ยู้ฮู
ผ่านไปด้วยดีนะคะ สำหรับ งานเลี้ยงครบรอบ 6 ขวบเว็บแก้วไดอารี่ เวลาผ่านไปเร็วนะ แป๊บๆๆเว็บมีอายุ 6 ขวบแล้ว เราเป็นเว็บโรคเอดส์ ที่แปลกๆอ่ะคะ เราไม่ค่อยเน้นสาระหนักๆ จะออกแนวเป็นเด็กกิจกรรมอ่ะ มีกิจกรรมเพื่อสังคมเยอะแยะมากในเว็บ
เรามี สโลแกนว่า "แตกต่าง หลากหลาย แต่ เสมอภาค และ เท่าเทียม" ในเว็บมีทั้งคนที่ติดเชื้อ HIV คนไม่ติดเชื้อ มีคนทุกช่วงอายุตั้งแต่อายุน้อย จนอายุเยอะ 60 กว่าก็มี มีทุกระดับการศึกษา ทุกฐานะ มาจากทุกภาค มีทุกรสนิยมทางเพศ ตั้งแต่ ชายจริง หญิงแท้ เกย์ กะเทย ไบ ไตร ตุ๊ด แต๋ว ทอม ดี้ เลส จะหาเผ่าพันธ์ไหน เรามีหมดอ่ะจ้า
ถึงเราอาจจะต่างกันในบางเรื่อง แต่ก็คนเหมือนกัน เป็นเพื่อนกันได้ และเราก็ร่วมแรงร่วมใจกันทำงานดีๆเพื่อสังคม มามากมายแล้ว และจะทำต่อไปค่ะ
ก่อนจะมีงาน "แก้ว คาเฟ่" ที่เป็นงานวันเกิดเว็บ ทีมงานเค้าก็ประชุมงานกันหลายครั้ง เราไม่ค่อยได้ช่วยอะไรมาก เพราะไม่อยู่บ้าน และ ไม่ถนัดงานบันเทิง ก็เลยช่วยแค่ หาเงิน หาทุนให้ ให้ยืมบ้านเป็นที่ประชุม และ สนับสนุนอาหารสำหรับการประชุม รวมไปถึงให้ความร่วมมือในการแต่งตัวแปลกๆๆ (ขอย้ำว่า นั่นไม่ใช่เราหรอก จริงๆๆเราไม่เป็นแบบนั้นนะ )
ในการประชุมคราวนึง เลิกดึกมาก น้องๆที่มาประชุมก็สงสัยว่า ทำไมวันนี้เรายังไม่นอน ก็เลยบอกว่า วันนี้ต้องไปโรงพยาบาลตอนเที่ยงคืนอ่ะ
อิอิ ไปรับบัตรคิว เพื่อพบหมอ รับยาต้านในวันรุ่งขึ้น น่ะ
ปกติเราไปถึง โรงพยาบาลประมาณ 8 โมงเช้า เราได้บัตรคิวเบอร์ 30 กว่าทุกทีเลย ก็ต้องนั่งรอหมอไป กว่าจะได้ตรวจก็ บ่าย 3 กว่าๆๆ กว่าจะจ่ายเงิน จะรับยา ก็ 4 โมงกว่า อยู่โรงพยาบาลทั้งวันอ่ะ เหนื่อยมากๆๆ
เราเห็นคนที่เค้าได้บัตรคิวเบอร์ต้นๆๆ เค้าคุยอวดกัน บางคนมาเอาตอนตี 1 หรือ ตี 2 เราก็เลยลองมั่ง
ออกจากบ้าน 5 ทุ่มครึ่ง รถไม่ติดแล้ว ก็ไปถึงโรงบาล 5 ทุ่ม 55 บรรยากาศโรงบาลตอนกลางคืน ไม่เหมือนกลางวัน มืดๆทึมๆ น่ากลัว ที่เคาต์เตอร์ มีเจ้าหน้าที่แค่ 2 คน แล้วดูอารมณ์ไม่ดี ยุ่งเหยิง หน้าหงิกหน้างอ ไม่เหมือนตอนกลางวันที่เจ้าหน้าที่เยอะ ยิ้มแย้มแจ่มใส
พอยื่นบัตรคนไข้แล้วแจ้งว่าจะมารับบัตรคิว เจ้าหน้าที่ก็เสียงแข็งใส่ บอกว่า นั่งรอก่อน เริ่มแจกบัตรตอนเที่ยงคืน หุหุ 5 นาทีก็ไม่ยอมแฮะ
ก็ไปนั่งหาวนอน รอ มีคนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินหลายคน สงสัยจะไม่สบาย นั่งไปนั่งมาก็เริ่มทำความเข้าใจเจ้าหน้าที่ เค้าหน้างอ ก็คงเพราะง่วงเนอะ ต้องเข้าเวรดึก แล้วดันมีคนไข้วุ่นวายดันมาป่วย ดันจะมารับบัตรคิวอะไรอีก เค้าเลยอารมณ์ไม่ดีมั้ง
แต่เค้าก็คงลืมมองในมุมคนไข้เนอะ คนที่ต้องมาห้องฉุกเฉินตอนเที่ยงคืน เค้าก็คงไม่อยากมาหรอก คนที่ต้องมารับบัตรคิวด้วย มันเหนื่อยนะ ง่วงด้วย ขับรถตอนกลางคืนก็น่ากลัวนะ น้ำมันก็แพง และที่สำคัญเราก็ไม่อยากเป็นเอดส์ ไม่อยากต้องทุกข์ ต้องทน อย่างนี้ แต่เราเลือกไม่ได้นี่หว่า
เที่ยงคืน 5 นาทีแล้ว หาวไปหลายสิบหาว.................. เค้าถือแฟ้มประวัติไปแล้ว ทำไมมันเยอะนักหว่า ไปหน้าห้องฉุกเฉิน คือ โรงบาลเปิดเฉพาะห้องฉุกเฉินงัย
เรียกชื่อแรก ไม่ใช่เราแฮะ เรียกไป ชั่งน้ำหนัก วัดความดัน แจกบัตรคิว ง่า.... มากันตั้งแต่กี่โมงเนี่ย
สรุปคือ เราได้คิวที่ 3 หล่ะ แล้วต่อจากเรามีอีก 2-3 คน ดังนั้นแค่ช่วงเที่ยงคืนนิดๆๆ บัตรคิวก็แจกไป 5-6 คิวแระ มิน่า ไปตอนเช้าได้คิว 30 กว่าทุกที
กลับบ้านปุ๊บ นอนสลบ ง่วงมาก ตื่นมาตอนเช้า นั่งเล่น นอนเล่น แล้วออกจากบ้าน 10.30 ไปถึงโรงบาล 11 โมงนิดๆๆ คนไข้แน่นเอียด รอหมออีกประมาณ 1 ชั่วโมง เพราะ....หมอติดประชุม ก็ถึงคิวเบอร์ 3
หุหุ บอกแล้ว เป็น เอดส์ แล้วต้อง อดทน อดกลั้น และ อดออม
เป็นเอดส์แล้วอย่าใจเสาะ ต้องสู้ ต้องทน ทุกรูปแบบ นะจ๊ะ
เดือนหน้าไปใหม่ ต้องเอาบัตรคิวเบอร์ 1 มาให้ได้
จากคุณ :
++MooKaew++ 
- [
18 ก.ค. 50 09:06:53
]
++ KAEW ไดอารี่ ++ เที่ยงคืน กับ บัตรคิวเบอร์ 3
