ขอโทษนะคะที่ต้องต่อความยาวสาวความยืด แต่พอไปตอบในกระทู้เดิมก็ดูจะไม่มีใครสนใจกลับไปอ่าน ยิ่งเห็นกระทู้ข้างล่างด้วยแล้ว เราไม่อยากให้ใครมานั่งทะเลาะกันเพราะปัญหาของเราหรอกนะคะ เราเลยอยากจะมาชี้แจงอะไรให้ฟังหน่อยน่ะค่ะ
ก่อนอื่น ปัญหาที่ถกเถียงกันข้างล่าง ขายบริการผิดศีลธรรมหรือไม่ ไม่ผิดศีล 5 ค่ะ แต่เป็นบาปอย่างหนึ่ง อะไรที่ไม่ผิดศีล 5 ใช่ว่าจะทำได้เสมอไปนะคะ เพราะมันจะเป็นกรรมติดตัวไปในชาติหน้าค่ะ อย่างกรณีนี้ การขายบริการ จะส่งผลให้ชาติหน้าต้องขายบริการอีก หรือมีญาติพี่น้องต้องไปขายบริการอีก ซึ่งคงไม่มีใครเป็นสุขใจแน่ๆ เหมือนอย่างเราเป็นต้น อะไรที่มันทำให้เดือดร้อนใจ มันย่อมเป็นทุกข์ทั้งนั้น และทุกข์ก็คือผลของกรรมนั่นแหละค่ะ
และก็ต้องขอโทษคุณ lovelyguy ด้วย ที่มาแสดงความคิดเห็นให้เรา แต่กลับโดนกล่าวพาดพิงถึงคุณและภรรยาในทางเสียๆหายๆ รู้ค่ะว่าโกรธ แต่ก็อย่าเก็บมาคิดให้รำคาญใจเลยค่ะ มันจะทุกข์เปล่าๆ อโหสิกรรมให้คุณคนนั้นไปเถอะค่ะ
ส่วนคุณบัตรผ่านคนนั้นเราก็เข้าใจนะ ว่าคุณไม่พอใจที่ใครๆก็เข้าข้างผู้ชาย ทำให้พลอยเห็นว่าการกระทำแบบนั้นมันถูก คุณก็เลยแสดงความคิดเห็นแบบนั้นออกไป แต่มันรุนแรงมากเกินไป และยังเป็นการไปกล่าวพาดพิงถึงคนอื่นที่ไม่ใช่แค่คนที่ จขกท. กล่าวอ้างถึง มันก็เลยมีปัญหากันเกิดขึ้น
สรุปปัญหานี้ก็คือ ความคิดที่ไม่ตรงกัน และแสดงออกมาในแบบที่ผิด ก็เลิกแล้วต่อกันเถอะนะคะ จะได้ไม่ต้องเถียงกันอีก
ต่อมาเราอยากอธิบายอะไรที่มันตกหล่นไปนอกเหนือจากในกระทู้ที่เราพิมพ์ลงไป เผื่อว่าจะได้กระจ่างใจกันมากขึ้น จะได้ไม่ต้องแปลความหมายกันไปเอง แล้วก็ไม่ต้องมาขัดแย้งกันอีก ขอโทษด้วยที่กระทู้ที่แล้วมันไม่ค่อยละเอียด เลยทำให้คนตีความกันไปได้หลายแง่ แต่อย่างว่า คนเราความคิดเห็นมันย่อมขัดแย้งกันอยู่แล้วล่ะค่ะ แต่เราก็ยังอยากจะอธิบายให้ฟังนะ
ก่อนอื่น เริ่มจากที่ตัวแฟนเราเอง ที่ตอนเด็กๆเค้าต้องตัดสินใจทำแบบนั้น ก็เพราะเค้ายังเด็ก และไม่ใช่ว่าเค้าจะไม่ลองทำงานอื่น เค้าลองมาหมดแล้ว จนมาถึงงานนี้ แล้วก็ใช่ว่าเค้าจะพอใจกับงานนี้มากนักหรอกนะ เค้าเองก็รังเกียจตัวเองเหมือนกัน ทุกๆวันที่เค้าเลิกเรียน เค้าต้องกลับไปทำงานบ้านให้แม่ เสร็จแล้วก็ทำกับข้าวให้น้องกิน จากนั้นจึงจะออกไปทำงาน ทุกๆวันก่อนไปทำงาน เค้าก็ต้องนั่งร้องไห้ทุกครั้ง เพราะรู้สึกขยะแขยงตัวเองเหมือนอย่างที่ผู้หญิงเป็นเหมือนกันนั่นแหละ
