เมื่อเช้า ตื่นเช้าเป็นพิเศษ เลยได้ออกจากบ้านเร็ว
ขับรถออกมาจากซอยเลยได้เจอลุงกวาดถนน หน้าตาคุ้นเคย
เพราะแกประจำอยู่ซอยนี้มาหลายปีดีดัก ปกติจะไม่มีเวลาทักกัน เพราะตื่นสายรีบมาก
พอแกเห็นรถแบมมา ก็จะตะเบ๊ะให้ เป็นการหยอกล้อภาคเช้า ในฐานะที่แบมเป็นลูกทหาร

เช้าวันนี้ฤกษ์ดีเวลาเหลือเฟือ เลยจอดรถแวะคุยกับแกซักหน่อย
กี่ปีๆ แกก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ยืนคุยกับแกซักครู่ แกก็ไล่แบมไปทำงาน  
แบมขึ้นรถขับต่อ แต่ความคิดยังวนเวียนถึงหลายๆ เรื่อง
เกี่ยวกับทัศนคติของลุงกวาดถนนที่เคยได้รับรู้มา  
และสร้างความชื่นชมให้เกิดขึ้นในใจเสมอว่า
แกเป็นคนทำงานที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่งในความรู้สึกของแบม

จึงอยากแนะนำเพื่อนๆ ให้รู้จักแกและเก็บเกี่ยวทัศนคติดีดี
ในการทำงานของแกไปปรับใช้กับการทำงานของตน
เพื่อวันหนึ่ง เพื่อนๆ จะได้มีโอกาสเป็นคนทำงานที่ยิ่งใหญ่ ในใจของใครซักคน

1.วันนี้คุยกับแกได้แป๊บเดียว แกก็ไล่แบมไปทำงาน ด้วยเหตุผลน่ารักๆของแกคือ  
"ตอนนี้ไม่ใช่เวลาพักของลุง ไม่คุยเยอะ วันหลังคุยใหม่"
...ไอ้แบมถึงขั้นเหวอ เดินงงขึ้นรถ ขับจากไป

*** ความเคารพเวลาปฏิบัติงาน เป็นสิ่งที่น่าชื่นชม
หากวันนี้ เพื่อนๆ ยังคงใช้เวลาทานข้าวกลางวัน + แวะแบงค์ +ชอปปิ้ง + ซื้อมะม่วงดองถึงบ่ายสอง  
หากวันนี้ เพื่อนๆ ยังคงใช้โทรศัพท์ขององค์กรเพื่อจู๋จี๋กับแฟนเมาท์กับเพื่อนเป็นชั่วโมง
...โปรดคิดถึงคำของลุงกวาดถนน ***

2.แบมจำได้ว่า น้อยครั้งมากที่แบมจะขับรถออกจากซอยโดยไม่ได้เจอแก  
วันหนึ่งฝนตกหนัก แบมยังเห็นแก นั่งก้มๆ เงยๆ แงะเศษใบไม้ที่อุดท่อระบายน้ำ เพื่อให้น้ำไหลผ่านได้สะดวก

*** ความมุ่งมั่นเพื่อทำให้งานในความรับผิดชอบของตนเป็นงานที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้เสมอ
เป็นสิ่งที่น่าชื่นชม หากวันนี้  เพื่อนๆ ยังโทรไปขอลาหยุดงาน ด้วยเหตุผลลึกๆ ในใจที่ไม่ได้บอกฝ่ายบุคคลว่า
ตื่นสายเลยขี้เกียจไป หรือ หากวันนี้ เพื่อนๆ ยังมีความคิดว่า  
"ทำแค่ที่สั่ง" .... โปรดนึกถึง ท่านั่งยองๆ แคะใบไม้ออกจากท่อของลุงกวาดถนน ***

3.มีครั้งหนึ่ง แบมแวะเติมน้ำมันที่หน้าปากซอยข้างๆ
เจอลุงกวาดถนนกวาดอยู่แถวนั้น แบมก็ทัก "อ้าว ทำไมลุงมากวาดตรงนี้"
ลุงบอกว่า "เพื่อนไม่มา" แบมถามว่า "แล้วหัวหน้าเขตให้ลุงมากวาดซอยนี้ด้วยเหรอคะ เหนื่อยแย่"  
ลุงบอกว่า  "ทำไมต้องมีใครบอก ?"

