ยู้ฮู มารายงานตัวแล้วจ้า
หายเงียบไปอาทิตย์นึง พอดีติดภารกิจเที่ยวพักผ่อนประจำปีของครอบครัวจ้า ปีนี้ไป มาเก๊า เซิ้นเจิ้น ฮ่องกง มา 5 วันอ่ะ พอกลับมาก็ทำงานหัวฟู แถมปวดหัวตุ๊บๆ เรื่องรายการทีวี ที่ไปสัมภาษณ์เด็กที่บ้านแกร์ด้า แล้ว เอามาออกโดยไม่ทำเบลอหรือทำอะไรให้เลย เซ็งไปเลยอ่ะ เพื่อนเล่าให้ฟัง ก็เลยโทรไปถามที่แกร์ด้า น้องเค้าว่า มาถ่ายไปนานมากแล้ว และก็ไม่คิดว่าจะชัดขนาดนี้
แต่.... ในทางกลับกัน ตัวเด็กที่ให้สัมภาษณ์เค้าชอบนะ ปีนี้เค้าก็อายุ 16 ปีแล้วอ่ะ เราก็เลยงงๆว่าตกลงเอางัยหว่า ในเมื่อเจ้าตัวเค้ายอม และ อยากให้เป็นแบบนี้ คิดไปคิดมา คิดไม่ออก เลยช่างมันไปก่อนแล้วกัน
วันนี้เป็นวันสำคัญในชีวิตเราหล่ะ เมื่อ 6 ปีก่อน วันที่ 18 มีนา 2544 เป็นวันแรกที่เราไปตรวจเจอ เจ้า HIV เข้า เพราะไปตรวจร่างกาย เพื่อเข้าทำงาน วันนั้นรู้สึกเหมือนโลกถล่มอ่ะ มึนงง และการยอมรับเรื่องเอดส์ เมื่อ 6 ปีก่อน แย่กว่าปัจจุบันมากๆๆๆๆๆ เลยนะ ยาฟรีก็ไม่มีให้กิน ชีวิตในปีแรกของเราจึงบัดซบสุดๆๆเลย เจอสารพัด สารพันปัญหา
ตอนนั้นก็เตรียมตัวตายอย่างเดียวอ่ะ งานก็ต้องปฎิเสธ แฟนก็ป่วย เงินก็ไม่มีซื้อยาเดือนละ 4 หมื่น ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ไปเล่าให้ใครฟัง ก็ได้ ห้องสวนลุม ที่ พันทิป นี่หล่ะ เป็นที่พักพิง เริ่มเขียนกระทู้ครั้งแรก ก็วันนี้ เมื่อ 6 ปีก่อนเหมือนกัน
ก็คงต้องขอบคุณ สมาชิกห้องสวนลุม นะคะ ที่ช่วยเหลือ ให้คำแนะนำ ให้กำลังใจ จนเรายืนได้เองอย่างเข้มแข็ง จนเรามีบ้านของตัวเองคือ kaewdiary.com ถ้าวันนี้เมื่อ 6 ปีก่อน ไม่มีห้องสวนลุม เราก็ไม่รู้จะเป็นยังงัยเลย
แรกๆ ก็มีทั้งคนให้กำลังใจ และ คนด่าอ่ะนะ อย่างที่บอก เมื่อ 6 ปีก่อน ทัศนคติเรื่องเอดส์ แย่กว่าตอนนี้เยอะ มีเมล์มาด่าด้วย ว่ามั่วหล่ะซิถึงได้ติดเชื้อ พอตรวจภูมิคุ้มกันแล้วมีแค่ 69 ก็มีคนไม่เชื่อด้วยนะ บอกไม่มีทางเป็นไปได้ที่คนที่มีภูมิคุ้มกันแค่นี้ จะไม่ป่วย ไม่ตาย อิอิ วันนี้ก็คงต้องขอบอกคนที่เคยว่าเราว่า คนภูมิคุ้มกันต่ำเตี้ยติดดิน คนนั้นก็อยู่มาอย่างสบายๆๆได้ 6 ปีแล้วอ่ะจ้า
ตอนนี้มีภูมิคุ้มกันเหลือ 9 ตัว วันนี้จึงเป็นวันสำคัญอีกวันของเรา คือ เป็นวันที่เราตัดสินใจเริ่ม ยาต้านไวรัส HIV ยาที่จะไปกดปริมาณ HIV ไว้ ไม่ให้ทำลายภูมิคุ้มกันอ่ะจ้า ที่ต้องเริ่มยา ก็ไม่ได้เพราะ ป่วย เราไม่เคยป่วยเลย เราเริ่มยาเพราะ รำคาญ อ่ะคะ
