ความคิดเห็นที่ 1 สำหรับตัวผมเองนั้น ไม่ปฏิเสธ หรือต่อต้านความคาดหวัง ที่จะเกิดขึ้นนะครับ แต่ผมสนใจว่า.. ทำอย่างไร จึงคาดหวัง อย่างเป็นอิสระจากความทุกข์  ? ปัญหาสำคัญอย่างแรก สำหรับเรื่องนี้คือ.. เรามักไม่รู้เท่าทันความจริง ไปเข้าใจต่อสิ่งทั้งหลายไม่ถูกต้อง ไม่เข้าใจกฏของธรรมชาติ (ทั้งต่อสิ่งแวดล้อม และต่อบุคคล) ที่มันไม่เที่ยง ไม่คงทนถาวร มันแปรเปลี่ยนได้ตลอดเวลา มันเป็นไปตามเหตุ และปัจจัย ที่กำกับมันอยู่ พอมันผิดไปจากความคิดหวังความเข้าใจของเรา ว่าต้องเป็นอย่างที่ใจนึก มันก็เลยขัด เลยฝืนกับความต้องการข้างในของเรา ก็เลยเป็นทุกข์.. จากตรงนี้ มันเลยเกิดเป็นปรากฏการณ์ 2 อย่าง ที่สวนทางกันอยู่ คือ 1. ปรากฏการณ์ที่เป็นสัจจะของธรรมชาติ คือเป็นไปตามเหตุ และปัจจัย 2. ปรากฏการณ์ที่เป็นความต้องการ ความอยากของคน คือ อยากให้มันเป็นไปอย่างนั้นอย่างนี้ ตามความชอบ ความชังของตน เจ้าปรากฏการณ์ที่ 2 นี่แหละ คือ ตัวปัญหา เพราะ ถ้ามันไปขัดกับความจริง มันก็ผิดหวัง มันก็ทุกข์ สำหรับเราท่านนั้น คงปฏิเสธได้ยากว่า เรายังคงมี ปรากฏการณ์ในใจเช่นนี้อยู่ และพอมันขัดกัน สุดท้ายแล้วแกระแสแห่งความจริงของสัจจะทางธรรม มันก็ชนะความอยาก และเป็นไปตามกฏธรรมชาติ (ความไม่เที่ยง อนิจจังดังที่กล่าวข้างต้น) พอรู้ปัญหาแล้ว ก็มาถึงส่วนที่ว่า ทำย่างไรดีกับไอ้เจ้า ความคาดหวังของตนนี้ คำตอบง่ายๆ สั้นๆ คือ ก็ต้องเข้าใจก่อนว่า สิ่งทั้งหลายทั้งปวงนั้น ล้วนเป็นไปตามกฏแห่งธรรมชาติ เป็นไปตามเหตุ - ปัจจัยของมัน เรานั้นจะไปกำหนดกะเกณฑ์อะไรไม่ได้ >>> เพราะฉะนั้น เพียงแต่ระลึกไว้ว่า เราต้องการอย่างไร? กำหนดว่าเราต้องการอะไร? ต่อจากนั้นก็ไปศึกษามันให้รู้ ว่าถ้าจะเป็นไปอย่างที่เราต้องการนั้น ก็ต้องทำให้มันเป็นไปตามเหตุ-ปัจจัย <<< เมื่อไปศึกษาเหตุ - ปัจจัยแล้ว ต่อมาเราก็ต้องใช้ ปัญญา มาคิดพิจารณา >>> ว่าจะทำอย่างไรให้เป็นไปอย่างนั้น และในทางกลับกัน ถ้าไม่ต้องการให้เป็นอย่างนั้น ก็ต้องไปป้องกันด้วยการกำจัดที่เหตุ ที่มันจะทำให้เกิดผลที่ไม่ต้องการ <<< แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 50 10:55:57 แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 50 10:41:47 จากคุณ : แสนฤทธา - [ 23 มี.ค. 50 10:38:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พอใช้ปัญญาพิจารณาเช่นนี้แล้ว ปรากฏการณ์ที่ 2. แห่งความอยากนี้ (ตัณหา) ก็เปลี่ยนเป็น ทางแห่งปัญญา ซึ่งไปกลมกลืนกับ ปรากฏการณ์ที่ 1.