ความคิดเห็นที่ 1 “เอาล่ะ เอาล่ะ พร้อมกันแล้วก็เตรียมแต่งหน้า - - มาซากิโทรมาบอกว่าต้องไปแอลเอกะทันหันส่วนจิโตก็จะมาตอนบ่าย เช้านี้เราจะถ่ายรูปเฉพาะพวกนายสามคนก่อน” มือกีตาร์ทั้งสามขยับตัวนั่งให้เรียบร้อยขึ้นแต่พวกเขาไม่สนใจจะมองตัวเองในกระจกขณะที่ถูกลงรองพื้นถูกจับทำผม นิตยสารในมือเหมือนเป็นสิ่งน่าสนใจมากกว่าสำหรับพวกเขาที่ต้องแต่งหน้ากันเป็นกิจวัตร “หน้าไปโดนอะไรมาล่ะ” ช่างทำผมที่กำลังเขย่าขวดสเปรย์ฉีดผมให้ฮิโระถามอย่างตกใจเมื่อเห็นรอยสีแดงตรงโหนกแก้ม “อุบัติเหตุ...” เขาอ้าปากจะตอบประตู้ห้องแต่งตัวก็ถูกเปิดออกขัดจังหวะเสียก่อนและคนที่เดินเข้ามาอย่างรีบ ๆ ก็ไม่ใช่ใครอื่น หญิงสาวต้นเหตุรอยแผลบนหน้าเขาตรงมาหาอุเอฮาระซังแล้วพูด “ทานาอามิซังบอกว่าอยากเรียกประชุมเรื่องรูปแบบเวทีอีกชั่วโมงค่ะ” “อ้อ เหรอแล้วเรื่อง....” อุเอฮาระซังถามไถ่เธอเพิ่มเติม ช่างทำผมหันกลับมาพูดกับฮิโระต่อ “อุบัติเหตุเหรอ แย่จัง” “ไม่....ผมถูก...อัดต่างหาก” เขามองภาพหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาไม่ ไกลสะท้อนอยู่ในกระจกแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย “หา...” ช่างแต่งผมอ้าปากค้าง “ผมแค้นชะมัดยาด แต่ถ้าคุณคิดอยากจะช่วย....” เขากระดิกนิ้วให้อีกฝ่ายก้มศีรษะลงมา หลังจากถูกกระซิบกระซาบครู่หนึ่งช่างทำผมหนุ่มก็พยักหน้ายินยอมก่อนจะพูดขึ้น “จิจิซัง ช่วยมาทำผมให้ฮิโระหน่อย” “ฉันทำผมไม่เป็นค่ะ” จิจิตอบเลี่ยง “ตอนนี้คนไม่พอ ช่วย ๆ กันหน่อยเพราะฉันมีธุระจะคุยกับอุเอฮาระซังพอดี” หา...อุเอฮาระซังอ้าปากแล้วช่างทำผมคนนั้นตรงมาฉุดกระชากลากถูเขาออกไปจากห้องได้ยินแต่เสียงพึมพำด้วยความงงว่าอยู่ ๆ ช่างทำผมเกิดมีธุระอะไรกับเขา จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 21 มิ.ย. 50 13:57:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จิจิทำสีหน้าเป็นปกติให้มากที่สุดขณะหยิบกระป๋องขึ้นมาเขย่า ฮิโระยกบุหรี่ขึ้นสูบขณะมองหน้าเธอที่สะท้อนอยู่บนกระจก “เมื่อคืนกลับยังไงน่ะ” เขาเริ่มคุย “พอฉันลงมา คนขับรถก็มาถึงพอดี” เธอตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ลงมือพ่นสเปรย์ลงบนผมสีชมพูของเขา “จะไม่ถามสักคำเลยเหรอว่ามันเจ็บไหม” ฮิโระถามแล้วชี้ไปที่รอยสีแดงบนโหนกแก้ม “ก็...เจ็บรึเปล่าล่ะคะ” หญิงสาวถามอย่างขอไปทีเพราะเขาเจ็บนี่แหละคือสิ่งที่เธอต้องการ “เจ็บมาก....” เขาลากเสียง จิจิพยักหน้าเฉยเมยแต่พอมองภาพใบหน้าของเขาในกระจกถึงได้รู้ว่าฮิโระกำลังจ้องมาที่เธอโดยผ่านภาพสะท้อนในกระจก แรก ๆ เธอก็คิดว่าแค่บังเอิญเท่านั้นแต่พอนานเข้าเธอก็เริ่มรู้สึกตัวว่าเขาจ้องเธออยู่ตลอด คิดจะยั่วกันเหรอ....เธอคิดในใจแต่ก็พยายามเพ่งสมาธิไปที่ผมของเขาขณะพ่นเสปรย์ทำสีผมลงไป ไม่นานเส้นผมสีชมพูของเขาก็เข้มขึ้นกว่าเดิมเกือบเท่า “เสร็จแล้วค่ะ” จิจิวางกระป๋องทำสีผมลงบนโต๊ะเครื่องแป้งแต่ก่อนที่เธอจะเดินเลี่ยงไปได้ ฮิโระก็พูดขึ้น “คุณแต่งหน้าให้ผมด้วยสิ ยามาคาวาซังยังไม่กลับมาเลย” เขาหมายถึงช่างทำผมคนเมื่อสักครู่ที่รับผิดชอบแต่งหน้าด้วย “ยากนะคะโดยเฉพาะเขียนตาคุณ” เธอตอบตามจริง “แค่ทาหน้าให้ก็พอ - - ของมีหมดแล้วอยู่ในนั้น” เขายกบุหรี่ขึ้นสูบโดยไม่ทันได้มองว่าอีกฝ่ายเริ่มทำจมูกย่น แต่เมื่อฮิโระเห็นท่าทางนั้นเข้าก็แค่นเสียงหึขึ้นจมูกพลางยิ้มยวน “อุเอฮาระซังไม่ได้บอกคุณเหรอว่าคุณควรทำดีกับผมให้มาก ๆ” จิจิจำใจต้องเปิดฝากล่องเครื่องสำอางที่วางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งออกแม้ในใจจะตอบคำถามเขาไปแล้วว่า ‘เปล่านี่คะ’ ฮิโระพ่นควันออกมาแล้วพูด “เบอร์ 02 ใช้ฟองน้ำที่อยู่ด้านซ้าย นั่งสิ ผมว่าคุณต้องเมื่อยแน่” เขาหันเก้าอี้มาหาเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ด้านข้างสำหรับให้ช่างแต่งหน้านั่งอยู่แล้ว จิจินั่งลงแล้วเริ่มลูบฟองน้ำในมือลงบนแป้งสีเหลือง “ฉันว่าสีมันอ่อนไป” เธอบอก กลัวว่าเขาจะจำหมายเลขผิดจนทำให้ต้องแก้ไขกันอีกนาน “ปกติผมใช้สีนี้ มันขึ้นกล้องดีแล้วก็ลบรอยแดงได้หมด” หญิงสาวเม้มปากทันทีเมื่อเขาแขวะเรื่องรอยแผลบนหน้าที่เธอเป็นต้นเหตุ ถึงกระนั้นจิจิก็พยายามฝืนไม่ให้ลงน้ำหนักมือแรงเกินไปแต่เมื่อฟองน้ำในมือสัมผัสถูหน้าเขาหญิงสาวก็เริ่มมือสั่น “หลับตาค่ะ แป้งจะเข้าตาคุณ” “ทำไม ถ้าผมจ้องแล้วคุณไม่มีสมาธิเหรอ” ฮิโระหัวเราะแต่ดวงตาที่จ้องเขม็งมาที่เธอไม่ยิ้มไปด้วย “ถ้าตาคุณแดงตอนถ่ายรูปอย่ามาว่าฉันเด็ดขาดนะคะ” จิจิเสียงแข็งขึ้น ฮิโระหันไปดับบุหรี่แล้วหลับตาลงอย่างที่เธอบอก - - เขาอาจจะพูดถูกในตอนแรกว่าถ้าเขาจ้องมาเธอจะไม่มีสมาธิแต่นาทีนี้เมื่อเขาหลับตาเธอกลับรู้สึกว่ามันก็เสียสมาธิไม่ต่างกัน “สต๊าฟเข้าประชุมได้แล้วครับ แล้วก็อีกครึ่งชั่วโมงจะเริ่มถ่ายรูปที่สตูดิโอสอง” สต๊าฟชายคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามาบอกทุกคนที่อยู่ในนั้น “เสร็จแล้วค่ะ” จิจิวางฟองน้ำลงที่เดิมแล้วยืนขึ้น มือกีตาร์หนุ่มผมสีชมพูพูดกับเธอ “มือเบาไม่น่าเชื่อ เล่นเอาผมเคลิ้มเลยนะเนี่ย ถ้าอยู่กันแค่สองคนผมอาจจะมีอารมณ์เลยก็ได้” หญิงสาวเม้มปากแน่น เธอลุกพรวดขึ้นแล้วเดินออกจากห้องแต่งตัวไปทันที จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 21 มิ.ย. 50 14:15:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ ขอเบรกไว้แป๊บนะคะ เดี๋ยวเข้ามาต่อค่ะ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 21 มิ.ย. 50 14:21:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เร็วเร็วนะหนู หนุกดีจ๊ะ จากคุณ : ป้านิดหน่อย - [ 21 มิ.ย. 50 15:05:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5521964/L5521964.html เกาะติดจอ แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 50 15:27:30 จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 21 มิ.ย. 50 15:23:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตามติดค่ะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 21 มิ.ย. 50 17:09:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตามด้วยคับ... จากคุณ : เอ - [ 21 มิ.ย. 50 19:25:32 A:58.8.169.129 X: TicketID:138861 ]

ความคิดเห็นที่ 8 “มามุ หันหัวไปทางซ้าย...ซ้ายอีก...มากไปแล้วกลับมานิดหนึ่ง โอเค เงยหน้าขึ้น...อยู่นิ่ง ๆ นะ” เสียงชัตเตอร์กดรัวซ้ำ ๆ หลายต่อหลายครั้ง มือกีตาร์ทั้งสามคนขยับตัวไปมาใต้แสงไฟสว่างจ้าที่ส่องมารวมกันที่พวกเขาจึงไม่น่าแปลกใจที่ต่างเริ่มมีเหงื่อไหลออกมาไม่น้อย “โอเค พักยี่สิบนาที อย่าไปไหนไกลล่ะ” ตากล้องหนุ่มตะโกนบอกทุกคน บรรดาช่างไฟและเด็กยกรีเฟลกซ์ถอนใจแล้วแยกย้ายกันออกไปจากห้อง ผู้ช่วยคนหนึ่งยกแก้วเครื่องดื่มบนถาดมาแจกจ่ายให้ เขายกขึ้นมาดื่มอั้ก ๆ แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “ทำโปสเตอร์แค่สามแผ่นแต่หมดฟิล์มเป็นร้อยได้มั้งเนี่ย” ฮิโระปิดประตูห้องสตูดิโอถ่ายภาพแล้วตรงไปยังตู้ขายเครื่องดื่มอัตโนมัติ เขาหยิบเบียร์กระป๋องที่หล่นลงมาในช่องรับสินค้าก่อนจะไปนั่งบนเก้าอี้ที่วางไว้ชิดกำแพงซึ่งอยู่ไม่ไกล สต๊าฟหญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องประชุมพร้อมเอกสาร ทันทีที่เธอเปิดประตูเสียงพูดคุยของคนที่อยู่ข้างในก็ดังลอดออกมา “แสงไฟตรงตำแหน่งกีตาร์ ผมว่าใช้สปอตไลท์ตัวเดียวก็พอ” ฮิโระหันไปมองทันที เขาลุกไปเงี่ยหูฟังเสียงคุ้นหูเมื่อสักครู่ที่ได้ยินอยู่เป็นประจำจนเบื่อ...น้ำเสียงอวดดีของทานาอามิ โนดะหัวหน้าส่วนเวทีอีกคนหนึ่งซึ่งขยันสร้างศัตรูจากรอบข้าง บ่อยครั้งที่ฮิโระรู้สึกว่าไอ้หมอนี่ไม่ชอบหน้าเขา “งานนี้คนเด่นคือมาซากิกับจิโตเท่านั้น ตอนโซโลค่อยฉายไฟไปให้ดีกว่า” ไอ้ชิบ!....ชายหนุ่มผมสีชมพูกัดฟันอย่างโมโห จากคุณ : ต้นสนสีชมพู (ต้นสนสีชมพู) - [ 21 มิ.ย. 50 20:27:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 “แต่คนที่มาดูกีตาร์ก็มีไม่ใช่เหรอคะ” เสียงคุ้นหูดังขึ้น - - จิจินั่นเอง ฮิโระเงี่ยหูฟังอีกครั้ง ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะหึ ๆ ราวกับจะดูถูกสิ่งที่เธอเพิ่งแย้งไป “คุณก็เหมือนผู้หญิงเป็นร้อยที่หลงเสน่ห์หมอนั่น....BLACK X’MASน่ะ ดังได้ไม่ใช่เพราะมือกีตาร์ที่แต่งตัวประหลาดอย่างฮิโระ แต่เป็นฝีมือมาซากิและเสียงร้องของจิโต” “ฉันพูดในฐานะที่เคยเป็นผู้ชมแล้วมันก็ไม่เกี่ยวว่าฉันหลงเสน่ห์ใคร” น้ำเสียงนั้นราบเรียบแต่มีกระแสโกรธออกมาอย่างชัดเจน “แต่ผมเห็นด้วยกับจิจิ” อุเอฮาระซังขัดขึ้น “เอาไว้เรามาประชุมอีกที ทุกอย่างต้องผ่านมาซากิอยู่แล้ว เสียงเก้าอี้เลื่อนและเสียงเอกสารที่ถูกรวบรวมดังขึ้นก่อนที่ประตูห้องประชุมจะเปิดออก อุเอฮาระซังและลูกน้องของเขาเดินตามออกมาเป็นขบวน แม้จะใส่เสื้อสต๊าฟเหมือนกันแต่เห็นได้อย่างชัดเจนว่าสต๊าฟได้ถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่ายแล้วคือฝ่ายอุเอฮาระและฝ่ายทานาอามิ “ทำมาเป็นพูดดี...ในฐานะผู้ชม เฮอะ!” ทานาอามิเดินพูดมากับสต๊าฟฝ่ายตนที่ขนาบข้างมา “นั่นสินะครับ สงสัยคงอายมากกว่า” ลูกน้องชายพูดพลางหัวเราะ ทานาอามิหยุดที่หน้าห้องทำงานของตัวเองซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากห้องประชุม เขาเปิดประตูห้องแต่ก็ยังหันกลับมากำชับคนอื่น ๆ “เตรียมข้อมูลเรื่องสปอตไลต์ไว้ให้ดี ๆ ล่ะ เผื่อมาซากิมาจะได้อ้างได้ถูกว่าทำไมถึงต้องลดไฟตรงนั้นลง” บรรดาสต๊าฟรับคำ ทานาอามิจึงได้ก้าวเข้าไปในห้อง แต่ทันทีที่เขาปิดประตูห้องทำงานของตัวเองลงก็แทบสะดุ้งเมื่อเห็นชายหนุ่มผมสีชมพูยืนอยู่ด้านใน เขากำลังมองออกไปนอกหน้าต่างบานใหญ่ที่สูงเกือบจดเพดาน ควันสีขาวของบุหรี่ในมือลอยออกมาเป็นระยะ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 21 มิ.ย. 50 20:31:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 “ฮิโระซัง คุณไม่ควรเข้ามาในห้องทำงานผมโดยไม่ได้รับอนุญาตนะ” ทานาอามิพูดเสียงเข้ม “ห้องคุณนี่อยู่สูงนะ” ชายหนุ่มไม่มีทีท่าสนใจอะไรแต่กลับพูดต่อไปเรื่อย ๆ “สวยแล้วก็อยู่สูง กว่าจะปีนขึ้นมาได้คงต้องเหยียบอะไรต่อมิอะไรไม่รู้กี่อย่าง” ฮิโระหันมามองอีกฝ่ายที่มีท่าทางไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เขายกบุหรี่ขึ้นสูบ “หนึ่งในนั้นก็คงมีผมที่ช่วยส่งคุณมาบ้าง...เอ๊ะ หรือคุณจะลืมไปแล้ว” ชายหนุ่มเดินไปขยี้บุหรี่ที่ที่เขี่ยแล้วเดินไปยังประตูที่ทานาอามิยังคงยืนดูทีท่าเขาอยู่ ฮิโระหยุดยืนข้างอีกฝ่าย “ไม่ได้มีแต่มาซากิคนเดียวที่คุณต้องกลัว แต่ BLACK X’MAS ทั้งวงไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณหรือไอ้เวรคนไหนที่มันคิดจะทำก็ตาม” ชายหนุ่มมือกีตาร์เว้นระยะเพื่อจ้องทานาอามิด้วยสายตาแข็งกร้าว “และผมไม่นิยมวิธีเชิญให้ออกหรือไล่ออกซะด้วย มันผู้ดีเกินไป ผมชอบให้ออกเองอย่างสมัครใจ...ด้วยเหตุที่ผมจะหาให้” พูดจบฮิโระก็เปิดประตูก้าวออกไปจากห้องนั้นปล่อยให้ทานาอามิยืนกำหมัดและกัดฟันแน่น จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 21 มิ.ย. 50 20:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามติด จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 21 มิ.ย. 50 21:52:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 --- ติดตาม จากคุณ : เหมียวหล่อ (myth) - [ 21 มิ.ย. 50 23:54:55 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตามติด จากคุณ : รุ้งสวยฟ้าใส - [ 22 มิ.ย. 50 09:48:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตามๆ ต่อให้จบ ตอน 2 สิ จากคุณ : sea_chocolate - [ 22 มิ.ย. 50 10:05:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านถึงตรงนี้แร้ว จากคุณ : ไม่มีเหตุผลยากๆ ให้หนักใจ - [ 22 มิ.ย. 50 13:18:30 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คิดอยู่ว่าที่ว่าเป็นตอนที่ 1 ที่ 2 ไรเนี่ยแบ่งยังไงคะ ลงกี่ครั้งถึงจะจบตอนหรือว่ายังไง อย่างนี้เรียกว่าจบตอน 2 หรือยังเอ่ย แต่ยังไงก็ตามติดนะคะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 22 มิ.ย. 50 17:17:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตามมาแล้ว จากคุณ : นับดาวบนฟ้า - [ 23 มิ.ย. 50 00:23:50 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แจ้งข่าว   น้องคนเขียนเรื่อง ฝากมาบอกว่า เนตที่บ้านมีปัญหา ต่อเข้าพันทิปไม่ได้ จะพยายามมาลงเรื่องต่อให้เร็วที่สุด รอกันหน่อย นะครับ จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 23 มิ.ย. 50 14:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาต่อแล้วค่า   ดิ้นรนไปใช้ที่บ้านเพื่อนมาต่อให้แล้วค่า   ขอขอบคุณทุกท่านที่ตามอ่านนะคะ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 23 มิ.