ความคิดเห็นที่ 1 ไม่ได้ดูแลคุณย่าคุณยายค่ะ แต่อยากแชร์ด้วยอ่ะค่ะ ทุกวันนี้ดูแลคุณแม่แบบพาร์ทไทม์ค่ะ พี่สาวดูแลแบบฟูลไทม์ค่ะ คุณแม่ป่วยเป็นอัมพฤกษ์ซีกขวาค่ะ เพราะเส้นเลือดในสมองแตก ตั้งแต่ ส.ค. ปีที่แล้วค่ะ ปีนี้คุณแม่อายุ 64 ปีค่ะโรคประจำตัวของคุณแม่ที่เป็นคือ -เบาหวาน -ความดันโลหิตสูง -ไขมันในเลือดสูง อาการปัจจุบันคือ ขยับแขน ขา ข้างขวาได้บ้าง (ขายกขึ้นลงได้นิดหน่อย ยังงอเข่าพับเข้าไม่ได้ ส่วนแขนเวลานอนสามารถออกแรกผลักไปข้างๆ ได้ค่ะ) ยังพูดได้ไม่ชัด เพราะเลือดที่ออกมา ไปทับสมองส่วนการทรงตัวและการพูดค่ะ แรกๆ ต้องทานอาหารทางสายยาง ได้สักประมาณเดือนครึ่งมั้งค่ะ แล้วอยู่มาวันหนึ่ง ให้อาหารทางสายยางแล้วมันไม่ไหล เราโทรไปถามห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลที่รักษา นางพยาบาลบอกว่าปลายสายยางอีกด้านอาจจะติดกับผนังกระเพาะ ให้เราลองค่อยๆหมุนดู อู้ยคุณแม่เจ็บปวดมาก จนไม่ไหวต้องให้พยาบาลมาที่บ้านเพื่อเปลี่ยนสายยางให้ แต่แม่เจ็บมากตอนเค้าเอาออกมา แม่เลยปัดมือทำท่าว่าเดี๋ยวต่อไปนี้ฉันจะกินข้าวเองแล้ว ไม่ต้องสอดสายยางเส้นใหม่ อันนี้ก็ถือว่าดีไปนะค่ะ เพราะหลังจากนั้นก็ฝึกทานโจ๊ก อาหารนิ่มๆ ทางปากแทน แรกๆ ก็ลำบากค่ะ สิ่งที่ต้องระวังตอนที่เริ่มทานทางปากแรกๆ คืออาการสำลัก ทุกวันนี้คุณแม่ทานอาหารได้คล่องแล้วค่ะ แต่กลายเป็นคนระวังเรื่องอาหารมากขึ้น น้ำหนักรวมหายไป 15 กิโลกรัมภายในระยะเวลาเจ็ดเดือนครึ่งค่ะ กิจกรรมประจำวันของคุณแม่คือ ทำกายภาพบำบัดทุกวัน กับนักกายภาพ และลูกๆ ก็ช่วยทำด้วยค่ะ เพื่อลดอาการเกร็ง กับข้อยึด แนะนำว่าควรอยู่ดูนักกายภาพทำทุกครั้งเพื่อเรียนรู้ว่าสิ่งที่ควรระวังคืออะไร และท่าไหนช่วยเรื่องอะไร ทางบ้านเรามีซื้ออุปกรณ์กระตุ้นกล้ามเนื้อด้วย(ไม่แพงค่ะ ของเมืองจีน) เห็นนักกายภาพบอกว่า จะช่วยไม่ให้กล้ามเนื้อลีบค่ะ แต่อาจจะเพิ่มอาการเกร็ง แต่สามารถลดเกร็งได้จากการทำกายภาพท่าอื่นๆ นวดจับเส้นวันเว้นวันค่ะ แต่ก่อนคุณแม่ชอบนวดแผนไทยมากๆ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยชอบค่ะ เพราะเจ็บกว่าคนปกติหลายเท่า ฝังเข็ม จากช่วงแรกๆ วันเว้นวัน (สลับกับนวด) ตอนนี้เป็น แค่เสาร์ อาทิตย์ คลีนิคที่คุณแม่ไปฝังเข็มนี้มีการใช้ไฟฟ้ากระตุ้นด้วยค่ะ ไม่รู้ว่าที่อื่นจะแตกต่างมั้ย ฝึกพูด กับผู้เชี่ยวชาญทางการพูด (ไม่รู้ภาษาทางการค่ะ) หลักการคือฝึกหายใจ กับการออกเสียง คุณแม่ฝึกสองวันต่ออาทิตย์ค่ะ เนื่องด้วยคุณแม่ไม่ได้ใช้ภาษาไทยเป็นภาษาแรก คนฝึกกับคนถูกฝึกเลยมึนตึ้บค่ะ ถามภาษาไทย คุณแม่ตอบภาษาจีนบ้าง อินโดบ้าง สนุกดีค่ะ ได้เรียนศัพท์ใหม่ๆ กันทุกวัน เรื่องการดูแลอื่นๆ ในรายละเอียดปลีกย่อยมีอีกเยอะเลยค่ะ คนที่ดูแลผู้ป่วยที่เป็นอัมพฤกษ์ คงจะทราบดีว่ามีทั้งเรื่อง แผลกดทับ อาการเกร็งตามข้อ แขน เท้า มือ ผ่านมา เจ็ดเดือนครึ่งก็ต้องถือว่าคุณแม่ทำได้ดีมากๆ แม้จะมีงอแง ปวดเมื่อย ขี้เกียจทำ อยากไปเที่ยวบ้าง แต่ก็ยังขยันขันแข็งดี มีเรื่องเดียวคือขอเปลี่ยนผ้าอ้อมบ่อยมากๆ ไม่ถึงชั่วโมง ฉี่หนึ่งที ก็จะเปลี่ยนแล้วค่ะ จนคุณหมอยังบอกว่า "ป้ามันเปลืองนะเปลี่ยนบ่อยนะ" ทุกวันนี้เลยใช้แผ่นรอง แทนตัวผ้าอ้อมที่ใส่แบบกางเกง จะประหยัดไปได้เยอะเลย ใครอยากได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติม ถามได้นะค่ะ ยินดีแชร์ประสบการณ์แบบไม่มีหมกเม็ดค่ะ ยังไงก็แล้วแต่สิ่งสำคัญที่สุดคือกำลังใจ และสุขภาพจิตค่ะ ทั้งผู้ป่วยทั้งคนดูแล ต้องให้กำลังใจกันและกันนะค่ะ จากคุณ : nattarina - [ 28 มี.ค. 50 22:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ย่าผมสุขภาพค่อนข้างดี จะมีก็แต่ยายที่เสียไปแล้วที่จะมีหลายโรคหลายอาการ ทั้งมะเร็งที่กล่องเสียง ที่ขามีปัญหาต้องใส่น็อต ตามีปัญหาต้องไปลอกต้อออก แต่ปัญหาหาพวกนี้ก็สามารถผ่านมาได้ แต่ที่เป็นปุบปับ และทำให้ยายผมจากไปก็คือเส้นเลือดในสมองแตก และหมอวินิจฉัยผิดไปให้ยาผิดตัวเลยทำให้เลือดออกมากขึ้น กว่าจะเปลี่ยนยายายผมก็แย่มากแล้ว สุดท้ายยายก็จากไป คิดๆแล้วก็ยังเสียใจมาจนถึงตอนนี้ ถ้าพายายเปลี่ยนโรงพยาบาล จากโรงพยาบาลเอกชนต่างจังหวัด มารักษากับหมอที่ชำนาญหน่อยในกรุงเทพ ยายก็คงจะอยู่มาจนถึงวันนี้ จากคุณ : สายลมปุยเมฆกับฟ้าสีคราม - [ 28 มี.