ขอออกตัวก่อนนะครับ ผมเป็นคนหนึ่งที่เข้ามาอ่านในโลกของ pantip มีสิ่งดีๆหลายอย่าง จนไม่คิดว่าจะมีปัญหาเข้ามาในชิวิต ผมต้องการกำลังใจอย่างมาก ถึงมากจริงๆ ขอร้องอย่าล้อเล่นนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า
ผมรู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอไม่ได้สวยมากแต่ก็น่ารักในสายตาผม เราเริ่มรู้จักกันด้วยความบังเอิญที่สมุย จากเพื่อนแนะนำ หลังจากกลับมาผมก็ไม่กล้าทีจะเข้าไปหาเธอ ได้แต่ขับรถไปจอดและมองเธออยู่หน้าร้าน ทำอย่างนี้มานานแต่เธอไม่รู้หรอก
จนวันหนึ่งก็โทรศัพท์เข้าไปคุย เธอรับสายผมดีใจมาก ตลอดเวลานั้นเราก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้น เริ่มชวนไปทานข้าว ไปดูหนัง ไปถวายโรงศพ แต่เราก็ไม่ได้เจอกันนานนัก เพราะด้วยเวลาที่ต่างกัน ผมทำงานเช้าแต่เธอทำงานดึก(น้องเจ้าของร้านvdo) เจอกันได้แต่ละที่ใช้เวลาเดินทางนาน แต่มันก็เป็นกำลังใจให้ผมไปหาได้ ทำให้ผมมีกำลังใจทำงานได้ในวันรุ่งขึ้นทุกวัน ผมถึงรู้ความรักมันต้องค่อยๆก่อเกิด สร้างกันที่ละน้อย ๆ
เมื่อเธอมีความทุกข์เธอไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง แต่เมื่อเธอไว้ใจผม เธอเล่าออกมาต่างๆนาๆ ผมรู้สึกดีใจที่เธอไว้ใจผม แต่เวลาผมเครียจพอได้เจอหน้าเธอ ถึงความเครียจมันไม่หายไปทั้งหมด เธอรับรู้ได้แต่ผมก็ไม่อยากจะไปทำให้เธอทุกข์เพิ่มอีก
เธอเป็นคนดีในสายตาผม ผมไม่ได้เข้าข้างหรอก แต่เมื่อรู้จักตัวตนเธอเข้า เธอนิสัยดีจริงใจ เธอบอกไม่ค่อยได้เที่ยว ผมจะพาเธอไปในช่วงวันหยุดต่างๆ แม้คนจะมากก็เหอะ ผมเคยให้สํญญาไว้ว่า 10 ปี จะทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ
แล้วๆมันก็ผ่านไปจริงๆ10ปี ความสุขความทุกข์มันผ่านไปจริงๆ เธอเหมือนบอกผมนัยๆว่า จะไปทำงานที่อเมริกา ผมไม่ค่อยเชื่อ ผมปล่อยโอกาสที่จะไข่วขว้าเธอไว้ แล้วเธอก็ไปจริงๆ ไปแบบไม่เครียร์ถึงความรักกัน อาจเป็นผมโง่เองที่ไม่ขอเธอแต่งงานและเรื่องบ้างอย่างที่ไม่พูด ถามมีโอกาสอีกครั้งแค่ครั้งเดียว ผมจะใช้โอกาสนั้นให้เธอมาอยู่กับผม แม้ว่าผมจะได้ยินว่าเธอไปขอกรีนการ์ดแล้ว ไม่รู้ด้วยวิธีใด
จากคุณ :
vrayoo 
- [
2 เม.ย. 50 23:28:26
]
ขอกำลังใจหน่อยครับ
