ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 1 เด็กหญิงชะนี วี๊ดๆๆๆๆ กรี๊ดแตกค่ะ วันนี้หนูชะนีน้อยตัวนี้กำลังจะเป็นนักเรียนชั้น ม. 1 แล้วค่ะ ลาทีกระโปรงสั้นเต่อโฮะๆๆๆ จากนี้ไปจะกรีดกรายเดินเริ่ดสวยเทียบชั้นพี่ปุ๋ยพรทิพย์ให้ได้ ว่าแล้วก็เดินย่างเท้าก้าวสามขุม ทำท่าเหมือนได้มงกุฎนางงามจักรวาลเข้าโรงเรียนไป โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนประจำตำบลค่ะ นักเรียนทั้งหมดประมาณไม่เกิน 500 คน แต่เป็นเด็ก ม. 1 ซะ 200 คน นอกนั้นก็เป็นปีแก่ๆ แถมเพิ่งเปิดสอนมอปลายปีนี้เป็นปีแรก นักเรียนไม่ถึง 30 คนได้มั้ง อาคารเรียนที่นี่มีสองอาคารๆละ 2 ชั้น ชั้นล่างเป็นที่ว่าง(เหมือนใต้ถุนบ้าน) ชั้นบนเป็นอาคารเรียน มีประมาณ 10 ห้อง (ถึงมั้ยเนี่ย) ชั้นล่างของอาคาร 1 จะเป็นห้องสมุดขนาดย่อม ปละห้องพยาบาล ส่วนใต้อาคาร 2 จะเป็นห้องกิจกรรม ห้องพักครูฝ่ายปกครอง และครูคนอื่นๆก็อยู่ห้องพักครูชั้นสองของอาคารนี้ ชะนีน้อยเดินลอยละล่องตามบันไดอาคาร 1 ไปที่ห้อง มอ 1/5 ที่นี่จะเรียงห้องคละกันประมาณว่า ห้องแรก ม 2/3 ห้องที่ 2 ม 3/1 อะไรทำนองนี้แหละค่ะ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 8 มี.ค. 50 16:49:37 A:10.29.14.97 X:203.144.139.225 TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พอถึงห้องขนาดไม่กว้างนัก พื้นที่บางส่วนก็ถูกจับจองไปบ้างแล้ว มีแต่เด็กผู้ชายตัวเล็กๆนั่งจับกลุ่มคุยกันอยู่กลางห้อง เดินพ้นประตูมาก็เจอ "ชะนีหน้าดำ" เกาะโต๊ะหลังห้องติดประตูหลังใกล้ถังขยะ สงสัยเวลาหิวๆก็คุ้ยๆเอาแถวนั้นแหละ นังชะนีหน้าดำตัวนี้ฤทธิ์แรงตั้งแต่แว่บแรกที่เจอค่ะ เพราะแม่นี่ตัวดำเป็นเหนี่ยง (ตัวเหนี่ยง เป็นสัตว์ปีกคล้ายๆกว่าง แต่ขนาดเล็กกว่า มักพบได้ตามกองขี้ควาย แอร๊ยส์) ดำไม่ดำเปล่า แม่นี่ยังกล้ามัดโบว์สีแดงสด ย้ำนะคะว่าแดงสด ประหนึ่งว่าชีเป็น"สโนไวท์" ส่วนผู้หญิงคนอื่นๆที่อยู่รอบๆเป็น "คนแคระ" เสียงชีดังลั่นห้อง เพราะก๊กชีมาจากโรงเรียนเดียวกัน ส่วนชะนีน้อยตัวนี้น่ะเหรอ โดนทิ้ง เพราะเพื่อนๆอยู่ห้องอื่นกันหมดเลย อ่า น่าน้อยใจชะมัด ไม่เป็นไรค่ะ เชิดใส่ เรามาคนเดียวจะกลัวใครใช่มั้ยคะ เราต้องใช้ความน่ารัก หน้าตาดีเข้าแลกค่ะ เสียงนังหน้าดำยังดังไม่หยุด รู้สึกรำคาญนิดๆกะนังนี่มากๆ แบบว่า ไม่ถูกชะตาตั้งแต่แว่บแรกที่เจอ และแล้วชะนีน้อยก็สะดุดตากับเด็กผู้หญิงอีกกลุ่มค่ะ มีประมาณ 4-5 คน คุยกันเบาๆ แต่ว่าแต่ละคนก็มีรอยยิ้ม ดูแล้ว ดูเป็นผู้ดีกว่ากลุ่มนังหน้าดำไม่น้อย ชะนีตัวนี้ก็เลยขอไปร่วมแจมซะเลย ไม่งั้นหาเพื่อนไม่ได้ค่ะ "สวัสดีจ้ะ เราชื่อชะนีน้อย มาจากโรงเรียนโป๊งๆชึ่งวิทยา ขอนั่งด้วยคนนะ" ไม่พูดเปล่าค่ะ หย่อยตูดแหมะลงไปที่เก้าอี้ว่างก่อนได้รับคำตอบอีก ช้าไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวอด "เห็นคุยกันสนุกเชียว คุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอ" กรี๊ด เริ่ดสุดฤทธิ์ค่ะ ใครว่าคุยกับผู้หญิงด้วยกันไม่ต้องใช้มารยาคะ กำลังใช้อยู่เลย ทุกคนมองหน้า (อันสวยงาม) ของหนู ก่อนตอบ "อ๋อ ก็คุยกันเรื่อยๆแหละจ้ะ กำลังทำความรู้จักกันอยู่" อ้อ แสดงว่ามากันคนละทิศ เข้าทางค่ะ สวรรค์มีตา ส่งให้คนสวยมาเจอกลุ่มเด็ก"โดนทิ้ง" เหมือนกัน "จริงเหรอ เราก็อยู่ห้องนี้คนเดียว เพื่อนเก่าอยู่ห้องอื่นหมดเลย" แบบนี้ต้องเรียกคะแนนสงสารเพิ่มค่ะ โฮะๆๆๆๆ "ว่าแต่ พวกเธอชื่ออะไรมั่งเหรอ" ชะนีน้อยช้าไม่ได้ค่ะ ต้องเร่งเครื่อง เดี๋ยวจะไม่มีขาเม้าท์ตอนชั่วโมงเรียน "เราชื่อบุ๋มบิ๋ม มาจากโรงเรียน...." สาวน้อยตาโตคนเดียวกับที่ตอบคำถามเมื่อกี้ของหนูตอบ (บุ๋มนั่งคนเดียวตอนแรก แล้วชะนีน้อยมานั่งแหมะด้วย) "ส่วนนี่ก็....." แม่เล่นเงียบไปสามวิ สงสัยลืม เพราะเพิ่งเคยเจอกันเหมือนกัน "หนิงจ้ะ" ผู้หญิงตัวเล็กที่นั่งข้างหน้าตอบมา "นี่ก็หนิงเหมือนกัน" หล่อนสะกิดคนที่นั่งข้างๆ เข้าใจหาที่นั่งจริง จริ๊ง ชื่อเหมือนกันอีก ฮ่วย! "เฮนโล่ ข่อยซื่อ อ่อม มานำบุ๋มบิ๋มมัน" อ๊าย อะไรยะ เอาใหม่ซิ ฟังไม่ทัน "มาเหว้านำกั๋นดีก่า บุ๋มบิ๋มมันบอกว่าเมนมันมาเมื่อวาน" อ๊าย อ๊าย อ๊าย คนสวยงงแล้วค่ะ "อีอ่อม กูบอกมรึงซักกี่เทื่อแล้ว ว่าอย่าเหว้าอีสานนำผู้อื่น เพิ่นฟังบ่ฮู้เรื่อง" บุ๋มบิ๋มชิงพูดก่อนที่แม่อ่อมจะพูดต่อ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด พระเจ้าขา ทำไมกลั่นแกล้งหนูแบบนี้ หมดกัน ความหวังที่จะเจอเพื่อน Hi Sooooooooooooo ดันส่งเด็ก"อีสานล้านเปอร์เซ็นต์" มาซะได้ คิดแล้วก็น่าน้อยใจ ตาเหลือบไปมองกลุ่มนังหน้าดำ ที่กำลังเม้าท์กันออกรส ถึงมันดำ อย่างน้อย มันก็พูดไทยกันแหละว้า แล้วช้านจาต้องฝึกพูดอีสานด้วยรึเปล่าเนี่ย.......ฮ่วย! จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 8 มี.ค. 50 16:50:48 A:10.29.14.97 X:203.144.139.225 TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ 2 รักแรก วันแรก ก็ไม่ได้มีอะไรมาก เพราะครูประจำชั้นให้แนะนำตัวกัน พวกเราก็เริ่มทำความรู้จักกันเรื่อยๆ จนอิชั้นมาสะดุดตากับผู้ชายคนนึงค่ะ แอร๊ยส์ ดูแล้วสเป้กมากๆค่ะ ตัวไม่สูงมาก แต่ดูสมส่วน มีกล้ามเล็กๆ(ดูจากแขนค่ะ เพราะใส่แขนสั้น คิดแล้ววาบหวาม) ผิวสีแทนๆ หน้าไทยมากๆ ตาโต คิ้วดกเข้มยาวเรียงเป็นแพ จมูกโด่งเป็นสัน น่าขบ ว้าย นี่ชั้นคิดอะไรออกไปเนี่ย "สวัสดีครับเพื่อนๆ (สวัสดีค่ะสุดหล่อ) ผมชื่อ (ว้ายๆๆๆ ขี้อายด้วย เสียงสั่นเชียว มามะ เดี๋ยวคนสวยปลอบ)...." เสียงเค้าสั่นจริงๆนะคะเนี่ย โอ๋ๆๆๆ สงสัยตื่นคนค่ะ กว่าจะหลุดมาแต่ละคำ เพื่อนๆลุ้นแล้วลุ้นอีก "ผมซื่อ บักสั่นครับ" เท่านี้แหละค่ะ เพื่อนๆฮาแตกทั้งห้อง หนุ่มหน้าไทย มาดดีขี้อาย อายจนเผยสำเนียงออกมาจนได้ "เฮ้ย บักสั่น มรึงซื่อบักสั่นอีหลีบ่ มรึงบ่ได้ซื่อนั่นนิหว่า" เพื่อนผู้ชายตัวโตที่นั่งข้างหลังเค้าตะโกนสำทับ ช่างน่าสงสารจริงๆเชียว ชื่อจริงๆเค้าคือ นาย สร้างสรรค์ค่ะ ชื่อเล่นว่า "สัน" แต่ด้วยความที่ขี้อายมาก ทำให้บอกชื่อผิด ตั้งแต่นั้นมา เพื่อนๆในห้องก็พร้อมใจเรียกเค้าว่า "บักสั่น" ไม่ว่าจะชื่ออะไร ก็ประทับใจชะนีน้อยตัวนี้เสมอค่ะ อะห้อย อะห้อย..... +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ห้องม.1/5 มีนักเรียน 42 คน เยอะที่สุดในบรรดาเด็ก ม 1 ทั้งหมด แต่ละคนมาจากต่างถิ่นกัน มีส่วนน้อยที่มาจากโรงเรียนเดียวกันจากสมัยประถม ทำให้ต้องปรับตัวกันขนานใหญ่ "นี่ๆๆๆๆ นังชะมดย้ายห้องแหละพวกเธอ" หนิงน้อยเสียงแปร๋นมาบอกเพื่อนๆ (เอ่อ เดี๋ยวมีการถามกันว่าหนิงไหนเป็นหนิงไหน ขอบอกก่อนว่าเราจะเรียกชื่อพร้อมสร้อยของแต่ละคน หนิงคนนึงตัวเล็กๆ ผิวคล้ำๆ เสียงแจ๊ดๆ แปดหลอด ได้สร้อยว่า "หนิงน้อย" ส่วนอีกคนขาวๆ ตาโต ตัวใหญ่กว่าก็เลยได้ชื่อว่า "หนิงใหญ่") "ย้ายกันได้ด้วยเหรอ ทำไมชั้นไม่รู้เลยล่ะ" นิก สาวหมวยตัวผอมบางทำเสียงตื่นเต้น เพราะแม่นี่ติดเพื่อนเก่ามาก ร่ำๆว่าจะไม่อยากมาเรียนเพราะโดนจับแยกกับเพื่อน "ได้สิ เห็นว่าหลังจากที่ยัยชะมดไปก็มีคนไปทำเรื่องย้ายอีก 2-3 คนแล้วนะ" หนิงน้อยสาธยายต่อ "ว้าย ยอมไม่ได้ ไปทำเรื่องย้ายมั่งดีกว่า" ว่าแล้วนิกก็รีบวิ่งออกจากห้องไป ส่วนชั้นน่ะเหรอ ไม่ย้ายหรอกย่ะ ถึงเพื่อนชั้นจะเป็นอีสาน แต่ก็ได้รสชาติชีวิตอีกแบบ เวลาฟังบุ๋มกับอ้อม(นังอ่อม) คุยกัน กว่านังหนิงใหญ่จะมาถึงโรงเรียน ก็ปาเข้าไปตอนเข้าแถวเคารพธงชาติตอนเช้า นังนี่เป็นคู่แข่งทางด้านความงามกะอิชั้นเองค่ะ เพราะแม่นี่ขาว(พอๆกะอิชั้น) ตาโต (กว่าอิชั้นอีก) หุ่นสมส่วน(เด็ก ม1 ตอนนั้น) แต่ชั้นสิ ทำไมตัวกรูใหญ่จังฟระ ขนาดมันมาสาย มันยังได้จดหมายน้อยไม่ขาด เฮ้อ ผู้ชายน้อผู้ชาย ถ้าวันไหนมันได้ 5 ฉบับ มันจะเลี้ยงข้าวเพื่อนๆค่ะ (ถือว่าบ้านรวย) วันไหนที่อิชั้นไม่มีตังค์กินข้าว (เพราะเก็บตังค์ซื้อเครื่องสำอาง) ก็จะไปบอกเพื่อนผู้ชายห้องอื่นให้เขียนจดหมายให้มัน หรือไม่ก็แอบเขียนเอง ปลอมลายมือไม่ให้มันรู้(เรื่องปลอมลายมือได้นังนิกช่วยค่ะ เพราะมันทำได้เนียนกว่า แถมลายมือเหมือนผู้ชายอีก) แค่นี้ก็ได้กินฟรีแล้ว +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 8 มี.ค. 50 16:52:03 A:10.29.14.97 X:203.144.139.225 TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สรุปแล้วนังนิกไม่ได้ย้ายห้องค่ะ เพราะโควต้าเต็ม ได้ข่าวว่าชีไปวีนครูประจำชั้น จนต้องเรียกผู้ปกครองมาตักเตือน เรื่องนี้เป็นที่ฮือฮากันครึ่งเทอม เพราะเพิ่งเคยมี รุ่นพี่คอยแวะเวียนมาดู(หนัง)หน้านังนิกไม่ขาด แต่นั่นก้ไม่ได้ทำให้นังนิกหงอลง เพราะนังนี่มีรุ่นพี่ เป็นเด็กเก๋าประจำโรงเรียนหนุนหลังอยู่ ได้ยินแบบนี้แล้วใจชื้น เพราะจะได้แร่ดไม่ยั้ง แถมไม่ต้องกลัวโดนตบ ตอนนั้นถ้าน้องใหม่แรดเกินงามจนไปสะกิดต่อมหมั่นใส้ของใครเข้า จะถูกเทียบเชิญจากบรรดาขาโจ๋ เพื่อเรียงคิว "ตบ" หลังห้องน้ำ มีหลายคนโดนไปแล้ว แต่ก๊กพวกเราไม่โดน เพราะ Back Up นังนิกมันเจ๋งจริง ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ก่อนออกบ้าน ต้องสวยค่ะ นี่เป็นกฎประจำกลุ่ม ใครไม่สวย จะต้องเลี้ยงข้าวคนอื่นๆ เรื่องไม่สวยยอมไม่ได้ค่ะ แต่เรื่องเลี้ยงข้าวชาวบ้าน ยิ่งยอมไม่ได้ใหญ่เลย ขั้นตอนแรกก็ต้องล้างหน้าให้สะอาด ล้างน้ำเปล่านี่แหละค่ะ บ้านไม่ได้ร่ำรวยมากมาย ไม่ต้องถึงขั้นโฟมล้างหน้าหรอก แค่นี้หน้าก็ใสกิ๊ง สะกิดต่อมหื่นกามของบรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ประจำหมู่บ้านแล้ว พอเช็ดหน้าแห้งแล้วก็โบ๊ะแป้ง ตอนนั้นแป้งสปริงซองกลิ่นมะลิกำลังอินเทรนด์สุดๆค่ะ ทาแป้งเสร็จก็ตามด้วยลิปมันสีชมพู (ของแถมค่ะ ซื้อแป้งแถมลิป) ส่องกระจกนิดนึง จิกตาพองาม คิ้วก็ไม่ต้องกัน เพราะโก่งอยู่แล้ว ขนตาก็ไม่ต้องดัด เพราะงอนเช้งอยู่แล้ว อ๊าย คนอะไร สวยธรรมชาติซะจริงๆ จากนั้นก็แต่งผม ขั้นตอนนี้แหละนานที่สุด ผมยาวๆบางทีก็ดูแลลำบาก สระผมทีกว่าจะแห้งก็นาน (ที่โรงเรียนอนุญาตให้นักเรียนหญิงไว้ผมยาวได้) ถ้าวันไหนตื่นสาย แถมสระผม ก็จะไปโรงเรียนทั้งผมเปียกแบบนั้นแหละ แล้วค่อยจัดทรงทีหลัง "บุ๋ม มรึงมีผ้าอนามัยบ่ เมนกูมา" เอาอีกแล้วค่ะ เสียงในฟิล์มของนังอ้อมช่างทำลายเช้าอันแสนหวานเอาเสียจริง "มี อยู่ในกระเป๋า" บุ๋มตอบ(ชีเป็นคนแรกในกลุ่มที่ปจด.มาก่อนชาวบ้าน) กรี๊ดดดดดดดด เริ่ดมากค่ะเพื่อนสาวถามเป็นอีสานมา ไทยกลับ เพื่อนจะได้ฟังรู้เรื่อง "นังชะนี เมนเธอยังไม่มาอีกเหรอยะ ตัวยังกะยักษ์ปักหลั่น สูงยังกับเสาธง ทำไมเมนมาช๊า ช้า" เสียงนังหน้าดำแซวมาแต่ไกล เรื่องนี้แซวกันไม่ได้ค่ะ การที่เมนมา เป็นอะไรที่เริ่ดมาก เพราะแสดงความเป็นผู้ใหญ่ (เป็นสาวแล้ว) ใครเมนมาจะกระดี๊กระด๊ามาก ตั้งวงเม้าท์กันได้เป็นวันๆ เรื่องนี้มันก็จริง เพราะอิชั้นเนี่ย สูงสุดในบรรดานักเรียนหญิงในห้อง แต่เมนยังไม่มา นังนิก และสองหนิง ไม่ต้องพูดถึงค่ะ ตอนนั้นมันยังไม่มา แต่ก็ไม่เป็นอะไร เพราะตัวไม่โตแบบอิชั้น คิดแล้วเครียดค่ะ "ไม่มาก็ไม่เป็นไรหรอกย่ะ ถึงแม้จะยังไม่เป็นสาวก็ยังสวยได้ ไม่ต้องคาบโบว์แดง" กรี๊ดดดดดดดดดดด เอาคืนได้แล้วค่ะ 1 ดอก นังหน้าดำมันไปทำอะไรกับผมมาไม่รู้ค่ะ จากที่หยิกอยู่แล้ว ตอนนี้กระเซิงยังกับใยขัดหม้อ แต่มันไม่อายหรอกค่ะ มัดผมเป็นกระจุกสองข้าง เห็นแล้วนึกถึงหมาพันธุ์นึง แถมผูกโบว์สีแดงอีกต่างหาก ก่อนที่เรื่องจะลุกลามใหญ่โต ครูประจำชั้นก็เข้าห้องมา ชั่วโมงนี้โฮมรูมค่ะ "นิลเนตร (ชื่อนังหน้าดำ) ครูบอกแล้วใช่มั้ย ว่าไม่อนุญาตให้ใช้โบว์สีอื่นๆนอกจากสีดำ สีขาว และสีน้ำเงิน แล้วทำไมยังใช้โบว์แดงมัดผมอีก(ครูใช้คำว่ามัดค่ะ)" กรี๊ดดดดดดดดดด สะใจเป็นที่สุดค่ะ นังหน้าดำหน้าจ๋อย ซีดลงกระทันหัน หลังจากที่โดนตวาด "วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาอีก 1 คน...(เสียงในห้องเริ่มฮือฮา เสียงผู้หญิงเริ่มซุบซิบ เพราะนี่มันก็ปาเข้าไปตั้งครึ่งเทอมแล้ว)...เข้ามาสิ" ให้ตายสิคะ จอร์ชมันยอดมาก นาทีที่เธอก้าวเข้ามาในห้อง อิชั้นอยากจะเปลี่ยนใจกลายเป็นทอมเสียให้ได้ คนอะไร สวยจริงๆ "สวัสดีค่ะ ชื่อสวยค่ะ เพิ่งย้ายเข้ามาวันนี้วันแรก ฝากตัวด้วยนะคะ" ว้าย แม่นี่สวยสมชื่อค่ะ แถมยิ้มกว้างปากจะฉีกถึงใบหูยังคงความสวยไว้ได้อีก คู่แข่งความสวยมาอีกแล้ว 1 คน บักสั่นจะเป็นยังไงบ้างนะ ถ้าหวั่นไหว อิชั้นไม่ยอมจริงๆด้วย เสียงฮือฮาดังกว่าเก่า ตอนนี้เสียงผิวปากวี้ดวิ้วดังระงม จนครูต้องใช้ไม้เรียวเค้าะโต๊ะให้เงียบ สุดสวยหน้าแดงเป็นลูกตำลึงตอนที่ครูบอกให้แนะนำตัว น่าสงสารมากๆ อีผู้ชายห้องนี้ ลามก แถมหื่นกามอีกต่างหาก แอร๊ย แต่บักสั่นของอิชั้นนั่งเงียบค่ะ ไม่พูดไม่จา กรี๊ดดดดดดดดด สุภาพบุรุษจริงๆ ยอดชายของอิชั้น จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 8 มี.ค. 50 16:54:02 A:10.29.14.97 X:203.144.139.225 TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรียนมาจะครบเทอมแล้ว ยังไม่ค่อยได้คุยกับบักสั่นเลย อันนี้ก็จนปัญญาจริงๆที่จะงัดริมฝีปากนบักนี่ออกมา เพราะเป็นคนพูดน้อย ขี้อาย กรี๊ดดดดดดดด แล้วเมื่อไหร่ จะใกล้ชิดกันยะ "ตามที่สั่งนะคะนักเรียน รายงานกลุ่มเล่มนี้ส่งก่อนสอบ ก่อนอื่น ต้องจัดกลุ่มกันก่อน" ครูวิชาภาษาไทย วิชาที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับอิชั้นออกคำสั่ง "จะให้ครูจัดให้ หรือจัดกันเองคะ" มีหรือคะจะยอมให้ครูจัดให้ ดีไม่ดีได้อยู่กลุ่มเดียวกับนังหน้าดำ รายงานไม่เสร็จกันพอดี "จัดกันเองค่ะ" เสียงนังหน้าดำโพล่งตอบ ต๊ายยยยยยยยยย นังนี่แรงนะยะ เพิ่งเห็นว่าครั้งนี้แหละ ที่หล่อนทำถูก "งั้นก็แบ่งเป็น 6กลุ่มๆละ 6 คนนะ จะมีกลุ่มนึงที่มี 7 คน" ครูบอก ตอนนี้นักเรียนห้องเราเหลือ 36 คนแล้ว จากที่ย้ายห้องไปมา เพิ่มมาอีกคนคือสวย ก็รวม 37 คนพอดี "กลุ่มเราก็มี นังนิก บุ๋ม อ้อม หนิง หนิง สวยและก็ชั้น 7 คนแล้ว งั้นเราเอากลุ่ม 7 คนดีกว่าเนอะ" อิชั้นเสนอกับเพื่อนๆ ก็บอกครูตามนี้ "ไม่ได้ค่ะครูขา วันนี้ปิยะนันท์ไม่มาค่ะ เดี๋ยวเค้าไม่มีกลุ่ม พวกหนูจะเอาเค้าเข้ากลุ่มด้วย พวกหนูจะเอากลุ่ม 7 คนนะคะ" กรอดดดดดดดดดด นังหน้าดำชิงกรูพูดอีกแล้วค่ะทุกท่าน สรุปว่าครูอนุญาตตามนั้น พวกเราเจ็ดพลังสาวต้องแตกพ่ายเป็นสองกลุ่มแทน สามคนแรก อ้อม หนิง หนิง ไปอยู่กับอีกกลุ่ม เพราะมีคนขาด 3 คนพอดี ส่วนอีก 4 คนที่เหลือ ก็เลยเคว้งคว้าง หากลุ่มไม่ได้ เอาไงล่ะทีนี้ "งั้นเอากลุ่มสี่คนนี่แหละ" นิกพูด "ได้ไงนิก พี่สวยว่าลองเดินไปถามดีมั้ยว่าใครยังไม่มีกลุ่มบ้าง ยังไงมันก็ต้องเหลืออีกตั้งสองคนที่ยังไม่มีกลุ่มนะ" สวยเสนอความเห็น (ลืมบอกว่าสวยแก่กว่าพวกเรา 2 ปีค่ะ) "เดี๋ยวเราไปหาเอง เพราะเรารู้ว่าใครที่ยังไม่มีกลุ่ม" บุ๋มบอก "แล้วแกรู้ได้ไง" นิกถาม อิชั้นไม่พูดอะไร เพราะนั่งจดชื่อสมาชิกกลุ่มอยู่ ไม่นาน บุ๋มก็กลับมาพร้อมกับ แต่น แต๊น บักสั่นค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ตอนนั้นมือไม้มันสั่นไปหมด หน้างี้แดงเป็นลูกตำลึง อร๊าย นังบุ๋ม หล่อนอยากกินอะไร เดี๋ยวชั้นพาไปเลี้ยง (คิดในใจนะคะ คิดดังไม่ได้ เดี๋ยวเสียตังค์) บุ๋มไปพาบักสั่นกับเพื่อนผู้ชายมาอีก 1 คนชื่อจ่อย (คนที่แซวบักสั่นน่ะค่ะ) ตอนนี้สมาชิกของเราก็ครบแล้ว 6 คน ว้ายๆๆๆๆ คิดแล้วดีใจ(ที่ได้บักสั่นมาเข้ากลุ่ม) +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ นอกรอบ "บุ๋ม แกรู้ได้ไงว่าบักสั่นไม่มีกลุ่ม" อิชั้นนี่แหละค่ะถาม "ทำไมจะไม่รู้ มันน่ะนะขี้อายจะตาย ชั้นเห็นนั่งจุมปุ๊กอยู่คนเดียว ก็เลยไปเรียกมันมา" "แล้วทำไมเอาบักจ่อยมาด้วย" ชั้นถามต่ออีก "ก็มันเป็นเพื่อนซี้กัน บักสั่นไปไหน บักจ่อยไปนั่น" "แล้วทำไมมันยอมตามแกมาง่ายจัง ไหนบอกขี้อาย" ชั้นยังไม่ลดความพยายาม "เหวย นังนี่นิ ถามมากจริง ก็บักสั่นมันเป็นญาติชั้นนิ แม่มันเป็นน้องสาวแม่ชั้น มันจะอายชั้นทำไรยะ" กรี๊ดดดดดดดดดดดด เป็นญาติกันเหรอ ทำไมหล่อนไม่บอกช้านนนนนนนนนนน หึ หึ เริ่มเห็นอนาคตรำไร จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 8 มี.ค. 50 16:56:13 A:10.29.14.97 X:203.144.139.225 TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เดี๋ยวมาต่อนะคะ ขอไปทำธุระแป๊บนึงก่อน จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 8 มี.ค. 50 16:57:14 A:10.29.14.97 X:203.144.139.225 TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เออ เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าเด็กรุ่น ๆ คุณชะนีน้อยร้อยชั่งนี่เป็นสาวเร็วจัง อยู่ ม.หนึ่งนี่มีเมนส์แล้วเหรอ ..เอ..หรือว่าเราประหลาดอยู่คนเดียวหว่า อิอิอิ ;) จากคุณ : วิศวะ จ๊ะจ๋า - [ 8 มี.ค. 50 18:31:13 A:61.88.9.234 X: TicketID:139156 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อุอุ นีว่าช้านะคะ หลานนีตอนนี้อยู่ ป.6 มีเมนเรียบร้อยแล้วค่ะ ของแบบนี้มันขึ้นอยู่กับพัฒนาการของตัวเด็กเองด้วย ว่าไม่ได้นะคะ บางคนมาตั้งแต่อยู่ปอสี่ บางคนเรียนมอห้าเพิ่งมา อย่างนี้เนี่ย กว่าจะมา ลุ้นซะแทบแย่ กลัวไม่ได้เป็นสาวค่ะ โฮะๆๆๆๆๆ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 8 มี.ค. 50 20:48:20 A:203.146.63.187 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนที่ 3 แฟนคนแรก "นังนี ทำไมหล่อนถึงได้โปรดปรานปิงปองจังเลยยะ" หนิงใหญ่ถาม คงเพราะมันเหลืออดที่ถูกลากตัวมาเล่นปิงปองทุกวันหลังกินข้าวเที่ยง แทนที่จะได้นั่งอ่อยเหยื่อแถวโรงอาหาร "หล่อนกลัวจะไม่ได้จดหมายรักใช่มั้ยนังหนิง ถึงได้ทำเสียงกระฟัดกระเฟียด" หนิงน้อยรู้ทัน "เล่นนำกั๋นจั้งซี่แหละ ม่วนคักๆ" เพื่อนๆส่งสายตาเขียวปั๊ด จนนังอ้อมต้องรีบเปลี่ยนภาษา"เล่นด้วยกันหลายๆคนนี่แหละสนุกดี" แล้วไป รอดตัวนะนังอ้อม "ป๊าดดดด นังนี แรงควายนะยะหล่อน" นังนิกอุทานกับลูกตบมหาประลัยของอิชั้น มันโวยวายเพราะรับไม่ได้ ลูกกระเด้งออกไป "นั่นดิ" นังบุ๋มสำทับ "ใครรู้บ้างพี่สวยไปไหน" "พี่สวยน่ะนะไปกับพี่ทีโน่น" นิกตอบ อร๊าย คิดแล้วอิจฉามากๆค่ะ พี่ที หนุ่มหล่อชั้นม 4 ชะนีทั้งหลายต่างกรี๊ดกร๊าด ทั้งความหล่อ ความเท่ห์แบบนักกีฬาฟุตบอล ถึงแม้พี่ทีจะไม่สูงเข้าขั้นนายแบบ แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เวลายิ้มมา แทบละลายเลยค่ะ พี่ทีนี่แหละ ทำให้ดวงใจน้อยๆดวงนี้ลืมบักสั่นไปชั่วขณะ (มารู้ทีหลังว่าพี่ทีกับสวยอายุห่างกันปีเดียวเอง แถมคบกันมาตั้งแต่พี่สวยเพิ่งแตกสาว คบกันมาก็ปีที่สองเข้าไปและ ที่สวยมาเรียนที่นี่ก็เพราะพี่ทีเรียนอยู่ กรี๊ดดดดดดดด คิดแล้วอิฉะริยาค่ะ) "คิดแล้วอยากมีแฟนเนอะ" ชั้นพูดลอยๆ ผู้ชายโต๊ะข้างๆหันพรึ่บมาตามเสียงชั้น แต่กระนั้น ชั้นก็ไม่ได้สนใจ คงเพราะกำลังเพลินกำการตบลูกปิงปอง "เย้ นังนิกแพ้แล้ว ออกๆ" หนิงน้อยคนนับคะแนนรีบบอกก่อนจะคว้าไม้ปิงปองที่นิกแล้วมาเล่นต่อ "นังบุ๋ม นับต่อนะ เดี๋ยวตาหล่อน" หนิงน้อยตะโกนบอก ท่าจับไม้ของนักหนิงน้อย ตลกมาก ตัวชีสูงแค่พ้นขอบโต๊ะมาไม่เท่าไหร่ แต่ท่าเหลือร้าย ถลกแขนเสื้อขึ้น แบบนักเลงวางกล้าม กระดิกตัวไปมาเหมือนคิงคอง "อ๊าย อีตาบ้านิ" หนิงใหญ่โพล่งเสียงออกมา พวกเราตกใจกันถ้วนหน้า "ไรยะ" หนิงน้อยถาม อ้อม นิกและบุ๋มหันมองตามเสียง "ดูดิ" จดหมายในมือหนิงใหญ่ถูกอ้อมคว้าหมับ "มันขอเป็นแฟนกับชั้น มันถามชั้นว่านมไซส์ไหน มันจะเอาชั้นในมาให้ ที่บ้านมันขายอยู่ อีตาลากมก" หนิงใหญ่สบถมาอีกหลายคำ "เออ งั้นเอาไซส์ 30 มาดิ๊" ชั้นว่า ผู้ชายโต๊ะข้างๆมองมาอีกแล้ว (อันนี้อ้อมบอกทีหลังว่ามองมาบ่อยมาก) แต่ไม่สนใจ เชิ่ดใส่ค่ะ (เค้าคงคิดว่าอีเด็ก ม 1 พวกนี้ แรง) "แกยังดีนะนังหนิงที่มีคนมาจีบ ดูชั้น ดูนังบุ๋ม นังอ้อม นังนิก นังหนิงน้อย ยังไม่มีหลงมาซักตัว "ป๊าดโทะ อย่าเหว้าจั้งซี่ อย่าเหมารวม นังบุ๋มมันมีผัวตั้งกะมันบ่จบปอห๊กแล่ว(ปัดโธ่ อย่าพูดเหมารวมสิ นังบุ๋มมันมีแฟนตั้งแต่ก่อนจบปอหกแล้ว)" มาแล้วค่ะ นังอ้อม ชอบลืมตัวทู๊กทีเลย "อ้อม ว่าให้แต่เพิ่นบ่เบิ่งโต๋ มันก็คือกั๋นแหละว้า(อ้อม อย่าว่าแต่คนอื่นสิ แกก็เหมือนกันแหละว้า)" บุ๋มสวนทันที กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อกชะนีรับไม่ได้ค่ะ นมอิชั้นเพิ่งแตกมาไม่ถึงปี นังพวกนี้มีแฟนกันแล้ว มันเอาเวลาที่ไหนไปหาคะเนี่ย หรือว่าที่โรงเรียนเก่ามันมีหลักสูตรหาแฟนเร่งรัด เดี๋ยวจะลาออกไปเรียนชั้นประถมใหม่มั่ง "แล้วมรึงล่ะนังหนิง(น้อย) และนังนิก มีรึยัง" ชั้นหันไปถาม คงป่วยการที่จะถามหนิงใหญ่ คิดว่าอีกไม่นานคงไม่รอด มีแต่คนแวะเวียนมาจีบขนาดนี้ "ยัง จะอยู่ขึ้นคานนกับแก" นังนิกตอบ หนิงน้อยพยักหน้ารับ "อย่างชั้นไม่ขึ้นคานหรอกย่ะ สวยขนาดนี้" ว่าแล้วก็ตบลูกปิงปองชนะขาด 3-0 "นังบุ๋ม ตาแกแล้ว" "เหรอหราเหรอมรึง จะเล่นมั้ยเนี่ย คนนับคะแนนซะเปล่า" หนิงน้อยบ่น "อ้อม เดี๋ยวตาใคร?" แอบได้ยินผู้ชายโต๊ะข้างๆหัวเราะคิกคักด้วยแหละ สวยย่ะ ช่วยไม่ได้ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "ต๊ายยยยยยยยยยยยย นังบ้านนอก พกสปริงซองมาโรงเรียน" เอาอีกแล้วค่ะ นังหน้าดำ วอนหาทีนแต่หัววัน คนกำลังแต่งสวยรอบักสั่นอยู่ดีๆ ช่างขัดโชคขัดลาภซะจริงๆ "ทำไมยะ อย่างชั้นน่ะนะ สวยธรรมชาติย่ะ งบน้อยก็สวยได้ โปะแต่น้อย แต่งามเยอะ ไม่เหมือนหล่อนหรอก โปะเท่าไหร่ ก็ไม่ขาวขึ้น" เจอสวนเข้าไปแบบนี้นังหน้าดำพูดไม่ออก กระฟัดกระเฟียดเดินไปหาเหล่าแก๊งชะนีของมัน "นี่ๆๆๆ หล่อนๆๆทั้งหลายดูนี่ แอ่น แอ๊น แป้งพัฟ มีสทีนออกใหม่ แพงด้วยนะ แม่ชั้นซื้อให้ คนระดับชั้นจะซื้อกี่อันก็ได้ พวกเธอจะเอามั้ย ชั้นจะซื้อมาฝาก จะได้ไม่ต้องใช้แป้งเกรดต่ำแบบคนบางคน" กรอดดดดดดด ได้ยินแบบนี้แล้วจุกเลยค่ะ พูดไม่ออก ขนาดคนเรียนชั้นเดียวกันยังดูถูกดูแคลนคนด้วยกันขนาดนี้ ชั้นผิดมากนักหรือไงที่เกิดมาสวย แต่บ้านไม่ได้รวยล้นฟ้า แค่มีกินมีใช้ไปวันๆก็บุญหัวแล้ว พ่อแม่ก็ชาวไร่ชาวนาตัวดำ ทำงานหนัก ทำงานเท่าไหร่มีแต่หนี้แต่สิน ได้เงินมาโรงเรียนวันละ 10 บาทก็ดีใจจะตายแล้ว คิดแล้วสะท้อนใจค่ะ เด็กตัวแค่นี้ถูกพ่อแม่ปลูกฝังให้รักความฟุ่มเฟือยแต่เล็กแต่น้อย มิน่าล่ะประเทศไทยมันจึงเจอวิกฤติฟองสบู่แตก คอยดูเถอะ ชั้นจะต้องสวยด้วยมีสทีนให้ได้ เชอะ! จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 8 มี.ค. 50 20:49:48 A:203.146.63.187 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เอิ้กๆๆ ฮาอ่ะ  มาต่อเร็วๆ เด้อ  รออยู่ รออยู่เด้ จากคุณ : มะรุม ตุ้มเม้ง - [ 8 มี.ค. 50 21:04:40 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาแล้วค่ะ มาแล้ว ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ และแล้วแผนการ"เผด็จศึกบักสั่น" กำลังจะเริ่มขึ้น โดยความร่วมมือของหกชะนีที่เหลือ "นังนี แกคิดดีแล้วเหรอ ที่จะจีบบักสั่นน่ะ มันหล่อตรงไหนยะ ดำก็ดำ วันๆพูดไม่กี่คำ ถามคำตอบคำ มือหนีกทีนหนักอีกต่างหาก" นังบุ๋มกำลังเผาลูกพี่ลูกน้องตัวเองค่ะ ดู๊ ดู มันขาวตายล่ะ "ดำที่ไหน เค้าเรียกผิวสีแทน ถ้าดำต้องอย่างแกหรือไม่ก็นังหนิงน้อยโน่น" "อ้าว นังนี่ เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนเหรอมรึง ถึงชั้นจะดำ ก็ดำปอดยอดสะอาดย่ะ" หนิงน้อยตอบ (ดำปอด = สุนัข หรือหมาดำ มักจะใช้เรียกตอนที่นำมาทำเป็นอาหาร) "เหรอยะ" นังอ้อมกับหนิงใหญ่พูดพร้อมกัน สวยกับบุ๋มได้แต่หัวเราะร่า "ชั้นว่าเค้าก็ดูดีอยู่นะ น่าเจี๊ยะไม่น้อย" "อ้าวนังนิก เวรแล้วไง อย่ามาแย่งบักสั่นของชั้นนะยะ" "แกแน่ใจนะนังนี" เอ๊ะ นังบุ๋ม ถามทำไมยะ ไม่มั่นใจชั้นจะให้พวกหล่อนช่วยเหรอ "แก หน้าชั้นเรียบรึยัง แป้งติดตรงไหนรึเปล่า" อารมณ์นี้ห่วงสวยที่สุดค่ะ สปริงซองจ๋า ช่วยแม่ด้วยนะลูก "อ๊าย มาแล้ว" สวยส่งเสียงตื่นเต้น กรี๊ดดดดด มาแล้วเหรอ ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย ลูกเอ๋ย สติสตังอยู่ไหน กลับมาหาแม่เร้ว ใจเจ้ากรรมก็เต้นโครมครามอย่างกับตีกลองสะบัดชัย ร้อนหน้าวูบวาบเหมือนโดนเทียนลน กรี๊ดดดดดดดด ตื่นเต้ลโว้ยยยยยยยยยย "พี่ทีมาแล้วเหรอ" อ้าว เวรกรรม สวยนะสวย ไม่บอกฟระว่าเป็นพี่ที หมดอารมณ์เลยตู +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "นังนี หล่อนจะไปไหน" สาวๆทั้งหลายถาม "ไปตีปิงปอง ไม่บ่งไม่บอกมันและ หมดอารมณ์ ดูดิสวีทกันไม่อายเพื่อนเล้ย" ขอประชดนังสวยทีเถอะค่ะ แมร่ง ดู๊ ดู จ๊ะๆจ๋าๆกันไม่ได้เห็นใจคน(สวย)อาภัพรักเลย ว่าไปแล้วพี่ทีกับสวยหน้าตาคล้ายกันมากๆเลยอะ ประมาณว่าถ้าจับพี่ทีใส่วิก อาจทักผิดเป็นสวยได้ สงสัยไม่แคล้วกันแหงๆเลยคู่นี้ อิอิ กร๊อบ!!!!!!! เสียงทีนควายของอิชั้นเหยีบเข้ากับอะไรก็ไม่รู้ค่ะ โอ๊ะ โอ แป้งพัฟมีสทีนรุ่นใหม่ของนังหน้าดำ สงสัยทำตกไว้ตอนที่รีบแล่น(วิ่ง)ไปแร่ด พระเจ้าช่างมีตานะคะ ขอกระทืบซ้ำอีกซักทีเหอะ นี่ นี่ นี่ !!!! คิดเสียว่าไอ้พัฟนี่เป็นหน้านังดำมันละกัน โอยยยยยยย พังคาทีนไปเลย สะใจค่ะ โฮะๆๆๆๆๆ "นังนี หล่อนจะตบไปไหนยะ โต๊ะก็มีแค่นี้แหละ พวกชั้นขี้เกียจวิ่งไปเก็บลูกนะ" เพื่อนๆบ่นค่ะ ก็แหม อยากตบระบายให้หายแค้น โดนสบประมาท แถมแผนล่มจมดิน คิดแล้วแค้นๆเครียดๆ "ไปกินหนมกันดีกว่า ชั้นเลี้ยง" หนิงใหญ่บอก อร๊าย อารมณ์ดีขึ้นมาเป็นกอง ที่โรงอาหาร เจอบักสั่นนั่งสนิมสร้อยกับพวกเพื่อนๆค่ะ อร๊าย คนอาไร้ หล่อไร้ที่ติ ยิ่งขรึมๆแบบนี้นะคะ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ "สั่น มาพี่ (บักสั่น มานี่)" บุ๋มเรียก บักสั่นทำหน้ามุ่ยเดินมา เออแฮะ เรียกง่ายดีจัง ต้องให้นังบุ๋มเป็นหน้าม้าซะแล้วทีหลัง "อิหยัง (อะไร)" ต๊ายยยยยยย พ่อเทพบุตร กลัวดอกพิกุลร่วงเหรอคะ "อินังนีมันมีอิหยังจะเหว้านำ (นังนีมันจะคุยด้วย)" อ้าวกรรมของเวรแล้วไงคะเพื่อนสาว เมิงดูสภาพกรูซะก่อนสิ เพิ่งตีปิงปองมา สปริงซองลอกเป็นคราบออกมาหมดแล้ว ขอกรูสวยก่อนไม่ได้รึไง นังนี่ทำไรไม่ปรึกษา เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว โชว์เหงือก(ยิ้ม)ไว้ลูกยิ้มไว้ สวยธรรมชาติซะอย่าง ยิ้มไว้ "ครือ...ครือว่า" เสียงตูเป็นไรไปเนี่ย มันสั่นๆหวิวๆพิกล มือไม้อ่อนปวกเปียก อีพวกผู้ชายพวกนั้นก็ปากนรกส่งมาเกิดจั๊ง โห่แซวตูอยู่ได้ กรรมแท้ๆ นังชะนี(สวย) "เอ้านี่ เอาไปอ่าน" สภาพจดหมายรักของอิช้านนนนนนนน ยับเยินมากมาย ทีหลังกรูจะไม่เล่นปิงปองแล้ว (ไปเล่นวอลเล่ย์แทน) "...." บักสั่นทำหน้างงรับจดหมาย(เยินๆ)ไป ไม่กงไม่กินมันแล้วค่ะหนมฟรี อายแทบแทรกแผ่นดินหนี รีบดึงนัง 6 ตัวออกไปให้พ้นๆจากโรงอาหาร ต้องโดนลือแน่ๆเล้ย ตู "เดี๋ยว" เสียงเรียกไล่หลังมา บักสั่นนี่เอง ว้ายกรี๊ด! สงสัยอ่านจดหมายแล้วแน่ๆเลย ทำไงดีคะกรู ทำไงดี อายเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย "เอาอะไรมาให้เราอะ มีแต่ซอง" บักสั่นยื่นจดหมายมาให้ ว้ายกรี๊ดดดดดด มันเยิน ก็นึกว่าแค่เยินนิดหน่อย ทำไม ทำไม ตัวจดหมายหายไปไหน มีแต่ซอง อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย นึกออกแล้วค่ะ ตูลืมเอาจดหมายใส่ซองนิ ตัวจดหมายใส่ไว้ในกระเป๋ากระโปรง ทั้งงม ทั้งล้วง ทั้งควาน ก็หาจดหมายไม่เจอ หน้า(สวยๆของ)ตูซีดแล้วซีดอีก อายก็อาย "มีอะไรรึเปล่า" โอย บักสั่น หัดฉลาดซะมั่งสิยะนั่นน่ะ.. "จดหมายรักไง" ว้าย นังนิก เจือกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่ดูเวล่ำเวลา จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 8 มี.ค. 50 21:23:01 A:203.146.63.187 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ถ้าใครที่ผ่านมาแถวอาคารคหกรรม คงตกใจกับเสียงโหยหวนของชะนีบ้านนอกตัวหนึ่ง มันกำลังร้องไห้ ร้องห่ม เวรกรรม ค่ะ เวรกรรม จดหมายก็หาย ผู้ชายก็หลุดมือ "เราไม่ได้ชอบนี นีตัวใหญ่" อ้าวฟาย ตูตัวใหญ่แล้วหนักหัวเมิงเหรอ "แล้วบักสั่นชอบผู้ได๋?" นังอ้อม เจือกเรื่องของเค้าอีก มรึงมาสนใจกรูนี่ อึ้งกิมกี่อยู่เนี่ย จดหมายกรูไปตกที่ไหนฟระ อุตส่าห์แอบเขียนตอนดึกดื่น ใช้ไฟฉายส่องอีกต่างหาก กรูเกลี๊ยดเกลียดวิชาภาษาไทย แต่ก็ยังเปิดหาคำสวยๆ นั่งเขียนทั้งเป็นกาพย์ กลอน โคลงสี่สุภาพ เอาแบบถูกฉันทลักษณ์เป๊ะๆ ลงชื่อจริง นามสกุลพร้อมชื่อเล่นอีกต่างหาก แล้วมันหายไปไหน????? "เอ่อ" อ้ำอึ้งค่ะ ผู้ชายบ้าไรฟระ อายอยู่ได้ เมิงรีบๆตอบเด้ กรูก็อยากรู้ "เอ้า สิบอกบ่บอก ถ้าเมิงบ่มีไผ เฮ็ดหยังบ่ฮักนังนีมัน มันโต๋ใหญ่คือควายแค่นี่ บ่เป็นปั๋นหาดอก เมิงสิใหญ่ขึ้นทุกมื่อ เดียวกะตันกั๋นแล้ว(อ้าว จะบอกไม่บอก ถ้ามรึงไม่มีใคร ทำไมไม่ชอบนังนีมัน มันแค่ตัวใหญ่เหมือนควาย =_=' แค่นี้เอง ไม่ใช่ปัญหานี่ มรึงก็ตัวโตขึ้นทุกวัน)" ต๊าย นังอ้อม ไม่พูดจะดีกว่ามั้ยคะ เหมือนกรูจะรู้สึกดีขึ้นมากเลย "เราชอบเมี่ยง เราเพิ่งขอคบเมี่ยงเมื่อกี้นี้" กรี๊ดดดดดดดดดดดด สาดดดดดดดดดด กรูมาช้าไปต๋อมนึงแค่นี้ เมิงมีแฟนไปแล้วเหรอฟระ คอยกรูนิดนึงก็ไม่ได้ คอยดูนะ กูจะไม่ญาติดีกับปิงปองอีก ลาขาดค่ะชาตินี้ ทำให้ชะนีชวดผู้ชาย +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ กว่าจะหยุดโหยหวนได้ ก็เล่นเอาเพื่อนๆเหนื่อยค่ะ ไม่ได้เสียใจมากมายค่ะ แต่เจ็บใจมากกว่า แค่แอบไปเล่นปิงปองแค่นี้เอง อดเลย แต่ที่เจ็บใจกว่า นังเมี่ยง ดั๊นเป็นชะนีก๊กนังหน้าดำ อ๊ากกกกกกกกกกกกส์ คิดแล้วแค้นฝังสวย คอยดูนะ กลุ่มนั้น กรูจะไม่ให้เหลือซากเลย คิดแล้วแค้น ไม่รู้จะทำยังไง มันอึดอัด คับข้องใจ ขอปล่อยโฮอีกรอบเหอะ "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" เสียงสองร้อยเดซิเบลจากปากน้อยของสาวสวยดังลั่น ขอซักทีเหอะ แมร่ง แค้นโว้ยยยยยยยยยยยยยยย "ปะ ไปเล่นปิงปองกัน" อ้าวกรรม หมดฟอร์มเท่ห์เลยตู ขอลาขาดพรุ่งนี้ละกันนะปิงปองจ๋า จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 8 มี.ค. 50 21:48:02 A:203.146.63.187 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เขียนสนุกดี คิดถึงตอนอยู่ ม หนึ่ง จัง แต่มันก็นานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาแล้ว จากคุณ : ม 1/3 - [ 8 มี.ค. 50 22:09:52 A:84.176.85.42 X: TicketID:128353 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สู้ๆ คุณนี ยังมีเวลาอีกตั้งหกปี คงจะมีสักคนแหละ ที่เค้าชอบคนตัวหญ่าย อิอิอิ เราจบม.หก แล้วยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเล้ย มามีเอาตอนจบ ป.ตรีโน่นแน่ะ เหอๆๆๆๆ จากคุณ : วิศวะ จ๊ะจ๋า - [ 8 มี.ค. 50 22:28:51 A:61.88.9.234 X: TicketID:139156 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อิอิ ตามมาลุ้นรักสาวไซส์ใหญ่ได้นะคะ เดี๋ยวจะมา up ต่อค่ะ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 9 มี.ค. 50 08:28:58 A:203.146.63.183 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 16 "อกหักเหรอจ๊ะน้องนี" ไอ้พี่ปอมนักเรียนชั้น ม 3 จอมปากมอมทักที่โต๊ะปิงปอง แมร่งรู้ได้ไงฟระ กรูเพิ่งอกหักมาหยกๆ ข่าวไปไวเกินรึเปล่าเนี่ย "รู้ได้ไง" เออ ดีมากนิก กรูก็อยากรู้ "น้องหมี่บอก" อ๊ายอกอีแป้นจะแตก นังหมี่ หนึ่งในก๊กนังหน้าดำ และเป็นแฟนพี่ปอม เจือกกระจายข่าวซะงั้น ป่านนี้ชื่อเสียงดีๆที่สั่งสมมาไม่วอดวายไปหมดแล้วรึไงยะ ก๊กนังหน้าดำเอ๊ย พวกมรึงจะตามจองล้างจองผลาญกรูไปถึงไหนฟระ แค่นี้กรูยังชีช้ำไม่พอรึไง ว่าแล้วก็ตบ ตบ ตบ ลูกปิงปองอย่างบ้าคลั่ง ชะนีหมีควายกำลังตกมันค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด คนอย่างอิชั้น ฆ่าได้ หยามไม่ได้ เด้อค่าเด้อ "เฮ้ย นังนี พอแล้ว พวกกรูเหนื่อย" อ๊ะ แม้แต่เพื่อนกรูเหรอเนี่ย เออ ว่ะ จะว่าไปแล้วก็เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย เมื่อยแขนอีกตะหาก ตบไม่ยั้งเลยวันนี้ "ไปเรียนกันดีกว่า" หนิงใหญ่ทำท่าจะเดินไป "นังซุงแหล มรึงจะเรียนอะไร คาบ(ชั่วโมง)นี้ซ่อมเสริม มันว่าง นังนี่นิ สงสัยจะไปหาผู้ชาย" อร๊าย เจอนังนิกดักคอ หนิงใหญ่จำเป็นต้องจ๋อยค่ะ "มีใครเห็นพี่สวยมั่ง" เออ นี่ก็อีกคน หลงผู้ชายจนลืมเพื่อน "เดี๋ยวกรูไปตามเอง" แน้ๆๆๆ หนิงใหญ่ หาเรื่องปลีกตัวจนได้นะยะ แร่ด กระซู่ กรูปรี โคไพรมากๆ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ตอนนี้ก็เหลือ อิชั้น หนิงน้อย นิก อ้อม และนังบุ๋ม แต่ละคนเบื่อปิงปองกันหมดแล้ว อ๊ายๆๆๆ ยังไม่หายแค้นเลย อารมณ์ค้างอะ "เล่นด้วยคนดิ" นั่นไง ผีสางหน้าด้านตัวไหนไม่รู้เข้าสิงอิชั้น จนต้องไปขอเล่นกับผู้ชายโต๊ะข้างๆ "ได้ๆๆ มาดิ" ใครสักคนตอบ "ชื่อไรอะคนสวย" กรี๊ดดดดดด ตาถึงค่ะหมอนี่ แม่บอกหมดเลยชื่อจริงชื่อเล่น ถ้าหล่อหน่อยนะ จะบอกไซส์หน้าอกด้วย "อ่า คนนี้นี่เอง" อีตาคนเดิมร้องอ๋อ เป็นไรอีกฟระ กรูไปกวนทีนใครไว้เหรอ ก็เปล่านา หรือว่า! พวกนี้ก็รู้เรื่องที่กรูอกหัก โอย จะบ้าตาย นังพวกหน้าดำมันมาปล่อยข่าวตอนไหนฟระ เมื่อกี้มันยังนั่งกระลิ้มกระเหลี่ยผู้ชายอยู่ที่โรงอาหารอยู่เลย นังพวกปากยื่นปากยาวเอ๊ย "ทำไมเหรอ" งานนี้ต้องตีหน้าซื่อถามค่ะ "คนที่เอานี่มาใส่ใต้โต๊ะเรา" ผู้ชายอีกคนหนึ่งยื่นกระดาษสีชมพูระเรื่อให้ ลายมือในนั้นก็คุ้นๆเนอะ แต่คงไม่ใช่จดหมายของอิชั้นหรอกหรอก ลายมือยังกะผู้ชาย โฮะๆๆๆๆ "มีลงชื่อ ทั้งชื่อเล่น ชื่อจริง มีนามสกุลด้วย ของเธอรึเปล่า" ว่าแล้วอีตาคนนั้นก็อ่านบรรทัดสุดท้ายให้ฟัง อ๊ายยยยยยยยยย อย่าค่ะ อย่ากรีดหัวใจบางๆของสาวสวยด้วยคำพูดเหล่านั้น มันเสียดแทงใจเหลือเกิน "เธอจะขอเราเป็นแฟนเหรอ ถึงได้เอาจดหมายไปทิ้งไว้ที่โต๊ะเรา" เค้าถามมาอีก เวรแล้วไง ใครบอกยะ ชั้นไม่เคยทิ้งอะไรเรี่ยราดนะ จดหมายของชั้น ชั้นเก็บไว้กับตัวตลอดย่ะ เพียงแต่ตอนนี้มันหาไม่เจอเท่านั้นเอง แล้วอีกอย่าง ชั้นไปเอามันวางไว้ที่โต๊ะนายตั้งแต่เมื่อไหร่ "ว่าไง" เพื่อนเค้าแซว "ชอบมันเหรอ" อ๊ะ เปล่านะยะ ม่ายช่ายยยยยยยยยย T_T เพื่อนสาวขา ช่วยกรูด้วย พวกเมิงไม่เห็นเหรอว่ากรูกำลังจะโดนทึ้ง นั่งอึ้งกันอยู่ได้ ช่วยกรูด้วยแน้ "อ๊ะ นังนี ร้ายนะยะ เอาจดหมายไปใส่โต๊ะไอ้ปุ้ยตั้งแต่เมื่อไหร่ เมิงชอบมันเหรอ ไหนบอกชอบบักสั่น " อ้าวEนังหนิงใหญ่ กลับมาก็พาความซวยมาให้กรูจนได้ หมอนี่ชื่อปุ้ยเหรอ ทำไมชื่อกะเทยจังฟระ "นังหลายใจ" เพื่อนสาวพร้อมใจกันตราหน้าอิชั้นค่ะ อ๊ากกกกกกกกส์ กรี๊ดดดดดดดดดดด ไม่ใช่นะ ม่ายช่ายยยยยยยยยยยยย สรุปว่า ตอนคาบสอง(ชั่วโมงที่สอง) พวกอิชั้นต้องย้ายห้อง(ตอนนั้นเดินเรียนค่ะ เวียนกันไปตามห้อง) แล้วอิชั้นก็เอาจดหมายออกมาอวดเพื่อนสาว พอดีครูมา ก็เลยรีบเก็บ ก็เลยยัดใส่ใต้โต๊ะที่ไปนั่งไว้ เท่าที่จำได้ อิชั้นเก็บเอามาแล้วนี่หว่า เอาใส่ซองแล้วนะ แอร๊ยยยยย กลายเป็นแบบนี้ได้ไงฟระ กลายเป็นไอ้หมอนี่ไปได้ไงฟระ นายปุ้ย นวภล ม 1/3 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 9 มี.ค. 50 10:12:07 A:203.146.63.185 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 17 "อกหักเหรอจ๊ะน้องนี" ไอ้พี่ปอมนักเรียนชั้น ม 3 จอมปากมอมทักที่โต๊ะปิงปอง แมร่งรู้ได้ไงฟระ กรูเพิ่งอกหักมาหยกๆ ข่าวไปไวเกินรึเปล่าเนี่ย "รู้ได้ไง" เออ ดีมากนิก กรูก็อยากรู้ "น้องหมี่บอก" อ๊ายอกอีแป้นจะแตก นังหมี่ หนึ่งในก๊กนังหน้าดำ และเป็นแฟนพี่ปอม เจือกกระจายข่าวซะงั้น ป่านนี้ชื่อเสียงดีๆที่สั่งสมมาไม่วอดวายไปหมดแล้วรึไงยะ ก๊กนังหน้าดำเอ๊ย พวกมรึงจะตามจองล้างจองผลาญกรูไปถึงไหนฟระ แค่นี้กรูยังชีช้ำไม่พอรึไง ว่าแล้วก็ตบ ตบ ตบ ลูกปิงปองอย่างบ้าคลั่ง ชะนีหมีควายกำลังตกมันค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด คนอย่างอิชั้น ฆ่าได้ หยามไม่ได้ เด้อค่าเด้อ "เฮ้ย นังนี พอแล้ว พวกกรูเหนื่อย" อ๊ะ แม้แต่เพื่อนกรูเหรอเนี่ย เออ ว่ะ จะว่าไปแล้วก็เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย เมื่อยแขนอีกตะหาก ตบไม่ยั้งเลยวันนี้ "ไปเรียนกันดีกว่า" หนิงใหญ่ทำท่าจะเดินไป "นังซุงแหล มรึงจะเรียนอะไร คาบ(ชั่วโมง)นี้ซ่อมเสริม มันว่าง นังนี่นิ สงสัยจะไปหาผู้ชาย" อร๊าย เจอนังนิกดักคอ หนิงใหญ่จำเป็นต้องจ๋อยค่ะ "มีใครเห็นพี่สวยมั่ง" เออ นี่ก็อีกคน หลงผู้ชายจนลืมเพื่อน "เดี๋ยวกรูไปตามเอง" แน้ๆๆๆ หนิงใหญ่ หาเรื่องปลีกตัวจนได้นะยะ แร่ด กระซู่ กรูปรี โคไพรมากๆ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ตอนนี้ก็เหลือ อิชั้น หนิงน้อย นิก อ้อม และนังบุ๋ม แต่ละคนเบื่อปิงปองกันหมดแล้ว อ๊ายๆๆๆ ยังไม่หายแค้นเลย อารมณ์ค้างอะ "เล่นด้วยคนดิ" นั่นไง ผีสางหน้าด้านตัวไหนไม่รู้เข้าสิงอิชั้น จนต้องไปขอเล่นกับผู้ชายโต๊ะข้างๆ "ได้ๆๆ มาดิ" ใครสักคนตอบ "ชื่อไรอะคนสวย" กรี๊ดดดดดด ตาถึงค่ะหมอนี่ แม่บอกหมดเลยชื่อจริงชื่อเล่น ถ้าหล่อหน่อยนะ จะบอกไซส์หน้าอกด้วย "อ่า คนนี้นี่เอง" อีตาคนเดิมร้องอ๋อ เป็นไรอีกฟระ กรูไปกวนทีนใครไว้เหรอ ก็เปล่านา หรือว่า! พวกนี้ก็รู้เรื่องที่กรูอกหัก โอย จะบ้าตาย นังพวกหน้าดำมันมาปล่อยข่าวตอนไหนฟระ เมื่อกี้มันยังนั่งกระลิ้มกระเหลี่ยผู้ชายอยู่ที่โรงอาหารอยู่เลย นังพวกปากยื่นปากยาวเอ๊ย "ทำไมเหรอ" งานนี้ต้องตีหน้าซื่อถามค่ะ "คนที่เอานี่มาใส่ใต้โต๊ะเรา" ผู้ชายอีกคนหนึ่งยื่นกระดาษสีชมพูระเรื่อให้ ลายมือในนั้นก็คุ้นๆเนอะ แต่คงไม่ใช่จดหมายของอิชั้นหรอกหรอก ลายมือยังกะผู้ชาย โฮะๆๆๆๆ "มีลงชื่อ ทั้งชื่อเล่น ชื่อจริง มีนามสกุลด้วย ของเธอรึเปล่า" ว่าแล้วอีตาคนนั้นก็อ่านบรรทัดสุดท้ายให้ฟัง อ๊ายยยยยยยยยย อย่าค่ะ อย่ากรีดหัวใจบางๆของสาวสวยด้วยคำพูดเหล่านั้น มันเสียดแทงใจเหลือเกิน "เธอจะขอเราเป็นแฟนเหรอ ถึงได้เอาจดหมายไปทิ้งไว้ที่โต๊ะเรา" เค้าถามมาอีก เวรแล้วไง ใครบอกยะ ชั้นไม่เคยทิ้งอะไรเรี่ยราดนะ จดหมายของชั้น ชั้นเก็บไว้กับตัวตลอดย่ะ เพียงแต่ตอนนี้มันหาไม่เจอเท่านั้นเอง แล้วอีกอย่าง ชั้นไปเอามันวางไว้ที่โต๊ะนายตั้งแต่เมื่อไหร่ "ว่าไง" เพื่อนเค้าแซว "ชอบมันเหรอ" อ๊ะ เปล่านะยะ ม่ายช่ายยยยยยยยยย T_T เพื่อนสาวขา ช่วยกรูด้วย พวกเมิงไม่เห็นเหรอว่ากรูกำลังจะโดนทึ้ง นั่งอึ้งกันอยู่ได้ ช่วยกรูด้วยแน้ "อ๊ะ นังนี ร้ายนะยะ เอาจดหมายไปใส่โต๊ะไอ้ปุ้ยตั้งแต่เมื่อไหร่ เมิงชอบมันเหรอ ไหนบอกชอบบักสั่น " อ้าวEนังหนิงใหญ่ กลับมาก็พาความซวยมาให้กรูจนได้ หมอนี่ชื่อปุ้ยเหรอ ทำไมชื่อกะเทยจังฟระ "นังหลายใจ" เพื่อนสาวพร้อมใจกันตราหน้าอิชั้นค่ะ อ๊ากกกกกกกกส์ กรี๊ดดดดดดดดดดด ไม่ใช่นะ ม่ายช่ายยยยยยยยยยยยย สรุปว่า ตอนคาบสอง(ชั่วโมงที่สอง) พวกอิชั้นต้องย้ายห้อง(ตอนนั้นเดินเรียนค่ะ เวียนกันไปตามห้อง) แล้วอิชั้นก็เอาจดหมายออกมาอวดเพื่อนสาว พอดีครูมา ก็เลยรีบเก็บ ก็เลยยัดใส่ใต้โต๊ะที่ไปนั่งไว้ เท่าที่จำได้ อิชั้นเก็บเอามาแล้วนี่หว่า เอาใส่ซองแล้วนะ แอร๊ยยยยย กลายเป็นแบบนี้ได้ไงฟระ กลายเป็นไอ้หมอนี่ไปได้ไงฟระ นายปุ้ย นวภล ม 1/3 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 9 มี.ค. 50 10:28:24 A:203.146.63.185 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนที่ 4 คนที่ใช่ คนที่ได้ ข่าวลือเรื่องที่อิชั้นคบกับปุ้ยเด็กห้องสามกระพือแรงกว่าเรื่องที่อิชั้นอกหักหน้าโรงอาหารอีก เรียกได้ว่ากลบซะมิดเลย บักสั่นจึงไม่ถูกนินทาเท่าไหร่นัก เมื่อเทียบกับตัวอิชั้น ที่โดนสังคมตราหน้าแล้วว่า "แร่ด แรง ร่าน ร้าย หลายใจ มักมาก" โอยสารพัด พักหลังๆรู้สึกว่ามีรุ่นพี่แวะเวียนมามองหน้าไม่ขาด สงสัยไม่เคยเห็นคนสวย แต่ว่า พวกกรูยังไม่ได้คบกันเลยนะ.........ใคร:-)ปล่อยข่าวอีกฟระ ที่เรื่องอิชั้นขอคบกับปุ้ยดังมาก เพราะปุ้ยค่อนข้าง Popular ด้วยหน้าตาที่หล่อ ขาว สูง ตัวใหญ่(ในตอนนั้น) แต่เตี้ยกว่าอิชั้นนิดหน่อยค่ะ โฮะๆๆๆๆ (แอบภูมิใจนิดๆ) อ๊ะ นอกเรื่องอีกและ ที่สำคัญ ไอ้ปุ้ยมันเล่นกีฬาเป็นทุกประเภท เก่งด้วย ยิ่งตอนใส่เสื้อกล้ามเล่นบาส สาวๆกรี๊ดกันตรึม มีรุ่นพี่ผู้หญิงหลายคนแวะเวียนไปจีบ(มิน่าล่ะ มามองหน้ากรูจัง) แถมที่บ้านเป็นโรงสีข้าว (ในตอนนั้นดู)ร๊วย รวย เข้าข่าย Perfect แต่ เชิ้ดใส่ค่ะ อิชั้นม่ายสนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน "นี ไปกินข้าวกัน" ตึง! มาทำไมฟระ ไม่ไปเว้ย "เลี้ยงเหรอ" ว้าย ปากหนอปาก "ได้" "ตกลง" เอาล่ะเหวย นังผู้หญิงเห็นแก่กิน "....." พูดไรมั่งสิยะ อึดอัดนะเนี่ย "....." กรรมของตูเจงๆ \TOT/ "นี" ไรยะ "นี" เหวย เรียกอยู่ได้ กรูก็เดินอยู่กะเมิงเนี่ย อายนะเมิง คนอื่นมองตามเป็นพรวน ฮือๆๆๆ ดูดิ บักสั่นไม่มองกรูซักนิด ไอ้คนใจร้าย "คบกันมั้ยอะ" อ๊ะ อะไรนะ "...." "ว่าไง เราว่านีก็น่ารักนะ" เห็นด้วยค่ะ แต่เมินซะเถอะ หัวใจชั้นยกให้บักสั่นไปแล้ว ไม่มีทางหรอก "..." "สวยด้วย" "ตกลง" เพราะชมว่าสวยหรอกนะ ถึงยอมเนี่ย ว้าย กรู ใจง่ายเกินไปมั้ยวะเนี่ย เพิ่งเจอกันเมื่อวานเองนะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เมื่อวาน "ม่ายช่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย เราไม่ได้เอาจดหมายให้นายนะ เราแค่ทำตกไว้" อิชั้นพยายามป้องกันตัวเองสุดชีวิตค่ะ "ไม่จริงอะ เธอชอบเราแน่ๆ ไม่งั้นจะพับเป็นรูปหัวใจเหรอ" ว้าย ไอ้บ้านิ พูดไม่รู้เรื่อง หลงตัวเองอีกต่างหาก "นังนี ไอ้ปุ้ยก็โออยู่นะ เป็นเพื่อนที่โรงเรียนกรูเอง นิสัยดี" หนิงใหญ่ผสมโรง เงียบไปเลยเมิง ตรงไหนฟระที่บอกว่าดี ก็แค่หล่อ "บอกว่าไม่ใช่ไง จดหมายนั่นน่ะ...." ภาพบาดตามันตามมาหลอกหลอนถึงโต๊ะปิงปองค่ะ บักสั่นเดินตามนังเมี่ยงกับก๊กนังดำต้อยๆ ใจดวงน้อยของชะนีแตกสลาย "จดหมายนั่นน่ะ อะไร" ปุ้ยถาม หลายคนทำหน้าอยากรู้ "นั่นดิ หมายความว่าไง กะจะหลอกกันเล่นๆเหรอ" อ้าวเวร เพื่อนปุ้ยคนหนึ่งส่งเสียงดัง เบาๆก็ได้ เดี๋ยวชาวบ้านเค้าได้ยิน กรูไปหาหลอกมันตรงไหนฟระ กูแค่ลืมทิ้งไว้ "เราแค่ลืมทิ้งไว้อะ เรา...." บักสั่นจ้องมาทางนี้ไม่วางตาเลย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ปวดใจเหลือเกิน นังหน้าดำ พาก๊กหล่อนขึ้นห้องไปซะ เรื่องเจือกเรื่องชาวบ้านอะ ลดๆลงหน่อยก็ดีนะ ดู๊ดู นังพวกนั้น จ้องตาไม่กระพริบเลย ไปซะทีสิยะ แค่นี้พวกหล่อนก็น่าตบมากพออยู่แล้ว "จะเอาไง" ว้ายอิชั้น นักเลงเกินไปมั้ย "ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ เราแค่ลืมไว้ที่ใต้โต๊ะ " คนสวยเหลืออดแล้วเฟ้ย "แล้วหน้าอย่างไอ้ปุ้ยเนี่ยนะ ชั้นไม่พิศวาสหรอก ชั้นไม่ชอบคนขาวเฟ้ย ไม่ได้แอ้มชั้นหรอก" บักสั่นเอ๊ย ไปซะทีสิวะ ไปสิ ไป๊! "โกหก!!!!!!!!!!!!" อ้าว กรรม ทำไมเมิงเป็นคนเข้าใจอะไรยากแบบนี้ฟระไอ้ปุ้ย ว่าแล้วมันก็ลากอิชั้นไปยืนหน้าอาคารเรียน ปล่อยกรูนะ ไอ้บ้ากาม ไอ้โรคจิต "เฮ้ ! ฟังทางนี้ ผู้หญิงคนนี้ส่งจดหมายมาขอคบกับเรา แต่เธอปากแข็ง" อ๊าย เมิงจะตะโกนทำไม ตอนนี้เป็นชั่วโมงเรียนอยู่นะ "เพื่อนๆช่วยเป็นพยานด้วยนะ นี่จดหมายที่เธอเขียน" ว่าแล้วมันก็อ่านจดหมายเสียงดังมาก อิชั้นพยายามยื้อยุดฉุดกระชาก ตะลุมบอลกันนัวเนีย ฝุ่นคลุ้งไปหมด "หยุดนะ บอกให้หยุด" เมิงจะแกล้งกรูทำไมฟระ ขอร้องล่ะ มรสุมลูกเดิมยังไม่หายเลย "ไม่หยุด บอกมาก่อน ว่าจะเอาไง" โอย ไอ้เวร จะให้เอาไงฟระ พูดความจริงก็หาว่าโกหก "..." พอไม่ตอบมันก็จะอ่านจดหมายต่อ อ๊าย เงียบเดี๋ยวนี้นะ "ทำอะไรกันน่ะ" เสียงครูฝ่ายปกครองตะโกนตามหลังมา เหวย ซวยแล้วไงกรู "ครูขา นายนี่เค้าแกล้งหนูค่ะ" งานนี้สวยประหารค่ะ "เธอชื่ออะไร เรียนชั้นไหน ไปแกล้งเพื่อนทำไม" โฮะๆๆๆ ตายแน่ๆเมิง เล่นกับใครไม่เล่น ตอบไปสิยะ "เค้าแกล้งอะไรเธอเหรอ" ว้าย ถามแบบนี้ก็ซวยสิคะ ถ้ารู้ว่าเป็นจดหมายรัก มีหวังโดนเรียกผู้ปกครองแน่ๆเลย กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ "เค้า.....เอ่อ...." ว้าย คิดไม่ออก คิดสิ คิดสิลูก เค้าแกล้งอะไรหนูดี โอ๊ยยยยยยย คิดไม่ออก "ผมแค่เอาสมุดการบ้านเธอมาครับ" นายปุ้ยตอบ เอ๊ะ อะไรนะ "อ๋อ ใช่ค่ะ" ตามน้ำ "แล้วเธอตะโกนเมื่อกี้หมายความว่าไง" ครูขา จะถามทำซากทำไมคะ "เค้าแกล้งหนูค่ะ" ตายค่ะ เมิงต้องตาย แค่ช่วยกรูเมื่อกี้ ไม่ได้ทำให้โทษของนายลดลง ต้องประหารสถานเดียว "งั้นนายนวภล เดี๋ยวตามครูไปที่ห้องปกครองนะ" กรี๊ดดดดดดดดดดด ชนะเลิศ "พรุ่งนี้เจอกัน" แน้ มีกระซิบด้วย มาสิยะ ไม่กลัวหรอก +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ นายปุ้ยไม่โดนอะไรค่ะ เพราะพ่อเค้ารู้จักกับครูคนนั้น (แล้วจะถามชื่อทำไมยะ) แค่โดนตักเตือนว่าอย่าแกล้งเพื่อนและตะโกนส่งเสียงดังรบกวนคนอื่นที่กำลังเรียนอีก อึ้งค่ะอึ้ง ครูขา ทำไปได้นะคะ ตอนหลังหนิงใหญ่มาบอกว่า ปุ้ยไปหาที่บ้าน ถามเรื่องอิชั้นใหญ่เลย (อ๊ะ ก็สวยนี่คะ) เค้าบอกว่าสนใจอิชั้น น่ารักดี (แอร๊ย เริ่ด) ถ้าจะจีบต้องทำไง ด้วยความเป็นเพื่อนที่ดี หนิงใหญ่ก็เลยบอกเคล็ดลับ "นังนีมันชอบคนที่เลี้ยงข้าวมัน แล้ะชมมันว่าน่ารักหรือสวย มันบ้ายอ" คิดแล้วอยากกระทืบจริง จริ๊ง นังหนิงใหญ่เอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย สวย เริ่ด เชิด ค่ะ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 9 มี.ค. 50 10:56:17 A:203.146.63.185 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 19 55555555   สนุกดีค่ะ ตามอ่านอยู่นะคะ จากคุณ : ต๊อกโต - [ 9 มี.ค. 50 14:28:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 555 โดนใจดีค่ะ หนุกหนาน มาต่อเร็ว ๆนะคะ จากคุณ : เหมียวยากูซ่า - [ 9 มี.ค. 50 15:07:37 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตามมาอ่าน สนุกดีเหมือนกันครับ จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 9 มี.ค. 50 15:22:54 ]