ค. 50 22:52:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กระทู้กตัญญู แบบนี้ น่ายกย่อง และน่าโหวด เพื่อเตือนสติ..ลูกๆทั้งหลายมากครับ เอาไปเลย 1 จิ๊ก จากคุณ : นักเทคนิคการแพทย์ - [ 28 มี.ค. 50 23:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คือ...ไม่ได้ดูแลทั้งย่าทั้งยาย เพราะเกิดไม่ทันอ่ะ... แต่ปัจจุบันแม่ก็อายุมากแล้ว (85)... แล้วได้ดูแลแม่มั้ยล่ะ?...ก็ไม่ได้ดูเท่าไรอ่ะ...เหอ ๆ คือโชคดีที่แม่ค่อนข้างแข็งแรง ยังชอบเดินเล่นตามห้างอยู่เลย... เวลาเดินกับแม่...มีแต่คนชมแม่ว่าสวย - -* แบบว่าลูกไม่อยู่ในสายตาคนอื่นเลยล่ะ... จริง ๆ แม่ก็มีโรคประจำตัวเหมือนกัน คือเป็นเก้าท์...แต่ควบคุมเรื่องอาหาร กับกินยาคุมไว้... ปวดท้อง เนื่องจากลมในกระเพาะบ้าง...ก็จะบอกให้แม่พยายามเคี้ยวข้าวให้ละเอียด ๆ ...และแม่ก็กินยาพวกลดกรดหลังอาหารเช้า-เย็นด้วย... บางทีก็ปวดน่องบ้าง เพราะเป็นเส้นเลือดขอด(แม่มีลูก 11 คน)...ก็ต้องนวดให้บ้าง นาน ๆ ครั้ง... ก่อนนอนกินยานอนหลับอ่อน ๆ (หมอจัดให้) ทุกคืน...ตามประสาคนสูงอายุที่จะนอนน้อย... (แต่อยากนินทาแม่ว่า กลางวันขึ้นไปหาแม่ทีไร...คุณเธอเอนหลังทุกที 555+) แม่จะไปหาหมอทุกเดือนเพื่อตรวจเลือด... ดูว่าไตรกลีฯ คลอเรสฯ กรดยูริคสูงเกินไปมั้ย... ซึ่งแม่จะมีทริคว่า วันไหนใกล้จะไปตรวจเลือด ก็จะระวังไม่กินกุ้ง...เหอ ๆ บางครั้งแม่ก็จะไปฝังเข็มที่รพ.หัวเฉียว...ซึ่งสำหรับแม่ได้ผลดีมาก ค่ารักษาก็ถูกด้วย... แม่ฝังเข็มรักษาอาการปวดน่อง ปวดหัว ปวดท้อง(อืด) ฯลฯ... รักษาได้หมด จนเราสงสัยว่ามันได้ผลจริงเหรอ...แม่บอกฝังเข็มมาวันแรกจะระบม... แต่พอหลังจากนั้นแล้วอาการปวดต่าง ๆ จะหายไป...ดีจังเลย!! อาจจะบอกได้ว่าแม่โชคดีที่ยังแข็งแรง(มาก)เมื่อเทียบกับคุณย่าคุณยายของคนอื่น... แต่สิ่งที่อยากจะบอกคือ...เรื่องโชคเป็นแค่ส่วนหนึ่ง...แต่ที่แม่แข็งแรงเป็นเพราะแม่ทำงานมาตลอด... เป็นคนแก่ที่ไม่ชอบอยู่เฉย ๆ...ทุกวันนี้ก็ยังทำกับข้าวกินเองทุกมื้อ... แถมบางทียังเผื่อมาให้ลูกกิน(บ้าง) อร่อยมากด้วยนะ... แต่เนื่องจากลูก ๆ (ทั้ง 11) กินกันไม่เป็นเวลา และไม่ได้อยู่รวมกัน...เลยอด ต้องหากินกันเอง... แม่ชอบทำอะไรต่ออะไรเอง...