ความคิดเห็นที่ 1 ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากที่เกิดเหตุมากนัก เวนนั่งจับมือเท็ดมาตลอดทาง แต่เขาก็ยังนิ่งไป เจ้าหน้าที่ใส่หน้ากากอ๊อกซิเจนให้เท็ดและจ๊อช รวมทั้งพวกเขาพยายามห้ามเลือดให้จ๊อดกับเท็ดก่อน แต่ลมหายใจของเท็ดแผ่วเบา อ่อนลมไปทุกทีๆ จนเวนแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง เมื่อมาถึงที่ตึกฉุกเฉิน เท็ดและจ๊อชถูกลากไปยังห้องไอซียู อย่างรีบเร่ง ส่วนเวน ต้องไปติดต่อที่หน้าเคาท์เตอร์ เพื่อให้รายละเอียดเกี่ยวกับเท็ดและจ๊อช จากนั้นตำรวจก็เข้ามาสอบถามรายละเอียดของอุบัติเหตุ ได้ความว่าเด็กวันรุ่นที่เพิ่งได้ใบขับขี่ พี เพลท ซึ่งจะเป็นใบขับขี่สำหรับคนขับที่ยังไม่ใช่มืออาชีพ แต่สามารถขับคนเดียวได้ โดยที่ไม่ต้องมีคนคอยนั่งกำกับ อนิจา เขาเพิ่งเป็นเด็กหนุ่มแค่อายุ 18 เท่านั้นเอง แล้วเขาก็ขับฝ่าไฟแดงพุ่งมาชนรถของจ๊อช ทางตำรวจจะต้องตรวจแอลกอฮอล์ในเลือดของเด็กคนนั้นเพื่อนำไปลงโทษอีกทีนึง หลังจากเสร็จสิ้นเรื่องของตำรวจแล้ว เวนจึงรีบโทรศัพท์หานิโคล ภรรยาของจ๊อช และแจ้งทางโรงแรมพาเล็ช เรื่องอุบัติเหตุ จากนั้นเขาก็รีบโทรหามีนา เพื่อที่เธอจะได้มาเยี่ยมเท็ดที่อยู่ในห้องไอซียู มีนารู้สึกหูชา นิ่งไปสักพักนึง แล้วน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาเป็นสาย โดยไม่มีทีท่าจะหยุด เธอรีบเดินไปที่เคาท์เตอร์ของโรงแรม เพื่อไปพบกับนิโคล ภรรยาของจ๊อช แต่ละคน น้ำตาคลอเบ้า มีนานั้น แสนจะสงสารนิโคลเหมือนกัน เพราะเธอท้องแก่แล้ว สักประมาณ 7 เดือนได้ ในตอนนั้น พวกเราไม่รู้ว่าลูกน้อยที่กำลังจะเกิดมา จะมีโอกาสได้เห็นหน้าพ่อหรือป่าว โชคดีที่ชานอน พนักงานขับรถสาวผิวหมึก คอยเป็นคนขับรถพาพวกเขาไปยังโรงพยาบาลฮาร์วี่ เบย์ ซึ่งเป็นโรงพยาบาลขนาดกลางและยังดูใหม่พอสมควร ถึงแม้ว่าจะสร้างมาได้หลายปีแล้ว แต่ละคนนิ่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไร ต่างภาวนาขอให้ทุกคนปลอดภัย แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 50 11:23:25 จากคุณ : Summer_scent - [ 17 ก.พ. 50 10:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แวะมาอ่านและลงชื่อค้า น่าสงสารจังเลย หวังว่าเท็ดดี้แบร์ของพี่มีนาจะปลอดภัยนะคะ จากคุณ : เข็มทิศชีวิต - [ 17 ก.พ. 50 12:13:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แหม...น้องเข็มทิศ...มาก่อนพี่อีกนะเนี่ย... ลงชื่อว่ามาแล้วจ้า... จากคุณ : สาวหวาน - [ 17 ก.พ. 50 13:55:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอให้เท็ด... จ๊อช...ปลอดภัยนะจ๊ะ จากคุณ : สาวหวาน - [ 17 ก.พ. 50 14:08:23 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอให้ทุกคนปลอดภัย สาธุ จากคุณ : ไข่มุกน้อย - [ 17 ก.พ. 50 14:33:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 "เวนนนน เป็นไงมั่ง ปลอดภัยดีใช่มั๊ย" มีนารีบจับดูตัวเขาใหญ่เลย "ไม่เป็นไรครับ แต่ว่าเท็ดกับจ๊อชนี่สิ ตอนนี้ยังอยู่ที่ห้องผ่าตัดอยู่เลย" เวนพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด นิโคลปล่อยโฮ เธอแทบจะเป็นลม แต่พวกเขาก็ช่วยกันพยุงเธอมานั่งพักที่โซฟานุ่มๆ ก่อน "หมอบอกว่าถ้าผ่าตัดเสร็จเขาจะโทรมาบอก เราก็รอแถวๆ นี้ก่อนก็ได้" เวนบอก "เราไปรอแถวๆ ห้องผ่าตัดดีไหมคะ" มีนาใจร้อนอยากจะรู้เรื่องเร็วๆ "ห้องผ่าตัดมันอยู่ข้างในนะ รออยู่แถวนี้ดีแล้ว ถ้าเสร็จแล้วเขาจะโทรหาเอง" เวนพยายามปลอบพวกเขา "ละ ...แล้วเท็ดเป็นไงบ้างหล่ะ" มีนาไม่อยากจะรับรู้คำตอบ เธอรู้สึกว่าเขาน่าหนักเอาการอยู่ "ตอนที่ชน เขาไม่ได้สตินะ แต่เจ้าหน้าที่ก็พยายามปั๊มหัวใจ แล้วเขาก็พาเท็ดไปที่ห้องผ่าตัดอ่ะ" เวนพูดทั้งน้ำตา มีนานั่งกุมหน้า น้ำตาไหลแล้วเธอก็รีบเช็ดออกไปจากแก้ม แต่มันก็ยังไหลไม่ขาดสาย "แล้วจ๊อชหล่ะ เขาเป็นไงมั่ง" นิโคลกลั้นใจถามเหมือนกัน "จ๊อชยังได้สติอยู่ แต่ผมเห็นเขาร้องครวญครางแล้ว ทนไม่ไหว ผมสงสารพวกเขาทั้งสองคนมากเลย แต่เท็ดอาการหนักที่สุด" เวนบอกกับมีนาตรงๆ พลางบีบมือเธอแน่น "ผมรู้สึกผิดนะ ที่ผมไม่เป็นอะไรเลย แค่รอยฟกช้ำตามตัวเท่านั้นเอง แล้วแขนเคล็ดนิดหน่อย" เวนรู้สึกอัศจรรย์มากที่ตัวเองรอดมาได้อย่างหวุดหวิด "ที่น่าเจ็บใจคือเด็กคนที่ฝ่าไฟแดงมาชนพวกเรานี่สิ ตอนนี้เขาก็อยู่ที่ห้องผ่าตัดเหมือนกัน ผมอยากให้เขาถูกลงโทษหน่ะ" เวนพูดอย่างเคียดแค้น นิโคลเอียงตัวมาซบที่หัวไหล่ของมีนา วินาทีนี้พวกเธอทั้งสองคน เข้าใจและเห็นใจกันเป็นที่สุด โดยที่เวนกับชานอนคอยตบไหล่ให้กำลังใจอยู่ข้างๆ จากคุณ : Summer_scent - [ 17 ก.พ. 50 15:27:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาคอยเป็นกำลังใจด้วยอีกคนนึง... แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 50 15:30:40 จากคุณ : สาวหวาน - [ 17 ก.พ. 50 15:30:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชั่วโมงกว่าๆ ผ่านไป พวกเขาก็ได้รับการติดต่อจากคุณหมอที่ทำการผ่าตัดเท็ด ซึ่งเขาโทรมาที่โทรศัพท์ของเวน สิ้นเสียงของหมอ เวนน้ำตาไหลพราก มือสั่นไปหมด เขาพูดอะไรไม่ออก มีนาใจหายวูป เธอไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น เธอปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเป็นทางยาว ไม่ยอมเอามือปาดมันออกไป ไม่อยากจะรับรู้อะไรทั้งนั้น เวนหันมาจับตัวของมีนาไว้แล้วกอดเธอแน่น "Te....Ted is... gone, Meena ทะ ...เท็ดไปแล้วหล่ะมีนา He is gone เขาจากพวกเราไปแล้ว" เวนกอดมีนาไว้แน่น เธอปล่อยโฮเสียงดัง ปานจะขาดใจ "NO! No! NO! It's not ture. Tell me! It's not ture. He is alive. He is... ไม่ ไม่ ไม่จริง มันไม่จริงใช่มั๊ย บอกฉันสิ ว่ามันไม่จริง เขายังมีชีวิตอยู่ เขายังอยู่..." มีนาร่ำไห้ สะอึกสะอื้น ใจมันจะขาดเสียใจให้ได้ พวกเขาเลยพยุงเธอเขาไปที่ห้องที่เท็ดนอนแน่นิ่งอยู่ มีนาขาสั่น ก้าวแทบจะไม่ไหว มันดูอ่อนระโหย โรยแรงไปหมด แต่เธอก็ฝืนใจค่อยๆ ย่างไปทีละก้าวๆ จนมาถึงหน้าเตียงของเท็ด ตัวของเขาดีซีดเฝือด เหมือนไม่มีเลือด มีนาค่อยๆ เอื้อมมือไปลูบผมอันนุ่มสลวยของเขา ... ต่อไปนี้เธอคงไม่มีโอกาสได้จับผมของเท็ดแบบนี้อีกแล้ว เธอเลื่อนมือไปมาเบาๆ ที่ตาของเขาที่ปิดอยู่ทั้งสองข้าง ... ต่อไปนี้สายตาคู่นี้คงจะไม่ได้จ้องมาที่มีนาอย่างอ่อนหวานอีกแล้ว แล้วเธอก็เลื่อนไปสัมผัสที่จมูกของเขา ... ต่อไปนี้คงจะไม่มีจมูกโด่งๆ นี้คอยหายใจรดคอ หรือคอยหอมแก้มมีนาอีกแล้ว ... เธอเลื่อนมือมาแตะที่ริมฝีปากบางๆ ของเขา ... ต่อไปนี้เธอคงไม่ได้ริมรสจุมพิตอันแสนนุ่มนวลของเขาอีกแล้ว ... แล้วต่อไปนี้เธอจะทำยังไงดีหล่ะ ... มีนาโผเข้าไปกอดเท็ดเป็นครั้งสุดท้าย เธอแทบไม่อยากให้เขาจากไป เธอกอดเขา พลางเขย่าเขาแรงๆ อยากจะให้เขาฟื้นขึ้นมาพูดกับเธอ "เท็ดๆๆ ตื่นสิคะ ตื่นมาคุยกับมีนาก่อน" เธอเรียกเขา คำแล้วคำเล่า แต่เขาก็ไม่อาจตอบสนองเธอได้ นิโคลเดินอุ้ยอ้ายมาข้างๆ มีนาแล้วลูบไหล่เธอเบาๆ และแล้วมีนาก็เป็นลมหมดสติลงไปข้างๆเตียง โดยที่เวนคอยประคองเธอไว้ไม่ให้ล้มลงไปหัวกระแทกพื้น แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 50 16:02:26 จากคุณ : Summer_scent - [ 17 ก.พ. 50 15:54:47 ]

