ความคิดเห็นที่ 1 เอาออกก่อน แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 50 18:37:31 แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 50 16:15:55 แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 50 12:28:13 จากคุณ : I.Brother - [ 23 พ.ค. 50 12:27:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ธุระกิจประเภทนี้รุ่งได้ก็ล่วงได้เป็นธรรมดา หลังจากผมโกยได้ประมาณหนึ่งปีเต็มๆ ร้านเน็ตเปิดขึ้นเยอะเป็นดอกเห็ด จากที่เคยตั้งราคาชม.ละ สี่สิบ กลายเป็นผมต้องตัดราคาเหลือยี่สิบบาท ลงมาครึ่งนึงได้ แต่ตอนนั้นผมเริ่มทำธุรกิจตัวใหม่แล้ว ผมกลับเพื่อนสนิทอีกสามคน พยายามทำงานอยู่ตัวนึง ที่มีแต่คนสมประมาทว่าทำไม่ได้ คือ งานอีเว้นแปลกๆ งานประเภทที่ผมทำเนี้ยสมัยก่อนคนจะมาเล่น ต้องเสียตังค์ค่าสมัครครั้งละประมาณ หนึ่งพันบาท แลกกับการเล่นครั้งละไม่เกินสามสิบวินาที ถ้าชนะ ก็ได้เล่นครั้งต่อไป แต่ถ้าแพ้ ก็อดหยุดเล่นแค่นั้น ผมก็คนมาเล่นเห็นแล้วบางทีเซ็ง อยากเล่นหว่ะ แต่แพ้แน่ๆ แล้วทำไงดีวะเนี้ย เสียตังค์ครั้งตั้งเป็นพัน ตาดูก็รู้แล้วว่าสู้คู่แข่งได้ป่าว ถ้ารู้ว่าแพ้ก็ไม่อยากเสียเงินแต่ใจอยากเล่นๆ ทำไงดี เรียกง่ายๆว่า ก่อนที่ผมจะมาทำรุ่นก่อนผมหาเงินกับคนมาเล่น แต่ผมกับเพื่อนๆคิดสวนทาง คือ ไม่หาเงินกับคนมาดู คนมาเล่น (คนดูเสียคนละสี่สิบบาท มีงานทีมาไม่ต่ำกว่าสามพัน) แต่จะหาเงินจากสปอนเซอร์ คนอื่นจัดกลางคืน ผมจัดกลางวัน คุณว่าผมทำได้หรือเปล่าครับ บริษัทที่ผมกำลังจะตั้งขึ้นมา มันสวนทางกับสิ่งที่เป็นอยู่อย่างสิ้นเชิง ถามใคร ใครก็ว่าทำไม่ได้เป็นแค่ความฝัน แต่พวกผมแปลกหน่อยคือ ใครยิ่งว่าทำไม่ได้เนี้ยยิ่งอยากทำ อยากรู้ว่าที่ผู้ใหญ่ก่อนหน้าผมพูดเนี้ย มันทำไม่ได้จริงๆ หรือ ตัวเองทำไม่ได้เลยคิดว่าคนอื่นก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ตอนนั้นผมอายุ 23 ในวันที่เปิดบริษัทนี้ครั้งแรก ลงทุนกันแค่คนละ ห้าหมื่นบาท จัดงานเรียกว่า “ทดลอง” ขึ้นมา แล้วหาลูกค้าหาสปอนเซอร์ผมกับหุ้นส่วนทั้งหมดช่วยกันหาก็ได้คนช่วยสนับสนุน มาจนพอที่จะจัดงานได้ หกครั้งต่อปี งานปีแรกผ่านไปได้อย่างสวยงาม ปีแรกไม่ได้กำไรครับ ได้ก็น้อยมาก เพราะเราคิดเร็วทำเร็ว แค่ถือว่าสำเร็จตามคาดคือคนได้รับความสนใจเยอะมาก สินค้าต่างๆที่เกี่ยวกับงานผมหันมาสนใจงานของเรา ตอนนั้นผมก็ทิ้งไอ้ร้านคอมแล้วครับ เซ้งต่อให้พี่ที่ทำมาด้วยกันครั้งแรก ได้ตังค์มาสองแสน แต่ก็พอแล้วคุ้มไม่รู้จะคุ้มยังไง เลยมาเอาดีทางนี้ ปีแรกเห็นว่าดี เราทำงานได้ คุณลองคิดดูสิผมทำงานปีแรกประสบความสำเร็จ มีชื่อเสียงขึ้นมาทั้งๆที่ก่อนหน้านี้มีแต่คนว่าพวกเราทำไม่ได้ หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจลงสัมภาษณ์เต็มหน้าโดยไม่ต้องเสียตังค์ซักบาท หนังสือเฉพาะกิจกรรมก็เข้ามาทำข่าวทำตลอด มันเลยทำให้พวกผมเริ่มหลงตัวเอง อ่านเกมว่าปีนี้ต้องดีเราต้องจ้างคนเพิ่มในการขายงาน ผมได้รับตำแหน่งสุดเท่ห์ในบริษัทคือ ผู้อำนวยการฝ่ายพัฒนาธุรกิจ จากปีแรกทำเองหมด ปีนี้ได้ใจเอาเงินมาลงกันเพิ่มจ้างคนมาเป็นเออี แต่ปัญหามันเห็นอยู่แล้ว พวกผมทำเป็นมองไม่เห็นคือ หุ้นส่วนคนนึงอาชีพเดิมเป็นเจ้าของสื่อ เริ่มมีปากมีเสียงกับหุ้นส่วนอีกคนเรื่อง ที่หุ้นส่วนที่เป็นสื่อไม่ทำตามที่ตกลงไว้ คือ จะต้องให้บริษัทที่เราทำเนี้ย ร่วมถือหุ้นในสื่อของมันครึ่งนึง เรื่องนี้มันดึงมานานมาก ปีแรกที่ทำงานพวกผมยอมเสียค่าโง่จ่ายตังค์ให้มันเดือนละ สองหมื่นบาทตลอดปีก็เป็นเงินสองแสนบาท เพราะมันบอกว่าสื่อของมันเป็นของบริษัท โดยที่รับปากจะโอนให้หลังจากจบการทดลองทำงานปีแรกว่ามันจะรอดได้หรือเปล่า ถ้ารอดก็โอน ไม่รอดมันขอให้เป็นของมันเหมือนเดิม แต่ถ้าจะโอนเป็นของบริษัทฯ พวกผมต้องจ่ายค่าใช้จ่ายบางส่วนให้มัน แถมลูกค้าก่อนที่มันจะเอาเข้ามาเป็นของบริษัท พวกผมไม่มีส่วนข้องเกี่ยว ซึ่งพวกเราสามคนก็ไม่มีปัญหา สิ่งที่พวกผมพลาดต่อไป คือ เอาสปอนเซอร์ของงานไปผูกกับสื่อของไอ้หุ้นส่วนคนนี้ คุณคิดภาพตามนะครับการขายงานการตลาดพวกนี้เราต้องเพิ่มค่าการตลาดให้ลูกค้าให้มากที่สุด อะไรพ่วงได้ผมพ่วงหมดล่ะ สื่อของหุ้นส่วนผมก็ตกลงกันแล้วว่าปีหน้าจะโอนมาเป็นของบริษัท ถ้างั้นก็พ่วงไปเลยจะได้ขายง่าย ใครจะรู้ว่านี่คือจุดอ่อนที่ร้ายกาจที่สุดของพวกผม (มีต่อ) จากคุณ : พายุ - [ 23 พ.