ความคิดเห็นที่ 1 “แหม น่าปลื้มจัง” ชายหนุ่มผมสีชมพูเปิดประตูเข้ามาในห้อง ในมือคีบบุหรี่ ดูเหมือนเขาจะได้ยินที่ทั้งสองพูดทั้งหมดแล้ว จิจิเห็นว่าเขาถือนิตยสารหน้าตาเหมือนกับเล่มที่วางอยู่บนโต๊ะของอุเอฮาระซัง “ผมขอยืมถังขยะหน่อยนะ” พูดจบเขาก็โยนนิตยสารเล่มนั้นลงไปในตะกร้าผง “เสียทีผู้หญิง ไม่สมกับเป็นนายเลยนะ” อุเอฮาระซังพูด แม้จะทำให้เหมือนไม่จริงจังนักแต่ก็จับน้ำเสียงได้ว่าเป็นห่วงเรื่องนี้อยู่ไม่น้อย “ผู้หญิง....” ฮิโระเงยศีรษะขึ้นพ่นควันบุหรี่ออกมาด้วยท่าทางเบื่อหน่าย  “ไม่รู้พวกหล่อนจะภูมิใจอะไรนักหนาที่ได้นอนกับคนเมาที่พอตื่นขึ้นมาก็จำแม้แต่ชื่อเธอยังไม่ได้” ชายหนุ่มผมสีชมพูโยนบุหรี่ตามลงไปในถังขยะก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ไม่นานทั้งจิจิและอุเอฮาระก็ทำจมูกฟุดฟิดพร้อมกันเพราะได้กลิ่นเหม็นไหม้เมื่อหันไปมองก็เห็นที่มาถังขยะที่ฮิโระทิ้งนิตยสารลงไปมีไฟลุกอยู่ “เฮ้ย! ไอ้บ้า! นี่มันถังพลาสติกนะโว้ย!” อุเอฮาระตะโกนแล้ววิ่งหาถังดับเพลิงกับหญิงสาวจ้าละหวั่น จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 28 มิ.ย. 50 17:39:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตามติดค่ะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 28 มิ.ย. 50 19:05:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ...........เง้อ รออ่านอยู่นะค้า จากคุณ : beeziee - [ 28 มิ.ย. 50 20:03:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาต่อเถอะนะคะ รออยู่ จากคุณ : เด็กหญิงอารมณ์ดี - [ 28 มิ.ย. 50 20:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รออยู่ค่ะ จากคุณ : นางฟ้าตัวดำ - [ 28 มิ.ย. 50 22:20:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สมาชิกของ BLACK X’MAS ทุกคนมาครบกันในวันนี้ พวกเขาไม่ได้มีท่าทางเดือดเนื้อร้อนใจกับข่าวของฮิโระบนหน้าปกแทบลอยด์วันนี้ อย่างมากที่สุดก็มีทาดาโอะกับมามุสองคนที่ดูเหมือนจะเพลิดเพลินอย่างยิ่งกับการล้อเลียนเขาด้วยการสลับกันสวมเสื้อคลุมลายเสือดาวที่อยู่ในห้องเก็บเสื้อผ้าพร้อมกับแสดงท่าทางยั่วยวนใส่ มาซากิกับจิโตหัวเราะจนแทบไม่เป็นอันทำงานดังนั้นกว่าสต๊าฟจะประชุมและเรื่องการใช้รูปใบไหนเวลาก็เลยมาจนดึกดื่นจนต้องเลิกกลางคัน จิจิเดินอ้าปากหาวหวอดกล่าวลาเพื่อนร่วมงานขณะเดินห่อไหล่ฝ่าสายลมหนาวด้านนอกของตึกต้นสังกัด BLACK X’MAS มาเพียงลำพัง เมื่อเธอเงยศีรษะขึ้นก็เห็นว่ามีเมฆฝนลอยอยู่ - - จวนปลายปีแล้วแท้ ๆ แต่อากาศที่ญี่ปุ่นก็ไว้ใจไม่ได้พอ ๆ กับไม่รู้ว่าจะเกิดภัยธรรมชาติขึ้นเมื่อไหร่ ฟันเริ่มกระทบกันกึก ๆ เธอจึงตั้งใจว่าพรุ่งนี้คงต้องหาเสื้อกันหนาวมาไว้สักตัว หญิงสาวหยุดเดินเมื่อเห็นชายหนุ่มผมสีชมพูยืนพิงรถเพียงคันเดียวที่จอดอยู่ตรงลานจอดรถด้านหน้า “ไปกับผมหน่อยสิ” เขาชวน “แต่สวนสาธารณะน่าจะปิดไปแล้วนะคะ” จิจิพูด - - อย่าว่าแต่สวนสาธารณะเลย เวลาป่านนี้แล้วสถานที่สาธารณะที่ไหนก็คงจะปิดหมดแล้วแน่ๆ “ไปกินเหล้ากัน” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 28 มิ.ย. 50 22:33:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 “หา...” เธออ้าปากค้าง “จริง ๆ นะ พอเราไปดื่มด้วยกัน ผมจะมอมเหล้าคุณ พอคุณเมาผมก็พากลับห้องผม เรามีเซ็กส์กันอย่างเมามัน เช้าวันรุ่งขึ้นผมก็พาคุณไปส่งห้อง วันดีคืนดีผมก็จะชวนคุณอีก” จิจิตาเบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ขณะฟังเขาพูด(เธออยากจะเรียกว่า‘พล่าม’ มากกว่า) ด้วยท่าทางเหมือนกับเป็นเรื่องธรรมดา “เชิญไปคนเดียวเถอะ! ผู้หญิงคนไหนจะบ้าไปกับคุณกัน!” “ผมพูดเล่นน่า” ฮิโระแก้ตัวทันควัน “คุณไม่ต้องดื่มก็ได้แค่ไปเป็นเพื่อนผมหน่อย” หญิงสาวเงียบแต่คำพูดที่อุเอฮาระซังบอกไว้ว่าให้ช่วยตามเขาไปไหนต่อ ไหนสักหน่อยก่อนงานคอนเสิร์ตที่จะมาถึงอีกไม่นานก็ทำให้เธอพยักหน้ารับ รถจากัวร์คันงามแล่นมาจอดหน้าร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง เมื่อหญิงสาวเดินลงไปก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่ามันมีป้ายแขวนไว้อย่างชัดเจนว่าปิด ทว่าเมื่อคิดอีกครั้งเวลาดึกดื่นเช่นนี้ร้านไหนก็คงจะปิดเหมือนกันและอากาศหนาวขนาดนี้เป็นใครก็คงอยากกลับไปซุกผ้าห่มที่บ้านมากกว่า “ร้านไหนเหรอ” “ก็ตรงหน้านั่นไง” เขาควักบุหรี่ออกมาเข้าปากแต่พอขยับจะจุดไฟแช็กอีกฝ่ายก็มองเขาเขม็ง ชายหนุ่มถอนใจแล้วเอาเก็บ เขาอ้อมรถมาที่หน้าร้านแล้วเคาะประตูโครม ๆ อย่างไม่คิดเกรงใจ “ลุง! ลุงอิจิดะ ลุงอิจิดะ! ผมเอง...มาแล้วเปิดหน่อยเร็ว!” จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 28 มิ.ย. 50 22:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 บานประตูไม้เลื่อนออกให้เห็นชายสูงวัยตัวผอมบางสวมผ้ากันเปื้อนสีน้ำเงินโผล่หน้าออกมา “เข้ามา เข้ามา” อีกฝ่ายเชื้อเชิญ ฮิโระโยกศีรษะให้เธอเดินตามเขามาในร้าน ภายในร้านไม่มีลูกค้าเลยสักคนเดียว ฮิโระและจิจิเดินไปนั่งตรงเก้าอี้เดี่ยวที่เรียงเป็นแถวอยู่ด้านหน้าเคาน์เตอร์ “เอ้า เหมือนเดิม สาเกอุ่น” ลุงอิจิดะที่เขาเรียกยกขวดเหล้าสีขาววางตรงหน้าชายหนุ่มสองขวดแล้วหันไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขา “เดี๋ยวนี้ควงไกจิ้น(คนต่างชาติ)แล้วเหรอฮิโระคุง” “ใช่ แต่ผมยังไม่ได้นอนด้วยเลย ลุงพูดให้เธอใจอ่อนหน่อยสิ” ลุงอิจิดะหัวเราะเสียงดังแล้วหันไปเตรียมอาหาร “ได้แล้ว โอเด้ง” ชายสูงวัยหันกลับมพร้อมยกชามอาหารที่หน้าตาเหมือนแกงจืดร้อน ๆ ลงตรงหน้าทั้งสองคน จิจิใช้ตะเกียบคีบสิ่งที่อยู่ในชามขึ้นมากินแล้วก็เลิกคิ้ว “อร่อยมากเลยค่ะ” “ใช่ไหมล่ะ” ฮิโระยิ้มแล้วยกเหล้าขึ้นดื่มอีก “ผมรู้จักร้านนี้สมัยตอนเริ่มกินเหล้าใหม่ ๆ ถ้าช่วงไหนไม่มีงานก็จะออกมากินทุกวัน ถ้าร้านปิดลุงอิจิดะจะเปิดให้ผมเท่านั้น เคยพาไอ้ทาดาโอะมากินด้วยนะแต่หมอนั่นเบื่อง่ายแล้วก็ชอบเหล้าฝรั่งมากกว่า” จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 28 มิ.ย. 50 22:50:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตามอ่านอยู่นะครับ จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 28 มิ.ย. 50 23:59:47 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5521964/L5521964.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5532308/L5532308.html จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 29 มิ.ย. 50 00:02:40 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โอย ติดมากเลยยยย ตั้งแต่อ่านนิยายในบอร์ดมาชอบเรื่องนี้สุดแล้ว >.<b เหมือนอ่านการ์ตูนเลย เขียนไวๆนะคะ จะตามอ่าน จากคุณ : มะเหมี่ยวจังจริงจังจัง - [ 29 มิ.ย. 50 09:03:57 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รอค่ะ จากคุณ : Feminine Evil - [ 29 มิ.ย. 50 09:48:50 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รอด้วยค่ะ จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 29 มิ.ย. 50 10:44:55 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตอกบัตรก่อนเที่ยงค่ะ จากคุณ : นางฟ้าตัวดำ - [ 29 มิ.ย. 50 11:32:01 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีคุณต้นสนสีชมพูค่ะ ติดไว้ก่อนนะคะ ไว้จัดการเรื่องตัวเองเรียบร้อย จะมาติดตาม เห็นคุณหลังคาดำแดงนำเสนอมาหลายวันแล้ว ^_^ จากคุณ : กลีบดอกเหมย - [ 29 มิ.ย. 50 11:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ลงชื่อไว้ก่อนครับ เด๋วเย็นนี้เลิกงานแล้วจะมาอ่านนะจ้ะ จากคุณ : saengchot - [ 2 ก.ค. 50 06:46:19 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เหล้าสาเกในขวดสีขาวขวดแล้วขวดเล่าถูกนำมาวางตรงหน้าชายหนุ่มผมสีชมพูแต่เขาก็ดื่มได้หมดเร็วทันใจเหมือนกัน กระทั่งขวดเหล้าว่างเปล่าขวดที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับได้แล้วถูกยกออกไป ฮิโระนอนฟุบอยู่ตรงเคาน์เตอร์ ทั้งฤทธิ์เหล้าและเวลาที่ล่วงเลยไปหลายชั่วโมง “คงคิดถึงเรื่องเก่า ๆ” ลุงอิจิดะหันมาพูดกับจิจิที่นั่งกินโอเด้งอย่างเอร็ดอร่อยหลายชามแต่มีเพียงขวดสาเกอยู่ตรงหน้าแค่ขวดเดียวหันไปมอง “เธอรู้ใช่ไหมว่าเขาเคยอ้วนมากตอนเด็ก ๆ ครูสมัยประถมของเขาบอกว่าคนอ้วนจะเป็นโรคหัวใจแล้วก็อีกสารพัดโรคก็เลยบังคับให้เขาออกกำลังกาย ถ้าเด็กคนอื่น ๆ มองลงมาจากตึกเรียนที่สนามก็จะเห็นเด็กอ้วนคนหนึ่งถูกบังคับให้วิ่ง มันเป็นเรื่องที่ทรมานมากสำหรับเขา เพราะลุงเชื่อว่าเขาต้องถูกล้อแน่” “แต่พออยู่ม.ปลายพฤติกรรมการกินของเขาก็เปลี่ยนไป....” “หมายความว่าเขาอ้วนมาจนม.ต้นเลยเหรอคะ” จิจิพูดขัดขึ้น เขาต้องทรมานกับ การถูกเรียกว่า “เด็กอ้วน” มาจนกระทั่งตอนนั้นเลยหรือ ลุงอิจิดะหัวเราะให้ลำคอแต่เป็นเสียงหัวเราะที่มีกระแสของความสงสารส่งมาก่อนจะพูด “พอขึ้นม.