ไม่ค่อยใช้ใครทำอะไร จนเด็กที่ทำงานบ้านมาฟ้องอยู่บ่อย ๆ 555+ และที่สำคัญ แม่เป็นคนมีวินัยในตัวเอง... รู้ว่าต้องปฎิบัติตัวยังไง ให้ตัวเองแข็งแรง... ทุกเช้าแม่ต้องออกกำลังกาย เมื่อก่อนจะยืนแกว่งแขนเป็นร้อย ๆ ครั้ง... ตอนนี้ก็ออกกำลังทุกเช้าเหมือนเดิม...แต่นอนยกขาแทน (แม่บอกชักขี้เกียจลุก 555+)... ลูก ๆ พยายามพาเดินห้างอาทิตย์ละครั้งเป็นการออกกำลังกายอีกรูปแบบหนึ่ง... แม่ชอบมาก ไม่รู้ชอบเดินดูของ...หรือชอบที่เดินแล้วมีแต่คนชม (แม่ยิ้มหน้าบานมาก...เหอ ๆ)... บางทีเดินอยู่คนเดินเข้ามาคุยด้วยเฉยเลย...บอกคุณยายที่บ้านเดินไม่ได้แล้ว... แต่ที่สำคัญมาก ๆ คือ... แม่สุขภาพจิตดีมาก...เป็นคนมองโลกในแง่ดี ยิ้มเก่ง ใจดี ไม่คิดร้ายกับใคร... ไม่เก็บเรื่องร้าย ๆ มาเป็นอารมณ์...คือรู้จักตัดใจ... ดูแล้วคนที่โชคดีคือพวกลูก ๆ มากกว่าเนอะ...ที่มีแม่ดีขนาดนี้อ่ะ... ส่วนตัวเราเป็นลูกคนเล็ก...ก็จะอยู่กับแม่มากกว่าพี่ ๆ... มีหน้าที่ประจำคือจัดยาให้แม่ทุกวัน...คอยพูดคุย... สิ่งที่เราบอกแม่บ่อย ๆ คือ...ถ้าแม่อยากอยู่แบบสบาย ไม่ต้องทุกข์กับโรคภัยต่าง ๆ... แม่ต้องดูแลตัวเองให้มาก...ทำอะไรก็ต้องรู้จักระวัง (เรื่องชอบทำอะไรเอง)... ไม่มีใครรู้ดีเท่ากับตัวเอง...ว่าเราปวด เราเจ็บตรงไหน...ถ้าเป็นอะไรแล้วไม่บอกคิดว่าจะหายเอง... อาจจะแก้ไขอะไรไม่ทันก็ได้...แล้วคนที่จะแย่ก็คือ...ตัวแม่เอง... เพราะถ้าพลาดแล้ว...การมีชีวิตอยู่แบบช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เป็นเรื่องที่ทรมานมาก... พอบอกแม่ (หรือขู่หว่า?) อย่างเนี่ย...แม่ก็จะดูแลตัวเองดีทีเดียว... (นินทา)...บางวันแม่ก็ไม่กินยา...พอถามว่าทำไมไม่กิน... ปกติแม่จะบอกว่า...ลืม!! แต่ตลกมาก...วันนั้นแม่ไม่กินยา พอถาม...แม่บอกว่า... วันนี้...วันหยุด 555+ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่ต้องดูแลคุณย่า คุณยาย...สู้ สู้ นะจ้ะ... และอยากเตือนว่า ตอนอายุมากขึ้นจะแข็งแรงหรือไม่... ก็ขึ้นอยู่กับการดูแลสุขภาพตัวเอง...ตั้งแต่ตอนยังหนุ่มยังสาวนี่แหล่ะ... เพราะฉะนั้น...