เธอคอยเอาชุดที่เขามาส่งบ่ายนี้ไปแขวนนะ แยกตามป้ายชื่อของแต่ละคนไว้ บอกไว้ก่อนนะ ชุดแต่ละชุดสำคัญมากบางชุดแพงกว่าเงินเดือนฉันซะอีก ต้องระวังกันเต็มที่เลยนะ ยามาคาวะซึ่งตอนนี้ต้องคอยดูแลเรื่องเสื้อผ้าไปด้วยพูกับอามาโนะ ฮิโรกิในเช้าวันหนึ่ง
ครับ อามาโนะรับคำในมือของเขามีสมุดจดที่เจ้าตัวมีไว้สำหรับเขียนอะไรต่อมิอะไรที่ได้เรียนรู้มาในแต่ละวัน
ฮิโระที่นั่งอยู่หน้ากระจก หันไปมองเด็กใหม่คนนั้นที่เขาจำได้ว่ายืนคุยกับจิจิเมื่อวันก่อน เมื่อยามาคาวะเดินออกจากห้องไปโดยปล่อยให้อามาโนะอยู่เพียงลำพังกับฮิโระ
นายชื่ออะไรน่ะ
ฮิโรกิหันมามองฮิโระแล้วทำสีหน้าเหมือนถามว่า...คุณกำลังพูดกับผมเหรอ
ใช่ นายนั่นแหละ ฮิโระตอบ นึกฉุนในใจ - - ก็ในห้องนี่มีแค่ฉันกับแกไม่ใช่เรอะ!
อามาโนะ ฮิโรกิครับ
ฮิโระจ้องมองอีกฝ่าย ดวงหน้านั้นบอกอายุว่าคงอ่อนกว่าเขาหลายปี
เคยทำงานที่อื่นมาก่อนรึเปล่า
ผมเคยทำมาสามที่ครับ ไม่ค่อยเวิร์ค
สูบบุหรี่ไหม ฮิโระถามขณะดึงบุหรี่ออกจากปากตัวเอง
ไม่ครับ
เหล้าล่ะ
ดื่มเฉพาะตอนไปงานเลี้ยงครับ
ประเสริฐเกิ๊น! ชายหนุ่มผมสีชมพูเบือนหน้าไปทางอื่นอย่างรำคาญก่อนจะถามต่อ
ยังจิ้นอยู่ด้วยรึเปล่าเนี่ย
คำถามนั้นเหมือนแค่ต้องการหยอก แต่พออีกฝ่ายเงียบไปดื้อ ๆ ชายหนุ่มผมสีชมพูก็เลิกคิ้วและทำสีหน้าไม่อยากเชื่อ
ไม่แล้วครับ อามาโนะตอบแม้จะช้าไปนิดแต่ฮิโระก็เพียงแค่ยักไหล่
นั่นสินะ ถ้ายังเหลืออยู่ก็คงเกย์ เอ๊ะ ไม่สิ เกย์บางคนก็ไม่เหลือแล้ว พูดจบก็ยกบุหรี่ขึ้นมาสูบก่อนจะถามต่อ
นายเรียนงานกับจิจิเหรอ
จากคุณ :
ต้นสนสีชมพู
- [
25 ส.ค. 50 11:35:16
]