ความคิดเห็นที่ 9          He is gone เขาจากไปแล้ว You can shed tears that he is gone คุณจะอาจร้องไห้เมื่อเขาจากไป Or you can smile because he has lived หรือว่าคุณอาจจะยิ้มเพราะเขายังคงอยู่   You can close your eyes and pray that he will come back คุณจะอาจหลับตาและอธิษฐานให้เขาฟื้นคืนกลับมา Or you can open your eyes and see all that he has left หรือว่าคุณอาจจะเปิดตาและมองดูว่าเขานั้นได้จากไปแล้ว   Your heart can be empty because you can't see him คุณอาจจะปล่อยให้ใจของคุณว่างปล่าวเมื่อคุณไม่เห็นเขาแล้ว Or you can be full of the love that you shared  หรือว่าใจคุณอาจจะเต็มไปด้วยความรักที่คุณเคยมีให้กัน You can turn your back on tomorrow and live yesterday คุณอาจจะหันหลังให้กับอนาคตเพื่ออยู่กับอดีตก็ได้นะ Or you can be happy for tomorrow because of yesterday หรือว่าคุณอาจจะมีความสุขในอนาคตได้เพราะเนื่องมาจากอดีต   You can remember him and only that he is gone คุณอาจจะจดจำเขาไว้ แล้วคิดว่าเขานั้นได้จากไปแล้วก็ได้นะ Or you can cherish his memory and let it live on หรือว่าคุณอาจจะปกป้องดูแลความทรงจำอันมีค่าและปล่อยให้มันคงอยู่   You can cry and close your mind, be empty and turn your back คุณอาจจะร้องไห้และหลับตา ปล่อยใจให้ว่างเปล่าแล้วหันหลังให้มันก็ได้นะ Or you can do what he would want: smile, open your eyes, love and go on. หรือว่าคุณอาจจะทำในสิ่งที่เขาต้องการ นั่นก็คือ การที่ได้เห็นคุณยิ้ม ยอมรับความจริง รักเขา และดำเนินชีวิตค่อไป   written 1981 David Harkins 1959 - Silloth, Cumbria, UK เขาได้จากเธอไปแล้ว อย่างไม่มีวันหวนกลับ Rest in Peace นะคะเท็ด แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 50 07:07:17 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 50 16:01:34 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 50 15:58:22 จากคุณ : Summer_scent - [ 17 ก.พ. 50 15:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ทำไมเท็ดต้องตายด้วยหล่ะ ไม่เอาไม่ยอม...แล้วไอ้เด็กที่มันขับรถชน...มันได้รับบทลงโทษที่สาสมหรือเปล่า ขอให้เท็ดไปสู่สุขคติด้วยเทอญ จากคุณ : สาวหวาน - [ 17 ก.พ. 50 16:02:09 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ค่ะ ชีวิตนี้ มันไม่มีอะไรที่ยุติธรรมหรอกค่ะ เท็ดไปดีแล้วค่ะ แต่คนที่ยังอยู่ยังคงสู้ต่อไป คอยติดตามกันไปนะคะ แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 50 19:37:23 จากคุณ : Summer_scent - [ 17 ก.พ. 50 16:04:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รู้สึกเศร้าไปเลยคะ คนดีๆ ไม่น่าด่วนจากไปแบบนี้เลยนะคะ อายุก็ยังไม่มาก ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอนเลยจิงๆ ขอให้เท็ดไปสู่สุขคติด้วยเทอญ จากคุณ : เข็มทิศชีวิต - [ 17 ก.พ. 50 16:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เสียใจด้วยนะคะ จากคุณ : ไข่มุกน้อย - [ 17 ก.พ. 50 17:03:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 --- แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : เหมียวหล่อ (myth) - [ 17 ก.พ. 50 19:48:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เศร้ามากเลยคุณแพรว ดิฉันอยากให้เป็นแค่เรื่องแต่งไม่อยากให้เป็นเรื่องจริงเลย หรือไม่มีนาก็แค่ฝันร้าย จากคุณ : ไอซ่า - [ 17 ก.พ. 50 20:25:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เศร้าจริงๆ ด้วยอ๊ะ  นึกสะท้อนถึงตัวเอง ทำอะไรก็ต้องไม่ประมาทกับชีวิตจริงๆ ถ้าเราต้องจากไปซะก่อน คนที่อยู่ข้างหลัง คนที่บ้านจะเป็นยังไงนะ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 17 ก.พ. 50 20:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เศร้าอะพี่แป๋ว พูดไม่ออก แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 50 20:58:12 จากคุณ : pinkky_crab - [ 17 ก.พ. 50 20:52:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ลงชื่อ ครับ ตอนอวสาน แล้ว จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 17 ก.พ. 50 22:35:41 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เห้ออออ.... จิตใจหดหู่...จัง จากคุณ : makamkaw - [ 18 ก.พ. 50 01:20:36 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาลงชื่อด้วยคนคะ เศร้าจังเลยน้ำตาเกือบไหล ขอพักก่อนนะคะไม่อยากร้องไห้ จากคุณ : นุ้ย (asust) - [ 18 ก.พ. 50 01:42:34 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มารอตอนสายๆ ซินเจียอยู๋อี๋ ซินนี้ฮวดไช้ อั่งเปาตั่วๆ ไกด์ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 18 ก.พ. 50 06:07:09 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เมื่อมีนาได้สติแต่เธอยังรู้สึกมึนๆ อยู่ เวนดึงเก้าอี้มาให้เธอใกล้ๆ เตียงที่เท็ดนอนอยู่ มีนาจะได้อยู่ใกล้ๆ เขาอีกสักครั้ง เวนเข้ามาคุยกับมีนาเบาๆ "ผมโทรไปบอกคุณพ่อ คุณแม่ของเท็ดแล้วนะ พวกเขาอาจจะมาถึงในวัน สองวันนี้แหละ" เวนพูดทั้งน้ำตา เพราะเขานั้นรู้สึกเจ็บปวดเป็นที่สุด ที่จะต้องโทรไปบอกข่าวร้ายของเท็ดให้ครอบครัวเขาได้รับรู้ พวกเขาต่างไม่ยอมไปไหนนั่งเฝ้าร่างอันไร้วิญญาณของเท็ด และรอฟังผลการผ่าตัดของจ็อชอย่างใจจดใจจ่อ นิโคลก็พลางจะเป็นลมไปตั้งหลายครั้งหลายครา แต่เพื่อนๆ ก็ช่วยกันเรียกคืนสติให้เธอฟื้นคืนมา ชั่วโมงกว่าๆ ผ่านไป เวนก็ได้รับการติดต่อจากหมอ ว่าการผ่าตัดของจ๊อชผ่านไปได้ด้วยดี แต่ขาทั้งสองข้างของเขาจะต้องเข้าเฝือกและคงต้องใช้เวลาอีกนาน กว่าเขาจะสามารถเดินเป็นปรกติได้ พวกเขาต่างโล่งอก ต่างพากันไปดูอาการของจ็อช เพราะอย่างน้อย โชคชะตาก็ยังให้โอกาสเขาได้พบกับลูกน้อยที่กำลังจะคลอดในไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ นิโคลโผเข้าไปกอดจ๊อช แต่เขาก็ยังสลึมสลือเพราะพิษของยาสลบอยู่ อย่างน้อย พวกเขาก็มั่นใจได้ว่าจ็อชนั้น ปลอดภัยดีแล้ว แต่เท็ดของมีนานี่สิ เขาได้จากไปอย่างสงบ โดยไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้ร่ำลาพ่อแม่ มีนา หรือคนอื่นๆ มาถึงตอนนี้แล้ว มีนารู้สึกเคว้งคว้าง ตัวมันลอยๆ เดินไปไหนเหมือนกับไม่ได้เหยีบบพื้นดินกระนั้นแหละ จิตใจเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเอาเสียเลย เธอเลยขอมานั่งเฝ้าเท็ดร่ำไห้อยู่ข้างๆ เขาปานจะขาดใจ แต่ไม่ว่ามีนาจะทำยังไง เท็ดก็ไม่อาจจะฟื้นคืนกลับมาได้ แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 50 08:38:41 จากคุณ : Summer_scent - [ 18 ก.พ. 50 07:28:13 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มีนานั่งเฝ้าเท็ดอยู่นานสองนาน เวนเลยเข้ามานั่งเป็นเพื่อน "มีนา แล้วคุณจะกลับไปบันดะเบิร์กไหม" เวนถามด้วยความเป็นห่วง "เอ่อออ นั่นสินะ มีนาลืมไปเลยนะเนี่ย" ว่าแล้วเธอก็ต้องเดินออกไปโทรศัพท์หาป้ามาร์กาเร็ตเพื่อจะขอลาหยุดสักอาทิคย์นึง เวลานี้มีนาไม่มีกะจิตกะใจจะไปทำงานแล้วหล่ะ "ซิตี้เซนเตอร์ แบ็คแพ็คเกอร์สึ ฉันมาร์กาเร็ตพูดสายค่ะ" ป้ามาร์จะพูดแพ็ทเทิร์นเดิมไม่เคยเปลี่ยน "ป้ามาร์เหรอคะ นี่ เอ่อ.. มีนาเองนะคะ คือว่ามีนาจะขอหยุด 1 อาทิตย์หน่ะค่ะ" เธอเริ่มพูดตะกุกตะกัก "อ้าวว ทำไมหล่ะมีนา ไหนบอกว่าทำงานวันพรุ่งนี้ได้ไง แล้วทำไมมากลับคำเสียหล่ะ" โหห ป้ามาร์ใส่มาเป็นชุดจนมีนาตอบไม่ทัน "เอ่ออ .. คือว่า ฟะ... แฟนของมีนา เพิ่ง... เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ เมื่อกลางวันนี้ค่ะ" แล้วมีนาก็ปล่อยโฮระหว่างที่คุยอยู่ป้ามาร์เลยไม่รู้จะทำยังไง "ใจเย็นๆ นะมีนา แล้วมีคนอยู่เป็นเพื่อนหรือปล่าว ไม่เป็นไรนะ ป้าให้หยุดอาทิตย์นึง" ในยามคับขันป้ามาร์ก็ยังเป็นที่พึ่งได้อยู่ "มีค่ะ มีเพื่อนอยู่ด้วยค่ะ ป้ามาร์ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ" มีนาสะอึกสะอื้น "เสียใจด้วยนะ แล้วถ้าจะกลับมาก็โทรมาบอกนะจ๊ะ" มีนาพยายามปาดน้ำหูน้ำตาออกไปจากแก้ม เพราะเธอจะต้องโทรหาเพื่อนๆ อีกไม่อยากให้พวกเขารอ แล้วเธอก็กดโทรศัพท์หาซันนี่ เพราะเธอมีโทรศัพท์มือถือ "ฮัลโหล นี่มีนาพูดนะ" "อ้าววว มีนาเหรอ เป็นไงมั่ง ทำไมโทรมาได้อ่ะ" ซันนี่ถามด้วยความแปลกใจ ร้อยวันพันปี มีนาไม่เคยโทรมาเลย "เอ่ออ ซันนี่ มีนาลางานอาทิตย์นึงนะ คงจะกลับไปบันดี้ช้าหน่อย" มีนาเริ่มพูดไม่ออก เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่คอ "มีเรื่องอะไรเหรอมีนา บอกพวกเราได้นะ เนี่ยตอนนี้ทุกคนก็นั่งดูทีวีอยู่ด้วยกันเนี่ย" ซันนี่พูดด้วยความเป็นห่วง "คือว่า.... คือว่า เท็ด... เขาโดนรถชน...เขาไปแล้วอ่ะ" มีนาปล่อยโฮออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้อีกแล้ว เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น ซันนี่แทบไม่เชื่อหัวตัวเอง มาแซลรีบดึงโทรศัพท์มาจากมือซันนี่ เพราะเขาก็อยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น "มีนา ผมนะมาแซล มีเรื่องอะไรนะ บอกผมหน่อยสิ" เขาคะยั้นคะยอ "ทะ ..เท็ด.." แทบจะไม่มีเสียงเล็ดรอดออกมาจากปากของมีนา มีแต่น้ำตาที่ไหลพร่างพรู ไม่ขาดสาย "เท็ด ...ไปแล้ว He is ...gone" มีนากลั้นใจบอกออกไป "อะไรนะ เป็นไปได้ยังไง เท็ดเสียแล้วเหรอ" มาแซลงงเป็นไก่ตาแตก แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง แล้วเกลนก็รีบแย่งโทรศัพท์มาคุยมั่ง "แล้วมีนาเป็นอะไรมั๊ย มีนาปลอยภัยดีใช่ไหมครับ" ในยามนี้แล้วเกลนก็ยังเป็นห่วงมีนาอยู่ดีแหละ "มะ.. ไม่เป็นไรค่ะ มีนาไม่ได้ไปด้วย แต่เพื่อนอีกคนนึงขาหัก ส่วนเวนไม่เป็นไร ปลอดภัยดี" มีนาพูดแล้วน้อยใจ ทำไมเท็ดต้องมาโชคร้ายอยู่คนเดียว "ทำใจดีๆ ไว้นะมีนา ผมจะขับรถไปหานะ ผมจะไปอยู่เป็นเพื่อนนะ" เกลนเห็นมีนาเป็นอย่างนี้แล้ว ยิ่งไม่สบายใจ อย่างน้อยเขาก็มีรถ เขาจะไปหามีนา อย่างน้อยจะได้อยู่เป็นเพื่อนเธอ "แล้วงานที่ฟาร์มหล่ะ" มีนาพูดอย่างเป็นห่วง "ช่างมันเถอะ ผมไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน" เกลนพูดปัด แต่แล้วป้ามาร์จะไปหาคนทำแทนได้หรือปล่าวก็ไม่รู้ "ผมไปด้วยนะ" มาแซลพูดมั่ง "ผมจะไปกับเกลนด้วย พวกเราจะลางานกันไป" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น จนมีนาไม่กล้าขัด ในยามนี้แล้วพวกเขาก็ยังอยากจะมาอยู่เคียงข้างมีนาอีก เพื่อนๆ ทำให้มีนาร้องไห้อีกแล้วหล่ะสิเนี่ย แต่มันเป็นน้ำตาแห่งความปลาบปลื้ม มากกว่าความสูญเสีย แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 50 08:05:11 จากคุณ : Summer_scent - [ 18 ก.พ. 50 08:04:47 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เมื่อถึงเวลาที่มีนาจะต้องกลับไปแล้ว มีเจ้าหน้าที่เข้ามาเข็นเตียงของเท็ดไปยังห้องดับจิต เพื่อรอให้คุณพ่อและคุณแม่ของเขามารับกลับประเทศ เพื่อไปทำพิธีกรรมทางศาสนา มีนายังนึกไม่ออกเลยว่าเวลาเจอหน้าพวกเขาแล้วเธอจะเป็นยังไง คิดแล้วสงสารพวกเขาอย่างจับใจ ที่พ่อแม่จะต้องมาคอยเป็นคนจัดงานศพของลูก มีนารู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูก ชีวิตคนเรา นี่มันไม่แน่นอนเอาเสียเลย แล้วเวนก็มาพามีนากับไปที่โรงแรมพร้อมชานอนกับนิโคล "ไปก่อนเถอะนะมีนา อยู่ที่นี่พวกเราก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้ กลับไปที่โรงแรมก่อนเถอะ ตอนนี้จ็อชเขาก็กำลังพักผ่อนอยู่" เวนแนะนำ จากนั้น ชานอนก็พาพวกเขากลับมายังโรงแรม แล้วเธอก็เลยไปส่งนิโคลที่บ้าน นิโคลกอดลามีนาพร้อมทั้งให้กำลังใน ในตอนนี้ คนที่น่าเห็นใจที่สุดก็คงจะเป็นมีนานี่แหละ เพราะเธอได้สูญเสียคนที่เธอรักไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ มีนากลับมานอนที่ห้องด้วยความเหนื่อยล้า เธอรู้สึกปวดหัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อาจจะเป็นเพราะเธอเครียดมากนั่นเอง พยายามฝืนให้นอนยังไงก็นอนไม่หลับ เลยนอนกอดหมอนร้องไห้ ซมอยู่ในห้องคนเดียว ใครจะไปรู้ว่า เมื่อวานนี้มีนากับเท็ดยังนั่งกันอยู่บนเตียงนี้ จุมพิตกันอย่างดูดดื่มที่ห้องนี้ แต่มาวันนี้เขาได้จากเธอไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ แล้วมีนาจะทำยังไงต่อไปดีหล่ะ ... แล้วเธอก็เผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน อยากให้วันนี้เป็นเพียงแค่ความฝัน ไม่อยากตื่นมาพบกับความจริงอันเจ็บปวด .. ใครก็ได้ช่วยมีนาที ช่วยเรียกเท็ดกลับมาทีเถอะ ... แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 50 08:37:26 จากคุณ : Summer_scent - [ 18 ก.พ. 50 08:30:53 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เดี๋ยวพักทานข้าว บิวอารมณ์ก่อนนะคะ โฆษณาคั่นรายการก่อน โหะ โหะ จากคุณ : Summer_scent - [ 18 ก.พ. 50 09:03:22 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านเรื่องเศร้าๆ แล้วก็มาฟังข่าวดีกันมั่งนะคะ เพิ่งโทรศัพท์ไปหามาแซลที่แคนาดามาค่ะ หลังจากหลายปีดีดักที่ไม่ได้เจอกันเพราะอ่านอีเมลเขาผิด เลยติดต่อกันไม่ได้ ดีที่มีเบอร์โทร ตอนนี้เขาเรียน mechanical Engineering อยู่ปี 3 ค่ะ ใกล้จบละ โตเป็นหนุ่มแล้ว แล้วเขาอาจจะมาเยี่ยมมีนาในปีนี้หรือปีหน้าค่ะ คิดถึงน้องชายสุดเลิฟมากๆ เพราะเราผ่านเรื่องต่างๆ ที่บันดะเบิร์กมาด้วยกัน เสียงของน้องดูเป็นหนุ่มขึ้นมาก แต่ลืมถามว่ามีแฟนอ๊ะยัง มะเป็นไรเดี๋ยวส่งเมลไปถาม ถ้าใครอยากรู้เรื่องของมาแซลก็ฝากบอกมีนาได้นะคะ อิอิอิ จากคุณ : Summer_scent - [ 18 ก.พ. 50 09:57:10 ]

ความคิดเห็นที่ 27 น่าสงสารทั้ง มีนาแล้วก็เท็ด จริงๆๆๆ เลยค่ะ ขอให้เท็ดได้จากไปอย่างสงบสุข และขอให้ มีนาคนเก่ง อดทนต่อสู้กับเรื่องร้ายๆๆ ต่างๆๆ นะค่ะ จากคุณ : kungfu - [ 18 ก.พ. 50 09:58:38 A:24.94.7.33 X: TicketID:135248 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณค่ะคุณกุ้งฟู มีนาผ่านเรื่องร้ายมาเยอะละ เลยพยายามอดทนและเข้มแข็งค่ะ แต่ว่ากว่าจะผ่านวันนั้นมาได้เนี่ย ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะคะ อยากให้แต่ละคนเข้มแข็ง อย่ายอมแพ้ต่ออุปสรรค์นะคะ จากคุณ : Summer_scent - [ 18 ก.พ. 50 10:49:52 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เศร้า ......... จากคุณ : pinkky_crab - [ 18 ก.พ. 50 11:49:24 ]

ความคิดเห็นที่ 30 จากคุณ : ไข่มุกน้อย - [ 18 ก.พ. 50 12:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เจ๊ผ่านเรื่องร้ายๆ มาเยอะจัง นับถือเลยที่ยังเข้มแข็งอยู่ได้ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 18 ก.พ. 50 13:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เศร้าจัง...เข้มแข็งนะมีนา... จากคุณ : สาวหวาน - [ 18 ก.พ. 50 14:22:14 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เข็มทิศเชื่อว่า พี่มีนาจะต้องผ่านเวลานี้ไปได้ด้วยดีคะ เวลาจะช่วยให้ทุกๆอย่างดีขึ้นได้ จากคุณ : เศร้าจัง (เข็มทิศชีวิต) - [ 18 ก.พ. 50 17:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เศร้าจัง คนดีๆ ทำไมไปไวจัง จากคุณ : kook kook koo - [ 18 ก.พ. 50 18:45:28 ]

ความคิดเห็นที่ 35 --- จากคุณ : เหมียวหล่อ (myth) - [ 19 ก.พ. 50 00:40:18 ]

ความคิดเห็นที่ 36 @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ แตง แต่ง แต้ง แต่ง แต้ง แต่ง .... เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มีนาตกกะใจ รีบลุกขึ้นมาคว้าโทรศัพท์ "ฮัลโหล มีนา ผมเกลนนะครับ เป็นไงมั่ง" "อ้าววว เกลนน่ะเอง ตอนนี้อยู่ที่ห้องค่ะ" มีนาตอบสั้นๆ แปลกใจทำไมพวกเขาโทรมาหาได้ "พวกเรามาถึงแล้วนะ มีนามาเจอกันที่หน้าสระน้ำหน่อยสิ ผมกับมาแซลรออยู่นะ" เกลนชักชวน มีนายังงงอยู่ "อะไรนะ เกลนกับมาแซลมาที่ฮาร์วี่ เบย์หรือ ทำไมเร็วจัง" มีนาถามด้วยความแปลกใจ "ไม่เร็วหรอก นี่จะ 2 ทุ่มแล้ว" แล้วมีนาก็รีบไปเดินไปดูนาฬิกา อ้าวว สองทุ่มแล้วเหรอเนี่ย แค่นอนไปงีบเดียวเอง "ค่ะๆ มีนาจะไปเดี๋ยวนี้แหละ" เธอรู้สึกใจชื้นขึ้นอย่างน้อยก็มีสองหนุ่มน้อยมาคอยเป็นเพื่อน จะได้ไม่ต้องคิดมาก แล้วมีนาก็เดินจ้ำไปยังสระน้ำด้านหลัง ยิ่งเดิน ยิ่งเศร้า เพราะมันต้องผ่านห้องพักของเท็ดและเวนด้วย มีนาน้ำตาไหลพรากอีกแล้ว ไม่ได้เห็นหน้า เห็นประตูห้องก็ยังดี แล้วเธอก็ตัดใจ เดินเลี่ยงออกไปแถวๆ สระน้ำ จากคุณ : Summer_scent - [ 19 ก.พ. 50 07:56:59 ]

ความคิดเห็นที่ 37 แล้วมีนาก็เห็นเกลนกับมาแซลนั่งรอเธออยู่ที่โต๊ะ ข้างๆสระน้ำ โดยมีไก่เค เอฟ ซี ลังใหญ่สีแดงๆ วางไว้บนโต๊ะ มีนาน้ำตาไหลพราก ไม่นึกว่าพวกเขาจะรู้ใจเธอ เพราะเท็ดสัญญาว่าจะซื้อไก่เค เอ๊ฟ ซี ลังใหญ่ๆ มาปลอบขวัญเพราะเขาทิ้งเธอไปตีกอล์ฟกับจ๊อช แต่เขาก็ไม่ได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้ และเขาก็จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ เกลนกับมาแซลเดินมาข้างๆ กัน มีนาโผกอดทั้งคู่โดยที่เกลนอยู่ด้านซ้าย มาแซลอยู่ด้านขวา พวกเขาต่างลูบไหล่เธอเบาๆ ด้วยความเห็นใจ "ผมเสียใจด้วยนะมีนา" มาแซลพูดเบาๆ ตาของเขาแดงก่ำ "ไม่นึกเลยว่าเท็ดจะอายุสั้น เขามาด่วนจากไปแบบนี้ ผมก็รู้สึกใจหาย" เกลนพูดเสริม "ค่ะ.. ขอบคุณค่ะ" น้ำตาเธอไหลอาบสองแก้ม เกลนเลยรีบปาดน้ำตาออกจากแก้มใสๆ ของมีนา แต่มันไม่มีทีท่าจะแห้งเหือด "กินไก่ก่อนไหม พวกเราหิวแล้วนะ" มาแซลเปลี่ยนเรื่องคุย แต่ที่ไหนได้มีนาร้องไห้ สะอึกสะอื้นกว่าเดิมอีก "ทำไมเหรอ มีนาไม่ชอบไก่แล้วเหรอ" มาแซลถามด้วยความแปลกใจ "ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ พอดีเท็ดสัญญาว่าวันนี้จะซื้อไก่มาให้มีนา เพราะเขาหนีไปตีกอล์ฟแล้วไม่เอามีนาไปด้วย" เธอร้องไปพูดไป "ท็ดทำถูกแล้วหล่ะ ที่ไม่ให้มีนาไปหน่ะ ไม่งั้นเราอาจจะไม่ได้เจอกันอย่างนี้หรอก" เกลนปลอบ แต่ดูเหมือนจะแช่งเลยนะเนี่ย จากนั้นพวกเขาก็โซ้ยไก่ เค เอ๊ฟ ซี ด้วยความหิว จริงๆ แล้ว พวกเขาไม่รู้หรอกว่ามีนาอยากกินไก่ เพียงแต่ว่าเค เอฟ ซี เป็นทางผ่านมาที่โรงแรม เลยแวะซื้อมานั่นเอง มีนาเลยนั่งกินไก่เคล้าน้ำตา รอดตัวไปอีกมื้อนึง ดีที่มีเพื่อนกิน ไม่งั้นคงกินอะไรไม่ลงแน่ พวกเด็กๆ ต่างคอยบังคับให้มีนากินเยอะๆ จะได้มีอะไรรองท้องบ้าง จากคุณ : Summer_scent - [ 19 ก.พ. 50 08:22:01 ]

ความคิดเห็นที่ 38 "แล้วเกลนโทรมาจากไหนอ่ะ" มีนาแปลกใจเพราะพวกเขาต่างไม่มีโทรศัพท์ใช้ แถมเบอร์ยังคุ้นๆ อีกด้วย  พวกเด็กๆ ที่มาเวิร์คกิ้ง ฮอลิเดย์ วีซ่า มักจะไม่ค่อยใช้โทรศัพท์ เพราะจะต้องเดินทางไปทั่วประเทศ ในแต่ละรัฐค่าโทรศัพท์ก็ต่างกัน "ซันนี่ให้ยืมมา พวกเราเลยโทรถามทางกับทางโรงแรมตลอดเลย มีไว้ก็ดีเหมือนกันนะ แล้วพวกเราก็มาถึงจนได้" เกลนพูดด้วยความโล่งอก "แล้วเอารถไปจอดไว้ไหนหล่ะ" มีนาถามด้วยความสงสัย "ก็ที่จอดรถด้านหลังไง เดินลงไปอีกหน่อยนึง จากสระน้ำไปอ่ะ" เกลนบอก แหมมม รู้ดีกว่ามีนาอีกนะเนี่ย มีนาเห็นไก่เหลือเกือบครึ่ง เลยคิดว่าสามคนคงทานไม่หมดแน่ เพราะเด็กๆ คงหิวเลยซื้อมาซะเยอะเลย "แล้วจะทานหมดกันไหมเนี่ย" มีนาถาม "ไม่รู้เหมือนกัน แทะๆ เล็มๆ ไปก็แล้วกันนะครับ" มาแซลบอก "งั้น ไปชวนเวนมาทานด้วนกันดีมั๊ย เวนเพื่อนเท็ดหน่ะ" มีนาออกความเห็น พวกเด็กๆ เห็นด้วย เธอเลยเดินไปที่ห้องพักของเท็ดกับเวน เพื่อชวนเขามาทานด้วย แล้วสามหนุ่ม คาเนเดี่ยนก็ร่วมกันทานไก่ โดยมีสาวไทยนางน้อยนั่งทานไปด้วยหัวใจที่แตกสลาย หลังจากทานเสร็จ เวนเลยชวนพวกเขาไปช่วยกันเก็บของให้เท็ดกัน เพราะคุณพ่อกับคุณแม่ของเท็ดอาจจะมาถึงในวัน สองวันนี้ จากคุณ : Summer_scent - [ 19 ก.พ. 50 08:35:10 ]

