อ่านกระทู้นี้แล้ว อยากให้เพื่อนๆได้อ่านด้วย เพื่อเป็นกำลังใจแต่คนที่อยากมีความรัก และคนที่อกหัก
ผมจำภาพเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนนั้นได้ดี เธอเป็นลูกคนจีนฐานะร่ำรวย เพิ่งเข้ามาเป็นน้องใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกันกับผม เพียงผมเห็นหน้าเธอครั้งแรก หัวใจผมก็เต้นตูมตาม อยากเข้าไปทำความรู้จัก อยากสนิทสนมด้วย ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ช่างดูน่ารักไปเสียหมด ผมชอบมองเวลาเธอเดิน ช่างสง่างามเหมือนนางพญา เวลาเธอยิ้ม โลกทั้งใบก็ยิ้มไปกับเธอด้วย เวลาเธอพูด เสียงของเธอก็ช่างไพเราะจับใจ ยิ่งเวลาเธอมองผม ดวงตาคู่นั้นเหมือนมีมนต์สะกด เหมือนโลกกำลังจะหยุดหมุน ผมคิดอะไรไม่ออกเลย เห็นแต่ใบหน้าเธอ
ในที่สุดผมก็ได้มีโอกาสพูดคุย ใกล้ชิดกับเธอ ผมไม่รู้ตัวเลยว่า เธอก็หลงรักผมเช่นกัน ยิ่งได้พูดคุย ยิ่งได้ใกล้ชิด ผมก็ยิ่งรัก ยิ่งหลงใหล ยิ่งชื่นชมความเก่ง ความฉลาดของเธอ เธอเป็นคนคล่องแคล่วมาก ผมเริ่มฝัน ผันว่า ถ้าผมเรียนจบ ผมจะไปสู่ขอเธอแต่งงาน ผมจะมีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกสาวที่น่ารักเหมือนเธอ
เรารักกันอยู่หลายปี และผมก็ไม่เคยคิดเลยว่า ความรักของเราจะมีอุปสรรค เมื่อครอบครัวของเธอซึ่งอยู่ต่างจังหวัดรู้ข่าวว่าเรารักกัน ครอบครัวของเธอบอกกับผมลับหลังเธอว่า ไม่ต้องการให้ผมแต่งงานกับเธอ เพราะว่าผมไม่ได้มีเลือดจีน เขาต้องการคนจีนด้วยกันเท่านั้น ตอนนั้นผมยังอายุน้อย ยังอ่อนประสบการณ์ต่อโลก พอรู้ว่าความรักของเรา มันเป็นไปไม่ได้ หัวใจของผมก็แทบแตกสลาย ทุกวันผมก็ไปกินข้าวกับเธอ ไปนั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบด้วยกัน ไปคุยกัน ดูเหมือนเธอเองจะไม่รู้ว่า ครอบครัวของเธอได้พูดอะไรกับผม ผมก็ไม่อยากบอกเธอให้เธอเสียใจ
พอเราเรียนจบ รับปริญญาแล้ว ครอบครัวของเธอต้องการแยกเธอออกจากผม ทำให้เธอต้องไปเรียนปริญญาโทต่างจังหวัด ส่วนผมทำงานที่กรุงเทพฯ ตอนที่เธอจากไปวันแรกๆ ผมคิดถึงเธอมาก รู้สึกเหมือนมีคนเอามีดมากรีดที่ใจ รู้ตัวอยู่แล้วว่าต้องเสียของรัก จะให้ผมรอไปถึงไหน
หลายครั้งที่ผมมีโอกาสอยู่กับเธอลำพังสองคน ผมไม่เคยคิดหักหาญน้ำใจเธอเลย แม้ผมจะรู้ว่าเธอก็คงไม่ขัดขืนผม ถ้าผมต้องการ ผมรอจดหมาย รอโทรศัพท์จากเธอ แต่ละวันที่ผ่านไป มันทรมานใจผมมาก จนกระทั่งผมรอไม่ไหวอีกแล้ว ผมจึงเขียนจดหมายไปบอกเลิกกับเธอ ทั้งๆที่ผมยังรักเธออยู่ ผมทบทวนดูแล้ว ความรักของเรา เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ผมไม่อยากให้เธอเป็นลูกอกตัญญู ถ้าเธอจบปริญญาโท ครอบครัวของเธออาจให้เธอไปต่อปริญญาเอกที่ต่างประเทศ ผมก็ต้องรอ และ รออย่างทรมานใจ
เขาคงมีเหตุผลสารพัด ที่จะไม่ให้ผมแต่งงานกับเธอ เป็นต้นว่า ผมด้อยการศึกษากว่าเธอ ผมไม่มีเชื้อจีน ผมไม่มีมรดกหลายๆล้าน ผมไม่ควรฝันลมๆแล้งๆอีกต่อไปแล้ว จดหมายที่ผมบอกเลิกเธอไป ด้วยเหตุผลเพียงว่า ผมรอไม่ได้ ขอให้เธอมองหาคนที่คู่ควรกับเธอเอาใหม่ เมื่อเธอได้รับจดหมาย เธอรีบมากรุงเทพฯวันเสาร์ทันที มาพบผมที่อพาร์ตเมนท์ ผมไม่ให้เธอเข้าห้องผม เพราะผมกลัวใจตัวเอง เราไปคุยกันในสวน เธอให้เหตุผลกับผมว่า การรอคอยเป็นสิ่งคุ้มค่า อย่าเลิกกันเลย เมื่อเธอเรียนจบแล้ว เธอจะมีงานดีๆทำ แต่เธอไม่รู้ว่าเหตุผลที่แท้จริง ไม่เกี่ยวกับการรอคอย ผมไม่อยากให้เธอถูกตัดขาดจากครอบครัวของเธอ
ผมบอกว่า ไปเถอะ อย่าพูดอีกเลย เรื่องของเรามันจบไปแล้ว วันนั้นผมเห็นเธอร้องไห้เป็นครั้งแรก มีแต่น้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม เธอมองหน้าผมอยู่นาน แล้วก็ไม่พูดอะไร แล้วเธอก็เดินไป ผมมองตามหลังเธอ เธอเดินไปได้สักพัก ก็เหลียวกลับมามองผม เธอยังร้องไห้อยู่เลย แล้วเธอก็เดินไปจนลับตา ผมหมดเรี่ยวหมดแรงจะทำอะไรต่อไปแล้ว ผมเข้าห้องนอนและร้องไห้คนเดียว ต่อหน้าเธอผมไม่เคยร้องไห้ให้เธอเห็น
เช้าวันจันทร์ผมก็ต้องไปทำงาน ผมทำงานทั้งวัน พอกลับมาที่ห้อง ถึงเวลานอน ผมก็ร้องไห้อีก การเสียของรัก ผมรู้สึกว่าผมไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป ถ้ามีการประกาศรับทหารไปรบในสงคราม ผมจะอาสาทันที และผมไม่อยากกลับมาอีกแล้ว ผมรู้สึกว่า โลกที่เคยน่าอยู่ ตอนนี้มันแทบจะมืดสนิทสำหรับผม ผมอยากตายจริงๆ แต่ผมไม่อยากฆ่าตัวตาย แต่ละวันแต่ละคืนที่ผ่านไป ผมแทบไม่รู้ว่า ผมจะผ่านไปได้อย่างไร มันทรมานมาก
ไม่ว่าผมจะได้ยินเพลงอะไร ทำไมมันถึงได้กลายเป็นเพลงเศร้าไปเสียหมด ผมอยากรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เขาจะเศร้าไหมนะ แต่ผมไม่ควรโทร.ไปหาเขาอีกแล้ว เขาโทร.มาหาผมสองสามครั้ง แต่ผมก็ยังยืนยันเหมือนเดิม
มีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งซึ่งใครๆก็ไม่ชอบเธอ นินทาเธออยู่เสมอ ทำให้ผมสงสาร อยู่มาวันหนึ่ง เธอมาชวนผมไปทานข้าว ชวนคุย ตีสนิทกับผม แต่ในใจผมนั้นไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่สงสารเธอที่ไม่มีใครอยากคบด้วยเลย ผมเพียงแต่มีไมตรีจิตให้เธอเท่านั้น ส่วนในใจผม ผมยังไม่ลืมแฟนเก่าของผมเลย และผมก็คิดว่า ผมคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว นอกจากหยินแฟนเก่าของผม