ค. 50 12:34:30 A:58.8.189.40 X: TicketID:141993 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ปีนี้(ปีที่สอง) เราจัดงานกัน สิบครั้งตลอดทั้งปี ที่กล้าจัดเยอะเพราะลูกค้าให้ความสนใจงานเยอะมากๆ เรียกว่าต่อคิวกันซื้องานของผมเลยทีเดียว จัดงานกันเดือนแรกอะไรก็ดีครับ แต่พอมาถึงเดือนที่สองปัญหาก็เกิด เพื่อนผมเริ่มทวงสัญญาจากหุ้นส่วนที่เป็นสื่อว่า “เมื่อไหร่มิงจะโอนสื่อของมิงเป็นของบริษัทวะ” คุยกันประมาณนี้ผมก็คิดว่ามันไม่น่ามีปัญหาเพราะมันคือสิ่งที่ควรจะเป็นเงินก็ออกค่าใช้จ่ายให้ทุกเดือน เงินอีกก้อนที่จะเอามาเซ้งสื่อตัวนี้ก็พร้อม แต่ทำไมไม่ทำซักที เพื่อนกับเพื่อนคุยกันมันอย่างนึง แต่ไอ้หุ้นส่วนที่เป็นสื่อดันมีเมีย ไม่รู้คุยกันยังไง ตีความหมายว่าพวกผมคิดจะยึดสื่อของมันซะได้ เวร!!!! จะไปยึดได้ยังไงสิ่งที่บริษัทจะได้จากสื่อของมันคือการขอความมั่นใจว่า การที่พวกผมเอางานไปพ่วงกับสื่อมิง มิงได้ประโยชน์เห็นๆ เพราะมิงขายลูกค้าได้ง่ายขึ้น วันไหนมิงนึกเพี้ยนขึ้นมาถีบหัวพวกกุส่งจัดเอง แบบนี้พวกกุไม่ตายรึ ขอแค่คำประกันว่าระหว่างที่เราทำงานกันขอตรงนี้เป็นสัญญาว่าจะไม่มีปัญหา เงินเรื่องมิงขายสื่อพวกกุก็ไม่ได้เข้าไปยุ่ง เจ้าของก็คือมันเหมือนเดิมแต่บริษัทขอเช่ามาสี่ปี ต่อสัญญาที ว่าจะมันจะไม่ไปทำงานที่คล้ายกับที่ บริษัทฯ ทำอยู่ ถ้ามันไม่พอใจทำไมไม่พูดแต่แรก พวกเราจะได้วางแผนอื่น จุดเริ่มต้นของความติดใจก็เกิดขึ้น การเอาเงินเข้าออกของบริษัท ผมต้องเซ็นร่วมกับหุ้นส่วนที่เป็นสื่อ แต่พอมีปัญหาแบบนี้ไม่สนิทใจกันเหมือนเมื่อก่อน ในเมื่อยังไม่ชัดเจนเรื่องที่ว่ามิงจะทำตามที่ตกลงไว้หรือเปล่าวะ ถ้าช้างั้นกุไม่จ่ายค่าใช้จ่ายของสื่อมิงเดือนนี้นะ พอพวกผมยื่นข้อเสนอแบบนี้เป็นเรื่องทันทีครับ ความรุ่งโลดของชีวิตผมกำลังจะจบลงแล้ว ผมไม่จ่ายเงินมัน มันเล่นเอาโฆษณาของสปอนเซอร์ผมทุกเจ้าออกทั้งหมด !!!!! คุณอ่านแล้วคิดภาพออกหรือเปล่าครับ งานอีเว้น พ่วงกับสื่อแล้วขายงาน อีเว้นมีแต่สื่อดันเอาภาพของสินค้าเค้าออก เป็นคุณจะรู้สึกยังไง ตอนนั้นหุ้นส่วนผมของขึ้นแทบจะถึงขั้นกระทืบกันเลย มีผมเนี้ยล่ะเป้นตัวกลางขอเคลียร์ทั้งหมด นั่งจับเข่าคุยกันว่าจะเอายังไง ทั้งหมดนี้พวกกุเอาเปรียบมิงตรงไหนวะ ตังค์มิงก็เบิกเป็นหลัก พวกกุแค่เซ้นร่วม แล้วนี่จ่ายตังค์ให้มิงไปทุกเดือนทุกเดือน เกือบสามแสน มิงก็บอกเองว่าจะได้เอามาเป็นค่าใช้จ่ายในสื่อของมิงเพราะต่อไปมันก็กลายเป็นของบริษัทอยู่ดี ด้วยความไว้ใจสัญญาไม่เคยมี ทำกับพวกกุแบบนี้ได้ไงวะ ตกลงวันนั้นคุยจบหุ้นส่วนเจ้าของสื่อ ตกลงคุยกันรู้เรื่องมันยอมรับว่าทำตามอารมณ์และขอโทษพวกผม เรื่องไม่จบแค่นั้น ความซวยของพวกผมเกิดขึ้นต่อเนื่อง ไอ้หุ้นส่วนที่เป็นสื่อ ทะเลาะกับลูกค้าที่เป็นสปอนเซอร์เรื่องไปด่าเค้าผ่านสื่อ ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวควรจะส่วนตัวไป นี่อ้างถึงงานอีเว้น พวกผมซวยด้วยตามระเบียบ เรามองอย่างกลางๆลูกค้าที่มันทะเลาะด้วยก็รุ่นพี่ผม ดูกันตามเนื้อผ้า:-)นหุ้นส่วนผิดเห็นๆ ไม่รู้จะเข้าข้างยังไง เลยคืนเงินสนับสนุนให้สามแสนบาท (มิงทะเลาะกันบริษัทเสียเงินเอากะมันสิ) อารมณ์ตอนนั้นผมเซ็ง แต่ไม่พูดอะไร หุ้นส่วนที่เหลืออีกสองคนเดือดมาก มีปากมีเสียงกันอีกแล้ว งวดนี้กลายเป็นไอ้หุ้นส่วนที่เป็นสื่อถ้าว่ากันตามกฎหมายมิงต้องรับผิดชอบนะ มันได้ยินแบบนี้กลายเป็น พวกผมไม่เข้าข้างไม่พอยังจะมาเอาเงินมันอีก (เงินหายไปสามแสนนะมิง) จุดแตกหักเกิดขึ้น คือ เช็คลูกค้าเข้ามาก้อนนึง พวกเราต้องเอาเงินออกมาจัดงาน แต่ไอ้หุ้นส่วนที่เป็นสื่อไม่ยอมเซ็นเบิกร่วมกับผม อ้างว่าถ้าจะเบิกก็ต้องจ่าย ค่าเช่าสื่อมันมาก่อน คิดย้อนหลังเป็นเงินห้าแสนบาท อ้าว อะไรวะเนี้ย ถ้ามิงตกลงว่าจะขายพื้นที่สื่อให้บริษัท ก็น่าจะตกลงกันตั้งแต่แรก