"รักไม่หยุด ตุ๊ดสุดแสบ" ตอนที่ 1
****************************
รถเบนซ์สีดำกำลังแล่นเข้ามาจอดในบ้านหลังหนึ่ง ไม่ใช่สิ นี่ต้องเรียกว่าคฤหาสต์ถึงจะถูก รถจอดสนิทตรงโถงทางเข้าบ้าน แม่บ้านรีบกุลีกุจอวิ่งมาเปิดประตูรถข้างหลังให้เจ้านาย เค้าส่งกระเป๋าให้พวกเธอถือ แล้วเค้าก็ลงจากรถตามตา สีหน้าเค้าบูดบึ้ง
ชยุตม์ อัศวโภคินทร์ ลูกชายคนเดียวของมหาเศรษฐีเจ้าของธุรกิจโรงแรมห้าดาว ขนาดใหญ่ทั่วเอเซีย
หน้าตาของเค้าหล่อเหลา ผิวขาว รูปร่างสูงใหญ่ได้รูป เค้ามักจัดแต่งทรงผมตัวเองให้มันชี้ตรงระเกะระกะ ใช่สิ ถึงเค้าจะต้องใส่สูทผูกไท้ แต่อายุของเค้าก็ยังแค่ 23 เอง วันนี้ดูเหมือนเค้าจะอารมณ์ไม่ค่อยดี
"กลับมาแล้วเหรอ ไอ้ตัวดี" ชยันต์พ่อของหนุ่มรูปงาม ส่งเสียงให้ชายหนุ่ม
"ครับ ป๊า" เค้าตอบก่อนจะ ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อๆ
"ทำไมแกทำแบบนี้ แกไม่คิดถึงคนข้างหลังบ้างเลยใช่ไหม ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว" พ่อเค้าเริ่มจวกใส่ลูกชาย
"ก็ผมไม่ได้รักน้องเค้า ผมบอกป๊าตั้งกี่ครั้ง ป๊าก็ยังจะบังคับให้ผมหมั้นกับน้องเค้าอยู่ได้ "
"แกก็เลยประกาศยกเลิกหมั้นกลางงาน พวกผู้หลักผู้ใหญ่ที่นั่งกันหัวหงอกหัวดำ แกก็ไม่สนใจอย่างนั้นเรอะ" พ่อเค้าตอบโต้ด้วยน้ำเสียงดุดัน
"ลูกสาวของคุณหญิงสรวงสุดา เค้าก็น่ารักหมดจด ฐานะแกก็ร่ำรวย มันมีอะไรที่แกจะไปรังเกียจเค้า" เค้าย้ำคำพูดใส่เค้า
"ก็แค่ผมไม่ได้รัก ผมมีแฟนแล้ว" ชายหนุ่มหงิดหงิดเต็มท เค้าพูดปดพ่อเค้า เค้าเกลียดวิธีการคลุมถุงชนของพ่อเค้า เค้าถอดสูทออกแล้วเหวี่ยงมันไว้ที่โซฟาสุดหรู
"คนนั้นก็ไม่ได้ คนนี้ก็ไม่ดี ฉันอยากจะรู้นัก ถ้าแกไม่ได้เกิดมาเป็นลูกฉัน ไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดอย่างนี้ ผู้หญิงที่ไหนเค้าจะมาสนใจแก แกเลิกฝันเฟื่องไปได้เลย ป๊าจะโทรไปขอโทษคุณหญิง แล้วค่อยหาฤกดิ์หมั้นกันใหม่" เค้าพูดจบพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
"ไม่ครับ ผม ไม่ ยอม.." เค้าพูดเสียงดัง
.................................****************........................................
"โอ๊ย!! นี่มันอะไรกัน มีแต่จดหมายทวงหนี้ ไม่เห็นมีจดหมายเรียกให้ไปทำงานบ้างเลยหล่ะ" ชนาธิป หรือออย บ่นกับเพื่อนสาวของเธอ
"ใจเย็นๆซิวะ งานมันหากันได้ง่ายๆซะที่ไหน งานดีๆ พวกชะนีมันก็แย่งไปทำกันหมด กระเทยอย่างพวกเราก็ต้องมาขายของแลกเงินกันอย่างนี้ไงยะ" แตนเพื่อนสาวเธอปลอบใจ พวกเค้าเป็นเพื่อนรักที่เติบโตมาด้วยกัน แต่แตนเองยังสวยน้อยกว่าเพื่อนเธออีกหลายขุม ทั้งคู่ต่างแต่งตัวมอมแมมไม่ต่างกัน
"รูปฉัน ขายไม่ออกเลยมาเป็นเดือนๆแล้วนะ คนสมัยนี้นี่มันไม่มีศิลปะในหัวใจกันเลยหรือไง หรือว่ารูปฉันไม่สวยวะนังแตน"
เธอกล่าวอย่างฉุนเฉียว
"เงินทองสมัยนี้มันหายาก รุปแกถ้ามันเอาไปต้มแดกได้ก็คงขายหมดไปนานแล้วหล่ะ :-)" แตนด่าสาดใส่เพื่อนเธอ หล่อนไม่อยากให้เธอเครียด
"ก็จริงอย่างแกว่าหล่ะ เฮ้อ!! สงสัยบ้านฉันก็คงไม่พ้นงวดนี้แน่ๆเลย " เธอพูดพลางถอนหายใจ เธอเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพูดถึงบ้าน บ้านของเธอเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่พ่อแม่ของเธอทิ้งไว้ให้ก่อนพวกท่านจะประสบอุบัติเหตุเสียชิวิต แต่ตอนนี้มันกำลังจะถูกธนาคารยึดซะแล้ว เธอเคยเอามันไปจำนองเพื่อเอาเงินมาลงทุนเปิดแผงขายรูป ออยเองต้องกัดฟันต่อสู้เลี้ยงชีวิตตัวเองมาตั้งแต่สมัยวัยรุ่นปลายๆ มีเพียงเพื่อนสาวที่คอยให้กำลังใจกันและกันเสมอ พวกเค้าไม่เคยทิ้งกัน
"อีออย เมิงใจเย็นๆ ทุกครั้งเราก็ผ่านมันไปได้นี่นา กูว่าวันนี้เมิงต้องขายรูปได้แน่ๆ อาจจะมีชายหนุ่มรูปหล่อใจดี มาซื้อรูปของเมิงซัก 2-3 รูป เมิงก็ชาร์จมันแพงๆไปเลย จะได้เอาไปต่อดอกบ้านเมิง" แตนพยายามให้กำลังเพื่อนเธอ
"เมิงก็พูดไปเรื่อย.." เธอยังไม่คลายกังวลเลย
ออยเป็นสาวประเภทสอง ที่ครั้งนึงเคยมีครอบครัวที่อบอุ่น อยู่กันพ่อแม่ลูก อุบัติเหตุครานั้นได้คร่าชีวิตพ่อกับแม่เธอไป วันที่เธอทราบผลว่าเธอเอนทรานซ์ติดมหาลัยชื่อดังที่สุดของประเทศ ในคณะที่ใครๆก็ใฝ่ฝัน วันนั้นทุกคนต่างมีความสุข ครอบครัวเธอตัดสินใจพากันไปฉลองข้างนอก จนมาประสบอุบัติเหตุขึ้น เธอเป็นเพียงคนเดียวที่รอด แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขซักเท่าไหร่ ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ตั้งแต่วันนั้น
"เอ่อ...ขอโทษนะครับ" ยุต ชายหนุ่มรูปงามเดินเข้ามาทักออยกับเพื่อนสาว
"โอ้ว จอร์จมันยอดมาก" แตนเพื่อนสาวของเธอเผลออุทานมาก คนอะไรมันช่างหล่อได้ขนาดนี้
"รูปหล่อขาคุณตัดสินใจไม่ผิดหรอกค่ะ เธอผู้นี้เป็นศิษย์เอกของดาวินชี่รุ่น 76 พรสวรรค์ของเธอและแรงปราถนาในใจเธอ มันทำให้เธอกรีดปลายพู่กันลงไปบนภาพนี้ จริงแล้วมีคนติดต่อขอซื้อไปแล้ว แต่ว่าเค้าไม่สมควรจะเป็นเจัาของมัน มันรอเจ้าของอันแท้จริง นั่นคือคุณ" แตนร่ายยาว พร้อมกับยัดภาพวาดรูปหนึ่งใส่มือชายหนุ่ม
"อีออย คิดตังค์" หล่อนตะโกนบอกเพื่อนเธอทันที
"เอ่อ..ทั้งหมดก็.." พวกเธอเข้าขากันเป็นอย่างดี
"ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้จะมาซื้อภาพวาด คือ ผมจะเข้ามาถาม.." ชายหนุ่มรีบพูดตัดบท เค้าวางภาพวาดเธอไว้ที่เดียว เค้าดูไม่ออกด้วยซ้ำว่ารูปนั้นมันตัวอะไร
ออยเองก็ผิดหวังไม่น้อย เธอหวังว่าจะขายได้ซักรูป เธอจะเอาเงินไปขัดดอกบ้านกับธนาคารพรุ่งนี้
"แถวนี้มีบ้านเช่าไหมครับ?" ชายหนุ่มถามพวกเธอทั้งสอง
"โอ๊ย!! ไม่มีหลอกคุณ เดินไปหาเอาข้างหน้าเถอะ อะไร คนจะขายของ เสียเวลาจิงๆเลย" เพื่อนเธอบ่นอุบ
"อ๋อ ครับ ขอโทษครับ " เค้ารีบขอโทษพวกเธอ แล้วหันหน้าเดินต่อไปทันที
สาวทั้งสองต่างมองหน้ากัน พวกเค้ากอดไหล่กันและกัน พลางถอนหายใจ หมดหวังแล้วหล่ะ แต่ เอ๊ะ!...
ทั้งคู่มองหน้ากันอีกครั้งอย่างกับนึกอะไรขึ้นมาได้พร้อมๆกัน ออยวิ่งออกไปข้างหน้าทันที
"นี่!!! คุณ คุณ กลับมา่ก่อน ที่นี่มีบ้านให้เช่าค่ะ.." เธอตะโกนเสียงดัง
***********************************************************************
แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 50 16:35:27
จากคุณ :
พรหล้า ณ แจงแวง 
- [
10 ส.ค. 50 16:34:38
]
ถือซะว่า เป็นการฉลองวันเกิดให้แด่ทุกๆ คนนะค๊าาา
