สวัสดี...ดิฉันจะมาเล่าเรื่องจากประสบการณ์ชีวิตที่เพิ่งประสบมา ถ้าเลือกได้ฉันก็คงไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอย่างแน่นอนคะ...
     ฉันเพิ่งเลิกกับแฟนมาคะ เลิกกันมาได้ราวๆ6เดือนคะ เราเลิกกันตั้งแต่วันที่ 3/1/50  ฉันเป็นคนโทรไปและถ้าถามเค้าว่าคิดจะเลิกกันใช่ไหม เค้าตอบกลับมาว่า อยากเป็นเพื่อนกันมากกว่า คือก่อนที่จะโทรไปเค้าก็ไม่รับโทรศัพท์ฉันเลยคะ ทำตัวห่างๆ ซึ้งก็พอเข้าใจแล้วว่าเค้าเองต้องการจะไป แต่เวลาที่เราทะเลาะกันมันก็มักจะเป็นแบบนี้คะ ซึ้งตอนนั้นเราไม่ได้ทะเลาะกันเลย เลยค่อนข้างแน่ใจ แต่ก็หลอกตัวเองไปวันๆ ว่าคงจะไม่เป็นอย่างที่คิด ช่วงเวลาที่ฉันเริ่มแน่ใจก็เป็นวันเกิดฉันคะ ( ฉันเกิดปลายๆปี ) เค้าเอาของขวัญมาฝากไว้ที่หอฉันคะในวันเกิดฉัน ซึ่งปกติถ้าคนเรารักกันต้องเอามาให้กับมือจริงไหมคะ  ไม่ใช่ว่าวันนั้นเค้าจะไม่พบดิฉันนะคะ เราเดินสวนทางกัน แน่นอนว่าเค้าเห็นฉันคะ เพราะหลังจากฝากของแล้วเค้าเดินสะกดรอยตามฉันคะมาจนถึงประตูคณะฉัน จริงๆแล้วฉันเห็นเค้านะคะ แต่ตอนนั้นคิดอยากลองใจ เลยไม่เข้าไปหา ตอนนั้นฉันไม่คิดว่าเราจะเลิกกันเลยสักนิด คิดแต่ว่าคงกะจะเซอร์ไพร ฉันก็เท่านั้น พอฉันกลับมาที่หอมารับของขวัญที่เค้าฝากไว้ให้และเปิดดู ปรากฎว่าเป็นต่างหูคริสตัน ทีแรกกะว่าแกล้งให้เค้าโกดเล่นๆเลยนำไปให้เพื่อนรักเค้า แล้วฝากบอกไปว่าถ้าอยากให้ก็เอามาให้กับมือเอง ( เพื่อนเค้าก็เป็นสนิทกับฉันคะ เราเป็นเพื่อนเก่ากันมาก่อน ) แล้วฉันก็กลับมานอนคิดว่าทำแบบนี้เด็วเค้าจะโกด ก็เลยบอกเพื่อนเค้าไปว่าเด๊วจะไปเอาคืน ฉันไปเอาประมาณ 6.30 หลังจากไปเอามาแล้ว ก้อกลับมาทานข้าวแถวๆหอ ทานข้าวเสร็จประมาณเกือบ 20.00 กำลังจะเดินออกมาจากร้าน เห็นเค้าซ้อนรถเพื่อนรักเค้าคะ ตอนนั้นตกใจมาก แต่ก้อยังคิดในแง่ดีอยู่ เพราะมันยังอีกตั้งนานไงคะ กว่าจะเที่ยงคืน ในใจตอนนั้นคิดว่าเค้าคงจะมาเซอร์ไพรวันเกิดตอนเกือบเที่ยงคืน  ( ฉันกับเค้าเราเรียนกันคนละที่คะ ฉันเรียนที่เชียงใหม่ เค้าเรียนที่ กรุงเทพ ) พอเวลาเลยเที่ยงคืนไปฉันก้อเอาแต่ร้องไห้ เพราะรู้แล้วว่าเค้าเปลี่ยนไปและคงต้องมีเรื่องหรือข่าวร้ายแน่ๆ ฉันโทรไปหาเพื่อนรักฉันคะ ชื่อกิ๊บ ฉันโทรไปก็เอาแต่ร้องไห้และเล่าเหตุการณ์ต่างๆให้เพื่อนรักฟังคะ ว่าฉันรู้ว่าเค้ามาเที่ยวกับเพื่อนลำปางในวันที่ 25ไม่คิดว่าเค้าจะทำกับฉันแบบนี้เลยในวันเกิดของฉัน ก่อนหน้านั้นเค้าให้ความสำคัญกับฉันมากๆ ไม่ว่าอะไรฉันจะมาก่อนเสมอ อยากอยู่ใกล้ อยากได้ยินเสียง แต่วันนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นฉันก็ไม่ได้นอนไป3วันเต็มๆ เอาแต่ร้องไห้ จนลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหว  ฉันตัดสินใจโทรไปหาเพื่อนรักเค้าคะซึ่งก็สนิทกับชั้นเช่นกัน ชื่ออาร์ เพื่อนเค้าดูเหมือนจะตกใจ และบอกว่าจะไปคุยกับเค้าให้แล้วบอกว่าให้มาเคลียร์กับฉัน หลังจากที่ฉันคุยกับอาร์ไป3วันเค้าก็ไม่โทรมาคะ ฉันเลยโทรหาอาร์ใหม่และบอกเค้าว่าเอยังไม่โทรมาเลยนะ ( แฟนฉันชื่อ เอ คะ ฉันชื่อ แอ คะ ) แล้วอาร์ก็โทรไปหาเออีกครั้งคะ
"เฮ้ยมีอะไรก็ไปเคลียร์กันซะนะ แอมันจะแย่แล้วร้องไห้ตลอดเลย "
"อืมๆ แล้วจะเคลียร์เอง ตอนนี้อยู่กับเพื่อน แค่นี้ก่อนนะไม่สะดวกคุย"
"เออ"

เวลาผ่านไปจนถึงวันที่3/1/50 ฉันก็ยังไม่ได้รับโทรศัพท์กับเค้าคะ คืนนั้นตอนสามทุ่ม อาร์มาหาฉันและก็พาฉันออกไปร้านนม แล้วคุยกัน
"แก ฉันว่าแกก็รู้แล้วนิว่าเอมันเปลี่ยนไปซะขนาดนี้ คนเรานะแกถึงจะติดสอบให้ตายยังไงแฟนโทรไปมันต้องรับสิ แล้วยิ่งวันเกิดด้วยยิ่งต้องให้ความสำคัญ"
"ไม่หรอก แก ปกติเวลาสอบเราจะตกลงกับเอแล้วว่าเราจะไม่คุยโทรศัพท์กัน" ฉันยังแก้ตัวให้เอ จนอาร์เริ่มโกรธฉัน
"เออ แกชอบแก้ตัวให้ฉันพูดอะไรแกก้อแก้ตัวให้มันหมด ไม่พูดแล้ววะ เอาเป็นว่าฉันอยากให้แกทำใจไว้บ้างก็แล้วกัน มันเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ฉันว่าแกก็พอจะเข้าใจแล้วนะ" ฉันได้แต่เงียบ
"..."
"ไปๆเด๊วจะพาไปส่งที่หอ"
หลังจากที่กลับมาที่หอคืนนั้นฉันก็กระวนกระวาย ใจนึงก็อยากให้เรื่องมันจบๆ อีกใจก็กลัว เลยตัดสินใจโทรไปหาเค้าคะประมาณ5ทุ่ม แล้วเค้าก็รับคะ
"ฮาโหล ว่าไง"
"ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์เค้าล่ะ"
"อืม เค้าเที่ยวอยู่กับเพื่อน เลยไม่อยากรับ"
"เหรอ แล้วทำไมไม่โทรมาหาเค้าเลย ของขวัญก็ไม่เอามาให้ด้วยตัวเอง"
"..." เค้าเงียบไปคะ
"ตัวเอง...คิดจะเลิกกับเค้าใช่ไหม"ตอนนั้นฉันตัดสินใจอยู่นาน ก่อนจะพูดออกไปเค้าเงียบไปนานเลยคะก่อนจะตอบฉัน
"เค้า อยากเป็นเพื่อนมากกว่า" ตอนนั้นฉันอึ้งไป ไม่รู้จะพูดต่อยังไง อยู่น้ำตามันก็ไหลออกมา
"ทำไมล่ะ เค้าทำอะไรผิดเหรอ ถ้าเค้าทำอะไรผิดเค้าขอแก้ไขไม่ได้เหรอ " เค้าฟังฉันแล้วก็ไม่ตอบอะไรเลยมีแต่ฉันที่พูดยื้อเค้า นานเป็น ชม.
"เค้าขอเวลาแก้ไขไม่ได้เหรอ"
'อืมๆ" เค้าตอบฉันหลังจากเงียบไปนานเกือบ ชั่วโมงน้ำเสียงเค้าตอนนั้นดูลำบากใจ ฉันเลยพูดต่อไปว่า
"ตัวเองลำบากใจใช่ไหม ที่เค้าพูดแบบนี้"
"ใช่ เค้าอยากเป็นเพื่อนมากกว่า"
"ตกลงเค้าจะไม่ยื้อตัวเองแล้ว เค้าไม่อยากให้ตัวเองลำบากใจ"
"ทำไมเราต้องเลิกกันล่ะ ไม่รักเค้าเเล้วใช่ไหม"
"เปล่า เค้าติดเพื่อนตัวเองก็รู้ เค้าอยากอยู่กับเพื่อน เค้ายังรักสนุกสนาน ยังไม่พร้อม" คืนนั้นเค้าบอกเหตุผลเป็นร้อยคะ ไม่ว่าเราจะต่างกันเกินไป เราอยู่ห่างกันเกิน... แต่ฉันคิดว่าทั้งหมดนั้นคือข้ออ้างของคนที่กำลังจะไป บทสนทนานี้เป็นส่วนหนึ่งที่ฉันพูดกับเค้าคะ
หลังจากวันนั้น ฉันก้อร้องไห้ จนไม่ได้ไปเรียนเป็นอาทิตย์ตอนนั้นฉันสบสนไม่รู้จะทำยังไงดี พอตื่นขึ้นมาความรู้สึกที่ฉันกลัวมากๆก็จะตามจี้ใจฉันตลอด พอตืนขึ้นมารู้สึกว่า ไม่มีอีกแล้วสินะ แล้วน้ำตาฉันก็ไหลทุกครั้ง
ผ่านไป1อาทิตย์ ฉันเข้ามาเล่นเอ็มเอสเอ็น พบเพื่อนเค้า เพื่อนเค้าถามฉันว่าเลิกกันแล้วใช่ไหม เพราะเค้าเข้าไปอ่านในสเปซที่ฉันเขียนตอนสิ้นปีคะ เค้าบอกว่าเห็นใจฉันมาตลอดนะเพราะเอ อะเรื่องผู้หญิงไม่ได้เรื่อง
ตอนนั้นฉันก็งง ไม่เข้าใจว่าเพื่อนเค้าต้องการจะบอกอะไร
เพื่อนเค้าบอกกับฉันต่อว่า จริงๆแล้วเอ ออกไปไหนมาไหนกับแฟนเก่าตลอดเลยนะ
ตั้งแต่คบกับฉันแล้วคะ ฉันตกใจทำอะไรไม่ถูกเหมือนโดนหลอก ฉันถามเพื่อนเค้ากลับไปว่าตอนนี้เค้าก็ยังออกไปไหนมาไหนด้วยกันเหรอ เพื่อนเค้าตอบว่า .อืม.
ฉันไม่รู้จะทำยังไงเลยไปโทรหาอาร์แล้วบอกว่าให้มาหาที่หอหน่อยได้ไหม
แล้วอาร์ก้อมาที่หอฉันพร้อมกับเพื่อนอีกคน
"เออ มีไรแก เป็นไรไป"
"แกรู้ไหมว่าเพื่อนแกคบคนอื่นไปพร้อมๆกับฉัน" อาร์อึ้งไปคะก่อนจะตอบว่า
"ไม่รู้ ถ้ารู้ฉันจะช่วยมันจีบแกเหรอ"
"แก พาฉันไปสนามบินหน่อย ฉันจะไปหาเอ" อาร์ตกใจคะ แล้วก้อห้ามฉันด้วยเหตุผลอะไรก้อไม่รู้มากมายแต่ตอนนั้นสมองฉันไม่รับฟังเสียงใครเลยสักคน
ฉันจองตั๋วไปกรุงเทพคืนนั้นตอนเที่ยงคืน ก่อนหน้านั้นฉันก็กลับมาเอาชุดที่หอ แล้วก็กลับไปสนามบิน
ระหว่างที่อยู่ที่หออาร์ก้อพยายามโทรหาเพื่อนสนิทฉันที่นี้เพื่อให้ช่วยห้ามฉันคะ เพื่อนทุกคนที่สนิทกับฉันมาที่หอมาพูดกับฉัน แต่ทุกคนก็รู้ว่าห้ามฉันไม่ได้เพราะตอนนั้นฉันไม่ฟังเสียงใครเลย เพื่อนๆเป็นห่วงว่าฉันจะไปอยู่ที่ไหน ฉันเลยตัดสินใจโทรไปหาเอคะ
"ตัวเองเหรอ เค้าจะขึ้นไปหานะไปรับด้วย" เค้าเงียบไป
"ขึ้นมาทำไม มีอะไรรึเปล่า" เค้าเริ่มเสียงแข็ง
"ไม่มีอะไรหรอก คิดถึงเลยอยากไปหา ไปรับด้วยล่ะถึงประมาณ..."