ความคิดเห็นที่ 39 น้ำตาไหลแต่เช้าเลยค่ะ T T จากคุณ : ขวันค่ะ - [ 19 ก.พ. 50 08:43:53 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านแล้วก็ยิ่งเศร้า จากคุณ : ไข่มุกน้อย - [ 19 ก.พ. 50 09:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เศร้าคะ จากคุณ : เข็มทิศชีวิต - [ 19 ก.พ. 50 11:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เศร้ามากๆ ค่ะ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 19 ก.พ. 50 15:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 43 จะเก็บความรู้สึกดีๆของเท็ดไว้ในใจ......ตลอดไป จากคุณ : สาวหวาน - [ 19 ก.พ. 50 17:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ลงชื่ออีกครั้ง จากคุณ : z2you - [ 19 ก.พ. 50 20:50:14 ]

ความคิดเห็นที่ 45 --- เฮ้อ... จากคุณ : เหมียวหล่อ (myth) - [ 19 ก.พ. 50 22:39:44 ]

ความคิดเห็นที่ 46 มาลงชื่อจ้า เศร้า ๆๆ แง้ๆๆ จากคุณ : kungfu - [ 20 ก.พ. 50 02:00:34 A:69.43.128.36 X: TicketID:135248 ]

ความคิดเห็นที่ 47 มาเพิ่มความเศร้า ...เฮ้อออออ ---------------------- พอพวกเขาเข้ามาที่ห้อง ตามความคาดหมายห้องผู้ชายก็มักจะรกๆ เป็นธรรมดา ยิ่งเวนอยู่ในช่วงแย่ๆ ของชีวิต และยังมาเสียเท็ดไปแล้ว ห้องนี้เลยแทบที่จะเดินเข้าไปไม่ได้เลย เพราะข้างของกระจัดกระจายไปหมด เสื้อผ้า กางเกง ถอดไว้ตรงไหน ก็กองอยู่ตรงนั้น เวนรู้สึกเขิน เพราะลืมไปว่าตัวเองเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้ห้องต้องเป็นอย่างนี้ "แหะ แหะ ขอโทษนะครับที่ห้องรกไปหน่อย" เขาพูดแก้ตัว แต่มีนาว่าไม่หน่อยหล่ะ ไม่รู้ว่าจะมีซากศพของแมลงสาปอยู่ในนี้หรือปล่าวก็ไม่รู้ "ไม่เป็นไรค่ะ มีนาเข้าใจ" เธอแสร้งพูดปลอบเพื่อน เห็นข้าวของของเท็ดแล้ว มีนาจะกลั้นน้ำตาก็เอาไว้ไม่อยู่ เธอเลยปล่อยให้มันไหลไป แล้วก็เก็บของไป มีนาเปิดกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ๆ สีเขียวเข้ม ที่มีรูปใบเมเบิ้ลติดอยู่ เพื่อบ่งบอกถึงความเป็นคาเนเดี่ยนที่ไม่ใช่พวกมะกันแต่อย่างใด แล้วเธอก็เห็นข้าวของที่เท็ดพับไว้เป็นอย่างดี เขาแยกของที่ระลึกไว้เป็นห่อๆ เพื่อที่จะเอาไปฝากให้ที่บ้านหลังจากที่เขากลับไปแล้ว ส่วนพวกเกลนกับมาแซลช่วยกัน หยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่กับพื้น ต่างถามเวน ว่าของใคร ถ้าเป็นของเวน ก็แยกไว้อีกกองนึง แต่ถ้าเป็นของเท็ดก็แยกไว้อีกกองนึง "เราแยกเป็นเสื้อผ้า ข้าวของที่ใช้แล้ว กับยังไม่ใช้ดีกว่านะ" มีนาออกความเห็น "ดีครับ แล้วของที่ใช้แล้วเนี่ย เก็บไว้ไหนดีหล่ะ" มาแซลถาม "เท็ดมีกระเป๋าหิ้วอีกใบนึง อ้ออ นี่ค่ะ" มีนายื่นให้มาแซล แล้วเกลนก็มาช่วยพับเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวต่างๆ มีนาขอตัวไปเก็บของในห้องน้ำ "ของเท็ดจะอยู่ในตะกร้าพลาสติกสีฟ้านะครับ" เวนบอกพลางเก็บข้าวของ ของตัวเองให้รกน้อยที่สุด มีนาเดินเข้ามาในห้องน้ำที่อยู่ข้างๆ ห้องพัก เดินไปหยิบ ตะกร้าสีฟ้า ที่มีกล่องสบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟัน ครีมโกนหนวด อาฟเตอร์ เชฟที่เป็นแบบเจลสีฟ้าใส ของจิลเลตต์ และ LYNX สเปรย์ปราบกลิ่น ของทุกอย่าง ยังมีไออุ่นและรอยสัมผัสของเท็ดอยู่ มีนารู้สึกเข่าอ่อน หน้ามืดขึ้นมาทันทีทันใด เมื่อคิดถึงเขา แต่ก็ก็พยายามประคับประคองตัวเองออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับตะกร้าของใช้ของเขา เท็ดเป็นคนมีวินัยอยู่บ้าง พวกเขาเลยใช้เวลาเก็บไม่นาน จะนานก็ตรงที่กว่าจะพับเสื้อผ้าเขาได้แต่ละตัว มันแสนจะยากเย็น ต้องพับกันน้ำตาซึม ไม่มีใครอยากจะให้เป็นแบบนี้หรอก แต่มันเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ เลยต้องยอมรับในชะตากรรมอันแสนเศร้านี้โดยปริยาย จากคุณ : Summer_scent - [ 20 ก.พ. 50 05:57:23 ]

ความคิดเห็นที่ 48 @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ พอมีนามาที่ห้อง รูมเมทของมีนาต่างก็ถามเธอยกใหญ่ในเรื่องของอุบัติเหตุ คนที่โรงแรมรู้กันหมด เพราะเท็ดเป็นคนของประชาชน และยังออกข่าวสั้นๆ ในทีวีอีกด้วย มีนาต้องเล่าให้เพื่อนฟังทั้งน้ำตา พวกเขาต่างใจหายที่มาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เลยปลอบขวัญมีนากันใหญ่ เพราะพรุ่งนี้พวกเขาก็จะเดินทางไปเฟรเซอร์ ไอร์แลนด์แล้ว พูดถึงเกาะนี้แล้ว มีนาก็ยิ่งเสียใจ เพราะเพิ่งไปนั่งเครื่องบินเจ็ทกับเท็ดเมื่อวันก่อน ยังมีถุงอ๊วกมาเป็นที่ระทึกกันอยู่เลย แต่มาวันนี้ เขาจากเธอไปเสียแล้ว กว่ามีนาจะหลับได้ ต้องนอนอยู่นานสองนาน น้ำตาเปียกหมอนเป็นยวงๆ ไม่มีวันจะแห้งเหือด ... ขอนอนพักก่อนนะคะเท็ด ... มีนาเหนื่อยใจเหลือเกิน @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ จากคุณ : Summer_scent - [ 20 ก.พ. 50 06:02:55 ]

ความคิดเห็นที่ 49 วันรุ่งขึ้น พวกเขาก็ไปยังสี่แยกที่เกิดเหตุ พวกเขาซื้อดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ โดยที่มีนาเป็นผู้หอบ ดอกไม้ช่อนั้น ไปวางไว้ใกล้กับที่เกิดเหตุ และยืนไว้อาลัยเท็ดกันทั้งน้ำตาอีกแล้ว จากนั้นก็เดินทางไปเยี่ยมจ๊อช โดยที่นิโคล มานั่งเฝ้าอยู่ที่ห้องแล้ว พอจ็อชเห็นมีนากับเวน เขาถึงกับปล่อยโฮ แต่ละคนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ มีนาเดินเข้ามาจับมือจ็อชไว้แน่น "ผมขอโทษนะครับ เป็นเพราะผมแท้ๆ ที่ทำให้เท็ดต้องไป" จ็อชพูดด้วยความรู้สึกผิด "ไม่หรอกค่ะ มันไม่ใช่ความผิดของคุณนะ" มีนาบีบมือเขาไว้แน่น มาแซลกับเกลนตาแดงก่ำ พวกเขารู้สึกสลดหดหู่ใจที่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ แต่ถ้าพวกเขาไม่มา มีนาก็ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว มันเป็นความรู้สึกที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ใครไม่เป็นอย่างนี้ก็จะไม่รู้ว่าการที่ได้สูญเสียคนที่เรารักไปนั้น มันแสนเจ็บปวดแค่ไหน "พ่อแม่ของเด็กที่ขับรถชน เขามาเยี่ยมผมตอนสายๆ แต่ผมก็ยังเคืองๆ อยู่ เด็กคนนั้นอยู่อีกชั้นนึง ตำรวจกำลังคุมเข้มอยู่ ต่างรอผลการตรวจเลือดอยู่ว่าจะมีแอลกอฮอล์หรือปล่าว" จ็อชอธิบายยืดยาว "แล้วเด็กคนนั้นจะเป็นยังไงคะ เขาน่าจะตามเท็ดไปขอโทษเท็ดนะ เพราะเขาเป็นต้นเหตุ" มีนาพูดด้วยความเคียดแค้น "คงตามไปไม่ได้หรอกมีนา อย่างเท็ดน่าจะได้อยู่บนสวรรค์ ส่วนได้เด็กนั่น น่าจะได้อยู่ในนรก" เวนพูดติดตลก แต่คนอื่นขำกันไม่ออก กำลังซีเรียสกันอยู่ "เด็กจะต้องถูกนำขึ้นศาลเด็ก และอาจจะเสียใบขับขี่ไปตลอดชีวิต อาจจะไม่ถึงกับติดคุก ถ้าไม่มีแอลกอฮอล์ แต่ถ้ามี อาจจะติดไม่นาน เพราะอายุไม่ถึง 20 ปี ที่นี่กฏหมายอ่อน อีกทั้งคุกก็สบายๆ ข้าวให้กิน มีทีวีให้ดู ไม่รู้ว่าถ้าได้ไปอยู่แล้วเขาจะสำนึกในความผิดหรือปล่าว" จ็อชพูดด้วยความเจ็บใจ "พ่อแม่เขาจะให้เงินค่าชดเชยส่วนนึง ให้พวกเรา แต่จะให้เท่าไหร่ เท็ดก็คงจะไม่กลับมา เงินหน่ะ ซื้อชีวิตคนไม่ได้หรอกนะ" จ็อชพูด จนแต่ละคนสลดใจกันเป็นแถว มีนาก็ขอให้เด็กคนนั้นได้รับการตอบแทนที่สาสม เขาจะได้หลาบจำ ต่อไปจะได้ไม่ทำแบบนี้อีก จากนั้นพวกเขาก็กลับมาที่โรงแรมเพราะอยากให้จ็อชพักผ่อนมากๆ จะได้มีแรงสู้รบกับพ่อแม่ของเจ้าเด็กนั่น มีนากลับมาเตรียมใจ เพราะจะต้องเผชิญหน้ากับครอบครัวของเท็ด เธอเลยไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงดี เธอรู้สึกสงสารและเห็นใจพวกเขาเสียเหลือเกิน จากคุณ : Summer_scent - [ 20 ก.พ. 50 06:27:00 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะพี่มีนา.....เศร้ามากเลยค่ะ อ่านไปน้ำตาไหลเลยอ่ะ.....ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยเนอะ แต่พี่มีนาเก่งและเข้มแข็งมากๆ เลยค่ะ ยังไงก็ขอเอาใจช่วยนะคะ ...... จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 20 ก.พ. 50 09:34:40 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เศร้าจัง... จากคุณ : ไข่มุกน้อย - [ 20 ก.พ. 50 10:13:29 ]

ความคิดเห็นที่ 52 มาลงชื่อจ้า จากคุณ : kungfu - [ 20 ก.พ. 50 10:15:23 A:69.43.128.36 X: TicketID:135248 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ตามมาลงชื่อด้วยคน เฮ้อ...เศร้าจริงๆ จากคุณ : เข็มทิศชีวิต - [ 20 ก.พ. 50 11:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เฮ้อ มาเติมความเศร้าอีกแล้วอ่ะ น้องๆ ทนๆ อ่านกันหน่อยนะคะ +++++++++++++++++++++++++++++++ ช่วงเช้า พวกเขาไปรับคุณพ่อกับคุณแม่ของเท็ดที่สนามบินบันดะเบิร์ก ซึ่งจะเป็นสนามบินเล็กๆ มีเครื่องบินลำเล็กๆ และเฮลิค็อบเตอร์เท่านั้นที่จะมาลงที่นี่ คุณพ่อกับคุณแม่ของเท็ดท่านลงเครื่องจากบริสเบนแอร์พอร์ท แล้วก็เช่าเครื่องบินขนาดเล็กเพื่อจะบินมายังบันดะเบิร์ก เพราะว่าถ้าท่านมาด้วยรสบัสนั้นจะต้องใช้เวลานาน เวน มีนา เกลน และมาแซล นั่งรถตู้ของโรงแรมไปรับพวกท่าน โดยที่เวนยังพอขับรถได้อยู่ แต่เขาก็ยังมีอาการผวาอยู่บ้างเล็กน้อย พอไปถึงที่อาคารรอผู้โดยสาร พวกเขาก็เห็นคุณพ่อและคุณแม่ของเท็ดเดินออกมา แล้วพวกเขาก็รีบเดินไปหาพวกท่าน มีนาจำหน้าคุณพ่อและคุณแม่ได้จากรูปถ่ายที่เท็ดเคยโชว์ให้ดู เท็ดนั้นหน้าตาละม้ายคล้ายคุณพ่อมาก แต่เขาตัวโตกว่าท่านเยอะ ท่านเป็นคนตัวอ้วน แต่ไม่ค่อยสูงมาก ส่วนคุณแม่นั้นตัดผมซอยสั้น แต่ตัวดูดี หน้าตาท่านดูอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด มีนาพรรคพวกเดินไปหา  คุณพ่อของเท็ดสวมกอดเวนก่อน แล้วคุณแม่ของเท็ดโผเข้ากอดมีนา ต่างพากันร่ำไห้ "ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ มิสซิส บีซัน" มีนาพูดกับท่านอย่างเป็นทางการ เพราะไม่กล้าเรียกคุณพ่อกับคุณแม่ เพราะพวกเขาต่างวัฒนธรรม ต่างภาษา วิถีการปฏิบัติจะต่างกัน "ขอบใจมากจ๊ะ เรียกชื่อของฉันก็ได้นะ ฉันชื่อเจน และสามีของฉันชื่อทิม" ท่านแนะนำตัวด้วยความเป็นมิตร พลางเช็ดน้ำตา "ฉันชื่อมีนาค่ะ แล้วนี่ เกลน กับมาแซล" มีนาแนะนำตัว แต่ก็ไม่กล้าบอกว่าเกลนเป็นคู่แข่งของเท็ด จะบอกท่านได้ยังไงอ่ะเนี่ย "ขอบใจมากนะที่อยู่เป็นเพื่อนเท็ดจนวินาทีสุดท้าย" คุณแม่ของเท็ดพูดแทบไม่ออก ท่านกอดมีนาไว้แน่น "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มีนาไม่ได้ช่วยอะไรเขาได้เลย" เธอพูดด้วยความน้อยใจ อย่างน้อยมีนาน่าจะห้ามไม่ให้เท็ดไปตีกอล์ฟ รู้อย่างนี้มีนาพยายามรั้งเขาไว้ก็ยังดี "หนูทำดีที่สุดแล้วหล่ะ อย่าคิดมากเลย เขาไปดีแล้ว" คุณพ่อของเท็ดหันมาตบหลังมีนาเบาๆ พลางปลอบใจ "ขอบใจเวนมากนะ ที่คอยส่งข่าวมาให้พวกเรารู้" ท่านหันไปคุยกับเวน เท็ดกับเวนนั้นเป็นเพื่อนกันมาก่อน ที่จะมาเที่ยวที่ออสเตรเลีย เขาเลยรู้จักมักจี่กับครอบครัวนี้ดี "พวกเราไปโรงแรมกันเลยดีไหมครับ" เวนชักชวน แล้วเกลนกับมาแซล ก็ช่วยยกกระเป๋าเดินทาง แค่ใบเล็กๆ สองใบเท่านั้นเอง เพราะวันพรุ่งนี้ พวกท่านก็จะไปรับร่างของเท็ดเพื่อจะพาไปแคนาดาเลย มีนาคิดแล้วสงสารพวกท่านมาก เพราะไม่ได้รับการพักผ่อนอย่างเต็มที่ แถมยังเดินทางไกลอีกด้วย "ในยามนี้แล้ว พวกเราก็ต้องเข้มแข็ง แล้พยายามทำใจยอมรับมัน" คุณแม่ของเท็ดพูดขึ้น ทั้งๆ ที่แต่ละคนอยากจะให้มันเป็นแค่ฝันร้ายเท่านั้น จากคุณ : Summer_scent - [ 20 ก.พ. 50 13:07:42 ]

ความคิดเห็นที่ 55 +++++++++++++++++++++++ เมื่อพวกท่านมาถึงโรงแรมแล้ว ทางโรงแรมได้จัดห้องวีไอพีให้พวกท่านพัก เพื่อเป็นการแสดงน้ำใจต่อครอบครัวของเท็ด พวกเด็กๆ จึงพากันไปที่ห้องพักของท่านกัน ซึ่งจะอยู่ตึกแรกๆ ของโรงแรม ส่วนห้องของมีนาอยู่กลางๆหน่อย ของ ห้องของเกลนกับมาแซลนั้นอยู่ตึกเดียวกับที่พักของเวน แต่อยู่ชั้น 2 ซึ่งเป็นห้องรวม พวกเขาจ่ายกันคนละ 15 เหรียญต่อ คืน มีนารู้สึกซึ้งในน้ำใจของเกลนและมาแซลมาก ที่อุตส่าห์มาคอยเป็นเพื่อนมีนาได้ถึงขนาดนี้ แต่วินาทีนี้ ใจของมีนาก็มีแต่เท็ดเพียงเท่านั้น เธอยังทำใจไม่ได้ที่จะต้องสูญเสียเขาไป ทางโรงแรมน่ารักมาก พวกเขาได้จัดห้องชั้นล่างให้พวกท่านได้อยู่ เพราะจะได้ไม่ต้องเดินไกล อีกทั้งยังอยู่ใกล้กับโรงรถอีกด้วย จึงทำให้สะดวกในการเดินทางไปไหนมาไหน อีกทั้งห้องที่ท่านพักอยู่นั้น ดูสวย งามและสะอาด ดูเป็นส่วนตัว ไม่เหมือนห้องของมีนาเลย หลังจากเอากระเป๋าวางไว้บนเตียงแล้ว ท่านทั้งสอง ต่างคะยั้นคะยอให้พวกมีนาพาท่านไปโรงพยาบาลเลย เพราะพวกท่านอยากเห็นเท็ดเต็มทนแล้ว พวกเด็กๆ เลยพาพวกท่านไปยังโรงพยาบาลฮาร์วี่ เบย์กัน ซึ่งจะได้เลยไปเยี่ยมจ็อชด้วย จากคุณ : Summer_scent - [ 20 ก.พ. 50 13:18:41 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เศร้าจัง... จากคุณ : สาวหวาน - [ 20 ก.พ. 50 15:26:34 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เศร้า จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 20 ก.พ. 50 20:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 58 มาลงชื่อจ้า จากคุณ : kungfu - [ 21 ก.พ. 50 01:17:20 A:69.43.128.36 X: TicketID:135248 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ...................... จากคุณ : pinkky_crab - [ 21 ก.พ. 50 12:01:44 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เศร้า จากคุณ : เข็มทิศชีวิต - [ 21 ก.พ. 50 12:17:58 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ว้นนี้เจ๊ไม่มาเหรอ พรุ่งนี้มาตามต่อละกันจ๊ะ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 21 ก.พ. 50 19:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 62 มาเศร้าแล้วก็ลงชื่อคะ เศร้ากับพ่อแม่ของเท็ดจังเลย น่าสงสารคะ จากคุณ : นุ้ย (asust) - [ 21 ก.พ. 50 22:22:17 ]

