ถ้าพี่ไม่ชอบทำตัวขี้เก็ก มาดเยอะ ชอบกัด ชอบแขวะ ปากไม่ค่อยดีในบางที นอกนั้นโดยรวมก็โออยู่นะคะ ฉันเฉไฉทำเป็นเรื่องขำไปซะโน่น ...
เรื่องของเรื่องคืออิแก้มมันเขินค่ะ 5555
โห ..... พี่แย่ขนาดนั้นเลยเหรอ .. ไม่รู้เลยนะ แค่เห็นแก้มแล้วหมั่นเขี้ยวอยากแกล้งเฉยๆ เขาหัวเราะแก้เก้อ ...
พี่ยังไม่มีคนคอยดูแลเลย ... แก้มอยากได้วัวแก่ไปเลี้ยงซักตัวไม๊ ต๊ายยย ผู้พัน คิดมาได้ยังไงคะเนี่ย อยู่ดีๆก็กัดตัวเองซะงั้น 555
โห .... นี่กะจะกินหนูใช่ม๊า ... เห็นเค้าเป็นหญ้าอ่อนหล่ะเซ่ ฉันแหย่เขา ...
เขาตีหัวเหม่งฉัน ... เขาทำเหมือนที่พี่วินชอบทำกับฉันเลย ...
เอาอีกแล้ว ...
ความรู้สึกของฉันถูกกระชากกลับมาอยู่กลับความรู้สึกครั้งอดีตอีกครั้ง ....
ฉันนิ่ง ...
พี่ป็อบงง ...
แก้ม เป็นอะไรหรือเปล่า ... มีอะไรบอกพี่ได้นะ เสียงพี่ป็อบปลอบฉันแทน ...
สองมือของเขาแตะมาที่บ่าสองข้างของฉัน ฉันจะกล้าบอกเขาได้ยังไง ว่าสิ่งที่เขาทำเมื่อกี้มันทำให้ฉันนึกถึงผู้ชายอีกคนหนึ่ง ...
ผู้ชายคนแรกและคนเดียวที่ฉันแอบซ่อนเขาไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจตลอดมาและคงจะตลอดไป .....
ฉันก้มหน้านิ่ง น้ำตากำลังจะไหล ...
อายพี่ใช่ไม๊ ถ้าแก้มอยากร้องไห้ แก้มร้องมาได้เลยนะพี่จะไม่มอง เขาผละออกจากตัวฉันแล้วเดินไปปิดไฟ
ตอนนี้มีเพียงแสงสว่างจากดวงจันทร์และหมู่ดวงดาวนับล้านดวงบนท้องฟ้า ...
พี่ป็อบมานั่งที่เดิม หันตัวฉันเข้ามาเผชิญหน้ากับเขา ....
แก้ม .... ถึงแม้พี่จะไม่ใช่ที่ปรึกษาที่ดีนัก แต่พี่พร้อมจะฟังแก้มนะ ... อย่างน้อยแก้มก็จะได้มีพี่อีกคนที่จะร่วมรับรู้ความทุกข์ของแก้มด้วยไง ... สองหัวดีกว่าหัวเดียวนะ ... พี่ป็อบพูดด้วยน้ำเสียงที่ช่างแสนจะอ่อนโยน ....
น้ำเสียงแบบที่ฉันเคยคิดว่าชาตินี้คงจะไม่มีโอกาสจะได้ฟังจากเขาแน่ๆ
แก้ม ... น้อยใจตัวเอง ฉันพูดพร้อมๆกับหยาดน้ำตาที่พร่างพรูออกมาจากสองตา ....
เมื่อมีโอกาสจะเริ่มต้นกับใครใหม่ .... แก้มจะนึกไปถึงวันสุดท้ายที่ต้องเลิกราทุกครั้ง เพราะไม่ว่าจะหนีตัวเองยังไง ... แก้มก็หนีความจริงไปไม่พ้น ฉันสะอื้นจนตัวโยน ...
แล้วซบหน้าลงกับสองมือของตัวเอง ....
พี่ป็อบไม่พูดอะไรซักคำเพื่อจะปลอบใจฉัน ...
เขากลับดึงเอาตัวฉันเข้าไปซุกอยู่ในอ้อมกอดที่แขนทั้งสองข้างโอบรอบตัวฉันไว้แน่น ....
ฉันซบหน้าลงกับบ่าของเขา ... ปล่อยน้ำตามันไหลอาบจนเปียกที่บ่าของเขา
ฉันกำลังร้องไห้เรื่องผู้ชายอีกคนหนึ่งบนบ่าของผู้ชายอีกคน .... นี่ฉันทำไปได้ยังไง ...
แต่มันไม่ใช่เพียงแค่ฉันนึกถึงพี่วินเท่านั้น ยังมีความอัดอั้นที่มันอัดแน่นอยู่ในใจของฉัน
ซักวัน พี่ป็อบก็ต้องเลือกที่จะเดินจากแก้มไป ... เพื่อที่จะไปสร้างครอบครัวที่แท้จริงของตัวเอง แก้มรู้ดี" ฉันหยุดเพื่อสะอื้น ...
" .... มันเป็นคำตอบเดียวที่จะเป็นคำตอบสุดท้ายกับความรักของแก้มเสมอ แต่ละคำกว่าจะออกมาจากปากฉันได้มันช่างแสนยากเย็น ...
มันแสนจะเจ็บปวด ภาพความหลังครั้งเก่าๆยังย้อนกลับมาตอกย้ำความเป็นจริงที่ฉันกำลังพูด .....
หากใครไม่ลองมาเป็นแบบฉัน คงยากที่จะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกอันแสนจะปวดร้าวในเวลานั้น
มีคนหนึ่งคนมาพร้อมที่จะให้เรารัก .... เราอยากรักเขา
แต่เราไม่กล้าที่จะรักเขา .... และบอกตัวเองว่าต้องตัดใจ
สิ่งที่ทำให้ฉันเจ็บปวดมากที่สุด คือ การที่ต้องทรมานหัวใจตัวเอง
ฉันกำลังต่อสู้กับตัวเอง .... พยายามทำร้ายให้ตัวเองเจ็บปวดและทรมาน
เพียงเพราะอดีตที่มันเป็นแผลลึก ... ลึกลงไปจนถึงปลายสุดของวิญญาณของฉัน
/////
*** อย่าเดี้ยงอีกน๊า พี่น้องขา ....
วันนี้จะต่อให้แน่นๆนะคะ เพราะว่าจะไม่อยู่
ตอนบ่ายต้องออกไปทำข่าวค่ะ
จากคุณ :
นักข่าวตาแป๋ว 
- [
19 ก.ค. 50 10:10:24
]
" นักข่าวจอมจุ้น กับ คุณบอดี้การ์ดจอมเก็ก " ๐(^_^)๐ 6 ...Again!!!!
พรุ่งนี้จะมารอดูรูปสาวแก้มป่องนะค๊า บอกเวลาอย่างงี้ไม่พลาดแน่ หุหุ
สะใจม๊ากกก
555+++ ล้อเล่งงง
