อ่านความเห็นที่ 13 ของคุณ amitambien ในกระทู้ L5416586 ที่สาวเจ้าอยากปฏิเสธหนุ่มที่มาหลงรัก แล้วสะอึกอย่างแรง...
"...ขอบอกว่า เคสคุณ ที่คุณควรทำ คือ นัดคุย นัดเคลียร์ ตรงไปตรงมาค่ะ
เลือกร้านอาหาร หรือร้านกาแฟธรรมดา ที่นั่งได้นานๆ (ถ้าเป็นข้าว ควรทานให้อิ่มก่อน ค่อยพูด ไม่งั้นคงทานอะไรไม่ลง)
ขอบคุณทุกความรู้สึก ทุกอย่างที่เค้าทำให้ ยอมรับกับเค้าตรงๆ ขอโทษเค้า ที่ทำให้เค้าเข้าใจผิด บอกเค้าว่าเป็นเพราะคุณเองที่อ่อนแอ ณ เวลานี้คุณอยากเป็นเพื่อนกับเค้า ไม่อยากเป็นแฟน คุณไม่อยากให้เค้ารอ เพราะเค้าไม่ใช่สเป็คคุณ และคุณ ไม่สามารถรักใครเพราะความดีของเค้า หลังจากนี้คุณอยากห่างๆเค้า ให้เวลาเค้าทำใจ ถ้าจะกลับมาเป็นเพื่อนกัน ก็ยินดีเสมอ หรือถ้าไม่อยากเป็นเพื่อนกันอีกต่อไป ก็จะยอมรับ ขอโทษด้วยจริงๆ.."
อ่านแล้วผมสะอึกแรงมาก ในใจก็หวนคิดไปถึงความหลังเมื่อสิบปีที่แล้ว สมัยอยู่ปีหนึ่งที่มหาลัย บรรยากาศแบบนี้เลย
ตอนนั้น ผมไปแอบชอบเพื่อนที่เข้าปีหนึ่งมาด้วยกันคนนึง หลังจากงานรับน้องไม่นาน แล้วก็ไปทำเนียนเป็นเพื่อนสนิทกับเธอได้เทอมนึง จบเทอมสองเธอคงเริ่มรู้ระแคะระคายก็เลยทำตัวห่างไป ผมก็ยังละอ่อนไม่รู้เรื่อง ก็ยังตื้ออยู่
วันนึงเธอก็นัดผมไปสยาม โห วันนั้นดีใจมาก เธอชวนผมไปเดินสยาม ต้องมีใจแน่เลย พอไปถึงเธอก็ชวนผมไปนั่งร้านกาแฟ แบบที่ในความเห็นบอกนี่แหละ แล้วก็พูดแบบนี้เลย โหน้ำตาชายหนุ่มของผมไหลอาบแก้มกลางสยามแบบไม่อายใคร
แต่มันมีเด็ดกว่านั้น เธอบอกว่าจริงๆ เธอแอบชอบเพื่อนในกลุ่มผมอยู๋ (เออสิ ตอนนั้นผมมันผอมมากหน้าตาน่าเกลียด ส่วนไอ้นั่นมันเท่สุดในรุ่นเลย) การที่ผมมาชอบเธอแบบนี้ทำให้เธอเซ็งมาก เพราะว่าผมทำให้เธออกหักเหมือนกัน เธอรู้ว่าเพื่อนผมทุกคนรู้ว่าผมจีบเธอ แล้วยังไงคนนั้นมันไม่เหยียบตีนผมแน่ เธอก็ต้องอกหักเพราะผม คนที่เซ็งคือเธอ อะไรมันจะซับซ้อนปานนั้น แล้วเธอก็ลุกออกไป
