วนๆเวียนๆอยู่ในลุมพินีมาหลายวันแล้ว คิดอยู่หลายรอบว่า
จะเล่าดีไม่เล่าดี วันนี้มันจิตตกสุดๆขอเล่าก็แล้วกัน
สามอาทิตย์กับการนั่งจิตตก เพราะแฟนบอกเลิกหลังจากทะเลาะกันครั้งหลังสุดว่าเขาสุดทนแล้ว
เราคงไปกันไม่ได้ พยายามง้อคืนดี คำตอบที่ได้คือ ถ้าถามตอนนี้คือไม่ เราห่างๆกันไปซักพักก่อนเถอะ
ถึงจะคบก็แค่หกเดือน ผมก็ยอมรับว่า ทุ่มเทกับคนนี้มาก เพราะผิดหวังมาสามครั้งแล้วไปมีคนใหม่ตลอด
พยายามทำทุกอย่างที่ไม่เคยทำกับคนก่อนๆ เอาใจสารพัด อยากได้ไรก็ให้หมด หมดไปเยอะมาก
ด้วยความเต็มใจ ถึงจะแบกหนี้บานเบอะก็ยอม เพราะรู้สึกดีที่ได้ให้ แค่เห็นเค้ามีความสุขผมก็ดีใจ
ผมคิดแค่นั้น ช่วงทีทำงานที่เดียวกันเงินเดือนเธอไม่ค่อยจะพอใช้เพราะต้องผ่อนรถ ผมก็เติมน้ำมันให้
ช๊อปปิ้งก็ออกให้ ตั้งแต่ชั้นใน เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า ค่าอาหาร ยันมือถือ ฯลฯ วันไหนเธอพอมีก็จะเสนอ
ตัวออกเองบ้าง อันไหนแพงๆก็จะขอออกเองครึ่งนึงบ้าง คงเพราะรู้สึกเกรงใจ ลึกๆแล้วผมก็ตะขิดตะขวง
ใจในการใช้จ่ายของเธอเหมือนกัน ก็พยายามปรับๆปรามๆไปเรื่อยๆ ดึงไปช่วยกันค้าขายทำมาหากินใน
วันหยุด ก็ด้วยหวังว่าเธอจะดีขึ้น เพราะสองเดือนหลัง จากที่เธอบอกอยากเปิดร้านขายเสื้อผ้า ผมก็จัดแจง
หาทางมาเปิดแผงขายที่ท้ายรถให้ ดูเธอก็แฮปปี้ดีที่มีรายได้เสริม พอมีเจอเหตุการณ์เว้นวรรคตอนนี้ก็เลย
ต้องหยุดขายไปก่อน ของที่ลงทุนไว้ยังสุมๆอยู่ในกล่องหลังบ้านผมเลย
ปัญหาหลักๆของเราก็มีเพียงแค่ เธอเป็นคนชอบเอาแต่ใจชอบเอาชนะ ( แนวๆลูกคนเล็ก + หน้าตาดี มีแต่คน
มาจีบมาเอาใจ ) ส่วนผมมันพวกมากเหตุผล มีปัญหาอะไรก็พยายามจะเคลียร์พยายามคุย แล้วเธอก็เครียด
แล้วก็หงุดหงิด เธอหาว่าผมชอบแถ มากมาย ทั้งๆที่ผมก็อธิบายไปตามที่คิด แล้วก็เชื่อว่าตัวเองเจตนาดีน่าจะ
เข้าใจกันได้ ก็เพิ่งมารู้ว่า เป็นวิธีที่ไม่เหมาะกับคนนิสัยแบบนี้เอาตอนที่ได้มานั่งคุยปรึกษากับเพื่อน เล่าให้เพื่อน
ฟัง เค้าก็วิเคราะห์ออกมาเป็นเรื่องๆ ให้ผมหูตาสว่างขึ้นกับปัญหาของเรา แต่ยังไม่มีโอกาสได้ลองแก้ตัว
หลังจากคบกันได้สามเดือนกว่าๆ เราเริ่มทะเลาะกันถี่ขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะช่วงเดือนกว่าๆมานี่
