คนอย่างดิฉันเห็นขำขันอารมณ์ดี ใครพูดอะไรก็ไม่โกรธ ใครจะคิดว่าดิฉันเคยคิดฆ่าตัวตาย ไม่รู้ว่าคิดอะไรในช่วงนั้น ทำไปแล้ว และก็รอดมาได้ ความจริงแล้วภายนอกที่เห็น ดิฉันมักจะสร้างเกราะป้องกันตัวเอง ทำให้เหมือนว่าก๋ากั่น ไม่ให้ใครได้รู้ว่าข้างในแล้วความจริงดิฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่หลายๆ ครั้งท้อ รู้สึกอยากจะมีใครสักคนหนึ่งให้ดิฉันได้พูดอะไรกับเค้าเพื่อระบายความรู้สึก
ช่วงเวลาที่ดิฉันอยู่บนเวที กับคนมีชื่อเสียงเยอะๆ ผู้คนมากมาย ดิฉันกลับรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นใครก็ไม่รู้ที่อยู่ใต้เข็มหมุดส้นสูงของใครสักคน มองลงไปข้างใต้ก็มืด ซึ่งดิฉันก็ต้องกลับไปมองใหม่ แล้วก็หาอะไรที่จะเป็นกำลังใจให้เจอ ดิฉันก็จะเริ่มมองเห็นดวงไฟลิบๆ สะท้อนขึ้นทีละดวงๆ เป็นดวงไฟกลุ่มเล็กๆ และนั่นก็จะเป็นผู้ชมผู้ฟังของดิฉันนั่นเองค่ะ เป็นกำลังใจให้ดิฉันเอาตัวรอดได้มาจนถึงทุกวันนี้ อย่างที่บอกว่าดิฉันไม่ใช่ผู้หญิงเก่งอะไร เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องการความรัก ต้องการกำลังใจ มีหลายครั้งนะคะ ที่ดิฉันร้องเพลงที่ให้กำลังใจ แล้วเพลงเหล่านั้นก็จะกลับมาปลอบใจให้กำลังใจตัวเองอีกครั้งหนึ่ง"
.....
ไหน ความรักมันอยู่ที่ไหน
มองทางไหน ก็เห็นเพียงความปวดร้าว
คำว่ารักที่ใครพูดกัน
ฉันไม่เคยเห็นมันจะจริงเลยสักครั้ง
กี่คนแล้ว ที่เคยต้องเสียน้ำตา
เหงา โลกนี้มันช่างเงียบเหงา
มีแต่เงา ที่คอยเป็นเพื่อนเรื่อยมา
มีใครไหมที่รักฉันจริง
ฉันรอแต่เขา รอแต่เขา ตลอดมา
ยังคอยหา แต่เขานั้นอยู่ที่ไหน
อยู่ในสายลมหรือเปล่า อยู่ในแสงดาวใช่ไหม
ทำไม ทำไมฉันจึงไม่เคยได้เจอ
จะต้องเหงาถึงเมื่อไหร่ อีกนานไหมฉันจะพบเธอ
หรือว่าเธอไม่เคย มีอยู่จริง
ท่ามกลางชีวิต ที่มันสับสน
ขอเพียงสักคน ที่มีรักแท้
ไม่มีใครไหนเลย ที่รักจริง
จากคุณ :
Tahannam 
- [
5 ส.ค. 50 23:56:17
]
ฝากให้ Mc-Man...อ่านแล้วจะรู้ว่า...ใจเราตรงกัน...
ประเภทหัวเราะเริ่งร่า แต่น้ำตาตกใน