ฟังเสร็จ ผมรู้สึกเหมือนถูกสาป นอกจากผมจะแห้วแล้ว ผมยังทำร้ายเธออีกด้วย ผมนั่งนิ่งๆ อยู่ชั่วโมงนึงได้ คิดอะไรไม่ออก พอเริ่มหายชา ผมก็๋เลยโทรหาเพื่อนในกลุ่ม บอกว่ากูอกหักหวะ กินเหล้ากันหน่อย เย็นนั้นทั้งกลุ่มผมสิบสองคน มากินเหล้าเมาแอ๋เป็นเพื่อนผม ไม่รู้อะไรดลใจ กำลังกึ่มๆ กันอยู่ ผมลุกขึ้นบอกกลางโต๊ะ.. ว่าที่กูอกหัก เพราะเค้าชอบ_ึงหวะ.. บรรยากาศเริ่มมาคุ เพื่อนผมนนั้นบอกว่า เออ กูบอกตรงๆ กูก็ชอบเค้าเหมือนกัน แต่กูรัก_ึงมากกว่า ยิ่งเค้ามาทำ_ึงร้องไห้แบบนี้ กูจีบไม่ลงหวะ อ่า เป็นงั้นไป
แล้วเรื่องวันนั้นก็ถึงหูเค้า กลายเป็นว่า ผมกลายเป็นคนเลวเจ้าคิดเจ้าแค้นไป เฮ้อ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย คนมันเสียใจใันอึดอัดก็อยากระบายเป็นธรรมดา สรุปว่าผมเสียเพื่อนผู้หญิงกลุ่มนั้นไปทั้งกลุ่ม โดยเฉพาะเธอ อีกสามปี ได้คุยกันไม่ถึงสิบคำ
บัดนี้ สิบปีผ่านไป มานั่งคิดแล้วก็ขำ ทำไปได้ขนาดนั้น ผมยังเป็นไก่อ่อน อีกสองปี แห้วไปอีกสองคน เริ่มมารู้ทางตอนปีสามเทอมปลายๆ หลังจากนั้นผมจีบใครยังไม่เคยพลาด มีแฟนมาอีกสี่คน จนถึงคนที่คบอยู่ตอนนี้
ส่วนเธอ จบแล้วผมไม่ได้เจออีกเลย ได้ข่าวแต่ว่า เธอก็ยังรักๆ เลิกๆ อยู่ แถมมีข่าวว่าไปแย่งแฟนเพื่อนสนิทมาด้วย อันนี้ก็ไม่รู้ว่าจริงไหม แต่ผมยังคิดอยู่เลยว่าอยากเจอ และคุยกันอีกสักครั้ง ว่าผมอยากขอโทษที่ทำให้เธออกหัก จากที่ผมพูดไปตอนนั้นเหมือนกัน
ส่วนเพื่อนสุดหล่อผมคนนั้น จากปีหนึ่งจนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่หายหล่อ แฟนเพียบ แต่ก็มีปัญหวว่า มันคบใครได้ก็ไม่นาน เพราะมันหล่อเลือกได้ ชอบเอาเปรียบแฟน ผมเคยหลวมตัว แนะนำเพื่อนให้มันไปคน สุดท้ายผมก็โดนด่า ว่าเพื่อนผมมันเลว ฺฮ่าๆๆ
กระทู้นี้ไม่มีอะไร อยากเล่าเฉยๆ อ่านคำแนะนำข้างบน แล้วสะอึก อยากบอกว่า ใครคิดว่าทำแบบนั้น ไม่เจ็บ มันเจ็บปางตายเลยหละ แต่จะมีวิธีไหนที่เจ็บน้อยกว่านี้ ผมก็ยังนึกไม่ออกเหมือนกัน
จากคุณ :
ไก่แก่
- [
17 พ.ค. 50 20:23:07
A:217.42.64.86 X: TicketID:145712
]
ความหลังสมัยยังเป็นไก่อ่อนเรื่องความรัก.. (แรงบันดาลใจจากกระทู้จะ "ปฏิเสธเขายังไงไม่ให้เสียเพื่อนไปคะ"
