า เหอๆ นี่ก็พึ่งอ่านหนังสือจบไปบทนึง จริงอ่านมาสองสามวันแล้วพึ่งจะมาปิดลงก็วันนี้แหละ ก็เลยให้รางวัลตัวเองซะหน่อยด้วยการมาอัพต่อซะหน่อย มาอัพแบบเงียบๆ คิดว่าคงมีคนติดตามอ่านจริงๆแล้วอย่างน้อยๆก็ สองสามคนนะ ก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย เห็นพี่รอยขึ้นกระทู้ใหม่อีกแล้วง่ะ เครียดเลย ตกข่าวต่อไปอีกแล้วเรา เมื่อเช้าพึ่งไปล้วรอบนึงจริงๆนะสำหรับโป้ยเซียน เวียนหัว จะอ้วก แต่ก็ทนอ่านหนังสือด้วยอัตราเร็วที่เต่ามากจนจบ ช่างมีความพยายามดีแท้ อ่านเพลินๆจนหายเวียนหัวไปเอง เออ แปลกดีเหมือนกัน ไม่รู้วอนเป็นไร สงสัยพักผ่อนน้อย เครียด แล้วก็ตื่นเต้นกับคนที่เข้ามามั้ง ที่แท้ความรู้สึก แบบนี้ "ถ้าใครจะเรียกมันว่ารัก" ความรักของวอนมันคงเป็นความรู้สึกหน้ามืด วิงเวียน ชวนอ้วก คล้ายจะเป็นลม ไม่อยากมีแล้วความรัก จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 17 ก.พ. 50 11:23:25 A:161.246.50.200 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) ก็ที่คุยกันตั้งนานวันนั้น (ศุกร์ที่ 9 กุมภาพันธ์ 50) ก็เรื่องเจอกันหลายๆครั้งของผมกับปันแหละครับ คราวที่แล้วเล่าไปถึงตอนที่ปันไปกินข้าวครับ (เล่าไปอ่านแล้วงงมั้ยเนี่ย เดี๋ยวสรุปให้อีกทีละกันนะ ผมอ่านเองยังตลกเลย มันเหมือนเราสองคนเล่นเล่นซ่อนหากันในห้องสมุด) ผมก็เลยเล่าให้ปันฟังอีกแหละว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอีกแหละที่ปันเจอผม หลังจากที่กลับมาจากกินข้าวกลางวันเพราะผมเนี่ยแหละเดินหาปันจนทั่วห้องสมุด (ดีนะมีแค่สองชั้น ชั้นสามไม่เปิด) ปันไม่นั่นที่เดิมแต่ไปนั่งอีกที่หนึ่ง ผมหาเจอก็เดินผ่านพอให้ปันเห็น แล้วก็เจาะจงไปนั่งโต๊ะที่มองผ่านทางเดินระหว่างชั้นหนังสือ ไปเห็นปันด้วย ปันบอกว่าปันอยากเข้ามาคุยกับผมแต่ว่ายังอยากจะลองดูอีกสักรอบ ส่วนผมน่ะไม่คิดจะเข้าไปคิดอยู่แล้ว นั่งรออย่างเดียว ได้แค่มอง ปันก็รู้ว่าผมเห็นปันแล้วปันก็เลยอยากรู้ว่าผมจะตามปันมั้ย ปันก็เลยเดินเข้าห้องเนตอีกรอบ คิดว่าผมอาจจะตามเข้าไปนั่งใกล้ๆ แต่หารู้ไม่ว่ากำแพงมันบัง ผมเลยไม่รู้ว่าปันเดินไปทางไหน พอดีเจอเพื่อนก็เลยคุยกับตรงหน้าห้องคอม ผมบอกปันว่าบังเอิญจังเลยนะที่ปันออกมาพอดีเลย นึกวาปันหายไปไหนซะแล้ว ปันยิ้มเจ้าเล่ห์อีกตามเคยตอบมาว่า " ไม่ใช่ความบังเอิญหรอกเราเห็นวอนคุยกับเพื่อนผ่านหน้าต่างกระจกห้องคอมอยู่ แล้วก็เลยเดินผ่านมาให้เห็นเท่านั้น เราคิดว่าวอนคงหาปันไม่เจอแน่ๆ" "ปันทำให้เราใจหายเหมือนกันนะที่เดินลงบันไดไปแบบนั้น เรานึกว่าปันจะกลับแล้วซะอีก แอบคิดเหมือนกันว่าคงไม่เจอกันแล้ว เราก็เลยไปอ่านหนังสือต่อตั้งนาน พอลงบันไดไปเห็นปันนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ตรงโซฟาใกล้ๆบันได เรานี่ดีใจมากๆเลย คิดอยู่เหมือนกันว่าทำไมระหว่างเรามันเต็มไปด้วยความบังเอิญแบบนี้" ใบหน้าตรงข้ามผมส่ายหน้าช้าๆ "วอนอ่ะ ทำให้ปล่อยให้เรานั่งรอตั้งนาน เราเปิดหนังสือพิมพ์กลับไปกลบมาอยู่หลายรอบแล้วนะรู้มั้ย แต่อ่านไม่รู้เรื่องเลย คอยแต่ แอบมองบันไดทุกครั้งที่มีคนเดินลงมา" "งั้นก็แสดงว่าที่เราเจอกันครั้งนี้ก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญล่ะสิ" ปันพยักหน้ายิ้มๆตามเคย "เราจงใจนั่งรอนาย" "บันไดมีสองด้าน รู้งี้เราลงบันไดอีกด้านดีกว่า นายจะได้รอเก้อ" ผมหัวเราะเริ่มตลกกับเรื่องของเรามากขึ้น "นายรู้มั้ยเราเหมือนคนบ้าสองคนที่ตามกันไปตามกันมา แต่ไม่ยอมพูดจากกันสักที แล้วนายรู้ได้ไงว่าเราจะลงบันไดด้านนั้น" "ไม่รู้สิ ก็บันไดด้านที่เราดักอยู่มันใกล้โซนที่นายนั่งมากกว่าเราก็เลยเดาว่านายคงจะลงบันไดฝั่งนี้ ถ้านายฉลาด" ปันตอบแบบมีเหตุผล ผมหัวเราะอีกครั้ง "เราไม่ฉลาดหรอกแต่ทำเหมือนฉลาด รู้มั้ยเราเดินไปเข้าห้องน้ำใกล้บันไดฝั่งนั้นเราก็เลยลงบันไดฝั่งนั้น ลงมาได้ครึ่งทางมองเห็นนายซะก่อนเราก็เลยย้อนกลับขึ้นไปใหม่ แล้วเดินมาลงบันไดฝั่งนี้" ปันเองก็ยิ้มเหมือนกันที่ผมเล่าให้ฝั่ง ผมยังเล่าต่อไป "นายรู้มั้ยที่เราหยิบวารสารมาอ่าน ทั้งๆที่จะเข้าเรียนแล้วจนเหลดไปห้านาทีเราถึงรีบออกจากห้องสมุด" ปันทำตาโต "นายคิดว่านายเหลดคนเดียวเหรอ เราก็เหลดไม่น้อยกว่านายเหมือนกัน" ผมอึ้งไปอีก "แปลว่านายก็มีเรียนสิ" "ใช่เราเห็นนายอยู่เรานึกว่านายไม่มีเรียน เรากะจะโดดนั่งอยู่ตรงนั้นจนกว่านายจะไปเลยนะเนี่ย" "นายนี่มัน....." คิดว่าจะด่าอะไร "บ้าจริง" "งั้นนายก็บ้าเหมือนกัน โอเค เราสองคนเป็นคนบ้า" ปันพูดจบ เราก็หัวเราะพร้อมกัน "แต่เราเหลดกว่านายแน่ เพราะนายแค่เก็บวารสารใส่ชั้น เรานี่กว่าจะจัดหนังสือพิมพ์เข้าที่ได้ กว่าจะออกจากห้องสมุดนายก็หายไปแล้ว" "ช่วยไม่ได้ เราอุส่าห์เดินช้าแล้วนะ เหลดเพิ่มไปอีกสิบนาที นายยังตามมาไม่ทันเราก็คงรอไม่ไหวล่ะ รู้มั้ยกว่าจะถึง .... (ตึกเรียน) เราเหลดไปเกือบยี่สิบ" "อ้าวไป ...(ตึกเรียน)หรอ เรียนตึกเดียวกันนี่ แต่เราจอดจักรยานไว้อีกด้านเราก็เลยไม่เจอกัน 55" "น่าเกลียดมากๆเลยนะ ถ้าเดินซะหน่อยก็ตามทัน คนเค้าอุส่าแกล้งเดินช้าๆอยู่" "ก็สมแล้วนี่ที่ทำให้เรานั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอตั้งนาน หยิบหนังสือพิมฑืธุรกิจมาด้วย เซ็งไม่มีอะไรอ่าน" ผมหัวเราะ "ก็นายดันหยิบมาแบบไม่มองเลยใช่มั้ย กลายเป็นคนดูดีขึ้นมาทันทีเชียวนะ อ่านหนังสือพิมพ์ธุรกิจด้วย" เราเล่าย้อนหลังมาเรื่อยๆจนมาถึงปัจจุบันที่เรานั่งกันอยู่ด้วยกันตรงนี้ แล้วคำถามสำคัญก็มาถึง จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 17 ก.พ. 50 12:07:31 A:161.246.50.200 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เฉไฉนอกเรื่อง) ไหนๆก็ตรุษจีนแล้ว ที่บ้านไม่เค้ย ไม่เคยไหว้เจ้าซะที มีแต่จะรอทานของไหว้เจ้าจากเพื่อนบ้าน 555+ ขนมเข่งอร่อยๆ ไก่ทอดก็ดี บางทีก็เป็นเป็ด(ไม่ชอบอ่ะ) จริงๆบ้านวอนก็มีเชื้อจีนอยู่เหมือนกันนะ มาทางคุณแม่อ่ะครับ คุณตาก็ประมาณ 25 มาถึงคุณแม่ก็น่าจะเหลือซัก 12.5 ลงมาที่วอนก็ที่ 6.25 มีเปอร์เซนต์น้อยแค่นี้เอง ที่บ้านเลยไม่ไหว้เจ้ามั้ง ตั้งแต่วอนจำความได้ก็ไม่ไหว้กันแล้ว แล้วก็ถือว่าเป็นไทยแท้ไปแล้วครับทางทฤษฎี แม้ว่าหน้าจะยังไม่ไทยก็เหอะ อยากกินของไหว้อ่ะ คือที่จะบอก ไม่รู้ปันไหว้ป่าวนะ แต่ดูจากหน้าก็พอๆกัน สัดส่วนที่ลงตัว จะจีนก็ไม่ จะไทยก็ไม่ แล้วชั้นเป็นอะไรเนี่ย ปันคงไม่ไหว้มั้ง ช่างเหอะ คิดอะไรอยู่เนี่ย )(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())(::)(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())( ไหนๆความเห็นนี้ก็จะเฉไฉนอกเรื่องอยู่แล้ว ขอใช้ทักทายทุกคนมั่งล่ะกัน วันนี้เงียบฉี่เลยแฮะ สงสัยขึ้นอืดยังไม่ตื่นกันล่ะสิ ไม่อย่างนั้นก็ต้องไม่มีเนตเข้า ไม่มีคอมใช้ ก็เลยเปิดกระทู้ไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ555+ ใครที่ทำงานออฟฟิศระวังเจ้านายดีๆล่ะ ระวังมาแนวโหดนะ เอามีดสับคอมเละเลย ข้อหาเข้าทู้ อู้งาน 55+ คิดตามแล้วขำเอง โดยเฉพาะคุณ @ เนี่ยต้องระวัง เห็น คห 22 ระวังล่ะเดี๋ยวจะดีเด่นได้ไม่นาน คุณ blueboyhub นี่ก็เร็วจัง วอนว่าชื่อกระทู้ก็ปกตินะ ทำไมรู้ล่ะว่าภายในมันเป็นแบบนี้ แต่ยังช้ากว่าคุณ ถางป่าฯ แล้วก็ยาลม อยู่ดี สองคนนี้ไวจริงๆ นอกเรื่องง่ะง่าย แต่เข้าเรื่องสิยาก ฮู้ๆ สสัยต่อให้วอนก่อนล่ะสิ รับรองมาตามวันจันทร์กรี๊ดแน่ๆ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 17 ก.พ. 50 12:36:55 A:161.246.50.200 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เฉไฉนอกเรื่องอีก) อันนี้เป็นวิธีทำยาดมนะ http://se-ed.net/thainana/yadompoysian.htm อยากจะหารูปยาดมมาลง แต่หาไม่เจอใช้คีย์เวิร์ดเนี่ยแหละ "ยาดมโป้ยเซียน" ผลการสืบคนเจอแต่กระทู้ของวอนขึ้นมา งงเลยเนี่ย แล้วก็พบว่าที่แท้ วอนก็ผิดไปแล้ว มันต้องพิมพ์ว่า โป๊ยเซียน ไม่ใช้ โป้ยเซียน ผิดนะเนี่ย มิน่าบริษัทยาดมถึงไม่ติดต่อมาเป็นสปอนเซอร์ซะที )(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())(::)(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())( อ่านความเห็นข้ามไปข้ามมา ไปเจอ ความคิดเห็นที่ 20 ของคุณ @ อ่ะอ่านแล้วชื่นใจ "... น้องวอนเค้ายังขยันอัพเลย 555+ แต่สำหรับน้องวอน ช้าแค่ไหนก็จะรออ่านนะครับ" ^โดยเฉพาะบรรทัดบนนี้ ขอบคุณมากๆเลย )(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())(::)(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())( จะบ่ายสองแล้ว จะต่อให้จบประเด็นหน่อยละกันนะ สรุปความบังเอิญไม่บังเอิญอาจจะไม่ทัน ต้องบังคับตัวเองไปอ่านหนังสือล่ะ เมื่อกี้เพลินไปหลายนาทีหารูปยาดมเนี่ย แต่ก็หาไม่เจอ หุหุ google นะ กูเกิ้ล จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 17 ก.พ. 50 13:55:04 A:161.246.50.200 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กลับมาจากทู้เจ้ารอยยังเนี่ย จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 17 ก.พ. 50 14:03:51 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) แล้วเรื่องสำคัญก็มากถึง ผมเองก็ลุ้นๆอยู่เหมือนกันว่าเราคุยกันเรื่องนี้แล้วจะเป็นยังไง ผมถามปัน "แล้วทำไมตอนเลิกเรียนนายมาช้าจัง" "ก็เราไปสายน่ะสิเราเลยต้องตามจดเลกเชอร์ท้ายชั่วโมง" "รู้มั้ยเราจะไม่รอนายอยู่แล้วนะ" ผมพูดไปตามความจริง "ถึงนายไม่รอเรานายก็ไปไม่ไหวอยู่ดีจริงมั้ย" "แล้วทำไมจู่นายกล้ามานั่งกับเราล่ะเนี่ยคราวนี้ เห็นเจอกันตั้งหลายครั้งไม่เห็นจะกล้า" "ไม่รู้เหมือนกัน เราเดินผ่านมาตอนเห็นนายฟุบลงไปพอดี ตอนแรกเรานึกว่านายจะนอนหลับ แต่นายฟุบลงไปแบบไม่สนใจเลยว่าทำดินสอปากกาล่วงไปห้าหกด้ามแบบนี้ มันก็แปลกๆนะ แล้วนายก็หน้าซีดๆมาตั้งแต่เช้าแล้ว เราเก็บปากกาที่ล่วงบนพื้นให้นายยังไม่สนใจเลย เราว่าเราก็บ้าไปแล้วเหมือนกันตอนนั้น ที่เลื่อนเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลง แล้วก็ได้รู้ว่านายไม่สบายแบบนี้" ปันพูด แววตาจริงจัง "รู้มั้ยวอน เราตกใจมากๆตอนที่นายเงยหน้าขึ้นมา ตอนแรกนึกว่านายจะว่าที่เรามานั่งซะอีก เพราะที่นั่งอื่นก็ว่างอยู่" "แต่แล้วนายก็ตลกใช่มั้ยที่เราพูดกับนายประโยคแรกคือ "จะเป็นลม ไปหายาดมมาให้หน่อยดิ" ยังเราก็ขอบคุณนายมากๆละกัน เราหายดีสบายมากๆแล้วล่ะ จริงๆเราว่าเราไม่เป็นอะไรมาหรอก แค่วิงเวียนไปชั่วครู่เท่านั้นเอง แต่นี่กี่โมงแล้วเนี่ย ไปหาอะไรกินกันนะ เราเลี้ยงนายเองละกันถือเป็นการขอบคุณด้วย" แล้วเราก็ออกจากห้องสมุดครับตอนนั้นเกือบหกโมงครึ่งแล้วครับ เดินถัดไปจากห้องสมุดไม่ไกลเท่าไหร่ก็เป็นโรงอาหารกลาง เรากินบะหมี่หมูสับกันครับ ผมเลี้ยงก็เลยกินเหมือนกัน เครื่องดื่มก็น้ำเปล่าของมหาลัย (ประหยัดสุดๆ) ปันใช้นิ้วจิ้มหยดน้ำบนโต๊ะตรงที่เป็นแอ่งน้ำจากการวางแก้วน้ำ ใช้นิ้วเขี่ยไปบนโต๊ะเหมือนเล่นๆ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่งปันสะกิด "วอน ดูนี่สิ เหมือนหน้านายตอนที่เงยหน้ามาบอกเราว่าจะเป็นลมเลยนะ" ผมก้มลงไปดู ที่ปันใช้นิ้วเขี่ยเล่นๆเมื่อกี้ ปันวาดเป็นรูปครับ มันก็คล้ายๆแบบนี้อ่ะครับ ((~_~)) (ที่ปรากฏอยู่หัวกระทู้ และความคิดเห็นต่างๆ ) )(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())(::)(()))(()))(()))(()))(()))(()))(())( (ก็จบไปลูปหนึ่งแล้ว งั้นวอนไปอ่านหนังสือก่อนนะ เดี๋ยวมาต่อวันหลังเขียนไว้เยอะแล้ววันนี้ จริงๆไม่เยอะถ้าเอานอกเรื่องออกไป แล้วจะสรุปให้อ่านกันจริงๆแล้ว วอนกับปันคิดว่าที่เราเจอกันหลายๆครั้งมันบังเอิญแต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลย วอนก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ระหว่าง "บังเอิญ" กับ "จงใจ" แบบไหนจะดีกว่ากัน แต่ที่รู้ตอนนี้น่าจะอยู่ในเปอร์เซนต์หนึ่งในหลายๆล้านที่พอจะมีใจตรงกัน) จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 17 ก.พ. 50 14:28:11 A:161.246.50.200 X:161.246.1.32 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาตามกลับกระทู้ด่วน จากคุณ : ยาลมตราลิงแอบเสา - [ 17 ก.พ. 50 14:31:13 A:203.113.67.164 X: TicketID:129633 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อุ๊ย พี่ ถางฯ (ย่อมาจาก ถางป่ามาเจอกัน) ตามไปลากเชียวตกใจมาก รีเฟรช กระทู้ พี่รอยแล้วเจอ พี่ ถางฯ มาไล่อ่ะ แหมๆ วันนี้ได้ข่าวว่าวอน ไป ๕ ทู้แล้ว นะพี่ ไปล่ะพี่ ถางฯ น้องวอนฝากทู้ด้วยเน้อ วางๆฝากหา"ยาดม"มาประดับไว้หน่อย เผื่อ จขกท หน้ามืด วิงเวียน คล้ายจะเป็นลม จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 17 ก.พ. 50 14:32:52 A:161.246.50.200 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อะไรกันนี่ พี่ลิงลม ก็อีกคน วันนี้มาเต็มๆนะเนี่ย ที่แท้ก็ ยาลมตราลิงแอบหลังเสา เฮ้อคิดได้นะ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 17 ก.พ. 50 14:34:23 A:161.246.50.200 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มารออ่านอยู่นะ จากคุณ : เกอเซอร์บรู๊ค - [ 17 ก.พ. 50 15:06:11 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เห้อออออออออ ช่วยป๋มด้วยค้าบบบบบบบบบบบ ป๋มจาเปงลมมมมมมมมมมมมมมมมมมม อิจฉา  กาทู้ หง่ะ..มะแนว..มะแนว กะ กาทู้ห้องปฐมพยาบาล นี่อ่ะคับ อิจฉ้า   อิจฉา จากคุณ : ....โจคับ.... - [ 18 ก.พ. 50 08:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 36 (เฉไฉนอกเรื่อง) แอบมาพิมพ์เอาตอนเกือบๆห้าทุ่มตอนนี้ก็ (22.45 17 กพ) แต่เมื่อวานดีใจมากเลยนะเนี่ยที่วอนตามทู้พี่รอยทันในที่สุด นึกว่าจะเป็นไปไม่ได้แล้วเชียว แต่มันก็เป็นไปได้ นับเป็นกระทู้ที่มีอัตราเร็วสูง ไม่สูงได้ไงล่ะเนอะก็ จขกท เค้าดูออกจะทุ่มเทซะขนาดนั้น ขยันเข้ามาแปะอยู่ต่อเนื่อง แหมๆ ขอบ่นหน่อยเหอะ ยังบ่นต่ออีกจากเมื่อวาน ก็อ่านความเห็นในทู้พี่รอยจนจบเลยฝากความเห็นไว้สักนิด ลองรีเฟรชดูอีกครั้ง เผื่อจะโชคดีเจอพี่รอยอัพแบบสดๆร้อนๆ แต่ที่ไหนได้ ความเห็น 22 ที่ขึ้นมาของพี่ถางฯ ทำลายสุนทรีย์ในการอ่านอย่างแรง "วอนเอ้ยยย กลับทู้ด่วนนนนนน " เหอๆ คราวหน้าจะไม่ทิ้งความเห็นไว้ดีกว่า แอบไปอ่านเงียบๆ จะได้ไม่ต้องมาทำเป็นรู้ทัน พี่ถางฯนะพี่ถางฯ เมื่อวานวอนก็อัพซะถล่มทลายแล้วนี่ วอนจะแวะไปอ่านเรื่องพี่รอยให้ชื่นใจ หน่อยก็ไม่ได้ ถือว่าเป็นรางวัลจากการพิมพ์ต่อเนื่องอย่างดุเดือด เมื่อวานเย็นๆไม่ได้เข้ามาเลยครับ เพราะสาละวนกับการทำความสะอาดบ้านอยู่ เหอๆ พ่อแม่ก็ทำที่สบายๆหน่อย พี่ชายวอนก็ดั้นไม่อยู่ไปเที่ยว ตปท ตจว ห้องน้ำสองห้อง นู๋วอนเหมาล้างเองคนเดียวครับ เหนื่อยมากๆ เหงื่อตกพลั่กๆ ขัดพื้นเนี่ย ทรมานมากๆ พื้นมันลื่นอ่ะ เอาเครื่องซักผ้าไว้ในห้องน้ำ เหมือนจะไฮโซแล้วผลที่ออกมาคือห้องน้ำเน่ามากๆ ภาระหนักตกมาที่วอนผู้น่าฉงฉาน ลื่นล้มในอ่างอาบน้ำด้วยก้นช้ำเลย เวรกรรมใครใช้ให้เอาก้นลงล่ะ เนี่ยนั่งพิมพ์ยังปวดอยู่เลย รู้งี้เอาหน้าลงดีกว่า เหอๆๆ แค้นมากๆ ไอ้อ่างอาบน้ำเวรนี่ แช่ก็ไม่เคยลงไปแช่ (เปลืองน้ำ) ต้องมานั่งขัดถู มันติดมาให้พร้อมกับบ้านครับ จข โครงการ บอกว่าแถม เหอๆ อยากไปเรียกมันมาจังเลย แล้วบอกว่า"เอาคืนไปเหอะ" แล้ววอนจะบ่นไรเนี่ย ขออภัย เดี๋ยวไปจัดข้าวให้ พ่อกับแม่ก่อนนะเดี๋ยววันนี้ อย่างน้อยๆคงต้องสรุปให้จบของวันศุกร์โน้น เมื่อไหร่จะเล่ามาถึงปัจจุบันซะทีเนี่ย โอ้ย ย้อนอดีตอยู่นั่นแหละ บ่นเสร็จง่วงนอน ปิดคอมล่ะนะ แต่ยังนอนไม่ได้ต้องไปทาครีมบำรุงใบหน้าก่อนนอน อันนี้พิมพ์ไว้เมื่อวาน ก๊ากๆๆ จะไดมีลงพรุ่งนี้ อู้ๆ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 18 ก.