ภาค น้องนางบ้านนา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 17 เพื่อนแท้ มีค่าแค่ไหน #1
แอร๊ย กว่าจะมาถึงตอนนี้ได้ เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะคะเนี่ย เพราะไหนจะต้องคิดย้อนไปซะไกลเลย ทั้งๆที่เป็นเรื่องของตัวเองแท้ๆแต่บางภาพบางอารมณ์มันก็ดูเลือนรางเหลือเกิน แต่บางมุมกลับยังชัดเจนอยู่ในหัว บางครั้งก็มีความสุขที่ได้คิดถึง บางทีก็เศร้าและเหงาเมื่อต้องคะนึงหา มันเป็นความรู้สึกสุขปนเศร้าจริงๆ
อ๊ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เรื่องของอิชั้นยังไม่จบง่ายๆหรอก นี่แค่ภาคแรกเท่านั้น เพียงแต่เขียนไปเขียนมาลืมให้เครดิตเพื่อนๆทุกคนที่รู้จักกันมา ที่เรื่องราวของแต่ละคนปรากฏก็เพราะโทษฐานที่รู้จักกันนี่แหละค่ะ
ต้องบอกไว้ก่อนว่าชื่อบางคนที่ปรากฏนี้เป็นนามจริงไม่ได้สมมุติ คือขี้เกียจอุปโลกน์ชื่อขึ้นมาก็เลยเอาวะ ชื่อมรึงจริงๆไปละกัน แต่ขอบิดเบือนอะไรนิดๆหน่อยๆ เพื่อไม่ให้เจ้าตัวเค้าสงสัย ว่านี่เอาเค้ามานินทากาเล
และบางส่วนก็เป็นนามสมมุติไม่ใช่นามจริง แต่รับประกันได้เลยค่ะ ว่าแต่ละคนยังวนเวียนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล บางที ผู้อ่านอาจจะรู้จักเขาและเธอก็ได้ ใครจะไปรู้ จริงมั้ยคะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
น้องอิชั้นขี้แยมาก แบบว่าเดินในบ้านแรงๆก็ไม่ได้(บอกแล้วว่าบ้านหลังจึ๋งเดียวเอง) ต้องเป็นสะดุ้งตื่นทุกที อิชั้นก็เลยกลายเป็นหมาหัวเน่า โดนเฉดหัวออกจากบ้านทรายทองไปนอนบ้านยายเป็นการชั่วคราวก่อน ดูท่าพ่อจะเห่อลูกคนนี้เอามากๆ ชิชะ เห่อได้ แต่ถ้ารักลูกไม่เท่ากัน แม่จะหักคอน้องเอาไปทาเกลือตากแห้ง(พันธุ์โหดค่ะ) คอยดูสิ
พอเปิดเทอมปุ๊บ ก็มีเรื่องปั๊บสิน่า
ครูขอแจ้งให้ทราบนะคะ เรื่องแรก ครูดุ่ยจะไปเป็นครูประจำชั้นห้อง....แทน เสียงเฮของนักเรียนดังพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
ส่วนอีกเรื่องหนึ่งก็คือ พ่อของนิลเนตร (หน้าดำ) เสียแล้ว เมื่อวานนี้ ห้องเราจะเป็นเจ้าภาพพรุ่งนี้ในพิธีฌาปณกิจ ขอให้นักเรียนที่จะไปร่วมงานลงชื่อที่หัวหน้าห้อง... อ้าว เอ๊ะ อ๊ะ กรูนี่หว่าหัวหน้าห้อง
ชะนี
ขา เห็นแววยุ่งยากมาแต่ไกล
วันนี้รวบรวมรายชื่อเพื่อนๆที่จะไปร่วมงานมาให้ครูนะ ครูจะได้เตรียมรถได้ถูก
ค่ะ แอร๊ยยยยยยยยยย ใครเลือกกรูเป็นหัวหน้าห้องฟระ
โอย กรูจะบ้าตาย ให้กรูไปงานศพพ่อศัตรูกรูเนี่ยนะ ใครเจือกเสนอชื่อกรูให้เป็นหัวหน้าห้องฟะ อิชั้นโวยวายกับเพื่อนๆ
มรึงเองแหละ อิทอแหร ทำเป็นจำไม่ได้ เห็นชื่อบักสั่นบนกระดานหน่อย ทำเป็นระริกระรี้อยากเป็นหัวหน้าห้องมั่ง อยากทำงานคู่กับบักสั่นๆๆๆ :-) แล้วเป็นไงล่ะ บักสั่นปิ๋ว ส่วนมรึงต้องมานั่งหน้าหักอยู่เนี่ย แอร๊ย กรูบ่นนิดเดียว ด่ากรูชุดใหญ่เชียวอินิก
ก็ตอนนั้น อารมณ์และความสวยมันพาไปนี่นา
เอาเหอะ สรุปว่ายังไงมรึงก็ต้องเป็นตัวยืนที่ต้องไปงานศพ ว่าแต่กรูไม่ไปนะ เพราะขี้เกียจ อ้าวอิบุ๋ม ตัดช่องน้อยแต่พอตัวเหรอ
สวยก็ไม่ไปนะ ไหนๆพรุ่งนี้ก็หยุด ไปเที่ยวกะพี่ทีดีกว่า อีนี่ก็อีกคน
อ้าว อิสวย พี่ทีเค้าก็มีเรียนนี่นา ไปไงอะ หนิงน้อยถาม
เอาเหอะ มือชั้นนี้แล้ว ยิ้มมีเลศนัยเชียวนังสวย
แล้วใครจะไปอีกมั่ง อิชั้นถาม
เออ กรูไปด้วย อิหนิงน้อยตอบ มรึงไปปะอินิก มันหันไปถามอินิกที่กำลังชั่งใจ
เออ ไปก็ไปวะ และแล้วก็มีคนเพิ่ม
อีหนิงใหญ่ล่ะ อิชั้นถาม
มันคงไม่ไปหรอก เป็นที่รู้กัน เฮ้อ กรู
มีคนมาลงชื่อ
อิหนิงน้อย
นิก
บักจ่อย
อิอ้อย
บักเจ๋ง (ทีแรกจะไม่ไปเพราะอิอ้อยไป แต่เพราะโดนอิชั้นคาดคั้นให้ไปก็เลยต้องไป)
บักสั่น
และ อิชั้น
แล้วพวกนังเมี่ยงล่ะ เพื่อนนังหน้าดำ ไม่มีใครไปซักคน ไหงงั้นน่ะ
จากคุณ :
สนิมสร้อย ชะนีน้อยร้อยชั่ง
- [
21 เม.ย. 50 15:13:33
A:10.29.14.100 X:203.144.139.225 TicketID:140225
]
เค้าว่าหนูแร่ด.....(จริงเหรอเนี่ย ไม่รู้ตัวเองจริงๆนะเคอะ โฮะๆๆๆๆ) # 3
สมัยกบดาวพระศุกร์ อืม..นานนะเนี่ย อิอิ