ตั้งแต่เธอย้ายงานใหม่ (ก่อนหน้านี้เธอทำที่เดียวกับผมครับ แล้วลาออกไปทำที่ใหม่ ผมก็ฝากพี่คน
ที่รู้จักช่วยอำนวยความสะดวกให้ ได้เงินเดือนดีขึ้นกว่าเดิมเกือบเท่าตัว) ตลอดหกเดือนที่คบกันเรา
เจอกันทุกวันไม่เคยขาด เวลาอยู่ด้วยกัน เราก็รู้สึกดีตลอด บอกรักทุกวัน กอดบ้าง หอมแก้มบ้างพอ
ให้อุ่นๆใจ ขับรถตามไปส่งถึงหน้าปากซอยทุกวันไม่เคยขาด กินข้าวเธอไม่ชอบกินผัก ก็มานั่งเขี่ย
ผักชี เขี่ยพริก เขี่ยกระเทียมฯลฯ ให้ เธอแพ้กุ้งก็วิ่งไปซื้อยามาให้กิน วันพิเศษ หรือวันไหนที่เธองอน
ก็มีดอกไม้ให้ เอาใจแบบว่าสุดชีวิต (เพิ่งมารู้ทีหลังอีกเหมือนกันว่า เอาใจกันมากเกินไป มันก็ไม่ดี
ทำให้เสียนิสัย) ถ้าวันไหนผมหายไปกลับถึงบ้านช้าไม่รายงานตัวหน่อย ก็จะโดนโทรศัพท์มาต่อว่าทุกครั้ง
อายุเราห่างกันด้วยราวๆสิบปี 34/25 ผมพวกรักสันโดษหน่อย แต่เธอยังติดเที่ยวกลางคืน เฮฮากับ
เพื่อน (เคยทำงานพริตตี้มาก่อนด้วย ก่อนหน้านี้จะมีสังคมกลางคืนค่อนข้างเยอะ) เดือนนึงจะไปสอง
สามครั้ง ครั้งสุดท้ายก็ทะเลาะกันจนเลิกก็เรื่องที่เธอไปเที่ยวนี่แหล่ะ ประมาณว่าครั้งนั้นทำตัวน่าสงสัย
ไม่ให้ไปรับ แถมถึงบ้านก็โทรมาพูดห้วนๆ ออกแนวๆรำคาญๆ ที่ผมเซ้าซี้เพราะส่ง SMS ไปไม่ตอบ
กลับมาเลย ผมก็เลยงอนๆ เช้าวันถัดมาเธอโทรมาหาผมยังไม่หายงอน เธอเลยรำคาญพูดจนผมยิ่ง
น้อยใจ แล้วก็วางหูไป หลังจากนั้นเธอก็ทำเป็นลืมนัดทุกอย่างที่คุยกันไว้ โทรไปตามก็บอกว่าไม่อยาก
ไปแล้ว แล้วก็ไม่ยอมออกมาพบ จนผมออกอาการน๊อตหลุด ใช้อารมณ์ค่อนข้างโกรธกับเธอ ซึ่งผมก็ไม่
ได้เป็นบ่อย เธอก็ยิ่งเหมือนแกล้งไม่ยอมออกมาพบ แล้วสุดท้ายก็ไม่ได้เจอกันวันนั้น ผมก็ไปจอดรถ
ตากยุงอยู่หน้าปากซอยบ้านเธอทั้งวัน จนกลางคืนเธอโทรมาหาผม ผมก็พูดจาไม่ดีเพราะยังโกรธอยู่
เธอก็เลยบอกเลิก บอกว่าไม่ไหวแล้ว ก็เป็นเหตุในเว้นวรรคไปสามอาทิตย์อย่างที่เล่าไปข้างบน
ระหว่างที่รอคำตอบจากเธอ ก็เริ่มมีข่าวระแคะระคายมาจากทางออฟฟิซเธอว่า มีหนุ่มนักบินมาติดพัน
แล้วดูเธอจะเปิดทางให้เขาพอสมควร ผมก็จิตตกหนักขึ้นทุกวัน จนวันนึงเธอโทรมา เพื่อให้ช่วยทำอะไร