พ. 50 12:35:26 A:161.246.50.248 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 37 บรรทัด 5 จากท้าย พิมพ์แทรกของที่พิมพ์ไว้เมื่อวานอ่านแล้วงงสิ ที่ถูกต้องต้องเป็นอันนี้นะ แล้ววอนจะบ่นไรเนี่ย เมื่อไหร่จะเล่ามาถึงปัจจุบันซะทีเนี่ย โอ้ย ย้อนอดีตอยู่นั่นแหละ บ่นเสร็จง่วงนอน ปิดคอมล่ะนะ แต่ยังนอนไม่ได้ต้องไปทาครีมบำรุงใบหน้าก่อนนอน อันนี้พิมพ์ไว้เมื่อวาน ก๊ากๆๆ จะไดมีลงพรุ่งนี้ อู้ๆ !!ขออภัย เดี๋ยวไปจัดข้าวให้ พ่อกับแม่ก่อนนะเดี๋ยววันนี้ อย่างน้อยๆคงต้องสรุปให้จบของวันศุกร์โน้น จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 18 ก.พ. 50 12:38:07 A:161.246.50.248 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) วอนว่าเรามาสรุปกันสักนิดดีกว่าว่าที่วอนเขียนข้างบนเข้าใจตรงกันมั้ย วอนว่าบางทีมันก็น่างงอยู่เหมือนกัน วอนเองก็เริ่มมองเห็นอะไรชัดขึ้นเหมือนกัน จากที่วอนคิดว่าระหว่างวอนกับปัน ที่เกิดขึ้นคือความบังเอิญ แต่ความจริงแล้ว สิ่งที่วอนคิดว่าบังเอญมันกลับเป็นความจงใจของปัน ในขณะเดียววอนเองก็จงใจทำในสิ่งที่ปันคิดว่ามันคือความบังเอิญ เล่าแบบสรุปๆนะอยากให้สั้นๆ ก็จะไม่พิถีพิถันเรื่องการบรรยายเท่าไหร่แล้วนะ ก็มีไม่กี่เหตุการณ์เนี่ยแหละที่เป็นเรื่องบังเอิญก็คือ วอนกับปัน ไปใช้ห้องคอม ที่หอสมุดวันนั้น เป็นเรื่องบังเอิญที่คอมเครื่องที่ 19 ว่างและบังเอิญที่วอนเลือกที่จะนั่งเครื่องที่ 19 เป็นเรื่องบังเอิญที่ปัน (เข้ามาห้องคอมก่อนวอน) เลือกนั่งคอมเครื่องที่ 26 เป็นเรื่องบังเอิญที่เครื่องคอมทั้งสองเครื่อง เครื่องที่ 19(วอนนั่ง) ตั้งอยู่แถวหน้า เครื่องที่ 26(ปันนั่ง) เป็นเรื่องบังเอิญที่ปันเห็นวอนแล้วรู้สึกถูกชะตากับวอน จนอดที่จะแอบมองจอคอมของวอนว่าวอนเข้าเว็บไหน เป็นเรื่องบังเอิญที่วอนติดตามเรื่องของ คุณรอยอินทร์ อยู่ เช่นเดียวกับปัน เป็นเรื่องบังเอิญที่ปันเห็นวอนเข้ากระดานนอกเรื่อง และเห็นวอนเปิดกระทู้ คุณรอยอินทร์ ขึ้นมาอ่านพอดี และเรื่องบังเอิญอันสุดท้ายก็คือเป็นเรื่องบังเอิญที่คนที่นั่งเครื่องคอมที่ 20 (ถัดไปด้านขวาของเครื่อง 19 ที่วอนนั่ง) ลุกออกไป ข้างบนก็คือรวมเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญเรียงตามลำดับเวลาลงไป )(())(())(())(O)(())(())(())( ทีนี้ก็มาถึงเหตุการณ์ที่ไม่วอนก็ปันคิดว่าบังเอิญ แต่ความจริงแล้วไม่วอนก็ปันจงใจ วอนคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญที่ปันมานั่งเครื่องที่ 20 (แต่ความจริงปันจงใจย้ายมาจากเครื่องที่ 26) ปันจงใจชะโงกหน้ามาดูจอคอมของวอนและจงใจเปิดเว็บเดียวกับที่วอนเปิด (เหตุการณ์จากนั้นก็คือวอนล็อกเอาท์ ออกจากห้องคอมไป) ปันคิดว่าบังเอิญที่เจอวอนอีกครั้ง ความจริงแล้ววอนเห็นปันออกจากห้องคอมมาก็เลยจงใจตามไปนั่งใกล้ๆ (เหตุการณ์จากนั้นก็คือปันเก็บของลุกไปกินข้าวกลางวัน วอนก็ไปกินข้าวกลางวันหลังจากที่ปันออกไปแล้วสักพัก หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จทั้งวอนและปันก็กลับมาห้องสมุดอีกครั้ง อันนี้ไม่รู้จริงๆว่าใครเข้าห้องสมุดก่อนกัน) ปันคิดว่าบังเอิญที่เจอวอนอีกครั้ง ความจริงแล้ววอนเดินค้นทั่วห้องสมุดจนเจอปันแล้วก็จงใจเดินผ่านไปนั่งใกล้ๆ (เหตุการณ์จากนั้นก็คือปันลุกไปห้องคอม วอนตามไปไม่ทันก็เลยหาปันไม่เจอ วอนเจอเพื่อนเดินมาห้องคอมพอดีก็เลย ก็เลยคุยกัน) วอนคิดว่าบังเอิญที่เจอปันเดินออกจากห้องคอมมาพอดี ความจริงแล้วปันเห็นวอนยืนคุยกับเพื่อนหน้าห้องคอมพอดี ปันก็เลยจงใจเดินออกมา (เหตุการณ์จากนั้นปันเดินผ่านวอนที่คุยกับเพื่อนอยู่ไปลงบันไดไปชั้นล่าง วอนคิดว่าปันออกไปจากห้องสมุดแล้ว เพราะเห็นลงไปข้างล่าง และไม่คิดว่าจะตามทันเพราะเสียเวลาคุยกับเพื่อนอยู่นานเหมือนกัน วอนก็เลยกลับไปนั่งอ่านหนังสือต่อพักใหญ่ ใกล้จะเข้าเรียนวอนก็เลยเดินลงไปข้างล่าง กะจะไปเรียนแล้ว) แทนที่วอนจะลงบันไดที่ใกล้กับที่วอนนั่ง (ห้องสมุดมีบันไดคู่และมีโถงตรงกลาง ที่ลานตรงโถงที่ชั้นหนึ่งเป็นมุมหลังสือพิมพ์ มีโซฟาให้นั่งอ่านหนังสือ) แต่วอนเดินแวะไปเข้าห้องน้ำที่ใกล้บันไดที่ฝั่ง พอออกจากห้องน้ำวอนก็เลยลงบันไดฝั่งนั้น วอนคิดว่าบังเอิญที่เจอปันนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ที่โซฟาใกล้ๆบันไดอีกฝั่ง แต่ความจริงแล้วปันจงใจนั่งดักวอนอยู่ที่บันไดฝั่งนี้เพราะ เห็นว่าใกล้กับที่วอนนั่งอ่านหนังสือ และคาดว่าวอนจะลงบันไดฝั่งนี้ ปันคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญอีกที่ปันคาดเดาได้ถูกต้อง เมื่อเห็นวอนเดินลงบันไดฝั่งที่ปันนั่งรอ ความจริงแล้ววอนเดินลงบันไดอีกฝั่งมาได้ครึ่งทาง เห็นวอนนั่งอยู่ฝั่งนั้นก็เลยจงใจเดินขึ้นบันไดย้อนกลับไปชั้นบนใหม่แล้วไปลงบันไดอีกฝั่งหนึ่ง (ฝั่งที่ปันนั่งอยู่) ปันคิดว่าบังเอิญที่วอนนั่งลงโต๊ะใกล้ๆโซฟาเขาแล้วหยิบวารสารมาอ่าน ความจริงแล้ววอนจงใจที่จะทำ )(())(())(())(O)(())(())(())( ทั้งๆที่ทั้งวอนและปันมีเรียนตอนบ่ายสามโมง แตทั้งวอนและปันก็จงใจที่จะไปเรียนสาย โดยเฉพาะปันที่จงใจถึงกับจะโดดเรียน (ปันบอกวอนแบบนี้นะ ไม่รู้จริงๆจะกล้าโดดมั้ย แต่ถ้าเป็นวอน วอนว่าไม่คุ้มอ่ะโดดเรียนมาแอบดูคนที่เราชอบทั้งๆที่ไม่รู้เค้าชอบเรารึเปล่า? หรือเค้ามีเจ้าของรึยัง?) (เหตุการณ์หลังจากนั้น ทั้งวอนและปันแยกย้ายไปเรียน เพราะวอนไปเรียนก่อน ปันเลยไม่ต้องโดดเรียน) หลังจากเลิกเรียนทั้งวอนและปันจงใจที่จะมาหอสมุดอีกครั้ง เพราะสงหรณ์ใจว่าน่าจะเจอกันอีกครั้ง ปันติดลอกเลกเชอร์ วอนก็เลยมาหอสมุดก่อนและก็บังเอิญ (ตรงนี้ตั้งใจพิมพ์มากๆ เพราะถ้าพิมพ์ผิดเป็นจงใจทุกอย่างคงพังหมด) วอนบังเอิญหน้ามืด วิงเวียน จะเป็นลม หมดสติ ไม่สบายกระทันก็เลยฟุบลงไปกับโต๊ะ ทำปากกาหล่นพื้นไปหลายด้าม เป็นเวลาเดียวกับที่ปันเดินมาเจอ และปันก็จงใจเข้ามานั่งด้วย แล้วก็ช่วยเหลือวอนไปหาแอมโมเนียมาให้ (ยี้ แอมโมเนีย ทำมาจากฉี่อูฐ ง่ะดมไปได้ไง) ดีใจจังสรุปจบแล้ว มานับรายการกันดีกว่า เรื่องบังเอิญระหว่างวอนและปัน 9 รายการ ปันจงใจ (วอนคิดว่าบังเอิญ) 5 รายการ วอนจงใจ (ปันคิดว่าบังเอิญ) 4 รายการ ทั้งปันและวอนจงใจ 2 รายการ แและเรื่องที่ความรู้สึกตรงกัน 1 รายการก็คือ รู้สึกถูกชะตาอยู่ลึกๆตั้งแต่แรกพบ (ข้อนี้สำคัญมากๆ แล้วก็เป็นข้อที่วอนหวั่นใจอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าปันจะรู้สึกแบบเดียวกันมั้ย ในข้อที่เราสองคนมาเจอกับแปลกเกินไป ทั้งจงใจและบังเอิญ หรือว่าเราแค่หวั่นไหวไปชั่ววูบ) จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 18 ก.พ. 50 15:20:28 A:161.246.50.115 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เฉไฉนอกเรื่อง) วอนออกนอกเรื่องทักทายคนอ่านมั่งดีกว่า เดี๋ยวจะหาว่า จขกท หยิ่ง ไม่ใสใจ ไม่สนใจคนอ่าน ไม่ช่ายไม่ช่าย วอนไม่ใช่คนแบบนั้นนะ วอนออกจะเป็นมิตร ใครที่อ่านถึงความเห็นนี้แล้ว ก็ช่วยเขียนอะไรหน่อยเหอะ "ได้โปรดๆ" เมื่อวานมีคนอ่านแค่ 4 คนเอง (เท่าที่รู้นะจากการอ่านความเห็น 29 31 34 35 ได้ข่าวว่าวอน อัพไปตั้ง 7 ความเห็น แม้ว่าจะเล่าเรื่องแค่ 2 ความเห็นเท่านั้น อีก 5 ความเห็นนี่นอกเรื่องหมดเลย แต่ก็เหอะน่านะ เขียนอะไรให้กำลังใจกันพิมพ์หน่อยสิ เรียกร้องนะเนี่ย นี่วอนอุส่าห์อ้อนวอนคุณและนะเนี่ย ทีไม่อัพก็เรียกร้องกัน แต่พออัพก็ไม่อ่าน เดี๋ยวจะลองไม่อัพดู ไม่งั้นเค้าจะเรียกว่า รู้จัก อ้อน "วอน" ซะบ้างหรอไง นี่เป็นการสั่งสอน เหอๆๆ ออกแนวโหด ) แล้วใครที่แอบอ่านหลบอยู่หลังตัวอักษรล่ะก็เปิดเผยตัวออกมาได้แล้ว เออ นี่เป็นการขู่ ไม่ใช่เตือน (แต่จะมีคนแอบอ่านมั้ยเนี่ย ขนาดคนที่เปิดเผยตัวยังน้อยขนาดนี้) ช่างมันเถอะ แต่อย่างน้อยๆวอนก็รู้ว่าอย่างแน่นอนแล้วว่ามีคนอ่านกระทู้นี่ ชัวร์อย่างน้อยคนนึงแหละ อ่านผ่านหน้าจอเดียวกับวอนด้วย แม้จะอ่านเพราะถูกบังคับก็ตาม ลองไม่อ่านสิ จะเอายาหม่องป้ายตาให้แสบเลยคอยดู แล้วนี่คือสิ่งที่จะมอบให้คนที่แอบอ่านอยู่เป็น "เพคเกจจากบริษัทที่คุณทำงานอยู่" { ขอให้เจ้านายใจร้าย เพิกเฉยเงินเดือน ตัดโบนัส ระงับการขึ้นเงินเดือน ชะลอการเลื่อนตำแหน่ง 55+ ครบชุด } เหอๆ โหดร้ายมากๆ )(())(())(())(O)(())(())(())( (ทักทาย) พี่ถางฯ (ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero)) " กรุณาส่งข้อความยืนยันน้องวอนด้วยหากยังมีลมหายใจอยู่ เหอๆ แร้ง แรง " ยาลมตราลิงแอบเสา "ขอเรียกว่า "พี่ลิงลม" ละกันนะ เป็นชื่อใหม่ที่เกิดจากการโคเวเลนซ์ ของ ยาลมตราลิงแอบหลังเสา สุดท้ายเหลือแต่ ลิง + ลม เป็น"ลิงลม" " เกอเซอร์บรู๊ค (อ้างถึง ความเห็น 34 ของคุณข้อความว่า "มารออ่านอยู่นะ " ) "ขอบคุณมากๆนะ ได้เพิ่มมาอีกคนล่ะ รอแล้วห้ามหนีไปก่อนล่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" ....โจคับ.... (อ้างถึง ความเห็น 35 ของคุณข้อความว่า "กาทู้ห้องปฐมพยาบาล") "เข้าใจว่า คุณ โจ ต้องเรียกกาทู้วอนว่า "กาทู้ห้องปฐมพยาบาลแน่เลย เหอๆ ตอนนี้เป็น กาทู้ห้องสมุดอยู่ครับ คุณโจ ยังต้องการให้กาทู้นี้เป็นห้องปฐมพยาบาลแล้วเหรอครับ แต่วอนว่ากาทู้นี้กำลังจะได้เป็นอีกห้องแล้ว ตอนนี้ เหอๆ กาทู้ห้องยมบาล 55 ออกแนวโหดขึ้นเรื่อยๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เออแล้วที่บอกอิจฉ้า อิจฉาอ่ะ ไม่ต้องมาอิจฉาทู้วอนเลยนะ กาทู้ หง่ะ มะแนว มะแนว น่าอิจฉากว่าตั้งเยอะ ก็ดูสิเค้าไปถึงไหนกันแล้ว แต่นี่ดูสิวอนกับปันยังไม่มีฉาก อะจึ้ยยย์ หมายถึงยังไม่แตะกันแม้แต่ปลายเล็บเลยนะ (ปันกับวอน กำลังจะได้รับรางวัลผู้ชายที่รักนวลสงวนตัวครับ เหอๆ) " จบการทักทาย ~แอบเห็นทู้พี่รอย อัพอีกแล้ว แต่เมื่อกี้ไฟตกพอดี พร้อมเสียงดังปึ้ง วอนรีบถอดปลั๊กโน๊ตบุ๊คเลยอ่ะกลัวเจ๊ง ~สรุปที่คนหายจากทู้วอนไปหมดเนี่ย ไปออกตระเวนกันทั่วตามห้องสมุดใช่มั้ยเนี่ย ดีๆทู้นี้จะได้ช่วยจูงใจให้คนไปห้องสมุดและรักการอ่านกันมากขึ้น โดยใช้เรื่องผลพลอยได้ (หาแฟน) เป็นตัวหลอกล่อ เหอๆๆ จีบบรรณารักษ์ระวังหน่อยนะ เดี๋ยวโดนเอนไซโคพีเดียตีหัว ไปอ่านหนังสือล่ะ ที่พิมพ์ไว้เยอะแยะอ่านไปก่อน แล้ววอนจะหาเวลาเข้ามา(อ่านทู้พี่รอย) 55! จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 18 ก.พ. 50 16:22:29 A:161.246.50.140 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ยังอ่านอยู่นาคร๊าบ แต่พนักงานดีเด่นแอบมาอ่านได้เฉพาะวันทำงาน เพราะคอมที่บ้านเจ๊งยังไม่ได้ยกไปซ่อมเลย 555+ ปล. คห 38 อ่านไปแล้วมึนเลยครับ สรุปก็พอเข้าใจความเป็นมาแล้ว ทีนี้ก็รอความเป็นไปแหละครับว่าไปถึงไหนกันแล้ว (แต่อย่าเอาคุณพี่รอย ยูโนวเป็นตัวอย่างนา Soft ๆ ก็พอแระ ยังเรียนอยู่อย่าฮาร์ดคอร์มาก พี่ๆหัวใจจะ Y 555+) จากคุณ : @ - [ 19 ก.พ. 50 10:48:05 A:58.8.11.236 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 41 (เฉไฉนอกเรื่อง) วันนี้(13.58 19 ก.พ. ออฟไลน์) วอนจริงจังนะขอบอก วอนก็พูดไว้หลายครั้งแล้วว่าจะเล่าให้ถึงปัจจุบัน(แต่ยังทำไม่ได้สักครั้ง) แต่วันนี้ไม่เอาแล้วจะไม่นอกเรื่องแล้วนะ จะจริงจังกับการเขียนให้มากกว่าเดิม จะแสดงให้ทุกคนเห็นว่าวอนไม่ใช่ จขกท. กิตติมศักดิ์ (เขียนแบบนี้ป่าว) ที่อัพวันละหยุมหยิม อัพก็สาย อัพทีก็น้อย อัพทีก็ดีแต่นอกเรื่อง กระทู้ตัวเองไม่สนใจ มัวแต่ไปลุ้นอยู่กับกระทู้อื่น คอยดูละกันนะว่าก่อนบ่ายสามโมงจะมีอะไรให้ชมกันบ้าง นี่ก็เหลือเวลาไม่ถึงชั่วโมงแล้วในการพิมพ์ คิดว่าน่าจะพอนะชั่วโมงเดียวกับจิตใจที่จดจ่อและการพิมพ์ที่ต่อเนื่องแบบนี้ กะว่าคงได้อ่านกันก่อนเลิกงานนะครับ ~กำลังพิมพ์ครับ ~ยังมีพี่ @ ติดตามอ่านอยู่อีกคนนึง ค่อยอุ่นใจหน่อยครับ กลัวเหมือนกันว่าจะเขียนอยู่คนเดียว จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 19 ก.พ. 50 14:24:57 A:161.246.65.238 X:161.246.1.32 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เฮียมารายงานตัวแระนะ เจ้าวอน รีบไปซื้ออมยิ้มมาอมได้แระ จะจิ้มอมยิ้มไปทักทายซะหน่อบ จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 19 ก.พ. 50 14:33:07 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ไม่ต้องเคร่งเครียดขนาดนั้นก็ได้คร๊าบ เอาสนุกๆชิลๆ มานั่งเล่านั่งคุยกันแบบสบายๆ ดีกว่า เดี๋ยวมัวแต่อัพทู้จนไม่เป็นอันเรียน พี่ๆจะบาปซะเปล่าๆ จากคุณ : @ - [ 19 ก.พ. 50 14:50:46 A:58.8.11.236 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 44 (เล่าเรื่องต่อ จริงๆแล้วคราวนี้) ก็หลังจากกินข้าวกันเสร็จ เราก็ไม่รู้จะคุยอะไรกันจริงๆ ผมแอบเหลือบมองนาฬิกาเดี๋ยวก็ต้องกลับบ้านแล้วสิ "อืมม์ เดี๋ยวปันมานะ วอนรออยู่นี่ก่อนแป๊บนึงละกัน" ปันพูดแล้วก็ลุกออกไปเลย ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะกลับบ้านแล้วนะ ก็ได้แต่นั่งรอปันกลับมา รออยู่นาน ปันก็ยังไม่มาสักที จะกลับบ้านไปก่อนมันก็ดูแย่ๆที่ไม่รอ ก็เลยลุกออกไปโทรศัพท์บอกที่บ้านว่าจะกลับบ้านช้ากว่าปกติ โทรศัพท์เสร็จผมก็กลับมานั่งรอปันที่โต๊ะใหม่อีกครั้ง ไม่มีอะไรทำ เกลียดจังเลยนั่งอยู่คนเดียวเนี่ย ได้แต่มองพื้นกับรองเท้าตัวเองไปงั้นๆแหละ สักพักได้ยินเสียงคนเดินใก้ลเข้ามาก็เลยเงยหน้าดู คิดว่าเป็นปันแต่ก็ไม่ใช่ กลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ประมาณ ป. 2 ป.3 นั่นสิปันคงไม่เดินเสียงดังแบบนี้ ก็ไม่คิดอะไร ก้มดูพื้นกับรองเท้าตัวเองต่อไป เด็กผู้หญิงคนนั้นเหมือนจะเดินผ่านผมไปแต่กลับมาหยุดยืนตรงหน้าผม ยืนถุงพลาสติกในมือมาให้ผม "พี่ปันให้เอามาให้ค่ะ" เด็กหญิงคนนั้นพูดขึ้นเมื่อเห็นผมมองแบบงง "ขอบคุณนะ" ผมรับถุงมาเปิดดู มีลูกอมอยู่ซองนึงก็เลยหยิบให้เด็กหญิงคนนั้นไป แต่กระนั่นก็ตามยังในถุงยังคงเหลือของอยู่สองสามอย่าง แต่ที่สะดุดตาก็คือซองจดหมาย และก็ยาดมหลอดกลมๆ แบบใช้ดมและทาในหลอดเดียวกัน และของสุดท้ายก็คือโพสท์ อิท กระดาษเขียนโน๊ตที่มีกาวในตัว ผมมองของในมืออย่าง งง ไม่ค่อยจะเข้าใจอะไร แล้วก็หยิบซองจดหมายปิดผนึกขึ้นมาเปิดอ่าน หวังว่ามันคงจะอธิบายทุกๆอย่างได้ ผมตื่นเต้นมากๆกับสิ่งที่ปันทำ คิดไปต่างๆมากมาย ไม่เข้าใจปัน ทำไมปันไม่ยอมกลับมาเจอผมอีกด้วยตัวเอง หรือว่าที่แท้ปันไม่ชอบใจผมซะแล้ว ปันอาจจะไม่ต้องการเจอกันอีก แต่ก็ไม่อยากบอกกันตรง ~แหม เฮียถางฯ มาได้ซะทีนะเฮีย อยู่ด้วยกันเลย ~พี่ @ ง่ะ รู้ด้วยเหรอว่าบาป นึกว่าไม่รู้ แหมๆ จริงๆวอนก็ไม่ได้ซีเรียสหรอก พูดไปงั้นๆแหละ วันนี้ไม่มีเรียนด้วย แล็บปิดเมื่อจันทร์ที่แล้วแระดีใจจัง ตั้งใจจะบันทึกเรื่องนี้ไว้ให้ตัวเองเป็นหลักอยู่แล้ว เพราะรู้สึกว่ามันเป็น"หนึ่งในล้าน" ของผมเองจริงๆครับ และไม่คิดว่าจะเจอแบบนี้อีกได้ง่ายๆ อยากรู้ล่ะสิ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 19 ก.