PANTIP.COM : L5256659 เบื่อจริง เมื่อไหร่จะมีแฟน [ปัญหาสุขภาพจิต]

เบื่อจริง เมื่อไหร่จะมีแฟน

ค่า.. นี่ก็อีกกระทู้ธรรมดาของผู้หญิงคนหนึ่งที่จะมาบ่นว่า "ทำไมฉันไม่มีแฟน!?" ซึ่งคงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรของห้องสวนลุม เพราะฉะนั้นขอบคุณมากนะคะ ที่เข้ามาอ่านและฟังดิฉันระบายแกมบ่น หรือจะเข้ามาสมน้ำหน้าเยาะเย้ยก็ไม่ว่ากันค่ะ ดิฉันยอมรับชะตากรรมโดยดี *สะอื้น*

ดิฉันก็เพิ่งจะอายุยี่สิบเจ็ดไปไม่กี่วันมานี้นะคะ หลายคนอาจจะบอกว่ายังเด็กหรือยังมีเวลาอยู่ ซึ่งดิฉันก็ไม่เถียงล่ะค่ะ รอเจอคนดีๆที่มาช้าหน่อยย่อมดีกว่ารีบร้อนไปคบกับคนที่จะทำให้เราช้ำใจใช่ไหมคะ? แต่ขณะเดียวกันอีกใจหนึ่งก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าดิฉันน่ะแก๊แก่ ต่อให้พรุ่งนี้เจอเนื้อคู่ก็ไม่อาจไปจูงมือเดินสยามหรือมีโอกาสได้หน้าแดงเพราะแฟนหอบกุหลาบช่อโตเดินเข้ามาในห้องเรียนให้เราได้เอียงอายต่อหน้าเพื่อนฝูงเหมือนเด็กมัธยมได้แต่อย่างไร เพราะวัยมันไม่ให้เสียแล้ว คิดอย่างนี้ก็ได้แต่ถอนหายใจอีกหนึ่งเฮือก และแสนจะอิจฉาคนที่เคยมีความรักและมีแฟนแต่เด็ก ต่อให้เลิกรากันไปแล้ว แต่อย่างน้อยคุณก็ยังมีความทรงจำหวานๆไว้คิดถึงให้ยิ้มได้ใช่ไหมคะ? แต่ดิฉันล่ะคะมีอะไร ก็ดีแต่นั่งเหี่ยวแห้งบ่นกะปอดกะแปดกับกำแพง ฝาผนัง และคานที่ดูเหมือนจะลอยขึ้นไปอยู่ใกล้ทีละนิดทุกวัน

แต่ก่อนดิฉันไม่กล้าจะยอมรับซึ่งๆหน้าแบบนี้หรอกค่ะว่าอยากมีแฟน โอ๊ยยยยย ไม่ได้เด็ดขาด เสียหน้าสิคะ แม้จะไม่ได้สวย รวย ชาติตระกูลดี หรือมีอะไรที่จะไปไฮโซกับชาวบ้านเขาได้ แต่ดิฉันก็หยิ่งในแบบของดิฉันล่ะค้า หยิ่งในที่นี้ไม่ใช่ว่าเที่ยวไปดูถูกใครต่อใครนะคะ แต่หยิ่งในฐานะลูกผู้หญิงคือไว้ตัวและไม่ค่อยจะกล้าเข้าไปสนิทสนมกับเพศตรงข้ามมากนัก เว้นเสียแต่จะเป็นเพื่อนเกย์ สมัยอยู่มหาวิทยาลัยก็กุ๊กกิ๊กกันอยู่แต่กับกลุ่มเพื่อนผู้หญิง ประกอบกับคณะดิฉันก็ผู้ชายน้อยด้วย เลยยิ่งไม่มีโอกาสเข้าไปใหญ่ แต่ก่อนก็ไม่ทุกข์ร้อนอะไรหรอกค่ะ เชื่อว่าสักวันเราต้องได้เจอคนของเราสิน่า แต่นี่มันก็ผ่านมาหลายปีแล้วนะคะคุณขา แถมมาเรียนต่อต่างประเทศ พ้นอกพ่ออกแม่ที่คอยปกป้องได้หลายปีแล้ว ถึงอย่างนั้น ปัจจุบันดิฉันก็ยังเป็นสาวโสดว้าเหว่เอกา ไม่มีใคร้.. สักคนที่จะมาแทะโลมหรือเกี้ยวพาราสีให้ได้ชื่นใจ