ความคิดเห็นที่ 22 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ มันเป็นวัฒนธรรมของเด็กบ้านนอกค่ะ ที่เวลาว่างจากการเรียน (ก็วันเสาร์ อาทิตย์นั่นแหละค่ะ) ต้องมีการจับกลุ่มกันขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยว ใครที่มีรถก็ต้องไปรับเพื่อนที่ไม่มีรถ ไปเที่ยวก็ตามบ้านเพื่อนในห้องบ้าง ทำตัวเหมือนกับว่าเป็นพนักงานจากทางราชการสำรวจสำมะโนประชากร บางทีก็ขับรถกินลมชมวิวไปตามประสา พวกเราไม่มีที่ไปที่แน่นอน พอครบองค์ประชุมแล้ว เราก็ค่อยตกลงกันอีกทีว่าจะไปไหน มีบางครั้ง ที่ขับกันไปเรื่อยๆ วนไปเวียนมาจนเย็นก็มี บ้านอิชั้นไม่มีรถค่ะ ในบรรดาเจ็ดอภินิหาร คนที่มีรถก็ สองหนิง นิก อ้อม ค่ะ ส่วนนังสวย ถึงแม้จะไม่มีรถเป็นของตัวเอง แต่ก็ใช้ร่วมกับพี่ที เวลาไปไหนมาไหน ก็พี่ทีไปด้วย พี่ทีขับ พี่ทีพาไป พี่ทีนั่น พี่ทีนี่ โอ๊ย จะบ้าตาย นานๆเข้าสวยคงสังเกตว่าเพื่อนๆไม่ค่อยสนุกที่พี่ทีมาด้วย (ไม่มีใครเกลียดพี่ทีนะคะ แต่พวกเราอยากไปตามประสาสาว สาว สาว เท่านั้นเอง) สวยก็เลยปลีกตัวไปลำพังกับพี่ที นานๆถึงจะไปกับพวกเรา (พี่ทีก็มาด้วยอีกนั่นแหละ) เฮ้อ ! “วันนี้จะไปไหน” เพิ่งเก้าโมงเอง มารับทำไมแต่เช้ายะแม่คุณทั้งหลาย กำลังนอนกินบ้านกินเมืองเลย เมื่อเช้าโดนพ่อปลุกตั้งแต่ไก่โห่ มาดูไปที่เตาเพราะแม่นึ่งข้าวไว้แล้วไปตลาด ถ้าฟืนหมดก็เติม ถ้าฟืนขาด ข้าวก็จะไม่สุก หรือบางทีก็อาจจะสุกเกินจนเละกินไม่ได้ ความซวยก็ตกมาที่อิชั้นเอง ต้องคอยเฝ้าเตาไฟ ห้ามให้มันมอด “ไปบ้านอ้อมกัน” บุ๋มตอบ มันกำลังซ้อนท้ายหนิงใหญ่ สวยไม่มา นิกมากับหนิงน้อย “มรึงจะไปทำไมบ้านอ้อมฮึนังบุ๋ม บ้านมันกะบ้านมรึงก็อยู่ใกล้ๆกัน แล้วอ้อมมารับกรูตั้งสิบกิโลเนี่ยนะ กรูจะนอน” ตอนนั้นค่าน้ำมันไม่แพงนะคะ ถ้าจำไม่ผิดลิตรละ 15 บาท “เอาน่าไปหน่อย เห็นว่ามันไม่สบาย เป็นไรมั่งไม่รู้ ช่วงนี้มันไม่ค่อยมาเกาะกลุ่มกับพวกเราเลยนะ” หนิงใหญ่บอก ก็จริงแฮะ พักหลังๆ หลังจากรายงานภาษาไทย อ้อมมันก็ไม่ค่อยไปไหนมาไหนกับพวกเราเท่าไหร่ คงเพราะคนในกลุ่มที่อ้อมทำรายงานด้วย เค้าใช้ภาษาอีสานคุยกัน (อันนี้สองหนิงบ่นว่าฟังไม่รู้เรื่องเลย) อ้อมคงจะสนิทใจมากกว่า เพราะอยู่กับพวกเราไม่ค่อยได้พูด เพราะพวกเราฟังไม่ค่อยออก “ไปก็ไป นังหนิง นังนิก ขยับ เดี๋ยวคนสวยขับเอง” แอร๊ยยยยยยยยยยยย หลบไปค่ะ นักซิ่งสาวมาแล้ว “อ่อมมันบ่เป็นหยังดอกลูก มันหายแล้ว ตอนนี่มันไปแอ่วนำหมู่มัน แม่กะนึกหว่าไปนำบุ๋ม บ่แม่นเด่ ไปใสบ่ฮู้” (อ้อมมันไม่เป็นไร หายแล้ว ตอนนี้ไปเที่ยวกับเพื่อน แม่ก็นึกว่าไปกับบุ๋ม ไม่ใช่เหรอเนี่ย ไปไหนกันนะ) จบข่าว เป็นอันว่ามาดู “หลุมเปล่า” ไม่เจอนังอ้อม เจอแต่แม่มัน ที่บ้านนังอ้อมจัดได้ว่ามีฐานะ บ้านไม้ ทาสีแดง หน้าต่างสีฟ้า มีโทรศัพท์บ้าน สมัยนั้น (เออ สมัยนั้นแหละ) ใครที่มีโทรศัพท์บ้าน จะดู Hi So มากๆ เพราะส่วนใหญ่ 99.9% ไม่มีโทรศัพท์ใช้ เอาง่ายๆนะคะ โทรศัพท์สาธารณะเข้าหมู่บ้านของอิชั้นเมื่อตอนอิชั้นอายุ 17 (อีก 4 ปีต่อมาค่ะ) กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ในเมื๊อง ในเมืองนะคะบ้านอิชั้น “แล้วจะไปไหนล่ะทีนี้” นิกถาม นั่นดิไปไหนดี “เอางี้ ไปบ้านบักสั่นกันมั้ย” นังบุ๋มโพล่ง เออ แฮะ ลืมไปเลย ว่าบุ๋มอยู่หมู่บ้านเดียวกับบักสั่น ที่บ้านบักสั่นเป็นร้านขายของชำเล็กตรงมุมถนน กิจการดีพอสมควร “มรึงว่าไงนังนี จะไปมั้ย ทำใจได้รึยัง” มรึงจะสะกิดต่อมกรูทำไมนังหนิงน้อย “ไปดิ” โฮะๆๆๆ ใครบอกว่าทำใจไม่ได้ ทำใจได้แล้วเฟร้ย (ตรงไหนฟระ) “อะนิก มรึงขับ กรูสั่น” “โห E ตัวกล้าหาญ กรูนึกว่าจะแน่” นิกด่า “บักสั่น อยู่บ่” ไม่ต้องบอกนะว่าเสียงใคร “อยู่” ต๊าย พ่อคู๊ณณณณณณณณณณณณณ ถามคำตอบคำจริงๆ ถามหน่อยเหอะ มรึงบอกรักนังเมี่ยงยังไงฟระ กรูอยากรู้เจงๆ อิชั้นกับบักสั่นเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแล้วค่ะ ตอนที่ทำรายงานภาษาไทย แรกๆก็อึดอัดมาก เพราะบักสั่นมันเป็นคนเงียบๆอยู่แล้ว ไม่พูดไม่จา ทำงานไปเรื่อยๆตามประสา แต่อิชั้นสิคะ ความแร่ดมันจุกอก ถ้าไม่ได้ผายลมออกปากจะขาดใจตาย ก็เลยชวนมันคุย มันก็คุยได้ ชนิดไม่ยั้ง กลายเป็นสนิทกันซะงั้น ถ้าถามว่าความรู้สึกที่มีให้บักสั่น เป็นความรักมั้ย ในตอนนั้นบอกได้ว่า “ไม่ใช่” เป็นแค่ความ”พึงพอใจ” ชั่ววูบ ถึงอย่างนั้น มันก็เป็นวูบที่ใหญ่และยาวนานมากๆ มีครั้งหนึ่งที่นังเมี่ยงมานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อตอนพวกเรานั่งทำรายงาน อิชั้นก็เป็นโรคจิต แกล้งให้นังนั่นอกแตกตาย พยายามป้อนข้าว ป้อนน้ำ ป้อนขนม สารพัดสาระเพให้บักสั่น บักสั่นก็ดูเป็นใจซะเหลือเกิ๊น ป้อนอะไรกินหมด ไม่ได้ดูหน้านังเมี่ยงมันเลยว่าตาจะถลนออกมานอกเบ้าแล้ว สรุปบักสั่นต้องตามง้ออยู่สี่วัน ที่นานเพราะมันไม่รู้ตัวว่านังเมี่ยงโมโหหึง นังหน้าดำต่างหากที่คาบข่าวมาบอกว่านังเมี่ยงโกรธอยู่ ให้ไปง้อ ชิชะ นังนี่ จะบอกทำไมฟระ ให้มันไม่รู้สึกตัวแบบนี้ไปเรื่อยๆแหละ ดีแล้ว กรูจะได้มีสิทธิ์ โฮะๆๆๆๆๆๆๆ “มีอิหยัง มาแต่เช้า” เสียงบักสั่นทำลายความเงียบ “ไม่มีอะไร แค่คิดถึง” กรี๊ดดดดดดดดดดด อิชั้นเองค่ะ ขอตอดเล็กตอดน้อยหน่อยนะคะ นานๆที กำไรชีวิต “เหอๆ ไม่เอา เดี๋ยวพี่ปุ้ยต่อย” ป๊าดโธ่เอ๋ย จะกล่าวถึงทำไมคะ วันนี้กรูโสดค่ะ อ่อ ลืมบอกว่าปุ้ย อายุมากกว่าพวกเรา 1 ปีค่ะ ที่จริงต้องอยู่ ม 2 แล้ว แต่ตอนเด็กไม่สบายหนักมาก เป็นอะไรก็ไม่รู้ ทำให้ต้องหยุดเรียนไปปีเต็มๆ แถมเปลี่ยนชื่อเล่นจาก “แอน” มาเป็น “ปุ้ย” อีกต่างหาก (ชื่อผู้ชายประสาไรฟระ สวยกว่าชื่อกรูอีก) “จะกลัวทำไม นีช่วย” “ช่วยรุมมรึงนะบักสั่น” กรี๊ดด เจือกอีกแล้วค่ะนังนิก “นังหนิง มรึงจะทำอะไร” นิกถาม หลังจากที่หนิงพยายามเอื้อมมือไปคว้าระย้าขนมที่แขวนไว้ “กรูหิว อยากกินหนม บักสั่น กินหนมได้ปะ” ต๊าย นังหน้าด้าน ของซื้อของขายนะยะ “จะไปกินฟรีได้ไงนังหนิง” ต้องให้คนสวยจิตใจดีอย่างอิชั้นเตือน “นั่นสิ กรูโตมากับมัน กรูยังไม่เคยได้กินเลย ต้องซื้อตลอด ขนาดพี่ ขนาดน้องนะมรึง” บุ๋มไซโคล “ได้ดิ กินได้” มรึงจะพูดให้ยาวกว่านี้อีกหน่อยได้มั้ยฟระ ไม่รู้รึไง เสียงมรึงเพราะนะเฟร้ย “ไม่เอาหรอกบักสั่น ของซื้อของขาย” อ๊าย คนสวยเองค่ะ “มรึงไม่กินใช่มะ” นังนิก Block “กิน” ของฟรีนิยะ เจ้าของเค้าไม่ห้าม โฮะๆๆๆๆๆๆ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 9 มี.ค. 50 16:03:34 A:10.29.14.97 X:203.144.139.225 TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตามมาอ่านเหมือนกัน จากคุณ : หญ้าหนวดแมว - [ 9 มี.ค. 50 21:40:01 ]