ย. 50 14:48:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จิจิแปลกใจเมื่อเห็นฮิโระยืนพิงรถจากัวร์คันงามของตัวเองอยู่ตรงลานจอดรถด้านหน้าบริษัท เขาเปลี่ยนชุดไปแต่งกายสบาย ๆ ไม่สะดุดตาเป็นพิเศษเมื่อเทียบกับวัยรุ่นหลายคนตามท้องถนนที่เหมือนกับหลุดออกมาจากนิตยสาร แต่ที่ขาดไม่ได้ก็คงจะเป็นแว่นตาที่ใหญ่ปิดหน้าเขาไปเกือบครึ่ง “ขึ้นรถสิ ผมอยากพาคุณไปที่หนึ่ง” เขายกบุหรี่ขึ้นสูบ “ที่ไหนคะ” “แถวโยชิฮาระ” “นั่นมันย่านม่านรูดไม่ใช่เหรอคะ” ฮิโระตัวไถลกับรถแล้วตั้งหลักขึ้นยืนใหม่ “มันมีสวนสาธารณะอยู่...”เขาพูดเหนื่อย ๆ “แต่ว่า...” จิจิหันมองรอบตัว สต๊าฟบางคนที่เดินออกมาจากตึกเช่นเดียวกับ เธอกำลังหันมามองแต่ก็มีบางคนอีกเช่นกันที่ไม่ได้สนใจสักนิด “มาเถอะน่า” ชายหนุ่มผมสีชมพูเดินอ้อมรถไปที่ด้านคนขับแล้วสตาร์ทเครื่อง จิจิแอบถอนหายใจแล้วก้าวตามขึ้นรถ...ไปกับเขาก็ดีเหมือนกันวันนี้เธอยอมรับว่าเสียอารมณ์กับการทำงานของทานาอามิ โนดะเหลือเกิน ถ้าวันนี้อุเอฮาระซังไม่ขัดขึ้นเธออาจจะลืมตัวฉะกับเขาไปก็ได้ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 23 มิ.ย. 50 14:50:39 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ไม่นานรถของพวกเขาก็แล่นมาจอดที่ลานจอดรถของสวนสาธารณะขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ฮิโระดับเครื่องแล้วหันไปบอกหญิงสาว “ถึงแล้ว” เขาลงรถเดินนำจิจิไปเรื่อย ๆ รอบตัวมีคู่รัก ครอบครัว กลุ่มวัยรุ่นมากมายกำลังเดินและนั่งกันอย่างสบายใจทั้งใต้ร่มไม้อยู่ตามมุมต่าง ๆ และริมน้ำพุขนาดใหญ่ นกพิราบจำนวนมากำลังจิกอาหารที่หญิงคนหนึ่งกำลังโปรยให้พร้อมกับคนรักของเธอ “ตรงนี้แหละ” ฮิโระหยุดที่มุมหนึ่งซึ่งไม่มีใครอยู่บริเวณนั้นเลย อาจจะเป็นเพราะว่ามุมนี้นั้นเหมาะกับการดูพระอาทิตย์ตกยามเย็นมากกว่า จิจิมองออกไปก็เห็นว่าที่ตั้งของสวนสาธารณะแห่งนี้อยู่สูงทีเดียวเพราะสามารถมองต่ำลงไปเห็นตัวเมืองทอดยาวไปไกล “แต่ก่อนผมมากับเพื่อนสองสามคนที่นี่ เราเล่นกีตาร์กัน เด็กอ้วนเล่นกีตาร์เท่จะตาย” หญิงสาวแอบยิ้ม - - ที่ว่าเพื่อนเขาสองสามคนเล่นกีตาร์กันนั้นก็คงจะจริงแต่ประโยคที่ว่า ‘เด็กอ้วนเล่นกีตาร์เท่จะตาย’ นั้นเขาต้องคิดขึ้นเองแน่ ๆ เพราะเธอมองเขาแล้วก็เห็นภาพฮิปโปสีชมพูใส่ชุดนักเรียนคับเปรี๊ยะกำลังเล่นกีตาร์อย่างเมามัน “ยิ้มแล้ว” เขาหัวเราะเมื่อเห็นเธอยิ้มครั้งแรก ชายหนุ่มกระโดดขึ้นไปบนเก้าอี้ก่อนจะวาดมือโค้งศีรษะลง “ยินดีต้อนรับสู่ พิงค์เลมอนเนดคอนเสิร์ต” จิจิเลิกคิ้วแต่ก็มองฮิโระหมุนตัวอย่างชำนาญเหมือนทุกครั้งที่เขาอยู่บนเวทีคอนเสิร์ตแล้วก็ก็เริ่มทำท่าดีดกีตาร์ เต้นไปมาอยู่บนนั้น “Tell me, somebody tells me, Please tell me” เมื่อเพลงนั้นจบลง หญิงสาวก็ตบมือโดยไม่รู้ตัว “ฉันไม่เคยได้ยินเพลงนี้เลย” “เพลงของผม ผมจะร้องเพลงนี้เอง...