"..."เค้าไม่ตอบฉันคะ แล้วเค้าก็วางหูไปเลย
ฉันจัดกระเป๋าเสร็จก็ลงมาจากหอ ให้อาร์ไปส่งที่สนามบิน
ตอนนั้นฉันหยิบต่างหูที่เค้าให้ในวันเกิดไปด้วยคะ คิดว่าจะเอาไปคืนเค้า
พอไปถึงกรุงเทพ เค้ายืนอยู่ที่ประตูทางออก ด้วยสีหน้าที่นิ่งแต่ฉันก็ดูออกดว่าเค้าโกดฉันคะ เค้าบอกว่าจะถือกระเป๋าให้ แล้วเราก็นั่งรถมาถึงที่หอเค้า ตอนนั้นเกือบตี3แล้วคะ พอถึงหอเอ ฉันก็เดินไปนั่งที่เก้าอี๋ในห้อง จริงๆตอนนั้นฉันทำตัวไม่ค่อยถูกคะเพราะเป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่หอเค้า เอถามฉันว่ามีอะไรทำไมต้องขึ้นมา รอให้เค้าไปหาไม่ได้เหรอ คือก่อนหน้านั้นเค้าสัญญาว่าจะขึ้นไปหาฉันคะ ในวันที่28/1/50 ฉันเลยบอกไปว่าทนคิดถึงไม่ไหว ( ฉันประชดเค้าคะ ) ไม่ดีใจเหรอที่มาหา เค้าเงียบไป เค้าเลยบอกฉันว่าไปอาบน้ำให้ใจเย็นก่อนแล้วค่อยกลับมาคุยกัน ฉันก็นิ่งไป เค้าเลยบอกว่าเค้าไปอาบน้ำก่อนนะ เค้าเข้าไปอาบน้ำแล้วทิ้งให้ฉันนั่งอยู่คนเดียว ฉันไม่รู้จะเริ่มพูดเริ่มถามยังไง ตอนนั้นฉันปวดหัว หน้ามืดจะเป็นลมก็เลยนั่งอยู่ที่เดิมไม่ลุกไปไหน ซักพักเอก็ออกมาจากห้องน้ำ แล้วไล่ให้ฉันเข้าไปอาบน้ำ เค้ามาคุกเข่าตรงหน้าฉันแล้วเขย่ามือฉันบอกให้ไปอาบน้ำ ฉันเลยตัดสินใจพูดขึ้นมาก่อนว่า
"ตัวเองเคยโกหกเค้าไหม"
"..." เค้าเงียบไปก่อนจะตอบว่า
"ก็ไม่นะเรื่องสำคัญๆก้อไม่เคยโกหกนะ โกหกก้อแค่เรื่องเสื้อผ้าเอง ตัวเองก็รู้นิว่าเค้าพูดเล่น"
"เหรอ อืม.." ฉันตอบไปแค่นั้นแล้วฉันก็นิ่งเงียบไปเลยคะ
"ตัวเองมีอะไรถามมาตรงๆเลยมา" ฟังจากน้ำเสียงดูเค้าเริ่มกังวลว่าฉันขึ้นมาทำไม และดูเริ่มระแวงฉันคะ ฉันเลยตัดสินใจถามเรื่องผู้หญิงคนนั้น
"เค้ารู้มาว่า ตัวเองคบใครอีกคนตอนที่คบเค้าเหรอ" เค้าเงียบไปก่อนจะตอบกลับมาว่า
"ไม่นะ คนนั้นเป็นแฟนเก่าเค้า ก้อออกไปไหนกันบ้าง เมื่อมีเทศกาลสำคัญๆ"
"อืม แล้วทำไมไม่บอกเค้าล่ะ กลัวเค้าระแวงเหรอเพราะอยู่ใกล้กันถึงให้เค้าคิดว่าเมคือแฟนคนแรกมาตลอด"
"ใช่" ฉันพูดกับเค้าอีกเยอะเลยคะหลังจากนั้น ฉันถามเรื่องที่ว่าเราเลิกกันว่าเพราะอะไร ทำไม เหตุผลเค้าก็เหมือนเดิมคะ เหมือนกับที่เคยพูดกับฉันทางโทรศัพท์ คืออยากเป็นเพื่อน เป็นแฟนกันพูดกับยาก ( เวลาเอพูดกับฉันเค้าจะพูดเพราะ เพราะฉันไม่ชอบให้เค้าพูดหยาบคะ ) ต้องเกรงใจฉัน เสร็จแล้วฉันก็เข้าไปอาบน้ำ แล้วก็กลับออกมานอนจริงๆฉันนอนไม่หลับหรอกคะ พอเช้าฉันเอก็พาฉันไปซื้อตั๋วเครื่องบิน