พ. 50 15:08:41 A:161.246.65.238 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 45 (เล่าเรื่องต่อ) ต่อจากเหตุการณ์วันศุกร์ที่ 9 กุมภาพันธ์ ที่โรงอาหารกลางหลังจากที่ปันใช้นิ้วลากหยดน้ำบนโต๊ะอาหารเป็นรูป ((~_~)) แล้วก็ชี้ให้วอนดู ณ เวลานั้นผมก็ปันก็กินเสร็จแล้ว ( ในโรงอาหารก็มีคนตั้งมากมาย มีอะไรตั้งหลายอย่างที่ให้มอง แต่เราสองกันกลับมองตากัน สบตาลึกลงไปข้างใน โต๊ะอาหารที่คั่นกลางระหว่างผมกับปันไว้ ซึ่งผมว่ามันกว้าง ณ เวลานี้กลับดูเหมือนมันแคบซะเหลือเกิน ผมว่ามันเป็นความรู้สึกของผมเองที่เหมือนกับว่าใบหน้าของเราสองคนใกล้กันเข้าไป จนกระทั่งตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกับว่ามีใครที่ไหน ยกโต๊ะอาหารออกไปเสียแล้ว ระหว่างเราไม่มีอะไรที่จะขวางกันต่อไป ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นของปันที่ต้องมาโดนแก้ม ฝ่ามืออบอุ่นของปันที่จับไหล่ของผมไว้อย่างอ่อนโยน ผมเลี่ยงหลบตาลงไม่กล้าที่จะสบตากับปันด้วยความรู้สึกเขินอาย แต่ฝ่ามือคู่นั้นค่อยๆเลื่อนขึ้นมาประคองใบหน้าของผมไว้ให้เงยขึ้น ดวงตาของเราประสานกันอีกครั้งอย่างใกล้ชิดเหลือเชื่อ ริมฝีปากของเราห่างกันไม่ถึงคืบ ผมรับรู้ตลอดว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น จิตสำนึกบอกให้ผมถอยออกมา แต่ร่างกายไม่ทำงานตามซะแล้ว ระยะห่างระหว่างเราจึงใกล้เข้าไปเรื่อยๆ จนกระทั่งริมฝีปากของผมสัมผัสกับบางอย่าง บางอย่างที่นุ่มนวลและอบอุ่นที่ไม่ใช่ร่างกายของผมเอง ) ~โอ้ โห กลับไปอ่านอีกรอบแล้ว ตบหน้าตัวเองแรงๆไปหนึ่งทีเขียนไปได้ไงวะเนี่ย ไอ้วอนเอ้ย แหมๆ ก็แค่จะลองดูครับว่าจะเขียนแบบ ที่คนอื่นเค้าชอบอ่านได้รึเปล่า ขอแวะไปอ้วกแป๊บนึง(ที่เขียนลงไปได้) ขอความใน ( วงเล็บ ) ข้างบนประมาณแปดบรรทัด ลบทิ้งนะครับ ไม่เป็นความจริง เหอๆ ทำให้คิดไปไกลเลยล่ะสิ ~ไงก็ขอย้ำเต็มปากเต็มคำว่าระหว่างปันกับผม(วอน) จนถึงขณะนี้(ที่ยังเล่าไม่ถึง) เรายังไม่มีอะไรกันเกินเลยเพื่อนไปสักนิดเดียว ไม่เคยแม้แต่จะจับมือกัน กอดกันก็ไม่นะ (รักนวล สงวนตัวครับ) ~คห นี้ยกให้พี่ @ ละกันเอาให้ฮาร์คอร์จนหัวใจ วาย Y กันไปเลยละกัน วายกันคาคอมที่บริษัทเนี่ยแหละ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 19 ก.พ. 50 15:12:11 A:161.246.65.238 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เห๊อะ รู้หรอกน่าไม่หลงกล ก็มันโรงอาหารนะน้องหนูวอน ใครมันจะใจกล้าขนาดน๊านนน (แต่ก็ไม่แน่) อุอุ สรุปว่าไม่หลงกล เป็นเด็กก็รักนวลสงวนตัวอะดีแล้ว ไม่เหมือนอีกทู้นึก รักนวล เสนอตัวมากๆ 555+ อยู่ๆก็แกล้งล้มลงบนเตียงให้เค้าทับเล่นซะงั้น คริคริ จากคุณ : @ - [ 19 ก.พ. 50 15:36:49 A:58.8.11.236 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) นั่งรถ ปอ. กลับบ้านครับวันนั้น ก็หยิบจดหมายไปอ่านในความสลัวๆของแสงไฟบนรถ ปอ มือสั่นเลยครับค่อยๆฉีกขอบซองจดหมายออก กว้างๆ นอกจากกระดาษเขียนจดหมายในซองกลับมีกระดาษแข็งสองใบ สีแดงและสีเขียว ความจริงมันเป็นแค่กระดาษแข็งทำปกรายงานสีขาวทั่วไป แต่ถูกตัดเป็นรูปตุ๊กตาคล้ายๆคนระบายสีเขียวและแดงด้วยปากกาเลกเชอร์สำหรับเน้นคำ มีตัวอักษรสีดำเขียนไว้ตัวโตที่กระดาษทั้งสองสีว่า "วอน" ผมหยิบกระดาษเขียนจดหมายที่เดาไม่ผิดว่ามันเป็นกระดาษเขียนรายงานขึ้นมาเปิดอ่าน ข้อความถูกเขียนหวัดๆด้วยความเร็ว แต่อ่านง่าย ปรากฏอยู่บนหน้ากระดาษ "ถึง วอน คนที่ปันพบอย่างบังเอิญและถูกชะตา เรารู้ว่าการเจอกันของเรามันบังเอิญและจงใจจนไม่น่าไว้วางใจ วอนคงอึดอัดใช่มั้ยกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ เมื่อความบังเอิญที่วอนคิดมันกลายเป็นความจงใจซะส่วนใหญ่ ไม่เราหรือปันคนใดคนหนึ่งที่จงใจ เราไม่รู้ว่าวอนคิดยังไง วอนคงสงสัยแน่ๆว่าเราเป็นคนวางแผนทุกอย่างรึเปล่า เราขอสาบานว่าเราไม่มีแผนอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างที่มหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ เราขอเรียกมันว่า "พรหมลิขิต" เพื่อพิสูจน์ความจริงใจของเรา เราขอให้วอนให้ให้โอกาสเรา ลองคบกันดูสักครั้ง ที่ใส่มาในซองด้วย ห้ามขำ ห้ามยิ้มด้วยนะ ถ้าปันจะบอกวอนว่า กระดาษตัดเป็นรูปตุ๊กตาสองตัวสีเขียวสีแดงของเรา คือ MSN ของเรา (ผมอ่านถึงตรงนี้ก็เริ่มเข้าใจตุ๊กตาสองตัวนั่น อดที่จะยิ้มไม่ได้ ไม่ได้มีเค้าเลยสักนิดเดียว) อ่านต่อไป ตัวสีแดง หมายถึง ออนไลน์ วอนอยู่ในห้องสมุด ตัวสีเขียว หมายถึง ออฟไลน์ วอนไม่อยู่ในห้องสมุด วิธีใช้ก็คือตอนนี้ปันไปเปิดล็อคเกอร์ที่หอสมุดไว้ช่องนึง (หอสมุดจะมีห้องล็อกเกอร์อยู่ติดกับห้องแสดงนิทรรศการถาวร ใกล้ๆกับทางเข้าห้องสมุด) ตู้เบอร์ ++++ ปันคล้องกุญแจแบบล็อครหัสไว้คือ ++++ วอนต้องเอาตัวสีแดงไปใส่ทิ้งไว้ในตู้ และทุกครั้งที่วอนเข้าห้องสมุดวอนต้องไปเอาตัวสีแดงออกแล้ววางตัวสีเขียวไว้แทน ปันเองก็จะทำเช่นกัน แค่นี้วอนก็จะรู้ว่าปันอยู่หองสมุดมั้ย แล้วปันก็รู้ว่าวอนอยู่ห้องสมุดรึเปล่า จะไปเข้าไปหา โพส อิท ที่ให้มาสำหรับเขียนข้อความถึงกัน แปะไว้ในล็อกเกอร์นั่นแหละ เราจะแวะไปเปิดล็อกเกอร์ดูบ่อยๆทุกครั้งที่ผ่านหอสมุด และทุกวัน ปล. ยาดมนั้นให้วอนพกติดกระเป๋าไว้ จะได้นึกถึงเรา แล้วเจอกันครับ" จดหมายจบลงที่ตรงนี้ และมันคือจุดเริ่มต้นการคบกันแบบแปลกๆ ของผมกับปันที่ดำเนินมาแล้วหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ ~เริ่มมีกำลังใจที่ใกล้จะตามทันแล้ว จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 19 ก.พ. 50 15:40:53 A:161.246.65.238 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ช่างคิดเน๊อะ ว่าแต่ ...ห้องสมุดมหาลัยไรเนี่ยจะได้ตามไปแอบดู อิอิ จากคุณ : @ - [ 19 ก.พ. 50 15:55:27 A:58.8.11.236 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 49 พี่@ ง่ะ ความเห็น 46 "เห๊อะ รู้หรอกน่าไม่หลงกล" อ่านแล้ว ร้องโหยย เลยง่ะ อุส่าพยายามเขียนตั้งนาน เขียนยากจัง จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 19 ก.พ. 50 16:04:53 A:161.246.65.238 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คห 48 ."ห้องสมุดมหาลัยแห่งหนึ่งในประเทศไทย ไม่สูงจากระดับน้ำทะเลมาก เป็นห้องสมุดที่สร้างในที่ลุ่ม แห่งมหาวิทยาลัยในที่ลุ่ม อันเป็น อู่ข้าว อู่น้ำของไทย เหอๆๆ บอกก็บ้าแล้ว เพ่ 555+ อย่าเที่ยวไปเปิดล็อกเกอร์ใครเค้าดูล่ะ เดี๋ยวจะเจอของที่ไม่พึงประสงค์ ขอเตือน โดยเฉพาะที่ไม่ล็อคกุญแจ". จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 19 ก.พ. 50 16:14:50 A:161.246.65.238 X:161.246.1.32 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 51 แหม ก็เจอมาเยอะแล้วอะนะ พวกมาบิ้วท์ๆแล้วมาจบว่าฝันไปอะ โดนดักบ่อยจนฉลาดแล้วเฟ้ย อุอุ จากคุณ : @ - [ 19 ก.พ. 50 16:14:56 A:58.8.11.236 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อ้อ แสดงว่ามีคนอื่นเนียกว่าสิ นี่บอกว่าโกหกตรงๆเลยนะ แหมๆ อารมณ์เสีย หลอกพวกมากประสบการณ์ไม่สำเร็จ จะเลิกงานยังเนี่ย ออฟฟิศอยู่ไหน ถามมั่งๆ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 19 ก.พ. 50 16:21:43 A:161.246.65.238 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) วันเสาร์-อาทิตย์ ผ่านไปรวดเร็วเหมือนว่าไม่เคยมาถึง ไม่บ่อยนะที่ผมจะรู้สึกแบบนี้ เหมือนกับว่าวันศุกร์แล้วก็ผ่านมาวันจันทร์เลย แล้ววันจันทร์นี้เป็นวันเรียนแล็ปวันสุดท้ายด้วย แต่การใช้เวลาอ่านคู่มือปฏิบัติการไม่อาจดึงดูดความจดจ่อของผมได้เลย ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ รีบออกจากบ้าน จนพ่อกับแม่ตกใจ จากที่ปกติจะไปสายตลอด ต้องแอบก้มตัวเตี้ยๆปกติก็เตี้ยอยู่แล้วแอบเข้าแล็ปไม่ให้อาจารย์หรือพี่ๆนักวิทยาศาสตร์เห็น พ่อกับแม่ถึงกับออกปากชมในพัฒนาการสู่สิ่งที่ดีขึ้นของผม "เออ ถ้าแกตั้งใจแบบนี้แต่ต้นก็คงดีนะ" พ่อว่า ออกจากบ้านมาไม่คิดถึงอะไรเลย นอกจากตู้ล็อคเกอร์ใบนั้น จนลืมของซะนี่ เดินมาถึงปากซอยบ้านแล้วก็ต้องกลับเข้าบ้านอีกครั้ง ไปเอาของที่ไม่ได้ติดตัว แต่พึ่งได้มาเมื่อวันศุกร์ พ่อเปิดประตูให้ "มาพ่อขึ้นไปหยิบให้ก็ได้ จะเอาอะไร" กึ๋ยยย์ เลยผม รีบบอกพ่อไปว่า "ไม่เอาดีกว่าพ่อ เดี๋ยววอนขึ้นไปเอง จำไม่ได้เหมือนกันว่าวางไว้ตรงไหน" บ้าสิ ให้พ่อไปหยิบยาดมให้ โดนว่าเละแน่ๆ หาว่าไม่แข็งแรง แค่นี้พ่อก็ว่าๆตลอดแล้วว่าเมื่อไหร่หุ่นจะบึ้กๆแบบลูกคนอื่นซะทีในวัยเดียวกัน เมื่อไหร่จะสูง ฯลฯ (ปัจจุบันและอดีต ผมผอมมากๆ แถมเตี้ยอีก รวมๆแล้วตัวเท่าแม้ว ป๋มป่าวแคระนะ แย่ๆๆ) ก็ขึ้นไปหยิบยาดมมา วางไว้ใต้หมอน เอามาเปิดดมหลายรอบนะวันนึงเนี่ย เมื่อคืนอีก ทุกครั้งที่นึกถึงเค้า (จะติดยาดมแล้วเนี่ยตอนนี้) เมื่อก่อนไม่ค่อยชอบกลิ่นยาดมเท่าไหร่ ตอนนี้บางวันไม่ดมจะรู้สึกหงุดหงิด ในที่สุดการเดินทางยาวนานจากบ้านไปมหาลัย หลายกิโลอยู่ แบบใจลอยของผม ก็จบสิ้นลง ตอนนี้ผมมายืนอยู่หน้าตู้ล็อคเกอร์เบอร์ ... มันถูกล็อคด้วยแม่กุญแจแบบหมุนรหัส จริงๆแบบที่ปันบอก !! เรื่องราวที่ผมคิดหลายๆครั้ง ไม่แน่ใจหลายๆหน ถูกพิสูจน์อีกครั้งว่าเป็นเรื่องจริง อย่างน้อยๆปันก็มีอยู่จริงไม่ใช่แค่คนในจินตนาการเท่านั้น พักนั้นผมรู้สึกไม่แน่ใจตัวเองบ่อยๆว่า ที่เป็นอยู่ตอนนี้ผมมีสติอยู่มั้ย มันคือโลกความจริงรึเปล่า กลัวเหมือนกันว่ามันเป็นแค่ความฝัน ขณะที่ผมหมดสติไปจากอะไรสักอย่าง แขนนี่ช้ำเป็นจ้ำเพราะหยิกตัวเอง บางทีก็ตบหน้าตัวเองแรง จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 19 ก.พ. 50 16:39:32 A:161.246.65.238 X:161.246.1.32 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ก็ใกล้แล้วแหละ ใกล้จะโดนเจ้านายเชิญไปนั่งเล่นเน็ตที่บ้านแทน 555+ ม่ายช่าย อีกซัก ชม. เลิกอะครับ ส่วนออฟฟิศก็อยู่ในประเทศที่มีลักษณะเหมือนขวานทองอะครับ แล้วที่หน้าตึกมียามด้วยแหละ แหมรู้แล้วซิว่าเราอยู่ไหน อิอิ จากคุณ : @ - [ 19 ก.พ. 50 17:02:23 A:58.8.11.236 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) รู้มั้ยผมคิดอะไร ตอนที่บิดหมุดรหัสช้าๆอย่างตั้งใจ ผมจำรหัสได้ดีเพราะมันเป็นตัวเลขที่เกี่ยวของกับผมและก็ปัน ด้านกาลเวลา (ไม่บอกละเอียดนะ เดี๋ยวหาเจอ) ผมกหวังว่าจะเห็นตุ๊กตาสีเขียวอันเป็นตัวแทนของเค้าวางอยู่ในนั้น ซึ่งหมายถึงเค้าอยู่ในห้องสมุด แต่เมื่อเปิดตู้ดูก็พบกับความผิดหวัง ตุ๊กตาสีแดงวางผิงอยู่กับผนังล็อกเกอร์ด้านใน ผมหยิบตุ๊กตาสีแดงของผมวางข้างๆตัวนั้น มองดูตุ๊กตาสีแดงยืนเคียงคู่กัน ตัวหนึ่งเขียนว่า "วอน" อีกตัว เขียวว่า "ปัน" "ดูแลกันและกันนะ วอนน้อย ปันน้อย" ผมอดที่จะพูดกับพวกมันไม่ได้ (ทารกจังเลยเรา ทำเป็นเด็กไปได้ เรียกแล้วขำจัง วอนน้อย ปันน้อย ก็เรียกไปแล้วอ่ะช่วยไม่ได้) ผมกำลังจะปิดตู้อีกครั้งแต่อดที่จะหยิบโพสท์ อิท มาเขียนอะไรไม่ได้ "คิดถึงนะ เจ้าของแกจะคิดถึงกันบ้างมั้ย" เขียนไปแค่นี้แหละแล้วก็แปะไปที่หัวตุ๊กตาของปัน อย่างหมั่นไส้ในรอยยิ้มของมัน ก่อนจะปิดตู้ ตรงไปยังตึกแล็บทันทีเพราะวันนี้ปิดแล็บและก็ต้องเช็คของด้วย ขอไปเช้าๆให้เพื่อนๆตกใจหน่อยละกัน จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 19 ก.พ. 50 17:04:42 A:161.246.65.238 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 56 อ้อ รู้แล้วว่า ออฟฟิศนาย @ อยู่ไหน เดี๋ยวจะไปหาใน ยี่สิบนาทีนี้แหละ ใกล้บ้านวอนอ่ะพี่ เหอๆ เสียวล่ะสิรู้นะ เดี๋ยวไปซักผ้าก่อน ถ้ากลับมาเนตยังไม่หลุดก็จะพิมพ์ต่อไปเรื่อยๆละกัน เริ่มมีอะไรน่ารักๆแล้วใช่มั้ย ทู้นี้ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 19 ก.พ. 50 17:07:41 A:161.246.65.238 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 57 วันนี้เล่าเรื่องไป 5 ความเห็นแล้วภูมิใจจัง แต่ยังไปไม่ถึงปัจจุบันซะทีเลย เฮ้อ เผื่อมีไรกันจะได้ถามได้ ~~~~~~~ถามหน่อยสิ~~~~~~~ สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้มันคือพรหมลิขิตเหรอครับ แค่การที่คนสองคนรู้สึกถูกชะตากันขึ้นมาเฉยๆเนี่ยนะ เราไม่เคยรู้จักกันเลยแบบนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะยั่งยืนไปได้สักแค่ไหน ในเมื่อเราชอบกันแบบไม่มีเหตุผล ไม่เหมือนคู่คนอื่นที่ต้องจีบกันและคนถูกจีบก็จะชอบ มันดูจะมีเหตุผลซะมากกว่าอีก ยิ่งคิดยิ่งงง สับสัน หน้ามืด วิงเวียน (สองอันหลังไม่เกี่ยวแระ) จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 19 ก.พ. 50 17:25:13 A:161.246.65.238 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เหอเหอเหอ เสียวอาราย ไม่มีใครมาทำให้เสียวจั๊กหน่อย รึว่าน้องวอนจะอาสา อุอุอุ (อย่ามากระตุ้นต่อมหื่นดิ) พรหมลิขิตก็แค่พาคน 2 คนมาเจอกัน หลังจากนั้นจะเป็นไงต่อ เราคงต้องลิขิตเองอะครับ ส่วนตรรกะใช้กะเรื่องรักไม่ได้หรอก จะรักก็รักเองแหละ จากคุณ : @ - [ 19 ก.พ. 50 17:40:36 A:58.8.11.236 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 59 วันนี้จบการอัพชั่วคราว พักเครื่อง-คนด้วย บรรยากาศเงียบเหงาจัง พี่@คงกลับบ้านไปแล้ว ถ้าไม่พิมพ์เพราะตัวเองอยากบันทึกไว้ คงจะเลิกพิมพ์ไปแล้วนะเนี่ย )(())(())(())(O)(())(())(())( ลงเพลง ของตัวเอง ให้ตัวเองหน่อยดีกว่า เนื้อเพลง: วอน อัลบั้ม: เดอะ พีช แบนด์ ที่ผ่านมาไม่รู้คุณค่า ว่าเธอช่างแสนดีแค่ไหน ช่วงเวลาที่เคยมีเธอใกล้ ไม่ได้ซึ้งตรึงใจ ซักนิดเลย แต่ตอนนี้เป็นเพราะอะไร หัวใจเปลี่ยนไปไม่เหมือนเคย จากใจที่เอาแต่เฉยเมย ก็ลงเอยด้วยการคิดถึงเธอ ก็ตอนนั้นฉันเองไม่คิดเลยว่าเธอนั้นจะใช่ จึงบอกเธอไปว่าไม่รักกัน จนวันนึงที่เธอจากฉันไป ใจก็ไหวหวั่นและรุมเร้า ยามเธอจากไปครานั้น รู้ไหมว่าเป็นเช่นไร วอนเธอกลับมารักใหม่ เพราะพึ่งเข้าใจว่าตอนนี้รักเพียงแค่เธอ อย่าโกรธเลยที่เคยทำร้ายใจ อภัยให้กันนะคนดี พึ่งเห็นเธอสำคัญก็ตอนนี้ ฉันไม่อยากให้มันสายไป ก็ตอนนั้นฉันเองไม่คิดเลยว่าเธอนั้นจะใช่ จึงบอกเธอไปว่าไม่รักกัน จนวันนึงที่เธอจากฉันไป ใจก็ไหวหวั่นและรุมเร้า ยามเธอจากไปครานั้น รู้ไหมว่าเป็นเช่นไร วอนเธอกลับมารักใหม่ เพราะพึ่งเข้าใจว่าตอนนี้รักเพียงแค่เธอ ยามเธอจากไปครานั้น รู้ไหมว่าเป็นเช่นไร วอนเธอกลับมารักใหม่ เพราะพึ่งเข้าใจว่าตอนนี้รักเพียงแค่เธอ ยามเธอจากไปครานั้น รู้ไหมว่าเป็นเช่นไร วอนเธอกลับมาได้ไหม เพราะพึ่งเข้าใจว่าตอนนี้รักเพียงแค่เธอเหลือเกิน รักเธอ มีคนเรียกดูทั้งหมด: 26135 ครั้ง - วันนี้มีคนเรียกดู: 88 ครั้ง http://www.siamzone.com/music/thailyric/index.php?mode=view&artist=!!e0b4cdd020bed5aa20e1bab9b4ec&song=!!c7cdb9 รอคนมาเติม ความเห็นให้ถึง 60 ซะที ทู้ก็ร่วงลงไปเรื่อยแล้ว จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 19 ก.พ. 50 17:47:50 A:161.246.65.238 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เหนื่อยนักก็พักซะครับ เอาแบบที่เราสบายใจนั่นแหละดีที่สุด จากคุณ : @ - [ 19 ก.พ. 50 18:09:44 A:58.8.11.236 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อิอิ 60 เฮียจัดให้เอง เจ้าวอน จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 19 ก.พ. 50 18:13:38 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ป้าดโท่ เจ้า@ มาแย่ง 60 เฮียได้ไงฟ่ะ จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 19 ก.พ. 50 18:14:31 ]

ความคิดเห็นที่ 63 โถ่ ก็เฮียชักช้าอะ (คราวหลังก็ชักเร็วๆนะเฮีย คริคริ) ปล. วันนี้อุตส่าเข้างานเร็ว แต่กลับช้าเหมือนเดิมเพราะงานยังไม่เสร็จ มัวแต่เกาะติดทู้ 555+ จากคุณ : @ - [ 19 ก.พ. 50 18:39:55 A:58.8.11.236 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 64 โถ โถ โถ เจ้า @ แกต้องเข้าใจเฮียสิ เฮียแก่แว้วว จะให้ชักเร็ว ๆ ตลอดบ่ได้ด่อก มันต้องสลับกัน เร็วบ้าง ช้าบ้าง เข้าใจป่าว จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 19 ก.พ. 50 19:11:18 ]

ความคิดเห็นที่ 65 คร๊าบเฮีย ขึ้นให้สุด ต้องลงให้มิด ใช่มะครับ แล้วป๋มจะจำไว้ คาราวะท่านอาจารย์ จากคุณ : @ - [ 19 ก.พ. 50 19:44:59 A:58.8.11.236 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 66 2 คนข้างบนเค้าคุยอารายกัน จากคุณ : วาซาบิ - [ 19 ก.พ. 50 22:08:31 A:203.113.67.167 X: TicketID:129633 ]