ความคิดเห็นที่ 63 มาลงชื่อก่อง เด๋ว มาอ่านรวดเดียวนะคะ  วันนี้พาไอ่ปี้จ้มมาด้วยค่ะ  อิอิอิ จากคุณ : soomchon - [ 21 ก.พ. 50 23:59:44 ]

ความคิดเห็นที่ 64 หวัดดีค่ะ ทุกๆคน พอดีเมื่่อวานนี้ไปที่อิมมิเกรชั่นมาค่ะ ได้พีอาร์ แล้วเลยเอาพาสปอร์ตไปติดลาเบล ตอนนี้มีนาเป็นคนมีสิทธิ์ตามกฏหมายแระ จะได้หางาน หาการทำซะีที น้องsoomchon หายไปนานเลยนะ คิดถึงน้องแมวมากเรยย ดีใจค่ะที่กลับมาเยี่ยมกันแระ อิอิอิ เดี๋ยวมาต่อให้เลยนะคะ จากคุณ : Summer_scent - [ 22 ก.พ. 50 08:25:49 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ^ ^ ^ ดีใจด้วยนะคะ จากคุณ : ไข่มุกน้อย - [ 22 ก.พ. 50 09:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ++++++++++++++++++++++++++++ ภายในห้องดับจิต คุณพ่อและคุณแม่ของเท็ดต่างจับมือกันไว้แน่นเพื่อทำใจก่อนที่เจ้าหน้าที่จะค่อยๆ เลื่อนร่างของเท็ดออกมาจากลิ้นชักใหญ่ๆ ที่ใส่ร่างอันไร้วิญญาณของเขาได้อย่างพอดี แม่ของเท็ดร้องไห้โฮ ส่วนคุณพ่อน้ำตาไหลพรากพลางกอดคุณแม่ไว้แน่น วินาทีนั้นแต่ละคนปาดถูกสายฟ้าฟาดใจ มีนารู้สึกปวดใจแปล๊บๆ ที่เห็นภาพอันน่าสลดหดหู่ใจ พวกเขานิ่งเงียบไม่มีถ้อยคำใดๆ เร็ดลอดออกมาจากปาก มีแต่น้ำน้อยๆ ไหลออกมาจากสองตาอย่างไม่ขาดสาย คุณแม่ของเท็ดส่งจูปที่มือของเธอแล้วแตะที่แก้มอันเย็นชืดของเท็ดเบาๆ ท่านจับผมของเท็ดพลางลูบไปมา แล้วพูดว่า "หลับให้สบายนะ ลูกรักของแม่ จงไปสู่สุขตินะลูก" คุณแม่ร่ำไห้ "แม่ดีใจมากนะ ที่มีลูกอย่างเท็ด แต่แม่ก็เสียใจมากเลย ที่ลูกต้องมาจากแม่ไป  มะ... มันเร็วเกินไปจ๊ะ ลูกรัก ... แม่ยังไม่ได้ตั้งตัวเลยนะ..." ท่านเสียงสั่น พลางหันไปซบที่อกอันอุ่นๆ ของสามี แล้วคุณพ่อของเท็ดก็ลูบหลังคุณแม่เบาๆ ด้วยความเห็นใจ แต่ไม่รู้จะทำยังไง พวกเด็กๆ เช็ดน้ำตากันเป็นแถว มาแซลเดินเลี่ยงออกมาหน้าประตู เพราะเขารู้สึกสงสารคุณแม่ของเท็ดจับใจ เกลนเดินตามมาติดๆ เขาเช็ดน้ำมูกที่ไหลออกมาใกล้จะเข้าปากแล้ว "เราปล่อยให้คุณพ่อกับคุณแม่ของเท็ดอยู่กันตามลำพังก็ได้นะ ปล่อยให้ท่านได้มีเวลาส่วนตัวกับเท็ดสักพัก" เกลนออกความเห็น มีนาเพิ่งจะรู้ว่า ในยามคับขับ เกลนก็เป็นผู้ใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย พวกเด็กๆ จึงขอตัวเลี่ยงออกมา แล้วเดินไปเยี่ยมจ็อชก่อนที่หัวใจของแต่ละคนจะแตกสลายกันไปตามๆ กัน มีนาตาพร่ามัวไปหมดละ มองทางแทบไม่เห็น พลางปาดน้ำตาออกไปจากแก้ม แต่น้ำตาเจ้ากรรมมันก็ไหลมาแทนที่ออก ไม่ว่ายังไงเธอเลยปล่อย เพราะจะไปห้ามมันก็ไม่ได้ ร้องเถอะนะ ร้องออกมาให้พอ ... มีนา ... เธอบอกกับตัวเอง เวนเดินมาตบไหล่มีนาเบาๆ เพราะเขาก็ไม่ต่างจากเธอเลย แต่ละคนแทบจะสำลักน้ำตากันอยู่แล้ว ทำไมนะ ทำไมมันถึงต้องเป็นอย่างนี้ด้วย แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 50 09:19:28 จากคุณ : Summer_scent - [ 22 ก.พ. 50 09:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ขอบคุณมั่กมากค่ะ น้องไข่มุก พี่หน่ะดีใจมากเลยค่ะ หมดเคราะห์กับทางอิม ซะีที ++++++++++++++++++++++++ หลังจากไปเยี่ยมจ็อชเสร็จแล้ว เวนก็ขับรถมาส่งมีนากับพรรคพวกก่อน เพราะเขาจะต้องย้อนไปที่โรงพยาบาลอีกครั้งนึง เพื่อคุยกันในเรื่องของกฏหมายกับจ็อช และคุณพ่อ คุณแม่ของเท็ด โดยที่ทางครอบครัวของเด็กคนนั้น ได้ส่งทนายมาคุยกับพวกเขา แล้วผลตรวจเลือดก็ออกมาว่าเด็กคนนั้นไม่มีแอลกอฮอล์ในเลือดแต่อย่างใด มีแต่ความบ้าบิ่นในสายเลือดต่างหาก มีนาหล่ะช้ำใจจริงๆ เด็กคนนั้นเลยมีแค่ข้อหาขับรถโดยประมาท อันเป็นเหตุทำให้ผู้อื่นเสียชีวิต แต่เรื่องมันยังไม่จบ พวกเขาจะต้องขึ้นโรงขึ้นศาลกันอีกพักใหญ่ ซึ่งอาจจะต้องใช้เวลาถึง 4-5 ปี กว่าจะตัดสินในแต่ละกรณี มีนาหล่ะทนไม่ไหว มันน่าจะประหารไปเลย ... สวมวิญญาณโหดอีกละ จะมีอะไรเข้าสิง ... ถ้าเป็นเท็ดก็ดีหน่ะสิ ... เฮ้อออ ... คิดไปไกลอีกแล้วนะเธอ ทางด้านคุณพ่อกับคุณแม่ของเท็ดท่านอยู่ไกล จึงทำให้ไม่สะดวกในการขึ้นศาล อีกอย่างนึง ท่านจะต้องนำศพของเท็ดกลับไปยังแคนาดาในวันพรุ่งนี้แล้ว ก็มีแต่จ็อชกับเวนเท่านั้นที่ยังจะช่วยเรื่องขึ้นโรง ขึ้นศาลได้ ในวันนี้ท่านก็ยุ่งมาก เพราะจะต้องติดต่อเช้ารถและซื้อโลงศพที่เขาใช้ลำเลียงร่างข้ามประเทศกัน ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดาของพวกที่ทำงานบนเครื่องบิน แต่พวกเราที่นั่งเครื่องไม่มีใครรู้เลยว่า บางไฟลท์จะต้องเดินทางร่วมกับร่างที่ไร้วิญญาณเหล่านั้นด้วย จากคุณ : Summer_scent - [ 22 ก.พ. 50 09:34:40 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ดีใจด้วยนะคะพี่หมดเรื่องกะอิมซะที อ่านแล้วสงสารพ่อกะแม่เท็ดจังเลยคะ จากคุณ : เข็มทิศชีวิต - [ 22 ก.พ. 50 10:25:33 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ขอบคุณค่ะ น้องเข็มทิศ หมดเคราะห์กันเสียที เดี๋ยวค่อยเล่าเรื่องเมื่อวาน มาต่อกันก่อนเลยนะคะ +++++++++++++++++++++++++ ตอนบ่ายๆ ของวันรุ่งขึ้น มีนากับพรรคพวกก็มาส่งคุณพ่อกับคุณแม่ และร่างของเท็ดขึ้นเครื่องที่บันดะเบิร์ก แอร์พอร์ตเช่นเคย ก่อนที่จะจากไปคุณแม่ของเท็ดสวมกอดมีนา แล้วพูดว่า "ถ้ามีนาได้มาที่แคนาดา แวะมาเยี่ยมพวกเราด้วยนะ" ท่านพูดทั้งน้ำตา "ขอบใจมากนะที่คอยเป็นกำลังใจให้เท็ดมาตลอด ขอบใจมากนะที่คอยอยู่เคียงข้างเขาจนวันสุดท้าย" ท่านกอดมีนาแน่น เธอพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ผงกหัวหงึกๆ แล้วสวมกอดท่านไว้แน่น "พวกเราต้องไปแล้วนะ" คุณพ่อทิมที่แสนจะเหมือนเท็ดพูดขึ้น แล้วท่านก็เดินไปจับมือมาแซล เกลน และเวน ตามธรรมเนียมแล้วผู้ชายเขามักจะไม่กอดกันเวลาจากกันก็จะแค่จับไม้จับมือ แล้วคุณพ่อทิมก็เดินเข้ามากอดมีนา เธอยืนจ้องหน้าท่านพักใหญ่ พลางนึกว่ามีนาได้มีโอกาสเห็นเท็ดตอนแก่เืมื่อเห็นหน้าท่านนั่นเอง ...เห็นหน้าท่านทีไร... คิดถึงเท็ดทุกทีเลยสินะ "โชคดีนะคะ ช่วยดูแลคุณเจนด้วยนะคะ" มีนาพูดกับท่าน เพราะไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน มันเหมือนมีลูกเชอรรี่มาจุกที่คอเนี่ย "ได้ ผมจะคอยดูแลเธอให้ดี ต่อไปนี้พวกเราคงจะต้องเข้มแข็งมากขึ้น" ท่านพูดน้ำตาซึม มีนายืนมองเครื่องที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า จนลับตาไป เธอพูดขึ้นว่า "ลาก่อนค่ะเท็ด ... กู๊ดบาย ... มายเท็ดดี้" แล้วเกลนก็เดินมาตาม "เรากลับกันเถอะนะครับ ไปกันเถอะนะ" พวกเขาร่ำลาเวน เพราะพวกมีนาต้องเดินทางกลับบันดะเบิร์กเลย โดยที่เกลนคอยเป็นสารถีให้ มีนานั่งเป็นต๊กตาหน้ารถ ส่วนมาแซลนั่งซึมอยู่ตรงเบาะหลังคนเดียว "ถ้ามีนาง่วง ก็นอนพักไปเลยนะครับ ผมเป็นห่วง" เกลนพูดด้วยความเห็นใจ เพราะมีนาหน้าตาดูอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด ถึงใต้ตาคล้ำไปหมดแล้ว เกือบหมดสวยเลยเธอ เขาพูดคล้ายๆ กับเท็ดเคยบอกมีนาเลย ตอนนั้นที่ไปฮาร์วี่ เบย์ เท็ดก็บอกให้มีนานอนพัก มีนาหล่ะกลัวโดนลักหลับแทบตาย ... มาตอนนี้เกลนจะจ้องลักหลับอ๊ะป่าวเนี่ย ....เฮ้อออออ ... เศร้า ... คิดถึงเท็ดอีกแล้ว จากคุณ : Summer_scent - [ 22 ก.พ. 50 11:04:25 ]

ความคิดเห็นที่ 70 +++++++++++++++++++++++++++ สองชั่วโมงกว่าๆ ผ่านไปพวกเขาก็กลับมาถึงที่โรงแรม เกลนนั่งจ้องหน้ามีนาที่กำลังหลับปุ๋ย มาแซลนั่งยิ้มพลางคิดว่าเกลนนี่เป็นเอามาก นี่ถ้าไม่มีมาแซลเป็นไม้กันหมาเนี่ย คงจะลักหลับมานาไปแล้วแน่ๆเลย สักพักนึงเกลนจึงเอื้อมมือไปเขย่ามีนาเบาๆ แล้วเธอก็งัวเงียลืมตาขึ้นมาเห็นแก้มดำๆ ของเกลนแทบจะลอยมาติดหน้ามีนาอย่างนั้นแหละ ตกกะใจแทบแย่ "อ้าวว ถึงแล้วเหรอคะ ทำไมไม่ปลุกมีนาก่อน" เธอพูดด้วยความเขิน รีบลูบหน้าลูบตา กลัวน้ำจิ้มหยด ถึงตอนนี้แล้วจะมาห่วงภาพพจน์อีกนะ มีนาเนี่ย "ผมไม่อยากกวนไง เลยปล่อยให้มีนาพักผ่อนไปก่อน" เกลนแก้ตัว จริงๆ แล้วกะจะแอบหอมแก้มซะหน่อย แต่เกรงใจมาแซล เขาก็เลยกินแห้วไป... "ไปข้างในกันเถอะ" มาแซลรีบตัดบท เพราะทนหมั่นใส้สองคนนั้นไม่ได้ คนข้างหลังอิจฉานะ แล้วพวกเขาก็หอบหิ้วเป้เล็กๆ คนละใบ เข้าไปในโรงแรม แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาอันแหลมคมของป้ามาร์มาร์เล็ด เอ๊ยมาร์การ์เล็ตได้ "มีนาาาาา มาแล้วเหรอ เป็นไงมั่ง" ท่านป้าร้องทักมาแต่ไกล คงดีใจที่ได้เห็นหน้าคนสวยๆ ใจโทรมๆ อย่างมีนาหล่สิ "ยังมีชีวิตอยู่ค่ะ" มีนาบอกสั้นๆ "ขอบคุณมากค่ะ ที่ยอมให้มีนาหยุดงานได้" เธอพูดด้วยความซาบซึ้ง แต่ในตาดูมีเลศนัย "ป้ามาร์ขา มีนาขอหยุดทั้งอาทิตย์เลยดีไหมคะ จะได้เริ่มอาทิตย์หน้าเลย" มีนาออดอ้อน เพราะตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะทำงานเลยอ่ะ เรี่ยวแรงไม่รู้ว่ามันหายไปไหนหมด อยากจะพักผ่อน ทำใจสักพักก่อน "อ่ะ ก็ได้ นี่เห็นแก่เธอนะ ปรกติป้าก็ไม่อยากให้หยุดนานๆ แต่มันมาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เป็นใครก็คงจะทำใจไม่ได้" ป้ามาร์เนี่ย รู้ใจจริงๆ มีนาแทบอยากจะกระโดดไปหอมแก้มอันเหี่ยวๆ ของป้าจังเลย ถ้าไม่ติดที่เคาท์เตอร์มากั้นไว้ซะก่อนนะ "แต่เกลนกับมาแซล หยุดไม่ได้แล้วนะ พรุ่งนี้ต้องทำงานเลย" คุณป้าหันไปดุหนุ่มๆ นิดๆ พวกเขาผงกหัว รับคำ จากนั้นพวกเด็กๆ ก็เดินเอาของไปเก็บที่ห้องพักกัน มีนาขอแยกตัวไปที่ห้อง แล้วค่อยมาเจอกันใหม่ตอนเย็นๆ จากคุณ : Summer_scent - [ 22 ก.พ. 50 11:57:46 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เรื่องเศร้าเิริ่มจางไปแล้ว มีนาขอเล่าเรื่องที่ไปอิมมิเกรชั่นเมื่อวานนี้ก่อนละกัน ถือว่าเป็นโฆษณาคั่นรายการ สายๆ ของเมื่อวานมีนาอาบน้ำแต่งตัว โบกครีมจนหน้าเด้งแล้ว ก็เลือกชุดสีขาวแขนสั้นๆที่อยู่เหนือไหล่ ซึ่งจะเป็นผ้ายืดยาวจนปิดก้น แบบเป็นชุดยาวอ่ะ มีลวดลายดอกไม้คดเคี้ยวเลียวลด ประดับประดาพองาม จากนั้นก็ใส่กางเกงยืดสีใกล้เีคียงกับชุดที่ใส่ พอนั่งรถไฟไปในเมือง เริ่มสังเกตุว่ามีหนุ่มใหญ่ๆ ที่นั่งเยื้องๆ เรามองดูอยู่เป็นระยะๆ มีนาก็ทำเป็นไม่สนใจ จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังอิมมิเกรชั่น พอไปเข้าแถวรับบัตรคิวแล้วเนี่ย โหหห รอเป็นคนที่ 8 แหน่ะ กว่าจะได้ไปติดลาเบลในพาสปอร์ตก็ปาไปเกือบ 45 นาที แล้วก็มีเสียงประกาศ ให้ไปที่เคาท์เตอร์ หมายเลข 1 ซึ่งมีเจ้าหน้าที่เป็นคนผิวคล้ำๆ คิดว่าน่าจะอพยพมาจากทางอเมริกาใต้แต่ก็ยังถือว่าหน้าตาดีประมาณเอ๊ดดี้ เมอร์ฟี่ (หุ หุ หุ) พอเขาเห็นพาสปอร์ต เขาก็พูดขึ้นว่า "Sawasdee Krap. (สะ หวัด ดี คราบ)" แล้วยิ้มหวานให้เธอ "สวัสดีค่ะ How can you speak Thai? (พูดไืทยได้ไงเนี่ย)" มีนาถามด้วยความแปลกใจ "I can speak 2or 3 words ผมพูดได้แค่ 2-3 คำเอง" เขาแก้ตัว สักพักนึงเขาก็เช็ดข้อมูลของมีนา แล้วก็สีหน้าเปลี่ยนไปนิดนึง (จากหนุ้าดำๆ กลายเป็นหน้าออกเหลืองๆ หุๆๆๆ) "OH you applied for sprouse visa. คุณสมัครวีซ่าแต่งงานเหรอ" พูดแบบผิดหวังนิดๆ (มีนาคิดเอาเอง) "Yes ใช่แล้วค่ะ" แล้วมีนาก็แจกยิ้มสยามจนเห็นฝันขาวอันเงางามต่อ สักพักนึงเขาก็พริ้นเอาลาเบลมาติดที่พาสปอร์ตให้มีนา แล้วยื่นให้เธอ "ขอบคุณค่ะ" จากนั้นเธอก็รับพาสปอร์ตจากเขาไป กำลังจะหันหลังเดินจากไป แล้วเขาก็พูดขึ้นว่า "คุณ สวย มาก คราบบ" แล้วยิ้มให้เธอ มีนาพูดไม่ออกได้แต่มอบยิ้มสยามให้เขา พลางคิดว่านึกไม่ถึงเลยว่าจะมีเจ้าหน้าที่ปากหวานกับเธอด้วย เมื่อก่อนเจอแต่พวกหน้าบอกบุญไม่รับทั้งนั้นเลย เธอจึงกลับมาบ้านด้วยความภูมิใจ อิอิอิ อ้ออ ลืมบอกไปช่วงที่กลับมาจากเมืองไทยนั้น ท้องเสียบ่อย ตอนนี้มีนาเลย เหลือน้ำหนัก 49 กิโล จากที่มาเมืองไทย 52 โลหน่ะ แต่ตอนที่อยู่บันดะเบิร์กแค่ 45-46 เท่านั้นเอง เฮ้ออ จะพยายามลดใ้ห้ได้อีก 3 โล เพื่อจะกลับมาสวยปิ้งงง อีกเช่นเคย ไม่รู้ว่าจะสำเร็จอ๊ะป่าว จบโฆษณาแล้วค่ะ อิอิอิ ++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : Summer_scent - [ 22 ก.พ. 50 12:30:02 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ลงชื่ออ่านเรียบร้อยจ้า ดีใจด้วยเน้อพี่แป๋ว  จบเรื่องกับอิมซะที จากคุณ : pinkky_crab - [ 22 ก.พ. 50 12:54:14 ]