อนาคตของคุณ คุณกำหนดเองได้จ้า... (เว้นแต่โรคที่เป็นเพราะกรรมพันธุ์ อันนี้ก็ต้องถือว่าใช้กรรมเก่าแล้วกันนะ ^_^ ... (พิมพ์ยาวจังเลย...เหอ ๆ) ขอให้ทุกคนโชคดีจ้า.... จากคุณ : All bread - [ 28 มี.ค. 50 23:55:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พูดถึงคุณย่า คุณยาย และคุณตา ไม่มีโอกาสได้ดูแลท่านเลยค่ะ เพราะอยู่คนละที่ นานๆจะไปหาท่านทีค่ะ หรือไม่ก็ ท่านก็จะมาเที่ยวที่บ้านบ้าง แต่โอกาสก็เจอท่านน้อย สำหรับคุณย่าถ้าวันไหนที่ไปหาท่าน หรือท่านมาที่บ้านค่ะ เพราะบ้านเรากับบ้านคุณย่าอยู่ไม่ไกลกันมากนัก คุณย่ามักจะให้ร้อยดอกไม้ประจำเลยค่ะ โดยเฉพาะวันพระ หรือวันทำบุญต่าง ๆ ไม่เคยบ่นว่า ไม่อยากทำนะค่ะ กลับดีใจทีได้อยู่กับท่าน เพราะคุณย่าใจดีมาก ท่านชอบมาจับผมของเรา ตอนนี้ท่านอายุ 65 แล้วค่ะ แต่ท่านก็แข็งแรงมากค่ะ จะมีบ่นว่าปวดขาบ้างค่ะ ส่วนคุณยายและคุณตานี้อยู่ไกลมากเลยค่ะ อยู่ถึงเชียงราย โอกาสที่จะได้เจอหรือได้กอดท่านก็คงจะเป็นปีละครั้ง คุณยายท่านไม่แข็งแรงค่ะ ท่านเคยขาหักเพราะตกจากสะพานข้ามลำธารที่ข้างบ้าน ต่อจากนั้นท่านก็รักษาอยู่นานเลยค่ะ กว่าจะกลับมาเดินได้ ถึงแม้ไม่ปกติเหมือนเดิม แต่ท่านก็พยายามที่จะเดินด้วยตัวเองค่ะ  และผลข้างเคียงจากการรักษาขาของท่าน ทำให้หูของท่านไม่ได้ยินอีกเลย ไม่มีโอกาสจะได้ยินเสียงหลานอีกเลยค่ะ และลิ้นไม่รู้รสเลยค่ะ เวลาสื่อสารกับท่าน ท่านจะใช้จากการพยายามอ่านจากปากหรือไม่ก็เขียนใส่กระดาษแทน และครั้งไหนที่อ่านไม่ทันและไม่เข้าใจเวลาที่คนอื่นเค้าคุยกัน ท่านจะยิ้มไปกับคนอื่นด้วย หรือไม่ก็เดินหนีไปทำอย่างอื่นค่ะ ทุกวันนี้ท่านเป็นโรคความดันต่ำค่ะ ส่วนคุณตาจะแข็งแรงมากเลยค่ะ ตาชอบฟังเพลง แต่ร้องไม่ได้สักเพลง ท่านชอบออกกำลังกายค่ะ เวลาไปหาท่านทั้งสองก่อนจะขึ้นรถกลับทีไรท่านจะห่อข้าว ขนม นม น้ำ ใส่กระเป๋ามาให้ด้วยท่านบอกว่า เอาไว้กินกลางทางเผื่อหิว และจะกอดเราก่อนจะขึ้นรถทุกครั้งเลยค่ะ เคยเห็นคุณยายร้องไห้ด้วยแต่ท่านเก่งมากเลยค่ะ ท่านไม่ร้องไห้ต่อหน้า ทั้งที่เราร้องแล้ว จนรถออก ท่านจึงค่อยร้อง แม่บอกว่า คุณยายคิดถึงเรามาก นั่งมองรูปที่ส่งไปให้ท่านดูเกือบทุกวัน