กฏของธรรมชาติ มันก็ไม่ปะทะกัน ไม่ขัดแย้งกัน ยืนอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง ตามเหตุปัจจัย เราก็รู้เท่าทันมัน คือ แม้จะไม่ได้อย่างที่ใจกำหนดไว้ และก็เข้าใจว่ามัน เป็นเพราะอะไรบ้าง เพราะเหตุปัจจัยใด หรือเพราะมันเกินวิสัยที่เราจะทำได้ เราก็เข้าใจ ว่าเพราะเราเสริม เราสร้างเหตุปัจจัยไม่พอ จะเกื้อหนุนให้ มันสำเร็จตามที่มุ่งหวังได้ พอเข้าใจอย่างนี้ มันก็ไม่ทุกข์ มันก็เริ่มเป็นอิสระจากความทุกข์ ที่เกิดจาก ความเป็นไปของกฏธรรมชาติ (ก็มันไม่พอจริงๆ มันก็ไม่สำเร็จ ก็ต้องยอมรับความจริง จะไปฝืนไป หรือไปแบกไว้ มันก็มีแต่เหนื่อย และทุกข์เปล่าๆ) สำหรับคนที่เพิ่งเริ่มตั้งหลัก หรือเรื่องบางเรื่องมันสุดวิสัยจริงๆ บางครั้ง มันมองไม่ออก ใช้ปัญญานำทางลำบาก เพราะใจมันวนติดอยู่ใน ตัณหา ในกิเลส อยากให้เริ่มตั้ง "สติ" ก่อน แล้วคอยบอกตัวเองว่า เมื่อเจอเหตุการณ์อะไร ก็ให้มองไปตามเหตุ ตามปัจจัย ค่อยๆมองค่อยๆพิจารณา ตัดความชอบ ความชักออกไปก่อน คือ ตัดความอคติ ที่ไม่เป็นกลางออกไป (ขอยกยอดเรื่องความเป็นกลาง ไปไว้กระทู้หน้านะครับ ^^) แล้วแยกปัญหาออกไป เป็นปัญหาย่อยๆ - ปัญหาที่แก้ได้เลย ตามเหตุ และปัจจัย - ปัญหาที่แก้ได้ แต่อาจจะต้อง เพิ่มปัจจัยไม่ว่าจะเป็น คน หรือสิ่งของ หรืออาจต้องใช้เวลาซักหน่อย - ปัญหาที่เกินวิสัยที่จะแก้ด้วยตนเอง ก็จำเป็นต้องปล่อยวางลง ปัจจัยเราสร้างไปเกื้อหนุนไม่พอจริงๆ ก็ต้องเข้าใจนะว่ามันจึงต้องเป็นเช่นนี้ ในบางครั้ง พอปัญหาย่อยๆค่อยๆหมดไป หนทางที่เคยคิดว่าตีบตัน ก็อาจมีแสงแสว่างขึ้นมาได้^^ แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 50 10:59:13 แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 50 10:49:26 แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 50 10:46:16 จากคุณ : แสนฤทธา - [ 23 มี.ค. 50 10:38:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ปล. บางครั้งหากไม่รู้จริงๆว่า จะต้องตามเหตุและปัจจัยนั้น มองอย่างไร ก็ตั้งหลักไว้ว่า ให้มองอย่างเข้าใจตามคุณค่าของมัน.. แล้วตัดความชอบ ความชังทางใจออกไป มองประโยชน์ และโทษให้เห็น เป็นหลักครับ การใช้สติ ใช้ปัญญา มานำทาง มาพิจารณานั้น เป็นจุดเริ่มต้น การเข้าใจถึงกฏธรรมชาติ ที่ไม่เที่ยง ที่เป็นอนิจจัง ไม่คงสภาพเดิมตลอดไป แต่เป็นไปตามเหตุ และปัจจัย ที่นับเนื่องกันมาเป็นธรรมดา ขอให้เพื่อนๆทุกคน อยู่กับความคาดหวังที่ใช้ปัญญานำ มองตามเหตุและปัจจัย แก้ไข หรือเสริมสร้างเหตุ ปัจจัยที่เกื้อหนุน ให้เป็นไปในสิ่งที่เราต้องการ อย่างเป็นอิสระจากความทุกข์นะครับ บุญรักษาครับ ^^ แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 50 11:00:53 จากคุณ : แสนฤทธา - [ 23 มี.