ความคิดเห็นที่ 1 เป็นบทความที่น่าอ่านมากเลยนะครับ(ผมยังไม่เคยอ่านนะครับ แต่อ่านจากกระทู้นี้แล้วน่าสนใจดี เดี๋ยวจะเอา key word ไปค้นหาอ่านดูครับ) อ่านแล้วผมนึกถึงเรื่องเมื่อหลายปีก่อน ที่ถูกญาติผู้ใหญ่ท่านนึงตำหนิเรื่องมารยาทซึ่งเป็นการเข้าใจผิด  โดยตำหนิผ่านทางญาติผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดผมกว่าอีกทีนึง ซึ่งจริงๆเป็นการติเพื่อก่อ และเป็นการเข้าใจผิดด้วย  พอผมได้รับรู้ คืนนั้นนอนไม่หลับเลย ไม่รู้จะวางตัวอย่างไรเมื่อต้องพบกับท่านอีก กลุ้มอยู่หลายวันเลย สุดท้ายก็ไม่มีอะไรครับ ผมก็พยายามนอบน้อมเป็นพิเศษ และผ่านเรื่องนั้นมาได้ จากคุณ : อะไรคือสิ่งหายาก แต่ไม่มีค่า - [ 16 มี.ค. 50 08:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมเป็นพวกชอบแก้ปัญหาครับ ไม่นิยมการบิดเบือนที่จะทำให้เสียเวลาจมกับปัญหามากไปกว่าเดิมโดยไม่เห็นทางออก จากคุณ : La Primavera (=SILVER EYE=) - [ 16 มี.ค. 50 09:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เห็นด้วยค่ะ...แต่เราจะคิดว่าปัญหาที่เราเจอนั้นน้อยนิดเดียว...และพยายามคิดอะไรให้ง่ายที่สุด เพราะคิดอะไรยากๆแล้วจะทำให้เรารู้สึกเครียด...ด้วยความที่เป็นคิดมากอยู่แล้ว ก็เลยพยายามคิดน้อยๆ...แต่กับบางเรื่องก็ยังคงคิดมากอยู่ดี... คนเราเหมือนสะกดจิตตัวเองนะคะ...ทั้งที่รู้หรือไม่รู้ตัว... ก็เลยทำให้เห็นกลไกป้องกันตัวเอง...ที่แสดงออกมาต่างๆกันออกไป เราชอบสังเกตุพฤติกรรมคนนะคะ...ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้นแบบนี้ แต่คนที่จะสังเกตุนี่...จะต้องเป็นคนที่เรารู้สึกสะดุดและสามารถที่จะได้เรียนรู้ความคิดของเขาด้วย เราว่าเป็นเรื่องสนุกทีเดียวค่ะ...ตะก่อนเพื่อนสนิทเราจะเปงคล้ายๆเรา...คือเวลาเจอใครก็จะคอยช่วยสังเกตุ แล้วเอามาวิเคราะห์กัน...เนื่องจากเรียนจิตวิทยามาด้วยกัน แต่เดี๋ยวนี้คืนอจ.ไปหมดแล้ว...ว่าแล้วก็ไปเอามาปัดฝุ่นกันใหม่ดีกว่า...อิอิ จากคุณ : ฟากฟ้าฝั่งฝัน - [ 16 มี.ค. 50 09:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บางที  เรื่องของเรื่องมันไม่มีอะไร .. แต่จิตคนเรามันปรุงแต่งให้มันเล็กไปใหญ่ขึ้นได้เสมอค่ะ .. ถ้าตอบแบบไม่หรูคือ ฟุ้งซ่าน...น่านเอง.. จากคุณ : ซซ - [ 16 มี.ค. 50 09:33:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อือม... ปัญหาของมนุษย์นั้นอยู่ที่ใจ ได้ยินเสียงใบไม้ร่วง ก็นึกว่าผี จิ้งจกทักก็คิดมากไปทั้งวัน จะปรับปรุงตรงนี้ ก็ไม่ค่อยจะปรับกัน ไปปรับตรงอื่นกันทั้งหมด เลยไม่ตรงจุด ก็เลยแก้ยาก ปัญหาอยู่ที่ใจ ต้องแก้ที่ใจ บอกให้ทำสมาธิฝึกสติบ้างก็ทำหน้าเบื่อๆ แล้วจะให้ทำอย่างไร จากคุณ : sirnifti - [ 16 มี.