ความคิดเห็นที่ 24 WoW... อ่านแล้วนึกภาพตามได้เลยแฮะ เหอะๆ.. อ่านแล้วสนุกดีนะครับ มาเขียนต่อนะครับ จากคุณ : Nanoดะ - [ 10 มี.ค. 50 01:54:43 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาติดตามค่ะ นึกถึงตอนเรียน  ม จัง อิอิ จากคุณ : lasmat - [ 10 มี.ค. 50 05:44:31 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ชอบตอนน้องนี บรรยายเสียงในฟิล์ม จัง จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 10 มี.ค. 50 09:52:55 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณทุกเสียงตอบรับนะคะ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ วันนี้เป็นวันสอบวันที่สอง ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมโรงเรียนมัธยมถึงได้ชอบจัดตารางสอบติดๆๆๆๆๆกันนะ เมื่อวานสอบไปสองวิชา วันนี้อีกสาม พรุ่งนี้อีก ไม่นับที่สอบนอกตาราง สอบปฏิบัติ รายงานก่อนสอบ แล้วให้เวลากรูอ่านหนังสือแค่สามวัน อร๊าย เครียด จน สวย!!!! ตอนนี้ชะนีแต่ละตัวกำลังง่วนอ่านหนังสือกันอยู่ กรูจะติดศูนย์ ติดรอ มส. บ้างมั้ยเนี่ย ติดศูนย์กับรอ ยังน่าคบ แต่ มส.เนี่ยเป็นอะไรที่รับไม่ค่อยได้กันในกลุ่มผู้หญิง เพราะไม่ได้ตีความว่า “ไม่มีสิทธิ์สอบ” นะคะ แต่ใครที่ มส. จะโดนล้อว่า “ไม่สวย” อร๊าย ถ้าติด จะรับไม่ได้อย่างรุนแรง เลือดนักสู้สูบฉีด ทำให้ต้องเข้าเรียนทุกวิชาก่อนสอบ 1 เดือน เพื่อเช็คชื่อ “นี” เอาล่ะเหวย มาอีกแล้ว เมื่อเช้าก็เจอ นี่กรูเพิ่งตะลุยแดนมหัศจรรย์ (สอบ) มา ให้กรูพักมั่งเหอะไอ้พี่ปุ้ย “เดี๋ยวสอบเสร็จไปเที่ยวกันนะ พี่เอารถมา” กรี๊ดดดดดดด กรูจะบ้าตาย พรุ่งนี้กรูมีสอบเฟร้ย มรึงก็ด้วย รึจะไม่สอบ “ไม่เอา จาอ่านหนังสือ” “ไปอ่านบ้านพี่ก็ได้” “ไม่ไป ขี้เกียจ อยากกลับบ้าน” “งั้นไปอ่านบ้านนี” มันยื่นคำขาด “ก็ได้นะ ไปอ่านบ้านนี้ก็ได้ นีคงได้อ่านเต็มที่ แต่พี่คงไม่ เพราะวันนี้พ่ออยู่ คุยกับพ่อละกัน” ได้ผลค่ะ ไอ้พี่ปุ้ยกลัวพ่ออิชั้น เพราะท่านดุ ไอ้พี่ปุ้ยไปทีไร พ่อต้องได้นั่งซักไซ้ไล่เลียงตั้งแต่การก่อตั้งครอบครัวของบรรพบุรุษยันเจเนอเรชั่นปัจจุบันว่าเป็นมายังไง แถมตอนนี้ไว้หนวดด้วย เอาไว้ขู่ผู้ชายที่จะมาจีบลูกสาว พี่ปุ้ยก็เลยเกรงมากเป็นพิเศษ แต่มันยังไม่วายแอบตั้งฉายาพ่ออิชั้นว่า “พญานาค” บางทีถ้ายั่วโมโหมันก็จะเรียกอิชั้นว่า.... “ไม่ไปก็ไม่ไป ใจร้ายชะมัดเลย ลูกสาวพญานาค” อร๊าย ไอ้ผู้ชายปากจัด ปากปีจอ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มรึงอย่ามาคุยกับกรูละกัน ไอ้กะเทย เสร็จเรื่องพี่ปุ้ย ก็มาเจอภาพบาดตาบาดใจในห้องอีก กรี๊ด อยากรู้นัก นังเมี่ยงมันมีดีอะไร “หน้าก็กลม คอก็สั้น ตาก็โปน คิ้วก็หนา หูก็กาง หาที่สวยแทบไม่เจอ บักสั่นมันชอบเข้าไปได้ไงฟระ” “โหย มรึงสวยตายล่ะ หน้าก็เหลี่ยม ตาก็โตไม่เท่ากัน คิ้วก็หนากว่าเค้าอีก ดูซิชนกันแล้วเนี่ย ปากก็แห้ง ลิปน่ะทาบ้างมั้ย ดูดิ๊ ดั้งก็หามีไม่” กรี๊ดดดดดดดดดดดดด E หนิงน้อย มรึงเฟอร์เฟคเนอะ ชมกรูอยู่ได้ ชมจนกรูอยากแขวนคอตายแล้วเนี่ย “สวยช่วยด้วย นังหนิงมันรังแก” “อะเอากระจกไป...” กรี๊ด นังสวยด้วยเหรอคะเนี่ย เออรุมกรูเข้าไป “นังบุ๋ม เอาแป้งมา ขอกรูสวยหน่อย เดี๋ยวพวกมรึงคอยดูของดีนะ” อร๊าย เกิดเป็นคนสวยแล้วฉลาด(แกมโกง)เนี่ย น่าลำบากใจนะคะ ไหนๆก็เครียดกับการสอบแล้ว ขอระบายหน่อยเหอะ “นังหนิงใหญ่ เอาลิปมา” “โหย ลิปมรึงไปไหน” แน๊ มีย้อน ขอยืมแค่นี้ ทำเหนียม “ลิปกรูหมด ขี้เกียจซื้อ กรูรู้มรึงมีหลายแท่ง เอามาให้กรูยืมก่อน เอาสีชมพูนะ ที่วันก่อนกรูแอบใช้น่ะ” ชิ หาย แล้วค่ะ โพล่งมาจนได้ หนิงใหญ่ถลนตาแทบจะออกมานอกเบ้า “เอาน่า เพื่อนกัน นะ” กว่ามันจะควักมาให้ ต้องอ้อนลายตลบ จ๊วบ จ๊วบ จุ๊บๆ (เสียงลองลิปค่ะ) พองามแล้ว ความมั่นใจก็เข้ามา โฮะๆๆๆๆ นังเมี่ยงเลี่ยงชื่อเรื่องความขี้หึงค่ะ ขนาดบักสั่น วันๆแทบจะไม่ค่อยได้อ้าปากคุยกับใคร มันยังชอบหาเรื่องทะเลาะ แค่บักสั่นมองคนที่เดินผ่านไปมา ก็โดนว่าว่าเจ้าชู้ อิชั้นล่ะกลุ้มแทนเลย ถ้าเป็นแฟนอิชั้นนะคะ อิชั้นจะพาไปแร่ดด้วย เผื่อบางทีจะได้พูดมากขึ้น อิชั้นย่างสามขุมไปหาทั้งสองคน ที่กำลังนั่งติวหนังสือกันอย่างกระหนุงกระหนิง (นังเมี่ยงมันพูดฝ่ายเดียวค่ะ) ดูสิคะ สวีทไม่อายฟ้า บักสั่นนะบักสั่น มรึงจะนั่งเป็นซุงอยู่ทำไมคะ ทำไมไม่ห้ามไม่ปรามมั่ง ดู๊ ดูมือนังเมี่ยงจะล้วงเป้ามรึงแล้วนะนั่นน่ะ โรงเรียนนะยะ ไม่ใช่โรงแรม “บักสั่น” เสียงสวยๆของอิชั้นเรียก นาทีนี้ขอกรูหน่อยนะ “ไรยะ” ต๊าย อิดอกจิก ไม่ได้เรียกมรึงค่ะ “เอ่อ บักสั่น ออกมากับเราแป๊บนึงดิ มีธุระจะคุยด้วยนิดหน่อย” โฮะๆๆๆ นั่งเมี่ยงเริ่มตาขวางแล้วค่ะ “ไปไหน ไปไม่ได้ย่ะ กำลังติวกันอยู่” อิหอยหลอดขา กรูไม่ได้ชวนมรึง “นะ นะ แป๊บเดียวเอง” อิชั้นทำเสียงเล็กเสียงน้อยออดอ้อน บักสั่นมันแพ้เสียงแบบนี้ของอิชั้นค่ะ โฮะๆๆๆ กรูเป็นต่อ นังเมี่ยงถลนตา บักสั่นทำท่าจะลุก นังเมี่ยงคว้ามือไว้ ต๊าย นึกว่าถ่ายหนังอยู่รึไงยะ นางเอกยื้อพระเอกไว้ ไม่ให้ไปกับนางอิจฉา เอ๊ะ กรูต้องเป็นนางเอกสิ ไม่ย๊อม ไม่ยอม เป็นนางอิจฉาวันนึงคงไม่เลวร้ายอะไรหรอก ของแบบนี้มันต้องดูที่อวัจจนะภาษาเฟร้ย ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม ให้ดูน่าสงสารเข้าไว้ ทำตาใสซื่อ ผู้ชายร้อยทั้งร้อยก็ไปไหนไม่รอด (ไม่นับรวม กะเทย ตุ๊ด เกย์นะคะ) นังเมี่ยงดึงบักสั่นจนต้องนั่งลง อร๊าย มรึง กล้าลองดีกับกรูเหรอ แผนหนึ่งไม่ได้ผล ก็เอาแผนสองต่อก็ได้ แผนหนึ่ง - > สร้างความร้าวฉานลับหลัง (สถานะ ล้มเหลว) แผนสอง - > สร้างความร้าวฉานซึ่งๆหน้า (สถานะ กำลังงัดมาใช้) “อะบักสั่น” จดหมายน้อยสีหวานถูกส่งให้บักสั่น “พอดีก้อยห้อง 3 ฝากมาให้” กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ได้ผลค่ะ นังเมี่ยงหน้างี้แดงเชียว สงสัยโกรธเลือดขึ้นหน้า สมน้ำหน้าค่ะ เคลียร์กันเองนะคะ กรูไม่เกี่ยว อุตส่าห์จะเล่นงานแค่เบาะๆ ดันเจือกบังคับให้กรูเล่นไม้นี้เอง เสียงนังเมี่ยงแหกปากเอ็ดตะโรกับบักสั่น ดังลั่นตอนที่อิชั้นเดินออกมา รู้สึกสบายใจจังเลย (เหมือนคนโรคจิตเลยแฮะ) โฮะๆๆๆ กรูไม่ได้ อย่าหวังว่าพวกมรึงจะอยู่กันอย่างสงบ ศึกครั้งนี้ กรูชนะสองต่อ ต่อแรก นังเมี่ยงกับบักสั่น ทะเลาะกัน อ๊าย ปลื้มใจตัวเองชะมัด (บักสั่นจ๋า เค้าขอโต๊ดนะตัวเอง) ต่อสอง นังก้อยห้อง 3 ก็ซวยไปด้วย หึหึ อุ๊ยตาย ลืมเล่าเรื่องนังก้อยห้องสามให้ฟังค่ะ ว่าทำไมคนสวยถึงได้จงเกลียดจงชังมันนัก เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนที่เพิ่งคบกับไอ้พี่ปุ้ยอาทิตย์แรกๆ ก็มีการไปๆมาๆกันระหว่างสองห้องนี้ (พี่ปุ้ยมาหาเพราะคิดถึง อิชั้นไปหาเพราะไม่มีตังค์กินข้าว เก็บตังค์ซื้อมีสทีนอยู่) วันนึงไปหาพี่ปุ้ย เพราะหิว ก็เจอ “นังหมูผมหงอก” ตัวนี้แหละค่ะ ทำตัวอืดขวางประตูห้องไว้ “เอ่อ เธอๆ เรามาหาปุ้ยอะ อยู่มั้ย” ผู้ดีสุดชีวิตค่ะ “ไม่รู้ ไม่อยู่มั้ง” ต๊าย นังชะมดตราช้าง ดูมันมองอิชั้นสิคะ ยังกะสำรวจหาแหล่งน้ำมัน อิดอกกกกก “ขอเราเข้าไปหน่อยได้มั้ย” ขันติค่ะขันติ ถ้าตบกับมันตอนนี้มีแต่จะเสียเปรียบ เพราะหิว “ทำไมไม่เข้าประตูหลัง” ฮ่วย กรูไม่นิยมประตูหลังเฟ้ย “ก็เรามาทางนี้ ประตูหน้ามันใกล้กว่านี่นา” 1 2 3 4 5 6 . อย่าให้ถึงร้อยนะมรึง E ช้างลาก “ก็เดินไปอีกนิดสิ โน่น” กรี๊ดแตก มันลอยหน้าลอยตาตอบ มือไม้ชี้เป็นระวิง นิ้วอ้วนกลมป้อมๆเฉียดรัศมีความงามบนใบน้ากรูไปนิดเดียว อย่าให้ถูกตัวกรูนะ เดี๋ยวกรูตบไม่เลี้ยง “เอ๊ะ อย่ามาหาเรื่องกันสิ ก็เราจะเข้าประตูนี้นี่” ต้องให้ขึ้นเสียงค่ะ “ไม่ได้!” อร๊าย บังอาจขึ้นเสียงกับกรูเหรอ วอนซะแล้วมรึง ไม่รู้จัก ชะนีน้อย ซะแล้ว ตาย ค่ะ มรึงต้องตาย บังอาจลูบคมกรู “เอ๊ย นึกว่าจะแน่” อิดอกกกกกกกกกกกก กรูอุตส่าห์เดินมาประตูหลังแล้ว มรึงจะอะไรกับกรูนักหนา เรื่องที่สองกับนังพญาหมูผมขาวตัวนี้ ฉาก ลานหญ้าหน้าอาคารสอง ตัวละคร ไอ้พี่ปุ้ยและผองเพื่อน (รวมนังหมูนั่นด้วย) เกือบสิบคน สถานการณ์ นางเอกหิวข้าว นางเอกสาวสวยสยายผมให้พลิ้วตามลม เดินสุขุมเข้าไปหากลุ่มคนที่กำลังส่งเสียงจอแจ เป้าหมายคือผู้ชายหน้าคมสันคนหนึ่งที่โดดเด่น สะดุดตา เสียงฝีเท้าของเธอที่ย่ำบนใบไม้กรอบดังน่ารำคาญ เธอพยายามจะใช้เสียงให้น้อยที่สุด เพราะ กรูหิว เดินหนักไม่ได้ เหนื่อย “ปุ้ย เมียมรึงมา” ไอ่ปากหมาหน้าคางคกคะ กรูไปนอนกับเพื่อนมรึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไอ้พี่ปุ้ยหันมา อิชั้นฉีกยิ้มสุดชีวิต ต้องสวยค่ะ เวลาขออะไรจะได้ง่ายๆ “อ้าวนี มานี่ดิตัวเอง พี่ซื้อหนมมาให้แล้วนะ แต่พอดีเจอเพื่อน เลยมานั่งด้วย” เหวย กรูยังไม่ได้ถามเลยค่ะ “โห่..................................กลัวเมีย” เสียงเพื่อนผู้ชายของไอ้พี่ปุ้ยกำลังหอนแซวค่ะ “ไม่ได้กลัวเว้ย โธ่ ให้รู้ซะมั่งใครเป็นใคร” ต๊าย แฟนกรู ปากดีนะมรึง “แล้วใครเป็นใคร” อิชั้นถามเสียงต่ำ ระดับติดลบห้าสิบองศา เอาแบบบาดลึกถึงหัวใจ “ก็ตัวเองเป็นแฟนเค้าไง อะนี่หนมๆๆๆ” อร๊าย กรูก็นึกว่าจะแน่ ว่าแล้วก็นั่งแหมะข้างไอ้พี่ปุ้ยแหละค่ะ นั่งกินหนมไปพลาง ฟังเพื่อนๆพี่แกไปพลาง “นีจ๋า กินด้วยสิ” ไอ้เอี่ยวอ้าปากมาทางนี้ อี๋ ขี้ฟันเต็มเลย มรึงเคยแปรงฟันมั่งเปล่าเนี่ย “ไม่ได้ กรูซื้อให้นีคนเดียวเท่านั้น” หวายๆๆๆ แสนรู้นะพี่ปุ้ย ดีมากค่ะ ไม่อยากแบ่งอยู่พอดี เดี๋ยวไม้เสียบจะติดขี้ฟัน กินไม่ลง “ไปเหอะ” เสียงนังตือโป๊ยก่ายเรียกเพื่อนผู้หญิงอีกสองสามคน “อยู่ที่นี่ชั้นหายใจไม่ออก กลัวนอ” อร๊าย ใครปล่อยแรดออกมาเพ่นพ่านแถวโรงเรียนคะ หนังหมูมันถึงได้รีบย้ายปลัก นังนั่นกับเพื่อนๆลุกออกไป แถมยังจิกตา สะบัดหน้าใส่อิชั้นอีกตะหาก วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดด มรึงว่ากรูแร่ดเหรอ นังตือโป๊ยก่าย มรึงกลับมาเดี๋ยวนี้นะ กรูอยากกินหมูหันค่ะ (แค้นนี้ สิบปีไม่สายค่ะ มันต้องได้รับการสะสาง) +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ นังเมี่ยงเอาจดหมายไปจะหาเรื่องนังก้อย พาก๊กไปหมดรวมทั้งนังหน้าดำ ได้ข่าวว่ามันเอาจดหมายฟาดหน้านังตือโป๊ยก่ายแถมด่าทอสารพัด งานนี้คนที่งงเป็นหมูอมน้ำมันก็คือนังก้อยนั่นแหละค่ะ เพราะไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย นังหน้าดำซักไซ้ใหญ่ เพราะนังเมี่ยงเอาแต่กรี๊ดๆๆๆ ร้องไห้ทึ้งหัวตัวเองเป็นแร้งทึ้งซาก แต่งานนี้ก๊กนังหน้าดำหน้าแตกเป็นแถว เพราะจดหมายที่จะเอาไปคาดคั้นนังตือโป๊ยก่ายเป็นกระดาษเปล่า ต้องขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ นังตือโป๊ยก่ายไม่ยอม ที่อยู่ๆก็โดนด่าฟรี งานนี้เกิดเป็นศึกสองห้อง คือก๊กหน้าดำห้อง 5 กับตือโป๊ยก้อยห้อง 3 ที่ได้ผลประโยชน์คืออิชั้นเองค่ะ เพราะนังก้อยมันเจือกรู้ว่าอิชั้นไม่ถูกกับนังหน้าดำ พวกเราก็เลยกลายมาเป็นเพื่อนกัน เพราะมีศัตรูคนเดียวกัน ตอนหลังๆ ก็ได้ก้อยนี่แหละค่ะคอยประสานงานให้เวลาที่งอนกับไอ้พี่ปุ้ย ไม่คิดเลยนะคะ ว่าทำชั่วแล้ว จะได้ดีขนาดนี้ สงสัยว่าอิชั้นเนี่ย Born to be a Bad Girl นะคะเนี่ย โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ สวยค่ะ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 10 มี.ค. 50 10:45:05 A:10.29.14.97 X:203.144.139.225 TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 28 โอ๊ยยยย ตลกดีแฮะ แต่ตัวละครเยอะจัด แถมชื่อเหมือน ๆ กันอีก จำไม่ค่อยได้ แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 50 13:09:45 จากคุณ : safety_nu - [ 10 มี.ค. 50 13:03:30 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้วนึกถึงสมัยโน้นเหมือนกัน เพียงแต่ในนี้เล่นปิงปอง แต่เก๋เล่น วอลเลย์บอลอ่ะค่ะ ให้ตายสิ แดดออก ฝนตกก็ไม่เคยกลัว มีเดิมพันด้วยนะ ตั้ง 2 บาทแน่ะ จากคุณ : kanticha - [ 10 มี.ค. 50 16:02:02 ]