ความคิดเห็นที่ 67 รออ่านค่ะ จากคุณ : jane - [ 20 ก.พ. 50 04:16:11 A:68.162.145.59 X: TicketID:138934 ]

ความคิดเห็นที่ 68 มามุงด้วย เราคนไทยต้องมุง อิอิ จากคุณ : BaTMaNคุง - [ 20 ก.พ. 50 10:35:29 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ^^ จากคุณ : จิซัง - [ 20 ก.พ. 50 14:32:29 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) สรุปแล้ววันจันทร์ไปเปิดตู้ทีไร ก็เจอแต่ตุ๊กตาสีแดงของปันทุกที สรุปแล้ววันนั้นผมได้แค่ไปเปิดตู้ล็อคเกอร์ดูสามสี่รอบ ทุกๆเวลาทีว่าง ทุกๆครั้งที่เดินผ่านห้องสมุด วันนั้นไม่ได้เข้าห้องสมุดเลย เข้าแต่ห้องล็อคเกอร์ แย่จัง รู้ว่าเค้าไม่อยู่แล้วทำไมต้องไม่อยากเข้าห้องสมุดด้วยนะ ทั้งๆที่เราก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกันที่เกินเลยไปจากคำว่าคนรู้จักกันเท่านั้น ก็คาดเดาเอาว่า วันจันทร์เค้าอาจจะมีเรียนตอนที่ผมว่าง และผมเองก็อาจจะมีเรียนตอนที่เค้าว่าง เราก็เลยไม่เจอกัน หรือไม่เค้าก็ไม่ว่างทั้งวัน แต่ไม่น่าเป็นแบบนั้นเลย แค่เขียนข้อความมาทิ้งไว้บางก็ไม่เห็นเสียเวลา ยังไงก็ตามก่อนกลับบ้านผมก็แวะมาดูล็อกเกอร์อีกครั้งและก็ไม่ผิดหวัง กล่องยาใบย่อมวางไว้ตอนในสุดของตู้ ภายในก็มียาสามัญประจำบ้านทั่วๆไปอย่างละนิด แล้วก็มีวิตามินซีขวดนึง กระดาษโพส อิท แผ่นเล็กมีข้อความว่า "แวะมาดูบ่อยจัง ดูแลตัวเองบ้างนะ" เอ แปลกๆอยู่ แปลว่านายนั่นรู้เหรอนี่ว่าผมแวะมาเปิดตู้หลายรอบ ทั้งๆที่ผมเองก็ โพสท์ อิท ไว้แค่แผ่นเดียวเองนะ ช่างมันเถอะ ไม่รู้จะคิดมากไปทำเพื่อ หยิบวิตามินซี มากินเม็ดนึงและก็ปิดตู้ กลับบ้าน เอ่อ อร่อยดี แฮะ ไว้วันหลังเอากลับไปที่บ้านทั้งขวดเลยดีกว่าวิตามีเนี่ย จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 20 ก.พ. 50 16:29:19 A:161.246.50.218 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) วันอังคาร (สีชมพู) จำได้ว่าตอนอนุบาล เวลาครูให้ท่องวันในสัปดาห์ ก็จะให้ท่อง วันจันทร์ สีเหลือง วันอังคาร สีชมพู วันพุธ สีเขียว อยากรู้เหมือนกันว่า ทำไมวันอังคารมันต้องสีชมพูด้วยนะ และมันก็คงเป็นสีชมพูจริงๆ วันนี้ผมมีเรียนตอนแปดโมงเช้า ก็มาสายไปสิบนาทีก็เลยตรงไปห้องเรียนเลย ไม่ได้แวะล็อคเกอร์ทั้งๆที่เดินผ่านนะ คิดว่าเดี๋ยวก็ได้มั้ง ใครจะไปเชื่อหลังจากเลิกเรียนตอนเก้าโมงครึ่ง ว่าจะเดินไปดูล็อคเกอร์ซะหน่อย เพราะช่วงเช้าว่างแล้ว ไม่มีอะไรทำ กะจะไปห้องสมุดพอดีเลยเชียว เดินๆอยู่ก็เจอกับ คนที่คุ้นตา (จดจำได้ในเวลาไม่นาน) เดินนำอยู่ข้างหน้า ความสนุกก็เริ่มขึ้น ผมคิดว่าจะแอบๆตามไปดูสักหน่อย แหม พ่อคุ้น เดินแบบสบายอารมณ์เชียวนะ ปล่อยมันเดินไป ผมก็สังเกตมันไป ผู้ชายไรวะเนี่ยห้อยการ์ฟิล ตัวเบ้อเริ่มที่กระเป๋า ใช้แฟ้มใส่เลกเชอร์สีชมพู บ้าจริงๆ ผมต้องหยุดเดินสักพักเพราะตอนแรก กลัวตามมันไม่ทันจนเกือบเดินไปใกล้มันเกินไป แต่ที่สะดุดตาที่สุดก็ถุงพลาสติกในมือของมันเนี่ยแหละ เอ๊ะ หรือว่ามันจะเอาของไปใส่ล็อคเกอร์เนี่ย ดีๆๆ ถือโอกาสตามไปซะเลย อยากรู้เหมือนกันว่ามันเป็นไร ก็สะกดรอยแบบควายๆตามมันไป ดูมันก็ไม่ได้รู้ตัวหรอกว่าถูกตามอยู่ แหมๆ ไม่งั้นตอนที่ห้องสมุดวันนั้นคงไม่ต้องเล่นซ่อนหากันแบบนี้หรอก "เค้าก็มีใจให้ตัวนะ" อยากเขียนโพสท์ อิท ข้อความนี้ให้มันจัง แต่อายว่ะ เขียนเสร็จเลยฉีกทิ้ง แป๋ว ข้อความไม่ถึงปลายทาง เป้าหมายข้ามถนนไปฝั่งหอสมุดแล้ว เหอๆ ผู้ต้องสงสัยผ่านประตูเข้าไปในหอสมุดแล้ว ผมต้องเร่งฝีเท้าตามแล้วสิ เวรกรรม ข้ามถนนไม่ทันมันแล้ว จราจรปล่อยรถมาเป็นแถวเลย มองดูมันหลายลับตาไป อย่างเจ็บใจ ที่ตามไม่ทัน แต่ไม่เป็นไร ยังไงของ มันก็ต้องอยู่รอเราในล็อคเกอร์อยู่ดี คิดแบบมั่นใจจังรู้สึกเหมือนเป็น "ของตาย" กว่าจะข้ามถนนได้ก็นานพอควรเดาเอาว่า นายนั่นคงฝากของแล้วไปจากห้องล็อคเกอร์แล้ว ผมก็เลยเดินแบบกระยิ้มกระย่องเข้าไปในห้องล็อคเกอร์ จินตนาการอยู่เหมือนกันว่าจะเจออะไรนะวันนี้ พอผ่านประตูห้องล็อคเกอร์เข้าไปปั๊บ "กรี๊ด" เลยครับ มีคนเข้าโผล่เข้ามาทำหน้าผีอ่ะ เวรๆๆๆ รู้ใช่มั้ยใคร นายนั่นแหละ (ปัน) (ไม่เรียกชื่อมปันแล้ว) คนเข้าใจผิดว่ามันน่ารัก เรียกชื่อมันแล้วดูใกล้ชิดเกินไป เหมือนคู่รัก ตีหลังมันไปดังป๊าบ โกรธนะเนี่ย เรียกความอับอายคืนมาไม่ได้แล้ว "กรี๊ด" ไปเมื่อกี้นี้ ยามและรปภ แถวนั้น โผล่หน้ามาดูกันเป็นแถว บ้าจัง ไหนจะคนที่เดินผ่านไปผ่านมาอีก ห้องสมุดยิ่งเงียบๆอยู่ ปกติผมกรี๊ดไม่ได้เลยนะครับ ซ้อมเชียร์ก็ไม่กรี๊ด กรี๊ดไม่ออก แต่พอตกใจ ดันกรี๊ดลั่น แหลมออกมาเชียว ทุเรศตัวเองจังเลย "ไม่แนบเนียนเลยรู้มั้ย เรานึกแล้วเชียวว่าต้องล่อเหยื่อได้สำเร็จ" นายนั่นพูดยิ้มๆ ผมก็แบร่ทันที เข้าใจในความหมาย ผมคิดว่าตัวเองเก่งทุกที ความจริงแล้วมันจงใจเดินมาให้ผมเห็นง่ะ "คงรู้ตลอดสินะว่ามีคนโง่คนนึงพยายามเดินตามมาโดยไม่ให้นายรู้" นายนั่นหัวเราะหึๆ ผมรีบเข้าไปดูตู้ล็อคเกอร์ที่มันเปิดทิ้งไว้ "ไม่เห็นมีไรเลย" ไม่มีอะไรมาเพิ่มจริงๆครับนอกจากมันเอาตุ๊กตาสีเขียวมาวางไว้ ผมก็เลยจัดแจงเปลี่ยนตุ๊กตาของผมเป็นสีเขียวมั่ง "จะเข้าห้องสมุดใช่มั้ย" ผมถาม นายนั่นพยักหน้า งั้นไปพร้อมๆกันเลย เราสองคนก็เลยเข้าห้องสมุดพร้อมกันวันนั้น นับเป็นวันที่สองที่เราอยู่ในห้องสมุดพร้อมๆกันแบบนี้ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 20 ก.พ. 50 17:01:22 A:161.246.65.187 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 72 (ต้องพูดอะไรสักหน่อยแล้ว มาเมาท์แตกม๊ะ) แหมๆที่แท้ก็ เฮีย @ นี่เองชิง 60 ไป เลยต้องตบตีกับ คุงพี่ถางฯ เค้า สรุปอ่านความเห็น 60-65 ก็เลยสรุปได้ว่า เฮีย@ อ่อนกว่า คุงพี่ถางฯ ก็เลย ... ได้เร็วกว่า เวรกรรม ทู้นี้ออกจะบริสุทธิ์ยังจะมาลามกจกเปรตกันได้อีกเนอะคนเรา เห็นมะคนอ่านของเราอย่าง คุง "วาซาบิ" ยังงงเลยว่า เฮียเฒ่าสองคนเม้าท์ไรกัน เด็กๆเค้าไม่เข้าใจกัน พูดให้เข้าใจง่ายเห็นภาพกว่านี้หน่อยได้มั้ยล่ะเพ่ หวัดดีครับ คุง "jane" " BaTMaNคุง" ก็รีเทิร์นกลับมาอีกรอบและ ยินดีต้อนรับ "จิซัง" เข้าห้องสมุดด้วยคนครับ เหอๆ สงสัยหัวใจวายมาจากทู้ พี่รอยอินทร์สิเนี่ย เอามะ มียาดม ยาลม ยาอม ยาหม่องนะ ปฐมพยาบาลก็ มี เม้าท์- เม้าท์ กันได้นะ เฮียๆเค้าพร้อม ปล. วันนี้อุตส่าเข้างานเร็ว แต่กลับช้าเหมือนเดิมเพราะงานยังไม่เสร็จ มัวแต่เกาะติดทู้ 555+ เสียงบนจะคนติดทู้ งานนี้ไม่มี OT นะเฮีย @ ปล. เฮียถาง กะ เฮีย @ วันนี้เอาใหม่นะ แน่จริงมาเม้าท์กันให้ถึง ความเห็น 88 ดิ ดูสิสองเฮีย ใครจะฟิตกว่ากัน หรือจะแค่ หย่อนๆๆยานๆๆ 555+ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 20 ก.พ. 50 17:14:31 A:161.246.65.187 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เพิ่งรู้ว่า วอน เมาท้แตก แหลกลาน เหอๆ เล่าเรื่องไปแค่ 16 ความเห็นเอง นอกนั้นคุยหมด ก๊ากๆ ที่แท้ก็นอกเรื่องกันได้ถึงขนาดนี้ (เดี๋ยวมาต่อจ๊ะ) ลูกกตัญญูไปซักผ้าก่อนน๊า ซักมือแล้วซักเครื่อง แดจังกึมจังเรา แต่ต้องมีนายมาซักด้วยกัน ไม่งั้นคงซักไม่มัน จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 20 ก.พ. 50 17:23:38 A:161.246.65.187 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เวรกรรม คิดลึกไปเองแล้วเนี่ย ประกาศ ! !! ความเห็นข้างบน มีแต่ ซ โซ่ เท่านั้นนะ ไม่มี ช ช้าง อยู่เลย ห้ามแทนที่ ซ ด้วย ช ด้วย โดยเฉพาะสองบรรทัดสุดท้าย อ่านผิดแบบจงใจเนี่ยโกรธจริงๆนะ ข้อหาทะลึ่งง่ะ เตือนไว้ก่อน เฮียทั้งสอง (@ กะ ถางฯ) ยิ่ง แผลงๆอยู่เรื่องแบบนี้ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 20 ก.พ. 50 17:31:09 A:161.246.65.187 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) วันอังคารเรื่องที่เราคุยกันส่วนใหญ่ เป็นเรื่องของมุมมองความรักของเราสองคน ซึ่งมันก็ทำให้ผมแปลกใจและก็รู้สึกทึ่งกับความคิดของปันด้วย ปันบอกว่าที่เราไม่แลกเบอร์กัน ที่ปันไม่ขอเบอร์วอน (รอให้ขอตั้งนาน) ก็เพราะว่าปันคิดว่าการขอเบอร์เร็วเกินไปไม่ได้ทำให้เราสนิทกันขึ้นมา แต่บางครั้งกลับกลายเป็นการสร้างความเหินห่างกันออกไปอีก ซึ่งมันก็ตรงกับความคิดเห็นของผมนะ เพราะคนเรามันต้องซี้กันระดับหนึ่งถึงจะโทรไปคุยกันได้ ถ้าไม่ซี้กันจริงโทรไปก็ไม่มีอะไรจะคุย เจอกันดีที่สุดแล้ว ตอนนี้ผมก็เลยไม่ได้ให้เบอร์ใครง่ายๆ แต่กระนั้นเวลาให้เบอร์ใครไปก็รู้สึกว่าคิดผิดทุกที เคยมีคนมาขอเบอร์เมื่อก่อนโง่ไม่ร้ว่าขอเบอร์คือจีบ ก็เลยให้ไป โดนโทรกวนตลอด กว่าจะเลิกลากันได้บอก เค้าไปว่าไม่รูว่าจะจีบก็นานอยู่ "เป็นแบบนี้ต่อไปแหละดีแล้วนะปัน วอนว่าอย่างน้อยที่สุดเราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแหละ" ประโยคนี้พูดกับปันไปได้ไงเนี่ย น่าแปลกที่ปันก็บอกว่า "ปันไม่ยอมให้วอนเป็นน้อยกว่าเพื่อนรักปันหรอกรู้มั้ย" บ่ายๆหลังไปกินข้าวกลางวันกันที่เดิม เราแยกย้ายกันไปเรียน วันนั้นเลิกเรียนกลับไปห้องล็อคเกอร์ครั้ง (ปันยังไม่เลิกเรียน) ถือโอกาสแบ่งวิตามินใส่ถุงไปครึ่งขวดเอาไปให้พ่อแม่ทาน จะได้แข็งแรง (วิตามินของนิวซีแลนด์นำเข้าด้วย น่าจะแพงนะ แต่ของแค่นี้ต้องนำเข้าด้วยเหรอเนี่ย ม่ายไหว ขาดดุลการค้าหมด) พรุ่งนี้วันพุธแล้วสิ วาเลนไทน์ เดย์ ซะด้วย แต่คงไม่ได้อะไรมั้ง ก็เราเพิ่งรู้จักกันนี่นะ ยังไม่ได้รักกันด้วยซ้ำไป แต่อดตื่นเต้นไปกับเค้าไม่ได้ อยากรู้เหมือนกันว่าจะได้อะไรกับเค้าบ้างมั้ย มีใครแอบปิ๊งเราบ้างมั้ยเนี่ย? จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 20 ก.พ. 50 18:10:51 A:161.246.65.187 X:161.246.1.32 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อารายๆน้องวอน หยาบคายมากๆ ป๋มเพิ่งจะ 20 ก่าๆเอง เรียกเฮียแล้วเหรอ จิ๊ วันนี้ไม่มาเกาะขอบทู้เพราะงานท่วมท้นมากๆ แล้วว่างๆจะแวะมาตามต่อคร๊าบ จากคุณ : @ - [ 20 ก.พ. 50 18:47:22 A:58.8.10.177 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ูู^^โส น้า หน้า ดีล่ะ เผยอายุมาซะ แสดงว่าแก่กว่ากันไม่มาก ไม่น่าจะแก่เกิน 5 ปี ถึงแม้จะล่วงเลย teenAge ไปแล้วก็ตาม วอนก็จะพ้นแล้วนะเนี่ย เศร้าๆ กลับไปทำงานต่อเถอะ คู๊นพี่ ไม่เรียกเฮียก็ได้ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 20 ก.พ. 50 18:52:42 A:161.246.65.187 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 78 มาเกาะขอบจอรออ่านต่อจ้ะ ลุ้นวันวาเลนไทน์ด้วย..ไม่รู้ว่าวอนจะได้วิตามินอะไรเพิ่มเพื่อบำรุงกำลัง จากคุณ : ยาลมตราลิงแอบเสา - [ 20 ก.พ. 50 21:51:45 A:203.113.67.168 X: TicketID:129633 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ไม่ได้ตามมาหลายวัน ไปได้ไกลขนาดนี้ หวานมากๆเลยคิดได้ไงเนี่ยะ ออนไลน์ ออฟไลน์ เอิ้กๆสงสัยที่หายไปนานมัวแต่ไปปั๊มกุญแจแน่เลย ปันนี้ละเอียดอ่อนดีเนอะ แต่ท่าทางวอนจะตามไม่ทันซะแล้ว จากคุณ : blueboyhub - [ 20 ก.พ. 50 23:19:08 ]