ค. 50 09:40:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คิดว่าตอนนี้ ตัวเองกำลังประสบภาวะนี้อยู่ค่ะ ^ ^" จากคุณ : ลูกเกาลัด - [ 16 มี.ค. 50 10:05:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผมมองว่า ปัญหานั้นจะใหญ่ หรือเล็ก อยู่ที่ใจ อยู่ที่การให้ค่า กับเรื่องราวอ่ะครับ ค่า ที่ว่านั้น บ่อยครั้งที่มัน ชอบไปผูกกับสิ่งรอบตัว ผูกกับบุคคลอื่น ผูกกับเหตการณ์ที่ส่งต่อกันไป คิดไปคิดมา มันชักอีรุงตุงนัง สติ เลยชักไม่อยู่กับตัวแล้ว เพราะมันร้อนมันรน ไปๆมาๆ จากปัญหาเล็กนิ้ดเดียว มันก็โยงไปโยงมาเป็ยลูกโซ่ สร้างเรื่องราวไปมา แถมขาดสติ พิจารณา มันก็มองไม่ออก แยกประเด็นไม่ถูก ว่าอันไหน แก้ได้ อันไหนแก้ไม่ได้ จริงๆ ภาวะนี้สำคัญ คือ สติ นะครับ ค่อยๆ มองปัญหาให้ออก แยกปัญหาออกเป็นปัญหาที่แก้ได้ ปัญหาที่ใช้เวลาหน่อย หรือยากหน่อยถึงจะแก้ได้ ปัญหาที่แก้ไม่ได้เลย แล้วก็เริ่มแก้ไขปัญหา จากที่ง่ายๆไปก่อน ให้ปัญหาที่มันโยงใยกัน อีรุงตุงนังนั้น ลดลงไปเป็นส่วนๆ บางที ปัญหา ที่ตอนนี้แก้ไม่ได้ พอลดปัญหาอื่นๆไป มันก็เริ่มมองเห้นทางออก เอาใจช่วยนะครับทุกท่านที่ประสบปัญหาหนักๆนะครับ ถ้าปัญหามันแก้ไขไม่ได้จริงๆ คงต้องยอมรับ และทำใจให้ได้นะครับ จากคุณ : แสนฤทธา - [ 16 มี.ค. 50 10:36:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 บางคน เลิกกะแฟน ก็ถึงกับจะเป็นจะตาย ทำยังกะว่า โลกกำลังจะแตกสลาย แบบนี้ มองปัญหาเกินจริง ใช่มั้ยครับ ผมว่า ฝึกจิตใจให้มีสติ มองปัญหาให้ทั่วถึง เลี่ยงการใช้อารมณ์เข้ามายึดติดกับปัญหา และแก้ปัญหาไปตามเหตุและผล น่าจะดีที่สุดครับ จากคุณ : ศาสตร์ - [ 16 มี.ค. 50 11:13:59 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เราเลย... โดนเต็มๆ แบบนั้นเลย มองปัญหาใหญ่เกินจริง ยังแก้ไขไม่ได้เลย =_=' ที่เห็นชัดๆก็มีตอนสอบ ก่อนสอบกังวลมากมาย บางทีก็แบ่งเวลาที่ต้องทำแลบไปอ่านหนังสือ แต่พอผลออกมาดีเกินความต้องการ ก็จะมาคิดว่าจริงๆแค่ A ก็พอใจแล้ว น่าจะเอาเวลาไปทำแลบมากกว่า ก่อนพรีเซนท์ก็เหมือนกัน ตื่นเต้นมาก เก็บตัวเตรียมข้อมูลไว้เพียบ ซ้อมแล้วซ้อมอีกก็ยังกังวล พอมันผ่านไปแล้วก็มาคิดว่า ช่วงที่ผ่านมาชีวิตเราจมอยู่กับอะไรไปได้นานขนาดนั้นเนี่ย ...