ความคิดเห็นที่ 73 จากคุณ : เข็มทิศชีวิต - [ 22 ก.พ. 50 13:35:15 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เรื่องเศร้า ๆ ผ่านไปแล้ว......ดีใจกะคุณมีนาด้วยนะคะหมดปัญหากะอิมซะที ......มาลงชื่อรอด้วยนะคะ จากคุณ : JJ (B_PURPLE) - [ 22 ก.พ. 50 14:28:09 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบคุณมั่กมากเลยค่ะ น้องpinkky_crab น้องเข็มพิษ เอ๊ยเข็มทิศ และน้อง B_Violet เอ๊ย B_PURPLE อิอิอิ หมดเวรหมดกรรมกันแล้วค่ะ ต่อไปก็จะต้องเริ่มชีวิตใหม่ เริ่มเรื่องใหม่กันอีกเนอะ แต่มีนาก็จะมีเรื่องต่างๆ มาเขียนเล่าต่อๆ ไปค่ะ เพราะเขียนจนติดแล้วเนี่ย วันไหนไม่ได้เข้ามาปวดหัว เหอะๆๆ ไม่รู้ว่าจะมียาแก้ไหมเนี่ย จากคุณ : Summer_scent - [ 22 ก.พ. 50 14:50:45 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ยินดีด้วยอีกคนนะคะ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 22 ก.พ. 50 20:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 77 --- ลดไป 3 กิโล...เป็นปายม่ายด้ายยย จากคุณ : เหมียวหล่อ (myth) - [ 22 ก.พ. 50 22:14:53 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เอาการเริ่มต้นความรักครั้งใหม่ต่อเลยนะคะ อิอิ ถ้าตีพิมพ์เมื่อไหร่ จะไปซื้อมาเก็บเป็นที่ระลึก จากคุณ : makamkaw - [ 22 ก.พ. 50 23:20:59 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ดีใจที่ คุณแป๋ว ไม่ต้องสู้รบกับ อิมมิเกรชั่นนะค่ะ เป็นคนที่มีสิทธิตามกฏหมาย ทำอะไร ก็สบ๊าย สบายๆๆๆไปหลายๆๆ อย่างขอให้ได้ทำงานที่อยากได้ทำนะค่ะ และก็มีความสุขกับงานที่จะได้ทำด้วยค่ะ หลังจากที่ผ่านเรื่องร้ายๆๆ มาหลายเรื่องแล้ว มีเรื่องดีๆๆ มาก ให้ชุ่มชื่นหัวใจ :P จากคุณ : kungfu - [ 23 ก.พ. 50 01:31:52 A:69.43.128.36 X: TicketID:135248 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ขอบคุณมากค่ะน้องjI@ng jIng zhEn น้องเหมียวหล่อ คุณมะขามแก้ว อ๊ะป่าวเนี่ย makamkaw อิอิอิ และคุณกุ้งฟู แหมมม เห็นชื่อแล้วน่ากิน ว่าจะไปฉลองกันอยู่เหมือนกันแหละ เพราะนี่เป็นเรื่องที่ดีมากเรื่องหนึ่งที่เข้ามาในชีวิตของมีนาช่วงนี้ ถ้าไม่นับเรื่องคนขับรถชนแล้วหนี ตอนนี้ยังจับไม่ได้เลย ก็เลยต้องอดไปตามๆ กัน เฮ้อออออออ แต่ก็ดีแล้วหล่ะค่ะ ที่มีเรื่องดีๆ เข้ามาในชีวิต มีผู้่อ่านน่ารักๆ มาคอยติดตามอ่าน แค่นี้มีนาก็มีความสุขมากแล้วหล่ะค่ะ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เมื่อเพื่อนๆ แต่ละคนทราบข่าวของเท็ดต่างก็มาให้กำลังใจมีนามิได้ขาด ไม่ว่าจะเป็นอะคิม ซันนี่ ยองเท สาม สาว นางฟ้าชีลีแห่งวีเดน เรกีน่า วิล และคนอื่นๆ มีนารู้สึกตื้นตันใจในความห่วงใยของเพื่อนๆ มาก อย่างน้อยในเวลาที่เธอรู้สึกดาวน์ (ไม่ใช่ ดาวน์ ซินโดรมนะ) ก็ยังมีคนคอยให้กำลังใจ มันอาจจะไม่ได้เท็ดกลับคืนมา แต่ความรักและความห่วงใยจากเพื่อนๆ ต่างทำให้มีนาหายเหงา หายเศร้าไปได้ส่วนหนึ่ง มีนาไม่ได้ทำงานทั้งอาทิตย์ ไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงของเธอ จากไฮเปอร์ๆ เนี่ยมันหายไปไหนหมด สงสัยเท็ดดูดเอาไปที่แคนาดาหมดแล้วมั๊งเนี่ย ทำไมไม่ดูดเอามีนาไปด้วยน๊าาาา จะได้อยู่เป็นเพื่อนกัน ... คิดอะไรก็ไม่รู้  พอว่างๆ ไม่มีงานทำมีนาก็มาจมปลักอยู่กับความเศร้า เพราะกลางวันเพื่อนๆ ไปทำงานกันหมด เธอก็เลยนอนร้องไห้อยู่บนห้อง เงียบๆ คนเดียว ถ้าจิตใจมันฟุ้งซ่านร้อนรุ่ม เธอก็เดินไปอาบน้ำ วันๆ นึงอาบเป็น 4 -5  รอบ แต่ขัดตัวยังไง ๆ มันก็ไม่ยอมขาวซักกะที ช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้สนองนโยบายประหยัดน้ำสักเท่าไหร่ พอตกเย็นเกลนก็แวะมาหาที่ห้อง ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไง เกลนเหมือนจะคอยเรียกทำคะแนนอยู่ทุกวั๊น ทุกวัน ไม่รู้จะไปแข่งกับใคร คนที่เคยเป็นคู่แข่งก็ไม่อยู่แล้ว แต่ถึงแม้ว่าเกลนจะคอยเฝ้าติดตามมีนา อย่างเงาตามตัว อย่างเหาตามหัว แต่ลึกๆ ลงไปในใจอันบอบช้ำของเธอแล้ว กลับไม่มีเขาอยู่ข้างในสักกะนิดเดียว มีนายังทำใจไม่ได้ และยังไม่อยากจะเปิดรับใคร แต่เธอก็ไม่รู้จะบอกกับเกลนยังไง มันเลยเป็นเหมือนน้ำท่วมปาก จริงๆ แล้วเกลนก็เป็นคนดี แล้วเขาก็รักมีนามากด้วย แต่ตอนนี้เธอยังไม่อยากจะให้ความทรงจำดีๆ ที่มีกับเท็ด ถูกใครมาทำให้มันจืดจางลงไป มีนายังรักและอาลัยเท็ดอยู่ ถึงแม้ว่า เขาไม่อาจมาอยู่เคียงข้างเธอได้อีกแล้วก็ตาม แต่ในใจเธอนั้นยังคิดถึงเขาอยู่ อย่างไม่เสื่อมคลาย แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 50 10:24:52 จากคุณ : Summer_scent - [ 23 ก.พ. 50 09:44:45 ]

ความคิดเห็นที่ 81 @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ ตกเย็นเกลนเดิมมาโชว์ความหล่อที่ห้องมีนาอีกละ ช่วงนี้เนี่ย แทบจะเบื่อหน้าหล่อๆ ของเกลนไปเลย แหมม ตอนนั้นออกจะอี๋อ๋อกัน ... ก็เนอะ ช่วงนี้เลือดลมมีนามาไม่ปรกติ ผีเข้าผีออก ไม่ค่อยจะเป็นผู้เป็นคนกับเขาเลย เกลนเขาก็อุตส่าห์มีน้ำใจคอยอยู่เป็นเพื่อน แต่เธอก็รู้สึกผิดกลัวว่าคนอื่นจะหาว่าแฟนจากไปไม่กี่วันก็หันมาหากิ๊กแล้ว มีนาแคร์สายตาประชาชีมากไปหน่อย เพราะเธอเป็นคนดีของสังคม ไม่อยากมีประวัติด่างพล้อย อีกอย่างนึง อีก 2 อาทิตย์ มีนาก็จะต้องกลับไปเรียนต่อที่เมลเบิร์น เพราะโรงเรียนใกล้เปิดแล้ว เปิดเทอมนี้มีนาก็คงจะมีเรื่องไปคุยกับเพื่อนๆ เยอะเลย นึกแล้วก็อยากจะคุยกับเพื่อน แต่ว่าค่าโทรศัพท์ข้ามรัฐเนี่ย มันแพงเสียเหลือเกิน ยิ่งมือถือของเธอเป็นแบบ Roaming อยู่นอกเขตอีกต่างหาก ค่าโทรเลยแพงหูฉี่เลย ไม่จำเป็นจะไม่โทรเด็ดขาด แต่ที่โทรหาเท็ดก็เพราะรัก เลยยอมเจ็บตัว เอ๊ย เจ็บตังค์ "มีนาาาาาา ไปเดินเล่นกันมั๊ย" เกลนยื่นหน้าอันหล่อเหลาราวองค์ดำบีเจ เข้ามาใกล้ๆ "เอ่ออออ ก็ได้ค่ะ วันนี้นั่งอยู่ที่ห้องมาทั้งวันละ" มีนาเห็นดีเห็นงาม แหมมม เมื่อตะกี๊ยังบ่นเบื่อหน้าเขาอยู่ดีๆ "ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวผมเลี้ยงดินเนอร์เอง" พ่อบุญทุ่มเสนอมา มีนาก็ต้องสนองอีกละ อุตส่าห์ไม่อยากให้เป็นขี้ปากชาวบ้านแล้วนะ แต่เวลาเกลนเอาอาหารมาล่อเนี่ย มีนาใจอ่อนทุกทีเลย แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 50 11:00:59 จากคุณ : Summer_scent - [ 23 ก.พ. 50 10:23:28 ]

ความคิดเห็นที่ 82 พี่มีนา...เขียนจนติดแล้วเนี่ย วันไหนไม่ได้เข้ามาปวดหัว เหอะๆๆ ไม่รู้ว่าจะมียาแก้ไหมเนี่ย อิอิ ยาแก้ไม่มีหรอกคะ เพราะว่าเป็นโรคที่รักษาไม่หาย หรือถ้าพี่มีนาหายนะคะ เด๋วเข็มพิษของพี่มีนา จะไปฉีดให้อีกรอบ 555 เข็มทิศกลัวไม่มีไรอ่านคะ ถ้าถึงตอนนั้นล่ะแย่เลย ตอนนี้ติดงอมแงมแล้วคะ แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 50 10:34:55 จากคุณ : เข็มทิศชีวิต - [ 23 ก.พ. 50 10:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 83 มีรูปเก่ามาเล่าใหม่ สพานข้ามแม่น้ำ ที่บันดะเบิร์ก ถ่ายตอนมีนกับเท็ดเดินไปเที่ยวตอนมาเยือนที่นี่ครั้งแรก +++++++++++++++++ ไม่รักษาละโรคนี้ เพราะกลัวเข็มพิษของน้องเข็มทิศจังเรยยย กลัวจะกลายเป็นโรคพิษสุนัขบ้าได้อ่ะ คริ คริ คริ ย้อเย่นค่าาาา แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 50 11:07:16 จากคุณ : Summer_scent - [ 23 ก.พ. 50 11:05:42 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ^_____^ จากคุณ : ไข่มุกน้อย - [ 23 ก.พ. 50 11:15:28 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ใช่ๆ ค่ะ วันไหนไม่ได้เข้ามาอ่านของพี่มีนานะรู้สึกปวดหัวมาก พอได้อ่านนะหายเป็นปลิดทิ้ง อิอิ (เรื่องเค้าดีจริงๆ) พี่มีนาต้องรับผิดชอบด้วยนะเนี่ยทำให้พวกเราติดงอมแงมเลย.......ฉะนั้นต้องรีบมาอัพต่อเร็วๆ นะคะ จากคุณ : JJ (B_PURPLE) - [ 23 ก.พ. 50 14:13:14 ]

ความคิดเห็นที่ 86 จาเลิกงานแล้วค่ะพี่มีนาเงียบเชียว.......ไว้มาลงชื่อใหม่วันจันทร์นะคะ..เสาร์-อาทิตย์นี้ไม่ได้ติดตามแน่เลย แง แง แล้วจะเที่ยวเผื่อพี่มีนานะคะ ............คิดถึงงงงงงง จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 23 ก.พ. 50 16:56:04 ]

ความคิดเห็นที่ 87 จบเรื่องนี้แล้วมีต่ออีกไหมคะ ถ้าไม่มาอีกคงเหงาแน่เลย จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 23 ก.พ. 50 18:56:11 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เข้ามาลงชื่อรออ่านต่อจ้า...คิดถึงมีนามากๆ... จากคุณ : สาวหวาน - [ 24 ก.พ. 50 00:17:29 ]

ความคิดเห็นที่ 90 มาลงชื่อจ้า จากคุณ : kungfu - [ 24 ก.พ. 50 09:57:29 A:69.43.128.36 X: TicketID:135248 ]

ความคิดเห็นที่ 91 มาแร้ววค่ะ ทุกๆ ท่าน มาต่อกันเรยละกันนะ +++++++++++++++++++++++++++ เกลนพามีนาเดินลัดเลาะมาจนไปถึงข้างๆ แม่น้ำสายหลักของบันดะเบิร์ก ถ้าเดินตรงไปก็จะไปเจอสะพานเหล็กสีดำ แลเห็นเป็นสง่า ในยามเย็นอย่างนี้รอบๆ บริเวณนี้บรรยากาศนั้นช่างโรแมนติกดีแท้ แต่มีนาก็มิวายคิดถึงเท็ดเพราะเธอเคยมาถ่ายรูปที่นี่กับเขาตอนช่วงแรกๆ ที่มีนาย่างกรายมาพักที่บันดะเบิร์กแห่งนี้ แล้วพวกเขาก็ตัดสินใจเดินกลับมาอีกด้านนึง ซึ่งจะมีวิวทิวทัศน์สวยงามไม่แพ้ด้านหลัง อีกทั้งแดดไม่ส่องให้แสบตาอีกด้วย มีเรือสินค้า เรือใบส่วนตัว ลำใหญ่ๆ สวยๆ แล่นผ่านไม่ขาดสาย ดูแล้วช่างสบายใจดีแท้ เกลนเห็นมีนาเพลิดเพลินกับบรรยากาศ เขายิ้มแล้วพูดขึ้นว่า "มีนาสบายใจขึ้นบ้างหรือยังครับ" "ก็ดีขึ้นค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ที่คอยเป็นห่วงมีนา และคอยอยู่เคียงข้างมีนาเสมอ" เธอหันไปยิ้มให้เกลนด้วยความซาบซึ้งใจ "เอ่ออออ ..." เกลนอ้ำอึ้ง ไม่รู้จะพูดต่อดีหรือปล่าว เพราะเขาไม่อยากเก็บมันไว้ คำถามนี้มันสุมอยู่ที่อกเกลนมาเป็นแรมเดือนแล้ว แต่เขาก็รู้สึกกลัวๆ กับคำตอบที่จะได้รับอยู่เหมือนกัน "มีอะไรเหรอคะ" มีนาถามด้วยความสงสัย แต่เธอก็พอจะรู้อยู่นิดๆ ว่าสิ่งที่เกลนจะพูดนั้นมันคืออะไร และเธอก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจของใครๆ ที่เธอรักหน่ะสิ "ผมคิดมาหลายครั้งแล้ว ว่าจะถามมีนาดีไหม แต่ว่าไม่ว่าจะถามตอนไหนมันก็ไม่ต่างกัน เพราะอีกไม่นานพวกเราก็จะต้องไปจากบันดะเบิร์กแล้วนะครับ" เกลนพูดด้วยความหนักใจ มีนาจูงมือเขาไปนั่งที่บนบันได ข้างๆ ท่าน้ำ ซึ่งเขาทำเป็นบันไดคอนกรีตไว้ให้ลงไปนั่งกินลมชมวิวกัน "เกลน ฟังมีนาให้ดีนะคะ" มีนากุมมือเขาไว้แน่น เกลนเริ่มรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมาละสิ เพราะ มีนาดูซีเรียสเหลือเกิน "มีนารู้สึกขอบคุณเกลนมากเลยนะ ที่คอยอยู่เคียงข้าง และเป็นกำลังใจให้มีนามาโดยตลอด" เธอร่ายยาว "แล้ว มีนาพอจะบอกผมได้หรือยังหล่ะครับ ว่ามีนาจะเลือกใครระหว่างผม กับเท็ดหน่ะ" เกลนพูดโพล่งออกมาอย่างไม่รู้ตัว เพราะในใจเขาเริ่มประทุเหมือนดังภูเขาไฟ ซึ่งตอนนี้ก็ไม่มีเท็ดแล้ว มีนาก็น่าจะไม่มีคู่แข่งคนอื่นอีกแล้ว เขาคิดเข้าข้างตัวเองอีกละ "เอ่อ...มีนาขอเลือกมาแซลละกัน" มีนาพูดหน้าตาเฉย "อะไรนะ" เกลนตะโกนอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง "ปล่าววว .... มีนาล้อเล่นค่ะ" เธอหัวเราะออกมาดังๆ เลยทำให้เกลนขันท่าทางของเธอไปด้วย ขืนพูดจริงๆ เดี่ยวกลัวเกลนวิ่งไปชกหน้าอันหล่อๆ ของมาแซลขึ้นมามีนาหล่ะ แย่เลย ...ในยามนี้แล้วยังจะมีอารมณ์ขันอีกนะมีนา... "เกลนคะ ตอนนี้มีนารู้สึกเหนื่อยล้าเหลือเกิน ตอนแรกมีนาคิดว่ามีนาชอบเกลน แต่พอมีนากลับไปเจอเท็ดแล้ว มีนาก็เริ่มรู้สึกว่า มีนารักเท็ดมาก แล้วตอนนี้มีนายังลืมเท็ดไม่ได้ ... ซึ่งไม่ไม่ยุติธรรมกับเกลน ถ้ามีนาเลือกเกลน แต่ใจของมีนามีคนอื่นอยู่ มีนาทำไม่ได้ค่ะ" เธอพูดออกมาตรงๆ พลางกุมมือเกลนไว้แน่น เธอรู้สึกว่ามืออันใหญ่ๆ ของเขาเริ่มสั่นๆ เขาหน้าตาแดงก่ำ เหมือนคนอยากจะร้องไห้ "ผมไม่แคร์ ผมรอได้ ผม... ผมจะรอ" เกลนเอื้อมมือมาจับที่ไหล่ของมีนาทั้งสองข้าง "เกลนคะ มันไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ เพราะมีนาไม่รู้ว่าจะลืมเท็ดได้เมื่อไหร่ แล้วอีกอย่าง เขาเพิ่งจากไปได้ไม่ถึงอาทิตย์นะ มีนาทำไม่ได้หรอกค่ะ มันไม่ยุติธรรมสำหรับพวกเราทุกคน" เธอจำใจที่จะต้องทำร้ายจิตใจเกลนอย่างนี้ "มีนาขอโทษนะ ที่ทำให้เกลนเสียใจ แต่เราเป็นเพื่อนกันได้นะ ตอนนี้มีนายังไม่อยากเปิดใจรับใคร มีนายังปวดใจเหลือเกิน แล้วอีกอย่างนึง มีนากลัวค่ะ" น้ำน้อยๆ ไหลออกมาจากตาของเธออีกแล้ว เพราะเธอลำบากเหลือเกินที่จะต้องทำกับเกลนแบบนี้ "มีนากลัวว่าจะสูญเสียเกลนไปอีกคนนึง มีนากลัวค่ะ มีนาคงรับไปไม่ได้" เธอร่ำให้ เกลนเอื้อมมือปาดน้ำตาอันอุ่นๆ ออกไปจากแก้มนุ่มๆ ของเธอ "แต่ถ้าเกลนสัญญาว่าเกลนจะไม่จากมีนาไป หรือว่าเกลนจะไม่ตาย มีนาจะคบกับเกลนค่ะ" เธอพูดด้วยหน้าตาซีเรียส เกลนนั่งคอตก เพราะเขาทำไม่ได้หรอก เขาคงให้สัญญาแบบนั้นกับมีนาไม่ได้ ทุกคนมันก็ต้องตายกันหมด แต่ไม่รู้ว่าจะเร็วหรือช้า และอีกไม่นานพวกเขาก็ต้องจากกันไปตามทางของแต่ละคน "ผมให้สัญญาว่าผมจะไม่ตายไม่ได้ แต่ผมให้สัญญาว่าผมจะรักมีนาตลอดไป" เกลนทำสีหน้าเคร่งเครียด "ขอบคุณมากค่ะ เกลน มีนาขอขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่เกลนคอยมีให้นะ แต่สุดท้ายแต่ละคนก็ต้องมาล้มหายตายจากมีนาไป มีนาเกลียดการสูญเสียค่ะ มีนาไม่อยากจะสูญเสียอีกแล้ว" เธอยังทำใจไม่ได้ ถ้าจะต้องสูญเสียใครไปอีก "แล้วอีกอย่างนึง มีนายังรักเกลนไม่ได้ค่ะ และยังไม่อยากให้ใครมาแทนที่เท็ด มีนาไม่อยากทำให้เกลนเสียใจ ซึ่งอีก 2 อาทิตย์ มีนาก็ต้องกลับไปเรียนที่เมลเบิร์นแล้ว ส่วนเกลนก็ต้องเดินทางไปที่อื่นต่อ เกลนยังมีโอกาสที่จะได้จะคนดีๆ ที่รักเกลนได้อย่างหมดใจ เก็บมีนาไว้เป็นความทรงจำที่ดี ดีกว่าค่ะ ว่าครั้งนึงเราเคยมีความรู้สึกดีๆ ให้กัน แต่ตอนนี้มีนา .... มีนายังรักเกลนไม่ได้ค่ะ ... มีนาขอโทษจริงๆ" เกลนดึงมีนามาสวมกอด ไม่ว่าเธอจะพูดยังไง เขาก็ยังดื้อดึง มีนาซบอยู่ในอกอุ่นๆ ของเขาพลางร้องไห้ "พอเถอะครับ เราคุยเรื่องอื่นดีกว่านะ ผมจะให้เวลามีนาคิดดีๆ อีกทีนึง เอาไว้ใกล้ๆ วันที่เราจะไปจากที่นี่แล้วผมค่อยถามใหม่นะ" เกลนพยายามปิดกั้น ไม่ยอมรับรู้อะไรทั้งนั้น เขายังดื้อดึงอยู่ เฮ้ออออ หัวรั้นไม่มีใครเกินเลยเด็กคนนี้ แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 50 10:37:58 แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 50 10:32:41 แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 50 10:31:23 แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 50 10:29:06 จากคุณ : Summer_scent - [ 24 ก.พ. 50 10:20:11 ]