ปลาย เขาก็เอาเงินค่าอาหารมาซื้อเสื้อผ้า เขาไม่กินอาหารกลางวันกลับบ้านก็ไม่กินแต่แต่งตัวแล้วก็เที่ยวต่อทันที - - ไอ้วิธีพิลึก ๆ นี่ทำให้เขาลดน้ำหนักลงไปได้ยี่สิบกิโลในเวลาสองเดือน” “โอ้โห...” หญิงสาวคราง “เขาไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว แต่บางอย่างมันก็ฝังใจเกินกว่าจะลบออกไปได้ เขายังคงคิดถึงเรื่องนี้ทุกครั้งที่ดื่มเหล้า เขาไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนที่เข้ามาในชีวิตเขาเวลานี้เลยสักคน สำหรับเขาพวกหล่อนก็เหมือนอาหารหรือไม่ก็งานอดิเรกเท่านั้น เธอคงไม่รู้ว่าเขาจะพาผู้หญิงไปนอนก็ต่อเมื่อเมาไม่ได้สติหรือไม่ก็ดื่มย้อมใจไปบ้างแล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนได้ไปอยู่กับเขาตอนสติดี ๆ หรอก ถ้าฮิโระรู้สึกตัวเมื่อไหร่ก็โดนไล่ตะเพิดมาหมด” แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 50 11:56:50 จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 2 ก.ค. 50 11:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ชายหนุ่มผมสีชมพูดที่ถูกพูดถึงเริ่มยกศีรษะขึ้นแล้วหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มอีกอึกหนึ่ง ลุงอิจิดะพูดกับเขาอย่างเป็นห่วง “เมาแล้วสิ กินแต่เหล้าอย่างเดียวมันก็เมาเร็วอย่างนี้แหละ” ลุงอิจิดะเลื่อนชามโอเด้งมาตรงหน้าเขา “เธอเพิ่งกินไปชามเดียวกินอีกสิ โอเด้งลุงไม่อร่อยเหรอ” “ผมไม่กินหรอก” ฮิโระพูดเสียงอ้อแอ้แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกรวดเดียวหมด “กินเข้าไป...แล้วมันก็อ้วน...อ้วนเหมือนหมูอีก!” ชายหนุ่มใช้หลังมือเช็ดปาก “เริ่มแล้วสิ” ผู้สูงวัยกว่าเริ่มได้กลิ่นอันตราย “พาเขากลับบ้านซะเถอะหนู ถ้ารอจนกว่าเขาเมาหนักกว่านี้จะแย่ ฮิโระเมาแล้วน่ากลัวมาก” “ค่ะ...ค่ะ” หญิงสาววางตะเกียบลงแล้วลุกจากเก้าอี้ พยายามพยุงแขนเขาขึ้นแต่ชายหนุ่มสะบัดออกเต็มแรง แล้วพูดเสียงดังใส่หน้าเธอ “ไม่! เธอก็คิดว่าฉันอ้วนใช่ไหมล่ะ!” จิจิมองหน้าเขาในขณะที่ลุงอิจิดะลุ้นอยู่ในใจว่าฮิโระจะทำกับเธอเหมือนกับที่ทำกับหญิงสาวหลายคนที่เขาพามาที่นี่หรือไม่ - - และสุดท้ายก็จบลงอย่างไม่สวยงามสักคน อย่างดีที่สุดพวกเธอก็แค่ร้องไห้วิ่งออกไป หรือแย่ขึ้นมาหน่อยก็เปียกปอนไปด้วยเหล้าแต่ที่หนักที่สุดที่เคยเกิดขึ้นก็คือถูกขว้างด้วยขวดเหล้า ในที่สุดหญิงสาวก็พูดขึ้น... “แต่ตอนนี้คุณก็เพรียวหุ่นดีแล้วนี่” จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 2 ก.ค. 50 11:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ฮิโระเลิกคิ้ว ริมฝีปากบางเฉียบนั้นค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้างขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่ง.... “หึ...หึ หึ หึ ....ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!” ลุงอิจิดะอ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อ เมื่อเห็นชายหนุ่มหัวเราะขำกับคำพูดนั้นของเธอจนตัวงอ “ไม่น่าเชื่อ เป็นครั้งแรกนะที่ลุงเห็นเขาดื่มเหล้าแล้วหัวเราะ” ชายสูงวัยหันไปพูดกับจิจิ หญิงสาวกล่าวลาลุงอิจิดะที่ด้านหน้าชายสูงวัยโค้งศีรษะลงพร้อมกับยิ้มให้ เมื่อประตูไม้ของร้านเลื่อนปิดไปเธอก็หันไปมองชายหนุ่มที่มาด้วยกัน เขายืนพิงรถและกำลังสูบบุหรี่อย่างสบายใจ ท่าทางเขาไม่ได้เมามายมากอย่างที่คิด “พระจันทร์สวยนะ” เขาแหงนมองท้องฟ้าแล้วพ่นควันออกมาเป็นทางยาว