เราจะได้ทำการเหมาซื้อสื่อไปเลย เงินสองหมื่นที่กูจ่ายทุกเดือน จะไปจ่ายทำไม ก็เอามาซื้อสื่อมิงสิจะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว หุ้นส่วนก็ไม่ต้องเป็นกันกลายเป็นพวกเราเป็นเพื่อนแล้วซื้อของเพื่อนต่อดีกว่า ตอนแรกที่ตกลงกันคือมันมีสื่อ ผมมีลูกค้า มีความสามารถในการทำงาน เอาสิ่งที่เรามีทั้งหมดมารวมกัน แล้วเปิดบริษัท แต่ที่มันจะเรียกจากพวกผมนี่ไม่ใช่อย่างที่ตกลงเลย มิงเก็บค่าสื่อแบบนี้กูเรียกค่าคอมที่ขายย้อนหลังบ้างได้ไหมวะ ถ้ามิงจะเก็บตังค์บริษัทไมไม่บอกแต่แรกจะได้เอาตังค์ไปซื้อสื่ออื่นที่คุ้มกว่า จากคุณ : พายุ - [ 23 พ.ค. 50 12:43:00 A:58.8.189.40 X: TicketID:141993 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากวันนั้นหุ้นส่วนอีกสองคนด่าไอ้หุ้นคนนี้อย่างรุนแรง ซึ่งมันก็สมควรด่าจริงๆ พวกผมสามคนเหมือนโดนต้ม ตังค์ที่จ่ายมันทุกเดือนกลายเป็นสูญเปล่า แถมมันยังเอาพวกผมไปด่าลงสื่อของมันชนิดตรงข้ามกับความจริง แบบตายไม่เผาผีเลยที่เดียว ประเด็นที่ผมติดใจมากคือพวกผมจะมาฮุบสื่อของมัน เราไม่เคยคิดจะทำแบบนั้น ถ้าไม่ให้ก็บอกมาตรงๆ หรือรับข้อเสนอพวกกูไม่ได้ตั้งแต่แรก ก้น่าจะบอกมา ไม่บอกมาแต่แรกบอกตอนหลังก็ได้แล้วเอาเงินสามแสนที่จ่ายไปมาคืน คืนมาไม่ต้องหมดก็ได้ ผมทำงานมาเยอะแฟร์พอ คิดเป็นค่าสื่อไปเลยว่า ค่าสื่อเท่าไหร่ แล้วต้องคืนผมเท่าไหร่ มันขายสื่อเดือนละ 8000 ผมใช้สื่อมันไปสองปียังไม่ถึงสองแสนเลย ที่เหลือก็จ่ายคืนมา เงินไม่ต้องให้เป็นก้อนก็ได้จะผ่อนจะไรก็ว่ามา แล้วบอกเหตุผลมาว่าเพราะอะไรที่ให้ไม่ได้ คบกันมาตั้งนาน ถ้าคุยตรงๆว่าติดอะไร ส่วนตัวผมเต็มที่ก็แค่เซ็งแต่ทำอย่างอื่นไม่ได้อยู่แล้ว เพราะดึงดันไปมันน่าเกลียด แต่มันไม่ใช่อย่างงั้นเลย มันกลายเป็นว่าเราใช้ประโยชน์จากสื่อมันโดยที่มันไม่เคยคิดเลยว่า มันขายสื่อได้มากขึ้นก็เพราะบริษัทที่หุ้นกันอยุ่เนี้ยช่วยสร้างอีเว้นที่ไม่เหมือนสื่อเจ้าอื่นให้มัน คุณลองคิดดูนะครับ คุณทะเลาะกับสื่อมันจะเละแค่ไหน ผมไม่มีช่องทางไหนเลยที่จะชี้แจง แก้ตัวเลย กลายเป็นว่าพวกเราสามคนโกงมัน!! ชิหายสิครับ โกงยังไงมันได้เงินไปสามแสน ค่าโง่พวกผม รวมเงินคืนสปอนเซอร์ที่แม่มทะเลาะกันอีก สามแสน รวมเป็น หกแสน เล่นกันแบบนี้ผมยังคิดอยู่ตลอดว่าอะไรเข้าฝันมันถึงทำกับเพื่อนที่รู้จักกันมาเกือบสิบปีได้แบบนี้ ทำแบบนี้ไม่มีทางที่จะประสานกันได้อีกแล้ว ทั้งโกง ทั้งทำลายชื่อเสียงพวกเราสามคน ความวุ่นวายพึ่งเริ่มต้น ลองคิดต่อนะครับว่ามันจะยุ่งแค่ไหน เช็คลูกค้าทั้งหมดผมทำสัญญาเป็นชื่อบริษัท ที่ผมกับไอ้ตัวปัญหา เป็นกรรมการผู้จัดการ ต้องเซ็นร่วมกันถึงจะเอาเงินออกมาได้ ไอ้หุ้นส่วนที่เป็นสื่อ มันลอยตัวอยู่ครับแล้วเพราะมันไม่เคยรับหน้าลูกค้า ผมเป็นคนชนลูกค้าทั้งหมด พวกผมเนี้ยต้องจัดงานกันต่อ แต่เอาเงินออกมาจัดไม่ได้พวกคุณจะทำยังไงดี ผมใช้จ่ายกันแน่ๆเดือนนึงสามแสนบาท(ค่าจัดงานทั้งหมด) เหลืออีกเจ็ดเดือนกว่าจะจบปี ใช้จ่ายในออฟฟิตอีกประมาณแสนต่อเดือน ทางเลือกมีแค่สองทาง ทางแรกคือ เลิกจัด จัดไปเจ๊งเห็นๆ เสียเงินแน่ๆ ไม่ต่ำกว่าสามล้านบาท ทางที่สองคือ จัดต่อให้จบปี เจ๋งช่างแม่มเอาเครดิตไว้ก่อน (ขอตังค์เค้ามาทำแล้วทำไม่จบนี่ ผมไม่ต้องอยู่ในวงการนี้อีกเลย) (เป็นคุณ คุณจะเลือกทางไหนครับ) จากคุณ : พายุ - [ 23 พ.ค. 50 12:52:07 A:58.8.189.40 X: TicketID:141993 ]

ความคิดเห็นที่ 5 บอกตามตรงตอนนั้นผมมึนมากครับ ผมคะนองตัวเองมาตลอด ผยองทำอะไร คิดว่าตัวเองแน่ เอาอยู่ คุมเกมได้ ไว้ใจเพื่อน แต่พลาดยอมรับว่าโง่เลย ถึงขั้นแพ้ด้วยซ้ำ มึน เครียด อ้วกจะแตก ทางเลือกข้างบนถามว่าผมเลือกทางไหน ผมกับหุ้นอีกสองคนคุยกันว่า สรุป ว่า “เราทำกันต่อ เจ๊งก็ทำ ยอมหมดตัวเต็มที่ก็กินข้าวบ้าน แต่ไม่ยอมเสียคน” เริ่มต้นด้วยการที่ แบกหน้าไปหาพี่ที่ผมเคารพรักท่านนึงเล่าความจริงทั้งหมดให้ฟังเอาเอกสาร ที่พอจะเป็นหลักฐานได้ให้ดู สรุปว่าพี่เข้าใจพวกผม ชี้แนะแนวทางทำงานต่อให้ สิ่งที่ผมทำต่อไปคือสิ่งที่ถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนชืวิตเลย คือ เข้าไปกราบสปอนเซอร์ทุกเจ้า ความผิดพลาดเกิด ตรงที่มีอีเว้นแต่ไม่มีสื่อ ลูกค้าจะด่าแม่ยังไงก็ต้องยอม ประเด็นคือ เจรจาว่า ต่อไปคุณไม่ต้องตีเช็คเป็นชื่อบริษัทนะครับ เพราะมันมีปัญหา เป็นไปได้ไหมที่จะตีเช็คที่เคยตกลงกันเป็นชื่อผม หรือ ชื่อหุ้นส่วนคนอื่นๆ ลูกค้ามี 10 รายคุณว่ายอมตีเช็คเป็นชื่อผมกี่รายครับ คำตอบคือ 1 ราย จากสิบรายกล้าตีเช็คให้ผมแค่ เจ้าเดียวที่ให้คือ บริษัทโอสถสภา พี่ที่ผมให้ความเคารพมากอีกท่านเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดยอมตีเช็คเป็นชื่อผม แล้วอีกเก้ารายที่เหลือผมทำยังไง โอเค ในเมื่อมีปัญหาเรื่องการสั่งจ่ายเช็ค ปีนี้ไม่ต้องจ่ายเข้าชื่อบริษัทเดิมผมแล้วครับ เพราะมันผิดสัญญา มันเอาแบรนสินค้าของคุณออกจากสื่อที่ผมตกลง ปีนี้ด้วยความผิดพลาดของพวกผม พี่ๆ ที่เหลืออีก เก้าเจ้า ไม่ต้องจ่ายเงินก็ได้ครับ ไม่ต้องจ่ายให้บริษัทฯ และไม่ต้องจ่ายให้ผมด้วย งานปีนี้ผมทำให้ฟรี ผมทำการตลาดให้ฟรีเลยครับ เพราะผมพลาดเอง ลูกค้ารายไหนด่ามากๆ ไม่พอใจพวกผมได้แต่ขอโทษครับ เราผิดจริงๆ แล้วคืนเงินให้ เงินคืนลูกค้าไปตอนนี้ประมาณหกแสนบาท ยอมเสียเงิน แต่ไม่ยอมเสียคำพูดไม่ยอมให้เค้าด่าได้ ผมถือคติเงินทองของนอกกายไม่ตายหาใหม่ได้ แต่ชื่อเสียงเสียแล้วยากจะกู้คืน ทำแบบนี้ เสี่ยงแบบผลัดกันยิงหัวคนละนัดเลย สื่อที่หุ้นส่วนเก่าผมแม่มก็ด่าพวกผมทุกวัน สบประมาทด้วยว่าไม่มีสื่อแล้วคนไม่มางานผมหรอก ซึ่งตรงนี้ก็เป็นเรื่องที่น่าวิตก เงินก็ไม่มี แล้วผมจะโฆษณายังไง ผมใช้วิธีโทรตามคนมางาน โชคดีที่เราทำฐานลูกค้าคนมางานทุกครั้ง ได้รายชื่อมาประมาณหนึ่งพันคน ผมกับเพื่อนที่เหลือผลัดกันโทรให้ครบ วีธีการโทรแบบนี้ได้ผลมากครับกลายเป็นว่าพวกเราเทคแคร์ลูกค้าเป็นอย่างดี จากที่เคยมาคนเดียวกลายเป็นชวนเพื่อนมา ชวนพ่อมา ชวนแฟนมา ไอ้หุ้นส่วนตัวแสบที่หาว่างานผมไม่มีคนชัวร์ เห็นคนมางานแล้วพูดไม่ออก เพราะไม่น้อยไปกว่าตอนที่มีมันเป็นคนพีอาเลย เหนื่อยหนักครับ ไหนจะภาระลูกน้องอีก พวกผมคิดถึงคนอื่นเสมอไม่กล้าให้ใครออก (คนทำงานด้วยกันนี่เป็นน้องๆ เป็นเพื่อนๆกันมาก่อนทั้งนั้น) จ่ายเงินเดือนต่ออีกสามเดือน แต่บอกไว้เลยว่าตอนนี้พวกกุไม่ไหวแล้ว หางานใหม่ไปด้วยนะพวกมิง จากคุณ : พายุ - [ 23 พ.ค. 50 13:01:55 A:58.8.189.40 X: TicketID:141993 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ปาดดดดดดดดดดครับ จากคุณ : Mr.DogGie - [ 23 พ.ค. 50 13:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านอยู่ค่ะ//ชนแก้ว จากคุณ : grinny2545 - [ 23 พ.ค. 50 13:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แปะโป้งไว้ก่อนนะ.........พ่อพายุ........แล้วจะตามมาเก็บตก จากคุณ : JeThuek (agriculture24) - [ 23 พ.ค. 50 13:32:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สรุปแล้วผมเสียเงินหมดตัวสมใจ จากที่เคยคิดว่าตัวเองเป็นวัยรุ่นที่เก่ง หาเงินได้เยอะมากถ้าเทียบกับคนรุ่นๆเดียวกัน ตอนนั้นหมดตัวสมใจอยาก คอนโดขายทิ้ง รถต้องเอาไปจำนำ (ตอนหลังไถ่ออกมาได้ รถบีเอ็ม อี36 คันนี้ผมรักมาก ถือเป็นเครื่องเตือนใจเลย) ตังค์เก็บเกลี้ยง ปีนั้นปีเดียวผมเจ๊งไป ล้านสามแสนห้าหมื่นบาท คิดว่าจบปีนี้พอแล้ว ครับสบายตัวสบายใจ เสียค่าโง่เพื่อน เสียเงินไม่พอ เสียเพื่อนอีก จากเพื่อนรักกลายเป็นคนที่ผมสาบานกับตัวเองว่า มันคนเดียวในชีวิตนี้ที่ผมจะจองล้างจองผลาญตลอดไป เรายอมเสียเปรียบ ยอมเสียเงิน ถ้ามันจบแค่เบี้ยวเรื่องเงิน ผมคงไม่อาฆาตมากขนาดนี้ แต่สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดคือคำพูดที่เสียดแทง บอกกับสังคมเสมอว่าพวกผมนั้นล่ะเป็นคนโกงมัน เจ็บมาก แค้นมาก ความเจ็บปวด ความเครียดแค้น มีค่ามากกว่าความอ่อนแอหรือความผิดหวัง ของพวกนี้ล่ะทำให้พวกผม ยืนขึ้นมาอีกครั้ง จากที่คิดจะเลิกกลายเป็น พวกผมทำงานถูกใจลูกค้าที่ปีที่แล้วผมไม่เก็บตังค์ ลูกค้าแทบทุกเจ้าถามตลอดว่าจะทำต่อหรือเปล่า ผมดีใจนะผมเลือกทางเดินถูก ถ้าผมเลือกทางที่เบี้ยวหนี้ หยุดจัดงานไปเลย