ความคิดเห็นที่ 30 55555 เอิ๊กส์  หัวเราะจนกรามค้าง น่ารักครับน่ารักมากๆ จากคุณ : รอยอินทร์ - [ 10 มี.ค. 50 20:43:38 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาลงชื่อตามติดค่ะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 10 มี.ค. 50 21:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ยังติดตามนะค่ะ คนสวย   อิอิ มาต่อเร็วๆๆๆๆๆ เรย หุหุหุ จากคุณ : lasmat - [ 10 มี.ค. 50 23:20:30 ]

ความคิดเห็นที่ 33 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ตอนที่ 5 บ้านของหนู ดีที่สุดในโลก พอถึงช่วงปิดเทอม เพื่อนๆต่างก็ต้องแยกย้ายกันไป ไม่ค่อยมีการไปมาหาสู่กัน เพราะเป็นฤดูทำนา ทำไร่แต่ละคนที่มีที่นาเป็นของตัวเอง ต่างก็ขะมักเขม้นช่วยพ่อกับแม่กันใหญ่ ใครที่ไม่มีที่ดินเป็นของตัวเอง ก็ต้องออกไปรับจ้างหารายได้เข้าตัว ถ้าใครที่มีที่ดินเยอะๆก็จะจ้างคนอื่นมาทำให้ ค่าจ้างจะจ่ายเป็นวันๆละ 60 บาท สำหรับผู้หญิงและ 80 บาทสำหรับผู้ชาย หรือบางคนก็ไม่เอาเงิน แต่จะรอแบ่งเป็นสัดส่วนข้าว 33% หรือเรียกว่า “ทำนาปันสาม” คือคนทำออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด เพียงแต่ยืมที่ดินมาทำ ได้เข้าแล้วให้ตัวเอง 2 ส่วน ให้เจ้าของที่ดิน 1 ส่วน (ข้าวที่ได้ 2 ส่วน จะขายเพื่อใช้หนี้ที่กู้มาลงทุนทำนาซะ 80% นอกนั้นเหลือเอาไว้กิน) ที่บ้านของอิชั้นมีที่นา 3 ไร่เศษ และมีไร่ 5 ไร่ โดยมีพ่อกับแม่ สองแรงแข็งขันไปทำทุกปี โดยที่อิชั้นไม่ค่อยมีส่วนเข้าไปยุ่มย่ามเท่าไหร่ ตอนนั้นแม่บอกว่าหน้าที่ของอิชั้นคือเรียนหนังสือ ก็ให้ตั้งใจเรียนไป (นี่คงเป็นเหตุผลนึงล่ะมั้ง ที่ทำให้อิชั้นแร่ดได้ แต่อย่าให้ทางบ้านรู้) อีกประเด็นก็คือ ตอนเด็กๆ อิชั้นร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง สามวันดีสี่วันไข้ แม่เคยเล่าว่า วันไหนที่กลับมาจากรับจ้าง แล้วเห็นอิชั้นนอนซมเป็นไข้สูง ต้องพาไปฉีดยาที่คลินิก เงินค่าจ้าง 60 บาทของแม่ก็จะเป็นค่ายาไป 50 บาท เหลือ 10 บาทก็เอาไว้ซื้อขนมหรือไม่ก็ซื้อกับข้าวมาให้อิชั้น จากนั้นก็ต้องหยุดงานไปสองวันเพื่อดูแลอิชั้นแล้วก็ค่อยไปหาเงินมาใหม่ วันละ 60 บาท ขอนอกเรื่องนิดนึงนะคะ พอคิดย้อนไปแบบนี้ อิชั้นนั่งพิมพ์ไปด้วยน้ำตาคลอไปด้วยเลยค่ะ ไม่มีใครที่รักเรามากเท่ากับพ่อกับแม่เราหรอก อิชั้นเคยอิจฉาลูกคนอื่นที่เค้ามีเงิน มีเสื้อผ้าสวยๆใส่ มีขนมดีๆกิน มีของเล่นเต็มกล่อง แล้วพอมองดูตัวเองอิชั้นไม่มีอะไรเลย แต่ถึงแม้เราจน เราก็ไม่อดอยาก พ่อกับแม่ไม่เคยปล่อยให้ลูกอดอยาก วันไหนไม่มีเงินจริงๆ พ่อจะแบกหน้าออกไปหยิบยืมเงินจากคนรวยประจำหมู่บ้าน ดอกเบี้ยร้อยละ 20 - 30 ก็ยอมจ่าย อิชั้นเห็นแบบนี้ เลยไม่ค่อยเรียกร้องจะเอาอะไร ไม่ขออะไร แค่เรามีกิน มีใช้ มีความรักให้กันก็พอแล้ว หนูรักพ่อกับแม่ค่ะ บอกรักท่านกันบ้างนะคะ แต่ก็ใช่ว่าอิชั้นจะไม่ทำอะไรเลยนะคะ ถึงแม้จะไม่ได้ทำไร่ ทำนาหนักๆแบบเด็กคนอื่น แต่บางทีก็เข้าไปช่วยงานเล็กๆน้อยๆ ตามสมควร “นี พรุ่งนี้ไปช่วยแม่แกะเข้าโพดที่ไร่นะ” งานนี้แหละ สนุกนัก งานแกะข้าวโพดจะเป็นงานสบายที่น่ารำคาญที่สุดของกระบวนการทำไร่ข้าวโพด หลังจากที่เริ่มปลูกกันราวเดือนเมษายน – พฤษภาคม พอลงนาเสร็จ ข้าวโพดก็เริ่มออกฝัก และแก่พร้อมเก็บเกี่ยว ประมาณเดือนตุลาคมก็เก็บเกี่ยวได้ แม่จะเป็นคนที่ตื่นแต่เช้า ประมาณตีห้าครึ่งถึงหกโมง เพื่อซาวข้าวเอามานึ่ง และออกไปตลาด อิชั้นจะถูกปลุกมาดูเตาไฟไม่ให้มอด แม่จะไปนานมาก อิชั้นนั่งเฝ้าเตาจนสว่างคาตาโน่นแหละแม่ถึงจะกลับมาพร้อมของสดเต็มกำมือ ที่ขาดไม่ได้คือขนมหวานประเภท ข้าวมันสังขยา ขนมไข่นกกระทา ขนมไข่เหี้ – ย (อันนี้เป็นชื่อเรียกจริงๆค่ะที่บ้าน เป็นขนมทำจากแป้งปั้นลูกกลมๆเหมือนขนมไข่นกกระทา แต่ลูกใหญ่กว่าประมาณ 2 – 3 เท่า ข้างในใส่ไส้ถั่วเหลือง หรือไม่ก็มันเทศบด ข้างนอกบ้างเคลือบน้ำตาล บ้างไม่เคลือบแต่โรยงา อร่อยอย่าบอกใครเชียว) และน้ำเต้าหู้ แม่บอกว่านมราคาแพง (ถุงละ 2.50 บาท) แม่ไม่มีตังค์ซื้อให้บ่อยๆ กินน้ำเต้าหู้น่ะดีแล้ว มีประโยชน์และถูกด้วย (2 ถุง 1 บาท) บางครั้งที่แม่มาสาย อิชั้นก็ต้องทำหน้าที่คนข้าว เมื่อข้าวที่นึ่งในซึ้งสุก ก็ยกลงมาเทในที่รองที่ทำด้วยไม้ ก่อนอื่นต้องแคะเศษข้าวที่ติดไว้ออกก่อนแล้วพรมน้ำให้ทั่วที่รอง แล้วเทข้าวลงไปกองบนนั้น จากนั้นเอาไม้คน รูปร่างคล้ายไม้พายของเรือ แต่ขนาดเล็กพอดีมือเกลี่ยข้าวให้แผ่ออกมา ไอร้อนของข้าวจะกรุ่นกลิ่นหอมหวนชวนหิวมากๆ จากนั้นก็คนพลิกข้าวไปมา ให้ข้าวคละกัน เพราะบางทีจะมีข้าวจำนวนหนึ่งที่แฉะ เพราะอยู่ในสุดของซึ้ง การคนข้าวจะทำให้ข้าวไม่แฉะ และเป็นเม็ดได้รูปทั้งวัน จากนั้นก็ใช้มือกวาดข้าวมากองรวมกัน ตอนนี้ข้าวจะยังอุ่นๆอยู่ บางทีก็ร้อนๆ ต้องรับเอาใส่ถุงผ้า แล้วเก็บใส่กระติก เป็นอันเสร็จพิธี “นั่งตรงนี้นะนี มันร่มดี” แม่บอกอิชั้นด้วยความเป็นห่วง เพราะแดดค่อนข้างร้อน ใต้ร่มไม้ตอนสายๆบางทีก็ไม่ค่อยช่วยอะไร “เดี๋ยวถ้าตอนเที่ยง แม่จะเอาร่มมากางให้” แม่เป็นห่วงอิชั้นขนาดหนัก เพราะกลัวจะร้อนจนเป็นลม การทำไร่ ต้องแต่งกายให้มิดชิด ถ้าเป็นผู้ชายจะง่ายหน่อย คือใส่เสื้อแขนสั้นข้างในแล้วทับด้วยเสื้อเชิ้ตหนาแขนยาวข้างนอก ท่อนล่างก็สวมกางเกงขาสั้น แล้วใส่กางเกงขายาวทับ เอาผ้าข้าวม้าคาดครึ่งหน้าตั้งแต่จมูกลงมาแล้วสวมปีกสานทับ สวมรองเท้าบู๊ตยางสีดำ ข้างในเป็นถุงเท้าราคาถูก ส่วนผู้หญิงก็คิดเอาเองนะคะ ทั้งเสื้อในเอย เสื้อซับเอย สารพัด ตอนแดดเปรี้ยงเหงื่อไหลไคลย้อย กลิ่นเหม็นเปรี้ยวจากเจ้าเต่าน้อยทั้งสองข้าง จะออกมาทักทายเรายังกะเพื่อนสนิท พ่อจะเป็นคนหักข้าวโพด การหักข้าวโพดหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งคือเก็บข้าวโพดจากต้นนั่นเอง งานนี้ทำได้ไม่ยาก เพียงแค่หักฝักจากต้น จากนั้นก็ตัดตรงขั้วให้แกะได้ง่าย แล้วก็ขว้างฝักลงพื้นเป็นกองเล็กๆรอให้แม่มาเก็บใส่ตะกร้าเอาไปกองรวมกันเป็นกองใหญ่ การหักข้าวโพดดูเป็นงานง่ายๆที่อิชั้นก็อยากทำ แต่พ่อกับแม่ไม่ให้ทำ เพราะไร่ข้าวโพดจะรกชัฏ มีแต่หญ้า วัชพืชสูงพอๆกับต้นข้าวโพด ทำให้ต้องคอยใช้มีดฟันทิ้งทั้งต้นข้าวโพดที่หักฝักออกแล้วและหญ้าเหล่านั้น บางทีก็เจอตะขาบและงู แถมยังต้องอยู่กลางแดดตลอดเวลา แม่อิชั้นเลยไม่ปลื้ม ให้นั่งแกะข้าวโพดน่ะดีแล้ว แม่จะคอยเก็บข้าวโพดที่พ่อกองไว้ใส่ตะกร้าแล้วเอาไปกองรวมกันเป็นกองๆ กองหนึ่งเมื่อแกะเปลือกออกแล้วจะได้ประมาณ 10 – 15 ถุง (ถุงขนาด 50 กิโลกรัม) พอเต็มถุง ไม่พ่อก็แม่จะเย็บปากถุงแล้วให้พ่อแบกไปเก็บไว้ที่ใต้ต้นไม้ รอให้แกะเสร็จหมดทั้งไร่ถึงจะจ้างรถมาลากกลับบ้าน ส่วนอิชั้น ชะนีน้อยคนสวย ก็ต้องคอยแกะเปลือกข้าวโพด คัดเอาแต่ข้าวโพดใส่ถุง งานนี้อย่าได้คิดว่าสบาย ถึงแม้จะทำงานในร่ม มีแอร์ธรรมชาติคอยเป่า มันก็ไม่ได้ทำให้เหงื่อหยุดไหล อีกทั้งข้าวโพดฝักหนึ่งก็ไม่ใช่น้อยๆ ขนาดเท่าขวดนมเด็ก ต้องคอยแกะเปลือกแล้วเด็ดออกจากขั้ว ตอนเด็ดนี่แหละทำพิษ เพราะบางฝักเด็ดง่าย บางฝักเด็ดยาก เพราะเปลือกเหนียว ไหนจะขน (ไร) ข้าวโพดที่สุดแสนจะคันคะเยอ เวลาที่ตกใส่ตามตัว ทำให้ต้องแต่งตัวให้มิดชิด แต่ตอนเย็นกลับบ้านก็ไม่วายเป็นผื่น ทั้งพ่อ แม่และอิชั้น ทำให้ต้องรีบอาบน้ำ ไม่อย่างนั้นจะนอนไม่หลับ เคยมีครั้งหนึ่งที่ไปรับจ้างแกะข้าวโพดกับแม่ ตอนนั้นค่าจ้างจ่ายเป็นถุงๆละ 6 บาท อิชั้นกับแม่พากันเร่งสปีดแกะไม่ยั้ง ทั้งร้อน ทั้งคัน แต่ก็บ่ยั่น พวกเราสองคนทำได้ 20 กว่าถุง ได้เงินมาเกือบร้อยห้าสิบ แต่ปรากฏว่า อิชั้นเกิดข้อมือบวมขึ้นมา ปวดมาก พองไปทั้งแขน ต้องไปหาหมออีก คิดแล้วไม่คุ้มพิกล ค่าจ้างที่ได้ 150 บาท ค่ายาหมอ 50 บาท ค่าเหงื่อและค่าความเหนื่อยทั้งวันเหลือ 100 บาท นี่แหละนอ เกษตรกรไทย ทำงานเท่าไหร่ ก็ไม่เคยมีกิน +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 11 มี.ค. 50 00:48:12 A:203.146.63.187 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจนะคะ อิชั้นจะพยายามเขียนให้อ่านกันบ่อยๆค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ชะนีน้อย จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 11 มี.ค. 50 00:49:28 A:203.146.63.187 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ลงชื่อตามมาอ่านถึงตรงนี้แล้วครับ 2 ตอนข้างบน ไม่มีบรรยายเสียงในฟิล์มเลย จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 11 มี.ค. 50 10:38:38 ]

ความคิดเห็นที่ 36 มาตามอ่านด้วยคนค่า สนุกมั่กๆ เพราะเรากำลังอยู่ในวัยนี้พอดีเลย มาต่อไวๆนะค่า เอิ้ก เอิ้ก แง่มๆๆ....... จากคุณ : ตุ๊ดน้อย หอยสังฆ์ (MelodiZ...) - [ 11 มี.ค. 50 18:55:13 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ติดตามๆๆ  ตามติด  ชอบมั้กๆ สนุกดี จากคุณ : มะรุม ตุ้มเม้ง - [ 12 มี.ค. 50 11:15:45 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เพิ่งอ่านจบค่ะ สนุกมากๆๆ งานเขียนของคุณเฟียซมีคู่แข่งซะแล้ว ^^ จากคุณ : น.ส.พังพอน - [ 12 มี.ค. 50 19:29:21 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ยังตามติดนะค่ะ ทำให้นึกถึงที่ บ้านเรย พ่อแม่ เป็นชาวนา เหมือนกัน  แหะๆๆ "นี่แหละนอ เกษตรกรไทย ทำงานเท่าไหร่ ก็ไม่เคยมีกิน" โดนใจมั่กๆๆ จากคุณ : lasmat - [ 12 มี.ค. 50 20:32:46 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามนะคะ และขอโทษที่ยังไม่ได้เขียนให้อ่าน เพราะเพิ่งออกนอกพื้นที่มา 3 วันค่ะ รับรองว่าจะรีบเขียนให้อ่านต่อ ปล ตอนนี้เสียงในฟิล์มยังไม่มานะคะ ขอนึกก่อนว่ามาตอนไหน อิอิ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 13 มี.ค. 50 21:43:09 A:203.146.63.182 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 41 พอกลับมาถึงบ้านตอนเย็น งานของพวกเรายังไม่หมดแค่นี้ค่ะ พ่ออิชั้นลอยตัวด้วยการเตรียมทำกับข้าว แม่อิชั้นต้องซักผ้า เสื้อผ้าที่ต้องซักจะกองพะเนินเยอะพอสมควร ที่บ้านเราจะซักผ้ารวมค่ะ แม่จะเป็นคนซักคนเดียว อิชั้นซักไม่ได้ เพราะร่างกายโดนความเย็นแล้วจะจามเนื่องจากแพ้อากาศ คงเป็นผลมาจากการที่ป่วยออดๆแอดๆตั้งแต่เด็ก ทำให้ตอนโตกลายเป็นโรคภูมิแพ้ (แต่ส่วนมากตอนนี้จะแพ้ผู้ชายหล่อๆและแพ้ใจตัวเอง หลวมตัวหลวมใจทู๊กที) ส่วนอิชั้นจะเป็นคนตักน้ำจากบ่อดินที่ขุดไว้ใช้ประจำบ้านมาเพื่อให้พอใช้งาน คนสวยข้อมือเล็กๆต้องหาบน้ำแต่เล็กแต่น้อย พอมาถึงบ้านยังไม่ทันหายเหนื่อยก็ต้องรีบเอาถังใส่น้ำสีดำสองใบไปที่บ่อน้ำ ตักน้ำโดยใช้ถังน้ำสีเหลืองใบเล็กขนาดเท่ากับถังใส่สังฆทานน่ะค่ะ (ใครที่ไม่รู้จักลองไปแถวๆร้านสังฆภัณฑ์ดูนะคะ แล้วซื้อมาสักชุด ไปทำบุญซะบ้าง แหมแค่นี้ก็ทำเป็นไม่รู้จัก) ถังใบนี้จะผูกเชือกสายยาวพอที่จะตักน้ำได้ไว้ที่หูหิ้ว พอได้น้ำเต็มถังดำแล้วก็เอาไม้คานมาสอดตรงกลางที่หูหิ้ว ยกขึ้นบ่าไปทั้งอย่างนั้น หนักน่าดูเชียว แต่อิชั้นก็บ่ยั่นดอกค่ะ เป็นไงเป็นกันล่ะงานนี้ แรกๆที่ตัก นอกจากน้ำจะกระฉอกเลอะตามทางแล้ว ตกกลางคืนต้องนอนครางโอดอวย เพราะอาการปวดที่บ่า เปิดเสื้อดูเป็นรอยช้ำเป็นจ้ำๆ ทำไมน้อ เกิดมาสวยต้องลำบาก สงสัยจะเป็นคน “สวยลำบาก” นะเนี่ยตู ยิ่งตอนหน้าหนาว ไม่อยากจะพูดถึง ตอนเช้า ไม่อยากจะตื่นนอนเลย เพราะไม่ชอบอากาศเย็นๆ ตื่นมาก็มานั่งฮัดเช้ย ฮัดเช้ย! ไม่น่าโสภาเอาซะเลยค่ะ อิชั้นก็เลยเนียนนอนต่อ จนบางครั้งตื่นนอนสายโด่ง “นังนี ตื่น” พ่อเรียก หกโมงเช้าค่ะ แอร๊ยส์พ่อขา หนูสวย แต่หนูไม่ทนหนาวค่ะ อีก10 นาที ผ่านไป “นังนีตื่น!” ระดับเสียงเริ่มเข้มขึ้น แล้วแกก็บ่นตามประสา ว่าเป็นผู้หญิงยิงเรือ จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน โถ พ่อขา กินบ้านกินเมือง รวยนะคะ ดูสิ................. กรี๊ดดด ไม่เอา ไม่พูดค่ะ ไม่อยากไอ “คุก คุก” ผ่านไปอีก 5 นาที เสียงฝีเท้าเริ่มดังเข้ามาใกล้ที่นอนเรื่อยๆ ตึง! ตึง! ว้ายๆๆๆ หมีมาต้องแกล้งตายใช่มิคะ นี่พ่อมา ต้องแกล้งหลับ อร๊าย สวยร้ายกาจ “นังนี กูบอกให้มรึงตื่น” ว่าแล้วพ่อก็ดึงผ้าห่มออก ใจร้ายชิบเป๋งเลย รู้งี้เชียร์แม่ให้แต่งงานกับคนอื่นดีกว่า “มายอาว หนูหนาว” ได้ยินมั้ยคะ เสียงยานๆ เหมือนหนูจะไม่ฉะบายยยยยย “นี่มันสายแล้วนะ เมื่อไหร่จะตื่น นังขี้เกียจ” โถพ่อขา ไก่ยังไม่ขันเลยค่ะ จะรีบไปไหน แม่ยังไม่กลับจากตลาดเลย หม้อข้าวพ่อก็ดูไปสิคะ เพราะพ่อตื่นแล้ว หนูตื่นมาก็ไม่มีอะไรทำ เจ้าขุนทองยังไม่ออกอากาศเลย (ติดเจ้าขุนทองค่ะ ดูทุกตอน) ให้หนูนอนต่อเถอะนะ นะ นะ นะคะพ่อขา ว่าแล้วก็เนียนนอนต่อ อร๊าย สวยไร้ยางอายจริงๆ เพี๊ยะ!!!! ไรฟระ เจ็บๆคันๆ อร๊าย ไม้เรียวค่ะ แต่เช้าเชียว บิดาทำพิษแล้วค่ะ “โอ๊ย ไรเนี่ย เจ็บนะ” “กูบอกให้มรึงตื่น ทำไมยังไม่ตื่น (ก็หนูง่วงนิคะ) ดูหม้อข้าวซิ แฉะหมด (อ้าวก็พ่อเฝ้าไม่ใช่เหรอ)” กรูผิดหมดค่ะงานนี้ เพราะพ่อไปเสวนาสภากาแฟ (ไปเที่ยว) อิชั้นก็เลยซวยไป กรี๊ดดดดดดดดด สวยเป็นพิษค่ะงานนี้ ตื่นเช้ามาก็เจ็บๆคันๆแต่เช้า หนาวก็หนาว เจ็บก็เจ็บ นี่กรูเป็นลูกพ่อจริงเปล่าฟระเนี่ย ตีกรูจั๊ง ถ้าความสวยสึกหรอเมื่อไหร่ จะโทษเพราะพ่อนั่นแหละที่ตี ถ้าเกิดว่ารอยไม้เรียวไม่หาย เป็นแผลลายแบบนี้ล่ะ อุ๊ย ตาย ว้าย วี๊ด กรี๊ดสลบ (ป้าจี๊กขา หนูกรี๊ดยาวกกว่านะคะ) ใครจะมาสู่ขอกรูฟระเนี่ย ไอ้พี่ปุ้ยยิ่งเจ้าชู้ๆอยู่ บักสั่นก็จี๋จ๋าแต่กับนังเมี่ยง อร๊าย คิดถึงคู่แล้ว แค้นฝังสวยยังไม่หายเลย นังเมี่ยงเอ๋ย เปิดเทอมเจอกันค่ะ แม่กลับมาก็เจ็ดโมงกว่าๆ งานนี้อิชั้นเจอแจ๊กพอตสองต่อค่ะ ต่อแรกไม้เรียว ต่อสองโดนแม่สวดยับ แถมงดน้ำเต้าหู้กับขนม T_T วันนี้มีข้าวเหนียวดำหน้าสังขยาซะด้วย ข้าวเหนียวสีดำนึ่งกวนกับน้ำตาลและกะทิ หวานๆเค็มๆ โปะหน้าด้วยสังขยาไข่หวานๆ ห่อใบตองกลัดด้วยไม้ แอร๊ย อดแด๊กค่ะ แม่ซื้อมาตั้ง หกห่อ (ห่อละบาท ตอนที่เด็กกว่านี้สองห่อบาท พอขึ้นราคา แม่บ่นแทบเป็นแทบตาย) ที่ซื้อมาเยอะเพราะจะให้อิชั้นกินตอนเช้าห่อนึง เหลือห้าห่อไปกินต่อที่ไร่ตอนพักกลางวัน หรือตอนไหนที่หิวเพื่อรองท้อง สรุปว่าวันนี้ต้องหุงข้าวแทน เพราะไม่อย่างนั้นจะไปไร่สาย โดนบ่นกร่นด่าทั้งเช้า ซ้ายก็บิดาขวาก็นางพญาประจำบ้าน อิชั้นละเข็ดจริงๆ กับข้าวที่บ้านของเราทำกันง่ายๆ ไม่น้ำพริกผักต้ม ก็แกง ทำกันแค่อย่างเดียว กินกันสองมื้อ เช้าและเที่ยง เผลอๆเหลือกินต่อถึงเย็น ถ้าวันไหน กับข้าวไม่ถูกปาก อิชั้นก็จะแอบจิ๊กตังค์แม่ออกไปซื้อมาม่ามาติมกิน ใส่ไข่ฟองนึง ตอนต้มๆอยู่ก็พรวดพราดไปเก็บตำลึงริมรั้วมาเด็ดๆใส่ เป็นอันเสร็จพิธี การต้มมาม่าของอิชั้นจะไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเค้าเท่าไหร่ เพราะเป็นคนที่ชอบกินข้นๆ ก่อนอื่นก็เรื่องรสชาติของมาม่า (ใช้คำว่ามาม่าแทนคำว่าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนะคะ เพราะเรียกกันติดปากมาก ไม่ว่าจะไปซื้อยี่ห้ออะไร ก็จะเรียกว่าไปซื้อมาม่ามาหมด) ตอนเด็กๆชอบรสต้มยำกุ้ง ต่อมาก็รสข้าวซอย เย็นตาโฟ เป็ดพะโล้ ต้มยำพริกเผา สุกี้ เท่านี้แหละค่ะที่กินบ่อย (ปัจจุบันยังกินรสสุกี้อยู่ เหอๆๆๆ เงินเดือนไม่ค่อยพอใช้ อิอิ) เวลาใส่น้ำในหม้อต้มก็ต้องใส่แต่น้อย เพราะใส่เยอะน้ำเดือดช้า(เตาถ่าน) แถมคุณค่าจากใบตำลึงกำมือเดียวจะหายไปด้วย เพราะถ้าน้ำเยอะก็ต้องเทน้ำทิ้ง ต้องใช้น้ำน้อยๆ ใส่ถ้วยแล้วเห็นแต่เส้นนั่นแหละค่ะถึงจะพอใจ เทเครื่องปรุงใส่ คนๆๆๆๆ แล้วก็ใส่ปาก รสชาติจะเข้มข้นมากๆ กินแบบนี้มาตั้งแต่เด็กยันเป็นผู้ใหญ่ อร่อยจริงๆ เสียงรายการเจ้าขุนทองยามเช้า กับกับข้าวฝีมือพ่อที่แสนอร่อยเนี่ย ช่างเข้ากั๊น เข้ากัน ทีวีขาวดำขนาดไม่ถึง 14 นิ้ว สีเหลืองซีดส่งเสียงไปมา ดูไปดูมาชักสงสัยแล้วว่า เจ้าขุนทองเนี่ย มีตัวสีอะไรหนอ ทั้งหางดาบ และคนอื่นๆสีสันจะสวยมั้ย “แม่ เมื่อไหร่เราจะมีทวีสีอะ” “ไม่รู้สิ ยังไม่มีตังค์ มีให้ดูก็ดีแล้ว ดูไป อย่าบ่น เรียนตั้งมอ 1 ติดเจ้าขุนทองเป็นเด็กไปได้” อร๊าย แม่ขา ก็หนูเด็กอยู่นิคะ เมนส์ยังไม่มาเลย “ก็แค่อยากได้อะ เครื่องนี้ เก่าก็เก่า สีก็ไม่มี เสียก็บ่อย ซื้อใหม่ดีกว่านะคะพ่อ” ขอแม่ไม่ได้ อ้อนพ่อดีกว่า ไอ้ทีวีเครื่องนี้ ถ้านับย้อนไป อายุอานามมันคงมากกว่าอิชั้นอีกค่ะ พ่อไปซื้อต่อจากเจ้าของคนเดิมราคา 200 บาท “เอาไว้ขายข้าวโพดก่อน ถ้าใช้หนี้แล้วตังค์เหลือ พ่อจะไปดูมาให้” พ่อพูดแล้วยิ้ม ได้ยินแค่นี้ก็มีความสุขแล้วค่ะ ถึงแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเงินจากการขายข้าวโพด ใช้หนี้ไม่พอหรอก แต่อย่างน้อยก็ยังมีความหวัง อยู่แบบมีความหวัง ถึงแม้จะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ดีกว่ามีชีวิตอยู่ไปวันๆ แบบไร้ความหวังใช่มั้ยล่ะคะ “นี ผู้ชายที่มาหาคราวก่อน แฟนแกใช่มั้ย” อร๊ายแม่ขา อย่าเปิดประเด็นสิคะ ดูหน้าพ่อซะก่อน รอยยิ้มเมื่อกี้หายหมด “.....” ใช้ความเงียบสยบไว้ ทำเป็นไม่สนใจ ดูเจ้าขุนทองไปตามเรื่อง “ถ้าคบกัน แม่ก็ไม่ว่า แต่อย่าทำอะไรไม่ดีไม่งาม เพราะตัวเองเป็นผู้หญิง เกิดเป็นอะไรขึ้นมา เรานั่นแหละจะเสียหาย” แม่ร่ายให้ฟัง ตอนนี้พ่อทำหน้ามุ่ยไปแล้วค่ะ “ไว้พามาให้แม่รู้จักบ้างนะ” แอร๊ย คุณแม่ขา ชนะเลิศค่ะ ส่วนคุณพ่อขา ไม่พูดซักคำ เดินหายไปไหนแล้วไม่รู้ค่ะ ได้ยินแต่เสียงปืนยาวดังแกรกๆมาจากในห้อง “แม่ขา จะดีเหรอคะ นี่แค่พูดยังขนาดนั้นแล้วนะคะ” แม่ลูกได้แต่หัวเราะ เช้านี้ก็เป็นอีกวันที่มีความสุข +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ หลังกินข้าว แม่ก็เอาน้ำเต้าหู้กับสังขยามาให้กิน อิชั้นฟาดน้ำเต้าหู้ไปสองถุง สังขยาอีก 3 ห่อ ไม่นับรวมกับข้าวเช้าที่กินไปแล้ว โอย จุกค่ะ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 14 มี.ค. 50 01:05:59 A:203.146.63.184 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 42 มาจองที่ไว้ก่อนค่ะ ต้องไปทำหน้าที่แจ๋วแต่เช้า เดี๋ยวว่างๆมาอ่านต่อค่ะ ^^ แก้ไขคำผิด (เมาขี้ตาเลยพิมพ์ผิด)  แหะๆ แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 50 06:15:53 จากคุณ : น.ส.พังพอน - [ 14 มี.ค. 50 06:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 43 โอว์จอร์จ มันมีไฟเขียว ไฟแดงขึ้นมาแล้ว เพื่อน ๆ พึงระวัง พึงระวัง จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 14 มี.ค. 50 08:36:58 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ไม่มีไฟแล้วนี่นา  สบายใจได้ จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 14 มี.ค. 50 11:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 45 มาต่อแล้วนะคะ ว่าแต่ ไฟเขียวไฟแดงคืออะไรเหรอ น่ากลัวมากมั้ย แล้วทำไมได้ล่ะคะ งง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ หากใครที่เคยออกต่างจังหวัด ไปตามบ้านนอกคอกนาไกลปืนเที่ยง คงจะเคยเห็นลักษณะการปลูกสร้างบ้านของพวกเรา ที่นิยมสร้างบ้านด้วยไม้ยกสูงด้วยเสา ทั้งเสาที่ทำมาจากไม้ทั้งต้น หรือเสาปูน ที่บ้านของอิชั้นก็เช่นกัน พ่อลงทุนขายที่ดินที่ได้เป็นมรดกเพื่อจะสร้างบ้านใหม่ตั้งแต่อิชั้นอายุเพิ่งจะสิบปี บ้านของเราก็เป็นบ้านยกสูง เสาทำด้วยปูน ผสมเอง เทเองเสร็จสรรพ แต่ด้วยงบที่มีจำกัด เราจึงสร้างได้แค่เสาและพื้นปูนอีกนิดหน่อย เสาที่ก่อขึ้นนั้น มีประมาณ 12 - 18 เสา แต่ละเสาห่างกันประมาณ 2 ก้าวผู้ใหญ่ วางเรียงกันให้ได้ลักษณะบ้านทรงสี่เหลี่ยมธรรมดา เสา 8 ต้น (4 คู่) บริเวณทิศเหนือ ใช้เป็นพื้นที่ในการเทพื้นซีเมนต์ เพื่อรองรับไว้เป็นพื้นที่ห้องครัว (ถ้าบ้านสร้างเสร็จ) มีบันไดเทปูนแบบหยาบๆไว้สำหรับขึ้นลง ในตอนนั้นบ้านของอิชั้น จะเป็นบ้านชั่วคราว เพราะเราต้องรื้อบ้านเก่า เพื่อให้เหลือพื้นที่ในการสร้างบ้านหลังใหม่ เมื่อไม่มีเงิน ก็ทำอะไรไม่ได้ กฎเหล็กที่เป็นจริงที่สุด สำหรับพวกเราได้บีบให้พวกเราต้องอดทน พ่อต้องไปตัดต้นไผ่มา เพื่อสับให้มันเป็นแผ่นเอามาเป็นฝาบ้าน เรียกว่า “ฟาก” ส่วนหลังคาบ้านเราก็เป็นพื้นปูนที่เราเทไว้ข้างบนนั่นแหละ ติดฟากทั่วบ้าน ไม่มีหน้าต่าง ไม่มีประตู ทางเข้าออกจึงเปิดโล่งไว้แบบนั้น ส่วนห้องนอน เราก็นอนด้วยกัน ใช้ตู้เสื้อผ้าคั่นกับห้องรับแขก พื้นบ้านของเรายกสูงจากพื้นดินไม่ถึง 20 เซนติเมตรทำด้วยไม้เก่าที่เป็นเศษซากของเพิงหลังเก่า เวลาเดินทีพวกเราก็ต้องลุ้นว่า พื้นจะทะลุเมื่อไหร่ ทำให้ต้องย่องเบาในบ้านตัวเอง ฝาบ้านหรือฟาก เป็นไม้ไผ่สับโดยไม่ให้มันขาดจากกันเพื่อให้มันแบออกมาเป็นสี่เหลี่ยมขนาดยาวตามใจชอบ รอยสับของฟากนี่แหละตัวดีนักในหน้าหนาว เพราะลมหนาวจะซอกซอนเข้ามาตามรอยนั้น ผ้าห่มที่พวกเราใช้ก็เก่าแสนเก่า แต่เวลานอน พ่อกับแม่คอยกอด ทำให้รู้สึกอบอุ่น อิชั้นหนาวกาย แต่ไม่เคยหนาวใจเลย เรามีน้อย แต่ก็ใช่ว่าเราจะไม่มี เราไม่เท่าคนอื่นทางด้านฐานะ แต่ความรักที่พวกเรามีให้กัน มันไม่ด้อยกว่าใครในโลกเลย “แม่ หนูเจ็บคอ” แดดตอนบ่ายแก่ๆร้อนเปรี้ยง แต่อิชั้นรู้สึกหนาวๆ และเจ็บคอ สงสัยจะไม่สบายอีกแล้ว “ไหนดูซิ ตัวร้อนนี่นา ไปนอนรอแม่ที่เพิงไป เดี๋ยวแม่จะพากลับบ้าน” อิชั้นต้องละจากกองข้าวโพด เดินไปเพิงหลบแดดที่พวกเราใช้เป็นที่เก็บของกิน ของใช้ และหลบแดดพักกินข้าว ตอนนี้รู้สึกเพลียๆ เดินไม่ค่อยไหวแล้ว สักพักแม่ก็เดินมา สะกิดให้อิชั้นเดินตามคันนาเพื่อกลับบ้าน บ้านอิชั้นอยู่ห่างจากไร่ประมาณ 2 – 3 กิโลเมตร ถ้าเดินก็ประมาณชั่วโมงกว่าๆ แต่พวกเราจะใช้รถจักรยานเก่าๆปั่นกันมาตามถนน พอถึงทุ่งนาที่ไม่มีถนนตัดผ่านก็ต้องจอดรถซ่อนไว้ในร่มไม้ แล้วเดินกันมา ประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงไร่ ทั้งไร่และนาของอิชั้นจะอยู่ใกล้ๆกัน ยิ่งตอนที่ข้าวในนายืนต้นใหญ่ เดินไปทำไร่ตอนเช้าจะเปียกไปครึ่งตัว เพราะน้ำค้างบนยอดข้าว บางทีอิชั้นก็เล่นน้ำในนาบ้าง ไปช่วยบ่อดูเบ็ดที่ใส่ไว้ นี่กระมังที่ทำให้ไม่สบาย “รอแม่ก่อนนะ เดี๋ยวแม่มา” แม่เดินเข้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ซึ่งเป็นบ้านของคนรวยในละแวกนั้น ตอนนี้แม่ไม่มีเงิน แถมต้องพาอิชั้นไปหาหมอ ตอนนั้นอนามัยปิดไปแล้ว เหลือทางเดียวก็คือต้องไปฉีดยาที่คลินิก ค่ายา 50 บาทเป็นอย่างน้อย พอฉีดยาแล้ว แม่ก็พากลับมานอนที่บ้าน แม่เอาน้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้ สบายสุดๆ “เหม็นจัง ทำไมไม่ใช้สารส้มล่ะ” อ๊ะแม่ขา ก็หนูไปไร่มานิคะ “ไม่เอาอะ เจ็บ” ใครไม่ใช้ใช้สารส้มทารักแร้คงจะไม่รู้ถึงสรรพคุณ ทาตอนอาบน้ำ เพื่อป้องกันกลิ่นตัว แต่ตอนทา ถ้าทาไม่เป็นจะโดนบาด เจ็บพิลึก “ไม่ทาก็ตัวเหม็นอย่างนี้ไง ตัวเองเป็นผู้หญิง ทำไมไม่รู้จักรักษาตัวเองบ้าง” แล้วแม่ก็ร่ายยาวเป็นสวดมนต์ ตอนนั้นอิชั้นเหนื่อยๆ เพลียๆ แถมเจ็บตะโพกอีกตะหาก “แม่ อยากกินมะม่วง” ไม่รู้ทำไม ตอนป่วยต้องอยากกินมะม่วง “หน้า (ฤดู) นี้มันมีที่ไหนล่ะ” “แต่มันอยากกินนี่นา” อิชั้นล่ะชอบตอนไม่สบายที่ซู๊ดดดดดด เพราะอ้อนและขออะไรแม่ก็ได้ “เดี๋ยวแม่ไปดูที่ตลาดก่อนนะว่ามีขายรึเปล่า” รักแม่ที่ซู๊ดดดดดดดด “แม่ จูจุ๊บหน่อย” ว่าแล้วก็หอมแม่ฟอดใหญ่ ไออุ่นแม่เป็นอะไรที่อบอุ่นที่สุด ไม่มีอะไรเทียบได้แล้ว ตกเย็นพ่อก็ทำข้าวต้มให้กิน แม่ก็คอยดูไม่ห่าง เพราะกลัวไข้ขึ้นสูง แต่ก็ไม่มีอะไรร้ายแรง อิชั้นเป็นไข้นิดหน่อย ฉีดยาแล้วก็ค่อยยังชั่ว แต่คิดแล้วสงสารพ่อกับแม่มาก ไม่รู้ว่าต้องไปกู้หนี้ยืมสินมาอีกเท่าไหร่ ไหนจะค่ากินไปวันๆ และต้องค่ายาลูกอีก คิดแล้วเจ็บใจตัวเองชะมัด ถ้าเลือกเกิดได้ จะขอเกิดมาเป็นผู้ชายและจะเป็นคนแข็งแรง..................ทำไมหนูถึงเลือกเกิดไม่ได้คะพระเจ้าขา “ค่าหนังสือเท่าไหร่ล่ะนี เทอมหน้านี้?” พ่อถาม “ไม่รู้เหมือนกันค่ะพ่อ เค้าไม่บอก เดี๋ยววันที่หนูไปดูเกรด จะถามเค้าให้” “บอกพ่อก่อนนะ พ่อจะได้หาเงินมาได้ทัน” ไม่มีใครรักและทุ่มเทให้เราได้เท่าบุพการีแล้วค่ะ คืนนั้นลมหนาวพัดมาเอื่อยเฉื่อย ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่แสนจะคับแคบ สามคนพ่อแม่ลูกนอนกอดกันอยู่ใต้ผ้าห่มสีน้ำคร่ำเก่า ยิ่งดึกลมหนาวยิ่งทวีความรุนแรง แต่ไออุ่นของพวกเรา ก็เป็นปราการคอยต้านความหนาวเหน็บไปได้ บ้าน ถึงแม้จะเล็ก แต่ถ้าเรามีความรักให้กัน มันก็ดูยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้ บ้านของหนู ไม่สวย ไม่ใหญ่โต ไม่ร่ำรวย แต่บ้านของหนู มีพ่อที่รักหนู มีแม่ที่เป็นห่วงเป็นใยหนู มีความรักให้กันภายในบ้าน “บ้านของหนู น่าอยู่ที่สุดในโลกแล้วค่ะ” อิชั้นคิดแบบนั้นจริงๆนะคะ เพื่อนๆขา จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 14 มี.ค. 50 14:15:42 A:10.29.14.45 X:203.144.139.225 TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ไฟเขียว ไฟแดง เป็นกระทู้ที่โดนเสนอลบครับ อาจจะมีสาเหตุที่มีบางคำเข้าข่ายคำที่ไม่สุภาพ(หรือเปล่า อันนี้ผมเดาเอานะ) หรือไม่ก็สาเหตุอื่น ๆ ผมเข้าไปโหวตให้ปล่อยผ่านแล้ว เพราะอยากจะอ่านอีก ยังไง คุณ เจ้าของกระทู้ก็เพลาๆ ลงหน่อยละกัน แฟนคลับจะได้อ่านกันนานๆ นะครับ จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 14 มี.ค. 50 15:01:24 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านครับ หนุกดี จากคุณ : sapphire_sane - [ 14 มี.ค. 50 16:07:30 ]