คือถ้าป่วยหนักไปเลย ตายไปเลยก็จะไม่ว่าอะไรหรอก พร้อมที่จะตาย แต่นี่มันไม่ใช่อ่ะ ภูมิต่ำมาก มันทำให้เราเป็น ภูมิแพ้อย่างหนัก แพ้อากาศหายใจไม่ออกตลอด แพ้ยุง แมลงอย่างรุนแรง แถมตอนหลังแพ้คอนแทคเลนส์ ซึ่งยอมไม่ได้ เพราะ เราสายตาสั้นพันกว่า เราต้องใส่เลนส์อ่ะ
อีกอย่าง มีภูมิคุ้มกันแค่ 9 ตัว มันวาบหวิวไปหน่อย เพราะมันจะทำให้ เชื้อขึ้นตา ตาจะบอดได้ หรือ เชื้อรา ขึ้นสมอง ทำให้ บ้าๆ เพี้ยนๆได้ ซึ่ง 2 โรคนี้เรากลัวอ่ะ เพราะถ้าเป็นแล้ว ครอบครัวเดือดร้อน ต้องมาดูแล ยุ่งยากวุ่นวาย ก็เลยตัดสินใจกินยา
เดี๋ยวนี้ เรื่องยาก็ดีกว่าเมื่อ 6 ปีก่อนมาก ประกันสังคมให้ยาฟรี ตั้งหลายตัว ในขณะที่เมื่อก่อนต้องจ่ายเองหมดเลย เราก็ลุ้นๆๆให้เราทนกับยาต้านได้ เพราะยามันแรงมาก หมอให้ทดลอง 2 อาทิตย์ ว่าไหวรึเปล่า
อาการที่ต้องระวัง คือ ซีด เลือดจาง เพราะเราเลือดจางมากอยู่แล้ว และ ยาต้านตัวที่กินจะทำให้เลือดจางลงไปอีกอ่ะ ก็ต้องลุ้นดูว่าจะไปรอดมั้ย ส่วนยาต้านอีกตัว จะทำให้ตับอักเสบได้ หมอก็ให้มาลองกินครึ่งนึงก่อน ถ้าผ่าน 2 อาทิตย์ไปได้ ก็ค่อยกินครบสูตร
กินยาต้านแล้ว แอบเห็น มะเร็งตับโบกมือรออยู่ไหวๆๆอ่ะ ต้องบอกไปว่า รอไปก่อน อย่าเพิ่งมาเฟ้ย แต่นี้ชีวิตก็ยุ่งเหยิงมากแล้วนะ
วันนี้เริ่มยาวันแรก กินมื้อแรกเมื่อ 9 โมงเช้า ต้องกินอีกทีตอน 3 ทุ่ม ยาต้านเป็นยาที่ตลกอ่ะ ต้องกินห่างกัน 12 ชั่วโมงเป๊ะ อย่าลืม อย่าขาด อย่าเกิน ผู้ติดเชื้อที่กินยาต้านแล้ว ก็เลยมักจะมีเสียงนาฬิกาปลุก หรือ ตั้งโทรศัพท์ให้ปลุกตามเวลาตลอดอ่ะ ผิดกับยาอื่นๆที่อาจจะกินหลังอาหาร หรือ กินตอนไหนก็ได้
เมื่อเช้าก่อนกินยา ก็แอบๆๆเศร้านะ มันรู้สึกยังงัยไม่รู้ ไม่อยากกินเลย และ เมื่อกินเข้าไปแล้ว ก็จะขาดยาไม่ได้เลย ต่อไปนี้ ชีวิตต้องอยู่ด้วย ยา อ่ะ รู้สึกหดหู่ชอบกลๆๆ แต่มันก็ไม่มีทางเลือกแล้วนี่ หมดทางแล้ว มันก็ต้องกินอ่ะ และตัดสินใจแล้วก็ต้องเดินหน้าต่อไป ก็ได้แต่บอกตัวเองว่า """"" สู้ .....โว้ย """"""
จากคุณ :
++MooKaew++ 
- [
18 มี.ค. 50 10:29:43
]
++ KAEW ไดอารี่ ++ วันนี้ 6 ปีกับ HIV และ ยาต้านมื้อแรก
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
