ความคิดเห็นที่ 1 (กระทู้พิืเศษ) "Love in the University : Part 1" โดยคุณ - "Peter" bigbon@doramail.com จากที่เคยผมเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับ Classical sex มาแล้ว จริง ๆ แล้วผมเอง ไม่ค่อยมีประสบการณ์ในการเขียน เรื่องแบบนั้นมากนัก คิดว่าอาจจะเขียนได้ไม่ถูกใจเพื่อน ๆ คราวนี้จึงขอเปลี่ยนบรรยากาศ มาเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับความรักกันบ้าง.. -------------------------------------------------------------------------------- Why men say "Only fool rush in" ? ... ความรักเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจ อย่างในเพลงที่เค้าบอกไว้ว่า "ความรักเป็นสิ่งที่เทวดายังกลัว มนุษย์ผู้โง่เขลาเท่านั้นจึงจะมีความรัก" เห้อ.. แต่พอเอาเข้าจริง ๆ แล้วมนุษย์ไม่ว่าจะหน้าไหนก็ต้องยอมโง่ ยอมตาบอด เพื่อความรักด้วยกันทุกคนแหละ.. คุณว่าจริงไหมครับ? เรารักคน ๆ นึงจากการที่เรามองตา ในขณะที่เราชอบคน ๆ นึงจากการที่เราได้พูดคุยกับเขา เมื่อเราคิดที่จะตัดใจจากคนที่เราชอบ ก็แค่เพียงปิดหูเพื่อไม่ให้ยินในสิ่งที่เขาพูดอีก และหากเราจะตัดใจจากคนที่เรารัก ก็เพียงแค่หลับตาลง จากนั้นความรักก็จะกลั่นตัวออกมาเป็นหยดน้ำตา ทิ้งไว้แต่เพียงความเศร้า และความทรงจำที่มิอาจลืม.... ความรักในมุมมองของผมมันไม่ค่อยจะมี Concept สักเท่าไหร่ ผมเชื่อว่าความรักจริง ๆ แล้วมันจะต้องไม่มีเหตุผลนะ มันไม่ใช่เรื่องว่าเราชอบกินข้าวร้านนี้เพราะว่ามันอร่อย.. ในทางตรงข้าม เราสามารถรักคน ๆ นึงได้ โดยที่ไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไรก็ตาม ผู้ชายที่ทำให้ผมรัก มันคงเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตของผมละมั้ง.. ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ความน่าจดจำของความรักครั้งนี้ เป็นเพราะมันเป็นความรักจริง ๆ หรือเป็นเพราะมันเป็นความรักที่ไม่มีวันเป็นไปได้ เป็นความรักที่ถูกกีดกันไปด้วยความกลัวในใจของเราสองคน หรือแม้แต่สายตาของคนรอบข้าง มันจึงเป็นสิ่งที่เจ็บปวดและทรมานจิตใจของผม จนกระทั่งทุกวันนี้.. "ช่างเป็นคนขี้เกียจเสียจริง ๆ เลย" มันเป็นความคิดที่อยู่ในใจผม เมื่อวันที่ผมเจอกับเขาครั้งแรก ปีหนึ่งในมหาวิทยาลัยดูมันช่างหน้าตื่นเต้น เพราะเราได้พบกับสิ่งแปลกใหม่มากมาย.. คนใหม่ ๆ แล้วก็ "คนทะลึ่ง ๆ" อย่างเขา.... วันนั้น.. เป็นวันที่เราเรียนวิชาภาษาอังกฤษด้วยกันครั้งแรก เขานั่งเรียนรวมอยู่กับพวกเพื่อน ๆ ของเขาในกลุ่ม ส่วนผมนั่งอยู่คนเดียว ไม่ใช่ว่าไม่มีคนคบนะครับ..(ร้อนตัวนิดนึง) แต่วิชาอังกฤษ เป็นวิชาที่ไม่สามารถจัดตารางสอนเองได้ แล้วผมก็โชคร้าย โดนจับแยกเรียนกับเพื่อน ๆ ในกลุ่มเสียด้วยสิ เขาเป็นคนน่ารัก ทะเล้น ๆ ผมคิดได้แค่นั้น เพราะไม่ได้รู้จักอะไรกับเขามากนัก สิ่งแรกที่เหมือนกันระหว่างเราสองคนก็คือ 'ชอบนั่งเรียนหลังห้อง..และหลับเหมือนกัน' เห็นเขาหลับ มันพลอยทำให้ผมง่วงไปด้วยจริง ๆ ผมหลับโดนหันหน้าเอียงไปทางเขา ลมพัดเย็นสบายจริง ๆ ผมหลับโดนไม่แคร์สายตาอาจารย์อย่างนั้นได้ยังไงก็ไม่รู้.... ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร.. ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณ รู้สึกเหมือนกับว่ามีคนแอบมองเราอยู่ 'ก็ไอ้หมอนั่นแหละครับ' มันมองสงสายตากวนตีนมาก ๆ มาที่ผม ผมมองมันอย่างดุดุ ค้อน ๆ หน่อยนึง มันหัวเราะในดวงตาแล้วชี้ให้เพื่อน ๆ มันดูผม ..แหะแหะ ผมนึกในใจว่า "ไอ้บ้า.. :-)โคตรเสียมารยาทเลย หัวเราะเรายังไม่พอ เสือกชวนเพื่อนมาขำอีก ยังกะดูฮิปโปในสวนสัตว์.." ผมพยายามทำเป็นไม่สนใจไอ้บ้านั่น สักพักก็เลิกเรียน.. ผมรอให้เขาและเพื่อน ๆ ของเขาเดินออกไปก่อน จากนั้นผมก็ค่อย ๆ เดินออกมาจากห้องเรียน มันเป็นชั้นสอง.. แล้วผมก็เดินลงมาข้างล่าง 'ตึกที่นี่แปลกดี' ผมชื่นชมกับสถาปัตยกรรมของตึกไปครู่ใหญ่ แล้วก็ต้องพบกับใบหน้ากวนตีน ๆ อย่างนั้นบนชั้นสองของตึก.. มันมองลงมา ยิ้มทะเล้น ๆ พร้อมกับส่งจูบให้ผม ผมรับมุขของมันด้วยความไว ด้วยการทำทีเป็นเอามือคว้าอากาศ (เหมือนรับจูบที่มันส่งมา) .. ปาลงพื้น... แล้วเอาเท้าบี้สองสามที เหมือนกับขยี้สัตว์เลื้อยคลานที่น่าขยะแขยงตัวนึง .. แหะแหะ ช่างดูใจร้ายไปหน่อยไหมครับ แต่ก็ช่วยไม่ได้มันเสือกมากวนตีนผมก่อนทำไม.. ผมยิ้มทะลึ่ง ๆ แสดงถึงชัยชนะให้มันไปครั้งนึง น่าแปลกที่มันยิ้มหวานให้ผม อย่างที่ผมไม่คาดคิด มันทำให้ผมอายไปเหมือนกัน แล้วก็รู้สึกผิดที่ทำอะไรลงไปอย่างนั้น ผมคิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะทำหน้ายังไงดี ก็ได้แต่ยิ้มแบบอาย ๆ ตอบไป แล้วรีบเดินกลับโต๊ะกลุ่มของผมอย่างไม่อยากจะคิดถึงมันอีก........ ### End of part 1 ### * ป.ล.ไม่ทราบเหมือนกันว่าเพื่อน ๆ คิดยังไงกับเรื่องที่ผมส่งมา ชอบหรือไม่ชอบ หรือคิดว่าควรปรับปรุงอย่างไร ก็ Email มาคุยกันได้ครับไม่ว่ากัน จะอ่านทุก mail ขอบคุณครับ ..... ปล ด้านบนสุขคือชื่อเรื่องจริงๆที่เจ้าของเรื่องใช้ รวมทั้งนามแฝงและอีเมลแอดเดรสข้างบนก็เป็นของเจ้าของเรื่อง จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.ค. 50 21:42:02 A:161.246.50.86 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (กระทู้พิืเศษ) "Love in the University : Part 2" โดยคุณ - "Peter" bigbon@doramail.com ..... คนเรามักจะกลัวความผิดหวังในความรัก จนลืมไปว่า ยามเมื่อความรักผลิบาน มันทำให้โลกสวยงามได้ขนาดไหน.. ทำให้เราดูดีขึ้น ทำให้เรามีอะไรให้คิดถึง นอกเสียจากเรียน กิน แล้วก็นอน ความรักทำให้เกิดอะไรดีๆ ขึ้นตั้งเยอะแยะ.. หากเราคิดจะรัก เราควรรับเอาไว้ทั้งหมด ทั้งสุขและทุกข์.. ความรักไม่ใช่การเสี่ยงเลย มันออกจะเหมือนตำรา ที่เราเคย ๆ อ่านกัน ยามสมหวัง ความรักก็ทำให้เกิดรอยยิ้ม และเมื่อรักจากไป รักนั้นย่อมจะฝากรอยแผล ไว้ในจิตใจ... ความรักเป็นสิ่งธรรมดาเหลือเกิน และแค่เราได้รักใครสักคน ผมว่ามันก็เป็นเหตุผลที่เพียงพอแล้ว ที่เราจะกล้าพบกับความสุข และความผิดหวัง ตามวัฏจักรแห่งความรัก ผมนั่งใจลอยคิดถึงเรื่องอะไรต่อมิอะไรอยู่นาน นั่งมองพวกผู้หญิงห้ำหั่นกัน ในกีฬาสุดฮิตของกลุ่มเรา นั่นก็คือ 'หมากเก็บ' ผู้ชายต่อกี่รายกี่ราย ที่มั่นใจว่าตัวเองมือใหญ่ที่สุด และมีความไวเป็นเลิศ ยังไงก็สู้ผู้หญิงไม่ได้ครับ.. ขนาดเราเลือกก้อนหินเม็ดใหญ่ที่สุด โดยที่ไม่ให้น่าเกลียดจนเกินไปแล้ว แต่ก็ต้องยอมแพ้มือเล็ก ๆ นิ้วเรียว ๆ อย่างพวกมัน... เพื่อนผมคนนึงคือ นังปลา เข้ามาทำความรู้จักกับผม "หวัดดีเอก" มันทำท่าดัดจริตที่สุด เท่าที่ผมเคยพบมาเลยในชีวิต "แหะแหะ..หวัดดี" ผมหวัดดีแบบแหย๋ ๆ หน่อย ให้มันพอรู้ว่า สิ่งที่มันทำหน่ะ แรดเกินไปแล้ว.. ก็ใช้ได้ผลครับ จากนั้นดูสีหน้ามันกลับคืนมาเป็นมนุษย์ ไอคิวปกติเหมือนเดิม.. เราคุยไปได้สักพักใหญ่ ก็เหมือนกับว่านังปลาได้เริ่มเข้าสู่ Main idea ในการคุยของมันแล้ว "เนี๊ยะเราแอบชอบคน ๆ นึงอ่ะ อยู่โต๊ะกลุ่มข้าง ๆ เอกเลย" นังปลาพูดเปิดฉาก ด้วยหน้าตากระริ้มกระเรี่ย คล้ายจะให้เป็นพ่อสื่อกระนั้นแหละ ผู้หญิงสมัยนี้หนอ "คนไหนเหรอ" ผมถามด้วยสีหน้า กูจะรู้ไม๊หละ ถ้าเมิงอยากให้กูรู้ก็ชี้เลย ให้กูรู้ซะว่าคนไหน... " อืม ชื่อต้นอ่ะ เดินมาแล้วนั่นไง.." ผมเงยหน้าขึ้นมอง แล้วพบกับใบหน้าที่แสนคุ้นเคย เหมือนในละครจัง แบบ ช่างบังเอิญอะไรปานนี้ คล้ายพระเอก ชนกับนางเอกที่ถือของพะรุงพะรัง แล้วของตก ซวยเลยต้องช่วยกันเก็บแล้ว เกิดปิ้งปั๊งกันประมาณนั้น... ใครจะไปรู้ครับว่า "ไอ้บ้า" ในห้องเรียนอังกฤษ ก็คือไอ้ต้นที่นังปลาว่า.. ไอ้ต้นเดินมาอย่างกวนตีนสุดริด มันยิ้มให้ผม แล้วเดิมมานั่งที่โต๊ะกลุ่มข้าง ๆ ผม.. จริง ๆ ด้วย อะไรมันจะบังเอิญเช่นนี้หนอ "อืม...ก็น่ารักดี" ผมตอบนังปลาไปด้วยใบหน้าเฉยที่สุดในโลก ทั้งที่ในใจผม นึกถึงตอนที่มันส่งจูบให้ผมจากชั้นสองเมื่อวันก่อน แล้วก็เขิน ๆ เหมือนกัน.. ผมไม่กล้าเหลือบไปมองมันจริง ๆ เลย มันเองก็คงแปลกใจเหมือนกับผม ที่อยู่ดีดี เราดันอยู่ในกลุ่ม ที่เป็นพันธมิตรกันขึ้นมาทันใด ข้อมูลจากนังปลา ทำให้ผมทราบว่า ไอ้หมอนี่ซิ่วมาปีนึง แล้วมาเอนทรานซ์ใหม่ เป็นคนเจ้าชู้น่าดูทีเดียว.. ก็แน่หล่ะ หน้าตามันน่ารักออกอย่างนี้ ผมสวย ขาวตี๋ ตัวเล็ก ๆ เวลามันยิ้มทะเล้น ๆ น่ารักอย่าบอกใครเชียวครับ ผมเองยังอิจฉา อยากหน้าตาน่ารัก อย่างนั้นบ้าง... ดูเหมือนกลุ่มของเราสองคน จะมีกิจกรรมร่วมกันมากมายเสียทีเดียว ทั้งเป็นทางการ และไม่เป็นทางการ... อย่างเป็นทางการนี่ก็เช่น ต้องจัดทีมฟุตบอล แข่งกับสายอื่น.. อย่างไม่เป็นทางการ ก็คือ เรามีการจัดการแข่งขัน จับหมูเวิร์ลคัพ (Jub-Moo World Cup) กันขึ้น.. (*จับหมูคือการเล่นไพ่ชนิดหนึ่ง ใช้ผู้เล่นสี่คน ใครแต้มติดลบ 1,000 ก่อนจะเป็นผู้แพ้) กลุ่มผมจะชอบเล่นกันมาก ว่างเมื่อไหร่เป็นจับหมูตลอด จับหมูเลี้ยงไอติม จับหมูเลี้ยงน้ำไปเรื่อย แต่กิจกรรมทั้งสองอย่าง ไม่ได้ทำให้เราใกล้ชิดกันนักหรอกคับ.. เนื่องจากไอ้ต้นมันไม่ใช่คนฉลาดนัก มันจึงไม่สามารถ เล่นไพ่อันที่ต้องใช้ทักษะทางปัญญาเป็นอย่างมากได้ แล้วยังต้อง แข่งกับกลุ่มผม ซึ่งที่มีแต่พวกเชี่ยว ๆ ทั้งนั้น... ส่วนแข่งบอลก็ฝันไปเถอะครับ คุณชายนายเอกอย่างผม ไม่มีทางลงแข่งฟุตบอลเป็นอันขาด แต่งานนี้ ไอ้ต้นมันเสือก ทำแมน ลงแข่งด้วยอย่างที่ใบหน้าของมัน ไม่ได้เข้ากับสนามฟุดบอลแต่อย่างใด.. เราเลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ ที่ที่ผมจะได้เจอมัน ก็คงเป็นเวลาเรียนอะไรที่ตรงกัน นั่นแหละครับ.. แต่จะได้เห็นมันถนัดตา ก็ที่เรียนวิชาอังกฤษด้วยกัน เนื่องจากมันมีการเช็ค Attendance ด้วย.. ผมกับมันเลยโดดไม่ได้ ต้องขึ้นเรียน มานอนหลับด้วยกันทุกคาบ น่าแปลกที่ผมกับมันมีรสนิยมที่ตรงกันอีกแล้ว คือ เราจะชอบนั่งใกล้หน้าต่าง ผมแอบมองเวลามันนั่งใจลอย "คงจะคิดถึงใครสักคนมั้ง" ผมคิดในใจ... ไอ้ต้นหันมามองผมบ่อยครั้ง เหมือนกัน แต่ผมก็ทำหน้าเฉย ๆ ผมยังคิดไม่ออกว่าจริง ๆ แล้วผมรู้สึกยังไงกับมัน "มากกว่าเพื่อน...หรือเปล่า" ใบหน้านั้น ดูจะชินตาผมขึ้นทุกวัน ชั่วโมงภาษาอังกฤษทุกครั้ง ผมจะต้องได้เจอหน้ามัน แล้วก็รอมยิ้มกวนตีนของมัน.. ท่ามันฟุบหน้าหลับลงบนโต๊ะ Lecture ท่าเวลามันเสยผม อืม ถ้ามีใครนั่งมองผม แบบที่ผมมองมันอยู่ตอนนี้ ผมคงดีใจพิลึก จนกระทั่งวันนึงผมขึ้นไปเรียน ใบหน้าที่คุ้นเคย รอยยิ้มที่เคยได้พบ วันนี้กลับไม่เจอ.... ผมมองหามัน ครั้งแล้ว ครั้งเล่า.. "ทำไมวันนี้มันไม่มาเรียนวะ สงสัยคงขี้เกียจโดดไปเที่ยว หรือบางทีอาจจะป่วยการเมือง เป็นหวัดลงตับ นอนซมอยู่บ้านหรือเปล่า" ผมนึกในใจ... มันน่าตกใจกับความคิดของผมเหมือนกัน ผมถามตัวเองว่า ทำไมเราถึงต้องคิดถึงหมอนี่ ด้วย ทั้ง ๆ ที่ไม่ค่อยจะได้คุยกันมากเท่าไหร่ ดูเหมือนใบหน้านั้น จะสามารถผุดขึ้นมาในใจของผม โดยไม่ต้องนึกถึงด้วยซ้ำ "นายเอกเอ๋ย... นายเป็นอะไรกันหนอ ดึงใจตัวเองกลับมาเร็ว..." จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.