ค. 50 10:48:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ความคาดหวังเป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งของมนุษย์ที่ต้องการการสนองตอบจากสิ่งที่ตัวเองคาดหวัง เมื่อไม่เป็นไปตามนั้นก็จะเกิดเป็นความทุกข์ ทุกข์นั้นถ้าแปลตรงๆ ตัวก็คือ ทนได้ยาก ถ้าหากเราจะเป็นอิสระจากความทุกข์ที่อาจจะเกิดขึ้นได้ในกรณีที่ไม่สมหวัง ควรลดการคาดหวังลงให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เท่าที่เห็นเวลามีคนมาโพสต์กระทู้ทำนองอกหักรักคุด ก็เป็นเพราะคาดหวังกันมากมายแล้วไม่ได้ดั่งใจนี่แหละ จากคุณ : Eye of the World (=SILVER EYE=) - [ 23 มี.ค. 50 11:00:45 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ...ทำใจให้นิ่งก้พอ   :)   ... ...ขอบคุณกระทู้ดีดีนะคะ   :)   ... ...... จากคุณ : 2boo - [ 23 มี.ค. 50 11:02:29 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เก็นด้วยกะ 2boo ค่ะ ... นิ่งไว้เดี๋ยวดีเอง อิอิ จากคุณ : ฟากฟ้าฝั่งฝัน - [ 23 มี.ค. 50 11:06:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ ธรรมะวันละนิตจิตเบิกบานนะเนี่ย บางทีปัญหาก็มาจากการปิดกั้นจิตใจของตัวเองไม่ยอมรับสภาพที่มันเป็นอยู่ ไม่ยอมเห็นหรือเห็นก็คิดไปว่ามันเป็นอีกแบบตามที่กิเลสของตัวเองปรุงแต่ง คนที่อคติมาก ก็เลยมีความสุข(จริงๆ)ยาก    คิดงั้นมั๊ยคะ จากคุณ : KHIMM - [ 23 มี.ค. 50 11:29:01 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หวังแบบไม่มีความทุกข์ของอิชั้น คือ ...ได้ก็ดี ไม่มีก็ได้.. จากคุณ : ซซ - [ 23 มี.ค. 50 11:32:36 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ก็มาติดตามต่อครับ และก็ต้องขอบคุณอีกครั้งกับสิ่งดีๆที่คุณนำเสนอ พักนี้ผมเลื่อนลอยไปกับกิเลสความต้องการและการคาดหวังอยู่พอดี บทความที่คุณเรียบเรียงขึ้นมาทำให้ผมได้ฉุกคิดอะไรๆบางอย่าง จะรอชมตอนต่อไปครับ จากคุณ : แอบมาซุ่ม - [ 23 มี.ค. 50 11:45:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สาธุ จากคุณ : Vanilla Girl - [ 23 มี.ค. 50 12:05:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ความคาดหวังเป็นเรื่องปกติ บางครั้งการคาดหวังกับอะไรมากๆ เมื่อไม่ได้ดังหวัง ผิดหวัง ผลก็คือจะเสียใจ ทุกข์ใจ ทุรนทุรายในบางเคส แต่ถ้าร่างกายปฏิเสธที่จะรับรู้อาการเจ็บปวด ก็จะมึนชา ไม่รับรู้ ยังอยู่ต่อด้วยความหวังลมๆแล้งๆ เพราะฉะนั้น ทำจิตให้นิ่ง รู้จักจัดการกับความต้องการ ของตัวเอง แต่ยังไม่เคยทำได้ตลอดรอดฝั่งสั๊กกะที ^ ^ จากคุณ : ลูกเกาลัด - [ 23 มี.