เอาไปอวดคนอื่นด้วย แกจะถามว่าหลานฉันสวยมั้ย ทำเอาหลานคนนี้เขินเลยค่ะ สงกรานต์นี้จะได้ไปกอดท่านแล้วค่ะ อยากทานกับข้าวฝีมือคุณยายเต็มทีแล้วค่ะ ถึงท่านไม่รู้รสแต่ท่านก็ทำกับข้าวได้อร่อยเชียวนะ นอกจากคุณย่า คุณตาและคุณยายแล้ว ยังมีทวดอีกคนหนึ่งค่ะท่านอยู่ที่เชียงรายเหมือนกันค่ะ อายุท่านประมาณ 96 ปีแล้ว ท่านไม่แข็งแรงแล้วค่ะ เดินไม่ค่อยจะได้แล้ว  เมื่อ 7 เดือนก่อน ทวดเข้าโรงพยาบาลเพราะ เลือดออกไม่หยุดที่กะเพาะ และท่านก็นอนไม่ได้สติที่โรงพยาบาล ตอนแรกคุณแม่บอกว่าท่านคงจะอยู่กับเราได้ไม่นาน ให้รีบเดินทางกลับ ตอนนั้นรู้สึกเป็นห่วงท่านมากเลยค่ะ แต่พอไปถึงที่โรงพยาบาล คุณหมอบอกว่า มีทางเดียวคือต้องเอาเกร็ดเลือดมาช่วย ไม่งั้นทวดก็คงไม่ไหวแล้ว ต้องห้ามเลือดที่ออกที่กะเพาะก่อนถึงจะรักษาได้ ตอนนั้นท่านนอนไม่ได้สติเลยค่ะ ครั้งนั้นได้มีโอกาสตอบแทนท่านค่ะ เพราะเลือดที่ใช้และเกร็ดเลือดของเราเป็นกรุ๊ปเดียวกันกับทวดพอดีเลยค่ะ (ไม่รู้ด้วยสาเหตุตอนนั้นหรือป่าวทำให้เราบริจาคเลือดไม่ได้อีกเลยค่ะ เพราะเลือดจางเกินไป คุณหมอจึงให้ยาบำรุงเลือดมาทาน แต่ไม่เป็นไรค่ะคิดว่าเรามีโอกาสครั้งหนึ่งที่เราได้ตอบแทนบุญคุณท่านค่ะ)ตอนนี้ท่านหายดีแล้วค่ะ  ถึงหูจะไม่ค่อยได้ยิน และตาจะเริ่มมองไม่เห็น แต่เวลาไปหาท่านทีไร ท่านจะอวยพรเป็นภาษาเหนือ คิดว่าเป็นพรที่ยาวมากเลยค่ะ ถ้าใครเคยไปที่ภาคเหนือ จะมีโอกาสให้คนแถวนั้น อวยพรจะรู้ค่ะ ว่าพรยาวแค่ไหน เหมือนบทกลอนๆหนึ่งเลยค่ะ  ทุกวันนี้ ท่านก็แข็งแรงดี ที่บ้านจะระวังเรื่องอาหารของท่านมากเป็นพิเศษ และเวลาจะประคองท่านต้องจับท่านเบาๆ จะได้ไม่ต้องทำให้ท่านเจ็บค่ะ อยากให้ท่านอยู่กับเราไปนานๆ เลยค่ะ แม้ไม่ได้ดูแลท่านอย่างใกล้ชิด แต่ก็ยังรักและเป็นห่วงท่านเสมอค่ะ จากคุณ : Super Rookie - [ 29 มี.ค. 50 00:37:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณค่ะที่มาแชร์กัน อ่านแล้วยิ้มได้เลย :) จากคุณ : k_puiky - [ 29 มี.ค. 50 18:24:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าอยากรูเรื่องแผลกดทับและการรักษาลองไปดูที่ bedsorethai.com ครับ จากคุณ : ต้นศรีราชา - [ 30 มี.