*** ความเอื้ออาทรต่อเพื่อนร่วมงาน เป็นสิ่งที่น่าชื่นชม
หากวันนี้เพื่อนๆ ยังมีเวลานั่ง chat ในขณะที่เพื่อนร่วมงานโต๊ะข้างๆ ยุ่งหัวฟู
หรือหากวันนี้เพื่อนๆ เริ่มเก็บกระเป๋าเตรียมกลับบ้านตั้งแต่ก่อนเวลาเลิกงานครึ่งชั่วโมง
ทั้งที่เพื่อนร่วมงานต้องทำงานล่วงเวลาเสมอ ....
โปรดนึกถึง ...ภาพลุงกวาดถนนที่ต้องเดินไปอีก 500 เมตร
เพื่อไปกวาดถนนแทนเพื่อน ***

4.ปีใหม่ปีที่แล้ว แบมถามแกว่า แกอยากได้อะไรเป็นของขวัญปีใหม่  
เหล้านอกซักขวดไหมคะ ? แกบอกว่า "อยากได้หมวกใบใหม่ไว้ใส่ทำงานตอนแดดร้อนๆ"    
ส่วนปีนี้ แกบอกไว้นานแล้ว ว่า อยากได้กระติกน้ำที่มีที่คาดเอว  
เพราะเวลากวาดถนนแล้วหิวน้ำ จะได้ไม่ต้องเดินไปกินไกลๆ แบมยังคิดว่า
แบมจะหากระติกแบบเก็บความเย็นได้ ให้นะ
 
*** ความพยายามที่จะแสวงหาสิ่งที่สามารถเพิ่มพูนประสิทธิภาพในการทำงานเป็นสิ่งที่น่าชื่นชม  
หากวันนี้ เพื่อนๆ ยังคงคิดว่า โบนัสปลายปีสำคัญกว่า  
การขอไปสัมนาอบรมเพื่อเพิ่มความรู้เรื่องงาน หรือ
หากวันนี้ เพื่อนๆ ยังคงนั่งทำงานไป คิดไปว่า องค์กรควรจะให้อะไรกับเราเพิ่มขึ้นบ้าง  
แทนที่จะคิดว่า เราทำอะไรเพื่อองค์กรเพิ่มขึ้นได้บ้าง ...
โปรดนึกถึงลุงกวาดถนน กับหมวกใบเก๋ ใต้แสงแดดที่ร้อนจัด ***

5.ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นปีที่แล้วที่แกป่วย ไม่มาทำงานหลายวัน
หลายๆ คนที่อยู่ในซอยนี้ รู้ข่าว ก็แห่ไปเยี่ยมแกที่โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง  
เข่าแกอักเสบ หลังจากนั้นไม่กี่วัน แกถูกย้ายจากโรงพยาบาลรัฐ เข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลเอกชน  
ด้วยการเกื้อหนุนจากผู้ร่ำรวยน้ำใจที่อาศัยอยู่ในซอยแห่งนี้นั่นเอง
(อันนี้แกเล่าให้ฟังหลังจากที่หายดีแล้ว แบมแย่มากไม่รู้เรื่องเลยไม่ได้ไปเยี่ยมแกเลย)

*** ความตั้งใจในการให้บริการแก่ลูกค้าอย่างซื่อสัตย์และจริงใจสม่ำเสมอ
(ลูกค้าของแกคือผู้ที่มีบ้านอยู่ในซอยนี้) เป็นสิ่งที่น่าชื่นชม  
และเชื่อเถอะ ว่าลูกค้าก็รู้ซึ้งถึงความตั้งใจและจะตอบแทนความตั้งใจนั้น
ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งในสักวัน หากวันนี้เพื่อนๆ ยังคงคิดว่า ลูกค้าที่เรื่องมากเป็นบุคคลที่น่ากำจัด หรือ
หากวันนี้เพื่อนๆ ยังคงปฏิบัติกับลูกค้าแบบขอไปที
โปรดนึกถึงภาพลุงกวาดถนนนอนอยู่บนเตียงพยาบาลแล้วมีคนแปลกหน้ามาเยี่ยมเยือน    
เพื่อนๆ คงนึกออกว่าเป็นภาพที่น่าสุขใจเพียงใด ***

ป่านนี้ลุงกวาดถนนคงหลับไปแล้ว เพราะต้องตื่นเช้า
แต่แบมยังไม่หลับความคิดเรื่องเกี่ยวกับแกยังเวียนวน
ยิ่งได้อ่านกระทู้ของเพื่อนบางคนแบมก็ยิ่งคิดถึงคุณลุงกวาดถนน
น่าภูมิใจแทน กทม. จริงๆ

คุณแบม ในเรื่องนี้ จะใช่คุณแบม จนิสตา ลิ่วเฉลิมวงศ์ หรือเปล่า ไม่แน่ใจ ได้รับมาจาก FW.ครับ