แต่ก็ต้องให้มันจบไปก่อนถึงโล่งใจ มีสมาธิไปทำงานอื่นได้ เป็นทุกครั้ง ไม่ว่าจะสอบกี่ครั้ง พรีเซนท์กี่ครั้ง... ที่ผ่านมาก็เห็นแล้วว่ามันไม่มีอะไรน่ากังวลมาก แต่ก็ยังเป็นแบบนี้ตลอด ส่วนนึงคงมาจากเราเป็นคนขาดความมั่นใจอย่างรุนแรง ...คงต้องฝึกควบคุมจิตใจตัวเองอีกเยอะเลย T_T แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 50 11:20:40 จากคุณ : r k i - [ 16 มี.ค. 50 11:15:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 บางทีมันอยู่ที่ประสบการณ์ความทุกข์เหมือนกันนะครับ ว่ามีภูมิคุ้มกันแค่ไหน ใครเคยสุขมากไม่เคยทุกข์ เวลาทุกข์นี่ทรมานหัวใจเหลือเกิน เมื่อซัก 4 ปีก่อน ค้าขายลูกค้าจ่ายเช็คช้านี่ผมจะเป็น จะตาย หลังจากนั้นชีวิตผกผันเกือบหมดตัว แล้วกลับมาได้ ปัญหาไรเข้ามาตอนนี้มองเล็กหมด ปัญหาบางเรื่องมันแก้ไม่ได้ครับ ต้องอยู่กับมันอย่างมีสติ แล้วยอมรับมัน ค่อยแก้อย่างมีระบบ มองว่ามันเป็น หนึ่งในความท้าทาย บางทีก็พอปลอบใจตัวเองได้ครับ ข้อดีของปัญหา คือ เมื่อผ่านไปแล้วทำให้เราเข้มแข็งขึ้น จากคุณ : I.Brother - [ 16 มี.ค. 50 11:27:22 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ข้าพเจ้าก็พยายามจะมองทุกๆปัญหาให้มันเป็นเรื่องเล็กๆนะ แต่ทีนี้ แต่ละปัญหามันก็มีความแตกต่างกันไป การรับมือกับมันก็เลยต่างกัน มีเพื่อนเคยบอกว่า ข้าพเจ้าดูจะไม่ค่อยเป็นเดือดเป็นร้อนกับปัญหาเท่าไหร่ ใจเย็น ค่อยๆแก้ไขไป ไม่บ่น ไม่โวย แต่มันก็เป็นเฉพาะเรื่องอยู่ดีแหละ บางปัญหา ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ -*- อ๊ากกกกสสสสส แต่ยังไงก็ตาม ข้าพเจ้ารักที่จะมีความสุขนะ ถ้าการขบคิดปัญหา มันเป็นทุกข์เหลือเกิน ก็ไม่คิดแระ โยนทิ้งไปดีกร่า ^_^" ... จากคุณ : Spirited A's way - [ 16 มี.ค. 50 11:47:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ส่วนตัวคิดว่า แล้วเราจะรู้ด้อย่างไรว่า ขนาดที่แท้จริงของปัญหา มันเป็นยังไง ? ในเมื่อมันไม่มีมาตราฐานแน่นอน หรือรูปแบบตายตัว มีหน่วยวัดชัดเจน คนเรามองปัญหาใหญ่เล็ก ไม่เท่ากัน.. เพราะมันมีปัจจัยองค์ประกอบพื้นฐานชีวิตอื่นๆ มาร่วมด้วย ผลกระทบรอบตัวเอ่ย ทัศนคติส่วนตัว แนวทางคิด แนวทางแก้ ผมว่าไม่สำคัญนะว่าจะมองยากหรือง่ายเกินไป สำคัญขอให้คิดหาทางแก้ได้เป็นพอ ส่วนใหญ่กลัวที่จะคิด หรือคิดแล้วก็กลัว ไม่ยอมคิดจนสุดทาง จนถึงจุดจบของทุกๆทางออก จะดีก็มองให้มันทั้งยากทั้งง่าย เพราะวิธีแก้ บางทีมันต้องมองหลายๆแบบถึงจะโผล่ออกมา จขกท สบายดีนะครับ..