ผมคงมีเงินเก็บเกือบล้าน คอนโดก็มีให้อยู่ ไม่ต้องเอารถไปจำนำ แต่ผมคงต้องเลิกทำงานธุรกิจสายนี้ไปเลย หลังจากปีมหาซวยของผมปีนั้นผ่านไป ผมเปิดบริษัทใหม่กับหุ้นส่วนอีกคน (หุ้นอีกคนท้อจนเลิกทำ) ทำงานเหมือนกับงานที่ผมทำก่อนหน้านี้ จัดอีเว้นการตลาดเหมือนอย่างที่เราเคยทำ ผมพลาดหมดตัวตั้งแต่อายุยังไม่เต็ม 25 กลายเป็น ตอนนี้บวกกว่าเดิมหลายเท่าตัว ต้องขอขอบคุณความเฮงซวยก่อนหน้านี้ที่ บ่มเพาะให้พวกเรามีความแข็งแกร่งขึ้น ทุกครั้งเมื่อมีปัญหา ผมรับรองได้ว่าผมผ่านชีวิตตอนอายุ 24 มาได้ ชีวิตนี้ผมไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ผมไม่กลัวความผิดหวังอีกแล้ว ผมสามารถรับทุกสถานการณ์ที่เข้ามาในชีวิตได้ทั้งหมด ผมรอบครอบมากขึ้นในการทำงาน ในการใช้เงิน ผมไม่จ้างคนเยอะๆ เพื่อให้มันโก้อีกต่อไปแล้ว และผมเก็บความไว้ใจไปใช้กับเรื่องอื่น ที่ไม่ใช่เรื่องงาน ปล.นอกจากเงินที่เสียไปผมยังเสียแฟนไปอีกคน ผมแย่เองเครียดเรื่องงานไม่ใส่ใจเธอ เธอก็เลิกกับผมเป็นธรรมดา เจอพร้อมกันทั้งงานทั้งหัวใจ เด่วมีต่อครับขอทำงานก่อนบ๊ายบาย จากคุณ : พายุ - [ 23 พ.ค. 50 13:33:42 A:58.8.189.40 X: TicketID:141993 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามอ่านต่อครับ ชีวิตคุณกับผมเนี่ย อยากมานั่งชนแก้วกันนะ คล้ายๆกันเลยล่ะ หมดเงิน เครียดแทบตาย เลิกกับแฟนอีก..นี่แหละชีวิต!! จากคุณ : Mr.DogGie - [ 23 พ.ค. 50 15:00:22 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมมาเกาะติดสถาณการครับ จากคุณ : john13 - [ 23 พ.ค. 50 15:56:16 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โห! อ่านแล้วอ้าปากค้างตามไปด้วย แต่ก็ขอยินดีด้วยนะค๊าที่เรื่องร้าย ๆ ผ่านไปได้ด้วยดี อุปสรรคทำให้เราเข้มแข็งขึ้นเสมอเนอะ และฟ้าหลังฝนก็ย่อมสดใสนะ........เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ สู้ สู้ จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 23 พ.ค. 50 16:06:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านยังไม่จบค่ะ ขอไปข้างนอกแปปนึงก่อน ค่ำๆมาอ่านใหม่ค่ะ ^^ จากคุณ : น.ส.พังพอน - [ 23 พ.ค. 50 16:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เพื่อนรัก..........หักเหลี่ยมโหด......... มารู้ซึ้ง........ก็เกือบ........สาย แต่ว่านะคุณพายุ...........สิ่งใดที่เกิดขึ้นและผ่านไปแล้ว...........ถือว่ามีดีเหมือนกันนะ !!!!!!!! มันทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น  รอบคอบมากขึ้น  มองเห็นคุณค่าของ...ชีวิตมากขึ้น ฯลฯ   ซึ่งสิ่งแหล่านี้....คุณได้เรียนรู้จากคำว่า.................สูญเสีย.................... ดีใจด้วยที่รู้จัก........ใช้วิกฤติ.......ให้เป็น........โอกาส....... และถ้าเป็นไปได้อโหสิ........อ่ายเพื่อนซังกะบ๊วย.......ซะนะ (กรวดน้ำคว่ำขันเจอกันชาติเดียว) จะได้ไม่ต้องมาพบเจอกันอีก............... ^ ^ ^ ^ ^ แต่ถ้าเป็นตู..........มรึงตายยยยยยยยยยยยย.........ชาตินี้ไม่สงบสุขแน่........ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจเน้อ  สู้เขานะ......พ่อหนุ่ม แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 50 16:37:34 จากคุณ : JeThuek (agriculture24) - [ 23 พ.ค. 50 16:31:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนกลางวันทำงานไปด้วย รีบก็อปมาข้ามรายละเอียดบางอย่างไปเยอะเหมือนกันครับ เล่าย้อนตอนที่ผมเลิกทำกับไอ้หุ้นส่วนที่เป็นสื่อเนี้ย อะไรแย่ๆถาถมเข้ามาเยอะมาก เรื่องแรกคือเรื่องแฟน คุณเคยหรือเปล่าครับที่เจออะไรหนักมากๆ แล้วพาลไปหมด คือ ไม่อยากฟังไม่อยากคุย จากที่ผมเจอกับแฟนบ่อยมาก เจอกันแทบทุกวันกลายเป็น วันเว้นวัน สองวันเจอที อาทิตย์นึงเจอที เธอระแวงผมหาว่าผมมีคนอื่น ได้ยินแล้วผมโกรธมากตอบไปประมาณว่า "นี่เธอไม่ได้สนใจเลยใช่ไหมว่า ตอนนี้ฉันเจอเรื่องอะไรอยู่บ้าง" หลายครั้งเราทะเลาะกัน ผมอายุ24 แฟนก็อายุพอๆกัน คบมาสามปี เห้อ มีอยู่วันนึง เพื่อนโทรมาบอกว่า ช่วงนี้ให้ระวังเพื่อนผู้ชายแฟนผมคนนึง เพราะเห็นไปไหนมาไหนกันบ่อย ผมฟังก็อืมๆ ช่างมัน มีเรื่องให้อื่นให้คิดมากกว่านี้เยอะ ความห่างเหิน ความห่างไกล แถมปัญหา มันอาจจะดูเป็นข้ออ้างครับ ที่ผมประคับประคองความรักครั้งนี้ไปไม่รอด คืนวันหนึ่งแฟนผมโทรมาคุยด้วย แล้วพูดเรียบๆขึ้นมาว่า "เราเลิกกันนะ" ผมฟังแล้ว......