ค. 50 13:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อเราหวัง เรามักลืมไปว่า สรรพสิ่งในโลก มักไม่เป็นไปตามที่หวัง ตราบใด ที่ยังยึดติด ยังคิดกำหนดกะเกณฑ์ ให้เป็นไปดังที่เราต้องการ ก็ขอให้รู้ว่า เราต้องผิดหวังอย่างแน่นอน ชีวิต คล้ายพายเรือในน้ำเชี่ยว อย่าได้แข็งขืนจนเรือล่ม แต่ก็อย่าปล่อยให้เรือล่องลอยไป โดยไร้หางเสือคุมทิศทาง เพียงประคองตนให้มั่น ให้ล่องลอยผ่านห้วงน้ำเชี่ยวกราก ตามกระแสที่ยากต่อต้าน สู่จุดหมายที่ปลายน้ำ จากคุณ : หลิงน้อย (หวงหลิง) - [ 23 มี.ค. 50 13:22:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณสำหรับหลักธรรมครับ จากคุณ : mingdynasty - [ 23 มี.ค. 50 13:29:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 กำลังสั่งสมปัญญาอยู่ครับ แต่เพราะด้วยความที่ไอ้เจ้าตัวปัญญานี่เองที่มันจะเป็นตัวบอกเราว่าเรามีปัญญามากน้อยแค่ไหนเมื่อไหร่อย่างไร สรุปก็เลยงงว่าเรามีปัญญาเพิ่มขึ้นบ้างหรือเปล่า  (งงเน๊อะ คคห.ผม) ผมว่าคนมีปัญญาไม่ใช่แค่เป็นอิศระจากความทุกข์แค่อย่างเดียว แต่สามารถมีความทุกข์อย่างสบายใจได้พอสมควร หรือจัดการอารมณ์เมื่ออยู่ในภาวะมีความทุกข์ อ่านกระทู้นี้ผมเริ่มสงสัยว่าความทุกข์ตกลงแล้วเป็นสิ่งที่ควบคุมได้ แต่ยังไงก็ยังคงต้องเกิดกับทุกคนอยู่ดีหรือเปล่า เมื่อสองวันก่อนผมถามเรื่องที่ผมสงสัยกับคุณวินทร์ เลียววาริน และแล้วเค้าก็ตอบมาว่า ...  (เกี่ยวกันอ๊ะป่าวไม่รู้นะครับ บรรยัดไตรยางค์ระหว่างความทุกข์กะความซวย  ผมแสดงคคห.ไปก็งงๆไปเหมือนกัน  ^ ^") [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : อะไรคือสิ่งหายาก แต่ไม่มีค่า - [ 23 มี.ค. 50 13:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ^_^ จากคุณ : หายใจเข้าแล้วก็หายใจออก - [ 23 มี.ค. 50 14:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ปล.1 ขอบคุณครับ คุณ=SILVER EYE= ^^ บางคนผิดหวังมากๆ ก็พยายามลดการคาดหวัง ซึ่ง ถามผม ผมก็มองว่าเป็นเรื่องที่ดีนะครับ ตราบใดที่มันไม่ฝืนมากๆ หรือไม่ไปบังคับแข็งขืนมากจนเกินไป และถ้าความคาดหวังของเรา มันมีขึ้นมาแล้ว (ส่วนตัวนั้น ผมไม่ปฏิเสธ และไม่ต่อต้าน แต่มองว่าควรคาดหวังให้ดี..ให้เป็น) ระลึกไว้เพียง ทิศทาง และความต้องการที่จะทำให้สำเร็จก็พอ (เช่นหน้าที่การงาน) และศึกษาเหตุ - ปัจจัยที่จะส่งผลให้ ความมุ่งหมายนั้นๆสำเร็จ ก็ทำก็สร้างเหตุและปัจจัยนั้น หากสำเร็จ ก็เข้าใจ หากไม่สำเร็จก็เข้าใจ ความทุกข์ย่อมไม่มี..