^^ แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 50 17:02:55 แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 50 16:23:27 จากคุณ : crazy_joey - [ 16 มี.ค. 50 16:01:48 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เราชอบเผชิญปัญหาเป็นช่วงๆค่ะ  จะไม่แบกมันไว้กับตัวตลอดเวลา จะคิดก่อนว่ามีวิธียังไง คิดได้จนจบกระบวนการแล้วก็ลงมือทำไปเรื่อยๆ ถ้าคิดแล้วไม่จบ ทำแค่ที่คิดออก ถ้าคิดไม่ออก หยุดคิด   ทิ้งมันไว้อย่างนั้นแหละ บางทีสมองของเราก็สู้เวลาไม่ได้ ถ้าปัญหามันใหญ่ก็แบ่งแยก ตีมันออกมา ให้เป็นเรื่องย่อยๆ แล้วก็ค่อยสาวไปเรื่อยๆ แล้วแต่สไตล์ของคนนะคะ จากคุณ : KHIMM - [ 16 มี.ค. 50 17:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มองปัญหาตามจริง มีสติ แก้ที่สำคัญก่อน ถ้าเหนื่อยมากๆ ก็เดินออกมา หยุดคิด พักใจ แล้วมองใหม่ จากคุณ : suwatra - [ 16 มี.ค. 50 18:38:17 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนนะคะที่เข้ามาให้ความคิดเห็นในกระทู้ของเราค่ะ .. คุณโจคะ เรายังสบายดีอยู่ค่ะ หวังว่าคุณโจ และหลานสาวน่ารัก แม่หนูมาลัยสบายดีเช่นกันค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 50 20:54:01 จากคุณ : Between the cradle - the grave (ipiup) - [ 16 มี.ค. 50 20:38:04 ]

ความคิดเห็นที่ 16 การมองปัญญาว่า ใหญ่ หรือ เล็ก จนเกินจริง? เอ...บรรทัดฐานในการใช้วัดว่าัปัญหานั้น เล็ก หรือใหญ่ วัดที่ปัญญานั่น ก่อให้เกิดความเสียหาย มากน้อยขนาดไหน หรือว่า ความซับซ้อนของปัญหา ที่มาจากสาเหตุเดียว หรือหลายสิ่งหลายอย่างรวมกัน หรือ ความยกง่ายในการควบคุมสิ่งที่ก่อให้เกิดปัญหา แต่ประเด็นสัมคัญ น่าจะอยู่ ความทุกข์ กังวลใจที่เราได้บิดเบือนการรับรู้ และสาเหตุก็น่าจะมาจาก เราไม่พอใจในที่จะรับรู้ตามความเป็นจริง ไม่อยากจะให้มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ นอกจากจะไม่สามารถแก้ปัญหาได้แล้ว ยังสามารถก่อปัญหาใหม่ตามาหากแก้ไม่ตรงปัญหา เราต้องเสียเวลา กำลังสติปัญญาความสามารถ ไปกับความวิตก กังวล ในการใคร่ควรปัญหา น่าจะหมายถึง การใช้เวลาทำใจให้ยอมรับสภาพความเป็นจริงที่ได้รับรู้ (ถ้าบอกว่าหรอกตัวเอง ก้จะฟังดูไม่ไพเราะ) ยอมรับครับว่า บ่อยครั้งที่ เราเต็มใจจะบิดเบือนการรับรู้ เราะไม่อยากให้มันเป็นจริง ก็ต่อเมื่อเรายอมรับความจริงนั่นได้ จึงจะหาทางแก้ไขได้อย่างถูกวิธี จากคุณ : นายไวรัส - [ 16 มี.ค. 50 22:47:57 ]