บรรยายไม่ถูก ผมเงียบแล้ววางหูไป เช้าวันรุ่งขึ้น ผมส่ง sms ไปว่า "ถ้าเธอมั่นใจแล้วก็ไม่เป็นไร" วันนั้นทั้งวันผมคิดว่าผมคงได้รับโทรศัพท์เธอ แต่ไม่ครับ ไม่มีการโทรกลับ เราเลิกกันจริงๆ แต่หลังจากนั้นอีก เดือนกว่าๆ เธอขอคืนดี ผมก็ไม่แล้วครับ ระหว่างที่เลิกกับผมไปเดือนหน่อย เธอคบกับเพื่อนชายเธอจริงๆด้วย แล้วเธอก็หายไปจากชีวิตผม เจอกันอีกครั้งต้นปี 49 หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้เรากลายมาเป็นเพื่อนกัน -------- เรื่องงานพอพวกผมตัดสินใจแล้วว่าจะทำงานกันต่อ โดยยอมขาดทุน ปัญหาเกิดครับ ผมจะทำยังไงให้เงินมันพอ ขายบ้าน ขายรถ เอาเงินเก็บออกมาใช้แล้ว ยังไม่พอหมุนอยู่ดีครับ เพราะนอกจากหนี้กับค่าจัดงานแล้ว ต้องไม่ลืมค่ากินค่าใช้จ่ายของผมวันๆนึงนะครับ ทำงานใช้หนี้ทั้งปี เงินหมด แล้วจะเลือกหาเงินยังไง หาตังค์เพิ่มทางไหนดี พวกเราเลยอยากจะลองขับเท็กซี่ อู่เพื่อนสนิท ผมกับหุ้นส่วนอีกคนไปขับกะดึกกัน สนุกดีเหมือนกันครับ ผมว่ามันได้เงินง่ายนะขับเท็กซี่เนี้ย ผลตอบแทนใช้ได้เลย ( แต่ผมไม่มีใบขับขี่รถรับจ้าง เคยโดนจับไปสองครั้ง ค่าปรับสดแพงเหมือนกัน) ขับกันอยู่ได้ไม่ถึงเดือนก็เลิกครับ เพราะได้งานอีกตัวนึงที่ทำแล้วได้เงินคุ้มมากกว่า คือไปเป็นพวกหัวหน้าทีมอีเว้น ภาคสนามของบริษัทรุ่นพี่ ทำแบบไม่ประจำออฟฟิตนะครับ คือมีงานก็เรียกผมไป ใครอ่านแล้วตอนนี้ กำลังจะคิดหาเงินเพิ่มผมแนะนำขับเท็กซี่ครับ ถ้าคุณไม่เกี่ยงงาน รายได้ดีพอสมควร เริ่มขับ 2 ทุ่มถึงตี1 หักค่ากะแล้วน่าจะได้ไม่ต่ำกว่าวันล่ะ 300 บาท ทำทุกวันเพิ่มรายได้เป็นหมื่นอย่างน้อย จากคุณ : พายุ - [ 23 พ.ค. 50 17:08:36 A:58.8.189.40 X: TicketID:141993 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รออ่านต่อนะ จากคุณ : ต๊อกโต - [ 23 พ.ค. 50 17:15:39 ]

ความคิดเห็นที่ 17 รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : parachute - [ 23 พ.ค. 50 17:27:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาตีตั๋ว รออีกคนค่ะ จากคุณ : จอ.แจม - [ 23 พ.ค. 50 17:31:50 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านดูแล้วคิดใช่ไหมครับ ว่า "เห้ย ที่บ้านผมก็รวยนี่หว่า เอาเงินที่บ้านมาหมุนบ้างไหม" สาบานได้เลยว่า ไม่เคยเอาเงินพ่อแม่มาใช้หนี้หรือมาหมุนเรื่องงานเลย ตอนผมพลาดคราวนั้น พ่อแม่ไม่รู้เรื่องครับ ผมไม่อยากบอก อยากจะลองทำมันให้ถึงที่สุดก่อนถ้าถึงขั้นจนปัญญาแล้วเนี้ย ค่อยมาบอก คนในบ้านผมที่รู้ปัญหาครั้งนี้มีแค่น้องชายผมคนเดียว ที่เหลือไม่มีใครรู้เลย รู้แต่ว่าผมขายคอนโด จำได้ว่าผมโกหกแม่ว่า "เพราะผมไม่ได้ทำร้านที่เอแบคแล้ว เลยไม่อยากเก็บเอาไว้ ตอนนี้มีคนซื้อให้กำไรเลยขาย เอาเงินมาเก็บดีกว่าเผื่อลงทุน แม่ผมหลงเชื่อสนิท" ส่วนรถก็บอกเอาไปวางเครื่องเลยไม่ได้ใช้ ตอนนั้นผมใช้รถที่บ้าน หรือไม่ก็ขี่มอไซต์ (ถ้าไปไหนใกล้ๆ) ประหยัดที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ จริงๆเรื่องราวของผมกับงานเนี้ยยังมีอีกเยอะมาก วันนี้ขอเล่าแค่นี้แล้วกันครับ สรุปชีวิตผมสิบปีที่ผ่านมา อายุ 18 เข้ามหาลัยมีเงินใช้เดือนนึง สามหมื่นบาทถ้วน อายุ 19 ทะเลาะกับพ่อ ออกจากบ้านมาอยู่บ้านเพื่อน ส่งตัวเองเรียนมหาลัย หาเงินได้เดือนนึง ไม่เกิน 7000 อายุ 21 เริ่มทำกิจการของตัวเองเป็นครั้งแรก อายุ 22 หาเงินได้เดือนนึงไม่ต่ำกว่าสองแสนบาท หักแล้วเหลือใช้เที่ยวเล่นเดือนนึงประมาณแสน อายุ 23 เปิดบริษัทเองครั้งแรก งานไปได้สวยมาก มีแต่คนสนใจ ถามถึง แม้หาเงินได้ไม่เยอะเท่าไหร่ แต่สื่อมวลชนให้ความสนใจเยอะ อายุ 24 มีปัญหาเรื่องธุรกิจ หมดตัว หุ้นส่วนอีกสองคนก็โดนพอกัน แต่ผมมากสุด หมดตัวครั้งนี้จำจนวันตาย อายุ 25 