ความคิดเห็นที่ 92 เมื่อบรรยากาศสวยๆ เริ่มจืดชืด กลับกลายเป็นความพะอืดพะอมขึ้นมาแทนที่ พวกเขาเลยพากันเดินกลับไปที่โรงแรมดีกว่า อย่างน้อยก็จะได้ไม่ทำให้สถานการณ์ตรึงเครียด ในยามนี้มันทำให้เกลนได้เรียนรู้ว่า ความรักนั้นเหมือนผีเสื้อ ถ้าเขาไปไข่วคว้าวิ่งไล่จับ มันก็จะบินเตลิดหนีไป เขาจะต้องรอเวลา รอให้ผีเสื้อนั้นวิ่งมาเกาะเขาเอง (มีนาแอบยืมคำคมมาจากตี๋ตระกูลซ่งอ่ะ) แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ความรักของมีนาจะวิ่งเข้ามาหาเขา ซึ่งเขานั้นเป็นคนใจร้อนเสียเหลือเกิน แทบจะรอไม่ไหวอยู่แล้ว เมื่อมาถึงที่โรงแรมดัสตินมาดักรอเกลน เพราะพวกเขาจะต้องเอารถไปเช็คเครื่องก่อนเดินทางระยะไกลต่อ มีนาขอตัวปล่อยให้เป็นเรื่องของหนุ่มๆ ไปเพราะเธอไม่ใช่เด็กซ่อมรถอ่ะค่ะ แม้แต่จะล้างรถก็ยังไม่เคย เพราะมีแต่คนคอยล้างให้ อีกทั้งคุณนายแม่ก็ไม่เคยให้เธอได้ขับรถ จะไปไหนก็ให้คนอื่นขับให้ ก็เลยขับรถไม่เป็นมาจนถึงเดี๋ยวนี้ ... คิดไปแล้วน่าเสียดายอยู่เหมือนกัน "มีนา ไปไหนมาเหรอ" มาแซลถามขึ้นเมื่อเห็นเธอเดินมา "อ้อออ พอดีไปเดินเล่นแถวๆ ริมแม่น้ำกับเกลนมาหน่ะ" มีนาพูดแล้ว ทำหน้าหนักใจ มาแซลเลยชวนไปนั่งที่โต๊ะในสวน หน้าตาอย่างนี้คงจะต้องคุยกันยาวหน่อย "มีนาดูเหมือนมีอะไรอยู่ในใจ ยิ้มบ้างสิ เดี๋ยวไม่สวยนะ" มาแซลแหย่ เพราะไม่อยากเห็นอยู่กับหน้าอันเศร้าสร้อย "ก็เกลนหน่ะสิ จะให้มีนาเลือกระหว่างเท็ดกับเขาหน่ะ ทั้งๆ ที่ตอนนี้มีนายังลืมเท็ดไม่ได้หน่ะสิ" มีนาบอกเล่า "แล้วมีนาตอบเขาไปยังไงหล่ะ" ต่อมอยากรู้อยากเห็นของมาแซลถูกกระตุ้นขึ้นมาทันทีทันใด "มีนาขอเลือกมาแซล" เธอตอบด้วยสีหน้าเรียบๆ "อะฮ้า จริงเหรอครับ" มาแซลทำตาลุกวาวด้วยความดีใจ "ปล่าวววว มีนาแค่ล้อเล่นหน่ะ" เธอรีบตัดบท เดี๋ยวน้องจะเข้าใจผิดไปใหญ่ "โธ่ นึกว่าพูดจริงๆ" มาแซลคอตก ผิดหวังไปตามๆ กัน "เฮ้อออ เป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้องกันหน่ะ ดีแล้วเนอะ มีนาไม่อยากที่จะเป็นไปมากกว่านี้ ไม่อยากจะต้องมาเสียใจเมื่อใครคนใดคนหนึ่งจากไป ยังไงๆ เพื่อนเราก็ตัดกันไม่ขาดนะ มีนารักมาแซลมาก แต่ก็รักแบบน้องชายนะ ขอบอกว่ารักมากกว่าน้องชายแท้ๆ ของมีนาซะอีกนะ" เธอปลอบโยนเขาด้วยความจริงใจ ก็จริงๆ นะ มีนาสนิทกับมาแซลมากว่าสนิทกับน้องชายของตัวเองซะอีก มาแซลเลยเหมือนกับมาแทนที่น้องชายของมีนาไปเลย แต่เธอก็เสียดายนิดๆ นี่ถ้าไม่ห่างกันมากขนาดนี้ ก็ยังมีสิทธิ์ลุ้นอยู่เหมือนกันนะ ...อ๊ายยยย คิดอะไรก็ไม่รู้ จากคุณ : Summer_scent - [ 24 ก.พ. 50 11:10:58 ]

ความคิดเห็นที่ 93 มีรูปบรรยากาศของข้างๆ แม่น้ำยามเย็น ณ. บันดะเบิร์ก จากคุณ : Summer_scent - [ 24 ก.พ. 50 12:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 94 "ผมเข้าใจนะครับ และก็สงสารมีนามากด้วย อย่าคิดมากเลยครับ ทำใจให้สบายนะ ผมจะเป็นกำลังใจให้อีกแรงนึง" มาแซลพูดก่อนที่จะหันไปใช้ค้อนกระเทาะเปลือกเจ้าแม็คคาเดเมี่ย นัท ดังโป๊กๆๆ แล้วก็ยื่นให้มีนา "อ๊ะ ได้ละ ทานซะนะ จิตใจจะได้เข้มแข็งขึ้น เนี่ยแรงใจผมอยู่ในนี้ทั้งนั้นเลยนะ" มาแซลพูดซะมีนาเคลิ้มเลย... อูยน้ำจิ้มจะหยดอีกแล้ว ... ต้องรีบเช็ดเดี๋ยวน้องรู้ตัว "ขอบใจมากจ้าาา น่ารักจริง จริ๊งงงงง" ว่าแล้วเธอก็หยิกแก้มใสๆ เขาไปทีใหญ่ๆ มาแซลหัวเราะจนหน้าแดง ก่อนที่จะเอาถั่วไปเคี้ยวกรุบๆ ด้วยความอร่อย "มานั่งทำอะไรกันอยู่สองคน ไม่ชวนผมเลยนะ" อะคิมเดินเข้ามาแซวหลังจากที่ทนเห็นภาพอุจาดตาไม่ไหว เลยมาร่วมแจม "อ้าววว อะคิมที่รัก มานั่งก่อนเร้ววว" มีนารีบทักทาย "แหมมม มีนาเนี่ย หลายใจจริงๆ เที่ยวรักใครเค้าไปหมด แล้วเนี่ยจะให้ผมไปอยู่ส่วนไหนหล่ะกันหล่ะครับ" อะคิมแซวซะ "ส่วนที่อยู่ใต้ไขมันยังเหลือพื้นที่อยู่ เนี่ยที่ขาเนี่ย" มีนาชี้ให้ดูเซลลูไลท์ที่ขา อ๊าายยยย ไม่มีค่ะ ผอมออกอย่างนี้ไม่มีหรอกค่ะ "อิ๊ววว ตรงนั้นเลยเหรอ Gross...ขยะแขยง ..." อะคิมทำท่าขนลุก "อะไรกัน ตรงนั้นออกจะมีประโยชน์ เขาเอาไว้ทำสบู่ได้ด้วยนะ" มีนายังเล่นไม่เลิก "มีใครทานอาหารเย็นแล้วมั่งเนี่ย" ซันนี่เดินรี่เข้ามาถาม โดยที่ยองเทเดินตามมาติดๆ "ยังเลยยยย" แต่ละคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน เกลนว่าจะพามีนาไปเลี้ยงแต่ก็เบี้ยวกันซะเฉยเลย "งั้น พวกเราไปทานพิซซ่ากันไหม ตรงข้ามโรงแรมอ่ะ น่าอร่อยออก" ซันนี่ออกความเห็น แต่ละคนน้ำลายสอเลย "ได้สิ เดี๋ยวฝากข้อความให้เกลนที่เคาท์เตอร์ละกัน ให้เขาตามไป เดี๋ยวจะบ่นน้อยใจอีก" มีนาออกความเห็น แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 50 12:59:30 จากคุณ : Summer_scent - [ 24 ก.พ. 50 12:57:27 ]

ความคิดเห็นที่ 95 อ่านจบอย่างรวดเร็วจ้า.....พี่แป๋ว ( เห็นไหม  เด๋วนี้ speed ดีกว่าเดิมเยอะ ) แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 50 13:37:21 จากคุณ : pinkky_crab - [ 24 ก.พ. 50 13:36:22 ]

ความคิดเห็นที่ 96 น่าสงสารเกลนเหมือนกันนะเนี่ยะ บรรยากาศของข้างๆ แม่น้ำยามเย็น ณ. บันดะเบิร์ก สวยมากๆเลยคะ โรแมนติกสุดๆ เลยอ่ะ อยากไปนั่งกะแฟนมั้กอ่ะ สวยจิงๆ ขอจิกรูปไปอวดแฟนด้วยนะคะ **เพิ่มเติม** มัวแต่เพลิดเพลินกับการอ่าน และชื่นชมบรรยากาศอันสวยงาม เลยลืมบอกว่า เข็มทิศเป็นเด็กดีนะคะ ไม่เอาเข็มพิษสุนัขบ้าไปฉีดพี่มีนาหรอกคะ กลัวคนอื่นในห้องรุมเอา ถ้าไม่ได้อ่านเรื่องพี่มีนาอีก เพราะฉะนั้น เขียนต่อนะคะ เข็มทิศเองก็อยากอ่านเหมือนกันอ่ะ แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 50 15:01:21 จากคุณ : เข็มทิศชีวิต - [ 24 ก.พ. 50 14:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 97 --- จากคุณ : เหมียวหล่อ (myth) - [ 24 ก.พ. 50 15:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ตามติดอีกคน จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 24 ก.พ. 50 19:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ตามมาอ่านติด ๆ ด้วยจ้า จากคุณ : นุ้ย (asust) - [ 25 ก.พ. 50 01:26:08 ]

ความคิดเห็นที่ 100 อิอิอิ เลขสวย 100 มาต่อกันเรยยนะคะ น้องปู น้องเข็มทิศ น้องเหมียว น้องเจียง และน้องนุ้ย +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ มีนากับพรรคพวกสั่งพิซซ่าถาดใหญ่ ประมาณ 5 ถาด และสั่งสปาเก็ตตี้ อีก 2 จาน พร้อมทั้ง ขนมปังกระเทียม และซีซาร์สลัด เกลนวิ่งมาแจมอย่างกระหืดกระหอบ มื้อนี้ แก็งค์สลัดฟาร์มเก่าก็ได้มาทานอาหารเย็นพร้อมหน้ากันอีกครั้งนึง ซึ่งเป็นเหมือนการเลี้ยงสั่งลา เพราะทุกคนต่างก็ต้องจากบันดี้ไป รวมทั้งมาแซลด้วย แต่ละคนทานอาหารกันอย่างพะอืดพะอม ถึงแม้ว่ามันจะอร่อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้พวกเด็กๆ เอนจอย กับการกินเลย เพราะแต่ละคนจะต้องแยกจากกันไปในไม่ช้านี้ เกลนดูซึมๆ ไปอย่างถนัดตา มีนาก็ได้แต่มองหน้าเขาทำตาปริบๆ เจ็บใจแปล๊บๆ ที่เห็นเขาเป็นแบบนี้ แต่เธอก็ไม่อยากฝืนใจตัวเอง เพราะเธอยังลืมเท็ดไม่ได้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเหมือนผ่านไปเมื่อวานนี้เอง มีนานอนฝันร้ายแทบทุกคืน พอตื่นขึ้นมาขวัญผวาทุกเช้าไป ไม่นึกเลยว่าอานุภาพของความรักนั้นจะทำให้เธอเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ และเธอก็หวังว่าเกลนคงจะเข้าใจ เมื่อทานอาหารมื้อเย็นเสร็จพวกเด็กๆ ต่างก็เดินทางกลับมายังโรงแรม โดยที่มาแซล เดินเลี่ยงมาคุยกับเกลน เพราะเขาทนเห็นสภาพที่เกลนจิตใจย่ำแย่ไม่ได้ มีนาเลยแยกตัวไปอยู่กับซันนี่และยองเท ส่วนอะคิมนั้นขอตัวไปหาจุนโกะ สาวญี่ปุ่นคนใหม่ที่เพิ่งหิ้วกระเป๋าย่างเท้าเข้ามาสู่บ้านทรายทองแห่งนี้ เธอเป็นสาวยุ่นสมัยใหม่ ตากแดดซะดำกว่ามีนาซะอีก แต่แรงจ๋า สูบบุหรี่วันละ 2 ซอง เห็นแล้วมีนาขนลุก ไม่รู้ว่าเป็นสิงห์สาวอมควัน อดยากปากแห้งมาจากไหน แต่ยังไงๆ เธอก็ทำให้อะคิมลืมแฟนที่เป็นชาวดัชไปได้พักไหญ่ โธ่น้องอะคิม พี่นึกว่าน้องจะแน่ ... รักเดียวใจเดียว แต่ที่ไหนได้ น้องก็เปลี่ยนไป๋เหมือนกัน จากคุณ : Summer_scent - [ 25 ก.พ. 50 07:30:27 ]

ความคิดเห็นที่ 101 มาแซลนั่งจิบเบียร์เย็นๆ เข้าปากอย่างช้าๆ ส่วนเกลนนั้นยกซดรวดเดียวไม่รู้จะรีบร้อนไปถึงไหน "ใจเย็นๆ สิเกลน ให้เวลาตัวเองละมีนาบ้าง" มาแซลพูดด้วยความหวังดีพลางตบไหล่เพื่อนดังปั๊กจนเกลนแทบจุก ... เอ๊ย เบาๆ แหมมม มาแซลเขาเป็นหนุ่มที่นุ่มนวลและใจดีตะหากหล่ะ "ตอนนี้ผมใจเย็นไม่ได้ละสิ มันรุ่มร้อนไปหมดเลย เหมือนโดนของ" เกลนพูดทีเล่นทีจริง แหมม ก็ใช่น่ะสิ เล่นไปโดนคนมีเจ้าของ ก็เลยต้องทำใจ "เท็ดเขาเพิ่งจากไปนะ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่มีนาจะต้องทำใจไม่ได้ แต่ถ้าขืนคุณใจร้อนแบบนี้ มันจะทำให้มีนาลำบากใจมากกว่า อีกอย่างนึง ของบางอย่างมันฝืนใจคนไม่ได้หรอกนะเกลน" มาแซลพูดแล้วเกลนงงๆ จะปลอบหรือจะซ้ำเติมเนี่ย ว่าแล้วเขาก็กระดกเบียร์เข้าปากด้วยความกลัดกลุ้ม "ก็ได้ ผมจะพยายามใจเย็นๆ ให้เวลากับตัวเอง นี่ถ้าเท็ดไม่ตายนะ มีนาอาจะเลือกผมไปแล้วก็ได้" แหมมม เกลนเนี่ย โรคคิดเข้าข้างตัวเองเนี่ย ไม่มีใครเกิน เป็นอย่างนี้ทุกทีเลย "แล้วถ้าเกลนเป็นคนที่ไปแทนเท็ดหล่ะ มีนาจะเสียใจแค่ไหน" มาแซลถามแบบลองใจ จนเกลนแทบสำลักเบียร์ "............." เขาเงียบไปพักใหญ่ พูดไม่ออก เพราะถ้าเป็นเขา มีนาก็คงเสียใจไม่แพ้กัน แล้วถ้าเขามาจากเธอไปอีกคนนึง แล้วเธอจะเหลือใครกันหล่ะเนี่ย เมื่อคิดได้อย่างนี้ เกลนจึงฮึดสู้อีกครั้งนึง ยังไงๆ เขาก็จะคอยยืนเคียงข้างเธอไปก่อน จนกว่าเธอจะทำใจได้ ซึ่งไม่รู้เมื่อไหร่เหมือนกัน เกลนหันมายิ้มให้มาแซลด้วยความซาบซึ้งใจ "ขอบใจมากนะมาแซล ที่คอยเตือนสติผม ตอนนี้ผมคิดได้ละ ว่าควรทำยังไง" จากคุณ : Summer_scent - [ 25 ก.พ. 50 07:48:12 ]