ความคิดเห็นที่ 48 บ้าน ถึงแม้จะเล็ก แต่ถ้าเรามีความรักให้กัน มันก็ดูยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้ บ้านของหนู ไม่สวย ไม่ใหญ่โต ไม่ร่ำรวย แต่บ้านของหนู มีพ่อที่รักหนู มีแม่ที่เป็นห่วงเป็นใยหนู มีความรักให้กันภายในบ้าน “บ้านของหนู น่าอยู่ที่สุดในโลกแล้วค่ะ” ชอบความคิดน้องนี จัง จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 14 มี.ค. 50 19:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เรื่องราวน่ารักจัง จากคุณ : .. (mon kiwi) - [ 14 มี.ค. 50 21:24:00 ]

ความคิดเห็นที่ 50 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ตอนที่ 6 เด็กเอ๋ยเด็กน้อย ความรู้เจ้ายังด้อยเร่งศึกษา วันนี้ประกาศผลสอบค่ะ บอกว่าใครติดศูนย์ ติดรอ และ มส.(ไม่สวย) แอร๊ย ความแร่ดแต่น้อยจะทำให้คนสวยสอบตกมั้ยคะเนี่ย ก่อนออกจากบ้านต้องทาสปริงซอง ลิปมันสีชมพูระเรื่อ เสื้อต้องเรียบ กระโปรงต้องเนี้ยบ คอซองห้ามเบี้ยว ผม อร๊าย เมื่อคืนไม่ได้สระ เริ่มเหนียวและ มัดรวมกันก็พอ โชว์หน้าผากบ้าง เค้าจะได้รู้ว่าเรามันคนโหงวเฮ้งดี อิอิ ระยะทางจากบ้านเดินไปไม่ไกล ตอนเช้าจะเดินไปโรงเรียนกับนังกลอง รุ่นพี่และเป็นญาติห่างๆกัน นังนี่เรียน ม 2 สวยชะมัด แต่เสียดายที่ตัวเตี้ย เดินกับมันทีไร มีแต่คนทักว่ามาส่งลูกสาว อร๊าย อิชั้นเพิ่ง 13 เมนส์ยังไม่มา มาว่าเป็นแม่คนซะละ หรือว่าหน้าตาเราจะทรยศอายุฟระ “มรึง กรูสวยยัง” ต๊าย วาจาผู้ดี๊ ผู้ดีค่ะ เวลาคุยกัน อิชั้นถามมันเองแหละ “อื้อ” เอ๊ะ นังนี่ ดอกกกกกกกกกกกกกกกก พิกุลไม่ร่วงหรอกย่ะ “อื้ออะไรยะ ชั้นถามหล่อนว่าชั้นสวยรึยัง” “เออ มรึงสวยมากกกกกกกก (ลากเสียงนะนังชะมดนี่)” ได้ยินก็ปลื้มแล้วค่ะ ต้องให้มันได้อย่างนี้สิเพื่อนสาว “แต่กรูสวยกว่า” หุบปากไปเลยนังกลอง นังนี่หลงตัวเอง ขนาดอิชั้นที่ว่าสวยยังไม่เคยอวดอ้างตัวเองเลยนะคะ เราสวยก็เงียบไว้ เพราะความสวยของเรามันจะบอกคนอื่นเอง เราไม่จำเป็นต้องเมื่อยปาก “อิดอก ใครบอกมรึง” อิชั้นแหย่ “กระจก กรูส่องแล้วสวย” อร๊าย กล้าพูดค่ะ ญาติตู เหมือนใครฟระ อีกประมาณ 1 อาทิตย์ โรงเรียนจะเปิดเทอมแล้วค่ะ โรงเรียนที่นี่ปิดเทอมประมาณ 1 เดือน ช่วงที่ผ่านมาไม่ได้เจอเพื่อนๆเลย คิดทึ๊งงงงงงงงงง คิดถึง “เฮนโล่เพื่อนสาว” อ๊ะ ชะมดน้อย นังอ้อมนี่เอง “ว่าไงยะ ติดศูนย์กี่ตัว” “อิชะมดปากมอม เพิ่นยังบ่ติ๊ดประกาศเทื่อ อีกแป๊บ สี่โมงเซ่า (อิชะมดปากมอม เค้ายังไม่ติดประกาศย่ะ สิบโมงโน่น)” ตอนนี้เริ่มชินนังนี่ซะแล้วค่ะ เริ่มฟังรู้เรื่องละ “อ่อม หม่าทางพี่ ข่อยสิไปนำหมู่ไปโรงอาหาร เจ่าสิไป๋นำกั๋นบ่ (อ้อม มาทางนี้ เราจะไปโรงอาหารกับเพื่อนๆไปมั้ย)” เสียงเพื่อน (กลุ่มใหม่) ของอ้อมเรียก “มีอาหารขายด้วยเหรอวันนี้” “บ่มีดอก สิไปซื่อๆ หมู่สิไปกะไปนำเพิ่น (ไม่มีหรอก ไปกับเพื่อนเฉยๆ เค้าไปไหนก็ไป)” อร๊าย ลิ่วล้อเหรอยะ ตอนนี้อิชั้นก็กลายเป็นสวยโดดเดี่ยวไปซะงั้น นังกลองก็ไปกับแฟนมันตั้งแต่วินาทีแรกที่เหยียบหน้าโรงเรียน อร๊าย จะว่าไปแล้ว แฟนกรูอยู่ไหนฟระ ตื่นเต้นนะเนี่ย ถ้าอิชั้นสอบตก พ่อกับแม่ต้องเสียใจมากแน่ๆ หนังสือหนังหาก็ไม่ได้อ่าน มานั่งอ่านหน้าห้องสอบกับเพื่อนๆ ทำมั้ย ทำไมกรูไม่ขยันกว่านี้ฟระ ถ้าติดรอล่ะ แต่ไม่มีหรอก ส่งงานครบนี่หว่า ไอ้พี่ปุ้ยทำให้ แล้วถ้ามส.ล่ะ สวยจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะคะเนี่ย อร๊าย คิดแล้วกลุ้มๆๆๆๆๆๆๆ “ชะนี!!!!” “กรี๊ดแตกแหกตลอด” วี๊ดๆๆๆ เสียภาพพจน์คนสวยหมด นังนิกแหกปากเรียกตอนกำลังใจลอย “มานั่งทำไมคนเดียวยะ มีแฟนแล้วลืมเพื่อนลืมฝูงเหรอนังนี่” อ้าว ปากเหรอคะ นี่กรูกำลังนั่งกับแฟนอยู่มั้ง กรูอยู่หัวเดียวโดดๆอยู่เนี่ย “แล้วคนอื่นๆไปไหนหมด” เวรกรรม ด่ากรูยังกับว่าเจอเพื่อคนอื่นแล้ว “เดี๋ยวคงมาแหละมั้ง แล้วทำไมมรึงไม่แต่งชุดนักเรียนมายะอิดอก” “ก็กรูมาหาเพื่อนเฉยๆ กรูรู้ว่ากรูไม่ติดอะไรหรอก ผ่านทุกตัว ไม่จำเป็นต้องแต่งชุดนักเรียนมาก็ได้” มั่นใจเกินไปแล้วนะยะ “ว่าแต่ แกเตรียมตังค์มาเท่าไหร่นังนี” “ทำไมยะ” “ก็เห็นแต่งชุกนักเรียน กะจะลงทะเบียนสอบซ่อมเลยใช่มั้ย” กรี๊ดดดดดดดด อิเพื่อนเวรตะไล พูดเอาแต่ความศิวิไลเข้าตัวกรูกะมรึงเนี่ย เก้าโมงกว่าๆสวยก็มา พี่ทีก็มา อร๊าย ผู้ชายอาไร้ หล่อเบ็ดเสร็จจริงๆ ผิวคล้ำๆลง สงสัยทำงานหนัก คิดถึงตอนที่พี่เค้ากำลังทำงาน กล้ามเนื้อเคลื่อนไหว เหงื่อไหลไคลย้อย กลิ่นกายหอมกรุ่น อ๊ากส์ เจี๋ยวว๊อย “อิชะนี เป็นไร นั่งใจลอยทำหน้ายังกะจะงาบพี่ที” อินิกเวง ทำลายความฝันกรู “เอามั้ย พี่ยกให้” กรี๊ดดดดดด สวยขาพูดจริงเหรอคะ รักสวยที่ซู๊ดดดดดดดดดดดด ว่าแล้ว พี่ทีก็รีบเดินออกไป T_T หนูไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นนะคะพี่ที “ทำไมพี่ทีรีบไปขนาดนั้นน่ะ” หนิงน้อยถาม มันมากับหนิงใหญ่ “กลัวเจ้าที่ แถวนี้แรง เกือบโดนงาบแล้วเมื่อกี้” อินิก SHUT UP!!!! “แล้วอิบุ๋มล่ะ” นิกมันถาม ถามใครฟระ อยู่กันคนละหมู่บ้าน “เออ ถามก็ดีแล้ว มีเรื่องล่ะมรึง” หนิงน้อยเปิดประเด็น “ว่า” “ก็ตอนปิดเทอมใช่ปะ นังบุ๋มมันไปทำงานในตัวเมือง เป็นเด็กเสิร์ฟ แล้วไปปิ๊งกับผู้ชายคนนึง” อร๊าย มรึงอิหลายใจ “แล้วไงต่อ มรึงรีบๆเล่า” เสียงใครสักคนนี่แหละค่ะ “ก็ทีนี้ใช่ปะ มันก็กุ๊กกิ๊กๆกัน กรูก็ไม่รู้ว่าขั้นไหน แต่พี่เซ็นต์แฟนอิบุ๋มน่ะรู้เข้า เพราะเค้ารู้จักกับคนที่ทำงานอิบุ๋ม เออ พี่เซ็นต์นี่แหละฝากมันเข้าไป ไม่อย่างนั้นเค้าไม่รับมันหรอก กลัวโดนจับเรื่องใช้แรงงานเด็ก” “แล้วไงมรึง เอาแต่น้ำสิยะ ไม่เอาเนื้อ” “เฮ้ย อินิก เอาเนื้อสิยะ เอาน้ำมาทำไม” กรรมจริงๆ “วันนั้นพี่เซ็นต์ก็ไปหาอิบุ๋มที่หอใช่ปะ แล้วอิบุ๋มกำลังเดินกาหนุงกาหนิงมากับไอ้นั่น” เร็วๆสิเฟร้ย ตากรูเป็นประกายด้วยความเจือกสุดชีวิตแล้วนะ “พวกมรึงคิดว่าไงล่ะ” อิหนิงถามกลับ อุอุ พี่เซ็นต์ ชายไทยวัยฉกรรจ์อายุ 25 ปี ผิวสองสี ตัวสูงใหญ่ประมาณ 175 ซม. หัวหยิกๆหน้าละม้ายพี่เสกโลโซ จะว่าไปก็พี่เสกดีๆนี่เองนะ หน้างี้เหมื๊อน เหมือน พูดจาสั้นๆ ห้วนๆ ดูแล้วดุๆ ไม่กล้าเล่นหัวด้วย มาส่งอิบุ๋มทีครูแต่ละคนนึกว่าพ่อมาส่งลูกสาว “กรูว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นไม่รอด” อินิกเดา “รอด” “เล่ามาสิหนิงน้อย จะอุบทำไม ดูหูนีสิ กระดิกดิ๊กๆๆๆๆ อยากรู้จะตายอยู่แล้ว” อร๊าย สวยปากหมานนะคะ “ผู้ชายน่ะไม่โดนอะไรหรอก แค่ตกงาน รถมอเตอร์ไซค์พัง แต่อิบุ๋มนี่สิ” มรึงจะเว้นวรรคทำไมยะ “อิบุ๋มทำไม” อินิกตื่นเต้น “ก็ไม่ทำไมหรอก กรูไปหามันที่บ้าน ว่าจะไปรับมันมาด้วย แม่มันบอกว่ามันไม่ติดต่อมาเลย ไปทำงาน” “อ้าว แม่มันไม่รู้เหรอว่ามันไปไหน” “ไม่รู้” “แล้วมรึงเป็นใคร แสนรู้กว่าแม่มันอีก” “อิเวนนิก มรึงจะฟังมั้ย” อิหนิงเดือด อินิกจำเป็นต้องลดเสียง “ก็บักสั่นไง” กรี๊ดดดดดดด ชื่อนี้อีกและ “บักสั่นมันไปทำงานด้วย เล่าให้ฟัง มันบอกว่าพี่เซ็นต์ขังตัวอิบุ๋มไว้ไม่ให้ออกไปไหน ยังดีนะที่ไม่ถูกล่ามโซ่” “แล้วทำไมบักสั่นไม่บอกแม่อิบุ๋มล่ะ” “เป็นมรึงจะบอกมั้ยนังนี ใช้สมองส่วนไหนถามเนี่ย มรึงคิดถึงใบหน้าพี่เซ็นต์สิ ถ้ามรึงเป็นบักสั่นจะทำไง” เออ จริงสิ บักสั่นก็ทำถูกนะเนี่ย รักษาชีวิต รอแต่งงานกับอิชั้นดีกว่าเอาไปเสี่ยงเนอะ “บักสั่น มานี่” พูดถึงไก่ ไก่ก็มา ตายยากจริงๆชู้ (ทางใจ) อิชั้นเนี่ย “อิบุ๋มเป็นไงบ้าง” อย่าเงียบสิฟระ พวกกรูอยากรู้ หน้าตาแต่ละคนบีบบังคับบักสั่นแบบนั้น บักสั่นเล่าว่า อิบุ๋มสบายดี แค่ออกไปไหนมาไหนไม่ได้ พี่เซ็นต์บอกทางบ้านอิบุ๋มว่า อิบุ๋มงานยุ่ง ไปไหนไม่ได้ เลยไม่ได้กลับบ้าน ได้แต่ฝากเงิน (ของพี่เซ็นต์) มาให้ ร้ายมาก “แล้วพี่เค้าขู่ไว้ ห้ามบอกใคร ไม่งั้นไม่รอด” บักสั่นเล่าต่อ โอ๋ๆๆๆ มามะเดี๋ยวคนสวยให้ซบอก คงจะใจหายใจคว่ำนะ โอ๋ๆๆๆๆๆ “เฮ้ย ประกาศผลสอบแล้ว” เสียงใครสักคนนี่แหละตะโกนมา พวกเราทั้งหมดก็เลยปิดประเด็น กรูตามนักเรียนคนอื่นๆไป จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 14 มี.ค. 50 21:55:22 A:203.146.63.185 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 51 “นังนี ถอดเสื้อ” เอ๊ะ นังนิก หล่อนเป็นทอมเหรอ กรี๊ดๆๆๆ ไม่ย่ะ ชั้นไม่ดี้ “ไม่เอา ทำไมไม่เอาเสื้อหนิงใหญ่ ตัวชั้นโตกว่าแกตั้งเยอะ” “จะใส่ได้ไง แมร่งเจือกติดศูนย์วิชาเดียวกันอีก” ว่าแล้วนิกก็หันไปค้อนหนิงใหญ่ ดู๊ ดู เพื่อนทำผิดค่ะที่ติดศูนย์วิชาเดียวกับมัน “แล้วทำไมมรึงไม่ใส่ชุดนักเรียนมา” หนิงน้อยถาม “ก็ใครมันจะไปรู้ว่าจะติดศูนย์ล่ะยะ” นิกมันยังไม่ยอมลดราวาศอก “ถอดเสื้อมานังชะนี” เอาเป็นว่างานนี้อิชั้นจะเป็นต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากับนังนิกในห้องน้ำ นังนิกสวมชุดนักเรียนหลวมโพรกส่วนอิชั้นต้องใส่รักรูปสีเหลืองดอกเบญมาศนั่งทำหน้าละห้อยกึ่งสมน้ำหน้ารอ “มรึงนี่ก็เก่งเนอะนังนี เรียนๆแร่ดๆด้วยกันแท้ๆ ไม่ตกซักวิชา” อ๊ะ แน่นอนย่ะ ใช้ความสวยเข้าแลกล้วนๆ “ทำได้ไงฟระ บอกมั่งดิ” หนิงน้อยถาม “ก็สวยให้มาก แร่ดให้พองามไง” อิชั้นกวน งานนี้นิก หนิงใหญ่ตกวิชาคณิตศาสตร์ หนิงน้อยตกภาษาอังกฤษ สวยไม่ตกพอรู้ก็รีบกลับไปกับพี่ทีเลย บุ๋มกับอิชั้นรอดตัวทั้งคู่ เพราะไม่ตกเลย โฮะๆๆๆๆ สวยฉลาด มาดเสน่ห์ “บักสั่น จะไปไหน” “ไปหาเมี่ยง” “จะไปทำไม ป่านนี้คงกำลังลงทะเบียสอบซ่อมอยู่ มานั่งด้วยกันเร้ว” อิชั้นชวน กลุ่มนังหน้าดำ ตกกันสองคน คือนังหน้าดำ ที่ตก 4 วิชา และนังเมี่ยง 3 วิชา ฉลาดพอๆกันเลยกลุ่มดี รู้สึกดีขึ้นเยอะที่อิชั้นไม่ไปสุงสิงกะพวกนั้น ไม่อย่างนั้นได้ตกระเนระนาดแน่ๆ (คนอื่นๆในกลุ่มนังหน้าดำที่ไม่ตก เกรดออกมาก็ไม่ถึง 2.00 ซักคนค่ะ คิดแล้วชื่นอก สบายใจ) “นี พี่ฝากกระเป๋าหน่อยนะ เดี๋ยวมา” ไอ้พี่ปุ้ยวิ่งมาจากไหนไม่รู้ เขวี้ยงกระเป๋าทิ้งตรงหน้าอิชั้นแล้วรีบวิ่งออกไป ได้ข่าวมาว่าตกไป 2 วิชา คืออังกฤษกับวิทยาศาตร์ อร๊าย แฟนกรู “บักสั่นจ๋า” ขอหน่อยเหอะ โอกาสกำลังเหมาะ “อะไร” เอ๊ะ เรียกแค่นี้ อย่าทำหน้าเหมือนไม่ไว้วางใจแบบนั้นสิ “คิดถึง” แอร๊ย นึกย้อนไปแล้วอ๊าย อาย ทำไปได้ไงฟระกรู “คิดถึงคนสวยมั้ยคะ” “....” เงียบหาพระแสงหอก พระแสงดาบเหรอคะ “รู้มั้ยเนี่ย คิดถึ๊ง คิดถึง อยากไปหามากๆเลยแต่ไม่มีรถ” :-)มากค่ะอิชั้น ได้ข่าวว่าไปไร่เกือบทุกวัน “หล่อขึ้นรึเปล่า ไปทำงานในเมืองมา ขาวขึ้นนะ” “จริงเหรอ มีแต่คนว่าอย่างนั้นแหละ” อร๊าย อิชั้นจี้ถูกจุดแล้วค่ะ บักนี่ชอบให้คนชมว่าขาวขึ้นนี่เอง “จริงสิ ขาวกว่าเดิมเยอะเลยอะ ไปชุบตัวมารึไง” แบบนี้ต้องส่งกำลังเสริม ข้าศึกกำลังชะล่าใจ “เห็นมั้ย เราว่าแล้ว เมี่ยงนะเถียงเรา บอกว่าเราไม่เห็นขาวขึ้นเลย” อิเมี่ยงมันโง่ค่ะ กรี๊ดด กรูเป็นต่อ “เป็นแฟนกันประสาอะไรอะ แฟนตัวเองดูดีขึ้น ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้” สร้างความร้าวฉาน คืองานของอิชั้นเองค่ะ “ถ้านีเป็นแฟนบักสั่นนะ จะไม่พูดแบบเมี่ยงเลย” แอร๊ย ชนะเลิศมากๆเลย “จริงเหรอ ..... แต่นีมีแฟนแล้วนี่หว่า” อ้าว มรึงโสดเนอะ “ไม่เป็นไร เป็นชู้กันก็ได้” ว้ายๆๆๆๆ นี่ชั้นพูดอะไรออกไป (ตอนนั้นคำว่า “กิ๊ก” ยังไม่มีใช้ค่ะ) “ไม่เอาอะ นีตัวใหญ่” จบข่าว ฮ่วย ซื่อบื้อแท้ ไอ้ฟายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “เมื่อกี้เห็นคุยกันกระหนุงกระหนิงกับบักสั่นใหญ่เลยนะ” กรี๊ดดดดดดดดด มรึงมีตาทิพย์รึไงยะ “ก็คุยกันเฉยๆ เพื่อนกัน ทำไมอะพี่ปุ้ย” นั่นสิ มีปัญหาเหรอ อิชั้นชอบบักสั่นนะ มรึงน่ะอุบัติเหตุ “ก็ไม่อะไร แค่ไม่ชอบ” “หึงเหรอ” อร๊ายยยยยยยยยยยย ผู้ชายหน้าแดง เพิ่งเคยเห็น หน้าขาวๆเนียนๆแดงก่ำ น่าร้ากกกกกก “เปล่า” ดูสิคะ ปากแข็ง หน้างี้แดงถึงใบหู “แล้วทำไมหน้าแดง” “มันร้อน” ป๊าดดดดดดดดดดดด หน้าหนาวเนี่ยนะร้อน กรูคงฉลาดน้อยคล้อยตามมรึงหรอก “จริงด้วย มันร้อนนี่เนอะ” เฮ้อ อิชั้นก็ร้อนวูบวาบไปด้วย ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน “ไปส่งนะ” “ไม่เอาจะเดินกลับกับกลอง” “กลองกลับไปแล้ว เมื่อกี้มาส (แฟนกลอง) ไปส่ง” อร๊าย อิญาติทัพพี (ทัพพี = ทรพี) “ไม่เอา จะเดินไป” “งั้นเดินด้วย” อ้าว ไอ่ฟาย เดินไปแล้วเดินกลับมาเอารถที่โรงเรียนเนี่ยนะ “ไม่เอา เดินกลับเองได้ พี่ปุ้ยกลับบ้านซะไป๊” แอร๊ยส์ๆๆๆ ไปสิยะ บักสั่นบอกจะไปส่งเฟ้ย ชิ่วๆ “ไม่เอา จะไปส่ง ถ้าไม่ให้ไปส่ง ก็ไม่ต้องมาคบ” อ๊ะ เข้าทางอิชั้นล่ะสิ งานนี้กรูจะโสดแล้วเว้ย เหอๆๆๆ “เออ ก็ได้ หน้าปากซอยพอนะ” ปากกับใจกรูน้อ ไม่ตรงกันซักกะที +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ พอไอ้พี่ปุ้ยคล้อยหลังกลับไป อิชั้นก็ต้องรีบวิ่งจากปากซอยไปโรงเรียน แอร๊ย ไม่ได้ๆๆๆ บักสั่นจะมาส่งทั้งที โอย กรูเหนื่อยยยยยยยยยยยยย วิ่งซะลืมสวย “อ้าว นี ทำไมหัวกระเซิงจัง รีบไปไหนเหรอ เรายังไม่กลับซักหน่อย” ตั้งแต่จี้ถูกจุดเนี่ย บักสั่นพูดกับอิชั้นเยอะขึ้นแล้วค่ะ โฮะๆๆๆ ปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมม “ก็นึกว่ากลับไปแล้วอะ เราวิ่งหาทั่วโรงเรียนเลย” :-)ม๊ากมาก ใครฟนะเนี่ย “ไม่หรอก ก็บอกแล้วไงว่าจะไปส่ง” แอร๊ย เขิลลลลลลล แอบมีใจให้กรูรึเปล่าฟระ “กลับกันเลยมั้ย” อิชั้นชวน ขืนอยู่นานกว่านี้เพื่อนไอ้พี่ปุ้ยมาเห็น เดี๋ยว (บักสั่น) ซวย “ได้สิ เดี๋ยวไปบอกเมี่ยงก่อน” อ้าวกรรม ทำอะไรต้องขออนุญาตอีก “ไม่ต้องหรอกมั้ง แป๊บเดียวเอง บ้านเราไม่ไกล” หุหุ รู้จักนังชะนีน้อยไปซะแล้ว “เออ ลืมไปอะบักสั่น แม่ฝากซื้อของที่ตลาดนัด” พระเจ้าช่างเข้าข้าง วันนี้มีตลาดนัดพอดี แอร๊ย แม่ขา ช่วยหนูด้วยนะ “เหรอ ซื้ออะไรอะ” งานนี้สะตอเต็มต้นแล้วค่ะ บักสั่นกลับรถขับไปทางตรงข้ามกับบ้านอิชั้น ตลาดนัดอยู่ห่างจากบ้านอิชั้นประมาณ 4 กิโลเมตร อร๊าย กลิ่นบักสั่นต่างจากกลิ่นไอ้พี่ปุ้ยโดยสิ้นเชิง กลิ่นไอ้พี่ปุ้ยจะเป็นผู้ใหญ่ แต่กลิ่นบักสั่นจะโชยอ่อนๆ เหมือนเด็ก ได้กลิ่นแล้ววาบหวาม ทั้งสองคนเลย ว่าแล้วขอกอดหน่อยเหอะ หมับ! อร๊าย มีความสุขที่สุดในโลก “กลัวตกเหรอ เราขับช้าๆก็ได้” เข้าทางกรูหมดเลย ช้าๆก็ได้ คนสวยไม่รีบ อิอิ อิชั้นต้องเดินไปเดินมา ถ่วงเวลาแห่งความสุขไว้ ที่ตลาดนัดนี้ไม่กว้าง แต่อิชันก็เดินอ้อยอิ่งเป็นชั่วโมงๆ เพื่องานนี้โดยเฉพาะ หากใครมองมาทางเราก็จะคิดว่าเราเป็นคู่รักเด็กใจแตก เพราะอิชั้นสร้างบรรยากาศของวันนี้ให้เป็นแบบนั้น ชวนบักสั่นดูโน่นดูนี่ อร๊าย มีฟามสุข แต่ความสุขของอิชั้นอยู่ได้ไม่นาน เพราะมีมือมารมากระชากที่ไหล่อิชั้นแทบจะหลุด ใครฟระ แมร่ง รบกวนความสุขกรูจริง เดี๋ยวแม่ก็เคี้ยวให้ละเอียดซะหรอก “พี่ปุ้ย” ซวยแล้วกรู..... จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 14 มี.ค. 50 23:09:04 A:203.146.63.185 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อร้ายยย   มาต่อเร็วๆเลยนะ ฮึ จากคุณ : มะรุม ตุ้มเม้ง - [ 15 มี.ค. 50 09:51:26 ]

ความคิดเห็นที่ 53 :D ซวยจริงเรยยยยย จากคุณ : คุณกระต่าย - [ 15 มี.ค. 50 13:28:22 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มาต่อไว ๆๆ เน้อ จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 15 มี.ค. 50 13:59:17 ]

ความคิดเห็นที่ 55 งานนี้ น้องนี จะโดนจับขังไหมหนอ จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 15 มี.ค. 50 14:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 56 กำลังสนุก ^^ จากคุณ : น.ส.พังพอน - [ 15 มี.ค. 50 15:36:25 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่ปุ้ย จากคุณ : . (mon kiwi) - [ 15 มี.ค. 50 17:39:42 ]

ความคิดเห็นที่ 58 นีเอ๊ยยยยยยย ทำยังไงต่อไปดีๆๆๆๆ จากคุณ : Mr.Tsunami - [ 15 มี.ค. 50 17:59:47 ]

ความคิดเห็นที่ 59 สงสัยโดนจับขังอย่างคุณหลังคาฯบอกมั้งคะ ป่านนี้ยังไม่มาเล่าต่อเลย ^^ จากคุณ : น.ส.พังพอน - [ 15 มี.ค. 50 20:33:28 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ง่าาา มาต่อเร็วๆๆๆๆๆเจ๊นีสุดสวยจ๋า อย่าทิ้งให้อยากแล้วจากไปสิจ๊ะ จากคุณ : พญาึงูบิน - [ 15 มี.ค. 50 20:48:37 ]