เริ่มเปิดบริษัทใหม่อีกครั้ง ทำงานเหมือนบริษัทเก่าที่ผมเคยทำมา เปิดบริษัทครั้งนี้ไม่ต้องลงทุนแม้แต่บาทเดียวเพราะลูกค้าให่ความมั่นใจ ให้เงินมาทำงานก่อน อายุ 26 เปิดบริษัทอีกสองที่ เป็นบริษัทโฆษณา กับ บริษัทนำเข้าสินค้าบางตัว ได้เป็นที่ปรึกษาธุรกิจเฉพาะทางอีกหนึ่งตัว อายุ 27 (26 ปลายๆ) ได้เป็นที่หัวหน้าโครงการทีมที่ปรึกษารัฐมนตรีกระทรวงนึงแถวๆวิภาวดี เป็นผู้รับผิดชอบโครงการเพื่อสังคม 1 โครงการ ได้รับการกล่าวขวัญถึงตลอดปี 2548 (ด่ามากกว่าชม 555555) ตอนนี้ผม 28 ปี งานใหญ่ๆที่กำลังจะทำปลายปี คือหนึ่งในสี่เฮดสำคัญในการจัดอีเว้นปิดพื้นที่ติดทะเลแห่งนึงในประเทศไทย......จัดงานระดับเอเซีย เป็นครั้งแรกของประเทศไทย วันที่ 10/11/2550 (ถ้าไม่ปฎิวัติอีกรอบนะ) ------------- ปัญหาต่างๆที่ผมเจอมันอาจจะเป็นข้อคิดให้หลายๆท่านที่กำลังมีปํญหา ประเด็นมันอยู่ที่ว่า เมื่อเจอปัญหาแล้วคุณจะทำยังไง การตัดสินใจอะไรบางอย่างอาจจะถึงขั้นเปลี่ยนชีวิตคุณเลยก็ได้ ไม่ว่าคุณจะทำในสิ่งที่ถูกหรือสิ่งที่ผิด ข้อนั้นอยู่ที่คุณเลือกเอง คิดจะโกงใครซักคนนึงคิดให้รอบครอบว่าคุ้มหรือเปล่า ได้ในส่วนนั้นไปคุณอาจจะสร้างศัตรูไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ เช่นเดียวกันเมื่อคุณเจออะไรแย่ๆ มันมักจะมองไม่เห็นทางออกครับ ผมก็เป็นผมไม่ได้เก่งกว่าใครเลย อย่าไปคิดทันทีตอนนั้นว่าจะทำอะไร ค่อยๆกลับไปคิดว่ามันควรจะเป็นยังไง ทำแบบนี้มันเหมาะสมมากน้อยแค่ไหน ให้สติให้มากครับ ครั้งปัญหาของผมนี่ผมยอมว่าบางส่วนผมใช้อารมณ์ด้วย โชคยังดีมากๆ ที่อารมณ์กับเหตุผลมันไปในทางเดียวกัน (คือเราไม่ผิด) จริงๆการงานของผมอะไรที่แปลกๆยังมีอีกเพียบเลย ไว้ว่างๆจะมาเล่าให้ฟังอีกครับ บ๊ายบาย จากคุณ : พายุ - [ 23 พ.ค. 50 17:44:50 A:58.8.189.40 X: TicketID:141993 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณค่ะ สำหรับ ข้อคิดดีๆๆๆ จากคุณ : จอ.แจม - [ 23 พ.ค. 50 17:48:59 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวและข้อคิดดีดีค่ะ จากคุณ : เกอเซอร์บรู๊ค - [ 23 พ.ค. 50 23:46:14 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สุดยอดครับ ไม่น่าเชื่อว่าอายุแค่นี้จะทำได้ขนาดนี้ ผมขออนุญาตเอาไปเผยแพร่ตอได้ไหมครับ จากคุณ : สมชาติ - [ 24 พ.ค. 50 00:51:31 A:58.8.181.209 X: TicketID:078829 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ้าว ไปซะแล้ว จากคุณ : Noise219 - [ 24 พ.ค. 50 09:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เข้ามานับถือครับ เครดิต ความน่าเชื่อถือ พลาดแล้วหาใหม่ไม่ได้เลย เงินทองยังพอหาใหม่ได้ คุณเลือกทางเดินได้เฉียบมากครับ จากคุณ : EncodeO - [ 24 พ.ค. 50 09:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แหล่มจริงๆครับ ตามมาอ่านจนจบ ประสบการณ์คุณมันสุดยอด!! จากคุณ : Mr.DogGie - [ 24 พ.ค. 50 10:01:45 ]

ความคิดเห็นที่ 26 จากคุณ : ป้าเอม - [ 24 พ.ค. 50 10:35:06 ]

ความคิดเห็นที่ 27 น่าเอามาเป็นเยี่ยงอย่าง สำหรับคนที่กำลังท้อนะ... จากคุณ : โทรจัน - [ 24 พ.ค. 50 10:57:32 ]

ความคิดเห็นที่ 28 บอกได้ว่า "สุดยอดครับ" ขอบคุณที่มาเล่าสู่กันฟังนะครับ ^^ จากคุณ : Culture - [ 24 พ.ค. 50 11:34:06 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แล้วอย่าลืม.........มาเล่าสู่กันฟังอีกนะ.......พ่อหนุ่ม จากคุณ : JeThuek (agriculture24) - [ 24 พ.ค. 50 13:11:22 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตามมาขอบคุณ จากห้องสีลม ครับ จากคุณ : อนาวิน - [ 24 พ.ค. 50 14:48:11 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ นะค๊า ให้ข้อคิดและอุทาหรณ์สอนใจ อิอิ ..... ดีใจด้วยนะคะที่วันนี้คุณยิ้มได้เต็มที่.......สู้ ๆ ต่อไปนะคะ แล้วก็รอเรื่องเล่าต่อๆ ไป จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 24 พ.ค. 50 16:25:56 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คุณเป็นตัวอย่างที่ดีคนหนึ่งเลยค่ะ นับถือ ใจนักเลงจริงๆ ตามมาขอจับมือจากห้องสีลมนู้นแน่ะ จากคุณ : denebt00 - [ 24 พ.