ความคิดเห็นที่ 80 อ่ะ 80 ก่อนละกัน ปล.เจ้าวอน&เจ้า@ คอมเฮียเจ๊งฟ่ะ คาดว่าสาเหตุน่าจะมาจากแข่งกันเม้นต์ ในทู้ของเจ้ารอยกับเจ้าวอนนี่แหล่ะ เอ่อ จะเป็นไรมั๊ยถ้าเฮียจะตั้งกองทุนเรี่ยไรเงินเพื่อซื้อ mainboardใหม่ได้ป่ะ เอิ๊กกกกก!!!!! จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 21 ก.พ. 50 08:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เหอะ เฮีย คอมผมเองเจ๊งมาเดือนกว่าแล้วยังไม่ได้ยกไปซ่อมเลย เรี่ยไรตังเหลือแล้วส่งมาให้ผมด้วยแระกัน จากคุณ : @ - [ 21 ก.พ. 50 09:30:20 A:58.8.11.88 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 82 โหอิจฉาง่ะ ว่าแต่ใกล้จะอัพถึงปัจจุบันแล้วดิ มาลุ้น จากคุณ : BaTMaNคุง - [ 21 ก.พ. 50 09:57:52 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) แล้ววันวาเลนไทน์ วันแห่งความรักก็มาถึง(จนได้) วันนี้เป็นวันที่ผมค่อนข้างจะคาดหวังว่าจะเจอคนที่คุ้นเคย เค้าแหละครับ ที่เดิม(ห้องสมุด) ของเราอีกครั้ง ตารางเรียนของมหาวิทยาลัยเรา ตารางเรียนของวันพุธ จะเหมือนกับวันศุกร์ จึงเป็นไปได้สูงที่นายนั่นจะว่าง เหมือนกับวันศุกร์ที่แล้ว จริงอย่างที่คิดไว้ เมื่อเปิดตู้ล็อคเกอร์ก็เจอกับตุ๊กตาสีเขียวของปัน (อยู่ในห้องสมุด) ผมเลยรีบเก็บตุ๊กตาสีแดงของผมลงกระเป๋าและแทนที่มันด้วยตัวสีเขียวทันที เข้าไปในห้องสมุดด้วยใจเต้นตึกๆ วันแห่งความรักจะเหมือนที่คิดมั้ยเนี่ย ถ้าแบบในความคิดนี่จะเหมือนงานแต่งงานเลย ปันคาดดอกกุหลาบสีชมพูไว้ในปาก ในมือคือช็อคโกแลตลูกกลมๆสีทอง (ยี่ห้อไรจำไม่ได้ ที่เวลากัดมันจะกรอบๆเป็นแป้งเคลือบช็อคโกแลตแล้วข้างในจะเป็นช็อคโกแลตอีกที) ปันคุกเข่าลง วอนก้มลงไปดึงดอกไม้จากปากปันที่คาบไว้ "วอนเต็มใจจะรับรักจากปันมั้ย" ปันถาม บลาๆๆๆๆๆๆ ภาพเหล่านี้เป็นเพียงฝันกลางวันที่เกิดขึ้นขณะที่ผมเดินตามหาปันให้ทั่วหอสมุด หนุ่มไม่เซอร์แต่พยายามจะเซอร์อะมีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ ภาพความฝันถูกแทนด้วยภาพความจริงที่น่าตะลึงและตกใจ ปันนั่งอยู่ที่โต๊ะของเรา (โต๊ะที่ผมฟุบไปเมื่อวันศุกร์) กับใครอีกคน ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันนะ รู้สึกไม่ค่อยปกติเท่าไหร่แล้ว แต่วอนก็ยังเดินไปสะกิดปันแบบทักทาย ปันขอตัวอีกคนหนึ่งที่นั่งโต๊ะก่อนจะเดินมากับวอน "วอน ปันมีเรื่องที่จะต้องบอกวอน หวังว่าวอนคงจะเข้าใจปันนะ" น้ำเสียงจริงจังแบบนี้ คงมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปแล้วล่ะสิ "วอนคือปัน" นายนั่นหันไปที่โต๊ะ ทอดสายตามองไปยังคนที่นั่งที่โต๊ะ ก่อนที่ประโยคที่ไม่อยากฟังจะหลุดออกมา "ปันมีแฟนแล้ว!" คำพูดแบบเรียบๆของปัน บอกสถานะของผมทันที ผมอึ้งไปนานจนพูดอะไรไม่ออก ไม่ต้องบอกซ้ำก็เข้าใจ ว่าระหว่างผมกับปันคงเป็นได้แค่เผลอไปเท่านั้น ผมยังคิดในใจว่า โชคดีที่ทุกๆอย่างระหว่างเรามันยังเพิ่งเริ่มต้น เรายังไม่คิดอะไรมากมายด้วยซ้ำ ก็เลยไม่รู้สึกแย่มากนัก นอกจากเหมือนถูกหลอก "เราเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย" ปันถาม ผมพยักหน้า "ได้สิ" เสียงตอบของผมมันเรียบๆเหมือนสติที่ล่องลอยไปไกลจากตรงนั้น "งั้นวันนี้บ่ายๆไปช่วยเราซื้อของให้แฟนได้มั้ย เราไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าจะอยากได้อะไร เจอกันนะตอนบ่ายๆ ขอบคุณมากไปล่ะ" จบประโยคนายนั่นก็เดินกลับโต๊ะไป โดยที่ผมยังไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธสักเอะเดียว จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 10:28:03 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) เหมือนถูกมัดมือชกยังไงก็ไม่รู้ ตอนบ่ายๆผมกับนายนั่น (เกลียดนายจริงๆ ไม่เรียกชื่อแล้วมันเจ็บ) ก็ไปห้างใกล้ๆมหาลัย (ไม่อยากใช้คำนี้เลยเพราะมันก็ไกลอยู่พอควร) เรามีเรียนกันตอนบ่ายสามเลยต้องรีบไปแล้วกลับมาเรียน นั่งรถมันไปแหละ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะมีรถกับเค้าเหมือนกัน อืมม์ รวยเชียวนะพ่อคุณ (ที่แท้ฐานะก็แตกต่างกัน ขอร้องวอนไม่ได้เป็นฝ่ายเห่าเครื่องบินแน่ๆ แต่ถ้านายจะเป็นเครื่องบินแอร์บัส เอ380 วอนก็ขอเป็นเครื่องบินคองคอร์ดละกัน จะได้เร็วกว่านาย และนายก็ต้องเป็นฝ่ายที่ไล่ตาม ) "เป็นไงมั่ง คิดว่าแฟนเราน่ารักมั้ย" นายนั่นถามผมยิ้มให้อีก (ยังมีหน้ามายิ้มอีกนะ อารมณ์เสีย) ตลอดทางอยากจะวีนๆๆแตกซะจริงๆ พูดถึงแต่แฟนๆอยู่นั่นแหละ (หน้ารักมั้ยนะเหรอ ใช้ตาตุ่มดูหรือไง ถึงได้เลือกเค้าเป็นแฟนน่ะ อยากจะพูดกับมันแบบนี้จริงๆ) ทำไม้ ทำไมมันช่างเป็นวาเลนไทน์ ที่ทุเรศที่สุดแบบนี้ รู้ว่าเป็นคนอื่นแต่ยังถูกดึงเข้ามาอีกแล้วนะเนี่ย ...ตลอดเวลาที่นั่งรถไปกับมันรู้สึกเหมือนได้ยินเพลงนี้ลอยมาทุกทีเลย "...วันที่เธอนั้นเจอกับเขา วันที่เราต้องเป็นเพื่อนกัน รู้มั้ยทำให้ฉันเกือบต้องร้องไห้ มีแต่รอยยิ้มให้กับเธอ ยามที่เจอหน้ากันเสมอ รู้มั้ยใจคนไหนมันเจ็บแค่ไหน เมื่อไหร่ที่เห็นเค้าและเธอสองคน อยากจะตะโกนว่าใจมันทนไม่ได้ ไม่อยากทำให้ลำบากใจ อยากจะเป็นเพื่อนเธอต่อไปเหมือนเก่า ก็ได้แต่เก็บมันเอาไว้ คำว่ารักถ้าพูดออกไปอาจจะทำให้เราห่างไกลฉันกลัว...." แต่ผมก็ไม่มีทางที่จะยอมให้เพลงนี้จบต้องร้องเพลงนี้ขึ้นมากลบอยู่ในใจ "...จะขอเป็นคนเลว ที่รักเธอที่สุดแม้ใครจะมองแบบไหน ไม่ขอเป็นคนดีที่รักเธอไม่ได้ ไม่อยากเป็นคนดีแต่ไม่มีความสุข..." (เออ วอนจะเป็นคนเลว จะพรากนายไปจากเขา เพราะเราคู่กัน ขอใช้ความได้เปรียบภายนอก ให้เป็นประโยชน์ บ้าจริง คิดได้ไงนะเรา) สุดท้ายรถที่มันขับซะอ้อยอิ่ง ช้ากว่า รถ ปอ. อีกก็มาถึงห้างซะที เราเดินเลือกของกันอยู่นาน เวรกรรม แฟนตัวเองให้คนอื่นมาเลือกให้ ดีเนอะผมไม่รู้จักแฟนนายซะหน่อย เวร ผมน่ะไม่อะไรนักหรอกเลือกไป มันถามว่าอันนี้ดีมั้ยก็บอกว่าดี สุดท้ายมันก็ตัดสินใจไม่ได้เพราะผมว่าดีไปหมดแหละ (ไม่มีความจริงใจเลยเรา) มังคงรู้อยู่มั่งแหละว่าผมคงไม่ได้จริงจัง หรือเต็มใจอะไรกับการเลือกของให้แฟนมันเท่าไรนัก (มันไม่น่าโง่นะ แต่มันเจ้าเล่ห์มากกว่า อย่างมันมีแต่แกล้งโง่) จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 10:32:09 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) ในที่สุดมันก็ไปเดินเลิกของมันอยู่ห่าง ผมเองก็เลยเพลิดเพลินดูของจับชิ้นโน้น เลิกชิ้นนี้ แล้วก้มีอยู่ชิ้นนึงของน่ารักดีแฮะ เป็นบันไดไม้แล้วมีตุ๊กตาหมาสีขาวทำท่าปีบันได แล้วที่บันไดแขวนกรอบรูป ดูอันเดียวมันก็ไม่เท่าไหร่นะ ด้วยความทะลึ่งเล็กๆผมก็เลยเอาสองอันมาวางชนกัน ภาพที่ออกมาก็คือหมาสองตัวปีนขึ้นบันไดมาจูบกัน เห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้ เลยยิ้มแบบแอบๆ ผมทิ้งมันไว้นั่นแหละแล้วก็เดินไปดูที่อื่นอยู่นาน เริ่มรำคาญแล้วว่าไอ้ปันมันจะเลือกอะไรนักหนา (แค่แฟนเดี๋ยวก็เลือกกันแล้ว) ผมดุนาฬิกาแล้วเนี่ย เดี๋ยวก็ไปเรียนไม่ทันหรอก แต่ทำไงได้เกิดไปวีนใส่มันเข้าเดี๋ยวมันวีนกลับ "อยากกลับ ก็กลับเองเดะ" มันจะยุ่งกันไปเปล่านะ เพราะดูจากเวลาแล้วกลับรถเมล์ไม่น่าจะทัน แม้ว่านายนั่นจะขับรถช้าก็เหอะ เหลือเชื่อมันเดินมาสะกิดผม "ไปเถอะซื้อได้แล้ว" "เฮ้ย ซื้อตอนไหนเนี่ย ทำไมเร็วจัง" ผมถามมันแบบแปลกใจ เห็นเมื่อกี้มันยังทำท่าเลือกไม่ได้อยู่เลย มันบอกว่า "ไม่มีอันไหนดีพอสำหรับความรักมัน" (ผมเกือบอ้วก) แค่ผมเผลอออกมานอกร้านแผล็บเดียวมันหอบเอาถุงเบ้อเริ่มออกมาสองใบ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 10:33:38 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) ระหว่างทางนั่งรถกลับ ผม "....." เงียบสนิท แอบเศร้าหมองลึก มัน"....." อารมณ์ดี (ชิ มีของไปให้แฟนแล้วสิ เวรๆๆ ทำไมไม่บอกว่ามีแฟนแล้ว จะให้วอนนั่งที่ไหน กิ๊กแกหรอ ไม่มีทาง โน เวย์) อยู่มันก็ขอร้องผมขึ้นมาอีกข้อแล้ว "วอน เย็นนี้อยู่เป็นเพื่อนปันหน่อยได้มั้ย" "ทำไมอ่ะ" ผมถามงง (แกจะลาก ชั้นไปเป็น กขค ทำเพื่อ ฉลาดป่ะนั่น) มันเอามือหนึ่งขึ้นมาเกาหัวแบบเขินๆ (เออ อีกมือนึงจับพวงมาลัยไว้ให้มั่นนะแก เดี๋ยวตายกันพอดี ) "ก็ปันเขินอ่ะถ้าจะนั่งรอแฟนคนเดียว" (อ้อดี เห็นผมเป็นอะไรเนี่ย) ผมก็เริ่มเข้าใจ "ก้อได้ๆ" ตอบมันไป นึกถึงวิตามินซีให้ล็อกเกอร์ (นั่นแหละค่าจ้างกรู 55+ จะเอากลับบ้านให้เกลี้ยงตู้เลยเชียว) เราไปถึงมหาลัยก็แยกย้ายกันไปเรียนทันที "ทำกรูสายไป 10 นาทีอีกแล้ว นายบ้า ฮึ้ยยยยย วีนแตกคนเดียว นายนั่นหายไปแล้ว" หันไปวีนแตกใส่มัน ซึ่งหายไปไหนก็ไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหน ผลที่ออกมาก็คือคนอื่นจ้องมองมาที่ผมเป็นตาเดียวกัน (มองอาราย เหอะ แค่วีนแตกนิดเดียวใครก็เป็น ) ผมแทบจะมุดดินไปจากตรงนั้น มองหาคนรับผิดชอบครับ แล้วก็ไปเห็น คนที่นั่งกับปันเมื่อเช้าเดินผ่านมา (แกต้องรับผิดชอบ) ผมแผ่รัศมีอาฆาตใสมันอย่างรุนแรง น่าแปลกที่มันยิ้มเย็นๆมาให้ (อี๊ เจ็บใจง่ะ) จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 10:34:52 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 87 (เม้าท์แตก เหงือกสะเทือน) ยาลมตราลิงแอบเสา หายไปหลายวันเชียวนะ "ไม่รู้ว่าวอนจะได้วิตามินอะไรเพิ่มเพื่อบำรุงกำลัง" หมายถึงอะไรเนี่ย วาเลนไทน์ เกี่ยวไรกับวิตามิน งับ (สงสัยมาแนวลึงซึ้งอีกแล้ว ลิงลม เนี่ย) blueboyhub ต้อนรับการกลับมาครับ นึกว่าเลิกแล้วค่ะ หนูเลิกอ่านทู้แล้วค่ะ ไปซะแระ ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) คอมเจ๊ง เหมือน @ เลยนะ สงสัยพรหมลิขิตนะเนี่ย ไปซ่อมร้านเดียวกัน พร้อมกัน แล้วก็ปิ๊งกัน หง่ะ BaTMaNคุง ต้องร้องเพลง "...อดใจเอาไว้อีกนิด เฝ้ารอให้ถึงวันนั้น..." ซะแล้วมั้งเนี่ย ใกล้จะถึงแล้ว วันนี้กะว่าจะให้จบวาเลนไทน์นะ (คิดว่าน่าจะทำได้) รู้อยู่คนเดียวว่ามันเป็นยังไงแล้วค่อยเล่าให้ฟังมันอัดอั้นจัง อยากให้รู้ไปพร้อมๆกันเลย เรียลริตี้ "นายนั่นเค้าธรรมดาเป็นที่ไหนล่ะ คิดผิดที่หลงเชื่อ หมาจิ้งจอกที่ดูซื่อๆ สุดท้ายลูกแกะก็หลงกล" คิดเองเองว่าใครเป็นแกะน้อยตัวนั้น จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 10:43:54 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 88 " ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) คอมเจ๊ง เหมือน @ เลยนะ สงสัยพรหมลิขิตนะเนี่ย ไปซ่อมร้านเดียวกัน พร้อมกัน แล้วก็ปิ๊งกัน หง่ะ " >>>> ทะลึ่งแระ เจ้าวอน จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 21 ก.พ. 50 11:35:30 ]

