พึ่งตื่นนอนเนี้ยผม
หยุดยาวได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ กลุ่มที่สนิทกันมากที่สุดในรอบ1ปี มีข้อคิดอะไรกับชีวิตมากมาย เราไปกัน 7 คน วงสนทนาเริ่มคุยกันเรื่อยเปือยจากเรื่องตลกโปกฮา เรื่องไร้สาระ เมื่อดึกได้ที่สาระก็เริ่มมา พวกเลยถกกันเรื่องหน้าที่การงานและเงิน
คนแรก "ปอล" ไอ้ปอลเพื่อนสนิทคนแรก รู้จักกันประมาณ 8 ปี ตั้งแต่เรียนมหาลัย ตอนนี้เป็นหัวหน้าฝ่ายการตลาด บ.นึงแถวๆ พระราม9 เงินเดือนสองหมื่นกว่าบาท ขี่จักรยานไปทำงาน มีความสุขกับการได้เล่นเกมและสามารถเมากับเพื่อนได้ทุกเวลาที่เพื่อนต้องการ เป็นคนที่ใช้เงินได้สุดยอดมาก คือมันจะใช้เงินเดือนหมดทุกเดือน เรียกว่าหมดพอดีเป๊ะ สิ้นเดือนวลียอดฮิตคือ "ออกให้กูก่อน ต้นเดือนหน้ามากินอีกกูเลี้ยง" ไอ้นี่โสดสนิท ทั้งๆที่หน้าตาดีเอาเรื่อง สูง 184 เล่นกล้าม มันเป็นคนเดียวในกลุ่มพวกผมที่ ตอนเรียนกับตอนนี้รักษาสภาพเดิมไว้ได้ คือ หุ่นนักกีฬา พวกเราเลยอิจฉาและชอบอำมัน
"จูเนียร์" ไอ้เนียร์ จบวิศวะ ตอนนี้เป้นหัวหน้าคุมโรงงานเงินเดือนรวมคอมเยอะเอาเรื่อง ที่บ้านเป็นเจ้าของสวนผลไม้ใหญ่โตที่จันทบุรี ตั้งแต่รู้จักไอ้เนียร์มายังไม่เคยเห็นมันมีความทุกข์ ตอนทำงานที่แรกโดนให้ออกเพราะทำงานสายไม่ผ่านโปร ก็ไม่เห็นมันจะทุกข์เท่าไหร่
"บี" ไอ้บีเพื่อนสนิทผมที่สุดในกลุ่ม ใช้ชีวิตสุดขั้วงานประจำไม่ทำ รับบอลอาทิตย์นึง 4-5 แสน ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่จะเห็นไอ้บีใส่ทางเส้นเท่านิ้วโป้ง แต่อาทิตย์ต่อมากลายเป็นเอาเชือกฟางห้อยพระแทน เคยถามมันว่า "ถ้าเสียหมดมิงทำไงวะ" มันว่า "หมุนเอาสิ" ผมยังงงๆ มันจะหมุนเงินทีละ 4-5 แสน ต่อวันได้ยังไง เห็นบีทะเลาะกับแฟนบ่อยมาก เรื่องงานๆเงินๆ เคยถามแฟนมันว่า คบกันมาตั้ง 4-5 ปีแล้วไมไม่แต่งกันซํกที แฟนมันก็บอกว่าพี่บีเป็นงี้ไม่กล้าแต่งด้วย ผมเห็นบ่นๆอย่างงี้ทุกครั้ง แต่ก็กลายเป็นคู่ที่รักกันยาวนานที่สุดในกลุ่มผม ความสุขของไอ้บีคือสามารถลุ้นบอลและตีสนุ๊ก
"ปอ" มันคือน้องชายผมเอง หน้าที่การงานตอนนี้คือนักเรียนป.โทที่นิวยอร์ค กลับมาไทยเพราะอยากค้นหาตัวเองว่ามันต้องการทำอะไรกันแน่ ไปอยู่โน้นจากที่มันสารภาพคืออยากสนุกกับชีวิตมากกว่าเรียนหนังสือ ซึ่งผมก็ว่างั้นอย่างมันไม่น่าเอาดีเรื่องเรียน ก่อนหน้านี้มันเคยเป็นผู้ช่วย CEO บริษัทขายเหล็กที่ใหญ่ที่สุดในบ้านเรากับมาไทยงวดนี้ก็โดนตามตัวไปทำงาน แต่มันยังเล่นตัวอยู่ อีกจ็อบก็เป็นมือขวาในการทำงานให้ผมด้วย ไม่อยากจะชมน้องตัวเอง แต่ยอมรับว่ามันเป้นคนที่แก้ปัญหากับหลายๆอย่างได้เก่งมาก อยู่กับมันมาตลอดชีวิตไม่เห็นมันเคยเครียดเรื่องงานเรื่องเรียนเลย เห็นเครียดมากสุดก็เรื่อง"ผู้หญิง"
ต่อมามีน้องผู้หญิงที่ไปด้วยอีก 2 คนคือ "ฝน" "โบ" น่ารักทั้งคู่ ฝนเป็นแฟนบีงานยังไม่ทำพึ่งเรียนจบ ส่วนโบ เป็นบัญชีอยูบ.นึงแถวๆสีลม คุยกันเรื่องงานเห้นสนุกับงานดี