ซักวัน” “คุณไม่ชอบอยู่กับ BLACK X’MAS เหรอ” จิจิถามอย่างประหลาดใจ ฮิโระสีหน้าเซ็งขึ้นมาทันที “ทำหน้าอย่างนั้นอีกคนแล้ว...ทำไมนะเวลาผมพูดเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรมีแต่คนกลัวว่าผมจะไปจาก BLACK X’MAS จะให้พูดกี่ครั้งผมรัก BLACK X’MAS เพียงแต่บางครั้งผมก็อยากร้องเพลงของตัวเองบ้างเท่านั้น” จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 23 มิ.ย. 50 14:55:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เขาแหงนหน้ามองท้องฟ้าราวกับว่าเขาวาดบางสิ่งไว้บนนั้น “ผมอยากตั้งบริษัทของตัวเอง...แต่ว่าแม้แต่อุเอฮาระซังก็ยังขัดคอผมตลอด จะมีใครสักคนเห็นด้วยกับความฝันผมบ้างไหมเนี่ย” ฉันเห็นด้วย....จิจิคิดแต่ทว่าก็ปากหนักเกินกว่าจะพูดออกไป อีกอย่างก็เพราะตั้งแต่ทำงานกับ BLACK X’MAS มาเธอก็เริ่มหมั่นไส้เขาทีละน้อยเพราะต้องเหนื่อยกับความซุกซนเป็นเด็กของชายหนุ่ม เธอจึงเริ่มไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอนี่แหละเคยยื่นใบสมัครเข้าทำงานในบริษัทเขามาแล้วและตอนนี้มันก็ยังวางอยู่บนโต๊ะในอพาร์ทเมนต์ของเธอ ชายหนุ่มผมสีชมพูกระโดดลงจากเก้าอี้ด้วยท่าทางที่เจ้าตัวคงคิดว่า ‘อย่างงามที่สุด’ “เป็นไงผมเท่ใช่ไหม” เขาหยิบบุหรี่ในกระเป๋าออกมาสูบแล้วยิ้มกวน “ไม่คิดอยากจะนอนกับผมบ้างเลยเหรอ” จิจิทำหน้าเบ้...เขาเอ่ยปากชวนได้ง่ายเหลือเกินแต่ก็ไม่อยากทะเลาะกับเขาตอนนี้ (เพราะยังไงก็ต้องอาศัยรถเขากลับนี่นา) เธอจึงตอบเลี่ยง “ถ้าฉันอยากนอนกับคุณเมื่อไหร่แล้วจะบอก” “ดี...อย่างน้อยก็มีจุดหมาย” เขายักไหล่แล้วโยนบุหรี่ในมือลงพื้น “กลับกันเถอะ ผมจะไปส่งคุณที่บ้าน” ฮิโระร้องเพลงเบา ๆ ขณะรถเริ่มเคลื่อนจากที่จอด จิจิมองชายหนุ่มผมสีชมพูที่กำลังขับรถด้วยมือซ้ายเพียงข้างเดียวขณะที่มืออีกข้างคีบบุหรี่พาดตรงหน้าต่างที่เปิดจนสุดก็ทำหน้าแหยง ๆ อยากจะเตือนเขาว่าเขาน่าจะไปหัดขับรถเอาใบขับขี่มาใหม่หรือไม่ก็หัดเรียนกฎจราจรใหม่เสียตั้งแต่แรก จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 23 มิ.ย. 50 14:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ในที่สุดจิจิก็ชี้ให้เขาเลี้ยวรถเข้าไปในถนนแห่งหนึ่งก่อนจะบอกให้เขาหยุดด้านหน้าอพาร์ทเมนต์ที่เธออาศัยอยู่ “คุณอยู่ที่นี่เหรอ” เขาเงยหน้าขึ้นมองอพาร์ทเมนต์ที่ถึงแม้จะไม่ใหญ่โตสวนสภาวะที่ดินราคาแพงหูดับของญี่ปุ่น แต่ก็น่าอยู่มาก หญิงสาวกล่าวขอบคุณแล้วลงจากรถขณะที่กำลังคิดว่าจะชวนเขาขึ้นไปข้างบนดีไหม ฮิโระก็พูดขึ้นเสียก่อน “พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน อ้อ แล้วก็...