ความคิดเห็นที่ 89 งานนี้จะให้เดาเรื่องล่วงหน้าได้ปะ อิอิ น่าจะมีรายการหักหลังให้เซอร์ไพรส์นะ หวีดวิ๊ว มาตามลุ้นต่อไป ป๋อล๋อ ....ยาลมตราลิงแอบเสาของแท้ต้องมองไม่เห็นตัวลิง ^_^ จากคุณ : ยาลมตราลิงแอบเสา - [ 21 ก.พ. 50 12:02:45 A:20.17.66.16 X:61.47.15.133 TicketID:129633 ]

ความคิดเห็นที่ 90 เหอะ เดาได้เหมือนกันว่าจะเกิดไรขึ้น อิอิ แต่ขอแกล้งโง่ต่อดีก่า ไม่อยากสปอย แต่น้องวอนก็เป็นคนดีนิ ถ้าผมไปเจอแบบนี้ ไม่ต้องถามอะไรมาก ขอขาคู่เข้ายอดหน้าเลย วันวาเลนไทน์แท้ๆดันเจือกมาเล่นไรแบบนี้ " ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) คอมเจ๊ง เหมือน @ เลยนะ สงสัยพรหมลิขิตนะเนี่ย ไปซ่อมร้านเดียวกัน พร้อมกัน แล้วก็ปิ๊งกัน หง่ะ " <<<< เหอะ เดี๊ยะๆ วอนสมชื่อ จากคุณ : @ - [ 21 ก.พ. 50 12:12:07 A:58.8.11.88 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 91 รุมตื๊บเจ้าวอน ดีป่าวฟ่ะเจ้า @ จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 21 ก.พ. 50 12:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 92 เห็นควรด้วย ครับพี่ จากคุณ : @ - [ 21 ก.พ. 50 13:28:33 A:58.8.11.88 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 93 คุณลิงลมแอบเสา สนด้วยอ๊ะป่าว รุมตื๊บเจ้าวอนอ่ะ จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 21 ก.พ. 50 14:00:28 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เหอๆพึ่งรู้ว่าจุดประสงค์ของทู้นี้คือการสร้างคู่รักให้ได้ อย่างน้อยหนึ่งคู่ กิ้วส์ๆๆ ซึ่งที่แท้ก้หาเจอในเวลาอันสั้น จะใครซะล่ะ พี่@ กะ เฮียถางฯ น๊ะเอง เหอๆ กระทู้มีวันจบแต่ความรักที่ทั้งสอง (@ & ถางฯ) ที่มีให้กันไม่มีวันจบ โอ้ย อยากอ่านเรื่องของคู่นี้จัง คห. 91 , 92 ดูไม่ดีเท่าไหร่ เปล่าวอนซะหน่อย มาตี๊บอารายนู๋เนี่ย จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 14:00:57 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 95 อร๊าย เฮียถางฯ น่าเกลียดง่ะใช้ทู้ของเค้า รับอาสาสมัคร ตึ๊บ จขกท. ขอ มิสเตอร์ทีม 1 เพลง "...ไม่มีชั้นแล้วเธอจะรู้สึก ไม่มีชั้นแล้วเธอจะคิดหนัก ไม่มีฉันแล้วเธอจะเบื่อหน่าย ไม่มีฉันและเธอจะเฉาตาย..." ให้เฮียๆๆ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 14:04:11 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 96 เฮ้ย เจ้าวอน วอนซะแล้วจริงๆฟ่ะ จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 21 ก.พ. 50 14:05:35 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) และแล้วตอนเย็นก็มาถึง นายนั่นมารอผมถึงหน้าห้องเรียน ชิๆ จะว่ามารอก็คงผิด ใช้คำว่ามาดักคงจะเหมาะสมกว่า กลัวผมจะหนีล่ะสิ ก็คิดจะลองหนีเหมือนกัน นายจะได้เขินอยู่คนเดียว แต่ไม่ทันแล้ว "ไปกันเถอะ" นายนั่นจับต้นแขนผมไว้ (กลัวหนีเรอะ) ลากให้เดินไปด้วยกัน (ไหนล่ะความอ่อนโยนอบอุ่นมันหายไปไหนหมด) รถของนายนั่นจอดอยู่ที่ใกล้ๆตึกเรียน "นัดกันที่ไหนอ่ะ" ผมถามยังไม่เข้าไปนั่ง เปิดประตูค้างไว้แบบนั้น "แถวนี้แหละ" นายนั่นตอบ "ที่ไหนล่ะ" ผมยังถามต่อ นายนั่นไม่พบอะไร จู่ๆ กดหัวผมลงไปนั่งในรถซะงั้น นายบ้า เอ้ย ..."ไม่ถามแล้วก้ได้" ผมโวยขณะที่มันขึ้นมานั่งที่คนขับข้างๆผม (คอยดูเหอะ แฟนนายมาเมื่อไหร่ นายมากราบของให้เรากลับเราก็ไม่กลับ จะ กขค นายทั้งวันเลย ชั้นจะทำลายวาเลนไทน์ เดย์ ของแก 55+ หัวเราะชั่วร้าย) แล้วที่ๆมันนัดแฟนไว้ก็อยู่ในคำว่าแถวๆนั้นของมันจริงๆ มันขับรถตรงขึ้นไปจากตึกที่เราเรียน แถวๆหน้ามหาลัย ใกล้ๆกับคณะแพทย์ฯ จะมีสระน้ำและมีสะพานยาวๆทอดวกไปมาอยู่เหนือสระ และสะพานจะทอดไปสู่ลานตรงกลางสระน้ำ บรรยากาศดีมากๆ ในตอนเย็นๆ และสวยงามเมื่อเปิดน้ำพุ ตอนกลางคืนคู่รักมักจะพาคนรักมาดูดาวกัน ตอนนี้ก็เย็นมากๆแล้ว แทบจะไม่มีแสงแดด ผมกับมันนั่งห้อยขาอยู่บนสะพานข้างๆกัน ความจริงแล้วมันน่ะห้อยขาไม่ได้เพราะวันนั้นน้ำค่อนข้างสูง แต่เมื่อผมห้อยขาลงไปปลายเท้าก้ยังพ้นน้ำอยู่พอควร มันเองตัวสูงกว่าผมมาก เมื่อมันห้อยเท่าลงไป นิ้วเท้ามันจึงจุ่มลงไปในน้ำพอดี เป็นอะไรที่ผม ฮา มากๆ (สมน้ำหน้า) หัวเราะใส่มันดังๆอย่างสะใจ มันก็ดูเหมือนไม่สบอารมณ์อยู่เหมือนกันที่เป้นแบบนี้ มันก็เลยเอาเท้าตีน้ำ แกว่งขา สะบัดเท้าของมัน จนน้ำกระเด็นมาโดนเท้าผม เวรๆๆ ยังอุส่าห์หาเรื่องได้นะเนี่ย จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 14:29:05 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) เรานั่งกันอยู่ตรงนั้นคงจะนานน่าดูจนบรรยากาศรอบตัวเริ่มมืดสลัว แต่ยังคงไร้วี่แววของแฟนมัน(คนเมื่อเช้า) "นี่นายนัดกันกี่โมงเนี่ย" ผมจำไม่ได้ว่าถามมันไปครั้งที่เท่าไหร่ แต่ไร้คำตอบทุกที จนผมลืมเองว่าผมถามไปแล้ว จู่ๆผมก็สงสัยขึ้นมาว่า ตกลงคนนั้นเป็นแฟนนายนี่ป่าวเนี่ย เห็นจู๋จี๋กันอยู่เมื่อเช้าก็ดูซี้กันอยู่ แต่ทำไมเหมือนไม่ได้เป็นแฟนกัน นายนั่นส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ผมอีก เห็นรอยยิ้มของมันแล้วผมไม่ไว้ใจว่า 1+1 เท่ากับ 2 รึเปล่า เอ๊ะ หรือจะเป็นแผนการอะไรของมัน ผมอดคิดเข้าข้างตัวเองลึกๆไม่ได้ว่าผมกำลังถูกมันหลอกอยู่ ลองใจกัน? สบตามัน ไม่มีแววเล่ห์เหลี่ยมอะไร เสียงฝีเท้าเดินมาบนสะพานที่เรานั่งอยู่ทำให้ผมหันไปมอง เห็นคนที่เดินมาแล้วมันทำให้ผมคิดได้จริงๆ "เป็นไงปัน รอนานมั้ยครับ" แฟนปันส่งเสียงทักมาเมื่อเดินใกล้มาถึงที่ๆเราสองคนนั่งอยู่ ในมือมีกล่องห่อด้วยกระดาษสีชมพู ! !! จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 14:30:10 A:203.131.208.115 X: TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 99 99 แระวุ่ย จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 21 ก.พ. 50 15:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 100 แระก็ 100 เจ้า @ อด แหะ ๆ จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 21 ก.พ. 50 15:08:53 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ขอร้อยเอ็ด 101 ได้ปะ -*- จากคุณ : วาซาบิ - [ 21 ก.พ. 50 15:33:17 A:20.17.66.16 X:61.47.15.133 TicketID:129633 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ^ ^ เหอะ ชงเองตบเองเลยเน๊อะ กะเอาแน่อะดิ ต่อให้หรอกเฮีย วันนี้งานเยอะ หัวฟูเลย จิ๊ เป็นไงน้องวอน 100 จนได้เน๊อะ จากคุณ : @ - [ 21 ก.พ. 50 15:47:39 A:58.8.11.88 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 103 รออ่านอยู่นะน้องวอน จากคุณ : เกอเซอร์บรู๊ค - [ 21 ก.พ. 50 16:26:30 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ตกลงจะมีหักมุมไหมลุ้นๆ จากคุณ : BaTMaNคุง - [ 21 ก.พ. 50 16:53:54 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) (( (อ่านดูแล้วตอบด้วยว่าตรงกับที่เดากันมั้ย ? ) )) "...เหงายิ่งกว่าตอนที่ไม่เหลือใคร ยิ่งเห็นทั้งเขาและเธอฉันยิ่งเหงาใจ เหมือนมาอยู่เป็นแค่ส่วนเกิน ระหว่างเธอและเขา พึ่งรู้คนเดียวไม่เหงาเท่าสามคน..." เพลงนี้คงเพียงพอที่จะแทนความรู้สึกตอนนั้นของผมได้ วอน เอ้ย หมดเวลาแล้วเลิกเข้าข้างตัวเองซะทีเถอะ ผมนึกอยากจะหายเป็นอากาศธาตุไปซะเลยในตอนนั้น "อ่ะของนาย เดี๋ยวเรามานะ" ที่ที่เดินเข้ามายื่นกล่องสีชมพูใบนั้นให้ปันก่อนจะเดินจากไป ผมว่าแฟนเค้าคงไม่อยากให้ผมอยู่ด้วยมากกว่า ก็ใครล่ะจะรับได้กับ กขค ในวันวาเลนไทน์ มันทุเรศสิ้นดีเลย แฟนปันไปยืนอยู่ที่ปลายสะพานโน่น "งั้น เรากลับแล้วนะ ขอให้มีความสุข" อยากจะอวยพรปันให้ดีกว่านี้ แต่ทำไมเสียงมันเศร้าจัง "อยู่ด้วยกันก่อนสิวอน ปันไม่อยากอยู่คนเดียว" นายนั่นทำหน้าขอร้อง "นั่นไง แฟนนายอยู่โน่นแล้ว เดี๋ยวเราไปเค้าก็เดินมาหานายเองแหละ" ผมว่าขยับตัวจะลุกขึ้น "ไหน ปันไม่เห็นแฟนปันเลย" "นั่นไงล่ะ" ผมชี้นิ้วไที่ปลายสะพาน "ไหน มองไม่เห็น" "ตรงปลายสะพานนั่นไง" ผมบอกปันที่ดูจะตาถั่ว "ไม่เห็นมีเลย" ละสายตาจากคนที่ยืนปลายสะพานหันไปมองปันที่นั่งอยู่ข้างๆอีกครั้ง "อ้าว นี่ นายเล่นหลับตาแบบนี้จะเห็นอะไรมั้ยล่ะ แกล้งกันนี่หว่า" มิน่าล่ะครับ บอกอะไรมันถึงไม่รู้ไม่เห็นทั้งนั้น ผมหมั่นไส้มันขึ้นมาทันใด จริงๆมันก็น่าเอ็นดูอยู่หรอก (ทั้งๆที่กะล่อนแบบนี้เนี่ยนะ) ก็เลยใช้นิ้วพยายามถ่างเปลือกตามันขึ้นให้มันลืมตา มันลืมตาขึ้นอย่างยอมแพ้ กลัวเจ็บล่ะสิ ผมเปลี่ยนจากมือที่ถ่างตามันอยู่มาเป็นดึงแก้มมัน ตลกดี กระพริบตาปริบๆ มองหน้าผม เราสบตากันอีกครั้ง มันเปิดปากพูดช้าๆ "เราเห็นแล้วแฟนเราอยู่นี่เอง" ขอบคุณนะที่เลือกของขวัญให้แฟนเรา มันหยิบกล่องสีชมพูใบนั้นมาให้ผม และหยิบกล่องสีชมพูแบบเดียวกันอีกใบออกมาจากในถุงที่มันหยิบมาจากรถที่เราไปซื้อจากห้างด้วยกัน กล่องสีชมพูสองใบขนาดเท่ากัน ผมแทบจะแน่ใจว่ามันซื้อมาจากที่เดียวกัน บางทีของที่บรรจุอยู่ภายในอาจเป็นแบบเดียวกันก็ได้ ผมหยุดความคิดไว้แค่นั้น "ไม่จริงมั้ง" ผมยกกล่องสองใบมาเทียบกันดู มันเอาแต่ยิ้มอย่างเดียว เมื่อผมค่อยๆแกะกล่องออกมาดู แง้มๆกล่องเห็นไม้เป็นซี่ๆแบบขาบรรไดโผลออกมาผมก็รู้แล้วว่าข้างในมันเป็นอะไร ไม่กี่นาทีต่อมา หมาปีนบันไดสองตัวขึ้นมาจูบกันก็ปรากฏต่อหน้าเราทั้งสองคน แบบเดียวกับที่วางอยู่บนชั้นในร้านขายที่ห้างเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ผมรู้สึกเหมือนฝันไปเลยครับกับสิ่งที่เกิดขึ้น หันไปมองปลายสะพานซึ่งว่างเปล่าไม่มีใครแล้ว "คิดได้ไงเนี่ย" ผมพูดกับปันออกไปได้แค่นี้ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง "ก็ใช้สมองนิดหน่อยเอง" "ประทับใจจัง" "ไม่เห็นหึงกันมั่งเลย ของค่าของขวัญหน่อยสิ" นายนั่นเอาแขนขึ้นมาโอบบ่าผมไว้ โน้มตัวผมให้เขยิบเข้ามาชิดกัน ไม่ใช่แค่ชิดแต่เรานั่งเบียดกัน ประหยัดที่สุดๆ "ยังจ่ายมาไม่ครบเลย" มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าผม "นี่ บ้าน่า" ผมผลักหน้ามันออกไป รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่นะ ไฟสะพานสว่างพรึบขึ้น พร้อมๆกับไฟทั่วบริเวณนั้น ให้บรรยากาศเหมือนเอ็มวี คืนข้ามปี ผมอดไม่ได้กับบรรยากาศที่พาไป พิงหน้าเข้ากับไหล่ของปัน (ไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลย) เข้าใจความรู้สึกว่าเวลาหยุดนิ่งอย่างแท้จริง มันเหนือกาลเวลา แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ "คิดถึงจัง" "พึ่งเจอกันจะคิดถึงกันได้ไง" ไม่รู้เหมือนกันต่อไปจะเป็นยังไงนะ" "คิดถึงนะ" "คำว่าคิดถึงน่ะ มันต้องใช้เวลา" "คิดถึงน่ะต้องพูดกลางวัน" "เฮ้ย ต้องพูดกลางคืนดิ" (ข้างบนเจ็ดบรรทัดน่ะ โฆษณาเอไอเอส เหอๆ ชอบจัง น่ารักดีอ่ะชุดนี้) (( (อ่านดูแล้วตรงกับที่เดากันมั้ย ? ) )) ถือเป็นของขวัญคนทำงานดึกละกัน ลงให้หายลุ้นกันไปเลย ทะลุร้อยซะทีนะ วอน เอ้ย จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 19:16:58 A:161.246.65.164 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 106 (วอนซะแล้ว) "...วอนซะแล้ว ยังงี้มันวอน วอน วอนซะแล้ว..." งอนแล้วอุส่าห์มาต่อให้จบ แต่เฮียๆกลับบ้านไปซะหมดแล้ว แหมๆ ง่ายได้จังนะ เฮียถางฯ " 99 แระวุ่ย แระก็ 100 เจ้า @ อด แหะ ๆ " แหมๆ ง่ายดายจังนะ ขโมยเลขสวยไปในคราเดียวกัน กระจิตกระใจไม่แบ่งให้คนอื่นเลยเนอะ วาซาบิ "ขอร้อยเอ็ด 101 ได้ปะ -*- " กล้าขอจริงเหรอ พี่ๆแถวนี้เค้าจัดให้ได้นะ เกินร้อยเค้าก็เอ็ดกันไหว เหอๆ เกอเซอร์บรู๊ค BaTMaNคุง ต้อนรับกลับทู้นะ นายค้างคาวกินกล้วย เหอๆนายแบทแมนคุงแหละ พี่@ ชักช้ากว่าเฮีย ถางฯ ซะแระ สังขารนี่มันไม่เที่ยงจริงจริ๊ง เหอๆ ขำว่ะ คิดถึง ลิงลม และก็ blueboyhub ด้วยนะ มีความลับจะมาบอก เหอๆ พี่@ กะ เฮียถางฯ แอบหวานใส่กัน เฮ้ยยย นั่น แวะมาหยอดหวานกันทุกวันเลย วอนรู้แระที่มาของความหวานในกระทู้มากจากไหน เหอๆ คู่รักแจ้งเกิดใหม่ประจำทู้นี่เอง รอลุ้นอยู่นะเฮียทั้งสอง อย่าปากแข็งไปเลยน่านะ คอมเจ๊งเหมือนกันด้วย อะไรจะพรหมลิขิตกันแบบนี้ มาลงชื่อรับของชำร่วยกันล่วงหน้าดีกว่าเหอๆๆ "...วอนซะแล้ว ยังงี้มันวอน วอน วอนซะแล้ว..." ปล พี่ชายวอนกลับมาจาก ตปท แระ เหอๆ แย่งใช้คอมแน่ๆพรุ่งนี้ เดี๋ยวคืนนี้ต้องพิมพ์ไว้พรุ่งนี้จะไว้แว้บมาอัพตอนพี่เผลอ เหอๆๆๆ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 20:10:45 A:161.246.65.164 X:161.246.1.32 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 107 เหอะ งานเยอะเฟ้ย ไม่ได้ชักช้า ขืนชักช้าก็ท้องกันพอดี ...Oop! ลืมไปกระทู้เด็กใสๆไม่ติดเรท เหอเหอเหอ เอาเหอะ เอาให้มัน ปล่อยโคมเข้าปาย คราวหลัง แทนที่จะได้พิงไหล่ปัน เอ็งจะได้พิงเข่าพี่แน่ วอนเอ๋ย ปล. ก็เป็นอย่างที่เดาไว้แหละ แหมซื้อหวยไมมันไม่ถูกงี้ฟระ จากคุณ : @ - [ 21 ก.พ. 50 20:18:06 A:58.8.11.88 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 108 (วอนซะแระ) ยื้ย อารายง่ะพี่@ ท้องเทิ้งอาราย กระทู้วอนมันจะเรทก็เพราะพี่แหละ ก๊ะเฮียถางฯ ด้วยอีกคน ด้วยวัย และอายุอานามก็ไม่น้อยแล้วนะสองเฮีย อายเด็กๆมันบ้างเห๊อะ ===== ร้ายกาจมากๆ เดาถูกหมดเลยเหรอพี่ ไม่เชื่ออ่ะ รู้ด้วยเหรอว่าปันจะทำแบบนี้ วอนว่าออกจะเท่ห์ โรแมนติกมากๆ คิคิ พิงไหล่ปันมีฟามสุข ไม่เคยมีไหล่ให้ซบแบบนี้ เข่าพี่@ง่ะ เก็บไว้เอาไปชนกะ เฮียถางฯ ไม่ดีเรอะ 55 เพราะเราคู่กัน เออ พล็อทเรื่อง เฮียถางฯ กะ พี่@ ก็ดูดีแฮะ ทำงานที่เดียวกันป่ะเนี่ย เออ หรือว่าเป็นแฟนกันแล้วจริงๆ แต่ปิดบังคนอื่นว่าไม่มีไรกัน เหอๆน่าคิด จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 20:33:06 A:161.246.65.164 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 109 เหอะ >>>>>วาซาบิ "ขอร้อยเอ็ด 101 ได้ปะ -*- " กล้าขอจริงเหรอ พี่ๆแถวนี้เค้าจัดให้ได้นะ เกินร้อยเค้าก็เอ็ดกันไหว เหอๆ <<<<< เอ็งก็เรทไม่ได้แพ้กันไปเท่าไหร่หรอกเจ้าวอนเอ๊ย ทำมาพูดดี 555+ จากคุณ : @ - [ 21 ก.พ. 50 20:42:49 A:58.8.11.88 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ปล.1 เออ แถมเดาถูกด้วยหว่ะว่าของขวัญที่ปัน(ใจ)ให้จะเป็นอะไร (ไปตั้งสำนักใบ้หวยดีก่า) จากคุณ : @ - [ 21 ก.พ. 50 20:47:10 A:58.8.11.88 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 111 มาให้กำลังใจจ้า มาต่อไวไวนะรออยู่ พี่ออนไลน์ทั่งวันแหละก็แวะเข้ามาดูบ่อยๆ ขอให้รักของน้องวอนเป็นสีชมพูเหมือนกระดาษห่อของขวัญนะ ----ได้เลขสวยด้วย---- แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 50 20:50:36 จากคุณ : เกอเซอร์บรู๊ค - [ 21 ก.พ. 50 20:49:14 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ปล.2 โรแมนติกเหรอ อืม คงแล้วแต่คนมั้ง เป็นผม ผมคงแอบเคืองอยู่อะ เล่นไรฟะ อาจจะหายโกรธ แต่คงต้องมีโดนทำโทษ เจ็บตัวกันไปมั่งแหละ อิอิ จากคุณ : @ - [ 21 ก.พ. 50 20:50:31 A:58.8.11.88 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 113 บ้าจัง ไปคบกับปันแทนวอนเลยมั้ยพี่ ทำไมตอนนั้นเราโง่จัง น่าจะรู้ทังมั่ง จะได้ไปหยิบอะไรที่มันแพงกว่านี้เหอๆ โอที เหรอจ๊ะพี่ อยู่ดึกนะเนี่ยวันนี้ วอนไม่อัพแระวันนี้ ไปนอนเหอะ เอ๊ะหรือรอ เฮียถางฯ กลับพร้อมกัน อ๊ะเบ๋เบ้ๆ ร้องเพลงรอไปก่อนเห๊อะพี่ "รู้ว่าว่านอนไม่หลับถ้าไม่กลับพร้อม ถางฯ @ คงนอนละเมอถ้า ถางฯ ไม่สนใจ" เหอๆๆ ปลุกปั้นคู่รักใหม่ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 20:51:25 A:161.246.65.164 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ^ ^ เง้อ โดนปาดซะงั้น จิ๊ เซ็งเป็ด คุณเกอ ใจร้าย จากคุณ : @ - [ 21 ก.พ. 50 20:52:40 A:58.8.11.88 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 115 เออ เอา แล้วนายปัน(ใจ)มันหล่อป่าวอะ ง่ายๆซะงั้นตรู ไม่ได้โอเว๊ย งานมันเยอะ ยังอ่านทู้ไม่หมด เอ๊ย ยังเคลียร์งานไม่เสร็จ ปล. ปลุกปั้นไม่เอา ถนัดแต่ปลุกปล้ำหว่ะ 555+ จากคุณ : @ - [ 21 ก.พ. 50 20:56:05 A:58.8.11.88 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 116 เหอๆ พี่เกอเซอร์บรู๊ค ออนไลน์ทั้งวัน สงสัยตำแห่ง ผจก แน่ๆเลย ผู้จัดการ ลูกน้องทำงาน นายเล่นเนต เหอๆ ไปนอนเห๊อะพี่ พรุ่งนี้สัญญาว่าจะมาต่อนะ วันนี้จบแบบหวานๆกันแค่นี้ละกัน จะได้ฝันดี จริงมันยังมีอะไรต้องคิดอยู่เยอะ เหมือนกันเลยคิดว่ายกยอดไปพรุ่งนี้ดีกว่า ฝันดี ครับป๋ม จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 20:58:44 A:161.246.65.164 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 117 คห 112 เออทำไมลืมโกรธ ลืมงอน นายปันมันเนี่ย สงสัยเห็นของขวัญถูกใจ ลืมเรื่องอื่นหมด ตายแล้วเรา ส่อนิสัยจริงๆ เอาของมาแลกลืมโกรธซะงั้น คห 115 นายปัน(ใจ)มันหล่อป่าวอะ ถามซะงั้นเนอะคนเรา ทำไมต้องเรียกว่าปัน(ใจ)ด้วยไม่แซบ หล่อมั้ยน่ะหรอ ลองนึกถึง พี่ ไผ่ พาทิศ สิแบบนั้นเลย พูดเล่น นั่นมันพี่รอย แล้ว นายปัน(ใจ)นะเหรอ บางคนก็อาจมองว่าหรอ แต่บางคนก็มองว่างั้นๆ สไสตล์เดียวกับพี่ ไม้ บวรพจน์ ล่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าแนวไหน ส่วนวอนอ่ะเหรอ หน้าตาแบบไหน เดี๋ยวส่องกระจกแล้วคิดดูก่อน หาตัวเปรียบยาก เวรกรรมเคยมีคนเปรียบเหมือนกัน แต่มันไปเปรียบกับผู้หญิงว่ะ ไม่อยากพูดเลย แต่เล่าก็ได้ ไหนๆก็ด้านมาถึงนี่แล้ว พี่ สมัย มอ ปลาย ของวอนอ่ะ มันเห็นรูปติด ร.บ. ของวอนตอนจบ ม.6 มันก็ขำบอกว่า วอนหน้ายังกะ เชีย์ร มิสทีนไทยแลนด์ เวร เปรียบกะผู้ชายหน่อยก็ไม่ได้ เดี๋ยวคืนนี้ขอไปหาก่อนนะว่าพอจะหน้าเหมือนผู้ชายคนไหนได้มั่ง พรุ่งนี้มาบอก จขกท ไปนอนแล้วนะ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 21 ก.พ. 50 21:11:08 A:161.246.65.164 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 118 แหม ๆ ๆ ๆ เดาได้ถูกเลยว่าต้องมีเซอร์ไพรส์ แบบนี้แน่นอน อิอิ วอน หน้าเหมือนเชียร์เลยหรอ ว๊าวววว งั้นเราก็หน้าคล้ายกัน มีคนว่ายาลมหน้าเหมือนเกรซกาญจน์เกล้า เฮ้อ!!!! มั่นจริง ๆ จากคุณ : ยาลมตราลิงแอบเสา - [ 21 ก.พ. 50 21:37:43 A:203.113.67.165 X: TicketID:129633 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ใช่แล้วน้องวอนพี่มีตำแหน่งเป็นผู้จัดการ ตำแหน่งใหญ่ที่สุดในบ้าน ( ผู้จัดการบ้าน หรือ แม่ผีเรือน ) แต่ยังงัยก็ขอโทษคุณ @ ด้วยนะ ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : เกอเซอร์บรู๊ค - [ 21 ก.พ. 50 23:28:14 ]

ความคิดเห็นที่ 120 มารายงานตัวแล้วงับ ยังไม่ไปไหนหรอกครับ ยังให้กำลังใจอยู่ อ่านตอนแรกใจหายไปอยู่ตาตุ่ม ปันทำไมน่ารักแบบนี้ อยากเข้าไปกระโดดจูบ คิกคิก เป็นวาเลนไทน์ที่เร้าใจและตื่นเต้นที่สุดเลยนะผมว่า เอิ้กๆ (แรงไปป่าวหวา ถ้าโดนวีนแตกขึ้นมาทำไงหวา) ดีนะที่วอนใจเย็นขนาดนี้ คิดถึงวอนมากๆเหมือนกันครับ  เอิ้กๆ จากคุณ : blueboyhub - [ 22 ก.พ. 50 01:07:50 ]

ความคิดเห็นที่ 121 มาเอานัมเบอร์ 121 จ้า จากคุณ : เกอเซอร์บรู๊ค - [ 22 ก.พ. 50 01:21:26 ]

ความคิดเห็นที่ 122 อืมมมมมมมมมมมม ป่านนี้  ยาดมหลอดนั้น     หมดกลิ่นยังครับ???? จากคุณ : ....โจคับ.... - [ 22 ก.พ. 50 07:18:49 ]

ความคิดเห็นที่ 123 เลขสวยอีกแล้ว เหอๆๆ จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 22 ก.พ. 50 08:40:35 ]

ความคิดเห็นที่ 124 เจ้า @ ว่าง ๆ ช่วยจัดการเจ้าวอนมันหน่อยนะ ช่วงนี้เริ่มกล้าหือกับเฮียแระ ปล. อยู่ไกลกันว่อยเจ้าวอน แกจะพล็อตเรื่องมากเกินไปแระนะ จากคุณ : ถางป่ามาแก้ข่าว (zero4hero) - [ 22 ก.พ. 50 08:55:49 ]