บนท้องฟ้ายามค่ำคืนในหน้าหนาวเช่นนี้ดวงดาวนับพันกำลังช่วยกันส่องแสงลงมาราวกับจะเต็มอกเต็มใจช่วยพระจันทร์ “ฉันขับให้ดีกว่า” จิจิเดินมาหาเขาแต่ชายหนุ่มยกกุญแจรถในมือหลบ “ใกล้แค่นี้ผมขับได้น่า ขึ้นรถสิ” พูดจบชายหนุ่มอ้อมรถไปฝั่งคนขับ จิจิถอนหายใจแล้วก้าวขึ้นรถ - - ไม่ว่าใครก็รู้ว่านั่งรถไปกับคนขับที่ดื่มเหล้านั้นอันตรายขนาดไหนแต่เธอก็ไม่มีทางเลือก ได้แต่คิดในใจว่าถ้าเขาเริ่มขับเร็วเมื่อไหร่จะตวาดใส่ให้เขาหยุดโดยไม่สนใจว่าเขาเป็นใคร “ไปห้องผมดีกว่า คืนนี้” ชายหนุ่มพูดขึ้นเมื่อหญิงสาวปิดประตูรถฝั่งของเธอ “กลับห้องฉันค่ะ กลับห้อง” เธอพูดย้ำ ฮิโระถอนใจเซ็ง เอื้อมมือมาจับผมเธอ จิจิผลักเขาออกไปเต็มแรงตามสัญชาตญาณ “โอ๊ย!” ชายหนุ่มผมสีพูร้องเสียงหลงแล้วมือจับไหล่ของตัวเอง จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 2 ก.ค. 50 11:59:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 “ให้ตาย แผลเก่านะคุณ - - คุณคิดว่ากีตาร์ตัวหนึ่งเนี่ย มันเบามากนักหรือไง” “ฉันรู้เพราะฉันเล่นอยู่” ฮิโระเลิกคิ้ว  “จริงเหรอ ฝีมือเป็นไง” “ไม่ได้หนึ่งในสี่ของคุณหรอก” “หึ ถ้าคิดอย่างนั้นก็ไม่ต้องเล่นหรอก ผมน่ะเจ็บทุกครั้งที่กีตาร์มันกดลงมาบนไหล่แต่พออยู่บนเวทีทุกอย่างมันก็เหมือนไร้น้ำหนัก ผมจะเต้นจะโยกหัวทั้งคืนให้คอมันหักเหมือนมาซากิก็ยังได้ แต่ถ้าทำอย่างนั้นผมก็คงต้องเล่นทั้งที่มีเฝือกคออยู่ แบบนั้นก็ไม่สนุก” ฮิโระหยุดพูดเพื่อมองหน้าเธอเต็มตา “ไม่ว่าทำอะไรก็ตาม ทุกอย่างต้องทำให้สุดตัว” ความเงียบปกคลุมไปทั่วในรถ “ซึ้งไหม” เขาถาม สีหน้าจริงจัง “อืม...” หญิงสาวพยักหน้า ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาเองก็เป็นคนที่มีความคิดดี เรื่องนี้อยู่เหนือความคาดหมายของเธอจริง ๆ “อยากหอมแก้มผมปะ” หา... “บ้าเหรอ!” จิจิร้อง - - ชายหนุ่มท่าทางเอาจริงเอาจังจนน่าประทับใจเมื่อครู่ราวกับหายวับไปต่อหน้า ฮิโระหัวเราะในลำคอแต่ก็ยังคงจ้องมองเธอ “ไม่เหรอ มีโอกาสแค่ครั้งเดียวนะ” “ฉันไม่เปลี่ยนใจแน่” จิจิพูดเสียงแข็ง “ได้...ห้ามเสียดายทีหลังล่ะ” ฮิโระยักไหล่แล้วหันไปบิดกุญแจรถ ********************************************** To be continued แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 50 12:05:40 จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 2 ก.ค. 50 12:01:59 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ต้องขออภัยท่าน ๆ อย่างแรงที่มาต่อช้า ความจริงเขียนเสร็จได้สักพักแล้วค่ะ แต่ไม่สบายมาก โดนไข้หวัดเล่นงานจนงอมไปเลย คราวนี้เลยมาอัพถึงตอนที่ 4 เลยค่ะ   ที่นี่ค่ะ  http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5567549/L5567549.html ขอบพระคุณทุก ๆ ท่านที่ติดตามอ่านนะคะ  ดีใจที่มีคนอ่านจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : ต้นสนสีชมพู - [ 2 ก.ค. 50 12:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณนะคะ หายป่วยก็ดีแล้วค่ะ //แล้วก็ตามไปที่กระทู้ต่อไปอย่างรวดเร็ว จากคุณ : เด็กหญิงอารมณ์ดี - [ 2 ก.ค. 50 12:55:37 ]