หรือปล่อยวางได้ ปล.2 ขอบคุณครับ คุณ 2boo คุณฟากฟ้าฯ ^^ การนิ่ง ใจเย็นลง ผลที่ได้คือ มีสติมากขึ้น เมื่อมีสติ ก็เริ่มมีปัญญา ไตร่ตรองเรื่องราว แม้แต่คิดว่า เรื่องไหนพ้นวิสัยการคิด ก็หยุดคิด เรื่องไหนคิดได้ หาเหตุที่มาได้ ก็ศึกษาดู และหาทางแก้ไข ขอบคุณครับ คุณKHIMM ^^ บางครั้งเราถึงแม้จะรู้ ก็ไม่อยากยอมรับ ความรู้สึกอยากให้เป็นไปตามใจ มันแรงมาก มันบดบัง ความจริง กิเลส ตัณหามันมีแรงผลักดัน บางครั้งมันจึงยากจะทำใจ ยากจะยอมรับความจริง แต่ก็ไปฝืนหรือไปขัดขืนมันไม่ได้ มันก็ต้องทุกข์อ่ะครับ ปล.3 ขอบคุณครับ คุณ ซซ.^^ ก็เป็นหนทางหนึ่ง ที่เรียกว่าปลงอ่ะครับ คำว่า ปลงนี่ มองได้หลายมุมแล้วแต่ผู้ใช้ ปลงที่ เป็นส่วนหนึ่งของการปล่อยวาง ก็เข้าใจตามเหตุปัจจัย ปลงที่ จริงๆแล้วไม่เข้าใจ แต่ก็ ปล่อยวาง (เพราะในบางครั้ง มันก็ไม่ต้องเข้าใจก็ได้ มันอจินไตยเกินไป) ปล.4 ขอบคุณครับ คุณ แอบมาซุ่ม ก็หวังว่า (หวังอีกแล้ว) ถ้ามีเวลาว่างจะเขียนไปเรื่อยๆนะครับ มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ^^'' ปล.5 ขอบคุณครับ คุณVanilla Girl^^ จากคุณ : แสนฤทธา - [ 23 มี.ค. 50 15:05:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ปล.6 ขอบคุณครับ คุณลูกเกาลัด ^^ ใช้ครับ อย่างถามผม ผมก็ไม่ไปต่อต้าน ไปแข็งขืนความคาดหวัง มากจนเกินไปนะครับ คือผมเน้นที่จะอยู่กับความคาดหวังให้เป็น คาดหวังอย่างไร จึงจะไม่ทุกข์จนตรอมตรม จะเป็นจะตาย หรือได้มาก็ไม่สุขจนสำลัก ไร้สติไป อยู่กับมันอย่างเข้าใจ เหตุ - ปัจจัย ปล.7 ขอบคุณครับ คุณหลิงน้อย (หวงหลิง) เปรียยเทียบ อุปมาอุปมัยได้ น่าสนใจดีครับ ^^ ภาษิตจีน ถึงเรียกความทุกข์ว่า มันเหมือนทะเล ทะเลทุกข์ไร้ขอบเขต กลับใจจะพบฟากฝั่ง ปล.8 ขอบคุณครับ คุณmingdynasty ^^ ปล.9 ขอบคุณครับ คุณ Miss ^^ ผมคิดว่า ตรรกะนี้ ขึ้นอยู่กับคนผู้นั้นครับ ว่าทำได้ ถึงในระดับไหน กระบวนการนี้ สามารถพิจารณาได้ตั้งแต่ ระดับที่พยายามยอมรับความจริง และทำใจได้ ไปจน เข้าใจเหตุ และปัจจัย และปล่อยวางให้เป็นอิสระใดๆจากทุกข์ หรือแม้กระทั่งสุขก็ได้ ที่เรียกว่า อิสระจากความเป็นไปทางโลก(โลกธรรม) ความสำคัญมันไม่ได้อยู่ที่ ต้องทำให้หมดทุกข์ไปเสียในคราวเดียว (เพราะเราปุถุชนคนธรรมดา ขอแค่ดำเนินชีวิตอย่างพอดีก็ดีมากแล้วครับ) แต่คือ การที่เรารู้จักป้องกัน และตามทันความทุกข์ที่จะเกิดขึ้นอ่ะครับ ทำได้บ้าง ย่อมดีกว่าทำไม่ได้เลย และทำได้มาก ก็ย่อมดีกว่าทำได้น้อย ถามว่า หลักธรรมนั้น จริงอย่างนั้นจริงๆหรือ คงต้องให้แต่ละคน หรือสำคัญคือ ตัวเรานั่นละครับ ทดลองดูอ่ะครับ ^^ จากคุณ : แสนฤทธา - [ 23 มี.