ความคิดเห็นที่ 61 จะเป็นงัยต่อไปน๊า จากคุณ : ม 1/3 เมื่อนานมาแล้ว - [ 16 มี.ค. 50 01:28:26 A:84.176.119.36 X: TicketID:128353 ]

ความคิดเห็นที่ 62 รออยุ่นะค่ะ คนสวยยยยย    อย่าหายไปนานจิ แหะๆๆ จากคุณ : lasmat - [ 16 มี.ค. 50 06:09:55 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ยังไม่มา???? โดนจับขังแหงมๆ ^^ จากคุณ : น.ส.พังพอน - [ 16 มี.ค. 50 07:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ทดสอบๆ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 16 มี.ค. 50 16:45:27 A:10.29.14.45 X:203.144.139.225 TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 65 มาแล้วค่ะมาแล้ว ช่วงนี้งานยุ๊ง ยุ่งค่ะ เพิ่งจาโพสต์ได้ พยายามมา 2 ชั่วโมง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เอื๊อก! เสียงอิชั้นกล้ำกลืนน้ำลายลงคอ ทำไมกลืนยากกลืนเย็นอย่างนี้ฟระ “พี่ปุ้ย” อิชั้นเรียกชื่อไอ้พี่ปุ้ยย้ำๆซ้ำๆ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี ความทอแหลที่เคยมีมันกลัวตาย กระเด็นไปไหนแล้วไม่รู้ หน้าตาพี่ปุ้ยที่เคยหล่อหายหมด เหลือแต่หน้าตาของใครก็ไม่รู้ที่อิชั้นไม่รู้จัก คิดในอีกแง่ อิชั้นเป็นนางเอกศึกชิงนางหรือนี่ ว้าย ชะนีน้อย สวยเลือกได้ค่ะ โฮะๆๆๆๆ แล้วก็กลับมาสู่โลกแห่งความจริง “ทำไมนีมากับไอ้นี่ได้” ต๊ายๆๆๆ ผู้ดีเค้าไม่ชี้หน้าคนอื่นนะคะ บักสั่นเอ๊ย ซวยจริงๆ “ครือ...” ตายหะแล้ว เสียงสั่น อิชั้นจะทำไงดีเนี่ย “อะแฮ่มๆๆ คือว่า...” สะตอไม่ออกค่ะคุณขา ทำไงดีคะเนี่ย “พี่ถาม ว่าทำไมมากับไอ้นี่ได้” เออ กรูได้ยินแล้ว มรึงไม่ต้องถามซ้ำ กูกำลังคิดอยู่ “ไหนเมื่อกี้บอกจะกลับบ้าน” ว้ายมรึงอย่าเร่งกรูสิ กรูกลัว บักสั่นจ๋า ช่วยกรูด้วย ฮือ ฮือ “ก็กลับแล้ว” เสียงอิชั้นงึมงำ “แล้ว...” โอย ไอ้บ้านี่ กรูกำลังคิดอยู่โว้ย “มานี่” โอ๊ย กระชากแขนกรูทำไมฟระ กรูเดินเองได้ แบบนี้ต้องสะบัดแบบนางเอก เชอะ “ไอ้พี่ปุ้ยบ้า เจ็บนะ” อิชั้นขึ้นเสียง อ๊าย อาย คนมองเต็มเลย “นีเจ็บเหรอ” บักสั่น เงียบไป เดี๋ยวซวย “เป็นห่วงกันจังนะ” อ้าว แน่นอนสิยะ เป็นชู้กันนิ อยากจะตะโกนบอกแบบนี้จริง จริ๊ง “เงียบ” อิชั้นตะหวาด ได้ผลแฮะ ไอ้พี่ปุ้ยหน้าซีดเชียว สงสัยจะเป็นคนขี้เกรงใจเมียนะเนี่ย (ในอนาคตเด้อ) อุอุ คิดออกแล้วค่ะ “พี่ถามใช่มั้ยว่าทำไมมาที่นี่” พยักหน้าหงึกเชียว หงอเป็นลิงเลย “จะบอกให้ก็ได้ พอถึงบ้าน แม่ใช้นีมาซื้อของที่ตลาดนัด” ตื่นเต้นๆ มันจะเชื่อกรูมั้ยฟระ “นีก็เลยจะไปยืมรถน้า ตอนเดินๆอยู่ บักสั่นไปส่งแฟนกลับมาพอดี” สาธู๊ เชื่อกรูนะๆๆๆ “เค้ามาเจอนีเดินๆอยู่ ก็เลยมาส่ง เข่าใจ๊?” ว้ายๆๆๆ ตอนนี้มีสวนสะตอเป็นของตัวเองแล้วค่ะ “ใช่มั้ยบักสั่น” อร๊าย ไอ้บ้าปุ้ย กรูพูดมรึงก็ฟังกรูนี่ จะถามย้ำอีกทำไม “....” ไม่มีการตอบรับจากบุคคล (บักสั่น) ที่ท่านเรียก โอยกรูจะเป็นลม “พี่ปุ้ยขา หายไปไหนมา” เด็กผู้หญิงที่ไหนไม่รู้เดินมาคว้าแขนไอ้พี่ปุ้ย พี่แกสะดุ้งตัวโยน อ้าวมรึง ตากรูบ้างล่ะ “....” อิชั้นไม่พูดค่ะ ผู้ดีห้ามวีน (แต่ตวาดได้) ใช้สายตามองแบบเหยียดหยาม ก่อนลากแขนบักสั่นที่ทำหน้างงๆออกมา “นี นี” เสียงไอ้พี่ปุ้ยตะโกนตามหลัง อร๊าย สะจายยยยยยยยยยยยยยยย +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ วันนี้พระเจ้าช่างเข้าข้างกรูจริง จริ๊ง อิชั้นทำหน้าซื่อตีหน้าเศร้า “บักสั่น ผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนรึเปล่าอะ” อร๊าย เสียงเศร้าๆของสาวน้อย มีหรือผู้ชายทั้งแท่งจะไม่ใจอ่อน “พี่ปุ้ยนะพี่ปุ้ย ไม่น่าทำแบบนี้เลย กระซิกๆ” เรื่องมารยาสาไถขอให้บอกค่ะ ชะนีน้อยทำด้ายยยยย บักสั่นเอ๋ย เสร็จกรูล่ะมรึง ว่าแล้วก็บีบน้ำตามาอีก 2 – 3 หยด โอย Perfect “นี ใจเย็นๆนะ ทำใจให้สบาย อย่าคิดมาก เดี๋ยวเราจะไปส่งที่บ้าน” โอยยยย ไอ่ฟาย กรูไม่ได้อยากกลับบ้าน “นีไม่อยากกลับบ้านอะ เดี๋ยวแม่เห็นสภาพนี้แล้วจะตกใจ” แม่ขา เป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะคะ บักสั่นทำหน้ากระสับกระส่าย อิชั้นรู้ค่ะ ว่ามันมีนัดกับนังเมี่ยง หุหุ ไม่มีทางซะหรอก “บักสั่นไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวนี้ขออยู่ตรงนี้ซักพัก ถ้าดีขึ้นจะขึ้นรถกลับเอง” นางเอ๊ก นางเอกค่ะ “ไม่ได้หรอก” บักสั่นเอ๋ย เริ่มลังเลแล้ว อิอิ “งั้นไปเที่ยวเขื่อนกันมั้ย นีอยากไป” อร๊าย ไม่ยอมให้โอกาสดีๆหลุดมือหรอกค่ะ หมู่บ้านบักสั่นอยู่ห่างจากเขื่อน (ที่จริงเป็นอ่างเก็บน้ำค่ะ แต่พวกเราเรียกเขื่อน) ประมาณ 5 นาที บักสั่นขี่รถช้าๆ โดยมีอิชั้นกอดแนบชิดอยู่ อร๊าย สะท้านทรวงสุดๆ ลมเย็นๆของช่วงปลายฝนต้นหนาวปะทะหน้า เขื่อนที่นี่กว้างมาก แต่ไม่ค่อยร่มรื่น มีแต่ขอบน้ำเวิ้งว้าง พวกเราจอดรถไว้ที่หน้าศาลาพักร้อนแล้วเดินเลียบพื้นทราย เหมือนมาเที่ยวทะเลเลยเว้ย 5555 ปลื้ม “นี เป็นไงบ้าง” กรี๊ดดดดดดดดด น้ำเสียงบักสั่นดูเป็นห๊วง เป็นห่วงอิชั้นค่ะ “ไม่เป็นไรหรอก แค่มีบักสั่นอยู่ใกล้ๆ ก็ไม่เป็นไรแล้ว” รางวัลตุ๊กตาทองปีนี้ได้แก่ ชะนีน้อยเองค่า บักสั่นหน้าแดงเชียว อร๊าย คนขี้อายเนี่ยทำอะไรก็น่ารักแฮะ อยากหยุดเวลานี้ไว้นานแสนนาน ที่ศาลา อิชั้นจับมือบักสั่น มือเค้าเย็นเพราะขับรถมาไกล อิชั้นกุมไว้แบบนั้น (ไม่ได้อายเลยกรู) บักสั่นนิ่ง ไม่พูดอะไร เรามองตากันไปมา พอตามองตา เราต่างก็หลบตากัน ความอายเริ่มเข้าแทรก เสียงเครื่องยนต์ดังหึ่งๆมาแต่ไกล อิชั้นเมียงมองออกไป “ไอ้พี่ปุ้ย!” มรึงจะตามกรูมาทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิชั้นเห็นหน้าหล่อๆของไอ้พี่ปุ้ยลอยมาแต่ไกล รัศมีนี้พี่เค้าคงมองไม่เห็นหรอก ว่าพวกเรากำลังทำอะไรอยู่ อิชั้นรีบผละมือจากบักสั่น “บักสั่น พี่ปุ้ยมา” มรึง ห้ามหันไป ห้ามมีพิรุธ “เดี๋ยวนี้จะแกล้งร้องไห้ บักสั่นไม่ต้องทำอะไ หรือพูดอะไร เข้าใจมั้ย ทำตามที่นีบอกก็พอ ถ้าไม่อยากซวย” ได้ผลค่ะ บักสั่นพยักหน้าหงึกๆ เฮ้อ กรูทำบาปทำกรรมอะไรไว้ฟระ ขออยู่แบบมีความสุขกับบักสั่นเงียบๆก็ไม่ได้ ตามมารังควานกรูอีกและ ต้องใช้มารยาอีกรอบ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ อิชั้นนั่งบีบน้ำตา โดยมีบักสั่นนั่งเงียบอยู่ข้างๆ ไอ้พี่ปุ้ยเห็นก็รีบวิ่งมา “นี เป็นอะไร ใครทำอะไร” เวรแล้วไง นี่มรึงไม่รู้จริงๆเหรอ “ไม่มีอะไร กลับไปซะ” อิชั้นแกล้งเช็ดน้ำตา (ที่ยังไม่มีซักเม็ด) “โกรธอะไรพี่เหรอ” กรูยิ้มอยู่มั้ง ถามโง่ๆ “เปล่า....” อิชั้นปฏิเสธ “บักสั่นกลับบ้านเหอะ ไปส่งนีหน่อย เกลียดคนหลายใจ” อร๊าย เริด! “นี อย่าเข้าใจผิดสิ” กรูไม่สน ตอนนี้ที่กรูสั่นเพราะกลัวมรึงจับได้ว่ากำลังทอแหล กรูจะกลับบ้านนนนนนนนนน “นีเข้าใจผิด.......เหรอคะ” “....” เงียบ ซีดไปเลยมรึง “พี่ปุ้ย นีไม่รู้นะว่าพี่จะคบกับใครที่ไหนอีกหรือเปล่า แต่ตอนนี้พี่ปุ้ยกำลังคบกับนีอยู่ ถ้าพี่ไม่ให้เกียรติกันแบบนี้ นีว่าเราอย่ามาคบกันดีกว่าค่ะ” โอย กรู พูดได้ไงฟระ “นี .... นีเข้าใจผิดนะ” “พี่ก็พูดได้แค่นี้แหละ นีเห็นอยู่เต็มสองตา” “แล้วทีนีล่ะ มากับไอ้นี่ได้” “พี่ปุ้ยอย่าพาลสิ นี่เป็นเพื่อนนี เค้ามีน้ำใจมาส่ง เค้ามีน้ำใจอยู่เป็นเพื่อนตอนที่นีกำลังเสียใจ” เสียใจ๊ เสียใจค่ะกรู ไอ้พี่ปุ้ยเงียบ “นีจะกลับล่ะ บักสั่นกลับเถอะ” โฮะๆๆๆๆ สวยชนะเลิศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 16 มี.ค. 50 16:47:01 A:10.29.14.120 X:203.144.139.225 TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เย้!!!! มาแว้ววว    แจ่มค่ะแจ่ม ว่าแล้วก็ปูเสื่อกินขนม รอตอนต่อไป จากคุณ : พญาึงูบิน - [ 16 มี.ค. 50 17:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 67 รางวัลตุ๊กตาทองปีนี้ได้แก่ ชะนีน้อยเองค่า 555555555555555555555555555555 จากคุณ : mon kiwi - [ 16 มี.ค. 50 18:30:36 ]

ความคิดเห็นที่ 68 อ่านไป ขำไป ทำไปได้นะคนเรา 555 จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 16 มี.ค. 50 19:06:55 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เข้ามาเก็บเลขสวยอีกรอบ 69 จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 16 มี.ค. 50 19:08:05 ]

ความคิดเห็นที่ 70 more please.... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : พญาึงูบิน - [ 16 มี.ค. 50 19:25:24 ]

ความคิดเห็นที่ 71 หุหุหุ   เิริ่ดได้ใจจริงๆๆ จากคุณ : lasmat - [ 16 มี.ค. 50 20:21:41 ]

ความคิดเห็นที่ 72 สุดดดยอดดดดดดดด  เจ้าแม่ทอแหรแห่งปีจริงๆๆค่ะ  เลิศมั่กๆๆ  รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : นางฟ้าตัวดำ - [ 16 มี.ค. 50 21:37:56 ]

ความคิดเห็นที่ 73 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ตอนที่ 7 ยามรัก น้ำต้มผักยังว่าหวาน ยามร้าวราน น้ำตาลยังว่าขม จั่วหัวชื่อตอนซะยาวเชียว อร๊าย เปิดเทอมแล้วค่ะ สุขีๆ หน้าหนาวนี่เป็นอะไรที่ทรมานจิตใจอิชั้นจริงๆ ยิ่งแพ้อากาศ ยิ่งทำให้ไม่อยากจะตื่นไปโรงเรียนเล้ย วันนี้เปิดเทอมวันแรก แอร๊าย คิดแล้วเซ็ง ไม่ไปได้ปะ “นี ลุก” เสียงสวรรค์ดังแว่วมาแต่ไกล โหย พ่ออะ ขออีก 5 นาที ไม่ถึงนาทีก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆเดินมา หวาย ตื่นแล้วๆๆๆๆๆๆ พ่อก็ ขอนอนอีกหน่อยก็ไม่ได้ “แม่คอซองหาย” เป็นเรื่องปรกติของอิชั้นไปซะแล้วค่ะที่หาของไม่เจอตอนเช้าๆ “อยู่ในตะกร้า หาดูดีๆสิ” “ไม่มีอะแม่ หาแล้ว” “แล้วนี่อะไร กรูบอกให้มรึงหาดูดีๆ” ว้ายหม่อมแม่ขา พูดจาไม่งามเลยนะคะ แม่ใครเนี่ย =_=’ “แม่หนูหาถุงเท้าไม่เจอ” จะสายแล้วด้วย อร๊ายๆๆๆๆ “แล้วที่มรึงใส่นั่นอะไร” กรี๊ดดดดดดด ลืมเด้อค่าเด้อ ใส่ที่เท้าแล้วนี่หว่า “แม่ตังค์” สิบบาท “อีกและ เพิ่มหน่อยจิ เปิดเทอมใหม่แล้วนา” แม่เพิ่มให้อีก 2 บาท T_T ปลื้มซะไม่มี! “นี อย่าลืมเอาสมุดพกไปด้วยนะ” ว้ายแม่ขา หนูจะสายแล้วค่ะ อีก 10 นาทีจะแปดโมง ป่านนี้นังกลองแช่งชักหักกระดูกหนูป่นปี้หมดแล้ว เอาเป็นว่าเช้านี้ ชะนี (สวย) สองตัวต้องรีบวิ่งไปเพื่อให้ทันเข้าแถวตอนเช้า นังกลองด่าอิชั้นซะยับ เพราะทำให้สาย “ที่มรึงบ่นเนี่ย เพราะกลัวจะไม่ได้เจอพี่มาสก่อนเข้าแถวใช่ปะ นังนี่ แร่ด” กล้าด่าค่ะคนเรา “ถ้ากรูแร่ด แล้วอย่างมรึงเรียกอะไร อิสองนอ” อร๊าย ใครเสี้ยมสอนหล่อนยะ แค่นอเดียวชั้นก็วุ่นวายจะแย่อยู่แล้ว แล้วก็มาโรงเรียนทันเข้าแถวตอนเช้าอย่างฉิวเฉียด ในแถว “อิบุ๋ม มรึงรอดกลับมาได้ไง” อิชั้นถาม “โอ๊ย ชั้นนี้แล้ว” อย่ามาโม้ “ชั้นไหนฟระ กรูได้ยินว่าไม่ปล่อยมรึงเห็นเดือนเห็นตะวันเลยนิ เครื่องเคราไม่หลวมแล้วเหรอ” ว่าแล้วอิหนิงใหญ่ก็โดนตบหัว เห็นแล้วเจ็บแทนจัง “เฮ้ย พอได้แล้ว อย่าคุยกัน ครูมอง” สวยเตือน พวกเราก็เงียบ สงสารหนิงน้อย ต้องอยู่ข้างหน้า เพราะตัวเล็กสุดในกลุ่ม “สรุปมรึงออกมายังไงอิดอก” อิชั้นสะกิด “ก็ไม่มีอะไร กรูก็แค่บอกว่า ถ้าไม่ปล่อยกรู แล้วกรูออกไปได้ กรูจะหนีไปไกลๆแล้วอย่าหวังจะเจอกรูอีก” บุ๋มกระซิบ “อารมณ์ไหนเนี่ย” “เออ น่า กรูก็เบื่อเป็นนะ วันๆไม่ได้ไปไหน อยู่แต่ในห้อง เย็นก็เจอแต่หน้าพี่เซ็นต์ เห็นหน้าแล้วเหม็นเขียว” อร๊าย นั่นสามีมรึงนะ นินทายังกับลูกอ๊อด “แล้วมรึงล่ะนังนี วีรกรรมใช่ย่อยนะ” บุ๋มย้อนถาม “เล่าซิ” “อิดอก จะให้เล่าอะไร มรึงรู้อะไรมั่ง” “ก็ไม่มาก แค่รู้ว่ามรึงทะเลากับพี่ปุ้ยที่ตลาดนัด ไปเที่ยวเขื่อนกับบักสั่น” นั่นมรึงรู้หมดเลยนะน่ะ ถามกรูอีกทำไมฟระ “แล้วไงต่อ” “เรื่อง?” “ก็เรื่องพี่ปุ้ยไง มรึงเห็นปะ มองมาทางมรึงตาละห้อยเชียว” จริงด้วย มองมาทำไมยะ เชิ่ดใส่ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “ไม่ให้กลับ” อ้าว ไอ่เวรนี่ กรูจะกลับบ้าน เดี๋ยวกรูโดนเพ่นกะบาล มรึงจะรับแทนกรูเหรอ “อย่ามาพูดมาไม่รู้เรื่องนะพี่ปุ้ย นีจะกลับบ้าน” ว่าแล้วอิชั้นก็ลากแขนบักสั่นออกมา “งั้นพี่ไปส่ง” โอ๊ย มรึงจะตะโกนทำไมฟระ กรูก็อยู่แค่นี้แหละ “ไม่เอาพี่ปุ้ย นีกลัวโดนดักตบ ที่นีเห็นแค่คนเดียว แล้วที่ซ่อนไว้อีกล่ะ” อร๊าย เถียงกรูไม่ออกเลยค่ะ นับตั้งแต่วันนั้นมา ไอ้พี่ปุ้ยก็แวะเวียนมาที่บ้านอิชั้นอีกสองครั้ง มาเก็บข้าวไปสีบ้างล่ะ พาอิหนิงใหญ่มาบ้างล่ะ (แผนสูงนะยะ) จนอิชั้นต้องยื่นคำขาด ว่าถ้ามาอีก จะบอกพ่อว่าพี่ปุ้ยหลอกแต๊ะอั๋ง ถ้ามา โดนหนักแน่ นับแต่นั้นก็ไม่โผล่มาอีกเลย หนวดพญานาคยังคงใช้งานได้แฮะ อิอิ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “กรี๊ดดดดดดดดดดด มรึง เห็นผู้ชายคนนั้นมั้ย” เสียงชะนีในกลุ่มอิชั้นกรี๊ดกร๊าดวี้ดว้าย “ไหนๆ” ถ้าไม่หล่อนะมรึง ดูๆแล้ว อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย น่ารัก “พี่เค้าเพิ่งย้ายมาแหละ เห็นว่าโดนไล่ออกจากที่เดิม สงสัยทำหัวเฮี่ยๆ” มรึงไปรู้มาจากไหนอินิก “โดนเรื่องอะไรฟระ” “กรูจะรู้มั้ย” อ้าว เมื่อกี้ยังอวดรู้อยู่เลย “คนพันธ์นั้น ไม่ใช่คนดีหรอก ไปสนใจทำไม” กรูไม่ได้สนใจแต่แรกหรอก แต่ชะนีบางตัวมันเจือกรู้จนกรูอยากรู้ ฮ่วย “กรูว่าชู้สาว ดูหน้าตาดิ จิ้มลิ้มเชียว” อิหนิงน้อยทำหน้าเพ้อ “กรูว่าเรื่องยา” หนิงใหญ่ออกความเห็น “สวยว่าเค้าตามสวยมา” โห่ นังสวย เมินซะเถอะ “กรูว่าจะอะไรก็ช่าง มันต้องเป็นคนไม่ดีแน่” อ้าวกรรม อินิกไปอคติกับเค้าซะงั้น “ระวังนะมรึง เกลียดยังไงได้อย่างนั้น” อิหนิงน้อยแซว อินิกสะบัดตูดเดินไป ถ้าอินิกมันเดินดีๆก็คงไม่เกิดเรื่อง นี่เดินสะบัดตูดส่ายหัวเหมือนแร๊พโย่ แถมไม่ได้มองทางเดินอีกก็เลยชนคนอื่นโครมเบ้อเร่อ “ว้าย แหกกกกกกกกกกกกกกกกก” อินิกอุทาน “อ๊ะ ขอโทษครับ” คู่กรณีขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ “พอดีผมเพิ่งย้ายมา หาห้องพักครูไม่เจอ เลยเดินเก้อไปมา ไม่ทันมอง เจ็บตรงไหนมั้ย” พี่เค้ายิ้มฟันขาว อินิกเงียบ ท่าทางจะอาย เล่นแหกไปซะเยอะ “ไหนดูซิ ไม่เจ็บก็ดีแล้ว พี่ขอโทษจริงๆนะ” อร๊าย สุภาพบุรุษที่สุดในโลก ที่จริงคนที่ไปชนเค้าน่ะ อินิกค่ะ จังเบ้อเร่อ แทนที่พี่เค้าจะโกรธ กลับเปล่า อินิกท่าทางจะละอายใจไม่น้อย “เดี๋ยวนิกพาไป” อ้าวกรรมเพื่อนกรู ไหนเมื่อกี้มรึงบอกไม่ชอบขี้หน้าเค้าไง “อ๊ะ ขอบคุณครับ พี่ชื่อโด่ง น้องนิกใช่มั้ย เรียนชั้นไหนล่ะครับ” แม๊น แมน อร๊ายยยยยย ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา พี่โด่งก็แวะมาหาอินิกไม่ขาด ส่วนอินิกก็ปากแข็ง บอกเป็นแค่พี่น้อง แต่ว่าแต่ละอย่างที่มันสาธยายมา เกินพี่น้องแล้วนะ “เมื่อวานพี่โด่งเลี้ยงขนมด้วยแหละ ถามกรูใหญ่เลยว่าอยากกินอะไร หวานไปมั้ย อร่อยรึเปล่า” “เมื่อกี้พี่โด่งส่งจดหมายมาแหละ ลายมือสวยเชียว” “พรุ่งนี้พี่โด่งจะเอาขนมที่บ้านมาให้แหละ พวกมรึงกินมั้ย” “พี่โด่งว่าตากูสวยดี (ตรงไหนฟระ หมวยชิหาย) กรูล่ะอ๊าย อาย” พี่โด่งอย่างนั้น พี่โด่งอย่างนี้ จนเพื่อนๆระอา “สรุปมรึงคบกันรึยัง” บุ๋มถาม “คบอะไร เป็นแค่พี่น้อง” แล้วช่อกุหลาบแดงวันวาเลนไทน์นี่หมายความว่าไงยะ ทีละตั้งสิบดอกๆละ 15 บาทก็ร้อยห้าสิบแล้ว อิชั้นได้ตังค์มาโรงเรียนวันละ 12 บาท เท่ากับว่า อิชั้นต้องอดข้าวเที่ยง 13 วัน เพื่อซื้อให้ใครสักคน ถ้ากรูยอมลงทุนขนาดนี้ ไม่ใช่พี่น้องแล้วค่ะมรึง “บักสั่นจ๋า” อิเมี่ยงไม่อยู่ ท่าทางวพกนังหน้าดำที่มีให้กลุ่มอิชั้นรุนแรงกว่าเทอมที่แล้วอีก คงเพราะเรื่องที่แอบไปเที่ยวเขื่อนสองต่อสองทะลุไปถึงไหนต่อไหนแน่ๆเลย กรูล่ะกลุ้ม โดนลืออีกและ ยังกะกรูเป็นดารางั้นแหละ “นี่อะ” อิชั้นยื่นลูกอมฮาร์ทบีทให้ เจียดเงินค่าข้าวซื้อให้เลยนะนี่ ตั้งบาทนึง ได้ 3 เม็ด ให้บักสั่นหมดเลย คิดแล้วเขิน อร๊าย “ขอบใจ อะนี่” บักสั่นให้ดอกกุหลาบมาดอกนึง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มรึงหมายความว่าไงคะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อยากกู่ร้องให้ก้องโลก อร๊ายๆๆๆ อารมณ์ตอนนี้จะเหมือนพี่ปุ๋ยกำลังสวมมงกุฎนางงามจักรวาลมั้ยน้อ แต่ที่แน่ๆกรูดีใจ เอ๊ย ดีใจ ชิงเอิงเอย แอบมีในกะอิชั้นรึเปล่าฟระ “พี่ปุ้ยฝากมา เค้ามาขอโทษเราเรื่องวันก่อน แล้วฝากนี่ให้นี” ไอ่บักสั่นเวรเอ๊ย หลอกกรูดีใจ ว่าแล้วอิชั้นก็วางดอกแหมะลงที่หน้าตักบักสั่นนั่นแหละ เซ็งโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ นี่เป็นสารพัดที่ไอ้พี่ปุ้ยทำเพื่อมาขอคืนดี 1 ให้ขนม - - > กรูกินจนอ้วนแล้วมรึง 2 เขียนจดหมาย - - > อ่านแล้วจะอ๊วก 3 เลี้ยงข้าว - - > ไม่ได้แอ้มหรอก ขอบใจนะ 4 มาหาซึ่งๆหน้า - - > ชะแว้บ ไม่เจอหรอกเสียใจ ฯลฯ “นี พี่ปุ้ยเอานี่มาให้” กล่องเพลงเสียงใส ท่าทางจะแพงอยู่ในกล่องห่ออย่างดี “ถ้ามันรวยนัก ทำไมไม่เอาตังค์มาให้กรูฟระ ค่ามีสทีนกรูใช้ไปหมดแล้ว ยังไม่ได้ซื้อเลย” อิชั้นบ่น วันต่อมาพี่ปุ้ยก็ฝากแป้งพัฟมีสทีนมา อย่าให้กรูรู้นะว่าใครคาบข่าวไปบอก (อิหนิงใหญ่หลบตาวูบเชียว) สรุปว่าอิชั้นต้องคืนดีกับไอ้พี่ปุ้ย จากการขอร้องแกมบังคับของเพื่อนๆในกลุ่ม และแป้งพัฟ (อร๊าย ก็กรูอยากได้นี่หว่า อย่าว่าเห็นแก่ได้เลยนะ) “ไอ้พี่ปุ้ย อย่าให้มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีกนะ ไม่งั้นนีเอาตายแน่” ขู่ไปงั้นแหละค่ะ ไม่ขู่เดี๋ยวเหลิง ยังไงก็ไม่อยากได้แป้งพัฟฟรีหลายอันหรอก มีหน้าเดียวใช้ไม่ทัน “จ้ะๆๆ” ดีมาก ค่อยน่ารักหน่อย ไปลองแป้งก่อนดีกว่า ลัน ลา +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “อินี กรูถามมรึงจริงๆนะ มรึงเรียนยังไงวะถึวได้เกรดแบบนี้” อ้าว กรรมแล้วไง ก็เรียนเหมือนๆกับมรึงนั่นแหละ “เออ นั่นดิ ดูเกรดมันกะของพวกเราซิ ไม่เกาะกลุ่มกันเลย” หุบปากซะนังนิก นังบุ๋ม “แล้วทำไมยะ ชั้นก็เรียนเหมือนที่พวกมรึงๆๆๆๆ เรียนนั่นแหละ ผิดเหรอที่ได้แบบนี้น่ะ” “ก็ไม่ผิด แต่ก็น่าจะเกาะกลุ่มกะพวกกรูบ้าง” อิหนิงน้อยยำ “แล้วไงยะ ชั้นได้แบบนี้จะทำไม” เออ ขอถามซ้ำหน่อย กรูได้เกรดแบบนี้แล้วจาทามมายฟระ ซักไซ้ไล่เลียงยังกะกรูทำผิดร้ายแรงงั้นแหละ กรูทำดีที่สุดแล้วนะเฟร้ย “อิคนทรยศ” “อร๊าย อิเวร ตอนสอบกรูลอกมรึงนะอิหนิงใหญ่” “ก็นั่นแหละ ลอกกรูประสาอะไรฟระ ลอกแล้วสอบได้ที่ 2 เนี่ยนะ กรูคนให้ลอกได้ตั้งที่ 17” ความผิดกรูอิ๊ก เป็นอันว่า ม 1 เทอม 1 อิชั้นสอบได้ที่ 2 ของห้องค่ะ ด้วยเกรด 3.27 ส่วนคนอื่นๆ อร๊าย ไม่อยากจะนินทาเพื่อนค่ะ อิชั้นทำไม่ได้จริงๆ อิหนิงใหญ่ได้ที่ 17 อินิก อิหนิงน้อย ได้ที่ 22 และ 23 ตามลำดับ สวยได้ที่ 11 บุ๋มได้ที่ 14 บักสั่นได้ที่ 28 นังเมี่ยงได้ที่ 33 ทายซิใครได้ที่โหล่ ถูกต้องแล้วค่ะ นังหน้าดำ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย สะใจชะมด เอ๊ย ชะมัด จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 16 มี.ค. 50 22:01:27 A:203.146.63.185 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ปล พี่ปุ้ย ให้ทายซิได้ที่เท่าไหร่ จากนักเรียนห้อง 3 จำนวน 33 คน แอ่น แอ๊น ได้ที่ 22 ค่ะ แอร๊ย เราสองคนได้ 222 เลขตองซะด้วย จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 16 มี.ค. 50 23:28:23 A:203.146.63.184 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 75 น้องนี สวย เริ่ด ยังเรียนเก่งอีกนะเนี่ย จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 17 มี.ค. 50 15:43:45 ]

ความคิดเห็นที่ 76 มาตีตั๋วรอค่ะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 17 มี.ค. 50 16:23:57 ]

ความคิดเห็นที่ 77 สนุกมากเลยค่ะ รออ่านอยู่นะ จากคุณ : เกอเซอร์บรู๊ค - [ 17 มี.ค. 50 16:34:45 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ต่อค่ะต่อ จากคุณ : พญาึงูบิน - [ 17 มี.ค. 50 16:53:27 ]

ความคิดเห็นที่ 79 มายังอ่ะค่ะ  เดียวแมน ยู จะเตะแร้ว  ต้องกลับห้องศุภฯ  เิอิ้กๆๆๆๆ จากคุณ : lasmat - [ 17 มี.ค. 50 18:35:10 ]

