Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    "อกกระเทยกลัดหนอง" ตอน วังน้ำวน... (ต่อ)

    และแม้ความเศร้าเสียใจที่มาพร้อมกับบรรยากาศงานศพ มันจะทำให้ฉันเลิกคิดถึงปัญหาส่วนตัวไปพักนึง  แต่ก็นั่นแหล่ะ แค่พักเดียว เวลาที่ฉันเจอเพื่อนรุ่นเดียวกัน เค้ามักจะถามหาเอกกับฉัน นั่นไม่ดีเลย สำหรับคนเพิ่งตัดใจอย่างฉัน

    "อีแบะ ทำไมเมิงไม่หาผัวใหม่" อีบริทย์ถามฉัน ในขณะที่พยายามประคองรถให้ไปตามถนนชานเมือง ในขณะที่ท้องฟ้ามืดสนิท ไม่มีแม้แสงจันทร์

    "หาไปทำไมวะ" ฉันย้อนถาม ชีวิตคนมันสั้น ไม่นานเราๆ ก็จะเหมือนอาจารย์นั่นแหล่ะ

    "อ้าว อีเชี่ยย มีผัวมันสนุกนะเว้ย" อีบริทย์ขึ้นเสียง อีสาด กรูรู้หรอกว่าหนุกอ่ะ

    "ง้านเมิงหา เดี๋ยวกรูขอยืมเมิงใช้ ดีมะ" ฉันพูดติดตลก แต่อีบริทย์เบะปาก เกือบ 360 องศา

    "อีแบะ" อีบริทย์เรียกฉันอีกครั้ง เมื่อเสียงหัวเราะเริ่มจางหาย มันพูดกับฉันจริงจัง

    "กรูขออะไรเมิงอย่างสิ ได้ไหม" มันพูด ตอนนี้กรูขอแค่เมิงพากรูกลับบ้านอย่างปลอดภัย เมิงจะขออะไรกรูให้ทั้งนั้นแร่ะ - -*

    "เมิงอย่าไปคบไอ้เวนนั่นอีกเลยนะ ถือว่ากูขอ"
    อีบริทย์ค่อยๆ จอดรถข้างทาง ก่อนจะหันมามองฉันเพื่อรอคำตอบ  ฉันยิ้มให้เพื่อน ซึ่งตรงข้ามกับจิตใจ ก่อนจะตอบไปว่า


    "อืม...ได้"

    *********

    สองสามวันหลังจากนั้น ทำฉันมีความสุขมากถึงมากที่สุด ฉันไม่อยากกลับไปทำงานอีกเลย  หวังว่าซักวัน ฉันจะกลับมาเปิดร้านอะไรซักอย่างที่นี่ ฉันอยากจะอยู่กับพ่อ แม่ฉันที่นี่ อยุ่กับเพื่อนๆ อยู่กับธรรมชาติ ความซื่อและจริงใจของผู้คน

    ก่อนวันฉันกลับหนึ่งวัน ฉันต้องไปเผาอาจารย์ ในใจฉันกลัวจะเจอกับเอกอยู่เหมือนกัน แต่กำลังใจที่ฉันมีตอนนี้ก็คงเพียงพอ สมมติถ้าต้องเจอกันจริงๆ หล่ะนะ

    มองดูรอบๆ งาน วันนี้มีนักเรียนที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษามากันเกือบเต็มวัด ฉันเห็นกลุ่มกระเทยน้องๆ ใส่เสื้อรัดติ้ว กางเกงขาเดป ดูแล้วก็ตลกดี  น้องๆ พวกนี้พากันมองฉันใหญ่เลย หุหุ เหมือนกันกับฉันสมัยก่อนแร่ะ เจอกระเทยผมยาว มีนม ก็ชอบมองเหมือนกัน มันเป็นความใฝ่ฝัน

    "หลับให้สบายนะคะ" ฉันพูดพึมพัม ก่อนจะวางดอกไม้จันทร์ลงในโลงศพที่เพิ่งเปิดฝาโลงออก อาจารย์ดูเปลี่ยนไปมาก ศพเริ่มอืด และมีสำลีอุดหูอุดจมูกไว้ สีผิวซีดเผือดจนจำแนกไม่ได้ว่าสีอะไร  แต่ยังไงๆ ก็ยังเป็นอาจารย์ของฉันอยู่ดี

    เมื่อถึงเวลา ศพอาจารย์ถูกไสเข้าเมรุ เสียงเพลงเศร้าดังระงมไปหมด ฉันมองเห็นแต่ภาพคนร้องไห้ อาจารย์จะรับรุ้อะไรได้อีกหล่ะ ฉันมองตามควันสีดำที่ลอยล่องสู่ท้องฟ้า เราลากันตรงนั้น ตรงปลายฟ้า เราจะเป็นครูอาจารย์กัน ตลอดไป

    ////////

    วันรุ่งขึ้น ฉันตื่นสายโดยมีเจตนานิดหน่อย แต่ด้วยหน้าที่ ฉันต้องกลับแล้ว แม่เก็บของให้ฉันตั้งแต่เมื่อวาน มีของกินไปฝากอีต๋องอีกกระบุงเบอเร่อ มันต้องดีใจแน่ๆ

    พ่อกับแม่ ลาฉันที่ท่ารถหน้าหมู่บ้าน ในขณะที่อีบริทย์อาสาจะนั่งรถไปส่ง แต่ฉันห้ามไว้ ขอบใจหล่อนมาก ที่เป็นเพื่อนที่ดีเสมอ ฝากดูแลครอบครัวฉันด้วย แล้วเราจะพบกันใหม่

    ไม่ถึง 15 นาที รถประจำทางก็มา ฉันหอบข้าวของขึ้นรถไป หันกลับมามองทุกคนอีกครั้งแล้วน้ำตาจะไหล ฉันต้องรีบหันหน้ากลับมาอย่างด่วน เอาวะ...เพื่ออนาคต


    รถแล่นออกไปช้าๆ หันกลับไปอีกที ฉันเห็นแต่ฝุ่นตลบ และมองไม่เห็นใครอีกแล้ว...

    จากคุณ : พรหล้า ณ แจงแวง - [ 5 เม.ย. 50 15:36:42 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom