ความคิดเห็นที่ 1 เสียงกีตาร์โซโลครั้งสุดท้ายจบลงตามด้วยเสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งของผู้ชมนับพันที่แออัดกันอยู่ในโตเกียวโดมดังสนั่นราวกับว่าจะกระหึ่มออกไปด้านนอก แสงไฟบนเวทีค่อยหรี่ลงอย่างช้า ๆ เป็นสัญญาณบอกการสิ้นสุดของการแสดงดนตรีรวมทั้งเวลาที่ล่วงเลยมาตามกำหนดเวลาเลิกอันดึกดื่นค่อนคืน ผู้ชมหลายคนทั้งหญิงชายหลายคนยังคงปักหลักไม่ยอมกลับและตะโกนเรียกชื่อนักดนตรีที่ตนชื่นชอบตลอดเวลา ด้านหลังเวทีบรรดาสต๊าฟกำลังวิ่งวุ่นแทบเหยียบเท้ากันเองราวกับกำลังมีการก่อการจลาจลอยู่ “มีใครบาดเจ็บหรือเป็นอะไรไหม”อุเอฮาระ คาอิหัวหน้าสต๊าฟผู้ดูและวง Black X’Mas ตะโกนถามบรรดาลูกน้องของตัวเองที่แทบไม่รู้เลยว่าทุกคนกำลังฟังอยู่หรือเปล่า “อุเอฮาระซัง มาซากิข้อเท้าแพลงแล้วก็คอเคล็ดค่ะ” สต๊าฟหญิงคนหนึ่งวิ่งมารายงาน “คอเคล็ด! มันมีซักครั้งไหมที่จะจบแบบปลอดภัยกันน่ะ! แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหน” อุเอฮาระขยี้ผมตัวเอง “ห้องพักนักแสดงค่ะ เราเรียกรถพยาบาลแล้ว รถสำหรับคนอื่น ๆ กำลังรออยู่ประตูทางออก...” เสียงครืดคราดของวิทยุติดตามตัวซึ่งเหน็บไว้ด้านหลังดังขึ้นขัด เธอจึงคว้ามันขึ้นมาพูดกรอกลงไป “วอ...วอ...พาจิโตะ ทาดาโอะ  มามุแล้วก็ฮิโระ ไปประตูด้านใต้หมดรึยัง คนจะพังเวทีขึ้นมาแล้วนะ” พูดจบเธอก็เอามันขึ้นมาแนบหู...พลันสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นตระหนกทันที “หายไป...แน่ใจเหรอ หาทั่วแล้วหรือยัง!” “ใครหายไป เอามานี่!” อุเอฮาระได้ยินเข้าก็คว้าวิทยุนั้นมา ท่าทางราวกับคนจวนเจียนจะคุมตัวเองไม่อยู่ ผมเผ้าที่เคยเรียบกลับเป็นกระเซิงอย่างน่าสงสาร เขาพูดใส่ลงไปในวิทยุเหมือนตวาด “วอ...วอ! ใครหายไปตอบมาเดี๋ยวนี้!” คู่สายเงียบไปครู่ใหญ่อาจะจะเป็นเพราะได้ยินเสียงลมหายใจฟืดฟาดบอกอารมณ์อันไม่ปกติของเจ้านายดังเข้ามาตามสาย แต่สุดท้ายแล้วเสียงเบา ๆ จากวิทยุก็ดังขึ้นพอให้คนฟังที่แนบหูอยู่ได้ยินคนเดียว อุเอฮาระบีบวิทยุนั่นราวกับแทนว่ามันจะเป็นคอของใครบางคน พริบตาเดียวเขาก็โยนมันทิ้งแล้วยกมือทั้งสองขึ้นขยี้ผมอย่างไม่ปราณีตัวเอง “ไอ้บ้านั่น!!!....” แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 50 16:02:37 จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 18 มิ.ย. 50 15:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สี่เดือนก่อน... หญิงสาวร่างกะทัดรัดนั่งอยู่บนโซฟาสำหรับ ผู้มาติดต่อแหงนศีรษะมองภาพขนาดยักษ์ที่แขวนอยู่กลางลอบบี้ของตึกที่เธอกำลังนั่งอยู่ ผู้คนรอบตัวที่เดินขวักไขว่ไปมาต่างดูเหมือนมีธุระส่วนตัวที่ต้องจัดการอย่างรีบด่วน - - คนญี่ปุ่นเป็นชาติที่ดูยุ่งอยู่เสมอ เพื่อนของเธอคนหนึ่งเคยบอกไว้อย่างนั้น เธอกวาดสายตามองภาพสีสันจัดจ้านนั่นอีกครั้ง - - ภาพของบรรดาสมาชิกในวงดนตรีร็อคที่ชื่อ Black X’Mas ถูกขยายใหญ่ที่สุดเมื่อเทียบกับภาพของวงดนตรีอื่น ๆ ที่สังกัดอยู่กับบริษัทเจ้าของตึกแห่งนี้ซึ่งเหมือนกับเป็นการประกาศให้ผู้ที่เข้ามาได้รู้ว่า "วงไหน" ที่สำคัญที่สุดและมีชื่อเสียงที่สุด สายตาของเธอหยุดที่ชายหนุ่มผมสีชมพูในภาพ...เรียวปากสีแดงสดไม่มีรอยยิ้ม หากแต่ดูเย่อหยิ่งผยอง แววตาที่ทาด้วยเครื่องสำอางสีดำนั้นไม่มีประกายแสดงความรู้สึกใด ๆ "เขาไม่ใช่ผู้ชายแสนดีหรอกแก" คำพูดของเพื่อนสาวที่ชื่อ "เอ" ซึ่งตอนนี้จิจิอยากจะเปลี่ยนตำแหน่งให้เธอเป็นผู้มีพระคุณจะดีกว่า เพราะเพื่อนคนนี้เองที่แนะนำให้เธอบินจากเมืองไทย ข้ามน้ำข้ามทะเล มาสมัครงานที่นี่หลังจากเรียนจบ ดังขึ้นในความคิด "เอาล่ะ ๆ ฉันพูดอ้อมไปหน่อย เขานิสัยไม่ดีเลย เป็นผู้ชายที่แย่มาก!" ภาพของเพื่อนคนนั้นปรากฏขึ้นในสมอง เพื่อนที่เป็นสาวน้อยหน้าหวานหมดจดตรงกันข้ามกับเธอที่ผิวสีน้ำผึ้ง จมูกโด่งรั้นบอกนิสัยดื้อ เธอฟังเพื่อนกำลังเล่าเรื่องเกี่ยวกับ "เขา" ซึ่งเป็นหนึ่งในสมาชิกของวงดนตรีนี้ เธอจำได้ว่าในวันนั้น "ยายเอ" เปลี่ยนประโยคทันทีหลังจากที่เห็นว่าเธอทำสายตาเค้นให้สารภาพทุกอย่าง "พี่เขยฉันเขาทำงานในโซนี่ที่ญี่ปุ่น...ฮิโระเป็นผู้ชายที่ครบสูตร เหล้า บุหรี่ ผู้หญิง จิจิ แกอย่าไปเลยนะ" เอทำเสียงอ่อนเรียกชื่อเพื่อน "แกพูดเหมือนกับฉันจะวิ่งไปเสนอตัวให้เขา...ฉันจะไปสมัครงานนะ ฉันชอบเขาก็จริงแต่ถ้าเขาเฮงซวยอย่างที่แกว่าฉันก็จะได้ตัดใจ" จิจิหัวเราะ "เอ้า ตามใจแก อย่างน้อยก็ถือว่าไปหางานดี ๆ ทำ พี่เขยฉันพอช่วยแกได้ ฉันจะโทรไปบอกเขาให้ช่วยพาแกไปสัมภาษณ์ที่ตึกต้นสังกัด Black X’Mas ก็แล้วกันนะ" จิจิถอนหายใจเมื่อหยุดนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้วเริ่มหันไปมองโต๊ะประชาสัมพันธ์ของตึกซึ่งบอกให้เธอนั่งรอสัมภาษณ์อยู่อย่างนี้เกือบสามสิบนาทีแล้ว โชคดีที่คิดได้ไม่ทันไรหญิงสาวคนหนึ่งก็เดินตรงมาหาเธอ จิจิรีบยืนขึ้นทันที "มาสัมภาษณ์ใช่ไหมคะ" "ค่ะ" เธอพยักหน้า...มองอีกฝ่ายที่เป็นสาวน้อยญี่ปุ่นหน้าตาน่ารัก "ดิฉันอิชิยามะค่ะ ตอนนี้อุเอฮาระซังยังติดประชุม แต่ยังไงตามฉันไปรอที่ห้องสัมภาษณ์ข้างบนดีกว่า" จิจิพยักหน้าแล้วเดินตามไปยังลิฟต์ตัวใหญ่ - - ตลอดเส้นทางสาวญี่ปุ่นที่ชื่ออิชิยามะนั้นก็ชวนคุยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับ "พี่เขย" ของยายเอเพื่อนของเธอซึ่งจิจิก็ตอบไปตามความจริง "ห้องนี้ค่ะ นั่งรอเดี๋ยวนะคะเดี๋ยวอุเอฮาระซังก็มา" อิชิยามะเปิดประตูให้เธอเข้าไปนั่งในห้องที่ดูเหมือนห้องทำงานห้องหนึ่ง จิจิเข้าไปตามที่ถูกบอกและไม่ลืมที่จะกล่าวขอบคุณก่อนที่ประตูห้องจะปิดลง จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 18 มิ.ย. 50 15:37:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ในห้องนั้นก็มีแต่รูปของ Black X’Mas เต็มไปหมด หญิงสาวนั่งลงที่ชุดรับแขกในห้อง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันมองไปรอบ ๆ ตัว บนโต๊ะทำงานไม่ไกลมีป้ายชื่อแบบตั้งโต๊ะเขียนด้วยตัวอักษรจีนว่า    "อุเอฮาระ คาอิ" ซึ่งก็คงจะเป็นเจ้าของห้องแห่งนี้ เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับคน ๆ หนึ่งเดินเข้ามา ซองเอกสารในมือเขามีมากเสียจนไม่น่าจะหอบไหว "สวัสดีครับ" เขากล่าวทักทายแล้วเดินเอาซองเอกสารเหล่านั้นไปวางไว้บนโต๊ะ ไม่นานก็เดินมาหาเธอโดยที่ในมือมีกระดาษสองสามใบที่เย็บติดกัน เธอจำได้ว่านั่นคือใบสมัครงานรวมทั้งประวัติของเธอที่ยื่นให้กับประชาสัมพันธ์ตั้งแต่มาถึง "ผมอุเอฮาระ คาอิ ยินดีที่ได้รู้จัก"  เขาค้อมศีรษะลงเล็กน้อย พร้อมกับยื่นนามบัตรให้ จิจิรับมาถืออย่างระมัดระวังแล้วการสัมภาษณ์ก็เริ่มต้นขึ้น "คุณเป็นไทยจิ้น(คนไทย)เหรอ"  อุเอฮาระขมวดคิ้วเมื่อพลิกอ่านประวัติของเธอ "ค่ะ" หญิงสาวพยักหน้าแล้วเริ่มมองดูอีกฝ่ายบ้าง อุเอฮาระเป็นชายอายุราวสี่สิบปี สวมแว่นตาทรงเหลี่ยมกรอบสีเงินนั่งอ่านเอกสารสมัครงานบนโซฟาตัวใหญ่โดยมีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ถึงจะบอกว่าเขาอยู่ในระหว่างสัมภาษณ์งานแต่เขาก็สวมชุดสบาย ๆ เป็นเสื้อคอโปโลและกางเกงขายาวสีดำสนิท อาจจะเป็นอาภรณ์ที่จืดชืดสิ้นดีถ้าไปเดินบนถนนในเขตกลางเมืองแฟชั่นอย่างโตเกียวแห่งนี้แต่มันทำให้ตัวอักษร Black X’Mas สีขาวที่อยู่บนอกด้านซ้ายโดดเด่นที่สุด แม้แต่ป้ายชื่อ "อุเอฮาระ  คาอิ" บอกชื่อของชายคนนี้ถูกติดไว้ที่อกด้านขวาก็ยังไม่โดดเด่นเท่า - - ใครจะไปสนใจว่าเขาชื่ออะไรตราบใดที่เขาใส่เสื้อบอกฐานะสต๊าฟคนหนึ่งของ Black X'Mas วงดนตรีของค่ายยักษ์ใหญ่เจ้าของตึกขนาดมหึมาหลังนี้ที่พนักงานนับร้อย ๆ ชีวิตมีมันคุ้มหัวอยู่ "ตำแหน่งพีอาร์...บริษัทเอชแอนด์เอ็ม ของ ฮาซิมิ..." อุเอฮาระซังหยุดพูดแล้วหรี่ตาลงมองใบสมัครนั้นเหมือนไม่แน่ใจ "...ฮิโรโตะ?" คนอ่านลดเอกสารในมือลงแล้วขมวดคิ้วมองหน้าอีกฝ่ายที่อยู่ตรงหน้าอย่างลังเล "แน่ใจเหรอว่าไม่ได้เขียนผิด" "ค่ะ" "อ้า......ผมไม่ปฏิเสธหรอกนะว่ามันจะมีอยู่จริง" อุเอฮาระใช้นิ้วชี้ขยับแว่นแต่ก็เน้นว่าคำว่า "จะ" อย่างชัดเจน "โครงการร้อยปีของไอ้แสบนั่น เอ๊ย ของฮิโรโตะ...อ๊ะ เอาเถอะขอเรียกว่าฮิโระก็แล้วกัน คนไทยอย่างคุณก็คงรู้จักชื่อแบบนี้เหมือนที่คนญี่ปุ่นล่ะนะ" "จะมีเหรอคะ" หญิงสาวเลิกคิ้ว "ฮื่อ มันจะ...จะ...มาหลายปีแล้ว คงต้องทำให้คุณผิดหวังซะแล้วเพราะ "จะตั้ง" ก็หมายความว่ายังไม่ได้ตั้ง" อุเอฮาะระมองเห็นไหล่ของอีกฝ่ายตกลงเล็กน้อย แม้จะดูออกว่าเธอเป็นคนที่มีความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมแต่ว่าเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วก็ต้องผิดหวังเป็นเรื่องธรรมดา "ถ้าอย่างนั้นฉันจะรอจนกว่าเขาจะตั้งแล้วจะมาใหม่ค่ะ" เธอตั้งท่าจะลุกขึ้นจากที่นั่ง "เดี๋ยวสิ" อุเอฮาะระเรียกไว้แล้วหยิบใบสมัครของเธอขึ้นมาอ่านอีกครั้ง "แต่ตอนนี้เราต้องการสต๊าฟที่จะมาดูแลวง Black X’Mas พวกงานด้านหลังเวทีกับงานบริการ สนใจไหมล่ะ ดีกว่าไปนั่งรอจนกว่าบริษัทนี้เกิดขึ้นมานะ" หญิงสาวนั่งลงแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง "ไม่อยากจะเชื่อว่า Black X’Mas จะขาดสต๊าฟเลยนะคะ" "เราต้องการคนที่มีความอดทนสูง" อีกฝ่ายเน้นคำสุดท้ายจนเธอเริ่มสงสัย ซึ่งก็น่าจะมีอะไรมากกว่านั้นจริง ๆ เพราะคำพูดที่พรั่งพรูตามมาทีหลังเหมือนคนพูดอึดอัดเต็มแก่ "เรียกว่าสต๊าฟให้มันหรูไปงั้นแหละ - - จริง ๆ แล้วก็คือคนที่ทำงานทุกอย่างแล้วแต่บรรดาเจ้าชายทั้งห้าจะสั่ง! วันดีคืนดีอาจจะถูกใช้ให้ไปซื้อบุหรี่...เตรียมข้าวเย็น...หวีผมให้ตอนแต่งหน้า...ล้างรถ...สารพัดจะใช้" เมื่อคำบ่นจบลงอุเอฮาระก็กระแอมสองสามทีเหมือนเรียกสติ ท่าทางเขากลับมาเป็นงานเป็นการอีกครั้ง "เอาใบสมัครนี่ไปเก็บไว้กับตัวคุณก่อน ผมคิดว่าสักวันคุณคงได้ใช้ แต่ตอนนี้รับข้อเสนอผมไหมล่ะ ถ้าสนใจผมขออบรมคุณแค่หนึ่งชั่วโมง" จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 18 มิ.ย. 50 15:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เสียงฝีเท้าวิ่งกึก ๆ ไปตามพื้นซีเมนต์ของลานจอดรถ สต๊าฟหญิงคนเมื่อสักครู่วิ่งอย่างร้อนรนเพื่อไปตามผู้ที่หายไปและเป็นต้นเหตุให้ "อุเอฮาระซัง" เจ้านายของเธอเดือดร้อนจนสต๊าฟคนอื่น ๆ ต้องมาพาไปสงบสติอารมณ์ที่ห้องพักนักแสดง หลายคนบอกว่าถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นบ่อย ๆ คนที่ต้องถูกนำส่งโรงพยาบาลก่อนมาซากิที่มักจะบาดเจ็บเป็นประจำแล้วก็คงเป็นหัวหน้าผู้แสนทุ่มเทคนนี้แหละ เงาตะคุ่ม ๆ ของคนสองคนทอดยาวมาจากด้านในลานจอดรถก่อนทางเลี้ยวเข้าไป หญิงสาวได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักและเสียงห้าว ๆ ที่เธอมั่นใจว่าคุ้นหูดังแว่วมา นั่นล่ะมั้ง....หญิงสาวคิด เธอวิ่งเลี้ยวเข้าไปในมุมนั้นแล้วก็ต้องชะงัก - - หญิงสาวในชุดเสื้อคลุมลายเสือดาวกำลังนัวเนียแลกริมฝีปากกับชายหนุ่มผมสีชมพูที่ตอบสนองอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน แม่เสือสาวหันมาเห็นสต๊าฟหญิงคนนั้น เธอผละริมฝีปากอออกจากชายหนุ่มแต่ก็กระชับแขนที่คล้องคออีกฝ่ายให้แน่นขึ้น "อุ๊ยตาย มีคนเห็นซะแล้ว" เธอหัวเราะด้วยน้ำเสียงเล็กแหลม "สนใจจะถ่ายรูปเราไปลงคอลัมน์หนังสือไหนบ้างไหมล่ะ ฉันยินดีให้สัมภาษณ์นะ" จบประโยคนั้น ชายหนุ่มผมสีชมพูกลับเป็นฝ่ายผลักเธอออกไปเต็มแรง หญิงสาวแทบล้มเพราะส้นสูงที่สวมอยู่ เธองงสุดขีดกับท่าทางที่เปลี่ยนไปของเขา "กลับไปได้แล้ว" เขาพูดห้วน ๆ กอดอกแล้วพิงรถคันใหญ่ที่จอดอยู่ด้านหลัง "คุณว่าไงนะ" สาวเปรี้ยวทำท่าเหมือนถูกตบหน้าอย่างจัง "ผมหมดธุระกับคุณแล้ว ไม่ได้พกเงินมาซะด้วยแล้วสต๊าฟของผมก็ดูท่าไม่ ได้พกมาเหมือนกัน" ชายหนุ่มหันไปมองเธอที่เพิ่งมาถึง "แต่จูบแบบไม่ได้ความอย่างคุณ ถ้าต้องจ่ายสักเยนก็คงเสียดาย" หญิงสาวอ้าปากค้างราวกับพยายามจะสรรหาคำด่า "ไอ้บ้า! ไอ้ทุเรศ!" หญิงสาวตวาดใสหน้าเขาแล้วกระทืบเท้าจากไปอย่างไม่ใยดี จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 18 มิ.ย. 50 15:43:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "ผู้หญิงที่คิดจะจับผมด้วยแทบลอยด์น่ะผมไม่อยากเข้าใกล้มากกว่านี้หรอก" เขาเปรยมา กระทั่งได้ยินเสียงล้อรถบดกับถนนโดยแรงเหมือนกระชากดังมาแต่ไกล ชายหนุ่มผมสีชมพูหันมามองหญิงสาวอีกคนที่ยืนอยู่และอดสงสัยกับรูปร่างหน้าตาของเธอไม่ได้แม้จะใส่เสื้อสต๊าฟของ Black X’Mas อยู่อย่างชัดเจน "แปลกนะ อุเอฮาระซังไม่บอกผมสักคำว่ามีสต๊าฟเป็นไกจิ้น (คนต่างชาติ) คุณชื่ออะไรน่ะ" "จิจิ*" "ฮ่า!ฮ่า! ฮ่า!" ชายหนุ่มหัวเราะเสียงดังเมื่อได้ยินชื่อนั้นแต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายหน้าแดงก่ำและเริ่มกำหมัดก็ค่อยเงียบลงแต่ก็ยังหัวเราะในลำคอ "อ้าว...ท่าทางจะรู้ตัวเหมือนกันแฮะ" เขาพิงหลังกับประตูรถหยิบซองบุหรี่ในกระเป๋าอกเสื้อขึ้นมาแล้วส่งมวนหนึ่งเข้าปาก หมอนี่มันสูบบุหรี่เป็นไฟ...ทำใจไว้ได้เลย คำพูดของ "อุเอฮาระซัง" ที่เคยเตือนไว้เหมือนจะดังขึ้นเตือนให้เธอไม่วิ่งไปกระชากบุหรี่ออกจากปากอีกฝ่ายเพื่อให้เขาได้คำนึงถึงคำว่ามารยาทเสียบ้าง - - และ"หมอนี่" ที่อุเอฮาระซังพูดถึงก็คือมือกีตาร์ประจำวง Black X’Mas ผู้ก่อเรื่องราวทุกครั้งที่งานแสดงจบ....ฮาซึมิ ฮิโรโตะ! (จิจิ ในภาษาญี่ปุ่นหมายถึงตาแก่ค่ะ เลยโดนหัวเราะชื่อเลย) จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 18 มิ.ย. 50 15:46:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ฮิโระพ่นควันบุหรี่ออกมา ท่าทางไม่เดือดเนื้อร้อนใจแต่อาจจะเป็นเพราะเขาไม่รู้ว่ามีคนเส้นเลือดในสมองจะแตกตายเพราะความประพฤติของเขา หญิงสาวใช้ช่วงเวลานั้นจ้องมองอีกฝ่าย - - ผมสีชมพูสดสะดุดตาบนศีรษะของเขามีปอยสีดำอยู่ตรงท้ายทอยยาวเคลียถึงไหล่ เสื้อผ้าสีสันแสบตาและเครื่องสำอางที่ตกแต่งใบหน้าโดยเฉพาะสีดำรอบดวงตาคู่นั้นทำให้หญิงสาวที่อยู่ในชุดเรียบ ๆ ไม่ไกลจากเขาดูจืดสนิทไปทันที "แล้วไงต่อล่ะ ผมยืนเล่นคอนเสิร์ตมาเมื่อยทั้งคืน ไม่อยากยืนอีกแม้แต่นาทีเดียวแล้วนะ...." เขาหันมามองเธอ วิทยุที่กระเป๋าหลังของจิจิดังขึ้นขัดจังหวะการพูด เธอเอื้อมมือไปดึงมันขึ้นมาพูดตอบหากแต่ดวงตายังคงจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้า "วอ...วอ...อุเอฮาระซังใช่ไหมคะ" ฮิโระทำหน้าเซ็งจัดเขาอัดควันเข้าปอดแล้วพ่นออกมาอีกเมื่อเธอเอ่ยชื่อคู่สาย "เจอแล้วค่ะ อยู่ลานจอดรถ ฉันจะพาเขา..." "เอามานี่ซิ" เขาก้าวมาดึงวิทยุออกไปจากมือเธอแล้วเดินหนีไปอีกทางเพื่อไม่ให้เธอแย่งกลับ "ฟ...วอ...เรฟเวอร์ ...เลิฟครับ อุเอฮาระซัง" ชายหนุ่มพูดใส่วิทยุแล้วรีบยื่นมันออกห่างจากหูทันที จิจิที่แม้จะยืนอยู่ไกลก็ยังได้ยินเสียงตะโกนออกมาจากวิทยุสื่อสารในมือเขา "ผมกลับเองได้น่า...ผู้หญิงที่มาตามผม? ก็อยู่นี่ไง....เอางี้....ผมจะพากลับไปด้วยจะได้เชื่อว่าผมกลับจริง ๆ...ไม่ได้ไปดื่มต่อสักหน่อย - - แค่นี้นะครับ" ฮิโระโยนวิทยุคืนให้เธอ ยกบุหรี่ขึ้นสูบอีกครั้งก่อนจะโยนมันทิ้งไปอีกทาง เขาก้าวฉับ ๆ ไปที่รถคันที่ยืนพิงอยู่เมื่อสักครู่ซึ่งก็คงจะเป็นรถเขาเอง "มาสิ ขึ้นรถ" ชายหนุ่มโยกศีรษะไปทางฝั่งข้างคนขับเสียงประตูถูกเปิดดังแกร๊ก ควันบุหรี่สีขาวยังคงตลบไปรอบตัวเขา "หา..." จิจิอ้าปาก "รีบขึ้นมาเร็ว ๆ น่า ได้ยินแล้วไม่ใช่เหรอ คุณต้องเป็นพยานไปบอกอุเอฮาระซังว่าผมไปถึงบ้านแล้วจริง ๆ" "แต่รถบริษัทจอดรออยู่..." "อือ...ยังไงดีล่ะ ผมไม่อยากทิ้งรถตัวเองไว้ที่นี่น่ะสิ" เขาขยี้ผมสีชมพูของตนเองอย่างขัดใจ "ขึ้นมาเร็วเข้า เดี๋ยวผมถึงบ้านช้าอุเอฮาระซังก็เข้าไอซียูหรอก" จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 18 มิ.ย. 50 15:49:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พอได้ยินชื่อเจ้านายของตนเอง หญิงสาวก็รีบก้าวขึ้นไปนั่งบนรถคันงามนั้นแล้วเธอก็เหยียบเข้ากับห่อมันฝรั่งที่ถูกทิ้งไว้ตรงเท้าของฝั่งคนนั่งด้านหน้า "ห้ามตำหนิบรรยากาศในรถผมเด็ดขาด มันมีแต่ของจำเป็นทั้งนั้นแหละ" ฮิโระพูดดักเมื่อเห็นสีหน้าแหยง ๆ ของเธอ เขาออกรถโดยแรงเหมือนกระชากขณะที่หญิงสาวกำลังพยายามคาดเข็มขัดนิรภัยแต่ทว่าเขาก็ดูไม่ได้มีเจตนาจะแกล้งให้เธอหงายหลัง (ถึงจะหงายไปจริง ๆ แล้วก็เถอะ) จิจิเอี้ยวตัวไปด้านหลังเพื่อมอง "ของจำเป็น" ที่เขาว่า ซึ่งก็รกไปด้วยเสื้อผ้าสีแสบตา กีตาร์ลวดลายประหลาด รองเท้าบู๊ตสามสี่คู่ วิกผมหนา ๆ ที่ทั้งชี้และฟูฟ่องสารพัดสีวางอยู่บนเบาะ แต่สิ่งที่ทำให้เธอสะดุ้งคือขวดเหล้าที่พร่องไปแล้วครึ่งขวดกลิ้งโค่โล่อยู่บนพื้นรถ "ของจำเป็นที่ว่าหมายถึงขวดนั้นใช่ไหม" เธอถามทั้งที่รู้อยู่แก่ใจดี - - ครบสูตรสมคำร่ำลือ ทั้งเหล้า บุหรี่ รึแม้แต่ผู้หญิง! เขาหัวเราะหึ ๆ แต่ตายังคงมองถนนตรงหน้า "รู้ดีนี่ แสดงว่าว่ารู้จักผมพอควร" ไม่นานรถก็แล่นมาถึงแมนชั่นหรูหรา ความสูงลิบลิ่วรวมถึงลานจอดรถกว้างขวางช่วยบอกราคาค่าห้องและยังตอกย้ำให้คนทั่วไปที่ประกอบอาชีพในฐานะชนชั้นกลางซึ่งเป็นพลเมืองส่วนใหญ่ของญี่ปุ่นเลิกหวังที่จะเข้ามาอาศัยอยู่ที่นี่ "ถึงแล้ว นี่แหละบ้านผม" ทันทีที่ลงจากรถชายหนุ่มก็หยิบบุหรี่ในกระเป๋าออกมาจุดไฟอีก หญิงสาวเบ้หน้าแล้วหลบควันสีขาวที่ลอยมา ฮิโระเดินนำเธอเข้าไปในแมนชั่นสูงเสียดฟ้าหลังนั้น เสียงโทรศัพท์มือถือเป็นทำนองเพลงดังขึ้นจากกระเป๋ากางเกงของหญิงสาว เธอยกขึ้นมารับซึ่งก็ไม่ใช่ใคร "คะ อุเอฮาระซัง ค่ะถึงแล้วค่ะ อีกหนึ่งชั่วโมงจะมาถึง ได้ค่ะ" จิจิเก็บโทรศัพท์เข้าที่เดิม "อีกหนึ่งชั่วโมงเชียว นานชะมัดเลยแฮะ" ฮิโระได้ยินเธอคุยกับเจ้านายบ่นขึ้น จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 18 มิ.ย. 50 15:52:19 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาลงชื่อ  และขอsave กลับไปอ่านก่อนนะคะ จากคุณ : ^___^ (เลี้ยงแมวให้เป็นหมู) - [ 18 มิ.ย. 50 15:54:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วที่มันช้านี่เพราะใครไม่ทราบ...หญิงสาวคิด ไม่บอกเขาดีกว่าว่าอุเอฮาระซังฝากแช่งด่าเขามาตามสายเมื่อครู่นี้ว่าอะไรบ้างแต่ใจความสำคัญก็คือแผนการกลับของทุกคนรวนไปหมดเพราะเขาดื้อรั้นจะกลับเองนี่แหละ! "งั้นคุณขึ้นไปบนห้องผมก่อนไหมล่ะ วันนี้แม่บ้านของตึกคงเข้าไปทำความสะอาดให้แล้ว" "ไม่ต้องก็ได้ค่ะ" เธอส่ายหน้าทั้งเกรงใจและไม่ไว้ใจปนกัน "ตามมาเถอะน่า คนที่นี่ก็ไม่ได้เป็นคนดีไปกว่าผมหรอก นั่งนาน ๆ โดนใครพาไปไม่รู้ด้วยนะ" ฮิโระเดินเลี่ยงไปทางลิฟต์ตัวใหญ่ จิจิหันซ้ายหันขวาแล้วก็รีบวิ่งตามเขาไป ลิฟต์จอดที่ชั้นสาม ฮิโระเดินนำออกไปจากลิฟต์แล้วลงมือควานหากุญแจในกระเป๋ากางเกง ทันทีที่ไขประตูก้าวเข้าไปในบ้าน ชายหนุ่มก็พูดขึ้น "ทะดะอิมะ..กลับมาแล้วครับ" "มีคนอยู่เหรอ" จิจิรีบถาม "เปล่า ผมพูดไปงั้นแหละ" เขายักไหล่ สะบัดรองเท้าออกไปคนละทางแล้วเดินนำเข้าไป จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 18 มิ.ย. 50 15:54:37 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ในห้องเป็นระเบียบเรียบร้อยไม่น่าเชื่อสำหรับคนที่เธอเห็นว่าเมื่อสักครู่แม้แต่รองเท้าก็ยังไม่วางให้ถูกที่ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าเขาเพิ่งบอกไปเองเมื่อสักครู่นี้เองว่าแม่บ้านเพิ่งมาทำความสะอาดให้ "เอ้า นั่งสิ" ฮิโระพยักเพยิดไปทางโซฟาสีขาวตัวยาวดูนุ่มสบายที่ภายในห้องมีอยู่สองตัวที่และถูกตั้งให้ด้านปลายชนกันเป็นมุมหนึ่ง ขณะที่เขาเดินไปที่ตู้เย็นจิจิก็หันมองไปรอบห้อง เครื่องเรือนสีขาวตัดกับสีเหลืองของไม้ ภาพวาดรูปแบบศิลปะแนวใหม่ที่ดูไม่ออกว่าเป็นภาพอะไรแขวนอยู่ตามกำแพง ด้านขวามือของเธอมีทีวีจอใหญ่ตั้งอยู่ "กาแฟไหม" เขาถามมาจากเคาน์เตอร์เครื่องดื่มขณะหยิบถ้วยกาแฟวางไว้ข้างอ่างล้างจาน ซึ่งแน่นอนว่าที่เคาน์เตอร์นั้นเต็มไปด้วยเหล้าต่างชนิดต่างยี่ห้อเรียงรายอยู่ "ไม่ต้องก็ได้ ฉัน...ไม่ดื่ม" เสียงแก้วเงียบไปครู่หนึ่งแล้วเสียงชายหนุ่มก็ดังขึ้นมาแทน "ที่นี่ไม่มีชาเพื่อสุขภาพนะคุณ...อ้อ เดี๋ยวก่อนบางทีผงโกโก้ที่มาซากิเอามาฝากผมอาจจะมีอยู่" จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 18 มิ.ย. 50 15:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สักครู่ฮิโระก็กลับมาพร้อมกับถ้วยโกโก้ใบใหญ่และกระป๋องเบียร์ในมือ เขายื่นให้เธอขณะที่ตัวเองทิ้งตัวลงนั่งไขว่ห้างกางแขนพาดพนักพิงบนโซฟาอีกตัวที่นั่งหันหน้าตรงไปยังทีวีจอใหญ่ในห้อง ชายหนุ่มหยิบรีโมทขึ้นมากดเปิด พิธีกรสาวของรายการเพลงภาคดึกกำลังรายงานคอนเสิร์ต Black X’Mas ที่เพิ่งจบไปเมื่อสักครู่ด้วยน้ำเสียงน่ารักแบบสาวญี่ปุ่น จิจิหันหน้าไปดูอย่างสนใจเพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอก็เห็นพวกเขาได้เพียงด้านหลังเวทีเท่านั้น ฮิโระเปิดฝากระป๋องเบียร์ที่ตัวเองนำมาด้วยแล้วยกขึ้นดื่ม ในทีวีปรากฏภาพของเขาและเพื่อนร่วมวงที่กำลังเล่นดนตรีกันอย่างเต็มกำลัง "บนเวทีผมตัวใหญ่ขนาดนั้นเชียว" เขาเอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ "ฉันว่าพวกคุณดูดีมากต่างหาก" หญิงสาวยังคงมองทีวีไม่วางตา ฮิโระวางกระป๋องเบียร์ในมือลงบนโต๊ะแล้วพูด "คุณอยู่ญี่ปุ่นคนเดียวเหรอ" "ใช่ ฉันอยู่อพาร์ทเมนต์คนเดียว" จิจิยกถ้วยโกโก้ขึ้นดื่ม - - เขาก็ดูไม่มีพิษภัยอะไรนี่นา "เหงาไหม" "คะ?" หญิงสาวดูเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจฟังเพราะตั้งแต่เขาชวนคุยมาเธอยังคงจ้องทีวีอยู่อย่างนั้น "บางที คืนนี้ ถ้าเราสองคน...." จอทีวีดับวูบลงทันทีที่เขาพูดประโยคนั้นจบ จิจิหันไปมองก็เห็นเขาถือรีโมทชี้ไปหามันอยู่ "ไม่ต้องดูหรอก ตัวจริงอยู่นี่แล้วไง" เขาโยนรีโมทไปข้างตัวแล้วขยับตัวมานั่งใกล้เธอก่อนที่หญิงสาวจะตั้งตัว เกือบสะดุ้งเมื่อเขาเอื้อมมือมาแตะที่ขาเธอมิหนำซ้ำยังยื่นหน้ามาใกล้ขึ้นอีก จิจิกัดฟันกรอดข่มอารมณ์โมโหที่เริ่มคุกรุ่นขึ้นมา เธอจ้องเขาด้วยสายตาแข็งกร้าวแล้วพูดลอดไรฟัน "ฮาซึมิซัง...กรุณาเอามือออกจากขาฉันแล้วก็กลับไปนั่งที่เดิม รึไม่ก็ไล่ฉันออกไปจากบ้านคุณก็ได้" "พูดจริงเหรอ" เขายังยียวน "ผู้หญิงที่ตามผมมาถึงห้องเนี่ย คิดได้อย่างเดียวนะ...." ยังไม่ทันทีริมฝีปากของเขาจะได้สัมผัสกับเธอ ฝ่ามือของอีกฝ่ายก็ฟาดเปรี้ยงลงมาบนหน้าเขา มือกีตาร์หนุ่มผมสีชมพูแทบสร่างเมาทันที หญิงสาวลุกจากเก้าอี้ คว้ารองเท้าที่ถอดไว้ด้านหน้าแล้วกระแทกประตูปิดใส่หน้าเขาดังโครม! ********************************************** จบตอนที่ 1 แล้วค่ะ  จะมาต่อตอนที่ 2 เร็ว ๆ นี้นะคะ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 18 มิ.