ความคิดเห็นที่ 80 no comment   เพราะอ่านไปขำไปจนจุกค่ะ 555 ^^ จากคุณ : น.ส.พังพอน - [ 17 มี.ค. 50 22:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 81 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “นี พี่สวยเป็นไรไปอะ ทำหน้าซังกะตาย” อ้าวอินิก กรูเพิ่งจะเข้าห้องมา จะตรัสรู้มั้ยคะ “มรึงไปถามดิ๊” อ้าวอิหนิงใหญ่ “ทำไมต้องกรูอะ” “ก็มรึงสนิทกับพี่สวยที่สุดแล้วนิ” นิกสมทบ สวยทำหน้าไร้อารมณ์นั่งเหม่อ ขอบตาช้ำแดง สงสัยร้องไห้มา ถ้าให้เดา “พี่ทะเลาะกับพี่ที” ทำไมกรูซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้มั่งฟระ “คราวนี้มันไม่ใช่ทะเลาะง๊องแง๊งแบบเด็กๆแล้วนะ” ยังไงหว่า ก็หนูเด็กอยู่ ไร้เดียงสาด้วย “พี่ทีมีคนอื่น” โป๊ะเชะ ไอ้ผู้ชายหลายใจ น่าจะจับขึ้นเขียงตอนให้เป็ดกิน “แล้วสวยรู้ได้ไง” อารมณ์นี้ต้องปลอบ “ผู้หญิงเค้ามาบอกพี่เอง” อร๊าย หน้าด้านจัง ขนาดชะนีเริ่ด ยังแร่ดได้ไม่เท่านั้น “แล้วพี่ทีว่าไง” “ก็ไม่ว่าไง เค้าบอกว่าแค่คบเล่นๆ” ผู้ชายคนนี้มันต้องตายสถานเดียวค่ะ “แล้วสวยจะทำไง” กรูไม่น่าถามเล้ย ร้องไห้อีกและ กว่าจะสงบได้ เล่นเอากรูเหนื่อย “พี่จะเลิกกับพี่ที” เห้ย แน่ใจนา “แฟนน่ะหาเมื่อไหร่ก็ได้” จริงดิ สวยแน่ใจเหรอ “แล้วพี่ทีว่าไงอีกมั่งอะสวย” เจือกจังกรู แต่อยากรู้จริงๆนะ “เค้าก็ไม่ว่าไง แค่ขอโทษและบอกจะเลิกคบกับแม่นั่น” “ให้มันได้อย่างนี้สิผู้ชาย แมร่งเหมือนกันหมด” อิชั้นสบถไม่รู้ตัว คิดถึงเรื่องไอ้พี่ปุ้ยแล้วคล้อยตาม “ใช่ๆๆๆ แบบนี้มันต้องฆ่าให้หมดโลก” อิสวย ถ้ามรึงฆ่าผู้ชายหมดโลก แล้วกรูจะใช้อะไรทำพันธุ์ฟระ “เห้ย แรงไป แล้วถ้าพี่ทีมาขอคืนดีล่ะ” อิชั้นถาม “ไม่มีทางหรอก คนอย่างอิสวย เจ็บแล้วจำ” เออ กรูจะคอยดู กรูให้เวลามรึง 3 วัน ถ้าเกินกว่านั้นหรือเลิกกันจริงๆ กรูจะเลี้ยงข้าว +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “ว้ายๆๆๆๆ อินิก เลือดกรูออก” อิหนิงน้อยโวยวาย “ไหนๆๆๆ ตรงไหน” อิหนิงน้อยชี้ไปใต้กระโปรง “5555 อิหนิงน้อยเมนส์มา แมร่งเป็นสาวแล้วโว้ย” อิหนิงใหญ่แซว อิชั้นได้แต่ฟังหูผึ่งด้วยความอิจฉา กรูตัวโตกว่ามรึงยังไม่มาเลย อิดอก “เออ มรึงมีผ้าอนามัยมั้ย” “ถามใคร ถามอินีมรึงจะได้ใช้มั้ย ตัวโตเป็นกระบือไถหว่าน ป่านนี้ยังไม่มีเมนส์” อร๊ายยยยย อิดอกนิกซ้ำเติมกรูเหรอ ฮือๆๆๆ เมื่อไหร่หนูจะเป็นสาวคะ พระเจ้าขา “อิบุ๋ม ผ้าอนามัยมรึงทำไมมันหลวมๆฟระ ขลุกขลิกๆ มันดิ้นเสียดสีไปมา โอยๆๆๆ” อิหนิงโอดโอย “แล้วมรึงใส่ยังไงอะ” “กรูก็ทำตามที่มรึงบอก ลอกแถบกาวออก หงายด้านนั้นเข้าหาตัว ให้อีกข้างราบไปกับกางเกงใน” อิหนิงน้อยพาซื่อ “หา! มรึงเอาแถบกาวหันเข้าหาตัวเหรอ ป่านนี้ขน (ในที่ลับ) ของมรึงไม่ร่วงติดกาวหมดแล้วเหรอ” “อ้าว เค้าไม่ได้ใส่กันแบบนั้นเหรอ กรูก็นึกว่าแบบนั้น มิน่าล่ะ เจ็บชิหาย” “โอย กรูไม่อยากจะคิดตอนมรึงดึงออกเลยวะ ขนหายหมดแน่ๆ” Bikini Wax แน่ๆ อึ๋ยๆๆๆๆ - - ‘ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “นี” “ไร เรียกทำไม” “พี่เปล่าเรียกนะ” “อ้าวแล้ว (หมา) ที่ไหนเรียกคะ” “หัวใจพี่มันเรียกร้องแต่ชื่อนีต่างหาก” อ๊วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก “นี” “พอเหอะไอ้พี่ปุ้ย เสียดายข้าวเที่ยง ตั้งแพงนะ 8 บาทแน่ะ” พี่ปุ้ยเลี้ยงค่ะ “เปล่า พี่จะถามว่านีลงเรียนซ่อมเสริมรึเปล่า” “ลงสิ ทำไม เทอมที่แล้วมันว่างอะ ไม่ค่อยมีไรทำ ลงๆไปงั้นแหละ เอาเกรด” รักการเรียนมาในบัดดล “ลงวิชาอะไร ภาษาไทยดีมะ” ไอ่ฟาย ลงเรียนให้กรูติดศูนย์เหรอ (แต่เทอมแรกได้เกรด 4 มานะคะ เริ่มจะรักมันละ) “แล้วนีลงวิชาอะไรอะ” “ลงคณิตเสริม” “โห ยากอะ” เออ ก็กรูรู้มรึงไม่ชอบคณิตไง ก็เลยลง ที่สำคัญ บักสั่นลง “แล้วพี่ถามทำไม” “พี่จะลงเรียนด้วย” อ้าว กรรม กรูกะจะสวีทกับบักสั่นซะหน่อย “แล้วถ้าพี่ตกล่ะ” “เออ จริงด้วย” เริ่มลังเลแล้วสิมรึง สอบได้ที่ 22 แล้วไม่เข็ดเหรอ “แต่พี่มีนีนี่นา นีก็สอนพี่ดิ นะ นะ นะ” อร๊ายๆๆๆ มรึงเป็นใครมาขอร้องกรูคะ แน่ะ แถมทำหน้าออดอ้อนเป็นแมวเชื่องๆ อร๊าย น่ารักจัง แต่ ไม่มีทางหรอกย่ะ ฝันไปเหอะ “นีไม่ค่อยว่างอะพี่ปุ้ย” จะเอาเวลาที่จะมาสอนมรึงไปแร่ดกับเพื่อนๆค่ะ “พี่จะซื้อซาวเบ๊าท์ให้” “ตกลง” ไม่ได้เห็นแก่ของนะคะ แต่เพื่อแฟน เราต้องทำด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “อิสวยหายไปไหน ไม่เห็นตั้งแต่เที่ยงละ” อิชั้นเป็นห่วงค่ะ กลัวมันจะคิดสั้น ยิ่งหมองๆอยู่ด้วย “แมร่งผู้ชายเจ้าชู้เหมือนกันหมด ไอ่พี่ทีก็ด้วย หน้าตาก็หล่อแต่นิสัยเลวมาก” อิชั้นเริ่มร่าย “พวกมรึงรู้มะว่าทำไมอิสวยมันถึงดูซึมๆ ก็เพราะไอ้พี่ทีไปมีคนอื่น กรูว่าแล้ว ความหล่อเป็นพิษ” คิดถึงเรื่องไอ้พี่ปุ้ยตามไปด้วย ความรุนแรงมีมากขึ้นเป็นสองเท่า ผู้ชายน้อ “มันบอกกรูนะ อิสวยนะ บอกว่ามันจะเลิกอย่างเด็ดขาดเลย แต่กรูก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งหรอก เพราะมันรักพี่ทีจะตาย กรูว่าอย่างมากก็ 3 วัน” “3 วันทำไมนังนี” บุ๋มถาม “ก็ไม่เกินสามวัน มันก็ต้องคืนดีกับพี่ทีอะดิ” เพี๊ยะ! “อิหนิง ตบกรูทำไม” “มรึงจะให้เวลาทำไมตั้งสามวัน แค่ครึ่งวันมันก็ใจอ่อนแล้ว โน่น เดินไปบนเนินด้วยกันโน่น” อ้าวกรรม อิสวยค่ะ ดอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ค่ะ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “อิหนิง เป็นไงมั่ง ขนยังอยู่มั้ย” อร๊ายๆๆๆๆ เริ่ดค่ะ เรื่องซ้ำเติมชาวบ้านเนี่ยขอให้บอก อินิกล่ะถนัดนัก น่าสงสารก็แต่อิหนิงที่ได้แต่อายหน้าแดง ไม่พูดไม่จา สงสัยยังแสบๆคันๆ “กรูก็นึกว่ามรึงรู้ ก็เลยบอกแบบลวกๆไป ไม่เป็นไรนะอิหนิง ของมันขึ้นใหม่ได้” ต๊าย อิบุ๋ม กรูนึกว่าจะปลอบเพื่อน อิพวกนังมารร้ายเอ๊ย “นี่ อย่าว่าหนิงน้อยนะ” นางเอกมาแล้วค่ะ “มรึงจะทำไมอินี เมนส์มรึงยังไม่มาเลย” อิดอกหนิง (ใหญ่) วอนทรีนเหรอมรึง “เปล่า กรูไม่ได้จะทำไม กรูสงสารก็แต่ผ้าอนามัย จะกลับด้านเอามาใช้ใหม่ได้มั้ย ก็แค่นั้น” นางเอ๊ก นางเอกค่ะ “เอออิหนิง (ใหญ่) ทำไมมรึงยังไม่มีแฟนซะที มรึงนะมีแต่คนมาจีบนี่นา” นิกเปิดประเด็น “กรูคงมีได้หรอกนะ จดหมายที่เขียนมา อย่านึกนะว่ากรูไม่รู้ว่าลายมือใคร” อินิกรีบหลบตา กรูจะซวยด้วยมั้ยเนี่ย “แหม พวกกรูแค่ล้อเล่น เขียนแค่ไม่กี่ฉบับ แต่มรึงก็ได้ตั้งหลายฉบับนิ” อิชั้นออกตัว “โห มรึงดูหน้าแต่ละคนจิ๊ บักจ่อยงี้ (เพื่อนซี้บักสั่น ตาโตไม่เท่ากันแบบเห็นชัดมาก) บักปอนงี้ (ตัวสูงลีบ ไม่หล่ออย่างแรง) บักเจ๋งงี้ (หน้าตากระเดียดไปทางแป๊ะยิ้ม เพียงแต่เป็นคนอิสาน)” เออ แต่ละคน ก็น่าเห็นใจมรึงอยู่หรอก “แล้วมรึงชอบใครรึยัง” อินิกดูจะเป็นกังวลเรื่องอิหนิงใหญ่มากนะเนี่ย “ยังมั้ง” อ้าว ชัวร์รึยังฟระเนี่ย “เอามั้ยอิหนิง กรูยกพี่เซ็นต์ให้” “ให้เอากรูไปขังเป็นหมูเหรอ ไม่เอาอะ กรูไม่ชอบอยู่เล้าเหมือนมรึง” แอร๊ย ดูปากแต่ละคนสิคะ “งั้นกรูยกให้ปุ้ยให้ มันหล่อดีนา ไม่สนเหรอ” อิชั้นเสนอ “เอามาทำไม กรูเห็นตั้งแต่ไข่มันเท่าเม็ดก๋วยจิ๊ เล่นพ่อแม่ลูกกันจะเบื่อขี้หน้าแล้ว ไม่เร้าใจ” อ้าว ว่าของกรูซะเสียเชียว “งั้นเอา....” “พอเลยอิหนิง (น้อย) มรึงจะเอาใครมาให้กรู ลำพังมรึงยังเอาตัวไม่รอดเลย ใส่ผ้าอนามัยให้มันถูกก่อนเหอะ” อิหนิงใหญ่พาลแล้วค่ะ สงสัยเก็บกด มีแต่คนมาจีบ แต่ยังไม่มีแฟนซะที “จะว่าไปมรึงก็สวยนะ ไม่ได้หน้ากลม ผมสั้นไม่มีคอแบบอิหนิงน้อย ไม่ไห้หน้าเหลี่ยมคางหลบในเหมือนอิชะนี ไม่ได้ตาตี่เหมือนอินิก มรึงก็แค่สวยน้อยกว่ากรูไม่เท่าไหร่เอง ทำไมไม่มีแฟนอะ” “โห่ อิบุ๋ม อิสวยซ่อนเร้น ตาโปนยังกะไหปลาร้า ติพวกกูจะเสียเลยนะ” อินิก ตาโปนไปเกี่ยวอะไรกับไหปลาร้าฟระ “นั่นสิ ถึงอิหนิงมันจะไม่มีแฟน ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย อยู่เป็นเพื่อนของพวกเราแหละดีแล้ว ใช่ปะ” อิหนิงยิ้มใหญ่เลย “ใช่ๆๆๆ วัตถุโบราณ ทิ้งไว้นานๆยิ่งจะมีราคา ว่าปะ” “อื้อ แต่อย่างอิหนิง แก่แล้วกรูว่าแตกลายงาว่ะ ราคาท่าจะตก” ว่าแล้วอิชั้นกับอินิกต้องรีบหลบรองเท้าอิหนิงให้ควั่ก เสียงหัวเราะของเพื่อนๆดังลั่น คิดแล้ว มีความสุขจังเลยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 18 มี.ค. 50 01:04:47 A:203.146.63.183 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 82 น่ารักจัง จากคุณ : mon kiwi - [ 18 มี.ค. 50 01:31:34 ]

ความคิดเห็นที่ 83 มารอค่ะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 18 มี.ค. 50 16:49:41 ]

ความคิดเห็นที่ 84 วันนี้อิชั้นท้องเสียค่ะ ต้องขออภัยจริงๆ เขียนไม่ออก ถ้าหายแล้วจะมาเขียนต่อนะคะ อาจจะพรุ่งนี้ จะพยายามรักษาตัวค่ะ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 18 มี.ค. 50 19:35:50 A:203.146.63.183 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 85 กรี๊ดๆๆๆ จะถึง 100 แล้ว จะถึงเป้ามั้ยเนี่ยกระทู้นี้ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 18 มี.ค. 50 19:38:03 A:203.146.63.183 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 86 มารออ่าน ขอให้หายเร็วๆนะ จากคุณ : เกอเซอร์บรู๊ค - [ 18 มี.ค. 50 20:01:00 ]

ความคิดเห็นที่ 87 หายไว ๆ นะคะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 18 มี.ค. 50 22:00:09 ]

ความคิดเห็นที่ 88 จากคุณ : จิซัง - [ 19 มี.ค. 50 18:05:27 ]

ความคิดเห็นที่ 89 มารอนะค่า หายไวๆเน้อ อยากอ่านแว้ววววว... จากคุณ : MelodiZ... - [ 19 มี.ค. 50 18:13:28 ]

ความคิดเห็นที่ 90 หายไวๆนะจ๊ะ แล้วรีบมานะ จากคุณ : พญาึงูบิน - [ 19 มี.ค. 50 18:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 91 “น้องนี น้องนีสนใจเป็นเชียร์หลีดเดอร์มั้ยคะ” หูกรูฝาดไปรึเปล่าคะเนี่ย “อะไรนะคะพี่ นีเนี่ยนะ เอาไปเป็นฐานให้เค้าเหยีบรึเปล่าคะ” ที่โรงเรียนกำลังจะมีงานกีฬาสีค่ะ ฝ่ายกิจกรรมจะแบ่งนักเรียนแต่ละห้องให้อยู่สีต่างๆ 7 สี ก็ไล่ทีละหมายเลขเลย หมายเลข 1 สีฟ้า เลข 2 สีแดง ส่วนอิชั้นอยู่สีเขียว บักสั่นอยู่สีเหลือง คิดแล้วแค้น ทำไมไม่ได้สีเหลืองมั่งฟระ ก็ยังดีที่อิชั้นอยู่สีเดียวกับนังเมี่ยง โชคดีสุดๆ สงสัยจะต้องได้ทำบุญล้างซวยครั้งใหญ่ “แหม น้องนีก็พูดเกินไป ใช่ซะที่ไหน พี่เห็นแววน้องนีหรอก” ชิชะ นังตุ๊ดทอแหร คิดว่ากรูไม่รู้รึไงฟระว่าจะเอากรูไปเป็นฐานตอนต่อตัว “นีต้องขอโทษพี่เชอร์รี่มากๆเลยนะคะ พอดีอาจารย์ที่ปรึกษาสีขอนีเป็นคนถือป้ายแล้วอะค่ะ นีคงไม่มีเวลาไปซ้อมหลีดเท่าไหร่ เอานังเมี่ยงสิคะ” อิชั้นโบ้ยสุดชีวิตแล้วค่ะ “ต๊าย น้องนีขา หยาบคาย เอาไปได้ไงคะ แสลงแย่” ว้าย อิพี่นี่ พูดถูกใจมากเลย ถ้าไม่กลัวฟ้าผ่า อิชั้นจะจูบซักฟอดใหญ่ งานกีฬาสีประจำปีของโรงเรียนจะมีช่วงนี้ (เทอม 2) ของทุกปี ปีนี้เป็นปีแรกของอิชั้นที่มีโอกาสเข้าร่วมในขบวนแห่ หลังจากที่เป็นนักเรียนประถมที่ได้แต่ชะเง้อชะแง้ดูขบวนมานาน ขบวนแห่กีฬาสีจะตั้งขบวนตั้งแต่หกโมงเช้า ที่หน้าตลาดที่หมู่บ้านอิชั้นเอง (บอกแล้วว่าหมู่บ้านอิชั้นใกล้โรงเรียน แค่กิโลเดียวเอง) หน้าขบวนสุดก็เป็นพวกนางรำ ธงโรงเรียน ธงชาติ พวกหน้าตาดีๆ (อย่างอิชั้น) ที่ถือป้ายต่างๆ ทั้งป้ายโรงเรียน ป้ายรณรงค์และอื่นๆ ที่ตามมาเป็นพรวนก็พวกนักเรียนแต่ละสี แยกมาเป็นสีๆ ก่อนงานกีฬาประมาณ 2 อาทิตย์ “แม่ หนูจะได้ถือป้ายโรงเรียนล่ะ ขอตังค์ซื้อชุดหน่อยสิ” กรรมจริงๆกรู อยู่เฉยๆก็หาเรื่องเสียตังค์ เพราะความสวยแท้ๆเลย “เท่าไหร่ล่ะ” “200” “ทำไมแพงจังฟะ เห็นแต่ละปีใส่กระโปรงสั้นแค่คืบ เสื้อก็สองนิ้ว ตั้ง 200 เชียวเหรอ แม่ว่าไม่ต้องเป็นดีกว่า เปลืองเนื้อเปลืองตัว แถมเปลืองตังค์ด้วย” “ไม่เป็นก็ได้” อิชั้นเห็นด้วย เพราะชุดของคนถือป้าย (ในตอนนั้น) จะถูกมองว่าไม่มิดชิด ผู้ปกครองส่วนใหญ่ไม่ค่อยชอบใจกันมากนัก “อาจารย์ขา คุณแม่หนูไม่อนุญาตให้เป็นคนถือป้ายอะค่ะ” “อ้าวทำไมล่ะชะนีน้อย” อาจารย์ที่ปรึกษาสีทำหน้ากังวล เพราะแกวางแผนงานไว้หมดแล้ว ถ้าอิชั้นถอนตัว แกก็ต้องทำใหม่ “คือคุณแม่บอกว่า” ขอสะตอนี๊ดส์นึงนะคะ “เสื้อผ้าที่ใส่ไม่มิดชิดน่ะค่ะ แล้วอีกอย่างพวกหนูก็คิดว่าราคาชุดมันก็แพงเกินไปด้วย ใส่ได้แค่ครั้งเดียวเอง ยิ่งหนูแล้วไม่ชอบใส่หรอกค่ะเสื้อผ้าแบบนั้น ดูไม่งามยังไงก็ไม่รู้” อร๊าย กรู แก่แดดเกินไปรึเปล่าฟระเนี่ย “เอาอย่างนี้มั้ยชะนี ครูจะไปพูดกับคุณแม่หนูให้ ส่วนเรื่องชุด ครูจะควบคุมไม่ให้มันโป๊ เอาเป็นชุดไทยก็ได้นะ” ครูขา ไม่เอาชุดไทยนะคะ ได้โปรดดดดดดดดด เอาชุดกระโปรงสั้นอันเดิมน่ะดีแล้ว “ส่วนเรื่องเงิน หนูไม่ต้องเป็นห่วงนะ เดี๋ยวครูจะออกให้เอง ครูไม่อยากได้คนอื่นน่ะ หนูน่ะมีแวว” อร๊าย เล่นชมหนูซึ่งๆหน้าแบบนี้ ใครมันจะปฏิเสธได้ลงคอล่ะคะเนี่ย “ก็ได้ค่ะครู” จิตตกเล็กน้อย กรูต้องใส่ชุดไทยจริงๆหรือนี่ ฮือๆๆ ปากหนอปาก วันงานจริง อิชั้นไม่ได้ใส่ชุดไทยหรอก กระโปรงริ้วเป็นจีบสั้นปลิวตามแรงลมหน้าหนาวพัด ถุงน่องสีเนื้อบางเบา เสื้อแขนยาวคอปิดเหมือนคนถือคฑา แก้มโปะมีสทีนที่ได้มาฟรี อายแชร์โดเอย บรัชออนเอย สารพัดสาระเพที่ฝ่ายช่างแต่งหน้าสรรหามาให้ (ว่าจะแอบจิ๊กลิปติกสีแดงเพลิงมาใช้ซะหน่อย สวยดีแฮะ) พอส่องกระจกแล้ว เออ แฮะ เรานี่ก็สวยเหมือนกันเนอะ หน้าปัดสีชมพู ปากสีแดงสด ยังกะจะไปเล่นงิ้ว พอขบวนถึงโรงเรียนก็จะมีพิธีเปิดต่างๆ มีวิ่งคบเพลิงด้วย หลังจากนั้นก็จะปล่อยนักเรียนเข้าไปตามเต็นท์สีของตัวเอง อร๊าย สวรรค์โปรด เต็นท์สีเขียวอยู่ติดกับสีเหลืองด้วย เหอๆๆๆๆ “นี” เสียงใคร คุ้นๆ “ไอ้พี่ปุ้ย มาทำไมเนี่ยไม่ไปแข่งกีฬาเหรอ” ร่ำๆจะตั้งฉายาไอ้พี่ปุ้ยแล้ว ว่า มารผจญ มรึงจะตามกรูไปถึงไหนฟระ “ไม่มาได้ไง อยู่สีเดียวกันนี่” อ้าวกรู ลืมไป “ไปเชียร์พี่หน่อยนะ พี่จะแข่งแล้ว” จำเป็นด้วยเหรอคะไอ้พี่ปุ้ย ไปแข่งคนเดียวไป๊ “นะ นะ นะ พี่อยากได้กำลังใจ” แหวะ เลี่ยนย่ะ ไม่ชอบ ชิส์! ไม่สน ไปเลยไป๊ จะแข่งแล้วนี่ “จะไปปะ ไปหน่อยน้า” ไม่ใจอ่อนหรอกย่ะ “ได้ๆ” อ้าว อยากตบปากตัวเองจัง วันนี้พี่ปุ้ยลงแข่งหลายรายการเลยค่ะ ทั้งวิ่งเดี่ยว วิ่งผลัด บอล บาส ตะกร้อ เรียกได้ว่าเกือบจะครบทุกชนิดกีฬา แถมเล่นแต่ละอย่าง แอร๊ย เก่งสุดๆ แมนมั่กๆ มิน่าล่ะ ถึงได้ Popular มาก ส่วนอิชั้นก็ต้องคอยแยกร่างเป็นเด็กเสิร์ฟน้ำพี่ปุ้ย และก็ลงแข่งบ้าง วันนี้แข่งบาส (แพ้ไป 2 แต้ม) แข่งวอลเล่ย์บอล (เข้ารอบค่ะ) ปิงปอง (ตกรอบสอง) ตอนที่อิชั้นแข่ง พี่ปุ้ยมาป้อนน้ำด้วย เหอๆๆๆ ทำไมถึงร้อนวูบวาบก็ไม่รู้แฮะ สงสัยเพราะสายตาของสาวๆทั้งหลายที่จ้องจะกินเลือดกินเนื้ออิชั้นแน่ๆเลย “เหนื่อยมั้ยนี” แน่ะ เป็นห่วงกรูอีก ดูสภาพมรึงซะก่อน “ไม่เท่าพี่ปุ้ยหรอก” ก็จริงนะ เหงื่อท่วมเลย สภาพดูไม่ได้จริงๆ แต่กลิ่นกาย รัญจวนใจสุดๆ กรี๊ดๆๆๆๆ “พี่หิวน้ำอะ” อะป้อนให้ “พี่อยากกินหนมอะ” อะซื้อให้ แต่เอาตังค์มา “พี่ร้อนอะ” อะพัดให้ “พี่อยากนอนอะ หนุนตักหน่อยนะ” อร๊าย มรึงขา ประเจิดประเจ้อไปค่ะ อยู่ในเต็นท์นะคะ นักเรียนตรึม "ไม่เอาอะ คนเยอะ อายเค้า” อ้าวกรูชี้โพรงให้เสือโคร่งซะงั้น “งั้นไปที่อื่นกัน” กรูม่ายปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แล้วนี่กรูลุกตามไปทำไมเนี่ย “นี หนุนตักหน่อยนะ ง่วงจัง” ที่ห้องเก็บของ อิชั้นก็เลยตามเลยแหละค่ะ แต่ห้ามเกินเลยไปกว่านี้นะ เอาน่า อย่างน้อยก็ได้ชื่อว่าแฟนกัน ช่วงนี้น้ำต้มผักมันหวานหอมอยู่ อิชั้นขอซดซักกะละมังใหญ่ๆแล้วกันนะคะ อิอิ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 20 มี.ค. 50 01:05:45 A:203.146.63.183 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ตอนที่ 8 เด็กเอ๋ยเด็กน้อย ความรู้เจ้ายังด้อยเร่งศึกษา 2 ทำไมน้อ เรื่องของชาวบ้านเนี่ยถึงได้เจือกกันจังนะคนเรา พวกนังหน้าดำก็เหมือนกัน มันแอบตามมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้นะเนี่ย พอเราทั้งคู่กลับมาถึงที่เต็นท์ก็โดนแซวใหญ่เลย “ไปหลบมุมไหนกันมาเหรอจ๊ะนักกีฬาคนเก่ง วี๊ดดดด วี๊ว” เอาเข้าไป ชาติที่แล้วเป็นนกหวีดเหรอ หรือว่าอยากเป็นในชาติหน้า “แหมๆๆๆ ไม่น่าจะถามเลยนะ ไปกันสองต่อสอง ไปซักผ้ามั้ง” อร๊าย อิชะมดเมี่ยง หุบปากไปเลย บักสั่นนั่งอยู่กะมรึงนะน่ะ กรูเสียภาพพจน์หมด “ใครบอกพวกมรึงฟะ” ไอ้พี่ปุ้ยเริ่มเดือด “เอาน่าไอ้ปุ้ย เรื่องพรรค์นี้ ไม่แปลกหรอก” อ้าว พูดจาประสาอะไร เรื่องพรรค์ไหนยะ “อย่าให้รู้นะว่าใครคาบเอาข่าวมาบอก” แวบนึงจริงๆที่อิชั้นเห็นหน้ายิ้มเยาะของนักหน้าดำเป็นไปด้วยคำว่า ชัยชนะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด มรึง ฝากไว้ก่อนเหอะ ตอนนี้คงพูดอะไรมากไม่ได้แล้วล่ะ แต่ละคนคิดไปต่างๆนานาแล้ว เฮ้อ กรูน้อ ซวยบรรลัย “อินี จริงหรือวะที่มรึงกับไอ้ปุ้ยแอบไป บ่ำบั๊มกันมาอะ” “อิหนิงใหญ่ ถึงกรูจะสวย แต่กรูก็ไม่ได้แร่ดขนาดนั้นนะยะ” “ก็เออไง พวกกรูถึงได้แปลกใจ หรือว่าไอ้ปุ้ยมันใช้กำลัง” อินิกคะ สรุปมรึงจะยัดเยียดให้กรูจนได้ใช่มั้ยคะ “อิเวร มรึงอย่าลืมสิ กรูตัวใหญ่กว่าไอ้พี่ปุ้ยนะ มันจะทำไรกรูได้” มั่นใจมากย่ะ “แล้วพวกมรึงหายไปไหนกันมาล่ะ” “ก็แค่ไปที่ห้องเก็บของ ไอ้พี่ปุ้ยมันอยากนอนหนุนตัก กรูกลัวว่าจะประเจิดประเจ้อ ก็เลยหลบมุมดีกว่า” “แล้วเป็นไงล่ะหลบมุม มรึงเจือกไปมุมเดียวกับนังหน้าดำซะงั้น” อ้าว ซวย “มรึงไม่เห็นเหรอว่านังนั่นอยู่แถวนั้นด้วย” “แล้วมันอยู่ทำไมล่ะยะอิหนิงน้อย” “อ้าว ทีมรึงยังไปกับผู้ชายได้ แล้วนับประสาอะไรกับนังนั่นล่ะ” อร๊าย ช็อกสยองโลก “หน้าอย่างมันยังมีคนเอาอีกเหรอ” “มีสิยะ เห็นแบบนั้นน่ะแร่ดใช่ย่อยนะมรึง ได้ข่าวว่าเป็นรุ่นพี่ ม 4 ด้วยชื่อพี่เอด” “กรี๊ด พี่เอดที่ดำๆยังกะนิโกรน่ะเหรอ” “ชื่อเอดส์ แมร่งอยู่ได้ไม่นานหรอก” อ้าว อินิก ปากเสีย “เออ ชื่อไรก็ช่างมันเหอะ แต่กรูโดนไปแล้ว เจ็บใจชะมัด พลาด” “ดีนะที่มันไม่บอกครู” “บอกทำไม บอกไปมันก็พลอยซวยไปด้วย” เออ จริงด้วยเนอะ “แล้วนี่ใครเห็นสวยกับอิบุ๋มมั่งเนี่ย” “สวยเหรอ โน่น” สายตาทุกคู่มองไปตามระยะชี้ของอินิก “เออว่ะ กรูก็โง่เนอะ ถามไปได้ เค้าก็ต้องอยู่ด้วยกันสิ ว่าแต่ว่า ใจคอสวยมันจะไม่เสวนากับเพื่อนฝูงมั่งเหรอ” “มันมาแล้วย่ะ” อิหนิงใหญ่บอก “มาตอนที่มรึงไปสร้างเรื่องไง” เออ ซ้ำเติมกรูเข้าไปสิ “แล้วอิบุ๋มล่ะ” “อันนี้จนด้วยเกล้าพะย่ะค่ะ” ประชดอีกเพื่อนกรู “บักสั่น วันนี้อิบุ๋มมามั้ย” อิชั้นได้โอกาสตอนที่นังเมี่ยงเผลอค่ะเลยเดินมาหาบักสั่น “มาดิ มาด้วยกันอยู่เลยตอนเช้า” “อ้าว แล้วมันไปไหนอะ ไม่เห็นหน้าเลยนะ” “สงสัย ไปกับพี่เซ็นต์แหง ช่วงนี้ไปด้วยกันบ่อยนี่นา” ก็จริงของบักสั่น ช่วงหลังมานี่ อิบุ๋มจะขาดเรียนบ่อยมาก มาสองวันขาดหนึ่งวัน มาสามวันขาดสองวัน จนเพื่อนๆเป็นห่วงว่าจะเรียนไม่ทัน “บักสั่นทำไมไม่เตือนมันบ้างล่ะ เป็นญาติกันไม่ใช่เหรอ” “เตือนได้ที่ไหนอะ บุ๋มไม่เท่าไหร่หรอก พี่เซ็นต์นี่สิ นีก็รู้” จริงด้วย ใครจะกล้าเพือนแกวะเนี่ย “บักสั่นกินข้าวรึยัง” อิชั้นเปลี่ยนเรื่อง “ยัง เมี่ยงกำลังไปซื้อมาให้” “อ้าว แล้วทำไมไม่ไปกินเองล่ะ” “เจ็บขาอะ เมื่อกี้แข่งบอลแล้วโดนขัดล้ม” อร๊าย ไหนๆๆๆ ขอดูหน่อยซิเจ็บมากมั้ยคนดี จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 20 มี.ค. 50 01:06:45 A:203.146.63.183 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 93 “นังนี มรึงจะทำอะไรน่ะ” กรี๊ดดดดดดดดดดดด ผีหลอกกลางวันแสกๆ โหย มรึงจะรีบกลับมาทำไมยะ คนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม นังเมี่ยงแอนด์เดอะแก๊งค์กลับมาเห็นตอนที่อิชั้นกำลังลูบๆคลำๆ เอ๊ย นวดให้บักสั่นพอดี ซวยดับเบิ้ลซวยเลยวุ้ยวันนี้ “เปล่า แค่นวด บักสั่นเจ็บ” “มรึงไม่ต้องสะเออะเรื่องของแฟนชาวบ้านได้มั้ย กินคนเดียวไม่พอยาไส้รึไง” ต๊าย นังหน้าดำ อิปากอัปปรีย์[^_^] “ทำเป็นมองหน้า หาเรื่องพวกกรูเหรอ” นักเรียนคนอื่นๆที่เดินมาที่เต็นท์เริ่มมอง เอาล่ะสิกรู จะเป็นประเด็นอีกมั้ยเนี่ย “กรูยังไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย บักสั่นมันเพื่อนกรู มันเจ็บ กรูแตะไม่ได้รึไง” “อีทอแหรแห่งชาติ หน้าอย่างมรึงแร่ดยังยอมแพ้เลย มีเหรอว่าพวกกรูจะเชื่อ” อิหน้าดำ หุบตูดมรึงบัดเดี๋ยวนี้ “ก็แล้วแต่ กรูไม่มีเจตนาอื่น” อิชั้นลอยหน้าลอยตาตอบค่ะ นังเมี่ยงมาจากไหนไม่รู้ ถลาเข้ามาจะตบ แต่เมินเสียเถอะ หลบทัน “มรึงกล้าหลบกรูเหรอ” อ้าวอิเวร อยู่ให้มรึงตบเหรอ “ทำไม” อิชั้นกวน แล้วพวกนังกน้าดำก็กรูมาจับตัวอิชั้นไว้ ล็อกแขนล็อกขา ขนาดอิชั้นที่ว่าตัวใหญ่ยังยอมแพ้ แมร่งยังกับเป็นกาวตราช้าง ดิ้นแล้วดิ้นอีกยังไม่หลุด “หยุดนะ” เสียงอิหนิงใหญ่ตะโกนมา “ไม่หยุด จะทำไม” เฮ้ย อย่าได้แต่พูด มาช่วยกรูก่อน ไม่อยากโดนตบ เดี๋ยวแป้งลอก ว่าแล้วทั้งอิหนิงทั้งสอง อินิกก็กรูเข้ามานัวเนียให้พวกนั้นปล่อยอิชั้น ก่อนจะมีอะไรบานปลาย ไอ้พี่ปุ้ยก็เข้ามาซะก่อน “หยุดเดี๋ยวนี้นะ ใครไม่หยุด และนีเจ็บ กรูเอาตาย” ได้ผลค่ะ คนหล่อเวลาน่ากลัวนี่ สุดๆนะคะเนี่ย ยิ่งไอ้พี่ปุ้ยด้วยแล้ว เวลาโมโหเนี่ย ไม่มีใครกล้าตอแยหรอก (นอกจากอิชั้นที่ไม่กลัวตาย) เพี๊ยะ! อ้าวกรู โดนจนได้ อิเมี่ยงมรึง “นีเป็นอะไรรึเปล่า” พี่ปุ้ยถาม ก่อนจะลุกไปกินเลือดกินเนื้ออิเมี่ยง “พี่ปุ้ย ผมขอนะ” อร๊าย บักสั่น ไม่เจียมบอดี้ เดี๋ยวก็ได้จริงๆหรอก “ไอ้พี่ปุ้ย มานี่” แน่ะ ทำอิดออด มรึงอย่าได้แตะต้องชู้กรูเด็ดขาดนะมรึง “อิหนิง พาพี่ปุ้ยออกไปก่อน” อิชั้นสั่ง “ถ้าใครแตะนีอีกนะ กรูเอาตายแน่” มรึงยังมีกะใจทิ้งคำขาดอีกเนอะ แต่ก็ได้ผล ดูหน้าอิเมี่ยงสิ ซีดกว่าไข่ต้มอีก “บักสั่น เราขอคุยด้วยหน่อยดิ” แค้นค่ะ ยังแค้นไม่หาย บังอาจมากที่มรึงตบกรูนะอิเมี่ยง “จะมาไม่มา” อิชั้นทำหน้าสวย ดุ ถามย้ำ บักสั่นก็เลยเดินกระเผลกตามต้อยๆ ส่วนอิเมี่ยง ยืนบื้ออยู่ตรงนั้น เพราะทำอะไรไม่ได้ สะใจกรูแท้ “ขอบใจมากที่ช่วยเราไว้นะ” เออ มรึงก็รู้เหรอว่ากรูช่วยมรึงไว้ วอนหาที่จะตายนะมรึง “ขอบใจที่ช่วยเมี่ยงไว้ด้วยนะ” กรูไม่ได้จะช่วย ช่วยไม่ได้เด็ดขาด ทำกรูเจ็บ กรูจะเอาคืนให้สาสมเลยคอยดูสิ “ไม่เป็นไรหรอก เพื่อนกัน” ต้นสะตอต้นที่หนึ่ง “เราต่างหากที่ผิด ไม่น่าเข้าใกล้บักสั่นเลย” ต้นสะตอต้นที่สอง “เฮ้ย อย่าว่าอย่างนั้นสิ นีบริสุทธิ์ใจนี่นา” สุดใจมากๆค่ะ “แต่ทำไม มีแต่คนเข้าใจเราผิดอะ เมื่อเช้าก็ทีนึงแล้วนะ” อะ อร๊าย เสียงสั่นเครือของหญิงสาวผู้อาภัพ (สะตอต้นที่สาม) “ช่างคนอื่นเค้าสิ” “บักสั่นไม่เชื่อใช่มั้ย” อร๊าย กรู ทำน้ำเสียงดีใจเว่อร์ไปรึเปล่าฟระ “อื้อ เราเชื่อว่านีไม่ใช่คนแบบนั้น” กรี๊ดดดดดดดดดดด สวยชนะเลิศ เท่านี้กรูก็สบายใจไปหลายเปราะแล้ว “แต่เรื่องเมื่อกี้ ” “ทำไมเหรอ” “เราขอโทษแทนเมี่ยงจริงๆนะ” “บักสั่น จะพูดอีกทำไมล่ะ เรามันก็แค่เพื่อน เมี่ยงเค้าเป็นแฟน เค้ามีสิทธิ์” สะตอต้นที่สี่ “แต่เค้าทำเกินไป” เข้าทางกรูแล้วค่ะ “บักสั่นเห็นมั้ย ผู้หญิงตัวใหญ่ บางทีก็เพลี่ยงพล้ำได้ ผู้หญิงก็เป็นผู้หญิงวันยังค่ำแหละ ต้องมีผู้ชายสักคนมาดูแล ขนาดอิเมี่ยงตัวเล้กกว่าเรา ยังทำร้ายเราได้เลย” ต้นที่เท่าไหร่แล้วหว่าในสวนสะตอของอิชั้นเนี่ย “ก็พี่ปุ้ยไง” มรึงอย่าทำลายบรรยากาศสิ “พี่ปุ้ยไม่ได้อยู่กับเราตลอดเวลานะ” หมด Mood เลยกรู “เราเป็นเพื่อนกันใช่มั้ยบักสั่น” “อื้อ” “เวลาเพื่อนเดือดร้อน บักสั่นจะทำยังไง ไม่ต้องตอบเราหรอกนะ เรารู้ว่าเราน่ะเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น สู้แฟนบักสั่นไม่ได้หรอก แต่บักสั่นรู้ไว้นะ มิตรภาพน่ะ มันยั่งยืนกว่าสิ่งอื่น ถ้าบักสั่นคิดว่าอยู่รอดปลอดภัยกับเมี่ยง นีก็ไม่ได้จะว่าอะไร แต่บักสั่น เพื่อนที่เคยเป็นแฟนกันน่ะ มันทำใจลำบากนะ” โชคดีนะเนี่ยที่นังกลองมันเล่าให้ฟังเรื่องแฟนเก่ามัน ไม่งั้นกรูก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน “เพื่อนที่ดีน่ะ ก็ต้องช่วยเหลือเพื่อน ไม่ว่ายังไง ถ้าเป็นเราเจอแบบเมื่อกี้เราก็ต้องช่วยเพื่อนเราก่อนเสมอ เราถึงได้ช่วยทั้งบักสั่นทั้งเมี่ยงไว้ไง เราไม่อยากให้ใครเจ็บตัวเพราะเราเป็นต้นเหตุ” สะตอต้นที่ล้านแปด “บักสั่นลองคิดดูละกัน ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบเมื่อกี้ขึ้นอีก บักสั่นอยากจะเลือกช่วยใคร เพื่อนหรือแฟน?” โอ๊ย เป็นกรูเลือกช่วยแฟนค่ะ “ต้องเพื่อนสิ” โฮะๆๆๆ มรึงก็เป็นคนแบบนี้แหละบักสั่นเอ๊ย เสร็จกรู! จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 20 มี.ค. 50 01:07:48 A:203.146.63.183 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ๕๕๕๕๕ สนุกค่ะ จากคุณ : (: - [ 20 มี.ค. 50 02:53:04 A:134.60.222.52 X: TicketID:121573 ]

