ขอส่งความรักและปรารถนาดีถึงคุณ จขกท น้องที่ป่วยและคุณพ่อคุณแม่ของน้องมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ตอนนี้ทุกคนคงเสียใจกันหมด เศร้าให้เต็มที่ไปเลยนะคะ จากนั้น ต้องลุกมาเข้มแข็ง เพื่อเป็นกำลังให้น้องต่อไป
น้องจะไม่รู้สึกว่าตนแปลกและมีปมด้อย หากคุณพ่อคุณแม่ไม่เห็นว่าแกเป็นเช่นนั้นนะคะ เพราะฉนั้น ที่สำคัญ คุณพ่อคุณแม่และคนรอบข้างจะต้องมีความความเข้มแข็งและยอมรับโชคชะตาด้วยความกล้าหาญนะคะ ขอให้น้องปลอดภัยและมีชีวิตเติบโตต่อไปอย่างดี มีความสดชื่นแจ่มใส มีกำลังกายใจและสติปัญญาที่จะดูแลตนเองและคุณพ่อคุณแม่ได้ค่ะ
ขอส่งกำลังใจ ความรักและความปรารถนาดีมาถึงน้องและทุกท่านค่ะ 
ป.ล. (บ่ายนี้แวะมาดูอีกรอบ และเข้ามาเพิ่มเติมค่ะ) ก่อนหลับเมื่อรุ่งเช้า คิดถึงเรื่องของน้องและคุณพ่อคุณแม่ คิดว่าเราทุกๆ คนต่างก็มีโจทย์ในชีวิตแตกต่างกันไปนะคะ (เราเองเชื่อว่าทุกๆ คนต่างก็มีความทุกข์ ความไม่น่ายินดีในชีวิตไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่งทั้งนั้น) ตอนนี้ ทั้งน้องและคุณพ่อคุณแม่ได้รับโจทย์ยากมา ความรัก ความอบอุ่นและกำลังใจในครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญมากที่สุด เพิ่งรับโจทย์มาใหม่ๆ เช่นนี้ เสียใจมากอย่างไม่อาจอธิบายได้แน่แน่ แต่หลังจากนี้ ต้องมีความหวังและเป็นกำลังให้น้องนะคะ .. เราเชื่อนะคะว่าเมื่อมองให้พ้นจากความสูญเสีย ความพิการไปได้ แล้วยอมรับน้องอย่างที่น้องเป็นได้ น้องจะสามารถพัฒนาศักยภาพด้านอื่นๆ อีกมากมายของตนเองได้ เช่น น้องอาจไม่สะดวกที่จะเคลื่อนไหว น้องก็อาจใช้เวลาส่วนมากไปกับการอ่านการคิดและเขียนจนเรียนสำเร็จได้อย่างดี และในขณะเดียวกัน คุณพ่อคุณแม่ก็ยังมีความหวังได้นะคะว่าในโลกสมัยปัจจุบัน เทคนิควิทยาการมากมายช่วยให้ชีวิตคนเราสะดวกขึ้น ด้วยการอาศัยเครื่องมือดีดี น้องก็จะเคลื่อนไหวได้ ไม่ต่างกับคนทั่วไปค่ะ ..
สรุปสั้นๆ คือ อยากบอกว่าขอให้ยอมรับได้ในที่สุด โดยไม่คิดว่าเป็นความสูญเสีย และขอให้มีความหวัง ความเชื่อมั่นค่ะ ..
แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 50 15:24:03
แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 50 13:37:41
แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 50 13:34:48
แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 50 03:08:35
ลูกสาวของเพื่อนกำลังจะโดนตัดขา....ผมจะปลอบใจมันยังไงดี