ย. 50 16:00:01 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อาจจำชื่อตัวละครอยากหน่อย คิดว่าอ่านๆ ไปคงจะคุ้น ตามอ่านนะครับ จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 18 มิ.ย. 50 16:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตามคุณหลังคาดำแดงมาอ่านค่ะ จากคุณ : นางฟ้าตัวดำ - [ 18 มิ.ย. 50 16:53:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 --- ติดตามๆๆๆๆๆ   จากคุณ : เหมียวหล่อ (myth) - [ 18 มิ.ย. 50 17:33:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตามคุณหลังคาดำแดงมาอ่านเหมือนกันค่ะ :-) จากคุณ : MaeNean - [ 18 มิ.ย. 50 23:02:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สนุกดีอ่ะคะ เหมือนกำลังอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเลยอ่ะ มาต่อไวๆๆนะคะ จากคุณ : Rinojung - [ 19 มิ.ย. 50 07:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตามคุณหลังคาดำแดงมาอ่านค่ะ แต่อ่านแล้วยังงุนงงกับชื่อนิดหน่อย แต่เดี๋ยวคงชินค่ะ จากคุณ : แม่น้องโปรแกรม (minya_program) - [ 19 มิ.ย. 50 11:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ลงชื่อว่าอ่านแล้ว สงสัยนิดหน่อยทำไมหญิงไทยชื่อ ญี่ปุ๊นนนน ญี่ปุ่นล่ะครับ ถามเฉยๆ อ่ะจ้า ถ้าเกริ่นว่ามาจากชื่อจริงหรืออะไรซะหน่อย น่าจะดีนะครับ ปล.ตามคุณหลังคาดำแดงมาเหมือนกันครับ จากคุณ : saengchot - [ 19 มิ.ย. 50 19:42:05 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาลงชื่ออ่านด้วยจ้า จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 20 มิ.ย. 50 11:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เขียนดีนะคับ จะติดตามอ่านตลอดเรยย... จากคุณ : เอ - [ 20 มิ.ย. 50 12:40:47 A:202.83.200.205 X: TicketID:138861 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตามมาอ่านเด้อ.... จากคุณ : 3L - [ 20 มิ.ย. 50 14:02:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สนุกดีค่ะ เหมือนอ่านหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นจริง ๆ บรรยายเหมือนมีภาพเลยค่ะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 20 มิ.ย. 50 14:08:39 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ว้าว ท่าทางจะหนุกแบบนิยายสมัยใหม่ดี อย่าลืมมาต่อไวไวนะจ๊ะ จากคุณ : ป้านิดหน่อย - [ 20 มิ.ย. 50 14:09:40 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5532308/L5532308.html จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 21 มิ.ย. 50 15:28:19 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตามคุณหลังคาดำแดงมาเหมือนกันค่ะ ติดหนึบเลย เวลาจะหาเรื่องที่ติดตามอ่าน ก็เสิร์ชหาชื่อคุณหลังคาดำแดงนี่เลย ถูกต้องแม่นยำ รับประกันความติดใจ อิอิ จากคุณ : LoLLiLiLy (lollilily) - [ 22 มิ.ย. 50 19:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขออ่านด้วยคน จากคุณ : นับดาวบนฟ้า - [ 23 มิ.ย. 50 00:22:34 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สนุกดีค่ะ ^^ แค่งงชื่อตัวละครนิดหน่อย อิอิ ตามไปอ่านต่อๆ จากคุณ : beeziee - [ 28 มิ.ย. 50 19:54:41 ]