ค. 50 22:42:06 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ทำอะไรอย่าให้เกินตัว ทำอย่างพอเพียงครับ แต่เก่งมากตั้งแต่อายุยังน้อยๆ จากคุณ : blueboyhub - [ 25 พ.ค. 50 08:35:25 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อ่านที่พี่เขียนแล้ว เยี่ยมมาก มีประสบการณ์ดี ๆ ก็มาเขียนเล่าอีกนะคะ จากคุณ : วาซาบิ - [ 25 พ.ค. 50 13:20:27 A:20.17.166.5 X:61.47.15.133 TicketID:129633 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เยี่ยมมากครับ  ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์กันนะครับ จากคุณ : lovelyguy - [ 25 พ.ค. 50 17:38:10 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คุณ เจ๋ง นะ เคยเจออะไรมาคล้ายๆคุณเหมือนกัน แต่มันก็ทำให้เราแกร่งขึ้น มองโลกเปลี่ยนไปอีกแบบนึง ทำให้ได้เรียนรู้ว่าการไว้ใจคนอื่นเนี่ยมันคงเป็นอะไรที่เลวร้ายที่สุดแล้วมั้ง บางคนก็ว่าเรามองโลกในแง่ร้ายเกินไป จะไม่ให้มองแบบนั้นได้ไงล่ะ คนเดี๋ยวนี้เอาแต่ได้ ไม่คิดถึงคนอื่น ของที่ไม่ใช่ของตัวเองก็จะเอาจะโกง ชีวิตจริงโลกภายนอกมันโหดร้ายกว่าที่คิดไว้เยอะ วันหลังมีประสบการณ์อะไรดีๆมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ อายุเท่านี้ถือว่าเก่งมาก อีกหน่อยก็เข้าขั้นเทพแล้วนะนี่ จากคุณ : patalee - [ 25 พ.ค. 50 19:34:46 A:125.25.77.210 X: TicketID:139503 ]

ความคิดเห็นที่ 37 นับถือที่คุณมีความซื่อสัตย์และซื่อตรงค่ะ ซื่อกินไม่หมดจริงๆค่ะ ตอนที่คุณบอกว่ามีทางเลือกสองทาง ทำต่อหรือเลิก ตอนอ่านซินดี้ก็เลือกทำต่อค่ะ แล้วก็เป็นจริง เก่งมากค่ะ นับถือคุณนะคะ ปล. ซินดี้ก็เป็นเด็กเอแบค อาจจะเคยเข้าร้านคอมคุณบ้างก็ได้นะเนี่ย ฮิฮิ จากคุณ : Cinderary - [ 25 พ.ค. 50 20:20:56 ]

ความคิดเห็นที่ 38 กงล้อประวัติศาสตร์ของมวลมนุษยชาติ ผู้ที่ฉลาดและแข็งแกร่ง(อย่างถูกต้อง)เท่านั้นถึงจะอยู่รอดและปลอดภัย จากคุณ : jpop_yoyo - [ 25 พ.ค. 50 21:58:50 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เมื่อใจคุณไม่ยอมแพ้ คุณก็ชนะไปแล้วครึ่งหนึ่งค่ะ บอกได้คำเดียวว่าชีวิตคุณสุดยอดดดดดดดดดดดดด จากคุณ : 3L - [ 25 พ.ค. 50 23:35:48 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาอ่าน   แล้วจะรอต่อไปนะคะ คุณเก่งมากเลยค่ะ ^____^ จากคุณ : เลี้ยงแมวให้เป็นหมู - [ 28 พ.ค. 50 14:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สุดยอดมาก ๆ อายุเพียงแค่นี้  ชีวิตคุณผ่านอะไรมาเยอะมาก ๆ ทั้งสุข และทุกข์ แต่ด้วยมุมมอง และกำลังใจ  ทำให้คุณเยี่ยมมาก จากคุณ : อาร์ทู - [ 29 พ.ค. 50 07:50:57 ]

ความคิดเห็นที่ 42 นับถือ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ วันวิสาขบูชา 07:46:08 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ... ทำงานจัดevent ... ชอบมากเลย.. สนุกมากๆ เหนื่อย..แต่สนุกสุดๆ จขทก.เจ๋งมั่กๆค่ะ ยกนิ้วโป้งให้เลย จากคุณ : 8uDtos@i - [ 5 มิ.ย. 50 16:23:04 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แปะไว้หลายวันจนเกือบเปื่อย  แหะๆ เพิ่งจะเข้ามาอ่านจนจบวันนี้เอง ขอบอกว่าจขกท.เป็นตัวอย่างของวัยรุ่นที่น่าชื่นชมมากๆค่ะ อยากให้วัยรุ่นไทยตอนนี้คิดได้แบบนี้บ้างจัง (คิดทำอะไรก็ได้ที่เป็นประโยชน์) ถ้ามีเรื่องอะไรเพิ่มเติมก็มาเล่าต่อให้ฟังบ้างนะคะ เกี่ยวกับการดำเนินงานใหญ่ปลายปีนี้ก็ได้ค่ะ อยากอ่านๆๆ และขอปรบมือให้กับคนเก่งค่ะ ด้วยความชื่นชมมากๆๆๆ จากคุณ : น.ส.พังพอน - [ 5 มิ.ย. 50 21:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ช่วยติดต่อกลับมาหาหน่อยได้ไม๊คะ มีเรื่องอยากจะปรึกษามากมาย ชีวิตตอนนี้มีปัณหา(อายุ24) หนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก่อ ความเป็นอยู่ที่แตกต่างไปจากเดิม รับได้ทุกอย่างแต่อยากมีคนที่พอเข้าใจและให้คำปรึกษาได้ ขอบพระคุณมากๆค่ะ จากคุณ : อยากรับผิดชอบคนเดียว (แม่แมวเมี๊ยว) - [ 21 มิ.ย. 50 02:22:30 ]