ค. 50 13:49:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นึกถึงย่าแล้วคิดว่าตัวเองคงบาปเหมือนกันนะ ตอนเด็กๆชอบแกล้งย่าแต่ย่าก็ไม่เคยโกรธ เช่น ย่าชอบกินหมากเราก็ชอบไปตำหมากให้ย่ากิน แต่ติดแสบ คือ แกล้งเอาเกลือใส่ในหมากแล้วให้ย่ากิน แกก็บ่นไปเรื่อยว่าทำไมมันเค็ม ฯลฯ ทีโดนย่าให้ศีลให้พรมากคือ ใส่พริกในหมาก เนี่ยโดนเป็นชุด แล้วก็วิ่งหนีแกเป็นที่สนุกสนาน พอไม่มีย่าแล้วก็เหงานะ (ไม่มีย่าให้แกล้ง) คิดถึงย่าเหมือนกัน แต่ถ้าแกยังอยู่ก็คง 130 ปีแล้วมั๊ง จากคุณ : Oh-deh - [ 30 มี.ค. 50 14:32:43 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณย่าผมตอนนี้ 86 แข็งแรงมากเลย เมื่อปีที่แล้ว ผ่าตัดเนื้องอกที่กระดูกสันหลังมา ก่อนเข้าห้องผ่าตัดผมนั่งเฝ้าตลอดทั้งคืนพยายามบอกว่าไม่เป็นไรหรอก หมอคนนี้เก่งมาก ย่าผมตอบมาว่าจะกลัวทำไม หมอสิที่ต้องกลัว กลัวว่าเราจะตาย โห แค่นี้ผมนะยิ้มได้เลย ยิ้มกันทุกคนเลยอ่ะ เหอะๆ แต่ว่าหมอบอกก่อนแล้วว่าไม่รับรองนะว่าหลังผ่าตัดแล้วจะกลับมาเหมือนเดิมมั๊ย แต่ว่าพอหลังผ่าตัด กลับแข็งแรงมาก ดื้อกว่าเดิมอีก แหะๆ แต่ว่าก็อายุเยอะแล้วอาจจะจำอะไรได้ไม่ค่อยดีมากนัก และตอนพักฟื้นก็อาเจียนบ่อยมาก ผมกับพ่อ และก็พวกญาติๆ ก็มาคอยเช็ดให้ แต่ว่าผมรู้สึกดีนะ รู้สึกดีมากๆเลยด้วย ตอนนี้ก็แข็งแรงดี เดินได้คล่องอาจจะต้องมีไม้เท้าบ้าง หรือต้องมีคนคอยจับๆ หน่อยในบางครั้ง ( โหวตให้นะ...ชอบ กระทู้แบบนี้อ่ะ อิอิ โดนใจ ) แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 50 14:52:45 จากคุณ : pattapon - [ 30 มี.ค. 50 14:48:52 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อยากแนะนำทุกท่านว่าอย่ารอให้เกิดความผิดปกติแล้วค่อยมารักษาครับ ควรดูแลท่านในด้านอาหารการกิน  การออกกำลังกาย  สุขภาพจิต ว่างๆก็พาท่านเข้าวัดทำบุญ  ฝึกโยคะ  แอโรบิค  หรือฝึกสมาธิ อีกกิจกรรมที่คนสูงอายุชอบมากคือ  การทำธาราบำบัด  เวลาผมไปทีนี่มีแต่คนสูงอายุเต็มสระเลย ได้ทั้งออกกำลัง  และผ่อนคลายไปในตัว จากคุณ : Cerebral_Palsy (Cerebral_Palsy) - [ 9 เม.ย. 50 19:35:45 ]