จะว่าดิฉันตั้งสเป็คไว้สูงก็ไม่น่าใช่ ดิฉันแค่อยากได้คนที่จะให้สินสอดพ่อแม่ดิฉันได้สักสองร้อยล้านเท่านั้นล่ะค่ะ 555 ล้อเล่นนะคะ ไม่เลยค่ะ ดิฉันไม่เคยปรารถนาจะแต่งงานกับผู้ลากมากดีหรือมหาเศรษฐีที่ไหน เพราะตัวเราก็แสนจะธรรมดา จึงอยากได้ผู้ชายธรรมดาเหมือนกัน ไม่ต้องมีเงินมากแต่รู้จักใช้เงินและสร้างเนื้อสร้างตัว ไม่ต้องจบปริญญาโทเอกแต่ขอให้ฉลาดทันคนและไม่คดโกง ไม่ต้องมาทุ่มเทซื้อข้าวของแพงๆให้แต่ขอให้เป็นคนใจกว้าง มีน้ำใจเผื่อแผ่นึกถึงคนที่เรารักอย่างครอบครัวเราด้วย ไม่ต้องหล่อแต่ขอให้เห็นว่าเราสวยในสายตาเขา (เอ๊ะ เงื่อนไขหลังสุดนี้อาจจะยากหน่อย ตัดทิ้งก็ได้ค่ะ) คือก็ยอมรับว่าดิฉัน "เลือก" บ้าง แต่เกณฑ์ที่ตั้งไว้ก็น่าจะสมเหตุสมผลอยู่นะคะในความคิดเห็นของดิฉัน

นี่ล่ะค่ะ ปัญหาอยู่ที่ว่าดิฉันก็ยอมรับแล้วว่าอยากมีแฟน และแฟนที่อยากได้ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเทพบุตรหรือเจ้าชายมาจากไหน แต่จนแล้วจนรอดก็ยังโสด โสด โสด และโสด!! ทำไมคะ ทำไม? ดิฉันไม่ใช่คนสวยก็จริงแต่ผู้ชายเขาก็ไม่ได้มองผู้หญิงที่หน้าตาอย่างเดียวไม่ใช่หรือคะ? หรือครั้นจะวางตัวให้อ่อนหวาน เป็นกุลสตรีกว่านี้ ก็มีหลายคนบอกว่าเราควรให้คนรักเพราะตัวตนที่แท้จริงของเรา ไม่ใช่เพราะฝืนในสิ่งที่เราไม่ใช่ บางคนก็ว่าดิฉันว่าไม่มีจริตจะก้าน ทื่อมะลื่อแบบนี้ผู้ชายที่ไหนจะสนใจ เอ๊า! แล้วผู้ชายที่ชอบผู้หญิงไม่มีจริตโลกนี้จะไม่มีบ้างเลยหรือไง? อีกอย่าง จากที่คุณอ่านดิฉันเขียนๆมานี่ คุณก็น่าจะเห็นว่าลึกๆจริตดิฉันออกแพรวพราว ถ้าเป็นภาพคงจีบปากจีบคอไม่ใช่น้อย เพราะฉะนั้นดิฉันแน่ใจว่าดิฉันมีจริตซุกซ่อนอยู่ค่ะ แต่มันคงจะออกมาก็ต่อเมื่อดิฉันได้เจอคนที่รู้สึกว่าไปกันได้ และจะไม่แสดงอิทธิฤทธิ์กับใครก็ได้พร่ำเพรื่อ

หลายคนบอกว่าหล่อนเป็นผู้หญิงก็ต้องหัดแต่งเนื้อแต่งตัวแจ่มๆ หัดใช้มารยาเสียบ้าง ไม่ใช่สักแต่ขวางโลกรอให้คนมาค้นพบ ค่า.. ดิฉันก็ทราบอยู่ว่าเราจะทำตัวเป็นศูนย์กลางจักรวาล รอให้คนเขาเอาเสลี่ยงมาเชิญลงไปจากคานโดยไม่ลงแรงอะไรเลยนั้นมันเป็นไปไม่ได้สำหรับผู้หญิงที่ไม่มีอะไรโดดเด่นอย่างดิฉัน แต่ขณะเดียวกันดิฉันก็อยากเจอคนที่มองดิฉันแบบลึกซึ้ง ชอบดิฉันที่ความคิดความอ่าน ที่นิสัยใจคอ ชอบดิฉันอย่างที่ดิฉันเป็น ไม่ได้ชอบดิฉันเพราะสวย (ถ้าพยายามจริงๆก็ต้องสวยได้ล่ะน่า แม้จะสวยด้วยแสงสลัว photoshop หรือศัลยกรรมก็เถอะ) หรือเพราะเปลือกนอกอื่นๆ