และคนเราพอได้ทำอะไรซ้ำซาก มันย่อมเกิดความเบื่อ และรวมถึงความเคยชินด้วย เค้าไม่ได้ชอบการมีเซ็กส์ เค้ารู้สึกอิ่มตัวแล้ว และเค้าก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจเหมือนเมื่อก่อน นั่นก็เพราะเค้าชินแล้วนั่นเอง
สรุปก็คือ ในภาวะที่เราพูดจากดดันเค้าไปโดยไม่รู้ตัว มันเป็นการบีบบังคับเค้า เรายอมรับว่าเราผิด ปากเสีย ปากพล่อย พูดอะไรไม่รู้จักคิด เรารู้ตัวดี แต่เราก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่ดีขนาดที่ใครหลายๆคนในกระทู้เก่าพูดหรอกค่ะ
เรารู้สึกว่าอย่างน้อยเราก็ยังใจกว้างพอที่จะยอมรับเค้าเป็นแฟน ทั้งที่เค้ามีอดีตแบบนี้ ซึ่งเราก็เคยตั้งกระทู้ถามในนี้เหมือนกัน 80% ก็บอกว่ารับไม่ได้ และเราก็ไม่เคยรังเกียจที่เค้าจน ไม่เคยอายเพื่อน แม้ว่าจะมีคนที่รวย มีพร้อมทุกอย่างเข้ามา เราก็ยังไม่เลือก ที่เราเลือกคนนี้ ก็เพราะเรารู้สึกว่า ใช่ ในความรู้สึกเรา ก็เท่านั้นเอง
เพราะฉะนั้น เราก็คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่ดีคนหนึ่งเหมือนกัน แต่เราก็ยอมรับ ว่าเป็นเพราะเราที่ทำให้มันเกิดปัญหานี้ขึ้นมา ซึ่งมาจากข้อเสียคือความปากพล่อย แต่คนเราย่อมต้องมีข้อเสีย ไม่ได้จะแก้ตัว แต่อยากให้รู้ว่าเราก็เป็นคนมีคุณค่าเหมือนกัน ไม่ใช่ผู้หญิงไร้ค่าเหมือนที่ใครๆคิด เพราะใช่ว่าเราจะใช้เงินเป็นแค่อย่างเดียว หาเงินเราก็หาเป็น เราทำงานพิเศษได้หมด ไม่เคยเกี่ยง อย่างที่บอก แม้จะแจกใบปลิว กรอกแบบสอบถาม ตากแดดตากลมแค่ไหน ก็ไม่เคยบ่น ขอให้มันได้เงิน แม้แต่ช่วงว่างๆเป็นเดือน ก็ยังไปหางานตามโรงงานทำ ต้องตื่นตี 5 มายืนขาแข็งทำงานวันละ 16 ชม. เราก็ทำ เพราะเราอยากทำ อยากได้ประสบการณ์ อยากได้เงิน เพราะสาเหตุที่เราเป็นคนใช้เงินเก่งนั่นแหละ นี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เราไม่เข้าใจเค้า เพราะเราคิดว่า เราเองเรายังพยายามได้เลย ทำไมเค้าไม่พยายามบ้าง แต่ว่าคนเรามันก็ไม่เหมือนกันจริงๆนั่นแหละ ณ ตอนนั้นมันคิดไม่ออก มีแต่ความโมโห รู้สึกว่าเค้าเลือกเงินมากกว่าเลือกเรา
จากคุณ :
รักเธอทุกวัน
- [
26 พ.ค. 50 17:51:07
A:203.144.141.41 X:203.144.140.250 TicketID:131533
]
ขอโทษที่ต้องตั้งอีกกระทู้นะคะ จากกระทู้ข้างล่างที่เถียงกันเพราะกระทู้ของเรา ตอนนี้เราอยากอธิบายอะไรๆซักนิดน่ะค่ะ