ค. 50 21:46:06 A:161.246.50.86 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 3 (กระทู้พิืเศษ) "Love in the University : Part 3" โดยคุณ - "Peter" bigbon@doramail.com ... บางครั้งการที่คนเราจะบอกว่า "รัก" กันนั้นมันช่างยากเย็น แต่ไม่ใช่จะไม่มีเสียเลยทีเดียว เราบอกรักกันผ่านคำต่าง ๆ มากมาย.. เช่น คิดถึงนะคับ เป็นไงบ้างสบายดีหรือเปล่า นอนหลับฝันดีนะ.. ซึ่งถ้าคำเหล่านี้เปลี่ยนเป็น 'ผมรักคุณ' มันคงจะซึ้งใจดีพิลึกเนอะ.. นี่แหละครับ คนเรา ที่มักจะชอบ ซ่อนความในใจ ของตัวเองกันทุกคน บางคนบอกว่า การที่จะทำให้คนที่เรารัก ไม่เบื่อ ก็คือ ทำตัวเป็นหนังสือ ที่อ่านยังไงก็ไม่ถึงตอนจบ.. นั่นแหละครับที่เป็นเหตุผลหนึ่งว่า ทำไมเราถึงได้ชอบปิดบังความรู้สึก ที่แท้จริงของเราเอาไว้ แต่ผมกลับมองอีกอย่างนะ การทำตัวเองให้เป็นหนังสือที่อ่านแล้วสนุก น่าอ่าน จนทำให้คนอ่าน หยิบขึ้นมาอ่านครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วนึกถึงมันตลอดเวลา.. นี่สิถึงจะผูกใจคนอ่านได้ดีที่สุด ซึ่งมันก็อาจจะเสี่ยงไปสักหน่อยเหมือนกัน หากว่าคน ๆ คนนั้นจะไม่ชอบเรื่องราวในหนังสือนั้น สักเท่าไหร่.. บางทีเขาอาจจะอ่านเพียงรอบเดียวเท่านั้น แล้วไม่กลับมาอ่านมันอีกเลย.. สำหรับผมแล้ว ผมว่ามันจะเป็นไรไป เค้าคงไม่ชอบหนังสือของผมจริง ๆ ก็ได้.. แต่ก็ยังคงหวังว่า มันน่าจะมีสักคนละน่า ที่จะชอบเรื่องราวในหนังสือของผม จนอ่านมันครั้งแล้วครั้งเล่า และนั่นก็จะเป็นคนที่รัก ในความเป็นตัวของเราจริง ๆ.. "I've always been in love with you. Guess you always know." ผมนั่งเล่นกีต้าร์เพลงที่ผมชอบอย่างสบายอารมณ์ ที่โต๊ะกลุ่มของผม นาน ๆ ครั้ง ที่ผมจะหอบเอากีต้าร์ มาที่มหาวิทยาลัย ก็เพื่อมาเล่นให้พวกเพื่อน ๆ ฟังนี่แหละครับ.. มันลำบากอยู่เหมือนกันครับ ส่วนมากผมจะอาศัยไปเล่นกีต้าร์ ที่ชมรมโฟล์คซองแทน.. ที่นั่นจะมีเพื่อน ๆ ผมหลายคน เล่นกีต้าร์เก่ง ๆ กันหมดเลย ว่าง ๆ เราก็จะมานั่งแกะเพลงใหม่ ๆ กัน เอาไว้เล่นเวลางานรับน้อง หรือเพลงอะไรที่เราชอบมาก ๆ แต่ก็ต้องยอมรับว่า กีต้าร์ที่ชมรมมันห่วยมากจริง ๆ สู้กีต้าร์สุดรักสุดหวงของผมไม่ได้.. ถึงแม้มันจะดูโทรมมาก แบบโคตรโทรมเลย.. ขอบอกครับ เสียงดีจนรุ่นน้องที่มหาลัยทักว่า.. "พี่เอกครับ กีต้าร์เสียงดีมาก เขาแกล้งทำให้เหมือนเก่าหรือเปล่า" ผมไม่รู้จะดีใจที่กีต้าร์ผมเสียงดี หรือเสียใจที่กีต้าร์ผมโทรมมากดี กีต้าร์ใหม่ มันจะดีได้อย่างไรกัน.. ผมมักจะอาสาเอากีต้าร์ตัวนี้ ไปเล่นที่ไหนต่อไหนเสมอ ไม่ว่าจะเป็นงานที่ต้องโชว์ หรือไปต่างจังหวัด ไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน เพราะฉะนั้นเพื่อน ๆ จะไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมมันถึงได้มีสภาพที่โทรม มากขนาดนี้.. ผมคิดว่า.. ความเก่าขอกีต้าร์ มันทำให้เรานึกถึงเหตุการณ์สนุก ๆ เวลาที่เราได้ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ.. ทุกคนมีความสุข กับเสียงกีต้าร์ที่เราเล่น บางคนแอบร้องไห้เวลาอกหัก แล้วเราเล่นเพลงเศร้า.. บางครั้งเวลาผมอยู่คนเดียว ผมลูบกีต้าร์ตัวนี้ไปมา แล้วหวนนึกถึงเรื่องสนุก ๆ กับเพื่อน ๆ .. ว่าเราได้เอากีต้าร์ตัวนี้ไปเล่นที่ไหนมาบ้าง เล่นให้ใครฟัง สำหรับบางคน กีต้าร์มันก็คือกีต้าร์ แต่สำหรับผมแล้ว.. มันเป็นบันทึกเล่มสำคัญทีเดียว สำหรับชีวิตของผม.. นอกเรื่องเสียนาน จนกระทั่งเกือบลืมเรื่องที่จะเล่าเสียสนิทเลย.. นี่เป็นครั้งแรกละมั้งคับ ที่ผมได้มองตาเขานานที่สุด.. จำได้ว่าผมนั่งเล่นเพลง Eternal flame ของ the bangle ที่โต๊ะ เพื่อนกลุ่มผมและกลุ่มเขา มานั่งล้อมวงร้องเพลงด้วยกัน.. ไม่นึกว่าคนอย่างไอ้ต้น ก็มีดนตรีในหัวใจกับเขาเหมือนกัน (แหม ผมก็พูดเกินไปหรือเปล่า) ก็เพิ่งเคยเห็น เวลามันร้องเพลงนี่คับ ดูตลก ๆ ไปอีกแบบ.. เสียงมันงึมงำงึมงำ ที่ประทับใจก็คือ เราสบตากันครู่ใหญ่เหมือนกัน แบบว่าบรรยากาศมันเป็นใจครับ.. เย็นย่ำ แสงแดดจาง ๆ ส่องลอดระหว่างตึกเข้ามาที่โต๊ะกลุ่ม ลมพัดเบา ๆ เพลงก็นะ.. Do you feel my heart beating? Do you understand? Do you feel the same? เป็นแฟนคงจับกอดไปแล้ว แหะแหะ.. ไม่หรอกครับ ตอนนั้นผมยังไม่ได้คิดจะชอบมันด้วยซ้ำ แต่ก็ยอมรับเหมือนกันว่า มีความรู้สึกต่อเขา ไม่เหมือนกับเพื่อนผู้ชายคนอื่น ถึงแม้ว่ากับเกย์บางคนที่ชอบมายุ่งกับผมก็ตาม.. เรานั่งล้อมวงร้องเพลงกันนานพอสมควรเหมือนกัน เย็นแล้ว..พวกเราแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมอดที่จะนั่งตรงนั้นต่อไม่ได้ ผมนั่งมองออกไปบริเวณส่วนต่อระหว่างตึก.. ตรงนั้น เขากำลังเล่นตีแบดกันอยู่ ดูผู้หญิงตีแบด ก็สนุกดีเหมือนกันคับ ลุ้นดีว่ามันจะรับได้กันหรือเปล่า.. สักพักหนึ่ง ผมก็เห็นไอ้ต้นเดินเข้ามาใกล้ ๆ มันเข้ามานั่งใกล้ ๆ ผมจนติดตัวผมเลย เป็นครั้งแรกที่ผมได้อยู่ใกล้ชิดกับมันมาก ๆ ผมเขินอย่างบอกไม่ถูก ผมมองตามันครู่นึง ก่อนที่จะเอ่ยคำพูด ที่แสนจะยากเย็น "ต้นยังไม่กลับเหรอ หรือว่าอยู่หอ" ว้าคิดได้แค่นี้เองเรา " "เราไปกลับ เอกหล่ะ.." มันยิ้มน่ารักอีกแล้ว เวรกรรม เวรกรรม "เราก็ไปกลับเหมือนกัน" ในใจก็คิดว่า ชวนกูกลับสิเมิึง.. การสนทนาเป็นไปด้วยดี มันชวนผมกลับบ้านด้วยเหมือนกัน แต่ผมก็เกรงใจ แล้วอีกอย่างนึง ก็นัดว่าจะกลับกับเพื่อนอีกคนนึงเอาไว้ เรานั่งตัวติดกันอย่างนั้นครู่นึง.. จนกระทั่งรู้สึกว่าเพื่อน ๆ รอบข้างมองมาเหมือนกัน ก็ที่นั่งมีตั้งเยอะแยะ เสือกไปนั่งติดกัน ประมาณหน้าหนาวต้องอยู่ใกล้กัน เพื่อความอบอุ่นขนาดนั้น ผมเลยตัดสินใจเป็นผู้ลุกออกมาเอง "เรากลับล่ะนะ" ผมไม่พูดเปล่า เอามือตบไหล่มันแรง ๆ เป็นเชิงย้ำว่า 'เป็นเพื่อนกันนะเมิง..เพื่อนนะเิิมิึง' ผมไม่อยากคิดอะไรไปมากกว่านี้ ผมไม่เคยมีประวัติ ชอบเพศเดียวกันเสียด้วย.. ผมคว้ากีต้าร์ตัวโปรด หนังสือเรียน แล้วยิ้มให้มันครั้งหนึ่ง แบบหวานที่สุดเหมือนกัน.. เป็นการยิ้มขอโทษ ในการทำไม่ดีกับมันในวันแรกที่เจอกัน.. แต่ผมก็ไม่คิดว่า การยิ้มแบบนั้น.. จะเป็นการเริ่มต้น เรื่องยุ่ง ๆ ระหว่างเรา .... 'เนิ่นนานเท่าไหร่.. ที่หัวใจไม่เคยสั่นไหว.....' ปล บรรทัดติดกันเป็นแพเลย จัดบรรทัดให้ไม่ไหวแล้วสิ ขอโทดจริงๆวอน FC จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.ค. 50 21:49:29 A:161.246.50.86 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 4 (กระทู้พิืเศษ) "Love in the University : Part 4" โดยคุณ - "Peter" bigbon@doramail.com ... เวลาที่พวกเรานักศึกษาเซ็งมากที่สุดก็คือ การประกาดผลคะแนนสอบกลางภาคนี่แหละ ผมก็เช่นกัน มันเป็นการดีแหละคับ ที่เราจะรู้ชะตากรรมว่า เราควรจะทุ่มเทเวลาให้กับการเรียน มากแค่ไหนในช่วงสอบปลายภาค.. "คะแนนสอบออกมาแล้วหว่ะ " ไอ้บอยเพื่อนผมตะโกนมาแต่ไกล .. คะแนนผมได้รอง Top ที่สาม แต่ก็สูงสุดในกลุ่ม ผมไม่ค่อยภูมิใจนักหรอกคับ ผมรู้ดีว่าผมมักจะขี้เกียจ ตอนปลายเทอมเสมอ มันเป็นสิ่งที่จะทำให้ผมรู้สึกว่า 'กูรอดแล้ว' แล้วก็ไม่อ่านหนังสือ แล้วมันก็จริงคับ เพราะผมใช้เวลาส่วนมากกับการเที่ยว และทำกิจกรรม คะแนนปลายภาคของผมจึงดีสู้เพื่อน ๆ เก่ง ๆ ในกลุ่มไม่ได้เลย... .. ช่างมันเหอะเนอะ คะแนนเป็นมายา ของจริงก็คือ 'ไอ้ต้น' นั่งอยู่นู่นไงคับ หน้าตามันเหมือน Question mark เลยหว่ะ ต้นเป็นคนค่อนข้างสับสนในกระบวนการคิด ผมสังเกตุได้จาก การเข้าร่วมฟังเพื่อนคนนึง ที่กลุ่มมันติววิชาหลักของคณะ เช่น มันมักจะลงบัญชีช่อง Credit กับ Debit สลับกับ ด้วยวิธีการคิดแบบบ้า ๆ บอ ๆ ของมัน ผิดแล้วยังมาเถียงอีก--เวน เดี๋ยวกูตบให้ เห้อ เห็นแล้วน่ากลุ้มใจแทนเหมือนกัน.. แต่ผมว่าหน้าตาเวลามันคิดอะไรไม่ค่อยรู้เรื่องนี่ น่าขำดีเหมือนกันนะคับ.. .. บางครั้งมันทำหน้าซีด ๆ เหมือนญาติเสียไปหลัด ๆ เวลาผมถามโจทย์คำนวณบางข้อ มันคงกลัวเสียฟอร์มเหมือนกัน ถ้ามันตอบไม่ได้ ผมไม่ได้ตั้งใจจะถามมันจริง ๆ หรอกคับ ก็เพียงแต่อยากจะใกล้ชิดกับมัน นิด ๆ หน่อย ๆ พอให้ชีวิตมันกระชุ่มกระชวย ก็แค่นั้นแหละ.. 'ถ้าไอ้ต้นมันฉลาดกว่านี้ ผมอาจจะไม่ชอบมันก็ได้' .. ผมเป็นคนเกลียดไอ้พวกเด็กเรียนเห็นแก่ตัวเป็นที่สุด ผมไม่เข้าใจว่า การทำตัวฉลาด เป็นสิ่งน่าพิสมัยตรงไหน คุณอาจจะได้รับความยกย่องนับถือจากคนมากมายก็จริง แต่มันเป็นของจริงหรือ? คนเหล่านั้นล้วนแล้วแต่อิจฉาคุณทั้งนั้นแหละ ไม่มีใครอยากให้คนอื่น ดีเกินหน้าตนเองหรอก การแกล้งโง่ จึงเป็นพรสวรรค์ของคนฉลาดโดยแท้.. .. เพราะว่าคนฉลาด ได้เล็งเห็นประโยชน์ของความโง่เขลาอย่างมหาศาล เมื่อคุณโง่ คุณจะได้รับความช่วยเหลืออย่างจริงใจ มีมิตรแท้ ที่จะร่วมหัวจมท้ายด้วยกันมากมาย และนี่เป็นสิ่งที่ผมเห็นจนชิน จากเพื่อน ๆ ฉลาด ๆ ของผมทั้งหลาย 'ผมว่าบางครั้งคุณน่าจะลองแกล้งโง่สักวันนะ' เริ่มออกนอกเรื่องอีกแล้วครับ... ... จริง ๆ แล้วผมไม่ใช่คนที่จะมาโรแมนติกอะไรกันตลอดเวลา บางครั้งผมก็อยู่ในอารมณ์ที่ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองเหมือนกัน.. บางครั้งผมมักจะชอบอยู่เงียบ ๆ คนเดียวตอนเย็น ๆ สรรหาปรัชญาชีวิต ซึ่งผมมักจะเรียกว่า 'ปรัชญาเข้าข้างตัวเอง' อยู่เสมอ ผมว่าความคิดของคนเรามันไม่มี Judgement ที่ตายตัวว่าอะไรดี เลว ถูก ผิดหรอกนะคับ ว่าไหม? .. ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรนุ่ม ๆ มาสะกิด ข้างหลังผม.. ผมตกใจนิดหน่อย แล้วเงยหน้าขึ้นมาดู พบว่าเป็น 'ไอ้เป๊ก'-โถนึกว่าเป็นไอ้ต้นซะอีก ผมไม่เข้าใจว่า.. ผู้ชายทำไมชอบมาเอา ..วย มาพิง ๆ ด้านหลังเวลาคุณนั่ง---- คิดว่าเข้าใจไม๊คับ คือ สมมติเวลาคุณนั่งบนเก้าอี้นะ เพื่อนผู้ชายของคุณ จะชอบยืนเอาไอ้นั่นมาพิงคุณอยู่ด้านหลัง แล้วเอามือเกาะไหล่คุณ ผมไม่เข้าใจว่านี่เป็น ท่า Stand by ของผู้ชายทั่วไปหรือเปล่า ผมว่ามันจั๊กจี้ดีเหมือนกันนะ แต่ผมไม่ค่อยทำอ่ะคับ กลัวเกิดอารมณ์ อิอิ.. .. ผมคิดว่าไอ้เป๊กมันต้องเป็นเกย์เหมือนกัน และท่าทางมันจะชอบผมจนเพื่อน ๆ ของผมเองก็เริ่มรู้สึก ถึงความไม่ชอบมาพากลของมัน.. เพื่อน ๆ มันเรียกมันว่า 'ไอ้เป๊กไซโคโรคจิต' อยู่เสมอ เพราะดูมันไม่ค่อยเต็ม ๆ สักเท่าไหร่.. จริง ๆ ผมว่าหน้าตากับรูปร่างมันก็พอใช้ได้แหละ แต่ขอโทษนะคับ ที่คุณจะไม่สามารถพูดจากับมันได้นานเกิน 10 นาที หรืออาจมากกว่านั้นนิดนึง ถ้าสถานการณ์ บีบปังคับ และถ้าอยู่กับมันทั้งวัน คุณอาจจะพบว่าตัวเองเป็นคนใหม่ ที่ไร้สติไปแล้ว.. .. ผมจะลองยกตัวอย่าง การสนทนาอันน่าเบื่อของมันให้คุณฟัง "เอกกกก" ---มีอะไรที่ไวกว่าเสียง คงเป็นมือมันนะแหละ มันเอาท่อมแขนรัดคอผม เป็นการทักทายคับ อบอุ่นดีไม๊ละฮะ.. ผมคิดอยากจะทักทายมันแบบนี้บ้าง แต่กลัวมันจะตอบกลับมาด้วยท่า Figure four legs lock หน่ะคับ ผมแกล้งหัวเราะอย่าง:-)ได้โล่ให้มันหนึ่งครั้ง --- คงไม่ต้องพิมพ์เสียงหัวเราะนะคับ คงเป็น หึหึ อะไรทำนองนี้ "เป็นไงบ้าง ได้ข่าวว่าคะแนนดี หือ หมั่นไส้" --- มันเอามือบีบแก้มผมค่อนข้างแรง อยากจะบอกมันเหมือนกันว่า แน่จริงเอากูไปปล้ำที่บ้านเลยดิเมิง.. จากนั้นไอ้เป๊กจะแปลงร่างเป็น 'เจ้าหนูจำไม' ทันที "ทำไมเมิงไม่เรียนศิลปศาสตร์ว่ะ." "ทำไมเนทมหาลัยต่อยากจัง" "ทำไมคนไม่ชอบเข้าชุมนุมเชียร์" "ทำไม ....." (น่าจะถามว่ากูเบื่อเมิงหรือยังบ้างเนอะ --- ผมคิดในใจ) โดยทันทีคับ "เฮ้ยนายเบื่อเราหรือเปล่าวะ เราแค่อยากรู้เฉย ๆ" ---- แหะ ๆ ตายห่า "ไม่หรอก ฟังได้" คุณคงพอจะเดาออกว่า ถ้าผมบอกมันไปว่า "กูโคตรเบื่อเมิึงเลยไอ้หนูจำไม" จะเป็นอย่างไร .. คือ คำถามที่เหมือนจะตอบง่าย ๆ ก็กลายเป็นตอบยากไปได้อ่ะคับ แรก ๆ ผมคิดว่า ผมตอบปัญหามันได้ประมาณสิบคำถาม ถ้าเป็นเกมเศรษฐี ผมคงได้เงินล้านไปแล้ว.. อย่างไรก็ตาม ผมก็เลวพอที่จะสลัดมันหลุดไปได้ในทุกครั้ง.. .. ผมเดินไปห้องน้ำ ไอ้ต้นเดินมาพอดี ผมสลวยเชียวน่ะพ่อหนุ่ม มันจับมือผมด้วยอ่ะ อะ อะ อะ อะ (บ้าที่สุดเลยหง่ะ โอยเชินหว่ะ อิอิ) มันไม่รู้หรอกว่า ผมต้องพยายามหุบยิ้มมากเท่าไหร่ ก่อนที่จะเดินไปที่กลุ่ม แล้วสบตามันอีกครั้ง.. ....อาจเป็นเธอนั้นเอง ที่ฉันคอยอยู่ แต่ตัวเธอไม่เคยเฉลียวใจ.. ....อยากให้เธอได้รู้ถึงความในใจ เปิดดวงใจสบตาทักทาย..... ปล T_T ต้องมาหาคำว่าเมิงแก้เป็นเมิงด้วย ไม่ผ่านเซ็นเซอร์เศร้าใจจัง จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.