อย่างดิฉันเองก็สาบานได้ว่าไม่เคยหลงรักคนเพียงเพราะเขาหน้าตาดีสักครั้ง เวลาชี้ให้เพื่อนดูบางราย เพื่อนยังถามว่านี่แกชอบเข้าไปได้ไงยังกับโยคี แต่ดิฉันก็ช้อบชอบคนเหล่านี้มากเพราะเขามีเสน่ห์ในตัวเอง มีบุคลิกที่น่าสนใจ มีความคิดความอ่านที่ทำให้เราอยากพูดคุยแลกเปลี่ยนทรรศนะด้วย ด้วยเหตุนี้ ดิฉันจึงอยากให้ใครสักคนเข้ามาสนใจดิฉันด้วยเหตุผลเดียวกัน อย่ามองกันที่เปลือก มองให้ทะลุหน่อย แม้ดิฉันจะไม่สมบูรณ์แบบ จะมีข้อบกพร่องมากมายไม่ต่างกับมนุษย์ทั่วไป แต่ข้อดีที่จะทำให้ใครสักคนสนใจและหลงรักได้มันก็น่าจะมีอยู่บ้าง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครเคย "มอง" ดิฉันอย่างจริงจังสักที

เขียนๆมาฟังเหมือนจะขำ แต่จริงๆแล้วดิฉันกำลังเริ่มเศร้าและหมดหวังนะคะเนี่ย ทุกวันนี้ก็ฝึกร้องคาราโอเกะเพลง All by myself ตาม Bridget Jones เหมือนในหนังเกือบจะทุกวัน คิดดูสิคะ ดิฉันดูหนังเรื่องนั้นตั้งแต่ยังไม่สนใจจะมีแฟน จนบัดนี้จะเป็นอย่าง Bridget เสียเองอยู่รอมร่อ แถมยังเกรงว่าจะเป็น Bridget ที่ไม่มีวันได้พบ Mr. Darcy ของตัวเองน่ะสิคะ จริงที่ว่าอยู่เป็นโสดไปชั่วชีวิตก็สบายไปอย่าง ได้ดูแลบุพการีเต็มที่และทำอะไรตามใจตัวเองได้โดยไม่ต้องมีภาระเท่าคนที่แต่งงาน แต่คนที่เขาแต่งงานแล้วมีความสุขกับคู่ชีวิตมากกว่าการอยู่คนเดียวแล้วมีความสุขกับโลกส่วนตัวตามลำพัง ก็ออกจะเยอะแยะไปไม่ใช่หรือคะ? ดิฉันเข้าใจดีค่ะว่าไม่มีใครได้ไปเสียทุกอย่าง แต่หากจะมีอะไรในชีวิตที่ดิฉันจะไม่ได้ ก็ขออย่าให้เป็นคู่ชีวิตดีๆสักคนที่จะคอยอยู่เคียงข้างกันจะได้ไหม? เกิดมาเป็นลูกคนเดียวก็โดดเดี่ยวพออยู่แล้ว และหากจะต้องใช้ชีวิตตัวคนเดียวอีก.. แบบนี้ดิฉันก็ชักจะน้อยใจโชคชะตาขึ้นมาเหมือนกันนะคะ ฮึ!

โลกนี้มีประชากรตั้งไม่รู้กี่พันล้านคน.. แล้วจะไม่มีแม้กระทั่งสักคนเดียวเลยหรือคะ ที่เกิดมาเพื่อดิฉัน?

ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ ใครอยากจะแบ่งปัน เสนอแนะ ตลอดจนจิกตีถากถางหรืออะไรก็เชิญตามสะดวก มุมมองของแต่ละคนมีประโยชน์และคุณค่าในตัวเองทั้งสิ้น ดิฉันยินดีรับฟังหมดค่ะ

จากคุณ : นั่งถอนหายใจอยู่บนคาน - [ 25 มี.ค. 50 03:09:45 A:86.133.18.226 X: TicketID:046222 ]