แล้วพาฉันออกไปเที่ยวที่สยาม พอเย็นๆเค้าก็พาฉันกลับมาที่หอเค้า เค้าบอกฉันว่าเด๊วเจจะมาอาบน้ำที่ห้องนะ ( เจคือเพื่อนร่วมห้องเค้าคะ เป็นเพื่อนโรงเรียนเดียวกับฉันเหมือนกันคะ ) แล้วพอเรากลับมา เจก็มาพอดีเจทักทายตามปกติ ตอนนั้นเจไม่รู้ว่าเอกับฉันเลิกกันแล้ว ระหว่างที่เจอยู่ในห้อง เอเค้าก็มานั่งใกล้ๆฉันมานวดขาฉันเพราะรู้ว่าเมื่อเช้าที่เดินฉันบ่นว่าเมื่อย เจเห็นการณ์ตลอดคะ แต่คงคิดว่าไม่แปลกเพราะเป็นแฟนกัน เอเค้าแหย่ฉันตลอดคะ ในใจฉันตอนนั้นคิดว่าเอ เค้าคงยังไม่ตัดฉันออกไปจากใจซักทีเดียว แล้วคืนนั้นฉันขอให้เค้านอนกอดฉัน เค้าก็กอดคะ เค้านอนกอดฉันทั้งคืน โดยที่เค้าไม่รู้เลยว่าฉันไม่ได้นอนเลยคืนนั้น ฉันรู้สึกใจหายคะเพราะพรุ่งนี้จะไม่มี เออีกแล้ว พอเช้าเค้าก้อไปส่งฉันที่สนามบินคะ แล้วเราก็แยกกัน
  หลังจากวันนั้นฉันก็ยังคุยโทรศัพท์กับเอคะ ฉันขอให้เค้าเป็นเพื่อนคุยกับฉันไปก่อนเพราะฉันเหงาคะ เค้าก็ตอบตกลง ตอนที่ฉันไปหาเค้า เค้าบอกกับฉันว่าฉันคือคนพิเศษที่สุดของเค้า และบอกฉันอีกด้วยว่าคนพิเศษสำหรับเค้าไม่ได้มีแค่คนเดียว ( ฟังแล้วคุณว่าฉันจะรู้สึกเจ็บขนาดไหนคะ ) พอฉันสอบเสดเดือนกุมภา ฉันตัดสินใจจะทำตัวหายไปจากเค้า ฉันไม่ติดต่อเค้าเลยคะเดือนกว่าๆ จริงๆฉันยังคิดถึงเค้าทุกวัน อยากพบอยากเจอ แต่ก็ห้ามใจตัวเองเอาไว้ หลังจากนั้นก่อนที่ฉันจะกลับมาที่เชียงใหม่ ( เดือนกว่าๆที่ฉันหายไปฉันกลับบ้านคะ เค้าเองก็เพิ่งกลับมาเหมือนกันคะ ) ฉันเลยลังเลว่าฉันจะโทรไปหาเค้าดีไหม ฉันตัดสินใจโทรหากิ๊บคะ
"แกๆฉันอยากเจอเอ ทำไงดีแก"
"แกก็โทรไปสิ"
"ฉันไม่โทรมาได้ตั้งนานแล้ว ไม่อยากโทรไปเลย"
"ตามใจแกนะ อยากเจอก็โทรไป..." แล้วฉันก็ตัดสินใจโทรไปหาเค้าคะ
"อืมว่าไง" เค้าพูด
"เป็นไงบ้างสบายดีใช่ไหม"
"อืมๆ "
"ตอนนี้อยู่ที่บ้านแล้วสิ"
"ช่าย"
"เค้าอยากเจอตัวเองจัง ออเด๊วพรุ่งนี้ อาร์จะเอาของมาให้เค้าที่บ้านแหละ"
"อาวเหรอ เด๊วเค้าก็นัดกับอาร์เอาไว้จะออกไปซื้อของกันพรุ่งนี้อะนะ" อาร์กำลังจะไปเมกาคะ ไปทำงานช่วงซัมเมอร์
"อาวเหรอ งั้นเค้าก็จะได้เจอกับตัวเองสิ"
"คงงั้นแหละ นั่นไงจะได้เจอเค้าเเล้ว 555"
"ไม่เอาหรอกแป๊บเดียวเอง"
"เด๊วบอกให้อาร์ไปเร็วๆ จะได้เจอนานๆไง"
"ไม่เอาอะ อยากเจอกันโดยที่ไม่มีอาร์ ไปดูหนังกันไหม" ก่อนหน้านั้นเค้าบอกฉันคะว่าอยากดูหนังเรื่องนึง
"อืมๆเอาสิ แต่วันนี้ไม่ได้นะเด๊วเค้าต้องออกไปรับ ยายที่โรงพยาบาล เอาไว้เด๊วโทรไปหาใหม่นะ"