ค. 50 15:06:16 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ปล.10 ขอบคุณครับ คุณตี๋ ครับ ^^ ถูกเลยครับ คุณตี๋ การเป็นอิสระจากความทุกข์ เป็น หนึ่งในจุดเริ่มของปัญญา จริงๆแล้ว ข้อเขียนนี้ มุ่งเน้น วิธีจัดการ กับความคาดหวัง และผลของความคาดหวังที่เป็นทุกข์ แต่ในความเป็นจริงแล้ว โลกเรายังมีความทุกข์ และสุขด้านอื่นอีกมากมายครับ ความสำคัญของเรื่องราวนี้ คือ โครงสร้างทางความคิด ที่เป็นกระบวนการ ตามเหตุและปัจจัย.. ไม่ว่าจะเป็น ทุกข์ หรือสุข เรามองมันอย่างไร ตามทันอารมณ์ตนเองหรือไม่ ที่เราเป็นทุกข์ นั้น เพราะ เรามักตามไม่ทันเหตุปัจจัย (สิ่งแวดล้อม คน อารมณ์ ตัณหา กิเลส) ส่วนความทุกข์นั้น เราควบคุมได้หรือไม่ ถ้าให้ผมตอบ ผมตอบอย่างนี้นะครับ ความทุกข์นั้น เกิดอย่างมีเหตุ - ปัจจัยครับ (ความสุขก็เช่นกัน) ถ้ามันเกิดแล้ว เราต้องศึกษา ต้องตามให้ทัน หรือที่เรียกว่า รู้เท่าทันกัน ถ้ามันยังไม่เกิด เราก็ต้องศึกษาเหตุ เพื่อไปป้องกันไม่ให้เกิดทุกข์ ส่วนความสุขนั้น ต้องป้องกันไม่ให้ลุ่มหลงมัวเมา ปล.11 ขอบคุณครับ หายใจเข้าแล้วก็หายใจออก ^^ จากคุณ : แสนฤทธา - [ 23 มี.ค. 50 15:07:19 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ความคิดผม แค่เริ่มคาดหวังก็เริ่มเป็นทุกข์นิดๆ แล้วล่ะครับ ไม่ว่าจะตรงตามที่คาดหวังไว้หรือไม่ก็ตาม ... จากคุณ : Pupaman - [ 23 มี.ค. 50 17:18:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ครับคุณมีส ^^ จริงๆแล้วผมมุ่งเน้นที่ เราจะจัดการอย่างไร กับเจ้าความคาดหวัง กับสิ่งที่เกิดขึ้น ในกระบวนการ และหลังกระบวนการ ทำอย่างไรนั้น ได้เขียนไว้แล้ว ตามกระทู้ข้างต้น ^^ จากไดอะแกรมที่ให้มา สิ่งที่เราสามารถ คือ เมื่อมีจุดมุ่งหมาย มีความคาดหวังแล้ว (สีเขียว) การจะไปถึงจุดนั้นได้ เราก็ต้องศึกษาไปตาม เหตุ - ตามปัจจัย factors (กรอบส้ม) ว่าอะไร หรือเราทำเหตุปัจจัยอะไรได้ ที่มัน ส่งผล มันต่อ ยอดให้ไปถึงที่หมายได้ อะไรอยู่เหนือไปจากวิสัย (Effcet) ที่เราสามารถทำได้ ฯลฯ ตามแต่เรื่องราว และสุดท้าย ที่สำคัญคือ เราจัดการกับทั้งหมดอย่างไรให้เข้าใจ จึงไม่ทุกข์ เพราะไม่เท่าทันความเป็นไป^^ จากคุณ : แสนฤทธา - [ 23 มี.ค. 50 17:20:16 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ความคาดหวังเป็น ความคิด + อารมณ์ ที่ผสมกันได้อย่างลงตัว ไม่ใช่ปรากฎการณ์ธรรมชาติ... แต่เป็นปรากฎการณ์ธรรมดาของความเป็นมนุษย์ เพราะแค่ออกจากบ้าน ก็คาดหวังไม่ให้ฝนตกมาใส่ผ้าที่ตากอยู่แล้ว... (เช่นเมื่อวาน ตกกระหน่ำซะ) จากคุณ : C U @ Samed (เราพบกันที่เกาะเสม็ด) - [ 23 มี.ค. 50 17:59:16 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ใช้สติกับทุกความคาดหวังค่ะ ^^ จากคุณ : soda_zappp - [ 23 มี.