ค. 50 21:54:20 A:161.246.50.86 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 5 (กระทู้พิเศษ) "Love in the University : Part 5" โดยคุณ - "Peter" bigbon@doramail.com ... ช่วงเวลาที่มีความสุขของชีวิต มันมักจะผ่านไปเร็วคับ ผมรู้ว่าทุกคน ๆ รู้กันดี หลังจากสอบ Midterm ผ่านไป ดูเหมือนกับพวกเราทำตัวเหมือนว่า จะไม่มีการสอบเกิดขึ้นในชีวิตอีกแล้ว ผมพบกับไอ้ต้นทุก ๆ วันครับ ดูเหมือนว่าเราจะได้คุยกัน น้อย ๆ เหมือนเดิม ผมคิดว่ามีหลาย ๆ คนแอบสังเกตพฤติกรรมของเราเหมือนกัน หรือไม่ก็เราอาจจะกินปูนร้อนท้องกันไปเอง แต่อย่างว่าหล่ะครับ ของแบบนี้ให้คนอื่นเค้าสงสัยกัน ผมว่ามันก็เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งนะ ---- แบบว่า เอ ไอ้คนนี้มันเป็นเกย์หรือเปล่าวะ.. .. ผมเป็นคนที่หน้าตาให้กับการเป็นเกย์มากหน่ะคับ ตอนผมอยู่มัธยม เพื่อน ๆ สนิทผมหลาย ๆ คนค่อนข้างห่วงผมในเรื่องนี้มาก พวกมันพยายามจับผมเล่นกีฬาหลายชนิดคับ ฟุตบอล แบดมินตัน ว่ายน้ำ พาไปเที่ยวแบบทรหด ๆ หน่อย แบบเดินชายหาดหัวหิน ----- ผมหมายความถึง เดินเลาะชายหาด แบบจากขอบสุดถึงขอบสุดหน่ะครับ ตอนกลางวัน ๆ ---- ดูทุก ๆ คน Enjoy กิจกรรมโหด ของเพื่อนผมมาก มีผมคนเดียวหล่ะฮะ ที่เดินหน้าบูดตลอดทาง.. .. ก็คุณคิดดูสิว่า ผมไม่เห็นว่า ไอ้การเดินชายหาด แบบโคตรพ่อโคตรแม่ไกลแบบนี้ กลางแดดจ้า มันจะเป็นการบันเทิงได้แต่อย่างใด.. นอกจากนี้ การแต่งตัวและทรงผม ก็เป็นที่ Concern ของเพื่อน ๆ ผมเข้าใจดีคับว่า พวกมันหวังดีกับผมมาก อืม ผมก็เข้าใจคับว่า หน้าตาเรามันให้ แล้วผมก็ชอบทำตัวเรียบร้อย.. .. เพื่อน ๆ เหมือน Designer ส่วนตัวของผมจริง ๆ คับ ทั้ง ๆ ที่เสื้อผ้าบางชุดที่พวกมันคะยั้นคะยอให้ซื้อ ช่างไม่น่าใส่เอาซะนี้กระไร แต่พวกมันคงคิดแล้วหล่ะคับว่า --- 'ไอ้เอกใส่แบบนี้แล้วดูแมนชัวร์' .. ผมค่อนข้างเข้าใจ ในความหวังดีของเพื่อน ๆ เสมอหล่ะคับ ผมคิดว่ามันได้ผลอยู่เหมือนกันน่ะคับ ผมก็ติดนิสัยเถื่อน ๆ และการแต่งตัวง่าย ๆ ของพวกมันมาเยอะเหมือนกัน แหะ ๆ แต่ยังไงคนเรามันมีจิตใจเอนเอียงไปแล้ว ก็ช่วยไม่ได้อ่ะคับ .. .. ใกล้สอบหนึ่งอาทิตย์ พวกเราเริ่มที่จะสยดสยองกับการสอบที่จะมาถึง ผมไม่เคยเห็นไอ้ต้น Worry เรื่องเรียนเลยคับ ให้ตายเถอะ มันยังคงส่งยิ้มสดใสให้กับผมอยู่ทุกวัน ที่กลุ่มมัน มีโปรแกรมติวหนังสือให้กันอีกแล้วหล่ะคับ ผมก็ไปร่วมติวกะเข้าด้วยอย่างเคย.. ผมไม่คิดว่ามันจะได้ประโยชน์อะไรหรอกคับ แต่มันก็ทำให้ผมได้อยู่ใกล้ ๆ คนที่ผมชอบ อย่างน้อย ได้นั่งใกล้ ๆ กัน อธิบายอะไร ๆ ให้มันฟังเวลาที่มันไม่เข้าใจ ก็พอแล้ว มันทำให้ผมยิ้มได้ไปทั้งวันเลยที่เดียว.. .. ผมนะอยากจะหอมแก้มมันมาก ๆ เลยคับ เวลานั่ง ๆ ใกล้ ๆ กัน หน้าเกือบจะชนกัน มันจะคิดเหมือนผมไม๊นะ แต่ผมก็เห็นมันยิ้มเขิน ๆ เหมือนกันน่ะฮะ ผมสิชอบทำฟอร์มแบบเฉย ๆ ทำตัวเป็นเจ้าแห่งวิชาการไป เห้อ อยากจูบปากน่ารัก ๆ ของมันสักทีจัง ถ้าพวกคุณเห็นไอ้ต้น ผมว่าคุณจะหลงรักมัน ในทันทีที่แรกเห็นเลยคับ.. จะแย่อยู๋ก็ตรงที่ว่าไอ้ต้นมักจะปล่อยมุข ที่ผมคิดว่า มันกะให้ฮากลิ้งตกบันได ลุกขึ้นมายืนแล้วก็ยังขำอยู่อะคับ แต่หารู้ไม่ว่า มุขมันน่ะ Obsolete ขนาดหนักเลยทีเดียว... .. ผมจำมุขบ้า ๆ พวกนั้นของมันไม่ค่อยจะได้แล้วหล่ะ มันมักจะปล่อยมุขที่ไม่ขำของมันออกมาบ่อย ๆ แล้วบางครั้งคุณจะพบว่า มันเล่นมุขเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมคิดว่าคนแบบนี้ในโลกมีเยอะนะ อิอิ.. .. ผมเคยแกล้งมันเหมือนกัน ตอนที่มันเล่นมุขซ้ำ อ่ะคับ แบบว่า ------ "แหวะ เมิงมุขซ้ำหว่ะ เซ็งฟิล์มม้วนเก่า" ได้ผลคับ ตอนแรกไอ้ต้นหน้าเหวอไปเลย มันคงไม่คิดว่าผมจะเล่นงานมันแบบนี้ สุดท้ายมันก็งอนคับ --- "กูไม่พูดกะเมิงแล้ว ก็ได้" ผมว่าผู้ชายงอนนี่ก็น่ารักดีน่ะ แต่ตอนนั้น ผมไม่ได้ชอบไอ้ต้นมากที่สุดหรอกคับ จริง ๆ แล้วผมแอบหลงรักเพื่อนมัธยม ในกลุ่มที่สนิทของผมคนนึง มันชื่อ 'ไอ้ออย' ... ออย มันเป็นคนหน้าตาน่ารักมาก ๆ คับ ตัวสูงใหญ่ แล้วก็เคยมี Modeling มาติดต่อมันเหมือนกัน ไอ้ออยกับผมสนิทกันมาก บางครั้งเราชอบแกล้งกันแบบเด็ก ๆ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นเกย์หรือเปล่า เพราะผมรู้ว่ามันชอบเพื่อนผู้หญิงของผมคนนึง และมันกำลังจีบอยู่ แต่ถ้าคุณเห็นผมกะมันที่ไหน คุณจะคิดว่าผมกับมันเป็น 'คู่เกย์' กันอย่างแน่นอน แต่ในขณะเดียวกันมันก็เป็นคนทุเรศ ๆ อย่างที่คุณจะไม่นึกมาก่อน... .. ตอนไปเที่ยวทะเลด้วยกัน พวกเพื่อน ๆ ผู้หญิงของผมมันไปอาบน้ำกัน หลังจากลงเล่นทะเลคับ ไอ้ออยก็คิดพิเรน ตามไปกะเจาะรูแอบดูพวกผู้หญิงอาบน้ำ ช่างเป็นความน่ารักที่อุบาทว์ที่สุด เท่าที่ผมเคยเจอมาเลย.. แล้วมันยังมีหน้ามาเล่าให้ผมฟังอีกน่ะคับ ผมด่ามันไปชุดใหญ่ ---- "ไอ้ออย เมิงต่ำไพร่มากเลย รู้ตัวป่าว เป็นสิ่งที่ทุเรศที่สุด ที่กูเคยได้ยินมาเลย" .. ผมไม่รู้จะสรรหาคำใด มาบรรยายความทุเรศของไอ้ออยได้แล้วหล่ะคับ "แล้วตกลงเมิงเห็นอะไรบ้าง" ---- แหะ ๆ อย่าเข้าใจผิดน่ะคับ ผมแค่อยากรู้ผลก็เท่านั้นเอง.. .. เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มผม บางคนก็ไม่น่าแอบดูตอนอาบน้ำสักเท่าไหร่หรอกคับ ผมละกลัวมันทำพลาดไปแอบดู "เจ๊เป็ด" หุ่นตู้เย็นเคลื่อนที่เหมือนกัน ไอ้จู๋ มันคงหดไปตลอดชีวิตเลย "กูไม่เห็นอะไรเลยอ่ะ กูไปถึงที่แล้ว แล้วแบบมันมืดมากเลยเมิง แล้วกูก็เริ่มกลัวเจ้าป่า เจ้าเขา เจ้าที่เจ้าทาง กูแบบเหี้-รีบไปขอธูปจากพี่ที่รีสอร์ท แล้วเอามาจุดไหว้อ่ะเมิง โคตรเสียดายเลย" 'ถ้ากูเป็นเจ้าป้าเจ้าเขา กูจะบีบคอเมิงให้ตายเลย'.. .. คนแบบนี้สมควรตกนรกไม๊คับเนี๊ยะ เป็นคนอื่นคงไม่เชื่อมันอ่ะครับ ว่าหน้าอย่างมันจะทำไม่สำเร็จ ---แต่ผมเชื่อ ---- ผมรู้ว่าไอ้ออยมันกลัวผี และสัตว์เลื้อยคลาน ขึ้นสมองเสียยิ่งกว่าผู้หญิงบางนางเสียอีก.. .. มันเคยกรี๊ดสุดเสียง เวลามีตัวบุ้งมาเกาะที่เสื้อนักเรียน แล้วคุณก็ต้องส่ายหน้าให้กับสีหน้าตกใจสุดขีดของมัน.. บางครั้งผมจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ ตอนประมาณตีสาม แล้วพบว่า ไอ้ออยโทรมาด้วยอาการประสาทนิด ๆ แล้วเหตุผลก็คือ มันเพิ่งฟังรายการเล่าเรื่องทางวิทยุ แล้วเสือกอินมาก กลัวจัดเลยต้องหาเพื่อนคุยจนง่วงแล้วถึงหลับไป.. บางครั้งผมง่วง ๆ มาก ๆ ก็ด่ามันเหมือนกัน ------- "กูไม่ใช่แม่เมิงนะ" .. เรื่องที่แอบดูผู้หญิงอาบน้ำ ยังไม่ใช่เรื่องที่ทุเรศที่สุดเท่าที่มันทำหรอกคับ มันเคยแอบดูผมอาบน้ำ แล้วก็แอบดูพี่ชายมันช่วยตัวเองในห้องนอนอีก คนอะไรวะโคตรกามเลย.. .. มีครั้งนึงผมไปเที่ยวทะเล แล้วไปพักบ้านพักของพ่อมันแถว ๆ ศรีราชาคับ.. ผมเหนื่อยมากแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ ในขณะที่ผมอาบน้ำอยู่ มันเปิดประตูเข้ามา ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ผมก็อายอะครับ มันเห็นผมในแบบไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น ประตูห้องน้ำ Lock มันเสียคับ มันได้แต่ตอบอู้อี้ ๆ แล้วก็หัวเราะว่ามันไม่ได้ตั้งใจ แต่ผมว่ามันน่ะโคตรตั้งใจเลยหล่ะ.. .. มันมาพักที่นี่เป็นหนที่ร้อยได้แล้วมั้งคุณ มีหรือมันจะไม่รู้ว่าประตูเสีย แล้วอีกอย่างหนึ่ง เสียงคนอาบน้ำนี่มันไม่ใช่เบา ๆ เลยนะครับ ถ้าคุณอยู่หน้าห้องน้ำ คุณจะต้องได้ยินเสียงน้ำแน่นอน เพราะมันดังมาก.. ไอ้ออยมันหน่ะตั้งใจอย่างแน่แท้ มันเปิดประตูห้องน้ำมา จ้องผมอยู่นานพอสมควรทีเดียว แทนที่มันจะรีบปิดประตู ผมอายมากเลยคับงานนั้น มันชอบเอาส่วนสัดผมมาล้ออยู่เรื่อย.. .. ผมกับไอ้ออยมักจะนอนใกล้ ๆ กันเสมอ เวลาเราไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน และแน่นอนคือ เรานอนกอดกันอยู่เสมอ.. ผมไม่อยากจะโทษมันหรอกคับ ว่ามันเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกดีดี กับผู้ชาย แต่มันเป็นสาเหตุหนึ่ง ของความเป็นเกย์ของผมจริงๆ .. .. ผมรู้สึกอบอุ่นมาก ๆ เมื่ออยู่ใกล้ ๆ มัน ถึงแม้ว่าเราเรียนกันคนละที่ แต่ผมกับไอ้ออยยังเจอกันอยู่เสมอ เรามักจะมีกิจกรรมบ้า ๆ บอ ๆ ทำร่วมกันตลอด รวมถึงการไปต่างจังหวัด การไปเที่ยวกลางคืน ไปแรลลี่ ไปเล่นกีฬาต่าง ๆ เล่นโบว์ลิ่ง แต่ยกเว้น การเล่น Snooker ซึ่งเป็นกีฬาที่ผมช่างไร้พรสวรรค์เป็นที่สุด.. .. แม้ว่าเมื่อตอนเรียนมัธยม ผมกับมันจะชอบแอบโดดเรียนมาตีสนุ๊กกันประจำ แต่นั่นไม่ได้ช่วยให้ผมเล่นเก่งขึ้นมาสักเท่าไหร่ ส่วนมาก มจะไปดูมันเล่นกับเพื่อนของมัน พวกมันชอบเล่นพนันกัน แล้วถ้าวันไหนไอ้ออยเล่นชนะ ได้เงินเยอะ ๆ มันก็จะเลี้ยงข้าวเย็นผมทุกที แต่มีก็หลายครั้งครับ ที่มันเล่นไพ่หรือเล่นสนุ๊กเสีย จนผมต้องให้มันยืมเงินเหมือนกัน.. .. ผู้ชายแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบนะครับ คือ เวลาเจอมัน คุณจะต้องคอยระวังภัยนิดนึง มันจะสรรหาวิธีการอำ หรือการแกล้งคนแปลก ๆ มาเล่นกับผมอยู่เสมอ และที่ประทับใจสุด ๆ คือ ท่ากินไอติมของมัน น่ารักมากที่สุดในโลก จนผมไม่คิดว่า ผมจะทำได้น่ารักอย่างมันหรอกคับ.. .....ความรักที่หลบซ่อน บางครั้งมันก็แสนจะทรมาน..... จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.ค. 50 22:04:18 A:161.246.50.86 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 6 (วอน) เอาไป 5 ตอนก่อนละกันนะ เหนื่อยมากๆนั่งแก้คำผิด หมายถึงคำหยาบอ่ะสิ เมื่อกี้เจอวิธีดีๆแล้ว เอาไป replace ใน ms-word แต่มันก็มีคำมาให้หยาบเพิ่มสิ นอกจากเมิงอีก เฮ้อ อย่าให้พูดเลยจะดีกว่า วันจันทร์ก็อ่านไปเท่านี้ก่อนนะคับที่รัก "ตั้งใจทำงานล่ะ ไม่ต้องคิดถึงเรามากก็ได้นะ" จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 22 ก.ค. 50 22:07:24 A:161.246.50.86 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เอาเรื่องคนอื่นมาขัดดอกซะงั้น 5555 จากคุณ : เลีย - [ 22 ก.ค. 50 23:16:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แปะ ไว้ก่อนครับ เดี๋ยวตามมาเก็บ ยังงัยคุณเลยก็มาก่อนเพื่อน อรุณสวัสดิ์ครับ จากคุณ : นายน้ำแข็งใส - [ 23 ก.ค. 50 08:17:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ใครเลย เรียกให้มัน ถืกๆหน่อย คุณ นาย น้ำ แข็ง ใส จากคุณ : ล. - [ 23 ก.ค. 50 10:13:38 A:210.213.9.89 X: TicketID:134569 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ทักทายยามเช้า.... สอบเสร็จภาคเช้าแล้ว.... แอบแวะมาห้องคอมก่อน เผื่อ"บังเอิญ"ได้เจอใครใกล้ตัว...55+ เดี๋ยวแวะมาอ่านตอนเย็นนะคับ...มาแปะจองที่ไว้เฉยๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สวัสดีตอนเย็นครับ.... มาแย้วนะ...ถือเป็นเรื่องขัดตาทัพเนี่ย.... รอเรื่องของน้องเชียร์กะพี่ไม้อยู่นะจ๊ะ อ่านหนังสือให้สนุกนะ....(เป็นการเตือนตัวเองด้วย 55+) แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 50 17:09:58 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 50 10:42:11 จากคุณ : นู๋เงา - [ 23 ก.ค. 50 10:41:33 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โย่โย่... หวัดดีทุกคนก๊าบบบบบ... ลค.คิดถึงป๋มมั่งป่าว :) จากคุณ : ลาเต้ปั่น - [ 23 ก.ค. 50 12:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เง้อ... ลืมแจกกาแฟ กาทู้ใหม่ อิอิ :) จากคุณ : ลาเต้ปั่น - [ 23 ก.ค. 50 12:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ๊ะ เรื่องของเรานี่นา 555+ อะย้อเย่น... เคยเห็นเรื่องนี้แว๊บๆที่เวปนึงแต่ไม่ได้เข้าไปอ่าน สนุกดีนิ แล้วเชียร์ก็ตั้งใจอ่านหนังสือด้วยหล่ะ จากคุณ : @1stSight - [ 23 ก.ค. 50 13:48:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เปงกำลังใจให้น๊า จากคุณ : เกอเซอร์บรู๊ค - [ 23 ก.ค. 50 14:38:48 ]