สาใช้ความพยายามอย่างมาก ตามผมจนเป็นเงาตามตัว ไม่ยอมให้ผมห่างเลย ยิ่งทำงานอยู่ที่เดียวกัน ยิ่งมีโอกาสใกล้ชิดผมมากขึ้น ผมเพียงแต่รู้สึกว่าเขารักผมมาก ผมไม่อยากให้เขาเสียใจ แล้วสาก็มาหาผมที่อพาร์ตเม้นท์ ตลอดเวลาที่ผมคบกับสา ผมไม่มีใจให้เธอเลยเพราะผมยังรักหยินอยู่ ซึ่งทั้งสาและหยิน ช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน แต่สาไม่มีใคร เธอต้องการผมมาก ผมจึงยอมเป็นเพื่อนสนิทกับเธอและไปไหนมาไหนกับเธอ
เราคบกันไปได้สักพักหนึ่ง สาก็แสดงความเป็นเจ้าของผมมาก เธอเริ่มออกลายร้ายๆของเธอมากขึ้นทีละน้อย เริ่มหึงหวงและหวาดระแวงอย่างไม่มีเหตุผล ถ้าไม่ได้อย่างใจเธอ เธอจะโกรธ ขว้างปาข้าวของ ด่าทอด้วยถ้อยคำหยาบคาย บางครั้งก็ลงไม้ลงมือกับผม พอหายโมโหก็มาง้อผม สาใช้เงินเก่งมาก เงินไม่เคยพอใช้ เธอเขียนเช็คออกไป แต่ไม่มีเงินในธนาคาร ผมต้องออกเงินให้เพราะไม่อยากให้เธอโดนฟ้อง
ผมไม่มีความสุขเลยที่อยู่กับสา แต่ผมก็ไม่เคยพูดอะไรให้สาเสียใจ หลายปีผ่านไป สาเริ่มเจ้าชู้ เธออยากอวดผมว่าเธอมีเสน่ห์ มีคนต้องการเธอ วันหนึ่งเธอก็ควงผู้ชายคนใหม่มาอวดผม ผมก็ยินดีกับเธอด้วย สามเดือนต่อมา สาก็กลับมาหาผมอีก เธอบอกว่ารักผม ที่ทำไปเพราะอยากเห็นผมแสดงความหึงหวงบ้าง จริงๆแล้วเธอไม่ได้มีอะไรกับผู้ชายคนนั้นเลย แต่ผมไม่ได้สนใจเธอเท่าไรนัก เพราะว่าจริงๆแล้ว ที่ผมไม่หึงก็เพราะผมไม่ได้รักเธอ แต่ที่ยอมๆเธอมาทั้งหมดนั้น เพราะผมเคยสงสารเธอต่างหาก
ต่อมาผมเปลี่ยนงานใหม่ ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งงานที่สูงขึ้น คราวนี้ผมเริ่มฉลาดขึ้นบ้างแล้ว เรื่องความรัก ผมจะไม่เอาความสงสารมาปนกับความรักอีกแล้ว เพราะวันใดที่ผมหมดความสงสาร ผมก็ไม่อยากทนอยู่กับคนที่ผมไม่ได้รัก ผมก็ไม่ได้ติดต่อกับสาอีกเลย
ที่ทำงานแห่งใหม่นี้ มีลูกค้าสาวแสนสวยอยู่คนหนึ่งมาติดต่องานกับผม เธอเป็นคนเซ็กซี่มาก สวยมากจนใครๆต้องมองจนเหลียวหลัง ผมเห็นหน้าเธอครั้งแรก ผมไม่ถูกชะตากับเธอเลย ผมไม่ชอบผู้หญิงคนนี้เลยไม่รู้ทำไม อาจเป็นเพราะท่าทางเซ็กซี่เย้ายวน เพื่อนๆที่ทำงานต่างก็พากันตื่นเต้นกับลูกค้ารายนี้มาก ใครๆก็อยากให้บริการ อยากเอาอกเอาใจ ยกเว้นผมคนเดียว แม้แต่หน้าเธอผมยังไม่อยากมองเลย
(อ่านต่อข้างล่างนะ)
จากคุณ :
รักที่เลือกได้
- [
24 เม.ย. 50 04:36:57
A:62.158.127.43 X: TicketID:143686
]
แด่...คนที่อยากมีความรัก และคนที่อกหักทุกคน ด้วยรักและปรารถนาดี