ค. 50 18:09:46 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณทุกท่านครับ กำลังอ่านอยู่เลยครับ จากคุณ : PP_SVEN_BERG - [ 23 มี.ค. 50 18:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ทำอย่างไรจึงจะเป็นอิสระจากสิ่งอ้างอิงเหล่านี้ ? - ก็อย่าไปคาดหวังมันสิ และทำอย่างไร กับความคาดหวังที่เกิดขึ้นในใจ? - ต้องฝึกครับ เริ่มจากการมีสติ รู้ตนเองว่าความคาดหวังเกิดขึ้นแล้ว จากนั้นก็เพ่งไปยังความคาดหวังนั้น บอกตัวเองว่าทุกสิ่งไม่เที่ยง จะไปคาดหวังมันทำไม จากนั้นความคาดหวังจะค่อยๆดับลงครับ จากคุณ : Tailogy - [ 23 มี.ค. 50 19:50:43 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตอบ คห.15 ความทุกข์ตกลงแล้วเป็นสิ่งที่ควบคุมได้ แต่ยังไงก็ยังคงต้องเกิดกับทุกคนอยู่ดีหรือเปล่า? - ใช่ครับ.. ความทุกข์เป็นสิ่งที่ควบคุมได้ และเกิดกับทุกคน ทุกอย่างล้วนเป็นทุกข์ ไอ้ที่เราว่าสุข เมื่อมองพิจารณาให้ดีแล้ว มันสุขจริงแน่หรือ? หลักๆมันอยู่ที่ปัญญาของแต่ละคนในการพิจารณา ถ้ามองไม่ออกมันก็ไม่หายทุกข์สักที ดังนั้นจึงควรอ่านคำสอนของพระพุทธเจ้าเอาไว้ครับ เหมือนเป็นเข็มทิศในการชี้ทางที่ถูกต้อง จากคุณ : Tailogy - [ 23 มี.ค. 50 20:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ก่อนอื่นต้องรู้จัก เข้าใจธรรมชาติเสียก่อน เมื่อเราเข้าใจธรรมชาติของสรรพสิ่ง เราก็จะเสียใจน้อยลง ธรรมะคือธรรมชาติ... ก็ยากอยู่กับการไม่ให้ใจคาดหวัง เพราะเราก็มนุษย์ธรรมดา ที่ดำรงชีพด้วยน้ำเลี้ยงของความหวัง การคิดในแง่ดีกับสิ่งที่สูญเสียไป อาจทำให้เราเสียใจน้อยลง เพราะการสูญเสียก็เป็นส่วนหนึ่งในกระบวนการสร้างสรรค์ สิ่งหนึ่งดับย่อมมีอีกสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นใหม่เสมอ การคาดหวังจึงควรถูกก่อร่างสร้างขึ้น ด้วยเสาหลักที่ชื่อความเข้าใจ และมุมมองที่งดงาม จากคุณ : อยากลองเป็นสับปะรดดูสักที - [ 23 มี.ค. 50 20:11:42 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณสำหรับอีกข้อคิดดีๆ อีกหนึ่งข้อคิดนะคะคุณแสนฤทธา ส่วนตัวแล้วเรามองว่าถ้าอยากเป็นอิสระจากความทุกข์ก็คือการ"ปล่อยวาง"ค่ะ ตราบใดที่เราเกิดความคาดหวังขึ้น ก็ถือว่าจิตใจเราเกิดความยึดติดกับสิ่งที่เราเริ่มคาดหวังนั้นแล้ว เราเองก็คือปุถุชนคนธรรมดา ซึ่งก็ยังคงมีความคาดหวังอยู่ในใจเสมอ กับเรื่องต่างๆ เพราะนี่คือชีวิตทางโลก และยังเป็นความสุขทางโลก คาดหวังอย่างไรจึงจะเป็นอิสระจากความทุกข์ทำได้ยากนะคะ ถ้าเทียบกับคาดหวังอย่างไรจึงจะทำให้ทุกข์น้อยที่สุดค่ะ จากคุณ : ทิ้งไว้เป็นปริศนา - [ 23 มี.