สุดท้ายคือตัวผมเอง ผมทำงานของตัวเอง เป็นนายคนอื่น 3 ที่กำลังจะเริ่มธุรกิจอีกตัว เรื่องเงินถ้าเทียบกับคนรุ่นราวคราวเดียวกันสร้างกันขึ้นมาเองไม่เอาเงินของที่บ้าน ผมก็ภูมิใจในตัวเองเหมือนกัน ผมกับไอ้บีเหมือนกันคือเป็นเจ้าของกิจการเหมือนกัน ลักษณะการงานต่างกันแต่ความเสียว ในการลุ้นงานและลุ้นบอลแทบไม่ต่างกันเลย คุยเรื่องงานผมสารภาพกับพวกมันไปว่า อยากเลิกทำงานที่ทำอยู่แล้ว ไปอยู่อย่างพวก ปาย หรือเกาะอย่างพีพี ทำร้านเหล้าเล็กๆ มีห้องเช่าซัก 10 ห้อง พอแล้ว ทุกคนรุมด่าว่าผมพูดเอาเท่ห์ จริงๆทำไม่ได้หรอก
ผมก็ว่าผมทำไม่ได้นะ แต่รู้สึกว่าชีวิตตอนนี้ไม่มีความสุขกับการงานเลย ใครบอกว่ามีเงินแล้วมีความสุข ส่วนนึงอาจถูก ส่วนตัวทำงานมีเงินแล้วก็ใช้ซื้อของที่อยากได้ ซื้อแล้วนานๆไปก็เบื่อ ทำงานสนองตัฒหาแค่เรื่องนี้มาตลอดชีวิต อีกส่วนนึงก็ทำงานเพื่ออยากเอาชนะ แต่ก็มาสะดุดกับคำคมของสมาชิกในสวนลุมว่า "อย่าทำงานเพราะอยากเอาชนะ เพราะคุณไม่สามารถชนะได้ทุกอย่าง" ชีวิตผมตอนนี้ชอบเอาชนะทั้งกับคนใกล้ตัว หรือคู่แข่ง เรียกได้ว่าไม่ขอเป็นฝ่ายยอม ต้องชนะเสมอ เพราะอย่างงี้ด้วยมั้งมันเลยไม่ค่อยสนุกกับงานเท่าไหร่
เราคุยกันเรื่องหาความสมดุลของชีวิต มองแค่ในวงเหล้าวันนั้น ทุกคนได้คำตอบ ว่า งาน เงิน ความสุข บางทีมันไปด้วยกันลำบาก ถ้าดูจากวงนอกเข้ามา ตัวผมเองน่าจะมีความสุขที่สุดในกลุ่มเพราะงานพร้อมเงินเยอะ แต่ไม่เลย คนที่มีความสุขที่สุดนวันนั้นกลับกลายเป้น ปอล มันสามารถหัวเราะเต็มเสียงให้กับชีวิตและเรื่องราวที่ผ่านมาได้ทุกเรื่อง ส่วนผมทำอะไรต้องคิดแล้วคิดอีกว่าทำไปแล้วมันจะกระทบโสตใครหรือเปล่าวะ ปอลสามารถมีความสุขกับการขี่จักรยานไปทำงาน ส่วนผมกับบีมีรถที่เค้าว่าแจ๋วขี่แต่อยากได้อยากมีเพิ่มขึ้นตลอดที่มีรถแจ๋วๆออกมา ผมหงุดหงิดกับลูกค้าที่จ่ายเช็คไม่ตรงวัน แต่ปอลเงินไม่เหลือแล้วมันยังไม่เห้นจะทุกข์ร้อนอะไรเท่าไหร่เลย และอีกหลายๆเรื่องที่เราเห็นสอดคล้องกัน เหมือนปลงชีวิตจากวงเหล้า ว่าความสุข บางทีไม่ได้มากจากเงินเสมอไป (พ่อผมเคยบอกว่า ความสุขที่แท้จริง คือมีครอบครัวที่ดี ฟังแล้วมันดูดีนะ แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นจริงหรือเปล่า เพราะยังไม่เคยมีครอบครัวกับเค้า )
ก่อนจะลากันไป2วัน เพราะเจ้างานเจ้ากรรม อยากจะถามว่าใครบ้างหรือเปล่า ที่สามารถหนีวงโคจรที่ตัวเองไม่ค่อยสบอารมณ์กับมันเท่าไหร่นัก ไปเป็นอีกอย่างนึงได้เลย เช่น เป็นเจ้าของบ.โฆษณา แล้วเซ็งชีวิตขี้เกียจไปทะเลาะกับเอเจนซี่ดึงงานมาทำ หนีไปปลีกวิเวกปลุกผักอยู่แม่ฮ่องสอนดีกว่า
ผมคิดจะทำจริงๆนะ ใครท้ามากๆว่าทำไม่ได้ ลองทำขึ้นมาจริงแล้วอยากรู้เหมือนกันว่าชีวิตมันจะเป็นยังไง ไปอยู่แบบนั้นไม่มีความสุขค่อยกลับมาหลงแสง สี ในเมืองเหมือนเดิมดีไหมเนี้ย
แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 50 02:22:29
จากคุณ :
I.Brother 
- [
6 มี.ค. 50 02:14:42
]
งาน เงิน ความสุข สมดุลกันหรือเปล่า
...