ความคิดเห็นที่ 15 (กระทู้พิเศษ) "Love in the University : Part 6" โดยคุณ - "Peter" bigbon@doramail.com ... ไม่น่าเชื่อนะคับว่าชีวิตผม จะกลายมาเป็นเกย์สมบูรณ์แบบอย่างนี้ไปได้ยังไง แต่จะว่าไปแล้ว เค้าความเป็นเกย์ของผม มันมีมาแต่กาลเด็ก ๆ แล้วหล่ะคับ ไม่ใช่ว่าผมชอบเล่นขายของ หรือโดดยางอะไรทำนองนี้นะคับ อืม ผมอาจจะหลงไหลในดนตรีไทยเป็นอย่างมาก แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหรอกคับ มันเกี่ยวกับว่า บางครั้งผมรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด เมื่ออยู่ใกล้ ๆ กับเพื่อนผู้ชายด้วยกัน แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมจะไม่สนใจผู้หญิงนะคับ .. ผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผม ก็มีอยู่หลายคนเหมือนกัน แต่ละคนก็จบชีวิตรักกับผมลงด้วยเหตุผลต่าง ๆ และเหตุผลหนึ่งก็คือ ผมคิดว่าการเป็นเกย์ ทำให้เราได้เจอความรักบ่อยมาก บ่อยมากเสียจนเราชินชากับมันเสียแล้ว.. .. บางครั้ง วันหนึ่งผมตื่นขึ้นมา ไปทานข้าวกับแฟนผู้หญิงคนหนึ่ง ผมเห็นแฟนหลายคู่ เค้าแสดงความรักต่อกัน ผมพบว่า ความหวือหวาของความรักแบบที่ผมเห็น มันอาจจะตายจากความรู้สึกของผมไปแล้วเมื่อไรก็ไม่รู้ .. .. วันหนึ่งที่มหาวิทยาลัย ผมนั่งเล่นกีต้าร์ของผมไปตามเรื่อง วันนั้นเพื่อนผมคนหนึ่ง ได้ถามคำถามที่สำคัญกับชีวิตผมมากในชีวิตมหาวิทยาลัย "เอก ทำไมแกไม่มีแฟนสักทีว่ะ จริง ๆ แกก็ไม่มีอะไรที่เสียหายเลยในตัวเอง ฉันเห็นเพื่อนคนอื่น ๆ จีบสาว ๆ กันให้ควัก แต่แกก็เฉย ๆ เรื่อย ๆ เปื่อย ๆ ของแกไปวัน ๆ " .. ไอ้เจง เพื่อนของผมเองคับ เป็นคนถามปัญหาจี้ใจดำผมในตอนนั้น มันทำให้ผมคิดขึ้นมาในทันทีว่า 'หรือว่าเราควรจะมีแฟนได้แล้วจริง ๆ' .. ตอนนั้นผมเหมือนเด็กอยากได้ของเล่นจริง ๆ คับ ผมได้ทำการค้นหา คนที่น่าเป็นแฟนผมได้ แล้วก็คำนวณความน่าจะเป็นที่จะจีบติด จากนั้นก็ลงมือจีบ หะหะ.. แล้วก็ได้สมประสงค์ของผมจริง ๆ หล่ะคับ สุดท้ายผมก็แอบมีแฟนอย่างลับ ๆ กับเค้าคงหนึ่ง แต่ผมยังไม่บอกใครหรอกคับ และไอ้ต้นก็ไม่ทราบเรื่องนี้ จนวันหนึ่ง ผมเห็นมันเดินกับผู้หญิงคนนึง ผมทราบได้ทันทีว่าเป็นแฟนมัน ทั้ง ๆ ที่ผมก็รู้ล่วงหน้าอยู่แล้ว แต่วันนั้น ผมรู้สึกชาไปทั้งตัว ผมมองภาพไอ้ต้นกับแฟนมันโอบกอดกัน อย่างไม่ทราบว่าจะเอาตัวเองไปอยู่ ณ ที่ใดบนโลก .. .. แต่มันสายไปแล้วคับ ผมนั่งลงบนโต๊ะอย่างหมดอาลัย ทั้ง ๆ ที่ผมกำลัง In love กับแฟน ญ อยู่แท้ ๆ ผมเกลียดตัวเองเหลือเกิน ที่ไม่สามารถห้ามใจไม่ให้คิดกับมันอย่างนั้นได้ ทั้ง ๆ ที่เราทั้งคู่ก็รู้ว่า --- รักของเรามันไม่มีทางที่จะเป็นไปได้.. .. มันเดินเข้ามาใกล้ที่โต๊ะกลุ่มผม ผมพยายามสบตามัน ผมรู้ว่ามันพยายามลบเลี่ยงการเผชิญหน้ากับผม มันแสร้งลากแฟนมันไปที่โต๊ะกลุ่มมันอย่างรวดเร็ว ผมรู้สึกอยากร้องไห้เหมือนกัน แต่น้ำตามันคงแห้งหายไปแล้ว เหมือนความหวังใจในของผม ความหวังว่าเราจะมีคนเป็นเหมือนเรา เข้าใจเรา มีความรู้สึกที่ดีดีต่อกัน อยู่เคียงข้างกันไปนาน ๆ ... .. ผมหัวเราะให้กับตัวเองเหมือนกัน ที่จริงแล้วผมก็ไม่ได้ดีไปกว่ามันเลย ผมก็มีแฟนแล้วก็ยังมาชอบมันอีก ------อืม ผมจะต้องจัดการกับชีวิตของผม ให้แตกหักกันไปเสียที.. .. ด้วยความบ้าระห่ำตอนนั้น ผมเริ่มควงแฟนผมออกหน้าออกตามากขึ้น แล้วคุณจะพบผม Love scene กับแฟนผมอย่างหวือหวาและบ่อยครั้งมาก ซึ่งแน่ละคับ เรื่องของผมมันดังไปทั่วคณะแล้วในตอนนี้ .. ตอนนั้นผมรู้สึกมีความสุขมาก ๆ เหมือนกันนะคับ ความรักของเรามันดูดีไปหมด เราเจอกันทุกวัน เดินไปส่งกันที่ห้องเรียน ติวหนังสือด้วยกัน แทบจะเป็นเงาของกันและกันเลยหล่ะคับ.. .. เป็นแฟนกันจนกระทั่งแม่ฝ่ายหญิง มาดูตัวผมถึงคณะเลยทีเดียว ผมลืมไอ้ต้นไปเสียสนิทเลยในตอนนั้น ผมไม่ทันที่จะสังเกตุท่าที ที่มันมีต่อผมด้วยซ้ำ จนกระทั่ง..... .. วันหนึ่งผมนอนตักแฟนอยู่บนโต๊ะ ใต้ตึกคณะ ไอ้ต้นเดินผ่านเข้ามา ผมมองมันแล้วกะว่าจะทักอย่างไมตรีสุด ๆ สิ่งที่ผมเห็นคือ ---- ไอ้ต้นค้อนผม มองผมอย่างโกรธ ๆ ทำเป็นผมเป็นมนุษย์ล่องหนไปอย่างนั้น 'มันคงไม่พอใจแน่ ๆ ' ผมคิดในใจ ผมพยายามไม่คิดมากไปกว่านี้คับ .. จะมีประโยชน์อะไรในเมื่อทุก ๆ อย่างมันสายเกินไปแล้ว เราต่างมีคนที่รักเราอยู่ทั้งคู่ มันจะมาโกรธผมได้ยังไง ในเมื่อมันเองเป็นผู้เริ่มก่อน มันไม่คิดถึงความรู้สึกผมบ้างเลย ว่าผมจะรู้สึกยังไงบ้าง เวลาเห็นมันอยู่กับแฟน.. แล้วเวลาที่มันมาใกล้ชิดผม ให้ความหวังกับผม มันทำอย่างนั้นไปทำไม มันหลอกผมไปทำไม มันคิดว่าผมไม่มีหัวใจหรือไงนะ ผมยอมรับว่า ผมสับสนมากจริง ๆ .. ผมมักจะหยิกตัวเองแรง ๆ เตือนตัวเองเสมอว่า เรากับมันเป็นเพื่อนกัน เพื่อนกันเท่านั้นแหละ.. เราควรจะทำในสิ่งที่เราควรจะทำ สิ่งที่เราควรจะทำคืออะไรหล่ะคับ ---- ก็คือ การปฏิบัติตนเป็นแฟนที่ดีที่สุด ของแฟนผม.. ผมทำได้ดีจริง ๆ คับ ทุกคนบอกว่า ผมเป็นผู้ชายที่สามารถให้ความสุขกับผู้หญิง ได้ดีที่สุดคนหนึ่ง.. คงเนื่องจากผมเป็นคนค่อนข้างโรแมนติก เป็นธรรมดาหล่ะคับที่ผู้หญิงจะชอบ ผมดูจะเข้ากับแฟนผมได้ดีมากทีเดียว อาจเป็นเพราะเราชอบในสิ่งที่เหมือน ๆ กันคือ ดนตรี และแฟนผมมันฉลาดทันผมมาก ผมรู้สึกสนุกกับการแกล้งแฟนผม แล้วมันก็จะตามทันตลอด .. ข้อดีอีกอย่างคือ แฟนผมเป็นคนใจเย็น ไปเที่ยวไหนก็ไม่เคยว่า ผมอารมณ์บูดก็ไม่เคยว่า ผมไม่โทรไปก็ไม่เคยว่าอีกนะแหละ แต่กลายเป็นคุณเธอโทรมาหาผมทุกวันแทน แฟน ญ ผมที่ผ่าน ๆ มามักจะต้องมีคุณสมบัติความประเสริฐ อย่างที่บรรยายให้ฟังเสมอหล่ะคับ จริง ๆ .. ผมเป็นคนโชคดีมากเลยที่เจอแต่คนดีดี และรักเราทั้งนั้น แต่โชคร้ายคือ ผมไม่เคยเห็นคุณค่า ในตอนที่ผมมีเธออยู่เลย และผมมีเรื่องที่ไม่อาจบอกเธอได้อยู่บางเรื่อง และนั่นก็คือผมเริ่มรู้ตัวว่า 'ผมเป็นเกย์' .. ตอนที่ผมเลิกกับแฟนคนก่อนหน้านี้ ผมเองไม่คิดว่าจะอยากมีแฟนอีกหรอกคับ ผมรู้สึกชิงชังกับความรู้สึก ' ชอบผู้ชายด้วยกัน ' ของผมมาก.. ผมคิดว่าผมเกิดมามีกรรมมากเหลือเกิน ทำไมหลาย ๆ อย่างในตัวผมก็ดี แต่พระเจ้ากลับทำให้ผม กลายเป็นคนที่ไม่มีความสุขที่สุด ด้วยการสาปให้ผมเป็นแบบนี้ แต่เมื่อมีแฟนคนนี้ ผมก็สบายใจขึ้นมากเหมือนกันนะคับ.. .. ไม่ใช่ว่าเรามั่นใจว่าเราไม่ชอบผู้ชายแล้ว แต่ผมเริ่มรู้สึกว่า เราคงจะไปกลับไป ใช้ชิวิตเละเทะอย่างที่ผ่านมาอีก เช่น ออกไปเที่ยวในสถานที่เฉพาะพวกเรา และก็คงไม่ไปคิดชอบผู้ชายหน้าไหนอีกแล้ว ผมรู้ว่าผมกำลังหลอกตัวเอง ----- ใจผมยังมีมันอยู่ตลอดเวลา เรายังเจอกันบ่อยครั้งเหมือนเดิม และมันก็ยังทำเหมือนเดิมทุกอย่าง ยังแอบหอมแก้มผมกอดผมบ้างบางครั้ง แต่ผมไม่อาจรู้สึกกับมันได้เหมือนเดิม.. .. ภาพมันกับแฟน ติดอยู่ในมโนภาพผมไปตลอดเวลา .. จนผมไม่อาจคิดอะไรเป็นอื่นไปได้ นอกจากความเป็นเพื่อน.. .. ผมรู้ดีว่าไอ้ต้นคงจะรับรู้ถึงความรู้สึก.. ที่ผมอยากจะบอกกับมัน ..... ... อยากเป็นฉันคนก่อน ที่หัวใจว่างเปล่า ที่เหงา..แต่ไม่เคยมีน้ำตา ... จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 23 ก.ค. 50 17:29:26 A:161.246.50.134 X:161.246.1.32 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 16 (กระทู้พิเศษ) "Love in the University : Part 7" โดยคุณ - "Peter" bigbon@doramail.com ... เวลาคุณมองคนบ้า คุณอาจจะคิดว่าเขาน่าสงสาร แต่ผมกลับมองว่า เขาอาจเป็นคนที่มีความสุขมากที่สุด ที่ไม่ได้อยู่ภายใต้กฏเกณฑ์ทางสังคม ที่เราทุกคนต้องเผชิญอยู่ในปัจจุบัน ... -------------------------------------------------------------------------------- .. ผมคิดว่าผมเป็นคนโชคดีมากทีเดียว ที่สามารถปลงกับอะไรได้อย่างง่าย ๆ ผมเคยผิดหวังในเรื่องของความรักเหมือนกันน่ะคับผม แต่ก็จะสามารถเป็นปกติได้ภายในไม่ถึงอาทิตย์.. อันที่จริงแล้วผมเองก็ไม่ทราบว่า ไอ้ที่ปลงได้หน่ะ มันปลงได้จริง หรือ หลอกตัวเองเก่งกันแน่ อย่างเรื่องไอ้ต้นนี่ก็เหมือนกันคับ ผมเลือกที่จะมีความสุขกับแฟนผม แล้วก็มีความสุขในการแอบกุ๊กกิ๊กกับมันตามสมควร .. ผมเริ่มตั้งปรัชญาชีวิตเข้าข้างตัวเองอันใหม่แล้วคือ ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองมีความสุข Everyone is born to enjoy life. น่ะคับ การรักไอ้ต้น ผมไม่รู้ว่ามันผิดตรงไหน ผิดตรงที่มันเป็นผู้ชายเหมือนผมเหรอคับ? ไม่มีเหตุผลอะไรเลยสิ้นดี แต่อย่างไรก็เถอะ ผมก็เข้าใจอะน่ะ ว่าเราต้องมีชีวิตในสังคมนี้ สังคมที่ไม่เคยเข้าใจคาามรักในแบบของเราเลย ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานเท่าไรแล้ว ค่านิยมของคนเราก็ไม่อาจจะลบล้าง ความผิดที่ติดตัวมาแต่กำเนิดของ "เกย์" ได้เลย.. .. มันก็น่าแค้นใจเหมือนกันน่ะคับ ทั้ง ๆ ที่ผมคิดว่า เกย์ก็คนเกิดขึ้นหลังจากอดัม กับ อีฟ มีอะไรกันไม่นานเท่าไหร่ ช่างมันเถอะครับ บางครั้งการแคร์สังคม มันทำให้ภาพพจน์ของเราดูดีขึ้นจริงแหละ แต่มันจะทำให้เรามีความสุขหรือเปล่านั่นมันก็อีกเรื่องหนึ่ง .. ผมเลือกที่จะยังรักไอ้ต้นต่อไป ผมไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองได้จริง ๆ คับ ผมเองก็ไม่เข้าใจน่ะ อย่างบางวัน ที่ผมไม่ได้เจอมัน เหมือนวันทั้งวันจะดูหดหู่และโชคร้ายยังไงชอบกล เล่นไพ่ก็แพ้ ทำอะไรก็ซุ่มซ่าม ของก็ลืม เห้อ... แต่เวลาที่มันมามหาวิทยาลัย ผมจะรื่นเริงขึ้นมาทันทีเลย ถึงแม้บางวันเราก็ได้แค่สบตากัน ผมว่ามันก็ชื่นใจพอแล้วแหละ (เว่อร์ ไปป่าวคับผม) แต่จะทำอะไรก็ต้องทำกันแอบ ๆ หน่อยหล่ะคับ แฟนผม กับ แฟนมันก็มอง ๆ อย่างสงสัยอยู่เหมือนกัน เพราะข่าวลือของเราทั้งสองคน เรื่อง เกย์ ๆ นี่มันก็รู้กันไปทั่วเหมือนกัน แต่ก็ได้แค่สงสัยกัน.. .. ก็ดีแล้วคับ ผมว่าการที่ให้คนมันสงสัยว่าเราเป็นเกย์หรือปล่าวเนี๊ยะ มันมีเสน่ห์เหมือนกันน่ะคับ แบบ--เออคนนี้น่ารักจัง แต่เขาบอกน่ะว่าเป็นเกย์ จริงหรือปล่าวอ่ะตัวเอง- อะไรประมาณนี้อ่ะคับ ผมไม่ค่อยคิดมาก เรื่องที่คนอื่นจะมาวิพากย์วิจารย์ผมสักเท่าไหร่หรอกน่ะ และแม้กระทั่งแฟนผมเอง เธอออกจะเชื่อใจผมมากเลยทีเดียว .. ในห้อง Lecture ที่หอใหญ่ จะสอนแบบปิดไฟ เพราะอาจารย์จะฉาย Over head projector slide เพราะฉะนั้นมันจะมืด และเหมาะต่อการแอบทำอะไรกันมากที่สุดคับ ผมกับไอ้ต้นเหรอคับจะพลาด ในชั่วโมงนี้เป็นเวลาที่เรามีความสุขกันมาก เป็นเวลาที่เราจะได้ใกล้ชิดกันมากที่สุด ได้ใกล้ชิดกันแบบที่คนรักกันเขาจะทำกันได้.. .. ผมไม่ทราบว่ามีเพื่อน ๆ ของเราแอบเห็นผมกะไอ้ต้นหรือเปล่า แต่ที่นินทากันไปมันก็เกินพอแล้วหล่ะคับ ไม่มีอะไรจะต้องห่วงอีกแล้ว ขอเวลาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผมกับมันพอจะมีความสุขกันบ้างก็เพียงพอแล้ว คิดถึงตอนนี้แล้ว ผมเริ่มตาชื้นขึ้นมาทันทีคับ ยามที่เรามีความสุข เมื่อเทียบกับเวลาเรามีความทุกข์แล้ว มันช่างสั้นเสียเหลือเกิน.. ไม่อยากบอกเลยว่า ชั่วโมงในหอใหญ่นั้นมันผ่านไปราวกับ 15 นาทีเอง.. .. ผมกับไอ้ต้นออกมาจากหอใหญ่ราวกับว่าเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน เราทั้งคู่ต่างก็กลัวว่า จะมีคนมาจับพิรุธเรื่องของเรา ความรักแบบนี้มันทรมานน่ะคับ ทรมานมากเลยทีเดียว.. .. ผมเคยเล่นกีต้าร์ ร้องเพลง แล้วแอบนั่งร้องไห้คนเดียวเหมือนกัน ตลกน่ะคับ เราไม่ใช่นางเอกละครน้ำเน่าทางทีวีสักหน่อย แต่น้ำตามันมาจากไหนไม่รู้คับ ถ้าน้ำตามันจะล้างความช้ำใจได้ ก็คงดี.. .. ผมอัดอั้นมากเลยที่เดียว ผมไม่รู้ว่า จะเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ให้กับใครฟังดี คงจะมีแต่คนคัดค้าน มองเราเป็นสิ่งแปลกประหลาดตัวนึงในโลกก็อาจเป็นได้ มันคงเก็บกดมาก จนต้องระบายมาด้วยการร้องไห้บ้าง .. อาทิตย์อัสดง ริมแม่น้ำเจ้าพระยา มันดูเศร้าอย่างน่าประหลาด ท้องฟ้าเป็นสีอำพัน เมฆคล้อยต่ำ เห็นเงาราง ๆ ของพระจันทร์อยู่อีกฟากของขอบฟ้า เวลานี้เป็นเวลาหมดชั่วโมงเรียน ชั่วโมงสุดท้ายของผมที่ตึกศูนย์ภาษา เพื่อนในกลุ่มไอ้ต้น ซึ่งเรียนวิชาเดียวกับผมในตอนเย็น มักจะชวนผมไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกที่กลุ่มมันเสมอ .. บางครั้งผมจึงมักพบกับไอ้ต้นในยามนี้บ้าง เราไม่มีอะไรจะพูดกันเหมือนอย่างเคย ก็ได้แต่มองหน้ากัน จริง ๆ เราคงอยากจะทำอะไร ๆ ให้มันดีกว่าในตอนนั้น แต่มันทำไม่ได้หรอกคับ ผมนั่งเล่นกีต้าร์อยู่ข้าง ๆ ต้น ผมไม่อาจเหลือบไปสบตามันได้บ่อยครั้งอย่างที่ผมอยากทำ ทั้ง ๆ ที่มันเป็นคนเดียว ที่ผมอยากมีมันอยู่ในสายตา ผมมองเลยไปยังท้องฟ้า ผมอยากจะตัดพ้อ .. .... ฟ้าให้เราพบกัน แต่คงลืมให้เราเป็นคู่กัน.. รู้บ้างไหม ว่าใจดวงนี้ บอกรักกับเธอทุกวัน รักของฉันให้เธอเท่านั้น ไม่มีวันเผื่อให้ใคร.... ... เพลงรักที่ร้องออกไป เขาจะนึกไปบ้างไหมว่ามันเป็นความจริง มันเป็นสิ่งที่มาจากใจคนร้อง เป็นที่สิ่งที่ผมอยากจะบอกให้มันรู้เพียงคนเดียว ว่าผมคิดถึง ผมเป็นห่วง ว่าผม..."รัก" .. มันจะรู้สึกเช่นผมบ้างไหม ผมคงบรรยายความรู้สึกนั้นออกมาไม่ได้ มันคงเหมือนพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกน้ำมั้งคับ ท้องฟ้าสีอำพันที่เริ่มจะกลายเป็นสีดำในอีกไม่ช้า .... ... บางครั้งความมืดอาจซ่อนความปรารถนาภายในใจของใครสักคนได้ดีกว่า ผมคิดเช่นนั้น... จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 23 ก.ค. 50 17:32:25 A:161.246.50.134 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 17 (กระทู้พิเศษ) "Love in the University : Part 8" โดยคุณ - "Peter" bigbon@doramail.com ...... ท่ามกลางความเงียบงัน อาจกดดันยิ่งกว่า..... ผมไม่ทราบว่าจะทนกับการคบกันอย่างลับ ๆ ได้อย่างไร จริง ๆ แล้วไม่ควรเรียกว่าการคบกันเสียด้วยซ้ำ มันก็เป็นเพียงแค่เราเจอกัน ... คงจะแค่เจอกัน ผมคิดว่าเพื่อน ๆ ในกลุ่มของเรา รวมทั้งแฟนของเราคงสังเกตดูพฤติกรรมระหว่าง ผมกันไอ้ต้นเหมือนกัน .. บางครั้งชอบมีคำถามแปลก ๆ มาถามเราเสมอว่า เราเป็นเกย์หรือเปล่า ผมคิดเหมือนกันน่ะคับ ว่าจะบอกพวกมันไปให้สิ้นเรื่องสิ้นราว แต่ผมก็ยังลังเลใจ ที่จะกลับไปใช้ชีวิตอย่างผู้ชายปกติทั่ว ๆ ไปได้ อ๋อ.. อีกอย่างนึง ลืมไปเสียสนิทว่า --ผมมีแฟนผู้หญิงอยู่ แฟนผมเริ่มติดผมมากขึ้นครับ ผมเองก็ไม่เข้าใจว่า อะไรเราจะสามารถทำให้คน ๆ นึงอยากอยู่กับเรา อยากได้ยินเสียงเรา อยากไปไหนมาไหนกะเรา ได้อยู่ทุกวัน.. .. แฟนผมจริง ๆ แล้วเค้าก็เป็นคนดีน่ะคับ น่ารัก บอกให้ลดความอวบก็อุตส่าห์ลด จนหุ่นเพรียว หนุ่ม ๆ มองกันตาเป็นมันเชียวหล่ะคับ แต่อย่างว่าละคับ ผมยอมรับว่า ผมอาจจะรักเขาได้ไม่เท่ากับ หนึ่งในสิบที่เค้ารักผมเสียด้วยซ้ำ คงเป็นเพราะ ตอนที่ผมตัดสินใจจะคบกับเขา ผมค่อนข้างใจร้อน อยากได้อะไรก็จะต้องได้ มันก็นิสัยวัยรุ่นทั่ว ๆ ไปหล่ะคับ ไม่น่าแปลก อย่าถามผมนะคับว่า "แล้วรู้สึกผิดบ้างไหมที่ดึงเขาเข้ามาร่วมซวยด้วยในชีวิตผม" อืม ผมว่าผมก็ปฏิบัติตนเป็นแฟนที่ดีสำหรับเขาน่ะคับ ถ้าไม่นับเรื่องที่ผมแอบชอบกับไอ้ต้นแล้วละก้อ.. .. ความรักของผมกับแฟนเริ่มมีปัญหาเหมือนกัน พูดง่าย ๆ คือ ตอนนี้ผมชักเริ่มอยากมีอิสระแล้วหล่ะ ผมอยากเลิกกะเค้าล่ะว่างั้นเถอะ ไม่ใช่เพราะว่าผมเบื่อเขาเสียทีเดียวหรอก แต่ผมเริ่มกลัวการผูกพันต่างหาก.. .. วันหนึ่งที่ทางออกมหาวิทยาลัยทางด้านท่าเรือ ผมได้พบกับคุณแม่ของแฟนผม ดูเค้าเหมือนกับนัดกับแฟนผมเอาไว้แล้ว แหะ ๆ เหมือนดูตัวใช่ป่ะคับ ผมว่าไม่เหมือนอ่ะ มันใช่เลยหล่ะ ผมทักทายคุณแม่เพียงสองสามประโยค แล้วคุณแม่ก็ขอตัวกลับไปทำงานต่อ ผมมองหน้าแฟนแบบว่า "อะไรกันหน่ะเธอ?" เห้อ น่ากลัวจริง ๆ คับ แสดงว่าเธอคิดจริงจังกับผมอยู่มาก จริง ๆ มันก็น่าอยู่น่ะคับ เราแทบจะไม่ได้ห่างกันเลย .. ความสัมพันธ์ของเราค่อนข้างลึกซึ้ง ลึกซึ้งอย่างมาก จนกระทั่งสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เป็นปัญหาสำคัญเหมือนกัน คือ มันเป็นการยาก ที่ผมจะตัดใจเลิกรากับเธอคนนี้ ผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันลึกซึ้งขนาดนี้นะคับ แต่เหตุการณ์มันพาไป ช่างเถอะ.. เรื่องนี้ผมควรจะเอาถาดใบใหญ่ ๆ ทุบหัวตัวเอง แต่มันไม่ไหวแล้วหล่ะคับ อิสรภาพในชีวิตของผม ถูกคุกความอย่างหนักหน่วง.. .. ผมไม่เคยได้มีเวลาอยู่โดยไม่มีเธอเลย เราเจอกันทุกวัน กินข้าว เช้า กลางวัน เย็น นะคับ กลับมาบ้านก็ได้ยินเสียงเธอ คุยกันจนไม่มีอะไรจะคุย ผมก็เล่นกีต้าร์ให้ฟังทางโทรศัพท์ นาน ๆ ครั้ง ทำทีมันก็โรแมนติคอ่ะน่ะคับ แต่ทำทุกวันมันไม่ไหวน่ะ เหมือนเธอได้กลืนกินเวลาสำหรับชีวิตผมไปหมดแล้ว .. ผมอยากจะมีเวลาตอนเย็น เรียนกีต้าร์ หรือดนตรีอื่น ๆ เพิ่มเติม อยากเรียนภาษาเสปน อยากไปเดินซื้อของข้างทาง แบบร้อน ๆ ก็กลัวเธอจะลำบาก จะหนีไปเที่ยวทะเลคนเดียวก็ไม่ได้อีก เห้อ.. ชีวิตมันก็แย่เกินไปหน่อยน่ะคับ จะว่าผมเป็นคนเห็นแก่ตัวก็เอาเถอะ มันผิดเหมือนกันที่ผมไม่เคยบอก หรือแสดงให้เห็นว่าผมชอบหรือไม่ชอบอะไรบ้าง .. ผมมักจะตามใจแฟนผมทุก ๆ อย่าง เป็นผู้ชายที่ดีว่างั้นเถอะ เขาเองก็คงไม่ผิดที่เค้าทำลงไป มันก็เป็นไปด้วยความไม่รู้ และความรักที่ผมไม่เคยลืม และคงไม่ลืมไปจนชั่วชีวิตของผม (อยากให้เธอคนนั้นได้ยินคำนี้จากผมเหลือเกิน) .. ผมคงแย่มากที่ไม่เคยคิดว่าเราจะสามารถคุยกันและปรับตัวเข้าหากันได้เลย ผมรอเวลาที่เราสองคนจะสอบปลายภาคเสร็จสิ้น เพื่อที่จะได้ไม่มีเรื่องกวนใจเธอ ในเวลาที่เธอต้องอ่านหนังสือ ผมไม่อาจสบตาเธอได้เหมือนเดิม เธอไม่เคยรู้เลยว่าผู้ชายที่กอดเธอในวันนี้ พรุ่งนี้เขาจะเป็นคนทำให้เธอเสียใจอย่างที่สุด.. .. ผมไม่ทราบว่า ผมเขียนเรื่องนี้ลงไปได้อย่างไร แรก ๆ ก็เหมือนว่ามันสนุกดี แต่ตอนนี้ผมต้องยอมรับเลยว่า ภาพเก่าในอดีตของผมมันกำลังกลับมาฉายใหม่ ความผิดที่ผมไม่อาจกลับไปแก้ไขใด ๆ ได้ มันกำลังกลับมาทำร้ายผมอีกครั้ง... .. ภายหลังจากสอบเสร็จ ผมตัดสินใจโทรไปหาเธอที่บ้าน เราคุยกันไปสักพักหนึ่ง ผมถามเธอว่า เธอรู้สึกว่าผมเปลี่ยนไปบ้างไหม.. "ฉันรู้ แต่เธออย่าเพิ่งเอ่ยคำนั้นได้ไหม" "ฉันรักเธอน่ะ รู้หรือเปล่า." "เธอมีปัญหาอะไรหรือเปล่า เราไม่เคยทะเลาะกันเลยไม่ใช่หรือ" .. ผมเพิ่งรู้ว่าอานุภาพของคำว่า "รัก" มันยิ่งใหญ่แค่ไหน หากเมื่อผู้พูดมีความรู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ คำว่า "ฉันรักเธอ" มันหยุดหัวใจผม .. ผมเหมือนคนที่ตายแล้วครึ่งหนึ่ง คงเหลือแต่เพียงลมหายใจที่ยังมีเพียงแผ่วเบา เพื่อเตือนให้รู้ว่าผมยังมีชีวิตอยู่.. .. คุณคงเข้าใจ มันไม่ใช่เรื่องที่เราทะเลาะกันหรือไม่ มันเกี่ยวกับว่าสิ่งที่มันเป็นอยู่นี่ต่างหาก มันเป็นนิสัยและความต้องการของเราทั้งสองที่ไม่เหมือนกัน หรือจะเป็นความเห็นแก่ตัวของผมก็ได้เอ้า! .. ผมไม่อาจทนอยู่ในสภาพแบบนี้ได้ ผมอึดอัด ผมอยากหนีไปให้พัน ๆ จากสิ่งที่ผมเป็นอยู่ในปัจจุบัน ผมมิอาจพูดใด ๆ ได้อีก นอกจาก.. "ผมไม่สามารถอยู่ในสภาพแบบนี้ได้อีกแล้ว" ผมมีแค่ประโยคนี้ ประโยคที่ทุเรศที่สุด แต่ก็เป็นประโยคที่ดีที่สุด เท่าที่สมองผมจะสั่งการให้พูดได้ในตอนนั้น "ขอให้ยอมรับมันเถอะ มันเป็นความจริงที่เราสองคนต้องเผชิญ" ไม่ใช่ว่าผมจะไม่เจ็บปวด ถึงแม้ว่าความเสียใจของผมกับเธออาจเทียบกันไม่ได้เลย แต่ผมก็ไม่ใช่คนไร้หัวใจ ที่จะไม่ซึบซับความรักที่เธอให้ผมตลอดเวลาที่ผ่านมา .. ผมวางโทรศัพท์ ผมไม่ยอมรับโทรศัพท์จากเธออีกเลย แม้ว่าเธอจะโทรมาหาผมหลายครั้ง หากเธอโทรมาเจอน้องสาวหรือ คุณแม่ของผม เธอจะถามว่าผมเป็นอะไร ผมไม่สบายหรือป่าว นี่มันยิ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกผิด .. ผมได้รับสายจากเพื่อนผมคนหนึ่ง เขาโทรมาเล่าว่า แฟนผมได้โทรมาเล่าเรื่องของเราให้ฟังแล้ว เธอบอกกับเขาว่า หากว่าเขาได้คุยกับผม ให้ช่วยบอกให้สิ่งที่เธออยากจะบอกกับผม "ถ้าเธอกลับมา ฉันจะคิดว่าเรื่องวันนั้นเป็นแค่ฝันไป เป็นฝันร้ายที่สุดของฉัน เราจะเป็นเหมือนเดิม ฉันจะไม่พูดถึงมันอีก แต่ขอให้เธอกลับมา.." .. น่าใจหาย หากเธอพูดกับผมตรงหน้า ผมยังไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร ผมแอบนั่งร้องไห้คนเดียวในห้อง น้ำตาของผู้ชายใครเห็นก็คงตลกดี .. ผมไม่แน่ว่าผมทำถูกหรือเปล่า.. ผมมันช่างใจร้าย ทำกับเขาได้ลงคอ อย่างไรผมคงจะต้องพูดกับเธออีกครั้ง ผมไม่ควรหนีจากเธอไปแบบนี้ คงเป็นสิ่งที่ยากที่สุดที่จะพูดออกมาว่า เราเป็นแค่เพื่อนกันได้ไหม ทั้ง ๆ ที่เราเคยเป็นมากกว่านั้น และอาจจะเป็นชีวิตของกันและกันได้ในอนาคต.. ... ยกโทษให้ผมเถอะที่ผมจะต้องพูดมันออกไป........ ......ขอให้เธอจงเข้าใจผมด้วย........... จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 23 ก.ค. 50 17:35:55 A:161.246.50.134 X:161.246.1.32 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 18 (วอน) ว้าว เลียมาคนแรกเลย จ่อมาด้วย นายน้ำแข็งใส (ติดสอบเหมือนกันมั้ยเนี่ย) ตามมาด้วยนายเลียอีกครั้งหนึ่ง หุหุ บรรยากาศแซนด์วิชมั้ยล่ะนายน้ำแข็งไอซ์ ตามมาด้วยนู๋เงา สอบเช้า บ่ายว่าง เข้ามาโลดแล่นในนี้ซะแล้ว สอบเสร็จยังอ่ะ ถ้ายังก็คิ้วขมวดกันต่อได้แล้ว อ่านหนังสือให้สนุกนะ...ขอให้จิงเหอะ หนังสือเรียนกว่าจะผ่านทีละหน้านี่ยาวนานแสนสาหัส ไม่เหมือนเรื่องของวอนเนอะที่คืบไปแบบหอยทาก แต่ก็เร็วกว่า555+ ขอบคุณสำหรับกาแฟนะลาเต้ฯ จะตั้งใจอ่านหนังสือนะ @ นะ จะได้ไม่เป็นแบบ@55+ เหอๆ เพื่ออนาคต5555 เกอร์เซอร์คิดถึงจังเลย ทำงานไปทุกคน 555 ปล เรื่องนี้เหลือลงอีก 3 ตอน 9 - 10 - 11 แต่กั๊กไว้ก่อนตาม สัน-ดาน จขกท 55555 จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 23 ก.ค. 50 17:41:50 A:161.246.50.134 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นแบบเราหน่ะมันยังไงฮึ เดี๊ยะๆ วอนซะแระเชียร์ จากคุณ : @1stSight - [ 23 ก.ค. 50 18:39:46 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แล้วเมฆฝนก็พัด จขกท มาจนได้ 5555 วันนี้บรรยากาศมาคุแต่เช้าเลยอ่ะ ตื่นสาย เพราะมะคืนหลงทางไปห่มผ้าให้ ช. หน้าตา ด. วอนม่ะรู้อารายซะแล้ว เคยได้ยินมั้ย คบบันทิด ๆพาไปหาผม เอ๊ย ผล แต่ถ้าคบมาหาบันทิด @ ได้ทั้งต้นทั้งผลเลยนะ 5555 จากคุณ : เลีย - [ 23 ก.ค. 50 22:50:27 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อยู่แระคับ ลค. ก็ @ หน่ะแพศยาศาสตร์บัณฑิตกิติมศักดิ์นี่เน๊าะ 555+ เดี๊ยะนายจะโดนคิดทั้งต้นทั้งดอกไม่ใช่น้อย จจจจ. จากคุณ : @1stSight - [ 23 ก.ค. 50 23:26:32 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คิดว่าจะกัวเร๋อ โธ่ แน่จิงมาตัวๆเลยม่ะ ก้าป่าวนาย 5555 แม๋ จะมาคิดทั้งต้นทั้งดอก ต้นไรง่ะ ต้นรักม่ะเอานะ ยางมันเยอะ 5555 ขอหนามๆอ่ะ งิ้วได้ม่ะ เจ็บๆคันๆ มันดี จากคุณ : เลีย - [ 24 ก.ค. 50 00:40:40 ]

ความคิดเห็นที่ 23 โห่ๆ นัดมาเลยๆ ตัวๆเสื้อผ้ามะเกี่ยว ที่หนายว่ามา ยางมันเยอะก็ต้องทนคับ ทั้งกินทั้งทาในหลอดเดียวกันเด๋วก็หมด 555+ จากคุณ : @1stSight - [ 24 ก.ค. 50 09:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมอ่ะพร้อมซาเม๋อ 5555 ที่ไหน เมื่อไหร่ ยังไง ว่ามาเล้ย ให้ไว ไม่ชอบรอนานๆ เวลาเป็นเงินเป็นทอง จากคุณ : เลีย (เลีย) - [ 24 ก.ค. 50 10:11:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ลงชื่อไว้ก่อนนะวอนน้อย เด๋วจะหาว่าเราไม่ตามมา.....วอนอยู่ไหน jj ก็จะตามไปจ้า อิอิ **********หวัดดีทุกๆ คนจ้า************ จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 24 ก.ค. 50 10:17:10 ]

ความคิดเห็นที่ 26 นัดตรงนี้เด๋วก็มีผู้ชมตรึมอะดิ ไปนัดจ๋องต่อจ๋องกันดีกั่ว คริคริ ปล. วันนี้ น. ไปกี่ ชม. อะ เป็น ห. นะคับ  ;) จากคุณ : @1stSight - [ 24 ก.ค. 50 10:24:33 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อุ๊ยเรามาขัดจังหวัดนายเลียกะ@ รึเปล่าเนี่ย มะเป็นไรเนอะ ทำไรได้มีพยานรู้เห็นไงจ๊ะ อิอิ จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 24 ก.ค. 50 10:27:06 ]