ค. 50 21:15:52 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ผมคิดว่าถ้าอยากหลุดพ้นจากความทุกข์จริงๆ คุณก็พลาดตั้งแต่คิดจะคาดหวังกับอะไรแล้วล่ะครับ ผมเคยจิตตกมากๆจนเคยคิดจะบวช แบบบวชยาว ไม่อยากเจอะเจอะยุ่งเกี่ยวกับผู้คน แต่รู้ตัวว่ายังตัดไม่ขาด เลยเปลี่ยนเป็นปรับที่กระบวนการคิดของตัวเองดีกว่า จากคุณ : -ATICUS_T- - [ 23 มี.ค. 50 21:37:56 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อิสระจากความทุกข์ เหรอ ถ้าจีบคนนี้ติดก็หลุดพ้นล่ะครับ จากคุณ : penn's - [ 23 มี.ค. 50 23:41:54 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ... เข้ามาดู จากคุณ : ขิงน้อย - [ 24 มี.ค. 50 01:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 34 วิธีง่ายๆ เมื่อคาดหวัง จงรู้ไว้ว่าจะต้องผิดหวัง หากเกิดสมหวัง เป็นเรื่องดี หากผิดหวัง เป็นเรื่องปกติ จะได้ไม่คาดหวังผล มีคนกล่าวไว้ ความสำเร็จอยู่ที่ฟ้า เจตนาอยู่ที่คน คนอาจพากเพียรทำอะไรๆมากมาย แต่ท้ายสุดก็พ่ายแก่ภัยะรรมชาติ เป็นเรื่องปกติ หากเราสามารถอยู่กับมันได้ ยอมรับมันได้ เราจะเป็นทุกข์น้อยลง จากคุณ : หลิงน้อย (หวงหลิง) - [ 24 มี.ค. 50 08:56:16 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เข้ามาอ่านหลายรอบแล้วตอนเหนื่อยๆ..แต่เม้นท์แล้วต้องลบทุกที ^^ เหนื่อยๆไม่อยากอ่านเลย ไม่อยากให้ข้อความดีๆต้องแปดเปื้อนอคติค่ะ ...เห็นด้วยกับหลักการทั้งหมด  ชื่นชมคนที่ปฏิบัติจนเป็นกิจวัตร \\คาดหวังที่ใช้ปัญญานำ มองตามเหตุและปัจจัย แก้ไข หรือเสริมสร้างเหตุ ปัจจัยที่เกื้อหนุน// . . สำหรับตัวเอง..ยังไม่ถึงขนาดนั้น  คือ รู้หลักการทั้งหมด แต่ตอนปฏิบัติ  อาจมีบ้างที่หวั่นไหว..กลัวนู่นกลัวนี่ ส่วนใหญ่ กลัวที่จะกระทบจิตใจผู้อื่นนั่นแหละ  ต้องใช้การปล่อยวางเป็นระยะๆ ทั้งๆที่คิดแล้วคิดอีก  ก่อนทำ....... ดังนั้น..คำที่ปลอบใจตัวเองบ่อยๆคือ  ช่างมันเถอะ อะไรจะเกิด ปล่อยให้มันเกิด  อะไรที่ทำแล้ว  ย่อมดีเสมอ เพราะคิดแล้ว  ก่อนทำไง ถึงกล้าใช้คำนี้.... ..ถ้ามีเหตุให้ต้องทุกข์  ก็ยอมรับนะ เพราะมันคือ ธรรมชาติ ทุกข์ซะให้พอ....แล้วจิตใจมันจะเติมเต็มเองทีหลัง  ไม่ฝืนเดี๋ยวกลไก รวน คนเรานี่เป็นสิ่งมหัศจรรย์  ทั้งร่างกายและจิตใจสามารถเยียวยาตัวเองได้ แต่ต้องให้เวลาเท่านั้นเอง.... ------------------------------------------ สรุปแล้วก็คือ....มีสติ  รู้เท่าทัน  ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง  ไม่ฝืนธรรมชาติ จากคุณ : pipim - [ 25 มี.ค. 50 18:59:56 ]