บางอย่างเกี่ยวกับงาน ผมก็ช่วยไป แล้วก็ขอเธอว่าถ้ายังไม่มีคำตอบอย่าเพิ่งคุยกันได้มั๊ยผมทำใจลำบาก
จิตตกจนไม่เป็นอันทำงานแล้ว น้ำเสียงเธอก็เริ่มเปลี่ยน ต่อจากนั้นผมก็ยิงตามด้วยคำถามคาใจ
ไปอีก "ถามจริงๆ มีคนใหม่หรือเปล่า?" คราวนี้เธอเสียงเกรี้ยวกราดมากเลย บอกว่าไม่มี แล้วก็บอกว่าผม
ทำให้เธอเครียดอีกแล้วนะ ไม่อยากคุยด้วยแล้ว ไม่ต้องมาคุยกันอีก แล้วขอร้องว่าไม่ต้องมาถามเรื่องของ
เธอจากคนอื่นเลยนะ
หลังจากวันนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย นับตั้งแต่วันที่บอกเลิกก็เกือบสามอาทิตย์แล้ว จิตตกกระปรกกระเปรี้ย
ข่าวกุ๊กกิ๊กของเธอกับนักบินก็ยังมีมาเข้าหู ทั้งๆที่ไม่อยากได้ยินแถมมีแต่ข่าวทำนองว่า นักบินที่ว่าเนี่ยร้าย
ไม่ใช่น้อย เจ้าชู้ มีเมียอยู่แล้วที่ต่างจังหวัด พอได้ยินทีก็จิตตกที พยายามทำสมาธิ อ่านหนังสือธรรมะเข้าข่ม
บางครั้งก็เอาไม่อยู่ วันนี้ก็เอาไม่อยู่เมื่อคืนก็นอนไม่หลับ เช้ามาก็อ๊วกแตกรับอรุณไปหนึ่งรอบ มานั่งทำงาน
แบบใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จนต้องมานั่งเขียนกระทู้ระบายเนี่ยแหล่ะครับ
ตอนนี้ที่ผมคิดได้ คือ เฉยไว้ไม่ทำอะไร อยู่กับตัวเองให้ได้ แล้วก็ดูต่อไปว่ามันจะเป็นยังไง . . .
ลึกๆก็กลัวใจตัวเองเหมือนกันว่าจะทำอะไรออกไปอีกหรือเปล่า เวลาจิตตกเนี่ย ผมก็ออกแนวฟุ้งซ่าน
ไม่ใช่น้อยเลย อยากทำนั่นอยากทำนี่เยอะแยะไปหมด จะว่าไปนี่ก็ครั้งที่สี่แล้วครับ ที่ผมเจอเหตุการณ์แบบนี้
เหมือนกันเดี๊ยะ คนแรกคบนานหน่อย 7 ปี คนหลังๆ ก็น้อยลงตามส่ง 3 ปี 2 ปี ล่าสุด 6 เดือน ทุกคนเจอคน
ใหม่แล้วก็เลือกจะไปในระยะเวลาอันสั้นหมดเลย ส่วนผมก็เป็นบ้าแทบทุกครั้งเหมือนกันทำอะไรไม่ถูก รอบนี้
จัดว่านิ่งที่สุดแล้วที่เคยเป็นมา เชื่อว่าผมคงต้องมีปัญหาอะไรซักอย่างที่ทำให้คนทนอยู่ด้วยไม่ได้ แต่ก็หาไม่เจอ
ซักที เลิกทีก็มานั่งวิเคราะห์ตัวเองที เอาไปปรับกับคนถัดไป ก็พลาดไปอีกแบบ ชาตินี้จะหาตัวจริงเจอหรือเปล่า
ก็ไม่รู้
ใครมีความเห็นอะไรก็ช่วยแนะนำผมทีครับ
จากคุณ :
Piyo 
- [
1 มี.ค. 50 12:07:08
]
เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงเข้ากลางใจอีก สุดท้ายก็ไปมีคนใหม่อีกแล้ว