ความคิดเห็นที่ 95 555 ถูกจาย ค่อด ค่อด เลย จากคุณ : ถางป่ามาเจอกัน (zero4hero) - [ 20 มี.ค. 50 09:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 96  รออยู่น๊า จากคุณ : จิซัง - [ 20 มี.ค. 50 11:58:50 ]

ความคิดเห็นที่ 97 กำลังสนุกเลย น้องสนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง สะตอต้นที่ล้านแปด จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 20 มี.ค. 50 12:03:54 ]

ความคิดเห็นที่ 98 สะตอได้น่ารักมากเลยคับ... จากคุณ : เอ - [ 20 มี.ค. 50 12:27:39 A:202.83.200.205 X: TicketID:138861 ]

ความคิดเห็นที่ 99 อร้ายยยยยยยยยยส์ มันส์มากค่า คุณนีจะได้บักสั่นไปครอบครองรึป่าวเนี่ย ลุ้นๆๆๆ จากคุณ : ตุ๊ดน้อย หอยสังฆ์ (MelodiZ...) - [ 20 มี.ค. 50 13:25:45 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ฉลองครบ 100 ความเห็น ครับ จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 20 มี.ค. 50 14:29:10 ]

ความคิดเห็นที่ 101 น้องนีสะตอได้ใจ 5555 น่าร๊ากกกกก จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 20 มี.ค. 50 14:47:23 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ชอบจัง จากคุณ : Feminine Evil - [ 20 มี.ค. 50 15:38:11 ]

ความคิดเห็นที่ 103 มาแล้วค่ะ น่ารักจัง จากคุณ : mon kiwi - [ 20 มี.ค. 50 15:50:22 ]

ความคิดเห็นที่ 104 สวนสะตอเจงๆเหอๆๆ ว่าแล้วก็รออ่านตอนต่อไป จากคุณ : พญาึงูบิน - [ 20 มี.ค. 50 19:07:59 ]

ความคิดเห็นที่ 105 กรี๊ดดดดดดด วันนี้ไม่ได้เข้ามา 100 กว่าแล้วเหรอ เพิ่งเลิกงานเลยค่ะ งานยุ่งมั่กๆ ขอบคุณทุกๆคนที่ให้การตอบรับนะคะ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 20 มี.ค. 50 20:52:27 A:203.146.63.187 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 106 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “นี ช่วยเราหน่อยนะ” จะอะไรกับกรูนักหนาเนี่ย “น่านะ” บักเจ๋ง หรือก๊วยเจ๋ง (เพื่อนในกลุ่มของบักสั่น) มาขอร้องอ้อนวอนให้อิชั้นช่วย “ให้เราทำเนี่ยนะ” เหวย เมินเสียเถิด “น่า เรารู้ว่านีสามารถ” สามารถแน่นอน แต่ไม่ช่วยย่ะ “ช่วยเขียนให้หน่อยนะ ลายมือนีสวย คารมก็ดี” เออ กรูรู้ “แล้วเราจะช่วยสนับสนุนเรื่องบักสั่น” อ๊ะ หูผึ่ง “ยังไง” กรูติดกับมันแล้ว T_T “ทุกเรื่อง” โอ้ แม่เจ้า “โอเช” ทุกเรื่องจริงๆนะมรึง บ่ายแก่ๆวันงานกีฬาสีวันแรก หลังจากที่เรื่องมันเริ่มซาๆ บักก๊วยเจ๋งก็เข้ามาหาอิชั้น ขอร้องแกมบังคับสารพัดเพื่อให้อิชั้นช่วยเขียนจดหมายจีบผู้หญิงให้ “แล้วรู้ได้ไงอะว่าเราทำได้” อิชั้นถาม “รู้สิ ใครๆเค้าก็รู้กันทั่วแหละว่านีเขียนเก่ง ดูไอ้ปุ้ยสิ ผลงานชิ้นเอกเลยนี่” เออ ก็ใช่นะ “ทำไปได้ไงอะ เขียนจดหมายรักแค่ฉบับเดียวผู้ชายติดทั้งๆที่ยังไม่เคยเจอหน้า” เออ กรูรู้ มรึงไม่ต้องยอ เรื่องของเรื่องคือไอ้ปุ้ยมันใจง่ายย่ะ “เค้าลือกันว่าไงอีกมั่งอะ” “เรื่องอะไร” อ้าว จะให้กรูบอกอีก อายนะ “ก็เรื่องเรากะพี่ปุ้ยอะ” “โหยเยอะแยะ ทั้งดีและไม่ดี” ส่วนมากไม่ค่อยดี กรูรู้ “ยังไงมั่ง” “ก็ไม่ยังไงหรอก เค้าก็แค่เล่าๆลือๆกันว่านีน่ะทำยังไงถึงได้สอยคนหน้าตาดีขนาดนั้นมาเป็นแฟน” เออ ขนาดนั้นน่ะ ขนาดไหนฟระ กรูก็สวยอยู่นา “สรุปว่านีช่วยเรานะ” เออ ย้ำอยู่ได้ “แล้วเรื่องบักสั่น...” อิชั้นถาม “โนพรอมแพรม” ไอ่ฟาย No problem ตะหาก “แล้วจะจีบใคร” นั่นดิ มรึงมาขอร้องกรูตั้งนานยังไม่รู้เรื่องเลย “อ้อย” หา นังอ้อยทอมนั่นน่ะนะ “คิดดีแล้วเหรอ” อิชั้นหยั่งเชิง ใครๆก็ว่าอ้อยน่ะเป็นทอมนะ “ดีแล้ว มากๆด้วย” อ้าวกรรม ให้กรูไปจีบทอมเหรอเนี่ย ถ้ามันมาชอบกรูจะทำไงฟระ หาเรื่องใส่ตัวชัดๆ “นี พี่ไปส่งที่บ้านนะ” วันนี้กีฬาเลิกเร็วค่ะ เพราะเป็นวันแรก “เอาสิ” เหนื่อยอะ ไม่อยากจะอยู่โรงเรียนแล้ว “เจ็บมั้ย” ถามทำไมฟระ หน้ากรูไม่เจ็บหรอก เพราะอย่างหนา แต่เจ็บใจมากกว่า อย่าให้ถึงทีกรูบ้างนะมรึง กรูเอาตายแน่ อิชะนีซะอย่าง ต้องฆ่าแล้วฝังกลบ “ไม่หรอก ว่าแต่จะกลับเลยเหรอ เพิ่งสี่โมงเอง อยากกินหนมอะ” นานๆทีค่ะอิชั้นจะทำเสียงอ้อนแบบนี้ มีหรือไอ้พี่ปุ้ยจะไม่ใจอ่อน เอาเป็นว่าอิชั้นได้ขนมมาเพียบ กินไม่หวาดไม่ไหว น่ารักนะเนี่ย ไอ้น้อง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ กีฬาสีวันสุดท้าย “อิดอก เมื่อวานหายศีรษะไปไหนมา” ช่างมีปิยะวาจาเสียนี่กระไรกรู “นั่นสิ มรึงนี่ชอบหายไปบ่อยๆนะช่วงนี้ รู้มั้ยเพื่อนเป็นห่วง” อิหนิงน้อยเสริม “ไปไหนมาไหนก็บอกกันมั่งสิ” อินิกต่อ “ใช่ๆๆๆ ฟงแฟนน่ะอย่าไปตามมันให้มาก เพื่อนสิสำคัญ” ต๊าย อิสวย กล้าพูด “เออ โทดๆ ช่วงนี้พี่เซ็นต์เป็นไรไม่รู้อะ กวนใจกรูจริงๆ” เฮ้อ นี่แหละน้าเค้าถึงว่ามีลูกกวนตัวมีผรัวกวนทรีน “แล้วมรึงจะยอมตามเค้าไปต้อยๆตลอดน่ะเหรอ มรึงยังเรียนไม่จบเลยนะ เพิ่ง ม 1 เอง” นั่นสิ เพิ่งเห็นมรึงพูดจาเป็นผู้เป็นคนนะเนี่ยนังนิก “เออ กรูจะพยายามไม่ไปแล้ว” ให้มันแน่เหอะมรึง “นิก ไปกินข้าวกัน” อ๊ะ พี่โด่ง อยู่กันเป็นฝูง ชวนคนเดียวเหรอ “เพิ่งจะว่าคนอื่นแหมบๆ นี่จะตามเค้าไปต้อยๆซะแล้ว” อิหนิงใหญ่ประชด คงเพราะนิกและหนิงใหญ่สนิทกันมาก่อน ก็เลยเตือนกันด้วยความเป็นห่วง “เอ้า อินี่ กรูไม่ได้หายไปเป็นวันๆซะหน่อย” อินิกเดือด “เออ ไปซะทีสิ” หนิงใหญ่ไล่ พี่โด่งได้แต่หัวเราะ “ไปด้วยกันมั้ยจ๊ะสาวๆ” อร๊าย เล่นชวนแบบนี้มีหรือจะไม่ไป “อินี มรึงจะไปไหน” ก็ไปกับสองคนนี้ไง ไม่ไปเหรอ “นั่นจิ เรื่องของเค้า มรึงจะไปด้วยทำไม โน่น ของมรึงอยู่โน่น” ฮือๆๆ ลาก่อนนะคะพี่โด่งขา “พวกมรึงลองให้คะแนนพี่โด่งกับไอ้พี่ปุ้ยซิ” “หน้าตา พี่โด่งกินขาดว่ะ ส่วนเรื่องอื่นๆ กรูว่าไอ้ปุ้ย” อิหนิงใหญ่ เรื่องอื่นๆน่ะอะไรบ้าง “กรูว่าไอ้ปุ้ยก็หล่อนะ ตี๋อินเตอร์ดีออก น่าเจี๊ยะ” อิหนิงน้อย เงียบไปเลย “ไม่ใช่สเป๊กกรูทั้งคู่แหละ” อร๊าย อิแฟนพี่เสกโลโซ เงียบไปเลยมรึง สเป๊กสูงนะยะ “พี่สวยว่านะ พี่ทีหล่อกว่า” เออ กรูเห็นด้วย กรูไม่น่ามาขอความคิดเห็นของพวกมรึงเลย “แล้วมรึงว่าใครหล่อล่ะอินี” ดอกกกกกกกกกก ย้อนถามกรูซะงั้น ในสายตาอิชั้นนะคะ พี่โด่งจะดูหล่อแบบเจ้าสำอางค์ ไอ้พี่ปุ้ยจะหล่อสาวกรี๊ดแบบตี๋หล่อ ส่วนพี่ทีหล่อแบบคมเข้มหน้าไทย ส่วนที่หล่อที่สุดคือบักสั่นค่ะ (แอร๊ยๆๆๆๆ) “กรูว่าบักสั่น” อร๊าย บักเจ๋ง อย่าเจือก โผล่มาจากไหนเนี่ย “เออ จริงด้วยเนอะ อย่างอินีตาต่ำ มันต้องว่าบักสั่นหล่อสิ” อิบุ๋ม ญาติมรึงนะ “ตรงไหนอะนี ที่ว่าหล่อ พี่สวยยังไม่มองไม่เห็นเลย ยิ้มทีเห็นแต่ฟัน” อิสวย เงียบไปเลยมรึง “แต่กรูว่า นาทีนี้ ใครเอากรู กรูเอาหมด” โลภค่ะหนิงน้อย “อิหนิงใหญ่เป็นไร เงียบเชียว” “ไม่เป็นไร แค่ปวดหัว ตื่นเช้าไปหน่อย” “เออ ดีที่ไม่ตาย” อ้าวอิหนิงน้อย แช่งเพื่อนเหรอมรึง “นีได้ปะ” เออ กรูลืมบักก๊วยเจ๋งไปซะงั้น “ได้ อะเอาไป” อิชั้นควานหาจดหมายที่นั่งเขียนเมื่อคืน “ไม่รับประกันนะมรึง” มันยิ้มตาหยี โอย ไอ่เจ๊กขาวลาวเผือก “อิดอกนี อิหลายใจ” กรูว่าและ ไม่ได้ถามกรูซักคำว่าเป็นมายังไงเลยนะมรึง “มรึงมีอะไรในก่อไฝ่กับบักเจ๋งด้วยเหรอ สเป๊กมรึงแปลกๆนะช่วงนี้” อ้าวอิเวรนี่ ช่างยัดเยียดให้กรูจัง “โอ๊ย กรูหิวข้าว” อิชั้นตัดบท เช้านี้ยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่หว่า ไปโรงอาหารกันดีกว่า “อิบุ๋ม โน่น” ชิหายแล้วค่ะ ตายยากจริงๆ “พี่เซ็นต์” มาทำไมฟระ กีฬาสีของนักเรียนเค้า คนนอกไม่มีสิทธิ์นะมรึง “บุ๋ม ไปกับพี่มั้ย” ไอ้หน้าด้านตัณหากลับ แมร่ง “พี่เซ็นต์ใช่ปะคะ” ขอดูหน้าชัดๆหน่อยเหอะ O_o ใครก็ได้เอากีตาร์มาหน่อยซิ แมร่งเหมือนชิหาย “ใช่” ตอบไม่มีหางเสียงเลย ไอ่ฟาย “คือว่าวันนี้ครูเค้าจะเช็คชื่ออะค่ะ มันมีผลต่อคะแนนกิจกรรม เมื่อวานบุ๋มเค้าขาดไปแล้ว ถ้าวันนี้ขาดอีก บุ่มอาจจะเรียนไม่จบ” จะสะตอไหวมั้ยเนี่ย หวั่นใจพิกล “ไม่เป็นไร ไม่จบก็ช่างมันสิ” อ้าว ไอ้ฟาย พูดง่ายดีเนอะ “ไม่ได้ค่ะพี่” อิพวกเพื่อนเวร ไม่ช่วยกรูซักคน “เพราะมันสำคัญจริงๆ อีกอย่างอาจารย์เค้าเพ่งเล็งด้วย” กรูก็เพิ่งรู้ตอนที่พูดนี่แหละว่าอาจารย์เพ่งเล็งด้วย “จริงบ่บุ๋ม” อ้าวเริ่มสำเนียงใส่กันแล้ว คิดเหรอว่ากรูฟังไม่ออก “อีหลีเดะ บุ๋มหว่ามื่ออื่นเฮาค่อยไปนำกั๋นดีก่า” เออ ดีมากอิบุ๋ม หัดฉลาดมั่งสิยะ “มื่อนี่สิเสร็จกี่ยาม” “บุ๋มกะบ่ฮู้นำ ถ้ามันเสร็จ บุ๋มจะบอก” แล้วมรึงจะบอกยังไงฟระ มันคงเชื่อหรอก “ได้ๆ งั้นพี่กลับก่อนกะได้” อ้าวเชื่ออีก =_=’ ที่โรงอาหาร “เกือบไปแล้วมั้ยล่ะอินี” อ้าวอิเวร ไม่ช่วยแล้วยังมาซ้ำกรูอีก “ขอบใจมากนะนี” อร๊าย บ่เป็นหยังดอก “แล้วจะเอาไงต่อ” อ้าวบักเจ๋ง นี่มรึงยังอยู่อีกหรือนี่ ไม่ให้สุ้มให้เสียง กรูตกใจนะ “ไม่รู้เหมือนกันอะ พี่เค้าไม่ค่อยฟังเราเลย เราบอกไม่อยากไป ก็จะพาเราไปซะให้ได้” บุ๋มเริ่มตัดพ้อ “ก็บอกให้เด็ดขาดเลยว่าไม่ไป” ใครสักคนนี่แหละเสนอ “ได้ก็ดีน่ะสิ เราเคยยื่นคำขาดว่าไม่อยากไป พี่แกดื้อแพ่งจะพาเราไปให้ได้” แก่แล้วพูดไม่รู้เรื่องแฮะ “ถึงขนาดที่ว่าจะไปบอกพ่อกับแม่เรื่องของพวกเรา” เออ เป็นกรูก็กลุ้ม ซวยบรรลัยเลยมรึง “ก็บอกไปสิว่าให้เรียนจบก่อน” “คิดว่ากรูไม่บอกเหรอ ถ้ามันเชื่อกรูก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้เลย” เอาละเหวย นี่ชีวิตนักเรียนจริงๆหรือวะเนี่ย จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 20 มี.ค. 50 20:54:50 A:203.146.63.187 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 107 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ตอนที่ 9 ...เราบ่ผิด ท่านคิดมาล้าง ดาบนั้นคืนสนอง “เออ มรึง” “ไรอิหนิง” “เมื่อวานนะ หลังจากที่กรูลากไอ้ปุ้ยออกไปจากวงโคจรแล้วใช่ปะ” เออ แล้วไง “มีผู้หญิงคนนึงเว้ย เอาจดหมายกับขนมมาให้ไอ้ปุ้ยด้วย” “ไอ้ปุ้ยว่าไง” อิหนิงน้อยซัก “ก็ไม่ว่าอะไร ยิ้มแหะๆยังกะลูกหมา รับขนมรับจดหมายเค้ามาแล้วก็ยืนคุยกับเค้าซะงั้น” “มีขนมอะไรมั่ง” “ก็.....” เออ ที่กรูกินทั้งนั้นนี่หว่า ไอ้ปุ้ย มรึง อร๊ายยยยยยยยยยยย โกรธ! “แล้วมรึงจะเอาไง” “ไม่เอาไงหรอก กรูถือว่ากรูไม่มีหลักฐาน” “ก็กรูไง” อิหนิงใหญ่ยกมือเสนอตัว “หรือมรึงอยากโดนฆ่าหมกหลังห้องน้ำ” ได้ผล อิหนิงลดมือลงทันที “ไม่เป็นไรหรอก ใจเย็นๆ กรูยังทนได้ ขอแค่ตำตากรูสักครั้ง รับรองกรูไม่เลี้ยง” เสียงบักเจ๋งกลืนน้ำแข็งลงคอทำให้อิชั้นได้สติกลับคืน กรูโหดไปมั้ยเนี่ย “ต๊ายๆๆๆๆ ดูสิทุกคนนี่ใครเนี่ย” เสียงอิดอก Jan rai ดังมาอีกแล้ว “เมื่อวานก็สอง วันนี้คั่วอีก 1 มักมากจริง” มันหมายถึงบักเจ๋งค่ะ อิพวกนี้คิดได้แต่เรื่องแบบนี้ “อิจฉากรูเหรอ กรูก็ว่างั้นแหละ ดูสภาพมรึงซะก่อนสิ หน้าแร้งทึ้งซะขนาดนี้ ใครมันจะเอา โผล่หลุมมาซักคนคงบุญหัวแล้วล่ะ” ขอซักดอกเหอะ แมร่ง กรูทนมามากแล้ว เริ่มมาคุ “อีนี มรึงว่าใคร” “กรูด่าตัวเองมั้งอิฟายยยยยยยยยยย” “มรึงกล้าเหรอ” “กรูกลัวนิ” ก่อนที่จะมีอะไรเกิดขึ้น เสียงครูประกาศรวมนักกีฬาดังขึ้นมาซะก่อน นักเรียนต่างแยกย้ายกันไปตามเต็นท์ของตัวเอง ก่อนไปหรูอยากเอาเลือดอินังหน้าดำออกจังเล้ย “นี วันนี้มีแข่งอะไรมั้ย” ไอ้พี่ปุ้ยถามก่อนออกไปแข่งบาส “เหลือวอลเล่ย์บอลอย่างเดียวตอนสายๆ ทำไมเหรอ” “เปล่า ไปเชียร์พี่หน่อยนะ” ทำตาปริบๆ มีหรือจะไม่ใจอ่อน “พี่มีหนมด้วยนะ” ว่าแล้วก็วางแหมะที่หน้าตักอิชั้น “เหมือนที่กินเมื่อวานเลย” “นีว่าอะไรนะ” “เปล่า...ไม่มีอะไร” กรี๊ดดดดดดดดดดดด กรูอยากฆ่าคน วันนี้ไอ้พี่ปุ้ยแข่งบอล บาส แถมยังได้ลงวอลเล่ย์บอลอีก อยากรู้จริงๆว่าตัวมันทำด้วยอะไร อึดจัง “มาเชียร์ผัวถึวขอบสนามเลยเหรอ” อร๊าย อิปากหมา เริ่มอีกแล้วค่ะนังก้อยคู่อริเก่าห้อง 3 “แล้วทำไมล่ะ ก็ยังดีที่มีเป็นตัวเป็นตนให้เชียร์” ได้แล้วอีก 1 ดอก “ได้ข่าวว่าเมื่อวานเฉาะกับนังหน้าดำเหรอ” มันถาม “แล้วทำไม” “ก็ไม่ทำไม ทีหลังเรียกด้วยนะ จะช่วย” อ๊ะ หูกรูเฝื่อนไปรึเปล่าฟระ แล้วมันก็เดินย้วยออกไป ทิ้งคนสวยงงข้างสนามวอลเล่ย์บอล มาไม้ไหนฟระเนี่ย “นี เป็นไงมั่ง พี่เท่ห์มั้ย” ไอ้พี่ปุ้ยตะโกนถาม ตอนที่ชู้ตบาสลง กรูอายนะมรึง คนมองตรึมเลย “เดี๋ยวพี่จะชู้ตลงเยอะๆเพื่อนีนะ” อร๊าย อิชั้นแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว ใจคอมรึงจะไม่ให้ข่าวลือซาเลยใช่มั้ย มองไปรอบๆมีแต่คนมอง อายจัง “ไอ้ปุ้ยมันกล้าเนอะ กรูรู้จักมันมาตั้งนานเพิ่งรู้ว่ามันเป็นคนแบบนี้นี่เอง” “นั่นดิ กรูนึกว่ามันแค่คนบ้า แต่นี่เกินขอบเขตคำว่าบ้าแล้วว่ะ” เฮ้ยๆ พวกมรึงแฟนกรูนะ ถึงมันจะห่ามๆ แต่มันก็น่ารักนา อิอิ “มันมีดีอะไร” เหวย ถามทำไมไอ้เจ๋ง ตั้งแต่เช้าแล้วนะเนี่ย ไม่ไปไหนซะที ตามตูดอิชั้นต้อยๆ “เจ๋ง กรูหาตั้งนาน” อร๊าย บักสั่นมาค่ะ กรี๊ดๆ เพิ่งเห็นคุณงามความดีไอ้เจ๋งก็คราวนี้แหละ “บักสั่น ตามเค้ามาเหยอ” อิชั้นทำเสียงล้อเลียน ทำไมไม่มีคนขำเลยอะ T^T “มรึงจะหาเรื่องเพิ่มเหรอ” อิหนิงน้อยสกัดดาวรุ่ง ไม่ช่วยกรูเลยนะพวกมรึง ยังไม่ทันพูดอะไรเพิ่ม ลูกบาสก็กระเด็นมาทางกลุ่มพวกเรา หวายรังสีอำมหิตแผ่มาข้างหลัง “นี พี่หิวน้ำ” พูดจบไอ้พี่ปุ้ยก็วิ่งไปเล่นบาสต่อ ท่าทางการเล่นเปลี่ยนไปหน้ามือเป็นหลังตรีนเลย กระแทกได้เป็นกระแทก คนอื่นพากันกลัวไปตามๆกัน โหย จะอะไรอีกอะไอ้พี่ปุ้ย “ไปก่อนนะ ไม่รู้ไปกินรังแตนที่ไหนมาอีก” อิชั้นหมายถึงพี่ปุ้ยค่ะ ว่าแล้วก็ไปตักน้ำกับเตรียมผ้าเย็นรอ เมื่อไหร่กรูจะหมดเวรสิ้นกรรมกับมรึงนะ อิชั้นแข่งวอลเล่ย์กับทีมนังสวยค่ะ โดยมีอิเมี่ยงลงด้วยเป็นตัวตั้ง อิชั้นเป็นตัวตบ ใครวางแผนฟระเนี่ย นังเมี่ยงก็กวนบาทาสุดๆ คนอื่นๆตั้งให้สวยๆ ของอิชั้นไม่ต่ำไปก็สูงไป ตบพลาดหมด โดนกองเชียร์ฝ่ายตรงข้ามโห่ไล่หมด “อิดอก มรึงจะอะไรนักหนา อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเกมสิ” “เรื่องของกรู” อ้าว อินี่ ลอยหน้าลอยตาตอบมาได้ เพื่อนในทีมรับลูกรแกลูกนี้สวยมาก ส่งต่อเป็นลูกตั้งให้นังเมี่ยง อิชั้นเตรียมตบ ก็เหมือนเดิมที่มันตั้งย้อยไปข้างหน้าจนล้น “อิเวรตะไล มรึงตั้งไปหาบุพการีมรึงเหรอฝั่งโน้นน่ะ” อิชั้นเหลืออดแล้วค่ะ แต้มตอนนี้ตามอยู่ 4 ลูก “แล้วทำไมมรึงไม่ตาม” “อิฟาย กรูจะตามได้ไงฟระ เล่นย้อยไปหน้าเน็ตฝั่งโน้นแล้วอะ ไอ้พี่ปุ้ย ขอเวลานอกซิ” แล้วทีมอิชั้นก็ขอเวลานอก “อิหอกหัก ถ้ามรึงเล่นแบบนี้ มรึงไสหัวมรึงออกจากทีมไปเลยดีกว่า” อิชั้นด่ากระแทกอย่างเหลืออด “เฮ้ย นี ใจเย็นๆ” เพื่อนในทีมเริ่มห้าม “เย็นไม่ไหวแล้วค่ะพี่ พี่ก็เห็น หลายลูกแล้วนะที่มันทำเฮี่ยๆน่ะ” “กรูทำอะไร มรึงนั่นแหละไม่มีฝีมือเอง” อ้าว อิเวรนี่ “ถ้ามันยังลง นีขอเปลี่ยนตัวออก เล่นแบบนี้ อย่ามาร่วมลงกันอีกเลย” “ไม่เอานะคะน้องนี เอางี้ พี่เปลี่ยนตัวให้ เมี่ยงเดี๋ยวหนูพักก่อนนะ” สำเร็จค่ะ หัวหน้าทีมเฉดกระบาลนังเมี่ยงออกไปแล้ว มันมองอิชั้นด้วยสายตาอาฆาตสุดๆ ก็สมน้ำหน้า เล่นห่วยเอง สรุปว่ากว่าเราจะตามทันก็เล่นเอาเหนื่อย สุดท้ายก็ชนะ 2 – 1 เซต “เฮ้อ พวกมรึงดูคนหน้าด้านดิ เล่นไม่เก่งแล้วพาลคนอื่น” อ้าวกรูเพิ่งแข่งเสร็จ มาพาลกรูอีกและ “อ๋อ เหรอ กรูเล่นห่วยจนโดนเปลี่ยนตัวออกเลยเนอะ” อิชั้นฟาดหมัดไป 1 แมร่งคนแบบนี้ก็มีด้วย ทำตัวแย่แต่ไม่มองตัวเอง “คนแบบนี้ก็งี้แหละ พวกมักมาก” อ้าวเฉไฉนะอิพวกนี้ “ก็ยังดีกว่าพวกดักดานไม่มีใครเอา” “มรึงว่าใคร” “กรูไม่ได้ว่าใคร กูว่าไปลอยๆแหละกระทบหูหมาแถวนี้บ้างก็ไม่ว่ากัน” ได้ผลค่ะ พวกนั้นเดือดดาลใหญ่ “หนอย อิหน้าด้าน แร่ด วันๆไม่ทำอะไรอ่อยแต่ผู้ชาย” อ้าวอินี่วอนซะแล้ว “กรูเรียกว่าใช้เสน่ห์ให้เกิดประโยชน์ อย่างกรูน่ะไม่จำเป็นต้องอ่อยใครหรอก เค้าตามกรูมาเอง ไม่เชื่อถามแฟนมรึงดูสิอิเมี่ยง” ได้ผลค่ะ ตอนนี้อิเมี่ยงกรี๊ดลั่น ทำตัวเป็นนางอิจฉาละครไทยไปซะแล้ว “พวกมรึง กรูมีเรื่องให้ช่วย” อิชั้นบอกกับเพื่อนๆก่อนสลายตัวไปตามเต็นท์ใครเต็นท์มัน “อะไร” กรูว่าจะไม่เอาความใคร มรึงมาวอนหาที่เองนะอิเมี่ยง อิหน้าดำ “....” รับรองเดี้ยงแน่ๆ กรูไม่เลี้ยงไว้หรอก “นีเอาจริงดิ” “เออ เอาจริง แล้วมรึงอย่าเจือกปอดแหกไป ถ้ายังอยากได้อิอ้อยเป็นแฟน ทำตามที่กรูบอก เข้าใจมั้ย" ผู้ชายเวลาหงอกับผู้หญิงนี่น่ารักจังเลยอะ “อื้อ” “แล้วพวกมรึงล่ะ” “จะถามทำไมล่ะยะ เรื่องแบบนี้ พวกกรูไม่พลาด” “อิสวย อย่าลืมหน้าที่ของมรึงล่ะ” อิชั้นย้ำ “สวยมีหน้าที่อะไรเหรอ” เออ กรูผิดเองที่จะใช้มรึง เปลี่ยนแผน!!!!!!!!!! +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 20 มี.ค. 50 21:43:59 A:203.146.63.187 X: TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 108 สวย ประหาร....555 ผู้หญิงนี่ก็วีรกรรมเยอะดีเหมือนกันนะ จากคุณ : เอ - [ 20 มี.ค. 50 22:15:20 A:58.8.175.207 X: TicketID:138861 ]

ความคิดเห็นที่ 109 คิกคิก ... มารออ่านต่อนะคร๊าบบบบ คุณนี จากคุณ : Nanoดะ - [ 21 มี.ค. 50 01:50:08 ]

ความคิดเห็นที่ 110 สวัสดีตอนเช้าค่ะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 21 มี.ค. 50 08:57:55 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ตองหนึ่งค้า หนุกมากมาย จากคุณ : คุณกระต่าย - [ 21 มี.ค. 50 09:51:46 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ชอบอ่ะ หนุก ๆๆ มาต่อเร็ว ๆ นะน้องนี จากคุณ : B_PURPLE - [ 21 มี.ค. 50 11:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 113 สวย ต้องเปลี่ยนแผน อิอิ จากคุณ : mon kiwi - [ 21 มี.ค. 50 13:28:22 ]

ความคิดเห็นที่ 114 อร้ายยยส์ มันมากค่า อยากจะเข้าไปร่วมวง ตบอี 2 ดอกด้วยอิกคน เอิ๊ก อ่านแล้วมันอินอ่ะค่า จากคุณ : ตุ๊ดน้อย หอยสังฆ์ (MelodiZ...) - [ 21 มี.ค. 50 14:20:07 ]

ความคิดเห็นที่ 115 มันมากเลย มารออ่านต่อ จากคุณ : เกอเซอร์บรู๊ค - [ 21 มี.ค. 50 15:11:44 ]

ความคิดเห็นที่ 116  มารออ่านทุกวันเลย จากคุณ : จิซัง - [ 21 มี.ค. 50 16:03:46 ]

ความคิดเห็นที่ 117 เย็นแล้วน้า ไม่มาอีกหรอคะ สงสัยงานยุ่งแหง ๆ จากคุณ : Feminine Evil - [ 21 มี.ค. 50 17:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ไปต่อกันที่กระทู้นี้นะคะ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5247731/L5247731.html อิชั้นขอพักรบซัก 2 - 3 วันนะคะ เผอิญมีเรื่องด่วนเข้ามา กำลังทำใจอยู่ แต่จะมาเขียนให้ได้อ่านกันแน่นอนค่ะ จากคุณ : สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง - [ 22 มี.ค. 50 08:05:20 A:10.29.14.28 X:203.144.139.225 TicketID:140225 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ขึ้นกระทู้ใหม่ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5247731/L5247731.html จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 22 มี.ค. 50 09:03:30 ]