ความคิดเห็นที่ 28 น. 5 ชม. ง. มาก ขค. นะคับที่เป็น ห. หาย น. เลยเนี้ยยย 5555 หวัดดี jj ไม่ได้คุยกันตั้งนานเนอะ ยังอยู่ดีมีสุขรึป่าวคับ และเดอะแก้ง ญ ถ้ำมองไปไหนหมดแล้วอ่ะ 5555 จากคุณ : เลีย - [ 24 ก.ค. 50 10:46:01 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ไม่มีเวลาอ่านอ่ะวอน - -" ใกล้สอบมิดเทอมง่ะ.... (คิดว่าใกล้วันสิ้นชีวีแล้ว 555) ปล. อยากอ่านเรื่องของวอนมากกว่า อิอิ จากคุณ : crescentbeam - [ 24 ก.ค. 50 11:38:20 A:202.28.27.3 X: TicketID:126562 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สงสัยหายไปรักษาตากุ้งยิงกันมั้งคับ 555+ จากคุณ : @1stSight - [ 24 ก.ค. 50 11:57:32 ]

ความคิดเห็นที่ 31 กระหืดหระหอบ............เพราะเพิ่งลงมาจากดอย.............. อยากจะบอก ลค. เหลือเกินว่า.........."เดอะแก้ง ญ ถ้ำมอง".............Never Die จ้า อิ อิ ป.ล. ดีใจนะหนูวอน.........ที่เอาเรื่องคนที่ชอบมาลง  แต่ของตัวเอง........หมักดองเค็มไว้ซะ จากคุณ : JeThuek (agriculture24) - [ 24 ก.ค. 50 12:11:32 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มารออ่านต่อจ้า หวัดดีเจ้ เจเจ และทุกๆคนนะ จากคุณ : เกอเซอร์บรู๊ค - [ 24 ก.ค. 50 14:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เชื่อแล้วคับว่า .........Never Die หัวหน้าแก้งค์หนังเหนียว ฟันแทงม่ะเข้างี้นี่เอง อิอิ เมมเบ้อเริ่มมาแย้ว 5555 ป๋มจะถูกเชือดมั้ยเนี่ย เง้อ จากคุณ : เลีย - [ 24 ก.ค. 50 15:12:44 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ถ้าเจ๊ไม่เชือดป๋มขอเชือด ลค. เองได้มะ 555+ จากคุณ : @1stSight - [ 24 ก.ค. 50 15:41:19 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อ่ะ  เชือดกันเลย ครับ ผมจะปูเสื้อนั่งดู  อิอิ จากคุณ : นายน้ำแข็งใส - [ 24 ก.ค. 50 16:34:40 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เอาให้ตายไปเลยช่ายมั้ย ถึงจะสะ จ. 5555 นัดมาเล้ย จะเชือด จะชำระ ค. ต้นทบดอก ทบต้น ทับตั้งต้นทั้งดอกมาเล้ย 5555 จากคุณ : เลีย - [ 24 ก.ค. 50 17:24:26 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ไม่เอาให้ตายหรอกค๊าบ แหมไคจะไปทำลง ขอแค่ฟ้าเหลืองก็พอแระ อิอิ จากคุณ : @1stSight - [ 24 ก.ค. 50 18:41:24 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ค. จ. ร. 5 5 5 5 จากคุณ : เลีย - [ 24 ก.ค. 50 19:36:55 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อรุณสวัสดิ์คราบ ทุกท่าน ข้างบนยังไม่เลิกกันอีกหรือเนี้ย จากคุณ : นายน้ำแข็งใส - [ 25 ก.ค. 50 08:33:40 ]

ความคิดเห็นที่ 40 มารายงานตัวจ้า.......เห็นด้วยกะเจ้เนอะๆๆ คิดถึงวอน,เจ้,1 และทุกๆๆ คนจ้า "เดอะแก้ง ญ ถ้ำมอง......Never Die"......555+ นายไอซ์คู่ข้างบนอ่ะเลิกยาก...ติดกันทั้ง ต. ทั้ง จ. อ่ะ อิอิ ปล....รอนายวอนเล่าเรื่องของตัวเองอ่ะ ตอนนี้แก้ขัดไปก่อนใช่ป่ะ ok จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 25 ก.ค. 50 10:29:09 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เอ้า หนีกันหมด จากคุณ : BaTMaNคุง - [ 25 ก.ค. 50 10:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 42 หวัดดีค้าบ ฝนจะตกแล้วนะคับ ใครสาบานอะไรไว้ อย่าออกไปตากฝนนะคับ อิอิ นายน้ำแข็งใส ถ้าเลิกนะ เดอะแก้ง ญ ถ้ำมอง......Never Die จะไม่มีอะไรทำ งานหลักเค้าเลยนะ 5555 ใครหนี ไม่มีอยู่แล้ว เพียงแค่ยุ่งเท่านั้นเอง งานคนสวนนี่เหนื่อยจิงๆ ตัดหญ้า รดน้ำต้นไม้ กวาดขยะ เฮ้อ.. เหนื่อยๆ จากคุณ : เลีย - [ 25 ก.ค. 50 12:28:53 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ดีนะที่ออกไปข้างนอกตอนฝนหยุดแล้ว อิอิ ลค. คับงั้นเด๋ว @ ช่วยสวน..ให้เอามะ จะได้ไม่เหนื่อย 555+ จากคุณ : @1stSight - [ 25 ก.ค. 50 16:04:48 ]

ความคิดเห็นที่ 44 จะเหมาะเร๋อ เกรง จ. จังเลยคับ จากคุณ : เลีย - [ 25 ก.ค. 50 16:15:09 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ^  ^  ^  ^  ^ คห. ข้างบนเข้าจีบกันหนุกหนานกว่า เนื้อเรื่องกระทู้น้องเชียร์อีกนะเนี่ย.... ระวัง "แฉะ" นะคับ.......................................... เพราะฝนเพิ่งจะซาไปเอง ---------------------------------------------------- ถึงน้องเชียร์ที่รัก เค้ายังสอบมะเสร็จหรอก แต่สอบวันเว้นวัน เลยมาแรดๆ แถวนี้ก่อน สอบให้สนุก...คะแนนมิดเทอมเป็นเรื่องขำๆ ที่ผ่าเข้ามา จากคุณ : นู๋เงา - [ 25 ก.ค. 50 16:26:07 ]

ความคิดเห็นที่ 46 (วอน) พ้นวันศุกรนี้ไ์ปก็เข้าสู่ภาวะปกติแล้วคับ หมดโปรโมชั่นแล้วเน้อ (จะกลับมาเล่าเรื่องตัวเองซะที) นายนู๋เงา ยังสอบไม่เสร็จยังมีสิทธิ์จะมาแรดๆแถวนี้อีกนะ ระวังจะได้ โปรเบชั่น พร้อมๆกับหมด โปรโมชั่น 555+ วันนี้มาต่อจนจบไปเลยละกัน - 9 - 10 - 11 - หวัดดี เจ้ เลีย @ (จีบกันจนหนุกหนานกว่า เนื้อเรื่องกระทู้น้องเชียร์อีกนะเนี่ย) นายน้ำแข็งใส นายค้าวคาว crescenbeam เกอร์เซอร์ goneON อาร์ทู ด้วยที่รู้ว่ายังอยู่แต่ไม่แสดงออก นอกนั้นมีใครก็ปรากฏตัวได้แล้วคับ (มันถึงเวลา) คิดถึงทุกคนมากๆ MiSS จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 25 ก.ค. 50 16:44:25 A:161.246.65.202 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 47 (กระทู้พิเศษ) "Love in the University : Part 9" โดยคุณ - "Peter" bigbon@doramail.com ... หลายคนคงเคยคิดที่จะแยกทางกับคนรักของคุณ ก็คงเป็นเหมือนสิ่งที่ผมกำลังจะทำในเวลานั้น... ... บางครั้ง พอผมมานั่งมองดูตัวเองในวันก่อน ๆ คนเรามันก็เห็นแก่ตัวน่ะคับ เราพอใจกับสิ่งที่สวยงาม ความสุขสดชื่น โดยไม่คิดที่ยอมรับความทุกข์ หรือความผิดหวัง ซึ่งแท้จริงแล้วมันก็เป็นเงาของกันและกันนั่นเอง .. วันนึงผมนั่งทานข้าวอยู่ที่ร้าน น่ารัก ๆ ร้านนึงแถวสุขุมวิท แถบนั้นแทบจะกลายเป็นเมืองนอกไปแล้ว มีแต่ชาวต่างชาติเต็มไปหมด ผมเลยได้คิดอะไรบางอย่างเหมือนกัน.. ... ความรัก ก็เหมือนฤดูร้อนน่ะคับ ดูพวกฝรั่งชาวต่างชาติทั้งหลาย ความพยายามของคนเราที่จะเปลี่ยนย้ายสถานที่ไปเรื่อย ๆ เพื่อตามหาฤดูร้อน ก็ตลกดีน่ะคับ แล้วหากเราลองมาคิดกันดี ๆ ผมว่ามันเป็นสิ่งที่งี่เง่าโดยสิ้นเชิง มนุษย์เราเกลียดความหนาว และถ้าเลือกได้ เขาก็ไม่อาจทนรอจนมันผ่านพ้นไปได้ .. ทุกสิ่งล้วนมีความงามในตัวของมัน ความหนาวก็มีความงามในตัวของมันเอง แต่หากมันจะเป็นสิ่งที่ทรมานสำหรับบางคน ต่อเมื่อฤดูหนาวสิ้นสุด ฤดูร้อนก็จะกลับคืนมา และผมเชื่อแน่ว่า ฤดูร้อนที่ผ่านการรอคอยมานานแสนนาน มันมีค่ามากเสียทีเดียว ... ฤดูร้อนก็เหมือนกับความรักที่หอมหวาน ฤดูหนาวก็อาจจะเป็นยามที่เราทะเลาะกันบ้าง ไม่เข้าใจกันบ้าง... คนหลายคนไม่อาจทนให้ช่วงเวลาที่แสนน่าเบื่อ ทรมานผ่านพ้นไป แน่หล่ะ.. เขาก็ย่อมต้องตามหาฤดูร้อนในที่แห่งใหม่ โดยลืมไปว่า ฤดูร้อน ณ ที่แห่งเดิม มันเคยสวยงาม หอมหวานและน่าจดจำเพียงใด ผมก็คงเป็นหนึ่งในคนเหล่านั้นเหมือนกัน แต่บัดนี้ผมก็ได้รู้ถึงคุณค่าของความรัก เมื่อยามที่มันมิอาจกลับคืนมาได้อีก .... ... ผมตัดสินใจโทรกลับไปหาแฟน ญ ของผม และนัดเขาเพื่อปรับความเข้าใจกันครั้งสุดท้าย.... ถ้าเป็นการทะเลาะกันแล้วเลิกกันไป มันคงไม่ต้องมานั่งปวดหัวคิดมากแบบนี้ แต่นี้มันไม่ใช่อ่ะ .. ระหว่างที่ผมเดินไปหาเธอ ผมถามตัวเองหลายครั้ง ว่าจริง ๆ แล้วผมรักเธอไหม แต่มันสายไปแล้ว ในความคิดของผมตอนนั้น ถ้ายังรักเขาทำไมผมถึงเบื่อ และคิดจะเลิก ความรักมันต้องมีความหมายมากกว่านี้แน่.. ... โต๊ะกลุ่มที่เคยมีผู้คนครึกครื้น ช่วงปิดเทอมก็ทำให้บรรยากาศดูเหงาไปได้อย่างน่าประหลาด วันนั้นเป็นวันที่ฝนตกพร่ำ ๆ อากาศค่อนข้างชื้นและเย็น ผมมองเห็นเธอได้อย่างไม่ยาก ไม่มีใครอยู่เลยในตอนนั้น นอกจากเราเพียงสองคน .. ผมเดิมเข้าไปที่โต๊ะที่เราเคยนั่งด้วยกันบ่อย ๆ เธอคงมารอผมนานแล้ว น่าแปลกที่เธอสามารถยิ้มแย้มได้ ราวกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ผมไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเธอ ผมไม่รู้จะพูดอะไรออกไป แม้ว่าจะซ้อมพูดมาแล้วเป็นร้อยครั้ง ...ผมไม่อาจจำคำพูดที่เราพูดกันในวันนั้นได้หมด ผมพอจะจำได้เพียงลาง ๆ ว่า ผมยืนยันกับเธอ ว่าเราคงอยู่ด้วยกันในสภาพนี้ไม่ได้อีกต่อไป .. แรก ๆ เธอพยายามถามผมว่า เธอผิดอะไร เราอาจจะลองเริ่มกันใหม่ดูสักครั้ง อย่างที่ผมเคยพูดแหละครับ มันไม่มีอะไรผิดหรอก ถ้าผิดคงเป็นที่ผม ที่ไม่สามารถรักเธอได้ ...เธอดูเหมือนจะเข้าใจผม มันคงยากเหมือนกันที่จะเข้าใจว่า ทำไมคนที่รักถึงเปลี่ยนไปเป็นไม่รักกันได้เพียงชั่วข้ามคืน มันเป็นไปได้ยังไง ... .. ผมเห็นเธอร้องไห้ ผมคิดว่าผมเข้าใจในความรู้สึกเช่นนั้นดี ผมเองก็อยากจะร้องไห้เหมือนกัน ตอนนั้นผมอยากจะกอดเธอไว้เหมือนอย่างที่เคยทำ แต่เหตุการณ์วันนั้น ผมเหมือนคนที่มีปีศาจร้ายสิงอยู่จริง ๆ ผมเลี่ยงที่จะไม่พูดอะไรมากไปกว่านี้ ไม่มีอะไรดีกว่าการอยู่ห่างกันไปสักพักนึง เวลาจะทำให้เราสองคนดีขึ้นเอง ...เธอขอให้เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ... ผมปฏิเสธเธอ...เพราะอะไรเหรอคับ เพราะผมกลัวว่าตัวเองจะต้องใจอ่อน...ใจอ่อนแน่ๆ ผมคงไม่ผิดที่ผมไม่สามารถรักเขาได้ แต่มันก็แย่มากที่ทำให้เขารักผมไปแล้ว ... อย่างไรก็ตาม เรื่องในวันนั้นจบลงตรงที่ ผมวิ่งหนีเธอออกจากมหาวิทยาลัย ถ้าผมบรรยายบรรยากาศในวันนั้นมาก กลัวจะดู Unreal เหมือนกันครับ แต่ไม่อยากจะบอกเลยว่า เหมือนมิวสิควีดีโอผู้ชายอกหักเปี๊ยบเลย .. เธอเดินตามผมมาเหมือนจะมองคนที่รักกัน จากไปอย่างช้า ๆ ผมอยากให้เธอเกลียดผมมากกว่า มันดีกว่าถ้าจะทำให้เธอเสียใจน้อยลงไปกว่านี้ .. ผมรีบเดินผ่านไอ้ฝนบ้า ที่ไม่รู้ว่าทำไมมันจะต้องมาเสือกตกเอาวันนี้ ผมทนไม่ได้ที่จะเห็นผู้หญิงร้องไห้ ผมเองก็รู้สึกเจ็บปวด มันเจ็บปวดจนช้าไปทั่งร่างกาย .. ผมเดินไปเดินมาอยู่แถว ๆ นั้นอย่างไม่มีวิญญาณ ไม่หิว ไม่อยากทำอะไร อยากจะให้วันเวลามันผ่านไปเร็ว ๆ เท่าที่จะเป็นได้ เวลาอาจทำให้ทุก ๆ อย่างดีขึ้น ผมคิดเช่นนั้น แปลกใจเหมือนกันที่ผมไม่สามารถจำอะไร ๆ ในวันนั้นได้อีก คงเป็นเพราะ ผมพยายามที่จะลืมมันในทุกช่วงเวลาของชีวิต.. ... ผมกลับมาบ้าน โดยไม่ได้แตะต้องอาหาร หรือแม้แต่จะมองหน้าใคร ๆ ในบ้าน ผมพร่ำบอกกับตัวเองว่า สิ่งที่ทำไปมันถูกต้องแล้ว แม้ว่าในสมองของผมมันไม่อาจพูดเช่นนั้นได้ ขอให้ผมอย่าได้พบกับคืนวันที่เลวร้ายแบบนี้อีกเลย ... ผมตื่นขึ้นมาโดยไม่ทราบว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ... "ความรักไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เลย".... ผมคิดในชั่วแวปแรกที่ได้สติ.... ... ความรักที่ผิดหวัง ย่อมสร้างความเจ็บปวดให้ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด หรือ ทั้งสองฝ่ายอยู่มิใช่น้อย... จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 25 ก.ค. 50 16:45:31 A:161.246.65.202 X:161.246.1.32 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เพิ่งรู้ว่าคุณเลีย เกรง จ ก็เป็นกะเค้าด้วย  อิอิ จากคุณ : นายน้ำแข็งใส - [ 25 ก.ค. 50 16:49:51 ]

ความคิดเห็นที่ 49 (กระทู้พิเศษ) "Love in the University : Part 10" โดยคุณ - "Peter" bigbon@doramail.com ... บางคนอาจจะมองผมว่าผมเป็นคนใจร้าย ไม่มีความรู้สึกใด ๆ หลังจากผมเลิกกับแฟน ญ คนนั้นแล้ว อืม ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจอ่ะน่ะคับว่า ผมเป็นคนยังไงกันแน่.. .. ผมมักจะชอบคิดเรื่องยาก ๆ ให้เป็นเรื่องง่าย ๆ เสมอ ถึงแม้ว่าเรื่องบางเรื่อง มันไม่ควรคิดให้ง่ายเลยก็ตามเถอะ อย่างเรื่องผมเลิกกะแฟน...ผมก็คิดซะว่าเราไม่มีวาสนาต่อกัน.. .. ง่าย และได้ใจความดีเหมือนกันน้า ดูเหมือนไร้เหตุผล แต่ความรักมันไม่เห็นต้องมีเหตุผลนี่หว่า มันมีแต่ รัก กับ ไม่รัก ก็เท่านั้นเอง .. .. ถ้าคุณได้ตัวของคน ๆ นึงแต่ไม่ได้ใจ คุณจะเอาไม๊ ตอบง่าย ๆ คือ ขอเอาครั้งเดียว เสียวไว้ก่อน 55555 --- บ้าน่า --- ไม่เอาดีกว่าคับ.. .. ผมจะหยุดเรื่องเศร้า ๆ ไว้เท่านี้ดีกว่าเนอะ...... .. ผมค่อย ๆ ทำตัวครึกครื้นอย่างแต่ก่อน แต่ครั้นจะทำแรด ทำลิงทำค่างบ่างชะนีมากจนเกินงาม มันก็จะทำให้น่าหมั้นไส้เกินไปซะหน่อย หลายคนคงอยากรู้ว่า ไอ้ต้นกับไอ้ออยของผมตายไปหรือยัง .. ไอ้ต้นตอนนี้มันกำลังมีปัญหากับแฟนมันเหมือนกันคับ ผมเห็นหน้ามันคล้ายตูดไก่ที่แขวนอยู่ในร้านข้าวมันไก่ข้าง ๆ มหาลัยเข้าไปทุกว๊าน ทุกวัน.. อย่างไรก็ดีเราก็ยังทักกัน แอบจับมือ กอดกันบ้างตามเคย .. บางครั้งไอ้ต้นชอบทำอะไร ๆ ในที่โจ่งแจ้งเหมือนกันนะคับ ซึ่งผมไม่แน่ใจว่ามันลืมตัว หรือว่ามันชอบกันแน่.. .. มีครั้งหนึ่งมันแอบหอมแก้มผมในห้อง Lecture ซึ่งไอ้ว่าที่มันแอบหน่ะ เพื่อนผมฮือฮากันทั้งกลุ่มเลย แต่ที่ว่าฮือฮา มันก็ไม่มีอะไรเสียหายหรอกคับ ผมคิดว่าเพื่อนผมมันคงจะชิน และอาจจะสรุปกันภายในใจว่า "ช่างไอ้คู่เกย์สองคนนี้เหอะ" .. แหม ใจจริงก็อยากให้มันเป็นคู่เกย์กับผมจริง ๆ แหละ.. คุณยังจำไอ้เป๊กไซโคโรคจิต ที่ผมเล่าให้ฟังได้ป่าวคับ ผมว่าหมู่นี้มันอาการแปลก ๆ หรือการเปลี่ยนจากฤดูร้อนเป็นฤดูฝน ทำให้คนเราเป็นบ้าได้ขนาดนี้ คือ.. .. หมู่นี้ผมจะเห็นบางครั้ง มันนั่งเบื่อ บ่น บ่น "เอกเบื่อจัง เหนื่อย ง่วง เบื่อ ขี้เกียจ" กลายเป็นสูตรกันไป เหนื่อยง่วงเบื่อขี้เกียจ อาจจะสามารถท่องสลับกันได้บ้าง คาถาคงไม่เสื่อม บ่น บ่น บ่นเหลือเกิน จนกระทั้งหลัง ๆ ผมชักจะอยากบ่นตามอย่างมันเหมือนกัน แล้วลงท้ายว่า "มันคงจะไม่น่าเบื่อขนาดนี้ ถ้ากูจะไม่ได้ยินเมิงบ่นสักวันนึง" .. ผมกับไอ้เป๊กเรียนวิชาเหมือนกันหลายตัวน่ะคับในเทอมนี้ ทำให้ผมจำเป็น -ขอเน้นว่าจำเป็น- ที่จะต้องเสวนากับมันบ่อยครั้ง แต่ไม่ใช่ผมที่ซวยคนเดียวหรอกคับ มี..นังหลิง..ผู้ซื่อ (บื้อ) ที่สุดในกลุ่มของผมรวมอยู่ด้วย มันเป็นหมวยนรกอเวจีที่สุดในโลก ซึ่งไร้ความงาม หากไม่มีผมอันยาวสลวยของมันช่วยชีวิตไว้ .. มันมักจะทำให้แรด ๆ เปิ่น ๆ เป๋อ ๆ โง่ๆ ให้เพื่อนจิกหัวกบาลเน่า ๆ ที่บางครั้งเต็มไปด้วยรังแคแผ่นโต ๆ เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณนิ้วโป้งหัวแม่ตีนได้ -- นึกแล้วจะอ๊วก .. นิสัยอุบาทว์อีกอย่างของนังหลิง คือมันเป็นคนปากรั่วคับ คือเวลามันกินข้าว แต่อารมณ์ Want to mouth เนื่องจากผมคิดว่า External Valve - ซึ่งมีอยู่ในกล้ามเนื้อปลายลำไส้ใหญ่ ที่ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นส่วนประกอบหนึ่ง ในปากอันแสนร้ายกาจของนังหลิงด้วย -- อาจเสื่อมสมรรถภาพ ทำให้บ่อยครั้งที่เราจะเห็นนังหลิง ปล่อยกระสุนเม็ดข้าวออกจากปากของมัน เวลาร่วมโต๊ะเสวย.. .. นังหลิงเป็นคนที่ไร้รสนิยมในการแต่งกายเป็นที่สุดคับ ผมเคยด่าร้องเท้าคู่ใหม่ของมันที่ซื้อมาจากห้างละแวกบ้านมัน จนมันไม่กล้าใส่มาอีกเลย จริง ๆ แล้วถ้าคุณเห็นร้องเท้าคู่นั้นของมัน คุณจะนึกขอบคุณผมในใจทันที ที่ด่ามันไปอย่างนั้น และรู้สึกได้ว่าผมหน่ะ ดีกับมันแค่ไหน! .. คุณลองนึก Features ของร้องเท้านิดนึงน่ะคับ คือ ร้องเท้าคู่นี้เป็นลูกผสมระหว่าง ร้องเท้า Cut shoes กับร้องเท้าส้นสูงครับ คือ หัวมันจะคล้าย ๆ ร้องเท้าหัวตัด แต่ส้นเสือกสูง เท่านั้นยังไม่พอ ยังเสือกมีเหล็กตรงหน้ารองเท้าแบบร้องเท้าผู้ชาย เขียนชื่อยี่ห้อตัวเท่าควาย... ขนาดประมาณคนไม่เคยมองตีนใครอย่างผม ยังสะดุดตาก้มลงมองด้วยความสงสัยสุดขีด ว่ามันคิดได้ยังไงวะ ถึงได้ซื้อร้องเท้าคู่นี้มา แล้วเสือกใส่มาโชว์กูแบบ so proud มันเหมือนร้องเท้าพวก Pinocchio หรือ Peterpan ยังไงยังงั้นเลย โธ่...กูขอไว้อาลัยให้ร้องเท้าเมิงด้วยน่ะนังหลิง...อาเมน .. ไม่อยากจะด่ามันเลยน่ะคับ ขออีกนิดละกันน่ะ คือ ไอ้ร้องเท้าคู่ที่ว่า มันก็ผิดอยู่แล้วน่ะคับ แต่ยังมีไอ้ที่ผิดกว่าอีก คือ กางเกงยีนที่แบบเป็นลาย จุด ๆ เล็กในตัวของมัน ซึ่งผมเกลียดมาก แล้วมันใส่มากับไอ้ร้องเท้านรกนั่นน่ะคับ ขึ้นมากเลย - ขึ้นคานนน ไปเลยไงคับ.. .. ยังไม่พอคับ ไหน ๆ เราจะฌาปนกิจ เพื่อนเราทั้งที คราวนี้เรามามองที่ผมกันบ้าง.. ผมของนังหลิง เหมือนสวรรค์ส่งมาช่วยเหลือใบหน้าหมวยนรกของมันให้ดู Soft และอาจจะพูดอย่างต้องเอามีดจี้คอว่า น่าร้ากกกก...มากเลยเมิง .. แหมผมสลวยจน แฟซ่า 10 บาท น่าจะเอาไปเป็น Presenter คงจะต่ออายุผลิตภัณฑ์ดีหล่ะคับ - นี่ผมประชดน่ะ .. ถ้ามองผมสลวยของนังหลิงจนเพลิน คุณอาจจะเกิดอาการโดนผมอาถรรพ์ของมันหลอกหลอน เหมือนไอ้หมียักษ์ หรือหมีควาย หรือหมีน้อยก็ได้ (ตามอารมณ์และความสนิทของคนเรียก) ซึ่งเป็นเพื่อนกลุ่มไอ้ต้น สะดุดรักมันเข้าให้แล้ว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมว่าไอ้หมีควายมันยังไม่ได้สังเกตเห็น "หวีสับสิบบาท" บนหัวกบาลมัน.. .. ผมเชื่อแน่ว่าทุกคนจะต้องเคยเห็น หวีสับแบบนี้ตามร้านค้าข้างทางทั่วไป อาจเป็นแถวราม อะไรประมาณนี้ คือผมไม่ได้จะว่าของถูกไม่ดีน่ะคับ แต่ของถูกแบบดูดีมีถมไป แต่อีหลิงมันเสือกใช้หวีสับแบบ สีเป็นไม้ ๆ ด้านบนมีตัวอักษร ABCDEFG จนถึง O -- O เท่านั้นน่ะคับ ถ้าจำไม่ผิด อักษรตัวใหญ่ จนน่ากลัวว่าเวลาเดินผ่านโรงเรียนอนุบาล จะมีเด็ก ๆ มาจิ้ม ๆ ที่หัวมันแล้วช่วยอ่าน A - ant มด B-bird นก.... C .. อุย คุณครูสอน A ถึง Z ทำไมหวีสับมีแค่ตัว O ละค่ะพี่ .... .. ผมก็คงใจดีบอกน้อง ๆ เค้าไปว่า ก้อหวีสับอันละสิบบาท พวกเมิงจะให้มันมีถึง Z เลยเหรอ ผมมั่นใจว่าหวีแบบนี้ยังมีขายอยู่แน่นอนคับ แต่อาจขึ้นราคาเป็น 20 บาทเนื่องจากน้ำมันขึ้นราคา หรืออาจ เป็น 29 บาท ตามกลยุทธ์ราคาแบบ 9 บาท 99 199 299 เพื่อหลอกล่อ อีหลิง...อีสมองเม็ดทราย...อีไร้รสนิยม ซื้อไอ้หวีบ้านั่นมาเก็บไว้ใช้อีกอันก็อาจเป็นได้ คุณต้องเคยเห็นไอ้หวีสับ ABC...O แน่นอน ไปท้าพิสูจน์กันเลย .. ผมเชื่อเช่นนั้นแล้วคุณจะต้องหัวเราะก๊าก ก๊าก ก๊าก แล้วคิดเหมือนผมว่า ไอ้หวีสับนี่:-)โคตร No design เลย แล้วคุณจะต้องทนไม่ได้เหมือนผม ซึ่งคิดจะโยนไอ้หวีบ้านี่ทิ้งแม่น้ำ ในทุกครั้งที่เหลือบสายตาไปเห็น สรุป คือ ผมด่าเพราะรักเพื่อนน่ะคับ 5555555 แหะ ๆ ปากจัดเนอะ.. แย่จังเรา .. รสนิยมการแต่งตัวของนังหลิงดีขึ้นมากเมื่อคบกับผม แน่นอนละคับ ผมทนเดินกับอะไร ๆ ที่มัน No design ไม่ได้หรอกคับ ระยะหลังนี่ มันก็เลิกใส่กางกางยีนพับขาสูง ซึ่งใครเห็นก็คงสงสัยว่า บ้านอีนี่คงอยู่กลางทะเล หรือไม่ก็น้ำท่วมตลอดปี ดีจังเลยทำนาได้ปีละสามครั้งแหนะ เวนกำ.. ผมว่าจะเล่าเรื่องไอ้เป็กให้ฟังน่ะเนี๊ยะ ไว้ค่อยเล่าให้ฟังที่หลังละกันน่ะคับ .... .. หลิง อโหสิให้กูด้วย .. ปล อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกอยากเป็น FCของนายต้นพระเอกของเรื่องนี้ซะจริงๆ ชอบอ่ะชอบมากๆเลย จิ้ตไว้ซะน่ารักสุดๆ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 25 ก.ค. 50 16:50:00 A:161.246.65.202 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ถ้าหมดฝนปีนี้แล้วยังเล่าไม่จบ คงต้องรออ่านปีหน้าแน่เลยอ่ะ 5555 อย่าใส่ใจกะไอบ้า 2 คนนั้นมากนะคับ อิอิ จากคุณ : เลีย - [ 25 ก.ค. 50 16:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 51 (กระทู้พิเศษ) "Love in the University : Part 11" โดยคุณ - "Peter" bigbon@doramail.com ... เห้อ อย่าเพิ่งประนามว่าผมนอกจากจะนิสัยทุเรศ แล้วยังปากเสียอีกน่ะคับ ก็อยากให้ผู้อ่านผ่อนคลายกันบ้างสิจริงไหม คนเราอย่าเครียดไปนักเลยคับ เดี๋ยวมันจะแก่ไปเสียเปล่า ๆ เนอะ .. คราวที่แล้วเผานังหลิงเพื่อนผมซะจนเป็นผุยผงไปแล้ว จริง ๆ หลิงเป็นเพื่อนสนิทของผมนะคับ เนื่องจากเราเลือกเรียนวิชาโทเหมือนกัน ถ้าไม่นับความสวยใสไร้สติของมัน ก็นับว่าเป็นคนที่ใช้ไปซื้อโน่นซื้อนี่ได้ทีเดียว ผมเคยบอกแล้วว่าผมสงสัยมาก ว่าไอ้เป็กมันต้องเป็นเกย์แน่เลย นอกจากความน่าเบื่อ และไอ้เรื่องเจ้าหนูจำไม ที่ผมได้บรรยายให้คุณ ๆ ฟังไปในตอนต้น ๆ แล้ว มันเป็นยังเป็นผู้ช่างสังเกตุไม่เสียทุกเรื่อง ไม่ว่าผมจะไปทำอะไรกับตัวเองมา .. เช่น WAX ผม หรือ กระทั่งเจียรฟัน ซึ่งไม่มีใครเลยในคณะที่สังเกตว่าฟันผมเรียบและเล็กลง แต่ไอ้นี่มันก็เสือกมาทัก บางครั้งผมเสีย Self มาก ๆ เลยเวลาที่มันทำตาโต ๆ ยื่นจมูกมาใกล้ ๆ เพื่อเสาะหาสิ่งผิดปกติในร่างกายของผม ผมมักเห็นมันทำหน้าเป็นเทวรูปแมว อยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ โต๊ะกลุ่มผมในทุก ๆ เช้า ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมมันถึงได้คิดว่าตัวเองช่างแปลกแยกจากสังคม เพื่อนไม่ยอมรับ หรือ เป็นอาชญากรสังคม ...เอ้าว่าไปนั่น แต่ถ้าคุณเห็นหน้าที่เหมือนกับรูปงานศพของมัน คุณจะเข้าใจได้เลยว่าทำไมเพื่อน ๆ ทุกคนจึงไม่ค่อยอยากจะร่วมวงเสวนากับมันมากนัก และผมก็คิดว่า ไอ้เป็กรู้สึกในจุดนั้นอย่างดี .. ผมคิดว่ามันไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรเลย และออกจะมีความสุขด้วยซ้ำไป ส่วนใหญ่ไอ้เป็กมักจะชอบคุยอยู่กับผม และก็ไอ้นัท--เพื่อนสนิทผู้ชายของผมในมหาวิทยาลัย คนเดียว ที่ชอบเลียนแบบแฟชั่นของดาราตามละครทีวีต่าง ๆ มีอยู่วันหนึ่งผมเห็นมันใส่เสื้อยืดแล้วพับแขนเสื้อทั้งสองข้างขึ้นมานิดนึง..คงนึกภาพกันออกนะคับว่ามัน ก๋ากั่น แก่นเซี้ยว แสนซน ท้าทายปานใด ซึ่งคุณต้องเข้าใจว่า คนไอคิวปกติธรรมดาเค้าจะไม่ทำกัน นอกจากจะมีแรงบันดาลใจ หรือผีฟ้า ผีป่า ผีบ้า ผีไพร่อะไรสักอย่างเข้าสิง จึงทำสิ่งที่น่าฉงน สนเท่ห์ [^_^]ศรีกบาล บัดสีบัดเถลิงเช่นนี้ได้ .. ผมจำได้ว่า ผมมองมันอยู่นานมาก แบบ มอง ม้อง มอง มอง ประมาณว่าถ้าตอบถูกจะทำให้แจ๊คพอตในรายการเกมโชว์แตก ได้มีสิทธิ์เข้าไปเปิดป้ายรางวัล ลุ้นรถสปอร์ตขันหรู ยังไงยังงั้นแหละ ผมคิดอย่างเอาเป็นเอาตาย แล้วในที่สุดสมองอันชาญฉลาดของผมก็แก้ไขปริศนานั้นได้ " ไอ้ เฮี่ย กูรู้แล้ว เมิง ต้องเลียนแบบไอ้วายุแน่เลย ในเรื่องชีวิตเพื่อฆ่าหัวใจเพื่อเธอ ใช่ไม๊ล่ะ" .. ผมแทบจะหัวเราะก๊ากกกกก ให้กับความหัวใส ประดุจอิกคิวซัง แต่เก่งกว่า เพราะไม่จำเป็นต้องเอาน้ำลายมาป้ายหัว ถู ๆ ๆ ๆ บดขยี้ ใช้หมอง นั่งมาธิ ก็ยังคิดอออกเลย ผมยิ้มอย่างมีชัย ไอ้นัทหน้าเจื่อนลงทันใด เหมือนเอามือจิ้มไมยราบแล้วใบหุบประมาณนั้น ซึ่งนั่นเป็นสัญญาณว่า 'กูว่าแล้ว กูต้องเดาถูก อี๋ไอ้กัปตัน กัปตั๊น กัปตัน หล่อไปเลยนะ เมิง ' .. ผมอยากจะบ้าว่า ทำไมเพื่อน ๆ ผมถึงได้แปลกประหลาดมหัศจรรย์เช่นนี้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันทำหรอกน่ะครับ ผมยังจำได้ตอนที่มันใส่เสื้อลายสก๊อตมามหาวิทยาลัย ทุกวันตลอดฤดูกาล ซึ่งอาจจะไปพ้องกับนักร้องบางคน หรือจะเป็นเสื้อมีฮู้ด ซึ่งเหมือนกับนักร้องวงยูเอชทีเลย....จงใจให้เหมือนไปหรือเปล่าเพื่อนนนน ผมคิดว่ามันคงชอบกับตันเอามาก ๆ แต่เปล่าเลยเพราะระยะหลัง ๆ มันจะทำผมยาวแบบมีรากไทร และใส่เสื้อแขนยาวลายทาง ซึ่งผมดูยังไงก็ไม่อาจจะคล้ายนาวิน ต้าร์ ในอัลบั้มแรกไปได้ในทุก ๆ มุม หรือถ้าเป็นได้ มันอาจจะต้องไปร้องเพลงในตุ่มแบบในหนังซีรี่ส์ปอบหยิบ ก็อาจจะช่วยได้บ้าง นิสัยแบบนี้ของมันยังคงฝังรากอย่างเหนียวหนึบตลอดจนเดี๋ยวนี้ .. ไอ้นัทมันยังไม่ทิ้งนิสัยเดิมนะคับ เมื่อประมาณ ปีที่แล้วผมคิดว่าผมเห็นมันใส่นาฬิกาที่มีหน้าปัดสีส้มแปร๋น ซึ่งผมจำได้และต้องร้อง อ๋าาาา.....กูรู้แล้ว....ถ้าคุณจะจำได้ คุณพีท-พันธกานต์ ทองเจือ ได้ใส่นาฬิกาแบบนี้ตอนเล่นละครเรื่อง "เขาวานให้หนูเป็นสายลับ" หืม....เหมือนยังกะโคลนนิ่งเลย เมิง ...แต่ต้องขอย้ำว่า แค่นาฬิกาน่ะคับ ....'เห้อ มันก็ยังดีกว่าใส่เสื้อยืดพับแขนละว้า!' ผมคิดในใจอย่างปลง ๆ .. สิ่งที่ไอ้เป็กมักจะคุยกับเราส่วนใหญ่จะเป็นสิ่งที่มันคิดว่าพวกเราไม่รู้ แต่จริง ๆ แล้วพวกเรารู้ และอาจจะรู้มากกว่ามัน หรือรู้มานานแล้ว เสือกมาเล่าให้กูฟังทำไมว่ะ และก็มีอีกรูปแบบหนึ่งคือ เป็นสิ่งที่พวกเราไม่รู้....ไม่เคยรู้เล้ย...ไม่รู้จริง ๆ แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่เราไม่อยากรู้ด้วยเช่นกัน เพราะฉะนั้น ท่านผู้อ่านคงสามารถสรุปเอาเองได้ด้วยสมองระดับลูกศิษย์อิกคิวซังว่า พวกเรามักจะไม่ค่อยชอบฟังไอ้เป็กพล่าม.....ขอใช้คำว่าพล่ามน่ะครับ ผมว่ามันเป็นคำที่สั้น ง่าย กินใจ และได้ใจความที่สุด .. แล้วสำหรับสิ่งที่ไอ้เป๊กกำลังจะเล่า บ่ายวันศุกร์ ผมและไอ้นัทนั่งฟังไอ้เป็กเล่าเรื่องผีที่หอประชุม อยู่นานมาก ซึ่งคงจะเดากันได้ว่าเรื่องนี้หน่ะผมรู้มาตั้งแต่เข้าปีหนึ่งแล้ว แต่ด้วยความที่เราเห็นหน้าไอ้เป็กดูอินมาก ราวกับดูไททานิกรอบแรก และมีอารมณ์ไปกับเรื่องที่มันเล่าเป็นอย่างมาก ประดุจได้ประสบเอง มีอาการอกสั่นขวัญแขวน แววตาหวาดระแวง น้ำเสียงสั่นเครือ ริมฝีปากเผยอน้อย ๆ เหมือนดาราที่ได้รางวับออสก้าร์ หรือ พี่ปุ้ย-ภรณ์ทิพย์ ได้ตำแหน่งนางงามจักรวาล เราจึงจำต้องฟังมันเล่าอย่างพะอืดพะอมระคนสงสาร ..... .. ผมนึกอยากให้ผีมาบีบคอมันตรงนั้นเลยให้ตายสิ! มันคงคิดว่าการเล่าเรื่องผีที่หอประชุมใหญ่ในขณะที่พวกเรา คือ ผม ไอ้นัท นังหลิง ต้องติดฝนอยู่ที่หอประชุมใหญ่นั่น เป็นเรื่องเด็ดมากที่สุดในชีวิตของมัน และจะทำให้พวกเราหวาดกลัวจนกระทั่งถึงขั้นกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ขี้ไม่ออก ร้องไห้ต้องขอนอนกับแม่ จดจำภาพอันน่าสะพรึงกลัวไปอีกนานแสนนาน .. แต่สำหรับผมมันช่างเป็นการคุยที่ผูกขาดอย่างร้ายกาจ เป็นเผด็จการแบบเบ็ดเสร็จที่ทำให้เราต้องติดอยู่ในหอนั่น แล้วฟังมันพูดเนื่องจากฝนฟ้าช่างเป็นใจได้ตกกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ ทำให้เราไม่สามารถปลีกวิเวกจากไอ้เป็ก-โฆษกประจำงานศพ ได้เลยแม้แต่น้อย หลังจากที่มันหยุดการปราศรัย โดยที่ผมคิดเข้าข้างตัวเองว่า....มันคงเหนื่อย หรืออาจจะคิดเข้าข้างมันก็ได้ว่า.... .. มันได้เริ่มมีจิตสำนึกที่ดีงาม โดยอาจจะรู้สึกสงสารเพื่อน ๆ ตาดำ ๆ ที่ยังอยากมีประสาทหูที่คมชัดเหมือนเดิม มีสมองที่ปลอดโปร่ง ถึงแม้นัยน์ตาจะพร่ามัวด้วยความเมาน้ำลายและความง่วง อยากกลับบ้านไปดูละครน้ำเน่าทางทีวี ซึ่งร้อยทั้งร้อยจะต้องสนุกกว่าการเรื่องฟังมันพูดอย่างแน่นอน "เอกพรุ่งนี้ไปฟังดนตรีที่สวนลุมกันไม๊ ที่สวนลุมชอบมีดนตรีเพราะ ๆ มาเล่น" มันทำหน้าเหมือนอาก๊งใจดีให้แต๊ะเอียะหลาน ๆ ประมาณนั้น ซึ่งอันนี้เราไม่ควรด่ามันนะครับ (ทั้ง ๆ ที่ในใจอยากจะหาอะไรก็ได้มาด่ามัน อย่างมาก) เพราะความคิดนี้ดูจะเข้าท่าดีเหมือนกัน เสาร์อาทิตย์เราก็ว่างนิหว่า จริงไม๊ การไปดูดนตรีมันน่าจะบันเทิงใจดีเหมือนกัน "เออ เอาสิ.....อยากไปเมื่อไหร่ก็โทรมานัดกูละก้าน" ผมพูดออกไปแล้ว แทบอยากจะกัดลิ้นด้วยเองให้ขาดใจ ตายลงไปตรงนั้น โธ่เอกเอ๊ย...ประสบการณ์อันแสนรันทดในหอใหญ่ มิได้ให้ข้อคิดอันเป็นประโยชน์ใด ๆ กับแกเลยหรือ 'อันชนใด ไม่มีดนตรีการ ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก' อันที่จริง....การฟังดนตรีมันก็ดีอยู่หรอกลูกเอ๊ย แต่ลูกลืมสามพยางค์หลังอันสำคัญนั้นได้อย่างไร ลูกต้องลองพูดในใจเสียใหม่ว่า "ฟังดนตรี.....กับ ไอ้ เป็ก" กับไอ้เป๊กนะลูก มันเหมือนคนธรรมดาเสียที่ไหนกัน.......เห้อ ผมแทบลมจับลงไปตรงนั้น .. การดูดนตรีกับไอ้เป๊กอาจเป็นนรกบนดินดีดีนี่เอง ช่างเถอะ ถือว่าผมอาจจะได้ผ่อนชดใช้กรรมไปก่อนที่ผมจะตาย เอ๊ะหรือผมจะตายขณะฟังดนตรีก็ไม่รู้สิ ว้าแย่จัง คงคิดให้ดีกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว ผมเหลือบไปเห็นสายตาสมเพชเวทนาจากนังหลิง และไอ้นัทได้อย่างถนัดตา นี่เป็นบทสรุปได้อย่างหนึ่งว่า แท้จริงแล้วผมช่างโง่กว่าพวกมันมากนัก "ไว้ค่อยเจอกันน่ะ" มันลาผมด้วยรอยยิ้มที่มันคงคิดว่าน่ารักเสียเต็มประดา เหมือนน้องตูมตามมาเองประมาณนั้น ซึ่งในสายตาผมแล้วให้เขาทราย แกแลกซี่ หรือ สุเทพ ศรีไศล มายิ้มให้ยังอาจจะน่ารักเสียกว่า ผมส่งยิ้มตอบกลับไปเหมือนกัน และขอโทษที่ยิ้มของผมนี่อาจจะประมาณ... น้องอเล็กซ์ (ขอขี่กันนิดนึง)...... ท่านผู้อ่านอย่าเพิ่งอ๊วกแตกน่ะคับ อ่านไปให้จบตอนก่อน จะยิ้มเหมือนน้องบ้า น้องบอ อะไรก็ตามที ผมได้สัญญากับมันไปแล้ว กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ.....กูเป็นคนธรรมดา สัญญาก็เป็นแค่ลมเป่าแหละว่ะ หรืออาจจะเป็น สัญญาลูกผู้ชาย...กูเป็นเกย์ไง มีอีกตั้งร้อยแปดวิธีที่จะคิดเข้าข้างตัวเอง และปฏิเสธการนัดอันน่าเศร้าที่จะมาถึง แต่มันก็ได้แค่คิดแหละคับ การปฏิเสธการนัดของไอ้เป๊กอาจจะยากพอ ๆ กับฉีกทุเรียนดิบด้วยมือเปล่า และผมเองก็เป็นคนดีเกินกว่าจะทำให้ใครผิดหวัง .... ไม่อยากจะคิดเหมือนกันว่า การดูดนตรีจะสนุกสนานเพียงใด... จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 25 ก.ค. 50 16:56:39 A:161.246.65.202 X:161.246.1.34 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 52 (วอน) เลิฟ เลีย T_T เศร้าใจในที่สุด เรื่องที่วอนมีอยู่ก็หมดลงตรงนี้แหละ เลยไม่รู้เลยว่า สุดท้ายทั้งสองคนเป็งไงต่อไป แต่ก็นะไงเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่วอนชอบมากที่สุด เจ้าของเรื่องเล่าเรื่องด้วยภาษาและความรู้สึกที่พอดีๆ ไม่มากจนเกินไปแบบเรื่องอื่นๆส่วนใหญ่ที่เจอกัน รวมทั้งเรื่องของวอนด้วย วอนก็เลยชอบเรื่องนี้ก็เท่านั้นเองแหละ ธรรมดาแต่สวยงาม ไม่เห็นต้องมีอะไรกันเลยจริงมะ ปล เลีย @ ลาเต้ ระหว่างรอทู้ใหม่ก็จีบกันทู้นี้ไปพลางๆก่อนนะ5555+ ปล. ทู้นี้เป็นทู้แรกของวอนนะเนี่ยที่ไม่ถึง 100 รี เย้ๆๆๆๆ ดีใจเพื่อ? ปล ดีใจจังเลยตอนนี้ ค่าเฉลี่ยความสนุกสนานเฮฮา ความเป็นกันเองของสมาชิกกระทู้ของวอน ยังคงสูงปรี้ดขึ้นเรื่อยๆ กล้าพูดได้ว่าอาจจะสูงที่สุดในพันทิพ ก็ดูสิ เล่นจีบกันอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ จริงมั้ย @ เนอะ 555+ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 25 ก.ค. 50 17:04:44 A:161.246.65.202 X:161.246.1.35 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ง่ะ เด๋วจะหายตัวไปซะเดือน สองเดือนเลย ดีม่ะ จากคุณ : เลีย - [ 25 ก.ค. 50 17:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 54 แวะมาลงชื่อเจ๋ย เจ๋ย ตาลาย  ใครอ่านแล้วเล่าเฮียด้วยยยยย ปล.ใครแซวว่าตรูแก่   ระวังศพมิสวย จากคุณ : กันตัง-สมุย (zero4hero) - [ 25 ก.ค. 50 19:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เด๋วไปแอบจีบกันจ๋องต่อจ่องดีกั่ว จิ๊ ปล. ไม่มีไคแซวว่าเฮียแก่หรอกคร๊าบบบบ เฮียไม่แก่จั๊กกะหน่อย (แต่แก่ โค ตะ ระ 555+) จากคุณ : @1stSight - [ 25 ก.ค. 50 22:33:43 ]