ความคิดเห็นที่ 102 @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ มีนากลับไปทำงานด้วยจิตใจยังไม่เต็มร้อย ต่อให้ดื่มเอ็มร้อยห้าสิบ เข้าไป เติมยังไงๆ ก็ไม่เต็มเพราะตอนนี้หัวใจของเธอมีรอยรั่วที่ไม่มีทีท่าว่าจะสมานให้เป็นหนึ่งเดียวได้ เธอเลยต้องฝืนใจทำงาน ทำไปด้วยความหน้าเศร้าอกตรม เธอก็นั่งคุกเข่าตัดก้านมันเทศไป โดยไม่สนใจใครอีกตามเคย "มีนา ดีขึ้นบ้างหรือยัง" โรวินเดินมาซ้ำเติม อ๊ะ ไม่ใช่สิ เดินมาแสดงความเห็นใจ แหมม ในยามนี้แล้วเป็นคนใจดีเหมือนกันนะเนี่ย "ค่ะ ก็ดีขึ้นบ้างแล้วค่ะ" เธอพยายามทำตัวให้เข้มแข็ง โรวินจะได้เห็นเธออยู่ในสายตามั่ง "เนี่ยเมื่อตะกี้ผมตัดไป 15 นาทีนะ ผมได้ 150 ก้านแนะ นี่ถ้าผมทำ  เท่ามีนานะผมจะได้เป็น ร้อยกว่าๆ บันเดิ้ลเลยนะ ยังไง ผมก็ทำเร็วกว่ามีนาแหล่ะ" โถถถถถถ นึกว่าจะเข้ามาถามมีนาด้วยความเป็นห่วง ที่ไหนได้เข้ามาเกยทับ เอ๊ย เกทับมีนาอีแหล้ววว แต่เธอก็ไม่สนใจผงกหัวหงึกๆ เหมือนกิ้งก่า (ได้ทอง) แล้วเขาก็เดินยิ้มจากไป หลังจากที่ได้ทับถมมีนาจนแทบจะติดอยู่ใต้ดินไปกับมันเทศด้วย แต่เธอก็ไม่ใส่ใจ คุกเข่าตัดก้านมันเทศไป มีอะไรให้ทำก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน พอพักเที่ยงพวกเด็กๆ ก็มานั่งจับเข่าคุยกัน แต่ละคนล้อมหน้าหลัวมีนาด้วยความเห็นใจ เพราะไม่นึกเลยว่าเหตุการณ์ร้ายๆ จะเกิดขึ้นกับคนรักของมีนาได้ คริสรู้สึกจะหดหู่เป็นพิเศษเพราะเขาเป็นเด็กแคนาดาเหมือนกัน เป็นใครๆ ก็ต้องเห็นใจเพื่อนร่วมชาติก่อนอยู่แล้ว "ถ้ามีนามีเรื่องไม่สบายใจอะไรก็บอกพวกเราได้นะ พวกเรายินดีรับฟัง" โซเฟียพูดขึ้นด้วยความเห็นใจ "แล้วเรื่องน้องชายของมีนาหล่ะว่าไง อุตส่าห์เชียร์" มีนาแกล้งทำเป็นเฉไฉ วกเข้าเรื่องของมาแซล เพราะไม่อยากให้เพื่อนๆ แต่ละคนพลอยเศร้าไปด้วย โซฟียิ้มอย่างอายๆ พลางเขินจนหน้าแดง "เดี๋ยวพวกเราจะไปเก็บผลไม้ที่ Cairnes ต่อ เดินทางวันเดียวกับที่มีนาจะกลับเมลเบิร์นนั่นแหละ" เอมิลี่ตอบแทน "ดีจัง แล้วมีใครไปบ้างหล่ะ" มีนาแกล้งถามด้วยความสนใจ มาแซลบอกเธอแล้วหล่ะ "มีพวกเรา 3 คน คริส และมาแซล" โจโจ้พูดขึ้นแล้วทำตาหวานเยิ้มให้คริสตอนพูดชื่อเขา ตอนนี้โจโจ้ของเรามองโลกเป็นสีชมพูไปหมด "งั้นก็ดีนะสิ ฝากดูน้องชายของมีนาด้วยนะ ยังๆไง เขาก็ยังเด็กอยู่ เขาชอบคนทำกับข้าวให้ทาน" มีนาบอกเคล็ดลับเปรยๆ คิดว่าโซฟีคงจะพยายามหัดทำ เพื่อจะได้มัดใจมาแซล แต่ก็ไม่แน่ ไม่รู้ว่าสาวเจ้าจะสนใจน้องชายของมีนาแค่ไหน เพราะสาวสวยๆ อย่างเธอนั้นมีหนุ่มๆ มาจีบไม่ขาดสายเลย "หมดเวลาพักแล้ว ไปทำงานต่อได้ทุกคน" เสียงเจ้าพ่อแห่งบันดี้ ตะโกนมาจี้พวกเราแต่ไกล แต่ละคนวงแตกลุกขึ้นไปทำงานกันแทบไม่ทัน ช่วงบ่ายๆ พวกเขาก็กลับไปทำงานแพ็คกิ้งอีกตามเคย คุณบริดจิดเข้ามาแสดงความเสียใจกับมีนาด้วย เธอรู้สึกเห็นใจมีนามาที่คนรักมาจากไปในวัยอันควร วันนี้มีนาเลยได้รับความสนใจเป็นพิเศษ รวมทั้งโรวินด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะเข้ามาคุยทับ แต่ยังไงๆ เขาก็เป็นห่วงเธอแต่ก็วางฟอร์มไปงั้นแหละ เจ้าพ่อ ร้อยบัลเดิ้ล เอ๊ย เจ้าพ่อร้อยฟอร์ม .... แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 50 08:52:55 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 50 08:51:52 จากคุณ : ๆ (Summer_scent) - [ 25 ก.พ. 50 08:25:21 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ และแล้วก็วันสุดท้ายที่มีนาจะได้อยู่ที่บันดะเบิร์กแล้ว วันรุ่งขึ้นเธอก็จะต้องเดินทางไปแต่เช้าเลย ถึงแม้ว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้าย แต่มีนากับพรรคพวกก็ยังมิวาย ไปทำงานจนหยดสุดท้ายจริงๆ พอเลิกงานคุณบริจิดเลยเตรียมเบียร์กับโค้กมาเลี้ยงเด็กๆ ไม่อั้น "หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ ถ้าอยากกลับมาทำงานในปีหน้าอีก ทางฟาร์มเรายินดีต้อนรับนะมีนา และคนอื่นๆ ด้วย" คุณบริจิดแสดงความมีน้ำใจอีกตามเคย "ค่ะ ถ้าได้มาก็จะติดต่อมานะคะ" มีนาไม่กล้าตอบปฏิเสธ แต่ก็ไม่อยากให้ความหวังกับพวกเขา โดยเฉพาะโรวิน มีนาไม่อยากให้เขาคิดถึงเธอเกินไปนัก เดี๋ยวจะไม่เป็นอันทำงานกันพอดี อ๊ายยย เดี๋ยวขี้กลากขึ้นหัว โรวิหน่ะ ไม่เคยแม้แต่จะพูดดีกับมีนาเลย ไม่รู้เป็นไง สงสัยเขาจะเป็นพวกชอบทำอะไรตรงข้ามกับความรู้สึก ...พวกที่สับสนในชีวิตนั่นเอง เขากล่าวร่ำลาพวกเรา แล้วก็แต่ละคนก็แยกย้ายกลับโรงแรมด้วยความดีใจ เพราะจะได้ไม่ต้องทนเห็นหน้าอันโหดๆ ของโรวินอีกต่อไปแล้ว... เย้ๆๆๆ พอกลับมาที่โรงแรมมีนากับพรรคพวกต่างแยกย้ายกันไปอาบน้ำ เพื่อจะมาเจอกันที่หน้าโรงแรม แล้วต่างพากันไปเลี้ยงส่งแต่ละคนที่เค เอ๊ฟ ซี เพราะที่นี่ก็มีแค่เนี๊ยะ ไม่ค่อยจะมีอะไรหรูๆ ให้กินเลย แบบว่าเมืองบ้านนอกก็อย่างนี้แหละ เมื่อถึงเวลา โจโจ้ โซฟี เอมิลี่ เรกีนา วิล คริส ยองเท ซันนี่ อะคิม มาแซล ดัสติน เกลนและมีนา ต่างมาตามนัดแล้วก็มุ่งหน้าไปยังเค เอ๊ฟ ซี ให้มันเมาไปข้างนึง ... หมายถึงเมาไก่หน่ะ.... "ขอให้ทุกคนโชคดีในการเดินทางในวันพรุ่งนี้นะ แล้วขอให้ติดต่อกันมาบ้างนะ มีนาจะไม่ลืมเพื่อนๆ เลยนะ โชคดีค่ะ ทุกๆ คน" มีนาพูดด้วยตาอันแดงก่ำ นึกแล้วใจหาย ชีวิตที่บันดะเบิร์ก เป็นเหมือนความฝัน มีนาได้พบคนที่เธอรัก และได้พบเพื่อนๆ ที่รู้ใจ ตลอดระยะเวลา 3 เดือนที่เธอมาอยู่ที่แห่งนี้ มีนาได้เรียนรู้อะไรต่าๆ อีกมากมาย ซึ่งมันเป็นประสบการณ์ที่จะต้องแลกมาด้วยแรงกายและความเหน็ดเหนื่อย ผลสุดท้ายเธอก็ทำได้ เธอก็มาทำงานฟาร์จนได้ ถึงแม้ว่ารายได้จะไม่เป็นกอบเป็นกำ แต่มันก็พอที่จะไปจ่ายค่าเทอมที่เมลเบิร์น เอาไว้ให้หมดแล้วค่อยขอที่บ้านใหม่ แต่ก็คงจะขอไม่บ่อยเท่าเมื่อก่อนแล้ว เพราะตอนนี้มีนารู้คุณต่าของเงินมากขึ้น กว่าจะได้มาแต่ละเหรียญเธอต้องแลกด้วยหยาดเหงื่อแรงงานไปหลายร้อยหยด .... ขอบคุณบันดะเบิร์กที่ช่วยสอนให้มีนาได้เป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อน จากคุณ : Summer_scent - [ 25 ก.พ. 50 09:17:39 ]

ความคิดเห็นที่ 104 "ขอบคุณมีนามากนะ ที่คอยทำอาหารอร่อยๆ ให้พวกเราได้ทาน และทำให้ผมได้มีพี่สาวที่แสนดี" มาแซลพูดด้วยความซาบซึ้งใจ งานนี้เลยเหมือนจะเป็นงานเลี้ยงส่งมีนาซะงั้นแหละ เพราะเธอจะต้องเดินทางไปก่อนใครเพื่อน ตั้งแต่ตี 5 เลย แล้ใครจะตื่นมาส่งเธอหล่ะเนี่ย "ขอบคุณมีนามากเลยครับ ที่ทำให้ผมรู้จักรักแท้" เกลนเอากับเขามั่ง เพื่อนๆ แต่ละคนแทบจะสำลักน้ำเป๊บซี่ เพราะไม่นึกว่าเกลนกจะมาบอกรักกันขณะกินไก่ เค เอ๊ฟ ซี เลยโดนเพื่อนๆ โห่ไล่ด้วยความอิจฉา แต่เขาก็ยังหันมายิ้มแฉ่ง ก็คนมันรักอ่ะนะ "ดื่มให้กับอนาคตอันสดใสของพวกเรา และดื่มให้กับวันพรุ่งนี้ที่จะมาถึง" อะคิมมักจะมีประโยคเด็ดๆ มานำเสนอ "เย้ๆๆๆ" พวกเด็กๆ เลยนั่งกินไก่กันอย่างอะเร็ดอร่อย วันสุดท้ายแล้ว ยังไงก็ต้องสนุกให้เต็มที่ เมาเป๊ปซี่กันไปข้างนึง จากคุณ : Summer_scent - [ 25 ก.พ. 50 09:35:45 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ ตกดึกพวกเด็กๆ ต่างๆ พากันไปต่อที่ผับที่ประจำอีกเช่นเคย งานนี้เกลนเดินตามมีนาต้อยๆ เพิ่งสังเกตุว่าวันนี้ มาแซล มีนา และอะคิม ต่างใส่เสื้อสีแดงแจ๋เลย ชรอยจะเป็นเนื้อคู่กัน อูยยยย ล้อเล่นค่ะ แบบว่าเข้ากั๊น เข้ากัน พี่น้องตระกูลหง (ภาษาจีนแปลว่าสี แดง) แต่ละคนหันไป แดงเถือกมาแต่ไกล ดัสตินเดินเข้ามาแจม ข้างๆ มีนา โดยที่เรกีน่าเดินมาติดๆ งานนี้ถ้าเห็นใครตามใครเนี่ยรู้เลยว่าใครได้ใจก่อน มีกันหลายคู่เลย อีกด้านนึงโจโจ้ก็เดินตามคริสต้อยๆ เหมือนกัน "มีนาต้องติดต่อผมนะ เพราะผมอยากจะไปเที่ยวเมืองไทย" ดัสตินร้องขอ เพราะเขาอยากจะไปเที่ยวมั่กมากเลย "ได้เลย เดี๋ยวจะส่งรายละเอียดไปให้นะ" แล้วมีนาก็แลกเบอร์อีเมลกับดัสติน โดยที่เรกีน่ามองตาปริบๆ แหมมม ก็คงรู้แหละน่าว่ามีนากับดัสติน ไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่เพื่อนดัสตินหน่ะสิ ตามติดมีนาเหมือนเงาตามตัวเลย "น่าเสียดายนะครับ พรุ่งนี้เราจะต้องจากกันแล้ว" เกลนพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ "ค่ะ ว่างๆ เกลนก็ไปเที่ยวหามีนาที่เมลเบิร์นสิ" มีนาชักช่วน เผื่อมาได้ "ผมจะพยายามนะครับ แต่พวกเราจะต้องไปทาง Northern Territory หน่ะสิ" เกลนพูดด้วยความเสียดาย มันคนละทางกันเลย ซึ่งพวกเขาแพลนไว้ก่อนที่จะเจอกับมีนาเสียอีก "ถ้ามีนาลืมเท็ดได้เมื่อไหร่ ก็บอกผมนะครับ" เกลนทำตาละห้อย จนมีนาแทบจะใจอ่อน "ค่ะ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ถ้าเกลนเจอใครดีๆ ก็อย่าปิดกั้นตัวเองนะ" มีนาพูดด้วยความหวังดี เพราะไม่อยากให้เขาจมปลักอยู่กับเธอ จากคุณ : Summer_scent - [ 25 ก.พ. 50 10:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 106 คืนนั้นแต่ละคนใส่เสื้อสีแดงกันทั้งนั้น อะคิมกับมีนา ดำๆ แดงๆ พอกันเลย จากคุณ : Summer_scent - [ 25 ก.พ. 50 10:18:24 ]

ความคิดเห็นที่ 107 มาแซลก็ใส่สีแดง รูปเก่ามาเล่าใหม่ พวกเราถ่ายคืนวันก่อนจากกัน จากคุณ : Summer_scent - [ 25 ก.พ. 50 10:20:21 ]