อย่าไปสนใจไอ้คุณทานาอามิเลย ถ้ามาซากิฟังอยู่หมอนั่นก็ไม่กล้าพูดหรอก ถ้าไม่อยากเสียสุขภาพจิตก็เออ ๆ ออ ๆ ตามไปเถอะ” “แต่มันเป็นหน้าที่ของฉันที่ต้องเสนอความคิดนะ” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ “มั่นใจจริงนะ มั่นใจอย่างนี้ผู้ชายญี่ปุ่นเขาไม่ชอบ รู้รึเปล่า” ประโยคนั้นจี้ใจดำเธออย่างจัง “แล้วคุณก็คิดเหมือนผู้ชายพวกนั้นด้วยหรือไง!” ชายหนุ่มผมสีชมพู มองไปด้านหน้าขณะยกบุหรี่ขึ้นสูบ “ผมน่ะ...ชอบหรอก” รถคันงามแล่นออกไปก่อนที่หญิงสาวจะได้พูดอะไร เธอมองท้ายรถคันนั้นแล่นไปจนลับตาขณะที่ประโยคที่เขาพูดเมื่อสักครู่ยังคงดังอยู่ในโสตประสาท ผมน่ะ ชอบหรอก... ************************************* To be continued จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 23 มิ.ย. 50 15:00:55 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตามติด จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 23 มิ.ย. 50 17:25:59 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตามมาด้วยคน จากคุณ : saengchot - [ 24 มิ.ย. 50 20:17:36 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แวะมาดู จากคุณ : saengchot - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 07:05:55 ]

ความคิดเห็นที่ 27 รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : ... (ไม่มีเหตุผลยากๆ ให้หนักใจ) - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 08:56:21 ]

ความคิดเห็นที่ 28 รอตอนที่ 3 อยู่นะ จากคุณ : รุ้งสวยฟ้าใส - [ 27 มิ.ย. 50 11:38:59 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เมื่อไหร่จะมาต่อเนี่ย รออยู่นะคะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 27 มิ.ย. 50 16:16:04 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แง้วววว อยากอ่านต่อแล้วอ่าาาา จากคุณ : ~Little Heiress~ - [ 28 มิ.ย. 50 13:52:27 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ลงชื่อรออ่านต่อจ้า จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 28 มิ.ย. 50 14:23:13 ]

ความคิดเห็นที่ 32 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5556589/L5556589.html ตอนที่ 3 มาแล้วค่ะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 28 มิ.ย. 50 19:08:06 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ตามไปตอนที่สาม ฮิๆ จากคุณ : beeziee - [ 28 มิ.ย. 50 20:02:05 ]