"อืมๆ" แล้วเราก็นัดออกไปด้วยกันพรุ่งนี้บ่ายๆ เค้ามารับฉันที่บ้านเหมือนทุกครั้งที่ เราออกไปด้วยกันพอไปถึงห้าง เค้าก้อถือกระเป๋าให้ฉันเหมือนทุกครั้ง และก็ออกค่าหนังให้ฉันเหมือนทุกครั้งอีกด้วย ก่อนเข้าไปดูหนังฉันบอกขอเเวะร้านเนตเพื่อนไปลงทะเบียนก่อน เค้าก็ตกลงและเลือกนั่งที่เก้าอี้ที่เป็นโซฟา เค้าให้ฉันเข้าไปนั่งก่อนแล้วเค้าก็ขยับมานั่งชิดติดกับฉัน พอฉันเล่นเนตไปเค้าก็นั่งรื้อกระเป๋าฉันดูนู้นดูนี้ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเค้าเพราะปกติเค้าก้อชอบมารื้อกระเป๋าฉันอยู่แล้วคะ พอเข้าไปในโรงหนังฉันแกล้งทำเป็นซบไหล่เค้าคะ ฉันอยากลองใจเค้าดูว่าเค้าจะทำยังไง เค้ากลับเลื่อนตัวมาใกล้เพื่อให้ฉันซบได้สะดวกแล้วเค้าก็กุมมือฉันเอาไว้ หลังจากดูหนังเสร็จเราออกไปทานข้าวด้วยกัน แล้วเค้าก็มาส่งฉันที่บ้าน คืนนั้นเค้าก็โทรมาหาฉันแล้วเราก็อคุยกันจนฉันขอตัวไปนอนเพราะพรุ่งนี้ฉันต้องไปสนามบินแต่เช้า พอฉันกลับมาเชียงใหม่เราก็คุยกันทุกวันคะ ฉันโทรไปบ้างเค้าโทรมาบ้างตลอด ประมาณ1อาทิตย์ได้คะ หลังจากนั้นเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไปอีกคะ เค้าไม่รับโทรศัพท์ฉันเลย จนฉันเริ่มร้อนใจและไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นอีก ผ่านไปเกือบเดือนคะหลังจากที่เค้าไม่รับโทรศัพท์ตอนนั้นอาร์ก็ไปเมกาแล้วคะ
พอหลังจากนั้นฉันก้อไม่รู้จะทำยังไงดี เลยตัดสินใจว่าฉันคงต้องบอกความจริงเค้าบางอย่างซะแล้วล่ะ เพราะฉันปิดบังเค้ามานานเพื่อปกป้องความรู้สึกเค้า แต่ในเมื่อเค้าไม่แคร์ความรู้สึกฉันเลยฉันก็จำเป็นต้องพูดว่า...ฉันเคยท้อง ( ขอบคุณคะที่ติดตาม แล้วอ่านต่อตอนหน้านะคะ )

แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 50 12:02:51

แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 50 11:58:27

แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 50 11:55:28

แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 50 11:50:47

แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 50 20:47:35

แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 50 20:46:04

แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 50 20:37:05

แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 50 21:07:10

แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 50 21:01:21