ความคิดเห็นที่ 108 จากนั้นมีนาก็เริ่มง่วงอีกละ มาผับทีไรง่วงทุกที เธอเลยเดินไปร่ำลาเพื่อนๆ กอดโจโจ้ โซเฟีย เอมิลี่ เรกีน่า อะคิม ยองเท ซันนี่ ดัสติน และเกลนด้วยความอาลัยอาวรณ์ "กู๊ดไนท์นะครับ หลับฝันดีนะ จะให้ผมไปส่งไหม" เกลนถามด้วยความเป็นห่วง "ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวมีนาไปเอง เกลนอยู่กับเพื่อนๆ เถอะ" แล้วเขาก็ปล่อยเธอออกจากอ้อมอกด้วยความหดหู่ใจ มีนาเดินเลี่ยงออกมาจากนอกประตู เจอมาแซลโดยบังเอิญ ถึงว่าเมื่อกี้หาไม่เจอ เขาเดินมาหามีนา "อ้าววว จะกลับแล้วเหรอครับ" "ค่ะ มีนาง่วงแล้ว หลับฝันดีนะ" เธออวยพรให้เขาก่อน แล้วมาแซลก็เดินเข้ามากอดมีนาไว้แน่น วินาทีนั้น เธอรู้สึกถึงสัมผัสอันอบอุ่นที่เขามีให้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มาแซลอีกคนหนึ่งที่คอยยืนเคียงข้างมีนา ถ้าไม่มีเขา มีนาก็คงไม่มีความสุขเท่านี้ มาแซลก้มลงจุ๊บที่ข้างๆ แก้มมีนาทีนึง ก่อนที่จะปล่อยเธอไป "ไนท์ ไนท์ นะครับมีนา" พวกเขามองตากันด้วยความอาลัย มีนาอยากจะร้องไห้ แต่ก็ร้องไม่ออก มันตื้นตันไปหมด แต่เธอก็ต้องขอตัวกลับไปนอน เพราะพรุ่งนี้จะต้องเดินทางแต่เช้าตรู่ จากคุณ : Summer_scent - [ 25 ก.พ. 50 10:32:27 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ รุ่งเช้า มีนาตื่นตั้งแต่ ตีสี่ ครึ่ง รีบอาบน้ำ และแต่งตัว จากนั้นก็ร่ำลาซันนี่และรูปเมท ตั้งแต่เช้าเลย "โชคดีนะมีนา" ซันนี่งัวเงีย เพราะเมื่อคืนกว่าจะกลับมาก็แทบเช้าเลย มีนาเดินหิ้วกระเป๋าจะก้าวลงบันได ทันไดนั้นเอง มาแซล เกลนและอะคิม เดินมาดึงสัมภาระไปจากมือของเธอ "อ้าววว ตื่นแล้วเหรอ" มีนาพูดขึ้นด้วยความดีใจ นึกว่าจะไม่มีคนมาส่งเธอซะแล้ว "ไม่ต้องให้ลุงไมเคิลไปส่งนะ เดี๋ยวนั่งรถผมไปดีกว่า" เกลนทำเซอร์ไพรส์มีนาแต่เช้าเลย แหมม ที่จริงวางแผนกันไว้แล้วนะ เด็กๆ พวกนี้อ่ะ มีนารู้สึกตื้นตันใจ ในความรักและความหวังดีของเด็กๆ ที่มีให้เธอ ไม่ว่ายังไง พวกเขาก็ยังมีความรู้สึกที่ดีๆ ให้กัน มันเป็นมิตรภาพที่ไร้พรมแดน ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนเราที่อยู่กันคนละทวีป พอมาใช้เวลาอยู่ด้วยกัน กลับมีความผูกพันธ์กันมากเสียยิ่งกว่าคนในชาติเดียวกันเสียด้วยซ้ำ แล้วเกลนก็ขับรถไปส่งมีนาแต่เช้าโดยที่มาแซลกับอะคิมนั่งอยู่ด้านหลัง แต่พวกเขาก็คุยกันไม่ขาดสาย "เกลนจะให้ดีนะ ไปส่งมีนาถึงเมลเบิร์นเลยดีไหมพวกเรา" อะคิมพูดแหย่ "โหห ถ้าได้อย่างนั้นก็ดีนะสิ" เกลนอยากจะไปจริงๆ แต่ก็ไปไม่ได้ "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่ส่งที่ท่ารถก็พอแล้วว แค่นี่มีนาก็เป็นปลื้มแล้วหล่ะ" เธอบอกเพื่อนๆ ด้วยความตื้นตันใจ เกลนเลี้ยวเข้ามาหาที่จอดรถ ข้างๆ ท่ารถ แล้วพวกเด็กๆ ก็ช่วยกันขนข้าวของของมีนา ที่ประกอบด้วยกระเป๋าน้อยใหญ่ นี่ขนาดเอาเสื้อผ้าทำงานทิ้งไปบ้างแล้วนะ แต่ก็ยังเหลือข้าวของเยอะอยู่ดีแหละ ยัยบ้าหอบฟางเอ๊ยยยย เมื่อมาถึงที่รถบัส เจ้าหน้าที่ก็เปิดประตูข้างๆ แล้วพวกเด็กๆ ก็เอาสัมภาระของเธอไปวางไว้ มีนาสะพายแค่กระเป๋าเป้เล็กๆ ติดตัว นอกนั้นโหลดลงรถบัสโลด เพราะเธอจะต้องนั่งไปอีกนาน แล้วค่อยไปเปลี่ยนเครื่อง เอ๊ย เปลี่ยนคันอื่นที่ซิดนีย์ โอยยย ไม่อยากนึกเลยว่า จะต้องใช้เวลาอีกกี่ชั่วโมงบนรถอ่ะ ต้องนั่งกันจนรากงอกไปข้างนึง อะคิมเข้ามาสวมกอดมีนาอย่างอบอุ่น ตามด้วยมาแซล ส่วนเกลนขอเป็นคนสุดท้าย เพราะมีนาจะได้มีไออุ่นจากเขาไปจนถึงเมลเบิร์น เพราะบนรถไม่มีที่อาบน้ำหรอก เลยต้องซักแห้งไปยังเมลเบิร์น เกลนแทบไม่อยากจะปล่อยมีนาออกจากอ้อมกอดเขาเลย เขากอดเธอไว้แน่น จนมีนาแทบจะหายใจไม่ออก "เกลนคะ มีนาต้องไปแล้วนะ" เธอบอกเขา "อ้อออ ขอโทษครับ ลาก่อนนะครับ" จากนั้นเขาจุมพิตมีนาที่หน้าผากเบาๆ แล้วเขาก็มองตาเธอด้วยความอาวรณ์ "บ๊าย บายค่ะ ทุกๆ คน" มีนากล่าวคำร่ำลา ด้วยน้ำตา เธอรีบปาดมันทิ้ง แต่ต่อมน้ำตาก็ยิ่งผลิตมันออกมาอยากไม่ลดละ มีนาเดินขึ้นไปนั่งที่รถ แล้วโบกมือลาพวกเด็กๆ ด้วยจิตใจที่เจ็บปวด และตื้นตัน มันทั้งดีใจและเสียใจ พวกเด็กๆ มองดูเธอจากไปก่อนที่จะเดินทางกลับมายังโรงแรม .... มีนานั่งอยู่ในรถ จมกับกองน้ำตา เธอนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว ... ความเหงาเข้ามาเยือนเธออีกครั้งนึง ... แรกๆ ที่เธอมาที่นี่ก็ก็มาอย่างตัวปล่าวเล่าเปื่อย และเมื่อเธอจากไป ก็ก็หอบเอาใจที่บอบช้ำกลับไปด้วย มีนาเลยไม่รู้ว่า จริงๆ แล้วเธอควรที่จะมาที่นี่ไหมหล่ะเนี่ย บันดะเบิร์ก เป็นที่ๆ ทำให้มีนาได้เจอคนที่เธอรัก และเพื่อนๆ ที่รักเธอ แต่มันก็เป็นสถานที่ๆทำให้เธอสูญเสียเขาไป มีนาได้แต่เลือกที่จะจดจำในสิ่งที่ดีๆ เก็บไว้ในลิ้นชักแห่งความทรงจำ ... ลาก่อนค่ะ เท็ด.... กู๊ดบาย... มายเลิฟ จากคุณ : Summer_scent - [ 25 ก.พ. 50 10:58:05 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ################# จบบริบูรณ์ ######################## เรื่องนี้มีนาเขียนเล่าจากประสบการณ์ตรงของมีนาเอง ซึ่งประมาณ 90 % นั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ถ้าหากมีตอนไหนที่ทำร้ายจิตใจผู้อ่าน เหรอมันดูเกินไป ก็ให้คิดว่ามันเป็นเรื่องแต่งไปเสียก็ได้ ในในชีวิตจริงแล้ว คนเราไม่ได้มีอะไรสมหวังไปทุกสิ่ง สุดท้ายเรื่องของมีนาก็จบลงด้วยความเศร้า นี่แหละค่ะ รสชาติของชีวิต ที่มีทั้งสุข เศร้า เหงาและรัก ความสูญเสียมันเป็นเรื่องธรรมดาของสัตว์โลก อยู่ที่ว่าเราจะยึดติดกับมันหรือทำใจยอมรับมัน เราได้อยู่ในโลกนี้อย่างเป็นสุข หรืออยู่อย่างเจ็บปวดน้อยที่สุด คนเราในเมื่อเกิดมาแล้วต้องสู้ ไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรผ่านมาในชีวิต เราก็ต้องเดินทางต่อ ต้องสู้ให้ถึงที่สุด เหมือนกับคำที่ว่า The Show Must Go On... ไม่ว่ายังไง ชีวิตของเราก็ต้องดำเนินต่อไป แนะนำตัวละคร มีนา -------------------------------------- หลังจากกลับมาเมลเบิร์นแล้ว เธอก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียนจนจบปริญโท แต่ในใจ                                                                 ของเธอนั้นก็ยังไม่ลืมเท็ด ... เขานั้นอยู่ในใจของเธอเสมอ ไม่ว่าวันเวลาจะผ่าน                                                       ไป เธอก็ยังรักและเก็บเขาไว้ในความทรงจำที่ดีตลอดไป เท็ด  -------------------------------------- เขาอยู่ในความรักและความทรงจำของมีนาตลอดไป เกลน  -------------------------------------- ตั้งแต่จากกันในวันนั้นมีนาก็ไม่ได้ติดต่อเขาอีกเลย คาดว่าเกลนคงจะทำใจได้                                                        แล้ว และคงจะเจอรักแท้ของเขาแล้วหล่ะ โชคดีนะคะเกลน มาแซล  -------------------------------------- เขาเดินทางไปเก็บผลไม้กับสาวๆ สวีเดน แต่ก็ไม่ได้สานต่อความสัมพันธ์กับ                                             โซฟี จากนั้นก็กลับไปแคนาดา แล้วเขาก็ทำงานค้นหาตัวเองจนได้พบว่า เขา                                             ชอบทางด้าน Mechanical Engineering ตอนนี้เรียนอยู่ ปี 3 ใกล้จบแล้ว                                            ขอให้เรียนจบเร็วนะคะ น้องชายสุดเลิฟ อะคิม  -------------------------------------- เขาเดินทางไปเที่ยวเฟรเซอร์ไอร์แลนด์กับ เดเนี่ยล เพื่อนชาวอิตาลี่ จู๊บ เพื่อน ช่าวดัช (ชะแหมก) และจุนโกะ เมื่อเดินทางรอบออสเตรเลียแล้วเขาก็เดินทาง กลับฮอลแลนด์ และมีนาก็ไม่ได้ข่าวเขาอีกเลย ซันนี่  -------------------------------------- ซันนี่เรียนต่อที่บริสเบนทางด้าน International Trade จนจบ แล้วก็เดินทาง กลับเกาหลี แต่มีนาก็ไม่ได้ข่าวของเธออีกเลย ยองเท  -------------------------------------- เขาเดินทางกลับไปยังเกาหลีหลังจากได้ค่าตั๋วเครื่องบินแล้ว ซึ่งมีนาก็ไม่ได้                                                         ข่าวคราวของเขาอีกเลย เอมิลี่  -------------------------------------- จบปริญญาตรีทางด้านคอมพิวเตอร์ กราฟฟิค จากสวีเดน ตอนนี้มีธุรกิจเป็น ของตัวเอง และมีแฟนแล้ว เท่าที่คุยกันเธอดูมีความสุขในชีวิตมาก โซฟี  -------------------------------------- ตอนนี้เรียนมหาลัย ปี 3 ใกล้จบแล้ว แต่เพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมานาน แต่                                                        ตอนนี้เธอทำใจได้แล้ว แต่เธอก็ยังมีความรู้สึกดีๆ ให้กับมาแซล ถึงแม้ว่าพวก                                                                 เขาจะไม่ได้คบกันเป็นแฟนก็ตาม โจโจ้  -------------------------------------- ตอนนี้เรียนต่อปริญญาโท อยู่ที่ซิดนี่ย์ และมีแฟนเป็นหนุ่มออสซี่ Happy ไปอีก                                                        คนนึง ถึงแม้ว่าจะไปกันไม่ได้กับคริส แต่เธอก็ยังมีรักใหม่ให้ชุ่มฉ่ำใจอีกครั้ง อิ๊กก้า  -------------------------------------- คงจะไปเป็นสาวเช็คเนสกาแฟ อยู่ที่ไหนสักแห่งของโลก ... แหะ ๆ ตั้งแต่จาก                                                        กันตอนนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย แต่คิดว่าอิ๊กก้าน่าจะมีชีวิตที่มีความสุขไม่                                                        ต่างกับพวกเราเช่นกัน ท้ายนี้ขอให้ผู้อ่านมีความสุขมากๆ นะคะ ดูละครแล้วย้อนดูตนชีวิตคนเรานั้นไม่เที่ยงค่ะ มีทุกข์ ก็ย่อมมีสุขคละเคล้ากันไป แต่ละคนก็มีป้ญหากันคนละอย่าง อยู่ที่ว่าใครจะสามารถจัดการปัญหาได้อย่างไร ส่วนมีนาไม่ว่าจะมีปัญหาอะไร มีนาก็ขอยิ้มสู้ค่ะ สู้ตอ่ไปนะ ... ทาเคชิ แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 50 11:30:57 จากคุณ : Summer_scent - [ 25 ก.พ. 50 11:29:51 ]

ความคิดเห็นที่ 111 หง่ะ จบแล้วเหรอเจ๊ ไม่มีภาคสอง เหรอ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 25 ก.พ. 50 12:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 112 จบแล้วจ้าาาาา เดี๋ยวมีเรื่องใหม่ อิอิอิอิ จบแบบเศร้าๆ อ่ะ มีนาขอเดินไปตามทางเดินของเธอ อยู่กับความทรงจำที่ดีของเท็ด มีนาเลยไม่เลือกใครอ่ะ ขอเลือกที่จะรักตัวเองดีกว่า ... จากคุณ : Summer_scent - [ 25 ก.พ. 50 12:45:52 ]

ความคิดเห็นที่ 113 แอบอ่านมาตั้งหลายเดือนแล้วค่ะ งานเขียนของคุณแป๋ว น่าอ่าน น่าติดตามทุกเรื่องเลยค่ะ ทำเอาติดจนงอมแงม แอบไปเยี่ยมบล็อกมาแว้วด้วย รออ่านเรื่องใหม่อยู่นะคะ จากคุณ : ส้มฉุน - [ 25 ก.พ. 50 13:09:06 A:58.9.171.173 X: TicketID:131106 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ขอบคุณมากค่ะคุณส้มฉุน อิอิอิ กำลังวางพล็อตเรื่องใหม่อยู่ค่ะ รับรองว่าไม่นานเกินรอค่ะ จากคุณ : Summer_scent - [ 25 ก.พ. 50 18:09:55 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ลงชื่อว่าจบแล้ว จากคุณ : z2you - [ 25 ก.พ. 50 21:42:58 ]

ความคิดเห็นที่ 116 รออ่านเรื่องใหม่นะคะ จากคุณ : ไข่มุกน้อย - [ 25 ก.พ. 50 22:11:30 ]

ความคิดเห็นที่ 117 เข้ามาลงชื่อตอนจบด้วยคน...ขอให้มีนามีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์...และขอขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆ มาเล่าให้เราฟัง มีครบทุกรส สอดแทรกสาระดีๆ มีความผูกพันระหว่างเพื่อน น้ำใจที่มีให้แก่กันและกัน แง่คิดดีๆ ความทรงจำดีๆ...ขอบคุณมากๆค่ะ... ปล.  พี่ยังรออ่านเรื่องใหม่อยู่นะจ๊ะ...พักให้หายเหนื่อยก่อน ไม่ต้องรีบร้อน เป็นกำลังใจให้เสมอ... จากคุณ : สาวหวาน - [ 25 ก.พ. 50 23:47:15 ]

ความคิดเห็นที่ 118 --- ขอขอบคุณทุำกท่าน ที่ติดตามผลงานกันมา...อิอิอิ  มันต้องพูดแบบนี้ ก่อน The End นี่ก้าบบบ จากคุณ : เหมียวหล่อ (myth) - [ 26 ก.พ. 50 00:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 119 สนุกมากคะ ชีวิตมีสีสัน จะรอเรื่องใหม่นะคะ ขอบคุณมากคะที่เอามาแชร์กัน อะคิมน่ารักจังเลย จากคุณ : นุ้ย (asust) - [ 26 ก.พ. 50 02:48:47 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ต้องขอขอบคุณ พี่สาวหวาน น้องเหมียวหล่อ น้องไข่มุกน้อย เข็มทิศชีวิต น้อง jI@ng jIng zhEn คุณz2you                                    น้องpinkky_crab                   คุณ kook kook koo  คุณป้าเอม  น้องsoomchon             น้อง disordered คุณจ๊ะจ๋า น้องbabyPooh A little catz                 น้องKungfu น้องพริกน้ำส้ม น้องนุ้ย คุณส้มฉุน คุณB_PURPLE คุณmakamkaw คุณขวันค่ะ คุณไอซ่า คุณSun[B]at[h]e คุณJFour Husky พีุ่บุหงาตานี คุณหลังคาดำแดง คุณป้ากาญจน์ คุณแสนซนคนกวนโอ๊ย คุณMiss_ลิลลี่สีขาว คุณหนูเล็กนิดเดียว คุณเดมิกา คุณมม (virchow) คุณThe Night Guy คุณ++I am PeunG++  คุณestrellas คุณAntiVirus คุณami_taiyoo คุณNusuka คุณKofschip คุณseoul-station คุณSusisiri พี่ยี่เข่งม่วง คุณพักใจวาง คุณemuluky เพื่อนสะพานหิน โยโกฮาม่า (รักเมืองไทยที่สุด) เพื่อนLADY IN BLUE คุณpui คุณMidori Lemonade เพื่อนbijna คุณGone On คุณป้านิดหน่อย คุณปุ้มปุ้ยปุ้ม คุณMikaza_Za คุณเบน และคนอื่นๆ อีกค่ะ พอดีหาชื่อไม่เจอ หุๆๆๆ เอาไว้เจอกันในเรื่องใหม่ที่มีไบรอันและมีนาเป็นตัวเอกนะคะ แต่เดี๋ยวขอเปลี่ยนชื่อก่อง ยังนึกไม่ออกใครช่วยบอกที จากคุณ : Summer_scent - [ 26 ก.พ. 50 07:13:15 ]

ความคิดเห็นที่ 121 มีเรื่องใหม่มา รบกวนส่งข่าวไปห้องแม่บ้านต่างแดนด้วยนะคะ กลัวพลาดค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ไอซ่า - [ 26 ก.พ. 50 11:45:09 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ขอบคุณสำหรับเรื่องๆๆ ดีๆๆ ที่มีนามีน้ำใจ เอามาเล่าสู่กันฟังนะค่ะ ดูละครย้อนดูตัวจริงๆๆ เรื่องราวสนุกมากและได้ข้อคิดมากๆๆ ด้วยค่ะ แล้ว kungfu จะตามไปอ่านเรื่องใหม่นะค่ะ จากคุณ : kungfu - [ 26 ก.พ. 50 14:01:14 A:24.94.7.33 X: TicketID:135248 ]

ความคิดเห็นที่ 123 แวะมาลงชื่อด้วยคะ ไม่คิดเลยว่าจะจบซะแล้ว ไม่ได้เข้ามาไม่กี่วันเอง ต้องขอบคุณด้วยนะคะสำหรับเรื่องราวดีๆ ทั้งสนุกและมีสาระ ทำให้ได้คิดอะไรเยอะแยะไปหมด อย่างที่พี่มีนาว่า "ดูละครแล้วย้อนดูตัว" รอเรื่องใหม่อยู่คะ แล้วอย่าลืมมาบอกกันด้วยนะคะ จะคอยติดตามผลงานต่อไปคะ แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 50 19:17:09 จากคุณ : เข็มทิศชีวิต - [ 26 ก.พ. 50 19:16:35 ]

ความคิดเห็นที่ 124 เย้ เย้ จะมีเรื่องใหม่ --------------------------- ดูคอนเสิร์ตจบ ก็ต้องมี "เอาอีก เอาอีก" เป็นธรรมดา เรื่องหน้าเอาหวานหยด ติ๋ง ติ๋ง อีกนะคะ พระเอกตอนหน้า ก็หล่อใช่ย่อย (กรี๊ด กรี๊ด) รีบตามไปเป็นแฟนคลับ จะเปลี่ยนชื่อของนางเอกเหรอคะ งั้น มาช่วยแจม ตั้งชื่อ ค่ะ เสนอชื่อ "นุดี" ค่ะ แต่ชื่อ มีนา ก็น่ารัก เก๋ไก๋ ดีอยู่แล้วนะคะ ยังไงก็จะรออ่านค่า แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 50 00:20:59 จากคุณ : makamkaw - [ 27 ก.พ. 50 00:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 125 หวาย เรื่องหน้ามีขวัญใจสุดหล่อเค้าด้วยเหรอ ต้องลงรูปบ่อยๆ นะเจ๊ ไม่งั้นไม่ยอม จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 27 ก.พ. 50 01:44:57 ]

ความคิดเห็นที่ 126 จบซะละ! งั้นขอมาลงชื่อตอนจบด้วยค่ะ ทุกอย่างก็ Happy Ending เนอะ(ถึงจะออกเศร้าไปหน่อย) แต่ทุกคนก็ต้องมีทางเดินของตัวเอง......ตอนนี้ก็มารอเรื่องใหม่ของพี่มีนาด้วยค่ะ มาเล่าต่อเร็วๆๆ น๊า จากคุณ : JJ (B_PURPLE) - [ 27 ก.พ. 50 15:11:16 ]

ความคิดเห็นที่ 127 แวะมาดูอีกที อิอิ จากคุณ : เข็มทิศชีวิต - [ 27 ก.พ. 50 16:39:53 ]

ความคิดเห็นที่ 128 แวะมาบอกว่าจะกลับบ้านแล้วค่ะ พรุ่งนี้มาติดตามใหม่นะคะพี่มีนา จากคุณ : JJ (B_PURPLE) - [ 27 ก.พ. 50 16:52:51 ]

ความคิดเห็นที่ 129 ขอบคุณมากค่ะ ที่อุตส่าห์แวะมาเยี่ยม กำลังเขียนอยู่ค่ะ เรื่องต่อไปไม่นานเกินรอนะคะ น้องเข็มทิศและน้อง JJ อิอิอิ จากคุณ : Summer_scent - [ 28 ก.พ. 50 07:05:40 ]

ความคิดเห็นที่ 130 มาส่งกำลังใจให้พี่มีนาแต่เช้าค่ะ........มาเล่าเรื่องใหม่เร็วๆ นะคะ จากคุณ : JJ (B_PURPLE) - [ 28 ก.พ. 50 09:04:52 ]

ความคิดเห็นที่ 131 เรื่องใหม่คลอดแย้วววค่ะ ตามลิ้งค์ได้เรยยค่ะ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5179968/L5179968.html จากคุณ : Summer_scent - [ 1 มี.ค. 50 04:13:40 ]