ความคิดเห็นที่ 125 หูย ไมคนแถวนี้มันหน้าตาดีเหมือนดารากันหมดฟระ แล้วเราหน้าตาเหมือนใครดีหว่า ปล.1 ไม่เป็นไรค๊าบคุณเกอ ปล.2 เดี๋ยวจาจาดให้คร๊าบเฮีย จากคุณ : @ - [ 22 ก.พ. 50 09:59:00 A:58.8.9.169 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) แล้วสิ่งที่มาทำลายความโรแมนติกของเราสองคนก็คือ ยุง ที่เหมือนพวกมันจะรำคาญลูกตากับความหวานที่เราสองคนมีให้กัน ถึงขนาดที่พยายามจะหอบพวกเราไป(กิน)จากที่นี่ ที่แรกๆก็ไม่มากเท่าไหร่ ตอนหลังมันรุม กัดขาอ่อนผมง่ะ ไม่รู้มันกัดเข้าไปได้ไงของมัน ทั้งๆที่ใส่กางเกงขายาว (เครื่องแบบ) กันทั้งคู่ "ไปเหอะปัน" ทุ่มกว่าๆแล้วยังไม่ออกจากมหาลัย โทรไปบอกที่บ้านว่ามีงาน คงออกจากมหาลัยไม่เกินหกโมงครึ่ง แย่จัง ถูกตั้งขอสงสัยแน่เลยที่หายไปในวันวาเลนไทน์แบบนี้ เราสองคนหิ้วของคนละถุงเดินจูงมือกันข้ามสะพานกลับไป ไม่ได้เจิดเจ้อจริงๆนะ แค่รักษาประเพณีของสะพานนี้ ที่เป็นสะพานของคู่รัก ตอนขามาต่างคนต่างเดิน แต่ขากลับต้องจูงมือกันกลับทุกที (เขินเหมือนกันแหละ ไม่เคยมีใครจูงมือแบบนี้มาก่อน ถ้าไม่ใช่พ่อแม่นะ พี่น้องก็ไม่จูงมือกัน ก็รู้สึกแปลกๆดี) "ไปเถอะเดี๋ยววันนี้เราไปส่งวอนนะ" "อืมม์" ก้าวขึ้นรถพร้อมมันอย่างรวดเร็ว "แต่ต้องแวะกินข้าวกับเราด้วย" "ได้นายเลี้ยงละกัน" ผมยิ้ม ปันแยกเขี้ยว "อเมริกันแชร์" "เก้าอี้อเมริกันเหรอ?" ผมแกล้งโง่ มันยื่นมือมาหยิกแก้มผม "ครึ่งๆ ห้าสิบเปอร์เซนต์" "ก้อ ด้าย ไปกันเถอะ อย่าแพงน๊า" ผมหยิบกระเป๋าตังค์มาดู แบร่ๆๆ ติดตัวอยู่ไม่ถึงพัน ปกติพกเงินไม่เท่าไหร่อยู่แล้ว บางวันไม่ถึงห้าร้อยด้วยซ้ำไป อยู่ดีนึกอยากกวนมันซะงั้นก็เลยแกล้งถามมันเล่นๆ "ปัน" เรียกมันก่อน "หือ?" มันส่งเสียงถามมาก ไม่หันมามองเพราะกำลังขับรถอยู่ "ปันเห็นแฟนวอนมั้ย" แกล้งถามมันเลียนแบบที่มันถามบนสะพาน แต่ผมลืมตาอยู่หันไปมองมันตาแป๋วด้วย "วอนนี่นายกำลังลืมตามองเราอยู่รึเปล่า?" มันร้อนตัว ผมหัวเราะหึๆๆ ถ้าผมมองมันอยู่แล้วถามว่าแฟนผมอยู่ไหน ในความหมายของมันก็คือ คนที่ผมมองเห็นไม่ใช่แฟนผม มันหันขวับมาผมรีบหลับตาลงทันที มันหัวเราะ "เออ ดี วอนซะแล้ว เดี๋ยวขึ้นทางด่วนเมื่อไหร่ จะปล่อยทิ้งกลางทาง ริบของขวัญคืนด้วย ข้อหากบฏหัวใจ" "ปัน นายคิดว่าที่เราคบกันแบบนี้มนคือความสัมพันธ์แบบไหนเหรอ?" ผมถามแบบจริงจัง นายนั่นเงียบไปอยู่พักใหญ่ "ไม่รู้สิ รูปแบบความสัมพันธ์น่ะมันมีไม่จำกัดหรอกนะ นายสับสนอะไรอยู่เหรอ" "เปล่าหรอก เราแค่ งงๆ ว่าเรารู้สึกยังไงต่อกัน" "รู้สึกดีๆไง คนบางคนรู้จักกันเราก็แยกได้แล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างกันเป็นแบบไหน และเรารู้สึกแบบไหน แต่กับบางคนเราไม่ได้กำหนดกรอบให้มันว่ามันจะเป็นแบบไหน ก็คงเหมือนเราสองคนมั้ง" "แสดงว่าไม่จำเป็นต้องมีกันและกัน แต่ถ้ามีก็ดีและรู้สึกดี แต่ที่แน่ๆ เราไม่เป็นคนรักขั้นทุติยภูมิ(กิ๊ก)ของนายแน่ๆ" "รู้จักหึงกันบ้างก็ดี อุส่าห์มีแฟนหล่อๆ" "ไม่ได้หึง แค่ห่วงกับหวง หลงตัวเองจัง ถ้านายหล่อนะโลกนี้คงมีคนขี้เหร่อยู่ไม่กี่คน" "ไม่กี่คนนั้นมีนายอยู่ด้วยรึเปล่า? 55" มันหัวเราะใส่เต็มสตรีมแบบผู้มีชัย (ขัดใจจัง) ผมเงียบเสียงไม่พูดไม่จาไปหลายนาที (แกล้งโกรธมันมั่ง) จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.พ. 50 12:49:37 A:161.246.50.39 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 127 (วอนซะแระ) ยาลมตราลิงแอบเสา "วอน หน้าเหมือนเชียร์เลยหรอ ว๊าวววว งั้นเราก็หน้าคล้ายกัน มีคนว่ายาลมหน้าเหมือนเกรซกาญจน์เกล้า เฮ้อ!!!! มั่นจริง ๆ " กันใหญ่เชียวพี่ลิงลมอ่ะ งั้นก็ไปหาผู้ชายที่หน้าคล้ายเชียร์ ให้หน่อยดิ เกอเซอร์บรู๊ค เหอๆ เวิร์ค แอท โฮม ก็ไม่บอก เฮีย บลูบอยฮับ เป็นวาเลนไทน์ที่เร้าใจและตื่นเต้นที่สุดเลยนะผมว่า เอิ้กๆ ตื่นเต้นไปมั้งเนี่ยวอนจะบ้าตาย ..โจคับ... ยาดมหลอดนั้น หมดกลิ่นยังครับ???? ถามจริงป่ะเนี่ย บ้าเหรอคุ๊น ใครจะดมยาดมหมดได้ในเวลาไม่ถึงเดิน จมูกพังหมดพอดี พักนี้ไม่ได้ดมแล้วครับ "เจ้า @ ว่าง ๆ ช่วยจัดการเจ้าวอนมันหน่อยนะ ช่วงนี้เริ่มกล้าหือกับเฮียแระ ปล. อยู่ไกลกันว่อยเจ้าวอน แกจะพล็อตเรื่องมากเกินไปแระนะ " แหมเฮียถางฯ ร้องตัวจังพี่ @ ยังไม่เห็นว่าไรเลย ออกตัวแบบนี้มีพิรุธนะเนี่ย พี่@ นั่นสิ พี่หน้าเหมือนใครดีนะ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.พ. 50 12:59:08 A:161.246.50.39 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 128 ผู้ชายหน้าคล้ายเชียร์  ก็ไมค์ไง  กลอฟ์-ไมค์ อ่ะนะ  ไม่ใช่ไมค์ ภิรมย์พร  แถมหน้าหวามกว่าเชียร์อีกต่างหาก ...นั่นแสดงว่าน้องวอนหน้าหวานใช้ได้  ว่าแต่ว่ามีใครชิมยัง จากคุณ : อาร์ทู - [ 22 ก.พ. 50 13:43:56 ]

ความคิดเห็นที่ 129 มีรูปปลากรอบไหม ขอด่วนเลยวอน จากคุณ : BaTMaNคุง - [ 22 ก.พ. 50 13:49:58 ]

ความคิดเห็นที่ 130 วอนเอ้ยยย ตอกบัตรกลับบ้านแระ ที่บ้านคอมเจ๊ง ไม่ต้องรีบอัพก็ได้ ค่อยอัพต่อพรุ่งนี้นะ (เสี่ยงโดนด่าฟ่ะตรู) จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 22 ก.พ. 50 16:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 131 (วอนซะแระ) เล่าเพลินอย่างลืมตัวอีกแล้ว เล่ามาถึงวันที่พุธวาเลนไทน์ ที่ผมเอาทู้มาลงที่นี่แล้วนี่เนอะ เลื่อนขึ้นไปดูข้างบนสุด ( จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 14 ก.พ. 50 10:55:59 ) ผมลงเรื่องของเราตั้งแต่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตอนเย็นวันวาเลนไทน์ รู้สึกว่าตอนนั้นลุ้นมากๆ รู้สึกจะก่อนที่จะเจอการล้อเล่นที่รุนแรงของนายนั่นด้วยซ้ำ ฮือๆ ว่าจะอัพทันปัจจุบันแล้วแบบที่ BatManคุง นายค้างคาวกินกล้วยว่า แต่ท่าทางเหมือนอดีตจะไล่ตามอนาคตไม่ทัน ซะแว้ว เมื่อวานอุส่าห์อัพกระหน่ำ วันนี้ไม่ไหวแฮะ เมื่อกี้พึ่งยาดมไปอีกรอบ ฟุบไปอีกยก เวียนหัว บวกๆกับ ปวดหัว ไปหยิบพาราโดเรมอนมากิน แล้วก็นอนฟุบอยู่นิ่งๆบนโต๊ะ ความคิดเห็นที่ 128 ยินดีต้อนรับเข้าทู้นะ " อาร์ทู " วอนว่าวอนไม่หวานเท่าไหร่มั้ง แต่สวยเลยล่ะ เหอๆล้อเล่นนะ พอดีคิ้วโก่ง บางสวย (จนคนทักว่ากันคิ้วมาป่ะ) แล้วก็รูปตาที่โค้งสวยมั้ง หน้าเลยดูหญิงๆไป ความคิดเห็นที่ 129 BaTMaNคุง รูปประกอบ เหอๆ ยังไม่เคยลงลงรูปดูสักทีนะ ไม่รู้ใช้บัตรผ่าน จะลงรูปได้มั้ยเนี่ย ถ้าอยากเห็นปันก็ลองเข้าไปหาดู คีย์เวิร์ด "ไม้ บวรพจน์" อ่ะนะ ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) เน่เฮีย กลับบ้านไปก่อนได้ไง ฟระ เดี๋ยวให้ @ ไปหาถึงบ้านเลยนี่ เอ๊ะ วันนี้ @ ก็หายๆไปนะ หรือว่าบ้านเดียวกัน กร๊ากๆ หลอนในความคิด จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.พ. 50 17:24:01 A:161.246.65.50 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 132 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ (เล่าเรื่องต่อ) วันนั้นเราแวะหาอะไรกินกันที่โลตัส ลาดพร้าว เหอๆ เราสองคนกินเส้นกับครับ กินฮะจิบังราเมนกันครับ เหอๆ กินคนละชามทำไมไม่ใครสั่งใครจ่ายวะ (ฮือๆมันสั่งแพงกว่าอ่ะ ผมก็เลยปล้น ชาชูมันมากินชิ้นนึง) มันเป็นคนที่กินบ่ะหมี่ได้น่าอร่อยมากครับ กริยาเริ่มออก มันบอกว่า กินอาหารญี่ปุ่นก็ต้องกินแบบคนญี่ปุ่นสิวะ ว่าแล้วมันก็ดูดเส้นดัง "สวบๆ" ซดน้ำแกงซะเสียงดัง (ประเพณีญี่ปุ่นใครกินเงียบๆ จะถือว่าอาหารไม่อร่อย) "วอน ยกซดดิ" มันบอกให้ผมทำแบบมันครับ ไอ้บ้านี่ ทำตามก็ได้วะ ผมก็เลยกินแบบมันมั่ง โคตรอายเลยง่ะ โต๊ะข้างๆมีการแหล่ด้วย รู้นะคิดไรอยู่ (เด็กเวรสองคนนี่ ใครสั่งใครสอนวะ แ ด ก ยังกะหมู) นี่เพ่คิดเบาๆ สักพักเราก็กินกันหมด ยังไม่หนำใจ มันยังสั่งเกี๊ยวซ่า กะ ชูมัย (คล้ายๆขนมจีบ) มากินด้วย เวรๆๆๆ ไม่ถามเลย เรามะริกันแชร์อยู่นะเฟ้ย ของลงปั๊บ ผมจิ้มปุ๊บ "นี่กินเกินแล้ววอน" มันล็อกขอมือผม ตะเกียบที่คืบชูมัยสั่นระริก แล้วมันก็ก้มลงมางับชูมัยไปจากตะเกียบผม "ไปกันเหอะ ไปจ่ายตังค์" มันดึงผมไปกับมัน โหยย นึกถึงแล้วยังโค ตร อิ่มเลยง่ะ ปกติราเมนชามเดียวก็จะ แว้กอยู่แล้ว )(())(())(())(O)(())(())(())( จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.พ. 50 17:25:35 A:161.246.65.50 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 133 คิดว่า ไม้หน้าสาม ซะอีก กิกิ จากคุณ : BaTMaNคุง - [ 22 ก.พ. 50 17:25:37 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ )(())(())(())(O)(())(())(())( (เล่าเรื่องต่อ) สุดท้ายมันก็ไปส่งผมที่บ้านครับ ทีแรกจะให้มันส่งแถวๆปากซอยย่อย แต่มันไปถึงหน้าบ้าน แต่ช่างมันเหอะ อย่างน้อยผู้ชายมาบ้านวาเลนไทน์ ท่านพ่อท่านแม่ก็ปลื้มกว่าผู้หญิงมาบ้านล่ะเนอะ หารู้ไม่ว่า ... เหอๆ ลูกชายพาผู้ชายมาบ้านวันวาเลนไทน์ อย่าเอะไป มันก็เข้าไปถึงในบ้านแหละ บ้านรกมากๆ เพราะรื้อของออกมาเตรียมซ่อมบ้าน บ้านอยู่ในสภาพโกดังเก็บของมากกว่าบ้าน น้ำเย็นต้องรับ(อย่าหวัง) ตู้เย็นถูกเสียบไฟลืมไว้หลังกองสมบัติ จนมองไม่เห็นว่าอยู่ตรงไหน มันเข้าบ้านแล้วคงอึ้ง แต่ยังยิ้มได้อยู่ เหอๆ ก็มันยิ้มนี่ พ่อแม่ก็จัดของอยู่ ชุดโทรมๆกันทั้งบ้าน มันก็ยกมือไหว้ "นี่พ่อแม่เรา" ผมแนะนำพ่อแม่ "พ่อแม่ นี่เพื่อนวอน พอดีทำงานด้วยกันบ้านวอนทางผ่านเค้าพอดีเค้าเลยมาส่ง" ผมชิงพูดก่อน "อือ ดีแล้วล่ะ ขอบใจนะที่มาส่งลูกแม่" แม่ขอบใจมัน ส่วนพ่อไล่กลับบ้าน "เอ้อ นี่ก็ดึกแล้วนะเนี่ย พรุ่งนี้ก็ต้องเรียนกัน รีบกลับไปนอนเถอะลูก" จริงๆไม่มีที่ให้มันอยู่ได้มากกว่าพ่อเลยต้องไล่ "บ้านอยู่แถวไหนล่ะ" "แถวสวนหลวง ร 9 ครับพ่อ" นายนั่นตอบพ่อแบบนั้น ลามปามจริง เออดี ยังไม่รู้ลยว่าบ้านมันอยู่ไหน "ลาแล้วนะครับ สวัสดีครับ" มันไหว้งามๆให้พ่อกับแม่อีกครั้ง ผมเดินไปส่งมันที่รั้วบ้าน พูดเหมือนบ้านใหญ่เนอะ (จริงๆแล้ว ทาวน์เฮ้าส์) สามเก้าออกจากประตูบ้านก็ถึงรั้วแล้ว แต่บ้านมันสิน่าจะใหญ่อยู่หรอก แถวๆสวนหลวง ร 9 มีแต่บ้านเศรษฐีทั้งน้านเลย "ขับรถดีๆนะจ๊ะ" ผมพูดไปได้ไง เหมือนบทละคร ออกซิเจนต่ำ วิกสาม วิกเจ็ด ยังไงไม่รู้ มันยิ้มๆ ขับรถออกไป ผมก็เข้าบ้าน ปิดบ้าน เอาของขวัญไปซ่อนไว้ในตู้รองเท้าในโรงรถก่อน (มันอ่านแล้วจะโกรธมั้ยเนี่ย ที่เอาของที่มันซื้อไปไว้ในนั้น) ดึกๆตอนที่พ่อกับแม่หลับ ค่อยแอบย่องลงมาหยิบไปไว้ในตู้เสื้อผ้า (เลวจริ๊งเรา) และเหตุการณ์วาเลนไทน์ก็จบลงที่นี่ บอกแล้วว่าไม่ได้รักนวลเสนอตัว วอนน่ะรักนวลสงวนตัวจริงจริ๊ง ปล วาเลนไทน์แล้ว ยังไม่แลกเบอร์กันเลย เรายังคงติดต่อกันด้วยวิธีเดิมๆที่น่ารักๆ ผ่านล็อคเกอร์ใบเดิมนั่นแหละ จน จนท ห้องสมุดชักสงสัยว่าเรา มาใช้ล็อกเกอร์เค้าเป็นที่แลกยาบ้ากันป่ะเนี่ย 55! จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.พ. 50 17:27:49 A:161.246.65.50 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 135 แว้ก นายค้างคาวกินกล้วย ยังอยู่ด้วย มาพอดีเชียว ไม้หน้าสาม เหอๆ ผสมระหว่างทู้นี้กะทู้พี่รอยป่ะเนี่ย จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.พ. 50 17:29:29 A:161.246.65.50 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 136 กริ๊ง หมดเวลามาเล่นเนตแล้วครับทุกท่าน ออฟฟิศนะ ไม่ใช่ร้านเนต เหอๆ ถ้ากด F5 อีกทีนะขอให้คีย์บอร์ดเจ๊ง เหอๆ จขกท ไปล่ะนะ พักนี้พี่มันกลับมาจาก ตปท แระ คอมถูกยึดกลับไปสู่เจ้าของี่แท้จริง ต้องพิมพ์ไว้ พอพี่เข้าเนตก็แวะอัพ พรุ่งนี้เช้าอ่านอัพสักพรืดแล้วก็หายไปทั้งวัน เหอๆ คิดถึงแย่เลย ฝันดีครับ นายปัน(ใจ) มีสอบเก็บคะแนนเยอะอยู่พรุ่งนี้ ให้กำลังใจ เค้าหน่อยเร้ว 555 ได้ข่าวว่านายนั่นยังไม่ได้อ่านเลกเชอร์สักกะหน้าเลย มัวทำไรอยู่เนี่ย สงสัย มัวคิดถึงเค้าแน่ๆเลย เหอๆ วอนซะแระ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.พ. 50 17:41:20 A:161.246.65.50 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 137 มารออยู๋น้า 55555 จากคุณ : BaTMaNคุง - [ 22 ก.พ. 50 18:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 138 แวะมาอ่าน ตอนนี้ RAM ต่ำมากๆ ไม่มีเม้นต์นะ งานเยอะจิ๊บ จากคุณ : @ - [ 22 ก.พ. 50 18:42:25 A:58.8.9.169 X: TicketID:122795 ]

ความคิดเห็นที่ 139 ฝากบอกปันด้วยนะว่าขอให้ได้คะแนนเยอะๆๆ จากคุณ : เกอเซอร์บรู๊ค - [ 22 ก.พ. 50 20:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 140 ว่าแล้วมันก็ดูดเส้นดัง "สวบๆ" ซดน้ำแกงซะเสียงดัง นี่แค่กินราเมนนะครับ     ท่านผู้ชม แล้วถ้า................หล่ะ แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆ  ม่ะอยากคิดเร้ยยยยย จากคุณ : ....โจคับ.... - [ 22 ก.พ. 50 20:31:18 ]

ความคิดเห็นที่ 141 มาลงชื่ออ่านแล้วจ้า จากคุณ : ยาลมตราลิงแอบเสา - [ 22 ก.พ. 50 20:51:37 A:203.113.67.165 X: TicketID:129633 ]

ความคิดเห็นที่ 142 อิๆๆๆๆๆๆ เดาถูกด้วย ว่าแล้วต้องโดนอำเรื่องแฟน ยังตามอ่านอยู่นะคะ จากคุณ : ดาวฟ้า - [ 22 ก.พ. 50 23:14:32 ]

ความคิดเห็นที่ 143 ผมก็ชอบเกินมากๆเลย ชาชูราเมง แต่พึ่งรู้ว่าเขาต้องยกซดกันด้วย เด่วต้องลองมั่ง เพื่อจะอร่อยขึ้น ไปทีไรผมก็ต้องสั่งแต่ชาชูราเมงอ่ะ หมูมันอร่อยมากๆ ไม่รุ้ส่วนไหน ผมเดาว่าเป็นสันคอหมูแน่เลย อยากกินแทบจะทุกวัน พูดแล้วอยากอีกแล้วสิเนี่ยะ ว่าแต่คงไม่ถึงขนาดที่โจว่านะครับ ยกอะไรซดหวา ถึงไม่อยากคิด กร๊าก จากคุณ : blueboyhub - [ 23 ก.พ. 50 00:45:41 ]

ความคิดเห็นที่ 144 แวะมาตอกบัตรค้าฟฟ จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 23 ก.พ. 50 08:32:23 ]

ความคิดเห็นที่ 145 จ๊ากกกก  มีโย้กโซ้ด กันล่วย จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 23 ก.พ. 50 08:42:59 ]