ความคิดเห็นที่ 56 แวะมาเยี่ยมครับ จากคุณ : blueboyhub - [ 26 ก.ค. 50 00:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 57 (T_______________T) แปะ  รอ จากคุณ : นายน้ำแข็งใส - [ 26 ก.ค. 50 08:21:57 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ลลค. สวัสดีตอนสายๆคับ วันนี้ได้ น. กี่ ชม. นะ ง. รึเปล่าเนี่ย เป็น ห. คับ จจจจ. จากคุณ : @1stSight - [ 26 ก.ค. 50 10:55:16 ]

ความคิดเห็นที่ 59 555+ แก่ โค-ตะ-ระ นี่ แปลว่า "แก่มากกกกกกกกกกกถึงมากที่สุด" อ่ะเฮีย ปล.วอนจอมอู้มาต่อเรื่องของตัวเองได้แล้วนะ ปล.1 วอนอ่ะ ลืมเรา ไม่คิดถึงเราเลยนะ น้อยใจละ ชิ ชิ จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 26 ก.ค. 50 11:39:54 ]

ความคิดเห็นที่ 60 d คับ น. 4 ชม. ง & ง ขคค. ห. @ มก. หมด.  จจจจ. จากคุณ : เลีย - [ 26 ก.ค. 50 14:15:07 ]

ความคิดเห็นที่ 61 น. บ้างนะ เด๋ว ป. ไป จะโดน @ เอา ข. ทิ่ม ก. 555+ จากคุณ : @1stSight - [ 26 ก.ค. 50 15:54:05 ]

ความคิดเห็นที่ 62 อิอิ เข้ามาพอดีตอนเค้าจีบกันอีกแล้วเรา เรียกกำลังเสริมด่วน........เจ้ๆๆ บรู๊คๆๆๆ หายไปไหนหมดอ่ะ ปล.เลียถ้า ป. แล้วจะโดน ข. ทิ่มเหรอ โห! ข.ทิ่มได้ด้วยนะ อ๋อ ๆๆๆ เข็มนี่เอง......ก็บอกแล้วว่า inno จริงๆๆ คิดตั้งนานแน่ะ อิอิ จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 26 ก.ค. 50 16:22:20 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ถ้า jj ไม่บอกว่า inno จะไม่รู้เลยว่า ไม่ inno อ่ะนะ 5555 ยังไม่ ป. แต่อยากให้หมอ @ เอา ข. ทิ่ม ก. ได้มั้ย อยากได้ ยา บร. อ่ะคับ คิคิ จากคุณ : เลีย - [ 26 ก.ค. 50 19:06:01 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ได้คับ เด๋วจะเตรียมทำความสะอาด ข. ให้ ลค. อิอิ จากคุณ : @1stSight - [ 26 ก.ค. 50 19:36:36 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ขัดให้เอี่ยมเลยนะคับ 5555 แล้วจะ น. รอ อิอิ จากคุณ : เลีย - [ 26 ก.ค. 50 19:50:14 ]

ความคิดเห็นที่ 66 น. คว่ำด้วยหล่ะจะได้ฉีดง่ายๆ 555+ จากคุณ : @1stSight - [ 26 ก.ค. 50 23:24:55 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เข้ามารายงานตัว.......เพราะเพิ่งกลับมาจากตะเข็บชายแดน .........ไว้ตามเก็บงวดหน้า............. คิดถึงวอน...........มากมาย JJ  ยังคงแอบดูหนุ่มจีบกันเหมือนเดิมเนอะ !!! ในเมื่อกลับมาแล้ว.......ก็ขอดูตาเลีย  กะตา @ ป้อล้อกันดีฝ่าตรู......อิ อิ ป.ล. 1  สวัสดีตอนเช้าๆ อากาศดีๆ จ้าทุกๆ คน ป.ล. 2  ใครบอกว่าเฮียแก่...........ไม่จริ๊ง........เฮียแค่อายุ (ลด) น้อย ลงทุกวันนิ !!! จากคุณ : JeThuek (agriculture24) - [ 27 ก.ค. 50 09:18:57 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เจ้ๆ ถ้าจะดูคุณตาของผมอ่ะนะ ต้องจุดธูปแล้วอ่ะ เสียไปตั้งแต่ผม 2 ขวบแล้วอ่ะคับ คริคริ หรือจะดูนัยตาผม อย่าดีกว่า เด๋วเจ้ละลาย ก๊ากกกกก สวัสดีตอนดวงอาทิตย์ตรง ห. คับ วันศุกแลัว โย่โย่ ลตป. หายไป ไปเมาอยู่ที่ไหนอ่ะ ยังมีชีวิตอยู่รึป่าวคับ @ ฉีดยาอะไรให้ผมอ่ะ เพลียจัง จากคุณ : เลีย - [ 27 ก.ค. 50 12:20:14 ]

ความคิดเห็นที่ 69 อารายคับ ที่ ฉ. ไปออกจะมีโปรตีนสูง บร. ดีจะตาย ที่เพลียนี่เพราะว่า ลค ดิ้นไปดิ้นมามากไปป่าวครับ เลยเหนื่อย & เพลีย จากคุณ : @1stSight - [ 27 ก.ค. 50 12:37:42 ]

ความคิดเห็นที่ 70 อิอิ หวัดดีจ้าเจ้คนฉวย.........และทุกคน... ก็งานหลัก jj นี่เนอะ......2 หนุ่มเค้าก็จีบกันเป็นหลักเหมือนกันนี่ ว่าแล้วก็มามะ มาแอบดูกันเงียบๆๆ ดีก่า เด๋ว ก. ตื่น 55 จากคุณ : jj (B_PURPLE) - [ 27 ก.ค. 50 13:48:58 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ...กรี๊ดดังๆ ให้สะใจ... เค้าสอบเสร็จล่ะนะตะเอง...แถมหยุดติดต่อกัน 4 วันรวด สวรรค์ลงมาโปรดแท้... แวะมาอ้อน"วอน" ให้แปะกระทู้ใหม่เร็วๆ.... ------------------------------------------------ ปล. วอนคับ...แล้วเราจะรู้ตอนจบของเรื่องนี้ได้ไงอ่า.... เข้าข่าย "หลอกให้เสียวแล้วเลี้ยวจาก" นะเรา จากคุณ : นู๋เงา - [ 27 ก.ค. 50 14:18:59 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ก. ไรตื่น กจ. ป่าว 555+ จากคุณ : @1stSight - [ 27 ก.ค. 50 15:16:46 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เง้อ.. ไม่ได้หมายถึง ไก่แจ้ ใช่ม่ะคับ จากคุณ : เลีย - [ 27 ก.ค. 50 16:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 74 (~_~)! !! :von กลับมาแล้วค๊าบ สอบเสร็จแล้วเหมือนกันสดๆร้อนเลย ยังตื้นตัน สมองทึบกับข้อสอบไม่หายเลย 555+ แต่มาเตือนว่า หุหุ เตรียมรับมือกับโพสถล่มทลายได้เลย เดี๋ยวจะประเคนให้ท่วมเลยคอยดูสิ 555 (แต่ไม่ใช่วันนี้ เหอๆ อู้ไปเรื่อยนะเจ้าวอน) ย้ายไปต่อกันที่นี่เลยนะ ต๊ะเอง ((~_~))___แล้วนายก็เข้ามา...ตอนที่ผมใกล้จะหมดสติ_256__<ตำนานรักของทุกห้อง*> http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5654769/L5654769.html ปล ปิดกระทู้เฉพาะกิจ เพื่อ วอน เอฟซี แต่เพียงเท่านี้ครับ เนี่ยก็เรื่องมันมีแค่นี้จริงๆอ่ะสิ อยากอ่านต่อเหมือนกัน ไม่ได้กั๊กจริงจริ๊งนะ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 28 ก.ค. 50 00:15:48 A:161.246.50.86 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 75 รอคนแรกอยู่นะทู้ใหม่ ไม่มีไรให้หรอกลุ้นๆเฉยๆ555+ จากคุณ : ยาดมโป้ยเซียน - [ 28 ก.ค. 50 00:18:04 A:161.246.50.86 X:161.246.1.33 TicketID:131421 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ช่วยลิ้งค์คับ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L5654769/L5654769.html จากคุณ : เลีย - [ 28 ก.ค. 50 00:32:15 ]